Bij een plein

Bij een plein

50 jaar Julianaplein. En meer wordt het niet.

Offi ciële openingen zijn gesneden koek voor me. Maar zoals echtscheidingsfeesten veel zeldzamer zijn dan huwelijksfeesten, komen offi ciële sluitingen ook zelden voor. Meestal wordt het oude geruisloos ingeleverd voor het nieuwe, dat dan doorgaans wel met de nodige feestelijkheden wordt gepresenteerd.

Nee, het komt hier nooit af!

Vandaag mocht ik een handje helpen bij een offi ciële sluiting. Op z’n Paasbest gekleed, met een fl atteuze veiligheidshelm, veiligheidslaarzen en een veiligheidshesje. Net als iedereen, dus het viel niet op. Er waren veel mensen. En het was een memorabel moment. Na vij ig jaar trouwe dienst wordt het Julianaplein vandaag defi nitief buiten gebruik gesteld.

Prachtig synchroon drukte ik met burgemeester Koen Schuiling, Hoofdingenieur-directeur Joost de Ruig van Rijkswaterstaat en Hans de Koning, de managing director van Max Bögl Nederland, namens de bouwers, een rode knop in. Er verscheen een banier. Er klonk applaus. En de handeling was verricht.

© Persfotobureau D. van der Veen - Groninger Archieven

Bij een plein

Het Julianaplein is voor veel mensen niet zomaar een plein. Het is een symbool. Zes jaar geleden hield ik mijn installatietoespraak in de Staten van Groningen. Ik besprak de noodzaak van samenwerking in het noorden. We moeten samenwerken om indruk te maken in de rest van het land. Ook als bestuurders de samenhang van hun provincie of gemeente met de buren mochten vergeten. Ook als wij uit het oog zouden verliezen dat Groningen, Friesland en Drenthe samen nog niet de hel van de inwoners van Zuid-Holland hebben, dus dat we elkaar nodig hebben om een beetje indruk te maken, in Den Haag of in Brussel. Ook dan laten onze inwoners zien dat ze al lang voor elkaar hebben gekozen.

Ontroerende ontmoeting

Want elke werkdag opnieuw vond een ontroerende ontmoeting plaats tussen duizenden Groningers, Drenten en zelfs Friezen. Bij ons in Groningen. Op het Julianaplein. Onderweg naar hun werk. Naar hún UMCG, hún Universiteit, hún Hanzehogeschool. En soms zelfs hún Provincie Groningen!

Die ontmoetingsplek is dus vanaf vandaag buiten gebruik gesteld. En hij komt hier ook niet meer terug. Het toekomstige Teletubbielandschap met fl y-overs en tunnels moet garanderen dat het verkeer nooit meer vaststaat op de enige plek tussen Amsterdam en Hamburg waar je voor een verkeerslicht moet wachten. Een impuls voor de bereikbaarheid van het fysieke hart van de noordelijke samenwerking.

Maar, gelukkig voor iedereen die in coronatijden weet dat er behoe e is aan ontmoeting: het verkeer zal altijd weer ergens anders een ontmoetingsplek creëren. De aanpak van de Ring Zuid is een groot en ambitieus project. Een moeilijk project ook. Maar als het straks klaar is, zal er weer behoe e zijn aan nieuwe projecten. Mogelijk met nieuwe, feestelijke buitengebruikstellingen. En nieuwe mogelijkheden om elkaar te ontmoeten. Nee, het komt hier nooit af.

© Persfotobureau D. van der Veen - Groninger Archieven