Pleyn maart 2017

“werken en leren op Eimersstaete�

pleYn

Tyara

Het magazine van Pleyade Maart 2017

pleY

Coverfoto Op de leerafdelingen van Subenhara en Eimersstaete zijn de studenten enthousiast onthaald. Zij staan aan het begin van een bijzondere leer- en werkperiode. Een van hen is Tyara Hoeve. Lees het artikel op pagina 12.

Vind een ei. Win een boek!

De kiezer heeft gekozen. Hoe gaan we verder?

Wie met wie? Wanneer gaan ze weer regeren?

De verkiezingsuitslag in Nederland beheerst de landelijke kranten. In Pleyn niets van dat al.

Pleyn houdt het simpel: berichten uit de organisatie Pleyade, verhalen van cliënten, medewerkers, vrijwilligers en interessante informatie.

We hopen dat de lezer merkt dat Pleyade een fijne basis vormt om te wonen of te werken.

Waar ‘koester het contact’ echt iets betekent en waar we fijn met elkaar samenwerken.

2 2

We hebben een leuke prijsvraag. De redactie verloot onder cliënten van Pleyade een GROOTLETTER-exemplaar van het beroemde boek van Hendrik Groen, ‘Pogingen iets van het leven te maken’. Wilt u meedoen? In deze Pleyn is een ei met daarop een cijfer verstopt. Zoek het ei en laat de redactie weten welk cijfer erop staat. Dat kan per post (Postbus 4020, 6803 EA Arnhem), interne post (Redactie Pleyn) of per mail naar redactiepleyn@pleyade.nl

Redactie Pleyn

Inhoud 4 6 7 8 9 10 11 12 14 15 16 18 20 21 22 23 24 26 27 28 29 30 31 32

SamenSpraak Wens in vervulling Meekijken met de behandelaars

Pagina

4

Pagina

28

Raad van bestuur Kerstcadeautje | Kwaliteitskader verpleeghuiszorg Vrijwilligerswerk Metamorfose Eldenstaete gebouw A Leerafdelingen in Subenhara en Eimersstaete Typisch Arnhems Boekentip Lekker eten met Mildred Zuiderveld

Metaformose Eldenstaete A

Brandveiligheid Pleyade

Pagina

12

Dit is mijn hobby Oproep Pleyn | Gezondheid Stichting Europa Kinderhulp Cliëntenraad | Winterfestijn in Elst Levensverhaal: Willy van Halteren Apps & websites | Nieuw Digipleyn Column Brandveiligheid Het verhalenhuis: ‘Caesar de kat’ ‘In de bloemetjes’ | Colofon

Leren van en met elkaar in Subenhara en Eimersstaete

PuzzelPleYn Ten Slotte

33

Gonny

Samen Twee verschillende mensen; ze kennen elkaar niet, maar hebben allebei een band met Pleyade. In SamenSpraak interviewen medewerkers, cliënten en vrijwilligers elkaar.

In deze Pleyn: Gonny van Dijk (75) uit Huissen en Bram van der Wal (24), medewerker ICT. Gonny: “Ik ben Gonny van Dijk uit Huissen. Sinds zes weken verblijf ik bij Pleyade Revalidatie omdat mijn enkel is gebroken. Wie ben jij?”

Bram: “Mijn naam is Bram van der Wal. Geboren in Hengelo Gelderland. Ik woon in Halle-Heide, voorbij Doetinchem. Ik werk nu bijna een jaar bij de afdeling ICT van Pleyade. Daarvoor bij Diafaan.”

Gonny: “Wat doe je bij ICT?” Bram: “Het is heel divers. We komen op alle locaties. Voor de cliënten is het vooral belangrijk dat de hals-alarmering in orde is. Ook de wifi-aansluitingen en bewegingssensoren moeten goed werken. We ondersteunen ook de medewerkers. Zij moeten bijvoorbeeld altijd toegang hebben tot de elektronische cliëntendossiers.

De printers, het internet en de telefoons moeten het doen. We zijn er verantwoordelijk voor dat op de achtergrond alle computers blijven werken. ’s Morgens ben ik op kantoor en ’s middags rijd ik een ronde.”

Gonny “Welke opleiding heb je gedaan?”

Bram: “Die heet Netwerkbeheer niveau 3.

Hoe bent u op de revalidatie terechtgekomen?”

Gonny: “Ik had net bijles gegeven aan mijn kleinkind. Ik stapte uit de bus en hoorde ‘krak’. Mijn enkel was gebroken; ontzettend pijnlijk. Ik kreeg veel medicijnen. Gisteren ging het gips ervan af en langzaamaan moet ik het weer belasten.

4

Spraak

B ram

Ik krijg begeleiding bij het oefenen. Nog een week of vier, vijf te gaan. We hebben op deze afdeling allemaal onze mankementen maar we lachen veel samen en je leert de mensen goed kennen. Ik heb een mooie ruime kamer en zit hier graag.”

Bram: “Wat doet u zoal op uw laptop?”

Gonny: “Vroeger heb ik Duits gestudeerd. Na de universiteit heb ik lesgegeven op een middelbare school. Tegenwoordig ben ik lid van de Historische Kring in Huissen. Ik vertaal oude teksten. Kijk, hier is een akte uit 1577. Als hij klaar is gaat hij online. In het Huissens dialect zitten trouwens elementen van het dialect dat ze in Kleve spreken. Huissen hoorde vroeger bij Kleve.”

Bram: “Doet u dit werk thuis ook?”

Gonny: “Ja, het is heel leuk. Heb jij hobby’s, Bram?”

Bram: “Ik zit vooral achter de computer maar ik heb nog een hobby: Cross-auto’s en cross-motoren. Dit jaar ga ik met mijn vriendin de ‘Garbage Run’ rijden: 800 kilometer van Kassel in Duitsland naar Bratislawa in Slowakije, met een cross-brommer die maar 40 kilometer per uur rijdt. Het wordt een avontuur.”

Gonny: “Hoe zie jij je werk in de toekomst?”

Bram: “We verzetten bij ICT veel afwisselend en uitdagend werk.

Voorlopig hoef ik me niet te vervelen en ik wil hier graag blijven werken. Vooral bij de mensen thuis komen vind ik leuk, dat geeft mijn werk meerwaarde. Hoe ziet u de toekomst?”

Gonny: “Ik heb een heerlijk druk leven en dat wil ik weer oppakken.”

Bram: “Nu ik hier toch ben, kan ik nog iets voor u doen?”

Gonny: ”Ja, graag. Als mijn telefoon gaat, trilt hij alleen. Er komt geen geluid uit. Kun je er even naar kijken?”

Bram: “Dat zal ik wel even verhelpen.”

55

“Ik zou nog zo graag…”

Wens in vervulling Nog eens een biertje drinken in mijn oude stamcafé.

Een eindje fietsen over de Hoge Veluwe. Ouderen dromen wel eens stilletjes over een wens, die ze graag nog in vervulling zouden zien gaan. Maar dit te realiseren of te bekostigen lijkt onmogelijk. Soms is het echter alleen een kwestie van logistiek en goede begeleiding en hoeft het geen vermogen te kosten.

Daarom zal Pleyade elk kwartaal een ingediende wens proberen te vervullen. Soms gebeurt dat met behulp van een andere organisatie of stichting, zoals bijvoorbeeld stichting Vrienden van Pleyade. Pleyn doet verslag van zo’n dag met een gouden randje.

Wensen kunt u sturen naar: Pleyade t.a.v. Redactie Pleyn Postbus 4020 6803 EA Arnhem of via de interne post.

Mailen kan ook: redactiepleyn@pleyade.nl

6 6

De heer Joop Stein, bewoner van Eldenstaete leest graag De Telegraaf, heeft dat vroeger altijd gedaan maar de laatste tijd is het er niet meer van gekomen. De redactie van Pleyn ontving hierover een berichtje en wilde de wens namens Pleyade graag vervullen: de heer Stein krijgt vanaf 1 maart zijn lievelingskrant een paar maanden in de bus.

Joop Stein was verrast met het exemplaar van de Telegraaf dat hij door teamhoofd Ad van de Wal aangeboden kreeg. Hij vertelde bij ontvangst van de krant dat hij vroeger abonnee is geweest. Zijn gezichtsvermogen is verminderd maar de koppen kan hij in ieder geval goed lezen en met behulp van zijn leesbril zal de rest hopelijk ook geen probleem zijn.

“Heel attent!,” zei bij ontvangst van de krant.

Teamhoofd Ad van de Wal biedt de Telegraaf aan

Meekijken met de behandelaars Een werkdag van Angelique Schellekens, creatief therapeut Angelique werkt al 25 jaar bij Pleyade, waarvan de laatste acht jaar als creatief therapeut.

Ze werkt met cliënten op alle locaties van Pleyade. De vakgroep creatieve therapie valt onder het psychosociaal team. In dit team werkt Angelique samen met de psychologen, maatschappelijk werker en geestelijk verzorgers.

