Redactiecolumn – Fiscale duurzaamheid n

Ik rijd al weer jaren elektrisch. Nee, geen Tesla Caviar ‘Model Excellence 24K’ (met een gelimiteerde oplage van slechts 99 exemplaren), geen Porsche Taycan (goed om te weten dat ‘der Autobauer aus Stuttgart’ vanaf 2028 enkel nog batterijwagentjes gaat maken) en evenmin een Jaguar I-PACE (volgens de fabrikant ‘een volledig elektrische performance SUV’). Nee, ik rijd in een inmiddels al weer bijna vijf jaar oude Hyundai Ioniq electric met toch al weer ruim 250.000 kilometer op de teller. Een auto met het sexappeal van een pindarotsje, maar verder geen kwaad woord over deze Koreaan. Soepel rijdend, betrouwbaar, goedkoop in het onderhoud en nog steeds fiscaal uitermate aantrekkelijk. Al blijf ik het jammer vinden dat het bijtellingspercentage na vijf jaar dolle fiscale pret gehad te hebben per 1 juli fors omhooggaat. En omdat u als dé fiscaal adviseur voor het mkb alles van fiscale autotips weet zal het u niet verbazen dat het trouwe automobieltje binnenkort naar privé gaat verhuizen, om daar nog moeiteloos ten minste tien jaar mee te kunnen.

Toen ik het ding vijf jaar geleden kocht, waren daar vele redenen voor. Zonder uitzondering – ik geef het toe – alle fiscaal. Zo waren daar de investeringsfaciliteiten (voor auto en laadpaal), een lage (erg lage zelfs) bijtelling, geen BPM, geen MRB en misschien – maar dat weet ik niet meer helemaal zeker – een betrekkelijk lage btw-correctie omdat die destijds nog gebaseerd was op de hoogte van de IB-bijtelling. Het milieu dan, zo zult u vragen? Ja, dat was voor mij ook best wel belangrijk geloof ik. In ieder geval bijna net zo belangrijk als het bijtellingspercentage.

Ik durf dat best toe te geven, want ik ben ervan overtuigd dat voor de meeste Nederlanders duurzaamheid nog steeds een ver-van-mijn-bed-show is. Eerst maar eens zien hoe het met de opwarming van de aarde gaat en dan nog: wat is er eigenlijk op tegen als we in de Achterhoek een Bourgogneklimaat gaan krijgen? Diezelfde Nederlander mag je echter altijd – al is het midden in de nacht – uit zijn bed halen voor een fiscaal voordeel. Duurzaamheid is voor velen nog steeds een abstract iets, maar koppel het aan een middel en die abstractie verandert als bij toverslag in een concreet iets, waar zelfs een euroteken voor gezet kan worden.

Dat zal op onze RB dag niet anders zijn. Er zal braaf geapplaudisseerd worden voor verhalen waarin het einde van de wereld wordt aangekondigd en daarom het belang van al dan niet inclusieve duurzaamheid wordt gepredikt, maar de oogjes en de oortjes zullen pas echt van hartstocht gaan glimmen respectievelijk gloeien bij fiscale duurzaamheidsverhalen. Bij voorkeur gegoten in de vorm van een snoepje (lage bijtelling) en niet in de vorm van een tik op de vingers (vleestaks). De ware groene profeten zullen het niet graag horen, maar met de intrinsieke duurzaamheidsmotivatie houdt het nog steeds bepaald niet over.

Is dat erg? Mwah, ik vind van niet. Het doel heiligt de middelen, en dankzij tal van die fiscale stimulansen is het Nederlandse wagenpark in een hoog tempo vergroend, telt Nederland de meeste zonnepanelen per inwoner van Europa, en stappen we in een hoog tempo over van cv-ketel op de warmtepomp. Kost dat geld? Zonder enige twijfel. Maar zolang die fiscale faciliteiten niet als hangmat maar als springplank worden gebruikt, lijkt me dat geen probleem. Ik moet dus niet miepen over de na vijf jaar sterk verhoogde bijtelling, maar gewoon een waterstofauto gaan aanschaffen. Of zoals gezegd de auto overbrengen naar privé. Want er gaat niets boven duurzaam fiscaal voordeel.

Sylvester Schenk is directeur fiscale zaken van het Register Belastingadviseurs en hoofdredacteur van Het Register.