Penseelstreek 81

De Penseelstreek Wijkkrant Hoogkamp * Sterrenberg * Gulden Bodem Arnhem

JULI 201 7 | NR. 81 | B UR EN

E x t ra d ik zo m e r nu m m e r

2 DE PENSEELSTREEK Nummer 81

Colofon

redactioneel

‘De Penseelstreek’ is de wijkkrant van wijkvereniging ‘De Penseelstreek’.

Verspreiding: 4x per jaar huis aan huis in de buurten Hoogkamp, Sterrenberg en Gulden Bodem te Arnhem. Oplage: 1950 ex.

Verspreiding:

Redactieleden:

Redactieadres:

E-mail:

Arno Vonk Mesdaglaan 36 06 81462782

Vormgeving:

Druk:

Nannieke Swart Cécile Bruisten Chella van der Sanden GLD Grafimedia

Buren

Artwin Nuhn Maartje van den Berg Judith Gerlagh Vincent Muller Reinier Zweers Valeri Berns Bert Krikke Mesdaglaan 27 6813 GL Arnhem 026 4437663 redactie@penseelstreek.nl

Advertenties: Christiaan van der Sanden 026 3708877 / 06 14477799 advertentie@penseelstreek.nl De redactie behoudt zich het recht voor ingezonden stukken in te korten of, in overleg met het bestuur, niet te plaatsen.

Bestuur wijkvereniging:

Secretariaat:

Door Artwin Nuhn, redactie

Paul Breuning (vzt) Mariette van Vlerken (secr) Hans Alink (penn.m) Jeannine Witteveen Mark Elbers Karolien de Bruine Bosboomstraat 17 6813 KB Arnhem bestuur@penseelstreek.nl 026 4435265

Lidmaatschap 2017: min. € 12,50 per gezin IBAN.: NL67 INGB 0007 8197 30 t.n.v. Wijkvereniging ‘De Penseelstreek’ te Arnhem Redactie website: Mariette van Vlerken E-mail webredactie: redactie@penseelstreek.nl

Website: www.penseelstreek.nl

INLEVEREN KOPIJ Inleveren kopij uiterlijk vr. 22 sept. 2017.

Verspreiding volgende wijkkrant: 6 t/m 13 oktober 2017.

Het schema voor 2017 is op de website onder het menu wijkkrant te vinden.

Aanleveren kopij bij voorkeur per e-mail, anders op cd-rom, op Mesdaglaan 27.

Teksten graag in Word/Pages, digitale foto’s in een zo hoog mogelijke resolutie (300 dpi).

De VVD heeft de komende jaren weer een belangrijke stem in de koers van Nederland. Net als de voorgaande jaren. Er zal dan ook weinig veranderen in de visie van Den Haag op onze samenleving. Dat heet continuïteit van beleid. Zeker als het om de positie van gemeenten gaat. De overheid gaf hen de afgelopen jaren veel meer invloed. En die gemeenten geven nu op hun beurt burgers meer zeggenschap over hun eigen wijk. Bovendien verwacht de overheid dat burgers elkaar helpen. Zoals vroeger, toen mensen in kleine dorpen samenleefden en je afhankelijk was van elkaar. Back to the fifties.

Beter een goeie buur dan een verre vriend. Alle reden dus om deze zomer uit te pakken met een extra dikke Penseelstreek die helemaal gewijd is aan het thema Buren. Met prachtige verhalen over het ontstaan van onze plaatselijke gemeenschap, zorg voor elkaar, vriendschappen en relaties, feesten en partijen, samen muziek maken en samen op vakantie, dingen en diensten delen, maar ook over gedoe tussen straatgenoten die elkaars nabijheid natuurlijk nooit hebben gekozen en tussen wie het contact lang niet altijd even soepeltjes verloopt. Kortom: een nummer over jullie allemaal. Veel plezier.

Bij de voorpagina Eindelijk, een mooie zaterdagmiddag in mei. Wat klussen in de tuin, de auto wassen en… een praatje met de buren. Flarden van de gesprekken gaan mee met de plaatjes die de fotograaf schiet.

“Als je netjes leeft, heb je nog wel eens geluk met het weer.” Hans Janssen en zijn vrouw Trudy (Albert Neuhuijsstraat 2) in gesprek met buurman Jaap Bensink (Amsterdamseweg 212).

“Noor, kom erbij.“ “Ja, we staan vaker op straat te kletsen.” Buurtgenoten (van links naar rechts) Noor Vos (Van Ruysdaelstraat 22), Annemarie Schmitz (Van Ruysdaelstraat 19) en Willem Scheerder met zoontje Hugo (Van Ruysdaelstraat 58).

Met een big smile: “Denk maar niet dat ik kom helpen in de tuin.”Stijn de Lange (Frans Halslaan 38) op het bankje bij buurvrouw Angèle Morren (Frans Halslaan 36).

Met een zonnige lach op het gezicht: “We spreken elkaar alleen in de zomer.” Een praatje over de heg tussen Jan Paul van Dooren en Arnoud de Kuijper die aan de Colebranderstraat wonen (23 respectievelijk 21). “Weet je dat het hier voorheen Floris Versterstraat 57 was?”

(Tekst en fotografie: Jan Zwartjes)

Nummer 81 DE PENSEELSTREEK 3

van de bestuurstafel Door Paul Breuning, voorzitter wijkvereniging

Red tape

Oftewel bureaucratie, oftewel papierwinkel. Zaken die je op orde moet hebben voor het geval dat… het is één van de taken van het bestuur van een vereniging. Wij zijn er druk mee geweest. Daarvan hebben wij verslag gedaan op de Algemene Ledenvergadering van 10 mei jongstleden en zijn over het verloop daarvan dik tevreden. Wat is er gebeurd?

• Er waren vijftien leden aanwezig en drie toehoorders.

• De leden hebben de bestuursleden in hun functie be- noemd.

• Het nu legale bestuur heeft voorgestelde wijzigingen in de statuten en het huishoudelijk reglement toegelicht.

• De leden zijn akkoord gegaan met gewijzigde statuten en huishoudelijk reglement, waarna het bestuur de nieuwe statuten heeft vastgelegd en getekend bij notaris en wijk- genoot Pascal Duijne.

Lekker belangrijk, zult u zeggen. Inhoudelijk niet echt, maar toch prettig in het geval dat…

Ledenwerving

Als het goed is, hebt u inmiddels een brief in de bus gehad met het verzoek zich te registreren als lid van De Penseelstreek. Even voor de duidelijkheid: ieder huisadres in de buurten Hoogkamp, Sterrenberg en Gulden Bodem krijgt de wijkkrant in de bus. Lid of geen lid, donateur of geen donateur. U bent pas lid van de wijkvereniging als u zich als lid heeft aangemeld. Ongeveer de helft van de gezinnen in genoemde wijken maakt jaarlijks een bedrag over als donatie aan de wijkvereniging. Doneren mag nog steeds, graag zelfs, maar wij hebben liever dat u zich aanmeldt als lid. Dit kan via genoemde brief, of (en liefst) direct via de website: www.penseelstreek.nl.

Waarom leden?

Het ligt vast in de wet: een vereniging wordt gevormd door de leden. Van die leden moeten naam en adres geregi-

streerd zijn. Eén van de vragen op de Algemene Ledenvergadering van 10 mei was deze: wat zijn de rechten en plichten van een lid? Eén verplichting: een lid dient contributie te betalen. Rechten: een lid heeft stemrecht op de (algemene) ledenvergadering. Tien leden kunnen het bestuur verplichten een ledenvergadering bijeen te roepen. De leden benoemen de bestuursleden en keuren het gevoerde beleid goed of af. Zonder leden geen wettelijk bestuur, geen invloed op het sturen van de vereniging. Andere verplichtingen of risico’s zijn niet aan het lidmaatschap verbonden. Het bestuur is aansprakelijk als er iets mis gaat, de leden niet.

Meedoen aan activiteiten in de wijk

De activiteiten van de wijkvereniging staan open voor iedereen die in de wijk woont of er op bezoek is. Lid of geen lid, donateur of niet. Voor algemene activiteiten kan indien nodig een verzoek gedaan worden aan het bestuur voor financiële ondersteuning. Voor besloten activiteiten zoals een straatfeest kan je geen beroep doen op financiële ondersteuning. Maar je kunt wel gebruik maken van banken, tenten en tafels van de wijkvereniging.

Verder op 10 mei

Het verslag van de jaarvergadering kunt u vinden op de website. Maar er werd niet alleen vergaderd. Na de vergadering was er een gezellig treffen met een hapje en een drankje met wijkgenoten die betrokken zijn bij de verschillende activiteiten van de vereniging. Iedereen vertelde kort over de activiteit waarin hij of zij betrokken was. Zo kreeg je een mooi beeld van de activiteiten en van de mensen erachter. Dat was stimulerend en hartverwarmend.

Boekenkastjes

Speciaal voor de Penseelstreek zijn er bij De Helling vijf boekenkastjes gemaakt. Het ontwerp daarvan is van Jan Hettinga, eens wijkgenoot, nu geëmigreerd naar de Burgemeesterswijk. Voor vier kastjes hebben wij al een voortuin en baasje gevonden. Mocht u belangstelling hebben voor nummer vijf, laat het dan even weten aan Mariette van Vlerken, secretaris van het bestuur. Bij meer belangstellenden wordt het kastje verloot.

Jan Hettinga maakte bij De Helling een paar degelijke boekenkastjes voor langs de weg. Hier een prototype.

PS: Wij zoeken nog steeds een penningmeester en een bestuurslid.

4 DE PENSEELSTREEK Nummer 81

In vogelvlucht door de geschiedenis van onze wijken tot in de vorige eeuw

Voorname Buren Tekst: Bert Krikke

Onze wijken zijn gebouwd op grond met een rijke geschiedenis die aantoonbaar teruggaat tot 2400 voor Christus. In dit speciale nummer over het thema Buren duiken we terug in de tijd. En nemen we een paar belangrijke buurtgenoten onder de loep die ons voorgingen tot in de vorige eeuw.

Veel buurtbewoners kennen onze wijk niet anders dan dat deze nu is. Lommerrijk, veel groen, mooie jaren ’30 huizen.

De luchtfoto oogt vertrouwd. Van bovenaf lijkt de wijk nog groener, maar zijn ook de verschillen in opbouw en structuur goed te herkennen.

Deze verschillen zijn te herleiden vanuit de geschiedenis van onze wijk. De geschiedenis van de Arnhemse binnenstad met z’n gasthuizen, stadspoorten, singels en haven is bij veel mensen nog wel bekend. Maar hoe zag onze buurt er vroeger uit? En wie woonden hier?

Vroege historie

In de buurt van Warnsborn en Schaarsbergen zijn de eerste sporen gevonden van boeren, bewoners dus met een vaste verblijfplaats. Deze grafheuvels van het standvoetbekervolk dateren van circa 2400 voor Christus.

Uit de bronstijd (ca. 1500 v.Chr.) zijn de eerste sporen gevonden van een nederzetting op de Hoogkamp in de vorm van boerderijen. Het eerste beeld wat een zicht geeft op hoe onze wijk eruitzag, dateert uit 1759. Het is een gezicht op de stad vanaf de Galgenberg, bovenaan Hoogkamp waarschijnlijk via de Bakenbergseweg.

Het boerenbedrijf was zo ongeveer de enige economische activiteit die in onze wijk te vinden was. Op een uitsnede van een gravure uit 1821 wordt dat beeld goed weergegeven.

De westkant van de Bakenbergseweg bestond uit bos en wat akkers. Aan de oostkant een brede strook die van noord naar zuid liep met alleen akkers, wat een open landschap gaf.

Opvallend is de vermelding ‘Teerplaats’. Dit is een aanduiding van de huidige B&B De Teerplaats, bij de entree Sonsbeekpark op de hoek Zijpendaalseweg en de Parkweg.

De naam Teerplaats verwijst mogelijk naar een gebouw waar het schuttersgilde kwam potverteren. Een andere uitleg is dat het een plaats was waar 'de tering naar de nering’ werd gezet.

Nummer 81 DE PENSEELSTREEK 5

Het boerenbedrijf was dus, naast enkele landhuizen, tevens de enige vorm van bewoning is onze wijk. Hiernaast een afbeelding uit 1874 van zo’n boerderij, vermoedelijk in de buurt van landhuis De Sterrenberg, aan de Bakenbergseweg.

Opvallend is dat tot laat in de 19de eeuw het gebied zo groen en landelijk was. Iets verderop aan de Amsterdamseweg stond al in het begin van de 19de eeuw een drietal grote molens, zoals te zien is op de afbeelding van Alexander Verhuell met een zicht vanaf Zijpendaal - De Gulden Bodem. De rechter molen is in 1870 verplaatst naar Klarendal waar deze nog steeds bestaat onder de naam De Kroon.

Aan de andere kant van de Amsterdamseweg zette eind 19de eeuw de industrialisatie in, met onder meer bierbrouwerij De Kroon en iets later Neproma (poetsdoekenfabriek). Van de brouwerij De Kroon zijn de Brouwerijweg en de overblijfselen van één van de schoorstenen achter de Jumbo nog levendige herinneringen. Arnhem telde al vanaf het begin van de negentiende eeuw relatief veel inwoners met een hoog inkomen zoals notabelen, renteniers en kolonialen. In 1887 hadden 155 Gelderlanders zo’n hoog inkomen. Hiervan woonden er 49 in Arnhem en bijvoorbeeld maar zes in Nijmegen.

Huize De Sterrenberg en watertoren Al ruim daarvoor, in 1683, schonk de stad ongeveer dertig hectare heide aan stadsrentmeester Willem Muijs.

Dit gebied liep vanaf de kruising BakenbergsewegAmsterdamseweg aan de westkant van de Bakenbergseweg tot aan de Schelmseweg. De heer Muijs kan hiermee gezien worden als de eerste eigenaar van landgoed De Sterrenberg. In 1801 kwam landgoed De Sterrenberg door verevening in het bezit van Mr. Gerhard Umbgrove, advocaat aan het Hof van Gelderland. Hij liet op de fundamenten van de vroegere woning van Willem Muijs een nieuw landhuis bouwen. Op het heuvelachtige terrein liet hij ook een nieuw bos aanleggen. Kenmerkend daarvan was dat vanuit één punt tien beukenlanen naar alle kanten van het landgoed liepen. Het bos werd, naar dit stervormige stelsel, al snel Sterrenbos genoemd en het landhuis even ten zuiden van het bos, Huize De Sterrenberg.

Op de gravure is het uitkijkpunt in het Sterrenbos te zien. Gezien de hoogteverschillen is de positie van het uitkijkpunt zwaar aangezet of de heuvel waarop het uitkijkpunt is geplaatst is bij de latere aanleg van de woonwijk geëgaliseerd. Opvallend is de naam Starrenberg.

De plaats van het uitkijkpunt is goed te zien op de kaartuitsnede uit ongeveer 1910. De noord-oostverbinding direct aan de bovenzijde van het uitkijkpunt is ongeveer de plek van de Jacob Marislaan.

Na het overlijden van Willem Muijs in 1922 is zijn weduwe, mevrouw Van Riemsdijk, tot 1848 in het landhuis blijven wonen. Bij publieke verkoop in 1848 werd het landhuis

6 DE PENSEELSTREEK Nummer 81

en omringende grond ingezet op fl 112.537,00. In 1849 werd het landhuis verworven door de familie Luden. Uit deze tijd stamt ook de prent hiernaast.

In 1910 werd het landhuis gekocht door de heer W.R.A.C. graaf van Rechteren-Limpurg. Uit deze periode stamt de foto, waarop goed de toegangspoort te zien is aan de Amsterdamseweg. De Sterrenberg had jarenlang de Amsterdamscheweg als adres. In 1915 had Huize Sterrenberg huisnummer 214.

Na 1922 had De Sterrenberg tot aan de Tweede Wereldoorlog te kampen met leegstand.

Naar de andere buurtbewoners uit het verleden reizen we via een markant monument dat inmiddels is verdwenen: de watertoren aan de Bakenbergseweg 68, direct naast landhuis De Sterrenberg, op de plaats waar nu ongeveer Sauna De Bakenberg is gesitueerd. Deze watertoren was gebouwd in 1893. De watertoren had een waterreservoir van 200 m3.

Het reservoir diende als aanvulling op het reservoir aan de Hommelseweg. De watertoren is gesloopt in 1960.

Zypendaal en Gulden Bodem

Op de foto is achter de watertoren het gebied richting Zypendaal goed te zien. Een kaart van Zypendaal uit 1753 toont dat recht tegenover huis Zypendaal op het gebied van de Gulden Bodem een huis staat met ten noorden daarvan een tweede gebouw. Daarachter een geometrische tuinaanleg met acht perken, verder is het perceel beplant met bos. In 1757 wordt het gebied de Gulden Bodem aangekocht door de eigenaar van Zypendaal, Hendrik Willem Brantsen, secretaris van de stad Arnhem. De patriciërsfamilie verwierf het huidige landschapspark, omdat het mooi aansloot op het tegenovergelegen park Zijpendal.

Tot de eerste helft 19e eeuw bestonden omliggende landerijen uit dennenbossen, percelen hakhout, akkermaalsbos, restanten heide met een schaapskooi en opgaande bomen en lanen. Rond 1865-1870 werd in opdracht van Willem Gerard baron Brantsen van Zypendaal naar ontwerp van L.H. Eberson op de heuvel van Gulden Bodem het Jachthuis met bijbehorend koetshuis gebouwd. Baron Brantsen van Zypendaal was kamerheer van koning Willem III en koningin Wilhelmina. Het gebied ten oosten van de Bakenbergseweg bleef tot in het begin van de twintigste eeuw grotendeels bestaan uit open landschap, zoals te zien is op een foto uit ongeveer 1900.

