No 180 Mάιος 2012

ιδέες. ιστορίες. τάσεις. άνθρωποι. πόλη

Μάιος 2012 #180

Τρία λαμπερά μυαλά: ΒΙΚΤOΡ ΚΟΕΝ, ΙΣΙΔΩΡΟΣ ΖΟΥΡΓΟΣ, ΑΝΤΟΛΦ ΜΟΥΣΓΚ Η ΕΛΛΑΔΑ ΜΕΣΑ ΑΠΟ ΤΑ ΜΑΤΙΑ ΤΩΝ ΞΕΝΩΝ

2 // parallaxi #180

ENTRANCE

www.parallaximag.gr μπες μέσα και κατέβασε όλο το τεύχος σε

pdf!

επίσημη σελίδα στο ακολούθησέ μας στο

parallaximag @parallaximag

ΣΚΕΨΕΙΣ ΜΙΑ ΜΕΡΑ ΜΕΤΑ...

A

ν κάτι μου έμαθαν αυτές οι εκλογές είναι η αποτύπωση της πλήρους ανατροπής των πολιτικών συσχετισμών της ελληνικής κοινωνίας. Η αποτύπωση της αιφνίδιας αλλαγής, καταγεγραμμένης με ποσοστά αυτή τη φορά, των δεδομένων και των αλλαγών που επέφερε το μνημόνιο και συντελούνται με σεισμικές δονήσεις στην ελληνική πραγματικότητα, τα τελευταία δυο χρόνια.

1. Το τέλος του δικομματισμού και του σχεδόν κληρονομικού δικαιώματος της ηγεμονίας της αστικής εξουσίας. Πολιτικά πρόσωπα και απόγονοι τους που ήκμαζαν για πάρα πολλά χρόνια στην πολιτική διακυβέρνηση της χώρας, πνέουν τα λοίσθια, μαχόμενοι σε έναν αγώνα μέσα από τον οποίο δεν μπορούσαν πρώτα από όλα να υπερασπίσουν τον ίδιο τους τον εαυτό και μετά τις πολιτικές τους πρακτικές.

2. Το τέλος της μεσαίας τάξης ως ρυθμιστή των παραδοσιακών πολιτικών συσχετισμών. Η ολοφάνερη συρρίκνωση της και ο ιδεολογικός κατακερματισμός της εκφράστηκε μέσα στην παραζάλη που της επέφερε το μνημόνιο από την άκρα αριστερά έως την άκρα δεξιά. Συνεπαρμένη από την ρητορική και λεκτική βία των κυριοτέρων εκφραστών της αντιμνημονιακής πολιτικής, κατέθεσε την οργή της, και μόνον αυτή, με σχεδόν αφοριστικό τρόπο σε ένα περιβάλλον κρατικής αποσύνθεσης που αδυνατεί να την υπερασπιστεί.

3. Η αρχή του φόβου και του διχασμού, που εκφράζεται μέσα από τους

440.000 ψηφοφόρους της Χρυσής Αυγής. Κυρίως νέων ανθρώπων, αποκλεισμένων από την εργασία καθώς και φοβικών προς τους ξένους, αλλά και των υπολοίπων πολιτών που οχυρώνονται απέναντι στην άνοδο της άκρας δεξιάς και τις ακραίες συντηρητικές πρακτικές που ευαγγελίζεται.

4. Το Τέλος των διλημμάτων του εκλογικού σώματος. Έναν αιώνα τώρα το εκλογικό σώμα ψήφιζε με γνώμονα ιστορικά διλήμματα τύπου Βενιζέλος-Βασιλιάς, πόλεμος ή όχι, είσοδος στην ΕΟΚ ή απομόνωση. Για πρώτη φορά οι ψηφοφόροι άφησαν στην άκρη τον φανατισμό που προκαλούσαν τέτοιου είδους αντιπαλότητες, γύρισαν την πλάτη στο αποτέλεσμα και στράφηκαν στα αίτια. Όχι στο ίδιο το μνημόνιο αλλά στα βαθύτερα αίτια που το προκάλεσαν, που δεν είναι άλλο από τα διεφθαρμένα πολιτικά πρόσωπα, η ασυδοσία τους και η νομή του χρήματος με πελατειακές σχέσεις.

5. Η αρχή μιας βαθιάς πολιτικής κρίσης που αποδεικνύει την αδυναμία όλων των πολιτικών κομμάτων να διαχειριστούν τα μείζονα οικονομικά και κοινωνικά προβλήματα και να προτείνουν ένα σοβαρό πρόγραμμα διεξόδου από την κρίση, συνεπικουρούμενη και από την κρίση αντιπροσώπευσης που δημιούργησε το νέο εκλογικό σύστημα, αφού η αναλόγια ψήφων και εδρών αγγίζει τα όρια εκλογικής νοθείας, της ληστείας και του βιασμού της λαϊκής βούλησης.

6. Η αρχή του τέλους της πολιτικής κρίσης. Παρά τον μεγάλο κίνδυνο που διατρέχουμε ως χώρα από την ακυβερνησία και την πολιτική αστάθεια, αναδύεται ξεκάθαρα και επιτακτικά η ανάγκη αναθεώρησης και αναδιοργάνωσης του πολιτικού προσωπικού και κατ΄ επέκταση του πολιτικού συστήματος προκειμένου να ξεπεραστεί αυτή η βαθιά πολιτιMAKING OF κή κρίση. Καθώς οι μηχανισμοί αυτοάμυνας ενός συστήματος λειτουρΟ σπουδαίος Βίκτορ Κοέν και ο correction man του. γούν αυτόματα ώστε να διατηρήσουν την επιβίωση και τη συνέχεια του στο μέλλον είναι η μοναδική ευκαιρία να συνεργαστούν όλοι οι εκπρόσωποι του ώστε να διαμορφώσουν μια νέα πολιτική σκέψη συνεργασίας που θα εξασφαλίσει την πορεία της χώρας στο μέλλον. Αλλιώς, ουαί και αλίμονο μας...

parallaxi

Κατερίνα Καραμφυλίδου

ΜΑΪΟΣ 2012 / ΤΕΥΧΟΣ 180 / ΠΕΡΙΟΔΟΣ Β΄_ ΜΗΝΙΑΙΟ ΠΕΡΙΟΔΙΚΟ ΠΟΛΗΣ _ ΔΙΑΝΕΜΕΤΑΙ ΔΩΡΕΑΝ ΣΕ 25.000 ΤΕΥΧΗ ΚΑΙ 320 ΣΗΜΕΙΑ ΔΙΑΝΟΜΗΣ_ΜΑΖΙ ΜΑΣ AYTO TO MHNA ΕΓΡΑΨΑΝ, ΣΧΕΔΙΑΣΑΝ,ΦΩΤΟΓΡΑΦΗΣΑΝ, ΣΚΕΦΤΗΚΑΝ, ΕΦΑΓΑΝ, ΧΟΡΕΨΑΝ, ΑΚΟΥΣΑΝ ΜΟΥΣΙΚΗ ΚΑΙ ΒΡΗΚΑΝ ΔΙΑΦΗΜΙΣΕΙΣ ΟΙ: ΕΚΔΟΤΗΣ: ΚΑΤΕΡΙΝΑ ΚΑΡΑΜΦΥΛΙΔΟΥ_ΔΙΕΥΘΥΝΤΗΣ: ΓΙΩΡΓΟΣ ΤΟΥΛΑΣ_ΑΡΧΙΣΥΝΤΑΚΤΡΙΑ: ΚΥΑ ΤΖΗΜΟΥ_ΣΥΝΤΟΝΙΣΜΟΣ ΥΛΗΣ - ΔΙΕΥΘΥΝΣΗ ΙΣΤΟΣΕΛΙΔΑΣ: ΜΙΧΑΛΗΣ ΓΟΥΔΗΣ_ΣΥΝΤΑΚΤΕΣ: ΓΙΑΝΝΗΣ ΑΝΔΡΕΟΥ, ΤΙΝΑ ΑΝΤΩΝΑΚΟΥ, ΜΕΛΙΝΑ ΑΠΟΣΤΟΛΙΔΟΥ, ΔΗΜΗΤΡΑ ΒΟΖΙΚΗ, ΑΓΓΕΛΙΚΗ ΓΑΒΡΙΗΛΟΓΛΟΥ, ΑΚΗΣ ΔΗΜΟΥ, ΚΩΣΤΗΣ ΖΑΦΕΙΡΑΚΗΣ, ΣΑΚΗΣ ΙΩΑΝΝΙΔΗΣ, ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ ΙΩΣΗΦΕΛΗΣ, NIKH KΕΦΑΛΑ, ΔΗΜΗΤΡΑ ΚΕΧΑΓΙΑ, ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΚΟΠΑΡΑΝΗΣ, ΓΙΑΝΝΗΣ ΚΟΤΣΙΦΟΣ, ΕΛΕΝΗ ΚΟΥΡΤΙΔΟΥ, ΜΕΛΙΝΑ ΜΕΛΙΚΙΔΟΥ, ΒΑΡΒΑΡΑ ΜΠΑΣΔΕΚΗ, ΧΡΥΣΑ ΝΑΝΟΥ, ΒΟΥΛΑ ΠΑΛΑΙΟΛΟΓΟΥ, ΣΠΥΡΟΣ ΠΑΛΟΥΚΗΣ, ΑΝΔΡΕΑΣ ΠΑΝΑΓΟΠΟΥΛΟΣ, ΧΡΗΣΤΟΣ ΠΑΥΛΙΔΗΣ, ΤΖΕΝΗ ΠΑΥΛΙΔΟΥ, ΔΕΣΠΟΙΝΑ ΠΟΛΥΧΡΟΝΙΔΟΥ, ΑΚΗΣ ΣΑΚΙΣΛΟΓΛΟΥ, ΜΑΝΩΛΗΣ ΣΤΑΥΡΟΥΛΑΚΗΣ, ΓΙΩΡΓΟΣ ΤΕΛΤΖΙΔΗΣ, ΑΛΙΚΗ ΤΣΙΡΛΙΑΓΚΟΥ, ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΦΩΤΙΑΔΗΣ_ΛΟΝΔΙΝΟ: ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ ΤΣΟΡΜΠΑΤΖΙΔΗΣ_ΝΕΑ ΥΟΡΚΗ: ΝΤΙΝΑ ΠΙΝΟΣ, ΣΤΕΛΛΑ ΒΑΚΙΡΛΗ_ΦΩΤΟΓΡΑΦΟΙ: ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ ΑΒΡΑΜΙΔΗΣ,ΜΑΝΟΣ ΔΑΣΚΑΛΟΣ, ΝΕΚΤΑΡΙΟΣ ΜΠΑΣΔΕΚΗΣ, STEREOSIS, ΜΑΡΙΝΑ ΤΟΥΛΑ_ΕΜΠΟΡΙΚΗ ΔΙΕΥΘΥΣΝΗ_ΚΑΤΕΡΙΝΑ ΚΑΡΑΜΦΥΛΙΔΟΥ katerina@parallaximag.gr _ ΣΧΕΔΙΑΣΜΟΣ: DOLPHINS COMMUNICATION DESIGN _ ΕΚΤΥΠΩΣΗ_ΒΙΒΛΙΟΔΕΣΙΑ: ΕΚΔΟΤΙΚΗ ΒΟΡΕΙΟΥ ΕΛΛΑΔΟΣ_ ΔΙΕΥΘΥΝΣΗ & ΤΗΛΕΦΩΝΑ ΕΠΙΚΟΙΝΩΝΙΑΣ: ΔΕΛΦΩΝ 216, 546 55, ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ_ΤΗΛ - FAX: 2310 429.050, 2310 429.051_PARALLAXI - MONTHLY CITY & CINEMA REVIEW, 216 DELFON STR. - 546 55 THESSALONIKI, GREECE, ΤΕL - FAX: ++30 2310 429.050 - 51 νέο e-mail: info@parallaximag.gr

Λέξεις: Άκης Δήμου |

Ένας θεατρικός συγγραφέας κρυφακούει σκέψεις

ΞΥΠΟΛΗΤΟΣ ΣΤΗΝ ΑΣΦΑΛΤΟ 20 * Δεν είναι ανάγκη να διαβάσεις αυτό το κείμενο. Δε χρειάζεται να τα διαβάζουμε όλα. * Μια λίστα αγαπημένων μυθιστορημάτων είναι το απουσιολόγιο αισθημάτων που ποτέ δεν διατύπωσες, ίσως και ποτέ δεν ονόμασες. Από το φόβο να μη δω μπροστά μου όλ’ αυτά τα αισθήματα θα αποφύγω τη λίστα (η αλήθεια είναι πως βαριέμαι και λίγο). * Ένα σιωπηλό, ευανάγνωστο άγγιγμα. Ακόμα και ανορθόγραφο. * Βιβλία που σ’ αρέσουν πολύ όσο τα διαβάζεις και που μετά τα ξεχνάς. Βιβλία που αντιστέκονται στην ανάγνωσή τους και που μετά σε στοιχειώνουν. Βιβλία που διαβάζονται μονορούφι κι άλλα που δεν καταπίνονται με τίποτα. Βιβλία ιαματικά και βιβλία ανίατης λύπης. * Η Μάρω Δούκα. Η αρχαία σκουριά, Η πλωτή πόλη, Οι λεύκες ασάλευτες. Η Μυρσίνη, η Όλγα, η Ασπασία Μαυράκη. Ερωτευμένος χρόνια μ’ αυτά τα κορίτσια. * Κανείς δεν μίλησε στοχαστικότερα (και πιο τρυφερά) για το τέλος της παιδικής ηλικίας από τον Κοσμά Πολίτη στην Eroica. Η σκηνή που ο Λοϊζος ακολουθεί τους θεατρίνους – τι να σου λέω τώρα! * Να μιλάς για τα βιβλία που αγάπησες είναι ένας τρόπος να συστηθείς σε κάποιον. Θα ήταν ωραίο να μην του πεις καν το όνομά σου, αφήνοντάς τον να σε βαφτίσει με το όνομα ενός απ’ τους ήρωες των βιβλίων “σου” (ή μήπως καλύτερα των “δικών του” βιβλίων;). * Πάντα διαισθάνομαι με οδυνηρό τρόπο πως συχνά γράφω για ν’ αγαπηθώ, ενίοτε από τον τάδε ή τον δείνα, και συγχρόνως γνωρίζω πως αυτό δεν συμβαίνει ποτέ, πως ποτέ δεν μας αγαπούν για την γραφή μας. (Ο Ρολάν Μπαρτ σε συνέντευξή του, το 1977). * Πριν από πολλά χρόνια, είχα θάψει ένα αγόρι στη βιβλιοθήκη μου. Το περίεργο είναι ότι, κάθε φορά που πλησιάζω στα ράφια, το ακούω ν’ ανασαίνει. * Ο συγγραφέας είναι η τερατώδης ανάγκη του τίποτα – νομίζω το έχει πει ο Γιώργος Χειμωνάς. * Η ιλιγγιώδης μελαγχολία της Ρέας Φραντζή στη Γραμμή του ορίζοντος του Χρήστου Βακαλόπουλου. Η απόγνωση της Φλώρας στη “Χαμένη άνοιξη” του Στρατή Τσίρκα. Οι γερμένοι ώμοι του “Ωραίου

4 // parallaxi #180

λοχαγού” του Μένη Κουμανταρέα. Τα γέλια των κοριτσιών στη “Φάρσα” της Έρσης Σωτηροπούλου. * Πολλοί έρωτες τελειώσανε άδοξα γιατί δεν βρήκαμε τα σωστά σημεία στίξης τους. * Είμαι ένας απ’ αυτούς που δεν έχουν διαβάσει τον Οδυσσέα του Τζέϊμς Τζόϋς. Θα ήθελα να προσθέσω “ακόμα” αλλά δεν είμαι σίγουρος ότι θα τον διαβάσω κάποτε. * Τι ωραία χέρια που έχει η Πριγκιπέσσα Ιζαμπώ! * Υπάρχουν φορές που παρατάω ένα βιβλίο στη μέση, όπως δε σηκώνω το τηλέφωνο μιας καινούργιας γνωριμίας που διαισθάνομαι ότι δεν έχει μέλλον. Και μετά τα βάζω με μένα: γιατί το αγόρασα; Γιατί έδωσα το τηλέφωνό μου; * Να φέρεις λίγα ρούχα και βιβλία. Κρατούν αλλιώς εδώ τα ίδια (Μαρία Λαϊνά, “Η ταβέρνα της Τζαμάικα”). * Πάντα διαβάζοντας κρατάς το χέρι κάποιου. * Γράφοντας διαδίδεις τα ελλείμματά σου, ελπίζοντας ότι θα βρεθεί κάποιος αναγνώστης να στα καλύψει. Μ’ άλλα λόγια, γράφουμε (και) από απόγνωση. * Οι “Ακυβέρνητες πολιτείες” του Στρατή Τσίρκα. Η “Μεγάλη χίμαιρα” του Μ. Καραγάτση. * Προτεινόμενοι τίτλοι, νέες κυκλοφορίες, μπεστ σέλλερ… Η αγορά επιβάλλει τις ανάγκες της ως εντιμότατος νταβατζής, αναγγέλλοντας, κάθε τρεις και λίγο, καινούργια κορίτσια στο μαγαζί. * Υπάρχουν πολλά μυθιστορήματα γραμμένα από εντελώς αμόρφωτους ανθρώπους για το χατίρι ενός εξίσου αμόρφωτου πλήθους. * Γράφοντας μαθαίνεις τον κόσμο, διαβάζοντας τον εξηγείς. * Κανένας συγγραφέας δεν μοιάζει με τις φωτογραφίες του. Πολλοί δεν μοιάζουν καν με τις λέξεις τους. * Βιβλία προορισμένα να θαφτούν στην άμμο κάποιας αυγουστιάτικης παραλίας. Καταχείμωνο, θα τα βρει ένας ναυα-

γός. Οι σελίδες τους θα ‘ναι υγρές και θα σιχτιρίσει που ούτε για προσάναμμα δεν κάνουν. Δικαιοσύνη. * Γράφω για να μάθω τι θα έγραφα, αν έγραφα. (Μαργκερίτ Ντυράς) * Φέτος το χειμώνα ανακάλυψα τον Τζ. Ντ. Σάλινγκερ. Ακόμα αποσβολωμένος. * Θα ήθελα η Τζένη Μαστοράκη να συνέχιζε να γράφει ποιήματα. * Δεν υπάρχει ταλέντο, ούτε έμπνευση ούτε οίστρος. Υπάρχουν πολλά φαγωμένα νύχια, πολλά ματαιωμένα ραντεβού, πολλά αποτσίγαρα. Και πολλές απωθημένες επιθυμίες φυσικά. * Σ’ αυτό το σημείο θα επαναλάβω: “Η γραμμή του ορίζοντος” του Χρήστου Βακαλόπουλου. Μ’ έχουν αρρωστήσει αυτές οι εκατόν εξήντα δύο σελίδες. * Ούτε αφιερώσεις ούτε σημειώσεις στα περιθώρια. Σπανίως μια διακριτική υπογράμμιση. Από κει και πέρα, μόνο τα ίχνη των δαχτύλων. * Μου αρέσει πολύ η Άντζελα Δημητρακάκη. Και η “Αφρική” του Ευγένιου Αρανίτση. Και το “Γιάντες” της Αμάντας Μιχαλοπούλου. Και το “Μπλε βαθύ, σχεδόν μαύρο” του Θανάση Βαλτινού. * Ο μεγαλύτερος κίνδυνος που καραδοκεί είναι να κάνουμε τη λύπη μας συμπέρασμα – αυτό σίγουρα το έχει πει ο Γιώργος Χειμωνάς. * Ουδέποτε φοβήθηκα τον Ένγκαρ Άλλαν Πόε. * Κλείσ’ το τώρα κι έλα να πάμε για μπίρες!

