Sportvizier SV Milsbeek winter 2020

Clubblad van SV Milsbeek

Sport Vizier

jaargang 22 • nummer 4 • december 2020

Onze jubilarissen!

De redactie wenst u fijne feestdagen en een gezond 2021

Pomp Techniek

Piet Teunissen PietTeunissen 06-55377383

CTuinberegeningen C Dompelpompen C Bronpompen

Fax (0485) 51 78 35

C Vuilwaterpompen C Warmtepompen C Onderhoud Tel./ C Reparatie

Websit ewww.ptpt.nl

C Verhuur

Ovenberg 14

6596 DP Mil sbeek

Bezoek onze winkel voor o.a.: • Relatiegeschenken • Tapverhuur • Gedistileerd en wijnen

Rob Takken Zandstraat 16, 6591 BV, Gennep tel. (0485) 51 14 29 robtakken.gennep@topslijter.nl

Pme legend • Cast iron • Butcher of blue • Dstrezzed Matinique • Blue industry • Plain • Elvine

Kerkstraat 34 6596 A Milsbeek Tel. 0485 - 516405

Zandstraat 53 | Gennep | (0485) 51 60 60 www.hethofmode.nl

Voorwoord Voorzitter SV Milsbeek Het is kerst 2020. Wat een feest van samen zijn met familie en vrienden moet zijn, staat in het teken van de 2e corona golf, persconferenties en wat mag wel en wat mag niet. Het vaccin lijkt in zicht te zijn, maar toch hebben we een lange adem nodig. Dit geldt ook voor onze mooie vereniging. Het is stil op de club en we missen jullie! De spanning rond wedstrijden, koffiedrinken tijdens het onderhoud van ons sportpark, leuke activiteiten organiseren en het gelach en gezelligheid in de kantine tijdens de 3e helft. Veel vergaderingen worden online gehouden, zelfs de jaarlijkse Algemene Ledenvergadering (ALV) van SV Milsbeek. Veel dank aan alle vrijwilligers en leden die zich in deze omstandigheden onvoorwaardelijk blijven inzetten voor SV Milsbeek.

Bestuur Het bestuur heeft een teams vergadering georganiseerd ter voorbereiding van de 1e digitale ALV sinds de oprichting. Alle leden van 16 jaar en ouder hebben een uitnodiging ontvangen om hieraan deel te nemen. Op 27 november j.l. waren er ongeveer 30-35 mensen aanwezig. Piet ten Haaf zat als eerste klaar om half 8 en werd beloond voor deze inzet met een bierpakket.

Het bestuur heeft met een presentatie het jaar 2019-2020 getoond waarbij er toch nog veel activiteiten georganiseerd zijn pre-corona: Vierdaagse, Super Sunday, het winnen met de Vriendenloterij, de sponsoravond, de vrijwilligersavond in Casino stijl en de Nieuwjaarsreceptie.

Toch zijn we ook creatief geweest en hebben we tijdens corona activiteiten weten te organiseren zoals de Corona Challenges op social media en het jeugdkamp. Binnen het SV Milsbeek bestuur en de afdelingen waren er bestuurders aftredend en herkiesbaar waaronder: Perry Houtepen (SV), Ronnie Rutten (Voetbal), Hans de Bruijn (Voetbal), Marja Hendriks (Korfbal), Paul Gerrits (Korfbal) en Jan van Haren (Korfbal). Tom Koster is als nieuw lid verkozen bij de afdeling Voetbal. Mooi om te zien dat de categorie 20, 30-jarigen inmiddels de weg naar het bestuur hebben gevonden. We zijn hier erg blij mee.

Het bestuur van SV Milsbeek heeft afgeslopen bestuursvergadering besloten dat we de inning van de contributie in januari verplaatsen naar maart. Dit omdat we voorlopig nog niet aan spelen en trainen toekomen en dit in maart misschien weer wel het geval is. Hiermee proberen we ook mee te denken en een beetje rekening te houden met de situatie rondom de corona beperkingen.

FinanciĂŤn Ondanks de druk op de opbrengsten (kantine en activiteiten), zijn we toch goed in staat geweest om de kosten te drukken.

We hebben gebruik gemaakt van de vele Sport vizier

subsidies (dank aan onze proactieve penningmeester) die de overheid ter beschikking heeft maar ook zijn we zorgvuldig geweest met onze uitgaven.

Het is tevens goed te zien dat de duurzame investeringen van de afgelopen jaren nu voor ons een middel bieden om efficiĂŤnter met onze kosten om te gaan. We hebben onze accommodatie de laatste jaren tiptop in orde gekregen en een groot deel van de leningen zijn afbetaald. Dat geeft hoop voor de toekomst. We zullen ook in dit lopende boekjaar uiterst voorzichtig zijn om zo onze uitgaven synchroon te laten lopen met de opbrengsten. De begroting voor dit jaar is ingestoken met een verminderde kantine omzet en we zullen van maand tot maand kijken hoe e.e.a. zich gaat ontwikkelen.

Accommodatie en kantine De kantine is even open geweest, echter dit was een uitdaging. Niet alleen de beperkte capaciteit aan vrijwilligers maar ook de 1,5m regel naleven. Twee pagode tenten zijn geplaatst door Harold Kuijpers om meer ruimte te bieden aan de bezoekers van ons clubgebouw. Echter eind september moesten we deze tenten afbreken op dwangsom van de Gemeente Gennep vanwege het ontbreken van een vergunning. De intentie vanuit het bestuur was om de veiligheid te kunnen borgen met deze tenten. Meer ruimte bieden door het aantal vierkante meters overkapt buiten te verhogen en consumpties op meerdere afgiftepunten.

uitgebreid bij stilgestaan. Het onderhoud van veld 3 (inclusief beregening voor veld 3 en 4), het hekwerk naast veld 2, nieuwe koelingen en koffieapparaten, facelift van kantine, speeltuin opgeknapt en nieuwe stellages zonnepanelen ten behoeve van een grotere opbrengst. Inmiddels hebben we ook onze parkeerplaats opgeknapt om zo beter bij de papier containers te kunnen komen, wat meer ruimte creĂŤert en de veiligheid zal verhogen.

Vooruitblik Wat nu? We wachten gewoon verder af hoe de infecties zich zullen ontwikkelen en laten ons informeren door bonden en (lokale) overheden. We hopen dat we de draad in het begin van 2021 weer kunnen oppakken. We blijven contact houden met onze leden, vrijwilligers en sponsoren om elkaar zo goed mogelijk op de hoogte te houden. We kunnen elkaar in deze tijd helpen. Een mooie gedachte in deze kerstperiode. Voor nu wensen wij jullie fijne feestdagen ondanks de beperkingen die zijn opgelegd. We hopen dat 2021 een beter jaar zal gaan worden voor iedereen in goede gezondheid. Tot snel!

Met vriendelijke groet, Perry Houtepen

De gemeente prevaleerde echter de procedures boven dit argument van veiligheid. Deze procedures waren duidelijk nog niet klaar om de verenigingen in deze moeilijke corona periode een helpende hand te bieden. Inmiddels zijn deze procedures aangepast en kunnen we een vergunningsaanvraag indienen mocht dit van toepassing zijn. Op het gebied van onze accommodatie is er veel gebeurd het afgelopen jaar. Tijdens de ALV is hier

SV Milsbeek 3

DÉ RIJSCHOOL IN DE GEMEENTE GENNEP!

Het glossy huis-aan-huis kwartaalmagazine in uw regio

regiomagazine

Totale oplage van ruim 80.000 stuks!

Topic regiomagazine: toonaangevend en stijlvol

WWW.TOPICMAASDUINEN.NL

Loop ook eens even binnen voor een ruim assortiment aan cartridges en natuurlijk ons grote assortiment wenskaarten!

stellen

Nu ook te be

R ZONDoEste n!

verzendk

winkel.nl a8225@bruna

Brun

Zandstraat 56B, 6591 DD Gennep bruna8225@brunawinkel.nl – www.bruna.nl

Dinsdag Woensdag Donderdag

Saucijsjesdag gehaktdag Kant-en-klaar dag

Wij hebben regelmatig iets kant-en-klaar, dus alleen nog warm maken. Bijv. gehaktbal, boerengehaktschijf, bami, saté in saus, babi pangang, spareribs, drumsticks of een bourgondisch hammetje.

De hele week: beter leven kip WWW.SLAGERIJGIESBERTS.NL Kerkstraat 8.Milsbeek, telefonisch bestellen 0485-516278 Open Di,Wo,Do,Vr ,Za* van 8.30 -12.30/13.30-18.00 uur *Zaterdagsʼs tot 16 uur . U kunt bij ons pinnen.

Voorwoord december 2020

Lege velden, lege kantine, gewassen shirts in de tas, schone voelbalschoenen, wat een rare situatie. Wie had dat kunnen denken een jaar terug. Alles begon in Maart, een ziekte met een naam die we alleen van Mexicaans bier kenden. Het ging hard, april lock down, alle competities stil, geen eindstanden , geen einde competitie feest, geen kampioenen, geen degradanten.

In mei begint de jeugd weer te trainen, het lijkt weer de goede kant op de gaan. Iedereen maakt zich klaar voor een nieuwe competitie, supporters komen “massaal� naar de eerste oefenwedstrijden en het gat wordt eindelijk weer opgevuld. Een nieuwe competitie met een nieuwe trainer, gretige jeugdspelers, een mooie competitie voor het 1e elftal met tegenstanders waar we vroeger met de fiets heen gingen. Het ALBO toernooi werd overgeslagen maar een “kick off� met een onderling toernooi onder “Corona� maatregelen leek een opmaat voor een nieuw begin. Mooie resultaten in de diverse bekertoernooien bevestigen dat we klaar zijn voor een nieuw seizoen, voor het eerst sinds jaren weer met 5 seniorenelftallen in de competitie. We zijn er klaar voor, de kantine “Coronaproof� gemaakt voor de nieuwe competitie, vele uren hebben de vrijwilligers in dit project gestoken. De bekerwedstrijd tegen

Achates gaf al aan dat het geen makkie wordt om alles in de nieuwe 1.5 meter samenleving te organiseren, maar we leren van onze fouten.

Met een uitbreiding van de kantine door middel van tenten op het terras proberen we ruimte te maken om ons volle thuisprogramma te kunnen organiseren. Met behulp van de kleedlokalen van SPES kunnen ook onze tegenstanders de faciliteiten van SV Milsbeek gebruiken en kunnen we met 5 elftallen tegelijk thuis spelen. Eindelijk weer meer sfeer op en naast het veld, helaas gaan gezelligheid en Coronaregels niet altijd samen. De druk op bestuur en vrijwilligers wordt groter totdat er besloten wordt om zonder kantine en publiek te gaan spelen. Deze spookzondag wordt er gesport, maar de totale beleving is ver te zoeken. Dan is het half Oktober en volgt de stilte‌‌‌.

Half december, wat is de ongeslagen status van het 1e en de prestaties van het jonge ver-

nieuwde 2 elftal waard? Wie maakt zich druk of het 3e genoeg spelers heeft en hoeveel punten het 4e gaat halen? En wie interesseert zich voor de doelpuntenmakers bij 35+? Natuurlijk traint de jeugd door, maar het blijft stil‌..

We kunnen nog geen plannen maken, maar er gloort ook voor onze vereniging licht aan de horizon en we zullen de stilte weer verbreken.

Ik wil alle leden, vrijwilligers en sponsoren bedanken voor de loyaliteit tijdens deze moeilijke periode ik en wens jullie allen mooie kerstdagen en een gezond 2021.

Namens bestuur afdeling voetbal, Theo Hendriks

ondanks alles wordt het vanzelf kerst...

We liggen weer stil, al weer een tijdje. Of ja, stil, we trainen, met de jeugd inmiddels al weer volledig binnen. Met de senioren 1 en 2 in 4 tallen, mogen geen partijtje doen. Senioren 3 en 4 wachten nog even af. Wintermidweek kan niet spelen nu. Het komt, nu er geen wedstrijden zijn, echt aan op de essentie van de sport en volhouden.

In de jeugd merken we dat kinderen soms moeite hebben gemotiveerd te blijven (waar doen we het voor als we geen wedstrijden spelen). Ook ouders vragen vaak of er niet een training af kan, er zijn immers geen wedstrijden.

Als club is dat lastig. We proberen zo goed mogelijk onze sport te voor de leden overeind te houden. We bieden immers afleiding, gezond sporten en gezelligheid, maar begrijpen ook wel dat dit het moeilijker is je op te laden als je in het weekend niet samen kan presteren.

Wat niet heeft geholpen is dat we voor onze trainingen, binnen, naar Groesbeek en Gennep moeten reizen. Dat betekent dat waar naar binnen gaan normaal al een extra belasting voor kinderen en ouders is, dit nu ook nog spannender wordt door de risico’s op besmetting in de auto’s bij het halen en brengen. De vraag: ‘het mag wel, maar is het verantwoord’ hebben we onszelf in het bestuur en in JTC en TC telkens gesteld. Maar ook, bieden we wel wat voor het lidmaatschap, houden we de club bij elkaar ?

Belangrijke vragen voor een club die eigenlijk zo lekker loopt. Kinderen bleven dus nog even buiten, met nieuwe uitdagingen tot gevolg, want het werd wel kouder en donker bij de trainingen en dat is voor die kleintjes niet Sport vizier

fijn. Thuis kreeg ik ook klachten (‘veel te koud, wie verzint dit, we willen naar binnen‌’). Als senioren buiten blijven en kinderen naar binnen gaan, hoe moet dat dan met de trainingsuren, die niet meer aansluiten; de materialen waarvan de helft buiten blijft en de rest naar binnen gaat. Blijven we ons wel houden aan de maatregelen, of worden we slordig en hebben we zo meteen een besmetting te pakken. Het waren wat hoofdbrekers. We maakten onze eigen roadmap en in tegenstelling tot het kabinet hebben we ons daaraan gehouden. Na de eerste versoepeling gingen de kinderen naar binnen en de senioren ook, trainend dus in die 4 tallen. We benadrukken telkens dat vervoer en training binnen de regels moet, dus ietsje meer auto’s met direct een overschot als meiden zich afmelden. En die afmeldingen gebeuren vaker, doordat je met een snotje niet mag komen, doordat we iets sneller afmelden, maar ook omdat sommige meiden al in Groesbeek zijn omdat ze ook onze jeugd al trainen. Een heel geregel, meer dan normaal, maar we fixen het toch weer samen, zoals gewoonlijk. Het wordt een beetje saai als ik in elk voorwoord dit zinnetje wel een keer typ, maar ik ben er stiekem wel blij mee met al die oplossers, handen

uit de mouw stekers, echte SPESsers. Voorlopig trainen we nog wel even door zo zonder wedstrijden. Ik moet eerlijk zeggen dat ik me soms wel zorgen maak. Ik hoop dat we de motivatie voor het spelletje vast weten te houden, tot het moment dat we echt weer mogen omdat ofwel de vaccinaties hebben plaatsgevonden ofwel we toch die zo gewenste groepsimmuniteit bereiken. En weet je uiteindelijk is het het belangrijkste dat we allemaal gezond blijven, lekker samen kerst kunnen vieren, even uitrusten in de kerstvakantie, maar ook werken om fit te blijven, in vorm zodat je minder kwetsbaar wordt. En ja, dan komt toch dat korfbal spelletje weer om de hoek kijken. Ik wens jullie allemaal fijne kerstdagen, geniet van elkaar, pas goed op elkaar en vergeet niet te sporten (ook ivm de kerstkilo’s die zo blijven plakken op de Corona kilo’s). Tot in het nieuwe jaar.

Marjo

SV Milsbeek 5

door: Martijn Cobussen Interview met Lisette Jansen en Ilona Derks

‘Hoe corona ons in haar greep hield’ Ook binnen onze sportvereniging ontkwamen we dit jaar niet aan de invloed van het coronavirus. Competities werden stilgelegd en afgebroken, het was stiller op de velden en evenementen gingen niet door. Als clubblad wil ook SportVizier hier niet aan voorbij gaan, dus spraken wij met twee mensen uit ons dorp die niet alleen bekend zijn binnen en rondom onze vereniging maar ook van heel dichtbij te maken hebben gehad met het virus: Lisette Jansen en Ilona Derks. Lisette werd zelf tweemaal ziek, en Ilona werd als horeca-ondernemer zakelijk flink getroffen. Twee perspectieven op een pandemie die ons in 2020 in haar greep hield.

Voor de mensen binnen SV Milsbeek die jullie minder goed kennen - kun je jezelf kort voorstellen?

Ilona: Mijn naam is Ilona Derks en ik ben al 30 jaar getrouwd met mijn Frank. Samen hebben we 2 dochters: Brechje en Nienke, en daarnaast ben ik al 35 jaar kok.

Ooit begonnen bij het Ankertje in Well en De Kooi in Wanssum, daarna het Jachtslot de Mookerheide, Old Inn en De Mallejan.