Nadat Brantsen op 8 november 1899 geheel onverwacht overleed, kwamen huis en landgoed Zypendaal en Gulden Bodem in bezit van dochter Alwina. Zij had een afkeer van het huis (kasteel), omdat het geheel door water omringd was.

Zij gaf de voorkeur aan het Jachthuis op de Gulden Bodem, ook wel de Kleine Zyp genoemd, dat op een steenworp afstand lag. De naam Gulden Bodem is afkomstig van de ondergrond, het voedingrijke löss. Op 24 november 1894 trouwde Jonkvrouw Alwina Brantsen met de Pruisische graaf generaal-majoor Von der Goltz. Hiernaast een beeld van het jachthuis uit 1910.

Nummer 81 DE PENSEELSTREEK  7

Eerste Wereldoorlog

Jachthuis met bijbehorend koetshuis (zie pijl)

Het vredige bestaan werd verstoord door de Eerste Wereldoorlog. Von der Goltz werd naar het front gestuurd. Het einde van de Eerste Wereldoorlog betekende ook het einde van de militaire carrière van generaal-majoor Von der Goltz. Hij behoorde inmiddels tot de hofhouding van keizer Wilhelm II en volgde deze in 1918 naar Nederland. Hij verdeelde zijn tijd tussen het hof van de ex-keizer in Doorn en het bezoeken of ontvangen van Duitse relaties en jachtpartijen met vrienden op het Jachtslot. In het Jachthuis ontving de familie regelmatig de goed bevriende Duitse Kaiser Wilhelm op de thee. Na de ineenstorting van het Duitse keizerrijk was Von der Goltz financieel geheel afhankelijk van zijn echtgenote.

In 1919 werden de landgoederen Gulden Bodem en Zypendaal gesplitst en zijn graaf en gravin Von der Goltz-Brantsen in het Jachthuis gaan wonen. Het park Zypendaal werd in 1925 verkocht. De moeder van Alwina Brantzen bleef tot haar dood in 1926 op Zypendaal wonen waarna het huis (kasteel) eveneens verkocht werd.

Tweede Wereldoorlog

Het koetshuis nu in het 'Gravinn

ebos'

Voor dit artikel is onder meer informatie gebruikt van het Gelders Archief, bibliotheek Arnhem en de website www.arneym.nl.

In het volgende nummer staan we uitgebreid stil bij de ontwikkeling van onze wijken na 1920.

De Tweede Wereldoorlog was een moeilijke tijd.

Doordat de graaf openlijk sympathiseerde met de Duitsers en de gravin openlijk haar sympathie voor het koningshuis toonde, leefde men op het Jachthuis in twee kampen. Tot ontsteltenis van zijn vrouw verwelkomde deze Pruisische generaal de binnengevallen Duitsers in vol ornaat in mei 1940.

Tijdens de bezetting ontving de oude generaal Duitse officieren op het Jachthuis. Zijn echtgenote deelde zijn pro-Duitse gevoelens niet. Op 31 augustus, de verjaardag van koningin Wilhelmina, liet zij zich getooid met een oranje coccarde in een open rijtuig door de stad rondrijden.

In de nacht van 17 op 18 september 1944 maakte de graaf op het Jachthuis een einde aan zijn leven, omdat hij geen tweede nederlaag van het Duitse leger kon verkroppen. Vanwege het oorlogsgeweld werd hij op 21 september voorlopig begraven aan de rand van het gazon van het Jachthuis. Na de Tweede Wereldoorlog bleef de gravin in het Jachthuis wonen. Het bos De Gulden Bodem wordt daarom tot op de dag van vandaag het Gravinnebos genoemd.

De begane grond van het Jachthuis heeft nog enige tijd dienst gedaan als school, terwijl de gravin op de bovenverdieping woonde. Na het overlijden van gravin Alwina Brandtsen in 1957 werd het stoffelijk overschot van de graaf overgebracht naar de begraafplaats op Schaarsbergen, waar zij samen begraven zijn.

Na haar dood is het park in eigendom gekomen van de gemeente. In 1964 heeft de gemeente het Jachthuis laten afbreken omdat het teveel achterstallig onderhoud zou hebben. Alleen het koetshuis, aan de rand van het gazon, is gespaard gebleven. De plaats waar het Jachthuis precies stond is op de kaartuitsnede van ongeveer 1910 goed te zien.

8 DE PENSEELSTREEK Nummer 81

Verhuiskampioen Marjolein de Zwart-Storm over leven naast steeds weer andere mensen

“Ik hecht mij op een moderne manier aan buren” Marjolein de Zwart-Storm van de Van Heemstralaan heeft een turbulent verhuisleven achter de rug. Toen ze haar achtste verjaardag vierde, was ze al acht keer van huis veranderd. En daar bleef het niet bij. Zelfs de landsgrenzen is ze overgegaan: Mexico, Aruba… “Als ik ergens langer dan vier jaar zit, begint het weer te kriebelen.” Het verhaal van een rusteloos type en haar kijk op buren.

Ze is geboren in Hardenberg, Overijssel. Haar ouders komen uit Friesland en Gelderland. Haar moeder overleed toen ze negen was en haar vader hertrouwde daarna met een Arubaanse met als gevolg dat ze vanaf haar tiende bijna elke zomer zes weken op Aruba zat. “Ik heb Psychologie gestudeerd en mijn man Eugene heeft geneeskunde gestudeerd in Maastricht. Toen hij klaar was met zijn studie dermatologie hadden wij inmiddels twee kinderen en wilden wij graag een buitenlandervaring. Maar als arts kun je natuurlijk niet overal zomaar aan de slag. Denk aan taalbarrière en aanvullende opleidingen. Dus kwamen wij al snel op de Nederlandse Antillen uit. Met mijn familie op Aruba was de sprong snel gemaakt. Hij is daar zijn eigen praktijk begonnen. Dat ging zo goed dat ik het op een bepaald moment benauwd kreeg; ik had het gevoel dat wij - omdat hij zo succesvol was - wel eens voor altijd op het eiland vast zouden kunnen komen te zitten. Het zou op een gegeven moment niet meer rendabel zijn om je ergens anders te vestigen. Maar hij kreeg een prachtig aanbod in Nederland. Toen maakten wij na vier en een half jaar de sprong terug. Nu is hij verbonden aan een huidkliniek in Doetinchem.”

“Zelf ben ik coach geweest, re-integratieadviseur en heb ik in de verslavingszorg gewerkt. Toen onze twee kinderen

wat groter werden, ben ik op Aruba in een hotel gaan werken als projectmanager. Ik heb daar onder andere een social appreciation project opgezet om het personeel dat achter de schermen werkte de waardering te laten krijgen die het verdiende. Dat was erg leuk. Inmiddels hebben we drie kinderen: Nathan, Carmen en Raphael en de vierde is op komst.” Met een smile: “Internationale namen, je weet nooit waar zij eventueel terecht komen.”

“Ja, buren… daar ging het om hè. Die heb ik dus wel veel gehad ja. Verschillen? Ik denk dat de verschillen niet zozeer land- of streekgebonden zijn, alhoewel die er natuurlijk wel zijn hoor. Het ligt meer aan het type wijk dat je kiest om in te gaan wonen. Op Aruba heb je bijvoorbeeld communities waarin faciliteiten zijn die bewerkstelligen dat je elkaar veel ziet en veel met elkaar doet. Maar je hebt ook wijken waarin mensen meer op zichzelf zijn. In zo’n wijk woonden wij. Het buurtgevoel kun je volgens mij niet doortrekken naar de aard van de bevolking. Aan de ene kant hadden wij een schat van een buurvrouw. Met de mensen aan de andere kant gingen wij niet om. Dat verschilt toch niet met hier? Aangezien Aruba een vakantie-eiland is, merk je wel dat mensen beschermend zijn over hun contacten en de mate waarin zij zich blootgeven. Als binnenkomer wordt er van je verwacht dat je je aanpast. In het algemeen kun je wel zeggen dat de Arubaan meer gelijkenissen heeft met

”Op Aruba is één telefoontje genoeg om elkaar tien minuten later te ontmoeten, in Nederland moet je eerst de agenda trekken om vervolgens twee weken later een afspraak te kunnen maken”

Nummer 81 DE PENSEELSTREEK 9

Karin Willemsen

en Remco Poorti

nga-van Wijnen

“Eigenlijk vo

Of juist ove

el ik mij nerg

ral. Ik voel m

Foto: Ma rjolein m e t haar g ezin op h et Aruba an

ens echt thu

e vooral een

- Marjolein

is.

wereldmens”

se s trand

mensen uit het zuiden van Nederland. Heel netjes en vrolijk in de omgang, maar niet echt toegankelijk en redelijk gereserveerd. Mede omdat je daar op een eiland zit en veel buitenlanders na verloop van tijd weer vertrekken, word je niet echt toegelaten. Je voelt een gepaste afstand.”

“Cultuurshock? Nee, niet voor mij. Ik ga overal altijd open in. Dat is mijn karakter. Als mensen daar niet tegen kunnen, jammer dan. Ik heb daar geen last van. Mijn vader woont als Nederlander op Aruba en kan zich soms nog wel over dingen verbazen, bijvoorbeeld over de layed back manier van leven. Als je bijvoorbeeld een afspraak maakt voor dinsdag, komen ze wel op dinsdag maar zes weken later.

Dat is wel een verschil met Nederland boven de rivieren.

Een ander verschil met Nederland, wat volgens mij is door te trekken naar het burengevoel, is een afspraak met elkaar maken. Op Aruba is één telefoontje genoeg om elkaar tien minuten later te ontmoeten. Hier in Nederland is het eerst even de agenda trekken om vervolgens twee weken later een afspraak te kunnen maken. Dat verschil is enorm.

Toen ik terugkwam, anderhalf jaar terug, probeerde ik daar erg tegen te vechten, maar je wordt toch meegesleurd.

Er wonen op Aruba honderdtwintigduizend mensen. Met een klein deel van die bevolking ga je om. Dat deel zie je op gelegenheden en feestjes (ze houden heel erg van plezier!).

Dat maakt het contact ook wel weer makkelijker. Op de begrafenis van mijn opa kwam bijvoorbeeld de MinisterPresident mij een knuffel geven en zei: ‘Hoi meid, hoe gaat het nu met je?’ En de gouverneur tegen het lijf lopen is daar de gewoonste zaak van de wereld. Wat dat betreft leeft het

Door Axel Nuhn

allemaal wat makkelijker en losser op Aruba. Het heeft ook een andere kant. Een vriend van mij zei ooit: ‘Hier in Nederland kan ik een willekeurige supermarkt inlopen in een pyjamabroek met een capuchon over mijn hoofd en mijn boodschappen doen zonder dat iemand er wat van zegt.

Hier op Aruba staat dan morgen in de krant dat je bijvoorbeeld een drugsprobleem hebt. Je leeft daar veel dichter op elkaar.”

“Waar ben ik het meeste thuis? Kan ik niet zeggen. Op het moment dat ik ergens ben, leef ik daar. Maar eigenlijk voel ik mij mijn hele leven nergens echt thuis, of juist overal. Ik voel mij een wereldmens. Inderdaad misschien wel omdat ik zoveel verhuisd ben. Ik weet niet of ik mij ergens definitief wil settelen. Ik weet inmiddels wel dat ik na een bepaalde tijd weer onrustig word. Grappig hè? Ondanks dat ik veel ben verhuisd, raak ik mijn buren niet kwijt. Ik denk dat mijn manier van aan buren hechten heel modern is.

Het is niet dat ik mijn hele leven naast ze wil wonen, maar ik vind het wel leuk om contact te houden waar ter wereld je ook bent. Lang leve de social media!”

“Wat ik ook erg leuk vind is dat in deze wijk veel expats zitten. Ze noemen het hier ook wel Het Reservaat toch?!

Verderop wonen mensen die in Bolivia zijn geweest, een stukje verder wonen terugkeerders uit China… Heerlijk om mee te relaten. Is voor de kinderen ook erg leuk. Wat mij betreft zitten we hier gebeiteld en deze buurt is een schot in de roos. In ieder geval voorlopig haha!”

10 DE PENSEELSTREEK Nummer 81

Oorlogsschatten in de kruipruimte

K O RT E Themaochtenden in het najaar

Iedere 2de dinsdag van de maand vindt in De Bakermat aan de G.A. van Nispenstraat 139 van 10.00-12.00 uur een interessante lezing plaats. De kosten zijn € 3,- inclusief koffie of thee. Wat staat er voor de tweede helft van dit jaar op het programma?

Dinsdag 12 september Transitie naar een duurzame samenleving Is onze huidige wijze van leven vol te houden? Als je de kranten zo leest mag het duidelijk zijn dat er grote veranderingen nodig zijn om onze huidige welvaart en welzijn te continueren. Om moedeloos van te worden. Maar dit is helemaal niet nodig. Het goede nieuws is namelijk dat de technieken er al zijn of snel zullen komen om deze problemen op te lossen. De uitdaging ligt hem in een snelle en goede transitie. Bert Lagerweij is onder andere regiospinner van Urgenda.

In die hoedanigheid heeft hij zich verdiept in de urgentie en complexiteit van deze transitie. Hij zal u hierin meenemen en met u hierover in discussie gaan. Ook zal worden bekeken wat u zelf kunt doen om ons door de transitie heen te helpen.

Dat onze wijk nog onontdekte historie heeft, blijkt maar weer. Tijdens het isoleren van onze vloeren zijn diverse bijzondere voorwerpen van de geallieerden uit de Tweede Wereldoorlog gevonden. We hebben Engelse sigarettendoosjes gevonden, een blikje Engelse tabak en een speciale fles champagne van Moët & Chandon uit 1937 met de tekst reserved for allied armies. Helaas was de fles champagne al leeg.

Maar ja, ik denk dat degene die in onze kruipruimte heeft gelegen hem misschien wel harder nodig had.

Erg bijzonder om zo onverwachte historie onder je woning te vinden.

(Familie Kobessen, Bakenbergseweg 27)

Snoeien? Laat uw haag nog even groeien!

De actie Taxus voor Hoop gaat weer van start. Ook Arnhem doet dit jaar weer mee. In de jonge twijgen van de Taxus Baccata-haag zit baccatine. Dat is een belangrijke grondstof voor het maken van geneesmiddelen waarmee men tijdens chemotherapie kanker bestrijdt. U kunt helpen door de jonge, lichtgroene scheuten van de Taxus Baccata te snoeien en dat tussen 15 juni-31 augustus in te leveren bij de inzamelbakken van afvalbrengstations Noord (Beyerinckweg 9a) en Zuid (De Overmaat 17). De gemeente Arnhem wil de opbrengst van uw inzameling schenken aan een kankergerelateerd doel. Voor meer informatie: www.taxusvoorhoop.nl.

Dinsdag 10 oktober Het leven in de gevangenis en daarna?

De directeuren van de Penitentiaire Inrichting Arnhem, André Aarntzen en Francesca Salamone, geven u een beeld van het dagelijkse leven binnen de gevangenismuren. Zij vertellen u bovendien over de doelstellingen van het straffen en hoe de detentie ten uitvoer wordt gelegd. Tegenwoordig kiest de rechter vaak voor een alternatieve straf. Het spreekt vanzelf dat dit gevolgen heeft voor de gevangenissen. Kortom, u wordt meegenomen in de dagelijkse praktijk van de PI Arnhem, de Blue Band bajes, met ontwikkelingen die onze maatschappij vraagt op het gebied van detentie uitvoering, maar ook de ontwikkelingen die er zijn op een kansrijke terugkeer in de maatschappij.

Dinsdag 14 november Museum Arnhem, kunst voor iedereen, vanuit het hart Kunst en Samenleving is een belangrijk thema voor Museum Arnhem. Bovendien wil het museum een rol van betekenis spelen voor de stad en haar inwoners. Vanuit de mooie locatie wil het museum inzicht en uitzicht bieden door de kunst meer bij de mensen te brengen. Dit alles is meegenomen in de plannen voor verbouwing.

Saskia Bak, directeur Museum Arnhem, zal ons meer vertellen en laten zien over de toekomstplannen van het Museum.

Dinsdag 12 december Debussy en Ravel, musiciens français Jacques Hendriks, pianist en docent muziekgeschiedenis, vertelt over twee Franse genieën, twee scheppers van wonderschone muziek voor de eeuwigheid. Rond 1900 komt er een einde aan de Duitse hegemonie die het muziekleven zo lang heeft gedomineerd. Twee Franse componisten, Claude Debussy en Maurice Ravel, voeren vanaf nu de boventoon. Hoewel vaak in één adem genoemd, is hun muziek zeer verschillend. Debussy ontwikkelde zich via impressionisme en symbolisme tot de ‘vader van de avant-garde’, terwijl Ravel in zijn lucide neo-classicisme - met invloeden van ballet en jazz - trouw bleef aan de gebruikelijke wetten van melodie en harmonie.

Nummer 81 DE PENSEELSTREEK 11

N KLEIN Lekker bewegen voor 50+

Bent u 50+ en wilt u lekker en gevarieerd bewegen onder professionele begeleiding? Dan is Sport en Spel actief 50+ op Papendal iets voor u!

De les begint altijd met een warming-up op muziek, waarna er diverse sport- en spelactiviteiten worden gedaan. U kunt drie keer vrijblijvend meedoen voor u besluit lid te worden. Deze les behoort tot het aanbod van Recreatieve Sportvereniging Vredenburg (RSVV). De vereniging biedt diverse sportactiviteiten aan op recreatief niveau door heel Arnhem voor € 15,95. Voor dit bedrag kunt u onbeperkt deelnemen aan ons aanbod binnen uw leeftijdscategorie. Als u in het bezit bent van de GelrePas kunt u voor de helft van dit bedrag sporten. Voor vragen en meer informatie belt u met 06 21363673.