ΜΑΚΡΙΑ ΑΠ’ ΤΑ ΡΑΦΙΑ

Λέξεις: Μιχάλης Αποστολίδης |

Ι LOVE THIS JOB! Με την πεποίθηση ότι από κάθε άνθρωπο μπορούμε να μάθουμε για τους άλλους και για τον εαυτό μας, ότι η ευφυΐα είναι κατάκτηση της περιέργειας και δεν είναι ντεμοντέ στις μέρες μας να ακούς και να σιωπάς, η στήλη αυτή θα παρακολουθεί κάθε μήνα έναν άνθρωπο που η καθημερινότητά του σφραγίζεται από την ιδιαίτερη φύση του επαγγέλματός του. Άνθρωποι της διπλανής πόρτας που ασκούν επαγγέλματα που δεν περιλαμβάνονται στις προτάσεις του επαγγελματικού προσανατολισμού γίνονται οι ήρωες αυτού του ρεπορτάζ που θα συνεχίζεται με περισσότερο υλικό στο site της parallaxi. Ένας μελλοθάνατος κάποτε σημάδεψε τη σελίδα του βιβλίου που διάβαζε προτού ανέβει στη γκιλοτίνα. Η τσακισμένη σελίδα του δεν αφήνει περιθώρια παρερμηνείας. Η γνώση και η καλλιέργεια αψηφούν το θάνατο όπου τον βρουν. Ο παράδεισος εξάλλου είναι μία βιβλιοθήκη σύμφωνα με τον Μπόρχες. Εμείς επισκεφτήκαμε την Παλαιοβιβλιοθήκη της Θεσσαλονίκης, το μεγαλύτερο βιβλιοπωλείο μεταχειρισμένων στη Βόρειο Ελλάδα και συνομιλήσαμε με τη Δέσποινα Καραμουζά. Το ξεκίνησε ο πατέρας μου, Κώστας Καραμουζάς πριν 30 χρόνια περίπου. Ήμασταν οι πρώτοι που ανεβάσαμε το μεταχειρισμένο από τις στοίβες και τα καλάθια στα ράφια, δίνοντας σε κάθε βιβλίο ξεχωριστή σημασία. Είναι όλα πολύ οργανωμένα και υπάρχει παντού αλφαβητική σειρά. Αφήνουμε μάλιστα τον κόσμο να ψάχνει με την ησυχία του. Θέλει πολύ κόπο και δουλειά ένα τέτοιο μαγαζί αλλά και γνώσεις που τις αποκτάς στην πορεία. Αγαπάμε το βιβλίο και του δείχνουμε νομίζω τον απαιτούμενο σεβασμό. Όλη τη μέρα είμαστε ανοιχτά. Εδώ μέσα, δεν βαριέσαι ποτέ. Έχουμε εκατοντάδες χιλιάδες βιβλία, εφημερίδες και περιοδικά. Βιβλία περασμένων αιώνων, σπάνια, εξαντλημένα αλλά και την τρέχουσα εκδοτική κίνηση στο 1/3 της τιμής. Στα χέρια μας τα περισσότερα φτάνουν κυρίως από ιδιώτες. Τα βιβλία έρχονται σε μας λόγω κάποιας μετακόμισης ή απλά και μόνο για οικονομικούς λόγους πια με την κρίση που υπάρχει. Καμιά φορά πρόκειται για βιβλιοθήκες των παππούδων που θέλουν να ξεφορτωθούν. Προσέχουμε να είναι σε καλή κατάσταση, να είναι καθαρά, να μη λείπουν σελίδες. Τώρα πια ξέρουμε τι φεύγει και τι μένει και κάνουμε μια πιο προσεκτική επιλογή. Γνωρίζουμε τι ζητούν οι πελάτες μας μετά από τόσα χρόνια. Ένα παλιό βιβλίο δεν έχει συγκεκριμέ-

νη τιμή. Κάποιος μπορεί να θέλει να το κάνει δώρο και να του φαίνεται ακριβό και κάποιος άλλος να είναι συλλέκτης και να πληρώνει όσο όσο. Απλά η Θεσσαλονίκη δεν έχει τέτοιο κοινό, δεν έχει αγορά συλλεκτών ούτως ώστε να μπορείς να βγάζεις χρήματα από αυτή. Οπότε πολλές φορές αφήνουμε σε πολύ λογικές τιμές σπάνια βιβλία σε ανθρώπους που ξέρουμε ότι τα εκτιμούν και τα αγαπούν. Δε φτάνουμε στο σημείο να «σκοτώσουμε» ένα βιβλίο με μεγάλη αξία. Το κρατάμε ευελπιστώντας ότι κάποτε τα πράγματα θα καλυτερεύσουν. Τα βιβλία είναι το τελευταίο πράγμα που κλέβει κανείς στην Ελλάδα σήμερα. Είναι μικρή η αξία μεταπώλησης. Ο καλλιεργημένος βιβλιόφιλος είναι μάλλον κατά του κλεψίματος. Ωστόσο όλο και κάποιο βιβλίο μπαίνει μέσα σε κανένα μπουφάν αλλά δεν πειράζει, ας μορφωθεί ο κόσμος. Ο εχθρός των μεταχειρισμένων είναι η υγρασία και η κακομεταχείριση. Και η ελληνική πολιτεία, όμως, δυστυχώς δεν έχει ούτε τη θέληση ούτε τη βούληση για να αξιοποιήσει κάτι. Έχουμε για παράδειγμα αρχείο της εφημερίδας Μακεδονία από το 1945 μέχρι το 1985 και δεν ήρθε κανείς να μας πει να τα κάνουμε κάτι. Τα Χριστούγεννα ένας κύριος έψαχνε τον «Ευγένιο Ονέγκιν» του Αλεξάντρ Πούσκιν. Κατεβήκαμε στο υπόγειο και το βρήκαμε αμέσως. Τρελάθηκε. Πριν λίγη ώρα είχε προσφερθεί να μιλήσει στο τηλέφωνο με έναν κύριο από την Αυστραλία σε ένα άλλο βιβλιοπωλείο επειδή ο υπάλληλος δεν γνώριζε καλά αγγλικά. Ο Αυστραλός του εξήγησε ότι ήθελε απεγνωσμένα το συγκεκριμένο βιβλίο για μία παλιά του γνωστή που ζει στη Θεσσαλονίκη. Λόγω του πνεύματος των Χριστουγέννων τού υποσχέθηκε ότι θα το ψάξει σε κάποιο παλαιο-

πωλείο και σημείωσε το τηλέφωνό του. Μετά από λίγο μιλούσα η ίδια με τον Αυστραλό στο τηλέφωνο που μου ζητούσε να το τυλίξω με προσοχή ώστε να έρθει η κυρία να το πάρει. Όντως συνέβη. Ο ήρωας της «Τύφλωσης» του Κανέτι ήξερε τα πάντα. Οι 25.000 τόμοι της βιβλιοθήκης του το αποδείκνυαν μέχρι που τους έβαλε φωτιά και κάηκε μαζί τους. Αντιθέτως στο «Φάρενάιτ 451» του Μπράντμπερι μία ηλικιωμένη γυναίκα προτιμάει να καεί μαζί με τη βιβλιοθήκη της όχι από τρέλα αλλά υπερασπιζόμενη την ελευθερία της. Το κράτος κυνηγάει με μανία τα βιβλία επειδή κάνουν τους ανθρώπους που τα διαβάζουν δυστυχισμένους. Η περίπτωση να είναι δυστυχισμένοι επειδή δε διαβάζουν ακόμα να εξεταστεί.

ΠΩΛΟΥΝΤΑΙ ΠΑΛΙΑ ΒΙΒΛΙΑ ΔΕΣΠΟΙΝΑ ΚΑΡΑΜΟΥΖΑ

Λέξεις: Γιάννης Ανδρέου

EXODOS

3.

1. Βιβλία παντού Για ένατη χρονιά το μεγάλο διεθνές ραντεβού εκδοτών και κοινού για την προώθηση του βιβλίου δίνεται και πάλι στις εγκαταστάσεις της Ηelexpo, με οργανωτές το Εθνικό Κέντρο Βιβλίου (ΕΚΕΒΙ), την Helexpo και την Πανελλήνια Ομοσπονδία Εκδοτών Βιβλιοπωλών. Με ένα μεγάλο αφιέρωμα στην καθοριστική επέτειο των 100 χρόνων από την απελευθέρωση της Θεσσαλονίκης και την ένωσή της με την υπόλοιπη Ελλάδα, με τιμώμενη χώρα τη Σερβία και με τις καθιερωμένες θεματικές “γωνιές”, για παιδιά, εφήβους, εκπαιδευτικούς και γονείς, η Έκθεση, παρά τη βαθιά κρίση υπόσχεται ότι θα είναι το πολιτιστικό γεγονός της χρονιάς με επίκεντρο τους εκδότες, τους συγγραφείς, τους αναγνώστες - με εκατοντάδες εκδηλώσεις, με παρόντες τους ανθρώπους του πνεύματος. Πιο αναλυτικά τα δυνατά σημεία της φετινής διοργάνωσης είναι πιο ελκυστικά από ποτέ: Δέκα από τους πιο σημαντικούς σύγχρονους Σέρβους συγγραφείς θα συναντηθούν με το ελληνικό κοινό, ενώ πρόσωπο-έκπληξη αποτελεί η πα-

6 // parallaxi #180

2.

ρουσία του διεθνούς, πολυβραβευμένου σκηνοθέτη Εμίρ Κουστουρίτσα, με την ιδιότητα αυτή τη φορά του συγγραφέα για την παρουσίαση του πρώτου αυτοβιογραφικού βιβλίου του “Εγώ πού βρίσκομαι σε αυτή την ιστορία;”. Ποιητές και ποιήτριες από εννιά χώρες των Βαλκανίων (Ελλάδα, Σερβία, Βουλγαρία, Ρουμανία, Τουρκία, Αλβανία, ΠΓΔΜ, Μαυροβούνιο, Βοσνία-Ερζεγοβίνη) θα συμμετάσχουν στο 1ο Διαβαλκανικό Φεστιβάλ Ποίησης που διοργανώνει η Εταιρεία Συγγραφέων με τη συνεργασία του ΕΚΕΒΙ και του Δήμου Θεσσαλονίκης, στις 24 και 25 Μαΐου, στο πλαίσιο της 9ης ΔΕΒΘ. Στο ειδικά διαμορφωμένο περίπτερο 150 τ.μ., αφιερωμένο την επέτειο των 100 χρόνων από την απελευθέρωση της πόλης, θα διοργανωθούν μεταξύ άλλων: έκθεση βιβλίων για τη Θεσσαλονίκη, έκθεση τεκμηρίων από τους Βαλκανικούς Πολέμους, έκθεση εφημερίδων εποχής, έκθεση καρτ ποστάλ εποχής και σε ειδικά διαμορφωμένο χώρο θα προβάλλεται σπάνιο τηλεοπτικό υλικό και αφιερωματικά ντοκιμαντέρ που έχει δημιουργήσει η ΕΤ3

Οκτώ φωτεινές πινακίδες που θα δείξουν την έξοδο κινδύνου ακόμα και στον πιο φανατικό σπιτόγατο. Τι αξίζει να δεις και να κάνεις για να φτιάξουν οι μέρες και οι νύχτες σου εντός της πόλης. Θα βγεις όπως και δήποτε.

με αφορμή την επέτειο. Με αφορμή την επέτειο των 100 χρόνων από τη γέννηση του Λάκωνα ποιητή, πεζογράφου, δοκιμιογράφου, μεταφραστή και ακαδημαϊκού, το ΕΚΕΒΙ διοργανώνει ειδικό αφιέρωμα στο Νικηφόρο Βρεττάκο που θα παρουσιάσει σε ξεχωριστό περίπτερο σημαντικά τεκμήρια (φωτογραφικό και αρχειακό υλικό) από το προσωπικό του αρχείο. Με ένα πρωτότυπο αφιέρωμα στην Αρχαία Αίγυπτο θα υποδεχθεί φέτος η Παιδική Γωνιά της ΔΕΒΘ τους μικρούς βιβλιόφιλους που την επισκέπτονται κατά χιλιάδες κάθε χρόνο, ενώ η Γωνιά των Εφήβων θα λειτουργήσει για τρίτη χρονιά με την υποστήριξη της αλυσίδας βιβλιοπωλείων ΙΑΝΟS ως ανοιχτό φόρουμ επικοινωνίας, προβληματισμού, ανταλλαγής απόψεων της νέας γενιάς. Με χαρά διαπιστώσαμε ότι το περσινό Βιβλίο Αλλιώς, με αναγνώσεις συγγραφέων στις αυλές εκκλησιών και δημόσιους χώρους συνεχίζει και φέτος το ΕΚΕΒΙ! Μια σπουδαία δράση του Θεσσαλονίκη Αλλιώς βρίσκει μιμητές!

24-27/5, ΔΕΘ info: www.thessalonikibookfair.com

Ένας αγώνας για όλους Σε έναν αγώνα για όλους με πρόσημο την κοινωνική προσφορά και με περισσότερους από 4000 δρομείς, ενήλικες και παιδιά, πραγματοποιήθηκε η διοργάνωση του 7ου Διεθνή Μαραθώνιου “Μέγας Αλέξανδρος”. Εκτός από το μαραθώνιο δρόμο που ξεκίνησε από την Πέλλα, οι δρομείς έτρεξαν σε τρεις ακόμη αγώνες μέσα στην πόλη, όπως οι διαδρομές των 10 & 5 χλμ. καθώς και μια ειδική διαδρομή 1.500 μ. για παιδιά με κοινό σημείο τερματισμού την πλατεία του Λευκού Πύργου με φόντο τον Θερμαϊκό και πλήθος κόσμου να απολαμβάνει τη μεγάλη αθλητική γιορτή. Στόχος της WIND ήταν μέσα από τη χορηγία της αλλά και μέσα από τη WIND Running Team να κάνει τον 7ο Διεθνή Μαραθώνιο “Μέγας Αλέξανδρος” μια διοργάνωση με έντονο κοινωνικό αποτύπωμα και προσφορά, επιλέγοντας να ενισχύσει το Ελληνικό Παιδικό Χωριό στο Φίλυρο. Χάρη στη συμμετοχή όλων, το ποσό για το Ελληνικό Παιδικό Χωριό στο Φίλυρο ξεπέρασε τις 24.000 ευρώ προσφέροντας μια σημαντική βοήθεια και υποστήριξη στην ανάπτυξη κατά το πρότυπό της οικογένεια, σε παιδιά των οποίων οι γονείς είτε δεν υπάρχουν πλέον στη ζωή, είτε δεν μπορούν να διατηρήσουν την ευθύνη της γονικής μέριμνας για διάφορους λόγους.

4.

