BLVRD39

30/03/24

EDITIE NEGENENDERTIG FIRST SEEN AT HYPERLAB

On the cover:

HANS BORG

SELFPORTRAIT BY HANS BORG

SPECIAL TNX TO Bibliotheek Brugge Bruggeplus Cinema Lumière

Het Entrepot Howest ·Jeugddienst Brugge JH Comma

Jong Volk KAAP MOOOV Snuffel Stad Brugge

Triënnale Brugge TURBO

EINDREDACTIE Jordy Vermote

LAY-OUT Faldona Vande Velde · Sanne De Muynck

DRUK VCP Graphics

BLVRD magazine is een gratis, tweemaandelijks jongerenmagazine. Vorige edities gemist? Lees alle edities op blvrdmagazine.com

TEAM

Alexia Bruijlants · Arno Degroote · Dieter Tanghe · Ellemijn Van Puymbroeck · Eva Vandendriessche Gaëlle Lefrancq

Guynan Berton Hans Borg · Jordy Martelé · Marjolein

Velleman Luka Franck · Shavawn Somers

BLVRDMAGAZINE

WWW.BLVRDMAGAZINE.COM

EEN HOOFDSTUK HANS

EEN NIEUW HOOFDSTUK VOOR HANS BORG

HIJ SCHITTERT DEZE KEER ZELF OP DE COVER, MAAR WIST JE DAT HANS BORG AL NEGEN COVERFOTO’S VOOR BLVRD SHOOTTE? NU WERKT HIJ VOLOP AAN ZIJN EIGEN FOTOBOEK, HET DERDE ONDERTUSSEN. GEEN ROMAN, WEL EEN BOEK MET EEN PAKKEND VERHAAL.

Hoe skaten deuren opende

Fotograferen begon als een hobby. Hans heeft jarenlang geskatet en in die scene lopen heel wat creatievelingen rond. Er waren altijd wel vrienden foto’s en video’s aan het maken van hun skatesessies, en dat fascineerde hem. Toen hij in 2016 geblesseerd was, maakte hij van de tijd gebruik om zelf te experimenteren. Hij nam zijn eerste filmrolletje mee naar Berlijn en toen hij de ontwikkelde negatieven kreeg, scande hij ze in met een scannertje van de Aldi. Hij was onder de indruk van het resultaat en vanaf dan groeide zijn passie voor fotografie alleen maar.

Als hoofdberoep runt Hans het transport-bedrijf dat hij overnam van zijn papa. Hij rijdt ook zelf met de vrachtwagen, dus een typische werkdag bestaat voor hem uit veel stilzitten en weinig interactie. In fotografie kan hij zich dan weer volledig smijten, het is de ideale uitlaatklep voor hem.

De eerste stappen in self-publishing Hans kreeg al snel goesting om iets te creëren. Prints maken is vrij duur, een boek maken is voordeliger en een makkelijkere manier om je werk te verspreiden. Hij besloot zijn eigen fotoboek uit te geven. Een succes, want in amper twee weken was zijn eerste boek volledig uitverkocht: alle 100 exemplaren vlogen de deur uit.

Zijn eerste fotoboek is een verzameling van beelden die Hans tussen 2017 en 2020 maakte. Er zit niet echt een verhaal achter, vertelt hij, het zijn eerder spontane foto’s. Castle in the Air is een dagdromerig boek geworden met kleurrijke beelden. Het brengt een gevoel van rust met zich mee. De contrastrijke zwarttinten zorgen dan weer voor een clash.

“FOTOGRAFEREN IS EVOLUEREN.”

Het tweede boek, From Pillar to Post, brengt in beeld hoe zijn ouders ziek geworden zijn en het plots aan hem was om de zaak over te nemen. Een conceptueel sterker boek dan het eerste, vindt hij zelf, omdat er dit keer wel een verhaal achter zat. De kijker krijgt meer kadering, er zit meer persoonlijkheid in. Ook voor de afwerking van dit boek schakelde Hans naar een niveau hoger: het is offset gedrukt en garengenaaid, terwijl het eerste boek digitaal gedrukt werd. En de oplage bestond dit keer uit 200 exemplaren, het dubbele van de eerste uitgave. Van beide boeken heeft hij alle exemplaren zorgvuldig met de hand genummerd. Tip voor de liefhebbers: de tweede editie is nog niet volledig uitverkocht. ;)

Work in progress

Het nieuwste fotoboek toont beelden van drie opeenvolgende reizen die Hans met zijn vriendin maakte naar Italië. Na het tweede jaar is ze ziek geworden, het derde jaar was ze hersteld. Ze hebben de reizen dus telkens op een andere manier beleefd. Hans had oorspronkelijk niet de intentie om iets met de reisfoto’s te doen, maar achteraf is hij ermee beginnen spelen en spontaan creëerde hij een vulkaan die hij liet uitbarsten. Heel abstract. Het is een metafoor voor hoe hij alles beleefd heeft in het jaar dat Lotte out is geweest. Het verhaal dat de fotograaf vertelt, is heel persoonlijk, maar hij trekt het open voor interpretatie. Iedereen kan er op zijn eigen manier iets bij voelen.

Zijn vriendin is telkens onherkenbaar op de foto’s, enkel haar silhouet wordt getoond. Alle beelden zijn met een lens met een lange brandpuntafstand gefotografeerd, waardoor je vooral close-ups of details ziet. Een klein stukje uit een groter geheel. Dat is hoe Hans het liefst fotografeert, omdat hij het onderwerp op die manier kan lostrekken uit de context en zelfs in een andere context kan plaatsen.

Een constante evolutie

Fotograferen is evolueren. Hans heeft ondertussen geleerd om de mening van anderen los te laten en niet langer te streven naar perfectie, maar onvolmaaktheden net te omarmen. Er gaat niets boven printen in de donkere kamer: zoeken naar iets authentieks, naar het imperfecte, naar emotie. Daar komt ook zijn passie vandaan om zijn eigen wereld te vertalen naar beeldtaal. Om een verhaal op een andere manier te vertellen.

Het boek is nog niet af, Hans wil verschillende richtingen uit kunnen en is vastberaden om er écht iets goeds van te maken. Eén ding is zeker: ons geduld zal ongetwijfeld beloond worden.

MOVE YOUR BODY NAAR

FILMFESTIVAL

HET MOOOV-FILMFESTIVAL ZIT ER WEER AAN TE KOMEN, DUS NOTEER ALVAST 18 TOT EN MET 28 APRIL 2024 MET STIP IN JOUW AGENDA. TIJDENS HET FESTIVAL KAN JE IN ZES BELGISCHE STEDEN VAN TALRIJKE WERELDFILMS GENIETEN, DUS REP JE NAAR DE CINEMA’S VAN BERINGEN, BRUGGE, LIER, SINT-NIKLAAS, TURNHOUT EN ZUID-WEST-VLAANDEREN. DIT JAAR LIGT DE FOCUS OP AFRIKAANSE CINEMA, MET ALS OPENINGSFILM 'ANIMALIA’ VAN DE FRANS-MAROKKAANSE REGISSEUR SOFIA ALAOUI. OM ONS OP TE WARMEN VOOR HET FESTIVAL, NEMEN WE DEZE LAATSTE ONDER DE LOEP.

‘Animalia’, een coproductie tussen Frankrijk en Marokko, is de eerste langspeelfilm van Sofia Alaoui. De film werd in januari 2023 warm onthaald op het Amerikaanse Sundance festival en krijgt nu haar Belgische première tijdens MOOOV. Hoofdpersonage van dienst Itto is hoogzwanger en woont met haar man en diens (rijke) familie in een klein paleis. Ze voelt zich het buitenbeentje, wat vooral belicht wordt in de openingsscène. Het verhaal is vanaf het begin tot het einde omhuld in mysterie: er hangt iets in de lucht, maar geen enkel personage weet wat er aan de hand is. Nadat een mysterieus incident ervoor zorgt dat Itto gescheiden

wordt van haar man, begint ze aan een lange, onzekere tocht. Het wordt snel duidelijk dat ze maar weinig mensen kan vertrouwen, behalve hoteleigenaar Fouad. Samen doorkruisen ze de Marokkaanse landschappen, met Khouribga als eindbestemming. De vraag is of ze herenigd zal worden met haar man en meer nog, wat die hereniging zal teweegbrengen... Wat wel vaststaat is dat de dieren de enigen zijn die meer lijken te weten, wat ook de titel kan verklaren. De dieren vormen een rode draad doorheen het verhaal: zo zijn er de honden in het dorp, maar ook de vogels en het schaap tijdens de tocht door de landschappen.

De film behandelt verschillende thema’s en valt niet zomaar binnen het sciencefictiongenre te plaatsen. Zo komt er een religieus aspect bij kijken: Itto bidt voor de redding van de mensheid, terwijl Fouad ervan overtuigd is dat geen enkele god hen zal kunnen redden van het mysterieuze kwaad. Ook worden de klassenverschillen duidelijk belicht: de wereld is misschien letterlijk ten einde aan het komen, terwijl de rijken enkel bezorgd zijn om het geld dat ze verliezen. Uiteindelijk rest deze vraag nog: Wat kunnen we doen om onze mensheid te redden wanneer het eigenlijk al te laat is? Ga dat zien op 18/04 of 25/04 in cinema Lumière Brugge.

ANIMALIA

PLATFORM SELECTEERT

PLATFORM KIJKT HET MEEST UIT

NAAR DE VOLGENDE MOOOV-FILMS:

'ALEMANIA’ VAN MARÍA ZANETTI

Een Argentijns-Duitse coming-of-age film over de 16-jarige Lola wiens droom het is om in Duitsland te studeren. Verschillende omstandigheden, waaronder financiële problemen en de zorg voor haar zus, bemoeilijken het waarmaken van deze droom. Daarnaast worstelt onze protagoniste met haar eigen identiteit en ontluikende seksualiteit.