Stierenteam 2017

Isa du Pré en Sophie van den Broek

Een heerlijke plek om te spelen, voor sponsorlopen, Coopertest en gymles, Sinterklaasfeesten en buurtfeesten… het Stierenveld. Het is al een mooi veld. Voetballen kan sinds een paar jaar al met de door de buurt georganiseerde doelpalen. Maar de kinderen uit de buurt willen meer: een mooie natuurlijke omgeving aan de achter-schoolzijde van het veld. We willen met natuurlijke materialen zorgen voor wat extra vertier. Dat moeten we natuurlijk onderhouden. Dus zijn we bezig met het inzamelen van geld. We komen in aanmerking voor een mooie subsidie als we zelf ook een deel van het geld inzamelen. De wijkvereniging zal ons hierin ondersteunen, maar we zullen de ouders en kinderen in de buurt ook betrekken. In samenwerking met de gemeente zijn er al mooie boomstammen geplaatst om op te klimmen en op Koningsdag is het eerste geld al opgehaald. Hoe kun je meedoen?

11 juni: doe met het Stierenteam mee met heitje-voor-een-karweitjedag. Alle kinderen die mee willen doen, geven zich op via stiereteam@ gmail.com en kunnen bij Anne Brosens aan de Van Ostadestraat 1 de flyer ophalen. Ze leveren het geld daar ook in.

24 juni: op het Van Ruisdaelfeest zijn we er ook bij. We verkopen cake en zorgen voor een leuke verrassingsactiviteit.

23 september: op Burendag organiseren we een voetbaltoernooi op het veld. Teams van minimaal zes spelers kunnen zich aanmelden bij stiereteam@gmail.com. Er zal ook een rommelmarkt zijn én een spannende cupcakewedstrijd voor kinderen. Hierover later meer informatie. Wil je meehelpen of heb je een goed idee, mail dan ook naar het stierenteam! (Mieke van Unnik - Samson)

Penseelstreek Classic Op zondag 3 september 2017 vindt alweer de 7e editie plaats van het oldtimer event Penseelstreek Classic, voor veel wijkgenoten het wijkevenement van het jaar! Dat geldt zeker voor de deelnemers aan de autorit, die ieder jaar genieten van een altijd weer verrassende puzzeltocht en een bijzondere lunchlocatie. Ook aan de meer uitdagende rallyrijder is dit keer gedacht: het navigeren/de route wordt op twee manieren aangeboden. Deelnemers van voorgaande edities ontvangen binnenkort via e-mail weer een uitnodiging.

Kun je niet wachten, inschrijven kan alvast via de link op http://penseelstreek.nl/classic.

Maar ook voor andere bewoners is Penseelstreek Classic een fantastisch feest, met de gezelligheid op het Mesdagveld ’s middags vanaf 14.00 uur, het gezamenlijk bewonderen van de oldtimers, de muziek, het hapje en het drankje, de kinderen die zich op het veld vermaken, en de ontmoetingen met buurtbewoners…

Dus noteer 3 september alvast in de agenda en beleef het mee! Penseelstreek Classic 2017, zondag 3 september, u komt toch ook?

12 DE PENSEELSTREEK Nummer 81

Als het buiten ook mooi mag zijn Design vogel(voeder)huis van topkwaliteit • Arnhems ontwerp • persoonlijke levering binnen 5 werkdagen (in Arnhem) • Bestellen op: www.fvdsontwerp.nl

frank van der snee mauvestraat 6 6813 jl arnhem t 026 - 370 11 37 e info@fvdsontwerp.nl i www.fvdsontwerp.nl

øntwerp

Onafhankelijk erkend a.p.k. keuringstation kornmann personen auto ’ s bestel

/ campers

/

benzine / diesel

Eduard van beinumlaan 2 Openingstijden: 6815 GD Arnhem ma. t/m vr. 8.00-17.30 uur tel. 026 442 51 03 Fax 026 370 25 68

meubelmakerijverduijn Heb je een origineel idee voor jouw interieur?

Op zoek naar advies of een bijzonder ontwerp?

Wil je een meubel dat precies past in jouw stijl?

Meubelmakerij Verduijn maakt meubels, keukens en interieurs op maat.

rk e w t a a m creatief in

0624427466 www.meubelmakerijverduijn.nl info@meubelmakerijverduijn.nl

Van der Staaij Ambachtelijke Restauratie

Uw bent bij ons aan het juiste adres voor: Glas in lood Glas in lood tussen isolatieglas Monumentale beglazing Isolatieglas voor stalen kozijnen Isolatieglas HR++

Dun isolatieglas 10 mm dik voor monumenten Spiegels - geslepen glas Douchewanden Nieuwe authentieke ramen Beschermende voorzetbeglazing

U vindt ons in het Oosterbeekse Koningsdal.

Het adres is Utrechtseweg 172a (achter Glaskunstgalerie De Glorie), Oosterbeek.

www.vanderstaaij.nl

Nummer 81 DE PENSEELSTREEK 13

S92 80919798 adv240x335_001

21.01.2013 13:07:50

Pdf_Hein

Uw huis verdient het mooiste bord!

H K

M

Hans Mini Klus Geen klus te klein om belangrijk te zijn

Ook voor al uw huishoudelijke klussen Voorrijtarief incl. eerste kwartier werk € 14,25 incl. BTW Werktijd wordt per kwartier berekend € 7,13 (€ 28,50 p/u).

Huidige prijspijl zijn incl. BTW, excl. materiaal en toeslag voor: spoed/vies/gevaarlijk/extreem zwaar werk.

Hans Streng v. Lawick v. Pabststraat 119 6814 HD Arnhem telefoon: 06 - 22011961 internet: www.hansminiklus.nl De ‘Light of Being’-Yoga Het woord yoga betekent in verbinding zijn, samenzijn met dat wat je wezenlijk bent.

De ‘Light of Being’-Yoga is een sensitieve en meditatieve yogavorm die steeds weer uitnodigt om met je wezen in verbinding te zijn, waardoor de levensenergie weer vrij door het lichaam kan stromen.

Informatie : Willemijn de Wit 026-3704464 E mail : dewit.willemijn46@gmail.com

14 DE PENSEELSTREEK Nummer 81

Burengeluk Wie naast je komt wonen, bepaal je meestal niet zelf. Daar moet je een beetje mee boffen. En dat doen deze wijkgenoten. “Liever een goeie buur dan een verre vriend, ja echt!”

Een vijfluik over burengeluk.

Beste vriend binnen handbereik

Joep Claassen en Milan Zweers Femke Hilderink, moeder van de 7-jarige Joep Claassen, weet nog goed hoe de eerste ontmoeting van haar zoon met zijn achterbuurjongetje Milan Zweers (7) ontstond. “Joep, volgens mij wilde jij heel graag een vriendje. En toen zei ik: ‘Zullen we aanbellen bij Milan en kijken of hij wil spelen?’” Joep knikt. “Ja, zo ging het. Ik vond dat wel een goed idee.” Milan: “En ik ook.”

Sindsdien is het tweetal onafscheidelijk. “Maar niet meteen, hoor”, herinnert Joep zich. “De eerste keer was een beetje mwahhhh, want Milan was heel erg verlegen.

De tweede keer ging al beter en de derde keer was het helemaal toppie. Want toen kenden we elkaar.”

Milan woonde al in de Mauvestraat, Joep kwam drie jaar geleden op de Bakenbergseweg wonen. Altijd lastig, nieuw in de buurt. Maar dat is nu verleden tijd.

Buurjongen Daniël doet wel eens mee met de twee.

Maar Joep en Milan spelen verreweg het meeste samen. Vooral in het weekend, hele dagen soms.

Tikkertje, voetballen, klimmen in het kunstwerk aan de Mesdaglaan… Oh ja, en Wii natuurlijk op de televisie.

Dan dansen ze samen, en doen allerlei Olympische

Sporten met Mario.

Milan: “Vooral voetbal eigenlijk.”

Joep: “Nee joh, BMX. Dat doen we het meeste. We doen ook wel eens stiekeme dingen!” Of mama even naar de gang kan. Mama gaat. Milan: “Nou, snoepjes pakken bijvoorbeeld, of voetballen in de kamer. Dat mag eigenlijk niet.

Maar dat doen we meestal bij Joep, want mijn vader is veel strenger.”

Joep: “We gaan ook vaak naar het land van Jan Klaassen met mijn opa. Ken je dat niet?” Hilariteit. “Daar is dat poppenkastmannetje. Je kunt er buiten spelen en binnen spelen.” Milan: “En je kunt patatjes eten en pannenkoeken.”

Joep: “En broodjes knakworst.”

“Andere jongetjes doen vaak dingen die ik helemaal niet leuk vind, Joep nooit.”

Milan belt vaak onverwacht aan. Dat vind Joep heel leuk.

Milan: “Ik ga dan in de slaapkamer van mijn vader en moeder staan en kijk of Joep thuis is. Vooral als ik me verveel. En dan vraag ik aan mijn vader of moeder of ik naar Joep mag. Dat mag vaak. Ik loop dan niet door de tuin, want de poort is toch meestal op slot.”

Beste vrienden? Ja, knikken beide heftig. Omdat?

Milan: “Nou, omdat Joep mij zo goed begrijpt. Andere jongetjes doen vaak dingen die ik helemaal niet leuk vind, Joep nooit.”

En Joep? Vinger tegen de neus, blik naar 't plafond: “Ik denk omdat Milan heel spontaan is. Dat vind ik grappig.”

Milan: “Ik wil nog heel lang vrienden blijven. Dan kan ook, want mijn moeder zegt dat we niet gaan verhuizen.”

Joep: “Nee, stel dat je naar Zuid-Afrika gaat. Hahaha.”

Milan: “Nee, echt niet.”

Joep, hangend over tafel: “Zijn we nu klaar?”

Nee, eerst nog een foto maken.

“Jaaaaa! Met de voetbal!” En ze stormen de tuin in.

Even later groet ik hen ter afscheid. “Jongens, kijken jullie Artwin even aan?”, probeert Joeps moeder. Maar ze zijn te druk: ze dansen voor de Wii. Artwin Nuhn

Nummer 81 DE PENSEELSTREEK 15

Vlnr: Willy van Westerveld, Myriam van Leeuwen, Hans en Etine Leibbrand

Bijna 160 jaar gedeelde geschiedenis in de straat

“Zo, gezellig. Koffie allemaal?” Myriam van Leeuwen (70) loopt naar de keuken en komt terug met dampende kopjes en minigebak. Dat doen ze wel vaker, zo samen zijn. Want gedeelde geschiedenis schept ontegenzeggelijk een band. Hans en Etine Leibbrand van nummer 15 en Myriam van nummer 11 wonen elk al dik 40 jaar aan de Albert Neuhuysstraat. Al die jaren zijn ze buren. Willy van Westerveld (84) van nummer 9 spant absoluut de kroon. “Ik woonde in de oorlog met mijn ouders in Rotterdam. Daar hebben we op 10 mei 1940 het bombardement meegemaakt. Daarna wilden we er weg.

En toen mijn vader in 1942 hier een baan aangeboden kreeg, zijn we naar Arnhem verhuisd. Maar wonen was hier niet goedkoop. We betaalden 45 gulden per maand, twee keer zoveel als in Rotterdam.” Sinds die oorlogse jaren woont Willy op de Hoogkamp, slechts onderbroken door acht maanden evacuatie naar Ede en een paar jaar Apeldoorn. “Alles hebben we hier meegemaakt”, blikt ze terug op meer dan zeventig jaar wonen op de Hoogkamp. En nooit heeft ze overwogen om te verhuizen. Want – zo vallen Hans en Etine haar bij – “het is hier zo heerlijk.”

“We kijken uit op een prachtig plein, de bossen zijn binnen handbereik, de tuin is op het Zuidwesten.

Waar is het nou beter? Ja, die Amsterdamseweg… da’s wel een smetje op de zomerse buitenrust, vooral door de motoren die tussen stoplicht en stoplicht het gas helemaal opendraaien. Maar dat went. Nee, het is hier heerlijk.”

Niet in de laatste plaats vanwege de goeie relatie met de buren. Ze hebben veel gezelligheid aan elkaar.

Drinken koffie bij elkaar, komen op elkaars verjaardag. Willy: “Vroeger zwommen we met z’n drietjes, En nu zitten Myriam en ik samen op yoga.” Met de andere mensen in de straat hebben ze ook een prima contact, maar minder frequent. Veel jonge mensen zijn overdag weg, omdat beide ouders werken. Dat was anders toen Myriam en Etine zelf in de jonge kinderen zaten.

Etine: “Wij werkten toen niet. Wij hadden een hond. Dus liepen Myriam en ik vaak samen in het bos als de kinderen naar school waren. Dan heb je lange gesprekken.”

Als de nood aan de man komt, is alle steun in de straat voorhanden. Zoals gisteravond, toen plots het licht bij Willy uitviel. Paniek. Toen kwam buurman Robert de stop vervangen. Maar meestal is het Hans die helpt. Steun en toeverlaat, al jaren. Hij ontdoet de dakgoten van blad, maakt de stoep sneeuwvrij, helpt met technische klusjes. Als dank trakteren Myriam en Willy zo nu en dan op een etentje in het Pannenkoekenhuis. En dan is er nog de buurvrouw van iets verderop die iedere dag voor haar kookt sinds Willy alleen is. “Ik vind dat fantastisch”, zegt Willy. “Het is zo bijzonder.”

“Toen deed ik de deur open en zei spontaan: ‘Jullie gaan toch niet verhuizen, he?”

De vriendschap tussen Myriam en Hans en Etine dateert al vanaf de tijd dat hun kinderen dagelijks samen speelden.

En ze leven nog steeds mee met elkaars wel en wee. Dat geldt inmiddels ook voor Willy. Vroeger, toen haar man nog leefde, waren ze wat meer op zichzelf. Maar na zijn dood ziet Willy Hans, Etine en Myriam veel vaker. Ze hebben veel meegemaakt samen, ook nare dingen. Myriam: “Toen Cees, mijn man, op 46-jarige leeftijd overleed, was Etine een grote steun voor mij.”

Tot voor kort werd er weinig verhuisd in de buurt. Nu lijkt het pleintje aan een verjongingskuur begonnen. Maar ze denken er zelf niet aan om te vertrekken. “Weet je nog toen jullie samen een keer op de stoep stonden om mij iets te komen vertellen?”, vraagt Myriam aan Hans. “Toen deed ik de deur open en zei spontaan: “Jullie gaan toch niet verhuizen, he?” Willy: “Oh nee, Verhuizen? Geen denken aan! Dit is mijn plek en dat blijft het.”

Artwin Nuhn

16 DE PENSEELSTREEK Nummer 81

Van buren tot echtgenoten

immers op hetzelfde vlak Pats, boem, vlinders in mijn buik, bij de eerste keer lag. Hij had naast zijn baan dat ik hem zag al. Een prins was hij – voor mij – met enige opdrachtgevers voor zijn helderblauwe ogen onder een eigenwijze, stekereclamewerk, ik werkte op lige bos donker haar. Het witte paard dat hij bereed een reclamebureau en werkwas een oude fiets, waarop hij vier maal daags van de te er freelance bij. Al gauw Hoogkamp naar de stad fietste waar hij werkte. Met verdeelden we het werk en een flinke vaart heen, de bult af, een stuk moeizamer startten een eigen reclameterug. bureautje.

Hij was mijn buurjongen, een in 1936 geboren en Na een officiële verlovingsgetogen Hoogkamper. Ik was geboren op tijd van ongeveer drie jaar Schaarsbergen waar ik een heerlijke jeugd had, te trouwden we. Mijn moeder midden van bomen, planten en dieren. En met heel hertrouwde en verhuisde; veel vrijheid. Daaraan kwam een eind toen mijn vader wij bleven hier wonen. vrij plotseling ziek werd en overleed. Blijven wonen in Binnen twee jaar na ons het oude, bewerkelijke huis met de nog veel bewerkehuwelijk werden we verblijd met de geboorte van twee lijker tuin was geen optie. Een poging tot inbraak, Sonja Nuhn-Slempkes verijdeld door onze woedend blaffende hond, gaf de prachtige zoons, vijf jaar doorslag. Wij verhuisden naar de Hoogkamp. later volgde een even prachtige dochter die tot ons onbeschrijfAanvankelijk vond ik het een verschrikking om in een lijke verdriet niet ouder mocht worden dan vijftien jaar. Heel ‘tussenhuis’ te wonen. Ik miste de vrijheid, de ruimte, en veel lief maar ook veel leed dus, zoals het in een mensenleven ergerde me aan alle geluiden om mij heen. Totdat ik de kan gaan. buurjongen ontdekte. Dat bezorgde me opwinding van Komende september is het tien jaar geleden dat mijn man, heel een geheel andere strekking. Als het maar enigszins kon, kort na ons 45-jarig huwelijksfeest, overleed. Ik mis hem, we zorgde ik ervoor ‘in beeld’ te zijn wanneer hij van zijn hadden het heel goed samen. Het is stil geworden binnen de werk kwam. Na onze kennismaking bleek al meteen: het muren van het huis dat eens gonsde van het leven. Inmiddels klikte. We bleken dezelfde interesses te hebben: ik volgde woon ik hier 58 jaar, houd van mijn huis, de prachtige wooneen dagopleiding Mode op de Academie voor Beeldende omgeving, de aardige mensen in de buurt, en bovenal van Kunst en Kunstnijverheid, hij had daar een avondcursus mijn lieve kinderen, schoon- en kleinkinderen die zo heerlijk Reclame gedaan en werkte overdag als decorateur/ dichtbij wonen. Het is een fijne plek om te leven. etaleur. Binnen de kortste keren waren we dolverliefd en Sonja Nuhn-Slempkes onafscheidelijk. Naast de liefde bond ons het werk dat

Pril buurschap is ook leuk

Een jaar lang trokken ze met z’n viertjes per camper door Europa. Die camper was niks speciaals hoor, gewoon zo’n enorm lelijke polyester bak op wielen.

