ANJA IS VRIJWILLIGER IN HART EN NIEREN

door Sam Fish

De Flakkeese Dagen zijn het grootste meerdaagse muziekfestival van Goeree-Overflakkee. Voor de 32ste keer vindt het evenement dit jaar plaats. In zo’n lange tijd is er door de jaren heen natuurlijk wel het een en ander veranderd. Zo begon het ooit als één dag, er is door de jaren heen wat afgewisseld in locaties en dit jaar is het voor de tweede keer een openlucht festival. Maar wat nooit is veranderd is de tomeloze inzet van de vrijwilligers.

Elk jaar doen er gemiddeld tussen de 90 en 110 vrijwilligers mee aan dit muzikale evenement. Dat is dit jaar met 98 vrijwil- ligers niet anders. Eén van die trouwe harde werkers is Anja Kruithof. Sinds 1997 is zij van de partij tijdens de Flakkeese Dagen. En dat terwijl ze de rest van het jaar in Portugal woont.

Anja (61) is geboren in Dordrecht, maar kwam als kind met haar ouders regelmatig naar de camping op Battenoord. “Daar heb ik mijn eerste man leren kennen en ik heb op die manier al snel vrienden gemaakt op het eiland.” In 1996 kwam ze voor het eerst bij de Flakkeese Dagen. “Ik wilde eens zien wat het allemaal was en of het iets voor mij was. Ik heb genoten, echt. Sinds dien heb ik nooit meer een editie gemist.” Sterker nog, een jaar later werd ze vrijwilliger bij Popstichting Jailhouse en daarmee ook de Flakkeese Dagen.

Familie

Door de jaren heen zijn de vrijwilligers als familie geworden voor Anja en haar man Pierre (64). “Ik ging op een gegeven moment in de kraamzorg werken, waardoor ik vaak in het weekend dienst had. Daardoor had ik geen tijd meer om echt vrijwilliger te zijn bij Jailhouse. Maar voor de Flakkeese Dagen bleef ik trouw elk jaar vrij vragen. Sinds juli 2020 wonen Pierre en ik in Pedrógão Grande, Portugal. Dan kom je dus ook niemand meer echt tegen. Natuurlijk blijven we via Facebook in contact met elkaar, maar je spreekt elkaar toch minder. Voor de Flakkeese Dagen blijven we toch elk jaar terug naar Nederland komen. Het is traditie en het is thuiskomen. Als ik iedereen weer zie is het alsof ik een week weg ben geweest, er is werkelijk niets veranderd.”

Anja noemt het een echt familie gevoel. “Dat bleek vorig jaar nog maar extra toen Petra kwam te overlijden. We werden met het hele team ineens nog hechter dan we al waren. Ik wist niet dat dat mogelijk was. Die band die we hebben met alle vrijwilligers, kan ik werkelijk met niets anders vergelijken dan met een familieband. Het is heel mooi om te zien hoe iedereen elkaar elk jaar weer opzoekt tijdens die dagen.”

Maar de Flakkeese Dagen zijn voor veel mensen ook echt een reünie. “Er zijn mensen die zie ik één keer per jaar en dat is tijdens de Flakkeese Dagen. Want sommigen zijn, net als wij, ook van het eiland weg en dan kom je elkaar gewoon niet meer zomaar tegen. Behalve hier, op de Flakkeese Dagen. Dat maakt het een extra feestje.”

Werkzaamheden

Met zoveel vrijwilligersjaren achter de rug heeft Anja al heel wat baantjes gehad tijdens het festival. “WC’s schoonmaken, bardiensten, munten verkopen, kaarten verkopen, noem het maar op. Maar de laatste tien jaar zit ik graag in de porto,” laat ze weten. “Daar verkoop ik afwisselend kaarten en munten. Laat mij maar lekker in dat hokje zitten, ik zit daar helemaal op mijn plek. Ik doe dat nu al zo lang dat ik van de meeste dingen ook wel weet hoe alles werkt. Dus als er iets is kijk ik eerst of ik het zelf kan oplossen. Vaak lukt dat ook wel, maar ik weet ook heel goed wanneer ik het bestuur erbij moet halen. Maar officieel ben ik hetzelfde als de rest: gewoon een vrijwilliger met veel enthousiasme.”

Anja denkt ook wel te weten hoe het komt dat ze ooit de taken binnen de porto naar zich toe heeft getrokken. “Sommige edities zijn echt heel koud geweest. Dan werd er echt heel goed voor ons gezorgd door Nico. Die kwam een kacheltje brengen of bood aan om soep te halen of ander warm eten. Dat iedereen zo goed voor elkaar zorgt, dat siert enorm. Ik heb ooit drie uur in de zeikregen buiten gestaan voor een parkeerdienst. Ik was echt tot mijn onderbroek op nat, toen ben ik eerst thuis gaan douchen. Sinds dien laten we mensen niet meer zo’n lange dienst doen in zulk weer. Dat was geen goed idee. Misschien is dat wel het jaar geweest dat ik zei ‘zet mij maar in die porto’. Ik weet het niet zeker meer, maar het zou me niks verbazen,” zegt ze lachend.

Word ook vrijwilliger

“Ik ben van thuis uit al opgegroeid met het verenigingsleven, dus het ergens bij horen en ergens iets voor doen was voor mij altijd heel normaal. Het vrijwilligerswerk bij Jailhouse en de Flakkeese Dagen was voor mij dan ook vrij snel al een warm bad. Ik zit er natuurlijk al aardig wat jaren bij nu, dus ik weet niet hoe het voor de jeugd van nu is om vrijwilliger te worden. Maar ik merk wel dat nieuwe vrijwilligers altijd meteen worden opgenomen in de groep. Je draagt hetzelfde shirt en je bent er allemaal voor hetzelfde doel en dat schept al meteen een band. Ik kan het iedereen aanraden om ook vrijwilliger te worden bij de Flakkeese Dagen.”