6 minute read
mijn droomhuis
Karakteristieke villa Dennenoord in Ruurlo
Advertisement
Een charmant landhuis op een mooie plek. Villa Dennenoord is bekend als de voormalige burgemeesterswoning, veel inwoners van Ruurlo kennen het daarvan. Wie een bezoek brengt, wordt aangenaam verrast. De villa is statig, stijlvol en ademt een prettige sfeer.
De familie Wesselink woonde sinds 1992 in Dennenoord. Het gezin met vier kinderen genoot met volle teugen van het fraaie onderkomen en de mooie omgeving. “Ik heb er een fijne jeugd beleefd”, vertelt Lodewijk Wesselink ( 39), zoon van de familie Wesselink . “Het voelde altijd als een voorrecht om hier te mogen wonen.
Het huis is groot en er was voldoende ruimte, ook voor onze huisdieren. We hadden altijd honden, katten, kippen en ganzen.” Lodewijk voetbalde in de grote tuin en speelde graag op zolder met de andere kinderen. “Een spannende ruimte, je kon je verstoppen achter de knieschotten. Al kwam je dan wel weer tevoorschijn met spinnenraggen, haha.” Ook buiten viel er genoeg te beleven, zoals in het bos tegenover de woning. “En bij de buren met een melkveebedrijf haalden we melk vers van de koe uit de tank. Ook hielpen we met het verzorgen van de geiten.”
Rond 2000 gingen de kids de deur uit. “Het huis werd wat aan de grote kant voor mijn ouders. Toen kwam voor het eerst de gedachte op om te gaan verhuizen.” Toch duurde het nog een tijd voordat het huis daadwerkelijk te koop kwam te staan. Dat gebeurde uiteindelijk in 2014. “Er was destijds niet zoveel interesse. Mijn vader stierf in 2016 en mijn moeder besloot in 2019 dan toch te verhuizen. We hebben het huis uit de verkoop gehaald, flink opgeknapt en geschikt gemaakt om te verhuren als groepsaccommodatie. Dat gaat eigenlijk best goed, mensen verblijven er graag en het is goed dat het huis gebruikt wordt. Een huis moet niet leeg staan, en zeker niet dit type huis, dan gaat het hard achteruit.” Sinds januari staat het toch ook weer te koop. “We hebben het al lange tijd in bezit. Mede daarom kunnen we er misschien moeilijk los van komen, dit huis vergeet je nooit. Dat is een gevoel. Maar de verhuur en het onderhoud brengt behoorlijk wat werk met zich mee, en we wonen niet in de buurt. Daarom wordt het nu tijd dat er nieuwe bewoners komen die er ook een mooie tijd hebben en er goed voor zorgen.”
Voormalige ambstwoning Villa Dennenoord is een gemeentelijk monument en dateert van 1925. Tot eind jaren zeventig fungeerde het als ambtswoning van de burgemeester. Daarna verkocht de gemeente het en viel het in particuliere handen. Het huis is landelijk gelegen, comfortabel, warm en tijdloos stijlvol. Er zijn tal van karakteristieke elementen, zoals de hoge fraai gestucte plafonds, de granito vloeren en de paneeldeuren. “Toen wij hier kwamen wonen, was de originele granito vloer verstopt onder een laag linoleum. Dat hebben we weer in ere hersteld..” De paneeldeuren waren voorzien van multiplex plaatjes. “Ik weet nog goed dat ik een beitel pakte om te zien wat er achter zat. Je snapt, daarna zijn alle plaatjes verwijderd.” Via de vestibule kom je in een forse centrale hal. De ruime woonkamer met open haard en klassieke schouw, is en suite verbonden met de ruime eetkamer en aanliggende zonnige serre op het zuiden. “De serre is een heel fijn vertrek, het was de favoriete plek van mijn moeder. In de winter stonden de buitenplanten er.” Aan de andere kant van de centrale hal is een extra zitkamer met zwart marmeren schouw en aan de achterkant een ruime eetkeuken. Via de bordestrap met vide krijg je toegang tot de vertrekken op de verdieping met onder andere twee badkamers. De zolder is via een vaste houten trap te bereiken. Deze ruimte beschikt over twee slaapkamers, een complete eetkeuken, zitgedeelte en badkamer. Het is een bijzondere en stoere ruimte met veel lichtinval vanuit vier dakkapellen, een hoog plafond en houten dakspanten die stijlvol zichtbaar zijn. m
‘De serre is een heel fijn vertrek, het was de favoriete plek van mijn moeder’
NIEUWE RUBRIEK! Iedere maand lichten we een gave cave of verbouwde chill ruimte uit van onze lezers.
