Papillio Special Magazine 2022 deel 4

Raak verwonderd in het Arboretum Kalmthout

Het Arboretum Kalmthout is één van de oudste planten- en bomentuinen van ons land. In 1856 startte de boomkweker Charles Van Geert in Kalmthout met een proefterrein voor zijn kwekerij te Antwerpen. In 1952 kwam het terrein in handen van de broers Georges en Robert De Belder. Ze richtten hier hun privé-verzameltuin in. Onder leiding van Robert en Jelena De Belder evolueerde het Arboretum Kalmthout tot één van de meest prestigieuze botanische verzamelingen ter wereld. Naast het introduceren van honderden nieuwe planten werd er steeds meer aandacht besteed aan het wetenschappelijke en educatieve aspect. Het provinciebestuur van Antwerpen kocht in 1986 de terreinen, maar het beheer, het onderhoud en de exploitatie blijven tot vandaag de verantwoordelijkheid van de vzw Arboretum Kalmthout. Op dit

13,5 hectare groot groendomein zijn er circa zevenduizend plantensoorten van over de hele wereld verzameld, waaronder mammoetbladen uit Brazilië, rododendrons uit China en Japan, de sneeuwklokjesboom, de pluimhortensia, het krentenboompje en de tulpenboom. Sommige plantensoorten in het Arboretum Kalmthout zijn met uitsterven bedreigd. De oudste bomen werden reeds honderdvijftig jaar geleden aangeplant. Het Arboretum Kalmthout is elk seizoen

een bezoekje waard. Tijdens een wandeling doorheen deze prachtige tuin raak je verwonderd door het overweldigende natuurschoon. Gedurende de winterperiode gaat alle aandacht naar de winterbloeiende planten. De toverhazelaars of Hamamelis zijn het uithangbord van het Arboretum Kalmthout. De wereldberoemde collectie toverhazelaars is de grootste van Europa. De gele, oranje en rode bloemen op de kale takken zorgen tijdens de winter voor een prachtig kleurenspektakel. De kerselaars en appelaars zijn in de lente een publiekstrekker, terwijl de vlindertuin gedurende de zomermaanden voor de nodige aandacht zorgt.

Je vindt meer info via www.arboretumkalmthout.be

©Arboretum Kalmthout

EIKENHOUTEN GEBOUWEN IN ENGELSE STIJL

AANBOUW - POOLHOUSES - CARPORTS - INRICHTING - POORTEN

Bezoek de Koninklijke Serres van Laken

In 1868 gaf Leopold II de opdracht aan architect Alphonse Balat, de leermeester van Victor Horta, om de Koninlijke Serres naast het Kasteel van Laken te bouwen. De koning liet de meest zeldzame bloemen, planten en bomen uit alle werelddelen importeren. Dit indrukwekkende serrecomplex- dat onder meer in de Palmenserre refereert naar de Art Nouveau- maakt deel uit van de Koninklijke Schenking. Elke lente zijn de Koninklijke Serres gedurende drie weken toegankelijk voor het publiek. Het serrecomplex bestaat uit verschillende ijzer-en glasconstructies die met elkaar in verbinding staan via glazen galerijen met sfeervolle paviljoentjes. Het totale complex omvat 36 paviljoenen, waaronder de Wintertuin, de Congoserre, de Theaterserre, de Azaleaserre, de Ijzeren Kerk, de Nieuwe

Oranjerie, de Embarcadèreserre, de Dianaserre en de Spiegelserre. De koepelvormige Wintertuin is met zijn diameter van zo’n 57 meter bij 25 meter hoogte de grootste serre. Zij wordt traditioneel gebruikt voor feesten en plechtigheden. In de vierkante Congoserre met zijn lantaarn (of met zijn achthoekige koepel geflankeerd door vier kleinere koepels) overleefden de tropische planten niet- vandaar dat er zoals in de andere

serres subtropische planten ondergbracht zijn. De Emarcadereserre of Perronserre is gedecoreerd met kostbare vazen, die Leopold II als Hertog van Brabant meebracht van zijn reis naar het Verre Oosten. Je vindt hier naast de talrijke varens en palmbomen eveneens twee sculpturen van de Belgische beeldhouwer Charles Van der Stappen. Tijdens je rondgang doorheen de serres zal je genieten van de betoverende kleuren en de sprankelende geuren van de vele bloemen. De plantenverzameling in de Koninklijke Serres bevat een aantal exemplaren die nog tot de originele beplanting behoren die Lepold II liet aanbrengen. Je kan hier onder andere de paradijsvogelbloem, de rododendrons, de witte aronskelk, fuchsia’s, hortensia’s, orchideeën, hibiscussen, varens, rozen en tal van andere plant-en bloemsoorten aanschouwen.

Tekst en foto’s: Bert Coppens

LOÏC VAN IMPE -

“ALLE KEUKENS

HEBBEN TEGENWOORDIG EEN SOORT VAN KRUISBESTUIVING IN ZICH”

zaak was ondergebracht op het gelijkvloers van onze woning. Mijn ouders zijn uit elkaar gegaan toen ik drie jaar was, maar mijn moeder heeft de zaak twintig jaar verder gezet. Toen ik naar school vertrok, moest ik eerst door de zaak gaan om naar buiten te gaan. De keuken was de centrale doorgang van het huis. Daar is mijn fascinatie ontstaan.

Je deed in 2013 mee aan ‘The taste’, een wedstrijd op VTM voor amateurkoks. Hoe kijk je daar op terug?

Ik zei als kind altijd dat ik kok wou worden, maar ik mocht dat niet studeren van mijn moeder.

Loïc Van Impe is gekend door zijn deelname aan culinaire televisieprogramma’s, waaronder ‘Zot van koken’ en ‘Loïc tussen 2 vuren’ op VTM en ‘Fou de Cuisine’ op RTL TVI. Sinds de bekende chef-kok in 2013 deelnam aan ‘The taste’, een televisiewedstrijd op VTM voor amateurkoks, gaat zijn carrière in een rotvaart vooruit. Hij maakte diverse kookfilmpjes onder de namen #kotfood en #blokfood. Zijn recepten en foodblogs zijn een immens succes op Facebook, Instagram en Youtube. De multigetalenteerde foodvlogger, tv-figuur en bestsellerauteur tovert passie op je bord en televisiescherm. Hij maakt éénvoudige, toegankelijke en smakelijke gerechten. Hij gebruikt hiervoor verse gerechten en kruiden uit zijn moestuin én laat zich bij het tot stand komen van een gerecht inspireren door de internationale keuken.

Loïc, hoe is je passie voor koken gegroeid?

Ik ben al altijd gepassioneerd geweest door koken. Ik ben opgegroeid in de zaak van mijn ouders. Mijn mama en papa hebben toen ik net geboren was een traiteurszaak opgericht. Deze

Ik wou op allerlei manieren toch laten zien dat koken niet zomaar een passage in mijn leven was, maar dat het wel belangrijk voor mij was. Als jobstudent werkte ik in brasserieën en restaurants.

Toen ik op negentienjarige leeftijd de advertentie voor ‘The taste’ zag, besloot ik om mij in te schrijven. Ik wou laten zien wat ik kon en hoe gepassioneerd ik was. Ik werd uiteindelijk geselecteerd door de sterrenchef Gert De Mangeleer. Ik ben op miraculeuze wijze in het programma gebleven en ben zelfs tot in de finale geraakt. Dit programma was een wake-up call dat koken belangrijk voor mij was en dat het altijd belangrijk zou blijven. Dankzij dit televisieprogramma kon ik me bewijzen bij mijn moeder.

Je vergelijkt de keuken met rock-’nroll. In welke zin is dat zo? Sommige mensen zeggen dat koken voor hen rock-’n-roll is. Dat is een gemakkelijke quote om je achter te scharen. Ik speel sinds mijn elfde gitaar in een hardrock punkband met mijn vrienden. Muziek en koken zijn mijn twee grote passies. Je hoeft niet de beste gitaar of het beste mes te hebben om je passie te beoefenen.

Je speelt gitaar bij Into Nebraska, een hardrock-en punkband. Hoe zijn jullie op die naam gekomen?

Op de slechtst mogelijke manier. We zijn op de website bandnamegenerator.com terecht

gekomen. Die website bevatte gegenereerde namen zonder betekenis. We wilden een naam nemen die niet bestond.

Je staat op je Facebookpagina naast Dave Grohl. Ben je fan van Foo Fighters?

Ja, ik ben een gigantische fan. In 2018 hebben Foo Fighters een eigen festival in Los Angeles georganiseerd, namelijk Cal Jam Festival. Ik stelde aan enkele vrienden voor om naar dat festival te gaan. We hebben er toen een trip van twee weken van gemaakt. Ik las een artikel in een magazine over een foodtruck festival dat een paar dagen voor het festival in Burbanck, een kleine suburb van Los Angeles, plaatsvond. Dit foodtruck festival werd georganiseerd door de vrouw van Dave Grohl. We zeiden tegen elkaar: ‘Misschien zal Dave Grohl daar wel aanwezig zijn.’ We besloten om daar naartoe te rijden. We arriveerden daar rond 9u ’s morgens. We betaalden vijf dollar emission om op een ordinaire parking te staan. Bij onze aankomst zagen we verschillende partytentjes en food trucks. Opeens zag ik dat Dave Grohl met een schort aan taco’s aan het bakken was. Hij is mijn idool sinds mijn twaalfde levensjaar. Hij is voor mij de grootste muzikant allertijden. Ik heb toen een taco gegeten, terwijl ik Dave Grohl in het oog hield. Op een gegeven moment passeerde Josh Homme van Queens of the Stone Age daar met zijn twee kinderen. Ik heb toen goedendag gezegd aan Dave Grohl. Het was een ongelooflijk moment voor mij. Twee dagen later heb ik het concert van Foo Fighters gezien. Dat was heerlijk.

Wat is je favoriete keuken?

Dit is moeilijk te zeggen, omdat alle keukens tegenwoordig een soort van kruisbestuiving in zich hebben. Er zijn heel weinig restaurants of koks die zich richten tot één soort keuken. De wereld is nog nooit zo klein geweest. We zijn allemaal wereldburgers. Ik ben geboren in België, maar ik heb bijvoorbeeld een half jaar in Japan gewoond. Ik voel dat een deel van mijn identiteit Japans geworden is. Je bent vandaag de dag niet van België of van Europa, maar je maakt deel uit van de wereld om je heen. Ik ben momenteel in Zweden en heb de laatste dagen geproefd van de Scandinavische lekkernijen. Ik wil nog heel veel research doen over de geschiedenis van de

Scandinavische keuken en wel dit trachten te integreren in mijn programma’s.

Je bent eclectisch in het koken. Je gerechten zijn zowel nationaal als internationaal. Denk bijvoorbeeld aan de Turkse pide, de Chicago pizza, de Sushi tataki, de Portugese salame de chocolate, …

In het ene restaurant kan je een Thais gerecht met curry eten, terwijl je twee deuren verder terecht kan voor een spaghetti bolognaise. De spaghetti bolognaise is een fundering in de Belgische keuken. Dat heeft niets te maken met spaghetti uit Bologna. Dat is een mooi voorbeeld van hoe een gerecht geïnfecteerd wordt door een lokale cultuur. Onze Belgische spahetti Bolognese is op zijn manier heel lekker.

Je beschrijft in je boek je reis naar Japan. Er staan veel Japans geïnspireerde gerechten in het boek. Hoe kijk je terug op die reis?

Dat was een once-in-a-lifetime experience. Toen ik daar was, genoot ik er met volle teugen van. Bij mijn terugkomst genoot ik er nog meer van, omdat ik toen besefte wat ik daar allemaal beleefd had. Ik zal nooit meer datzelfde gevoel hebben. Ik ben in Japan omver geblazen door wat de Japanners dagelijks eten. Er heerst daar een cultuur van op straat te eten. Wat mij vooral frappeerde, was hoeveel vlees men in Japan eet. Er worden overal vleesbereidingen gebruikt in Japan, terwijl daar eigenlijk een vegetarische en zelfs volledig plantaardige traditie heerst. Ik heb in mijn boek een groot hoofdstuk over ‘ramen’ geschreven. ‘Ramen’ of een misosoep is een Japans gerecht dat bestaat uit noedels geserveerd in een vis-of vleesbouillon en dat smaakmakers bevat zoals sojasaus (tare), miso en toppings waaronder chashu, ajitama, alliums en menma. Japanse ‘ramen’ is een afgebakend gerecht. Wanneer de vijf peilers niet van toepassing zijn, kan je onmogelijk over ‘ramen’ spreken. Er zijn oneindig veel mogelijkheden. De combinatie van vijf elementen zorgt ervoor dat geen enkele kom ‘ramen’ hetzelfde is. Toen ik in Japan was, was ik verslaafd aan ramen. Ik heb op 180 dagen zeker 100 à 150 kommen ‘ramen’ geconsumeerd. Zo’n kom ‘ramen’ bevat bijna 1500 calorieën. Elke kom is anders en geeft je

een ander gevoel. Mijn reis naar Japan was echt een culinaire ontdekking.

Je schrijft dat stoofvlees waarschijnlijk het meest iconisch Belgisch gerecht is. Wat onderscheidt je recept van de andere recepten?

Stoofvlees is per definitie geen recept, maar het is een methode om vlees te bereiden en langzaam te stoven. Wat je daaraan toevoegt, op welke manier je het bereidt en met welke ingrediënten je dit doet, is telkens anders. Mijn stoofvlees is gebaseerd op het stoofvlees dat mijn mama elk jaar tijdens onze dorpsfeesten in juni maakte. We brouwden elk jaar met ons dorp een bier dat klaar was op het moment dat de dorpsfeesten van start gingen. Mijn mama gebruikte dat bier om stoofvlees te maken voor de 1500 à 2000 inwoners van heel het dorp. Als ik dit stoofvlees proef, denk ik terug aan de heerlijke tijd die ik met mijn kameraadjes beleefde tijdens de volksfeesten. Als ik stoofvlees maak, ga ik altijd op zoek naar die smaak.

Je gerecht ‘Tortellini in brood’ is een eerbetoon aan Massimo Bottura. Hoe heeft hij jou geïnspireerd?

Massimo Bottura is één van de meest progressieve avantgardistische chefs uit Italië. Hij is eigenaar van het restaurant Osteria Fransecana in Modena. Dit restaurant is drie of vier keer tot het beste restaurant ter wereld verkozen. Hij zei dat de klassieke Italiaanse keuken lekker was, maar hij wilde een stapje vooruitgaan. Daarom heeft hij in Modena een gastronomisch restaurant opgestart. Het ironische aan het verhaal is dat geen enkele Italiaan daarin geïnteresseerd was. De Italianen dachten: ‘Maak gewoon simpele gerechten zoals we altijd gegeten hebben.’ Maar hij was van mening dat de Italiaanse keuken meer in petto had. Hij stelde ingrediënten en recepten in vraag. Hij heeft heel veel tegenkantingen gekregen, maar hij is toch zijn goesting blijven doen. ‘Tortellini in brood’ is voor hem een belangrijk gerecht. In een aflevering van Chef’s Table op Netflix vertelt hij dat hij altijd met zijn oma in de keuken was. Hij verstopte zich onder tafel, terwijl zijn oma tortellini aan het plooien was. Massimo Bottura heeft dat gerecht vandaag nog altijd op zijn menu staan. Het is een knipoog naar zijn Siciliaanse familie.

Het eerste gerecht in je boek is ‘Boules de Berlin’. Wanneer is een Boules de Berlin voor jou geslaagd?

Boules de Berlin een delicaat zoetigheidje is, desondanks het gefrituurd wordt. Het bevat zware ingrediënten. Het is letterlijk een bol op je maag. Een mooie Boules de Berlin proeft heel licht. Je proeft niet de vettigheid van de olie. Een Boules de Berlin moet zoals een goede donut mooi luchtig zijn en niet te zoet.

Wat is je levensmotto?

Alles wat je niet hebt, wil je. Ik heb enorm veel interesses. Ik heb ik mijn boek ‘Zot van koken. Volume 2’ dertig pagina’s besteed aan Japanse ‘ramen’. Ik heb er veel over opgzocht en veel over gelezen. Ik ben me momenteel ook heel erg aan het verdiepen in lopen en marathons. Als ik over een bepaald thema onvoldoende kennis heb, wil ik er meer over weten. Ik hop vaak van het ene naar het andere, omdat ik zoveel interesses heb. Wanneer ik een passie voor iets heb, ontdek ik dat andere zaken eveneens heel boeiend zijn. Ik bevind me vaak in een tweestrijd: ofwel moet ik investeren in één interesse en daar een echte expert in worden ofwel moet ik van de ene naar de andere interesse gaan en daar diepere research over doen zonder dat ik daarover een expert word.

Wat zijn voor jou de mooie dingen des levens?

Ik koester de momenten zoals nu. Ik zit momenteel in mijn hotel in Zweden in een mooie zetel te genieten van een lekkere koffie. Ik geniet van de simpele dingen. We flaneren van de ene naar de andere zaak in Stockholm op zoek naar lekkernijen. Voor mij is dat inspirerend, omdat ik op die manier nieuwe smaken leer kennen.

Het boek ‘Zot van koken 2’ van Loïc Van Impe is uitgegeven bij uitgeverij Lannoo, telt 224 pagina’s en kost 25,99 euro.