Daarna woonden ze even in Nijmegen. Maar die plaats bleek als springplank richting Westen onhandig. Dus zochten ze in Arnhem naar een huis om na al dat gereis weer wortel te schieten. “We hebben hier en daar gekeken, maar eigenlijk waren we het er snel over eens dat het deze wijk moest worden”, zegt Daan. “Ik weet niet precies wat het is met deze plek… iedereen is open en relaxt, de sfeer van de huizen is heerlijk, er is ruimte. En als ik aan het eind van de dag de wijk kom binnenrijden, staan allerlei kinderen te stoepranden, te krijten op straat en te springtouwen. En dan denk ik: 'Ja, dit is perfect, dit moest het niet voor niets zijn'.”

Krap een jaar geleden kochten Daan Schuurbiers (42, adviseur verantwoord innoveren) en de drie jaar jongere Marije Blomjous (interim communicatieadviseur en projectmanager) samen met Mila (5) en Sam (3) nummer 63 aan de Josef Israelslaan. Mooi verhaal: het pand was beneden, boven en op zolder doorgebroken naar nummer 61. Oudere mensen waren eigenaar geweest van beide huizen. Het echtpaar startte ooit op 61, maar hadden – naar men zegt - een hekel aan herrie en kochten toen nummer 63 erbij om het risico op een jong gezin als nieuwe buren te elimineren.

Een half jaar later werd nummer 61 ook verkocht. Aan Theo en Hannah Menting, beide 34 en ouders van de tweejarige Linde en Dorus van zes maanden. “Tsja… Als je mij eerder gezegd had dat we dit zouden doen, had ik je voor gek verklaard”, zegt waarnemend huisarts Hannah. Want ze wilden geen klushuis.

En nummer 61 was dat wel. Wat heet: sterk verouderd, overwoekerd, een wildernis rondom die het predicaat tuin niet verdiende, en er was helemaal geen keuken. Ruimte daarentegen was er in overvloed, mede dankzij de forse uitbouw.

Theo, chirurg in opleiding: “We waren wezen kijken bij een huis iets verderop.

Maar dat bleek aan de kleine kant. Toen dachten we: toch ook nog maar even hier kijken. Daarna – op vakantie op Sardinië – besloten we het te doen.” Maar wat een karwei: er moest zoveel gebeuren. En nog steeds is de klus niet geklaard, getuige de bergen zand die de tuin nu aan het oog onttrekken. Maar het is het allemaal waard. “Ik kan op de fiets naar het ziekenhuis. En wat Daan over de wijk zegt, klopt helemaal: we zijn hier echt thuis.”

Buren zijn ze nog maar kort, maar ze zijn wel echt blij met elkaar. Want hun gezinnen maken dezelfde fase door.

Dus hoeven ze zich niet druk te maken over lawaai. Daan: “We zijn vroeg wakker en na half acht is het rustig. En als één van de kleintjes in de tuin staat te huilen, weet je: dat is even niet anders. Dat herken je.”

Zij waren er het eerst. En ze hadden geen idee wie op 61 zou neerstrijken. “Dat was nog even spannend”, herinnert Marije

“Als één van de kleintjes in de tuin staat te huilen, weet je: dat is even niet anders.

Dat herken je”

Nummer 81 DE PENSEELSTREEK 17

Een heleboel baasjes

“Hallo, ik ben Tippe, en ik woon in de Gabriëlstraat.

Mijn baasje is heel lief, maar ze heeft het soms heel druk. Gelukkig ben ik heel populair, want er zijn altijd wel buren die op mij willen passen. Zoals Lena, Chella en Didier…”

Madz van der Sanden met Tippe

zich. Zoals dat voor Theo en Hannah evengoed knijpen was. Want wie je buren worden, heb je doorgaans niet in de hand. Maar die paar praatjes op straat waren hoopgevend. En betrokken waren de buren al voordat Hannah en Theo er hun intrek namen. Toen het koopcontract was getekend, konden Theo’s vader en moeder hun nieuwsgierigheid niet bedwingen en slopen achterom voor een snelle blik. Daar werden ze gespot door Daan die onmiddellijk vroeg ‘wat dat daar moest’.

Hannah: “Toen zeiden mijn schoonouders toen wij ze weer zagen: ‘Met die buren zit 't wel goed: die passen nu al goed op jullie huis’.”

Artwin Nuhn Vlnr: Theo Menting, Hannah Menting met Line op de arm, Marije Blomjous met Sam en Daan Schuurbiers met dochter Mila

Lena uit de Weissenbruchstraat – “Wij kwamen vijf jaar geleden hier wonen. Ik was toen negen. Al snel zagen we regelmatig een mevrouw langs ons huis wandelen met een heel schattig puppy. Dat was dus Tippe. We kwamen aan de praat en we werden vrienden. En op een gegeven moment vroeg ze of wij een keer op Tippe wilden passen. Ik laat Tippe soms uit. Maar ze komt ook wel eens een paar dagen bij ons. Dan helpen mijn ouders en mijn zusje natuurlijk ook. Zelf hebben wij jammer genoeg geen hond, alleen kippen. Daar past het baasje van Tippe dan soms weer op als wij er niet zijn. Tippe is altijd vrolijk en heeft veel energie.

En ze is schattig. Ze luistert goed en ze is heel lief tegen andere honden. Alleen moet je oppassen dat ze niet in modderplassen gaat springen of rollen, want dat mag niet.

Ze is meestal niet zo knuffelig, ze speelt liever. Wij passen ook wel eens op andere dieren op, een hondje dat Floris heet uit de Gabriëlstraat, en vorige zomer hebben we op twee konijnen gepast in de Apolstraat, maar dat was heel zielig, want er ging er eentje dood tijdens de vakantie.

Die hebben we toen in de tuin begraven.”

Chella uit de Gabriëlstraat – “Toen wij twee jaar geleden hier kwamen wonen (tegenover Tippe) was er meteen een sterke aantrekkingskracht. Ik vind alle honden leuk, en ik pas ook regelmatig op andere honden, maar van Tippe ben ik echt de grootste fan. Je hebt met een hond ook altijd aanspraak; een hond verbindt. Dat maakt het nog extra leuk om te doen. We passen ad hoc op, we laten Tippe uit, en soms blijft ze een paar dagen logeren. Ik moet bekennen dat we ook wel eens aanbellen om te vragen of we haar mogen uitlaten. De kinderen vinden Tippe ook leuk; ze is lief, ze blaft niet meteen als de bel gaat, en ze luistert goed naar commando’s. Ze is wel nogal gefocust op eten, dat is wel eens lastig. Eén keer heeft ze de snoep-la van de kinderen opengemaakt en daar chocolade uitgehaald. Dat merkten we natuurlijk pas achteraf… ze was er heel ziek van. Ik heb ook wel eens een half uur op een bankje in Mariëndaal op haar moeten wachten, toen was ze even kwijt. Wij hebben niet genoeg tijd om een eigen hond te nemen. Maar als Tippe ooit weg zou moeten bij haar baasje, dan mag ze bij ons komen.”

Didier uit de Gabriëlstraat – “Ongeveer een jaar geleden spraken wij tijdens een borrel met het baasje van Tippe.

Inmiddels nemen we zo nu en dan de uitlaatbeurt van de hond over en ook heeft Tippe een keer een dagje bij ons doorgebracht. We maken dan een lang rondje en nemen er echt even de tijd voor, meestal met z’n allen. Het zijn vooral de kinderen die dol zijn op Tippe. Dat komt mede doordat ze rustig blijft in hun aanwezigheid. Uiteraard verzorgen we de dieren van onze buren ook wanneer die met vakantie zijn; dat zijn dan cavia’s of een parkiet met de angstaanjagende naam Caligula die veilig voor Tippe in een kooi zitten. Tippe is enorm speels. Ze luistert goed, maar dat kan ze helemaal perfect als je twee dingen met elkaar combineert: een (tennis-)bal mee naar het bos en ze komt zeker weer keurig netjes naar je terug! Tippe heeft ook haar eigen bal bij ons in de tuin liggen. Die heeft ze de eerste keer al helemaal lek gebeten. Gelukkig was het een oude bal waar de kinderen geen verdriet over konden hebben. Onze tuin is aan een opknapbeurt toe, dus tot die tijd ravotten we er met zijn allen lustig op los.”

Maartje van den Berg

18 DE PENSEELSTREEK Nummer 81

Goede buren zijn goud waard. Zegt men. Maar hoe ben jij eigenlijk als buur?

Benieuwd? Doe dan onze test. Elke vraag biedt vier antwoordmogelijkheden.

TEST

Wat voor een buur ben jij?

Tel de punten van je keuzes op en reken zo uit hoe jij bent als buur.

1. Je alleenstaande buurvrouw belt aan en vraagt of je even een paar uurtjes op haar hondje wilt passen omdat zij dringend naar een afspraak moet en de oppas onverwacht heeft afgebeld. Wat doe je?

5. Er zit een schattig wit konijntje midden op straat voor je huis. Wat doe je?

A. Je zegt ‘Ik hou niet van hondjes’ en sluit de deur voor haar neus. (5) B. Je vraagt een halfuurtje bedenktijd en verlaat het pand via de achterdeur. (10) C. Je zegt ‘Natuurlijk, mag ie een stukje lopen aan de riem?’, en neemt het beest glimlachend van haar over. Terwijl de buurvrouw weg is besluit je dat het beestje wel een opknapbeurt kan gebruiken en maakt een afspraak bij de trimsalon. (20) D. Je zegt dat je haar best voor deze ene keer wilt helpen, maar dat het echt geen gewoonte moet worden. (15)

A. Je kijkt om je heen – niemand te zien – en neemt Flappie mee de keuken in voor een lekkere stoofschotel. (5) B. Daar komt toevallig net de vuilniswagen aan, helaas, een plat konijn, wat sneu nou. (10) C. Tjee, van wie zou dat konijntje zijn? Je rent de straat op, het konijn gaat in een doos met een wortel en een bakje water, een foto op NextDoor, en dezelfde avond nog is de gelukkige eigenaar in tranen met een bos bloemen aan je deur om Witje op te halen. (20) D. Je belt de dierenambulance. (15)

2. Je wordt midden in de nacht wakker van herrie in het huis van je bejaarde buurvrouw. Na even, als de rust is weergekeerd, hoor je regelmatig geklop tegen de muur. Hoe reageer je?

6. Het is een heerlijke dag. Lekker aan de barbecue dus. Maar de rook waait duidelijk richting terras van de buren die visite hebben. Wat doe je?

A. Je denkt: ‘Goh, ik wist niet dat er hier een klopgeest in huis was’, draait je om en slaapt verder. (10) B. Je gaat mopperend uit bed om je oordoppen te zoeken – zo kun je natuurlijk niet slapen, wat een herrie maakt dat oude mens weer. (15) C. Je springt uit bed, schiet in je kleren, zoekt de sleutel van het huis van de buurvrouw op in de keukenla, en gaat haar redden – ze ligt immers met een gebroken heup onderaan de trap op de muur te bonken. (20) D. Je belt de politie. (5)

A. Je dirigeert je jongste richting de barbecue en draagt hem op de rook de andere kant op te wapperen. (10) B. Je steekt je hoofd om de hoek en vraagt of de buren er veel last van hebben. (15) C. Je gooit nog wat extra hamburgers op het rooster om die zo dadelijk bij de buren langs te brengen. Iedereen houdt immers van barbecueën… (20) D. Je zet de barbecue nog dichter bij de heg, want zij houden ook nooit rekening met jou. (5)

3. De buren vragen met de tekeningen in de hand of je er bezwaar tegen hebt wanneer zij de garage iets verhogen en uitbouwen tot een volwaardig atelier. Je kijkt dan wel tegen een hogere en langere muur aan en je plantjes vangen daardoor minder zon. Wat doe je?

A. Je werpt een blik op de tekeningen en ziet al direct er van alles niet klopt aan het ontwerp. Je vraagt de buren binnen en belt ondertussen je nichtje die architect is en er wel voor kan zorgen dat er een deugdelijk plan komt. (15) B. Je vraagt je hardop af hoeveel schilderijen de buurvrouw al verkocht heeft en werpt nog een plichtmatige blik op de tekeningen. (5) C. Je vraagt geïnteresseerd door op het waarom van de uitbreiding en geeft een principeakkoord af, maar zegt dat je wel graag nog even wilt nagaan welke gevolgen de uitbreiding heeft voor je tuin. (20) D. Je geeft hen het telefoonnummer van buurtbemiddeling. (10)

4. Jullie gaan met vakantie in de buurt van Florence. De buren hebben het plan opgevat om ook naar Italië te gaan en willen gezellig langskomen. Hoe reageer je?

A. Natuurlijk zijn ze van harte welkom. Hoe meer zielen hoe meer vreugd! Je geeft je buurvrouw de uitgeprinte routebeschrijving naar jullie camping en een lijstje met plekjes die ze in Toscane beslist gezien moeten hebben. (20) B. Je geeft aan dat je vakantie iets voor je eigen gezin vindt, maar prima als ze een keer op doorreis komen borrelen of mee-eten. (15) C. Je vertelt dat jullie wel een heel druk programma hebben en dat jullie maar moeten afstemmen of het uitkomt. (10) D. Je wijzigt je vakantieplannen. Het wordt nu een voettocht door de Himalaya. (5)

7. Oei, er staat plots “Onder voorbehoud verkocht” op het makelaarsbord in de tuin van de buren. En op een late middag zie je onbekende mensen op de stoep van hiernaast staan.

Wat doe je?

A. Je loopt meteen naar buiten, stelt jezelf voor en zegt: “Zijn jullie de nieuwe buren? Wat leuk. Welkom”. (20) B. Je gebaart hen voor een kop koffie naar binnen en praat ze meteen even bij over de buren aan de andere kant. (15) C. Je gooit de volumeknop van de radio helemaal naar rechts, want hun tronie staat je helemaal niet aan en “Onder voorbehoud” wil zeggen dat de verkoop nog niet vast staat. (5) D. Je noteert hun kentekenplaat en belt de politie, want wijkpreventie waarschuwt de laatste tijd vaak voor onguur volk. (10)

8. De conifeer van de buurman is na vele jaren van uitbundige groei veel te groot geworden… vind jij. Wat doe je?

A. Je gaat netjes in overleg met de buurman, het is een toffe peer, daar komen jullie wel uit. (20) B. Je snoeit zonder pardon de hele conifeer een heel eind terug.

Daarna vertel je de buurman uitgebreid hoe hij het beste zijn gras kan maaien en dat je lekkere salade kunt maken van zevenblad dat in zijn tuin tegen de klippen op groeit (15) C. Je zegt tegen de kinderen dat ze best een vuurtje mogen maken in de tuin, net naast de conifeer. (5) D. Je schakelt de rijdende rechter in. (10)

Nummer 81 DE PENSEELSTREEK 19

9. Je hebt net een week je nieuwe auto als je auto- en rijbewijsloze buurman in blinde paniek aan je deur staat. De vliezen van zijn hoogzwangere vrouw zijn gebroken en ze moet per direct naar het ziekenhuis. Wat doe je?

A. Je snelt naar de buren en gaat meepuffen. Ondertussen zet je vast de waterkoker aan en stopt een was in de wasmachine. Zo fijn als de kraamhulp morgen niet met een volle wasmand wordt geconfronteerd. (15) B. Je belt 112, daar weten ze precies wat er moet gebeuren. (10) C. Je stuurt hem naar je andere buurman, die heeft toch een leaseauto. (5) D. Je pakt direct alle vuilniszakken die je hebt voor over je zitting en haast je met de beide buren naar het ziekenhuis. (20)

10. Je hebt geluidsoverlast van een buurtfeestje waar jij niet voor bent uitgenodigd. Wat doe je?

A. Je belt direct de politie, ook al is het nog geen 23.00 uur. (5) B. Je wacht tot stipt 23.00 uur en belt dan de politie. (10) C. Onuitgenodigd of niet, je gaat party crashen. If you can’t beat them, join them. (15) D. Je gunt de buurt z’n feestje, d’r zijn er vast meer als jij... (20)

11. De pukkelige buurjongen van 16 staat op de stoep om een kopje suiker te lenen. Je dochter van 15, die toch anders nooit van de bank te branden is, roept vanuit de keuken: “Laat maar, ik doe het wel!”. Wat zeg je?

C. Je doet mee. Ontzettend leuk om over de vloer te komen bij mensen die je anders niet of nauwelijks tegenkomt. (20) D. Natuurlijk doe je niet mee aan dit soort geforceerde gezelligheid. (10)

15. Het is vakantietijd en je buren vragen of jij hun plantjes wilt verzorgen tijdens hun vakantie. Wat doe je?

A. Je hebt inmiddels van de halve straat de sleutels voor de verzorging van de plantjes, dus deze kan er ook wel bij. (20) B. Je grijpt deze kans met beide handen aan om eens ongestoord rond te snuffelen in hun huis. (10) C. Je zegt ja, maar vergeet vervolgens om de planten water te geven. (15) D. Je zegt dat je daar absoluut niet aan gaat beginnen.