2. Η Γιορτή της γεύσης Ανοίγοντας για δεύτερη συνεχή χρονιά το διάλογο “Νέα Ελληνική Κουζίνα”, το Sani Gourmet εστιάζει φέτος στην τάση του “100 Mile Diet”, δηλαδή γαστρονομία βασισμένη σε προϊόντα που παράγονται σε ακτίνα 100 μιλίων από το σημείο της χρήσης τους. Μια διεθνής τάση με οικολογική διάσταση και προφανείς οικονομικές προεκτάσεις, αφού δίνεται έμφαση στην εποχικότητα των προϊόντων και τις τοπικές παραγωγές, οι οποίες μπορούν να ενισχυθούν σημαντικά με ωφέλεια για την οικονομία, ειδικά στη χώρα μας που βρίσκεται αντιμέτωπη με την πρωτοφανή κρίση. Το Sani Gourmet αποτελεί πλέον μια πλατφόρμα ανταλλαγής ιδεών και κατάθεσης προτάσεων που μπορούν να οδηγήσουν την ελληνική γαστρονομία στην επόμενη εποχή της. Γίνεται δε μοχλός πίεσης προς πλέον δημιουργικές και υγιείς πρωτοβουλίες σε τοπικό αλλά και εθνικό επίπεδο. Κι όλα αυτά χωρίς να πάψει να είναι μια γιορτή των αισθήσεων, γεμάτη μυρωδιές και χρώματα που λειτουργούν θετικά στο συναίσθημα,

σε μια εποχή που έχει περισσότερο από ποτέ ανάγκη την έμπνευση. Για 10 ημέρες, στο Sani Resort, κορυφαίοι Έλληνες chefs, εγχώριοι και της διασποράς, ανταποκρίθηκαν στο κάλεσμα του Sani Gourmet να καταθέσουν την έμπνευση και τη δεξιοτεχνία τους σ’ ένα κοινό που έχει εκπαιδευτεί όλα αυτά τα χρόνια να περιμένει το καλύτερο. Με χώρο δράσης τους τις εγκαταστάσεις των Water Restaurant, Sea You Up, Byblos, Ντομάτα και Ουζερί, θα συμμετάσχουν σ’ ένα παιχνίδι με στόχο την τέρψη του ουρανίσκου. Λευτέρης Λαζάρου, Γιάννης Παρίκος, Κωνσταντίνος Φιλίππου, Herve Pronzato, Γιώργος Χατζηγιαννάκης, Νίκος Μπούκης, Πολυχρόνης Δαμαλάς, Σωτήρης Ευαγγέλου, Νίκος Κατσάνης, Δημήτρης Μαυρίκος, Χρύσανθος Καραμολέγκος, Μιχάλης Λυτρίβης, Άρης Τσανακλίδης, Νίκος Μιχαήλ, Ξενάκης Γκίκας ακονίζουν τα μαχαίρια και τη φαντασία τους για να μας εκπλήξουν. Παράλληλα, ο sommelier Γιώργος Λούκας θα μας ταξιδέψει στα μυστικά του κρασιού.

10-20/5, Sani Resort, Κασσάνδρα Χαλκιδικής, τηλ. 2374 099500,

info: www.sanigourmet.gr

3. Μαύρα Παράξενα Παιχνίδια Στολίζει το εξώφυλλο της parallaxi και ανοίγει μια κλειδαρότρυπα στο μυαλό του μέσα από τη συνέντευξη που φιλοξενούμε στις επόμενες σελίδες. Ο Βίκτορ Κοέν γεννήθηκε στη Θεσσαλονίκη, αλλά έχει συμπληρώσει πια 26 χρόνια απουσίας στο εξωτερικό. Σπούδασε στην Ιερουσαλήμ τέχνες και design και σήμερα ζει και εργάζεται στην πόλη της Νέας Υόρκης. Επιστρέφει στην πόλη του για μία ανοιχτή διάλεξη, μία έκθεση, κι ένα εργαστήριο, καλεσμένος του ΑΚΤΟ. Ο Κοέν χτίζει μια νέα πανέμορφη και συνάμα ιδιόμορφη αισθητική. Οι υβριδικές εικόνες του παντρεύουν το λόγο με την εικόνα, την τυπογραφία με την ιδέα, το αναλογικό με το ψηφιακό, έναν υπαρκτό χρηστικό κόσμο με ένα σουρεαλιστικό. Οι πολυσυλλεκτικές εικόνες του είναι γεμάτες με φανερά ή υπονοούμενα μηνύματα για το lifestyle, τη μετάλλαξη του πολιτισμού, το απρόβλεπτο και το ανορθόδοξο. Η έκθεση “Dark Peculiar Toys” έχει ως κεντρικό της κορμό την πολυβραβευμένη ομώνυμη σειρά που παρουσιάστηκε για πρώτη φορά στο Βερολίνο το 2006. Οι συνθέσεις του Βίκτορ Κοέν έκτοτε περιπλανήθηκαν σε μουσεία και γκαλερί της Ευρώπης της, Αμερικής και της Ιαπωνίας. Η έκθεση “Οι Μεταμορφικές αλφαβήτες και τα Μαύρα Παράξενα Παιχνίδια” του Βίκτορ Κοέν εγκαινιάστηκε την Πέμπτη στις 10 Μαϊου στο Kalos&Klio Showroom. Kυρίες και κύριοι, υποκλιθείτε στον αλλόκοτο, μαγικό μικρόκοσμο του κυρίου Κοέν.

10/5-8/6, Kalos&Klio Showroom, Τσιμισκή 96, τηλ. 2314 007167 Ώρες λειτουργίας: Δευτέρα - Παρασκευή: 17.00-21.00, Σάββατο 11.00 -14.00

4. Ρωσική πρωτοπορία και πάλι Τα αριστουργήματα της συλλογής Κωστάκη του Κρατικού Μουσείου Σύγχρονης Τέχνης θα έχουν την ευκαιρία να δουν οι επισκέπτες της έκθεσης “Τα κι-

EXODOS

8.

6.

νήματα της ρωσικής πρωτοπορίας - Έργα από τη συλλογή Κωστάκη. Αφιέρωμα στην Πρωτοπορία της Πετρούπολης”. Η έκθεση είναι σχεδιασμένη έτσι ώστε να παρουσιάζει τα κινήματα της ρωσικής πρωτοπορίας με χρονολογική σειρά από το συμβολισμό και τον μετεμπρεσιονισμό στον κυβοφουτουρισμό, το σουπρεματισμό και τον κονστρουκτιβισμό. Στην έκθεση γίνεται επίσης μια ευρύτερη παρουσίαση έργων που δημιουργήθηκαν από καλλιτέχνες της ρωσικής πρωτοπορίας που γεννήθηκαν ή εργάσθηκαν στην Πετρούπολη / Λένινγκραντ κατά το διάστημα από το 1905 ως το 1935, καθώς αποτελεί συμμετοχή στο πρόγραμμα εκδηλώσεων του Δήμου Θεσσαλονίκης για τη 10η επέτειο αδελφοποίησης μεταξύ Θεσσαλονίκης και Αγίας Πετρούπολης, και ειδικότερα με αφορμή την έκθεση “Οι Ζωγράφοι της Αγίας Πετρούπολης 1920-2010” από τη Συλλογή της Πινακοθήκης Manege της Αγίας Πετρούπολης που διοργανώνει η Αντιδημαρχία Πολιτισμού και Τουρισμού και η Δημοτική Πινακοθήκη Θεσσαλονί-

8 // parallaxi #180

κης (Casa Bianca, Βασ. Όλγας 180, 26/4-30/6.2012). Από το 1732 μέχρι το 1918 η Πετρούπολη ήταν η πρωτεύουσα της Ρωσικής Αυτοκρατορίας. Στις αρχές του 20ού αιώνα η Πετρούπολη είναι μια πόλη που διατηρεί ανοικτή γραμμή επικοινωνίας με τους καλλιτεχνικούς κύκλους της Ευρώπης. Ο συμβολισμός ήταν το κυρίαρχο ρεύμα στις τέχνες. Το Νοέμβριο του 1909 ιδρύθηκε στην Πετρούπολη ο σύλλογος καλλιτεχνών “Ένωση Νεολαίας”, που αποτέλεσε την πρώτη εικαστική ομάδα της ρωσικής πρωτοπορίας και το 1915 εγκαινιάστηκε μία από τις πιο εμβληματικές εκθέσεις της ρωσικής πρωτοπορίας που όρισε και την τεχνοτροπία του κινήματος. Κατά τη διάρκεια της έκθεσης θα πραγματοποιούνται εκπαιδευτικά προγράμματα και ανοιχτές ξεναγήσεις.

25/4-2/11, Κρατικό Μουσείο Σύγχρονης Τέχνης, Μονή Λαζαριστών, Κολοκοτρώνη 21, Σταυρούπολη, τηλ. 2310 589140/1.

5. Κόντρα στους καιρούς Η Ορχήστρα Δωματίου contra tempo σχηματίστηκε τον Μάρτιο του 2012 με

πρωτοβουλία του αρχιμουσικού Βλαδίμηρου Συμεωνίδη, από μουσικούς που αποφάσισαν να εργαστούν μαζί, αγνοώντας τις όποιες αντιξοότητες έχει να αντιμετωπίσει μια τέτοια κίνηση στους καιρούς που διανύουμε και με την υποστήριξη του Κρατικού Ωδείου. Στόχος είναι η εξερεύνηση και η άρτια παρουσίαση του πολύ σημαντικού ρεπερτορίου για ορχήστρα δωματίου διαφορετικών εποχών και αισθητικών ρευμάτων της μουσικής Τέχνης, η προβολή της ελληνικής μουσικής δημιουργίας, σύγχρονης και παλαιότερης, καθώς και οι μεταγραφές συμφωνικών έργων για μικρότερα σύνολα. Το πρώτο της ραντεβού με το φιλόμουσο κοινό της πόλης είναι μια συναυλία με έργα Δ. Μαρωνίδη, C. Debussy, B. Martinu και P. Hindemith, τη Δευτέρα 14 Μαϊου 2012 στις 21.00, στην Αίθουσα Συναυλιών του Κρατικού Ωδείου Θεσσαλονίκης.

14/5, Κρατικό Ωδείο, Λ. Σοφού και Φράγκων 15, τηλ. 2310 510551

6. Μια πορνογραφική σχέση Μία ιστορία όπου όλα ξεκινούν πάνω σε ένα κρεβάτι. Δύο άνθρωποι αφηγούνται μία ερωτική ιστορία που ζήσανε μαζί. Τέσσερις παραστάσεις μόνο στο θέατρο Βεργίνα μιας παράστασης βασισμένης σε ένα σενάριο που αγαπήθηκε στο σινεμά μέσω της βραβευμένης ταινίας «Une liaison pornographique» (1999) Οι χαρακτήρες προσφέρουν από τον εαυτό τους ελάχιστα.. Το τελευταίο οχυρό τους είναι το όνομά τους. Ακόμη και με αυτές τις προφυλάξεις, η αγάπη βρίσκει τρόπο και εισχωρεί. Η αγάπη όμως χρειάζεται κάτι πολύ πιο γενναιόδωρο από το σώμα για να επιζήσει. Ο Κωνσταντίνος Μαρκουλάκης σκηνοθετεί τον Στέλιο Μάινα και την Δήμητρα Ματσούκα στη μεγάλη θεατρική αθηναϊκή επιτυχία του χειμώνα. Εισιτήρια, στην τιμή των 15€, διατίθενται ηλεκτρονικά στο www.i-ticket.gr , τηλεφωνικά (με τη χρήση πιστωτικής κάρτας) στο 210-6786000 ή στο 801 11-60000, και στα καταστήματα Public. Στην τιμή περιλαμβάνεται είσοδος στο Καζίνο, είσοδος στο Θέατρο Βεργίνα, καθώς και 1 ποτό κατά την είσοδο στο Θέατρο και η είσοδος επιτρέπεται σε άτομα άνω των 21 ετών.

Regency casino, 12o χλμ Θεσσαλονίκης-Αεροδρομίου, τηλ. 2310 491234 - 491291

7. Πριν από το Reworks Mια πρόγευση του τι πρόκειται να ακολουθήσει τον Σεπτέμβρη στο Reworks Festival είναι το Pre-reworks event που οργανώνεται για 7η συνεχόμενη χρο-

Για ένα χαμόγελο παιδιού Υπάρχουν κάποια παιδικά όνειρα που αφορούν πράγματα απτά. Που έχουν να κάνουν με πρακτικές ανάγκες, όχι με παιδικές επιθυμίες. Στο πλαίσιο της εταιρικής φιλοσοφίας της Ο.Π.Α.Π. Α.Ε., στον πυρήνα της οποίας βρίσκονται οι έννοιες της προσφοράς και της συμμετοχής και με συνέπεια στην 54χρονη συμπόρευσή της με την ελληνική κοινωνία -με την σταθερή αρχή που θέλει την επιχειρηματική μας ανάπτυξη να μεταφράζεται σε κοινωνικό μέρισμα-, η απάντηση στις ανάγκες αυτές έρχεται με έργα. Με στόχο το μήνυμά “Καλό για όλους” να γίνεται πράξη προσφοράς για εκείνους που το χρειάζονται περισσότερο και ιδιαίτερα στα παιδιά που θα πρέπει να ονειρεύονται, όχι να χρειάζονται. Τέτοια ήταν και η περίπτωση του “Συλλόγου Γονιών Παιδιών με Νεοπλασματική Ασθένεια “Φλόγα””, όπου για χρόνια η απόκτηση σύγχρονου ακτινολογικού εξοπλισμού για την αντιμετώπιση του καρκίνου στα παιδιά αποτελούσε επιτακτική ανάγκη του Νοσοκομείου Παίδων “Αγλαΐα Κυριακού” και στόχο ζωής των μελών του Συλλόγου. Με την παρέμβαση της ΟΠΑΠ Α.Ε., σε σύντομο χρονικό διάστημα, η μακροχρόνια αυτή ανάγκη μετουσιώθηκε στη δημιουργία του πρώτου Ακτινοθεραπευτικού Κέντρου Παίδων, με περισσότερα από 75 παιδιά να έχουν

λάβει στον πρώτο χρόνο της λειτουργίας του την απαραίτητη θεραπευτική αγωγή. Με την ίδια ταχύτητα η εταιρία έσπευσε να ανταποκριθεί στα αιτήματα από φορείς όπως: Σχ. Επιτροπή Δ. Αλεξάνδρειας Ν. Ημαθίας, Ίδρυμα Κέντρο Αποκατάστασης Σπαστικών Παιδιών, Κέντρο Δημ. Απασχόλησης παιδιών και νέων με αναπηρίες Δ. Ερμούπολης, Αστική μη κερδοσκοπική εταιρία κοιν. Φροντίδας και ανάπτυξης Δ. Ρόδου, Σύλλογος Γονέων-Κηδεμόνων και Φίλων με αναπηρία “Αγάπη”, Ινστιτούτο Υγείας του Παιδιού, αναλαμβάνοντας τα κόστη αγοράς ειδικά εξοπλισμένων ανά περίπτωση οχημάτων, δίνοντας μια λύση στο πρόβλημα της μετακίνησης των μελών τους. Με συνέπεια και ευαισθησία στηρίξε οικονομικά την Πανελλήνια Ένωση Αγώνα κατά του Νεανικού Διαβήτη, διασφαλίσε τη συνέχιση του προγράμματος του Συνδέσμου Θεραπευτικής Ιππασίας Ελλάδας για τα παιδιά με αναπηρία και νοητική στέρηση και ενίσχυσε την Ελληνική Εταιρεία Προστασίας και Αποκαταστάσεως Αναπήρων Παιδιών (ΕΛΕΠΑΠ) για την κατασκευή και τον εξοπλισμό ειδικού χώρου για την υλοποίηση του εξατομικευμένου για κάθε βρέφος “Προγράμματος Βρεφών” που αφορά στον έγκαιρο εντοπισμό και την αποτελεσματικότερη αποκατάσταση των προβλημάτων ανάπτυξης βρεφών.

Ακόμα, με την προσδοκία ενός παιδικού χαμόγελου οργάνωσε σε Αθήνα, Θεσσαλονίκη και Ηράκλειο γιορτές για παιδιά που φιλοξενούνται σε συλλόγους, αλλά και έθεσε σε εφαρμογή το πρόγραμμα φιλοξενίας παιδιών και νέων στους αγώνες των πρωταθλημάτων των Superleague, Footballeague και Footballleague 2. Το πέρασμα στο 2012 σηματοδοτήθηκε στους δρόμους, οργανώνοντας 53 εορταστικές εκδηλώσεις για τα παιδιά 17 δήμων της Αθήνας και της Θεσσαλονίκης και σχεδιάζοντας μια χρονιά που η εταιρία θα επενδύσει ακόμη περισσότερο στα παιδικά όνειρα.