Grandioze Opendeurdagen

URBANUS - “ DE KLEINKUNST HEEFT MIJ GERED ”

Je schrijft: ‘Ik ben grootgebracht tussen mensen die alles, zelfs het grootste verdriet, met humor wisten te verwerken. Dat maakt het leven zo veel draaglijker.’ Je schrijft ook: ‘Er werd met alles gelachen, want wij waren in onze familie te beschaamd om serieus te zijn.’ Beschouw je je nonkel Maurice en je vader als je grootste inspiratiebronnen op gebied van humor?

Ja, ze hebben zeker een bodem gelegd. Waarschijnlijk was hun vader hun inspiratiebron. Ik ben afkomstig van een gehucht van Schepdaal. Ik ben pas later naar Tollembeek verhuisd. Als je vroeger te emotioneel was, werd je nog wat extra uitgelachen. Wanneer iemand bijvoorbeeld jankte dat het gedaan was met zijn lief werd hij daarmee uitgelachen in plaats van dat hij daarvoor getroost werd. Het is mij bijgebleven dat er met vanalles gelachen werd.

Sinds Urbanus in 1973 zijn eerste stappen op het podium zette, haalde hij het ene na het andere succes.

De Belgisch komiek, zanger, gitarist, cabaretier, acteur en stripauteur geniet zowel in Vlaanderen als Nederland populariteit en faam. Hij is hoofdzakelijk bekend als humorist, maar hij maakte als artiest eveneens heel wat klassiekers, waaronder ‘Bakske vol met stro’ (1979), ‘Madammen met een bontjas’ (1980), ‘Quand les zosiaux chantent dans le bois’ (1980) ‘Hittentit’ (1982), ‘1-2-3 Rikke tikke tik’ (1983) en ‘Poesje stoei’ (1995). ‘Hector’ (1987) en ‘Koko Flanel’ (1990), waarin hij telkens de hoofdrol speelde, staan nog steeds in de top drie van de best bezochte Belgische films ooit. Naast een begenadigd artiest, komiek en acteur blinkt Urbanus eveneens uit als scenarist van stripverhalen, waaronder ‘De Geverniste Vernepelingskes’, ‘Plankgas en Plastronneke’ en ‘Mieleke Melleke Mol’.

In november 2021 bracht de creatieve duizendpoot zijn autobiografie ‘En van waar dit allemaal komt’ op de markt. Je krijgt in dit boek een chronologisch overzicht van het leven van de veelzijdige komiek. Je komt aan de hand van sappige anekdotes en verhalen meer te weten over de oorsprong van zijn sketches en grappen. Dit boek bevat tal van archieffoto’s, tekeneningen en QR-codes die je toegang geven tot verschillende filmpjes en songs van Urbanus.

Urbanus, je kreeg in de jaren negentig verschillende voorstellen van uitgeverijen om je levensverhaal te laten neerpennen door een ghost writer. Daar was je toen niet voor te vinden. Wat was de aanleiding om je biografie nu zelf te schrijven?

De belangrijkste aanleiding was de grote coronavakantie. Naar aanleiding van de Trecto Pnix tour had ik in Vlaanderen al 111 optredens gedaan. Ook in Nederland had ik reeds heel wat voorstellingen achter de rug. Op een bepaald moment moest ik door de coronasituatie mijn tournee stopzetten. Ik heb de draad nooit meer kunnen oppikken. Die autobiografie zat al twintig jaar in mijn hoofd, maar ik was telkens met andere dingen bezig. Toen ik tijdens de coronaperiode thuis zat, kon ik eindelijk aan deze biografie beginnen. Het was een gigantische zoektocht om alle details uit mijn leven terug te vinden. Op mijn twintigste en éénentwintigste levensjaar heb ik een reis naar Kathmandu gemaakt. Ik heb tijdens deze reis een dagboek bijgehouden, want anders zou ik nooit de bezochte plaatsen onthouden hebben. Aan de hand van krantenartikels vond ik heel wat details terug die nuttig waren bij het schrijven van dit boek. Ik heb altijd een straf geheugen gehad als het over onnozelheden gaat. Indien ik ergens iets ga eten met zeven Nobelprijswinnaars is het goed mogelijk dat ik dat een week later vergeten ben. Als er tijdens dat etentje plots een ezel binnen komt en op de tafel springt, weet ik dat twintig jaar later nog (lacht).

De titel van het boek ‘En van waar dit allemaal komt’ is een regel uit je kinderliedje ‘De Aarde’. Het werpt een licht op de oorsprong van je karakter en apenstreken die je verwerkt in je sketches, strips, liedjes en scenario’s. Ik hoor vaak dat dit één van de mooiste liedjes is die ik gemaakt heb. Heel wat journalisten vragen me vanwaar ik de inspiratie voor al mijn sketches en grappen haal. Ik haal alles uit mijn eigen geschiedenis. Grapjes verzinnen is voor mij een soort reflex. Als ik iets zie gebeuren, geef ik daar direct een knik aan die grappig is. Sketches en grappen maken is een talent waarmee je geboren wordt.

Je haalde in je kindertijd kattekwaad uit, bijvoorbeeld met die vogelverschrikker of de bommetjes aan het frietkraam. Je schrijft: ‘We waren witter dan de Witte van Sichem’. Was de Witte van Sichem een inspiratiebron?

(lacht) Toen die film uitkwam, vonden we onszelf watjes. We haalden inderdaad regelmatig kattekwaad uit, maar het is niet zo dat we elke dag crapuleuze stoten uithaalden. Ik was dus zeker niet mijn hele jeugd een halve rebel. Toen we bommetjes achter het frietkot gestoken hadden, hadden we er niet aan gedacht dat de gasflessen van de frietkoteigenaar daar achter stonden en dat al die papiertjes en snippers in dat frietvet terecht zouden komen. Ik vond het wel het vermelden waard dat die mens van dat frietkraam ons er direct wou uithalen omdat we

net frieten aan het bestellen waren voor zijn kot (lacht). Hij had de daders gered. Welke jonge gast haalt er geen varkensstreken uit? Voor de rest heb ik nooit iemand vermoord (lacht).

Je droomde er op jonge leeftijd reeds van om stripverhaaltjes te verzinnen. Droomde je toen ook al ervan om komiek te worden?

Ik werd pas later komiek. Op een podium staan met een spot op mijn kop was aanvankelijk niets voor mij, omdat ik redelijk bedeesd was. Er spookten op jonge leeftijd constant verhaaltjes in mijn hoofd. Ik heb uiteindelijk avondschool in het Sint-Lucas in Brussel gevolgd, want ik was al sinds mijn vijftiende aan het werken in een bakkerij. Een strip tekenen zat niet in het lessenpakket. Je kon daar wel een opleiding publiciteitstekenen volgen. Het was de periode dat de kleinkunst opkwam. Wanneer je een artiest wou zijn, moest je een glitterkostuum dragen en moest je zangles gevolgd hebben aan het conservatorium. Dat was voor mij een veel te hoge drempel. Bij de opkomst van de folk en de kleinkunst merkte ik dat je met een gitaar en ordinaire kledij in een jeugdclubje of in parochiezalen kon spelen. Die drempel durfde ik dan wel te nemen. Ik dacht dat ik die zwevende stripverhalen in mijn hoofd wellicht kwijt zou kunnen op het podium.

Welke invloed heeft je legertijd op de rest van je leven gehad?

Op mijn achttiende moest ik naar het leger. In die tijd was dat even gewoon als je plechtige communie doen. Wanneer je afgekeurd werd in het leger werd je bekeken als iemand die niet normaal was. Ik was blij dat ik goedgekeurd was, want ik had astma als kind. Ik werd daarmee uitgelachen. Toen ik goedgekeurd werd in het leger was het eerste wat ze zeiden: ‘Als de oorlog uitbreekt, weten de Duitsers direct waar de Belgen zitten door Urbain die zit te piepen in die loopgraven.’ Ik heb mijn legerdienst niet tot het einde volbracht. Ik was trots dat ik er ondanks mijn astma toch binnengeraakt ben. Dat ik eruit geraakt ben, vond ik ook een prestatie.

Je hebt verschillende jobs gedaan op jonge leeftijd. Vanaf je 15°de heb je drie jaar in een bakkerij gewerkt. Daarna was je magazijnier en deed je

publiciteit bij een platenfirma. Welke tips zou je geven aan jonge mensen die op zoek zijn naar hun droomjob?

Doe niet te veel je best. Als je succes hebt, word je aangevallen door de belastingcontroleurs. Voordat ik in de bakkerij werkte, ging ik naar school. Ik was een redelijk goede student, maar naar school gaan was niet hetgeen ik wilde. Ik wilde liever werken, want zo had ik tenminste nog een maandwedde. Ik deed verschillende jobs in afwachting van de job die ik echt wou doen, namelijk artiest worden. Toen ik bij de platenfirma werkte, kwam ik dichter in de buurt van de job die ik wilde doen. Ik werkte overdag, maar ’s avonds ging ik naar de avondschool. Ik was het gewend om in de bakkerij veel te werken, want ik begon telkens om 3u30 ’s nachts te werken tot 16u30 in de namiddag. Ik deed dat zes dagen per week Als ik een goede raad mag geven, zeg ik het volgende: ‘Trek uw plan.’ (lacht)

Hoe kijk je terug op de reis naar Indië en Nepal?

Ik deed die reis, omdat ik mij thuis verveelde. Die reis was dus een soort vlucht. Er was ook een psychologisch aspect aan verbonden. Na de avondschool keerde ik atijd terug met de tram. De bus reed op dat late uur niet meer in ons dorp. Die tram passeerde op 2,5 kilometer van ons dorp. Ik heb gedurende vier of vijf jaar elke avond dat traject te voet moeten afleggen. Ik voelde mij als een cavia die elke keer wegloopt en telkens op dezelfde plek teruggezet wordt.

Ik dacht: ‘Als ik nu eens zou kunnen stappen zonder dat ik telkens terug naar achter moet gaan, waar zou ik dan uitkomen?’ Ik wou eens iets meemaken. Ten tijde van the Beatles en de hippieperiode had het oosten met in het bijzonder Nepal en Kathmandu een enorme aantrekkingskracht. Er werd niet veel gezegd over de gevaren die daar rondhingen. Ik ben er al liftend naartoe getrokken. Dat was een groot avontuur. Ik heb daar vanalles meegemaakt. Toen ik vetrok, zeiden mijn vrienden van de avondschool: ‘Morgen sta je hier terug met je rugzak ondergescheten van de schrik.’ Ik was na één dag al overvallen. Ik wou het hen niet gunnen dat ik na een dag terug thuis was door de schrik. Daarom heb ik die reis volgehouden. Door het feit dat ik die reis gemaakt had, kreeg ik enorm veel zelfvertrouwen. Het hielp mij om voor het eerst op het podium te durven kruipen. Die reis heeft

zeker een positief effect op mij gehad. Als ik een raad mag geven: ‘Als je een bepaalde stap niet durft te zetten, doe dan een andere stap.’ Als het dan lukt, zal je misschien een volgende stap durven te zetten.

Na Indië en Nepal werkte je in drukkerij Gillis (1971-1974). Begin de jaren 70 ging je naar een concert van Jan De Wilde in Anderlecht. Beschouw je hem als een grote muzikale inspiratiebron?

De kleinkunst heeft mij gered. Jan De Wilde was toen een fantastische artiest. Ik wil hem niet minimaliseren, omdat hij optrad met een pullover en een jeansbroek. Bij Elvis Presley of Will Tura kwam er veel cinema aan te pas. Dat schrok mij af. Dankzij de éénvoud waarmee Jan De Wilde optrad, durfde ik de drempel te nemen om zelf op een podium te staan. Jan De Wilde was mijn eerste producer. Ik heb in die tijd ‘De Wereld is Om Zeep’ en ‘Gladde iolen’ gemaakt.

Kan je stellen dat het Humorfestival van Heist je carrière op gang getrokken heeft?

Ja. Ik was daar de minst slechte kandidaat. Ik was daar niet naartoe gegaan om grappig te zijn, maar wel om de jury uit te lachen. Op die manier probeerde ik te scoren bij het publiek (lacht). Ik legde met ping pong ballen in mijn ogen uit dat dit mijn echte ogen niet waren. Je zag die jury denken: ‘Ja jong, dat zien wij ook wel.’ Er stond naast mij een kartonnen doos. Ik zei: ‘Weet jij wat dat hier is?’ Dat was

©Daniël

Wynant-Broekaert in 3 woorden? Maatwerk, totaalpakket én persoonlijk. Want wij gaan met onze elektro-hifi oplossingen nét dat stapje verder. Elke oplossing waar jij van kan dromen, hebben wij in huis. Je vindt een heel arsenaal aan toestellen in onze twee winkels, in Kuurne en in Kortrijk. Van klein tot groot elektro, van multimedia- tot keukentoestellen, voor elk is er wat wils. Op zoek naar een nieuw apparaat, milieuvriendelijk alternatief, of gewoon eens rondkijken ter inspiratie? Kom ons zeker een bezoekje brengen! Onze experts staan jou graag bij in jouw keuze.

Op zoek naar een beetje méér?

Alles in onze digitale wereld is op maat, dus waarom jouw elektro-oplossingen thuis niet? Je ziet het groots en wil een totaalervaring. Daar staan onze experts voor te springen. Met een persoonlijke aanpak kijken zij naar jouw specifieke situatie en samen komen we tot een oplossing op maat.

Hoe gaat dat in z’n werk?

Onze experten werken altijd volgens dezelfde stappen. In de eerste plaats luisteren we naar jouw noden en wensen, daarnaast gebruiken we ook onze eigen ervaring om jouw horizon nog meer te verbreden. Vervolgens maak je een keuze uit het aanbod, en buigen wij ons over de technische kant van de zaak. We zorgen voor een duidelijk antwoord en sturen zo het team aan architecten en stielmannen efficiënt aan.

Bij Wynant-Broekaert begrijpen we het belang van een naadloze integratie in jouw interieur, dus alle toestellen worden subtiel weggewerkt. Als laatste verbinden we alles met hoogstaande technologie. Een domotica-systeem zorgt voor makkelijke, centrale bediening van al jouw toestellen.

You want it, we have it!

“Bij Wynant-Broekaert begrijpen we het belang van een naadloze integratie in jouw interieur.”

Springmasjien

Ooit al een levensgrote wasmachine gezien? Bij Wynant-Broekaert is het mogelijk om ons Springmasjien te huren. Plezier gegarandeerd voor jong én oud! Je kinderen springen zich de longen uit het lijf, of je kan zelf je innerlijk kind nog eens loslaten en rond tuimelen in onze Springmasjien. Het beste aan de zaak? Elke keer wanneer een jeugdbeweging, buurtcomité of jijzelf onze Springmasjien huurt, gaat die bijdrage in een apart spaarpotje. Op het einde van het jaar wordt de volledige opbrengst gedoneerd aan een goed doel. In 2021 werd gekozen voor Sterk vzw. Na een paar maanden springen, stond de teller dankzij jullie op 1500 euro.

Wij deden daar nog 500 euro bij, om zo een mooi bedrag van 2000 euro te kunnen schenken aan deze prachtige vereniging.

De Zonnebloemblaadjes

Dit jaar gaat ons springgeld naar De Zonnebloemblaadjes. Zij doen hun uiterste best om de integratie van kinderen en jongeren met een beperking te bevorderen. Elke zomer organiseren zij een groots kamp, waar meer dan 70 jongeren samen kunnen genieten van een welverdiende, spetterende vakantie. Jaarlijks, rond de laatste week van juli, geniet de volledige groep van een negendaagse kampperiode vol activiteiten, spel, vriendschap en plezier!

We zijn dan ook zeer blij dat jullie, enkel en alleen door vol enthousiasme rond te springen in ons Springmasjien, jullie steentje kunnen bijdragen voor dit goede doel. Organiseer je binnenkort een tuinfeest, een barbecue voor de hele wijk, of ben je met je vereniging op zoek naar wat leuk entertainment voor jong en oud? Aarzel dan zeker niet om ons Springmasjien in te huren. Zo maak je groot en klein gelukkig. Niet alleen op jouw eigen evenement, maar ook nog lang daarna!

“Na een paar maanden springen, stond de teller dankzij jullie op 1500 euro!”

mijn vorm van humor. De jury vond het niveau van de kandidaten dat jaar beneden alle peil. Ze vroegen zich af of ze nog wel elk jaar zo’n festival moesten organiseren. Ik kreeg uiteindelijk de trofee van de minst slechte deelnemer. Ik moest nadien in cultuurcentrum Scharpoord een optreden geven, omdat ik overgebleven was. Tijdens die voorstelling voelde ik mij veel losser. Ik bracht daar wat ik reeds in de kleine zalen bracht. Veel journalisten hebben zich nadien bedacht. Ze vonden dat ze mij toch beter wat meer punten hadden mogen geven.

