Jungle By Night

“Hasj is iets helderder”

Als er de laatste tijd gesproken wordt over de combinatie van afrobeat en Nederland, dan gaat het al snel over Jungle by Night, een band van negen jonge gasten uit Amsterdam. muziekliefhebbers die niet in een hokje te vangen zijn en afrobeat mengen met Ethiopische breaks, Turkse psychedelica en cumbia uit Zuid-Amerika.

Maar het uitgangspunt blijft toch wel een swingende mix van Afrikaanse percussie en strakke funk, geïnspireerd op de grote voorbeelden James Brown en Fela Kuti. Er is net een nieuw album uit, The Traveller, en daarop slaat de band weer nieuwe wegen in. Een van de oprichters is drummer Sonny Groeneveld, die heel blij is met het resultaat. “We zijn allemaal superkritisch op elkaar en onszelf, om ons wat verder te pushen. Dat kost tijd en energie en vereist respect voor elkaar, en begrip. Er is geen duidelijke frontman, het is altijd een soort van samen-ding geweest en dat geeft het voor iedereen een extra waarde. Het is het kindje van ons allemaal.”

blowen

Sonny: “Zo rond mijn vijftiende besefte ik dat mijn vader superveel platen had, veel jazz en soul. Ik luisterde vaak naar hiphop en besefte dat die hiphop ook van samples komt. Met wat vrienden spraken we af en dan gingen we blowen en muziek luisteren of in platenzaken ontdekken. En dan hoor je hoeveel zieke dingen er uit Afrika komen, de funkvibe heeft daar in de 60’s en 70’s periode ontzettend veel impact gehad, met allemaal bandjes die geïnspireerd waren door James Brown. En die daar dan vervolgens op hun eigen manier een super rauwe muziek van maakten. We dachten: wij kunnen ook dit soort dingen doen, waarom niet?! Zo is het gegroeid.”

Tekst: Arjan van Sorge | Live foto: Ben Houdijk

Heerlijke momenten

“Een van de hobby’s op mijn vrije avonden was het zoeken van samples en het opknippen van oude nummers. Je ontdekt dan zoveel dingen! Serge Gainsbourg bijvoorbeeld, wauw. En dan kom je er ook achter hoe hij zijn ding met cannabis had. Dat is heel verhelderend en inspirerend. Dat wa-

ren heerlijke momenten op de dag, als je ’s avonds vrij bent en je dingen gedaan hebt, je lekker muziek kunt luisteren en een jointje draaien, met een kan limonade ernaast. Soms begon ik om tien uur ’s avonds en dan was ik om vijf uur ’s nachts klaar.”

Ontspanmoment

“Vanaf het begin dat we met Jungle By Night speelden had iedereen zo iets van jongens, niet drinken! De hele avond appelsap! Maar dat loopt nu wel een beetje los. Waar we mee bezig zijn nemen we echt serieus, en we willen het graag goed doen. Zelfs voor hoe amateuristisch we toen waren... Dat je probeert nuchter te zijn voor optredens en daarop focust is eigenlijk altijd zo gebleven. Dan is het ook extra lekker om erna een jointje te roken en even dat ontspanmoment te hebben. Vaste procedure van mij als ik klaar ben met een optreden: een jointje roken en dan inpakken, of andersom.”

Tranceachtige tropische beats en blowen gaan prima samen, en bij Jungle by Night bestaat daar geen uitzondering op.

Hasj

Tranceachtige tropische beats en blowen gaan prima samen, en bij Jungle By Night bestaat daar geen uitzondering op. Sonny rookte vroeger altijd wiet, maar nu vooral hasj. “De eerste joints die ik rookte waren wietjointjes, ik wist niet eens wat hasj was, sowieso wist ik tot vlak daarvoor niet wat blowen inhield. Op de middelbare school begin je dat te ontdekken. Ik had een keer geblowd en dat was superchill. We spraken met vrienden af, rookten een jointje en gingen beatboxen en rappen, het was altijd het sociale gebeuren ervan dat me trok. Uiteindelijk ben ik minder gaan blowen, en ontdekte ik dat ik hasj iets helderder vond. Wiet was echt wegzakken, meer trippy, hasj een stuk relaxter. Nu haal ik meestal wat hasj bij Siberië, een fijne coffeeshop in Amsterdam waar ze open en vriendelijk zijn, met eerlijke prijzen. Ik blow wel eens met mijn

broertje en neefje, die spelen ook in Jungle By Night, en er zijn wel meer bandleden die wat lusten, maar misschien ben ik meer een blower dan de rest.”

In de beat

“Voor optredens blow ik nooit. Wel heb ik eens in een studio gedrumd waarbij de producer het chill vond als ik blowde. Ik merkte dat mijn timing er wat relaxter van werd, waardoor ik meer in de beat ging hangen. Als dat bij de vibe van de muziek hoort dan is dat niet erg, het hoeft op zo’n moment niet strak te zijn. Ik merkte toen juist dat ik makkelijker op de metronoom bleef, heel raar eigenlijk. Sommige drummers vinden het heel fijn om te blowen als ze live spelen, daar gaan ze ontspannen door drummen of in een nice trip zitten, een creatieve flow. Ik heb dat nog niet zo geprobeerd. Ik vind het fijn om van mezelf te weten dat als ik aan zoveel dingen moet denken en een soort van stuurman van de band ben, dat ik dan graag van mezelf weet dat ik scherp ben. Misschien zou ik wel een blowtje kunnen opsteken, maar voor een groot optreden hoef ik daar niet op te gokken. Sommige mensen kunnen het goed handelen, als dat je flow van muziek maken is en je er in zit, dan hoort het bij elkaar, het is dan gewoon je leven.”

muzikale reis

Een titel als The Traveller kun je op veel manieren interpreteren, maar voor Sonny is het vooral een sociaal gebeuren en een muzikale reis. “Je kan het letterlijk nemen, we zijn met de band naar veel plekken geweest en zijn vaak met elkaar op reis. Het staat ook voor de muzikale reis, hoe je steeds meer muziek ontdekt, hoe we begonnen met Afrikaanse dingen te checken, maar ook in Turkse muziek duiken, in cumbia, gekke Franse muziek en Italiaanse funk, en hoe die muziekstijlen elkaar beïnvloeden. En hoe dat inspireert en het effect dat het heeft op je eigen muziek, vanaf dat we zes jaar geleden begonnen als een stuk jongere jongens. En hoe we samen zijn opgegroeid en die reis en dat sociale ding met elkaar.”