Sinds 3,5 jaar werk ik nu zelfstandig, bij De Fabriek in Heijen. Zelf heb ik in mijn jeugd bij Spes gezeten en een blauwe maandag in de midweek, maar ik denk dat mensen me het meeste kennen via Frank. Die is al god weet hoe lang lid van de voetbalclub, doet daar al 30 jaar vrijwilligerswerk, is leider van de zondag-veteranen en zit sinds een jaar of 3-4 in het bestuur. Ook mijn dochters Brechje en Nienke zijn zeer verdienstelijk geweest bij Spes, maar helaas voor Spes delen ze met mij de zaak en staat korfbal even op een laag pitje.

Lisette: Wij (Ton en Lisette Janssen) wonen op het Sprokkelveld in Milsbeek en zijn al vele jaren betrokken bij de SV Milsbeek. We hebben 3 kinderen: Rick, Rens en Myrthe, die alle drie lid van de SV zijn (geweest).

Rick en Rens zijn nog steeds lid - Rick speelt in het 4de elftal en Rens in het 3de. Onze weekenden staan altijd in het teken van het voetbal, eerst voor Ton en later ook voor de kinderen, en ik probeer bij alle thuiswedstrijden aanwezig te zijn.

Mijn ouders (Math en Ger Elbers) zijn tevens jaren kantinebeheerders geweest en wij waren destijds bijna dagelijks op de club.

Ton is dit jaar ook al weer 50 jaar lid van de SV, heeft zelf vanaf de jeugd gevoetbald en is jeugdleider en jeugdtrainer geweest. Later ook bij onze kinderen, zowel bij Rick en Rens als bij Myrthe, toen zij speelde in het gemengde B-C jeugdteam in combinatie met Middelaar. Ton is al jaren actief lid in de verschillende besturen; eerst als bestuurslid en later als voorzitter van het jeugdbestuur.

Nu zit hij ook in het SV bestuur als bestuurslid accommodatie, en bij de verschillende evenementen loopt Ton mee voorop. Koningsnacht, de NL Doet dag, alle voorkomende werkzaamheden met betrekking tot de velden en het gebouw. Samen met de leden en vrijwilligers zet hij zijn beste beentje voor.

“Ik denk dat we allemaal wat naÏef zijn geweest en het virus onderschat hebben” Op welk moment kwam het coronavirus voor jullie dichtbij?

Ilona: Je volgt het nieuws natuurlijk, maar ik denk dat we allemaal wat naÏef zijn geweest en het virus onderschat hebben. Maar nota bene tijdens onze vakantie werden wij met de neus op de feiten gedrukt. Wij zagen de bezoekersaantallen drastisch teruglopen door maatregelen van de plaatselijke overheid en toeristen uit de VS waren (door coronabesmettingen op de schepen) niet meer welkom. Prompt zie je alles teruglopen; winkels en restaurants die van de een op de andere dag niet of nauwelijks handel meer hadden. Triest om te zien.

Lisette: In januari 2020 is onze dochter Myrthe voor een jaar naar Amerika gegaan, om daar als au pair in een gezin met “Special Needs” kinderen te gaan werken. Zij was net gesetteld en de Corona trof, na 6 weken, de hele wereld. Zowel voor haar als voor ons was dit erg vervelend. We hadden met veel zorg het jaar voorbereid, en dit liep nu helemaal anders. We mochten niet op vakantie om te kijken waar en bij wie ze woonde, want de VS zat op slot.

Ook de carnaval verliep anders door het slechte weer en een maand later kwam Corona ook in Nederland, maar het begon voor ons dus al vroeg.

Je hoort op een gegeven moment dat je besmet bent - wat gaat er dan door je heen?

Lisette: Ik kreeg eind maart Corona en was erg ziek. Ik werd niet opgenomen in het ziekenhuis, maar was zo ziek dat Ton iedere ochtend voorzichtig keek of ik nog ademde. Rens woonde op dat moment ook bij ons na een half jaar rondreizen in Zuid Amerika met zijn vriendin Evelien, en was net op tijd terug. Ton en Rens zorgden samen goed voor mij, en de boodschappen werden bezorgd door Didi, Rick, Sandra en

6

Sport vizier

SV Milsbeek

Nathalie. Mijn schoonzusje Marel appte of belde dagelijks en ik werd bedolven onder mooie bossen bloemen van allerlei mensen.

Dat doet je erg goed.

Ook de horeca-branche moest ineens omgaan met onzekere omstandigheden.

Hoe ging dat?

Ilona: Onzekerheid is een slechte raadgever. Goed luisteren en weten wat je wel kunt, en creatief zijn op alle gebieden binnen je vak. En natuurlijk doet het wat met je.

Je moet zorgen dat je een plan a, b of c klaar hebt liggen, want als je dat hebt dan kun je klappen opvangen.

Qua branche zou ik het liever in tweeën splitsen; de natte horeca (de cafés) en de droge horeca (denk aan restaurants en hotels). De hotels en restaurants hebben het zwaar, maar hebben nog enig alternatief. De cafés hebben straks een jaar achter de rug waarin ze een half jaar verplicht gesloten waren met geen enkele klandizie; dus een half jaar geen omzet! Dan moet je van goeden huize komen wil je dat nog redden. Ik kan heel goed begrijpen dat de kastelijns tot acties over gaan of zelfs hun zaak binnenkort openen: met of zonder toestemming! Gelukkig zijn de steunmaatregelen wat uitgebreid, maar ik vrees dat het niet toereikend zal zijn of voor sommigen te laat komt.

Binnen ons eigen concept waren we al voorzien van een ruimere opzet ,dus die anderhalve meter was met enige aanpassingen zo geregeld. Je zet echter wel 30% van je tafels weg en dat gold dan voor het derde kwartaal, want in het tweede en vierde kwartaal waren we nagenoeg gesloten!

Tja, en wat doe je dan met je personeel?

Gebruik maken van de mogelijkheden die er zijn, maar vooral ook in contact blijven.

We gaan weer een keer open en dan hebben we ze weer hard nodig! Voor takeaway waren we, zonder te vragen, al vanaf dag 1 geopend. Het is een pleister en niet meer dan dat.

Lisette, hoe ging jouw werk hiermee om en hoe zag het vervolg er uit?

Lisette: Mijn werkgever, Dichterbij, is erg coulant. In mei ben ik voor een half uur per dag met werken begonnen en langzaam kwam er wat tijd bij. Het duurt gemiddeld 2 weken voordat er een half uur bij kan, en dan lukt nog vaak niet.

Ziek was ik 14 dagen, waar ik niet veel meer van weet. De huisarts is 3x in volledige PBM (persoonlijke beschermingsmiddelen) geweest en we hadden bijna dagelijks telefonisch contact. Uiteindelijk zakte de koorts en mocht ik uit quarantaine. Buiten in de tuin, verzwakt, ruim 6 kilo lichter en lang-

Sport vizier

zaam moeten opbouwen. Dit was een hele klus, want ik was erg onzeker en bang om weer zo ziek te worden. Alles deed pijn en ik kon niet vooruit... Opbouwen, zei iedereen toen. Nou, dan gaan we ervoor: iedere dag een iets langer rondje wandelen, eerst alleen nog op de inrit. Dan een stukje straat, een rondje Bloemenstraat, maar het schoot niet op. Ik was zo vermoeid en had zelfs geen energie meer om te gaan zitten. Maar niemand kon je advies gegeven, want er is niets bekend over hoe je dit goed oppakt.

“Ik heb het toch echt gehad en het zit niet tussen de oren” In een gesprek met de assistente van de huisarts gaf zij mij het inzicht dat ik op -100 stond, heel langzaam naar 0 moest en dan moest opbouwen naar normaal. Maar hoe doe je dat? Je hebt geen energie en na het douchen of aankleden moet je al een paar uur rusten. De trap op- of aflopen was al een dagtaak, ik had geen balans en viel om want mijn benen werkten niet mee. Mijn energie liep telkens als een ballonnetje uit mijn lijf en ik kreeg dit niet bijgetankt.

We zijn op zoek gegaan naar een revalidatie traject waar je met lotgenoten opbouwt en herkenning krijgt. Dit is bij ESP in Gennep, waar ze samenwerken met ergotherapie JIPA en mij met betrekking tot de energie wegwijs hebben gemaakt. De combi van fysio- en ergotherapie heeft mij veel gebracht, want ik kon gaan opbouwen en weer wat in ons huishouden doen. Ik heb nooit geweten dat je zo moe wordt van het ophangen

en opvouwen van de was en de huiskamer stoffen, want waar ik voorheen ons hele huis bij wijze van spreken in een half uur deed, doe ik er nu een half uur over om de huiskamer te stoffen en de stofzuiger heb ik sinds eind maart al niet meer aangeraakt.

Ook mijn prikkelverwerking qua beeld en geluid, mijn geheugen en mijn concentratie hebben veel te lijden gehad onder het virus. Hier heeft de ergotherapie mij verder in geholpen door tips en samen te kijken en te begeleiden. Alles gaat nu beter, maar ik ben nog lang niet hersteld.

Ilona, het virus trof jullie zakelijk, maar dat raakt vast ook het gezin...

Ilona: Je bent een zaak aan het opbouwen en dan is zo’n pandemie natuurlijk een tegenslag van de eerste orde en dat doet wel wat met je. In ieder geval word je er niet vrolijker van, maar ik ben ook weer trots op mezelf en vooral Brechje en Nienke als ik zie hoe zij zich hier doorheen slaan. Ook al zit het tegen, ze gaan toch weer iedere dag vol goede moed en creativiteit naar de zaak.

Gelukkig hebben we soms ook een succesje met onze creativiteit, en vooral ons Brechje is daar meester in. Het geduld wordt soms echter wel op de proef gesteld.

Thuis hebben we de afspraak dat we niet over De Fabriek praten, maar dat lukt niet altijd natuurlijk. Thuis worden vaak de plooitjes glad gestreken zullen we maar zeggen… Frank moet ook wat doen ;-) Lisette, Ton had natuurlijk ook nog zijn werk - hoe hebben jullie dat gecombineerd?

Lisette: Ton heeft vanaf eind maart alles in het huishouden opgepakt en ik ondersteun u

SV Milsbeek 7

hem daar waar ik kan. Ton werkt veel vanuit huis en kan de combi redelijk goed maken.

Natuurlijk zit hij nu ook in de avond nog boven te werken, vooral als er overdag zaken met betrekking tot boodschappen of een ziekenhuisbezoek zijn geweest.

Ik ben de afgelopen 9 maanden verschillende malen door de medische molen gegaan en ik ben geïnterviewd door de NOS naar aanleiding van de publicatie over een onderzoek aan het middenrif. Overigens uitgevoerd door een van oorsprong Milsbeekse arts, Coen Ottenheijm. Bij een eerder bloedonderzoek hoorde ik dat ik veel antistoffen voor corona had en dat gaf meer rust in mijn hoofd: ik heb het toch echt gehad en het zit niet tussen de oren.

Waar ik het virus opgelopen heb weet ik overigens beide keren niet. Niemand in mijn omgeving, werk en privé heeft of had corona. Ik let erg goed op en werk al sinds begin maart zoveel mogelijk vanuit huis. En toch krijgt het virus je te pakken. Misschien van een pak melk in de supermarkt, maar ik zal dit nooit weten. Of mijn lichamelijke ongemakken geheel of gedeeltelijk verdwijnen, weet niemand. Geduld is ook voor mij het grote sleutelwoord in dit verhaal, en dat valt niet mee.

Door deze zeer intense periode, wetende hoe kwetsbaar ik ben, ben ik veranderd in mijn denken en doen. Niet meer even dit of dat doen; ik sta stil bij de mensen die ik lief heb, en besteed daar mijn tijd en energie aan. Je hebt elkaar nodig in een moeilijke tijd. Lang leve het internet, de iPad en de mobiele telefoon, want mede door het digitale tijdperk is het gelukkig alsof je samen op de bank zit en uren samen kunt kletsen.

Bij De Fabriek hebben jullie elkaar natuurlijk ook gesteund, maar had je ook te maken met gasten. Hoe verliep dat?

Ilona: Steun krijg je van je familie, vrienden en kennissen. Hun aandacht en begrip,

8

maar ook gewoon een simpel bezoekje, telefoontje, appje en niet te vergeten een spontaan bloemetje van je gasten doet je dan goed. En niet alleen die vrienden van mij en Frank hoor, maar ook van ons Brechje en Nienke. Mooi om te zien hoe de jeugd zoiets oppakt, en dan durf ik wel te zeggen dat ze uit verrekt goed hout zijn gesneden.

Ja, vrienden zij echt belangrijk!

Zakelijk hadden we gelukkig ons terras in de eerste golf compleet vernieuwd en gestyled, dus dat was al een schot in de roos.

En natuurlijk zijn wij Nederlanders en hebben wij een waas voor autoriteit. De ene gast is de andere niet, en er lopen dus altijd gasten rond die denken hun eigen regels te kunnen maken. Je moet daar een beetje mee spelen en ze op hun gemak stellen; maar gelukkig kan ons Nienke dat perfect.

Dan komt ineens de tijd dat je voor de tweede keer dicht moet en dan ben je toch maar wat blij dat je in die 3,5 jaar al een behoorlijk gastenbestand hebt opgebouwd.

Ook een dankjewel aan de inwoners van Milsbeek wat dat betreft, die ons echt niet zijn vergeten.

Toch zie je in die tweede golf wel een verschil, want in de eerste periode waren de mensen zich meer bewust van het virus. Nu denkt men een zekere vrijheid af te kunnen dwingen zonder rekening te houden met de gevolgen. Feit is dat de tweede golf langer gaat duren en dat ligt aan ons zelf.

Lisette, jij werd ondanks eerdere berichten over immuniteit toch weer ziek. Hoe ervaarde je dat?

Lisette: De opbouw ging in stijgende lijn en in oktober had ik 60% van mijn energie weer terug. Ik werd toen wat verkouden en kreeg hoofd- en keelpijn. Een griepje?

Op advies heb ik me toch maar weer laten testen, en ik was wéér positief op corona.

Hoe dan?!? Deze keer ben ik meteen, in samenwerking met de ergotherapie, terug in mijn energie niveau gegaan, van 60% naar 20%. Corona vergt veel van je energie, want alle energie gaat naar de bestrijding van het virus. De angst om weer zo ziek te worden als de eerste keer is gelukkig geen werkelijkheid geworden. Nu gaan we weer langzaam opbouwen, want ik weet nu hoe het moet, maar het gaat af en toe toch mis.

Ik voel me op zo’n moment beter maar krijg de rekening de dagen erna gepresenteerd.

“Ik was wéér positief op corona. Hoe dan?!?”

Hoe kijken jullie naar de berichtgeving rondom het coronavirus, en hoe zien jullie de lange termijn?

Ilona: Met argusogen, en soms vertwijfeld, is het eerste wat in me opkomt.

Ik ben geen medicus, maar kijk natuurlijk wel met tranen in mijn ogen naar de tv als ik de rijen bij de Efteling, tuincentra en win-

Sport vizier

SV Milsbeek

Hoe beleven jullie dit jaar de kerstdagen?

Ilona: Wij hopen, qua regels voor de horeca, de kerst met veel gasten te kunnen beleven en te vieren. En voor ons zelf? Dunnetjes op kerstavond met lekker eten, cadeautjes en een goed glas wijn.

Mag ik dan meteen van de gelegenheid gebruik maken om familie, vrienden, kennissen en onze gasten te bedanken voor de steun en toeverlaat voor het afgelopen jaar.

Het was een jaar zoals niemand zich had voorgesteld, maar heeft ons ook wel weer dichter bij elkaar gebracht.

kelstraten zie, al begrijp ik ook dat het kabinet telkens voor een moeilijke keuze staat bij het nemen van een besluit naar ieders goeddunken. Daar kunnen wij met z’n allen wel wat van vinden, maar we zullen het toch met z’n allen moeten doen! Doen we dat niet dan blijven we nog langer in deze malaise en zeuren helpt echt niet!

Ons motto is dan ook om in beweging te blijven. Letterlijk en figuurlijk natuurlijk, maar vooral ook zakelijk. Het is voor velen van ons natuurlijk een jaar om snel te vergeten, maar ook een jaar dat door de omstandigheden nieuwe kansen en mogelijkheden biedt. Die kansen moet je grijpen! Zo blijf je in beweging en vooral ook zichtbaar.

Lisette: Bij alle maatregelen die (ook binnen de SV) de nodige onrust hebben veroorzaakt is Ton betrokken. Na alle inspanningen die ingezet zijn, hoor en zie je hoe mensen, jong en oud, met of zonder alcohol op, omgaan met de gezondheid van zichzelf en anderen, en dan houd ik soms mijn hart vast. Zoals ik al aangaf is het is niet zomaar een griepje. Wat is nou een jaar niet op vakantie gaan, een jaar geen carnaval en geen grote feesten of bijeenkomsten? De gezondheid van iedereen is belangrijker.

Als men zich aan de maatregelen houdt, dan krijgen we het virus er onder en duurt het minder lang en/of komt er niet nog een derde golf. Over een jaar lachen we hier om en pakken we ons ”normale” leven weer op.