‘Een bakske vol met stro’ (1979) was de B-kant van ‘Als moeder zong’. Deze kerstsingle deed toendertijd heel wat stof oplaaien. Wat zouden volgens jou de reacties zijn als je deze single vandaag zou uitbrengen?

tof filmpje. De mensen begrepen niet goed dat je op de televisie truukjes kon uithalen en dat je hier en daar kon knippen en plakken. De mensen geloofden wat ze zagen op televisie. Ik liep in de clip met vier kleine gasten van de scouts. We hadden die vier kleine gasten nadien vervangen door vier basketbalspelers in hetzelfde kostuum. Ik was plots heel wat kleiner geworden. Ik wou met dat liedje lachen met de truukjes die je kan uithalen op de televisie. Het filmpje met de preekstoel was ook plezant. Ik was in dat filmpje een pastoor. Die pastoor raadde iedereen aan om zedig te zijn. Ik was me in die preekstoel kwaad aan het maken op de mensen die naar de kust reden om daar in hun blootje rond te lopen. De preekstoel hing aan een hoogtewerker die aan de rand van de autostrade stond. We stonden op honderd meter van een brug waar die camera stond. Alle auto’s die vanonder die brug kwamen, verschoten wanneer ze die preekstoel zagen. De auto’s reden zigzaggend over de weg, omdat het net geregend had. We hadden toelating van de politie om dat filmpje te maken. Ze zeiden: ‘Haast je, want als er een vrachtwagen begint te slippen en hij rijdt tegen die hoogtewerker dan vliegt Urbanus in dat patattenveld.’ We hebben pionierswerk gedaan met die filmpjes.

Koko Flanel trok nog meer cinemabezoekers (1 miljoen 82000 ). Voelde je na Hector de druk om een even succesvolle film te maken?

We besloten door het succes van Hector om nog een film te maken. In die periode kwamen er heel wat cinema’s bij, maar werden er eveneens oude bioscopen gerenoveerd. Dat gaf een groter platform voor de filmsector. Het feit dat Koko Flanel nog meer cinemabezoekers aantrok, heeft er mee te maken dat toen de gigantische cinemaketen Kinepolis er bij gekomen is. Ik ben een grotere fan van Hector dan van Koko Flanel. Stijn en ik hebben voor Koko Flanel gedurende weken zitten zoeken naar het gepaste thema. In de vorige film Hector was ik een bakker, omdat ik op jonge leeftijd drie jaar in een bakkerij gewerkt had. Op een bepaald moment kwam Stijn met een lijstje van twintig à dertig jobs die ik zou kunnen uitoefenen in Koko Flanel. Een van die jobs was fotomodel of mannequin. Dat lag miljarden lichtjaren van mij af, maar toch hebben we voor die job gekozen.

In 1983 verscheen je eerste strip op de markt, getekend door Willy Linthout. Naar welke striptekenaar keek je vroeger zelf op?

Ik denk dat je vandaag een halve woke zou zijn indien je dat nummer zou uitbrengen. Je moet tegenwoordig zeker niet over een ander geloof zingen dan het katholiek geloof. In die tijd werd er constant met de pastoors,de kerk en de paus gelachen. Ik stond op het podium als het vlagje dat de lading van de mentaliteit dekte die toen bij de mensen heerste. Als je op het podium durfde te lachen met de machtige kerk was je een held.

Zijn er grenzen aan de humor?

Wanneer iemand heel triestig is en het leven beu is, moet je die mens zeker niet nog wat meer treiteren. In dat geval gebruik je humor als een wapen. Als humorist voel je zelf aan hoe ver je kan gaan. Wanneer ik in een zaal optreed, sta ik voor een publiek dat open staat voor wat ik vertel. Ze nemen hetgeen ik zeg met een korreltje zout. In een zaal kan ik over vanalles grapjes maken. Wanneer mijn shows op de televisie of de radio komen, bereik ik vaak mensen die mij niet kennen. Bij dit publiek vallen mijn grapjes soms in slechte aarde. Live spelen is altijd een thuiswedstrijd. Wanneer een show op televisie komt, loop je risico’s. Dat risico wordt tegenwoordig elke minuut groter. Ik ben blij dat ik aan het uitbollen ben als humorist.

Je hebt heel wat filmpjes opgenomen zoals ‘Wijle zijn de mannen die de gas doen branden’, het filmpje met de preekstoel, het filmpje met de tijger, het mirakel met de trein, … Wat vond je het leukste filmpje om te maken?

Ik heb heel veel filmpjes gemaakt. ‘Wijle zijn de mannen die de gas doen branden’ was een heel

In 1987 verscheen Hector. De film trok 933000 bezoekers in België en 780000 in Nederland of zelfs meer. Deze film haalde ook verschillende prijzen. Hoe kijk je terug op deze periode?

Dat was een topperiode voor mij. Ik schreef de basis, maar daarna werkte ik het scenario verder af met Stijn Coninx. Als je een beetje talent hebt, kan je samenwerken met mensen die andere grote talenten hebben. Dat was mijn grote geluk. De films die ik samen met Stijn maakte, zijn supergrote successen geworden. Ik vind het plezant dat ‘Hector’ en ‘Koko Flanel’ generaties overstijgt. In die periode moesten de filmscenario’s op papier uitgetypt worden, maar tegenwoordig gaat dit met een computer veel sneller. Ik heb vier jaar aan een stuk met Stijn Coninx aan Hector en Koko Flanel gewerkt. Dat was heel tof, maar ik wou als artiest ook graag solo verder gaan. Daarom zijn we na die twee films gesplit. Indien we samen een derde film gemaakt zouden hebben, zou dit opnieuw een monstersucces geworden zijn. Ik heb altijd gevonden dat Koko Flanel een doorslag van Hector was. Stijn Coninx had na Hector en Koko Flanel een gigantisch succes met Daens. Ik ben daarna echter in de val gelopen door met een andere regisseur te werken. Mijn derde film ‘De zevende hemel’ werd geen succes.

Ik keek vooral op naar Marc Sleen. Ik was fan van zijn reeksen ‘Piet Fluwijn en Bolleke’ en ‘De Lustige Kapoentjes’. Ik las ook graag Nero en af en toe Suske en Wiske. Ik ben iemand die zich nogal rap verveelt. ‘Piet Fluwijn en Bolleke’ en ‘De Lustige Kapoentjes’ werden telkens op één pagina gepubliceerd. Zo hoefde ik mij niet op een volledig verhaal te concentreren. Ik heb vroeger altijd in interviews gezegd dat ik striptekenaar wou worden, omdat ik met zoveel verhaaltjes in mijn hoofd zat. Ik was reeds tien jaar aan het optreden toen Willy Linthout met onze uitgever bij mij thuis kwam. Willy zou het meeste werk verrichten, maar de verhalen gingen we samen maken. Toen Willy begon, had ik op dat moment absoluut geen tijd. Het eerste verhaal ‘Het frietkotmysterie’ heeft Willy alleen geschreven. Vanaf het tweede of het derde album hebben we alle verhalen samen geschreven. Ik wou controle over de albums behouden, want andere mensen gebruikten mijn naam en imago. Die strips hebben me enorm geholpen om de overstap naar de volgende generaties te maken. Heel wat fans van mijn stripverhalen houden ook van mijn liedjes en sketches. Sommige fans zijn dankzij mijn stripalbums naar mijn optredens gekomen.

Er staat een standbeeld van jou in Tollembeek en Middelkerke. Wie verdient volgens jou een standbeeld?

Je overvalt me met die vraag. (denkt lang na) Dat weet ik niet. Als ik een naam noem, wordt dat wellicht direct politiek geladen. Weet je wat? Zet prins Laurent (lacht), want hij is een plezante. Tegenwoordig moet je met een standbeed opletten dat ze jou niet neerhalen. Het feit dat ik twee standbeelden heb, heb ik altijd als een grap bekeken. Ik zei: ‘Wie heeft er nu een standbeeld, terwijl hij nog leeft?’ Ik zeg altijd: ‘Saddam Hoessein, Stalin en ik.’ (lacht) Mijn standbeeld in

©Urbanus

Middelkerke is er gekomen, omdat in die periode alle strips die populair waren een standbeeld in deze kustgemeente kregen. De beeldhouwer Luc Cauwenberghs wou mijn standbeeld absoluut in Tollembeek zetten. Het is anders uitgedraaid, omdat ik bevriend was met een beeldhouwer die van Tollembeek was. De gemeente Tollembeek wou dat standbeeld ook liever door Koenraad Tinel laten maken. Uiteindelijk heb ik twee sculpturen gekregen. De beeldhouwer Luc Cauwenberghs die het idee had om een standbeeld van mij in Tollembeek te maken, heeft er uiteindelijk toch één in Middelkerke mogen zetten. Ik was blij voor hem.

Je deed mee in ‘Wie ben ik?’, ‘Meer moet dat niet zijn’, ‘Kulderzipken’, ‘Genoeg gelachen, nu humor’, … Wat vond je het leukste om te maken?

‘Wie ben ik?’ was plezant, omdat we daar om het even wat uit onze botten konden slaan. Hetgeen wij er uitflapten, was spontaan. Alle programma’s zijn tegenwoordig op voorhand gepland door een hoop scenaristen. Bij ‘Wie ben ik? verzinden we alles op het moment zelf. Het probleem was dat de regisseur zelf bepaalde wanneer hij iemand met een bepaalde camera filmde. Telkens als je een goede mop had, kwam je op dat moment net niet in beeld. Ik ben jaloers dat dit tegenwoordig veel beter geregeld is. Bij

‘Wie ben ik?’ wisten we de antwoorden niet op de vragen. Tegenwoordig zijn de presentatoren de grootste humoristen in een spelprogramma (lacht). Vanaf het moment ze iets zeggen, hoor je gebulderlach. Ik ben vaak in de keuken met iets bezig. Als mijn vrouw of kinderen naar een programma kijken, hoor ik dat exact dezelfde lach vaak vier keer terug komt (lacht). Iemand die zich op het einde verslikt, verslikt zich dus vier keer op hetzelfde moment. In een zaal moet ik telkens opnieuw een applaus verdienen. Als ik iets flauws vertel, wordt er in een zaal niet zo uitbundig gelachen als op de televisie.

Wat heeft het voor jou betekend dat Urbanus Vobiscum er gekomen is? Dat was een bevestiging van wat ik reeds ge-

presteerd had. Het was alsof ik een Oscar kreeg (lacht). Jean Blaute en tal van andere artiesten zongen liedjes van mij. Het feit dat Jean Blaute alles in goede banen leidde, wekte vertrouwen omdat die artiesten wisten dat ze goed begeleid zouden worden.

Ook je show Trecto Pnix (2017-2019) was een succes.

Hoe verklaar je je eigen succes?

Wanneer je succes wil hebben, moet je iets maken dat anders is dan wat er al is. Op die manier ben je herkenbaar. Het is dus belangrijk dat je een eigen stijl hebt. Toen ik begon, waren er een aantal komieken zoals Gaston en Leo, Jacques Vermeire en nog een paar andere. Nu zijn er honderdduizend komieken. Het is tegenwoordig almaar moeilijker om op te vallen. Als de televisie en radio niet geïnteresseerd zijn in wat je doet, dan probeer je het zelf maar met je gsm. Acid en Bockie De Repper zijn beroemder dan Jan De Wilde en ik samen. Ik vraag me vaak af wat die mannen kunnen. Ze hebben heel veel succes op social media. Dan denk: ‘Laat die mannen maar doen, hé.’

Wat is het belangrijkste dat je je kin-

deren wil bijbrengen?

Ze moeten trachten te bereiken wat ze willen doen. Ze moeten vooral hun plan trekken. Dat is de enige manier om ergens te raken. Ik heb ook heel veel moeten werken om te komen waar ik nu sta. Ik heb vroeger dikwijls tegen mijn kinderen gezegd: ‘Je moet geen diploma halen. Ik zal nog een liedje of twee extra zingen en zo kan je met de opbrengst weer een half jaar verder (lacht).

Wat is je levensmotto?

Ik wil zo lang mogelijk blijven leven. Ik ben ondertussen al 72 jaar. Ik ben dankbaar dat alles aan mij nog redelijk marcheert. Ik heb wel al wat stijve vingers, waardoor het gitaar spelen niet meer zo soepel als vroeger verloopt.

Wat zijn voor jou de mooie dingen des levens?

(lacht) Ben jij een pastoor of zo? Dat is wanneer een interview niet te lang duurt (lacht). Ik hou ervan om omringd te zijn door de mensen die ik graag heb. Ik zou niet graag in een land wonen waar ik omringd ben door alleen maar vijanden.

Het boek ‘En van waar dit allemaal komt’ van Urbanus is uitgegeven door Groep24, telt 512 pagina’s en kost 30 euro.

©Dieter Meyns

Schilderijen – keramiek – juwelen Nina Verschaetse

Nina Verschaetse (53) woont in Brugge samen met haar man Frank Vancoillie en haar Golden Retriever Henry. Haar atelier heeft ze in Wielsbeke.

Na haar studies Bachelor Management Assistent werkte Nina voor de bedrijven Beaulieu (interne Sales) en Unilin (Area Sales Manager voor zuid – Engeland en Ierland). Sinds 2008 heeft ze haar eigen bedrijf b-logic – plaform voor freelancers en bedrijven. b-arte haar kunstplatform. Wat écht belangrijk is in het leven en wat de kunst daarbij is, heeft haar geleerd wat balans creëren is.

Als kunstenaar maakt ze furore met haar tweedimensionale schilderijen met reliëf, de laatste jaren ook in het buitenland.

Nina Verschaetse is graag een beetje anders dan anderen. Maar daarom ziet ze mensen niet minder graag, zelfs integendeel…

Persoonlijke abstracte silhouetten met betekenis. Zoek je een kant en klaar schilderij met reliëf? Dat je inspireert, blij maakt en kracht geeft? In zachte, lichte en natuurlijke kleuren. Groot of klein. Stuk voor stuk origineel, met liefde geschilderd en direct ophangbaar!

Dan ben je bij Nina aan het juiiste adres.

Schilderij op maat

Wil je graag een persoonlijk schilderij in opdracht laten maken? Een bijzondere blikvanger voor op die lege muur? Voor jezelf of om cadeau te geven? Een op maat gemaakt schilderij ervaren mensen als iets heel bijzonders. Het is voor altijd een blijvende en betekenisvolle herinnering aan de muur en een tijdloze bron van inspiratie en kracht, die speciaal voor jou geschilderd is op basis van jouw specifieke wensen.

Kunst is een uitlaatklep voor haar.

Ze is gevoelig en houdt van mensen, luistert graag naar hun verhaal, leeft mee… Maar al die gevoelens die daarbij komen kijken, moet ze ook weer kunnen plaatsen, en dat kan in haar schilderijen en beelden.

Schilderijen voor mensen, die dat wat echt belangrijk is in het leven altijd als blijvende bron van inspiratie en kracht om zich heen willen hebben in hun leefomgeving. geïnspireerd op het klein beetje input waardoor Nina onmiddellijk de goede snaar raakt.

Opleiding schilderkunst

Ze was er eigenlijk al een hele tijd niet meer mee bezig, maar 23 jaar geleden hernam zij de opleiding schilderkunst. Sindsdien heeft zij een vrij unieke techniek ontwikkeld waardoor haar werken een tweedimensionale aanblik krijgen. Sinds een paar jaar stelt zij ook tentoon in het buitenland nl. in Kopenhagen, Stockholm, Amsterdam, Londen en vorig jaar in Parijs.

Paletmes

Door de jaren heen heeft ze na het maken van tientallen schilderijen haar eigen karakteristieke stijl ontwikkeld. Wat een schilderij van Nina uniek maakt is:

* een combinatie van structuur- en mes-techniek op een ambachtelijke duurzaam schildercanvas handgemaakt van linnen doek.

* het stoere en subtiele reliëf van natuurlijjke pure verf wordt met verschillende palletmessen direct op het doek aangebracht.

* het uitgebalanceerd kleurenpalet van lichte, zachte en natuurlijke tinten.

* de diepe gelaagdheid, die zorgt voor een doorleefd karakter.

* de compositie van organische lijnen, vlakken, silhouetten met veel beweging, licht en contrast.

De mens is alleen datgene wat hij van zichzelf maakt – JP Sartre.

Nina haar werken zijn geïnspireerd op de quote van JP Sartre. Het bestaan van de mens is een dynamisch proces waarin de persoon al dan niet vanuit het niets wil of kan meer en meer in de spotlights lopen door zijn kunnen en zijn.

Kunst met een Adem

Kunst die je weer energie en dromen geeft.

En precies die levensadem is de rode draad in het oeuvre van kunstenaar Nina.

Nina’s werk is een spontane spanning tussen abstractie en figuratie in haar silhouetten.

Mede door de spontaniteit, die uiterst aanstekelijk werkt, zijn haar schilderijen heel toegankelijk.

De kunstgenieter

Bij het bekijken van haar schilderijen breekt de verbeelding open, abstracte figuren geven de kunstgenieter een echte levensadem en het gevoel de grootsheid van de mens als middelpunt van het leven zien.

De Zegel

Elk werk dat Nina maakt, krijgt een zegel als waarmerk mee.

Destijds zocht Nina naar een persoonlijk, herkenbaar teken. Ieder kunstwerk is gesigneerd en heeft een zegel. De zegel verbergt haar verhaal, alles van haarzelf zit besloten achter de zegel. Dus vraag nooit het verhaal achter het werk. Dit mag de kunstgenieter zelf fantaseren, wat meteen een vrijheid geeft aan het werk.

