Een belangrijk plan

Een belangrijk plan

20 mei

Een belangrijk plan

1

Normaal gesproken was het een vrolijke, drukke en goed bezochte bijeenkomst geweest. Een plechtig moment waarin overheden, werkgevers- en werknemersorganisaties en onderwijsinstellingen hun gezamenlijke plan komen overhandigen voor Nationaal Programma Groningen.

‘Werken aan ontwikkeling’ heet het.

En je kunt het zien: de ambitie spat eraf.

Vandaag mocht ik het als bestuursvoorzitter van het nationaal programma in ontvangst nemen van de Groningse wethouder Carine Bloemhoff. Op veilige afstand - anderhalve meter is ongeveer twee armlengtes - namen directeur Siem Jansen en ik allebei een boekje in ontvangst.

We waren met zo weinigen, dat het grootste enthousiasme dus buiten het zaaltje in het provinciehuis was. En als bewijs daarvan was er een filmpje waarin een flinke hoeveelheid verantwoordelijken vertelde waarom ze trots zijn op het plan. Met merkbare coronaroutine deden ze dat in hun telefoon of laptopcamera. In de beste videoconference-traditie meestal weinig flatteus van onderaf gefilmd. En ook voor de schaarse kijkers in het provinciehuis waren het inmiddels vertrouwde beelden. Zo ontmoeten wij tegenwoordig mensen!

Trots dus. En terecht. In 28 pagina’s trekt de wereld van werken en leren aan je voorbij. Dat is een knappe prestatie, als je bedenkt dat er 29 partners aan hebben gewerkt. Onderwijsinstellingen, overheden, werknemers- en werkgeversorganisaties, bedrijven.

Het is een wereld die me bekend voorkomt uit vroegere werkkringen. De sociaal-economische polder. In onzekere tijden zoals de huidige, is er altijd weer verlangen naar wat meer autoritair leiderschap.

Maar in een wereld waarin je afhankelijk bent van elkaars inzet, is niemand de baas. Daar moet je elkaar vinden door overleg. En dan is het een prestatie dat met een behoorlijke snelheid de partijen rondom de arbeidsmarktregio Groningen zo snel met een samenhangend plan zijn gekomen. Het belang is groot, maar de samenwerkende partijen lieten merken dat ze dat ook zagen. Minder pagina’s dan deelnemers. En teksten die hout snijden. →

20 mei 2020

Afstandelijk: Wethouder Carine Bloemhoff overhandigt het plan in coronastijl.

2

Een prachtkans om de kansen op werk te verbeteren.

4

20 mei 2020

Niks is zeker, maar we kennen het doel Hoewel… we weten natuurlijk niet zeker of dat zo is. Hoewel de schrijvers van het plan een moedige poging doen, valt het niet mee om iets zinnigs te zeggen over de wereld van 2040, het jaartal waarop het plan zich richt.

Sterker nog: ik had vandaag nog een videoconferentie over manier waarop we de komende máánden zullen samenwerken. En zelfs dan valt het al niet mee om iets met zekerheid te zeggen. Niks is zeker. We kennen de wereld ‘post corona’ niet. Maar we weten dat de wereld van werken en leren daarin volop aandacht behoeft. Vanmorgen schrokken we wakker met het nieuws van de enorm gestegen werkloosheidscijfers, ondanks al die steunmaatregelen van het kabinet.

Er tekent zich een diepe recessie af. En het is voor iedereen de vraag hoe we daarin moeten handelen.

Welke sectoren er sterker en welke er zwakker uit zullen komen. Wat er valt te sturen. En wie in de samenleving van straks een beetje hulp kan gebruiken om tot veel betere resultaten te komen.

OK. We weten dus veel niet. Maar ook hier geldt: ook als je de uitkomst niet precies weet, we kennen wel het doel. Nationaal Programma Groningen stelt ‘brede welvaart’ centraal. En daarin zijn werken en leren cruciaal. Dus het doel is meer mensen aan het werk (een hogere participatiegraad heet dat officieel), en een beter inkomen voor heel veel Groningers. Dat is meteen een impuls voor de leefbaarheid. En het perspectief op werk in de buurt, kan ook helpen om de krimp te keren. Het vergt de inzet van veel partijen om dat te bevorderen, bij zoveel mogelijk mensen. En ik ben blij dat ze in dit plan aangeven dat ze dat willen. Om kansen op scholing aan te reiken in alle levensfasen. Alleen zo houden we het talent in deze regio. En alleen zo kunnen we de kwetsbare positie van veel Groningers verbeteren.

Concreet aan de slag Onze regio is niet zonder problemen. De netto-arbeidsdeelname in Groningen 3 procentpunten lager dan het landelijk gemiddelde.

En zowel het opleidingsniveau als de werkgelegenheid staat uit het lood als je kijkt naar de verhouding stad en ommeland. Dat wordt niet vanzelf beter: de kans is groot dat het de komende jaren zelfs extremer wordt: ‘als de Randstad verkouden wordt, krijgen wij longontsteking.’

Problemen los je op met ambitie, met goede plannen en veel realisatiekracht. Natuurlijk, ons Nationaal Programma Groningen is op zichzelf al ambitieus.

Maar alle goede doelen en beschikbare middelen ten spijt: dingen worden alleen beter als we buitengewoon concreet aan de slag gaan. Wat gaan we nou precies doen om meer mensen aan het werk te krijgen? Een deel van de antwoorden is in dit plan te vinden.

Het aangename aan dit plan vind ik dat het op mij vrij concreet overkomt. Het plan is opgebouwd langs zes programmalijnen, die samen alle levensfases omvatten. En vervolgens zoekt het verbinding met leefbaarheid en gezondheid. Met digitalisering en de energietransitie. En het document biedt zelfs een antwoord op de vraag hoe we het gaan doen. Hoe we het organiseren. Dat maakt een plan dat in coronatijd is ontstaan een mogelijke aanwinst voor het Nationaal Programma. Een prachtkans om de kansen op werk te verbeteren. En dat is zeker in onzekere tijden bepaald een aanwinst. ·