BOYSMANNEN VAN HET JAAR

We gingen zitten aan een tafel die gereserveerd was met tien personen, de meeste van de maandagmiddagploeg. We hebben samen zitten praten tot kwart voor tien toen Martin Bouten, de vice-voorzitter, de avond met een welkomstwoord opende en al de vrijwilligers welkom heette en bedankte alle voor de inzet van het afgelopen jaar. Toen kwam Thé Janssen en Annie Bögels de Boyskantine binnen met ook hun kinderen en kleinkinderen. Toen zei de voorzitter; “We zullen maar beginnen met de bekendmaking van de Boysman of vrouw.” Het was muuskesstil. De voorzitter zei; “het worden twee mensen van de maandagmiddagploeg die gekozen worden.” Hij vroeg Thé Janssen en Jan Schoenmakers om naar voren te komen!

Ondertussen was mijn vrouw Dien er, maar niet alleen, ook mijn kleinkinderen waren er!

Thé en ik, wij konden het niet geloven dat wij met z’n tweeën gekozen werden! Ik dacht dat ik aan het dromen was. Twee gewone jongens van de Bredeweg die al 70 jaar lid zijn van Groesbeekse Boys. Dit hadden we nóóit verwacht, on-voor-stel-baar!

We kregen heel veel applaus en de vrouwen van ons bloemen en kusjes en wij twee jongens de Boys-trofee waar wij tweetjes héél blij mee waren en trots op de bokaal die wij verdiend hadden, zeiden ze! We hebben nog tot in de late uurtjes doorgefeest en we waren heel gelukkig toen we huiswaarts gingen.

De jongens van de maandagmiddagploeg zeiden; “Dat wordt weer taart eten!” Maandagmiddag hebben we dat ook laten gebeuren. Wel één taart met twee mannen hahaha!

Nadat de 2 mannen gekozen waren als Boysmannen van het jaar werden Henk Rutten en Jan Janssen nog gehuldigd. Henk Rutten van Rutolux en Jan van Moet van het Huukse werden met vrouwen naar voren geroepen. Henk Rutten werd bedankt voor zijn sponsoring voor de Boys en kreeg een speldje voor 60 jaar lidmaatschap en zijn vrouw Hannie een bos bloemen. Jan van Moet en vrouw Annie hetzelfde voor 50 jaar lidmaatschap. Martin Bouten bedankte de twee voor de steun voor Groesbeekse Boys. De twee jubilarissen konden in januari niet bij de nieuwjaarsreceptie aanwezig zijn in verband met vakantie in Spanje.

Het was voor Thé en Jan een onvergetelijke gebeurtenis!

Bedankt!

Thé en Jan

Tekst: Luuk Boeder

Jan Schoenmakers werd lid in 1952, ‘da’s toch alweer een tijdje hè! Mijn vader Hendrik was medeoprichter van de Schutterij én de Boys. Ook mijn broers Thé en Will waren lid. Wij moesten, net als iedereen, thuis meewerken op de boerderij; ik kon niet én dinsdag- én donderdagavond trainen. Dus … mocht niet mee met ’t Eerste. Trouwens, door de Kerk werd niet toegestaan dat er zondagsmorgens gevoetbald werd, later mocht ’t wel vanaf 12.00 uur. En natuurlijk alles op de fiets, voetbaltas achterop en dat zo’n tien jaar. We moesten naar Nijmegen: tegen onder andere Blauw Wit en Brakkenstein. Tevens onder meer naar Gennep, Ottersum, Middelaar en Mook. Op een terugweg kreeg een teamgenoot een lekke band: bij mij achterop! Nou dronken wij na afloop altijd ‘een biertje’, zo ook deze keer. Op weg naar huis keek ik eens achterom: geen passagier! er afgevallen! Dus terug …’

Overigens, Jan was later, gelijk zijn beide broers, wel Eerste elftalspeler en speelde in de voorhoede, ‘als linksbuiten of midvoor. In één seizoen scoorde ik 56 goals.’

‘Onze voetbalschoenen lagen op een rijtje, ik griste twee schoenen bij elkaar en op naar de wedstrijd. Daar aangekomen: twee linkerschoenen … tóch gescoord!’

‘Ik werd boer, ik had dat niet verwacht maar rolde erin. Wij hadden wat kamers over en namen zes studenten van de Universiteit in huis. Een leuke bron van inkomsten! En op een gegeven moment had ik op drie locaties zo’n 700 varkens.’

