Blog – Met Harry verdwijnt een instituut

4 april 2019

1

Het Nieuwsblad van het Noorden op de dag dat Harry bij ons in dienst kwam

2

Hij was er elke vergadering van het College bij. En zorgde ervoor dat die vergadering

goed was voorbereid, dat de stukken klopten en dat de besluiten van het College goed genoteerd werden. Voor mij, maar ook

voor de gedeputeerden en veel medewerkers op het provinciehuis, was hij mister GS-

vergaderingen. Een instituut. Een man die

door medewerkers werd gevreesd. Want als hij 4 april / Met Harry verdwijnt een instituut

met zijn rode mappen langs kwam, had je je

stukken niet goed aangeleverd. ‘Daar is Harry, wegwezen’!

V

riendelijk maar zeer beslist checkte hij alles wat er op de GS agenda stond.

En zo leidde hij bijna onzichtbaar elke GS-vergadering in goede banen.

Ik spreek Harry Scholtens toe. Want over hem gaat het. En ik vertel de jongere aanwezigen in de GS-kamer (de natuurlijke biotoop van Harry): Het klinkt gek, maar dat is dus niet altijd zo geweest.

Harry heeft alleen al in dit huis een hele carrière achter de rug, met als laatste functie die van assistent-provinciesecretaris. Die titel staat achter zijn naam in de telefoongids op Gronet. Maar hij begon ooit op het provinciehuis als ‘Technisch ambtenaar 1’ bij de afdeling Lucht, Bodem en Geluid.

Hij was het einde van een zoektocht naar een technisch medewerker op HTS-niveau die ingezet zou worden, zoals dat heet, ten behoeve van de Wet geluidhinder. → 3

Zorgvuldig Terugkijkend moet ik zeggen: de provincie ging bepaald niet over één nacht ijs. De gang van zaken maakt duidelijk dat dit een andere tijd was.

De functie was vrij gekomen in april 1982. Eind juni (!) werd de vacature netjes opgemaakt en verscheen hij in de krant.

Harry solliciteerde en had vanwege de vakantieperiode een gesprek op 10 september. De sollicitatiehorde nam hij moeiteloos. Hij kon zich daarna laten keuren. We spreken dan inmiddels over de eerste week van oktober.

Ook dat ging goed. De afdeling belde daarna met een leidinggevende van Harry’s toenmalige werk. In dat gesprek bleek dat de provincie hem inderdaad moest hebben.

En daarna spraken ze af dat Harry vanaf 1 januari 1983 bij de provincie Groningen in dienst kwam.

Nu was 1 januari 1983 een feestdag (en bovendien een zaterdag), dus Harry’s eerste werkdag werd maandag de derde.

Een andere wereld. Niet zo hectisch als vandaag.

Om een indruk te krijgen hoe de wereld er toen ook al weer uitzag, heb ik het Nieuwsblad van het Noorden van 3 januari 1983 er bij gepakt.

Andere wereld Natuurlijk opende de krant met een bericht over de jaarwisseling. Die was uiteraard onrustig verlopen. Er vielen rake klappen aan de Verlengde Hereweg. En er werden kerstbomen verbrand in de Schilderswijk. En in het toen ook al onverbeterlijke Hoogkerk stond een caravan in lichterlaaie op de brug.

Het hardere nieuws ging over de Franse president Mitterand, die zijn kernwapens wilde houden. Die tijd dus. Ik las ook dat Lenie ’t Hart twee regionale vliegvelden had ingeschakeld om een jonge, zieke zeehond te redden.

De krant meldde ook dat de PTT – kent u die nog? – een winst van een half miljard gulden had gemaakt in 1982. Hoewel directeur-generaal drs.

Ph. Leeman, zo schrijft de krant keurig (geen geprivatiseerd bedrijf, geen CEO, geen voornaam!) nog niet van een ‘verontrustende ontwikkeling’ wil spreken, voorziet hij dat de postgiro en de post in 1983 wel eens in het rood kunnen komen te staan.

Ik vertel het de aanwezigen in de GS-kamer, die zich bezorgd afvragen waar het verhaal heengaat, en zeg dat ik het fascinerend vind om zulke zaken te lezen. Een herkenbare wereld, die er voorgoed niet meer is.

Er is in beide werelden, verleden en heden, eigenlijk maar één constante factor. Iemand die als een soort stabiele satépen heden en verleden aan elkaar rijgt. Harry Scholtens.

4

• • • •

Goede wijn behoeft geen krans Zijn vertrek laat hier een gat achter Werkt zelfstandig, precies, consequent Is rustig, constant, goed in het werk

Het is treffend. Want zulke teksten zouden wij ook uitspreken als we gebeld werden met de vraag wat we van medewerker Scholtens vinden. Een medewerker trouwens die sinds 1990 op verschillende plekken in de organisatie heeft gewerkt. Zo ging je van het Geluid en het Licht naar Milieu en Water en later naar Ruimte en Milieu – dat kennelijk ook evolueerde qua naamgeving.