Angelique 09.00 uur: Mijn werkdag start op het kantoor van de creatief therapeuten op Eldenstaete. Daar is tijd en ruimte om te overleggen met mijn directe collega Dianne Elders, beeldend therapeut. We bespreken met elkaar hoe de behandelingen verlopen en geven elkaar advies en feedback. Voordat ik naar een cliënt ga, lees ik altijd de rapportage in het cliëntdossier, zodat ik weet hoe het de afgelopen dagen is gegaan.

10.00 uur: Op weg naar de eerste cliënt. Als creatief therapeut werk je altijd individueel met de cliënt, omdat iedere hulpvraag persoonlijk is. Je moet hierbij denken aan hulpvragen op het gebied van verwerkings- of acceptatieproblematiek, vragen op het gebied van zingeving, angst, somberheid en onbegrepen gedrag.

Je werkt bijna altijd in een ‘medium’. Dat kan zijn beeldend, drama, muziek, spel of audio. Dit gebruik je als hulpmiddel om samen met de cliënt naar het doel toe te werken dat je wilt bereiken.

“

“Woorden kunnen niet altijd zeggen wat beelden laten zien”.

Voor onze doelgroep is het soms best eng om met materialen te werken.

Vaak zeggen mensen: ”ik ben niet creatief, dat kan ik niet”. Dus het is belangrijk dat je cliënten laagdrempelig laat kennismaken met de materialen.

Vaak doe je dit samen en dat versterkt ook de vertrouwensrelatie die je opbouwt. Een behandeling duurt 45 minuten tot een uur. Dat betekent dat ik in de ochtend meestal twee mensen kan zien, rekening houdend met het voorbereiden en afronden van de behandeling. Ook moet ik de planning in de gaten houden om op tijd op een andere locatie te kunnen zijn.

13.00 uur: “Gedurende een werkdag kan het dus zijn dat ik bij vijf cliënten kom en in vijf verschillende media werk. Bij de eerste cliënt werk ik bijvoorbeeld met muziek, omdat deze cliënt zijn emoties bespreekbaar kan maken bij het luisteren naar specifieke muziek.

De volgende cliënt voelt zich na een beroerte niet begrepen door zijn omgeving en beleeft zijn ziektebeeld op een heel andere manier.

Deze cliënt uit zich door middel van de kleuren van het schilderspalet.

En op naar de volgende cliënt, met dementie, ‘beeldend uiten’ die door zijn gedrag onrust veroorzaakt bij de medebewoners. Samen met de cliënt en zijn omgeving ga ik op zoek naar mogelijkheden en interesses die voor voldoende afleiding kunnen zorgen.

Gedurende een werkdag is er veel afwisseling en moet dus je schakelen tussen verschillende hulpvragen. Ik zeg altijd dat het een groot voorrecht is, om als creatief therapeut steeds individueel met onze cliënten te mogen werken. We sluiten aan bij het multidisciplinair overleg en gedragspreekuur. We zorgen ervoor dat onze doelen in het zorgleefplan staan en houden na elke behandeling de rapportage bij in het cliëntdossier.

16.30 uur: Einde van de werkdag; voldaan naar huis, van de lichtpuntjes genietend die ik vandaag weer heb mogen bereiken met de cliënten en mijn collega’s.

77

Raad van bestuur

Het voorjaar is begonnen! Wat kunnen we daar naar uitkijken; de ontluikende natuur, langere dagen en mooi weer geven vaak nieuwe energie. Ook in Den Haag is nieuwe energie te verwachten. De verkiezingen zijn geweest; wie weet wat voor nieuwe ontwikkelingen voor de ouderenzorg ons dat gaat brengen. Maar wat het ook is, Pleyade kiest ervoor om zoveel mogelijk een eigen koers te varen. Ook dit voorjaar zijn er veel ontwikkelingen binnen Pleyade. Bij een aantal in het bijzonder wil ik graag stilstaan.

Nieuwe zorggezellen Pleyade werkt nog steeds aan een unieke ontwikkeling in de ouderenzorg: met de zorggezellen creëren we ruimte en tijd voor onverdeelde aandacht. De tweede selectieronde voor een nieuwe club enthousiaste zorggezellen heeft plaatsgevonden en ook nu weer zijn we erg tevreden over de reacties. Ik heb er alle vertrouwen in dat binnenkort de cliënten van de overige locaties van Pleyade kunnen genieten van `hun` zorggezellen.

Ruimte voor talent Het is al vaker gezegd maar daarom niet minder waar: zonder betrokken medewerkers kan de zorg aan de cliënten niet worden geleverd. Ik waardeer de inzet waarmee de medewerkers liefdevolle zorg verlenen aan onze cliënten.

8 8

Dat is een van de redenen geweest om enige tijd geleden een oproep te doen aan het talent binnen Pleyade. Een groep van vijftien gedreven medewerkers uit zeer diverse afdelingen gaat periodiek met mij en elkaar in gesprek over Pleyade-brede onderwerpen. Dit vind ik inspirerende bijeenkomsten. Ook krijgen ze de ruimte om bij elkaar en verschillende organisatieonderdelen een kijkje te nemen. Op deze manier leren wij van elkaar.

Café van de toekomst In de vorige Pleyn was te lezen dat we in 2016 de strategie van Pleyade hebben herschreven. Tijdens de voorbereiding hiervan is het idee ontstaan om regelmatig themabijeenkomsten te organiseren voor teamhoofden, managers en medewerkers.

De feedback en ideeën die we hier krijgen kunnen we gebruiken voor de verdere ontwikkeling van Pleyade. De bijeenkomsten noemen we het ‘café van de toekomst’ en de eerste vond in februari plaats. Op Digipleyn is te zien wanneer de volgende zijn gepland. Medewerkers zijn, mits afgestemd met hun teamhoofd, van harte welkom als er een onderwerp op de agenda staat waarover ze willen meepraten.

een drukbezochte tweede selectiedag van nieuwe zorggezellen

Kerstcadeautje Eind 2016 kregen alle cliënten van Pleyade een warme fleecedeken als kerstcadeautje. Deze viel goed in de smaak; we hebben veel leuke reacties van cliënten gekregen!

Kwaliteitskader verpleeghuiszorg vastgesteld Kwaliteit van zorg is een populair onderwerp aan de talkshowtafels en in de media. Het is een onderwerp waar iedereen een mening over heeft. Politici en bekende Nederlanders discussiëren er graag over. Denk bijvoorbeeld aan het manifest van Hugo Borst en Carin Gaemers voor betere zorg, of het pact ‘Waardig ouder worden’ van de het CDA, de ChristenUnie en de SP.

Tijdens winterse wandelingen komen de dekens goed van pas

Het Kwaliteitskader verpleeghuiszorg helpt in de discussie over kwaliteit van zorg. In het 41 pagina’s tellende boekje wordt uitgelegd wat goede zorg is. En ook wat een organisatie zoals Pleyade geregeld moet hebben om die te kunnen verlenen. Zorginstituut Nederland (een onderdeel van het Ministerie van Volksgezondheid, Welzijn en Sport) heeft het kwaliteitskader in januari gelanceerd. Het zorginstituut hakte belangrijke knopen door, nadat het ministerie, de inspectie, cliëntenorganisaties, zorgverzekeraars en zorgorganisaties het niet volledig eens werden over de inhoud.

Het kwaliteitskader stelt dat de cliënt als mens altijd het vertrekpunt moet zijn. De zorg en ondersteuning voor de cliënt moeten geheel in het teken staan van de behoefte van de cliënt. Maatwerk dus.

Daarnaast moet sprake zijn van veilige zorg.

Dan kunt u denken aan medicatie, het voorkomen van valpartijen en goede dossiers.

Verder wordt in het kwaliteitskader veel aandacht besteed aan wat van een organisatie verwacht wordt. Zo zijn er normen opgenomen over het aantal verzorgenden en is het de bedoeling dat organisaties meer van elkaar gaan leren. Tot slot staat beschreven hoe de kwaliteit gemeten moet worden.

Met het kwaliteitskader kunnen zorgorganisaties de zorg verder verbeteren. De inspectie ziet toe op de zorgorganisaties aan de hand van het kwaliteitskader. En de financiers gebruiken het kader om te bepalen hoeveel geld de zorgorganisaties krijgen.

Pleyade gaat zich de komende tijd verder verdiepen in het kwaliteitskader, om te bekijken wat het betekent en wat ervan geleerd kan worden.

De complete tekst van het kwaliteitskader verpleeghuiszorg is te lezen op: www.zorginstituutnederland.nl/werkagenda/ publicaties/publicatie/2017/01/13/kwaliteitskader-verpleeghuiszorg

99

Vrijwilligerswerk bij Pleyade “Ik heb mijn bestemming al dik en dubbel gevonden”

In gesprek met een van de vele vrijwilligers bij Pleyade Peter van den Broek (64) is ruim twee jaar vrijwilliger bij Eldenstaete. In 2014, ontving hij van de burgemeester van Arnhem de onderscheiding ‘Vrijwilliger van het jaar’ voor zijn verdiensten.

Vier keer per week is hij een dagdeel in of rond Eldenstaete te vinden. Sinds kort neemt hij ook zijn hondje Snoepie, een Maltezer puppy, mee.

Waaruit bestaat uw vrijwilligerswerk?