νιά στην ΒΙΛΚΑ στις 12 Μαΐου. Κάθε χρονιά το Pre-Reworks event παρουσιάζει ζωντανές εμφανίσεις και DJ sets από τους καλλιτέχνες που έκλεψαν την παράσταση στο Reworks της περασμένης χρονιάς συνδυαζόμενα με τα πιο καυτά ονόματα της διεθνούς και εγχώριας μουσικής σκηνής που θα μας απασχολήσουν στο προσεχές διάστημα. Υποδεχθείτε, λοιπόν, τον Quantic ο οποίος θα βρεθεί στην σκήνη μαζί με την μοναδική Alice Russell και τους The Combo Barbaro από την Κολομβία παρουσιάζοντας τη νέα δισκογραφική τους δουλειά ”Look Around the Corner” , τον Reboot, που έγινε πασίγνωστος με το “Caminando” και επίσης για πρώτη φορά στη Θεσσαλονίκη τον Noir που με το “Around” έδωσε μια από τις μεγαλύτερες επιτυχίες της χρονιάς στη House μουσική παγκοσμίως. Ακό-

μα τη Laura Jones ένα από τα πιο υποσχόμενα νέα ταλέντα και για πολλούς η επόμενη Maya Jane Coles, τον Viton από την Aθήνα με τo υπέροχo set του μαζί με τους Darktom, George Adi και για το τέλος παραδοσιακά τον Ison o οποίος αναμένεται να μας χορέψει μέχρι την ανατολή του ηλίου.

12/5, Vilka area, 26ης Οκτωβρίου 5460, τηλ. 2310522940 Πληροφορίες: 2310 266 648 (καθημερινές 13.00 - 17.00), www.non-net.com

φρενους ρυθμούς της swing-jazz μουσικής σε μια από τις πιo όμορφες παραλίες της Ελλάδας, στη Σιθωνία Χαλκιδικής! Για τους μη μυημένους το Lindy Hop είναι ο πρώτος swing χορός με free style κινήσεις σε ζευγάρια και συνδέεται άμεσα με τη μουσική των Big Bands που αποτελούσε μέρος του Αμερικανικού τρόπου ζωής κατά τις δεκαετίες 1920-40. Η πρώτη Lindy Hop κοινότητα στη Ελλάδα δημιουργήθηκε το 2006 στη Θεσσαλονίκη. Φέτος το Lindy Hop Greece διοργανώνει σε συνεργασία με το Frankie Manning Lindy Hop Legacy Foundation ένα αφιέρωμα στη μνήμη του Frankie Manning, με τους Lennart Westerlund & eWa Burak από τη Σουηδία, αλλά και τους επίσης Σουηδούς Hanna & Mattias Lundmark, Daniel & Åsa Heedman, Sakarias Larsson και ο Rikard Ekstrand μέλη των θρυλικών Harlem Hot Shots. Πιστοί στο ραντεβού και πάλι φέτος και οι παγκόσμιοι πρωταθλητές Kevin St. Laurent & Jo Hoffberg από την Αμερική. Μαθήματα χορού, μπάντες, προβολές ταινιών και διαλέξεις για την ιστορία της Swing Jazz μουσικής και χορού, πάρτυ, shows και παράλληλες δραστηριότητες δίπλα στη θάλασσα είναι σίγουρα ο καλύτερος τρόπος για να ξεκινήσουμε το καλοκαίρι!

6-10/6, Armenistis Camping, τηλ. 2375091487. Info: www.lindyhop.gr, www.swingandswim.gr, www.armenistis.com.gr

8. Χορός πλάι στο κύμα Το Διεθνές Χορευτικό Camp Swing ‘n‘ Swim III για τρίτη συνεχή χρονιά γράφει ιστορία στον swing χορό στην Ελλάδα και είναι έτοιμο να παρασύρει μυημένους και αμύητους lindy hoppers, από την Ελλάδα και το εξωτερικό, στους ξέ-

Συνέντευξη + Εικόνα: Μιχάλης Αποστολίδης |

Αν μπαίνοντας στα βιβλιοπωλεία συνηθίζω να κάνω το σταυρό μου, έξω από το σπίτι ενός συγγραφέα ήταν επόμενο να με έχει πιάσει ταχυπαλμία. Προφανώς γι’αυτό όταν βρήκα επιτέλους το φως μου, εντόπισα την οικοδομή και χτύπησα το κουδούνι, δεν φρόντισα να ρωτήσω σε ποιον όροφο θα τον συναντούσα. Γνωρίζοντας ότι έχω ήδη χάσει σε σοβαρότητα, ξαναχτύπησα ντροπιασμένος, σπάζοντας όμως ταυτόχρονα τον πάγο. Καθίσαμε στο δωμάτιό του, σε ένα χώρο αναπάντεχα φωτεινό σε σχέση με το πώς τον φανταζόμουν, απέναντι από μία λαχταριστή βιβλιοθήκη. Εκεί μιλήσαμε για το τελευταίο του βραβευμένο βιβλίο, τα “Ανεμώλια”, και όχι μόνο.

ΙΣΙΔΩΡΟΣ ΖΟΥΡΓΟΣ Η ΑΝΑΤΟΜΙΑ ΕΝΟΣ ΣΥΓΓΡΑΦΕΑ

Στο βιβλίο λέτε ότι παντού κουβαλάμε τον εαυτό μας, τα καρότσια μας. Υπάρχει καμία άλλη τιμωρία; Τιμωρίες υπάρχουν πολλές. Αυτή είναι όμως μια βασική συνθήκη-εφιάλτης του σύγχρονου ανθρώπου. Κουβαλάει ένα φορτίο ενοχών, ένα φορτίο από μνήμες, κάτι το οποίο τελικά γίνεται δυσβάσταχτο. Νομίζω ότι είναι ένα μεγάλο στοίχημα το τι θα πετάξεις και τι θα κρατήσεις. Άλλες φορές πετάς κάτι το οποίο σου είναι χρήσιμο, άλλες φορές πετάς τα άχρηστα και αυτά επιστρέφουν σε σένα, είναι ένας αγώνας τελικά κι αυτός. Τελικά το πιο σημαντικό στοίχημα στη ζωή μας είναι να καταλάβουμε τι έχει σημασία και τι δεν έχει.

Ο μόνος τρόπος για να πούμε κάτι είναι να το γράψουμε; Σίγουρα δεν είναι ο μόνος. Είναι ένας αρκετά ασφαλής τρόπος. Ασφαλής γιατί η γραφή από τη φύση της έχει κάποιες δικλείδες που διασφαλίζουν το βάρος των λόγων μας. Λέει κάπου ένας ήρωάς σας: “Ό,τι διάβασες, διάβασες. Ώρα για δράση”. Εσείς πότε το είπατε αυτό; Ένας συγγραφέας δεν το λέει σχεδόν ποτέ. Ή τουλάχιστον οι περισσότεροι συγγραφείς δεν το λένε. Έχουν υπάρξει βέβαια συγγραφείς, και από τα βιογραφικά τους το ξέρουμε σίγουρα, οι οποίοι υπήρξαν και άνθρωποι της δράσης. Από εκεί και πέρα όμως, η πλειονότητα των συγγραφέων έχουν υπάρξει άνθρωποι του γραφείου και του στοχασμού. Κάποιοι είχαν μεγάλη ενοχή γι’αυτό, όπως ο Καζαντζάκης ας πούμε που πάλευε να είναι άνθρωπος της δράσης. Εγώ νομίζω ότι είμαι ένας άνθρωπος της βιοπάλης και της καθημερινότητας, έχω οικογένεια και παιδιά, δουλεύω 24 χρόνια ανελλιπώς. Από την άλλη δεν θα μπορούσα να πω ότι αυτό που με χαρακτηρίζει είναι η δράση. Δεν νομίζω ότι μπορείς να τα κάνεις καλά και τα δύο. Τουλάχιστον εγώ δεν μπορώ. Γράφει ο Τζορτζ Στάινερ: “Διδάσκω σημαίνει απλώνω το χέρι μου πάνω σε ό,τι ζωτικότερο υπάρχει σε

10 // parallaxi #180

ένα ανθρώπινο πλάσμα. Αναζητώ πρόσβαση στο πιο ζωντανό και πιο ενδόμυχο στοιχείο της ακεραιότητας ενός παιδιού”. Περιγράφει δηλαδή τον δάσκαλο σαν έναν εισβολέα. Εσείς ως δάσκαλος σέβεστε τη σιωπή των μαθητών σας ή προσπαθείτε να τη λογοκρίνετε; Άλλο πράγμα να είσαι δάσκαλος σε ένα πανεπιστήμιο και να απευθύνεσαι σε ενήλικες, άλλο να απευθύνεσαι σε εφήβους και άλλο σε παιδιά. Όχι εντελώς, αλλά δεν είναι το ίδιο. Το δικό μου βίωμα είναι η σχέση με την παιδική ηλικία όπου τα όπλα της εξουσίας σου απορρέουν από το ότι είσαι ενήλικος. Πρέπει να έχεις απόλυτη συνείδηση της ύπαρξης των όπλων και ως εκ τούτου να μην τα επιδεικνύεις αλλά να διαχειριστείς τον ψυχικό κόσμο των παιδιών με τη σοβαρότητα και την αβρότητα που επιβάλει η θέση σου. Πραγματικά είναι μέγιστο θέμα ποια είναι τα όρια της επέμβασης ενός δασκάλου στον ψυχικό κόσμο των παιδιών και είμαι από αυτούς που πιστεύουν ότι η επέμβαση οφείλει να γίνει. Η παιδεία δεν μπορεί να υπάρξει διαφορετικά. Πρέπει να γίνεται και με όρους επαγγελματικούς και με όρους παιδαγωγικούς αλλά επίσης και με μία πρωτογενή ευαισθησία που οφείλει να έχει ο καθένας. Αν δεν την έχει τα πράγματα περιπλέκονται. Αν δεν έχεις μια πρωταρχική ευαισθησία, δεν είσαι ολοκληρωμένος δάσκαλος.

“Είστε κομμουνιστής κύριε Κούντερα; Όχι, είμαι μυθιστοριογράφος. Είστε διαφωνών; Όχι, είμαι μυθιστοριογράφος. Είστε αριστερός ή δεξιός; Είμαι μυθιστοριογράφος”. Εσείς; Συνυπογράφω μαζί με πολλούς άλλους αυτή τη φράση του Κούντερα. Είναι μία ταυτότητα που υπερβαίνει όλα τα άλλα. Μην ξεχνάμε ότι το μυθιστόρημα είναι ένας τρόπος και ένας τόπος όπου οι ιδεολογίες τυραννιούνται πάρα πολύ από τα συναισθήματα και τις παρορμήσεις. Δεν αντέχουν σε ένα μυθιστόρημα. Ένα μυθιστόρημα είναι μία μετάγγιση της ίδιας της ζωής, η οποία με τις αντιφάσεις της πολεμάει όλα τα νοητικά σχήματα. Στο οπισθόφυλλο του προηγούμενου σας βιβλίου είχατε πει ότι θέλατε να γράψετε ένα μυθιστόρημα για τους αποτυχημένους. Είναι κάτι το οποίο με έχει απασχολήσει πολύ. Ας συμφωνήσουμε αρχικά σε μία πρώτη μορφή αλλεργίας απέναντι στις λέξεις επιτυχημένος και επώνυμος. Πρόκειται για πολύ χονδροειδείς αποτιμήσεις και δεύτερον είναι απόνερα του lifestyle, ενός πολύ συγκεκριμένου τρόπου παρουσίασης των πραγμάτων. Θέλησα να μιλήσω για τους “αποτυχημένους”, για τους καθημερινούς ανθρώπους που έχουν ζήσει το βάρος της ιστορίας πάνω τους και οι οποίοι καλούνται να περάσουν μέσα από τη λογοτεχνία στην αθανασία. Για τους καθημερινούς ανθρώπους οι οποίοι γεννήθηκαν, αγάπησαν, έζησαν, πίστεψαν και πέθαναν χωρίς να τους καταγράψει κάποιος από τον άμεσό τους περίγυρο. Είναι από τα βιβλία που αποτίουν ένα φόρο τιμής σε όλους τους ανώνυμους ανθρώπους.

Λέξεις: Κύα Τζήμου |

FUTURE LIBRARY - ΟΙ ΒΙΒΛΙΟΘΗΚΕΣ ΕΚΠΑΙΔΕΥΟΝΤΑΙ Στο περιβάλλον της δημόσιας βιβλιοθήκης της Βέροιας, με διευθυντή τον ακούραστο και γεμάτο ιδέες κ. Ι. Τροχόπουλο, δημιουργήθηκε το 2011 η αστική μη κερδοσκοπική εταιρεία “FUTURE LIBRARY: Προώθηση Καινοτομίας, Δημιουργικότητας και Κοινωνικών Δικτύων”. Το ίδρυμα Σταύρος Νιάρχος χρηματοδοτεί το σχέδιο δράσης του Future Library για τα επόμενα τέσσερα χρόνια, οπότε θα ολοκληρωθεί το Κέντρου Πολιτισμού Ίδρυμα Σταύρος Νιάρχος στο Φαληρικό Δέλτα και θα ανοίξει η Νέα Εθνική Βιβλιοθήκη. Ο στόχος του Future Library είναι η δημιουργία ενός εύρωστου και βιώσιμου δικτύου δημόσιων και δημοτικών βιβλιοθηκών σε όλη την Ελλάδα, ως το 2015, το οποίο θα ανταποκριθεί στις ανάγκες των τοπικών κοινωνιών για ελεύθερη πρόσβαση στη γνώση, τη δια βίου μάθηση, την κοινωνικοποίηση και τη χρήση των νέων τεχνολογιών αλλά επίσης θα μπορέσει να πολλαπλασιάσει την επίδραση της Νέας Εθνικής Βιβλιοθήκης στην καθημερινή ζωή του πολίτη. Η βιβλιοθήκη της Βέροιας είναι η μικρότερη βιβλιοθήκη στον κόσμο στην οποία απονεμήθηκε το βραβείο “Πρόσβαση στη Γνώση 2010” από το Ίδρυμα Bill & Melinda Gates ανάμεσα σε 350 βιβλιοθήκες παγκόσμια. “To βραβείο ήρθε κυρίως λόγω των καινοτόμων τεχνολογιών και των εκπαιδευτικών προγραμμάτων που δημιουργήσαμε τα τελευταία 20 χρόνια και προσφέραμε στην τοπική κοινωνία με σκοπό

να αντεπεξέλθουμε στις οικονομικές, εκπαιδευτικές και πολιτισμικές ανάγκες χιλιάδων συμπολιτών μας. Από το 1992 έχουμε δημιουργήσει τον ηλεκτρονικό κατάλογο της συλλογής μας, πλήρως αυτοματοποιημένο. Το 1994, δημιουργήσαμε την πρώτη ηλεκτρονικά εξοπλισμένη κινητή βιβλιοθήκη. Σήμερα αυτή η υπηρεσία έχει επίδραση σε 30.000 συμπολίτες μας οι οποίοι μένουν σε απομακρυσμένα χωριά της περιοχής μας. Το 1996, ήμασταν η πρώτη δημόσια βιβλιοθήκη στην Ελλάδα η οποία πρόσφερε δωρεάν πρόσβαση σε Η/Υ και στο internet. To μότο που μας καθοδήγησε ήταν και παραμένει να είναι μια έξυπνη βιβλιοθήκη, μια ανοιχτή προσέγγιση” επισημαίνει ο Δημήτρης Πρωτοψάλτου συντονιστής του προγράμματος της Future Library. Πριν λίγες μέρες η Future Library ανακοίνωσε ένα Πρόγράμμα Ενίσχυσης των Δημόσιων και Δημοτικών Βιβλιοθηκών που ξεκινάει φέτος με την ανακαίνιση οκτώ βιβλιοθηκών της Κεντρικής Μακεδονίας (4 στο Δήμο Θεσσαλονίκης, 2 στο Δήμο Καλαμαριάς, Δημόσια Κεντρική Βιβλιοθήκη Σερρών και Κιλκίς): Εξ ολοκλήρου ανασχεδιασμός και επίπλωση των βιβλιοθηκών, προμήθεια του απαραίτητου ηλεκτρονικού εξοπλισμού για την εξυπηρέτηση του κοινού, εμπλουτισμός και την αναβάθμιση των συλλογών τους καθώς και εκπαίδευση του προσωπικού. “Σήμερα οι περισσότερες δημόσιες και δημοτικές βιβλιοθήκες της

χώρας προσφέρουν παραδοσιακές υπηρεσίες. Σκοπός μας είναι να δημιουργήσουμε άμεσα ένα μικρό δίκτυο βέλτιστης πρακτικής το οποίο να μπορέσει να λειτουργήσει αλλά και να επεκταθεί με χαμηλό κόστος. Αυτό δεν είναι θέμα μόνο έξυπνων κατασκευών, υποδομής και εξοπλισμού. Το πιο σημαντικό είναι να αναδειχθούν οι ηγέτες υπάλληλοι της κάθε τοπικής κοινωνίας, οι οποίοι θα αναλάβουν τη βιωσιμότητα των νέων βιβλιοθηκών μέσω συνεργασιών και δεσμών που θα αναπτύξουν μεταξύ τους” επισημαίνει ο κ. Πρωτοψάλτου. Η πρώτη μεγάλη δράση της Future Library ήταν ένα τριήμερο σεμινάριο με τη συμμετοχή πάνω από 100 υπάλληλων από ογδόντα βιβλιοθήκες, που διοργάνωσε με στόχο την ανάπτυξη δεξιοτήτων που οδηγούν αυτό το καλοκαίρι στο σχεδιασμό και την υλοποίηση σε κάθε περιοχή της εκστρατείας “Διαδρομές με πυξίδα τη βιβλιοθήκη”. “Η καλοκαιρινή εκστρατεία είναι μια δράση που στοχεύει στην προώθηση της ανάγνωσης, της δημιουργικότητας και της καινοτομίας. Για πρώτη φορά οι βιβλιοθήκες μας συντονίζονται σε τέτοιο βαθμό. Θέλουμε να ζωντανέψουμε τις βιβλιοθήκες και να συνειδητοποιήσουμε όλοι ότι ο σύγχρονος ρόλος της βιβλιοθήκης είναι να προσφέρει ένα τόπο διάδρασης ανθρώπων και ιδεών, έναν χώρο δημιουργικής δραστηριοποίησης των δυνάμεων των τοπικών κοινωνιών”.