Wanneer staan zij voor jou klaar? Nooit. Dus… (5).

Jouw score en jouw profiel

A. “Nou, ik heb gehoord dat suiker niet goed is voor je huid. Fijne avond nog”. (5) B. “Misschien moet je het bij de overburen proberen, daar groeit een suikerboom in de tuin”. (10) C. “Kom vooral even binnen. Mijn dochter haalt een kopje suiker voor je.

En kijk, hier staat de honkbalknuppel, achter de deur, heel handig om ongewenste jongens uit huis te verwijderen”. (15) D. “Goh, wat leuk je te zien, is je vader nog altijd advocaat en je moeder anesthesioloog? Ja? Wil je misschien blijven eten?” (20)

12. Je buurvrouw belt in paniek aan met de vraag of je kan helpen omdat haar man vast in bad zit. Hoe reageer jij?

A. Je zegt: “Natuurlijk, dat kan iedereen gebeuren,” en loopt direct met haar mee om te helpen. (20) B. Je buigt gierend van de lach over de balkonrand met de camera in de aanslag in de hoop een glimp op te kunnen vangen van de buurman in benarde toestand. (5) C. Je loopt mee met de buurvrouw terwijl je haar uitgebreid uit de doeken doet hoe je zelf als klein kind een keertje klem hebt gezeten tussen de spijlen van het tuinhek. (15) D. Je zegt: “Sorry, ik kan niet helpen, ik ben allergisch voor water,” en doet de deur voor haar neus dicht. (10)

13. Je buren zijn al weken aan het verbouwen. Het is zondag en net als jij lekker in de tuin een boek wil lezen, begint de herrie weer. Wat doe je?

A. Je trekt je er niks van aan, zet een koptelefoon op en een lekker muziekje aan. (20) B. Je bent er echt he-le-maal klaar meer en leegt hun groenbak op hun oprit; die staat immers ook altijd te vroeg aan de straat. (5) C. Je vraagt aan de buren van de andere kant of zij er ook zoveel last van hebben en stelt voor om de buurman als buurt eens stevig aan te spreken.

(10) D. Je belt bij de buren aan en vraagt zo rustig mogelijk hoe lang de herrie vandaag zal gaan duren. (15)

14. Je krijgt een uitnodiging voor het jaarlijkse running dinner in de straat.

Wat doe jij?

A. Je zegt: “Ik kan niet, wanneer is het?” (5) B. Natuurlijk doe je mee! Je belt meteen met de overburen die vorig jaar een mislukt hoofdgerecht hadden gemaakt en geeft ze tips over hoe ze dat dit jaar kan worden voorkomen. (15)

75-150 punten: Potverdrie,

dat valt niet mee zeg. Je bent zeer sterk op jezelf en je eigen comfort gericht en nauwelijks geneigd rekening te houden met wat plezierig samenleven in een wijk eigenlijk van elke bewoner vraagt. Er is dus nog aardig wat werk aan de sociale winkel. Wel eens overwogen om te verhuizen naar het platteland van Noordoost-Groningen?!

150-225 punten: Tatatataaaa:

de aanmoedigingsprijs. Je bent een redelijk goede buur maar niet opvallend goed en als het erop aankomt het liefste toch op jezelf. Met een beetje meer toewijding en gemeenschapszin zul je zeker doorgroeien naar een buur op te wensen.

225-300 punten. Hulde,

met recht mogen we je een stralend voorbeeld voor je wijkgenoten noemen. Je bent zeg maar echt van het wij-type: sociaal, je woont graag temidden van anderen, houdt rekening met anderen, en staat altijd klaar om iemand te helpen als dat nodig is. Mag ik naast je wonen?

20 DE PENSEELSTREEK Nummer 81

De vakantieformule

‘Duur: 10 dagen, 9 nachten.

Type vakantie: Cultuur, Natuur en Strand.

Vertrek WEEZE: 17.00 uur.

Terugkomst ARNHEM: 15.00 uur, tijd genoeg om boodschappen te doen…’

Zie hier enkele citaten uit de reisverslagen van Frans en Margriet (Mauvestraat) en Dick en Toos (Breitnerstraat).

Tevreden wijkburen die al jaren onder het aanstekelijke motto ‘goed gehumeurd en eensgezind’ met elkaar op vakantie gaan in het zuiden van ons mooie continent Europa.

Tijdens het gemoedelijke interview krijg ik naast de vakantieverhalen ook tips, gedocumenteerde reisverslagen, gesorteerde fotoalbums en kostenramingen tot mijn beschikking. Dit geeft mij de indruk van een rijke en warme vakantiehistorie, planning en orde. Maar dit laatste ligt toch net iets anders. Er is juist weinig planning. “Het gaat om het terugbrengen van de spanning in uw vakantie”, zoals Dick en Frans het verwoorden.

Ik luister goed.

Gezamenlijk wordt met z’n vieren vooraf vanaf vliegveld WEEZE een vliegtuig heen en terug geboekt en op de bestemming een auto, alwaar iedereen in kan. En dan is het acht tot tien dagen op rondreis in de regio met de tijd aan jezelf. Iedereen leest zich wat in over de regio (tip: Capitool reisgidsen) over de toplocaties, en dan is het lekker op weg en overnachten waar en wanneer je maar wilt, per namiddag te besluiten.

De bestemmingen waar onze buurtgenoten van hou-

den bestaan uit steden, historische gebouwen, landelijk wegen afgewisseld met af en toe een paar uur strand. En zo zijn in de afgelopen negen jaar onder meer Andalusië, Abruzzo en Apulië, Istrië, Dalmatië en Zuid-Portugal verkend. Het succes van de formule is dat onze buren een gelijke verwachting hebben bij deze reizen en zich niet druk maken over het feit dat ze niet precies weten waar ze de komende avond precies zullen verblijven. Dat is juist het leuke!

De verslagen zijn interessant om te lezen en geven een inkijkje in de regio’s. Die van Abruzzo en Apulië vind ik het leukst. Voor iedereen die net zo goed in aardrijkskunde is als ik: dat is in de hak van Italië. Lecce is een topper daar, ‘het kleine Florence’ begrijp ik, en ook de wegen daar zijn prachtig om te rijden. Evenwel ook typisch Zuid-Italiaans: verpaupering en afval. Maar ook veel en goed schepijs.

Conclusie van het reisgezelschap: zeer aan te bevelen!

Dus beste buurtgenoten, kijk je buren vriendelijk aan, check de foto’s op deze pagina en boek die reis!

Reinier Zweers

Nummer 81 DE PENSEELSTREEK 21

Pop Up Vocals met vlnr (boven): Emma, Esther, Linde, Myrthe, Tessel, Hella, Wilma, (onder) Jacomine, Ingrid, Lotte en Juliette.

Nieuw: samen eten op vrijdag Als je nieuw in Arnhem komt wonen, wil je natuurlijk graag snel veel leuke nieuwe mensen leren kennen. Niet alleen je buren in je straat maar ook mensen in de rest van de wijk. Jacomine van wijk verhuisde vorig jaar van Renkum naar onze mooie wijk en woont nu op de Mesdaglaan. Jacomine is dol op theater en zingen en het leek haar leuk mensen te leren kennen met deze zelfde hobby en interesse.

Op Nextdoor las ze een oproep van popzangkoor Pop Up Vocals dat het op zoek was naar nieuwe leden. Pop Up Vocals bestaat uit veertien leden, allemaal dames. Eén keer in de twee weken oefenen ze in de Montessorischool onder leiding van zangdocente Lotte van der Kleij. Het koor bestaat uit vijf sopranen, vijf mezzo sopranen en vier alten. Samen wordt er serieus geoefend voor het optreden in Theater de Leeuw. Naast zingen wordt er natuurlijk gelachen en gekletst.

Ook buiten de zangavond zien de popkoorleden elkaar en spreken zij met elkaar af.

“Voor mij is het een super leuke manier om in de wijk nieuwe mensen te leren kennen en te integreren in de buurt. Iedere twee weken ga ik met heel veel plezier naar de zangavond”, zegt Jacomine.

“Het is zo gezellig om met elkaar te zingen. Ik word van zingen blij en vergeet even alles wat op mijn werk speelt en mij dagelijks bezighoudt. Ik ga helemaal in het zingen op. Leuk om buren te ontmoeten die deze passie met me delen. En geweldig dat deze wijk een medium als Nextdoor heeft, waardoor je als nieuweling weet wat er in de wijk speelt en je makkelijk inhaakt op initiatieven die er spelen. Dat maakt het leren kennen van nieuwe buren een stuk gemakkelijker.”

Valeri Berns

De wijkverenigingen van De Penseelstreek en het Burgemeesterskwartier willen graag samen het onderlinge contact tussen bewoners in de wijk bevorderen. Daarom organiseren zij in de tweede helft van het jaar iedere tweede vrijdag van de maand van 17.30-20.30 uur een diner in wijkcentrum De Bakermat. De kosten bedragen € 10,-. Daarvoor krijgt u een aperitief, een lopend buffet van drie gangen met wijn of frisdrank, en koffie als afsluiting.

Met vegetariërs en dieetwensen kan rekening worden gehouden. We hebben gekozen voor een lopend buffet om zo iedereen de gelegenheid te geven op een ontspannen manier met elkaar in gesprek te gaan en nieuwe mensen te ontmoeten. Het betreft de data 8 september, 13 oktober, 10 november en 8 december.

U kunt zich steeds opgeven t/m de woensdag voor het diner bij

Martin de Jong (06 49840712 of jm.dejong@kpnplanet.nl), Lidy Boessenkool (026 4421739 of lboessenkool@upcmail.nl), en Cathy Baart de la Faille (06 25428594 of cathy@baartdelafaille.nl).

Bij succes worden de maaltijden in 2018 gecontinueerd.

MAKELAARS 22 DE PENSEELSTREEK Nummer 81

201 6 WID BM

Samen beter verkopen

MAKELAARS

NWWI

MAKELAARS

Velperplein 11 (naast de Mediamarkt) 6811 AG Arnhem 026 750 2 750

Sleutel & Slotenservice

www.openmakelaars.nl BEL ONS NIET ALS U EEN TRADITIONELE MAKELAAR ZOEKT!

arnhem@openmakelaars.nl

NWWI

MAKELAARS

Inbraak beveiliging

Inbraakwerende veiligheidssloten met SKG keurmerk voor deuren, schuifpuien, ramen en dakvensters.

Cilindertrekken, de nieuwe inbraakmethode!

Vervang uw cilinders voor de nieuwe serie, vanaf € 38,- p.st.

Buitenverlichting, met schemerschakelaar of bewegingsmelder.

Alarmsystemen met automatische doormelding naar bijvoorbeeld uw mobiele telefoon.

Muller Techniek Arnhem Al meer dan 30 jaar beveiligingsspecialist Gratis vrijblijvende offerte

Bakenbergseweg 11-1 6814 MA Arnhem Telefoon (026) 351 06 31 Email info@mtabeveiliging.nl

Lengtes inkorten v.a. € 8.50, Rits vervangen v.a. € 10,Tailleren v.a. € 12,50, Mouwen inkorten v.a. €12,50

Inbreng en verkoop van 2e hands damesmode

Dinsdag gebracht, donderdag ophalen Donderdag gebracht, dinsdag ophalen Contact: (naast Mantel) Tel: 026-3794415 www.madebyestrella.nl info@madebyestrella.nl

van Lawick van Pabststraat 97

Nummer 81 DE PENSEELSTREEK 23

BEZOEKADRES

Mercatorweg 18 6827 DC Arnhem

T F

+31 (0)26 384 01 84 +31 (0)26 384 01 80

POSTADRES

postbus 5235 6802 EE Arnhem

E I

info@gldgrafimedia.nl www.gldgrafimedia.nl

Garage cranevelt • • • • •

onderhoud en reparatie van alle merken auto’s laswerk grote en kleine beurten rep. van schade-auto’s apk

eduard van beinumlaan 2 6815 gd arnhem tel 026 - 4458214/4425103 fax 026-3702568

tuinaanleg

tuinmaatwerk

tuinonderhoud

Schelmseweg 67 6816 PA Arnhem T 026 4431474 of 06 54310459 info@totaaltuin.nl www.totaaltuin.nl Openingstijden: zaterdag 09.00-17.00 uur. Wilt u op andere dagen of liever ‘s avonds langskomen, geen probleem!

Bel of mail gerust voor het maken van een afspraak.

In de burgemeesterswijk in Arnhem vindt u deze gezellige winkel met prachtige kledingcollecties van o.a. Tramontana, By-Bar en Yaya - sieraden van Jules Bean en Biba - Biologische doucheproducten - Djeco speelgoed

ELKE DAG EEN BELEVENIS KDV Wiplala - Van Lawick van Pabststraat 69

KDV Petteflet & BSO Zaza - Colenbranderstraat 15

dagopvang buitenschoolse opvang 0 tot 12 jaar uitdagende binnen- en buitenruimten afwisselende activiteiten professionele medewerkers 0900 - 235 75 27 skar.nl

24 DE PENSEELSTREEK Nummer 81

Wijkagenten en buurtbemiddeling smoren de meeste burenruzies in de dop

Leven en laten leven Tekst: Artwin Nuhn

Onmin tussen buren is van alle tijden en van alle wijken. Dus ook bij ons. Irritaties zat. Maar verreweg de meeste ruzies smoren in de dop, dankzij de wijkagent en buurtbemiddeling. “Dan denk ik: mensen waar maak je je druk om?!”

Hoe sjieker de wijk, hoe minder problemen tussen buren?

Volgens Theo Vermaas (65), die zijn laatste dienstweek beleeft en pakweg 25 jaar wijkagent is geweest, klopt dat wel. Dan komt het toch wel goed uit dat onze wijken al een aardig tijdje geen vaste wijkagent hebben.

Omdat de Arnhemse politie bezettingsproblemen heeft en De Penseelstreek niet veel werk oplevert, delen de wijkagenten van een paar omliggende gebieden de zorg voor Sterrenberg, Hoogkamp en Gulden Bodem. Maar ook hier is minzaam samenleven soms een hele klus. Alleen uit ergernis zich anders. “Op de Geitenkamp hoor je al snel: ‘Hou me vast want ik doe die vent wat’. Terwijl irritaties hier vaak eerst een hele tijd smeulen en dan ineens tot ontlading komen”, aldus Theo.

Niet lekker

Vroeger – in zijn begintijd – had de wijkagent meer werk aan burenruzies. Dat werd minder toen de woningbouwverenigingen buurtbemiddeling opstartten.

En terecht, meent collega-wijkagent Remco Boshuizen die nu min of meer vast aanspreekpunt is. Veel gedoe tussen buren is immers geen echt politiewerk. Dat wordt het wel wanneer er sprake is van fysiek geweld. Maar dat is een uitzondering. Meestal gaat onenigheid over dingen als

Een APV

Over veel kwesties die overlast kunnen geven, heeft de gemeente gedragsregels geformuleerd. Daar heeft iedereen zich aan te houden. Ze staan in de algemene plaatselijke verordening (APV).

Die bepaalt bijvoorbeeld hoe lang je een caravan of camper ongebruikt bij de weg mag laten staan, hoe hoog een schutting mag zijn en hoeveel geluid een radio mag produceren. Als zo’n APV wordt overtreden, kan de wijkagent een boete opleggen. “Maar dat doen we niet zomaar”, zegt Remco. “We proberen er eerst zonder uit te komen.” Bovendien zegt een APV over een heleboel gedrag niets. Bijvoorbeeld wanneer en hoe vaak kinderen op straat mogen voetballen, hoe hard iemand mag telefoneren in de tuin of tot hoe laat buren op de stoep mogen pimpelen samen.

“Als dat soort gedrag aanleiding geeft tot overlast, zullen mensen daar toch echt samen uit moeten zien te komen.”

caravans die te lang aan de openbare weg staan, bomen die het zonlicht wegnemen, heftig rokende barbecues, luidruchtig telefoneren op het terras, gedoe rond spelende kinderen… Geen rampen. Al kunnen zulke situaties natuurlijk wel ergerniswekkend zijn, zeker als je veel tijd hebt en je je snel opwindt. “En buren heb je niet gekozen.

Mensen liggen elkaar niet altijd lekker”, weet Theo.

Bemiddeling

Een belletje naar de wijkagent is niet vanzelfsprekend.

Vaak wordt die stap overgeslagen en zoeken bewoners zelf hun weg naar mediation of een advocaat. Maar Remco verwijst net zo vaak naar buurtbemiddeling.

Die voorziening valt onder Rijnstad Arnhem en kent een heleboel vrijwilligers. Zij zijn opgeleid in conflictbemiddeling en gaan met de betrokken partijen praten om de kwestie op te lossen. Tenminste, als de ruziënde buren dat willen. “Want dat is wel een vereiste, anders beginnen we er niet aan”, zegt Tineke Appels (66) van de Gabriëlstraat. De oud-bedrijfsarts is nu zes jaar vrijwilliger en heeft al tientallen bemiddelingsgesprekken gevoerd. Niet in onze wijk overigens. “Dat mag niet, want betrokkenen vinden het misschien niet fijn om je bij de AH tegen het lijf te lopen. En je hebt meestal zelf relaties in de buurt waar je woont. Dan laadt je al snel de verdenking op je dat je niet neutraal bent.”