“Er zijn nu acht mensen die ik bezoek. Ik ga eropuit met de duofiets of scootmobiel of we gaan wandelen. Laatst ben ik met een cliënt, die slechtziend is, naar het station in Arnhem gegaan.

Daar speelde hij op de vleugel die daar staat. Het was een bijzonder uitstapje.

Ook speel ik op deze locatie met enkele andere cliënten het spel Boccia. Dat lijkt op jeu de boules of koersbal. Van de plaatselijke Boccia-vereniging hebben we de rode, witte en blauwe ballen gekregen. Erg leuk.”

Vier keer per week, dat is heel wat. Hoe ziet uw dag eruit?

“Ook buiten Pleyade doe ik nog vrijwilligerswerk.

Elke ochtend ben ik tussen half zeven en negen uur bij de voetbalvereniging om schoon te maken. Na mijn twee uurtjes huishoudelijk werk thuis ga ik nog buiten ‘prikken’, rotzooi opruimen. ’s Middags ben ik hier. Ook ben ik scheidsrechter bij de KNVB. Als vrijwilliger bij de jeugd en senioren.

In het weekend fluit ik de competitie, maar dat is betaald werk.”

Wat drijft u?

“Het belangrijkst vind ik ‘genieten’. Ik geniet enorm als anderen genieten. Mijn vrouw en ik hebben een zoon en een dochter. Mijn dochter (36) is verstandelijk beperkt en wij hebben tot haar twintigste thuis voor haar gezorgd. Mijn vrouw is nu lichamelijk gehandicapt. Mijn werk bestaat uit mantelzorgen en vrijwilligerswerk en ik ben er gelukkig mee.”

10

Peter met hondje S

noep ie

Hebt u betaald werk gehad?

“Ja, ik heb onder andere 40 jaar bij Heinz in Elst gewerkt als machine operator. Bij een reorganisatie gingen alle ouderen eruit. Ik moet nog een keer per maand solliciteren. Ik vind eigenlijk het niet erg dat het zo is gelopen want ik heb mijn bestemming al dik en dubbel gevonden.”

Hoe kijkt u zelf naar uw vrijwilligerswerk?

“Eigenlijk zie ik het zo: wat de mensen uit de handen laten vallen, raap ik op. Ik groei nog steeds en ik leer elke dag bij. En nu heb ik Snoepie. De mensen vinden het leuk als ik hem meeneem.

Ik heb veel plannen. Met de slechtziende pianist wil ik graag naar de bioscoop om een systeem uit te proberen waardoor hij via een koptelefoon kan horen wat in de film gebeurt. Ook is er een cliënt die vroeger scheidsrechter was. Ik wil hem meenemen naar de middenstip van Eldenia, laten tossen en het beginsignaal laten fluiten. Dat zou genieten zijn.”

Metamorfose Eldenstaete gebouw A In het najaar kreeg Cora van Tiem, teamhoofd zorg, het aanbod om het pleintje op de begane grond en een slaapgang van de woning voor jongdementerenden een drastische metamorfose te laten ondergaan.

De medewerkers van de woningen hebben een voorstel geschreven. Cliënten hadden behoefte aan een ruimte waar zij samen kunnen zijn. Een gezellige ruimte met mogelijkheden voor activiteiten, een kaartje leggen, samen eten of een feestje vieren.

In samenwerking met Eline Huibers en Frank Stroeken van Holland Art Group is het pleintje prachtig opnieuw ingericht.

Compleet met barretje, een grote leestafel en ‘Arnhemse’ wandbekleding. Maar ook de kale slaapgang met zijn lichte saaie muren werd omgetoverd tot een levendig straatje, met voor iedere cliënt een eigen herkenbare voordeur.

Onder het genot van een advocaatje en wat te knabbelen werd het nieuwe pleintje tijdens de opening omgedoopt tot ‘Het Buurthuis’.

De dank van medewerkers en cliënten gaat uit naar Eline en Frank. Zonder hun creatieve brein en inzet hadden was dit nooit gerealiseerd.

11 11

Bij Pleyade kun je werken en leren tegelijk Leren van en met elkaar

Op de locaties Subenhara en Eimersstaete zijn in februari nieuwe leerafdelingen van start gegaan. Beide locaties hebben hun eigen aanpak maar het doel is eenduidig: leren en werken in de praktijk, met coachende werkbegeleiding van Pleyade en ondersteuning in het leerproces vanuit de school. Deze formule is klaar voor de toekomst en biedt alleen maar voordelen, ook voor de cliënt.

Op 16 februari is de afdeling somatiek van Subenhara in Zevenaar officieel geopend als leerafdeling. Leerlingen en stagiairs werken binnen één afdeling van Subenhara. Zij leveren de totale zorg, met op de achtergrond de werkbegeleiders. Ze leren van en met elkaar. Zo leren zij zelfstandig te functioneren en ervaren de verantwoordelijkheid die daarbij hoort.

Om de studenten naast het praktisch bezig zijn ook de koppeling naar de theorie kunnen laten maken, zijn speciale faciliteiten ontwikkeld. Zo is er een ruimte gecreëerd waar eenmaal per week een docent van het Graafschap College te Doetinchem de studenten komt ondersteunen in hun leerproces.

“De verzorgenden zijn geschoold tot werkbegeleiders en krijgen volledige ondersteuning bij het begeleiden van studenten,” aldus Harma.

In het najaar van 2016 is het idee ontstaan om een leerafdeling te ontwikkelen. Roeland Kelia (verpleegkundig specialist) en Harma Murman (geriatrie verpleegkundige) zijn de initiatiefnemers. Beiden hebben een onderwijsachtergrond en vanuit hun enthousiasme om op te leiden zijn ze voortvarend aan de slag gegaan. Binnen enkele maanden was de leerafdeling een feit.

In november 2016 heeft Subenhara de eerste student MBO maatschappelijke zorg mogen verwelkomen. In februari zijn nogmaals zeven gemotiveerde studenten gestart aan hun stageperiode op de leerafdeling. Zij studeren voor helpende, verzorgende of verpleegkundige.

Harma: “De leerafdeling moet een plek zijn waar studenten nadrukkelijk met zorginhoud bezig zijn en in toenemende mate zelfstandigheid en verantwoordelijkheid leren dragen. Een positieve bijkomstigheid is dat bewoners door de extra harten en handen ook meer aandacht krijgen.”

12 12

De eerste indruk van een student: ”De ontvangst was goed. Iedereen vond het leuk dat we kwamen, zowel bewoners als collega’s. De afdeling vind ik erg gezellig en er heerst een open sfeer. Er is ruimte voor iedereen.”

Mevrouw van Uum, leerling Fleur en Mevrouw Jansen tijdens de officiële openingshandeling

Leerling aan het werk op Eimersstaete Op Eimersstaete is de leerafdeling 13 februari van start gegaan. Op deze locatie vormde de samenwerking en met ROC Rijn-IJssel de basis. Een kick-off en een gezamenlijke intentieverklaring gingen eraan vooraf. De 1e en 2e jaars-studenten volgen een opleiding voor Dienstverlening, niveau 2 en Verzorgenden, niveau 3. Tot de zomervakantie is dit een pilot. Daarna is het de bedoeling dat meer locaties van Pleyade een leerafdeling krijgen.

De studenten volgen gezamenlijk lessen in het naastgelegen kerkgebouw, dat Pleyade voor een aantal uren per week huurt. Daarnaast krijgt ieder individuele begeleiding op maat. De jongste student is 16 jaar. Ze hebben een heel diverse achtergrond en brengen op die manier iets mee ‘van buiten’. Dat is een voordeel, zowel voor de cliënten als voor de vaste medewerkers. Jong en oud leren van elkaar. Omdat de studenten de hele week op de afdeling zijn, worden ze echt onderdeel van het team.

Carola Schmitz is teamhoofd van Eimersstaete, een locatie voor mensen met dementie, en Ad Dominicus is gebiedsmanager. Beiden zijn bijzonder te spreken over de nieuwe leerafdeling en de voordelen, die de werkwijze biedt voor alle partijen.

Carola: “We hebben de verplichting aan de maatschappij om in ons vak op te leiden.

De laatste jaren heeft dat te weinig aandacht gekregen. Bezuinigingen voerden de boventoon maar nu komt weer geld beschikbaar voor de ouderenzorg, nadat er in de media veel aandacht aan geschonken is. Wij willen ook graag benadrukken dat het gewoon leuk is in de ouderenzorg en we stellen de cliënten op een goede manier centraal. Die hebben eigen regie. Normen en waarden krijgen de studenten ook mee en we spreken hier de cliënten gewoon met ‘u’ en ‘mevrouw’ of ‘mijnheer’ aan. Daarnaast is Eimersstaete een ontzettend leuke locatie, niet te groot en middenin de wijk.

Ik denk dat ze hier veel meer leren dan wanneer ze een hele dag op school zitten.”

“

Ad: “Om in de toekomst ook voldoende medewerkers te hebben is dit een uitgelezen kans. We ‘creëren’ onze eigen medewerkers. Vernieuwen en verjongen zijn sleutelwoorden en we willen graag die cultuuromslag maken: de ouderenzorg is wel leuk! We hebben daar als organisatie veel jonge mensen voor nodig. Ook veel andere organisaties hebben behoefte om een praktijkleerroute op te starten. Pleyade kan hierin een voorbeeldfunctie vervullen.