Tentoonstellingen

APRIL’22 | Koetshuis Waregem 9,10 16,18 april

Mei’22 | Atelier in Beeld 13,14,15 mei

OKTOBER’22 | Open atelierdag 23 okt

Contact

www.b-arte.be nina.verschaetse@telenet.be

facebook b-arte Nina Verschaetse paintings

Instagram barteninaverschaetse

LAAT JE INSPIREREN IN DE

BRUISENDE STAD DUBLIN

Dublin is de bakermat van de Ierse folklore. Je kan het hele jaar door in deze gezellige en dynamische stad genieten van diverse activiteiten op gebied van muziek, theater en kunst. Dublin heeft heel wat troeven die ervoor zorgen dat dit de citytrip bestemming bij uitstek is. Niet alleen het bruisend nachtleven, maar ook de vele toonaangevende musea, het rijke verleden en de gastvrijheid zorgen ervoor dat de Ierse hoofdstad populair is bij vakantiegangers uit alle uithoeken van de wereld.

laatstgenoemde park bevindt zich de Dublin Zoo, het Ashtown Castle en het Farmleigh House. Dit laatstgenoemde officiële Ierse gasthuis was vroeger een residentie van de Guinness familie, maar tegenwoordig worden in dit landhuis hoogwaardigheidbekleders zoals leden van koninklijke families of presidenten ontvangen. De Benjamin Iveagh Library herbergt een verzameling van zeer zeldzame boeken en manuscripten uit de achttiende tot twintigste eeuw.

Joyce was een van de meest invloedrijke auteurs van de twintigste eeuw. In zijn beroemde roman Ulyssess (1922) beschrijft hij een dag (16 juni 1904) in de Ierse hoofdstad vanuit het standpunt van het hoofdpersonage Leopold Bloom. Dit meesterwerk wordt aanzien als het hoogtepunt van het modernisme. Andere bekende werken van James Joyce zijn onder andere de bundel korte verhalen ‘Dubliners’ uit 1914 en ‘Finnegans Wake’, zijn laatste roman uit 1939. De Ierse dichter, proza-en toneelschrijver Oscar

De Ierse hoofdstad situeert zich in de provincie Leinster ongeveer in het midden van de Ierse oostkust aan Dublin Bay, een inham van de Ierse Zee. Deze magnifieke baai ligt in het centrum van Dublin en omvat prachtige stranden verspreid over de uitgestrekte inham waar de rivieren Dodder en Liffey uitmonden. Toen de Vikingen in het jaar 795 Ierland aanvielen, werden alle kloosters in de kustregio geplunderd en werden er vaste woonplaatsen gesticht. In het begin van de tiende eeuw bevonden zich twee nederzettingen op de plek waar Dublin nu ligt, namelijk An Dub Linh en Baile Ath Cliath. De laatstgenoemde vestiging is de Ierse benaming voor Dublin. Deze volksplanting werd in het jaar 988 opgericht door de Kelten. De stad is inmiddels uitgegroeid tot een multiculturele metropool en kan zich terecht het kloppend hart van de Ierse cultuur noemen. De stad telt naast diverse artistieke centra en pubs verschillende mondiale financiële, farmaceutische en ICT-vestigingen. Dublin heeft enkele goed onderhouden stadsparken waar je tot rust kan komen of gezellig kan kuieren, zoals St. Stephen’s Green, Merrion Square en het 6,9 vierkante kilometer grote Phoenix Park. In dit

Dublin: inspiratiebron voor tal van schrijvers en artiesten

De stad heeft heel wat grote namen uit de literatuur, muziek-en kunstwereld voortgebracht. Dan denken we bijvoorbeeld aan schrijvers, zoals James Joyce (1882-1941), Oscar Wilde (18541900), Jonathan Swift (1667-1745) en Samuel Beckett (1906-1989). De Ierse schrijver James

Wilde is hoofdzakelijk gekend omwille van zijn toneelstukken, waaronder ‘Lady Windermere’s Fan’ (1892), de sociale komedie ‘A woman of no importance’ (1893) en ‘The importance of being earnest’ (1895). Samuel Beckett was een van de voornaamste auteurs van het absurde toneel. Deze opmerkelijke Ierse dichter en schrijver is vooral gekend omwille van zijn beroemd toneelstuk ‘Wachten op Godot’ (1952). Hij kreeg in 1969 de Nobelprijs voor de Literatuur. Ook vandaag is Dublin nog steeds een magneet voor creatieve geesten, waaronder muzikanten, schrijvers, kunstenaars en ambachtsmensen. Op muzikaal vlak zijn topartiesten, zoals U2, Thin Lizzy, Sinead 0’Connor, The Dubliners en The Chieftains klinkende namen in de Ierse hoofdstad. In ‘The Irish Rock ‘N’ Roll Museum Experience reis je gedurende anderhalf uur doorheen de Ierse muziekgeschiedenis. Tijdens deze interatieve tour kan je een blik werpen achter de wonderlijke muziekindustrie van Ierland. Je kan er een glimp opvangen van gouden platen van onder andere Enya en Rory Gallagher, maar je kan hier eveneens een kijkje nemen in een nog steeds gebruikte opnamestudio.

eens afzakken naar de Irish House Party. Tijdens deze populaire show kan je genieten van een heerlijk driegangen diner, terwijl getalenteerde muzikanten vergezeld door een stepdanser traditioneel Ierse muziek brengen.

Trinity College: de oudste universiteit van Ierland

In het historisch centrum van Dublin prijkt Trinity College. Deze prestigieuze protestantse

Uitgaan in Temple Bar district

Het ‘Irish Rock ‘N’ Roll Museum Experience’ bevindt zich net zoals de vele karakteristieke pubs, gezellige restaurants en winkeltjes in de sfeervolle wijk Temple Bar. De typerende bruine kroegen in Temple Bar zijn gekenmerkt door weinig lichtinval, houten meubilair, live muziek, vriendelijk personeel en een groot aanbod aan lokale biertjes. Deze wijk geldt niet alleen als een heel populair uitgaansgebied, maar eveneens als een veelbezocht artistiek centrum. In de buurt van deze levendige buurt zijn verschillende Ierse culturele instituten gevestigd, waaronder het National Photographic Archive en het Irish Film Institute. In het weekend kunnen boekliefhebbers op het Temple Bar Square hun hart ophalen op de Temple Bar Book Market. Wie graag shopt, kan uren kuieren in de bekendste winkelstraat van Dublin, namelijk ‘Henry Street’. Straatartiesten en mimespelers brengen hier sfeer in het straatbeeld. In Dame Street kan je in Hely’s Bar deelnemen aan de ‘Irish Folk Bodhran Experience’. De bodhran is een traditionele Ierse lijsttrommel die je kan bespelen met een trom-

melstok met een of twee zijdes. Wanneer je een typisch Ierse avond wil beleven, moet je beslist

universiteit werd in het jaar 1592 opgetrokken in opdracht van koningin Elisabeth I van Engeland. Het hele universiteitscomplex bevat drie pleinen en beslaat in totaal negentien hectare. Het meest markante gebouw hier is de Trinity College Library. Deze meer dan driehonderd jaar oude bibliotheek heeft een verzameling van meer dan 4,5 miljoen geprinte werken en manuscripten. In de 65 meter lange Long Room vind je meer dan tweehonderdduizend authentieke drukken, een harp uit de vijftiende eeuw en marmeren borstbeelden van wereldberoemde

schrijvers en filosofen waaronder Plato, Aristoteles en Newton. Het pronkstuk van de bibliotheek, het ‘Book of Kells’, bevindt zich in The Treasury. Dit manuscript is een van de oudste boeken ter wereld en werd rond het jaar 800 door Keltische monniken neergepend. Dit evangeliarium is een meesterstuk van de westerse kalligrafie. Andere opvallende bouwwerken hier zijn de Campanile of klokkentoren (1853), The Douglas Hyde Gallery en de kapel aan Parliamant Square.

Leer meer bij over de rijke geschiedenis van het Guinness bier

Het iconische bier Guinness vindt in Dublin zijn oorsprong. De officiële benaming van de brouwerij waar dit bier gebrouwen wordt, is de St. James Gate Brewery. Deze bekende bierbrouwerij werd in 1759 opgericht door de Ierse ondernemer en brouwer Arthur Guinness (1725-1803). Aanvankelijk werd hier een porter (een donker type bier dat zijn oorsprong in de achttiende eeuw in Londen vindt) geproduceerd, maar vanuit dit bier ontstond later een stout-porter of de stout zoals we die nu kennen. Het bezoekershuis ‘Guinness Storehouse’ bevat

zeven verdiepingen. Je kan hier via interactieve en audiovisuele presentaties meer bij leren over de historie en het brouwproces van Guinness. In de panoramische Gravity Bar heb je een fenomenaal uitzicht over de stad Dublin. Op het einde van je bezoek kan je de perfecte pint degusteren.

Ontdek de highlights van de Ierse hoofdstad

Dublin is een gezellige en compacte stad, waar alle bezienswaardigheden op een boogscheut van elkaar liggen. In het museum ’14 Henrietta Street’ word je ondergedompeld in het dagelijkse leven in Dublin in de vroege twintigste eeuw. In dit gerestaureerd Georgiaanse huis wordt aan de hand van multimedia het verhaal van de voormalige bewoners in verschillende tijdperken verteld. In het moderne en leerzame

‘EPIC The Irish Emigration Museum’ kom je op een interactieve manier meer te weten over de Ierse diaspora en emigratie naar andere landen.

Tijdens je rondgang doorheen dit museum wordt duidelijk hoe zo’n klein eiland zo’n grote invloed gehad heeft op de wereld. Dit museum is ondergebracht in de gewelven van het schitterende Custom House Quarter gebouw uit 1820 in de wijk Docklands. In dit voormalig havengebied tussen Talbot Memorial Bridge en Point Depot komen oud en nieuw samen. Dit is duidelijk zichtbaar aan de prestigieuze gebouwen, waar winkels, bedrijven, restaurants of expositiezalen gevestigd zijn. Wie een unieke theaterervaring wil beleven, moet zeker eens gaan kijken naar ‘The Vaults Live Show’. Tijdens deze theatrale attractie word je op sleeptouw genomen doorheen de Ierse geschiedenis. Gedurende deze show bevind je je te midden van de actie en ben je omgeven door energieke acteurs die de bekendste hits uit de geschiedenis van Ierland performen. De personages die tijdens deze show opdraven, zijn geïnspireerd op figuren uit de Ierse geschiedenis. Andere must-sees tijdens je bezoek aan Dublin zijn onder andere de ‘National Gallery of Ireland’, het ‘National Museum of Decorative Arts and History’ in de de Collin Barracks nabij Phoenix Park en de Kilmainham Gaol, een voormalige gevangenis die sinds 1924 gesloten is. Dublin Castle bevindt zich in het historisch

centrum van de stad en is een van de meest bezochte toeristische hotspots. Dit complex was gedurende meer dan 700 jaar onder Engels bewind, maar tegenwoordig behoort dit gebouw toe aan de Ierse regering.

Indrukwekkende kathedralen in Dublin

De imposante Christ Church Cathedral is de zetel van de aartsbisschop van Dublin. Deze kathedraal en haar middeleeuwse crypte worden reeds gedurende eeuwen veel bezocht door pelgrims. Dit religieuze bouwwerk bevindt zich op de plek waar Sitriuc, de koning van de Vikings in Dublin, rond het jaar 1030 de permissie gaf aan de eerste bisschop van Dublin om er een houten kerk te construeren. De kathedraal werd rond het jaar 1172 herbouwd, nadat de stad veroverd werd door Anglo-Normandische heersers. De kathedraal werd in de eeuwen daarna regelmatig gerestaureerd , maar de markantste renovaties vonden plaats onder leiding van architect George Edmund Street (1824-1881) dIe het bouwwerk een Victoriaanse uitstraling gaf. Wanneer je de kathedraal binnengaat, springt het vijfentwintig meter hoge middenschip in vroeggotische stijl onmiddellijk in het oog. In de negentiende eeuw werd de ‘Brug der Zuchten’ bijgebouwd, die de kerk in verbinding stelt met de Synod Hall waar je vandaag de multimedia expositie Dublinia kan aanschouwen. In de tentoonstellingsruimte krijg je een overzicht van hoe Dublin er vijfhonderd jaar geleden uitzag. Het museum is ingedeeld in een deel over de tijd van de Vikingen, de middeleeuwen en een gedeelte over archeologie. Saint Patrick’s Cathedral is groter dan Christ Church Cathedral en bevindt zich volgens de legende boven de bron waar de patroonheilige St. Patrick (380-461) bekeerlingen doopte. De Ierse pro-

zaschrijver, dichter en satiricus Jonathan Swift (1667-1745), bekend van onder andere ‘Gulliver’s Travels’ (1726), was deken van deze indrukwekkende kathedraal. Hij ligt hier net zoals tal van andere prominente inwoners van Dublin begraven.

Proef de aroma’s van de Ierse whiskeys

Gedurende een begeleid bezoek aan het Irish Whiskey Museum leer je meer bij over de verschillende soorten Ierse whiskeys. Een deskundige gids verschaft je meer uitleg over het stoken van whiskey en laat jou diverse whiskey gerelateerde voorwerpen zien uit de jaren 1800 tot nu. Na de rondleiding kan je dit eeuwenoude drankje proeven in de bar van het museum. Wie liever een whiskey stokerij bezoekt, kan terecht in de Teeling Whiskey Distillery. Deze Ierse whiskey producent stookt reeds meer dan 230 jaar whiskey en is sinds 2015 gevestigd in Dublin. Na een korte video introductie stap je binnen in de distilleerderij waar de aroma’s onmiddellijk tot jou doordringen. Na het veertig minuten durend bezoek kan je Teeling whiskey degusteren in de Bang Bang Bar, terwijl de whiskey ambassadeur uitlegt welke smaken vrijkomen bij het proeven en ruiken van deze amberkleurige drank.

Tekst en foto’s: Bert Coppens

Bladert de verf van de muren, komen de plinten los of hangt er een muffe geur in uw woning? Dan heeft u te maken met vochtige muren. Schimmels in de woning zijn een lastig probleem, die bovendien een gevaar voor de gezondheid vormen. Het is daarom heel belangrijk om schimmels volledig te verwijderen. De meest gebruikte methode om opstijgend vocht te bestrijden is het injecteren van muren. Eerst worden om de 10 à 15cm gaten geboord over de volledige lengte van de muur, 3 à 5cm boven de vloerpas. Daarna wordt een vochtwerend middel in de gaten gespoten, dat door het metselwerk wordt geabsorbeerd. Daar zet het uit en vormt het een waterkerende laag, die het indringen van grondvocht voorkomt. Daar wij gebruik maken van de beste producten is een duurzaam resultaat gegarandeerd en ontvangt de klant een 30-jarige garantie.

WATERDICHTEN VAN KELDERS

Een kelder bevindt zich helemaal of gedeeltelijk onder de grond. Hierdoor is er veel risico op insijpelend grondvocht. Om een kelder waterdicht te maken worden volgende stappen ondernomen: Eerst worden de muren van de kelder gereinigd, waarna de losse delen worden verwijderd. Hierna kunnen we vaststellen waar het grondwater door de muren sijpelt. Deze lekken worden afgedicht met een waterdichte cementspecie. In sommige gevallen wordt daarna een nieuwe vloerplaat gegoten. Vervolgens worden er verschillende fixeer- en cementeringslagen op de muren aangebracht. Op de vloerplaat kan eventueel nog een afwerkingslaag worden geplaatst.

GENIET VAN EEN EXCLUSIEVE CRUISE LANGS DE CANARISCHE EILANDEN MET AIDANOVA

Cruisevakanties winnen de laatste jaren meer en meer aan populariteit. Een cruise maken, staat garant voor een onvergetelijke ervaring. Wanneer je meevaart met een cruiseschip kan je gedurende de dag de bestemming verkennen of genieten van de vele entertainment-of culinaire faciliteiten aan boord. Het voordeel aan cruisen, is dat je los raakt van de dagelijkse sleur en dit aan een gunstige prijs-kwaliteitverhouding. Papillio Magazine ging gedurende enkele dagen mee met de AIDAnova op cruise langs de Canarische eilanden. Tijdens deze cruise meerden we aan in Fuerteventura en Lanzarote. Het is ondertussen bijna 25 jaar geleden dat AIDA Cruises zijn eerste cruiseschip ‘AIDAcara’ lanceerde. Dit betekende het begin van een innovatief en revolutionair cruiseconcept in Europa. Deze Duitse rederij bleef zichzelf doorheen de jaren vernieuwen en komt nog steeds origineel uit de hoek. AIDA Cruises was de eerste cruiserederij die van start ging met fietsexcursies. Anno 2020 beschikt AIDA Cruises over een vlot van 14 moderne cruiseschepen. De Duitse rederij is de bekendste cruisemaatschappij in Duitsland,

Zwitserland en Oostenrijk. De gesproken talen aan boord van de AIDAnova zijn Duits en Engels. De AIDAnova maakte zijn eerste cruise in december 2018 en is inmiddels een paradepaardje in de cruisewereld. Dit cruiseschip bevindt zich in de tweede grootste scheepsklasse ter wereld. De AIDAnova is het eerste cruiseschip in de Helios-klasse.

