PIT! Magazine door SCIO Groep

Jaargang 01

PIT!

02

Magazine over opvang en onderwijs voor medewerkers van de SCIO Groep

En nu?

De wereld laten weten hoe geweldig het is om hier te werken!

De ‘pedagogische huisstijl’ Altijd te herkennen in sfeer en omgangsvormen

Eigenaarschap bij kinderen Het Jeugdhonk doet er een schepje bovenop

Voorwoord

Beste lezer,

E

en inleiding schrijven over leiderschap en lef, zo luidde mijn opdracht voor het tweede PIT! magazine. Tja, waar denk je dan allemaal aan? De dikke Van Dale omschrijft lef als volgt: ‘moed, durf’ en heeft het over iets met lef doen als zijnde risico nemen, iets gewaagds doen en ‘op lef’ betekent op goed geluk, op avontuur. Nou ja, dat dekt de lading wel zo’n beetje, ook voor mij. Het was immers een groot avontuur waar we aan zijn begonnen als SKH/SKiK en Talent.

Twee werelden met elkaar verbinden en alles wat daar in de praktijk

bij kwam en nog steeds komt kijken... ja daar was een flinke dosis lef voor nodig. Niet alleen van mij, maar van heel veel mensen in onze organisatie. Gelukkig zie ik om me heen dat lef besmettelijk is. Op steeds meer plaatsen en bij steeds meer collega’s zie ik prachtige voorbeelden die uit lef zijn ontstaan. Samenwerkingen die een paar maanden geleden nog niet bestonden, een meet & greet om nieuwe collega’s aan te trekken, nieuwe peutergroepen. Het vraagt lef om over de grenzen van je eigen functie of locatie heen te kijken en je hand uit te steken naar de ander.

Het vraagt lef om je werk morgen of volgende week net ietsje anders te

doen dan dat je gewend was, het bekende los te laten en het onbekende te proberen. Als iedereen dat beetje lef durft te tonen, weet ik zeker dat ons SCIO-avontuur een prachtig avontuur zal blijken te zijn.

Veel leesplezier weer.

tegenover de kleutergroep. Hoewel er nog geen gezamenlijk programma is, komen peuters en kleuters elkaar nu steeds tegen en dat levert al zoveel op! De lijnen zijn letterlijk kort, de peuters kennen de kleuterjuf nu al van gezicht, wat de drempel van de overgang erg verlaagt. Bovendien hebben we een PM’er van SKH voor een aantal uur verbonden aan de kleuterklas om extra begeleiding te bieden.

de bibliotheek gegaan en komen er informatiemomenten over onderwerpen als gezonde voeding en hulp bij opvoeding.

Marjan

En nu?

“ Ik heb vertrouwen in de toekomst”

I

n de aanloop naar de fusie spraken we met diverse medewerkers van Talent, SKiK en SKH om te peilen hoe zij over de gezamenlijke ambities dachten. In deze rubriek laten we hen opnieuw aan het woord om te zien hoe zij nu tegen de samenwerking aankijken. Deze keer is het woord aan Rosanne Jeurissen, kwaliteitscoördinator bij Universum.

“We hebben nog veel werk te verzetten, maar ik vind dat we met de kleine stappen die wij nu maken, al enorm veel bereiken. Zo hebben we de peutergroep van de rand van de school verplaatst naar een ruimte

Een fantastisch bijeffect van het verplaatsen van de peuterlocatie is dat we de ‘oude’ ruimte hebben ingericht tot een ‘huiskamer’ waar ouders informeel samen kunnen komen nadat zij hun kind naar school hebben gebracht. Doel is om de traditioneel grote afstand tussen school en thuis te verlagen en tot nu toe werkt dat erg goed: je ziet echt verbinding ontstaan.

Vanuit deze ouderkamer verzorgen we bovendien activiteiten. Zo is een groep onder begeleiding van andere ouders en buurtmoeders naar

De volgende stap is om structureel verlengde schooldagen aan te bieden, waar de kinderen vakken als cultuur, muziek en mediagebruik krijgen van clubs om ons heen. Omdat wij als Michaela-school veel aandacht besteden aan de basisvakken, komen dit soort vakken wel eens in het gedrang. Vaak hebben de ouders geen geld voor zulke activiteiten en komen de kinderen er weinig mee in aanraking. Als we hierin slagen, maken we van de school écht het centrum van de wijk en slaan we ook een grote slag in de samenwerking met SKH zoals we die met de fusie voor ogen hebben. Het grote probleem is natuurlijk het personeelstekort. Voor al deze plannen hebben we mensen nodig. We moeten de wereld nog beter uitleggen hoe geweldig het is om hier te werken!”