We vinden het daarnaast belangrijk dat de visie van onze organisatie is verweven in het opleidingsplan. Dus ‘koester het contact’ is ook hier belangrijk. Net als eigen regie van de cliënt en oprechte aandacht en belangstelling.”

13 13

Typisch Arnhems Het Nederlands Openluchtmuseum Heerlijk ronddwalen in het verleden. Geuren opsnuiven, geluiden van vroeger horen en herinneringen delen. Genieten van lekkernijen van vroeger, een ritje met de tram of rondsnuffelen in een winkeltje.

Een dagje op pad in het Openluchtmuseum in Arnhem-Noord is een bijzondere belevenis, terwijl alles wat je ziet over het gewone dagelijkse leven gaat.

Aan het eind van de negentiende eeuw veranderde Nederland in een razend tempo.

De industriële revolutie bracht vooruitgang en welvaart, maar Uitzicht op authentieke huisjes oude ambachten en tradities dreigden verloren te gaan. Het museum ‘vangt de geschiedenis’, zo lees je in de gids die bezoekers kunnen aanschaffen. Authentieke gebouwen, voorwerpen en ware verhalen, van twee eeuwen geleden tot heel recent. Opgericht in 1912 en voor het publiek toegankelijk in 1918 is het Nederlands Openluchtmuseum uitgegroeid tot een van de best bezochte musea van Nederland.

Het Openluchtmuseum is gevestigd op voormalig landgoed De Waterberg. Twee gebouwen die bij het landgoed hoorden, staan nog steeds in het museum.

De witte boerderij is het oudste gebouw van het museum. Het stond er al voor 1825. De boerderij is nu in gebruik als dienstgebouw. Achter de witte boerderij staat een tweede gebouw, dat in 1857 als dubbele woning werd opgetrokken.

14 14

In het huis bevinden zich twee museale hoogtepunten: de Hindelooper kamer en de rosmolen voor het grutterijbedrijf.

In 1899 kocht de Gemeente Arnhem het grootste deel van Sonsbeek, waaronder de Waterberg. In 1914 werd hiervan 28 hectare in erfpacht gegeven aan de Vereniging ‘Het Nederlandsch Openluchtmuseum’.

Er valt een boek vol te schrijven over wat op het terrein te zien is, maar beter is om er naartoe te gaan.

Dat deden ook de cliënten van Pleyade, samen met de kunstcommissie PAUW. Lees het verslag hiernaast.

Er is zoveel te zien, dat misschien één bezoek niet genoeg is. Zeker voor wie ook de bibliotheek en de exposities wil zien.

Alle informatie is te vinden op www.openluchtmuseum.nl Adres: Hoeferlaan 4, Arnhem Entree volwassene: € 19,00, begeleider rolstoel gratis.

Bezoek aan het Openluchtmuseum 12 januari 2017 De kunstcommissie PAUW organiseerde een uitstapje naar het Openluchtmuseum.

Er was veel enthousiasme om mee te gaan. De commissie was beducht voor bar winterweer maar dat viel mee en de verwachte regen bleef gelukkig uit. ‘s Middags kwamen de eerste busjes aanrijden.

Veel cliënten hadden uit voorzorg het rode fleecedekentje uit het kerstpakket omgeslagen. Het zag er heel vrolijk uit.

Een cliënt vroeg: “Is de plaggenhut er nog?” Voor hem was dat een heel bijzonder gebouw. De ontvangsthal was overvol.

De ijsbanen bij de ingang werden druk gebruikt. Het was een oer-Hollands plaatje.

In de sfeervolle kasteelboerderij werd koffie met appeltaart geserveerd. Na een welkomstwoord van Richelle Onink van de kunstcommissie en Floor de Vroome, de bestuurder, ging iedereen op pad. De groep van ongeveer 70 mensen verspreidde zich over het terrein. Er was veel te zien.

De cliënt die graag naar de plaggenhut wilde, bleek even later wat teleurgesteld.

Hij was tot het einde van het park geweest en kon niets vinden. Richelle was bereid om nog eens mee te zoeken. Samen sloegen ze de plattegrond erop na en na een stevige wandeling bergop en via een modderig, en voor rolstoelen moeilijk begaanbaar pad bergaf, stonden ze eindelijk bij de plaggenhut of ‘daglonershut’.

Boekentip De plaggren hut Het is bijna niet voor te stellen dat mensen woonden in deze hut, nauwelijks meer dan een overdekte kuil. Plaggenhutten zijn opgebouwd uit heideplaggen. In de veengebieden in Noord-Nederland waren ze het thuis voor de allerarmsten zonder vast werk, zoals de dagloners in de veenkoloniën.

De vrijwilligers hebben zich erg ingespannen om er een mooie middag van te maken. Het was een bijzondere dag en iedereen heeft fantastisch meegeholpen.

De heer Eilander over de plaggenhut in het Openluchtmuseum: “Als vrachtrijder moest ik de plaggen leveren. Men vroeg me of ik wilde meehelpen met de bouw. Dat heb ik met veel plezier gedaan. Ik heb zelfs in de hut geslapen om de bouwmaterialen te bewaken. Ik was waarschijnlijk de laatste bewoner van deze hut.”

‘Een man die Ove heet’ - van Fredrik Backman Ove lijkt op het eerste gezicht een knorrige man die graag de controle heeft over van alles, met name over ‘het woonerf’. Als hij het ergens niet mee eens is, zegt hij dat. Als je Ove om hulp vraagt moppert hij eerst maar doet intussen wat je wilt. Er schuilt echter een diepere tragedie achter deze façade en daar kom je tijdens het lezen achter.

Ove is zo’n beetje klaar met z’n leven en wil er daarom uitstappen. Er komt echter iedere keer iets tussen, zoals nieuwe buren (die niet met een aanhanger achteruit kunnen rijden) of een man die op de spoorrails valt. Hij heeft iets tegen mannen in witte overhemden maar blijkt daar goede redenen voor te hebben.

‘Een man die Ove heet’ is een boek dat moeilijk is weg te leggen. Het is goed geschreven, hilarisch en aangrijpend, hartverwarmend, ontroerend, en ook vol humor.

Schrijver is Fredrik Backman, een Zweedse dertiger (1981), auteur en populair blogger.

Nederlandstalig Paperback 2016 Er bestaat ook een DVD van de verfilming van dit boek.

Richelle Onink en de heer Eilander

15 15

Lekker eten met Mildred

Boodschappenlijstje aa rdappel-kaas pannenkoek (voor 3 4 personen)

500 gram geraspte aa

rdap pel

1 geklutst ei

1 rode ui, fijngesnipp

75 gram sp ekblokjes

1 eetlep el bloem

erd of ham reepjes

1 theelepel ko riander

, fijngehakt

60 gram geraspte ou

de kaas

2 eetlep el olijfolie

snufje zout, peper en enkele dr up pels Mag

cajunkruiden gi

1 dl volle yoghur t of

16

kwark

Binnenkort is het Pasen. Ik heb hier twee heerlijke recepten voor bij een gezellige Paasbrunch. U kunt ze van tevoren maken. Vul het aan met vers afgebakken minibroodjes en kaasjes en iedereen kan aan tafel.

Bereiding aardappel-kaaspannenkoek

8

Schil de aardappelen, afspoelen en raspen, dan goed afspoelen en laten uitlekken op keukenpapier of schone theedoek. Dep droog.

Meng de aardappels, ei, ui, bloem, koriander, kaas, peper, zout, cajunkruiden, Maggi en spekblokjes in een schaal (bak de spekblokjes even aan en laat ze uitlekken voordat je ze door mengsel doet i.v.m. vocht).

Verwarm de olie boven een matig vuur in een pan met een antiaanbaklaag.

Spreid het aardappelmengsel uit over de bodem van de pan en laat het 15 minuten zachtjes bakken.

Zet de pan daarna nog 20 minuten op 160 graden in oven en 10 minuten onder de voorverwarmde grill tot de bovenkant goudbruin is en de pannenkoek door en door gaar.

Snijd de pannenkoek in taartpunten en serveer ze met een schep yoghurt/kwark erop met daarin een takje peterselie.

Frittata: Benodigdheden voor 2 personen • 6 grote eieren • 2 eetlepels gehakte peterselie • geraspte schil van 1 citroen • het sap van 1/4 citroen • 2 eetlepels geraspte Parmezaanse kaas • 180 gram gepelde garnalen • een flinke klont boter • olijfolie • 1/2 gedroogde rode Spaanse peper • snufje zout en peper

Bereiding: Verwarm de oven voor op 220 graden, gasovenstand 7.

Klop in een kom de eieren met een snufje zout en peper los en doe er de peterselie, citroenschil, citroensap en Parmezaanse kaas bij. Hak de helft van de garnalen in grove stukken, laat de rest heel en gooi alles in de kom.

Verhit de boter met een flinke scheut olijfolie in een kleine zware ovenvaste pan met anti-aanbaklaag en schenk het eiermengsel erin.