'BYE BYE TIBERIAS’ VAN LINA SOUALEM

Een Palestijns-Franse film die zich afspeelt in Tiberias, een Palestijnse stad die vandaag de dag aan de Israëlische bezetter toebehoort. Lina, opgegroeid in Parijs, reist samen met haar Palestijnse moeder naar diens geboorteplaats om de vrouwen uit hun familie te ontmoeten. Die vertellen over hoe de Israëlische bezetting hun leven drastisch heeft veranderd.

'MONSTER’ VAN KORE-EDA HIROKAZU

Een Japanse film met de elfjarige Minato in de hoofdrol. Sinds de dood van zijn vader gaat het niet goed met hem: zijn moeder wil gaan praten met de directeur van de school. Meester Hori lijkt meer te weten, maar zijn verhaal komt niet overeen met dat van Minato.

'PEDÁGIO’ VAN CAROLINA MARKOWICZ

Deze Braziliaanse film belicht onder meer de verschrikking van conversietherapie. Suellen kan niet accepteren dat haar zoon homo is, en stuurt hem naar een pastoor die hem zou kunnen ‘genezen’ hiervan. Wanneer de kosten hoog oplopen neemt Suellen contact op met een criminele vriend die haar hierbij zou kunnen helpen. Ze is bereid om ver te gaan...

MONSTER

Atelier

CONTENT

MAKERS HERKEN JE AAN DE PASSIE VOOR HUN AMBACHT EN DIE ZIE JE OOK METEEN BIJ DE BRUGSE SCHOENONTWERPSTER NELE CONTENT. ATELIER CONTENT GROEIDE DE AFGELOPEN

TIEN JAAR UIT TOT EEN ECHTE NAAM BINNEN SCHOENDESIGN EN VANAF DIT VOORJAAR KAN JE HAAR SCHOENEN ZELFS SPOTTEN ALS JE HET

VLIEGTUIG NEEMT. BRUSSELS AIRLINES VROEG NELE OM EEN COLLECTIE SCHOENEN VOOR ALLE VROUWELIJKE CABINEPERSONEELSLEDEN EN LUCHTHAVENMEDEWERKERS TE ONTWERPEN ONDER HET LABEL 'NELE CONTENT FOR BRUSSELS AIRLINES’. VOOR BLVRD DUIKEN WE MET HAAR IN HET VERHAAL ACHTER HET PARCOURS VAN ATELIER CONTENT EN HET DESIGNPROCES VAN HAAR COLLECTIES.

TEKST: SHAVAWN SOMERS

Belgisch vakmanschap meets stille luxe

Atelier Content, het merk achter Nele, ontstond in 2014 en focust op tijdloos, elegant en comfortabel design. “Eenvoudig, vrouwelijk en toch een beetje stoer, zo zou ik mijn schoenen omschrijven. Elk paar straalt stille luxe uit zonder toeters en bellen. Dat maakt het product enkel luxueuzer. In mijn collecties vind je geen naaldhakken terug. Ik ontwerp schoenen voor elk moment van de dag: je moet ermee kunnen wandelen, naar een feestje gaan, … Het is niet de vrouw die moet passen bij de schoenen, neen, de schoenen moeten passen bij de vrouw.”

20

Binnenkort bestaat Atelier Content tien jaar. Dat vraagt ook al eens om een terugblik naar de start. “Als Bruggeling liep ik school aan de Academie in de Katelijnestraat. Daar werd ik ondergedompeld in het artistieke en kwam ik in aanraking met schoenontwerp. Toen ik later verder studeerde aan de Modeacademie in Gent voelde ik dat mijn interesse groeide en koos ik bewust voor een stage bij schoenenmerk Ambiorix in Tongeren. Daar kreeg ik de kans om een eigen ontwerp en prototype te maken, kon ik mee naar beurzen, enz.

Dat was een heel leerrijke werkplek en daar is het zaadje voor schoenontwerp eigenlijk echt geplant. Ik leerde er vanuit de kern, vanuit de diepte werken.”

Dankzij die stage en haar verdere werkervaringen bij andere schoenbedrijven groeide als vanzelf de wens om een eigen collectie te ontwerpen en op de markt te brengen, eerst als zelfstandige in bijberoep, daarna fulltime. “Voor een van mijn toenmalige jobs verliep de productie in de Marken in Italië, een gekende plek voor schoenontwerp.

Ik was er dus al vaak naartoe gereisd, kende de streek goed en wist dat het een goed gebied was. In het begin liep ik werkelijk de zogezegde Gouden Gids van Italië af. Ik contacteerde schoenfabrieken die kleine hoeveelheden produceerden en ging er persoonlijk langs met een vriendin die Italiaans sprak.”

Met succes, want intussen heeft ze haar eigen winkel in Gent en kan je haar schoenen in 32 verkooppunten terugvinden in België en Nederland. De combinatie van vakmanschap, comfort en design werkt duidelijk en ontging ook Brussels Airlines niet. “We startten bij het ontwerp van deze collectie echt vanuit onze eigen kracht. Net zoals bij al onze schoenmodellen werden ook deze schoenen uitgebreid getest, in dit geval door vrouwen bij Brussels Airlines zelf.”

Van inspiratie tot design

Jaarlijks brengt Nele twee nieuwe schoencollecties op de markt. “Voor elke collectie start ik met het online zoeken naar inspiratie. Ik verzamel foto’s van schoenen, handtassen, print, textiel, ... Soms keer ik terug naar foto’s van oude collecties. Na het ordenen van die hele verzameling, begin ik te schetsen, ontwerpen uit te denken en hak ik knopen door. De finale schetsen teken ik digitaal uit en zend ik naar onze producenten om prototypes te maken. Het zijn die prototypes die uitvoerig worden getest, bekeken en bewerkt. Dat gaat van patronen, tot kleuren en soms zelfs millimeteraanpassingen. Eens tevreden zetten we dit alles om in sale samples voor de verkoop.”

De schoenen voor Brussels Airlines vind je niet terug in de handel, maar doorliepen hetzelfde designproces als al haar schoenen. Hoewel de schoenen voor de vliegmaatschappij toch ietsje anders zijn. “Voor onze schoenen werken we altijd met leer. Brussels Airlines wilde graag schoenen volledig vervaardigd uit niet-dierlijke materialen. Dat was niet evident, want dat betekent ook geen leren zolen, bijvoorbeeld. Uiteindelijk vonden we een vegamateriaal, VEGEA, waarbij we niet moesten inboeten aan onze gekende comfort en stijl.”

Trouw blijven aan je eigen intuïtie is niet enkel de rode draad in Neles verhaal, maar ook een van de tips die ze tot slot nog meegeeft aan alle jonge Brugse makers. “Luister naar je eigen gevoel. Doe je eigen goesting en laat je niet beïnvloeden. Zoek daarom een product of dienst waar je zelf achter staat. Maar doe alles ook stapsgewijs. Ik deed heel veel kennis op door alles zelf te doorlopen, van de verkoop aan winkeliers tot het maken van facturen. Daardoor bouwde ik enorm veel inzicht op. Ik startte bewust met een kleinschalige collectie. De druk was minder hoog en het liet me toe geleidelijk te groeien en te leren uit mijn fouten.”

TWO IS NOT

LISA VERBELEN IS THEATERMAKER, PERFORMER EN GETALENTEERD TEKSTSCHRIJVER. VOLGEND OP HAAR SOLOVOORSTELLINGEN 'ONE. SOLO.' EN 'ALL.' KOMT 'TWO. IS NOT A SOLO.' NAAR BRUGGE. DITMAAL NIET SOLO, MAAR MET NIEMAND MINDER DAN HENDRIK LASURE

AAN HAAR ZIJDE. BRUGS JAZZTALENT BEKEND VAN ONDER MEER SCHNTZL, BOMBATAZ, WARM BAD EN NATUURLIJK ZIJN SOLOCARRIÈRE ALS SINGER-

SONGWRITER MET HET ALBUM 'HET WIEL' SAMEN CREËERDEN ZE EEN

CONCERT PERFORMANCE DIE NA DE PREMIÈRE IN SEPTEMBER 2022 METEEN

EEN PLEK KREEG BINNEN DE KNACK

TOP 10 THEATERVOORSTELLINGEN VAN 2022. VERWACHT JE AAN EEN MUZIKALE BELEVING WAAR TEGENSTELLINGEN

CENTRAAL STAAN IN EEN JASJE VAN TAOÏSME EN HIP HOP.

TEKST: GAËLLE LEFRANCQ

NOT A SOLO

Laten we beginnen bij het begin, hoe zijn jullie bij elkaar terecht gekomen?

Lisa: “Het ontstaansverhaal!”

Hendrik: “We werkten samen aan de voorstelling ‘Talk Show’ van Suze Milius waarin Lisa acteerde en ik de muziek maakte. Daarvoor kregen we de opdracht om een paar nummers samen te creëren, waaronder een hiphopnummer voor de grap.”

Lisa: “Inderdaad voor de grap, want dat was voor het personage van een verlegen meisje dat opeens begon te rappen tijdens de talkshow. Hierbij werd ik instant een hele grote fan van Hendrik en vroeg ik hem of hij niet wou samenwerken aan een nieuw project en toen zei hij ‘ja’ (lacht).”

Lisa, is deze performance een vervolg op jouw vorige werken “ONE.” en “ALL.”?

Lisa: “Een beetje, maar ook niet echt. Ik heb 10 jaar geleden ‘ONE.’ gemaakt, daarna ‘ALL.’ en nu ‘TWO.’