Normaal contact

Na een seintje gaat Tineke samen met haar collega (“We doen dat altijd met zijn tweeën”) praten met de aanvrager. Soms is dat genoeg en ziet deze van verdere stappen af. Want alleen al een gesprek kan aardig wat lucht geven. Maar meestal volgt daarna contact met de andere partij. Als die dat ook wil, organiseert Tineke een bemiddelingsgesprek op neutraal terrein. “Wat wij in dat gesprek dan doen, is puur procesbegeleiding. Niets meer. Dat betekent dat we bewaken dat beide partijen een zeker respect naar elkaar aan de dag leggen, naar elkaar luisteren, en elkaar laten uitpraten.” Dat gaat bijna altijd goed. Maar soms lopen de emoties erg hoog op. “Dan proberen wij te kalmeren.”

Doorgaans is één gesprek genoeg, weet Tineke. Dat blijkt uit de controlebelletjes die zij altijd na ongeveer een maand plegen. Het probleem wordt meestal simpel opgelost: gewoon iets afspreken waardoor de buren voortaan meer rekening met elkaar houdden. Tineke: “Dikke vrienden worden is helemaal niet nodig. Het streven van buurtbemiddeling is herstel van normaal burencontact.”

Column

Nummer 81 DE PENSEELSTREEK 25

Burenleed

We ergeren ons het meest aan…

• • • • •

Geluidsoverlast Onaardig gedrag De tuin(-afscheiding) Parkeeroverlast Rommel en viezigheid

Bakkie drinken

Gedoe over kakelende kippen, herrie over muziek, strijd over sneeuwballen, ergernis over hangtieners… Remco heeft het allemaal voorbij zien komen.

En hij meet zich niet graag een oordeel aan. Maar vaak, bekent hij, vraagt hij zich oprecht af waarom mensen zich zo vreselijk opwinden. “Er is hier ruimte, er is relatieve rust, mensen hebben grote huizen, mooie auto’s… ik zeg altijd: leven en laten leven. En ga een bakkie koffie drinken als je iets niet zint. Daar kom je echt het verste mee.”

Tips voor een goed contact

• Ben je net verhuisd? Stel jezelf voor aan de buren en maak een praatje.

• Komt er iemand in de buurt wonen, verras hem of haar met een kopje koffie, een helpende hand of gewoon een praatje ter kennismaking.

• Groet je buren altijd vriendelijk in het voorbijgaan.

• Ben je van plan om iets te gaan doen dat herrie maakt, zoals bij een feestje of een verbouwing, laat het je buren van tevoren weten.

• Overleg eerst even als je van plan bent aan de buitenkant van je huis, tuin of schutting iets te veranderen.

• Besef dat niet iedereen behoefte heeft aan (regelmatig) buurcontact

Respecteer het, wanneer ze laten blijken op zichzelf te zijn en niet ingaan op uw uitnodiging om samen koffie te drinken. Blijf wel vriendelijke groeten.

• Check voor meer tips www.problemenmetjeburen.nl.

Waar kun je terecht?

…wanneer een goed gesprek niet helpt om een conflict met je buren te beslechten? Bij de wijkagent natuurlijk. Die is bereikbaar via 0900-8844. Maar je kunt ook even kijken op www.buurtbemiddelingarnhem.nl of www.rijnstad.nl/ buurtbemiddeling.

Mijn buren hebben een papegaai. Dat is ontzettend leuk voor hun kinderen. Die leren het dier allerlei woordjes. Lachen natuurlijk.

“Goeiemorgen”, “Dat is van mij” en “Is er nog een toetje?”… dat soort dingen. De vogel krijgt volledige vrijheid. De tuin is bijna helemaal afgesloten. Eén vleugel van het beest ziet er bovendien krakkemikkig uit, waardoor ontsnappen onmogelijk is. Poepen doet de papegaai trouw in een bak die pal onder zijn slaaptak staat. Dus er is geen enkele reden om het dier aan een touwtje vast te zetten. Heel humaan. Al vraag ik me wel af hoe het kan dat die vleugel op half zeven hangt. Zoiets gebeurt niet zomaar. Nu houdt mijn buurman van bier. Heel erg van bier, zeg maar.

Dus verdenk ik hem ervan dat hij in een benevelde staat het dier van wat essentiële vliegonderdelen heeft beroofd.

Leuk dus, die papegaai. Maar niet voor mij. Het beest heeft de stem van een verkouden marktkoopman. In het begin was het wel grappig wat de exoot allemaal uitkraamde. Nu niet meer. Zo’n papagaai haalt met gemak de 50. Die wetenschap stemt me somber, want het gekrijs begint me inmiddels aardig op mijn zenuwen te werken.

Een goed gesprek met de buren bij een pijpje bier onlangs leidde niet tot concrete vooruitzichten op een oplossing. Hooguit tot jaloerse blikken van de vrouw des huizes in mijn richting, want het was warm en ik had een vrij dun bloesje aan.

De andere buren vinden de papegaai schattig. Ze zeggen dat te pas en te onpas. Dat helpt mij ook niet. In mijn leed sta ik volstrekt alleen. Natuurlijk, het kan erger. Zo las ik enkele jaren geleden in dit blad dat ergens in de wijk twaalf van die sledehonden op één adres leefden. Dat moet een hel zijn geweest voor omwonenden.

Maar één papegaai is ook niet niks. Zeker niet met mooi weer, wanneer alle deuren open staan en de pestvogel uitbundige zonneschijn dagelijks meermaals verwelkomt met “Lekker weertje he?!”Daarom viel ik afgelopen weekend terug op een wanhoopsdaad. Ik printe deze Wikipediaregels uit: Papegaaien hebben ongeveer de intelligentie van een peuter. Ongewenst gedrag is snel aangeleerd en kan het effectiefst bestreden worden door de vogel totaal te negeren, en propte die als een dief in de nacht door de brievenbus van de buren. Nu maar afwachten. Ze geven nog geen sjoege. Maar vanmorgen hoorde ik het dier krijsen: “Dat zal haar leren”, gevolgd door een schor gelach. Nu ben ik bang. Mijn vriendin vindt dat ik giftige pinda’s door het gaas van onze tuinafscheiding moet drukken. Misschien neem ik wel een slechtvalk.

Erica

26 DE PENSEELSTREEK Nummer 81

Buren zorgen voor elkaar Burenhulp… het lijkt zo vanzelfsprekend. Maar niet iedereen staat meteen klaar wanneer een helpende hand ontzettend fijn zou zijn. Zij wel.

Tekst: Marie-Louise Markhorst | fotografie: Marie Louise Markhorst en Jan Zwartjes

Blijven wonen waar je woont Jan en Fen Van de Velde-De Boer uit de Mauvestraat zijn al dertig jaar de overburen van meneer Boetje (97). “Toen onze kinderen nog klein waren, vormden meneer en mevrouw Boetje een soort opa en oma”, vertelt Fen. “Nu zorgen wij een beetje voor hem.”

Vijf jaar geleden overleed mevrouw Boetje.

En sindsdien woont meneer Boetje alleen.

“Mijn dochter komt elke week uit Muiden om de boodschappen te doen. En om te kijken of ik mezelf niet verwaarloos.” En gelukkig houden de buren ook een oogje in het zeil. Ze checken of ’s morgens de gordijnen open zijn. En als ze gesloten blijven, Vlnr: Jan van de Velde, meneer Boetje en Fen van de Velde-De Boer kijken Jan en Fen of alles in orde is. “En de buren helpen bij de hand- en spandiensten,” vult meneer Boetje aan. Die bestaan uit hulp bij bezoek aan dokter, tandarts, ziekenhuis. Of als er wat kleine boodschapjes gedaan moeten worden. Fruit van de markt of een verse haring.

Koken voor elkaar

En soms kookt Fen voor meneer Boetje. “Dan vraag ik wat hij wil eten. Dan zegt hij altijd hetzelfde.” “Bruine bonen met spek”, grijnst meneer Boetje. “Dat krijg ik nooit via Tafeltje-dek-je. En de volgende ochtend eet ik het koude restje als ontbijt. Met stroop.”

Daarnaast zijn Jan en Fen de contactpersoon van meneer Boetje bij de alarmcentrale. Wanneer meneer Boetje op de alarmknop drukt die hij om zijn hals draagt, neemt de alarmcentrale direct contact op met Jan. Dat is al een paar keer voorgekomen. Midden in de nacht moet Jan dan zijn bed uit om te kijken wat er aan de hand is. Een keer stond meneer Boetje zijn tanden te poetsen en had hij per ongeluk op de knop gedrukt. Een andere keer was het doodstil in huis. “Dat was toch wel spannend”, zegt Jan. “Het was pikdonker. Meneer Boetje lag diep onder de dekens en ik zag niets bewegen. Met het hart in de keel deed ik de lakens opzij. Gelukkig lag hij diep te slapen.”

Fen stond ondertussen op de uitkijk, voor het geval er eventuele inbrekers uit huis zouden komen. Na die paar keer vals alarm werd de afspraak gemaakt dat meneer Boetje minimaal twee keer het alarm indrukt als er echt wat aan de hand is. En dat is gelukkig nog niet voorgekomen.

Toen Marieke van den Belt haar vrouw, Corrie de Jongste uit de Breitnerstraat, eind 2014 chemokuren kreeg vanwege uitgezaaide kanker, kwam er van diverse kanten de vraag: wat kunnen we doen? Het was echter voor Marieke zo’n chaotische tijd, dat ze dat niet heel concreet kon zeggen. “Diverse buren en vriendinnen boden aan om voor ons te koken, maar ik kreeg dat zelf niet georganiseerd.

Toen kwam de vraag van Angelique uit de Mauvestraat of ik het goed vond dat zij dat koken ging coördineren. Dat bleek voor ons een uitkomst.”

Angelique mobiliseerde een aantal buren en vriendinnen en met acht vrouwen vormden ze een kookclub.

Ombeurten kookten zij geheel belangeloos voor het stel.

“Het was echt een feest voor ons als de maaltijd werd bezorgd”, vertelt Marieke. “En het was altijd erg lekker. Soms aten de koks ook mee, soms werd het eten alleen afgeleverd. En het ontlastte mij enorm, zodat al mijn aandacht naar de zorg voor Corrie kon gaan.” In het begin kookte de club iedere dag, later werd de frequentie minder.

Voor Angelique was het heel fijn om concreet wat voor haar vriendin te kunnen betekenen. Ze kenden elkaar al heel wat jaren van de tennisclub. De vrouwen van de kook-

Nummer 81 DE PENSEELSTREEK 27

Vlnr: Margreet Kobessen, Annemarie Rozier, Bea van Bodegom, Carla Rooze, Dorien Jansen, Angelique Schennink, Els Doorman en Carla Bles

Marieke (links) en Angelique club kenden elkaar niet allemaal. “We hadden contact via de mail. In het begin bespraken we met elkaar wie wat kookte. Maar op een gegeven moment was dat niet meer nodig. Het liep vanzelf. We wisselden wel recepten uit. We kwamen voor het eerst bij elkaar in de zomer van 2015. Corrie wilde ons bedanken met een pizzaparty.”

De kookclub werd na die zomer weer actief, nadat Corrie in haar laatste levensfase kwam. “Ik zag Marieke op straat lopen en ze was zo smalletjes geworden, dat ik onmiddellijk de hulptroepen weer heb ingeschakeld”, zegt

Buurvrouw als koerier Wat een schrik voor Godelief Willemse uit de Voermanstraat: na een fijne vakantie in Zuid-Spanje kwam ze erachter dat ze haar iPad miste. Waarschijnlijk verloren op het vliegveld in Malaga. “Of gestolen”, vertelt ze. “Er was een heel gedrang bij het inchecken waarbij ik opzij geduwd werd door een man en een vrouw die voordrongen.” Gelukkig bleek na aangifte dat de iPad was gevonden op het vliegveld. Maar terugkrijgen bleek nog niet zo eenvoudig. “Meegeven aan een koerier kon vanwege allerlei formaliteiten niet. Even gaan ophalen in Malaga was ook geen optie”, zegt Godelief.

In maart - een jaar na de vermissing - besloot ze een oproep op Nextdoor te plaatsen. “Het was vakantietijd. Wie weet waren er reislustige buren die het ding voor ons konden meenemen.” En wat bleek: Alexandra Luyk uit de Mesdaglaan ging de volgende dag voor een korte vakantie naar Marbella. Zij wilde de iPad wel ophalen bij het depot waar hij lag opgeslagen. “Gelukkig spreek ik vloeiend Spaans”, vertelt Alexandra. “Want het was nog een behoorlijk gedoe voor ik de iPad daadwerkelijk in handen had. Ik moest met de taxi naar het depot, dat verhuisd bleek.” Maar ze kreeg uiteindelijk de iPad keurig verpakt mee. “Goed hè, burenhulp via Nextdoor. Ik ben er heel erg blij mee”, glundert Godelief.

Angelique. Eind 2015 overleed Corrie. De hele kookclub was betrokken na het overlijden van Corrie. En onlangs zagen ze elkaar weer op Mariekes verjaardag. “Dat was heel bijzonder. We hebben samen iets gedaan dat een speciale band schept.”

Na het overlijden van Corrie kreeg Marieke rugklachten en weer ondervond ze veel steun. “Nog steeds kookt een vriendinnenstel wekelijks voor me. Niet alleen steun van de kookclub, Bob Kobessen en ook andere buren helpen met allerlei klussen in en om het huis. En daar ben ik heel dankbaar voor.”

Godelief Willemse (links) en Alexandra Luyk

28 DE PENSEELSTREEK Nummer 81

Aanbellen bij de buren

“Hier hoef ik nooit meer weg”

Tekst en fotografie: Lidwien Pikkemaat

De meeste wijkgenoten hebben buren.

Dorien en Peter van Casa Bianca aan de Zijpendaalseweg niet. Louter groen omringt hen. En daar zijn ze dolgelukkig mee.

Twee vrolijke honden verwelkomen me, als ik het erf van Casa Bianca opfiets. Lachend komt Dorien Meijer erachteraan. Sinds 1984 woont zij met haar man Peter van Geneijgen op deze unieke plek in een bocht van de Zijpendaalseweg. Het markante witte boerderijtje vlakbij Kasteel Zypendaal staat al op een oude kaart van Arnhem uit 1870. Een idyllische plek, aan alle kanten omgeven door oeroude bomen en geliefde wandelpaden.

Casa Bianca zou leeg komen te staan toen Dorien en Peter door een medewerker van de Gemeente werden getipt. Ze woonden op dat moment in een arbeidershuisje in Klarendal. Peter volgde een opleiding aan de Bosbouwschool in Velp en Dorien werkte in het Bezoekerscentrum van Park Sonsbeek. De match en timing bleken perfect. Het werd al gauw duidelijk dat deze stap een bijzondere zou zijn in het

leven van de nieuwe huurders. Dorien herinnert zich nog dat Peter zei: ‘Ik hoef hier nooit meer weg’.

Wat Dorien zo heerlijk vindt aan het huis, is die roetige geur van de houtkachels. En het authentieke, het échte. In de kleine en hoge keuken ademen het schuifraam met van dat oude glas, het aanrecht en de servieskast allemaal de sfeer van vroeger. Dorien en Peter zijn niet van die fanatieke klussers, dus veel verkeert nog in originele staat. De luxe in Casa Bianca houdt op bij een bad, een fornuis en een boiler voor heet water.

“Het roofvogelasiel heeft hij helaas moeten stoppen vanwege de almaar strengere regelgeving”

Nummer 81 DE PENSEELSTREEK 29

Ze zijn heel blij dat de buitenkant door de Gemeente goed wordt onderhouden.

Een jaar of drie geleden is het houtwerk, na het uitvoeren van enkele schuurproefjes, weer helemaal in het originele kleurenpalet geschilderd. Dorien vertelt, dat ze wel even moest slikken toen ze plotseling de kleur oker op de vensters zag. Maar er was geen ontkomen aan: zo was het werkelijk geweest.

Als ik vraag hoe het is, om zo alleen te wonen en geen buren te hebben, beginnen haar ogen te glanzen. Heerlijk, zegt ze. Dat vrije, zo meteen in het groene van de natuur te kunnen stappen, dat is zó fijn. Door de week komen hardlopers langs en wandelen er mensen om hun hond uit te laten. Die komen vaak op vaste tijden en dan wordt er natuurlijk wel eens tijd genomen voor een praatje.

Intussen ervaart ze veel van die langskomende mensen min of meer als haar ‘buren’. En dan zijn er ook nog de weekendwandelaars. Als ze langswandelen, hoort Dorien ze dikwijls praten over de schoonheid van Casa Bianca. Als vakantiehuisje welteverstaan. Permanente bewoning op zo’n afgelegen plek? Nee, dat niet. Maar Dorien en Peter zijn er helemaal verknocht aan en genieten mateloos van de natuur.

Ze vertelt met een grijns dat er vroeger vanwege die vrijheid flinke feesten werden gegeven. Lekker met Ierse muziek. Niemand die er immers last van had.

Hilarisch was het eens, toen ze net tijdens een Open Monumentendag zo’n feest gaven en de wandelaars gewoon de tuin inliepen om ook een biertje te bestellen.

Ze dachten dat het openbaar was.

Affiniteit met het boerenleven is hen beide via de grootouders met de paplepel ingegoten. Peter kan zijn passie voor groen, natuur en dieren helemaal uitleven op deze plek. Hij houdt in z’n eentje de hele tuin bij en heeft hier eens een roofvogelasiel gerund. Dat heeft hij helaas gestopt vanwege de alsmaar strenger wordende regelgeving, maar roofvogelonderzoek is nog steeds één van zijn belangrijkste bezigheden. Ook heeft Peter Spaanse Sayaguesa-runderen naar Nederland gehaald. Deze overleven gemakkelijk in de natuur en worden ingezet voor natuurbegrazing op de Planken Wambuis en het Drents Friese Wold. Ze doen het prima. Dorien geniet van zijn passies mee. Ook zij kent inmiddels veel van wat er om het huis groeit en bloeit. Ze wijst me vol trots op de zeldzame Zwarte Rapunzel, die ze hier hebben gezaaid en het inmiddels steeds beter doet.