Συνέντευξη: Μιχάλης Γουδής | Εικόνα: Atsuko Muschg |

Τη χειραψία της γνωριμίας διαδέχτηκε η απρόσμενη ερώτηση αν θα ήθελα να κάνουμε τη συνέντευξη στα αρχαία ελληνικά. Είναι τέτοια η καλλιέργειά του και η αγάπη του για την αρχαία Ελλάδα που μάλλον θα μπορούσε πράγματι να ανταποκριθεί σε ενδεχόμενη θετική μου απάντηση. Κάτοχος του κορυφαίου γερμανικού λογοτεχνικού βραβείου «Γκέοργκ Μπύχνερ» (1994), ο Άντολφ Μουσγκ είναι ένας από τους τελευταίους Ευρωπαίους διανοούμενους. Συγγραφέας και ακαδημαϊκός στην Ελβετία, στις ΗΠΑ και στην Ιαπωνία, αφιέρωσε μεγάλο μέρος της ζωής του στη διδασκαλία της γερμανικής γλώσσας και λογοτεχνίας. Ένας άνθρωπος με σπάνια εμπειρία ζωής και με χαρακτηριστικό το θάρρος της γνώμης του που ξεχωρίζει με το μαχητικό του λόγο στην ίσως πιο μετριοπαθή χώρα της γηραιάς ηπείρου. Τι κι αν ο ίδιος προκαλούσε την επαφή του με τη χώρα μας, χρειάστηκε να περάσουν σχεδόν 40 χρόνια από την κυκλοφορία του κορυφαίου έργου «Το Κίνητρο του Άλμπισερ» για να εκδοθεί στα ελληνικά (εκδόσεις Δρεπανιά).

ΑΝΤΟΛΦ ΜΟΥΣΓΚ «ΣΗΜΕΡΑ ΟΛΑ ΕΙΝΑΙ ΑΓΟΡΑ»

Ευρωπαϊκή κρίση, Άγκελα Μέρκελ, μετανάστευση, Ελλάδα, πολιτισμός, Ελβετία... Μπορεί ένα βιβλίο που κυκλοφόρησε το 1974 και τιμήθηκε με το βραβείο Έρμαν Έσε να δώσει αφορμή για μία συζήτηση με τα παραπάνω θέματα; Αυτό δεν μπορώ να το κρίνω εγώ, αυτό καλείται να το κρίνει καταρχάς το ελληνικό αναγνωστικό κοινό. Απλά, νομίζω πως η ιστορία μπορεί να μην επαναλαμβάνεται, όμως επιστρέφει ελλειπτικά και περνά από σημεία του παρελθόντος. Κοινό σημείο αναφοράς είναι οι νέοι άνθρωποι, οι οποίοι στην εποχή που έγραφα το βιβλίο, στην εποχή που ακολούθησε το Μάη του ’68, προσπάθησαν

12 // parallaxi #180

να αποσυρθούν από το σύστημα. Σήμερα, όμως, εν μέσω της κρίσης οι νέοι προσπαθούν να γίνουν κομμάτι του συστήματος για να μπορέσουν να επιβιώσουν. Βέβαια, το σύστημα είναι σήμερα αρκετά αντιπαθές και πολύ λιγότερο αξιόπιστο σε σχέση με το παρελθόν. Οι νέοι τότε είχαν την τύχη, το πλεονέκτημα αλλά και τη δυσκολία να διαθέτουν ένα θεωρητικό υπόβαθρο για τη στάση τους απέναντι στο σύστημα. Το βιβλίο εκτυλίσσεται στη μέση του Ψυχρού Πολέμου και τότε οι νέοι άνθρωποι που εγκατέλειψαν ένα σύστημα κατατάχθηκαν αμέσως στους εχθρούς και στις τάξεις του αντιπάλου, κομμουνιστών, αναρχι-

κών ή ό,τι άλλο. Η Παγκοσμιοποίηση σηματοδότησε το τέλος Ψυχρού Πολέμου. Στο συγκεκριμένο βιβλίο δεν έχει συντελεστεί ακόμη η ψηφιακή επάνασταση. Μιλάμε για δύο νεαρούς άνδρες, τον Άλμπισερ, έναν μικροαστό, ο οποίος αν και θέλει, δεν μπορεί να φανεί αλληλέγγυος στους επαναστάτες νέους της εποχής. Η έτερη πρωταγωνιστική φιγούρα, ο Τσερούτ είναι ουσιαστικά ο Άλλος, ο Ξένος, δεν είναι ούτε κομμουνιστής ούτε αναρχικός ούτε ιδεολόγος. Είναι ένα παράδειγμα αυτού που δεν μπορεί να ενταχθεί σε κανένα σύστημα. Δυστυχώς, αυτό το θέμα παραμένει επίκαιρο. Η Ελβετία, η Ελλάδα και όλος ο κόσμος είναι γεμάτος από Vaganten και Asylanten, δηλαδή από ανθρώπους που αναζητούν άσυλο και από πλανόδιους. Η μετανάστευση αποτελεί θεμελιώδες θέμα του βιβλίου, ενώ βρίσκεται μονίμως και στην ατζέντα της Ε.Ε. χωρίς ωστόσο να δίνεται λύση στο πρόβλημα.

Ουσιαστικά έχουμε μετακίνηση δυστυχίας από χώρα σε χώρα. Τι φταίει γι’ αυτό; Σήμερα όλα είναι αγορά, συμπεριλαμβανομένης της πολιτικής. Οι περισσότεροι δημοκράτες πολιτικοί έχουν την αγωνία της επανεκλογής κάθε τέσσερα χρόνια. Ή για να το θέσω διαφορετικά, είχαμε μία οικονομικοποίηση όλων των πτυχών της ζωής μας, από την υγεία μέχρι τις τέχνες. Παλαιότερα θεωρούσα πως αυτή η σύνδεση οικονομίας και πολιτικής ήταν τυπικό γνώρισμα μόνο της Ελβετίας, γιατί πρόκειται για μία φαινομενικά ουδέτερη χώρα, όπως την αντιλαμβάνονται στο εξωτερικό, όμως αναφορικά με την οικονομική της πολιτική δεν υπήρξε ποτέ ουδέτερη. Προς τα έξω τηρούμε μία ουδετερότητα και συνάπτουμε οικονομικές σχέσεις με όλους, όμως στο εσωτερικό δε μας ενδιαφέρει από πού προέρχονται τα χρήματα, ακόμη κι αν έχουμε να κάνουμε με απατεώνες. Κάτι αντίστοιχο μπορεί να παρατήρησει κανείς και σε μία άλλη χώρα που έχει σημαδέψει τη ζωή μου, στην Ιαπωνία. Εκεί μετά την καταστροφή της Φουκουσίμα διαφάνηκε πως όλα περιστρέφονταν αποκλειστικά γύρω από τα οικονομικά συμφέροντα. Έτσι, τώρα που επιβάλλεται να τεθούν διαφορετικές προτεραιότητες, δεν υπάρχει το κατάλληλο προσωπικό για να τις εξυπηρετήσει. Πώς κρίνετε την κατάσταση στην Ευρώπη; Γιατί έχει αποτύχει το ευρωπαϊκό όραμα σήμερα; Επειδή είπα αρκετά αρνητικά για τη χώρα μου, ας πω και κάτι θετικό. Η Ελβετία είχε μία παρόμοια εξέλιξη με την Ευρώπη. Το 18ο αιώνα δεν υπήρχε Ελβετία, υπήρχαν πολλά μικρά κρατίδια, τα οποία ενώθηκαν σε ένα έθνος μετά την κατάληψη τους από το στρα-

τό το Ναπολέοντα. Αυτό που είναι ίσως το πιο σημαντικό για τη σύγχρονη Ελβετία, μετά το 1848 και που μπορεί να θεωρηθεί υποκατάστατο ιδεολογίας είναι το σπουδαίο θεατρικό έργο του Φρήντριχ Σίλερ «Γουλιέλμος Τέλλος». Αυτό το έργο ένωσε πολύ διαφορετικές κοινωνικές, πολιτικές και θρησκευτικές ομάδες ανεξάρτητα πώς το αντιλαμβάνονταν. Χωρίς υπερβολή. Βέβαια, οπωσδήποτε υπήρχαν και τα οικονομικά συμφέροντα, πάντα υπάρχουν. Αντίστοιχα στην Ευρώπη δεν υπήρξε μία πραγματική ευρωπαϊκή ιδέα που να μη συνδέεται μόνο με τα χρήματα που καταλήγουν στις τσέπες ορισμένων. Έχω μία γνωριμία με τον Χέλμουτ Σμιτ, ο οποίος υπήρξε από τους θεμελιωτές της Ευρωζώνης μαζί με τον Ζισκάρ Ντ’ Εστέν και τον Ζακ Ντελόρ. Οι οραματιστές αυτοί πίστεψαν ότι μία νομισματική ένωση μπορεί να συμπαρασύρει την οικονομική και πολιτιστική ενοποίηση. Όμως παρέλειψαν καίριες στρατηγικές κινήσεις που απαιτούνταν ως προϋποθέσεις για όλα τα υπόλοιπα, δηλαδή κοινή οικονομική πολιτική και μία αντίληψη της ευρωπαϊκής κουλτούρας και των συνιστωσών της. Μία αντίληψη πραγματικής κοινότητας. Αν προϋπήρχαν αυτά, τότε η σημερινή κατάσταση της Ελλάδας θα ήταν αδιανόητη. Ευθύνεται και το πολιτικό προσωπικό που ηγείται σήμερα της Ευρώπης; Ναι, αυτό είναι κάτι ακόμη που ήθελα να σημειώσω. Η σύσταση του σύγχρονου ελληνικού κράτους παρουσιάζει αρκετά κοινά στοιχεία με τη σύσταση της Ευρώπης. Για παράδειγμα, οι Φιλέλληνες που έπαιξαν αποφασιστικό ρόλο στη διαδικασία αυτή δε γνώριζαν τη μοντέρνα Ελλάδα. Όμως προσέφεραν την απαραίτητη βάση νομιμοποίησης, πάνω στην οποία

χτίστηκε το ελληνικό κράτος. Επομένως, το ελληνικό εθνικό συναίσθημα είναι και αποτελέσμα εξωτερικής αγάπης που εισέπραξε ο λαός αυτός. Και φυσικά, ο αρχαιοελληνικός πολιτισμός είναι σημαντικό κομμάτι της ευρωπαϊκής κουλτούρας και σκέψης. Αυτό σήμερα λείπει πολύ... Θεωρώ τραγελαφικό πως μία κυρία σαν την Άγκελα Μέρκελ, την οποία σέβομαι βέβαια ως πολιτικό πρόσωπο, ηγείται της Ευρώπης. Όμως στα γονίδιά της ως Ανατολικογερμανίδας, ως προτεστάντισσας, ως φυσικού επιστήμονα απουσιάζει η κλασική παιδεία. Τώρα μαθαίνει αρκετά... Το «Κίνητρο του Άλμπισερ» μπορεί να θεωρηθεί ψυχολογική μελέτη, κοινωνικό σχόλιο, μυθιστόρημα... Ποιο ήταν το δικό σας κίνητρο για να γράψετε αυτό το βιβλίο; Αυτό δεν το ήξερα ούτε εγώ στην αρχή. Συγγραφή σημαίνει να εκπλήσσεις ακόμη και τον ίδιο σου τον εαυτό. Εξάλλου, για μένα ένα βιβλίο γίνεται πραγματικά ενδιαφέρον όταν δεν πετυχαίνει το πλάνο που έχω καταστρώσει εξαρχής και όταν οι χαρακτήρες μου αρχίζουν να αναπτύσσονται αυτόνομα. Ως ένα βαθμό, κατά ένα κομμάτι του εαυτού μου, είμαι οι χαρακτήρες μου. Τέτοιες σχέσεις αναπτύσσει κανείς μόνο με τα παιδιά του και με τους χαρακτήρες των έργων του. Γράφοντας κάνεις διάφορες ανακαλύψεις ή... μπορεί και να συγκαλύψεις κάποια πράγματα. Άλλωστε, οι πραγματικά καλές ερωτήσεις δεν οδηγούν σε οριστικές απαντήσεις, αλλά γεννούν ακόμη μεγαλύτερα ερωτήματα.

ΜΙΑ ΧΩΡΑ ΕΝΑ ΠΕΙΡΑΜΑ, ΣΕ ΕΞΕΛΙΞΗ ΜΕΣΑ ΑΠΟ ΤΑ ΜΑΤΙΑ ΤΩΝ ΑΛΛΩΝ

14 // parallaxi #180

Λέξεις: Σάκης Ιωαννίδης | Εικονογράφηση: dolphins |

Τη στιγμή που όλοι μιλάνε με ειδικούς και παντογνώστες η parallaxi ζήτησε από τρεις ανθρώπους, τρεις ξένους που βίωσαν από κοντά την ελληνική καθημερινότητα, να μοιραστούν τις σκέψεις και τη γνώμη τους γι’ αυτό το κομμάτι γης που πρέπει επιτέλους ν’ απογαλακτιστεί από το πλούσιο παρελθόν του και να θέσει τις βάσεις για ένα υγιές μέλλον. Στο δρόμο προς το εκλογικό κέντρο την Κυριακή των εκλογών το μυαλό μου τριβέλιζαν εικόνες. Τηλεοπτικά καρέ και φωτογραφίες που αποτύπωσαν σε στιγμιότυπα ένα κομμάτι της σύγχρονης ελληνικής ιστορίας περνούσαν μπροστά μου σαν ταινία μικρού μήκους. Η εικόνα της χώρας μας εντός και εκτός συνόρων διαμορφώνεται από τους ανθρώπους της, εμάς. Το κινητό τηλέφωνο που θα χτυπήσει στην απόλυτη ησυχία μιας πινακοθήκης, οι σακούλες με τα σκουπίδια που ξεχειλίζουν τους κάδους απορριμμάτων, τα συνθήματα σε κάθε τοίχο, το ύφος “εφευρέτης της δημοκρατίας”, το καθημερινό μπλοκάρισμα δρόμων, λιμανιών, πολυκαταστημάτων, φούρνων και άλλων τινών, η μολότοφ δίπλα σε μια ειρηνική διαδήλωση. Όλα γίνονται εικόνες και μεταδίδονται μέσα από τα παραδοσιακά και νέα μέσα. Η νέα κυβέρνηση πάντως θα έχει να κάνει αρκετή δουλειά – εκτός απ’ όλα τ’ άλλα – για να διορθώσει την τσαλακωμένη εικόνα της Ελλάδας όπως έχει διαμορφωθεί τα τελευταία χρόνια της κρίσης. Μέχρι να φτάσουμε στις εκλογές του 2012, που κάθε άλλο παρά “λυτρωτικές” μπορεί να τις χαρακτηρίσει κανείς, τα φώτα της δημοσιότητας απλώθηκαν πάνω σ’ αυτό το ευρωπαϊκό “νησί” μέσα στη “βαλκανική θάλασσα”, όπως παρομοίωσε τη χώρα η Ολλανδή δημοσιογράφος Μάρλοους Ντε Κένινγκ με την οποία είχαμε την ευκαιρία να μιλήσουμε κατά την επιστροφή της από την Αθήνα στο Βελιγράδι. Ήλιος, θάλασσα, μεζέδες και το κρασί να ρέει σαν τα ευρωπαϊκά κονδύλια. Μια χαρά διακοπές κάνεις. Ή τουλάχιστον έκανες. Από τα “επίσημα” εγκαίνια της κρίσης το 2009 η Ελλάδα και η πορεία της έγινε αμέτρητες φορές το επίκεντρο των συζητήσεων. Το “πως φτάσαμε ως εδώ” αναλύθηκε πολλές φορές σε εγχώρια και ξένα δελτία ειδήσεων, στις σελίδες των εφημερίδων, στα tweets των 145 χαρακτήρων και βέβαια στις προσφιλείς στο ελληνικό ταπεραμέντο συζητήσεις του καφενείου. Στο μεταξύ χιλιάδες έχαναν τις δουλειές τους, άλλοι έφευγαν μετανάστες σε μια ραγισμένη Ευρώπη, πολλοί κλείστηκαν στον εαυτό τους, ο αριθμός των αστέγων αυξήθηκε κατακόρυφα, τα συσσίτια δεν φτάνουν πια για τους άπορους και σχεδόν όλοι δεν μπορέσαμε να χωνέψουμε ότι τα πράγματα αλλάζουν.