Of het helemaal weer normaal wordt? Voor mij in ieder geval wel anders, bewuster van hoe kwetsbaar je bent.

branche? Hoe moeten wij nog verkopen dat je ook in de horeca een goede toekomst kunt opbouwen? Het voelt alsof wij nu het kind van de rekening worden en de vraag is waar wij dat aan hebben verdiend. Of hoe kunnen wij het vertrouwen terugwinnen als straks niemand meer in de horeca wil werken? Denk daar alvast maar over na…..

“Feit is dat de tweede golf langer gaat duren en dat ligt aan ons zelf”

Namens Brechje, Nienke en Frank wens ik jullie en iedereen die ons lief is zalige kerstdagen en een gelukkig, maar vooral gezond en sportief Nieuwjaar, waarin we elkaar hopelijk weer snel mogen begroeten.

Lisette: Voor de feestdagen houden wij ons zeker aan de regels en hoop ik dat iedereen dit doet. Zeker met alcohol in het spel behoud je de afstand niet en ben je je minder bewust van je eigen gezondheid en die van de ander.

Vanuit de bank op het Sprokkelveld wensen wij jullie veel gezondheid en wijsheid voor 2021. Let op, hou vol en blijf vooral gezond!

Ilona: Corona is een sluipmoordenaar die onze aandacht verzet naar andere gedachten. De geschiedenis toont aan dat dergelijke wereldproblemen soms onvermijdelijk zijn. Als iedereen het positieve eruit plukt, krijgen we een betere samenleving, zonder oorlogen en geweld, maar met meer begrip en liefde voor elkaar. En het allerbelangrijkste: vooral ook weer de kleine dingen leren waarderen. Het is allemaal niet zo moeilijk.

Voor mij persoonlijk zal er niet veel veranderen; ik ken de klappen van de zweep wel, maar onze meiden hebben daar wat meer moeite mee. Zij moesten al een hoop missen en daar komt deze crisis nog eens bovenop! Het is voor hun een levenservaring die ze meenemen en ongetwijfeld veel wijsheid zal brengen, maar ze zijn nog zo jong en het leven begint voor hun pas.

Maatschappelijk gezien zal de branche een harde klap gaan krijgen, want welke zekerheid kan een werkgever in onze branche nog geven? Wie wil er nog werken in deze branche? Welke zekerheden biedt onze

Sport vizier

SV Milsbeek 9

INTOS: Uw participatiewet adviseur

De Groote Heeze 41 6598 AH Heijen Tel: (0485) 490 811 Mail: info@intos-gennep.nl

Paesplasweg 6 6591 MH Gennep Tel: (0485) 490 811 Mail: buitenwerk@intos-gennep.nl

Zo helpen we elkaar www.intos-gennep.nl

...t hu is in gro en !

• Aanleg & onderhoud • Groenvoorziening • Boomverzorging

• Sierbestrating • Tuinberegening • Verkoop tuinplanten

Langstraat 5 Milsbeek T 0485 – 541979 www.jbgroenprojecten.nl

Verkoop van tuinplanten op afspraak Kwekerijadres: Potkuilen - Milsbeek

Wie is zij?

Marle Schoenmakers

Koert Rutten

Wie is zij?

Leeftijd?

Horoscoop?

Team?

Trainer(s)?

Ouders?

Broers/Zussen?

Lievelingskleur?

Lievelingseten?

Beste film?

Leukste muziek?

CD Waar je je voor schaamt?

Coolste Youtuber?

Kleur ogen van jongens?

Kleur haar van jongens?

Wat wil je later worden?

Vetste vakantieplek?

Camping of hotel?

Gaafste stad?

Aanval of verdediging?

McDonalds of Burger King?

Dancing Queen of muurbloem?

Marle Schoenmakers 7 jaar Maagd SPES E Rianne en Floortje Roel en Marjolein Ik heb een zusje en zij heet Jinte Geel Macaroni met kaas Pets United Dance Monkey Het liedje van de Teletubbies Die ken ik nog niet Maak me niks uit blond Bereden politie (politie te paard) De Sprookjescamping Camping Milsbeek!

Aanval McDonalds Dancing Queen

Wie is hij?

Naam: Koert Rutten Leeftijd: 14 jaar Ouders: Melanie en Marc Rutten Broers/zussen: 1 broer, Sjors Team: JO-16 Hobby’s: Voetbal, tennis, gamen School: Kandinsky college Nijmegen TV programma: Netflix, want ik kijk bijna geen tv Favoriete muziek: alles behalve kerstmuziek Beste vrienden: Teun Spikmans, Pepijn Janssen, Noud vd Hoogen, Jan Verkleij

Goede eigenschap: grappig

Slechte eigenschap: eigenwijs

Heeft een hekel aan: fietsen in de regen Waarvoor kunnen we je wakker maken: een vakantie

Favoriete club: Ajax

Favoriete speler: Messi

Overschatte voetballer: Paulo Dybala

Onderschatte voetballer: Ansu Fati

Beste trainer: P Pep Guardiola

Mooiste tenue: Ajax 2020/21 3e tenue

Lelijkste tenue: Barcelona 2020/21 3e tenue Wie wordt kampioen van NL 2020/2021: Ajax

Mooiste wedstrijd: Real Madrid - Ajax

Te vinden op Insta als: KoertRutten_

Tip aan de lezers: je moet schieten, anders kun je niet scoren Sport vizier

SV Milsbeek 11

Bij ons staat u nooit buitenspel!

Zwerfkei 7 | 6581 HN Malden Tel: 024-696 3333 | info@almakelaars.nl

www.berendsenmakelaars.nl info@berendsenmakelaars.nl Telefoon 024 6962848

VERFRISSEND VEELZIJDIG

Kantoor Malden Groesbeekseweg 2, 6581 BH Malden Kantoor Groesbeek

Gooiseweg 36, 6562 BK Groesbeek

T 024 397 67 93 F 024 397 75 78 E info@besgroep.nl www.besgroep.nl

door: Hans de Bruin

Interview met John Neijenhuis

trainer selectie afdeling voetval Wie ben je, wat is je leeftijd en waar woon je?

Ik ben John Neijenhuis, 56 jaar en woonachtig in Groesbeek.

Wat is je historie bij voetbal? lk ben geboren in Huissen en begonnen met voetbal bij RKHVV. Daar heb ik gespeeld tot mijn 18e om vervolgens naar Rheden te gaan. Die speelden destijds Hoofdklasse wat op dat moment de hoogste amateur divisie was. ln mijn tweede jaar bij Rheden werden we kampioen en vervolgens klopte Vitesse Groningen en FC Twente aan deur. Uiteindelijk voor FC Twente gekozen waar ik over 6/7 jaar een geweldige tijd heb gehad tot mijn 28e. Na mijn Twenteperiode ben ik beland in Groesbeek en heb ik de laatste periode als voetballer afgesloten bij De Treffers. Dat was een mooie afsluiting omdat wij uiteindelijk met de Treffers nog de landstitel pakte bij de amateurs.

Wat je historie in coaching, ook evt in andere sporten?

Als coach ben ik begonnen bij de Treffers die dat aan mij vroegen nadat ik had aangegeven te stoppen met voetballen. Eerst als assistent later nog een keer als hoofdtrainer. Verdere clubs die ik in het verleden heb gehad zijn Achates Ottersum - Leones Beneden Leeuwen - FC Berg s'Heerenberg - SDOUC Ulft en nu dus SV Milsbeek. ln de coaching ben ik verder nooit actief geweest in een andere tak van sport. Wel geluisterd naar coaches die op een hoog niveau actief zijn in een andere sport en geluisterd welke problemen zij tegenkomen en hoe ze daar mee omgaan en welke oplossingen zij daarbij zoeken.

Wat is je historie bij SV Milsbeek?

Mijn historie met betrekking tot SV Milsbeek is niet groot. Heb altijd wel de laatste 10 jaar het toernooi bezocht aan het begin van het seizoen en zelf nog een keer meegedaan als trainer van Leones uit Beneden Leeuwen. De laatste 2 jaar is mijn interesse natuurlijk vergroot omdat mijn zoon Roy Neijenhuis actief is in SV Milsbeek 1.

Wat is de doelstelling voor het seizoen?

Doelstelling dit jaar om bij de eerste 5 te eindigen, maar belangrijker vind ik nog de ontwikkeling van de jonge groep. Bij deze jonge groep zitten veel jongens uit Milsbeek. Vorig jaar speelden nog 5 jongens in de A1. Als SV Milsbeek moet je daar zuinig op zijn; zorgen dat ze het plezier vasthouden, zich ontwikkelen en langzaam het gezicht gaan worden van SV Milsbeek 1- voor de komende jaren net zoals bijv Tom en Jelle.

Hoe zijn de voorbereiding en eerste wedstrijden geweest?

De voorbereiding dit seizoen ging anders en moest anders i.v.m de eerste Coronagolf die we net achter de rug hadden. Spelers hadden een conditionele achterstand opgelopen wat natuurlijk begrijpelijk is als je vanaf maart niets meer hebt gedaan. Dus we zijn voorzichtig begonnen en hebben langzaam gewerkt aan waar het uiteindelijk om draait: de competitie. lk denk dat we dat samen goed hebben ingevuld omdat we tot aan het moment dat ze ons weer stil gingen leggen geen spierblessures hebben opgelopen.

Start van de competitie was redelijk. We waren nog ongeslagen en zijn door in de beker waar we toch Achates Ottersum en Vitesse Gennep hebben uitgeschakeld.

Wat zijn verbeterpunten voor het team?

Verbeterpunten zijn er altijd op elk niveau en gelden natuurlijk ook voor ons. Je moet het altijd proberen simpel te houden zodat het makkelijk wordt opgenomen. lk probeer in eerste instantie aan twee verbeterpunten te werken die de basis moeten zijn voor een snelle ontwikkeling met name bij de jonge jongens zodat zij de snelle aansluiting kunnen vinden bij de groep. 1" punt is de handelingssnelheid. 2e punt is de communicatĂ­e.

Hoe wordt de Corona tijd doorgebracht qua training etc?

Nu zitten we inmiddels in de tweede Coronagolf en zijn we gebonden aan de regels van het RIVM en dat wordt er niet makkelijker op.

D.w.z we mogen maar max in groepen van 4 een oefenvorm afwerken en elke groep vraagt zijn aandacht en dat is lastig op een heel veld.

Komt ook nog bij dat de kleedkamers nog gesloten zijn en de jongens zich buiten moeten omkleden. Positief is de opkomst gezien de situatie, omdat je normaal gesproken naar de zondag toewerkt en de jongens natuurlijk daar de uitdaging in zien die nu wegvalt.

Hoe belangrijk zijn supporters en vrijwilligers voor het team en de club?

Wij missen op dit moment de competitie maar kunnen in ieder geval nog trainen hetzij in een beperkte vorm. Voor supporters en vrijwilligers is het natuurlijk ook vervelend. Supporters kunnen hun team niet ondersteunen en vrijwilligers kunnen hun werkzaamheden/hobby niet uitvoeren. Maar het belangrijkste is toch het contact met elkaar op trainingsavonden en wedstrijddagen die wij natuurlijk allemaal missen. lk zelf zal ook nooit op een trainingsavond of wedstrijddag de kantine voorbij lopen zonder ff naar binnen te gaan om een babbeltje te maken met wie dan ook. Het is even niet anders en we moeten hier nu eenmaal doorheen in de hoop dat we straks na het vaccin weer het oude normaal kunnen terug krijgen.

Wat is belangrijk voor jeugd en leiding?

Wat hierin belangrijk is dat we met ons allen PLEZIER hebben in datgene wat we doen binnen de club. Of dat nu voetbal of korfbal zal zijn of als leidinggevende binnen een team of als bestuurder en samen zorgen dat we de club in de regio in de etalage zetten en zo aantrekkingskracht blijven houden op toekomstige jonge leden.

HAVE FUN!

Sport vizier

SV Milsbeek 13

Bij ons gaat

IEDEREEN voor de

BESTE PRIJS! MAKING CONNECTIONS www.emons.eu

VOLG ONS OP

Wilhelminaplein 4

Arga Keukens & Montage Logterheuvel 16 - 6591 HE Gennep - Tel: (0485) 514521 www.argakeukens.nl - info@argakeukens.nl

Aaldonksestraat 3, 6595 NB Ottersum T 0485 - 518170 www.bert-janssen.nl • info@bert-janssen.nl

Voor al uw dierbenodigdheden:

• Zeer ruim assortiment hondenvoer, • Maar ook alles voor uw kat, konijn, cavia, vogel, schaap, kip, paard, rund en varken!

• Nieuw in het assortiment: Hengelsport!!

Scherpe prijzen, deskundig advies.

Gespecialiseerd in: • Keukens • Keukenrenovaties • Huishoudelijke apparatuur • Reparatie huishoudelijke apparatuur • Onderdelen huishoudelijke apparatuur

Openingstijden: Dinsdag t/m vrijdag: 10.00-12.30 uur en 13.30-17.30 uur Zaterdag: 10.00-16.00 uur - Maandag gesloten

Ma. gesloten - di. t/m vrij. 10.00-18.00 uur - zat. 09.00-16.00 uur.

Toen was geluk heel gewoon……

Het was zondag 15 december 2019 ik weet het nog zo goed….

De wekker gaat om kwart voor 8 in de ochtend. En zo op een 18-tal plaatsen in ons dorp. Ik word wakker en schoorvoetend loop ik naar het raam. Ik open zachtjes een heel klein stukje van het gordijn, maar zie niks…..Pikkedonker! Pffff, waarom? Alweer met de lampen aan naar het voetbalveld.

Nog enigszins slaapdronken volg ik mijn weg naar de douchecel. Mijn gebruikelijke ochtendritueel: een plasje en dan een bak koud water door het gezicht, tandjes poetsen, lekkerruuk op en fris en monter vervolg ik mijn weg naar beneden. Ik zet een heerlijk bakje Clooney (zo heet bij ons de Nesspresso) en smeer me 2 crackers met kaas; om de dag maar eens gezond te beginnen.

Zet me aan de eettafel en kijk of er in deze druilerige, waterkoude zondagmorgen nog wat nieuws is. Gét ut nog dur?! Ja, gèt dur!

Bej de Spar was nog niks durgestrèpt. En zo volgen nog 20 oneliners: de één nog spitsvondiger dan de ander Heerlijk om zo de zondag te beginnen. Opeens hoor ik geroffel op het raam. Ziede klaor? De buurman staat al gereed met zijn tas en vertelt mij de laatste nieuwtjes. Ongelofelijk dat iemand binnen een tijdsbestek van 12 uur toch nog wat nieuws weet te brengen. En al is het waar of niet waar; we zetten onze weg al lachend richting de voetbalclub met de lampen aan. Overal nog de gordijnen dicht, geen kip op de weg, iedereen geniet van het zondagochtendgloren in bed en wij?

Wij gaan voetballen.

Het is half 9. Gelukkig, de kantine is al los.

Goedemorgen, Herm, roepen we in koor en bestellen een lekkere, onvervalste trekkoffie uit de automaat. Zoals altijd trakteer ik de buurman. Na 3 euro`s te hebben afgerekend neem ik de koffie mee naar de ton en zie mijn buurman al smachtend kijken naar deze overheerlijke, niet te versmaden zwarte toelie die je ogen spontaan het licht van de hemel laat zien. Hoe goddelijk wil je de zondagochtend beginnen. Langzamerhand druipen onze teammakkers binnen. De ene super fris, de ander met een fikse kater en nog eentje die net iets te vroeg zijn vrouw heeft verlaten achter de gebreide boks. Als de gebroeders Kersten binnen komen zijn we compleet en prompt stijgt het domme kwats niveau….. Oooh wat is dit toch een heerlijke uitlaatklep…. Zijn we allemaal fit Roept de Generaal. Laat mij maar reserve en ik doe alleen maar de eerste helft mee.

De ander roept; als we toch man zat heb-

Sport vizier

ben???? Neeeee, neee, jij gaat gewoon mee.

We ruimen onze koffiekopjes op en zetten onze weg richting Boskant. Waor motte we hin? Naar Boskant! Ergens een plaatsje tussen Sint Oedenrode en Best. Sjongejonge, nie wiejer? Jawel, roept er eentje; volgende week tegen PSV! Is maar een kwartiertje verder…. De auto`s zijn gevuld en in een colonne van 5 volgen wij onze weg naar Boskant. 53 minuten later komen we aan in het heerlijke Brabantse land en ook hier brandt nog licht. De gemoedelijkheid komt je tegemoet en we maken kennis met onze tegenstander. Handen schudden mocht toen nog en we hadden geen boerka`s om.

Nee, we zagen mekaar en spraken gezellig met elkaar. Un end motte rijje of nie? Luste un bekske koffie lijder? Allicht lusten wij dat en schuiven aan bij de, ook hier al, hoge grijsheidsfactor van de vrijwilligers. Maar het blijft op z`n Brabants gezellig.

Om vijf voor tien lopen we het veld op en de opstelling wordt bekend gemaakt en zoals gewoonlijk zijn het altijd dezelfde die reserve staan omdat die ene maar een helft wil spelen. Het eerste kwartier gaat super.