Zet het mengsel op een matig vuur. Roer het gedurende 1 minuut langzaam door elkaar en zet de pan daarna in de oven. Bak de frittata 4 - 5 minuten, tot hij goudkleurig begint te worden. Hij zal een beetje rijzen, zodat hij heerlijk luchtig wordt.

Strooi de Spaanse peper erover en schuif hem op een bord. Serveer de frittata met een eenvoudige rucolasalade, en/of met de aardappelpannenkoek en een goed glas wijn

17

Pleyade biedt op verschillende locaties zorg aan cliënten met dementie. Wat veel mensen niet weten is dat door verschillende oorzaken bij een aantal van deze cliënten complexe gedragsproblemen kunnen ontstaan. Op Zuiderveld, een wooneenheid binnen Eldenstaete, wordt sinds drie jaar gespecialiseerde zorg verleend aan deze groep cliënten. Met succes, want Zuiderveld is inmiddels een begrip in Nederland.

Zuiderv Jos Reinders, EVV’er op Zuiderveld, weet veel van gedragsproblematiek. “Deze problematiek is niet altijd alleen het gevolg van de dementie en/of omgevingsfactoren, maar ook door bijvoorbeeld lichamelijke stoornissen, hersenletsel of al aanwezige persoonlijkheidsstoornissen. Soms waren er traumatische gebeurtenissen in het verleden.

Het waren juist die cliënten die binnen de verschillende locaties voor ernstige problemen zorgden,” zegt Jos. “Het was moeilijk de juiste behandeling en benadering te bepalen.

Er werden allerlei noodgrepen uitgehaald om de complexe gedragsproblemen onder controle te krijgen. Meestal zonder resultaat.”

In sommige gevallen was de cliënt een gevaar voor zichzelf en zijn of haar omgeving.

Jos: “Complete woonkamers, slaapkamers en meubilair werden gesloopt, zelfs ruiten moesten het ontgelden. Medecliënten en medewerkers moesten in veiligheid worden gebracht. De nasleep van zo‘n situatie was ingewikkeld. Het kostte veel tijd, energie en geld om de situatie weer onder controle te krijgen. Ook de families van de cliënt in kwestie en de medecliënten werden hiermee geconfronteerd.”

18 18

Op Eldenstaete bestond al wel een woning waar personen met dergelijke problemen verbleven maar het was moeilijk om medewerkers te vinden die hier wilden werken. Dit was de situatie tot februari 2013.

“

.... wat de cliënt nodig heeft: rust, veiligheid en structuur

Jos: ”Een aantal nieuwe medewerkers heeft toen de handen ineengeslagen.

Op geheel eigen kracht en met eigen – financiële- middelen heeft het team ervoor gezorgd dat de woonomgeving past bij wat de cliënt nodig heeft: rust, veiligheid en structuur. Jos: “Ook waren er familieleden die meubels hebben geschonken die geschikt zijn voor de cliënten. Zuiderveld ontving een donatie waarvan belangrijke spullen zijn aangeschaft waar we nog steeds profijt van hebben. Het gevolg is een zeer prikkelarme en veilige woonomgeving voor cliënten.”

Naast een op de cliënt ingerichte woonomgeving is er nog een belangrijke voorwaarde om onder alle omstandigheden toch goede zorg te bieden aan cliënten met complexe gedragsproblemen en dat is een goed team.

veld

Gespecialiseerde woning voor gedragsproblematiek

Jos vertelt: “De medewerkers kijken altijd vanuit de cliënt en vertalen dat dan ook zo naar de buitenwereld. Er staat nu een team waar Pleyade trots op mag zijn! Een team dat zich dagelijks met 100 procent inzet om zorg en begeleiding te geven aan een twaalftal cliënten.”

De inspanningen van het team, het teamhoofd, de behandelaren, en adviseurs zorg en bemiddeling hebben ertoe geleid dat Zuiderveld niet alleen bekend is geworden binnen Pleyade maar ook in de hele regio en het laatste half jaar zelfs daarbuiten.

“

“We werken nauw samen met het Rijnstate, Propersona, thuiszorg en andere zorgorganisaties die een beroep doen op onze ervaring.”

Jos kijkt positief naar de toekomst: “Bij het verder investeren in deze club met fantastische medewerkers is Pleyade ervan verzekerd dat we cliënten met complexe gedragsproblemen in Zuiderveld de best passende zorg kunnen blijven bieden: een omgeving met rust, veiligheid en structuur.”

Jos

19 19

Dit is mijn hobby

Handen ineen voor Gambia Monique Meuleman is werkzaam als verpleegkundige bij locatie Lobede in Tolkamer.

Via haar werk is zij jaren geleden in contact gekomen met Shanna Sowe en zij zijn vriendinnen geworden. Monique en Shanna houden van hun werk en hebben daarnaast een grote hobby: Gambia, een land in West-Afrika. Shanna is inmiddels getrouwd met een Gambiaanse man. Monique vertelt enthousiast: “Wij zijn bestuursleden van de stichting ‘Handen ineen voor Gambia’. De doelstelling van de stichting is het bevorderen van onderwijs en medische verzorging van kinderen en ouderen in het dorp Latrya en omgeving. Twintig jaar geleden zijn we gestart met een kleuterklasje met 35 leerlingen. Nu is het project uitgegroeid tot drie kleuterklassen en vijf lagere schoolklassen met bijna 800 leerlingen.

20 20

Belangrijk is ook de medische post die gerealiseerd werd. Eerst was het een zaaltje met zes bedden. Nu staat er een volledig medisch centrum met achttien bedden, een apotheek en een laboratorium. Er sterven inmiddels geen kinderen of volwassenen meer aan de gevreesde ziekte malaria. Zwangere vrouwen kunnen op hygiënische manier bevallen.

Eens per maand is er een consultatiebureau waar meer dan 600 vrouwen met hun baby’s uit de verre omgeving voor injecties en verdere medische controle naartoe komen.

“

Wij zijn bestuursleden van de stichting ‘Handen ineen voor Gambia’

Kleine medische problemen lossen een Gambiaanse arts en vier verpleegsters op, omdat de post 24 uur bemand is. Voor het grotere ‘werk’ hebben wij een ambulance ter beschikking voor vervoer naar grote ziekenhuizen. Onze medische post vervult volgens de overheid een voorbeeldfunctie voor alle op te starten projecten. De stichting heeft nu vijftien mensen in dienst, allen Gambianen.

Na ook veel tegenslagen kunnen we stellen dat het project goed loopt,, mede dankzij de steun van veel sponsors. Zonder hun financiële steun kunnen wij dit mooie werk niet doen. De beruchte strijkstok is bij ons niet aan de orde.

Gambia is voor Shanna en mij niet alleen een grote hobby, maar een passie, die ons niet meer loslaat.”

Alles over de stichting kunt u vinden op www.gambia-hah.nl

Wie wil meehelpen om ons magazine Pleyn te maken?

We zeggen vaak dat naar buiten gaan goed voor ons is. Maar waarom eigenlijk? Is het inderdaad gezond? Uit (wetenschappelijk) onderzoek blijkt dat het buiten zijn een aantal belangrijke gezondheidsvoordelen heeft. We noemen er een paar:

••

Goed voor het kortetermijngeheugen Verblijven in de buitenlucht, of beter gezegd de rust van de natuur, verbetert het kortetermijngeheugen.

••

Minder stress Gespannen en gestrest? Tijd voor een wandeling door het bos. Studies tonen aan dat een periode buiten in de natuur doorbrengen het cortisolniveau verlaagt. Cortisol is een hormoon dat gezien wordt als indicator voor spanning.

Tevens verlaagt een intermezzo in de frisse buitenlucht de hartslag. En dat is voor de meeste mensen ook gezond.

••

Verminderde kans op ontstekingen Studies tonen ook aan dat tijd doorbrengen in de natuur helpt om ontstekingswaarden op een lager niveau te houden. Dus: ga naar buiten om je lijf te gezond te houden!

••

Scherper denken en meer creativiteit Onderzoeken laten zien dat mensen die hun tijd in de natuur doorbrachten meer gestimuleerd werden tot creatief probleemoplossend handelen.

•• We verwachten dat je online contact met de redactie kunt onderhouden en uiteraard dat je taalvaardig bent.

Mail naar Jonne Steenhuis (j.steenhuis@pleyade.nl) voor alle informatie.

Verbeterde (geestelijke) gezondheid Angst, depressie en andere psychische problemen kunnen worden verlicht door enige tijd in de vrije natuur – vooral wanneer dat in combinatie is met lichaamsbeweging. Ook voor het verbeteren van het immuunsysteem en het opnemen van vitamine D is het buiten zijn belangrijk.

••

Gezondheid

De redactie maakt vier keer per jaar het mooie magazine Pleyn en zou graag wat versterking krijgen. Werk jij, of ben je vrijwilliger in de Liemers? Dan ben je extra welkom.

Je taak als redactielid?

•• Signalen opvangen en meedenken over leuke of informatieve artikelen; •• deelnemen aan de redactievergaderingen (een keer per kwartaal); •• stukjes schrijven voor Pleyn; •• helpen om interessante hoofdpersonen te vinden voor een van de rubrieken.

Ga naar buiten!

Omdat het leuk is! Buiten zijn maakt gelukkiger.