Een dagje meelopen

Een dag meelopen met Joyce kindcentrum de Tweemaster

1

2

“Goedemiddag allemaal! Ik kom de BSO-kinderen ophalen.”

Als de school uitgaat, haalt Joyce de kleuters uit de klas.

3

“Kun jij mijn veter strikken?”

De overgang van school naar BSO is als veters strikken.

Het ene kind kan het heel gemakkelijk en het andere heeft er wat hulp bij nodig. Joyce en haar collega’s doen hun best om elk kind te zien en te voorzien in hun behoefte.

5

“Lopen jullie mee naar de volgende klas?”

Er zijn drie kleuterlokalen en de kinderen die als eerste uit de klas worden gehaald lopen gezellig mee naar de volgende klas.

4

“Gaan we al bijna?”

De kinderen vanaf 7,5 jaar wachten op de rode banken in de bibliotheek.

Daar worden ze opgehaald door een collega van Joyce om samen naar de Pontonnier te lopen. Deze school zit aan de overkant en vangt de oudere kinderen op. De jongere kinderen komen met een collega van Joyce naar de Tweemaster.

“Je bent er al!”

De kinderen uit groep 3 en 4 mogen zelfstandig naar het BSOlokaal lopen.

6 “Fijn dat je er bent!”

Alle aanwezige kinderen worden aangemeld in het ouderportaal.

“Weet jij dat?!”

Kleuterleerkracht Linda loopt de BSO binnen voor een vraag. Een goede overdracht is erg belangrijk en daar dragen Joyce en Linda samen met hun collega’s zorg voor

7

Best practices

Eigenaarschap en verantwoordelijkheid bij Het Jeugdhonk van Ceder

Kinderen de baas!

Johanna van der Gulik is teamcoach van SKH Ceder en PM’er bij Het Jeugdhonk, de 9+ groep hier. We spraken haar over deze groep.

W

aarom hebben jullie een groep speciaal voor kinderen van 9 jaar en ouder?

We merken dat kinderen vanaf 9 jaar een andere behoefte hebben dan jongere kinderen, zelfs anders dan die van 8 jaar.

Door deze kinderen in een andere groep op te vangen, kunnen wij in die behoefte voorzien.

Waarin verschillen jullie van andere groepen?

Op elke groep is aandacht voor eigenaarschap van kinderen, maar in Het Jeugdhonk doen we daar een schepje bovenop. De kinderen hebben niet alleen inspraak op de gang van zaken op de groep, we bedenken alles samen.

Van de activiteiten tot de inrichting van de groep, het komt allemaal vanuit de kinderen.

Hoe uit dat eigenaarschap zich?

Een mooi voorbeeld is ons kookcafé. De kinderen wilden graag een ruimte waar ze kunnen koken. We konden een ruimte in gebruik nemen en de kinderen kregen budget om deze in te richten. Gezamenlijk hebben zij de tafels, stoelen en lampen bij elkaar gezocht en ervoor gezorgd dat ze binnen budget bleven. Nu hebben we een prachtig kookcafé!

De kinderen koken dus geregeld in hun eigen kookcafé?

Ja en het leuke is dat we (als corona het toelaat) ook voor de ouders koken. Deze betalen dan een klein

bedrag, waarvan we de helft gebruiken voor ingrediënten en de ander helft in een potje gaat. Van dat geld willen de kinderen graag naar De Efteling. Ik heb ze gezegd dat het wel even gaat duren voor we het bedrag voor zo’n uitstapje bij elkaar gespaard hebben, maar het is een mooie manier om ze te leren bewust met geld om te gaan.

Wat zou je graag bereiken met Het Jeugdhonk?