Ρεαλισμός – Θεωρία: σημειώσατε 0-1

Στα δύο αυτά χρόνια εκατοντάδες ξένοι δημοσιογράφοι συνέρευσαν στο Σύνταγμα, το Κολωνάκι, τα Εξάρχεια, την Τσιμισκή, την Εγνατία και τη Βαλαωρίτου προσπαθώντας να καταγράψουν πώς επηρέασε η οικονομική κρίση την ελληνική καθημερινότητα και ν’ αποκωδικοποιήσουν το ανεπαρκές – προφανώς – ελληνικό πολιτικό μοντέλο διακυβέρνησης και τα παρακλάδια της διαφθοράς, της γραφειοκρατίας και των πελατειακών σχέσεων. Η Μάρλοους Ντε Κένινγκ, ανταποκρίτρια της εφημερίδας NRC Handelsblad για τη Νοτιοανατολική Ευρώπη, βρέθηκε στη Θεσσαλονίκη, την Καβάλα, τη Λάρισα, το Βόλο, την Πάτρα και βέβαια την Αθήνα, όπου και έμεινε για έξι μήνες. Πριν αρχίσει την έρευνά της η εικόνα που είχε για τη χώρα μας προερχόταν από ιστορίες φίλων που κοιμήθηκαν ένα βράδυ σε μια παραλία, από δημοσιογράφους που έκαναν απεργίες κάθε άνοιξη και πανεπιστήμια υπό κατάληψη. Την πρώτη φορά που πήγε στην Αθήνα ήταν Αύγουστος και η πρωτεύουσα ήταν άδεια και αποφάσισε to do it like the Greeks και πέρασε ένα Σαββατοκύριακο στην Ύδρα. Κατά την παραμονή της στη χώρα διαπίστωσε την αγάπη των Ελλήνων για τη θεωρία και δευτερευόντως για τις πράξεις. “Νομίζω ότι ο δημόσιος διάλογος, όταν αφορά σοβαρά θέματα, θα πρέπει να είναι περισσότερο ρεαλιστικός. Οι Έλληνες αγαπούν να μιλάνε θεωρητικά. Τους αρέσει να δραματοποιούν τις καταστάσεις και αυτό κάνει τις συνεντεύξεις να είναι κάπως σουρεαλιστικές και αποκομμένες από την πραγματικότητα. Κι αυτό γιατί υπάρχει μεγάλη διαφορά μεταξύ της θεωρίας και της πράξης”, τονίζει. Η Μάρλοους μας λέει ότι πολλές φορές αναρωτήθηκε πως γίνεται και οι άνθρωποι διαμαρτύρονται για τη διαφθορά αλλά συγχρόνως τη δέχονται στην καθημερι-

ότι μιλάμε για ένα Ευρωπαϊκό κράτος. Είναι απίστευτο να βλέπεις συνεχώς Σταλινιστές στην επικαιρότητα. Συχνά αναρωτιέμαι γιατί οι Έλληνες επιτρέπουν η εικόνα της χώρα τους να κρατιέται σε “ομηρία” μ’ αυτόν τον τρόπο”.

Νέο περιβάλλον

νότητα τους. “Καταλαβαίνω ν’ αντιδρούν οι άνθρωποι στις περικοπές στην υγεία και την παιδεία, αλλά πως μπορείς ν’ ανέχεσαι να πληρώνεις 300 ευρώ το μήνα σε φροντιστήρια για τον 15χρονο γιο σου ή 100 ευρώ “φακελάκι” στο νοσοκομείο και την ίδια στιγμή να κατεβαίνεις στους δρόμους για 5 ευρώ που θα πληρώσεις για να εξεταστείς στα Εξωτερικά Ιατρεία; Γενικά, οι Έλληνες θα πρέπει να πάρουν το μέλλον στα δικά τους χέρια. Σταματήστε επιτέλους να μιλάτε για το πώς μεταλαμπαδεύσατε την έννοια της δημοκρατίας στον κόσμο και δείξτε μας ότι ξέρετε να τη χρησιμοποιείτε. Επαναπροσδιορίστε την εάν αυτό χρειάζεται”.

Έλλειψη κοινής συνείδησης

Ο Πίτερ Πάνες, διευθυντής του Ινστιτούτου Γκαίτε στη Θεσσαλονίκη, έζησε λόγω της θέσης του σε πολλές πόλεις του κόσμου και γνώρισε την Ελλάδα για πρώτη φορά όταν η χώρα ήταν ακόμη έξω από τους κόλπους της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Η ζωή σε μια ελληνική πόλη, όπως μας είπε, είναι εύκολη και δύσκολη ταυτόχρονα: εύκολη λόγω του ήλιου, της θάλασσας και της άμεσης επαφής με την ιστορικότητα του τόπου και δύσκολη επειδή υπάρχει η τάση να υπονομεύονται νόμοι και κανόνες που συγκροτούν αυτό που λέμε ποιότητα ζωής. “Νομίζω ότι υπάρχει μια έλλειψη κοινής συνείδησης στην Ελλάδα όσον αφορά την κοινωνία και το κράτος. Οι πολίτες θα πρέπει να συμμετέχουν ενεργά στην προαγωγή αυτού που λέμε “κοινό καλό”. Έχω γνωρίσει πολλά μέρη σ’ όλο τον κόσμο, αλλά πουθενά δεν έχω δει τέτοια αδαή συμπεριφορά που εκφράζεται με την καταστροφή και τη ρύπανση του δημόσιου χώρου”, τονίζει ο κ. Πάνες. Η στάση των πολιτών απέναντι στο περιβάλλον – όχι μόνο το φυσικό αλλά και το αστικό – είναι κάτι που πρέπει ν’ αλλάξει και όπως λέει ο διευθυντής του Γκαίτε “ίσως πρέπει να περιοριστούν οι εκφράσεις συμβολικού πατριωτισμού και να ενισχυθεί

16 // parallaxi #180

η ενεργή συμμετοχή για την προστασία του περιβάλλοντος και την οικοδόμηση μιας ισχυρής κοινωνίας των πολιτών”.

Μια αλλαγή σε εξέλιξη

Η Σάρα Χάναμ πριν επιστρέψει στην Οξφόρδη έζησε για 15 χρόνια στη χώρα μας διδάσκοντας αγγλικά σε φοιτητές και είχε έντονη δράση στον πολιτικό και κοινωνικό ακτιβισμό. Ερωτεύτηκε τη χώρα, αγάπησε τον καλό καιρό και βρήκε ακόμη και το άλλο της μισό. Η οικονομική κρίση ώθησε τη Σάρα και την οικογένεια της να γυρίσουν στη Μεγάλη Βρετανία για ένα λιγότερο αβέβαιο μέλλον. Η εικόνα μιας χώρας που βρίσκεται στη δίνη δυναμικών αλλαγών είναι αυτό που άφησε πίσω. “Υπάρχει μια αλλαγή νοοτροπίας σε εξέλιξη, ιδιαίτερα μεταξύ των νέων που δεν ανέχονται άλλο πολιτικούς να λένε ψέματα ή να τους εμπαίζουν μέσα στην ΕΕ και την Ευρωζώνη. Ελπίζω ότι οι νέοι δεν θα σταματήσουν να ζητούν αλλαγή, ειρηνικά αλλά με μεγάλη ένταση. Μπορεί τα ΜΜΕ να επικεντρώνουν στις διαδηλώσεις και τα επεισόδια, αλλά από πίσω υπάρχει η επιθυμία να ζήσουν διαφορετικά και να φτιάξουν ανοιχτές και δίκαιες κοινωνίες”, σημειώνει. Εικόνες της φλεγόμενης Αθήνας έκαναν πολλές φορές το γύρο του κόσμου και όσο κι αν δεν μας αρέσει δεν μπορούμε να κλείνουμε τα μάτια στα γεγονότα. Η Μάρλοους βρέθηκε σε πολλές πορείες κατά την παραμονή της στην Ελλάδα και απορεί γιατί ακόμη ανεχόμαστε αυτές τις εικόνες. “Τα τελευταία δύο χρόνια η παγκόσμια κοινή γνώμη βλέπει, τουλάχιστον μια φορά στους δύο μήνες κόκκινες σημαίες μπροστά στην ελληνική Βουλή και ακολούθως βίαια επεισόδια. Ό,τι κι αν γράψω εγώ στο ρεπορτάζ μου, οι εικόνες μένουν στο μυαλό. Η σύγχρονη ιστορία της Ελλάδας είναι πολύπλοκη και ταραχώδης και αυτό ίσως εξηγεί γιατί οι κομμουνιστές έχουν τόση δύναμη. Αλλά πέρα από το ιστορικό πλαίσιο, υποτίθεται

Στα χρόνια της κρίσης το συναίσθημα του φόβου μας βγήκε από εκεί που δεν το περιμέναμε. Φόβος για τη δουλειά, το αύριο, για τα δεδομένα που αλλάζουν, για την ανάγκη να φύγεις. Η προσαρμογή σε μια ζωή με λιγότερα δεν είναι εύκολη, όταν οι υποχρεώσεις που έχεις δημιουργήσει πριν κοστίζουν πολύ περισσότερα. “Πολλοί Έλληνες φίλοι έχασαν τις δουλειές τους και αναγκάστηκαν να φύγουν. Οι άνθρωποι είναι φοβισμένοι. Υπάρχει όμως κι ένας άλλος τρόπος ζωής με την έννοια του ανοίγομαι και μοιράζομαι αυτά που έχω, έτσι νομίζω μπορούν να επιβιώσουν οι άνθρωποι σε μια κρίση”, μας λέει η Σάρα και προσθέτει ότι όσοι νιώθουν θυμό και απογοήτευση πρέπει να στρέψουν τα συναισθήματα τους εκεί που πρέπει και όχι σε μεταξύ τους αντιπαλότητες. “Οι κοινωνίες είναι οι άνθρωποι και όσο αυτές οι αλλαγές επιβάλλονται ελπίζω να βρουν έναν τρόπο να αφήσουν πίσω τους το παρελθόν και να οικοδομήσουν ένα σταθερό μέλλον”, τονίζει. Ο Πίτερ Πάνες εκτιμά ότι πρέπει να γίνουν ορισμένες δομικές αλλαγές που δεν έχουν σχέση με κάποιο μνημόνιο, αλλά με τις προτεραιότητες της πολιτείας. “Νομίζω ότι είναι αναγκαία η αναμόρφωση του φορολογικού δικαίου και η νομική διασφάλιση κατά την επιβολή έννομων συμφερόντων. Ακόμη, ο δημόσιος τομέας πρέπει να περιοριστεί. Νέες δομές και μεγαλύτερη αποτελεσματικότητα είναι απαραίτητα. Η μεταρρυθμιστική διαδικασία πρέπει να είναι ουσιαστική και αντιμετωπιστεί με σοβαρότητα σε όλους τους τομείς. Κατά τη γνώμη μου η Ελλάδα πρέπει να περιορίσει ακόμη και τις αμυντικές δαπάνες και να τις επενδύσει στο εκπαιδευτικό σύστημα και τις νέες τεχνολογίες. Αυτό ίσως να είναι απαραίτητο για να βελτιωθούν μελλοντικά οι συνθήκες στη χώρα”, σημειώνει και υπογραμμίζει το αυτονόητο, ότι οι πελατειακές σχέσεις στην πολιτική πρέπει να εγκαταλειφθούν. Όταν ζητάς από έναν ξένο να μιλήσει για κάτι δικό σου, για κάτι που πιστεύεις ότι γνωρίζεις και αγαπάς, μπορεί να μη σου αρέσει η άποψη του γιατί είναι ψυχρή και λιγότερο συναισθηματική από τη δική σου. Δεν είναι όμως και απαραίτητα λάθος. Μ’ αυτές τις σκέψεις μπήκα στο παραβάν με τη φθαρμένη μπλε κουρτίνα και βγήκα ακόμη πιο προβληματισμένος, όπως νομίζω και οι περισσότεροι. Μια αίσθηση παρατεταμένης ρευστότητας είναι ίσως η χειρότερη αίσθηση που μπορεί να έχεις σ’ αυτή την κρίση. Μια αίσθηση ότι είσαι ένα πειραματόζωο σ’ έναν αποστειρωμένο εργαστήριο. Δεν ξέρω αν από την εκλογική διαδικασία σου μένει κάτι στο μυαλό, αλλά προσωπικά νομίζω πως κάτι έμαθα φέτος. Ίσως ήταν από τις λίγες φορές που είδα το μέγεθος της ευθύνης που έχουμε ο καθένας ξεχωριστά γι’ αυτό που προσδιορίζουμε ως χώρα και μέλλον. Χάρηκα και τρόμαξα ταυτόχρονα. Η ευθύνη είναι πολύ μεγάλη και η συναίσθηση τής σε προσγειώνει απότομα. Ελπίζω το ίδιο απότομα να προσγειωθούν και οι νέοι κυβερνώντες. Ώρα να ξυπνήσουμε από το λήθαργο; Καλά κουράγια.

2 χρόνια

09-10.06.2012 • Καρνάγια • Ακτή πίσω από το εµπορικό κέντρο Φλόριντα • Αγρόκτηµα Α.Π.Θ.

• Παραλία Νοσοκοµείου Παναγία • Ιππικός Όµιλος Βορείου Ελλάδας • ∆ηµοτική πλαζ Αρετσούς

ιδέες για το µέλλον του παράκτιου µετώπου

αναλυτικές πληροφορίες: www.parallaximag.gr www.facebook.com/Parallaxi www.facebook.com/thessalonikiallios

µέγας χορηγός:

Συνέντευξη: Μιχάλης Γουδής | Εικόνες: αρχείο Viktor Koen

Η φωνή του απέδιδε μεγάλη ενέργεια και θετική διάθεση έστω κι αν το τηλεφωνικό μας ραντεβού ήταν προγραμματισμένο για τις 5:30 τα ξημερώματα στο γραφείο του στη Νέα Υόρκη. Ξυπνάει νωρίς και δουλεύει πολύ. Γεννήθηκε στη Θεσσαλονίκη, αλλά έχει συμπληρώσει πια 26 χρόνια απουσίας από την πόλη, διαγράφοντας μία σπουδαία σταδιοδρομία στο εξωτερικό. Λίγες μέρες πριν την επιστροφή στη γενέτειρά του για μία ανοιχτή διάλεξη, μία έκθεση κι ένα εργαστήριο, καλεσμένος του ΑΚΤΟ, ο Viktor Koen μίλησε στην Parallaxi για την τέχνη της οπτικής επικοινωνίας, για την πορεία και τα όνειρά του, καθώς και για τους ανθρώπους που τον έχουν εμπνεύσει.

VIKTOR KOEN

ΟΤΑΝ ΕΡΧΕΤΑΙ ΤΟ DEADLINE, ΕΙΜΑΣΤΕ ΟΛΟΙ ΙΣΟΙ

Τακτικός συνεργάτης των New York Times και με έργα που δημοσιεύονται κατά καιρούς στα κορυφαία ΜΜΕ του κόσμου. Η λίστα περιλαμβάνει: Time, Newsweek, Esquire, National Geographic, Rolling Stone, Sports Illustrated, Wired, Nation, Man’s Journal, Bloomberg, Fortune, Money, Forbes, Smart Money, BusinessWeek, The Economist, Wall Street Journal, The Boston Globe, Chicago Tribune, Los Angeles Times, Penguin Books, Random House, Doubleday, Simon & Schuster, Harper Collins, Rizzoli, Houghton Miflin, Atlantic Records, Roadrunner Records, Virgin και το BBC. Πόσο απαιτητική μπορεί να είναι δουλειά κάποιου που διαμορφώνει την οπτική επικοινωνία σε τόσο υψηλό επίπεδο; Η δουλειά μου είναι απαιτητική αλλά σχετικά απλή. Μου δίνεται ένα βασικό θέμα και οι ιδέες μου πατάνε εκεί πάνω. Αυτή είναι και η ουσιαστική διαφορά της εικονογράφησης σε σχέση με την καλλιτεχνική μου δουλειά. Διαμορφώνω την ιδέα για συγκεκριμένο κείμενο.