‘Hemmie van Breemen, middenvelder, was de beste speler hier ooit. Een geweldige spelverdeler. De beste trainer was Jan Louwers, tweemaal kampioen. Ja, het Stadion van Eind - hoven is naar hem genoemd. Hij kon wel voetballen …!’

‘De oude kantine hielp ik mee opbouwen. Bijvoorbeeld met m’n tractor, Deutz, bracht ik de palen hier; toentertijd waren er nog geen metalen steigers. We reden aanvankelijk over het veld, dat bleek toch niet zo’n goed idee … Een 35 jaar stond ik bij de entree, Will in het kassahokje, en ik daarnaast: ik kende alle leden …! En uiteraard bij de Maandagmiddagploeg. Zo’n 10,15 jaar waste Dien de wedstrijdkleding van het Eerste, Piet Giebels bracht ’t op maandag. Ik sorteerde dit en stinken … een zweetlucht …! En zondagsmorgens haalde hij het weer op.’

Vrijdagavond 21 april

‘Ik ga vrijwel altijd naar de avond voor de vrijwilligers, benieuwd wie de Boysman of -vrouw wordt. ’t Was alsof ik droomde, ik werd niet goed. Zó mooi, ik had tranen in de ogen. Go….’(Censuur!: dit is een net blad van een keurige vereniging, red.) ‘nou is er helemaal niemand van m’n familie …’

(Voor een uitgebreider verslag zie elders.) ‘Feyenoord is mijn favoriete club, kampioen!, maar Ajax speelt vaak mooier voetbal, ze hebben immers meer geld.’

Lezen … ‘Geen tijd voor … ja, de Gelderlander maar geen boek.’

Hobby’s … ’Ik ben een sportman in hart en nieren. Ik zwem al zo’n 40 jaar, ik mag zo graag surfen in ’t kanaal, ben bij een gym club en heb 2 á 3 jaar in de zaal gevoetbald totdat ik me realiseerde: een blessure als zelfstandige … niet meer doen.’ Teevee en muziek … ‘Duitse en Oostenrijkse muziek, da’s zo mooi.

“hoempamuziek” en marsen. Schitterend! Zoals de Egerländer Musikanten. Maar ook de Sunstreams, de Bullen. Wij waren meer dan 10 jaar lid van de fanclub.

En sinds een jaar of twaalf speel ik accordeon. Dat doe ik zo graag.

Ik kijk heel weinig teevee, soms op de zaterdagavond een programma met Duitse schlagers in zo’n grote feestzaal met publiek aan lange tafels. Dien kijkt dagelijks The Bold and the Beautiful.’

‘Wat ik ‘t liefste eet? Eigenlijk alles, Dien kan heel lekker koken. Bovendien Chinees maar ook frites. Weet je wat ik echt heel lekker vind, een Barbecue. Grote lappen vlees! En een potje bier. Ik moest er ‘nachts dikwijls uit om naar de wc te gaan. Ik hoopte als ik wijn zou gaan drinken minder vaak het bed uit moest … borrels misschien?’

Wens

‘Ik hoop nog zo’n 10 jaar in goede gezondheid bij de Boys te kunnen werken, zeg ik als de 84-jarige!’

Jan, nogmaals heel hartelijk gefeliciteerd met deze schitterende prijs. ’t Mooie is dat twee ‘wat oudere’ leden gelijktijdig in het zonnetje werden gezet. ’t Is ook jou van harte gegund. Én … hopelijk gaat je wens in vervulling … Niemand zou trouwens enig bezwaar hebben!

SCHUPIS jaargang 51 Juli 2023

Tekst: Luuk Boeder

Theo Janssen komt uit een echte Boysfamilie. Sinds1952 is hij lid, dus al 71 jaar! ‘Wij waren thuis met 15 kinderen en als 10-jarige mochten wij van m’n ouders “ergens op”. Ik houd erg van muziek zodoende zou het de fanfare worden. Mijn oudere broer werd lid van de Boys en dát wilde ik ook. Mijn ouders zeiden echter: “nee, je hebt je opgegeven voor de muziek!”