In de vakanties komen kinderen vanuit de hele Kersenboogerd naar Het Jeugdhonk. Ik zou het erg leuk vinden als zij ook in de schoolweken komen. Dan kunnen we Het Jeugdhonk nóg leuker maken!

Estafette

De estafette is een terugkerende rubriek waarbij medewerkers vragen aan elkaar kunnen stellen.

De antwoorden op deze vragen lees je in het volgende nummer!

Sarah van Schaik, PM’er op PSS de Poort en BSO Het Podium: “Hoe ziet een middag op BSO de Molshoop eruit?

Werken jullie met een vast programma?”

Allison Leijnse, PM’er op de Molshoop: Wij werken inderdaad met een vast programma.

Vanaf 13.45 uur arriveren de kinderen met de taxi

of zelfstandig op de fiets. Dan pakken ze drinken en fruit en gaan ze vrijspelen. Om 15.30 uur voeren we de dieren, eten we wat en begint onze activiteit. Deze verschilt elke week, maar heeft altijd een link met de natuur. Om 17.00 uur sluiten we de dag af met thee en ontbijtkoek en worden de kinderen opgehaald.

Vraag van Allison Leijnse aan KDV Miamondo: Ik kan me herinneren dat leerlingen door een raam kunnen meekijken op de groep. Hoe werkt dat precies?

Column ‘Pedagogiek in de Praktijk’

Jeannette Bolhuis Beleidsmedewerker pedagogiek bij de afdeling Kwaliteit Opvang en Onderwijs (KOO)

IKC en de pedagogische huisstijl

“P Jolanda Jonkman, van de afdeling Klantenservice stelt een vraag aan medewerkers van Peuterspeelschool Risdam: “Hoe bevalt het werken in het ouderportaal?”

Riet Engel: Hoewel het systeem soms wat traag werkt, bevalt het werken met het ouderportaal goed.

We onderhouden zo korte lijntjes met de ouders, die hun peuters aan- en afmelden maar ook zaken doorgeven als ziekte, zindelijkheidstraining etc.

Het is ook handig dat we de ouders via deze weg snel kunnen bereiken als dat wenselijk is. We kunnen ze bijvoorbeeld geruststellen als ze hun

kind ’s ochtends verdrietig achterlieten en we ver sturen foto’s van hun kind.

Het is nog wel een uitdaging om ervoor te zorgen dat ook echt alle ouders zich (kunnen) aanmelden en zo niets missen van wat we sturen.

edagogiek gaat over de kunst van het opvoeden, over normen en waarden, over het versterken van autonomie, gevoel van competentie en zelfvertrouwen. Eén van de mooiste termen uit de Vreedzame School vind ik nog steeds ‘Pedagogische huisstijl’, een term die ik nog graag gebruik.

Wat mij betreft, dekt het de lading: zodra je een school of kindcentrum binnenstapt, proef je de sfeer, de omgangsvormen en zie je dat letterlijk en figuurlijk overal in terug. Het is duidelijk wat mag en wat niet mag.

Het gaat steeds over de wijze waarop we met elkaar omgaan, met als doel het creëren van een (speel- en leer)omgeving die de sociaal-emotionele ontwikkeling van kinderen ondersteunt.

Binnen de SCIO Groep hebben we een duidelijke pedagogische en didactische visie. De grote kunst is om die op locatieniveau met elkaar sterk neer te zetten. We willen deze visie vertalen naar een herkenbare (pedagogische) huisstijl, waarbij het hele team hetzelfde handelt in vergelijkbare situaties, waar kinderen merken dat ze ertoe doen en waar hoge verwachtingen de leergierigheid van kinderen stimuleren.

De SCIO Groep streeft naar High Performance Schools (HPS) of eigenlijk High Performance Kindcentra. Een kenmerk van zo’n HPS is dat het een duidelijke visie ontwikkelt op gedrag. Het gaat dan over kernvragen als: Hoe komen kinderen op een effectieve wijze tot positief gedrag om optimaal te kunnen ontwikkelen/leren? Hoe geven we als kindcentrum vorm aan de gedragscultuur? Hoe krijgen we een gedragscultuur die niet alleen gebaseerd is op meningen/aannames? En hoe blijven we continu gelegitimeerd verbeteren, veranderen en verankeren?