AIDAnova: ecologische trendsetter

De AIDAnova heeft een lengte van 337 meter, een breedte van 42 meter en een brutotonnage van 183900. Aan boord van de AIDAnova zijn er 2626 hutten voor de reizigers. Je kan opteren voor 21 verschillende kajuitcategorieën. Dit varieert van comfortabele éénpersoonshutten tot grotere verandahutten of luxueuze penthouse-suites. Alle hutten beschikken over een badkamer met douche, een toilet, handdoeken en badjassen, een haardroger, een satelliettv, een telefoon en een kluisje. De balkonhut is luchtig ingericht en beschikt over een hangmat van waarin je kan luieren en genieten van het landschap op zee. De AIDA lounge is enkel toegankelijk voor de gasten die in een suite ver-

blijven. Hier kunnen ze genieten van een buffet, iets drinken in de bar of tot rust komen op het zonnedek. Welke kajuit je ook kiest, je zal je aan boord van de AIDAnova altijd thuis voelen. AIDAnova is m.a.w. een paradijs op het water. De AIDAnova is het eerste cruiseschip ter wereld dat compleet op vloeibaar aardgas of LNG (Liquefied Natural Gas) vaart, waardoor het zo goed als geen uitstoot van zwaveloxiden heeft. Op die manier wordt bovendien ook de uitstoot van CO2 en stikstofoxiden voor een groot deel gereduceerd. Omwille van het feit dat AIDAnova een ecologische trendsetter is, kreeg dit cruiseschip het Duitse milieukenmerk ‘Blauwe Engel’.

Culinair genieten op de AIDAnova

De AIDAnova onderscheidt zich door de uitmuntende service, de prachtige inrichting en het uitgebreid gamma aan restaurants en sport-en recreatiemogelijkheden. De zeventien verschillende restaurants aan boord bieden een waaier aan culinaire hoogstandjes. Je kan je smaakpapillen verwennen in een van de vijf specialiteitenrestaurants, maar je kan eveneens terecht in één van de vijf buffetrestaurants, één van de zes à la carte restaurants of in de snackbar. De formule op de cruise is ‘semi all inclusive’. Dit betekent dat zowel het ontbijt, de lunch als het diner in buffetvorm zijn. In de buffetrestaurants, zoals het mediterraanse Bella Donna Restaurant, het Aziatische East Restaurant, het Fuego Restaurant (bekend omwille van zijn heerlijke pizza’s en kinderbuffet), het Yachtclub Restaurant en het Markt Restaurant zijn koffie, thee, frisdranken, bier en wijn inbegrepen in de prijs, terwijl je hier in de andere eetgelegenheden wel voor moet bij betalen. In de specialiteiten- en à la carte restaurants maak je kennis met heerlijke gerechten uit de wereldkeuken. In het Brauhaus kan je niet alleen smullen van Duitse specialiteiten, maar kan je eveneens proeven van een

zelf gebrouwen bier van gezuiverd zeewater. In de brasserie French Kiss staan Franse klassiekers zoals krokante croissants, baguettes, crème brûlée en bouillabaisse, op de menukaart. De fijnproevers onder ons kunnen hun hart ophalen in het restaurant Casa Nova, waar Venetiaanse gerechten zoals rundscarpaccio of pasta’s geserveerd worden. In het restaurant Best Burger @ Sea kan je onovertroffen burgers eten, terwijl het Churrascaria Steakhouse een must is voor vleesliefhebbers. Andere aanraders zijn het Oceans restaurant, het Sushi House en Time Machine. In het laatstgenoemde restaurant maak je als het ware een diner-tijdreis. Als je je kookkunsten wil ontwikkelen, kan je in de Kochstudio deelnemen aan een workshop.

Fuerteventura: populaire stranden surfbestemming

Een van de bestemmingen waar we tijdens deze cruise aanmeren, is Fuerteventura. Het cruiseschip ligt voor anker in Puerte del Rosario, de hoofdstad van dit Canarisch eiland. Fuerteventura is niet alleen een populaire zonbestemming, maar is bovendien een paradijs voor wind-en kitesurfers. Fuerteventura is na Tenerife het grootste eiland van de Canarische eilanden. Dit eiland in de Atlantische Oceaan is gekend omwille van zijn uitgestrekt vulkanisch landschap, maar het heeft ook goudgele en witte stranden (zoals de stranden van Corralejo) waar je uren kan wandelen langs de kust of genieten van de prachtige zonsondergang. Vanop de Pico de la Zarza heb je een adembenemend panorama over Fuerteventura. Het beklimmen van deze 807 meter hoge berg neemt al snel vijf uren in beslag. Andere must-sees op Fuerteven-

tura zijn onder andere het vissersdorp El Cotillo, het pittoreske dorp Morro Jable en de archeologische nederzetting La Atalayita.

Onthaasten in de ‘Body & Soul Organic Spa’

Naast de zeventien restaurants bevinden zich op de AIDAnova drieëntwintig bars, een cinema, een casino, een bibliotheek, een kunstgalerij, een wellness gebied, een theater, een fitnesscenter,

diverse shops, zwembaden, verschillende whirlpools, een escaperoom en een AIDA lounge. Entertainment is troef op dit cruiseschip. Dankzij de vele shows, televisieformats, muziekoptredens en de talrijke ontspanningsmogelijkheden zal je je geen minuut vervelen tijdens deze cruise. In het gebied ‘Four Elements’ kan iedereen vanaf zes jaar de tijd van zijn leven beleven op het touwenparcours of in de waterglijbanen. Er is zelfs een minigolfparcours aanwezig op de AIDAnova. Jongere kinderen kunnen eveneens ravotten in de Mini Kids- & Teen Club. De verschillende kinderclubs zijn opgedeeld in drie leeftijdsgroepen, namelijk van zes maanden tot drie jaar (miniclub), van drie tot elf jaar (kidsclub) en van twaalf tot zeventien jaar (teenclub). Voor wie wil onthaasten, is de 3445 vierkante meter grote ‘Body & Soul Organic Spa’ the place to be. Je kan hier relaxen in de Finse sauna, de aromasauna, de stoomsauna, de biosauna of de kelosauna. De Spa strekt zich uit over twee dekken en bevat naast de overdekte ontspanningsruimtes ook een uitgebreid zonnedek met drie jacuzzi’s. Je kan hier bovendien een van de tachtig verschillende wellness-behandelingen

boeken. Om ten volle te kunnen genieten van het Spa-gedeelte zijn hier dageljks een beperkt aantal gasten vanaf zestien jaar toegelaten. Ga zeker eens langs bij Juicy’s voor een gezonde en smaakvolle smoothie. Voor wie liever fit blijft of graag wat kilo’s verliest, is er een grote fitness ruimte met moderne apparatuur voorzien zoals powerplates en loopbanden. Er is zelfs een hardloopbaan en een aparte zaal waar je regelmatig kan deelnemen aan de lessen Zumba, Tae Bo en Pilates. AIDAnova heeft geen centraal pooldek, maar wel enkele zwembaden verspreid over het cruiseschip. Vooraan het schip op dek achttien kan je je uitleven in het zwembad of relaxen in een van de twee bubbelbaden.

Wijn proeven en fietsen op Lanzarote

Op ongeveer 115 kilometer van de kust van Marokko ligt het 62 kilometer lange en 21 km brede vulkanisch eiland Lanzarote. Hier ervaar je snel het vakantiegevoel. Op dit Canarisch eiland heerst het hele jaar door een mild klimaat. Rustgevende stranden wisselen elkaar af met bruisende badplaatsen, zoals Playa Blanca en Puerto del Carmen. Lanzarote werd net als Fuerteventura uitgeroepen door de UNESCO tot biosfeerreservaat. Wanneer je het nationaal park Timanfaya met zijn vele kraters, vulkaankegels en lavavelden betreedt, lijkt het alsof je omgeven bent door een maanlandschap. Je kan dit vulkanisch natuurgebied geleid per bus of per dromedaris bezoeken. In het bezoekerscentrum demonstreren gidsen dat er tegenwoordig

Zwembaden aanleg en renovatie met service na verkoop. Spa’s, bubbelbaden, sauna’s en infraroodcabines.

nog altijd vulkaanactiviteit is. Vanuit het schilderachtig dorp kan je de wijnstreek La Geria bezoeken. In dit beschermd wijngebied wordt er wijn geproduceerd van Malvasia-druiven. ‘La geria’ is een holte die gedolven is tussen de natuurlijke lagen lavakiezelstenen. De wijnranken worden in deze uitgraving beplant en omringd door een halve cirkel lavastenen. De bedoeling is om de wijnranken en druiven te beschermen tegen de wind. In Bodegas Rubicon leer je meer over het proces van wijn maken en kan je na een deskundige uitleg verschillende karakteristieke wijnen degusteren. Lanzarote is de uitgelezen bestemming voor fietsfanaten. Er zijn heel wat bedrijven die fietsen verhuren of fietsexcursies aanbieden. Een aanrader is de fietsroute van de sfeervolle hoofdstad Arrecife naar de moderne badplaats Costa Teguise. De beklimmingen op Lanzarote zijn niet zo zwaar als in Gran Canaria of Tenerife. Het enige nadeel dat je kan ondervinden, is dat er soms veel wind is.

Entertainment troef op de AIDAnova

Het ‘Beach Club’ gedeelte bestaat uit een zwembad en jacuzzi’s en fungeert overdag als solarium, maar wordt ’s avonds omgetoverd tot een discotheek. Deze zone is ’s avonds de ideale hotspot om met een cocktail in je hand te kijken naar een liveband. De bijhorende lasershow is

overweldigend. Je kan natuurlijk ook socializen in een van de vele gezellige cafeetjes of bars aan boord, waaronder de Lanaibar, de Rock

in Studio X ligt. Studio X is de eerste televisiestudio op zee. Hier worden televisieprogramma’s zoals ‘Wer wird Millionär’, ‘AIDA am Mittag’ of ‘Prime Time’ opgenomen. Het Theatrium of het centraal gelegen open theater van AIDAnova is een trekpleister omwille van het groot entertainmentaanbod. Vanop de 360° tribune kunnen de gasten van AIDAnova dans-en zangvoorstelling en andere kunstzinnige optredens aanschouwen, waaronder het Steampunk Circus of de show van het muzikale duo YELLO. De elf LED walls, de diverse lasershows en het bewegend platform tonen aan hoe geavanceerd de shows op de AIDAnova zijn. DE AIDAnova heeft voor zowel voor jongere als voor oudere mensen iets in petto. Er is plaats voor 5500 gasten op dit cruiseschip. Wegens de grote omvang van het schip en doordat elk dek uit verschillende zones bestaat, zijn de gasten telkens verspreid. Op die manier heb je nooit het gevoel dat het druk is op het schip. Eenmaal je de smaak van het cruisereizen met de AIDAnova te pakken hebt, zal je er nooit genoeg van hebben. Een cruise met AIDAnova is m.a.w. een topbelevenis.

Box Bar, the Cube of Café Mare. In de wijnbar Vinothek kan je wijnen uit diverse wijngebieden degusteren. Een van de populairste plekjes op de AIDAnova is de Art Bar, die vlakbij de Art Galley

Je vindt meer informatie over AIDAnova via www.aida.nl

Tekst en foto’s: Bert Coppens

THE BEATLES: ÉÉN VAN DE INVLOEDRIJKSTE BANDS IN DE GESCHIEDENIS VAN DE POPMUZIEK

liefde, geluk en vrijheid.

The Beatles zijn met 600 miljoen verkochte albums wereldwijd de meest succesvolle muziekgroep allertijden. De Engelse rock-en popgroep wordt gevolgd door Elvis Presley (500 miljoen verkochte albums), Michael Jackson (400 miljoen verkochte albums), Madonna (300 miljoen verkochte albums) en Elton John (300 miljoen verkochte albums). De wereldberoemde band, bestaande uit John

Lennon, Paul McCartney, George Harrison en Ringo Starr heeft een belangrijke bijdrage geleverd aan de muziek, film, literatuur, kunst en mode en had een voortdurende impact op de populaire cultuur en levensstijl van meerdere generaties. Het viertal uit Liverpool maakte in de jaren zestig tal van songs, waarmee ze de ene na de andere hit scoorden. Hun muziek weerspiegelt een boodschap van

John Lennon ontmoette Paul McCartney op 6 juli 1957 op een festival in Woolton, een buitenwijk in Liverpool. Paul maakte dankzij zijn beheersing van de akoestische gitaar indruk op John. Hij werd uitgenodigd om deel uit te maken van John’s muziekgroep ‘The Quarrymen’. John Lennon vond aanvankelijk George Harrison (die op dat moment veertien jaar was) té jong om tot de groep toe te treden, maar hij kon zich uiteindelijk toch bij de groep vervoegen in februari 1958. In 1959 speelde deze band regelmatig in The Casbah Club in West Derby, een welvarende buitenwijk van Liverpool. Ze werden vergezeld door de basgitarist Stuart Sutcliffe en de drummer Pete Best, wiens moeder de eigenares van The Casbah Club was. In 1960 stelde Stuart Sutcliffe voor om de bandnaam te wijzigen naar ‘Beatals’. Vooraleer ze tot de definitieve bandnaam ‘The Beatles’ kwamen, heette de muziekgroep ‘The Silver Beetles’. De naam ‘The Beatles’ was een samenstelling van de woorden ‘beat’ en ‘beetles’, wat kevers betekent. De bandnaam was een eerbetoon aan the Crickets (de kevers), de insectoïde naam van de begeleidingsband van Buddy Holly. The Beatles waren in hun beginperiode een skiffleen beatband. Ze werden aanvankelijk vooral beïnvloed door de Amerikaans rock-‘n-roll uit de jaren vijftig. Ze lieten zich inspireren door Buddy Holly, Little Richard, Chuck Berry, Carl Perkins, Elvis Presley en andere artiesten uit de jaren ’40, ’50 en begin jaren ’60. Vanaf midden de jaren zestig integreerden ze etnische muziekinvloeden uit India in hun muziek en experimenteerden ze volop met psychedelische composities. Elk lid van the Beatles was charismatisch en uitermate getalenteerd. Ze inspireerden elkaar vanaf het begin. Paul McCartney had een uitstekende muzikale achtergrond, aangezien hij tijdens zijn jeugdjaren klassieke piano en gitaar gestudeerd had. Hij maakte doorheen de jaren vorderingen als zanger, multi-instrumentalist en singer-songwriter. Hij schreef meer nummers voor the Beatles dan de andere bandleden. Zijn songs ‘Yesterday’, ‘Eleanor rigby’, ‘Let it be’, ‘Blackbird’ en ‘When I’m sixty-four’ zijn uitgegroeid tot ware klassiekers. De popmusicus en vredesactivist John Lennon experimenteerde met psychedelische poëzie en kunst. De creatieve muzikant schreef onder andere ‘Strawberry

Perfecte opvolging van alle administratieve taken. Garantie voor kwaliteit en flexibiliteit !!!

fields’, ‘Revolution’, ‘Come together’, ‘Girl’ en tal van andere hits van the Beatles. Hij vergeleek de populariteit van the Beatles met die van Jezus Christus. Hij moest zich hiervoor verschillende malen verontschuldigen in de pers en op de televisie. George Harrison was de leadgitarist bij de legendarische popband. Hij had sitarlessen gevolgd bij de wereldbekende Indiase sitarvirtuoos Ravi Shankar (1920-2012). George Harrison schreef onder andere ‘I me mine’, ‘Taxman’ en ‘Something’. Ringo Starr zong de lead vocals op ‘Yellow submarine’ van het album ‘Revolver’ en ‘With a little help from my friends’ op de lp ‘Sgt. Pepper’s lonely hearts club band’. Naast getalenteerde drummer speelde hij ook mee in films, waaronder ‘The last waltz’ (1978) en ‘The kids are alright’ (1978). Hij schreef in de beginperiode van the Beatles zelden songs voor deze iconische popband, maar voor ‘The White Album’ (1968) en ‘Abbey Road’ (1969) maakte hij ‘Don’t pass me by’ en ‘Octopus’s garden’.

Op tournee naar Hamburg

Op 16 augustus 1960 gingen The Beatles op tournee naar Hamburg. Hun allereerste concert in Hamburg vond plaats in de muziekclub de Indra. De optredens in deze Duitse stad konden wegens hun amateurisme op weinig bijval rekenen. The Beatles hadden toen geen act en bovendien ontbrak elke entertainmentwaarde. Tijdens een optreden in Hamburg maakten the Beatles kennis met Ringo Starr, die drumde bij Rory Storm and the Hurricanes. Op dat moment was Pete Best nog drummer bij the Beatles. De muziekgroep maakte in Hamburg z’n allereerste studiowerk als begeleidingsband voor de Britse pop-en rockgitarist Tony Sheridan. ‘My Bonnie’ en ‘The Saints’ waren twee nummers die op dat moment als singles opgenomen werden. The Beatles werden niet op de hoes van het album vermeld, maar stonden enkel op het etiket onder de naam ‘The Beat Brothers’. De band verliet in december 1960 Hamburg, maar keerde in maart 1961 terug om op te treden in The Top Ten Club in de wijk St. Pauli aan de Reeperbahn 136. In juli van datzelfde jaar verliet Stuart Sutcliffe the Beatles om in Duitsland studies aan te vatten. Hij overleed in april 1962 op 21-jarige leeftijd aan een hersenbloeding in een ziekenhuis in Hamburg.