We staan met 2-0 voor en we gaan met een zeker gevoel naar de thee. De tweede helft spelen we eindelijk met elf man, maar de schwung is er uit! Er komen haperingen in het rad en het begint te kraken: 1-2 en 2 minuten later al 2-2. De kopjes gaan hangen en er wordt nog een slotoffensief ingezet.

Helaas. Een counter en in de allerlaatste minuut prikt Boskant een ogenschijnlijke blunder van onze keeper netjes tegen het netje. Wat hebben wij unne k.tkkeeper, hoor ik iemand van de voorhoede roepen.

Sjongejonge wat unne k.tkeeperer. Gebroken lopen we van het veld en in de kleedkamer realiseren we ons dat we een uur en drie kwartier in de auto hebben gezeten om

70 minuten te kunne voetballen! We lijken wel niet wijs! Terwijl onze langste verdediger zich nog ligt te verbijten om onze nederlaag en onze keeper nogmaals vertelt wat hij verkeerd deed is de rest het alweer vergeten en volgen de eerste lachsalvo`s alweer door de kleedkamer. De eerste vinden hun weg naar de kantine en zetten zich aan de bar. Zo, nu eerst een Bavaria wordt er geroepen. Doe er maar 4. Oh nee, maak er maar 7 van. Na 10 euro 50 te hebben afgerekend weet ik weer waarom ik zo graag wil dat op zondagmorgen om kwart voor acht de wekker gaat. Heerlijk!

Als iedereen weer fris is vervolgen wij onze reis richting het Limburgse land. Om exact half 2 komen we in de Milsbeekse kantine aan. Wat hedde gemakt? Is het eerste wat je hoort. En gillie? Sjonge, ook al verloren…..

Pfff dan moet het eerste het maar goed maken. Het is 3 uur en bijna ons hele team is nog aanwezig en volgt het potje van het Eerste onder het genot van het zoveelste biertje. De onzin wordt alleen maar groter en complete buuts worden er verteld. Het is half 5, Milsbeek 1 heeft met 2-1 gewonnen van Montagnards. Een klup 15 kilometer naar het zuiden. En wij? Wij rijden 55 kilometer naar het oosten om een uurtje te voetballen. Hoe verzot moet je dan zijn?

Het is 6 uur in de avond. De laatste makkers van het 35+ team verlaten de kantine.

Uiteindelijk toch voldaan want de Milsbèk heeft gewonnen! Nooit wil ik dit missen, maar wat mis ik het! Het is zondag 13 december 2020 ik weet het nog heel goed……

Toen was geluk heel gewoon!

Zalig kerstfeest en een gelukzalig Nieuwjaar. Dank aan je zelf, maar ook aan een ander en blijf gezond.

De Generaal

SV Milsbeek 15

door: Marjo Vissers

Een driegesprek op afstand

NIEUWE TECHNISCHE STAF SPES STELT ZICH VOOR. We zijn trots op onze nieuwe gedreven, vrolijke en ervaren trainersstaf. De sfeer zit er goed in en de resultaten komen er aan. Lees mee hoe dat voor elkaar gaat komen en wie dat samen met onze selectie voor elkaar gaat krijgen.

Wie zijn jullie, waar wonen jullie, wat vinden jullie buiten het korfbal leuk, waar hebben jullie een hekel aan en wat moeten we zeker van jullie weten ?

Saskia van Kerkhof – Dijkstra -- 50 jaar (net geworden) - ik woon in Beuningen. Ik vind het heel leuk om met mijn zoon leuke dingen te doen. Hij heeft autisme en ik vind het heel leuk om met hem trampoline te gaan springen bij JumpSquare, naar een pretpark te gaan en om samen met de honden te gaan wandelen. Verder is korfbal mijn passie. Ik heb niet snel een hekel aan iets, maar als ik iets moet noemen dan vind ik financiële administratie thuis doen niet leuk Paul van Someren – 41 jaar – Woonachtig in Nijmegen. Naast mijn werk vind ik het leuk en fijn om met sport bezig te zijn, of dat nou zelf in de sportschool en/of hardlopen is, of dat dit coachen/trainen bij het korfbal is maakt me niet zoveel uit. Daarnaast vind ik het, in “normale” tijden, erg leuk om met vrienden af te spreken. Lekker een hapje en een drankje doen.

Isa Arts – Ik ben Isa Arts, 19 jaar en woon in Milsbeek. Ik vind het heel leuk om met mijn vriendinnen gezellige dingen te doen, denk aan uitgaan (nu wel een beetje lastig), theetje drinken, wijntje drinken, gezellig kletsen enz. Verder hou ik natuurlijk heel veel van korfbal en heb ik een nieuwe passie gevonden in het fitnessen. Mijn onverwachte expertise is de derde helft winnen in de kantine van Milsbeek.

Samen vormt dit trio de technische staf van onze selectie. Zij denken de tactieken uit, zorgen dat onze meiden technisch, tactisch en conditioneel zodanig sterk worden dat ze zich kunnen handhaven in de topklasse.

Wat is jullie historie bij korfbal?

Saskia: Ik heb heel lang zelf gemengd gekorfbald bij Keizer Karel in Nijmegen. Daar heb ik ook in het eerste gespeeld en op mijn hoogtepunt speelden we op het 1 na hoogste niveau van Nederland. Ik heb daar later samengespeeld met Paul. Daarna heb ik de overstap gemaakt naar DKV De Horst en daar hebben we de titel gehaald in de Hoofdklasse en heb ik in de Topklasse ge-

16

speeld. Daarna ben ik gaan afbouwen bij SVO in de Ooij in de eerste klasse. Ik was toen al in de 40. Dus op topniveau sporten leren we hier weer is absoluut mogelijk.

Saskia vervolgt: Bij SVO heb ik samen met Pim van der Hulst gedurende 7 jaar bijna alle teams getraind. Vervolgens heb ik even de A1 van de Korfrakkers getraind en vorig jaar was ik trainer van het gemengde 1e team van KV Noviomagum in Nijmegen.

Daar speelden we in de zaal in een hele zware 1e klasse in het westen van het land en op het veld speelden we in het hoge Noorden / Oosten en stonden we 2e op het moment van het staken vanwege Corona.

We hadden nog kans op de titel en dus was het staken jammer, maar begrijpelijk. SPES is dus lekker dichtbij voor Saskia.

Paul: Vanaf mijn 4e loop ik al op het korfbalveld rond. Het is er echt met de paplepel in gegoten. Eerst tot mijn 9e in Enschede bij DOS-WK en daarna bij Keizer Karel in Nijmegen. Na de aspiranten heb ik met de junioren in de landelijke hoofdklasse gespeeld, wat echt een top ervaring was.

Daarna stroomde ik door naar de selectie.

Daarin heb ik, o.a. met Saskia, tot aan mijn 26e gespeeld. Helaas moest ik toen, in verband met een uitzending naar Bosnië, stoppen met korfbal. Het heeft vervolgens jaren geduurd voordat ik weer “actief” op het korfbalveld stond. 1,5 jaar geleden werd ik door een oud teamgenoot benaderd om samen de selectie van Keizer Karel te gaan coachen/trainen en dat doe ik, naast SPES, nu nog steeds.

Isa: Ik korfbal al sinds mijn 4de bij SPES in Milsbeek. Van kleins af aan ben ik dus super bekend met de club. Ook heb ik mooie prestaties behaald in de jeugd. Zo zijn we toendertijd met de C1 Nederlands Kampioen geworden en vervolgens met de B1 binnen & buiten ook Nederlands Kampioen geworden. Ik train en coach al een paar jaar SPES jeugd teams. Helaas scheurde ik in 2016 mijn linker kruisband. Na een operatie en een lange revalidatie maakte ik mijn rentree in de selectie, maar na 8 wedstrijden scheurde ik ook mijn rechter kruisband.

Een flinke tegenvaller. Na de tweede knieoperatie heb ik dan dus ook besloten om te stoppen met korfballen en me te focussen op een andere functie binnen de selectie.

Ik kan de club, de selectie en iedereen er-

omheen natuurlijk niet missen en wil graag betrokken blijven. Super fijn dat je nu onderdeel uit maat van onze staf Isa. Je kent de selectie en je kent de club.

En wat is je connectie met SPES, kende je ons al en wat is daarvan blijven hangen ?

Saskia: Natuurlijk ken ik SPES van de glorietijd onder Johnny Vervoort en toen heb ik er zelf tegen gespeeld. Wij konden niet winnen van dat topteam, maar ik heb altijd met respect gekeken naar het spel en de resultaten.

Paul: SPES was voor mij zeker geen onbekende. Vanaf de junioren heb ik samengespeeld met 4 dames die afkomstig waren van (toen nog) Minerva en ONA. Met hen ben ik in die periode o.a. ieder jaar naar de veldfinale geweest en daar stond SPES eigenlijk altijd in. En Isa kent SPES natuurlijk als haar broekzak.

En nu ben je er, wat vind je ervan, bevalt het en wat valt op bij ons ?

Saskia: Ik ben heel blij met de keuze voor SPES. Vanaf het eerste telefoontje van Robert Koster, de gesprekken met de TC en de speelsters, voelt het goed. Ik heb het dus heel goed naar mijn zin. Wat opvalt is de enorme betrokkenheid van iedereen bij de club. Verder valt op dat er een drive is om door de hele vereniging heen een SPES-lijn te creëren.

Paul: SPES voelt echt aan als een warm bad, dus ja, het bevalt me erg goed. Iedereen die ik spreek en/of zie is enorm betrokken bij de club. Dit motiveert enorm om ook mijn steentje bij te dragen aan het succes en de gezelligheid van de club.

Hoe hebben jullie de taken verdeeld, hoe werken jullie samen ?

Saskia: Samen zijn wij verantwoordelijk voor de SPES-selectie waarin het 1e en 2e team zitten. We doen dus alles samen. Als staf en als speelsters. Dat vinden we onze kracht. . Er is veel aandacht voor communicatie zodat iedereen van elkaar weet wat je mag verwachten. Isa Arts doet het teammanagement van het 1e en 2e en ondersteunt Saskia en Paul waar nodig. Ze heeft ook haar bijdrage tijdens de wedstrijden.

Ze kent het team immers hartstikke goed.

Saskia is Hoofdtrainster van SPES 1 en Paul assisteert haar daarbij in alles, Paul is Hoofdtrainer van het 2e en daar assisteert Saskia hem weer in. En dan Isa in een belangrijke ‘olie-vrouwtjes’ rol.

Sport vizier

SV Milsbeek

breekt. Zoals iedereen wel weet was afgelopen seizoen een roerig seizoen, waar we het als selectie flink voor de kiezen hebben gekregen. Grote blessures, opstappen van trainers, moeite met goede resultaten behalen… Voor een jonge selectie is dat niet niks. Een doelstelling is dan natuurlijk niet degraderen, maar ook het plezier terugkrijgen met de gehele selectie. Ik kan wel met zekerheid zeggen dat we die tweede doelstelling hebben behaald en daar ben ik trots op. We zijn echt een selectie en moeten met zijn allen blijven bouwen, vertrouwen houden, keihard werken en dan gaan we dadelijk ook beloond worden. Ik weet ook zeker dat dat komt, maar dat heeft zoals Saskia dit zegt tijd nodig. We verdienen het echt.

Wat is de doelstelling voor het seizoen?

Saskia: We hebben onverwacht te maken gekregen met het feit dat de KNKV de degradatie (zaal) van vorig jaar heeft teruggedraaid. Dat we dit jaar Topklasse spelen heeft tot gevolg gehad dat we wederom moeten omgaan met de sportieve en mentale druk die het Topklasse niveau met zich mee brengt. Vanuit SPES werd mij voorafgaand aan het seizoen gezegd dat het moeilijk zou worden om erin te blijven. Dat blijkt ook zo te zijn, maar we hebben bij SPES een langere termijndoelstelling. SPES wil uiteindelijk graag transformeren naar Dynamisch Modern Korfbal. Die transitie kost tijd en dat doe je niet in 1 jaar en de wens is er om dit door de hele vereniging heen te doen.

Een andere doelstelling van de club was dat het plezier terug moest komen, want die was begrijpelijkerwijs minder na de “degradatie.” Ook was er een doelstelling om 1 selectie te worden, de A1 dichter bij de selectie te betrekken en om als vereniging binding te houden of krijgen bij de selectie.

Met betrekking tot deze doelstellingen zijn we al heel goed op weg. De sfeer is super, 1 en 2 zijn echt weer 1 geheel.

In de competitie hebben we tot nu toe alles gedaan om competitief te zijn. Helaas hebben zware blessures die nog stam-

Sport vizier

men uit vorig seizoen, onze kleine selectie en de vakantie ervoor gezorgd dat we in de gespeelde wedstrijden nog niet 100% competitief te zijn. Daarom zal de lat en de intensiteit nog verder omhoog en moeten we niet in de war raken van de resultaten.

We zijn met een lange termijn visie bezig en daar moeten we aan vast houden. Er zijn aantoonbare redenen waarom we moeite hebben om aan te haken bij de anderen in de Topklasse. De meiden, de staf, TC en het bestuur geven alles en meer mag je op dit moment niet vragen. We werken keihard verder aan de individuele- en team ontwikkeling en dan gaan we op termijn zeker competitief zijn op Topklasse niveau.

Paul: Als aanvulling op bovenstaande doelstelling(en), is een pluim voor het tweede op dat competitieve vlak op zijn plek. Het tweede heeft goede resultaten geboekt en als we iets constanter waren geweest, vooral ook qua bezetting, hadden we echt bovenin meegedraaid. Hopelijk mogen we dit seizoen dat ook nog in de zaal laten zien.

Isa heeft natuurlijk ook vorig seizoen meegekregen. Ze voegt toe: We kunnen wel stellen dat het seizoen op dit moment voor iedereen heel raar verloopt. Alles ligt eigenlijk stil, er zijn al wat wedstrijden gespeeld, maar duidelijkheid over de competitie ont-

Hoe zijn de voorbereiding en eerste wedstrijden geweest?

Isa: In de voorbereiding hebben we de nieuwe stafleden: Saskia & Paul goed leren kennen en een beter beeld gekregen van de visie van hen.

Saskia: De voorbereiding was leuk maar ook lastig. Vakantie heeft parten gespeeld waardoor we eigenlijk nooit compleet hebben kunnen trainen en spelen. Dit liep door gedurende de eerste wedstrijden en helaas kregen we er nog enkele blessures bij. Een positief effect was dat veel speelsters uit de selectie en zelfs uit de A1 zichzelf hebben kunnen laten zien in het 1e team. De doelstelling om met het 1e en 2e, aangevuld met A1-speelsters één selectie te zijn kreeg zo een mooi podium. Dat proces is prima gegaan en dat is een compliment voor iedereen.

Wat zijn verbeterpunten voor het team?

Saskia: Er gaat al heel veel goed en daar borduren we op verder. We zijn zowel aanvallend en verdedigend de korfbalacties aan het verbeteren en daarbij is met name scoren een probleem. Dat proberen we om te buigen en het positieve is dat we al meer kansen creëren per wedstrijd. Nu moeten we technisch, sneller, gerichter en effectiever gaan leren schieten. Ook dàt proces kost tijd en daar zullen we veel op moeten blijven trainen. Verder werken we met elkaar aan de bewustwording dat Topklasse Korfbal ook een Topklasse instelling vereist bij zaken die binnen en buiten het veld nodig zijn om succesvol te kunnen worden. Daar kunnen we nog wat stapjes maken en als we dat voor elkaar krijgen zal zich dat ook snel vertalen naar nog meer competitief kunnen zijn in wedstrijden.

Paul voegt toe: Ik zou in de wedstrijden graag zien dat we constanter zijn. Helaas hebben we binnen de selectie veel last gehad van o.a. blessures waardoor dit niet altijd mogelijk was. u

SV Milsbeek 17

UUbent welkom bentvan van harte harte welkom Kwaliteit inin Kwaliteit kunststof kunststof enen aluminium aluminium ramen I ramen

I deuren deuren I I

serres serres

Heijen

Heijen

II

veranda’s veranda’s

II

horren horren

I I

zonwering zonwering

Hoogveld 1 I Tel. (0485) 51 22 06 I www.vangoethem.nu

Hoogveld 1 I Tel. (0485) 51 22 06 I www.vangoethem.nu

Hoogveld 16, 6598 BL Heijen Postbus 90, 6590 AB Gennep

Nu ook online boodschappen doen.

Bezoek onze website http://Willemsen.spar.nl

SPAR Supermarkt Willemsen

Kerkstraat 1A - Milsbeek Tel.: 0485 - 517850

Telefoon 0485 51 25 00 Telefax 0485 51 41 47 www.teunesen.nl

Hoe wordt de Corona tijd doorgebracht qua training etc?

Saskia: Het liefste zou ik 3x per week trainen om de speelsters individueel op hun eigen ontwikkelingspunten intensiever te kunnen trainen, waardoor we het gat naar de concurrentie op die punten sneller zouden kunnen dichten. Helaas is dat door interne en externe redenen niet mogelijk.