Wellicht de belangrijkste, maar niet wetenschappelijk aangetoonde reden om naar buiten te gaan en te bewegen is omdat het gewoon leuk is. Geniet van de mooie natuur!

Bron (o.a.): www.outdoorinfo.nl

21 21

Stichting Europa Kinderhulp

Geef een kind de vakantie van zijn leven!

Carola Ubink, manager bij Pleyade, meer dan 10 jaar actief Europa Kinderhulp is een ongesubsidieerde stichting die al 55 jaar kinderen uit diverse Europese landen laat genieten van een onbezorgde vakantie. Uit onderzoek is gebleken dat kinderen gelukkiger zijn wanneer ze op vakantie gaan. Voor veel kinderen is dit geluk er echter niet. En daarom vraagt de stichting gezinnen om voor tweeënhalve week hun huis en hart open te stellen.

Carola Ubink: “Wij kregen tien jaar geleden voor het eerst een kindje van acht jaar uit Frankrijk. Onze oudste zoon was toen zeven jaar. We waren die zomer toch thuis en er kon best een kindje bij. De stichting vroeg mij later om -vrijwillig- medewerker te worden.

Eerst was ik algemeen medewerker en daarna deed ik het secretariaat van de nieuwe gastgezinnen. Nu ben ik alweer een paar jaar voorzitter.”

“

Europa Kinderhulp is ieder jaar op zoek naar geschikte vakantiegezinnen.

Of het kind een eigen kamer heeft en hoeveel broertjes of zusjes er zijn is niet belangrijk. Of je de taal spreekt ook niet. De meeste kinderen die in deze regio op vakantie komen, wonen in Duitsland en Frankrijk. Carola: “Je hoeft met een kind niet de politiek te bespreken en met handen en voeten kom je er ook wel. Mensen moeten wel bij zichzelf de rust en de ruimte vinden om te kunnen investeren in zo’n kind, dat die vakantie hard nodig heeft. Je moet dus iets willen doen voor een ander.

22 22

Carola Ubink Belangrijk is ook dat mensen een reëel beeld hebben van waar ze aan beginnen.

Het is heel leuk om te doen maar je hebt wel meer dan twee weken een onbekende in huis. De bedoeling is dat het kind gewoon meedraait in het gezin.

Je hoeft hem of haar dus niet van speeltuin naar pretpark te slepen. Voor zo’n kind is iets simpels als kiezen wat het mag eten of met water spelen in de tuin al bijzonder.”

Medewerkers gaan eerst op bezoek bij het gastgezin. Carola vertelt: ”We checken of de mensen een goed beeld hebben van waar ze aan beginnen, maar ook van de bagage die een kind kan hebben. En we vragen referenties uit zowel het formele als informele netwerk, dus bijvoorbeeld van het werk of de school van de kinderen en uit de vriendenkring. Verder moeten alle volwassenen in het gezin een zogenoemde Verklaring Omtrent Gedrag kunnen overleggen.”

Wie interesse heeft om in de zomer vakantieouder te worden en een kind een fijne tijd te bezorgen in een normale gezinssituatie, kan contact opnemen met Carola Ubink of via de website www.europakinderhulp.nl. Bij ‘contact’ kan men een formulier invullen en een informatiepakket aanvragen. Er is ook een landelijk informatienummer: 0118- 627974.

Cliëntenraad: centraal en op locatie Goede zorg komt mede tot stand door goede belangenbehartiging van cliënten. Pleyade hecht hier grote waarde aan. Daarom is op elke locatie een cliëntenraad actief.

In de lokale cliëntenraad zitten vertegenwoordigers van cliënten, maar ook cliënten zelf. Zij bespreken locatiegebonden onderwerpen. Het kan onder andere gaan over het eten, of de huiskamer of afdeling schoon is, of over het aanbod van activiteiten.

Daarnaast worden de uitvoering van het beleid en de resultaten daarvan besproken in de vergadering van de lokale cliëntenraad. Tijdens de vergadering van de locatieraad sluit het teamhoofd zorg of de gebiedsmanager aan.

Winterfestijn in Elst Pleyade sponsorde dit jaar het winterfestijn in Elst. Het festijn op 3 januari had als thema ‘geschiedenis’. De cliënten van Tertzio en hun familie werden als vips onthaald. Zij dronken een kop koffie met heerlijke appelkruimeltaart, en keken samen naar foto’s van oud Elst.

Een gezellig muziekje op de achtergrond en een lekker advocaatje met slagroom maakten de historische sfeer compleet. Ter afsluiting was er een stamppotbuffet. De cliënten en hun familie genoten van deze lekkere winterse kost. Het was een geweldig uitje!

Cliënten en hun familie werden als vips onthaald

Het directe contact met de cliënt en/of diens familie is de belangrijkste vorm van cliëntinspraak. Dit gebeurt via huiskamer- en afdelingsgesprekken, waarbij altijd een lid van de locatieraad aanwezig is. Deze gesprekken vinden structureel plaats.

De voorzitter van de lokale cliëntenraad zit in de centrale cliëntenraad van Pleyade, waar de Pleyade-brede onderwerpen aan bod komen.

De leden van de cliëntenraad zijn te allen tijde bereid u te woord te staan. Heeft u vragen voor uw cliëntenraad of wilt u een onderwerp inbrengen maar heeft u geen contactgegevens? Vraag ernaar bij uw EVV’er of teamhoofd zorg.

Ter aflsuiting was er een stamppotbuffet

Een lekker advocaatje met slagroom

23

Lezen gaat nog wel, maar schrijven lukt Willy van Halteren-Bosma (88) niet meer. Na een hersenbloeding, een hartoperatie en daarna nog een hersenbloeding is haar leven nogal veranderd. Toch kijkt ze terug op een heel goed leven.

Dat leven begon in Hatert bij Nijmegen. “Het was een klein dorp en we hadden de ruimte daar. Mijn ouders kwamen uit Zwolle. De buurtkinderen keken ons eerst wel vreemd aan, maar later kwam dat goed. We hadden een zusje, Ria, met het syndroom van Down. Een mongooltje, zoals we dat noemden. Ze was een lieve meid maar nogal bewerkelijk. Er moest altijd iemand bij haar zijn, want ze liep weleens weg. Ik deed veel voor haar en we waren allemaal dol op Ria, maar daardoor miste ik wel leuke dingen. Met de jongens en meisjes meelopen kon niet altijd.”

Met echtgenoot Ber nard

De oorlog brak uit toen Willy 14 was. In het begin leefde de familie gewoon door. Maar haar broer kwam in Duitsland terecht. Hij moest in een fabriek werken en had het zwaar.

“Wij zaten iedere avond op onze knieën om te bidden voor vrede en voor zijn thuiskomst. Uiteindelijk kwam hij thuis. Hij bezat niets en liep met lompen om zijn schoenen gebonden. Maar we waren zo blij.

In die jaren wilde Willy’s vader dat ze zou doorleren, maar moeder vond het belangrijker dat ze kon naaien, heel praktisch. Het werd de naaischool, waar ze van 1943 tot 1946 op heeft gezeten.

Met de bevrijding in 1944 kwamen de Engelsen naar Nijmegen. “Het was een heel ander leven ineens. We kregen meteen volop te eten. De Engelsen, Canadezen en Ieren sliepen bij ons. Overdag waren ze weg. Ze waren jong. Wij ook, en je was weleens verliefd op zo’n jongen maar we kregen nooit verkering. We hebben nog jaren mensen in huis gehad. Bij de herdenkingen in september logeerden ze bij ons.”

De verkering kwam later alsnog. Bernard van Halteren was een correspondentievriend die in Nederlands-Indië gelegerd was en na thuiskomst veel bij de familie over de vloer kwam. “We zijn getrouwd in 1955. Hij bleef eerst nog in Arnhem wonen en ik in Hatert.

24

24

Willy en haar gezin

Maar de secretaris van Prins Bernhard schreef ons dat we een huis konden krijgen. Bernard was immers veteraan.

Eerst hebben we ergens ingewoond en daarna kregen we een eigen flat.”

Hun eerste zoontje was anderhalf toen hij stierf. Het verdriet was groot, “maar ik moest door. Ik was in verwachting van mijn tweede kind.” Er kwamen nog drie kinderen, een jongen en twee meisjes. Het gezin woonde in totaal zestien jaar op de flat.

“Het kwam goed uit dat ik kon naaien. Ik heb allerlei leuke dingen gemaakt, vooral voor de kinderen toen ze klein waren. De kinderen gingen naar de mavo en de havo toen ze groter werden. Ik had de huishouding. Bernard werkte eerst als schilder bij de AKU (nu AKZO) en later als burger in het leger. Hij deed administratief werk tot zijn vut. Hij was een actieve man en stak veel tijd in allerlei projecten voor de school van de kinderen. Ook reisden we graag samen.

Bernard stierf toen hij 62 was, ik was 55. De meisjes waren al de deur uit. Mijn zoon is nog lang bij me blijven wonen.”