Dit proces doorlopen we samen. Als team, in samenwerking met ouders en kinderen en met ondersteuning van de afdeling KOO. Als pedagoog doe ik niets liever...”

De realiteit van het IKC

“ Iedereen is nu op elkaar ingespeeld en luistert naar elkaar” “Mijn droom? Een school waar tussen 9 en 4 steeds verschillende mensen binnenkomen met een gevarieerd aanbod voor de kinderen van sport, muziek, spel, etc. Gewoon, tussen de lessen door. Tijdens deze uren bereiden de leerkrachten hun volgende les voor. En elke twee weken gaan we erop uit, een uitstapje buiten de school, passend bij het niveau en het onderwerp waarmee de kinderen bezig zijn. Ik ben ervan overtuigd dat dat zo veel bijdraagt; heel veel kinderen komen nooit ergens. Ik vind het ook onze maatschappelijke taak. Als ik mag dromen, zou ik het zo willen.”

H

oewel Gabrie van den Hout, directeur van Het Fluitschip, nog veel te dromen heeft, is haar Talent-locatie een voorloper in de ontwikkeling van kindcentra. Zij is dus de aangewezen persoon om te vertellen hoe het eraan toe gaat op het IKC. De grootste meerwaarde ligt voor haar bij de peuters die vanuit de VVE en het KDV met tweeënhalf jaar binnenstromen: “Hen bieden we écht een doorgaande lijn. De overgang van peuter naar kleuter is er niet meer, ze spelen al in de klas waar ze straks terechtkomen, vinden het vanzelfsprekend. Daarnaast is er voor hen al veel aanbod om sterker door te kunnen groeien.”

“Dat jongetje dat, toen hij bij ons aankwam, geen idee had wat knippen, kleuren en plakken was, laat staan hoe dat moest. Hij trok alles omver en wilde zich niet aanpassen. Nu is hij vijf en zit als eerste in de kring. Of het meisje dat van de peuterspeelzaal bij ons op school instroomde en een taalstoornis had die tot dan toe onopgemerkt was gebleven. Zij voelt zich veilig omdat ze ook in de peutergroep mag blijven spelen, wat nu beter bij haar niveau past. Zo zien we elke dag voor wie we het doen. En waarom.”

Ook voor de medewerkers zelf is er nauwelijks sprake van een overdracht, vindt ze. Leerkracht en PM’er spreken elkaar al voortdurend, ze zijn zo op elkaar ingespeeld en het aanbod is zo goed afgestemd op wat een kind kan en wil. De samenwerking tussen onderwijs en opvang loopt goed. PM’ers werken ook in de klas als onderwijsassistent, iedereen heeft BSO-uren en in tijden van ziekte vallen leerkrachten in op de opvang.

Met de handen in het haar “Dit klinkt wel heel mooi hè?”, lacht Gabrie. “En dat is het ook hoor, maar natuurlijk ging het niet vanzelf. We dachten destijds dat doen we wel even, maar daar vergisten we ons in. We stuurden de eerste dag enthousiast alle acht peuters tegelijkertijd het kleuterlokaal in. Het gevolg was dat niemand iets leerde, de kleuters geïrriteerd raakten door die kleintjes en de leerkrachten met de handen in het haar zaten. Nu gaan er twee naar de ene leerkracht, twee naar de andere en blijven er vier bij de PM’er om een ‘Samen van start’-blok te doen. Dat werkt veel beter: de peuters gaan nu als vanzelf op in de kleutergroep en leren enorm veel van hun klasgenootjes.”

Peuter is geen kleuter Het is belangrijk dat de peuters een goede eigen ruimte hebben en dat zij zich voor activiteiten aansluiten bij de kleutergroep, stelt Gabrie: “Je moet niet van een peuter een kleuter willen maken en ook niet andersom. Dat is juist zo’n groot voordeel van het kindcentrum: dat een

kind uit de kleuterklas nog lekker op peuterniveau mag spelen als het daar behoefte aan heeft.”

Naar elkaar luisteren Het is al vaker gezegd: onderwijs en opvang spreken echt een andere taal. Ook Gabrie erkent dat: “Maar ik geloof wel dat we elkaar gevonden hebben, we doen het nu echt samen. Natuurlijk niet altijd feilloos en soms zelfs ronduit onhandig maar er is duidelijk waardering voor elkaar en, zo belangrijk, er wordt naar elkaar geluisterd.”