Het neemt altijd iets simpel en groots als uitgaanspunt, bij ‘ONE.’ was dat beweging en bij ‘TWO.’ is dat tegenstrijdigheid. Voor mij is het natuurlijk zeker een opeenvolging van elkaar omdat dat echt de ontwikkeling is van mij als mens. Dat is het meest persoonlijke werk wat rechtstreeks uit mijn leven komt en wat ik heb geleerd als kunstenaar. Nu was het wel anders omdat ik dit voor het eerst met iemand anders kon delen. Hendrik heeft een

andere manier van werken, wat voor mij heel bevrijdend was. Telkens ik een idee kreeg, was Hendrik de ideale partner omdat hij gewoon zei “ja, top!” en daar meteen mee aan de slag ging. Het ging eigenlijk heel erg vanzelf. Het is dus zeker wel een soort vervolg voor mij als persoon, maar dat maakt voor het publiek helemaal niet uit.”

Er werd eerst een album gemaakt voor de performance, was dit een bewuste keuze in het creatief proces?

Hendrik: “Toen Lisa naar mij kwam met de vraag om iets samen te doen, heb ik voorgesteld om eerst een album te maken. Allereerst om te kijken hoe het precies werkt om tekst op instrumentale muziek te brengen, maar ook omdat ik in de studio veel muzikale lagen op elkaar kon bouwen en me niet moest laten beperken door de haalbaarheid van het live uitvoeren.

Hierdoor kon ik mijn fantasie gewoon volledig laten gaan. Ik had dan eerst allemaal nummers gemaakt en tegelijkertijd was Lisa teksten aan het schrijven. Zo hadden we elk een bibliotheek van repertoires en zijn we dan samengekomen om tekst en muziek te matchen met elkaar. Zo voel je hoe de lading van de tekst verandert wanneer je er een ander soort muziek onder zet. Dat was heel bijzonder.”

Moesten jullie het proces opnieuw doorlopen om tot de performance te komen?

Lisa: “Eigenlijk is het album de performance. De livemuziek is wel anders en hoe ik de tekst breng is anders geworden, omdat je dat ook ontwikkelt tijdens het spelen, maar de boog die we in het album hebben gemaakt is ook de boog van in de voorstelling. De versie die we in Brugge komen spelen is wel nog iets anders, want we hebben ook nieuwe nummers die meer dansbaar zijn en we hebben een beetje gerommeld met de volgorde, dus het verschilt telkens wat meer met het album.”

We mogen ons wel aan een totaalbeleving verwachten?

Lisa: “Jazeker, het is een soort combinatiewerk van muziek en theater. Daarom hebben we ook een eindregisseur en podiumtechniekers, wat doorgaans altijd bij een voorstelling hoort. Ik vind de combinatie heel tof omdat je de concentratie van een theaterpubliek kan verwachten, maar met de vrijheid van een muziekpubliek. De vragen die je je stelt bij theatervoorstellingen of de drang om het te begrijpen, gaat bij muziek veel intuïtiever. Je neemt op wat je wil horen en bij alles wat je niet hoort zit je gewoon wat te bouncen.”

© JAN RYMENANTS

DIN | APR

Biekorf, Brugge

Two, is not a solo Lisa Verbelen & Hendrik Lasure

MUZIEK, PERFO R ECNAM

Een oefening om het denken in tegenstellingen om te draaien en te ervaren wat er zich tussen twee uitersten bevindt. Verwacht een muzikaal en theatraal concert. 23

Hendrik, was dit voor jou een nieuwe ervaring op het podium?

Hendrik: “Ik heb wel al veel voorstellingen helpen maken, maar meer dan ooit voel ik me een echte performer, in plaats van muzikant. We zijn maar met twee en heel exposed. Ik speel synthesizer en elektronica, maar dat is eigenlijk niet veel. Ik sta recht en redelijk open naar het publiek toe of dat probeer ik toch (lacht). Vroeger speelde ik voornamelijk akoestische vleugelpiano. Door de aard van dat instrument sta je bijna altijd met je rug naar het publiek toe. Tijdens het musiceren op het podium zit ik precies onder een koepel samen met mijn muziek. De mensen mogen wel kijken, maar ik was daar niet echt mee bezig. Ik heb op dat vlak wel veel geleerd van deze voorstelling. Over hoe ik mij kan of wil openstellen en dat wist ik eigenlijk nog niet ervoor.”

Lisa: “De kostuums helpen zeker ook.”

Hendrik: “Ja, inderdaad. Als je zo’n blinkerpak aanhebt dan voel je je sowieso empowered. Het is een soort van schild. Als ik bijvoorbeeld het Wiel breng is dat eigenlijk hetzelfde als wat Lisa met deze voorstelling doet, namelijk mijn diepste emoties aan de mens brengen. Daar voel ik me toch wel echt bloot en het meest kwetsbaar.”

De muziek heeft grote invloeden vanuit het taoisme, betekent dit dat jullie een meditatief effect willen creëren?

Lisa: “Ja, we hebben eigenlijk een eigen geloof gecreëerd, waarbij we vlak voor het opgaan even kort de tijd eren als onze god. Sommige nummers hebben zeker iets meditatiefs en zijn heel erg herhalend. Ik vind dat muziek dat effect sowieso al heeft en theater eigenlijk ook, in beide gevallen heeft dat iets met tijd te maken. Dat je ergens naartoe gaat en voor enkele minuten er gewoon bent en niet weggaat.”

Zouden jullie het publiek aanraden om eerst naar het album te luisteren of moeten ze zich volledig laten verrassen?

Lisa: “Live is helemaal anders dan op het album. Het is misschien wel leuk om het al eens te horen en dan live te zien hoe anders het is. Want eigenlijk is dat album ook de opname van de eerste repetitie. Dus het is een soort hele professionele opname van de performance.”

Hendrik: “Dat is eigenlijk hoe het in de muziek altijd gaat. Een album wordt opgenomen vlak nadat een nummer wordt gemaakt of het nummer wordt zelfs pas gemaakt na de opname, dan knippen ze dat in elkaar. Zo heb je het nummer, dat ga je dan spelen en leer je pas nadien alles over hoe je het live kan brengen.”

Lisa: “Ja dat is waar, dat is gewoon heel normaal in muziek. In theater is dat alsof we een opname maken van de eerste repetitie (lacht).”

Kunnen jullie in een paar woorden beschrijven wat het publiek precies te wachten staat?

Hendrik: “Spirituele bling, trance, tao-hop.”

Lisa: “Geld terug als je het niet goed vindt (lacht).”

AT RISE OF TRIËNNALE BRUGGE 2024

OF CURTAIN

DE DRIEJAARLIJKSE TRIËNNALE ZET DIT JAAR VAN HALF APRIL

TOT EIND AUGUSTUS OPNIEUW TWAALF ARCHITECTURALE

INSTALLATIES IN DE KIJKER. DIT JAAR WERKT HET FESTIVAL

ROND HET THEMA 'SPACES OF POSSIBILITY’ EN DAAGT DEZE

VIERDE EDITIE KUNSTENAARS UIT OM ONBENUTTE RUIMTES EEN NIEUW LEVEN TE GEVEN. VIDEOKUNSTENAAR BRECHT VANHOUTTE WERD GESELECTEERD DOOR HET ENTREPOT

OM EEN ARENA VOOR KUNSTDISCIPLINES TE BOUWEN IN DE BOND IN BRUGGE. HIJ WIL ER OUD EN JONG DE KANS GEVEN

ZICH TE ONTPLOOIEN EN MOTIVEREN OM UIT HUN ARTISTIEKE COMFORTZONE TE TREDEN. SAMEN MET EEN RUIM NETWERK AAN CREATIEVE VRIENDEN EN KENNISSEN, HOOPT HIJ HET ZIJN COLLEGA-KUNSTENAARS NET IETS MAKKELIJKER TE MAKEN EN BIEDT HIJ EEN LAAGDREMPELIG PLATFORM AAN MET DE FOCUS OP MENTALE GEZONDHEID BINNEN KUNST. NAAST DE STEUN VAN JONGERENSUBSIDIE JONG DING, DE ONDERSTEUNING VAN HET ENTREPOT EN EEN GROTE EIGEN FINANCIËLE INVESTERING IS HET MOEILIJK OM DE MIDDELEN TE VINDEN VOOR EEN AMBITIEUS ARTISTIEK PROJECT.

TEKST: EVA VANDENDRIESSCHE BEELD: HANS BORG

Brecht: “Een jaar geleden dacht ik aan het idee om een soort huis te bouwen dat geen genre of tijdsperiode had. Ikzelf ben een videokunstenaar, dus ik had nog nooit architecturale projecten vormgegeven. Toch vond ik het interessant om een installatie, of bijna een set, te bouwen en ben ik de uitdaging aangegaan. Toen kreeg ik te horen dat mijn project geselecteerd was door Het Entrepot voor hun samenwerking met Triënnale Brugge 2024. Zodra mijn eerste tekening klaar was, ging ik langs bij een goeie vriend, Louwies Pitteljon. Hij studeert bijna af als architect en ik vroeg hem of dit project überhaupt mogelijk was. Louwies maakte voor mij de technische tekeningen en zo ben ik heel ambitieus aan de slag gegaan.”

“Ik schreef er toen direct een theaterstuk en videokunstwerk over. Zo heb ik het uiteindelijke podium en de set laten bouwen door Amber Vanbossel en Robbe Nuytens. Daarnaast liet ik ook een dans maken, gechoreografeerd door Emiel Vandenberghe, samen met Paul Calderone en Louiz Rodrigues. Dit gebeurde allemaal in een tijdspanne van een jaar, van de selectie tot nu.”

“Naast de werking met de internationale kunstenaars, werkt Triënnale Brugge ook telkens samen met cultuurhuizen binnen de stad.