“Na de hersenbloedingen moest ik revalideren en kon ik gelukkig weer naar huis. Ik kreeg thuishulp. Maar mijn dochters hadden het druk met werk en de zorg voor een zieke man. Mijn zoon heeft een drukke baan als bedrijfsleider in een supermarkt. Het was dus goed dat er een appartement voor me vrijkwam hier in Waalstaete. Ze zijn allemaal goed voor me. Ik hoef het maar te zeggen als ik ergens heen wil. Dat vind ik leuk. Ik voel me nu lekker hier.”

“Toen ik nog zelfstandig woonde heb ik mijn levensverhaal laten opschrijven in een boekje. Een vrijwilliger heeft me daarbij geholpen. Ik heb nog één exemplaar, daar ben ik zuinig op. Mijn hand doet het niet goed en ik hoor mijn eigen stem niet meer. Maar ik voel me naar omstandigheden heel gelukkig.”

“Ik voel me nu lekker hier�

Het levensverhaal van Willy van Halteren

25

apps & websites Lang geleden hadden we de jukebox. Toen kwamen de verzoekplaatjes op de radio. En nu? Nu hebben we Spotify, een van de streaming diensten waar je gratis (met reclame) of voor een tientje per maand (zonder reclame) legaal dag en nacht je eigen muziek kunt luisteren.

Spotify Free - gratis Spotify Premium - € 9,99 per maand www.spotify.com of via de Appstore (Apple) of Google Play (Android)

Streaming? Spotify? Wat zijn dat voor woorden? Het klinkt moeilijk, maar is het niet. Weinig ouderen maken gebruik van deze diensten. Jammer, want heel ingewikkeld is het niet en zijn het niet juist ouderen die in hun geheugen enorme hoeveelheden muziek, hits, filmtunes, aria’s en sonates hebben opgeslagen, die ze graag weer zouden willen horen?

Of je kunt vinden wat je zoekt, hangt af van de platenmaatschappij die al of niet een contract met Spotify heeft afgesloten. Zeker is dat miljoenen nummers zijn te beluisteren. Gratis een maand proefluisteren is mogelijk.

Nieuw Digipleyn voor medewerkers Sinds begin dit jaar heeft ons intranet Digipleyn een metamorfose ondergaan: een frisse nieuwe look en feel en veel meer gebruiksgemak.

Alle medewerkers van Pleyade kunnen op Digipleyn nog veel sneller en gemakkelijker collega’s, documenten en andere informatie vinden.

Een belangrijk onderdeel van het nieuwe Digipleyn is dat iedereen een eigen profiel heeft. Daardoor kunnen medewerkers elkaar heel eenvoudig vinden! Het is uiteraard wel nodig om de profielinformatie goed in te stellen. Dus als je jouw telefoonnummer(s), foto of werkdagen nog niet hebt ingevuld… doe dat dan snel!

26 26

De groep ouderen met dementie groeit. Dit zie je binnen Pleyade terug in alle locaties. Niet alleen binnen de gesloten afdelingen, maar ook binnen somatiek, revalidatie en thuiszorg wonen soms cliënten die in meer of mindere mate lijden aan een vorm van dementie. Dat vraagt wat van ons als medewerker. Kennis over wat het nou precies inhoudt, bekwaamheid in hoe je er mee moet omgaan en, niet als laatste, empathie… Hoe voel je mee met iemand wiens wereldje steeds kleiner wordt? Hoe voelt het überhaupt als die wereld steeds kleiner wordt?

Ik probeer het anderen uit te leggen door te stellen: ik zet je bij de buren op de bank en vertel je dat jij daar woont, dat weet je toch wel? Iedereen beaamt het...behalve jijzelf. En als dat wat lastig inbeelden is: hoe vaak heb je niet in een discussie dat je weet dat je gelijk hebt, om vervolgens te moeten ontdekken dat je er naast zat?

Pleyade gaf zijn medewerkers eind 2016 de kans om te ervaren hoe het is om dementerend te zijn. Een confronterend experiment.

Een half uur met jezelf in een container, een scherm voor je en een vreemde wereld om je heen. Letterlijk een vreemde wereld waarin je het gevoel krijgt totaal iemand anders te zijn dan je bent.

In dat half uur heb ik vol verbazing om me heen gekeken, het ervaren en beleefd. Het gevoel dat overheerste was: “gebeurt me dit echt?” Confronterend, heel confronterend.

Na heel veel jaren werken in de zorg denk ik dat ik het best goed doe voor mijn cliënten met dementie, met geduld, rust en inlevingsvermogen. Maar toch is er iets veranderd nu ik heb kunnen ervaren hoe het is wanneer je een deur opent en niet ziet wat je daar verwachtte. Nu ik een klein beetje heb kunnen voelen hoe het is de controle over jezelf en de omgeving kwijt te zijn en ik ervaren heb hoe anderen met mij omgingen. “Ik ben toch zeker niet gek” die woorden van de cliënt die voor me staat… Ze komen echt anders binnen nu!

Column

Ik ben toch niet gek

Juul 27

Aandacht voor brandveiligheid binnen Pleyade Brandveiligheid binnen de zorg is een is een belangrijk aandachtspunt bij Pleyade. Onze cliënten zijn voor het merendeel niet zelfredzaam en in grote mate afhankelijk van de brandveiligheidsvoorzieningen en de organisatie van de bedrijfshulpverlening. De samenwerking met Veiligheids- en Gezondheidsregio Gelderland Midden is dan ook intensief en constructief.

Begin 2016 is een convenant ondertekend door Pleyade en de Veiligheids- en Gezondheidsregio Gelderland Midden. Dit convenant is onderdeel van ‘Geen Nood Bij Brand!’, de methode om de brandveiligheid in onder meer zorginstellingen te bevorderen.

Samenwerken aan veiligheid in de zorg In plaats van regelgericht toezicht, wordt met ‘Geen nood bij brand!’ gewerkt aan een situatie waarin Pleyade samen met de brandweer kijkt naar brandveiligheid en waarin gebruikers van de locaties zich bewust worden van de taken en verantwoordelijkheden op het terrein van brandveiligheid.

Bij deze methode staat de zogeheten veiligheidsexpeditie centraal.

In 2016 is een start gemaakt met enkele veiligheids-expeditierondes: een gezamenlijke wandeling door het pand. Medewerkers, bewoners, conciërges en vertegenwoordigers van de cliënten beoordelen de locatie samen met de brandweer. De brandweer loopt hierbij niet voorop maar laat de gebruikers van een pand juist zelf ontdekken hoe het gesteld is met de veiligheid.

28 28

Bedrijfshulpverleners Naast deze gebouwverkenning is het trainen van de bedrijfshulpverleners (BHV) van belang. Pleyade heeft de afgelopen jaren fors ingezet op het verbeteren van de BHV-training en de voorlichting aan de zorgteams, cliënten en familieleden. Voor alle zorglocaties zijn ontruimingsplannen opgesteld en er wordt maatwerk geleverd in de voorlichting aan de zorgteams. Volgens Robert van Gaalen (vastgoedbeheer Pleyade) is kennis van het gebouw en de brandveiligheidsvoorzieningen van groot belang. “Gebouwen voor gezondheidszorg moeten voldoen aan strenge regels op het gebied van brandveiligheid; als de BHV’ers weten hoe veilig de gebouwen zijn zullen ze beseffen dat er bij een brand mogelijkheden zijn om veilig te kunnen ontruimen.” Robert wil zijn kennis van deze materie zo veel mogelijk overdragen aan medewerkers, cliënten en familieleden.

Voorlichting Op dit moment wordt veel aandacht gegeven aan de Liemers locaties. De ontruimingsplannen voor deze locaties zijn, met dank aan Roxanne van Dulm (ondersteuner van de gebiedsmanager), nagenoeg gereed. Brandveiligheid leeft ook daar erg onder de teams en BHV’ers zijn bezig met brandveiligheid in hun directe omgeving en vragen om uitleg en verduidelijking. Roxanne en Robert verzorgen voorlichtingsbijeenkomsten voor de teams en brengen de ontruimingsplannen voor het voetlicht. De interactie met de teams is uitstekend en samen wordt gewerkt aan het vervolmaken van het brandveiligheidsbesef.

Caesar de kat door Aart de Jong

Na onze periode in het buitenland kwamen we tijdelijk in Elst terecht, omdat de kinderen naar school moesten en we daar voor een jaar een huis konden huren. Maar nog voor het jaar voorbij was, vond ik een baan in Assen. We kochten er een huis, waar ik een paar maanden eerder introk dan mijn gezin, want de jongens moesten eerst het schooljaar in Elst afmaken.

Het Verhalenhuis is het project waarin professionele jonge schrijvers ouderen begeleiden bij het oproepen en optekenen van hun eigen verhalen. In zestien bijeenkomsten hebben ouderen op locatie Tertzio hun herinneringen op papier gezet. Van het project is een boekje verschenen.

Hier leest u een van de verhalen.

Er moest geklust worden in ons nieuwe huis en al snel kreeg ik tijdens het klussen gezelschap van een rode kater. Eerst dacht ik dat hij daar was achtergelaten door de vorige bewoners, omdat hij steeds naar mij toe kwam. Ik begon hem daarom eten geven. De kater Caesar bleek twee huizen verder te wonen, maar had het daar blijkbaar minder naar zijn zin. Toen ook het gezin naar Assen verhuisd was, bleef Caesar komen. We zetten hem steeds buiten als we weg gingen, maar hij kwam altijd terug.