Daarna werd hij beleidsmedewerker Landbouw.

En nadat een toenmalig nieuw College besloot dat de provincie nooit meer aan landbouw zou doen, kwam Harry op de post terecht waarin ik hem heb leren kennen. En waar hij succesvol de indruk wekte dat hij er altijd al had gezeten. Rustig en georganiseerd.

En in al die wisselingen, op al die plekken, doemt steeds dezelfde Harry op. Rustig, consequent, degelijk, zorgvuldig, vrijwel altijd op zijn post.

Een Harry kortom, die de provincie zo rond 2005 met een gerust hart uitleende aan de gemeente Ten Boer.

Goede wijn…

Daar ging hij tijdelijk voor de gemeente Ten Boer en de gemeente Groningen aan de slag. Hij werkte aan wat later bekend werd als ‘het Groninger model’, een manier van samenwerken dus die een nieuwe loot aan de bestuurlijke boom werd. Hij was betrokken bij de onderzoeksfase die leidde tot dit model. En dat bleef niet onopgemerkt.

Want na afloop kreeg gedeputeerde Bleker een brief van burgemeester Pot. Zij schreef dat de gemeente Ten Boer hulp had gehad van ing.

H.J. Scholtens, die – ik citeer: ‘op voortreffelijke, positief kritische wijze het secretariaat van de projectgroep en twee werkgroepen heeft vervuld.’

En ik denk dat ze er bij dacht • Goede wijn behoeft geen krans • Zijn vertrek laat hier een gat achter

4 april / Met Harry verdwijnt een instituut

Harry Scholtens In 1983, 36 jaar geleden dus, was hij eigenlijk precies dezelfde Harry hij nu is. Ik zie hem relativerend kijken terwijl ik dat zeg. Maar ik kan dat bewijzen. Want toen het hoofd van de afdeling Lucht, Bodem en geluid navraag deed bij zijn toenmalige leidinggevende, hoorde hij:

Harry, het komt niet als een verrassing voor je als ik vandaag bij je afscheid namens ons dat allemaal over je zeg: • Goede wijn behoeft geen krans • Je werkte zelfstandig, precies, consequent • Je was rustig, constant, goed in het werk • Je was op een voortreffelijke en positiefkritische manier Mister GS En ja, ook bij ons laat je een gat achter. →

5

6

En je zult vanaf vandaag weer ontdekken, dat er inderdaad een leven zonder provinciale organisatie is. Al zal dat best even wennen zijn. Want als je na 41 jaar werken ophoudt, dan opent zich een nieuwe wereld aan mogelijkheden. Een wereld, waarin je een nieuw soort routine zult vinden.

En mocht je het af en toe moeilijk vinden om te wennen aan een leven zonder de provincie, bedenk dan dat wij het nog veel moeilijker hebben om te wennen aan een leven zonder Harry.

Je kent misschien de verdrietige vraag van JC Bloem. ‘Is dit genoeg: een stuk of wat gedichten, Voor de rechtvaardiging van een bestaan?’ Jij zult je vast dezelfde vraag hebben gesteld, toen je voor het eerst voorzichtig begon te denken aan zoiets als stoppen met werken. Om te wennen aan het afscheid dat naderde. 41 jaar werken: flink wat van de mensen hier waren nog niet geboren toen jij je op 3 januari bij de provincie meldde!

Is het genoeg?

Laat ik het antwoord op de vraag geven, of dit genoeg is. Ja Harry, het is genoeg. Heel erg bedankt voor wat je bij onze organisatie hebt gedaan. Ik wens jou en Heleen heel veel geluk en plezier in wat ik toch maar je nieuwe leven noem.

Als Heleen – die ook bij ons werkt – thuis van haar werk komt, hoor je misschien nog wat over en van ons. Maar ik moet Heleen waarschuwen. Ik wil haar toch vooral aanraden om vanaf nu gedoseerd te vertellen over ons.

Want stel je voor dat je de reflex hebt om even te komen helpen! Dan sta ik niet voor onze reactie in.

Grote kans dat we je zo weer een vaste bureauplek geven. Dus Harry, voor je eigen bestwil: ik wil je hier eigenlijk nooit meer zien. Ga genieten van je pensioen!

4 april / Met Harry verdwijnt een instituut

Een leven na de provincie Met dit afscheid vandaag eindigt een werkzaam leven dat je in 1978 begon. Want hoe gek het ook lijkt, je hebt niet altijd bij de provincie gewerkt.

Voor 1983, kortom, had je ook een leven!

Dank je wel voor alles wat je voor ons hebt betekend. We missen je nu al. Het ga je goed. •

7