De Republiek, Cultuurcentrum Brugge en Het Entrepot hebben een eigen agenda en zij delen het platform qua communicatie en route. Het Entrepot cureerde mij om mijn project uit te werken tijdens het festival, op mijn eigen locatie: Buiten Smedenvest 1. Dat is het oude stapelhuis, de vroegere boerenbond met als laatste functie een kostuumatelier. In september kreeg ik te horen dat deze plaats vrij kwam en ben ik van daaruit het hele scenario beginnen hervormen. Ik keek wat mogelijk was qua middelen binnen de stad en bouwde er de installatie, onder de titel ‘Exeunt Omnes’. In de eerste fase mik ik op een ‘work in progress’.”

“Dat ‘work in progress’, van half april tot begin juli, houdt in dat mensen komen meevolgen en spreken met mij en elkaar, als een soort ontmoetingsplek. Op die manier wil ik niet enkel voor mezelf een platform bieden, maar ook voor collega-kunstenaars in Brugge of Vlaanderen, waardoor we het geheel samen vormgeven. Begin juli mik ik op een heropening waarbij er een grote kunsttentoonstelling ontstaat van 30 kunstenaars die ik heb gecureerd tijdens de voorgaande periode. Zij krijgen de kans zich te verdiepen in artistieke vormen waar ze misschien minder vertrouwd mee zijn. Zo hoop ik dus ook een soort arena aan verschillende kunstdisciplines te creëren. Het is uiteindelijk ook begonnen met mij, gespecialiseerd in video, die uit mijn comfortzone trad en een installatie uittekende.”

“Daarnaast wordt het een ‘work in progress’ tot aan de zomer, omdat het niet evident is om zo’n groot project zomaar in je eentje op poten te zetten. Er zijn heel wat obstakels waar je tegen botst vooraleer je het kan realiseren. Ik leerde subsidiedossiers schrijven en hoe ik mijn netwerk het beste kon gebruiken. Gelukkig kreeg ik veel hulp van kunstenaars en vrienden rondom mij, maar ik vind het nog steeds belangrijk dat deze worden vergoed. Het zijn voornamelijk vrienden en kennissen die ik heb ontmoet tijdens mijn ontplooiing. Ik probeer telkens een uitdaging te zoeken voor die mensen. Zo hoop ik aan al die kunstenaars de uitdaging en de middelen te kunnen geven om een eigen audiovisueel werk neer te zetten.”

Hoe ging je te werk tijdens de zoektocht naar artistieke kandidaten?

“Ik ben eerst vertrokken vanuit lokale kunstenaars, kunstenaars binnen Vlaanderen, jong en oud, die allemaal hun eigen technieken hebben. De werken liggen op de rand van traditionele technieken, maar leven in de moderne tijd. Soms lijkt het heel speels of simpel maar het blijft wel de kwaliteit die je kan verwachten van kunst. Dat vond ik heel spectaculair. Ze hebben allemaal hun eigen verhaal en boodschap waar ik rekening mee heb proberen houden. Vanuit die lokale kunstenaars ben ik dan vertrokken om te kijken welke internationale, soms meer gekende, gerenommeerde kunstenaars hen kunnen complementeren. Dat contrast tussen een lokale held en een internationale ‘celebrity’, en deze te gaan combineren, is superinteressant. Het past ook allemaal binnen de ruimte van De Bond en bij die installatie. Dus zo ben ik uiteindelijk aan 30 kunstenaars geraakt. De curatie zag ik als een bloemstuk waarbij ik overal bloemen ga plukken, en ze zo samenstel dat ze een geheel gaan vormen en samen kunnen bloeien.”

“Er zit zoveel potentieel binnen deze sector en dat mogen we niet onderschatten. Ik merk als ik subsidies aanvraag dat er, zonder bedrijven te noemen, eigenlijk eerlijk wordt gezegd tegen mij dat ze liever bij iets standvastig blijven, zoals sport. Ik geloof dat volledig. Daar verschiet je niet van, maar wat niet onderschat mag worden is het publiek van kunst. Hoe gefocust zij zijn op die kijkervaring en dat ze wel effectief kijken naar alles wat passeert.”

“Een financieel plan opstellen is niet altijd even evident, maar de stad kwam daar deels tussenbeide. Ik had nooit gedacht dat mijn artistieke job 80% schrijven en lezen zou zijn. Er moet een positief domino-effect gecreëerd worden waarbij er één partner ‘ja’ zegt en de anderen volgen. Uiteindelijk willen de meeste mensen er op het einde in springen, omdat dan het meeste publiek het project gezien heeft. Het is niet evident om de eerste takken van je vlot te vinden, om het zo te zeggen. Het proces van dit project toonde aan dat je tijd nodig hebt om alles te realiseren. Je hoort soms van films die zeven jaar nodig hebben en nu begrijp ik dat. Ik denk dat ik wel genoeg geloof in mezelf dat ik dat kan realiseren, maar ook kritisch kan zijn.”

“DE CURATIE ALS EEN WAARBIJ BLOEMEN VAN

GA PLUKKEN

SAMEN VORMT, DAT

CURATIE ZAG IK BLOEMSTUK WAARBIJ IK ALLE

VAN OVERAL PLUKKEN EN ZO

EEN GEHEEL SAMEN KAN BLOEIEN.”

Zit er een rode draad in dit artistiek project?

“Ja, ten eerste beginnen we bij de thematiek van Triënnale Brugge zelf, ‘Spaces of Possibility’. Dat zegt op zich al veel, maar dat zegt ook iets heel specifiek. Het is een plek om kansen te geven, vandaar dat ik het platform wil aanbieden. Voor mijzelf gaat het meer over geestelijke gezondheid binnen artistieke praktijken. Hoe kan je reflecteren op je eigen mentale ruimte en probeer je dat te communiceren aan de kijker tijdens de kijkervaring? Hoe doe je dat juist voor jezelf, maar ook voor de kijker en wanneer ga je daar goed mee om?”

“Ik wil deze thematiek ook meegeven in workshops en lezingen. Je krijgt er antwoorden op vragen zoals ‘Wanneer gebruik je kunst als tool, wanneer gebruik je dat als therapie en vooral, wanneer kan het foutlopen?’. Vincent Van Gogh is maar een van de bekendste namen om te noemen. Je hebt er ook in Vlaanderen, zoals Herman Brood, die dat allemaal uitten in hun eigen werk en dan het leven lieten slijten. Dat is volgens mij geen gezonde manier om te gaan leven. Daar leg ik zelf de focus en gaan mijn theatervoorstelling en videokunstwerk over.”

Op welke manier ben je zelf verbonden met deze thematiek?

“Ik splitste mijn masteropleiding Film aan SintLukas in Brussel op in twee jaar, omdat ik als maker niet goed wist wat ik aan het doen was. Ik wist niet goed wat mijn artistieke praktijk moest zijn of wat ik wou vertellen. Ik zit zelf midden in een medische diagnose over mijn eigen geestelijke gezondheid en dat was een super leerrijke ervaring. Ik woon op mezelf, samen met mijn vriendin en haar tweelingzus, en dat geeft opeens veel ruimte in je leefkader om te groeien.

Ik vroeg me af hoe ik dit allemaal het beste kon vertalen.”

“Voor mij is het ook de kans om te tonen wat voor effect kunst op dit moment nog kan hebben. Wat kan het voor de kunstenaar zelf betekenen, welke invloed kan het hebben op, bijvoorbeeld, educatie en ook op de kijker zelf? Het is niet alleen maar tv-shows die personalities in de kijker zetten, maar dat kan ook verder gaan. En ik denk dat die verandering er wel al in zit bij de kijkers. Er wordt echt gekeken naar een artistieke waarde en educatieve waarde binnen kunst en cultuur tegenwoordig. Daar wil ik in meegaan, in die stroming.”

Welke belangrijke data staan er nog op het programma?

“Tussen 14 april en juli zijn er nog twee belangrijke avonden waar ik een collectief uitnodig. Zoals op 24 mei het Collectief Lief van Mira Keygnaert en Julie Hurte, die samen echt iets moois op poten zetten en mooie waardes en boodschappen binnen een project vormgeven en meegeven aan het publiek. Maar ook Dier Drie, Isa Opstaele en Lennart Lefever uit Gent, brengen op 14 juni hun eerste evenement in Brugge. Dat is superleuk om daarmee al te gaan duiden dat ‘At Rise of Curtain’ dit kan bieden aan het jong publiek of talent. De grafische vormgever Davy Denduyver en fotograaf Hans Borg zijn ook twee persoonlijke lokale helden, talenten en vrienden die mij persoonlijk de motivatie en inspiratie geven om door te zetten ondanks de obstakels.”

“We mikken en wensen voor dit project om uiteindelijk te eindigen in het Concertgebouw, met een slotceremonie. Dat stond al sinds het begin op onze agenda. Daar zouden we de dansvoorstelling in een versie van 40 minuten voorstellen, gebracht door choreografen Emiel, Paul en Louiz. Er is een voorprogramma in de Kamermuziekzaal voor een kleiner publiek.”

“Veel is nog niet zeker, dus het is moeilijk om zo'n dingen te vertellen of te gaan promoten. Wat er hopelijk wel komt is een bundel van het gehele traject, vanuit mijn point of view, die dan overgaat naar alle andere getuigenissen

en boodschappen van de kunstenaars en collectieven in een publicatie. Die publicatie wordt door Borgerhoff & Lamberigts uitgegeven. Het zou de educatieve waarde van heel het project en van alle trajecten die daarin zitten bewaren. Het individu in elk traject daar laten vereeuwigen, dat vind ik supermooi. Maar het is dus wachten, werken en zoeken naar de juiste middelen. Momenteel werd er opnieuw ingediend om projectsubsidies te halen voor alles wat na deze ontwikkelingsfase/WIP komt. Ik hoop dat ik ondertussen aan het publiek kan bewijzen wat ontmoeting en potentieel grote artistieke projecten kunnen doen bloeien, en dat ik alle wensen kan waarmaken. 14 april 2024 wil ik alvast iedereen verwelkomen om de openbare start samen mee te maken en te blijven volgen hoe het project verloopt.”