Dat diepgewortelde gevoel voor het buitenleven, weten wat er om je heen in de natuur gebeurt, is een inspiratiebron voor beiden, ook al beleven ze dat op een verschillende manier. Ze voelt zich een gezegend mens, om op zo’n plekje thuis te kunnen komen na een dag werken als zelfstandig Arbeids- en Organisatiepsycholoog. Ze ervaart door dit natuurlijke en authentieke leven een prima balans.

Net als Peter hoeft ook zij hier nooit meer weg.

Column Hilvers-ting De nieuwe tijd brengt allerlei gewenste en ongewenste moderniteiten met zich mee. Zo hebben we sex-ting; beelden waar je al na twee minuten niet blij meer mee bent - of zou moeten zijn - worden verspreid. Door jezelf of door de ander(en).

Iets dat al veel ouder is, is Hilvers-ting.

Dat is dat je bij de bakker vertelt over jezelf of over anderen. Ik heb daar in onze wijken grondig onderzoek naar gedaan.

Dat leek eerst niet mee te vallen, want de dames van de bakker vertellen niets, helemaal niets, nada. Maar toen werd ik geholpen - en dat is tevens ook een belangrijke conclusie van het onderzoek - want het beschaafde pantser van de gemiddelde wijkbewoner blijkt een dun laagje ‘beschaafsel’. Zonder ingewikkeld aandringen vertellen en vertellen en vertellen ze. Een beetje sociaal wenselijk over zichzelf, maar gelukkig ging dat naadloos over op sociaal onwenselijke verhalen over buren, buurtgenoten, de juffen op school, de kassière van de Jumbo en zo verder. Na ’n week eenvoudige ‘openingsvragen’ stellen aan buurtbewoners die ook op een brood staan te wachten, wist ik zoveel dat ik zowat de straat niet meer op durfde.

Want wat als je - voor zeker - weet wat je overbuurman draagt onder z’n badjas als hij de container buiten zet op maandagochtend.

En ik weet nu dat je je zorgen moet maken als je partner “deze keer wel even alleen” naar het ‘10-minuten-gesprek’ gaat.

En dat ze de camper daar altijd parkeren om de buren dwars te zitten.

En ik weet wat er af en toe onderin de groencontainer zit bij mij om de hoek.

En waar de kittens van nr. 47 zijn gebleven.

Morgen kijken wat ’t kopen van een halfje brood weer oplevert aan smeuïgheid. Voor de kwarkbollen ga ik al lang niet meer.

L.C. BEUKer

Dorien Meijer bij haar geliefde Casa Bianca aan de Zijpendaalseweg

Reageren op deze column? redactie@penseelstreek.nl o.v.v. BEUKer

30 DE PENSEELSTREEK Nummer 81

Hoera, mooi weer: wat wordt er dan veel afgevierd in de wijk

Straatfeestjes voor de buren

Van prosecco tot icetea... Op een prachtige zomerdag worden heel wat verkoelende bubbelconsumpties weggetikt in de wijk. Het is goed samen drinken na het werk. En niet zelden leidt dat tot spontane sit ins op straat, gevoed door geïmproviseerde bleekselderijsalade en koude kip. Maar er wordt ook aardig wat collectief gefeest. Van straatbarbecues tot concerten vanuit de vrachtwagen. Een impressie.

Tekst en fotografie: Anjo de Bos

Mauvestraat: saamhorig straatfeestje Dat een kleinschalig straatfeestje heel leuk kan zijn, blijkt wel uit het verhaal van Karin Willemsen en Remco Poortinga-van Wijnen uit de Mauvestraat. Begin jaren negentig werd het straatfeest voor het eerst gehouden en deden bewoners uit de hele Mauvestraat mee. Er was een draaiboek waarin precies stond wat er allemaal georganiseerd moest worden en er waren activiteiten voor de jongste kinderen. Karin herinnert zich nog dat de oudste bewoners uit de straat met een auto werden opgehaald en dat er een podium was. Het was behoorlijk groots opgezet. Door de jaren heen is het feest kleinschaliger geworden, en soms was er zelfs helemaal niets.

Tot een jaar of zeven geleden Mariëlla Julien en Vera Deenen besloten het burenfeest nieuw leven in te blazen en de organisatie op zich te nemen. Dat resulteerde in een ongedwongen samenzijn van de bewoners van het middengedeelte van de Mauvestraat.

Daarna werd het stokje overgenomen door Karin, Remco en Freddie van Wijnen-Poortinga (niet op de foto). Waar eerst nog werd gekeken wie het voor-, hoofd- en nagerecht maakte, is het nu lekker basaal. Er wordt gewoon een datum geprikt voor ergens aan het eind van de zomervakantie, daarna gaat er een uitnodiging de deur uit. Is het op de vastgestelde datum slecht weer, dan gaat het niet door. En bij mooi weer kan het feest rond vijf uur beginnen. Iedereen neemt een hapje en een drankje mee, er worden tafels neergezet en wat later op de avond wordt er wat hout in de vuurkorven aangestoken. Karin omschrijft de straat als “heel saamhorig” en Remco merkt op dat het fijn is om op deze manier wat met elkaar te eten, te drinken en bij te kletsen. Want als je overdag druk bent met andere zaken of je komt ’s avonds laat thuis, merk je toch dat je minder contact hebt met de buren in je straat. Het komende straatfeest wordt weer door anderen georganiseerd. En de datum… die hoort de buurt vast wel weer op tijd.

Karin Willemsen

en Remco Poortin ga-van Wijnen

Nummer 81 DE PENSEELSTREEK 31

Frans Halslaan: easy barbecue

Tessel van Klaveren

Ieder jaar duiken de bewoners van het bovenste deel van de Frans Halslaan samen achter de barbecue. Maar hoera: gedoe rond vergunningen is er niet, dankzij het naastgelegen Briant College dat volgens Tessel van Klaveren, één van de organisatoren, het schoolplein geheel belangeloos beschikbaar stelt. Als je de naam van de school googelt lees je: ‘Briant laat zien waar we voor staan. In de naam zitten begrippen als gigant, briljant, helder en sterk. En dat past goed bij de positieve manier waarop wij naar onze leerlingen en hun mogelijkheden kijken’. Diezelfde positieve insteek heeft de school ook naar de buurt. Op het plein mogen tafels en tenten neergezet worden. De directeur zorgt er zelfs voor dat er nieuwe vuilniszakken in de bakken zitten en ook de stroom voor de lampjes wordt middels een verlengsnoer door de school geleverd.

De buurtbarbecue wordt al heel lang gehouden. Meestal op de laatste vrijdag voor de zomervakantie, maar ook wel eens op de laatste vrijdag van de zomervakantie zodat er vakantieverhalen uitgewisseld kunnen worden. De buurt is de laatste tijd behoorlijk verjongd en zo’n bijeenkomst leent zich prima om elkaar beter te leren kennen.

Daarnaast is er ook altijd een nieuwjaarsborrel, maar die wordt bij iemand thuis gehouden.

De tafels en tenten worden geleend van de wijkvereniging, iedereen neemt wat te eten en te drinken mee, de barbecues en vuurkorven komen van de bewoners en soms is er een springkussen voor de kinderen. En is er deeg waarmee de kinderen hun eigen broodjes kunnen bakken.

Het organiseren is niks ingewikkelds. Er wordt een datum geprikt, de uitnodigingen gaan de deur uit en er wordt een beetje gekeken wie wat meeneemt. En hoe wordt geregeld wie de volgende keer de organisatie op zich neemt? Dat gaat op een heel originele manier: net zoals de bruid haar boeket in de groep gooit, zo wordt een ovenhandschoen met de tekst ‘buurtbarbecue Frans Hals’ richting deelnemers gegooid. Degene die hem vangt, is de gelukkige.

La dolce vita rond het Apolveldje Op een warme lenteavond sluit ik aan bij de Veldfeestcommissie. Het gezelschap is druk bezig met de voorbereiding. In het verre verleden wilde de buurt het veldje bij de Apolstraat inrichten als speelgelegenheid voor de kinderen. Om dit plan te bekostigen, organiseerde men een feest. Dat initiatief groeide uit tot een jaarlijks terugkomend veldfeest, waarvoor iedereen uit de omliggende straten die gebruik maakt van dit speelveld uitgenodigd wordt. De huidige groep is nu twee jaar actief en geeft alle lof aan haar voorgangers, die een prachtig draaiboek hebben achtergelaten waarop zij voortborduren. Tijdens de bespreking komen de meest wilde ideeën naar boven, de kwinkslagen vliegen over de tafel en de vrolijkheid spat er van af. Dit moet wel een topfeest worden in september.

Sinds vorig jaar kent het programma een thema. Na ‘het Wilde Westen’ wordt het nu ‘La Dolce Vita’, waar natuurlijk de pizza en de Italiaanse wijn niet zullen ontbreken. Ook de kinderspelletjes zijn gerelateerd aan het thema.

Wat het uiteindelijk precies gaat worden, blijft vooralsnog een verrassing. Wel mag ik verklappen er “iets interactiefs” staat te gebeuren.

Een ander nieuw concept is dat mensen ervoor kunnen kiezen alleen op de borrel te komen. Wil je mee-eten dan moet je je wel van tevoren aanmelden. Het feest begint rond half vier met het kinderprogramma en gaat door tot middernacht. Bedrijven en ZZP-ers uit de wijk – zo was het vorig jaar – sponsoren verschillende onderdelen van het feest, zoals het springkussen, de vuurkorven en het hout, en de salades. Daarnaast maken ook de buurtbewoners de nodige versnaperingen. Deze worden altijd met heel veel zorg bereid.

Geheel in het teken van het allereerste feest is Karin erin geslaagd de gemeente ertoe te bewegen een berkenboom bij het speelveld te planten. “Het zou een goed plan zijn om deze traditie van verbetering van het veld voort te zetten”, aldus de commissie. Zie foto op volgende pagina.

32 DE PENSEELSTREEK Nummer 81

Muziek uit de vrachtwagen aan de Van Ruisdaelstraat Elke twee jaar wordt de Van Ruisdaalstraat omgetoverd tot een fantastische plek waar bewoners elkaar feestelijk ontmoeten. Dat gebeurt al sinds 2000, weten Willem Scheerder en Jan Fossen. Maar dit keer is de start een beetje anders dan gebruikelijk. Deze keer is er een voorprogramma op het Stierenveldje: REDtheCAT, een buitenvoorstelling op een 8 meter hoge stelling. Ook bewoners van de Hoogkamp, Sterrenberg en Gulden Bodem zijn daar van harte welkom.

Om 17.00 uur begint dan het eigenlijke straatfeest. Het is niet alleen een manier om nieuwe bewoners te leren kennen, maar ook om lekker met elkaar te kletsen. Degenen die komen nemen allemaal wat eten mee. Zo herinnert Jan zich een vroegere buurtbewoner die in de haringbranche zat en ’s avonds een honderdtal haringen meebracht. En natuurlijk mogen activiteiten voor de kinderen niet ontbreken. Er is een springkussen, dansschool Versteegh verzorgt een clinic voor de kleinste kleintjes en in een aantal pizzaoventjes kunnen de kinderen hun eigen pizza bakken. Rond een uur of zeven arriveert een heuse vrachtwagen met podium waarop onder andere Peter Rietberg met een jazzcombo speelt.

Het is altijd een leuk en drukbezocht feest. Al ver van tevoren wordt de datum bekend gemaakt en dan hoor je mensen zeggen: ‘Oh wat jammer dat ik er niet bij kan zijn’. Dit jaar wordt er ook nog een smoelenboek gemaakt, waarin alle straatbewoners zich met een leuke portretfoto aan elkaar voorstellen.

Voor nieuwkomers in de straat een mooi kennismakingsboekje.

De organisatie van zo’n groot evenement kost de nodige voorbereiding. Daarom wordt op het feest zelf al bij diverse mensen een balletje opgegooid om het stokje voor het volgende feest over te nemen. Als toekomstige organisatoren net zo betrokken zijn als Willem en Jan, zal het 'Van Ruisdaelstraatfeest' nog in lengte van jaren blijven bestaan.

Vlnr: Xander Du pain, Jan Fossen

, Michiel Gerlagh

en Willem Scheer

der

Sprookjesfeest op het veld

Vlnr: Frank, Ellen, Karin, Peer, Mirjam en Linda (Apolstraat)

Zon, heel veel zon, tijdens de jaarlijkse straatspeeldag op het Witsenveldje. Dit jaar helemaal in het teken van sprookjes. Ruim tachtig kinderen sprongen in luchtkastelen, knutselden een pijl en boog of bellenblaas, lieten zich prachtig versieren met schmink en bouwden hun eigen kasteel met mega legoblokken. De poppenkastvoorstellingen van poppentheater de Toverbezem spanden de kroon: welke sprookjesfiguur kwamen Jan Klaassen en Katrijn nu weer tegen in het grote toverbos? Een topmiddag! (Marije Meijer)

Nummer 81 DE PENSEELSTREEK 33

Hoogkamp Energie Zuinig met energie!

Op 11 mei ging de tweede bijeenkomst van Hoogkamp Energie vooral over de vraag hoe je gebruik van energie te beperken. De mogelijkheden bleken legio: a. Iedere wijkbewoner kan een energiestekker bij Mieke lenen om het verbruik van specifieke apparaten te meten. Stuur een mailtje naar info@miekehegge.nl als je een wilt lenen. b. Iedereen kan nu al op zoveel mogelijk plaatsen in huis LED-verlichting toepassen. Het werkwoord “verletten” krijgt een nieuwe betekenis! c. Iedere bewoner kan nu al contact opnemen met www.hoom.nl om volledig begeleid te worden in het doorvoeren van besparingsmaatregelen (eerste scan, aanvraag offertes, controle na oplevering, etc). d. Er komen diverse werkgroepen rond thema’s als isoleren, HR-ketels, zonnepanelen, en collectieve warmteoplossingen. e. Op www.buurkracht.nl/hoogkamp kun je online energie advies krijgen, een slimme meter aanvragen of discussiëren met je wijkgenoten.

Daarnaast presenteerden wijkbewoner Paul Vlaar samen met Marloes Bosman van adviesbureau Nibag de resultaten van de buurtscan. Conclusie: de Hoogkamp heeft grote potentie op het gebied van energiebesparing!

Paul zelf liet zijn woning onlangs volledig isoleren. “Het verschil was direct te merken”, vertelde Paul. “Het isoleren kostte € 1.900,wat zich in 4 jaar terugbetaalt in klinkende euro’s. En vanaf dag één voel je een verhoogd wooncomfort.”

Zo’n avond smaakt natuurlijk naar meer! En dat kan! Zoals gezegd gaan de komende periode diverse werkgroepen aan de slag.

De volgende bijeenkomst van Hoogkamp Energie heeft als thema 'Zelf energie opwekken' en staat gepland op 21 september 2017.

Kun je zo lang niet wachten en wil je zelf actief betrokken zijn op het thema energie in onze wijk? Mail dan naar paul@vlaar.nu.

Conclusies Werkgroeplid Herman Velvis trok een aantal verrassende conclusies. Zo blijkt dat…

…veruit de meeste energie naar onze ketel en onze auto gaat

…de elektrische auto 4x, de trein 10x, en de elektrische fiets 70x minder energie verbruikt dan een benzine auto

…een HR ketel op lage temperatuur moet stoken om echt HoogRendement te zijn (11% besparing mogelijk op gas)

…er genoeg zonenergie beschikbaar is maar niet op het juiste moment en niet in de juiste vorm.

…er veel mogelijkheden zijn om zomerwarmte onder onze voeten op te slaan zodat we die in de winter weer kunnen gebruiken (Bron: “Visie op de ondergrond van Arnhem”, 8 december 2009, TTE, WVP = watervoerend pakket)

34 DE PENSEELSTREEK Nummer 81

Buur(t)verhalen Er zijn zo van die buur(t)verhalen die je niet snel bereiken. Ons wel.

En daarvan delen we een paar.

In de brand, uit de brand

Sirenes… Je hoort ze regelmatig. Een langzaam aanzwellend geluid, dat na een kort hoogtepunt weer wegsterft. Voor de bewoners van de Van Ruisdaelstraat was dit net even anders op 7 maart 2016. Toen enkele buren die ochtend rond een uur of 10 vlammen uit het dak van de familie Van de Brand op nummer 41 zagen komen, aarzelden zij niet en belden de brandweer. Die kreeg voor dit adres wel vier of vijf meldingen. Mevrouw was thuis en werd op straat al snel bijgestaan door toegesnelde buren. Meneer was niet thuis en werd door bevriende buren van nummer 49 opgehaald van zijn vrijwilligerswerk in de burgemeesterswijk. Op dit adres is het echtpaar Van de Brand ook opgevangen de eerste uren van die bewuste maandagochtend. De buurvrouw van nummer 76 kwam koffie schenken voor de bewoners en de brandweer. Maar waar nu naar toe? Het huis was onbewoonbaar. Ook hiervoor boden directe (over-)buren een oplossing, door middel van de juiste contacten op de juiste plek. Maar niet alleen de naaste buren waren betrokken en geschrokken, dat gold ook voor de kinderen van de Montessorischool in de Nicolaas Maesstraat. Zij lieten dit blijken door een mooi werkstuk te maken en te schenken aan de familie Van de Brand. Zelfs toen de familie na vijf maanden verbouwing eindelijk weer in hun eigen woning kon, ontvingen zij van de kinderen van de Montessorischool een grote enveloppe met Welkom Thuis-berichtjes.