Als alternatief proberen we zo optimaal mogelijk individueel / per 2-tallen te trainen binnen de Corona-regels, omdat we geen partijen mogen doen. Het accent ligt dus op individuele aanvallende korfbalacties zoals scoren, lopen, passing, techniek, kracht, snelheid en conditie.

Isa voegt toe: Maar o wat kijken we uit naar een stevig partijtje om te kunnen zien hoeveel beter we zijn geworden. We wachten ongeduldig op de versoepeling.

Hoe belangrijk zijn supporters, vrijwilligers etc voor team en club?

Paul: Volgens mij draait een club daarop, dus zij zijn van “levensbelang”! En gelukkig heeft SPES veel vrijwilligers en supporters.

Laten we daar trots op zijn.

Isa: Ik denk dat alle supporters, vrijwilligers, staf en de selecties de club maken. Als ik kijk naar afgelopen seizoen hebben onze supporters bij SPES ons echt wel erdoorheen gesleept. En fanatiek zijn ze zeker, daar is geen twijfel over mogelijk. Ook vind ik dat de selecties van het voetbal & korfbal erg betrokken met elkaar zijn. Zo drinken we vaak na de training wat met elkaar, hebben we met zijn allen al leuke kantinefeestjes gehad en zelfs al dingen samen met de selecties georganiseerd. Die betrokkenheid

Mijn papa weet alles...

maakt ons ook echt EEN club. Zonder de barmannen/vrouwen, vrijwilligers zouden al die kantinefeestjes natuurlijk niet plaatsvinden, onze dank is dan ook groot vanuit beide selecties.

Wat is belangrijk voor de jeugd- leiding en speelsters Saskia: We hebben een mooi meerjarenplan ontwikkeld. Dat is erop gericht om speelsters in alle leeftijdscategorieën individueel en als teams te ontwikkelen tot het niveau waar iedereen op haar eigen top zit.

Want bij SPES is er voor iedereen plaats. Op prestatief en niet prestatief niveau.

Het zou fantastisch zijn als we dit samen met alle stafleden, TC-leden en bestuursleden kunnen gaan realiseren. Persoonlijk vind ik het belangrijk om met elkaar een uitdagende, veilige en geborgen omgeving te creëren waar speelsters met plezier kunnen korfballen. Een omgeving waarin ze initiatieven durven nemen om zichzelf op alle sportieve facetten en als persoon te kunnen ontwikkelen in de richting die bij hen past. Tot slot willen we graag met elkaar een SPES-lijn ontwikkelen. Een lijn die zichtbaar is vanaf de F-jes tot en met het 1e.

Dit is een mooie uitdaging die de komende jaren vorm moet gaan krijgen en waar we met zijn allen met veel plezier aan kunnen werken.

Isa: Ik hoop in ieder geval dat we elkaar snel weer op de club kunnen zien met zijn allen en de competities weer van start gaan. Tot dan moeten we er het beste van maken, heel veel geduld hebben en vooral hopen dat iedereen gezond blijft. En dat laatste is natuurlijk een belangrijke wens. n

“Ahhhhhh mooie bal, oeeehhhhhh dat is niks, neeeeee wat stom, pffff slechte pass….” Weggedoken in mijn jas kijk ik met een schraal zonnetje in mijn gezicht vanaf een bankje naar een potje voetbal van mijn oudste puber en drie van zijn maten.

Het viertal speelt een wedstrijdje voor de lol, maar het gaat er bloedfanatiek aan toe. Ik zie het aan hun lichaamstaal, maar hoor het ook aan het nodige gejuich, afgewisseld met flink gemopper. Puber 1: “Als ik zo’n stomme bal schop lijk ik papa wel, die kan dat ook niet. Gaat ie zo staan en zo staan, (ik zie de jongen diverse onhandige poses innemen) pff die is echt altijd te laat. “ Puber 2 reageert vol herkenning: “Mijn vader ook, pas nog een partijtje met hem gespeeld. Is ie kei groot en kei breed, dan nog heeft ie niets als keeper in de goal, gast dat is echt niet normaal.” Puber 1: “Echt jongen niet om aan te zien.” Puber 2: “Ik versla ons pap echt met twee vingers in de neus.” Puber 1: “En dan staat ie bij mij te kijken en steeds te vertellen wat ik moet doen, gast hoe dan, echt…” Ik duik iets verder in mijn jas om mijn lachende gezicht te verbergen.

In mijn gedachte passeert een tegeltjeswijsheid met verschillende regeltjes over vaders. Je kent ze wel…van mijn papa weet alles op hele jonge leeftijd, papa is ouderwets die weet dat echt niet op puberleeftijd, tot mijn vader eens vragen wanneer je wat ouder bent. Ik twijfel of ik vanaf de kant zal roepen dat ze later de voetbalkunsten en het potje voetbal met hun vader echt wel met terugwerkende kracht gaan waarderen. Want hoe leuk is het om te kunnen sporten met je ouders?!

ALBO toernooi 2021 Het 27e ALBO toernooi zal worden gespeeld op donderdag 27, vrijdag 28 en zondag 29 augustus 2021!

Zoals het er nu naar uitziet zal het deelnemersveld (10 teams) hetzelfde zijn als bij het wegens corona afgelaste toernooi 2020.

Fijne feestdagen en een in alle opzichten fantastisch en gezond 2021!

In memoriam Tonnie Sengers Dinsdag 15 december bereikte ons het bericht dat op 49-jarige leeftijd Tonnie Sengers overleden is.

Sport vizier

KoBa Bron foto: Facebook

Tonnie heeft recent nog -pro deo- de parkeerplaats aan de zijde van veld 2 opnieuw bestraat toen deze door het plaatsen van het nieuwe hekwerk opgebroken was. Daarna hebben we nog enkele keren gebruik gemaakt van de diensten van Tonnie, we hoefden maar te bellen en hij stond klaar met zijn materieel om ons te helpen. Wij wensen de nabestaanden veel sterkte bij het verlies Bestuur SV Milsbeek

Beter houd ik mijn mond, ik klink vast als een ouderwetse moeder.

SV Milsbeek 19

Wij helpen u bij het maken van bewuste keuzes rond financiële risico’s. Dat doen we met persoonlijk advies en financiële producten die exact aansluiten bij de fase van uw (zakelijk) leven. Daarmee kunt u zich richten op de dingen waar het in het leven écht om gaat. Of dat nou aangenaam wonen is of zorgeloos ondernemen Dat is gelukkig geregeld!

Hans de Bruin zakelijk risicoadviseur 06-51 17 74 00 hans.de.bruin@zichtadviseurs.nl

Wijchenseweg 122-B 6538 SX Nijmegen www.zichtadviseurs.nl

VERZEKERING • BEDRIJFSRISICO • HYPOTHEEK • PENSIOEN

Sint verrast de SPES-recreanten De korfbalactiviteiten voor de recreanten van SPES liggen al een tijdje stil. Geen wedstrijden, geen trainingen en geen wandelafspraken. Het was dan ook erg stil op de recreanten-app. Maar gelukkig bracht Petra daar verandering in en stelde voor toch iets leuks te doen voor Sinterklaas. Samen met Gerda werden de plannen gesmeed.

Er werd begonnen met digitaal lootjes trekken, lekker anoniem en coronaproof. Zonder veel aanwijzingen moest er een klein maar leuk cadeautje gekocht worden en een heus sinterklaasgedicht gemaakt worden. En dat moest vrijdag 27 november bij Gerda ingeleverd worden. Verder moesten we de zaterdagmiddag vrij houden, meer informatie kregen we niet.

Heel spannend allemaal. Wat zou er gebeuren? Ondertussen gingen Petra (de regelPiet), Gerda (de bezorg-Piet) vergezeld van cameraman Stijn als echte roetveegpieten op pad. De fietstassen volgeladen met onze cadeaus, Sinterklaaslekkernijen en een visnetje om alles coronaproof af te geven.

De meesten zaten die zaterdagmiddag heel braaf en vol verwachting thuis (of bij pap en mam) te wachten. Alleen bij het eerste adres ging het mis, niemand thuis, jammer!

Dan maar zelf alles uitpakken en weer snel op pad, op naar de volgende. Overal wer-

den de Pieten met open armen ontvangen.

Er werd gezongen en geproost. De temperatuur begon al lekker te dalen en de Pietjes kregen het wel een beetje koud. Gelukkig hadden Remi en Loes daar wel een oplossing voor en voorzagen de Pieten van een heerlijke fles Cognac. Proost! Leuk was het dat vooral ook de kinderen de komst van deze SPES-pieten geweldig vonden.

Er was maar één ding waar de Pieten niet op voorbereid waren. De lange gedichten die door de recreanten geschreven waren. Vaak was het gedicht wel twee kantjes lang! Uit

betrouwbare bron hebben we wel vernomen dat er ook andere SPES-leden zijn ingehuurd om zo’n mooi gedicht te schrijven.

Langzaamaan werd het al donker en laat, maar de Pietjes bleven dapper doortrappen. Ze moesten ook nog een heel eind naar de Oudedijk. Maar daar had Angelique gelukkig de bitterballen klaar staan en daar konden ze dan ook binnen lekker opwarmen en hun eigen welverdiende cadeautjes uitpakken. Voldaan en met een hele leuke middag met veel lol ‘in the pocket’ gingen de Pietjes weer huiswaarts.

De volgende dag konden we nog even genieten van deze leuke middag, want Stijn had er een heuse film van gemaakt. Echt heel leuk om te zien hoe iedereen werd bezocht en de Pietjes met veel humor hun belangrijke taak volbrachten! Ook de gedichten werden nog in de app gedeeld zodat iedereen ook daar nog even van kon genieten. Alleen bleven de meeste recreanten nog wel een beetje radeloos achter wie nu eigenlijk de schrijver was van het gekregen gedicht.

Al met al een super leuk idee en nogmaals willen we alle Pieten bedanken!

Groetjes van de SPES-recreanten

Sinterklaas cadeaus voor de jongste leden Het oh zo gezellige Sintfeestje voor de kinderen van korfbal en voetbal hebben we dit jaar over moeten slaan. Helaas geen Sinterklaas in de sportkantine.

Maar de Sint zou de Sint niet zijn als hij toch voor alle kids iets leuks had afgegeven bij de trainers.

Alle kids hebben hebben met hun teams een leuke ‘Pietentraining’ gehad. En als afsluiting hebben zij namens de Sint en zijn pieten iets lekkers gekregen, om er thuis met hun gezin een gezellig Sinterklaasfeest van te maken.

Volgend jaar hoopt de Sint ons toch wel weer gezellig te bezoeken in de kantine en dan maken we er weer een écht feestje van.

Voor nu, blijf gezond en lief voor elkaar, dan ziet hij ons hopelijk volgend jaar!!

Sport vizier

SV Milsbeek 21

Veelzijdig, Gezellig en Bourgondisch goed!

Gelegen aan het plein in Plasmolen. Omringd door het bos, water en de Mookerheide, Waar je kunt wandelen, fietsen, varen, kamperen, logeren en bij de Mallejan heerlijk kunt dineren.

Zo kun je bij ons ook terecht voor een heerlijk glas thee of koffie met gebak, een snelle lunch, keuze uit onze hapjeskaart met een goed glas wijn of een verrassend speciaal biertje.

Grand Café De Mallejan – Muldershofweg 3, 6586 AG, Plasmolen info@grandcafedemallejan.nl – 024-6962032 of 06-51220195

Taste &enjoy

Onze heerlijke gerechten zijn ook af te halen!!

Rijksweg 28 Milsbeek www.topke.nl Tel: (0485) 516390

Jubilarissen 2021 Op 1 januari wilden wij, zoals elk jaar, onze jubilarissen in het zonnetje zetten. Maar Corona stak hier een stokje voor en onze Nieuwjaarsreceptie zal helaas geen doorgang kunnen vinden.

Natuurlijk gaan we onze jubilarissen fĂŞteren met een speldje en een bloemetje als we weer een feestje kunnen bouwen, maar we willen dit met de feestdagen niet voorbij laten gaan en daarom stellen we onze feestvarkens via een kort interview aan de lezers voor.

SPES telt dit jaar 3 jubilarissen die allemaal al 40 jaar lid zijn bij onze vereniging: Rianne Bindels, Leny Reintjes en Petra Brouwers. Afdeling voetbal telt er vijf, Gerrit Hoenselaar, 70 jaar lid, Martien Janssen 60 jaar lid, Willie Berns en Ton Janssen 50 jaar lid, Ronnie Rutten 40 jaar lid, Mark Scholten , Rick Thijssen en Bas Thijssen 25 jaar lid. Verderop in deze editie kun je met elk van hen een interview lezen.

Wij feliciteren de jubilarissen en bedanken hen voor hun inbreng en inzet voor onze club!

Theo Hendriks, voorzitter SV Milsbeek, afdeling voetbal Marjo Vissers, voorzitter SPES Perry Houtepen, voorzitter SV Milsbeek

Sport vizier

SV Milsbeek 23

door: Theo Hendriks

Gerrit Hoenselaar, erelid SV Milsbeek is 70 jaar lid van onze vereniging!

Gerrit is 13 jaar toen hij lid van Milsbeek werd, dat was in die tijd erg vroeg maar met voetballende broers in de familie kon hij niet anders. Er was toen nog maar 1 jeugdelftal, waar de leeftijd varieerde van 13 – 18 jaar. Na de jeugd kwam Gerrit als keeper in 1957 in het eerste elftal met als hoogtepunt het kampioenschap in de 4e klasse in 19641965. Dit succes is hem altijd bijgebleven temeer omdat zijn zoon Marcel 2 weken hiervoor was geboren.

Buiten zijn actieve carrière heeft Gerrit niet stilgezeten want hij was in 1957 al jeugdleider samen met de andere spelers van het 1e elftal. Dit heeft hij maar liefst 31 jaar volgehouden. Ook was Gerrit de animator van de papieractie in 1964 waarvan onze vereniging nog steeds de financiële vruchten plukt. Daarnaast was Gerrit 12 jaar lang bestuurslid onder de legendarische voorzitter Sjef van de Bercken, 19 jaar KNVB scheidsrechter en ook een 20-tal jaren trainer van de lagere teams. Voor het toenmalig bestuur genoeg reden om Gerrit op 1 januari 2001 te benoemen tot erelid van SV Milsbeek afdeling voetbal. Het contact houden met de vereniging heeft Gerrit belangrijk gevonden en nu is hij nog wekelijks op de club te vinden voor klusjes, en als deze er niet zijn gewoon een bakkie doen met de anderen van de onderhoudsploeg. De binding met de club is persoonlijk, iedereen heeft daar een kijk op en je kunt mensen niet dwingen. De Coronaperikelen drukken een zware stempel op de vereniging maar uiteindelijk zal alles ge-

24

woon doorgaan, zegt Gerrit. Zo sta ik ook in het leven en houdt je het langste vol.

Toen ik aan Gerrit vroeg om wat anekdotes van vroeger te vertellen kwam hij los, pols gebroken tijdens de wedstrijd en de volgende dag met 1 hand zijn eigen huis blijven metselen was er een, waarna er nog vele volgde. Het bouwen van zijn eigen huis kostte toen ook zijn basisplaats omdat hij niet elke keer kon trainen, maar na een paar verloren wedstrijden kwam de voorzitter persoonlijk Gerrit mededelen dat hij er weer in stond. Ook een bijna ongeluk kon Gerrit voorkomen tjjdens de heenweg van een wedstrijd van het 1e.

Met snelle reactie voorkwam hij een kettingbotsing en omzeilde via het fietspad 3 bomen en sloot zo weer aan op de weg, waarop de voorzitter zei, als jij vanmiddag zo kiept Gerrit dan winnen we zeker.

De accommodatie is natuurlijk ten goede veranderde vergeleken met vroeger maar Gerrit mist de oude foto’s in de kantine en de bestuurskamer. Ook is de mentaliteit tijdens een derby niet meer te vergelijken met vroeger.

Tot slot voor alle leden van SV Milsbeek, geniet van je vereniging en doe meer voor de club naast het voetballen.

Sport vizier

SV Milsbeek

door: Frank Derks

Martien Janssen, 60 jaar lid

Hoe ben je het voetbal terecht gekomen, wat vond je er vroeger leuk aan?

Ik had aanleg voor voetbal en ben gaan voetbalen via het school elftal 6e klas. Wat mij de aanzet gaf om bij de junioren B en later A te gaan voetballen. Daarna naar de senioren selectie 1e, 2e en 3e elftal. Het sfeertje en de dorpsrivaliteit in het voetbal vond ik toen leuk.

Ben je na je actieve carrière nog actief geweest binnen onze vereniging?

Jazeker, als jeugdleider F t/m A jeugd. Maar ook bij de Seniorenelftallen als elftalleider van het 4e t/m 2e elftal. Ook als vrijwilliger ben ik door de jaren heen actief geweest in het elektro-gebeuren voor de club. Als laatste hebben Gerrie Megens en ik de elektro- en beveiligingsinstallatie van de tribune genaamd ‘De Klompenmaker’ geïnstalleerd.

Wat is je beste herinnering tijdens je carrière?