FREDDIEKRUV WWW.TRIENNALEBRUGGE.BE

Y O UNG B O ARD

JONG VOLK RICHTTE PAS HAAR YOUNG

BOARD OP, EEN PLEK WAAR JE ALS

JONGERE JE STEM KAN LATEN HOREN OVER ALLERLEI TOPICS DIE EEN LINK

HEBBEN MET BRUGGE. YOUNG BOARD

VERZAMELT INTERESSANTE INPUT OVER ALLERLEI THEMA'S, BEZORGDHEDEN, IDEEËN EN STAPT DAARMEE NAAR DE JUISTE ORGANISATIES EN HET

BESTUUR. OP DIE MANIER GEEFT YOUNG

BOARD SIGNALEN OVER WAT LEEFT

BIJ JONGEREN IN BRUGGE, MAAR DE KLANKBORDGROEP WERKT OOK IN DE OMGEKEERDE RICHTING: VRAGEN VAN

BUITENAF KUNNEN AFGETOETST WORDEN BIJ EEN DIVERSE GROEP JONG VOLK.

DE EERSTE SAMENKOMST GING DOOR

OP 21 MAART, MAAR ER STAAN ER NOG

EEN HELE REEKS GEPLAND EN JE KAN

AANSLUITEN WANNEER JE WIL! WAT DAT

PRECIES INHOUDT, DIE YOUNG BOARD, DAT VERTELT LUKA VAN JONG VOLK JE GRAAG.  TEKST: LUKA FRANCK BEELD: JORDY MARTELÉ

OVan waar kwam het idee om een Young Board op te starten?

“Met de oprichting van Young Board willen we eigenlijk een nieuwe manier creëren om jongeren in Brugge een stem te geven. Sowieso is dat al de missie van Jong Volk - jongeren een stem geven en hun verhalen vertellen - maar in de dagdagelijkse werking van Jong Volk doen we dat via contentcreatie en storytelling. Foto, video, interviews, illustraties, … dat zijn de manieren waarop we verhalen zichtbaar maken en delen via onze socialmediakanalen.

Met Young Board werken we puur achter de schermen en focussen we ons op thema’s en topics waar een grote groep jongeren mee bezig is. Het idee is ontstaan doordat wij vanuit Jong Volk heel vaak belangrijke signalen opvangen

van jongeren waar we mee samenwerken. Als we merken dat er bepaalde verzuchtingen of nieuwe ideeën zijn dan proberen we die te communiceren met de organisaties waarvan wij denken dat ze daar iets mee kunnen doen. Jong Volk heeft dus een soort brugfunctie die we altijd met veel zorg proberen te vervullen. Young Board is daar een soort ‘officialisering’ van: de signalen die we via Young Board verzamelen, worden door ons aan de juiste organisaties en het bestuur doorgegeven. En anderzijds willen we die samenkomst ook benutten om vragen van ‘bovenaf' te toetsen bij een brede groep jongeren. Er is dus eigenlijk vanuit 3 kanten vraag naar iets zoals een Young Board: vanuit jongeren zelf, vanuit jongerenorganisaties en vanuit het bestuur.”

“DE DREMPEL MOET ZO LAAG MOGELIJK BLIJVEN”

Hoe gaat zo’n Young Board in zijn werk?

“Praktisch? Een samenkomst van Young Board vindt plaats in Burg 4 en duurt zo’n 2 uur. Het ene uur bespreken we signalen die vanuit de Young Board komen, het andere uur gaat naar een topic of vraag van het bestuur of een partnerorganisatie. Om een concreet voorbeeld te geven: we merken dat veel jongeren ontmoedigd zijn om zelf iets te organiseren in Brugge omdat er veel - voor hen vaak ingewikkelde - stappen te zetten zijn.

Tijdens zo’n Young Board kunnen we concrete input verzamelen over wat ‘iets organiseren’ gemakkelijker zou maken en dan gaan we met die input naar betrokken organisaties.

Iedereen die zich ‘jong volk’ voelt en zijn stem wil laten horen over Brugge als jongerenstad is trouwens welkom. Dat is de enige vereiste om deel te nemen. We hopen een zo divers mogelijke groep samen te brengen. We denken vanuit communities (studenten, ondernemers, creatieven, skaters, …), maar ook vanuit thema’s (duurzaamheid, inclusie, armoede, …).

Disclaimer: We weten dat we nooit een groep zullen samenstellen die volledig representatief is voor ‘alle jongeren in Brugge’, maar we proberen toch zo’n divers mogelijk bende bijeen te brengen!

Wat is het verschil met de Jeugdraad?

“Het grootste verschil is dat de Jeugdraad een wettelijk verplicht adviesorgaan is en Young Board niet. Daarnaast staan we er ook op dat er bij Young Board geen vast engagement hoeft te zijn. Je komt wanneer je wilt, engageert je voor zoveel samenkomsten als je wilt. Je kan ook altijd andere geïnteresseerden meebrengen, bijvoorbeeld als het over een specifiek topic gaat. De drempel moet dus zo laag mogelijk blijven, want we willen graag dat iedereen zich veilig voelt tijdens zo’n Young Board om open te kunnen spreken.”

Wat moeten mensen zeker nog weten over Young Board?

“Wil je graag bij de volgende Young Board zijn of heb je vragen, dan mag je altijd een berichtje sturen naar luka@jongvolk.be. Eens afkomen en dan toch beslissen dat het niets voor jou is, helemaal ok! En misschien een geruststelling: de thema’s die we bespreken zijn misschien serieus, maar de sfeer is los en gezellig (lacht). We voorzien voor je aanwezigheid ook een vrijwilligersvergoeding van 30 euro, al geloven we dat dat niet de grootste motivatie zal zijn. Check zeker onze socials en jongvolk.be voor meer info!”

WANTED FOUND: NIEUW BLOED

ACHTER DE SCHERMEN VAN HET

BEFAAMDE JEUGDHUIS COMMA DOET

EEN NIEUW TEAM HUN BEST OM DE VOORZIENINGEN VOOR JONGEREN

NAAR EEN NIEUW NIVEAU TE TILLEN.

ROBIN VAN OYEN, MICHIEL HENNECO

EN VIKTOR VANDENABEELE STEKEN

DE HANDEN UIT DE MOUWEN OM

VAN ONZE STAD OPNIEUW EEN STAD

VOOR JONGEREN TE MAKEN. EEN

BRUGGE WAAR VOOR ELKE JONGE

MUZIKANT, SCHILDER, ARTIEST, SKATER, DUBBER, FEESTGANGER, STUDENT OF ALTERNATIEVELING EEN

VEILIGE PLEK IS WAAR ZE ZICHZELF

KUNNEN ONTWIKKELEN. “IK WIL DAT

JONGEREN EEN PLAATS HEBBEN IN DE STAD EN DAT WE ONS NIET BLIJVEN

VASTHOUDEN AAN HET GRIJZE OUDE

BRUGGE DAT ER ALTIJD IS GEWEEST”, VERTELT VIKTOR ME TIJDENS ONS GESPREK.

Viktor Vandenabeele is de nieuwe coördinator van Jeugdhuis Comma. Hij studeerde culturele agogiek en illustratie. Buiten zijn werkuren is Viktor de creativiteit in levenden lijve. Hij houdt zich onder de naam viktoir.viktoir bezig met tekenen, schilderen, muurschilderingen, ruittekeningen… Ook is hij lid van de zeescouts, sociaal en nu dus new to the job

“Ik wou sowieso al iets in de sociaal-culturele sector doen en met jongeren werken. JH Comma heeft enorm veel potentieel om in Brugge nog meer te betekenen voor alle jongeren die in subculturen bezig zijn. Het is een zeer creatieve plaats met concertwerking, en speelkansen voor jonge artiesten. Met dat potentieel wil ik iets doen zodat wij dé plaats worden waar jongeren kunnen komen, kunnen zijn en hun ding kunnen doen. We zijn gelegen buiten het stadscentrum, wat er

voor zorgt dat we soms iets meer mogen doen dan andere zalen binnen het centrum. Het leek me een heel coole uitdaging. Ons team is redelijk klein, dus we kunnen vaak zelf kiezen wat we doen. Ook kunnen we dus heel hard werken op onze identiteit als jeugdhuis”, aldus Viktor.

JH Comma gaat hun werking focussen op twee zaken: muziek en laagdrempeligheid. “Mijn twee collega’s zetten zich echt in op het muzikale, zowat alle genres, van dub tot heavy metal. We doen jams, open dj boots en concerten. We gaan ook ons best doen om veel meer buiten het jeugdhuis te komen en aanwezig te zijn op de plekken waar de jongeren zijn. We willen inzetten op laagdrempeligheid en een plek zijn voor jongeren die anders misschien geen plek zouden hebben, die thuis even weg willen of anders toch maar rondhangen op de pleintjes.” Ook goedkope prijzen tijdens de vele activiteiten zijn belangrijk volgens Viktor. "De woensdagnamiddagen doen we een ‘open jeugdhuis’, de donderdagavonden zijn er barnights met open dj booth en kan iedereen die wil komen draaien, de vrijdagavond doen we altijd concertwerkingen en ook de zaterdagen is er wel altijd iets te doen hier, variërend van sweet sixteens tot dubfeestjes.”

Viktor en het team van Jeugdhuis Comma willen het bereik vergroten en laten zien dat JH Comma meer is dan alleen een feestzaal. “Er kruipt wel wat werk in om jongeren opnieuw aan te trekken en naar hier te laten komen. Ik wil ook gewoon dat ze ons als meer kennen dan de kleine fuifzaal die in Het Entrepot zit. We werken graag samen met Het Entrepot, maar willen ook onze eigen identiteit benadrukken. We gaan daar nu heel hard op inzetten en hopelijk loont dat. Zo kunnen we een jeugdhuis maken voor en door jongeren.”