Kennismaking met hun manager Brian Epstein

The Beatles concerteerden van februari 1961 tot augustus 1963 regelmatig in The Cavern Club in Mathew Street 10 in Liverpool. Hun eerste show bracht hen vijf pond op, maar dit liep in 1963 op tot driehonderd pond per concert. Ze gaven in tweeënhalf jaar tijd maar liefst 262 optredens in deze muziekclub. Het was op deze locatie dat the Beatles populair begonnen te worden. John Lennon, Paul McCartney, George Harrison en Pete Best werden in november 1961 in deze club voor de eerste maal opgemerkt door Brian Epstein, die hen voorstelde om hun manager te worden. The Beatles stemden in december 1961 in met dit voorstel, waarna Brian Epstein er alles aan deed om voor hen een contract in de wacht

te slepen. Op 24 januari 1962 tekende de groep een vijfjarig managementcontract in de woning van de toenmalige drummer Pete Best. Brian Epstein zette zelf zijn handtekening niet onder het contract, zodat de muzikanten de keuzevrijheid hadden om op gelijk welk ogenblik deze overéénkomst te beëindigen. Brian Epstein was in hun beginjaren de stuwende kracht achter het succes van the Beatles. Hij veranderde hun vroege imago in goede zin door hen onder andere maatpakken, stropdassen en klassieke schoenen te laten dragen. Door aan hun imago te werken, werden the Beatles beter geaccepteerd door de conservatieve media. Na afgewezen te zijn door Decca Records tekenden the Beatles op 6 juni 1962 na een auditie bij producer George Martin in de studio’s van Abbey Road een platencontract bij Parlophone. The Beatles namen die dag verschillende nummers op, waaronder een eerste versie van ‘Love me do’. De producer George Martin was positief over de opnames, maar vond de kwaliteit van het drumwerk van Pete Best onvoldoende. Op vraag van de overige Beatles John Lennon, Paul McCartney en George Harrison werd Pete Best op 16 augustus 1962 ontslagen door hun manager Brian Epstein. Hij werd vervangen door Ringo Starr, die de vierde

Beatle werd. Ringo Starr deed het drumwerk op de tweede versie van ‘Love me do’, maar George Martin was ook hierover niet zo laaiend enthousiast, waardoor de derde versie van deze song met Andy White als sessiedrummer verkozen werd om als single uitgebracht te worden. ‘Love me do’ verscheen op het debuutalbum van the Beatles ‘Please, please me’. Het nummer haalde slechts de zeventiende plek in de hitparade in de UK, maar zorgde niettemin voor de nationale doorbraak van the Beatles. ‘Love me do’ bereikte wel de top van de Amerikaanse charts.

Een wereldwijde Beatlemania

In 1963 werd Londen de nieuwe thuishaven van the Beatles. Op 11 februari 1963 nam de groep in slechts één dag het album ‘Please, please me’ op. In mei en juni van datzelfde jaar ging de band op tournee met Roy Orbison en Gerry & the Pacemakers. In september 1963 werd hun single ‘She loves you’ een monsterhit. Dit wereldberoemde nummer werd door Paul McCartney en John Lennon geschreven in een hotel na een optreden in de Majestic Ballroom in Newcastle. Hun concert in het London Palladium in oktober 1963 maakte de band beroemd in Groot-Brittanië en veroorzaakte een ware Beatlema-

nia. Overal waar het viertal kwam, werden ze opgewacht door gillende fans. Wanneer de band na een korte concertreeks arriveerde in London Heathrow werden ze door honderden fans verwelkomd in de gietende regen. Bij een optreden in Plymouth moest de politie zelfs waterkanonnen gebruiken om de massa te bedaren. Om hun populariteit verder op te krikken, verschenen the Beatles in verschillende films, waaronder de zwart-wit komedie ‘A hard day’s night’ (1964) en ‘Help!’ (1965). Deze twee films werden geregisseerd door de Amerikaan Richard Lester. Later maakten ze ook nog de surrealistische televisiefim ‘The Magical Mystery Tour’, de animatiefilm ‘Yellow Submarine’ (1968) en de documentaire

‘Let it be’ (1970). In 1964 bereikte de populariteit van the Beatles wereldwijd ongekende hoogtes. Ze oogstten succes in de Verenigde Staten, Australië, Europa en Azië. De band gaf op 9 februari 1964 hun eerste live optreden op de Amerikaanse televisie voor 74 miljoen kijkers tijdens The Ed Sullivan Show. Twee maanden later nam het viertal de eerste vijf plaatsen in van de Billboard Top 100, een unicum in de geschiedenis van de popmuziek. In navolging van ‘Please, please me’ en ‘With the Beatles’ bracht de razend populaire muziekgroep in augustus 1964 zijn derde album ‘A hard day’s night’ uit. Deze plaat wordt beschouwd als het beste vroege album van het viertal. Dit album bevat enkel producties van Paul McCartney en John Lennon en telt voor het eerst geen enkele cover. De bekendste nummers op dit album zijn ‘Can’t buy me love’ en ‘A hard day’s night’. De herkenbare sound van George Harrisons twaalfsnarige Rickenbacher-gitaar en de harmonieuze samenzang van de verschillende refreinen bepaalden mee het succes van deze plaat. Dit album sleepte in 1964 twee Grammy’s in de wacht, namelijk ‘Best performance by a vocal group’ en ‘Best new artist’. Op het volgende album ‘Beatles for sale’ prijkten zes covers, waaronder ‘Rock and Roll Music’ van Chuck Berry en ‘Everybody’s trying to be my baby’ van Carl Perkins.

Baanbrekende albums vanaf midden de jaren zestig

In 1965 releaseden The Fab Four twee succesvolle albums: ‘Help!’ en ‘Rubber soul’. In het nummer ‘Help!’ van het gelijknamig album en film worstelt John Lennon met een depressie, maar niettemin wordt deze song op een vrolijke manier gebracht. Dit nummer haalde in heel wat landen de eerste plaats. Een ander wereldberoemd lied op ‘Help!’ is ‘Yesterday’. Paul McCartney bedacht de dromerige en zachte melodie van deze wondermooie ballad in zijn slaap. ‘Rubber soul’ wordt vaak beschreven als het album waarop de ‘mop tops’ (verwijzend naar hun kapsel) volwassen werden. ‘Rubber soul’ is een overgangsplaat tussen de beginperiode van de band en de periode waarin the Beatles innovatieve muziek maakten. De song ‘Michelle’ haalde in 1966 een Grammy voor ‘Song of the year’. Andere toppers op deze plaat zijn ‘In my life’, ‘Drive my car’ en ‘Norwegian wood (this bird has flown)’. Op dit laatstgenoemde nummer weegalmen de klanken van een

sitar, een snaarinstrument uit Noord-India. Op het album ‘Revolver’ boekte de band muzikaal gezien progressie en werd er volop geëxperimenteerd. De door Paul McCartney geschreven song ‘Eleanor rigby’ kwam in 1966 uit als single met een dubbele A-kant. De andere A-kant van die single was ‘Yellow submarine’. Op ‘Eleanor rigby’ worden the Beatles begeleid door een strijkersensemble. Dit nummer gaat over de éénzaamheid van een bejaarde vrouw. Tijdens de Revolver-sessies werd de single ‘Paperback writer’ opgenomen in de Abbey Road Studios, maar dit nummer verscheen niet op dit album. Na de release van ‘Revolver’ vatten the Beatles

hun laatste tournee aan, zodat ze zich nadien ten volle konden concentreren op hun studiowerk. In 1967 verscheen de grensverleggende elpee ‘Sgt. Pepper’s lonely hearts club band’. Dit wordt beschouwd als een muzikaal hoogtepunt in de carrière van the Beatles, aangezien dit één van de meest invloedrijke albums allertijden is. Op deze plaat staan verschillende klassiekers, waaronder ‘A day in the life’, ‘With a little help from my friends’, ‘When I’m sixty-four’ en ‘Lucy in the sky with diamonds’. Verschillende bronnen beweren dat de initialen van de woorden ‘Lucy, Sky, Diamonds’ een verwijzing naar de drug lsd zijn, terwijl John Lennon en de producer George Martin dit altijd ontkend hebben. Volgens John Lennon had zijn driejarige zoon Julian in 1966 een tekening getoond, waarna hij het volgende zei: ‘That’s Lucy in the sky with diamonds’. De naam Lucy verwijst volgens John Lennon naar

een meisje dat op dat moment in de klas van Julian zat. Op 25 juni 1967 werkte de legendarische band mee aan ‘Our world’. Er keken naar schatting 400 miljoen mensen naar deze allereerste wereldwijde satellietuitzending op televisie. Tijdens deze show werden de opnames van hun nieuwe single ‘All you need is love’ live uitgezonden op televisie. Twee maanden later stierf Brian Epstein, de creatieve manager van the Beatles. John Lennon zei dat zijn overlijden het begin van het einde van the Beatles was. John Lennon ontmoette in 1967 de Japanse kunstenares Yoko Ono, met wie hij later in het huwelijksbootje trad. Het koppel werd het gezicht van de hippiebeweging. Het pasgetrouwde stel John Lennon en Yoko Ono bleef in 1969 gedurende zeven dagen in een bed van een Amsterdams hotel als vreedzaam protest tegen de Viëtnamoorlog. The Beatles besloten na het overlijden van hun manager Brian Epstein in 1967 om de touwtjes zelf in handen te nemen. In december 1967 bracht het viertal de televisiefilm en het bijhorend album ‘Magical mystery tour’ uit. De film werd geen succes, omdat hij uitgezonden werd in zwart-wit (terwijl kleur op dat moment reeds de norm was). Ook op dit album staan tal van topnummers, waaronder ‘Strawberry fields forever’, ‘Hello, goodbye’, ‘Penny lane’, ‘All you need is love’ en ‘I am the walrus’. Op het avantgardistische nummer ‘I am the walrus’ versmelten drie afzonderlijke songs waaraan John Lennon op dat moment aan het werken was. Het woord walrus in deze song verwijst naar het gedicht ‘The walrus and the carpenter’ van de Engelse poëet, kinderboekenschrijver en wiskundige Lewis Carroll (1832-1898). De titel van het psychedelische liedje ‘Strawberry fields forever’ refereert naar Strawberry Field, een kindertehuis in Woolton van de evangelistische kerkgenootschap Leger des Heils. John Lennon hield tal van jeugdherinneringen aan deze plek over, want hij vertoefde vaak in de tuin van Strawberry Field. Om een dromerige sfeer tot stand te brengen, werd in dit lied gebruik gemaakt van een orgel, sitar en cello. ‘Strawberry fields forever’ is één van de onbetwistbare meesterwerken van the Beatles. Deze song werd voor het eerst uitge-

originals in lifestyle & interiors

A time to celebrate, a time for conversation, a time for happiness, this is FEAST

Yotam Ottolenghi is chef-kok van zes deli’s en restaurants in Londen en is de auteur van acht bestverkochte kookboeken. Naast verschillende prijzen won Yotam twee James Beard awards in de VS en de UK National Book Award.

Zijn toewijding aan het promoten van groenten, evenals ingrediënten die ooit als exotisch werden gezien heeft geleid tot wat sommigen ‘het Ottolenghi-effect’ noemen. Dit is een afkorting voor het creëren van een maaltijd vol kleur, smaak en overvloed en zonneschijn en daar hoort een perfect matching tableware bij, een prachtig kleurrijk aanbod van een klein kopje tot een groot serveerplateau, echt ‘gepast’ op elk moment van de dag en voor elke gelegenheid.

Ontdek de wereld van Ottolenghi tableware bij Country House Oostrozebeke & Concept 24 Kortrijk.

Voor de inrichting van een strak landelijk interieur met comfortabele zitmeubelen, onderhoudsvriendelijke tapijten, houten eettafels met stoelen van diverse meubelmerken, raamaankleding, schilderwerken… of enkele items (van Belgische designers) of geschenken voor een interieur met karakter, welkom bij Country House.

Mira en haar team begeleiden je tot een persoonlijk interieur. Tot binnenkort!

Ken je onze Conceptstore: Home & Fashion Concept 24 te Kortrijk al?

COUNTRY HOUSE - OOSTROZEBEKE

TOTAALONTWERP VAN A TOT Z

Hoogstraat 5, Oostrozebeke

Open: elke zaterdag van 14 tot 18 uur

Eerste zondag van de maand van 14 tot 18 uur www.country-house.be | T 0473 29 09 89 country-house@skynet.be

HOME CONCEPT FASHION

KORTRIJK

Onze webshop is altijd open: www.country-house.be/shop

24

Country House - Kortrijk

Voorstraat 24, Kortrijk

Open: dinsdag tot zaterdag van 10 tot 18 uur

Welkom in ons oude herenhuis te Oostrozebeke voor een cadeau(tje), interieuraankleding & totaalontwerp

bracht op een single samen met ‘Penny lane’. Dit laatstgenoemde lied haalde in heel wat landen de hoogste regionen van de hitparade. De titel verwijst naar een straat in Liverpool, de stad waar the Beatles opgroeiden. In januari 1968 richtten the Beatles het multi-armed multimediabedrijf Apple Corps Limited op. Dit bedrijf had onder andere een kledij-en filmafdeling, maar de belangrijkste divisie was de platenmaatschappij Apple Records. Het Apple label bracht als eerste single ‘Hey Jude’ uit, maar had ook artiesten zoals James Taylor, Billy Preston, Jackie Lomax, en Mary Hopkin onder zijn hoede. De kledijafdeling van Apple Corps was na verloop van tijd verlieslatend, terwijl de filmdivisie mede dankzij de film ‘Yellow Submarine’ (1968) winst boekte. De meer dan zeven minuten lange song ‘Hey Jude’ is één van de succesvolste singles van de legendarische popband. In dit nummer neemt Paul McCartney aan de piano de zang voor zijn rekening. Paul McCartney schreef deze song, omdat hij John Lennon’s zoon Julian wilde troosten nadat zijn ouders John en Cyntia van elkaar scheidden.

De split van the Beatles

Op het dubbelalbum ‘the Beatles’, beter bekend als ‘the White album’ (1968), komt the Fab Four mede door de waaier aan muziekstijlen (waaronder rock, country en ska) origineel uit de hoek. Er wordt vaak aangegeven dat dit het favoriete album van de iconische band is. De minimalistische witte albumhoes werd ontworpen door de popartkunstenaar Richard Hamilton. Deze dubbelaar bevat verschillende juweeltjes, waaronder ‘Back in the U.S.S.R.’, ‘Happiness is a warm gun’, ‘While my guitar gently weeps’, ‘Blackbird’ en ‘Ob-la-di, Ob-la-da’. Bij het schrijven van ‘While my guitar gently weeps’ liet George Harrison zich inspireren door ‘I Ching’ of het ‘Boek der Veranderingen’, een klassiek werk uit het oude China. De gitaarsolo op het einde van deze mooie song wordt gespeeld door Eric Clapton. Voor ‘Blackbird’ haalde Paul McCartney zijn muzikale inspiratie bij ‘Bourréee in E Mineur’ van Johann Sebastian Bach, terwijl de tekst refereert naar de rassendiscriminatie en de strijd om gelijke rechten die op het einde van de jaren zestig een climax kende. Het meest opvallende nummer op dit album is ongetwijfeld ‘Revolution 9’, een minutenlange bevreemdende geluidscollage. Ten tijde van de opnames van ‘the White Album’ waren er reeds spanningen binnen de groep. Yoko One was overal waar John Lennon zich bevond, zelfs tijdens studio opnames. Dit verstoorde de samenhang binnen de band, waardoor de opnames heel vaak individueel plaatsvonden. Op den duur waren the Beatles meer solo artiesten dan een muziekband. Door de vele ruzies deed Ringo Starr zelfs eventjes een stap opzij. Ondanks de interne strubbelingen bleef the Fab Four kwaliteitsvolle muziek maken. In januari 1969 startten the Beatles met het Get Back-project. De bedoeling was dat er een single en een album zou komen, maar ook dat de band terug op tournee zou gaan en dat er daarvan een film zou komen. Dit project liep af op een sisser, want the Fab Four ging niet meer

op tournee. In plaats daarvan gaf the Fab Four een onaangekondigd concert op het dak van het Apple-kantoor te Londen. Na enkele nummers legde de politie dit optreden stil. Er kwam geen lp, maar enkel de single ‘Get back’ werd uitgebracht. In november 2021 verscheen de driedelige documentairereeks ‘The Beatles: Get Back’. Deze zes uur durende documentaire is geregisseerd door Peter Jackson en werd aangekondigd op 30 januari 2019, de vijftigste verjaardag van het memorabele rooftop concert van the Beatles. In deze film krijg je een intrigerend beeld van de laatste dagen van de legendarische band. In september 1969 brachten the Beatles ‘Abbey Road’ op de markt. Dit is het laatste album dat the Fab Four opnam, alhoewel de later uitgebrachte plaat ‘Let it

be’ eerder tot stand kwam. ‘Abbey Road’ verwijst naar de straat waar de Abbey Road Studios gelegen zijn. Op de legendarische albumhoes zie je the Beatles op het zebrapad weg van

de Abbey Road Studios lopen. Deze beroemde foto werd op 8 augustus 1969 genomen door de Schotse fotograaf Iain MacMillan. Dit is één van de meest iconische beelden uit de muziekgeschiedenis. Heel wat mensen nemen vandaag nog altijd een foto op het zebrapad in Abbey Road in Liverpool waar the Beatles destijds liepen. Ondanks de meningsverschillen slaagden the Beatles erin om met ‘Abbey Road’ een wondermooie plaat af te leveren. ‘Abbey Road’ bevat enkele van hun mooiste nummers uit hun oeuvre, waaronder ‘Here comes the sun’ en ‘Come together’. Na de release van ‘Abbey Road’ liepen de spanningen binnen de groep nog verder op. The Beatles brachten in maart 1970 nog hun allerlaatste album ‘Let it be’ uit, maar daarna werd de band definitief ontbonden. De vier bandleden begonnen elk aan hun solocarrière. Paul McCartney richtte in 1971 samen met zijn vrouw Linda McCartney, Denny Laine en Denny Seiwell de band Wings op. Paul McCartney scoorde met Wings tal van hits en was vooral ten tijde van ‘Band on the run’ heel succesvol. De singer-songwriter, gitarist, multi-instrumentalist, schrijver en activist John Lennon concentreert zich net als Paul McCartney na de split van the Beatles op zijn solocarrière. Hij richtte samen met zijn vrouw de ‘Plastic Ono Band’ op. In 1971 componeerde hij de pacifistische hymne ‘Imagine’. Deze song staat op het gelijknamig album, dat zijn grootste commercieel succes als solo artiest werd. John Lennon werd op 8 december 1980 vermoord aan het Dakotagebouw in New York door de psychotische fanaat

en stalker Mark David Chapman. De stille Beatle George Harrison bracht na zijn Beatles-periode verschillende soloplaten uit, waaronder ‘Living in the material world’, ‘Dark horse’ en ‘Somewhere in England’. Hij stierf op 29 november 2001 aan de gevolgen van keelkanker. Na de split

van the Beatles maakte drummer Ringo Starr twee platen, namelijk ‘Sentimental journey’ en ‘Beaucoups of blues’. Nadien volgden nog tal van andere albums, waarvan zijn meest recente ‘What’s my name?’ (2019) is. Sinds 1989 toert hij met zijn ‘All-Stars Band’. In 1994 kwamen drie overgebleven leden bij elkaar en produceerden Lennons voordien onbekende nummer ‘Free as a Bird’. Deze song werd door Yoko Ono op een bandopname bewaard die door John Lennon in 1977 gemaakt werd. Het lied werd opnieuw gearrangeerd en gemixt met de stemmen van de drie overgebleven leden (Paul McCartney, Ringo Starr en George Harrison).