Ouders gemist De volgende stap is nu het handen en voeten geven aan de ouderbetrokkenheid. Wat dat betreft was het een slecht jaar. “We hebben het echt gemist dat er geen ouders in de school waren”, vindt Gabrie. “Veel van hen voelen zich desondanks al thuis bij ons en het is een voordeel dat ze de leerkracht kennen waar hun peuter straks naar toe gaat, maar we willen nu stappen maken met hen betrekken bij ons programma en waar nodig handreikingen bieden om ze op weg te helpen. We willen bijvoorbeeld koffieochtenden organiseren en aandacht besteden aan specifieke thema’s. Dat gaat nu allemaal gebeuren.”

Het Fluitschip is nog volop in ontwikkeling en er zijn nog veel ambities en dromen. We blijven Gabrie en haar collega’s graag volgen!

Ouders aan het woord

Het woord is aan Hindrik Osinga De ontwikkeling van IKC’s neemt een grote vlucht.

Maar hoe kijken ouders hiernaar? Vinden zij een IKC belangrijk voor hun kind en waarom?

E

en van de redenen dat Hindrik Osinga en zijn gezin vanuit een nieuwbouwwijk verhuisden naar een dorp (Blokker in dit geval), was omdat ze een leuke dorpsschool zochten voor zoon Chris. Het werd De Bussel. “We hebben kennisgemaakt met meerdere scholen, maar de ontvangst met taart bij de open avond op deze school, gaf gelijk een vertrouwd en warm gevoel”, vertelt Hindrik.

De samenwerking tussen onderwijs en kinderopvang krijgt gestaag vorm binnen De Bussel. Als vertegenwoordiger van de ouders in de MR ziet Hindrik absoluut de voordelen van de fusie: “De kinderopvang is een goede start voor de jongste kinderen die daarbij gelijk vertrouwd raken met de school. Daarnaast biedt het mogelijkheden om onderwijs en buitenschoolse opvang goed op elkaar aan te laten sluiten. Dat is fijn voor kinderen én ouders”. Als MR-lid volgt Hindrik de ontwikkelingen met een kritische blik.

“Ouders kunnen zowel kinderen op de opvang als de school hebben dus waarom zou de medezeggenschap van die ouders dan niet gecombineerd kunnen worden?”

Het betekent ook dat zijn MR samen gaat werken met de ouderraad van de opvang. Dat is een mooie uitdaging, vindt hij. “Als gemeenschappelijke MR (GMR) staan we nu voor het vraagstuk hoe deze samenwerking vorm te geven. De uiteindelijke vorm is voor mij nu nog niet bekend.

Mijn insteek zou zijn om samenwerking te zoeken met de ouderraad en binnen het regelgevend kader tot één medezeggenschapsorgaan te komen. Ouders kunnen kinderen op zowel de opvang als de school hebben dus waarom zou de medezeggenschap van die ouders dan niet gecombineerd kunnen worden?”

Op onze vraag of hij nog aanbevelingen of advies heeft aan de SCIO Groep, heeft hij ook een duidelijk antwoord: “Neem het belang van goede opvang en scholing van de kinderen als uitgangspunt. Laat de organisatie dienend zijn aan dit hoofddoel!”

Colofon Dit magazine verschijnt een aantal keer per jaar en is een uitgave van SCIO Groep voor alle medewerkers.

Van Dedemstraat 6BC, 1624 NN Hoorn 0229 743 743 www.sciogroep.nl info@sciogroep.nl

Fotografie Theo Aurik, Esmeralda Ravensbergen-van Belle Design Bourne Amsterdam Redactie Sanne Endstra, Sanne Hulst, Esmeralda Ravensbergen–van Belle, Wendy Spek, Caroline Sunnotel en Laura Witsmeer

Disclaimer De in dit magazine gepresenteerde informatie is in samenspraak met en met toestemming van de geraadpleegde bron tot stand gekomen. Samensteller SCIO Groep accepteert dan ook geen enkele aansprakelijkheid voor onjuistheden anders dan spellings- of interpunctiefouten.

Volg ons op