18 // parallaxi #180

Δυστυχώς, η τηλεφωνική επικοινωνία δε μεταφέρει και την εικόνα. Πώς έχεις διαμορφώσει το χώρο δημιουργίας και έμπνευσής σου; Στο εργαστήριό του, εκτός από τους απαραίτητους υπολογιστές ξεχωρίζω ένα μεγαλο παλιό σχεδιαστήριο, κληρονομιά από την εποχή που δούλευα στη Marvel. Πάνω του αναζητώ πάντα ευκαιρίες για χειροπιαστή δουλειά, κόβω, κολλάω, τραβάω γραμμές, χρησιμοποιώ τα υλικά μου. Το βασικό εργαλείο, βέβαια, παραμένει ο υπολογιστής και για ό,τι έχει σχέση με τη φωτογραφία η ψηφιακή καμερα. Ο χώρος είναι λειτουργικός, αφού η πίεση χρόνου διαμορφώνει και το χαρακτήρα της δουλειάς. Η εικονογράφηση απαιτεί μικτές μεθόδους, έχει ευθεία σχέση με το μυαλό και την εμπειρία του καλλιτέχνη και ξεπέρνα τις προδιαγραφές των μέσων του, που όμως με τη σειρά τους προσφέρουν άλλες δυνατότητες. Ποια είναι η εργασιακή σου ρουτίνα; Επειδή κινούμαι ανάμεσα σε φωτογραφία, γραφιστική, εικονογράφηση, εκθέσεις, εκδόσεις και διδασκα-

λία, ο χρόνος είναι λίγος και οι μέρες όσο πιο ξεχειλωμένες γίνεται. Η οικογένειά μου με σώζει από τον ίδιο μου τον εαυτό, αφού η Νινέττα και τα πιτσιρίκια (Σιβάν, 7 και Έλιο, 3) είναι σχεδόν ο μόνος λόγος που διακόπτω αυτόν το πολύπλοκο τρόπο ζωής που αλλιώς θα με διέλυε. Ποια είναι τα όνειρα που έχει ένας τόσο επιτυχημένος δημιουργός; Τα όνειρα που έχουν εκπληρωθεί απλά αποτελούν τον απαραίτητο αναβατήρα για το μέλλον. Πάντα ονειρευόμουν το σχεδιασμό χαρακτήρων και γενικά τη δουλειά για τον κινηματογράφο. Ποια είναι η σχέση με τους άλλους δημιουργούς του χώρου; Κολυμπάω στην πιο βαθιά πισίνα ταλέντου που λεγεται Νέα Υόρκη. Πρόκειται για ένα εξαιρετικά ανταγωνιστικό περιβάλλον αλλά με την καλύτερη έννοια αυτών των λέξεων. Οι συναδελφικές σχέσεις είναι θερμές και τίμιες (κρατάω κυρίως επαφή με συμμαθητές

και δασκάλους μου από τα παλιά αλλά και καθηγητές με τους οποίους διδάσκω), ωστόσο πρόκειται για ένα πολύ μοναχικό επάγγελμα. Περνώ ατελείωτες ώρες μπροστά στον υπολογιστή και είναι μια δουλειά μόχθου, μία “δουλειά μπλε κολάρου”, όπως λένε στην Αμερική. Από την άλλη είμαι κύριος του προγράμματός μου κι αυτό δε θα το άλλαζα με τίποτα. Υπάρχουν πρότυπα; Φυσικά. Καθηγητές μου, μέντορες και άλλοι καλλιτέχνες, τους οποίους ζηλεύω επικοδομητικά με έναν τρόπο που με σπρώχνει προς το καλυτερό. Ξεχωρίζω τους Marshall Arisman και Steven Heller που τους εκτιμώ ιδιαίτερα ως δασκάλους και συνεργάτες. Για μένα η εικονογράφηση αντικατοπτρίζει τον εσωτερικό κόσμο του δημιουργού και δεν μπορώ να διαχωρίσω τον επαγγελματία από τον άνθρωπο. Άρα οι “παράξενοι” δεν επιβιώνουν; Πάντα υπάρχει χώρος για τους δύσκολους, περίεργους και απομονωμένους, αλλά θέλοντας και μη υποτάσσεσαι σε ορισμένους κανονες. Όταν έρχεται η ώρα του deadline είμαστε όλοι ίσοι. Ποια είναι η θέση και η συνεισφορά της εικονογράφησης στη σύγχρονη οπτική επικοινωνία; Η εικονογράφηση ιδέας, με την οποία κυρίως ασχολούμαι, έχει τη δυνατότητα (και την υποχρέωση) να μεταφέρει μηνύματα και να προβληματίζει. Έχει το επικοινωνιακό πλεονέκτημα να κυκλοφορεί σε εκατομμύρια αντίτυπα και να εισβάλλει στον προσωπικό χώρο του θεατή, αναγνώστη (αναλογικά ή ψηφιακά) χωρίς να περιμένει αυτός να επισκεφτεί ένα μουσείο ή εκθεσιακό περιβάλλον. Συνδυάζει αρμονικά τα ατού των καλών τεχνών με αυτά των media. Υπάρχουν διαφορές στην προσέγγιση της οπτικής επικοινωνίας στην Αμερική σε σχέση με την Ευρώπη; Ο πλανήτης έχει μικρύνει τόσο πολύ που ο τρόπος δουλειάς είναι σχεδόν κοινός. Για παράδειγμα, ο ατζέντης μου έχει τη βάση του στο Λονδίνο και το πελατολόγιό μας είναι εντελώς διεθνές, οπότε, η παγκοσμιοποίηση προωθεί τέτοιου είδους συνεργασίες. Τα εργασιακά και επαγγελματικά standards μοιάζουν καθώς και η προσέγγιση των θεμάτων δεν έχει ουσιαστικές διαφορές αν λάβεις υπόψη σου τοπικές ιδιοσυγκρασίες, ευαισθησίες, έννοιες, λεπτομέρειες και συμφραζόμενα. Ούτως ή άλλως στα επαγγέλματα της επικοινωνίας πρέπει πάντα να σκέφτεσαι το μήνυμα και πώς θα το περάσεις στο κοινό που απευθύνεται, όπου αυτό βρίσκεται. Η αμερικανική αγορά, βέβαια, έχει άλλο τιμολόγιο, άλλο τιράζ και άλλο μέγεθος πελατών αλλά θα έλεγα πως δεν υπάρχουν διαφορές στις επαγγελματικές ευκαιρίες αφού αυτούς τους πελάτες τώρα, μπορεί να τους πρεσεγγίσει οποιοσδήποτε δημιουργός έχει ποιοτική δουλειά. Η κύρια διαφορά, πιστεύω, έγκειται στον απόλυτο σεβασμό της πνευματικής ιδιοκτησίας. Συνολικά, θα έλεγα πως το ύψος των κονδυλίων και η διαφύλαξη των πνευματικών δικαιωμάτων διακρίνουν την Αμερική από την Ευρώπη και τον υπόλοιπο κόσμο. Θα ήθελες να ασχοληθείς με κάτι διαφορετικό, να ξεφύγεις για λίγο από την επαγγελματική σου πεπατημένη; Έχεις κάποιο απωθημένο; Όσες φορές έχω δοκιμάσει να κάνω κάτι άλλο για περισσότερο από 2 εβδομάδες, μου λείπει η δουλειά μου. Είναι κατά κάποιο τρόπο εθισμός να βλέπεις τη δουλειά σου γύρω σου. Είναι κατάρα και ευχή. Θα ήθελα να καταπιαστώ με μη ψηφιακές μεθόδους δημιουργίας όπως η δουλειά με το ξύλο ή το σχέδιο.

Επιστροφή στη Θεσσαλονίκη μετά από πολλά χρόνια Όντως, είναι η επιστροφή μου στα καλλιτεχνικά δρώμενα της πόλης μετά από πολλά χρόνια (η ατομική μου έκθεση Sylvia στο Εβραϊκό Μουσείο Θεσσαλονίκης, πέρσι, ήταν μια παρουσίαση εντελώς διαφορετικής φύσεως). Η έκθεση στο Kalos & Klio Showroom θα περιλαμβάνει επιλογές από τη σειρά “Μαύρα παράξενα παιχνίδια” που θα πλαισιώνεται από την “Αλ-

φαβήτα Παιχνιδιών” και το τρίπτυχο “Πολεμικές Κεφαλές” συνδυασμένο με την “Αλφάβητο Πολέμου”. Παράλληλα, θα παρουσιάσω τη μεθοδολογία της δουλειάς μου σε μία διάλεξη στον ΑΚΤΟ και θα επιμεληθώ ένα masterclass για επαγγελματίες και φοιτητές στον ΑΚΤΟ, όπου για πρώτη φορα θα έχω την ευκαιρία να έρθω σε επαφή με τον εικονογραφικό κόσμο της πόλης μας σε αυτό το επίπεδo.

Λέξεις:Δημήτρης Κοπαράνης | http://koparanis.blogspot.com dkoparanis@gmail.com

TASTE ME

TO KITCH ΣΤΗ ΓΑΣΤΡΟΝΟΜΙΑ Ο όρος kitch, χρησιμοποιείται για να περιγράψει την αισθητική αντικείμενων τα οποία προσπαθούν να υποκριθούν κάτι το οποίο δεν είναι. Επίσης, κάθε τι κακόγουστο ή άκομψο το οποίο είναι τόσο κοινό που είναι πλέον αποδεκτό. Τρία χρόνια πριν, ένα κείμενο που έγραψα για το kitch στη γαστρονομία ήταν η αφορμή για να ξεκινήσει η στήλη αυτή. Μία οικονομική κρίση, τηλεοπτικές εκπομπές και πολλά γαστρονομικά κείμενα μετά ποια είναι η κατάσταση σήμερα; Οι νέες ταβέρνες. Τα μαζικά επαναλαμβανόμενα concepts, είναι φαινόμενο αναπόφευκτο μετά από κάποια σχετική επιτυχία. Και αφού τα εστιατόρια με τους μεγάλους καναπέδες, τα design διακοσμητικά και τα ακριβά πλακάκια μπάνιου ανήκουν πλέον στο παρελθόν, η νέα εκκωφαντική τάση είναι η ταβέρνα στην πιο απλή ή παραδοσιακή εκδοχή της. Τα μενού απλοποιούνται, οι γεύσεις επιστρέφουν στα βασικά, οι τιμές κατεβαίνουν και οι πελάτες επιστρέφουν ειδικά όταν νιώθουν πως η σχέση ποιότητας-τιμής είναι τίμια. Φρέσκα προϊόντα / Ακολουθώντας την παράδοση. Το να μαγειρεύουμε με φρέσκια πρώτη ύλη είναι αυτονόητο, για λόγους οικονομικούς, διατροφικούς και ηθικούς. Για ποιό λόγο φθάσαμε να μαγειρεύουμε με πρώτη ύλη από τον καταψύκτη; Η χρήση παραδοσιακών προϊόντων από την άλλη πλευρά μπορεί να λειτουργήσει ασφυκτικά στους σύγχρονους δημιουργούς γεύσης, κατευθύνοντάς τους σε μία αιώνια αναπαραγωγή γεύσεων του παρελθόντος, χωρίς να τους ωθεί σε κάποια νέα δημιουργική ανάγνωση των συνταγών του παρελθόντος.

Celebrity chefs. Ο ασαφής αυτός όρος, περιλαμβάνει ένα πλήθος ανθρώπων με ένα κοινό χαρακτηριστικό. Όλοι τους πουλάνε με κάποιον τρόπο κάτι μέσω του φαγητού. Μέσα ενημέρωσης, τηλεοπτικά προγράμματα, εφημερίδες και περιοδικά, φίλοι, θαυμαστές και followers δημιουργούν την απαραίτητη φασαρία ενώ η εικόνα φτιάχνεται από τη lifestyle αυλή. Βιβλία, υγρά πιάτων, κουζινικά σκεύη, σαλάμια, κασέρια, αλκοόλ, ζυμαρικά, κατεψυγμένα, τζιν σορτσάκια, η λίστα των προϊόντων είναι ατελείωτη και φυσικά περιλαμβάνει και εστιατόρια. Επιτυχία δεδομένη τουλάχιστον για μία τηλεοπτική σεζόν. Τα τηλεοπτικά προγράμματα. Από τη στιγμή που μαγειρική ικανοποιεί μία πρωτόγονη ανάγκη, όλοι μπορούμε να ταυτιστούμε με κάποιον που μαγειρεύει. Ή που τρώει. Ειδικά αν αυτό γίνεται με τρόπο θεαματικό, κοντινά πλάνα σε μπιφτέκια στη σχάρα, σε τυριά που λιώνουν, σε φράουλες που βυθίζονται σε ρευστή σοκολάτα... Τα τηλεοπτικά προγράμματα είναι στην ουσία διαφημιστικός χρόνος και ο καλύτερος τρόπος για να πουληθεί ακριβά είναι αναπαράγοντας τα κλισέ. Οι γαστρονομικοί φωστήρες. Τα τελευταία χρόνια το internet καλλιέργησε μία νέα γενιά ‘‘ειδικών’’ και μία ανελέητη κόντρα ανάμεσα σε αυτούς και τους παραδοσιακούς δημοσιογράφους γεύσης των εντύπων. Είναι εκπληκτικός ο αριθμός των ανθρώπων που ασχολούνται με κάποιον τρόπο με το θέμα αυτό, με πάθος και αφοσί-

20 // parallaxi #180

ωση εντυπωσιακή. Η αλήθεια είναι πως πέρα από κάθε διαμάχη, τρία χρόνια μετά, είμαστε όλοι καθισμένοι στο ίδιο τραπέζι. Στα πόδια των ίδιων χορηγών. Όλοι πουλάμε και από κάτι. Και αν είπαμε και μία κουβέντα παραπάνω, “ψωμί” (με προζύμι/ολικής/ από φαγόπυρο/από κριθάρι) “κι αλάτι” (θαλασσινό. Ιμαλαΐων, flakes/καπνιστό, μαύρο, ροζ). Να είσαι foodblogger. Δεν είναι κακό, είναι όμως παλιό. Οι πιο πολλοί άλλωστε είναι ήδη κάτι από όλα: συγγραφέας/δημοσιογράφος/φωτογράφος/μάγειρας/food celebrity.

Nα γράφεις ένα ακόμη βιβλίο μαγειρικής. Ο ανταγωνισμός για μία θέση στο ράφι και η ουρά για μία βιβλιοπαρουσίαση, έχει ξεπεράσει κάθε όριο. Ένα βιβλίο μαγειρικής χρειάζεται ένα ισχυρό concept, ένα δυνατό όνομα, μία ιστορία, δυνατές φωτογραφίες. Συμβατικό ή μία νέα πρόταση, ένα βιβλίο γαστρονομίας πρέπει να είναι κυρίως χρηστικό και να καθοδηγεί με σωστά και σταθερά βήματα στην κουζίνα. Τα τσουρέκια, οι μπουγάτσες από τον καταψύκτη και τα κουλούρια ως γαστρονομικά σύμβολα. Η γαστρονομία της πόλης είναι μία ιστορία πασπαλισμένη με σουσάμι, άχνη και κανέλα. Κάποια στιγμή πρέπει να κάνει το επόμενο βήμα. Για να γίνει αυτό θα πρέπει να φύγει από κάθε αγκαλιά που προσφέρει ασφάλεια και να πειραματιστεί. Σαν να περνάει στην εφηβεία. Η έμπνευση δεν πρέπει να να εξαντλείται στην κρέμα της μπουγάτσας και στο τσουρέκι. Είναι ώρα να στύψουμε το μυαλό μας. Τα γαστρονομικά κλισέ τώρα. Το σταμναγκάθι είναι η νέα ρόκα παρμεζάνα. Η φάβα είναι το νέο ριζότο. Ο τραχανάς είναι το νέο κριθαράκι. Η πανσέτα είναι το νέο φιλέτο.

Ο κόκορας είναι το νέο κοτόπουλο φιλέτο. Τα λουκάνικα είναι τα νέα burgers. Το μπαρμπούνι είναι το νέο λαβράκι.

All time classics γαστρονομικά σύμβολα. Τα δημητριακά για πρωινό. Τα παστάκια ζαχαροπλαστείου. Η πάστα αμυγδάλου. Τα τρίγωνα Πανοράματος. Το ρυζόγαλο, η κρέμα βανίλια. Το pop corn.

To candy floss. Τα milkshakes. Τα παιδικά παγωτά, σε μορφή πατούσας ή μπανάνας, οι πύραυλοι σοκολάτας, τα κυπελάκια με το χάρτινο σκέπασμα. Τα γλειφιτζούρια. Η φυτική σαντιγί. Ο αρακάς. Η ταραμοσαλάτα. Ο Τσελεμεντές, το ‘‘Πρόσκληση σε τσάι’’ με τη Βέφα Αλεξιάδου, η Martha Stewart. Οι σημαντικότερες τάσεις τη στιγμή αυτή.

H hipster Gastronomy, ένα μείγμα δηλαδή μίας pop και avant garde, με χιουμοριστικές εξέρσεις κουζίνας. Η οξύτητα, η στιφάδα, το γλυκόπικρο, τα εξωτικά εσπεριδοειδή.

H νέα γεύση kokumi (η λέξη περιγράφει την πλούσια γεύση που προέρχεται όταν σιγομαγειρεύει κανείς πολλά συστατικά) Η κουζίνα χωρίς γλουτένη. Η κουζίνα χωρίς γλυκά στοιχεία. Τα εισπνεόμενα τρόφιμα, η όσφρηση ως στοιχείο της απόλαυσης. Οι υφές. Οι διαφορές θερμοκρασίας ως ένταση γεύσης.

The Raven

Dark Shadows

Prometheus

MOVIELAND

Prometheus/Προμηθέας του Ρίντλεϊ Σκοτ με τους Μάικλ Φασμπέντερ, Πάτρικ Γουίλσον, Σαρλίζ Θίρον, Ίντρις Έλμπα, Γκάι Πιρς, Νούμι Ράπας: Μια ομάδα εξερευνητών του διαστήματος φτάνουν σε έναν αφιλόξενο πλανήτη στη διάρκεια μιας επιστημονικής αποστολής όπου γίνονται μάρτυρες μιας εκπληκτικής όσο και επικίνδυνης ανακάλυψης, που θα δώσει απαντήσεις για το μυστήριο της ζωής και την προέλευση της ανθρωπότητας. Η ταινία ξεκίνησε και διαφημίστηκε ως πρίκουελ στην πρώτη αριστουργηματική ταινία “Άλιεν” του Ρίντλεϊ Σκοτ. Τελικά όμως ο αγαπημένος σκηνοθέτης αποφάσισε να διαφοροποιήσει την αρχική του πρόθεση και να εργαστεί πάνω στη δημιουργία μιας εξ' ολοκλήρου original ιστορία, που απλώς θα λαμβάνει χώρα στο ίδιο σύμπαν και ίσως να δίνει απαντήσεις για την προέλευση των τρομακτικών και άτρωτων πλασμάτων. Στο σενάριο, ο Ντέιμον Λίντελοφ του Lost και του φετινού “Cowboys and Alliens”.