Tot iemand me erop attent maakte dat je als lid van de drumband van de Schutterij tot je 18e geen contributie hoefde te betalen bij de Boys. Dé oplossing immers! Ik heb alleen gevoetbald in de jeugd, hooguit tot de B. Onze kinderen kwamen wel in de selectie. Robert speelde samen met Paul Janssen, Eric Meijer, Gerrie de Schouwer en Peter Visser. Ze zijn nog altijd vrienden. Hij kon later naar De Treffers.

Theo was 15 jaar toen hij ging werken, ’school was niets voor mij. Ik ben dyslectisch; pas jaren later werd de diagnose gesteld. Ik kan daar trouwens heel goed mee omgaan. Gewoon heel rustig lezen en tijdens m’n werk verzon ik allerlei oplossingen. Ik was fietsenmaker en ik werkte bij Tielemans, Tweewielerbedrijf ; op kantoor bijvoorbeeld werkte een secretaresse …! Maar goed, ik was 15 jaar en ging werken. ’t Geld droeg ik af; in de weekenden kluste ik bij en dat geld mocht ik houden.’

Hemmie van Breemen was hier de beste voetballer ‘en Willie Klaassen de beste trainer. Onze zoon werd met hem vier keer kampioen in de A.’

’20 jaar geleden werd ik vrijwilliger, de Maandagmiddagploeg werd opgericht. Mijn taak was aanvankelijk de goals repareren en de reclameborden verzorgen. Nu help ik mee met alle voorkomende werkzaamheden, voornamelijk in de buitenlucht.’

Vrijdagavond 21 april ‘Ja, de avond voor de vrijwilligers. Ik ging daar altijd graag naartoe maar ’t stond me steeds meer tegen: de muziek staat zo hard dat je nauwelijks met elkaar kunt praten. En we gingen een dagje uit, naar Brummen. ’s Avonds zei onze zoon: “pap, moet jij niet naar de Boys?” – “nee, deze keer niet!” Zijn antwoord: “Dat kun je écht niet maken, je vriend Jan Schoenmakers wordt Boysman!” Het was al 9.00 uur geweest toen we in de kantine kwamen en ’t eerste dat ik zag: vrijwel allen waren er van de maandagmiddag …! Martin begint zijn verhaal: hier gevoetbald, heel lang lid, bij alle thuiswedstrijden aanwezig, de maandag … Zéker, dit ís Jan …! Geen moment gedacht dat ’t óók op míj kon slaan … Dit jaar twee …! En daarna heel leuke reacties, zo mooi.’

Ajax is zijn favoriete club, ‘maar ook NEC.’

Lezen … ‘Dagelijks komt De Gelderlander in de bus, ik blader en kijk wat en soms lees ik een klein artikel. Annie daarentegen léést de krant … Zo’n 6,7 jaar was ik lid van een leesclub, tevens was je dan lid van de Bieb.’

Hobby’s … ‘Heb je even …? Ik verveel me nooit. Vrijdagmorgen gym ik, daarnaast fietsen we graag en doen aan Nordic Walking. Helaas kan ik niet meer zwemmen, het chloorwater is te gevaarlijk voor m’n ogen. Dansen, da’s zo mooi. In de schuur werken aan fietsen, je beroep verloochent zich immers nimmer! Soms spelen we een spelletje rummikub. Annie volgt Goede Tijden, Slechte Tijden, dan ga ik achter de computer. Ik zie graag filmpjes op YouTube, iets technisch vind ik zo ongelooflijk interessant. Voor de afwis- seling kijk ik bloopers’; ‘ik hoor hem dan lachen’ voegt Annie er aan toe!

Muziek … ‘Nederlandstalig en de Duitse schlagers hebben m’n voorkeur.’

Teevee … ’Vooral en veel voetbal, daarbij nieuwsuitzendingen, we kijken vaak Op1, zondagsmorgens Rick Nieman en Harry Mens. Daarnaast natuurfilms en spelletjesprogramma’s. ’

Theo eet ’t liefst thuis de gewone Nederlandse pot; ‘ik ben een echte alleseter. Weet je, eten in restaurants echt niets mis mee maar …’ hij drinkt graag een biertje ‘maar niet elke dag en een paar keer in de week één jonge jenever: corner met cola.’

‘Waar ik me aan erger? Ik word bepaald niet vrolijk van het Nieuws. Rellen en vernielingen. Verschrikkelijk! Bovendien, ergens niet mee eens: bezwaarschrift indienen! Leven en laten leven, én doorgaan.’