‘De Schuur’ van Jan Heuvel uit ‘s-Heerenberg .
Oppervlakte 36 m 2
Trots op “Ik heb alles zelf gemaakt van oude spulletjes, van de bar tot de stamtafel. Verder ben ik trots op alle wandversieringen en accessoires die ik in de loop der jaren heb verzameld en gekregen.”
Verdere info “Ik heb deze schuur in 2008 zo’n beetje omgebouwd tot hetgeen het nu is. Aanvankelijk zaten we hier iedere zaterdag met een vast clubje vrienden. Muziekje op, darten, kaartje leggen en een biertje drinken. Tegenwoordig een stuk rustiger en minder ruig. Vrijdags mag ik hier graag zitten en gemoedelijk met een biertje erbij muziek luisteren uit de jaren 60. Mijn vrouw Marian kijkt dan binnen TV. Ook als er sport op TV is, trek ik mij hier terug en kijk wielrennen, voetbal, Formule 1 en al zo meer. Gefeest wordt er uiteraard nog wel, maar nu alleen nog met verjaardagen en bijzondere gelegenheden. Ik ben nog steeds onwijs trots op ‘De Schuur’. Mensen kijken hun ogen uit als ze voor het eerst binnenstappen. Mooi man.”
Angela’s wereld
Achterhoekse powervrouw en duizendpoot Angela Schokkin deelt je haar kijk op het leven.
Vergroeide game-nek
Het liefste zou ik schrijven dat het urenlange gamen puur de schuld is van corona. Dat mijn jongens standaard met educatief verantwoorde spelletjes en puzzels spelen. Iedere dag buiten zijn om te voetballen of op de trampoline zijn te vinden en dat alleen op regenachtige dagen, ze een half uurtje schermtijd krijgen (TV en gamen). Helaas is de waarheid minder pedagogisch verantwoord.
Lieve lezers, geloof me ik heb het echt geprobeerd. Strenge regels verzonnen, zelfs in samenspraak met mijn jongens. Hoe kunnen we samen voorkomen dat door dat getuur op schermen de hersentjes in slaapstand gaan (heb ik ooit ergens gelezen), ze allebei een vergroeide game-nek krijgen of voor hun 15e al een staaroperatie moeten ondergaan. We kwamen tot een prachtige compromis. Dagschema werd gemaakt en zodoende wisten we allemaal waar we aan toe waren als het ging om schermtijd per dag. Het werkte perfect voor ongeveer 1 maand. Door de lockdown werk ik ook nog veel vanuit huis en merkte al vrij snel dat schermtijd een ontzettende handige manier is om zelf aan het werk te kunnen. Maar bovenal ontdekte ik dat ik in dit geval een ruggengraat van een elastiekje heb. De game sector is de snelgroeiende industrie en dus bijna niet meer weg te denken uit ons leven. Wij als ouders hebben er misschien weinig mee maar het is wel iets van nu. Ook al zou ik proberen bepaalde games te weigeren dan worden er speelafspraakjes gemaakt bij de vriendjes waar een bepaald spel wel aanwezig is. Op een gegeven moment waren woorden als ‘’Noob, V-Bucks, Skins en Take the L’’ bij ons dagelijkse woorden wat mij getriggerd heeft mij meer te gaan verdiepen in de interesse games van mijn jongens. Tenslotte, wat immers niet mag is aantrekkelijk en als ze het dan stiekem bij een vriendje gaan doen verlies ik al het grip en kan ik niet meer ingrijpen als ze te ver gaan in hun fantasie en misschien nachtmerries krijgen. In de strijd om schermtijd sta ik niet alleen, merk ik in mijn omgeving. Zou ik me dan niet harder moeten opstellen en me daar dan ook echt aan houden? Mijn jongens als alternatief toch die legpuzzel van 1000 stukjes aanbieden of lekker laten vervelen. Maar is dat wel fair? Want wat doe ik zelf? Eerlijk gezegd ben ik met mijn gefacebook op mijn telefoon, de hele avond app-en met vriendinnen of series volgen op Netflix zelf ook niet het juiste voorbeeld. xx Angela Alles wat je aandacht geeft, wordt groter.