Toen we tijdens een strenge winter ‘s nachts visite uitlieten, stond Caesar bij de deur te miauwen. Ik wilde niet dat Caesar met flinke vorst buiten moest blijven. Met veel moeite heb ik wat bevroren grond uit de tuin geschept om een kattenbak te maken. Sindsdien woonde Caesar echt bij ons met medeweten van zijn eigenaren.

Drie jaar hebben wij in Assen gewoond en Caesar hoorde helemaal bij ons gezin.

Uiteindelijk moesten we weer verhuizen, dit keer in verband met mijn werk op het hoofdkantoor in Arnhem. Tot ons verdriet wilden de eigenaren van Caesar hem niet met ons mee laten gaan. We hebben toen wel gezegd dat Caesar altijd welkom bleef. Na een maand belde de eigenaar van Caesar, dat Caesar ons steeds zocht en daardoor voor overlast zorgde bij de buren, die hierover hadden geklaagd. Hij vroeg of we Caesar nog steeds wilde hebben en wilde hem wel komen brengen.

We waren allemaal heel blij, want Caesar was echt een van ons geworden.

Toen Caesar gebracht werd, deed hij een rondje door ons nieuwe huis en plofte neer alsof hij nooit was weggeweest. Iedere dag als ik uit mijn werk kwam, zat Caesar mij op te wachten naast de voordeur. Hij hoorde kennelijk de auto aankomen.

Helaas werd hij, na nog een aantal jaren bij ons te hebben gewoond, ziek en moesten we hem laten inslapen. Ik dacht hem nog wekenlang te zien bij de voordeur, als ik terugkwam uit mijn werk.

Het Verhalenhuis is geproduceerd door Literair productiehuis Wintertuin www.wintertuin.nl

Aart de Jong

29 29

‘In de bloemetjes’

COLOFON Pleyn is het magazine voor cliënten, medewerkers, gepensioneerde medewerkers en vrijwilligers van Pleyade. Het verschijnt vier keer per jaar.

Redactie Jonne Steenhuis (eindredacteur), Jeanne Stap (vormgeving en opmaak), Mildred de Wolff (correspondent), Loes Tuin (correspondent), Sylvia Huizing (correspondent), Marga Stein (correspondent) en Rita Visser (correspondent) Aan deze Pleyn werkten verder mee Sis Huiskamp, Mardy Dekker, Robert van Gaalen, Rein Memelink, Monique Meuleman, Harma Murman, Jos Reinders, Angelique Schellekens, Jordy Schouten, Carola Ubink, cliëntenraad Subenhara/Binnenrijk, Cora van Tiem en medewerkers van Pleyade.

Algemeen redactieadres Pleyade t.a.v. redactie Pleyn, Postbus 4020 6803EA Arnhem redactiepleyn@pleyade.nl

In elke Pleyn zetten we een jubilaris in de bloemetjes. Deze keer is dat Wilma Driessen, 25 jaar in dienst. Proficiat!

We treffen Wilma Driessen (met de stofzuiger in de aanslag) op het vernieuwde plein van het A-gebouw in Eldenstaete. Ze vertelt enthousiast over haar werk: eerst als verpleeghulp op afdeling J in het oude Elderhoeve. Vanaf het begin is Wilma als woonassistent betrokken geweest bij de overgang naar kleinschalige zorg. Daarna heeft ze de overstap gemaakt naar de woning voor jong-dementerenden. Ze vindt haar werk na al die jaren nog steeds heel leuk en boeiend, ook omdat geen enkele dag en ook geen enkele cliënt hetzelfde is. Ze is betrokken en voelt de sfeer binnen de groep haarfijn aan. Zo is ze samen met een bewoonster uit eten gegaan om te vieren dat ze elkaar tien jaar kennen. Humor is haar sleutel tot contact en zo maakt ze er samen met de cliënten regelmatig een dolle boel van.

Wilma: “Bedankt voor de bloemen. Ik heb het heel leuk gevonden om bij de afgelopen 25 jaren stil te staan. Ik vind het prettig om te merken dat mijn werk wordt gewaardeerd.”

Oplage en editie 3400 exemplaren, jaargang 2, nummer 5.

Pleyade verstuurt naar elke medewerker één Pleyn. Cliënten ontvangen Pleyn via de locaties. Een extra Pleyn is aan te vragen bij de redactie of bij de receptie van de locaties Vormgeving Jeanne Stap Fotografie Jaleesa (Winterfestijn Elst), Frits Terwijn (Wens in vervulling, Gezondheid, In de bloemetjes, Metamorfose Eldenstaete), Vincent van den Hoogen (Verhalenhuis), Sis Huiskamp (Vrijwilligerswerk, SamenSpraak), Doutsje Ter Horst (Levensverhaal), Vanessa (Leerafdeling Eimersstaete), Mardy Dekker (Leerafdeling Subenhara), Carola Ubink (Europa Kinderhulp), Monique Meuleman (Hobby), Richelle Onink (Uitje Openluchtmuseum, Angelique Schellekens), Robert van Gaalen (BHV), Jonne Steenhuis (Lekker eten). Van niet alle foto’s is bekend wie de fotograaf is. Onze excuses als we daarom iemand niet vermelden.

Druk DPN-Rikken Print Productie Redactum (www.redactum.nl) Suggesties? Past uw/jouw verhaal in een van de rubrieken? Ideeën voor de volgende Pleyn zijn altijd welkom. Zij moeten uiterlijk 1 mei 2017 binnen zijn. Neem contact op met de redactie via redactiepleyn@pleyade.nl of 026-7516341.

De redactie behoudt zich het recht voor om ingezonden teksten te herschrijven, in te korten of niet te plaatsen.

30 30

PuzzelPleyn In elke Pleyn een puzzel. Los hem op en win de prijs: een driegangenmenu voor twee personen in een Pleyade restaurant.

Stuur de oplossing vóór 30 april naar: Pleyade, t.a.v. Redactie Pleyn Postbus 4020 6803 EA Arnhem of per e-mail naar redactiepleyn@pleyade.nl Vergeet niet naam en adres te vermelden.

De oplossing van de vorige puzzel was ‘muziektherapie’.

De winnaar van het Pleyade etentje is mevrouw van Benthem.

N

R

E

G

A

N

A

M

T

E

R

T

Z

I

O

E

J

H

U

L

P

H

O

N

D

S

E

P

R

G

I

P

I

K

L

U

I

F

J

E

S

L

O

L

N

T

U

E

Z

S

H

I

K

O

K

U

O

A

R

I

A

C

D

K

L

E

D

O

N

T

P

S

D

A

B

D

K

Y

W

I

E

T

A

O

A

S

N

M

U

P

I

W

S

B

E

N

W

T

L

I

A

E

T

S

L

L

D

C

D

O

R

E

F

E

M

I

H

C

S

E

A

R

H

W

N

X

G

E

T

R

A

H

G

E

Y

V

A

A

O

T

O

E

P

S

H

N

T

I

F

N

E

N

P

H

N

E

H

R

O

A

U

L

I

I

A

R

R

E

C

M

E

O

D

U

E

L

V

L

E

L

E

E

N

W

O

E

L

Z

N

O

D

L

I

A

R

AFGHAAN

KLUIFJES

SCHNAUZER

BINGO

KNUFFELEN

SETTER

BEAGLE

LABRADOR

SHIKOKU

D

B

D

O

P

B

E

E

C

I

U

E

B

N

H

BLAFFEN

LASSIE

SINTBERNARD

A

T

O

H

S

R

L

R

F

B

W

R

L

E

E

BORDERCOLLIE

MANAGER

SLAAP

BOTJE

MAND

SPANIEL

Y

N

E

C

K

G

E

A

T

F

A

E

R

R

T

BOXER

MOPS

SPEL

E

I

S

J

A

D

S

I

F

D

U

D

Z

A

V

CHOWCHOW

PEKINEES

STABIJ

L

S

I

E

R

O

P

E

O

F

E

N

K

A

T

DALMATIER

PITBULL

TAKS

P

W

B

O

T

J

E

R

E

R

E

S

K

R

H

DWERGPOEDEL

PLEYADEREVALIDATIE

TERTZIO

J

I

B

A

T

S

L

V

L

E

I

N

A

P

S

FLAPOOR

PLEYN

THUVINE

HAZEWINDHOND

PLUTO

WELZIJN

HERDER

PUCK

WIJK

HULPHOND

RIEM

ZOET

HUSKY

SCHAPENDOES

Streep deze woorden door in de tabel. Ze kunnen in alle richtingen, horizontaal, verticaal of diagonaal, geschreven zijn.

Noteer hier de in de tabel overgebleven letters:

Maak voor de oplossing van de overgebleven letters een woord.

31 31

Ten Slotte “Het meest oprechte compliment dat we kunnen schenken is aandacht�

Walter Inglis Anderson Amerikaans artiest, schrijver en naturalist.

29 september 1903 - 30 november 1965

Volg Pleyade ook op Facebook: https://www.facebook.com/PleyadeArnhem/