Wens

‘Gezond blijven en leuke dingen kunnen blijven doen! En bij de Boys, het aantal vrijwilligers handhaven en aanwas aanvullen.’

Theo, nogmaals heel hartelijk gefeliciteerd met deze prachtige onderscheiding. ’t Is je van harte gegund en hopelijk kun je je nog een aantal jaren inzetten voor de Boys …

Door: Jeannette Janssen

Eric Meijer, ook wel bekend als “kluutje” is begonnen met voetballen bij Groesbeekse Boys nadat hij met sinterklaas voetbalsokken en een voetbaltas kreeg. Eric komt uit een echt Boysgezin, zowel van de Meijer kant als van de Kaspers kant was het een geel-zwart hart. Opa en ooms hebben diverse functies bij Groesbeekse Boys vervuld.

Eric was als kind zijnde altijd met zijn vrienden te vinden op het grasveldje aan het Meidoornplantsoen of op het trainingsveld van Groesbeekse Boys. “Wij waren altijd met een bal bezig”. Als ze even wat wilden drinken of rusten, gingen ze altijd naar het huis van vriend Paul Janssen. “Dat was min of meer onze kantine en Joke en Hentje zagen ons graag komen, daar zijn heel wat liters genuttigd.”

Eric begon met voetballen op zes jarige leeftijd in de E3 (1974), een jaar later, in de E2, werd hij voor het eerst kampioen. De E-elftallen speelden toen nog 11 tegen 11. “Ik weet nog dat we een keer een wedstrijd met 21-0 wonnen!” Eric en zijn vaste teammaatjes werden elk jaar kampioen tot en met de A. Zijn vader en moeder waren alleen bij de kampioenswedstrijd aanwezig, om de bos bloemen te overhandigen.

“We hadden een echt team, iedereen speelde evenveel, ongeacht je kwali- teiten. Ik kan me ook niet herinneren dat er ook maar een keer iemand een medespeler negatief benaderde, we motiveerden elkaar en pepten elkaar op. Onze trainer Willy Klaassen had hier veel invloed op, hij zorgde voor de teamspirit.”

Zondag was voetbaldag. Uit de kerkdienst van 9 uur rechtstreeks naar de Boys. “Ik ging ook altijd naar mijn broer Wim kijken, die speelde op zondagmorgen met het zesde elftal. Om 12 uur naar huis eten en snel weer terug naar Boys 1 kijken, en als ze uit moesten spelen kon je altijd wel met iemand meerijden. Toen we tweedejaars B-speler werden, gingen we allemaal over naar de A. Ik speelde vaak zaterdags dan ook nog een wedstrijdje in de B mee”.

Hun vaste trainer, met uitzondering van het B-elftal was Willy Klaasen. Willy is vandaag de dag bij de maandagmiddagploeg te vinden. “Als voetballertje leerde Willy mij het voetbal- spelletje en vandaag de dag overleg ik met Willy wat er op maandagmiddag allemaal gedaan moet worden en halen we vaak oude herinneringen op. Mooi om te beleven hoe het kan gaan in het leven” vertelt Eric.

“Ook aan alle toernooien deden wij mee en namen steevast een beker mee naar huis. Mijn laatste toernooi was bij Achilles, het Cup-toernooi.”

Nadat Eric zijn jeugd bij Groesbeekse Boys gevoetbald heeft, maakt hij in seizoen 84/85 met drie vaste elftalmaatjes Paul Janssen, Gerrie de Schouwer en Robert Janssen de overstap naar De Treffers. Peter Visser ging naar Achilles, en Frank Klaassen maakte een uitstapje naar NEC. “Mijn beide ooms (Antoon en The Kaspers) waren daar niet al te blij mee, maar ik heb daar nog mooie jaren gehad.”

Tegenwoordig speelt Eric bij de veteranen van Groesbeekse Boys. “Ik ben daar een soort van leider. We hebben een app met 31 mannen. Donderdagochtend stuur ik er een appje uit wie er allemaal komen zaterdags. We moeten minimaal 4 x4 kunnen spelen op zaterdag. Het is leuk en gezellig, vooral het ‘knoajen’ (zeuren) naar elkaar. Maar het belangrijkste is toch wel de derde helft, hier wordt de training nogmaals kritisch geëvalueerd.”