Ik zou het niet een carrière willen noemen maar ik heb wel een blijvende herinnering aan een mooie trip naar Villach in Oosten-

Sport vizier

rijk, waar we naar een Internationaal voetbaltoernooi zijn geweest met onze A-jeugd.

Piet, Sjaak en ik waren daar als begeleiders bij betrokken.

als voorzitter dat de huur nog betaalt moest worden. De kenners weten wat ik bedoel, want Sjef was een Zuid-Limburger. Dan spreek je huur anders uit.

Hoe heb je het zo lang volgehouden?

Wat hield je vast bij SV Milsbeek?

De interesse in het voetbal is altijd groot geweest voor mij. Je wilt betrokken blijven bij het reilen en zeilen van de voetbalclub. Wat mij vasthield is de ons-kent-ons-mentaliteit.

Wat is er ten goede veranderd in het voetbal volgens jou en wat had eigenlijk behouden moeten blijven?

Als je ‘op een dorp’ bedoelt: het samenvoegen van clubs, dan is er een betere samenwerking met besturen. Je werkt dan doelmatiger. De derde helft, die ook de saamhorigheid van de teams ten goede komt, is bijna verdwenen. Dat is erg jammer.

Wat is je belangrijkste tip aan SV Milsbeek om goed de Corona winter door te komen?

Blijf positief en houd je aan de regels. Dat moet toch niet zo moeilijk zijn.

En hoe kunnen we leden die al zo lang lid zijn voor de club behouden?

Als club kun je daaraan niet zo veel doen.

Dat moet je zelf willen.

Vertel eens een anekdote uit de oude doos, die je nooit bent vergeten.

Op de jaarvergadering sprak Sjef van Berkel

Wil je nog iets kwijt aan wat we vergeten zijn te vragen.

Ik zou met name vrijwilligers te allen tijde blijven waarderen.

Heb je een boodschap voor alle SV leden die de sportvizier met kerst lezen?

De legendarische uitspraak van mijn vader: “niet zaniken, veul plezier”.

SV Milsbeek 25

door: Theo Hendriks

Ton Janssen, bestuurslid SV Milsbeek is 50 jaar lid van onze vereniging.

Ton is van een tweeling en toen hij eindelijk 8 jaar oud was wou hij gaan voetballen. Zijn tweelingbroer ging paardrijden maar Ton ging vanaf de Zwarteweg binnendoor naar de Rijksweg om daar te trainen.

Trots was hij dan ook dat hij als kleine D speler samen met Arthur Beer bij de grote jongens van de B mee mocht doen, en iedereen praatte daar nog over omdat Arthur toen bij de tegenstander door de benen kroop. Als jeugdspeler had hij niet veel gewonnen maar in het 2e elftal onder leiding van Cor Derks en “knoepen” Tien van Wees behaalde hij het kampioenschap, maar zijn hoogtepunt was toch wel het beslissende doelpunt als invaller bij het 1e elftal tegen FC Ewab, de Molukse vereniging uit Nistelrode. Het actief spelen heeft hij altijd leuk gevonden maar toen de jaren gingen tellen kwamen ook de blessures, door zijn explosiviteit had “turbo” Ton veel spierblessures en richtte hij zich o.a. op het begeleiden van de G voetballers in Heijen.

Na zijn actieve carrière is hij vooral jeugdleider geweest van zijn kinderen Rick, Rens en later ook van Myrthe. Tijdens zijn jeugdlei-

26

derschap is hij ook enkele jaren jeugdvoorzitter geweest. Hij is ook meerdere keren als leider mee geweest op het jeugdkamp in Wanssum waar hij zelf als jeugdspeler ook aan deelnam. Ook sprong Ton regelmatig in de kantine bij toen zijn schoonouders Math en Ger de kantine beheerden. Gezellige tijden in de kantine vooral in de winter: een ijsbaan achter de kantine aanleggen, zoals je leest zat de accommodatie al vroeg in zijn bloed en nu is Ton al zo’n 7 jaar als SV bestuurslid verantwoordelijk voor onze accommodatie.

Ook de leden hun aandacht blijven geven is belangrijk zodat mensen aan de club gebonden blijven. Vooral de jeugd die moet doorstromen naar de senioren moet je enthousiasmeren en blijven behouden voor de vereniging zodat ook SV Milsbeek een toekomst heeft.

op het veld hebben spelers een “korter lontje” dan vroeger en minder respect voor scheidsrechters. Toen hijzelf vroeger nog speelde wist hij na de wedstrijd alles van zijn tegenstander, zijn vriendin, zijn werk en nog veel meer. Daarentegen ziet hij de accommodatie van SV Milsbeek elk jaar weer mooier worden en daar is hij ontzettend trots op. De uitdagingen hierin zijn nog groot en Ton hoopt samen met zijn onderhoudsploeg nog veel voor SV Milsbeek in de toekomst te kunnen betekenen.

Ondanks dat het spelletje hetzelfde is ziet Ton toch vele veranderingen met vroeger,

Tot slot voor alle leden van SV Milsbeek, BLIJF GEZOND en hou je aan de (Corona) regels.

Ondanks dat Ton het voetballen mist vindt hij het wel logisch dat de Corona alles stil heeft gelegd en raadt dat ook een ieder aan om de regels na te leven.

Sport vizier

SV Milsbeek

door: Ronnie Rutten

Jubilaris Willie Berns, 50 jaar lid Willie Berns werd op zijn 8e jaar lid van RKSV Milsbeek, hij meldde zich destijds aan bij Gerrit Wouters. Zijn start was eigenlijk typerend voor zijn hele carrière.

Hij speelde het eerste jaar in het D-team (tegenwoordig O12), maar het seizoen erna “degradeerde” hij naar het E-team (O-10). Achteraf blijkt er een logische verklaring voor te zijn, in 1970 was er nog geen E-team. Dit begon pas in het jaar erop. Maar het kenmerkt de voetballer Willie. Een robuuste back die het niet van zijn aangeboren voetbaltalent moest hebben, maar wel van een tomeloze inzet en onverschrokkenheid. Hij ging immer vol de duels aan. Hard maar sportief. Nou ja… sportief enkel zolang de tegenstander niet gevaarlijk was.

Vele “nuttige” overtredingen maakte hij in teambelang.

Vele jaren speelde Willie in ons 1e elftal. Dat ging eigenlijk zoals na zijn debuutjaar bij de junioren. Telkens wanneer er een nieuwe trainer naar Milsbeek kwam was er een korte “degradatie”. Na enkele trainingen kreeg Willie elke keer weer als eerste te horen dat de trainer hem niet nodig had. Tijdens de voorbereiding speelde hij nooit. Maar zodra de eerste competitiewedstrijd begon stond hij in de basis om er niet meer uit te gaan.

Zijn inzet en strijdlust bleken immer belangrijker voor het team dan techniek.

We spraken met Willie over zijn halve eeuw bij SV Milsbeek, beginnende met zijn jeugdtijd.

Willie: “Het was altijd fijn om te voetballen in mijn jeugd. Eigenlijk voetbalden we in die tijd elke dag, na school gingen we direct naar buiten. Eerst voetbalden we achter de school, daarna in de Knoot. Vanaf mijn 8e ben ik lid geworden van de voetbalclub”.

Een lange carrière volgde. De hele jeugd doorlopen, vele jaren seniorenvoetbal waarvan liefst 17 jaar in het 1e elftal, en uiteindelijk afgebouwd bij de veteranen.

Naast fervent voetballer was hij direct al betrokken bij onze vereniging als vrijwilliger. Reeds in de jaren 80 was hij jeugdleider. Mooie herinneringen heeft hij aan een voetbalkamp waar hij als leider mee naar toe ging. Dat kamp duurde destijds nog een hele week. Bij terugkomst bleken de jongens hem gesloopt te hebben en sliep hij twee dagen lang. In 1995 werd Willie weer jeugdleider. Zoon Koen ging voetballen en de trotse vader werd leider. Vanaf de mini Sport vizier

F’jes tot en met de A-jeugd volgde Willie als leider de carrière van Koen. De betrokkenheid met de vereniging groeide, zo werd hij ook materiaalman van de jeugd en nam hij zitting in het jeugdbestuur. Inmiddels kunnen we spreken van een echte clubman. Na zijn lange periode als jeugdleider was hij 2 jaar leider van het 1e elftal (onder trainer Tom Wollenberg), daarna een aantal jaren leider en trainer van het 2e elftal. Hij was scheidsrechter en grensrechter. Momenteel is hij nog even energiek als altijd. Hij is leider van het 3e elftal, bestuurslid, en wedstrijdsecretaris.

Wat is je beste herinnering tijdens je carrière? Willie antwoordt direct: “Promoveren met Toon Verbeet! We speelden destijds in de allerlaagste klasse, de reserve 6e klasse onderafdeling geloof ik. We hadden al zeker 10 jaar lang nooit wat gewonnen. In dat prachtige jaar promoveerden we op Hemelvaartsdag van de 6e naar de 5e klasse. We hebben daarna drie dagen lang gefeest. Prachtige momenten in Café ’t Centrum waar Giesje Grutters voor ons speelde op zijn drumstel.

Daarnaast ben ik vooral trots op de tijd dat ik met mijn broers Theo en Edwin samen in het 1e speelde. Dat waren speciale jaren”.

Hoe heb je het zo lang volgehouden ?

Wat hield je vast bij SV Milsbeek ?

“Voetbalplezier en dorpsgevoel, dat is SV

Milsbeek voor mij. En uiteraard vind ik het altijd fijn om even van huus te zijn”.

Vertel eens een anekdote uit de oude doos, die je nooit bent vergeten .

“Het leukste en meest hectische was toen onze Koen net geboren was. We voetbalden thuis allebei. Mijn vrouw Willeke ’s morgens bij de dames, ikzelf ’s middags. Het was altijd stresssen om op tijd te zijn. Het was zelfs zo erg dat we elkaar alleen zagen op de Zwarteweg, op de fiets. Willeke belde dan naar huis dat ze er aan kwam. Dan sprong ik gelijktijdig op de fiets om naar de voetbalclub te gaan.

Halverwege kwamen we elkaar tegen en zwaaiden naar elkaar. Mooie herinneringen, maar het was wel haasten.”

De tijd vliegt voorbij, vele mooie herinneringen komen langs. Zo vertelt Willie het verhaal over een wedstrijd bij Menos, midden in de winter. Het vroor enorm hard. In heel Nederland was al het voetbal afgelast. Alleen de wedstrijd Menos – Milsbeek ging door.

Maar het was zó koud dat de reservespelers en later zelfs de trainer tijdens de wedstrijd in de kantine rond de kachel zaten. Ook zijn er mooie herinneringen aan kleine clubs en oude accomodaties. “Bij Westerbeek stonden de troggen nog in de kleedhokken!”.

Heb je nog een boodschap voor de club, of voor alle SV leden die de sportvizier met kerst lezen?

“Eerlijk gezegd verwacht ik dat corona ons nog een maand of twee zal beperken. Als vereniging moeten we iedereen het gevoel geven dat ze straks weer welkom zijn. We moeten alle leden blijven betrekken bij de club. Wanneer het weer mogelijk is, is het belangrijk om voor ieder wat wils te organiseren op zijn of haar eigen niveau.

Ik wens alle lezers fijne kerstdagen.

Blijf gezond, en ik hoop dat we elkaar in Maart weer volop kunnen zien.”

SV Milsbeek 27

door: Marja Hendriks

Leny Reintjes, 40 jaar lid SPES Voor het kerstnummer van de Sportvizier had ik de eer om Leny Reintjes te mogen interviewen, ze is dit jaar 40 jaar lid van SPES! Vanwege Corona wordt ze dit jaar niet tijdens de nieuwjaarsreceptie van SV Milsbeek in het zonnetje gezet, dus op deze manier willen we haar graag bedanken voor haar jarenlange vertrouwen in SPES, het speldje en de bloemen ontvangt ze op een later tijdstip.

Leny werd vorig jaar nog door Remi van Bergen geïnterviewd voor ‘Hoe is ut nu mit…?’, dus lang hoefde ze niet na te denken over de vragen die ik haar stelde.

Leny is 75 jaar geleden in Hout-Blerick geboren en is daar als jong meisje begonnen met korfballen bij KCHB (Korfbal Club HoutBlerick). SPES ‘rivaal’ Swift was toen al een geduchte tegenstander. Leny heeft altijd met veel plezier gekorfbald, dus toen ze na haar huwelijk met Albert naar Milsbeek verhuisde heeft het dan ook niet lang geduurd voor ze lid werd van SPES. Leny wilde zich graag in het Milsbeeks verenigingsleven mengen en aangezien ze altijd gekorfbald had was SPES geen grote stap. Tevens een goede gelegenheid om leeftijdsgenoten te ontmoeten.

Echtgenoot Albert is 14 jaar bestuurslid van SPES geweest, dus dit maakte het ook een goede reden om zó lang bij SPES te blijven.

Destijds, 40 jaar geleden dus, waren er 5 recreanten teams, en in de 20 jaar dat Leny actief gekorfbald heeft, heeft ze bijna in alle teams en met verschillende teamgenoten gespeeld. De prestaties waren in die tijd minder belangrijk, men kon niet degrade-

ren, maar ook niet promoveren, dit maakte het allemaal wat luchtiger en minder serieus. Uiteindelijk bleven er 2 recreanten teams over en hier heeft Leny vele leuke herinneringen aan. Samen hebben ze niet alleen met veel plezier sportieve wedstrijden gespeeld, ook de derde helft en activiteiten rondom het korfballen waren altijd gezellig en er werd veel gelachen!

Regelmatig werden er ook uitjes georganiseerd met het hele team, zoals samen een dagje naar Maastricht. Regelmatig was vóór de wedstrijd de bal kwijt, deze was dan meestal bij Els Plönes onder de trui verstopt! Een trainer hadden ze in die tijd niet, dus alle technieken en trucjes moesten ze zichzelf aanleren. Yvonne van der Valk heeft hen een paar keer getraind, maar die zag al snel dat ze het zelf veel beter konden!

Nadat Leny na 20 jaar stopte met haar actieve carrière, bleef ze nauw betrokken bij SPES.Als steunend lid behoort ze al 20 jaar bij de ‘Vrienden van SPES’ en nog altijd is ze, samen met andere oud-teamgenoten, actief bij de Luizenmarkt waar ze jaarlijks van geniet.

Ze heeft altijd gezegd dit tot haar zeventigste te doen, inmiddels is ze 75 jaar!

Ook zijn zij en Albert al jaren trouwe supporters van ons eerste team. Ze zijn bijna bij alle thuiswedstrijden van SPES 1 op de tribune te vinden, zowel binnen als buiten.

Dit ‘uitje’ op zondagmiddag breekt de zondag, ze hoopt van harte dat SPES kan terugkeren en zich kan handhaven in de top, waar ze thuishoren.

Qua spel is er wel veel veranderd volgens Leny, zo heeft zij nog met 3 vakken gespeeld, maar de grootste verandering is toch wel de snelheid waarmee nu gespeeld wordt, de techniek en de foefjes die nu gebruikt worden om de tegenstander te verrassen, hier kan ze vanaf de tribune echt van genieten.

Leny vindt het knap hoe SPES nog altijd de jeugd aan zich kan binden, dat er nog steeds nieuwe aanwas is en hoopt dat SPES zo nog een mooie toekomst tegemoet gaat. Met deze mooie woorden wil ik afsluiten en Leny bedanken voor dit interview.

Leny, van harte Gefeliciteerd met je 40-jarig jubileum, we hopen jou en Albert nog vele jaren op de tribune tegen te komen!

Marja Hendriks

28

Sport vizier

SV Milsbeek

door: Willie Berns

Jubilaris Ronnie Rutten, 40 jaar lid Al ruim 40 jaar is Ronnie Rutten actief als voetballer bij SV Milsbeek. Nog steeds speelt hij op zaterdagen wedstrijdjes bij de veteranen, maar niet alleen als speler is hij betrokken bij onze club. Vele vrijwilligerstaken nam hij in de afgelopen decennia op zich. Zo was hij leider, jeugdleider, sinterklaas, en momenteel nog steeds penningmeester/budgethouder afdeling voetbal en voorzitter van de veteranen. Bovendien is hij als scheidsrechter actief in de 3e klasse KNVB, en fluit regelmatig wedstrijden bij onze eigen club. Een echte clubman, die we interviewden ter ere van zijn 40-jarig jubileum als lid.

Hoe ben je het voetbal terecht gekomen, wat vond je er vroeger leuk aan.

Ronnie: Al van kinds af aan was ik gek op voetbal. We speelden blokjesvoetbal op de parkeerplaats bij de gymzaal, of ik schopte zelf met een bal tegen een muur. Talent had ik niet, maar ik vond het geweldig om te doen. Het talent is ook nooit gekomen, maar het plezier is er niet minder om.

Hoe verliep je actieve carrière?

Ronnie: Op mijn 11e werd ik lid van RKSV Milsbeek. Doorgaans was ik rechtsbuiten en later vooral rechtsback. Ik was een echte liefhebber. Oftewel: ik had geen talent maar vond het wel een erg leuk spelletje. Ik miste nooit een training maar ik geloof niet dat het me ooit beter heeft gemaakt.