Inmiddels is alle schade hersteld, het huis gerenoveerd en zelfs de tuin, die zowel door de brand als door de verbouwing schade opliep, ligt er weer keurig bij. "Het is zo fijn hoe de buurt en de buren hebben gereageerd op wat ons is overkomen. De warmte die we van onze buren hebben mogen ontvangen, hebben ons echt door deze periode heen getrokken", aldus mevrouw van de Brand.

Judith Gerlagh, Van Ruisdaelstraat

“Woont u hier?”

Mevrouw en meneer Van de Brand met hun Montessoritekening

Jaren geleden, toen we nog geen kinderen hadden, allebei druk waren met werk en relatief weinig thuis, kenden we de mensen die om ons heen woonden minder goed dan nu. Onze achterburen spraken we zelden. Wel wisten we, dat rond die bewuste periode een aantal van hen op vakantie was. En er was al een paar keer in de buurt ingebroken, ook bij ons. Dus waren we meteen gealarmeerd toen we midden in de nacht hout op hout hoorden slaan. Ik ging eruit en zag een raam van de slaapkamer openstaan en bewegen in de wind.

Inbrekers, dacht ik meteen. Ik belde de politie en wees ze - fluisterend vanaf het schuurdak - na aankomst de weg. Want ik zag ze eerst al in de verkeerde tuin rondlopen. In het donker zag ik hen tegen de regenpijp naar boven klimmen. Wat een spanning! Totdat ik in het donker een mannenstem heel helder hoorde vragen: “Bent u misschien de bewoner van dit huis?” Ik kon wel door de grond zakken. Daags erna heb ik maar even aangebeld en gezegd dat ik verantwoordelijk was voor dat nachtelijk avontuur en hen een attentie aangeboden. Je kunt ook een te oplettende buur zijn…

Agnes Spekhorst, Mesdaglaan

Angstige avonturier

Ik ben kattengedragstherapeut. Ik volg altijd de oproepen van vermiste dieren in de wijk en kijk uit of ik ze zie. Zo was er ook een keer een Olly vermist. Hij was een eind uit de buurt geraakt en was bij mensen terecht gekomen die hem een paar weken volop aaiden en voerden. Helemaal geen angst zichtbaar.

Via de dierenarts zijn de eigenaren bij mij als kattengedragstherapeut terecht gekomen, met de vraag wat er gedaan kon worden aan het voorkomen van toekomstige vermissingen van Olly. Na een gedragsconsult bleek dat Olly een angstig

Nummer 81 DE PENSEELSTREEK 35

Oeps, buitengesloten

Sallo (links) met zijn moeder en zijn broertje David

Nep-non als reddende engel Dit verhaal speelde zich af in deze buurt in dit huis waar ik nu 22 jaar woon en gaat over een jongetje dat op een wonderbaarlijke manier gered werd.

Sallo van Gelder, die nu ongeveer 77 jaar moet zijn, kwam een paar weken geleden aarzelend mijn pad op lopen. Ik vroeg hem of hij ergens naar op zoek was. Hij zei, dat hij niet zeker wist of dit het huis was waar hij in de oorlog ondergedoken was. In een krantenartikel dat hij mij gaf stond het verhaal van zijn wonderbaarlijke ontsnapping. Op een dag tijdens de bezetting van Nederland in de Tweede Wereldoorlog werd hij door de Duitsers ontdekt op zijn onderduikadres, een boerderij in Aalten. Alle kinderen werden naar Arnhem gebracht naar villa Rosarium aan de Utrechtse weg en de volgende dag met de trein naar Amsterdam, om op transport gezet te worden naar Westerbork. Bewaakt door gewapende SS-ers stond Sallo - 6 jaar oud - doodsbang op het station in Amsterdam. Plotseling kwam er een non op hem af in een lang zwart habijt. Ze glimlachte vriendelijk naar hem en zei dat hij zich moest verstoppen onder haar kleed. Ze haalde de Davidster van zijn jasje en ging met hem naar een ander perron om de trein naar Arnhem te nemen. Hij kwam terecht bij de familie Van de Water, die hem liefderijk opnam. Na een paar maanden is hij opgehaald door het verzet uit Aalten en weer ondergedoken in dezelfde boerderij. Zijn ouders en broertje hebben de oorlog ook overleefd. De non bleek uiteindelijk geen non te zijn maar een verzetsstrijdster van 19 jaar. Ze heette Sietske, net als ik.

Sietske Meinema, Bakenbergseweg

dier was. Hij schrok van diverse geluiden en mensen, kinderen en honden. Hij was waarschijnlijk niet gewend aan de drukte en bebouwing van de stad (ex-asieldier en gevonden op het platteland). Ik vermoedde dat Olly geen avonturier was die op onderzoek was uitgegaan, maar een dier dat vanuit angst in paniek is weggevlucht voor iets of iemand, daardoor de weg naar huis niet meer terug heeft kunnen vinden en vermist is geraakt. Olly is via een gericht trainingsprogramma geholpen minder angstig te zijn voor angstopwekkende prikkels als honden en kinderen. Hij is al veel minder bang en na de vakantie wordt hij weer een keer helemaal vrijgelaten in de tuin van de eigenaren. En dan is het natuurlijk de bedoeling dat hij gewoon op onderzoek uitgaat en niet in paniek op de vlucht slaat.

Anneke van den Burg, Gabriëlstraat

Het is al weer jaren geleden. Ik was net op weg naar mijn werk toen mijn buurman mij aanhield en vraagt of hij de lange ladder van mij even mag gebruiken. Hij was zijn huis uitgegaan en voor hij besefte dat hij geen huissleutels bij zich had hij de deur achter zich in het slot getrokken. En er was niemand thuis.

Gelukkig stond er nog een raam van hun slaapkamer open. Ik kwam dus als geroepen. Mijn werk moest maar even wachten; ik kon mijn buurman toch niet buiten laten staan?! Snel de ladder uit de garage gehaald en er mee naar de buren.

“Zal ik naar boven klimmen?”, vraag ik hem. Aan dat voorstel ligt mijn jongere leeftijd en naar inschatting betere conditie ten grondslag.

“Nee”, dat was zijn eer te na. De buurman klom zelf naar boven.

Eenmaal binnen begin ik de ladder snel weer in te schuiven; ik was immers op weg naar mijn werk. Net wanneer de buurman de voordeur uit komt, passeer ik met de ladder op mijn schouder het voordeurpad van de buren.

“Wacht”, roept hij, “dan help ik je even met het sjouwen.” Ik ga voor, hij achter. En terwijl we zo naar mijn huis lopen, vertelt de buurman dat hij net zijn vrouw tegenkwam op de overloop. Hij dacht dat ze al weg was. Niet dus.

Wat zou er gebeurd zijn wanneer ik naar boven was geklommen?

Jan Zwartjes, Van Heemstralaan

36 DE PENSEELSTREEK Nummer 81

GEHOORD EN GEZIEN Vakantie!

Juli en augustus, dat is vakantietijd. Sommige buurtgenoten zijn er echt klaar voor, anderen nog niet helemaal getuige deze caravan in de Bosboomstraat.

Oppassen

Leontien Onderwater op Nextdoor: “Mijn nicht Eline (21) zoekt oppasadressen. Ze is net op kamers in Arnhem en begint in augustus een MBO-studie Zorg en Welzijn. Als je interesse hebt kan ik je in contact brengen.”

Margriet Veraart: “Ze mag op mijn zoon passen van 21.”

Huisdier

Oma: “Maar zou je dan voor een huisdier willen?”

Kleinkind: “Een olifant.”

Oma: “Dat kan niet hoor. Een olifant is een wild roofdier en die kun je niet als huisdier houden.”

Openbaar groen

Wie zei dat alleen de gemeente zich wat aantrekt van het openbare groen? Gespot: tuinierende buurtbewoners langs de Van Goyenstraat en de Van Ruisdaelstraat. Hulde!

In het bos

Hondenbezitter 1: “Hallo, kijk nou, hebben jullie een nieuwe hond?”

Hondenbezitter 2: “Nee hoor, hij is al 5 jaar.”

Dat verzin je niet

Ze wisten niet van elkaar dat ze op vakantie gingen naar Portugal, en toch kwamen drie stellen uit de Mesdaglaan elkaar onverwacht in Lissabon tegen. “Hey, jullie hier?”

Oppassen 2

Robert Lubbers op Nextdoor: “Wie heeft een terrarium waar onze Russische landschildpad (10cm lang, 100 gram, van onbesproken gedrag) van +/- 26 juli tot 20 augustus kan logeren?”

Geslaagd!

Halverwege juni bungelden heel wat tassen in de vlaggenmast.

De boodschap: ik ben geslaagd.

Zoals hier, op de hoek van de Izaak Evertslaan en de Rembrandlaan. Alle geslaagden: van harte gefeliciteerd!

... VAN DE VERDWENEN HAAN Eindelijk was daar dan onze langverwachte gezinsuitbreiding.

Oeno/Oena (geslacht onbekend; daarover later meer) vertoonde zijn/haar donzige gele kopje tussen de veren van pleegmoeder kip Miep. De kinderen waren extatisch van vreugde. Op de ranglijst van succesvolle Marktplaats-aankopen staan deze broedeieren (à 50 cent, af te halen in Hernen) voorlopig met stip bovenaan.

De volgende ochtend bleken er twee kuikens bijgekomen.

Een grijze (Twitter) en een gele (Appie). Nog diezelfde middag woonde kip Miep gezellig met haar kroost in een krat in de huiskamer vanwege de overvloedige regen en vochtigheid buiten. Stoffend en geurend, echter voor het opbouwen van een band tussen kuikens en kinderen de ultieme gelegenheid. Let wel, vanaf de conceptie van het kuikenplan hadden wij, zeer pedagogisch verantwoord, uitgelegd dat je aan een ei nu eenmaal niet kunt zien of het een jongetje of een meisje is. En dat een haan in een woonwijk niet handig is, laat staan meerdere. Dus dat een eventuele haan niet bij ons zou kunnen blijven wonen. Maar toch rees in de huiskamerfase van de kuikens al snel het vermoeden dat deze waarschuwingen niet optimaal werden geïnternaliseerd.

Om een lang verhaal kort te maken, u raadt het al, Oeno/ Oena bleek Oeno – de mannelijke variant. Op een mooie zondagochtend in september was het zover. Enigszins schor, niet zo hard, een beetje onwennig, maar ontegenzeggelijk een kraai. De dagen en weken daarna werd het gelukkig ’s ochtends steeds later licht, want door heel veel oefenen ontwikkelde Oeno zijn stembanden. De schorre kraai werd hard, melodieus en vol op toon. Hij was puber-af en schreed trots met zijn vijf dames door de tuin. Wij hielden van hem en zijn gekraai, maar met pijn in onze harten. Wat zouden de buren wel niet denken? Dus... Woont u in de omgeving Weissenbruchstraat/Tooropstraat, en vraagt u zich af wat er toch met die hard kraaiende haan gebeurd is? Laat mij dit Mysterie voor u ophelderen.

Nee, Oeno is niet in de soep verdwenen en hij komt ook niet meer terug. Na ampel gezinsberaad (en veel tranen) is hij verhuisd naar het landelijk gelegen kippenweitje van opa.

Daar moesten hij en zijn nieuwe dames eerst nogal aan elkaar wennen (Oeno mocht zelfs een tijdje niet in het kippenhok slapen). Maar nu is hij volkomen gelukkig en kraait naar hartenlust. En de kinderen kunnen hem af en toe gaan bekijken.

Maartje van den Berg

Nummer 81 DE PENSEELSTREEK 37

Voor uw complete woning stoffering, ook voor stuc- en schilderwerk, badkamers en keukens. Tapijt, parket, laminaat, pvc en vinyl gordijnen, binnen- en buitenzonwering.

Op het plein bij de Praxis en Lidl. Voor de deur gratis parkeren.

Amsterdamseweg 115 6814 GC ARNHEM T 026 44 50 218 E info@amelink.nl I www.amelink.nl

Voor al uw voorkomende schilderwerkzaamheden o.a.  Buiten- en binnenschilderwerk  Houtrot- en lekkagereparatie  Plafond witten, muren sauzen Altijd vakwerk tegen de laagste prijs Voor meer info: www.huiscare.nl | 06 42067014 HuisCare Schilders voor een mooiere wereld!

Theo Hegeman Arnhem

Salvatorplein/Bakenbergseweg Z. Tel. 026 - 32 111 77 N. Tel. 026 - 44 33 876

Helen van der Meijden voedingsadvies en leefstijlcoaching

Gezonde leefstijl? Doen!

M 06-10141699 info@helenleefstijlcoaching.nl www.helenleefstijlcoaching.nl

38 DE PENSEELSTREEK Nummer 81

Schoonheidssalon

Carmen

Van Ruisdaelstraat 35, 6814 KV Arnhem, tel. 026 - 442 22 25

Specialisaties Diverse gezichts- en lichaamsbehandelingen Kuurbehandelingen: hydrolifting, minilift, speciale bindweefselmassage fruitzuurbehandeling, algo-maskers, acne-behandeling

Elektrisch ontharen Verwijdering fibromen Camouflage Couperose-behandeling Make-up

CARMEN SCHOONHEIDSSALON

SCHILDERSBEDRIJF • Onderhoud • Nieuwbouw BOUWK. ONDERHOUD • Renovatie • Betonreparatie Postbus 2050 • Isolerende beglazing 6802 CB Arnhem • Plafond- en wandafwerking Tel 026 - 44 325 50 • Gevelreiniging Fax 026 - 44 585 58 • Plaatsen ramen en deuren • Politie keurmerk hang- en sluitwerk • Kozijn renovatie

Speciale momenten verdienen speciale bloemen Oremusplein 4, 6815 DN Arnhem, T 026 3517148 bestel@flowbloemisten.nl Kijk ook eens op www.flowbloemisten.nl als u een mooi boeket wilt laten bezorgen

Wijnkoperij Henri Bloem Amsterdamseweg 126, 6814 GJ Arnhem Tel.: 026 – 4455220 E-mail: arnhem@henribloem.nl Zie voor aanbiedingen: www.henribloem.nl

Nummer 81 DE PENSEELSTREEK 39

diep arnhem / ontwerpen is keuzes maken

ontwerp en communicatie// dieparnhem.nl diep arnhem kleine studio / groot werk mauvestraat 13 / buiten kantooruren sickeszplein 5 / tijdens kantooruren Info@dieparnhem.nl

Marcel te Brake en zijn team.

FRED MENSINK

Adv. Diep Arnhem goede 2016.indd 4

Machinale timmerwerkplaats ramen • deuren • kozijnen

24-06-16 14:27

40 DE PENSEELSTREEK Nummer 81

Het Bericht De redactie van de Penseelstreek verwondert zich regelmatig over lokale berichten en annonces, bijvoorbeeld op het groeiende online burenplatform NextDoor of op het prikbord van de grootgrutter. Hier vindt u de wereld achter het bericht.

NextDoor van dichtbij Op NextDoor schreef Anouk Blind uit de Breitnerstraat: ‘Hallo, ik werk op een school met kinderen uit een AZC. Voor thema Dokter zoeken we aanschouwelijk materiaal’. Leuk. Maar hoe zit dat?

Anouk werkt als enthousiaste leerkracht op een openbare basisschool Hugo de Groot met twee afdelingen voor kinderen die wonen in het asielzoekerscentrum Elderhoeve.

De kinderen komen vaak rechtstreeks uit hun land van oorsprong en wonen in het asielzoekerscentrum in Arnhem. Ze blijven korte tijd, wisselend tussen een paar weken tot aantal maanden of langer. Ze gaan met de bus naar school en komen er graag. De meesten (80%) komen uit Syrië, maar ook uit Nigeria, Irak, Turkije, Afghanistan en Eritrea. Er is een groep van 4-8 jaar met momenteel achttien kinderen en één van 8-12 jaar met momenteel twintig kinderen. Het leerlingenaantal schommelt sterk door verhuizingen. Op elke groep is een leerkracht die les geeft met nadruk op Nederlandse woordenschat, lezen en rekenen.

De woordenschat wordt uitgebreid door middel van thema’s.

Ze spreken verschillende talen, maar geen Nederlands. In het begin hebben ze veel met doktersbezoeken te maken voor screening op ziekten, voor het krijgen van voor hen onbekende inentingen en veel tandartsbezoek. Dit laatste omdat ze minder vaak hun tanden poetsen.

Anouk geeft sinds een jaar les op deze school en ontwikkelt samen met haar twee collega’s lesmateriaal rondom thema’s.

Ze wil graag aanschouwelijk materiaal voor de thematafel om de fantasie van kinderen te prikkelen en het kunnen herkennen uit hun eigen land en verleden. Er zijn thema’s als seizoenen, school, het huis, dieren en dus ‘dokter’. Naast de thematafel wil ze ook graag een speeltafel van het thema ‘dokter’ met 2-4 sets. Hier kunnen de kinderen dan ‘doktertje spelen’ met bijvoorbeeld een stethoscoop, dokterstas, spuugbakjes, spateltjes en tabletjes, lege medicijndoosjes... Dit prikkelt hun fantasie en de spullen herkennen ze wellicht uit ervaringen en woorden in eigen land.

Bij deze: als jullie nog een speelgoed dokterssetje hebben of oud doktersmateriaal, neem dan nu contact op met Anouk via bliano@hotmail.com. Volgens mij doen we er de kinderen en leerkrachten een plezier mee en ook onszelf omdat we vrijgevig kunnen zijn!

Lisette van Ardenne