“IK WIL DAT JONGEREN GEWOON JONG KUNNEN ZIJN EN EEN PLAATS HEBBEN IN DE STAD.”

De afgelopen vijf jaar zien we dat heel wat jongeren in Brugge blijven of zelfs terugkomen vanuit de grote steden zoals Antwerpen, Gent of Brussel. “Heel veel van de jongeren willen zich engageren, zijn met muziek bezig of creatief bezig en de scene is wel echt aan het bloeien. Je kan een voorbeeld nemen aan Villa Bota dat de laatste tijd heel populair is. Ik wil over vijf jaar kunnen zeggen dat we een heel sterk aanbod hebben door en voor jongeren en dat iedereen weet waar ze terecht kunnen. Ook wil ik graag meer met andere organisaties samenwerken zoals TURBO, Jong Volk of Snuffel. Zo kunnen we een heel goed netwerk creëren en weten jongeren waar ze terechtkunnen. Momenteel in de binnenstad heb je heel wat miserie met vergunningen of geluidsoverlast en dat belemmert jongeren om dingen te doen. Ik wil dat jongeren gewoon jong kunnen zijn en een plaats hebben in de stad. We mogen ons niet blijven vasthouden aan het grijze oude Brugge dat er altijd is geweest. We hebben bijvoorbeeld een enorme dubscene, maar zij hebben gewoon amper plek om hun ding te doen. Er zit heel veel potentieel in onze stad en onze jongeren, wij willen dat helpen naar buiten brengen.”

JEUGDHUISCOMMA

CREA COLLECTIEF

BIJ JONG VOLK GEBEURT ER MEER DAN ENKEL WERKEN. SINDS KORT PALMEN MARIE EN JORAM

MET CREA COLLECTIEF EEN KEER IN DE MAAND

HUN BUREAU IN BURG VIER IN OM CREATIEF SAMEN TE KOMEN.

Marie: “Met Crea Collectief willen we mensen en hun creativiteit laagdrempelig samenbrengen. Het is heel simpel: kom chillen samen met andere leuke, creatieve mensen.”

Hoe zijn jullie op het idee gekomen?

Marie: “Ik wou samenkomen en samen met anderen mijn creatieve hobby’s beoefenen. Zoiets bestond nog niet in Brugge. Daarom heb ik een oproep geplaatst in ‘Creative Scene Brugge’. Aan Joram legde ik mijn idee voor tijdens een avondje op café.”

Joram: “En ik was meteen enthousiast! We hebben er heel de nacht over gepraat.”

Marie: “Joram zag het zitten en ook Jong Volk en De Tank waren meteen mee in het verhaal. Dat was het teken om er gewoon voor te gaan.”

Jullie organiseren het nu met twee, hoe gaat dat in z’n werk?

Joram: “Momenteel wordt het meeste werk door Marie verricht.”

Marie: “Organisatorisch hou ik me bezig met Instagram en Facebook. Dankzij Jong Volk kregen we de ruimte, tafels en stoelen. Dat is voor ons een grote hulp.”

Joram: “Het is ook deels de bedoeling dat de organisatie niet veel tijd vraagt. Wij willen er namelijk ook gezellig bij kunnen zijn. Als die organisatie een heel werkje wordt zorgt dat vooral voor stress. We willen zelf de ruimte hebben en anderen erbij krijgen.”

Hoe definiëren jullie “laagdrempelig”?

Marie: “Het enige dat je moet doen is afkomen en je eigen projectje meebrengen. Je mag eigenlijk alles doen.”

Joram: “Er zijn geen verwachtingen. We kijken ook niet allemaal op elkaars vingers.

Marie: Nee, inderdaad, je kan hier bijvoorbeeld ook gewoon een uur komen zitten en even ontspannen. Je moet ook niet verplicht drie uur aanwezig zijn. Crea Collectief gaat door van half zeven tot half tien, maar je kan toekomen en vertrekken wanneer je wilt.”

Joram: “Je ‘moet’ gewoon de zin hebben om creatief bezig te zijn. Zelfs als ik geen inspiratie heb, krijg ik hier toch de zin om iets te maken. We zien dan wel wat eruit komt op het einde van de dag.”

Marie: “Het helpt ook om dat moment gereserveerd te hebben. Thuis stel ik het veel te snel uit of raak ik afgeleid door andere dingen.”

En wat mogen we verwachten van een avondje Crea Collectief?

Marie: “Je komt toe wanneer je wilt en wordt al gauw meegesleurd in de algemene sfeer. We hebben al muisstille momenten gehad omdat iedereen geconcentreerd was, maar evengoed zijn we de hele avond gezellig aan het babbelen. We zijn gezellig samen en ondertussen ook creatief bezig.”

Stel nu dat je mag dromen en het groots mag bekijken. Waar gaat Crea Collectief naartoe?

Joram: “De vraag is vooral: wil je zelf dat het heel groot wordt?”

Marie: “Ik denk niet dat we echt groot dromen. We zouden wel willen dat het een community wordt die regelmatig wil samenkomen. Het hoeft ook niet enkel vanuit Joram en mij te komen. We hebben het dan wel op poten gezet, maar we willen het zeker niet claimen. We willen ook testen om afwisselend op dinsdag of woensdag een editie te organiseren. Als er dan nog andere deelnemers meehelpen met de organisatie kan dit vlotter op poten gezet worden. En als we echt groots mogen dromen, dan geven we misschien eens een tekensessie in een museum, of bijvoorbeeld een vrijblijvende schilderles door een van de deelnemers.”

Joram: “Daar kijk ik ook naar uit. Het zou leuk zijn om op zo’n manier onofficieel les te krijgen van iemand met meer kennis.”

Marie: “Het moet ook wel echt onofficieel blijven. Niet met de insteek: ‘nu is het schilderles, breng allemaal flink je penselen en canvas mee!’. Gewoon een editie waar die persoon aanwezig en beschikbaar is voor alle hulp en vragen.”

Joram: “Laatst vergeleek iemand Crea Collectief met een studiegroep. Die link vond ik wel mooi. In plaats van samen in de bib te studeren, werken we aan ons eigen ding en wisselen we kennis uit.”

Na de eerste editie in De Tank kwamen jullie bij Jong Volk. Zijn er nog locaties waar je graag eens zou werken?

Joram: “Oorspronkelijk waren we van plan om elke editie op een andere locatie te doen. Om praktische redenen zijn we daar toch weer van afgestapt. We zitten nu wel comfortabel door het op een vaste plaats te doen, maar we willen zeker geen andere goede locaties uitsluiten.”

Marie: “Het Lab, Stera en Villa Bota staan zeker op ons lijstje. Die laatste twee zeker als het mooi weer wordt.”

Joram: “Crea in het park!”

Marie: “Ja! Ik zie het al helemaal voor me!”

CREA.COLLECTIEF

© WANNES VAN CAMP

KEN JIJ AL Geertje VAN SOUNDCAST?

SINDS DIT JAAR IS GEERTJE OFFICIEEL 'SOUNDCASTER’ DUS HOOG TIJD OM HAAR WAT BETER TE LEREN KENNEN EN HAAR AAN HET BLVRD-PUBLIEK VOOR TE STELLEN.

Wie ben jij en wat heb je precies met Brugge?

Geertje: “Ik ben geboren en getogen in Brugge en studeerde uiteindelijk af in de Kunsthumaniora in de richting Audiovisuele Vorming. Daarnaast kon je me ook steeds vinden in de gangen van het Stedelijk Conservatorium, waar ik koos voor klassiek slagwerk. Zo speelde ik muziek in verschillende projecten in en rond Brugge. Ik heb ervoor gekozen om verder te gaan in de muzikale richting en zette mijn studies klassiek slagwerk verder aan KASK & Conservatorium. Ik kan mijn creatief ei kwijt in verschillende zaken die ik doe: zo bedenk ik zelf voorstellingen, dirigeer ik een slagwerkensemble, maak ik deel uit van Soundcast, het jongerenplatform van Concertgebouw Brugge, en geef ik ondertussen ook les in het DKO en nam

ik ook deel aan de podcast ‘30 in 30’ van Brugge2030.”

Hoe ben jij bij Soundcast beland?

“Zo'n zes jaar geleden werd ik gevraagd door Rik, de toenmalige bezieler van Soundcast, of ik zin had om me aan te sluiten bij hen, maar ik had het te druk dus hield ik de boot af. Doorheen de jaren is de drukte alleen maar blijven toenemen, maar de goesting om betrokken te zijn bij het Concertgebouw ook! Een vriendin van me was al lid en ze heeft me kunnen overtuigen. Via haar kwam ik terecht bij Li Li die, samen met Lieze, de fakkel van Rik heeft overgenomen. Haar enthousiasme heeft me écht over de streep getrokken en ik ben nog steeds blij dat ik gekozen heb voor dit jongerencollectief.”

Geertje

“HET

KLINKT CLICHÉ MAAR HET VOLGENDE SEIZOEN ZIT ECHT VOL INTERESSANTE

jonge muzikanten. Al deze muzikanten moesten auditie doen om te mogen deel uitmaken van dit projectorkest. Je herkent niet alleen de bekende ‘Bolero’ van Ravel, maar er spelen ook drie revelaties van de Elisabethwedstrijd mee als solisten bij dit orkest. Dit alles wordt begeleid door een fantastische dirigent. Dit zal er echt boenk op zitten”

Wanneer wordt de nieuwe 7x7-selectie bekendgemaakt en wat mogen we verwachten?

Soundcast komt onder andere in het project 7x7 naar buiten. Voor de nieuwe BLVRD-lezers onder ons: wat is 7x7 precies?