Na mijn jeugdjaren ging ik door bij de lagere elftallen senioren. Ik werd ouder en wijzer, en zag al snel waar mijn voetbaltechnische capaciteiten lagen. Vandaar dat ik minder ging trainen en op donderdag vaak ging schaken. Bij de lagere elftallen werd ik wel een verdienstelijk voetballer. Ik werd spits en zelfs meermaals topscoorder.

Ik bleek erg snel voor een voetballer in de laagste klassen. Niet vreemd, in die tijd waren de meeste tegenstanders 30 jaar ouder

of 30 kilo zwaarder. Of beide. Nadat ik de chips en Burgerking ontdekte werd ik zelf ook een modale speler zoals de meesten.

Momenteel speel ik al vele jaren met meer plezier dan ooit bij de veteranen, en ben ik scheidsrechter.

Ben je naast je carriere nog actief (geweest) binnen onze vereniging?

Ronnie: Al zo’n 30 jaar geleden werd ik assistent jeugdleider bij Cor Derks, mijn oude trainer. Eerst grensrechter, later scheidsrechter bij jeugdwedstrijden. Later was ik nog leider bij de senioren, heb ooit de dames getraind, en werd uiteindelijk bestuurslid. Momenteel ben ik budgethouder afdeling voetbal, scheidsrechter, en vooral ook voorzitter van de afdeling veteranen.

Wat zijn je mooiste herinneringen tijdens je carrière?

Het hoogtepunt als speler was ongetwijfeld het kampioenschap met het het 7e elftal, ergens rond 2002. Het was het enige seizoen in de clubgeschiedenis dat er 7 seniorenteams waren, en we werden kampioen in de onder-achter-reserve-klasse. De enige keer ooit dat ik kampioen werd.

Meer recent waren vooral onze veteraneninterlands geweldig. Vanaf 2014 hebben we uitwisselingen met een Tsjechische vereniging, FC Sobesice. In Tsjechië spelen zij in de prachtige competitie “40+ of meer dan 100 kilo”. Legendarische wedstrijden met

grote feestavonden. Daarnaast hebben we wedstrijden gespeeld in Bratislava en Boedapest. Hopelijk kunnen we komend jaar weer naar Tsjechië.

Als scheidsrechter ben ik beduidend succesvoller. Eigenlijk had ik nooit moeten gaan voetballen. Dat hebben mijn teamgenoten overigens altijd al gezegd. Recentelijk was mijn hoogtepunt in Milsbeek, 2 maanden geleden. Als bestuurslid was ik aanwezig bij Milsbeek 1 – Vios 1. De scheidsrechter viel geblesseerd uit. Ik zat nog in mijn trainingspak op de tribune nadat ik ’s morgens het 4e had gefloten. De tegenstander ging er akkoord mee dat ik het laatste half uur zou fluiten. Uniek, een 1e elftal heeft nooit scheidsrechters van een eigen club. Uiteraard liet ik de Milsbèk winnen. Helaas was het ook een beetje een dieptepunt, het was de laatste wedstrijd van dit jaar. Vanwege corona mocht er geen publiek bij zijn. Enkele dagen later werd de competitie stilgelegd. Dat is nog eens stoppen op je hoogtepunt…

Heb je nog een boodschap voor de club, of voor alle SV leden die de sportvizier met kerst lezen?

Het sportjaar eindigt helaas anders dan we ons hadden voorgesteld. Onze club is té mooi en waardevol, verenigingen zijn het cement van de samenleving. Hopelijk komen we straks sterker uit deze crisis. We moeten alle leden het gevoel geven dat ze nog betrokken zijn bij de vereniging.

Het zijn onzekere tijden waarin onze gezondheid voorop staat. Tijden waarin we onze verantwoordelijkheid moeten nemen om elkaar te beschermen. Ik hoop dat voetbal en korfbal snel weer de belangrijkste bijzaak van de wereld zullen zijn, en dat we onze activiteiten weer op kunnen starten.

Tot die tijd, zorg goed voor jezelf en voor elkaar.

Ik wens alle lezers hele fijne kerstdagen, en een sportief en vooral gezond 2021.

Sport vizier

SV Milsbeek 29

door: Marjo Vissers

Rianne Bindels, 40 jaar actief SPES lid Zoals jullie al hebben kunnen lezen gaat onze huldiging tijdens de Nieuwjaarsreceptie niet door en nu hadden we in tegenstelling tot vorig jaar dit jaar wel jubilarissen. Jammer zeg. Ook niet de minste deze keer, want maar liefst 40 jaar lid en nog steeds actief, 2 van hen zelfs nog actief in het spelletje, en allemaal nog bij de activiteiten betrokken of vast op de tribune bij de thuis wedstrijden te vinden.

Ik mag in gesprek met Rianne Bindels van de fameuze Bindels korfbal familie. Niet alleen op het veld te bekennen, maar ook allemaal langs de lijn in de coaching OF op de tribune vast bij de jeugd EN vaak ook bij de senioren wedstrijden. Een eer mag ik wel zeggen. Ik stel Rianne een tiental vragen.

Hoe ben je bij korfbal terecht gekomen, wat vond je er vroeger leuk aan.

Dat was natuurlijk een familie ding. Pap was heel actief bij voetbal, Tante Rikie bij korfbal en toen ben ik met mijn nichtje Mariska bij de pupillen begonnen. Ik was 8 jaar. Ik heb toen ik jong was ook nog gevolleybald (bij de mini’s) want dat deed mijn moeder, ik heb op gym gezeten en later ook nog getennist, vond ik ook leuk. Eigenlijk vond ik alles leuk. Maar mijn vriendinnen zaten bij korfbal en toen werd het korfbal. In die tijd ging eigenlijk ieder meisje uit de klas nog op korfbal. Ik heb al die jaren gespeeld, nu ook nog bij de recreanten. Alleen mijn zwangerschappen hebben me even laten stoppen, maar ik ging wel zo lang mogelijk door. Ik vond en vind het ook gewoon echt een leuk spelletje. Wat ze zelf niet zegt, ze was ook gewoon goed. Ze hangt in de Wall of fame bij het Merlet college in Cuijk. Daar hangen diverse SPES toppers, maar Rianne dus ook.

Vond je het altijd leuk of zijn er mindere periodes geweest, kun je daarover vertellen ?

Ik heb eigenlijk nooit een dipje gehad. Ik heb wel wat blessures gehad op de standaardkorfbalplekken (vingers, enkels), maar ook mijn voorste kruisband. Toen ben ik er een jaar uit geweest, maar ik trainde in die periode nog wel de A1, dus kwam ik toch aan mijn dosis korfbal. Ik revalideerde 9 maanden en kwam weer terug in een buitenfinale (met de zaalfinale viel ik uit en een jaar erop met de veldfinale er weer in). Ik denk gelijk, het kan dus gewoon goedkomen. Misschien een opsteker voor onze ‘kruisbanders’ die nu revalideren. Maak je geen zorgen, je komt terug in de zaalfinale met een beetje mazzel.

Met wie speelde je altijd lekker samen en waarom, waar kwam je het best tot je recht ?

Ik speelde het lekkerst samen met mijn zus 30

Caroline en met Yvonne. Met Caroline speel ik nu in de recreanten graag nog samen.

Met Yvonne waren de vaak slimme combinaties en beginballen iets waar we goed in waren en menig tegenstander mee konden verrassen. We waren helemaal op elkaar ingespeeld. In de jeugd was ik een aanvaller, scoorde veel. Later in de senioren waren er veel goede aanvallers en werd ik meer een verdelende speelster (in de aangeef en rebound), heel compleet dus uiteindelijk. In SPES 2 werd ik weer aanvaller en nu bij de recreanten pik ik geregeld mijn doelpuntje weer mee. Mijn echte specialiteit is toch wel strafworpen versieren. Dus als je daar nog een tip in wilt, dan kun je Rianne appen.

Welke wedstrijd kun je je nog herinneren als de dag van gisteren? Het meest bijzondere was de eerste finale die ik speelde, het NK veld. Het ging om de best of three. Superspannend, tegen Rosolo. We stonden gelijk, elk 1 wedstrijd, en toen kwam er een spannende finale. Ons, toen nog zeer jonge, team won. En daarna waren de zaalfinales natuurlijk heel bijzonder. In het begin verloren we nog wel eens, maar later wonnen we de ene na de andere finale, verslavend was dat.

Hoe heb je het zo lang volgehouden ?

We hadden succes, en dan gebeurt er van alles. Zo mochten we met een aantal van SPES naar regio teams. We trainden vaak en werden nog beter. Toen kwam ik bij de senioren en promoveerden we een paar keer achter elkaar. We hadden een heel jong, vast team dat in de kern wel 10 jaar samenspeelde. Dat zie je nu nog bij een aantal junioren teams, maar in de senioren met een vast team 10 jaar bij elkaar, dat komt niet vaak voor. Maar we waren succesvol en omdat we al zo lang samen speelden waren we ook echt op elkaar ingespeeld. Nieuwelingen groeiden er makkelijk in. We hadden heel veel voor het team en het succes over. Ik kwam er bijvoorbeeld voor terug vanuit Maastricht, waar ik aan het promoveren was. Ik trainde door de week dan in Maastricht (gemengd korfbal) en op vrijdag trainde SPES voor mij en andere collegastudenten de tweede keer. We konden vanuit het zuiden dan weer nieuwe trainingsvormen en spelletjes meenemen naar de SPES training. Je zegde ook niet zomaar af, we waren een echt team en we porden elkaar ook op dat je echt kwam. We namen zelfs vrij van ons werk om voor de zaalfinale op donderdagochtend in Eindhoven te gaan trainen. Zo gedreven waren we.

Dat komt ook omdat het goed ging. Dat succes kweekte ook een teamspirit en die teamspirit en passie zorgde dan weer voor suc-

ces. Verslavend. Dan wordt het minder een moetje dat trainen, maar heb je het er graag voor over. We hadden er heel veel voor over.

Ik als interviewer peins even: Die zuidelijke invloeden heeft vast wat gedaan in de SPES technieken. Wellicht was dat wel de sleutel tot het succes bedenk ik me even, maar dat is maar heel even. Want de drive en de passie spat er natuurlijk van af als je met Rianne praat. Die passie en die drive is super belangrijk om succesvol te kunnen zijn.

Hoe zou je SPES in een paar trefwoorden omschrijven ?Ja Sport Plezier en Spel. Eigenlijk zit hier alles wel in.

Wat is je belangrijkste tip aan SPES om goed de Corona winter door te komen ?

Je moet toch proberen wat er wel mogelijk is. Probeer ook dingen naast het korfbal te organiseren. Bijvoorbeeld op de trainingsavonden, dan ben je er toch met z’n allen.

Het is best wat lastiger, maar toch blijven proberen.

En hoe kunnen we leden die al zo lang lid zijn voor de club behouden ?

Het is belangrijk een goede sfeer te houden, goed luisteren naar de wensen die er leven, bijv. voor andere competitie of lidmaatschapsvormen, of andere spel of trainingsvarianten, flexibeler blijven in je aanbod.

Mensen willen best blijven sporten maar het moet ook aansluiten op de drukke levens en andere hobby’s.

Sport vizier

SV Milsbeek

Vertel eens een anekdote uit de oude doos, die je nooit bent vergeten .

Toen ik 14 was mocht ik voor het eerst mee als reserve bij het eerste. Iemand was haar schoenen vergeten en toen moest ik mijn schoenen afgeven, want ik was de reserve. Ik zat wel raar te kijken op mijn sokken op de bank. Ik heb nog wel een paar minuten gespeeld, en toen kreeg ik van iemand anders weer schoenen. Ja je moet er wel wat voor over hebben.

Jeetje denk ik dan 14 jaar en dan al reserve bij de senioren. Toen stroomden meiden dus ook heel jong in. En je moet ook wel grote voeten hebben wil er een senior inpassen. Vergat ik te vragen. Welke maat dat was.

Wat is er ten goede veranderd in het korfbal volgens jou?

Van 3 naar 2 vaks is natuurlijk een goede verbetering. Dat middenvak was natuurlijk een niksig vak, diende nergens toe en je had er grote teams voor nodig. Het 4korfbal bij de jeugd, zonder vakken vind ik echt een verbetering. Spel wordt snel en de kinderen leren alles, en blijven de hele tijd in beweging. Dit is voor volwassenen ook nog wel eens leuk (we deden het ook bij onze SPES4FUN).

Welke niet korfbalactiviteit blijft je het meeste bij? Dat zijn er heel veel, een greep: trainingsweekenden in GENK, shoppen in Eindhoven voor de finale, Weekendjes weg

(de midweek stond er om bekend), Sportgala Limburg (in gala), Eefje en ik gingen naar L1 voor een interview op TV (omdat we de finale gewonnen hadden), L1 was vaak bij de finales omdat veel finales Limburgse onderonsjes waren en recent dat we bij Echt Waar! heel veel geld hebben gewonnen.

Superleuk en Bedankt nog, want jij Rianne Bindels bleef over.

Wil je nog iets kwijt aan alle SV leden die de sportvizier met kerst lezen?.

Heel simpel zegt ze: Blijf gezond en hopelijk wordt 2021 weer een fijn sportjaar.

En daar kunnen we ons natuurlijk allemaal bij aansluiten. door: Theo Hendriks

Mark Scholten, speler veteranen en sponsor, is 25 jaar lid Mark zijn voetbal roots liggen in Gendt, en hij kwam later via zijn zwager Jos Jeene in aanraking met het RoodZwarte voetbalvirus. Niet direct op het veld; Marc begon zijn carrière naast het veld als grensrechter van het 2e elftal waarvan Jos toen de trainer was. Onder de hoede van Cor Derks heeft hij er toen nog 2 jaartjes aan vastgeplakt.

slagen. Mark hoopt tijdens deze moeilijke Corona periode dat de leden de club trouw blijven en de vereniging niet in de steek laten. Zelf is hij sponsor van SV Milsbeek en hoopt ook dat alle sponsoren de club een

hart onder de riem blijven steken. Hij hoopt dat de club ook in deze vreemde tijden het contact met de leden behoud zodat er ook in de toekomst nog een bloeiende voetbalvereniging in Milsbeek bestaat.

Het actief spelen heeft hij altijd leuk gevonden en Mark meldde zich aan bij de veteranen. Waar het veld regelmatig te groot voor hem was en ook blessures zich aaneen leken te rijgen, organiseerde met veel plezier in de winter een zaalactiviteit waarin Marc zijn energie kwijt kon.

Tijdens zijn actieve carrière is hij jeugdleider geweest toen zijn zoon in de Mini Fjes begon te voetballen en hij genoot zelfs nog een opleiding als jeugdtrainer. Ondertussen was Mark ook bestuurslid van de veteranen.

Ondanks dat Mark al jaren op het veld stond heeft hij toch niet daar zijn hoogtepunt beleefd. Met de jeugdleiders een sponsorloop doen voor het Ronald McDonald huis doen is hem altijd bijgebleven.

Helaas gingen de gemiddelde speelminuten op het veld drastisch omlaag, maar de saamhorigheid van de veteranen naast het voetbalveld, tijdens de veteranenfeestjes en fietstochten hielden hem een fanatiek lid van onze vereniging. Ook de 3e helft na de wedstrijd in het Centrum werd niet overgeSport vizier

SV Milsbeek 31

door: Paul Gerrits

Petra Brouwers, 40 jaar actief bij SPES Bij de nabespreking van de jaarvergadering die dit jaar per Microsoft Teams heeft plaatsgevonden heeft het SV-Bestuur het nog gehad over de nieuwjaarsreceptie en natuurlijk dan ook over alle jubilarissen. Het idee werd geopperd om iedere jubilaris te interviewen voor in de Sportvizier zodat jullie toch de aandacht krijgen die jullie hebben verdiend.

SPES heeft dit jaar drie jubilarissen: Rianne Bindels, Leny Reintjes en jij. Aan mij de eer om jou te interviewen. Vooraf wil ik je al vast informeren dat je van mij geen lintje voor de 40 jaar lidmaatschap ontvangt maar dat je het gebruikelijke speldje en bos bloemen in de zomer krijgt als hopelijk alles weer een beetje normaal is. Ik wilde niet met lege handen aankomen dus heb ik maar een kleinigheidje meegenomen om de foto die ik voor de Sportvizier ga maken wat SPES kleuren mee te geven.

Wil je jezelf even een klein beetje voorstellen? Ik ben Petra Brouwers (51), ik woon samen met Emiel (52), wij hebben twee kinderen Mila (17), Roel (15) en een hond Spoenk (7). Ik woon in Middelaar, werk in Groesbeek (bij de Bruna) en sport in Milsbeek.

Hoe ben je bij korfbal terecht gekomen?

Toen ik ongeveer 11 jaar was vonden pap en mam dat ik maar iets aan sport moest gaan doen. Een aantal van mijn vriendinnen korfbalden al. Dus zijn we maar naar Rikie in de Kerkstraat gegaan om mij aan te melden.