(7/6) Men in Black III του Μπάρι Σόνενφελντ με τους Γουίλ Σμιθ, Τόμι Λι Τζόουνς, Τζος Μπρόλιν, Έμα Τόμσον: O Πράκτορας Κ (Γουίλ Σμιθ) επιστρέφει στο παρελθόν για να σώσει τη ζωή του Πράκτορα J (Τόμι Λι Τζόουνς) σε νεαρή ηλικία (Τζος Μπρόλιν). Το φιλμ είναι η πρώτη ταινία του Γουίλ Σμιθ εδώ και 3μισι χρόνια (μας έλειψε)και του Μπάρι Σόνενφελντ εδώ και μια δεκαετία (δεν μας έλειψε ουδόλως). Μια διασκεδαστικότατη ταινία των 90ς που άργησε να επανέλθει μετά το ανέμπνευστο σίκουελ του 2002. Είναι ένα μεγάλο χαρτί της sony se 3D version και μπορείτε να το δείτε και σαν μουσειακό κομμάτι αφού υπάρχουν πολλές φήμες ότι το καινούριο πολυσυζητημένο και υπερεκτιμημένο (κατά τη δικιά μου ταπεινή γνώμη που επιλέγω με χαρά την κανονική έκδοση της ταινίας και δεν το κάνω μόνο για την τιμή του εισιτηρίου) 3D φορμά χάνει όλο και περισσότερους οπαδούς. Αν επαληθευτούν οι φήμες που θέλουν τον θεατή εκτός από το ήδη ακριβό εισιτήριο να πληρώνει και τα 3D γυαλιά, που μέχρι τώρα του παρέχονταν δωρεάν, το τέλος μάλλον δεν αργεί. (24/5) Dark Shadows του Τιμ Μπάρτον με τους Τζόνι Ντεπ, Μισέλ Φάιφερ, Έλενα Μπόναμ Κάρτερ, Έυα Γκριν, Τζάκι Έρλ Χέιλι, Κλόι Μόρετζ: Ο Βαρνάβας Κόλινς, μέλος της ισχυρής και πλούσιας οικογένειας των Κόλινς, εν έτει 1772, κάνει το λάθος να πικράνει μια μάγισσα που για να τον εκδικηθεί τον κάνει βρικόλακα και τον θάβει για να ξεχάσει και την ύπαρξή του. Διακόσια χρόνια αργότερα ο Βαρνάβας θα βγει από τον τάφο του σε ένα θαυμαστό καινούριο κόσμο. Η βαμπιρομανία δεν θα μπορούσε να να μην αγγίξει και τον Τίμ Μπάρτον (και πολύ άργησε θα έλαγα εγώ). Έχοντας ήδη κάνει τις πρόβες τους στο είδος του σπλάτερ

μελό με το “Sweeny Todd”, ανακατασκευάζει μια γκόθικ τηλεοπτική σειρά που πρωτοπροβλήθηκε στην αμερικανική τηλεόραση το 1966 για να ολοκληρωθεί μετά από πέντε χρόνια και 1265 επεισόδια, προς μεγάλη απογοήτευση των χιλιάδων φανατικών οπαδών που είχε αποκτήσει. Η μεταφυσική της ταυτότητα οριστικοποιήθηκε αρκετούς μήνες μετά την έναρξη της σειράς, ενώ ο χαρακτήρας του βρικόλακα Βαρνάβα, που έκανε και τη σειρά τόσο αγαπητή, εμφανίστηκε σχεδόν ένα χρόνο αργότερα. Βρικόλακες, ζόμπι, μάγισσες, λυκάνθρωποι, φαντάσματα, παράλληλοι κόσμοι και ταξίδια στο χρόνο έχτισαν τη μυθολογία της σειράς, ενώ την ιδέα για την ταινία έβαλε στο σκηνοθέτη ο Τζόνι Ντεπ, φαν κι εκείνος της σειράς και με ιδιαίτερη εμμονή να υποδυθεί τον Βαρνάβα. Αν και η σειρά θα μπορούσε να χαρακτηριστεί σαν μια μελοδραματική γοτθική σαπουνόπερα, ο Τιμ, στην όγδοη συνεργασία του με τον κολλητό του Τζόνι Ντεπ, δεν μπορεί παρά να τη μετατρέψει σε μια μαύρη αιματοβαμμένη κωμωδία.(17/5) Haywire/Η Τιμωρός του Στίβεν Σόντερμπεργκ με τους Τζίνα Γκαράνο, Τσάνινγκ Τατούμ, Γιούαν ΜακΓκρέγκορ, Αντόνιο Μπαντέρας, Μάικλ Ντάγκλας: Μετά από μια μυστική αποστολή, στη διάρκεια της οποίας προδίδεται από συντρόφους της, μια freelance υπερστρατιώτης ιδιωτικής παραστρατιωτικής εταιρίας που συνεργάζεται με την αμερικάνικη κυβέρνηση, αναζητά εκδίκηση οργανώνοντας μια αποστολή-παγίδα στο Δουβλίνο.Το στόρι δεν θυμίζει σε τίποτα κάτι με το οποίο να έχει ασχοληθεί στο παρελθόν ο “πολύς” Στίβεν Σόντερμπεργκ. Η δεύτερη έκπληξη είναι η επιλογή της εξωφρενικά ατάλαντης πρωταγωνίστριάς του: η μετρ των πολεμικών τεχνών, Τζίνα Γκαράνο, στο κινηματογραφικό της ντεμπούτο κάνει “φυσικά” επίδειξη μόνο των εντυπωσιακών ικανοτήτων της σε απαιτητικές σκηνές δράσης. (10/5) The Raven/Το Κοράκι του Τζέιμς ΜακΤιγκ με τους Τζον Κιούζακ, Λουκ Έβανς, Μπρένταν Γκλίζον: Στις τελευταίες μέρες της ζωής του ο Έντγκαρ Άλαν Πόε βρίσκεται στο στόχαστρο ενός κατά συρροή δολοφόνου που εμπνέεται από τις ιστορίες τρόμου του συγγραφέα. Ο μαθητής των αδελφών Γουατσόφσκι έχει στο στο παρελθόν του το εξαιρετικό “V for Vendeta” και παρά τα επόμενα ατοπήματά του (“NinjaAssassin”), αυτό είναι από μόνος του λόγος για να δεις την ταινία. Έχοντας τον αγαπημένο Τζον Κιούζακ στον κεντρικό ρόλο μένει να πετύχει και στην απόδοση της γκόθικ ατμόσφαιρας των ιστοριών τρόμου του Πόε για να έχουμε μια από τις τοπ terrormovies της χρονιάς.

(10/5) Moonrise Kingdom του Ουές Άντερσον με τους Μπρους Ουίλις, Όουεν Ουίλσον, Έντουαρντ Νόρτον,

Φράνσες ΜακΝτόρμαντ, Μπιλ Μάρεϊ, Χάρβεϊ Καϊτέλ, Τίλντα Σουίντον: Στα ανοικτά των ακτών της Νέας Αγγλίας, το καλοκαίρι του 1965, δύο δωδεκάχρονοι έφηβοι ερωτεύονται, υπογράφουν ένα μυστικό συμβόλαιο και το σκάνε στη ζούγκλα. Ενώ οι αρχές προσπαθούν να τους συλλάβουν, ξεσπά μια φονική καταιγίδα μετατρέποντας την ειρηνική κοινότητα του νησιού σε σκέτη καταστροφή. “Ο Ουές Άντερσον είναι μια ανερχόμενη δύναμη του αμερικανικού σινεμά στο οποίο αφήνει το δικό του, πολύ προσωπικό στίγμα - ειδικά η ταινία “Moonrise Kingdom” αποτελεί την τρανταχτή απόδειξη της δημιουργικής του ελευθερίας, μέσα στην οποία εξακολουθεί πάντα να εξελίσσεται. Ευαίσθητος και ανεξάρτητος, ετούτος ο θαυμαστής του Φελίνι και του Ρενουάρ έχει κερδίσει την ιδιότητα του λαμπρού και εφευρετικού δημιουργού με το σπαθί του”, τάδε έφη ο Τιερί Φρεμό, o καλλιτεχνικός διευθυντής του Φεστιβάλ των Καννών, για το σκηνοθέτη της ταινίας που στις 16 Μαϊου επιλέχτηκε να “ανοίξει” το Φεστιβάλ των Καννών.(24/5) Chernobyl Diaries του Μπράντλεϊ Πάρκερ με τους Τζέσι ΜακΚάρντνεϊ, Τζόναθαν Σαντοφσκι: Μια ομάδα έξι νεαρών τουριστών προσλαμβάνουν έναν περίεργο ξεναγό κατά τη διάρκεια της επίσκεψήςν τους στην περιοχή του Τσερνόμπιλ. Αγνοώντας τις προειδοποιήσεις, εκείνος θα τους οδηγήσει στο Πριπγιάτ, εκεί όπου έμεναν οι εργαζόμενοι του πυρηνικού αντιδραστήρα του Τσερνομπίλ. Μετά από μια σύντομη εξερεύνηση της έρημης πόλης που καταστράφηκε πριν από 25 χρόνια, η παρέα ανακαλύπτει ότι δεν είναι μόνοι τους. Μια πρωτότυπη ιστορία από τον Όρεν Πέλι, σκηνοθέτη, παραγωγό και σεναριογράφο του υπερεκτιμημένου θρίλερ, "Paranormal Activity".( 31/5) The Whistleblower/ Επικίνδυνη Σιωπή της Λαρίσα Κοντράκι με τους Ρέιτσελ Βάις, Μόνικα Μπελούτσι, Βανέσα Ρεντγκρέιβ, Ντέιβιντ Στραθέρν: Η αληθινή ιστορία της Κάθριν Μπόλκοβακ, αστυνομικού από τη Νεμπράσκα, η οποία κατατάσσεται στο ειρηνευτικό σώμα των Ηνωμένων Εθνών και βρίσκεται στη μεταπολεμική Βοσνία εισχωρώντας στα άδυτα της σωματεμπορίας. Το σεναριακό και σκηνοθετικό ντεμπούτο για την Καναδή Λαρίσα Κοντράκι είναι ένα δυνατό πολιτικό θρίλερ με τη Ρέιτσελ Βάις σε ένα ρόλο παρόμοιο με εκείνον στον “Επίμονο Κηπουρό”. Βασίζεται στις συγκλονιστικές εμπειρίες της Κάθριν Μπόλκοβακ κατά την παρουσία της στη Βοσνία, όταν βρέθηκε μπροστά σε ένα σκάνδαλο όπου εμπλέκονταν οι τοπικές αρχές, διπλωμάτες και στελέχη του Ο.Η.Ε. Αρνούμενη να σωπάσει και αποφασισμένη να παλέψει μέχρις εσχάτων για να αποκαλύψει την εμπλοκή υψηλά ιστάμενων προσώπων βρέθηκε εκτός Η.Ε. Βραβείο σκηνοθεσίας στο Φεστιβάλ του Σιάτλ. (31/5)

Συνέντευξη: Εύη Καρκίτη |

ΣΥΝΑΝΤΗΣΕΙΣ ΜΕ ΤΗ ΖΩΝΤΑΝΗ ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΗΣ ΠΟΛΗΣ Άνθρωπος ζεστός και μετριοπαθής, έξοχος παρατηρητής της ζωής ο Περικλής Σφυρίδης μοιράζεται μαζί μας την εμπειρία του από την λογοτεχνία και την επιστήμη του την ιατρική, που άσκησε για 40 χρόνια και εξηγεί γιατί είναι ισόβια δεμένος με τη Θεσσαλονίκη.

ΜΙΑ ΖΩΗ ΕΔΩ!

“Η λογοτεχνία δεν μπορεί να επηρεάσει την κοινή γνώμη” - Η κρίση σήμερα έχει πολλά πρόσωπα. Δεν είναι μόνο πολιτική και οικονομική. Είναι κυρίως πολιτισμική. Σκεφτείτε τον τρόπο με τον οποίο χρησιμοποιείται η ελληνική σημαία. Αν την πάρεις κανείς στα χέρια του ή την τοποθετήσει στο μπαλκόνι (κυρίως του αυθαίρετου σπιτιού) είναι σαν να παίρνει το δικαίωμα να προχωρήσει σε οποιαδήποτε παρανομία. Και αυτό είναι μόνο ένα από τα στοιχεία που δείχνουν ότι ζούμε σε μια χώρα ξεχαρβαλωμένη. Θυμάστε ένα σποτάκι ενάντια στα ναρκωτικά που κυκλοφόρησε κάποτε με το άθλιο σλόγκαν “η ζωή είναι μαγκιά”; Αυτή τη μαγκιά πληρώνουμε σήμερα.

- Τα πολιτικά κόμματα έσπειραν θύελλες και θα εισπράξουν κεραυνούς. Το τεράστιο, σπάταλο κράτος μας έφερε στο σημείο αυτό. Από το 1981 και μετά η πορεία της χώρας ήταν τέτοια που οδήγησε στην υποθήκευση του μέλλοντος των επόμενων γενεών. Από την κατάσταση δεν έχουν δικαίωμα να βγάζουν την ούρα τους απ΄ έξω ούτε τα μικρά κόμματα. Επικρότησαν και βοήθησαν να γίνουν αποδεκτά πάσης φύσεως παράλογα αιτήματα. Το πάρτι όμως τώρα τέλειωσε. Αν κάτι με κάνει να χαίρομαι και μου δίνει παράλληλα ελπίδα είναι το ότι νέοι άνθρωποι, μορφωμένοι και ικανοί παίρνουν τη γενναία απόφαση να εκτεθούν και ασχολούνται με την πολιτική.

22 // parallaxi #180

- Η ιατρική μου έδωσε πάρα πολλά. Με έφερε σε άμεση επαφή με τον πόνο του άλλου. Μου έμαθε τι σημαίνει συμπαράσταση και συμπόνια αλλά είδα και πολλές περιπτώσεις εκμετάλλευσης. Όλα αυτά πέρασαν στη γραφή μου και στα θέματα με τα οποία ασχολήθηκα.

-Κάθε λογοτέχνης έχει ένα στόχο: να εκφράσει την εποχή και την ευαισθησία του. Είναι πραγματικά υπέροχο όταν αυτή η ανησυχία βρίσκει διέξοδο και έχει και ένα ενδιαφέρον αποτέλεσμα. Νομίζω όμως ότι λίγοι είναι εκείνοι που δίνουν σημασία στους λογοτέχνες και την λογοτεχνία. Δεν έχει απολύτως καμιά πιθανότητα να επηρεάσει την κοινή γνώμη.

- Στη λογοτεχνία, όπως και στη ζωή είμαι ρεαλιστής. Γνωρίζω πώς όλα έχουν ένα τέλος. Είμαι μεγάλος και είμαι έτοιμος να πάω στην άλλη πλευρά χωρίς κανένα άγχος. Είναι και αυτό κάτι που κέρδισα από την ιατρική, καθώς στα 40 χρόνια που την άσκησα συνάντησα και τον πόνο και το θάνατο. Πιστεύω στο ρεαλισμό και στην γραφή. Όμως να ξεκαθαρίσω ότι ρεαλισμός σε αυτή την περίπτωση δεν σημαίνει δημοσιογραφία. Η λογοτεχνία έξάλλου έχει διαφορετικό προορισμό και θέλει να συγκινήσει τον αναγνώστη μέσα από τις αισθητικές αξίες τις οποίες υπηρετεί.

- Είμαι δεμένος με τον τόπο μου, την Θεσσαλονίκη. Είμαι δεμένος με τους ανθρώπους και την ιστορία της. Είχα την ευκαιρία να φύγω αλλά δεν το έκανα. Δεν κατηγορώ βέβαια αυτούς που το έκαναν όπως ο Αναγνωστάκης, ο Ιωάννου ή ο Σαββόπουλος. Είμαι δεμένος και με τους πεθαμένους που είναι θαμμένοι εδώ. Δεν μπορώ να ξεχάσω τον Βαφόπουλο ή τον Πεντζίκη, τους ανθρώπους εκείνους που της χάρισαν το πνευματικό της πρόσωπο. Προτίμησα να ζήσω και να γράψω εδώ αλλά ποτέ δεν εκμεταλλεύτηκα την πόλη. Για παράδειγμα ποτέ δεν είπα ότι είναι πόλη ερωτική ή βυζαντινή.

-Ένα από τα θέματα τα οποία με απασχόλησαν είναι ο έρωτας. Δεν τον προσέγγισα όμως μέσα από την συνηθισμένη του μυθολογία αλλά ρεαλιστικά καταγράφοντας αυτό που συμβαίνει έξω στη ζωή. Έχει ενδιαφέρον πως ένας έρωτας που μπορεί να ξεκινήσει από μια κατάσταση προσφοράς και προσήλωσης για να μετατραπεί σε πράξη συναλλαγής. Μια φορά μάλιστα κατηγορήθηκα για μισογυνισμό. Απάντησα λέγοντας πως δεν κάνω κοινωνιολογική μελέτη αλλά καταγράφω προσωπικά βιώματα ή βιώματα άλλων. Η λογοτεχνία λειτουργούσε σε μένα λυτρωτικά. Γι αυτό και νοιώθω πολύ ήσυχος μέσα μου.