“7x7 zijn zeven voorstellingen waarvan we met Soundcast denken: 'Dit moet je gewoon gezien hebben!' Iedereen jonger dan 26 jaar kan voor slechts 7 euro naar die voorstellingen; echt een zotte deal dus! Het is een mix van dans en muziek met zowel bekend werk als opkomend talent. Je krijgt soms klassiekers voorgeschoteld, maar er zijn ook heel wat nieuwe creaties. Eigenlijk is 7x7 een ideale kennismaking met het programma dat het Concertgebouw te bieden heeft.”

Welke 7x7- voorstellingen staan er nog op het programma en wat kunnen we dit seizoen nog verwachten?

“We hadden al heel wat toffe 7x7-voorstellingen dit jaar, waaronder ook topensembles als London Philharmonic Orchestra (zij speelden de originele score van The Lord of The Rings in!) en Tao Dance Theater (met een heel indrukwekkende en strakke Belgische première). Voor dit seizoen hebben we helaas nog maar één 7x7-voorstelling te gaan: European Union Youth Orchestra — Beethoven, Van Parys & Ravel. Hier word ik helemaal blij van want we mogen klassieke muziek op topniveau verwachten. Het orkest is gigantisch en bestaat uit maar liefst 120

“Op woensdag 24 april is er onze seizoensvoorstelling in het Concertgebouw en dan kom je meteen ook te weten wat de volgende 7x7 wordt. Met Soundcast hebben we opnieuw een selectie moeten maken maar ik vond het echt een moeilijke keuze. Het klinkt cliché maar het volgende seizoen zit echt vol interessante en vernieuwende voorstellingen. We zijn er uiteindelijk in geslaagd om een mooie selectie te maken van dans, muziek en ander repertoire voor jongeren. Het wordt een pittige mix van grensverleggend maar ook tijdloos orkestwerk of dansrepertoire. Kortom, koop asap je kaartjes wanneer de nieuwe selectie bekend raakt! Je zal allesbehalve teleurgesteld zijn en alleen maar meer goesting hebben om de deur van het Concertgebouw plat te lopen. Hier huist ongelooflijk veel talent. In de volgende BLVRD zetten we onze nieuwe 7x7 dus heel graag in de kijker!”

SOUNDCASTBRUGGE

TEKST: SOUNDCAST BEELD: ELINE TAHON

Prijsbeesten in Lees Meer!

HET BOEKENPROGRAMMA VAN

DE OPENBARE BIBLIOTHEEK BRUGGE IN HET CONCERTGEBOUW

OP ZONDAG 17 MAART ONTVING

VRT-JOURNALISTE ANN DE BIE

OPNIEUW DRIE AUTEURS IN DE KAMERMUZIEKZAAL VAN HET

CONCERTGEBOUW. AL MEER DAN

TIEN JAAR LANG DOET ZE DAT IN HET KADER VAN LEES MEER!, HET

BOEKENPROGRAMMA VAN DE OPENBARE BIBLIOTHEEK BRUGGE.

DE AUTEURS NEMEN EEN VOOR

EEN PLAATS IN EEN ZETEL EN DAN

HEBBEN ZE HET MET ANN DE BIE

OVER HUN JONGSTE BOEK.

OP ZONDAG 17 MAART KON JE

JOUW CROISSANTJES RUSTIG LATEN

VERTEREN TERWIJL JE LUISTERDE

NAAR GESPREKKEN MET AUTEURS

MAUD VANHAUWAERT, RICHARD OSINGA EN GIJS WILBRINK.

TEKST: DIETER TANGHE

“Drie prijsbeesten,” zo kondigde Ann De Bie hen aan. Gijs Wilbrink doet waarschijnlijk geen belletje rinkelen? Hij debuteerde pas vorig jaar als auteur, maar zijn boek “De beesten” was wel meteen goed voor de lezersprijs van De Bronzen Uil (prijs voor beste Nederlandstalige debuut). Het verhaal speelt zich af in Nederland, in de Achterhoek, en gaat over stropersfamilie Keller. Twee leden van die familie blijken echter een talent te hebben waardoor ze zich mogelijks aan het noeste en wrede familieleven kunnen onttrekken. Wilbrink beschrijft het allemaal heel beeldrijk. Erg rock‘n-roll, Wilbrink outte zich ook als punkrocker, en het gaat over motorcrossers (dé volkssport in de Achterhoek), onthoofde konijnen en andere weerzinwekkende toestanden. Echt een aanrader.

Als Gijs Wilbrink nog geen belletje deed rinkelen, dan is dat wel even anders bij Maud Vanhauwaert. Ann De Bie hield een korte rondvraag bij het publiek: wie las al eens een column van Maud Vanhauwaert? Wie al eens een gedicht? De armen gingen enthousiast de lucht in. Maud Vanhauwaert is dan ook een klok van

een naam in de Nederlandstalige literaire wereld. Stadsdichter van Antwerpen, poëtische afsluiter van tv-programma “Iedereen Beroemd”, finalist Wereldkampioenschap Poetry Slam, winnaar van het Groot Dictee der Nederlandse Taal, winnaar van o.a. de Herman de Coninck-Publieksen de Jan Campert-prijs en met “Tosca” nu ook romanschrijver. “Tosca” dook in menig eindejaarslijstje op in de categorie “beste boeken van 2023” en staat momenteel op de shortlist voor de prestigieuze Libris Literatuurprijs.

Er zat misschien wel negen jaar tussen het allereerste idee en de uiteindelijke publicatie, en het was echt zwoegen, zei Vanhauwaert, veel lastiger dan gedichten schrijven, maar op de vraag of ze ondanks dat alles toch nóg een roman wil schrijven, antwoordde ze uiteindelijk toch positief. En daar mogen we als lezers blij mee zijn, want “Tosca” is een uitstekende roman die naar meer smaakt.

Tussen Maud Vanhauwaert en Gijs Wilbrink in, kwam ook Richard Osinga nog op het podium. Geen onbekende voor wie het wat volgt. Hij debuteerde in 2003 en zijn naam durft de laatste jaren wel eens op een long- of zelfs shortlist opduiken. Dat is zeker het geval met zijn jongste roman “Munt”, die een week voor de uitreiking nog op de shortlist van de Boon Literatuurprijs 2024 stond. “Complex, ingenieus bedacht en uitstekend geschreven: een geweldig boek,” zo klonk het in het juryrapport van de Boekenbon Literatuurprijs 2023, waar Osinga ook al op de shortlist stond.

De man begon zijn carrière, in de lijn van zijn studies, als diplomaat. Een job die al snel ging vervelen. Zo mocht hij in Afrika bijvoorbeeld om veiligheidsredenen zijn hotel niet uit, waardoor hij totaal geen voeling had met de lokale bevolking, terwijl dat toch noodzakelijk was om zijn job goed te kunnen doen. Ondertussen woont en werkt hij gewoon terug in Nederland. Zijn boeken schrijft hij op de trein, tijdens zijn woon-werkverkeer! “Tot zo ver de mythe van de eenzame schrijver op zijn schrijverskamertje,” zei

Ann De Bie daarover.

Het was bovenal weer een gezellige zondagvoormiddag met drie auteurs die je goesting gaven om hun boeken te gaan lezen. Zoals bij elke aflevering van het boekenprogramma werd er opnieuw afgesloten met een boekenloting. Drie mensen uit het publiek kregen van boekhandel De Reyghere een van de besproken boeken cadeau.

DE VOLGENDE AFLEVERING VAN LEES

MEER! VINDT PLAATS OP ZONDAG

26 MEI. VANAF 11.00 UUR KAN JE

DAN KOMEN LUISTEREN NAAR

GESPREKKEN MET DAVID PEFKO (OVER “DE GEBROEDERS MAXILARI”), ELVIS

PEETERS (“DE TIJDEN”) EN SACHA

BRONWASSER (“LUISTER”). BEZORG

JEZELF EEN LITERAIR APERITIEFJE OP ZONDAG EN BESTEL JE TICKETS VIA TICKETSBRUGGE.BE

BRUGGE.BIBLIOTHEEK.BE

BRUGGE LEEST

dinsdag 23 april 2024

BRUGGE LEEST

op de noene

12.00 tot 13.00 uur

Waar je maar wilt!

Lees samen op je werk of school. Schrijf je in via www.bruggeleest.be/nieuws/ brugge-leest-op-de-noene

BRUGGE LEEST

voor

19.30 tot 22.00 uur

� Brugse Boekhandel � De Raaklijn � De Reyghere � De Biekorf � Korf

Schrijf je in via bruggeleest.be/ nieuws/brugge-leest-voor

Met gidsen:

LARA TAVEIRNE

PETER

MEER DAN EEN KAPSALON

BARLOOK

TEKST: GUYNAN BERTON

© FRANK ANSEEUW

HET SINT-AMANDSSTRAATJE MET Z’N VELE RESTAURANTJES

HEEFT ER SINDS 1 MAART EEN KAPSALON BIJ. GEEN GEWOON KAPSALON MET STRAKKE ZWART-WITTE MUREN, KOFFIE, THEE OF WATER EN EEN SAAIE KNIPBEURT, NEE, MARIE-JULIE HEEFT HAAR EIGEN CONCEPT UIT DE GROND GESTAMPT. MAAK KENNIS MET BARLOOK, WAT ALLESBEHALVE EEN 'GEWOON’ KAPSALON IS.

Bar-Look

Het concept is eigenlijk heel simpel. Bij

Marie-Julie, in Barlook, kan je je haar laten omtoveren tot een jong hip kapsel en dat met een cocktail (of een ander drankje) in de hand! “Ik vond het jammer dat wanneer ik op vakantie was, en dus in feeststemming, ik bij de kapper enkel een koffietje of dergelijke kon krijgen en miste dus dat ontspannen vakantiegevoel. Van mij mag het wel iets meer zijn. Vandaar dat ik met het idee kwam om mijn kapsalon te combineren met een bar. Het was dan Sofie (huisgenote en beste vriendin) die met het cocktailgegeven afkwam,” vertelt MarieJulie, “dus zo werd Barlook geboren.”