Ik kreeg daar een shirtje en moest bij Willy van der Loo maar een passend rokje gaan kopen. Hiermee begon mijn korfbalcarrière.

Ik vond het heel erg leuk om samen met mijn team leuke dingen te doen. Het leuke was dat we zo goed als alles wonnen bij de junioren. Ik was zeker niet de beste maar het was wel altijd gezellig en dat vond en vind ik nog steeds erg belangrijk.

Wat doe je het liefst, aanval of verdediging?

Nou, over deze vraag kan ik erg kort zijn: verdediging.

Wat is je beste korfbalvaardigheid?

De aangeef, ik geef andere mensen graag de mogelijkheid om te scoren. Ik ben daarom waarschijnlijk nooit een speelster geworden die de meeste doelpunten zou scoren. Ik stond in de lijst van doelpuntenmaaksters altijd ergens onderaan.

Welke wedstrijd kan je je nog herinneren als de dag van gisteren en waarom?

32

ogen ook niet de slechtste maar als kind wil je toch niet onder doen voor de anderen. Ik ben toch doorgegaan en heb altijd met veel plezier gespeeld (en nog steeds).

Hoe heb je het zo lang volgehouden? Wat hield je vast bij SPES? Ik ben erg trouw, als ik ergens aan begin geef ik het niet zo maar op. Ik vind het fijn om te sporten en heb hierdoor ook af en toe iets anders aan mijn hoofd dan werk en zo, je moet zo af en toe ook je eigen ding kunnen doen.

Dat is lastig maar ik denk dat de meest vreemde wedstrijd die ik heb gespeeld is tegen onze mannen aan het eind van het seizoen. Wie de wedstrijd heeft gewonnen weet ik niet meer, ik denk dat wij die hebben gewonnen maar wat me daar van is bijgebleven is de snelle blessure van een van onze mannen. Het leek op een toneelspel maar achteraf bleek hij zijn enkel gebroken te hebben.

Vertel eens een anekdote uit de oude doos, die je nooit bent vergeten.

Echte anekdotes kan ik niet benoemen maar ik weet nog wel dat de kampen die we in Uden en Nistelrode hadden geweldig waren. We gingen daar op de fiets naar toe, dat is nu natuurlijk niet meer denkbaar. Dat was eigenlijk een soort vakantie voor me.

Ook onze weekendtoernooien ergens in Duitsland waren leuk. Overdag sporten en ’s nachts bij de tegenstander slapen. Ons teamuitje naar Parijs met Alex en Ries was ook leuk. Ik ben verder ook niet vergeten dat ik ooit Jose van der Valk tegen haar neus heb geslagen waardoor haar bril kapot ging. Jeetje wat vond ik dat erg, dat is niets voor mij. Ik ben erg rustig en bedaard…...

Vond je het altijd leuk of zijn er mindere periodes geweest, kun je daarover vertellen?

Natuurlijk is het niet altijd even leuk maar echt een mindere periode is er niet geweest.

Ik ben ondanks de verhuizingen SPES altijd trouw gebleven. De overgang van de senioren naar midweek was even een verandering maar daar had ik zelf voor gekozen. Het weekend lekker vrij houden voor het gezin kreeg voorrang, een topsporter zou ik toch niet worden.

In welk team heb je het fijnste gespeeld waarom? Alle teams vond ik leuk, gezelligheid stond altijd voorop maar we gooiden er nooit met de pet naar. In de jeugd vond ik het niet altijd even makkelijk omdat ik gewoonweg niet de beste was. Ik was in mijn

Hoe zou je SPES in vijf woorden omschrijven? Dat is lastig maar ik denk de letters SPeS voor zich spreken (“Sport”, “Plezier”, “Spel”). Verder zeg ik als 4e en 5e woord maar “Rood” en “Zwart”.

Wat is je belangrijkste tip aan SPES om goed de Corona winter door te komen?

Ook al zo’n lastige vraag, maar ik denk dat gezellige teamactiviteiten zeker mee werken om in ieder geval geestelijk gezond te blijven.

Hoe kunnen we leden die al zo lang lid zijn voor de club behouden? Voor mij is het belangrijk dat de balans tussen het sporten en de andere verplichtingen goed is.

Wat is er ten goede veranderd in het korfbal volgens jou en wat had eigenlijk behouden moeten blijven?

Ik vind dat SPES organisatorisch goed is aangepast en zich heeft kunnen ontwikkelen naar een club die vaak meegedaan heeft in het Nederlands kampioenschap door bijvoorbeeld trainers van buiten aan te trekken en iedereen de kans te geven om op hun eigen niveau te kunnen sporten.

Verder vond ik het een goede stap in het korfballen om het drievaks naar tweevaks te wijzigen, dat heeft het spel sneller en aantrekkelijker gemaakt. Wat ik minder vind is dat het knusse of kneuterigheid verdwijnt als de club groter wordt. Onze oude plek waar nu de tennisclub is was lekker knus en simpel. Ik begrijp wel dat sommige dingen beter zijn als clubs fuseren maar toch verdwijnt er iets gezelligs.

Wil je nog iets kwijt aan alle SV leden die de sportvizier met kerst lezen.

Hopelijk kunnen we volgend jaar weer met ons allen op de velden staan, blijf gezond en heb plezier in alles wat je doet.

Petra, bedankt voor het leuke en spontane interview, namens SPES bedankt voor je jarenlange sportieve inzet. Paul Gerrits

Sport vizier

SV Milsbeek

Rick Thijssen, 25 jaar lid

door: Tom Koster en Ties Ehren

Hoe ben je in het voetbal terecht gekomen, wat vond je er vroeger leuk aan?

Toen Bas en ik kleiner waren hebben we vele duels van onze vader mogen aanschouwen in Milsbeek 5. Dit was een elftal met toppers (zoals Ronnie Rutten, Theo Frederix). Zondagochtend werden we meegenomen naar het voetbalveld en zo zijn we er ingerold.

Iedere zondag naar de club om het eerste elftal van Milsbeek te zien spelen en tijdens de rust zelf een balletje trappen op veld 2.

Moeders was wat minder blij dat we op zondag in voetbalkleding rondliepen.

Aan welke (jeugd)trainer bewaar jij de warmste herinnering? Art Hendriks: een jongere trainer uit Haps die ons kwam trainen in de jeugd. Regelmatig kampioen geworden in de B1 en A1 en daarnaast veel gezelligheid. Theo Brinkhof: Theo was een goede trainer met veel verschillende oefenstof, kon je een schouderklopje geven als het goed ging, maar zat er ook kort bovenop als je niet bij de les was.

Wat doe je momenteel binnen de vereniging? Momenteel ben ik speler van Milsbeek 4, een elftal wat niet zo bekend staat om hun voetbalkwaliteiten. Gezelligheid staat voorop. We proberen iedere wedstrijd te winnen (vaak lukt dit niet) en er wordt af en toe gevloekt in het veld. Maar na de wedstrijd drinken we samen een biertje, zoals het hoort.

Zie je voor jezelf in de toekomst nog een andere functie weggelegd? In de toekomst zou ik graag iets willen doen binnen het jeugdvoetbal. In de hoop dat mijn zoons ook voor voetbal zullen gaan kiezen. Een rol als trainer/leider zou ik dan in willen vullen.

Wat is jouw beste herinnering uit jouw voetbalcarrière? De kampioenschappen in de jeugd, de bekerwedstrijden waarin we ver kwamen en tegen landelijke jeugd speelden. Van dat team zijn er helaas veel jongens gestopt met voetbal. Bij de senioren nog nooit kampioen geworden, dit hoop ik met Milsbeek 4 ooit nog mee te mogen maken.

Wat vind je positief aan SV Milsbeek als club? En heb je eventuele verbeterpunten? Ik denk dat het goed zal zijn als SV Milsbeek actiever zou zijn op Social Media.

Het zou mooi zijn om wedstrijden van Milsbeek 1 te volgen via bijvoorbeeld Twitter.

Zodat mensen de wedstrijd kunnen volgen wanneer zij er niet bij kunnen zijn.

Wat is je belangrijkste tip aan SV Milsbeek om goed de Corona-winter door te komen? Houdt 1,5 meter afstand/vermijd drukke plekken/was je handen stuk/nies in je elleboog. Des te eerder staan we weer sa-

men op het voetbal/korfbalveld en drinken we een drankje in de kantine.

Wat is er ten goede veranderd in het voetbal en wat had volgens jou eigenlijk behouden moeten blijven? Positief vind ik dat tegenwoordig de keeper iemand in kan spelen binnen de 16 meter bij een doeltrap.

Van de VAR ben ik geen voorstander, af en toe wordt er 5 minuten over gedaan om een beslissing te nemen. Van mij had dit niet gehoeven. Graag zou ik een competitie zien tussen de grote clubs uit Europa om zo het niveau van de Nederlandse clubs omhoog te krijgen. Of een competitie tussen de Nederlandse en Belgische clubs.

Heb je nog een leuke anekdote uit de oude doos, die alle lezers willen horen?

Op een voetbalweekend in Hoogeveen zaten we tijdens een toernooi te kijken bij een damesvoetbalwedstrijd. Iemand vraagt aan Ivo Noy: “Ivo, zou jij voor een euro met je onderbroek over je hoofd het veld over durven steken? “ een paar seconden daarna werd de wedstrijd stilgelegd. Ivo rende over het veld met zijn onderbroek over zijn hoofd en kwam daarna zijn euro ophalen.

Wil je nog iets kwijt, zijn we nog iets vergeten te vragen? Ik heb een vraag voor mijn broer Bas: Wordt het niet eens tijd terug te keren naar SV Milsbeek, om het 4de elftal van een kwaliteitsimpuls te voorzien?

Heb je een leuke kerstboodschap aan alle lezers van de Sportvizier?

Ik wens iedereen een fijne, gezellige Kerst toe (binnen de coronaregels) en een beter en gezond 2021! Hopelijk zien we elkaar snel weer op het voetbal/korfbalveld.

Sport vizier

SV Milsbeek 33

Bas Thijssen, 25 jaar lid Hoe ben je in het voetbal terecht gekomen, wat vond je er vroeger leuk aan?

Rick, Robin Janssen en ik voetbalden hele dagen op de straat. Het elektriciteitskastje in de tuin bij Louis Megens werd gebruikt als doel. Hij heeft regelmatig voor het raam gestaan en ons vervloekt. Wij begrepen nooit waar hij zich druk om maakte. Achteraf gezien was het best logisch dat hij af en toe boos naar ons keek. Zijn hele heg was kaal van de bal er tegenaan rammen. Verschillende trucjes oefenen en elkaar uitspelen waren vroeger de zaken waar wij veel lol in hadden.

Aan welke (jeugd)trainer bewaar jij de warmste herinnering? Ik denk dat Corrie Derks een belangrijke trainer voor mij is geweest. Hij was individueel erg veel bezig met mij als voetballer. Er werd veel getraind op wedstrijdsituaties en dan met name de 1 tegen 1 met afronden. Hier heb ik in die tijd veel van geleerd. Verder kreeg je geen voorkeursbehandeling als je aardig kon voetballen. Hij werd alleen maar kritischer als dat zo was. Dit is mij altijd bij gebleven. Ook Art Hendriks vond ik een goede trainer. Hij deed veel positiespel en was vooral een man waar je hard voor wilde werken. Ook een kwaliteit als je het mij vraagt! Ook mijn vader is altijd heel betrokken geweest bij het voetballen, zowel bij Rick als bij mij. Een van de mooiste dingen vind ik dan ook dat hij mij bij iedere thuis- en uitwedstrijd nog steeds komt bekijken. Even oogcontact met elkaar of een groet bij het opkomen van het veld, behoort voor mij tot de waardevolle momenten.

Wat doe je momenteel binnen de vereniging? Bij mijn huidige club krijg ik na 1 januari steevast een vraag en een preek: “waar

34

door: Tom Koster en Ties Ehren

was jij bij de nieuwjaarsreceptie?” De nieuwjaarsreceptie bij SV Milsbeek vind ik erg gezellig en ik heb die de laatste jaren zelden gemist. Er wordt tijd in gestoken en de aankleding van deze middag/avond maakt ook al sfeer. Verder help ik ieder jaar mee met de potgrondactie. Ook ben ik steunend lid.

Zie je voor jezelf in de toekomst nog een andere functie weggelegd? Komende jaren eerst concentreren op waar de kinderen terecht komen. Daar wil ik dan ook jeugdtrainer worden. Ik zou het erg leuk vinden om ooit nog eens met Loek v/d Logt en mijn broer in een team te spelen.

Wat is jouw beste herinnering uit jouw voetbalcarrière? Toen ik zelf nog jong was, speelde ik veel mee bij het eerste. Het was toen een mengelmoes van Milsbeek en buitenaf. Alle jongens bleven hangen in de kantine. Dus veel saamhorigheid en kwaliteit.

Jongens als Sjors Pranger, Amar Benboujema en Roel van Wijk spreek ik nog wel eens. Dat team was misschien wel het leukste team.

Met de juiste mentaliteit, altijd trainen en gas geven. Achteraf gezien misschien wel te weinig van genoten. Maar dat weet je pas als je achteraf terug kijkt. Verder heb ik ook veel plezier beleefd aan de jaren onder Wilfred Schoonderbeek en met teamgenoten zoals bijvoorbeeld Bram Weijers. Het klinkt erg cliche, maar we voetbalden niet alleen samen.

We waren op vrijdagavond ook met veel van deze jongens in het uitgaansleven te vinden.

Afgelopen januari zijn we met het team uit 2013 nog een keer naar Breda geweest. Dat soort avonden blijven schitterend!

Wat vind je positief aan SV Milsbeek als club? En heb je eventuele verbeterpunten? Een mooie vereniging qua accommodatie, altijd een kern van mensen die er wekelijks waren. Mensen zoals Harry Thissen, Piet Arts, Leo Wijnhoven en niet te vergeten Jan Janssen waren er altijd en ook nog strak in pak. Sjaak Krebbers was regelmatig chagrijnig over een niet netjes achtergelaten kleedkamer, maar hij kon ook heel lief zijn en alles voor ons doen als we in de kantine waren. Dat soort mensen maken van een doorsnee club een geweldige club. Ook de lagere teams die de sfeer maakten na de wedstrijden zijn goud waard voor de club.

Verbeterpunten zijn voor mij lastig, daar kom ik te weinig voor op de club. Op ieder team een gecertificeerde jeugdtrainer zetten zou een geweldige zet zijn, maar ik weet niet of dit haalbaar is. Verder is de (grotere) inbreng van de eigen jeugd in het eerste elftal tot stand gekomen. Dit is heel positief.

Wat is je belangrijkste tip aan SV Milsbeek om goed de Corona-winter door te komen?

Ik denk dat we een voorbeeld moeten nemen aan onze oosterburen. Zij krijgen iets opgedragen en vragen niet `waarom moet dit`? Zij houden zich aan de richtlijnen. Wij zouden gedisciplineerder moeten leven. Hierdoor kunnen wij weer zo snel mogelijk voetballen. Ik denk wel dat sport als `middel` wordt onderschat door Rutte en zijn mannen. Het is voor velen een uitlaatklep en tegelijkertijd ook een uitje. Dit zijn 2 aspecten die het humeur van mannen over het algemeen vaak goed doet.

Wat is er ten goede veranderd in het voetbal en wat had volgens jou eigenlijk behouden moeten blijven? Sowieso de 5-wissel regeling, ik hoop dat dit wordt ingezet op ons niveau. Dus invoering van de VAR, vind ik helemaal niks. Vooral de eerste echte emotie die loskomt bij een doelpunt is door de VAR volledig verdwenen.

Internationaal willen ze over een aantal jaar een internationale competitie. Zoals Nederland en België samenvoegen. Dit lijkt mij met het oog op de ontwikkeling voor het Nederlands voetbal ook een goede zaak.

Heb je nog een leuke anekdote uit de oude doos, die alle lezers willen horen?

Op een zondag moesten wij trainen, omdat de wedstrijd was afgelast vanwege de sneeuwval. Loek en ik zaten binnen rustig te wachten op een bankje, totdat Nick Emons de parkeerplaats op kwam rijden en dacht dat hij op Zandvoort was. Enkele tellen later wenkte hij Loek en mij, dat we naar buiten moesten komen. Zat hij tegen de auto van Loek aan, de enige auto die op de gehele parkeerplaats te vinden was! Wij kwamen als team niet meer bij!

Verder zijn de teamweekenden en de gebeurtenissen die daar plaatsvonden op iedere reünie ook een succes.

Heb je een leuke kerstboodschap aan alle lezers van de Sportvizier?

Denk niet alleen aan jezelf, maar geef veel liefde aan de mensen om je heen. En blijf vooral hopen dat de mensen die je lief hebt gezond blijven. Fijne kerstdagen en een gelukkig nieuwjaar!!

Sport vizier

SV Milsbeek

I Love Mushrooms www.cncgrondstoffen.nl

Steun onze lokale ondernemers en trouwe adverteerders!

Gaan we van

Luna Janssen

een mooi jaar maken