DE GLOIRE 20 JAAR KLEUR

elke zaterdag en zondag van 14u tot 18u of op afspraak

stormestraat 120 - 8790 waregem

robert orlentpromenade 27 - 8620 nieuwpoort

strandlaan 336 - 8670 sint-idesbald

elke zondag van 14u tot 18u of op afspraak

zeedijk-knokke 635 - 8300 knokke-heist

0495 50 89 27 - colcon@skynet.be - www.denisdegloire.be

Tekst: Bert Coppens / foto’s: universal music belgium

Het boek ‘Paul McCartney. De lyrics’ van Paul McCartney en Paul Muldoon is uitgegeven bij Unieboek/ Het Spectrum, telt 960 pagina’s en kost 89,99 euro.

Het boek ‘The Beatles: hier, daar en overal’ van Craig Brown is uitgegeven bij Xander Uitgevers B.V., telt 622 pagina’s en kost 29,99 euro.

WELKOM IN B&B NOSTROMO IN FUNTANA (ISTRIË, KROATIË)

LOGEREN BIJ BELGEN IN KROATIË BIJ FAMILIE VANBRABANT

Bed & Breakfast Nostromo is gelegen in Funtana op wandelafstand van de zee. Funtana is een vissersdorpje langs de Adriatische Westkust van het Istrische schiereiland tussen het populaire Porecˇ en het pittoreske Rovinj.

Het stenen huis heeft binnenin een grondige renovatie ondergaan en beschikt over 7 kamers met badkamer, keuken en gemeenschappelijke bar/eetruimte waar ook een Belgisch biertje kan genuttigd worden. Ontbijten kan natuurlijk ook buiten op een van de terrassen.

The Green Room (familiekamer met stapelbed), the Blue, Red & Black Room bevinden zich op de bovenverdieping met elk hun eigen badkamer met hoogwaardige sanitaire toestellen. Beneden heb je The Orange Room (geschikt voor minder mobiele gasten) en Purple Room. In de tuin heb je de Yellow Room.

Funtana of Fontana (vroeger gekend om zijn waterbronnen) is gelegen langs het 1,5 km lange wandelpad direct aan zee. Het achterland is begroeid met talrijke wijngaarden & olijfbomen. B&B Nostromo ligt op een van de vele mountainbikeroutes en er zijn tal van mooie glooiende wegen langs de kustlijn voor de wielerliefhebbers. Je kan er ook golf spelen, paardrijden, windsurfen, duiken, waterskiën, tennissen, skydiving, ...

Ook wandelaars, zeilers, cultuurliefhebbers, bourgondiërs… Iedereen komt hier aan zijn trekken!

Zeker even culinair genieten in de talrijke Konoba’s (typische Kroatische restaurants): de Istrische wijnen, de met truffel bereide gerechten, Istrische dubbelgerookte prsˇut (ham), oesters, ...

Cerlenki 7 I 52452 Funtana I Istrië (Kroatië) +32 (0)473 93 43 00 I info@bb-nostromo.com

inlichtingen, tarieven en boekingen: www.bb-nostromo.com

MET VIER IN BED 2016 wINNAAR

ONTDEK DE CHARMANTE STAD LE MANS

Le Mans is sinds 1790 de hoofdstad van het departement Sarthe. Deze bekoorlijke stad in Noordwest-Frankrijk situeert zich in de regio Pays de la Loire aan de rivier de Sarthe. Le Mans is hoofdzakelijk gekend omwille van de jaarlijkse 24-uurs race, maar de stad heeft daarnaast tal van geschiedkundige en culturele bezienswaardigheden die bijdragen tot de charme van deze plek.

Le Mans bevindt zich op ongeveer tweehonderd kilometer ten zuidwesten van Parijs en is gemakkelijk te bereiken met de wagen of de trein. De stad werd ongeveer vierduizend jaar voor Christus opgericht op een heuvel. In 57 voor Christus werd het Keltische Vindunum (= de toenmalige benaming van Le Mans) ingepalmd door de Romeinen. Le Mans werd reeds vermeld in de (Commentarii) de Bello Gallico, een werk van de Romeinse generaal, politicus en strateeg Julius Caesar (100 tot 44 voor Christus) dat handelt over zijn verovering van Gallië. In Le Vieux Mans werden er opgravingen gedaan, die een bewijs leveren dat de Romeinen hier vroeger aanwezig waren. Ten tijde van de Gallo-Romeinen noemde Le Mans ‘Subdunum’, wat ‘op de heuvel’ betekent. Later kreeg de stad de benamingen Civitas Cenomanensis en Celmans, maar uiteindelijk kreeg de stad vanaf de Middeleeuwen zijn definitieve naam.

Gallo-Romeinse stadsomwalling: kandidaat Unesco erfgoed

De Gallo-Romeinse stadsomwalling dateert van het einde van de derde eeuw en bood in de loop der jaren weerstand tegen de aanvallen van de Franken, Noormannen en Bretoenen. Deze indrukwekkende stadsmuur is voor het grootste deel overeind gebleven en is kandidaat om

Unesco Werelderfgoed te worden. De twintig meter hoge stadsomwalling bevat elf torens, waarvan de achthoekige toren van de Pans-deGorron het meest opvalt. De rode gloed die deze stadsmuur uitstraalt, heeft ervoor gezorgd dat Le Mans de bijnaam ‘rode stad’ gekregen heeft. Gedurende de middeleeuwen liet Saint-Julien verschillende kerken construeren. Rond de eerste kathedraal barstte een middeleeuwse stad uit zijn voegen. Op 17 juni 1128 huwde Mathilde, de dochter van Hendrik I van Engeland, met Godfried V (graaf van Anjou) in de kathedraal van Le Mans. Godfried V (1113-1151) werd ook Plantagenet genoemd, omdat hij regelmatig een takje genst of ginster (in het Latijn: ‘planta genista’) op zijn hoed droeg. Godfried V droeg ertoe bij dat zijn zoon Hendrik II koning van Engeland en hertog van Normandië kon worden. De dynastie die van 1154 tot 1485 het koninkrijk Engeland bestuurde, heette het Huis Plantagenet (een verwijzing naar de bijnaam van Godfried V).

Herbeleef de geschiedenis van de voormalige cisterciënzerabdij van l’Epau Richard Leeuwenhart, de kleinzoon van Godfried V van Ajou en Mathilde van Engeland, was getrouwd met Berengaria van Navarra. Na het overlijden van haar man stichtte zij in 1229 de cisterciënzerabdij van La Piéte-Dieu de l’Epau. De constructie van deze voormalige abdij in de gemeente Yvré-l’Evêque was een werk van lange adem, want de hoofdgebouwen waren pas in 1280 afgewerkt. Het voortbestaan van deze abdij op de linkeroever van de rivier de Huisne kwam tijdens de Honderdjarige Oorlog tussen Engeland en Frankrijk onder druk te staan. Nadat de monniken de abdij verlaten hadden, staken de inwoners van Le Mans de abdij in brand uit vrees dat de Engelse soldaten de abdij zouden gebruiken als uitvalsbasis om de stad in te palmen. Tussen 1400 en 1444 werd de abdij compleet gerestaureerd. Tijdens de Franse Revolutie werd het bouwwerk doorverkocht aan

de industrie als opslag-en werkplaats. De abdij kwam in 1958 in handen van het departement Sarthe die het complex in zijn oorspronkelijke glorie van de dertiende eeuw liet renoveren. De abdij van l’Epau is tegenwoordig opengesteld voor het publiek. Tijdens een rondleiding krijg je alle mooie delen van deze prachtige abdij te zien, waaronder de abdijkerk, de prachtige kapittelzaal met het liggend graf van koningin Berengaria van Navarra, de slaapzaal met zijn houten gewelf, de sacristie, het scriptorium en de rustgevende kloostertuin. In de maand mei vindt hier een klassiek muziekfestival met op het programma recitals, symfonische muziek en kamermuziek.

Kuier rond in de Cité Plantagenêt

Le Mans bestaat uit een oud en een modern stadsgedeelte. Het oude centrum van Le Mans beslaat zo’n negen hectares en wordt ook le Vieux Mans of La Cité Plantagenêt genoemd. Wanneer je rondstruint in de pittoreske kasseistraten, kan je heel wat prachtige bouwwerken uit diverse tijdperken aanschouwen waaronder vakwerkhuizen uit de veertiende eeuw en herenhuizen uit de renaissance. Belangrijke eyecatchers in de Cité Plantagenêt zijn La Maison des Deux Amis, het huis van Adam en Eva, het museum van koningin Bérengère en het huis van Paul Scarron (1610-1650). De laatsgenoemde was een

Franse toneelschrijver en dichter van burleske poëzie. Het museum van La Reine Bérengère is ondergebracht in drie mooie vakwerkhuizen. Je kan hier een permanente expositie bezoeken, die zich toespitst op de lokale geschiedenis en de volkskunst van de stad Le Mans en het departement Sarthe. Er zijn hier meubelen, schilderijen, voorwerpen uit keramiek en tekeningen uit de achttiende, negentiende en vroeg twintigste eeuw ondergebracht. Het historische hart van Le Mans deed in het verleden dikwijls dienst als filmset. De Franse filmregisseur en scenarioschrijver Jean-Paul Rappeneau draaide hier in 1990 de Franse film ‘Cyrano de Bergerac’ met Gérard Depardieu in de titelrol. Ook de film ‘The man in the iron mask’ met Leonardo Di Caprio (1997) werd hier opgenomen. Het pronkstuk in de Cité Plantagenêt is ongetwijfeld de Cathédrale Saint-Julien du Mans. Dit imposant bouwwerk is zowel van binnen als van buiten een architecturaal meesterwerk. Deze schitterende kathedraal bevat een romaans schip, een gotisch koor uit de dertiende eeuw en een zuidelijke poort die dateert uit de twaalfde eeuw. Dit indrukwekkende religieuze complex werd opgetrokken tussen de elfde en de vijftiende eeuw in een fusie roussard steen, kalksteen en glas. De kathedraal is met zijn 134 meter lengte en een grondoppervlakte van vijfduizend vierkante meter één van de grootste religieuze bouwwerken in Frankrijk. Let bij je bezoek aan deze kathedraal zeker op het beroemde glas-in-loodraam uit de twaalfde

eeuw en de bijzondere veertiende eeuwse muurschildering op het gewelf van de Heilige Maagd kapel. Deze muurschildering toont een hemels concert van 47 muzikale engelen. Op de hoek van de toegangspoort van de kathedraal prijkt le Menhir de la Pierre au Lait. Wanneer je over deze menhir uit roze graniet wrijft, mag je een wens doen. Vlakbij de kathedraal vind je op de Place des Jacobins ‘Le Théatre du Mans’. Dit theater bevindt zich op de plek waar de restanten van een gallo-romeins theater gevonden werden. Het Museum van Tessé is gehuisvest in het voormalig bisschoppelijk paleis uit de negentiende eeuw. In dit kunstmuseum wordt er een collectie Franse, Italiaanse, Vlaamse en Nederlandse schilderijen tentoongesteld. Het juweeltje van dit museum is de ‘Plantagenêt email’, een koperen geglazuurde plaat uit de twaalfde eeuw. De ondergrondse ruimte van dit museum is volledig gewijd aan het faraonische Egypte (2575 tot 1085 voor Christus). Je vindt hier imitaties van de graven van koningin Nefertari en Sennefer, burgemees-

ter van Thebe en opzichter van de tuinen van Amon. Wanneer je tijdens de maanden juli of augustus in Le Mans bent, ga dan zeker eens naar ‘la Nuit des Chimères’. Dit is een fenomenaal geluids-en lichtspektakel waarin het erfgoed van Le Vieux Mans de hoofdrol speelt.

Bezoek het circuit van Le Mans

De 24 uur van Le Mans behoort samen met de Indianopolis 500 en de Grand Prix van Monaco tot de belangrijkste autoraces ter wereld. De 24 uur van Le Mans is sinds zijn ontstaan in 1923 geëvolueerd tot een wereldberoemd evenement in de autosport. In de beginperiode werd deze autorace gereden op de publieke wegen rond Le Mans. De oorspronkelijke bedoeling was dat de

race één maal om de drie jaar zou plaatsvinden, maar sedert 1928 is dit een jaarlijks evenement geworden. De populaire autorace werd tot 1970 altijd gestart met de befaamde Le Mans-start. De deelnemers moesten na het startsignaal naar de overkant van de baan rennen waar hun auto’s schuin geparkeerd stonden. Daarna konden ze aan de race beginnen. Deze startmethode werd omwille van veiligheidsredenen afgeschaft. De 24 uur van Le Mans wordt elk jaar in juni gereden op het 13,626 km lange Circuit de la Sarthe (genoemd naar de rivier de Sarthe). Het complete circuit is bijna twee keer zo lang als het circuit van Spa-Francorchamps (6,9 km). Het is de bedoeling dat de racers gedurende de wedstrijd in een tijdspanne van 24 uren zo veel mogelijk rondes op het circuit rijden. Dit sportieve spektakel trekt jaarlijks meer dan 250.000 toeschouwers, waaronder 2500 journalisten van verschillende nationaliteiten. Deze autorace wordt daarenboven door bijna tweehonderdmiljoen mensen op televisie gevolgd. In 2018 werd het circuit gemoderniseerd, omdat er voordien veel dramatische ongevallen gebeurden. Er mogen aan de 24 uur van Le Mans zestig racewagens deelnemen. Elk team bestaat uit drie coureurs. Je kan het circuit het hele jaar door bezoeken. In het vlakbij gelegen ‘Musée des 24 Heures du Mans’ kom je meer te weten over het circuit en de geschiedenis van deze legendarische afstandsrace. Deze

permanente tentoonstelling is een must voor autosportliefhebbers. Verspreid over een oppervlakte van ongeveer vierduizend vierkante meter kan je meer dan honderdvijftig racewagens aanschouwen, waarvan er enkele de 24 uursrace gewonnen hebben. Het museum herbergt ook een collectie motorfietsen, omdat er elk jaar een langeafstandsrace voor motorfietsen op het circuit plaatsvindt. In één ruimte kan je miniaturen van racewagens bekijken, terwijl er in een andere ruimte aandacht besteed wordt aan modellen van Franse autofabrikanten.

Kom tot rust in de ‘Jardin des Plantes’, de ‘Arche de la nature’ en le ‘Forêt de Bercé’

Le Mans telt verschillende parken en tuinen waar natuurliefhebbers hun hart kunnen ophalen, zoals le ‘Parc de l’Ile-aux-planches, le ‘Parc Theodore Monod’ en le ‘Jardin des plantes’. De laatstgenoemde botanische tuin is ook gekend als le ‘Jardin d’Horticulture. Dit fraai park van vijf hectare situeert zich nabij het centrum van Le Mans en werd aangelegd tijdens het Tweede Keizerrijk. Je vindt hier een Franse tuin

met een rosarium en een Engelse tuin met een vijver en eeuwenoude bomen. In de ‘Arche de la Nature’ zijn de mens en de natuur met elkaar in harmonie. In dit prachtige domein vind je een kinderboerderij en verschillende thematuinen waar je kan genieten van het zalige buitenleven. In het dorp Jupilles bevindt zich ‘Carnuta. La maison de l’homme et de la fôret’, een museum met een atypische architectuur. Je leert hier op een speelse, interactieve en educatieve manier meer bij over de fauna en flora en de geschiedenis van het bos van Bercé. Dit nationaal woud is uitzonderlijk natuurlijk erfgoed en omvat 5400 hectare, waarvan 3000 hectares eikenbomen en 2400 hectares naaldbomen. In het beschermd gebied ‘Futaie des Clos’ kan je eikenbomen van meer dan driehonderd jaar aanschouwen. Sommige bomen kunnen tot vijftig meter hoog worden. Een wandeling doorheen dit prachtig gebied is ideaal wanneer je wil herbronnen of je batterijen terug wil opladen. Dit bos is eveneens populair bij mountainbikers of paardrijders. Een andere toeristische hotspot in de regio is de ‘Donjon de Ballon’. Deze middeleeuwse burcht in Ballon-Saint-Mars heeft verbluffende renaissance geïnspireerde tuinen met een grote verscheidenheid aan botanische plantsoorten, fruitbomen, viburnums, rozen, … Vanop de uitkijktoren heb je een fenomenaal zicht op de omgeving.

