Postępowanie praktyczne

Systemy beizgłowe są szczególnie wskazane u pacjentów, którzy otrzymują przerywaną infuzję roztworów i leków. Łączniki bezigłowe występują w formie pojedynczych korków zamykających światło cewnika lub końcówek zintegrowanych z drenem przedłużającym.

Po przeprowadzeniu procedury wprowadzenia cewnika do światła naczynia jego koniec należy zabezpieczyć łącznikiem bezigłowym, jeśli to możliwe ze zintegrowanym drenem przedłużającym (oddalenie portu wejściowego od światła kaniuli zmniejsza odsetek infekcji i ryzyko mechanicznego podrażnienia żył wywołanego nadmiernych poruszaniem kaniuli).

Jeśli system bezigłowy nie został założony w momencie umieszczenia cewnika w naczyniu należy założyć go podczas kolejnej manipulacji przy cewniku zamiast korka zabezpieczającego

Przed użyciem łącznika bezigłowego należy przygotować go do podłączenia strzykawki/drenu do infuzji: przeprowadzić aktywną dezynfekcję poprzez energiczne, mechaniczne przecieranie łącznika przez 15 sekund przy użyciu gazika zawierającego 70% alkohol izopropylowy lub chlorheksydynę na bazie alkoholu, odpowiedniej do stosowania z wyrobami medycznymi lub przeprowadzić dezynfekcję pasywną, nakładając jednorazowy korek zawierający środek dezynfekujący (np. 70% alkohol izopropylowy, alkohol jodowany).

Po odłączeniu strzykawki/drenu infuzyjnego należy zabezpieczyć łącznik bezigłowy korkiem do dezynfekcji pasywnej lub jeśli nie jest dostępny korek do dezynfekcji pasywnej pozostawić łącznik bezigłowy bez korka typu luer-lock

Wymianę systemu bezigłowego należy przeprowadzić zgodnie z zaleceniem producenta (np. 7 dni; zazwyczaj nie częściej niż co 96 godzin).

Zasady prawidłowego korzystania z systemów bezigłowych

W przypadku wlewu ciągłego stosowanie łączników bezigłowych jako dodatkowego elementu pomiędzy cewnikiem naczyniowym, a zestawem do infuzji są nieznane. Należy upewnić się, że wszystkie złącza typu luer są zabezpieczone, aby zapobiec niezamierzonym rozłączeniom i wyciekom w systemie infuzyjnym.

Należy unikać używania łącznika bezigłowego do przetaczania krwinek czerwonych (RBC) oraz gdy wymagana jest ciągła infuzja roztworów krystaloidów o dużym przepływie (zmniejszają szybkość infuzji).