Daarnaast is Barlook elke vrijdag tot 21u geopend, waardoor je dus je aperitief kan combineren met een nieuw kapsel en één keer per maand met livemuziek. “We zouden er een ding van willen maken om één keer in de maand, waarschijnlijk op

vrijdag, een afterworkparty te organiseren. Dan komt er een dj livemuziek draaien in het salon,” voegt Marie-Julie toe.

Dat Barlook gelegen is in de SintAmandsstraat is niet geheel toevallig. “Dit is mijn favoriete straatje van Brugge, precies een klein dorpje waar iedereen elkaar kent. Ik heb altijd gezegd dat, als ik iets van plan zou zijn om zelfstandig te starten, het in de Sint-Amandsstraat zou zijn. Het was Ramses van de Potato Bar die me tipte dat het pand hier te huur stond en dat ik eens moest gaan kijken, wat ik na wat twijfelen en duwtjes in de rug, gedaan heb. Ik nam contact op met de eigenaar van het pand, da’s een heel oud madammeke, die hier als kind is opgegroeid. Haar vader heeft hier ook een kapsalon gehad, dus zij vond dat wel leuk dat het pand terug gebruikt zou worden voor de oorspronkelijke functie ervan. Het is meant to be dat Barlook hier zou komen!”

Nadruk op Brugse jongeren

Marie-Julie is een Bruggeling in hart en nieren en wil dan ook de Brugse jongeren steunen. Dit doet ze door kunst, gemaakt door een Brugse jongere, op te hangen in het salon. Deze zijn ook telkens te koop. “Rodrigo Fraga stelde voor om zijn kunst hier op te hangen. En dan dacht ik: misschien kunnen we zo de jonge Brugse kunstenaars steunen. Op die manier is het idee van die kunst ontstaan. En Aaron Pyckavet draait hier ook soms muziek, dus op die manier wil ik tonen dat ik jongeren steun en wil aantrekken om zo het concept authentiek en Brugs te houden.” zegt Marie-Julie.

Terug naar de roots

“Ik werkte voltijds in een kapsalon in Knokke en, ondertussen 3 jaar, als zelfstandige in bijberoep. Dus ik werkte dagelijks soms 12 uur. Dat was veel te veel om nog een moment voor mezelf te hebben, dus moest ik kiezen of ik m’n bijberoep zou stoppen en enkel nog mijn hoofdberoep zou uitoefenen in het salon in Knokke, ofwel volledig zelfstandig worden. Het is de tweede optie geworden (lacht). Mijn toekomst in Knokke was een beetje twijfelachtig geworden: wat ga ik daar blijven doen? Wat gaat er daar gebeuren…? Wil ik de rest van m’n leven naar Knokke rijden elke dag? Ook ik miste het jonge Brugge en die jonge schwung. Dat concept met die bar, dat zou trouwens in Knokke nooit werken. Het cliënteel is daar te oud voor. Dus ben ik terug naar mijn roots gekeerd en daar heb ik nog geen minuut spijt van gehad!

Barlook wordt vaak gedeeld op sociale media en is ook in de krant gekomen. Als je hier staat, ben je precies een dier in een dierentuin. Iedereen staat binnen te kijken en foto’s te trekken,… Allemaal goeie reclame!” Aldus Marie-Julie.

Dus nood aan een nieuw kapsel in een chille sfeer met een al dan niet alcoholisch drankje?

Snel je naar Barlook! Een afspraak kan makkelijk online gemaakt worden via de website:

© FRANK ANSEEUW

Versterkjeeigenideeëndoorze uittewisselenentesupporteren voordievananderen.

KomnaarTURBOlabCafé, deTURBOlabsofspreekafomje ideeëntedelen.

UITPROBEREN

Jeplanomzettennaaractie? TURBOlabzoektmeenaarde juistetoolsenversterking.

ViaLouise: louise@republiekbrugge.be 0484229493

www.turbo.be @turbobrugge

GENERATION

WOW

ENHUNBUSINESSCONFERENTIEUITDE

DUIZEND (VROUWEN)

AAN ALLE ONDERNEMENDE VROUWEN: OMCIRKEL MAANDAG 10 JUNI IN JULLIE AGENDA, WANT DAN KAN JE JE OPNIEUW LATEN OMRINGEN DOOR 999 GELIJKGEZINDEN. GENERATION WOW, DE BELGISCHE COMMUNITY VOOR VROUWEN IN BUSINESS, HOUDT DAN HAAR JAARLIJKSE CONFERENTIE, DIT JAAR IN HET CONCERTGEBOUW VAN BRUGGE. JE KOMT ER VOOR BUSINESS, LIFESTYLE, NETWORK AND EXPERIENCE, EN DAT ALLES IN EEN BETTER TOGETHER-JASJE. NA ESTHER PEREL EN BOBBI BROWN ALS HEADLINER HAALDEN ZE OPNIEUW ALLES UIT DE KAST, MET NIEMAND MINDER DAN RANDI ZUCKERBERG. LEADING LADY IN TECH, AAN DE WIEG BIJ FACEBOOK, BEKEND IN SILICON VALLEY EN OCHJA, ZUS VAN.

WIJ ZIJN ALVAST WEER VAN DE PARTIJ, MAAR ALS WE ÉÉN PUNTJE VAN KRITIEK MOGEN GEVEN? BARBARA, ANGELIQUE, ALICE, MARIE EN THALISA - WIE DIT ALLES MOGELIJK MAKEN - MOGEN OOK ZELF EENS IN THE SPOTLIGHT STAAN. BIJ DEZE!

‘Better Together’ als kapstok “Wanneer we samenkomen kunnen we kennis delen, projecten realiseren en communities waarmaken. Kortom: bergen verzetten. En dat kunnen we bijna letterlijk nemen bij onze eerste topspreker: Julie Brown, Founding Partner en Managing Director van poolexpedities, waaronder die van de tv-serie ‘De Expeditie: Groenland’”, maakt Angelique ons al warm. “Ook schrijver Ish Ait Hamou komt langs op ons podium. Als voormalig danser en choreograaf beweegt hij zich nu vooral maatschappelijk, met de kracht van verhalen. Marketinggoeroe Carole Lamarque vertelt je dan weer welke collabs, influencers en creators de redding of ondergang kunnen zijn van je bedrijf. Maar dat is nog niet alles…”

Ontmoet Randi Zuckerberg offline “Hoe mens en technologie kunnen samenwerken is misschien wel dé vraag van vandaag”, vult Barbara aan. “Hoe stel je je grenzen op, als carrièrevrouw maar ook als moeder?

Hoe kan je inspelen op het veranderende consumentengedrag? En vooral: waar gaan we naartoe met AI? Randi Zuckerberg to the rescue. Ze vult namelijk nog meer schoenen dan enkel ‘de zus van’.

Zo was ze jarenlang Marketing Director van Facebook, is ze baas van haar eigen contentbedrijf, bestsellerauteur, Emmygenomineerde, investeerder en spreekbuis voor vrouwelijke ondernemers. Ze was dan ook meteen enthousiast om de oversteek te maken. Randi geeft ons een kijk in haar leven en kennis, voor het eerst op een podium in België.”

Al dat (zang)talent

“Met Generation WOW zijn we natuurlijk ook zelf enkele collabs aangegaan. Zo creëerden we samen met Clio Goldbrenner een unieke tas voor KickCancer en geeft kunstenares Stien Bekaert een mini-expo én een van haar werken weg. Tijdens de pauzes kan je onze lifestylepartners leren kennen en polst onze goeie vriendin Emely Christiaens, bekend van het tv-programma ‘Stukken van mensen’, naar jullie bevindingen, met haar zelfrelativerende flair. We moeten onszelf niet altijd serieus nemen”, knipoogt Angelique. “Het muzikaal intermezzo wordt dit jaar verzorgd door ‘Allez, Chantez!’, waar iedereen kan - nee, zal - aan meedoen. Want wat samen zingen vrijmaakt, is onbeschrijfelijk. Zeker in het Concertgebouw in Brugge, akoestisch gezien één van de beste zalen in Europa.”

Netwerken in stijl

“Offline samenkomen blijft belangrijk, maar het was wel mooi om te zien hoe al die vrouwen vorig jaar meteen hun WhatsApp of Instagram uitwisselden na het netwerkmoment. Dat verbindingsmoment zal nu nog efficiënter verlopen dankzij onze gloednieuwe netwerk-app”, toont Angelique trots. “Eentje van lokale makelij trouwens, door het Brugse softwarebedrijf ‘Bits of Love’. Voorlopig is de app enkel beschikbaar voor wie komt naar de conferentie, maar we zien hier nog meer mogelijkheden mee. Een mooi voorbeeld van hoe mens en technologie better together kan zijn.”

GENERATION WOW - 'BETTER TOGETHER' 10 JUNI IN HET CONCERTGEBOUW

WWW.GENERATIONWOW.BE THISISGENERATIONWOW

TEKST: ISABEAU VERBIST (GESCHREVEN VOOR DE ZEEPAREL)

'Generation WOW x Zeeparel'

De Zeeparel is een gratis koffietafelmagazine aan zee, met een stijlvolle waaier aan lifestylecontent.

Zo kijkt creatief duo Manou Pattyn en Isabeau Verbist ongegeneerd binnen in de mooiste strandcabines, kleerkasten, kunstateliers en interieurs. What’s not to love? Om de twee maand rolt hun nieuwste editie van de persen in Drukkerij Pattyn in Veurne en strandt het neer bij de lokale handelaars, van De Panne tot De Haan.

& Visueel ontwerp.

Grafisch & Digitaal ontwerp.

Architecturaal & Bouwkundig ontwerp.

Bouwkundig & Technisch tekenen.

Ruimtelijk