Tekst en foto’s: Bert Coppens

(KB 19/03/04): bmw.be

BALI - HET EILAND DER GODEN

In den beginne, zo vertelt het Balinese scheppingsverhaal, was er het water. Van licht, warmte en leven was nog geen sprake. Toen openden zich de zeeën en begonnen bovenaardse wezens met hun scheppingswerk. Met hun goddelijke krachten schiepen ze de reusachtige schildpad Bedawang en plaatsen hem in de oeroceaan. Op zijn enorme rug begonnen planten te groeien en vormden zich meren en zeeën, bergen en dalen – Bali was geboren. Nadat de goddelijke wezens hun taak hadden volbracht, trokken ze zich terug op de tot in de hemel reikende vulkanen en heilige bergen. Maar niet nadat ze de demonen en boze geesten naar de diepste diepten van de oceaan hadden verbannen. Het scheppingsverhaal van Bali lijkt nog lang niet afgelopen, want de goden boetseren ook nu nog onvermoeibaar en vaak onbarmhartig aan het kleine eiland. Zo spuwde in maart 1963 de Gunung Agung, die als hoogste top van het eiland meer dan 3.000 meter hoog in de tropische hemel reikt, gif en vuur uit zijn vlammende muil.

Van België naar Bali Verschillende luchtvaartmaatschappijen vliegen op de Balinese hoofdstad Denpasar. Wij kozen voor Qatar Airways. Via een korte tussenstop in Doha bereiken we 18 uur nadat we het koude Zaventem achter ons gelaten hebben het heerlijke eiland. Dankzij de uitstekende voorbereiding door ons reisbureau, staan onze gids en chauffeur ons al op te wachten. Zelf rijden is in Bali geen aanrader. Hoewel men er heel defensief rijdt, is het verkeer er erg hectisch. En in een land waar je met Nederlands en Frans weinig kan beginnen, is ook de aanwezigheid van een gids een meerwaarde.

Sanur beach!

Het strand is vaak het decor van vele vakantiedromen, dus starten we onze rondreis in een boetiekhotel in Sanur. Fuifbeesten zijn dan wel beter af in het nabijgelegen Kuta, maar na een lange vlucht is het heerlijk relaxen in deze gezinsvriendelijke badplaats. Een cocktail aan een van de vele strandbars brengt ons meteen in een

gelegen in een lotusvijver. Verderop ligt een museum dat herinnert aan de Nederlandse koloniale tijd. We stappen terug in de heerlijk koele huurauto en vervolgen onze verkenning richting Besakih tempel. Deze moedertempel ligt op de vijfde hoogste berg van Indonesië, de reeds eerder vermelde Mount Agung, die nog steeds een actieve vulkaan is. De Pura Besikahpura betekent tempel - is het spirituele hart van het eiland en een schitterend bouwwerk. Vlak voor het betreden van het tempelcomplex wordt ons gevraagd een sarong of pareo aan te doen uit respect voor de oude tradities.

Balinees Hindoeïsme

Hoewel in de meeste delen van Indonesië de bevolking overwegend moslim is, hangt de meerderheid van de Balinezen een vorm van het hindoeïsme aan. Dit Balinese hindoeïsme bestaat uit een combinatie van bestaande Balinese mythologieën en invloeden van het hindoeïsme uit Zuid- en Zuidoost-Azië. Op die dag staat er ook nog een bezoek aan het wa-

En ook vandaag komen Bali en omstreken nog regelmatig in het nieuws door de tektonische bewegingen van de aardplaten die aan de oppervlakte via aardbevingen en vulkaanuitbarstingen worden gevoeld. Dit klinkt misschien zeer alarmerend, maar het is net dankzij die mineraalrijke vulkanische as dat het Indonesische eiland Bali zo vruchtbaar en groen is. Het is m.a.w. aan de vulkanen te danken dat Bali een culturele bloeiperiode heeft kunnen doormaken en dat de bevolkingsdichtheid er zo hoog is. Bali – intussen ook bekend als het ‘eiland der goden’ – werd dan ook niet verwonderlijk door Tripadvisor uitgeroepen tot ’s werelds beste vakantiebestemming. Papillio neemt je daarom graag mee op een trip naar een vredig eiland met prachtige stranden en een groen binnenland, waar rijstvelden tegen hoge bergen aanleunen en waar je dankzij de vele duizenden tempels en religieuze feesten steeds aan het spirituele leven van zijn inwoners wordt herinnerd.

ontspannen vakantiesfeer. Ook ’s avonds kan je je trouwens nog altijd wagen aan een duikje in het warme zeewater, want dankzij zijn ligging dichtbij de evenaar blijft het op Bali het hele jaar door - en ook na zonsondergang - lekker warm. Reisgidsen waarschuwen je om rekening te houden met het regenseizoen van oktober tot april, maar die korte buien bieden echt een aangename verkoeling bij de warme temperaturen en hoge luchtvochtigheid.

Op verkenning naar het binnenland

Helemaal uitgerust na een verkwikkende nachtrust en na een heerlijk ontbijt zijn we klaar om het Balinese binnenland te verkennen. Onze eerste halte is het oude gerechtsgebouw, Kerta Gosa genaamd, in Klungklung, de voormalige koninklijke hoofdstad. De plafonds van Kerta Gosa zijn schitterend beschilderd in de traditionele Kamasan of Wayang stijl. Vlak ernaast ligt Bale Kembang, het koninklijke ‘drijvende paviljoen’

terpaleis Tirta Gangga op onze planning. Tirta Gangga betekent letterlijk ‘water uit de Ganges’, de heilige rivier die door India en Bangladesh stroomt. Het paleis met Balinese beelden, waterbassins en fonteinen werd in 1948 gebouwd voor de koninklijke familie als een plaats om te relaxen en rusten. Vandaag komen in de watertuinen vele bezoekers baden en zwemmen.

De ongerepte oostkust

Na een drukke dag houden we halt in het rustige Manggis, gelegen op een idyllische locatie aan de ongerepte oostkust van Bali tussen de Mount Agung en de straat van Lombok. Hier kan je rustig genieten op het strand of in het zeewater, want Manggis heeft ook enkele prachtige snorkellocaties. Wie liever the best of both worlds combineert, kan - zoals wij deden - een wandeling maken langs de hoofdweg, waar je van het dagdagelijkse Balinese leven kunt proeven. Word je moe, dan kan je je terug laten varen naar je

© Pixabay © Pixabay © Pixabay

hotel via een traditionele vissersboot.

Een grot vol vleermuizen

Na een dagje relaxen zijn we opnieuw klaar voor het avontuur. Vandaag vertrekken we richting noordwesten. We houden halt aan de Goa Lawah grot met duizenden vleermuizen. Deze grot zou via een ondergronds gangenstelsel doorlopen tot aan de moedertempel. Tijdens de grote vulkaanuitbarsting van de Mount Agung in 1963 kwam er naar verluidt ook vulkanische as uit de vleermuizengrot. We besluiten onze gids maar op zijn woord te geloven, want erg diep in de grot zou je je toch niet willen wagen, de vleermuizen maken een hels lawaai om over hun geur nog maar te zwijgen. We laten de vleermuizen snel achter ons en ruilen de ene heilige plaats in voor de andere. We rijden naar de Beji tempel. Deze rijkelijk versierde tempel werd gebouwd in de 15e eeuw tijdens de periode van koning Majapahit en wordt beschouwd als één van de oudste tempels op Bali. Maar ook de Nederlandse aanwezigheid op Bali werd in de tempel vereeuwigd. Wie eventjes goed speurt ontdekt een afbeelding in zandsteen van twee Nederlandse muzikanten. De ene draagt een gitaar, de andere een snaarinstrument en beiden hebben een tropenhelm op hun hoofd.

Chinese invloeden zijn er nog steeds zichtbaar. Je hebt niet veel verbeelding nodig om je in te beelden hoe hier vroeger handel gedreven werd in specerijen, vanille en tabak. Bij de haven van Singaraja staat op een hoge pilaar een kitscherig standbeeld van de Balinese held Ketut Merta. Na de Tweede Wereldoorlog probeerden de Nederlanders in Bali de oude machtsverhoudingen te herstellen. Toen Ketut Merta de Nederlandse vlag weghaalde en de Indonesische vlag hees als teken van overwinning, werd hij vanop een Nederlandse patrouilleboot doodgeschoten. Wil je kennismaken met wat er vandaag zoal wordt verhandeld, breng dan zeker een bezoekje aan de markt in het centrum van de stad. De markt bestaat uit twee verdiepingen. Elke ochtend bezoeken honderden Balinezen deze landelijke markt om groenten, fruit, vis, vlees en bloemen te kopen. Er is ook een gedeelte waar je kleren kunt kopen voor weinig geld. Let wel: ook hier worden heel wat namaakproducten verkocht. We verblijven dichtbij Singaragja en maken de volgende dag vanuit ons hotel een prachtige wandeling naar de Singsing waterval.

Snorkelen in Permuteran

We rijden verder naar Permuteran, gelegen in het noordwesten van Bali. Onderweg houden

het laatste bad komt het water naar beneden van een hoogte van 3 meter wat zorgt voor een heerlijke warmwatermassage. Fris gewassen bezoeken we daarna het enige boeddhistische klooster op het eiland. Helemaal zen komen we aan in Permuteran, gekend voor zijn schit-

De oude hoofdstad Singaraja

We zetten onze reis verder richting Singaraja, maar we houden eerst nog even halt aan een uitkijkpunt op de tweede vulkaan: Gunung Batur. Naast de vulkaan is er een groot meer gelegen, dat we later op onze reis nog van dichterbij zullen zien. Na een aangename autorit komen we aan de oude havenstad Singaraja, in het midden aan de noordkust van Bali. Letterlijk betekent de naam van de stad ‘Leeuwenkoning’. Het is de voormalige koloniale hoofdstad van Bali. Zeker in de oude haven is de Nederlandse invloed nog steeds merkbaar in de architectuur, maar ook

we halt bij de warmwaterbronnen van Banjar. De bronnen liggen in een tropische tuin die op zich al de moeite waard is om te bezoeken. Het water van de bronnen, dat door de lokale bevolking als heilig wordt beschouwd, heeft een constante temperatuur van 38 graden en is sterk zwavelhoudend. Het water van de bronnen komt in het eerste bassin terecht via een buizensysteem dat in het bad uitmondt via de mond van 8 prachtige leeuwen, die zijn uitgehouwen uit natuursteen. Via een overloop, komt het water terecht in een tweede en dan in een derde, groter bad dat op een groot zwembad lijkt. In

terende zonsondergangen. Het vissersdorpje ligt aan het grootste gebied van ondiepe koraalriffen van Bali, maar ook landinwaarts is er heel wat te zien, zo kan je een dag gaan trekken in het spectaculaire West Bali National Park. Terwijl de avond valt, hebben wij amper oog voor de zonsondergang omdat enkele Balinese danseressen een schitterende dansopvoering brengen.

Loewakkoffie en rijstvelden

Op culinair vlak denken we bij Bali natuurlijk meteen aan rijst. Rijst wordt hier bij iedere maaltijd gegeten. De rijstvelden in Bali worden opgebouwd in terrasvorm, zodat er verschillende niveaus ontstaan. Die niveauverschillen zorgen voor een uitstekende irrigatie, doordat het water van het ene veldje naar het andere stroomt. De volgende dag voert de rit van Permuteran naar Sanak ons dan ook doorheen die prachtige rijstvelden en kruidnagelplantages. We houden even halt bij een traditioneel dorp waar via een coöperatieve de befaamde Loewakkoffie wordt verkocht. Een Loewak is een civetkat, een dier dat lijkt op een wezel en vooral in de bossen van Azië leeft. De Loewak voedt zich met koffiebessen, daardoor komen de pitten van de bessen - de koffiebonen dus - terecht in de uitwerpselen van dit dier. De bonen worden eruit gehaald en geroosterd en tot slot tot koffie vermalen. Dit ingewikkeld procédé, plus het feit dat de civetkat ook nog eens een uitstervend ras is, maakt de koffie heel erg duur. Een kopje heerlijke Loewakkoffie kost bij ons al gauw veertig euro. In Bali kan je de koffie veel goedkoper proeven en het is meteen een leuke souvenir om het thuisfront mee te verrassen. Tip: laat je gasten eerst proeven en vertel pas daarna hoe de koffie zijn typische

© Pixabay

© Pixabay

© Pixabay © Pixabay

smaak kreeg. In Sanak logeren we middenin de rijstvelden. Tijdens de rit naar het hotel zien we overal om ons heen prachtige groene terrassen met rijstplantjes die met hun wortels permanent in een laagje water staan. Wat een adembenemend zicht! Onze gids neemt ons nog even mee naar een waterval vooraleer hij ons naar het hotel brengt. Om de dag in stijl af te sluiten laten we ons nog eens heerlijk verwennen met een traditionele Balinese massage. Massages zijn in Bali goedkoop en vormen het toppunt van ontspanning, zeker een aanrader dus.

Het culturele hart Ubud

Vandaag staat Ubud als bestemming op ons reisprogramma. Aan de rand van het hoogland, in een exotisch landschap van groene rijstterrassen waar de vulkaan Gunung Agung hoog boven uitsteekt, ligt het kunstzinnige en culturele hart van het eiland. Onderweg maken we nog een stop in Wanagiri voor het uitzicht op het Twin Lake Buyan en Tamblingan. Even verderop, in Bedugul aan het Bratan meer, staat de vredige hindoeïstisch-boeddhistische Ulun Danu tempel. De door lotusbloemen omringde tempel is gewijd aan de godin van het water, Dewi Danu. Ubud is zeker een meerdaags verblijf waard. Het drukke stadscentrum is bezaaid met kunstgalerijen, cafés, ambachtswinkels en kuuroorden. Wie de Loewakkoffie aan zich voorbij liet gaan, vindt hier zeker een prachtig souvenir. Eén van de meest bezochte sites van de stad is het Sacred Forest Monkey Sanctuary, waar honderden wilde apen leven. En wil je echt wat van de lokale cultuur zien, ga dan eens naar een hanengevecht kijken. Hanengevechten worden door de overheid toegestaan, omdat het bij de religie van de Hindoes hoort. Let wel: niet voor gevoelige kijkers!

Raften en mountainbiken

Midden-Bali is bezaaid met spectaculaire rivieren en raften is dé ideale manier om de Balinese natuur met zijn klaterende rivieren, prachtige rijstterrassen en adembenemende afgronden te ontdekken. De beste periode om te raften is van oktober tot maart wanneer het water in de rivieren het hoogst staat, maar ook tijdens het droge seizoen is raften altijd een uitstapje waard. Sungai Ayung, de rivier Ayung is niet alleen de heiligste rivier van Bali, maar ook de langste en spectaculairste van het eiland. Wees voorbereid op natte kleren en geniet ervan! De actievere vakantieganger moet in Bali zeker ook eens gaan mountainbiken. Wie - net zoals wij - niet zo sportief is, opteert best voor een downhill tocht. Onder begeleiding van een gids rijden we langs een pad van verschillende slaperige dorpjes en zien we de landbouwers werken op hun velden. Onderweg maken we verschillende stops om te genieten van het uitzicht.

Een lugubere site

Aan alle mooie liedjes komt een einde, dus ook aan ons verblijf op dit godeneiland. Maar vooraleer we terug huiswaarts vliegen, staan er ons nog twee bijzondere bezoeken te wachten. We rijden eerst terug landinwaarts richting Mount Batur om het dorpje Trunyan aan de voet van het Batur meer te bezoeken, daarna rijden we naar de kust om de mooiste tempel van Bali te zien. Om naar Trunyan te varen nemen we de boot aan de oever van het meer van Batur in

Kintamani. Na twintig minuten varen, bereiken we het dorp. De inwoners van Trunyan behoren tot de traditionele bevolking van Bali, de Aga, en hebben een unieke dodencultuur. De mensen cremeren of begraven hun doden namelijk niet, maar leggen ze afgeschermd met wat bamboe vlechtwerk onder de eeuwenoude Taru Menyan boom, die alleen hier voorkomt. De geur van de boom zou ervoor zorgen dat er geen lijkengeur vrijkomt. De begraafplaats is enkel toegankelijk per boot. We verwachtten ons aan een natuurbegraafplaats en waren verwonderd door de grote hoeveelheid gebruiksvoorwerpen die naast de lichamen lagen. Van plastieken borden tot krukken, van handtassen tot geld. Alles wat de overledene van pas zou kunnen komen in een volgend leven, ligt hier op de grond. Hoewel dit misschien voor sommigen wat luguber lijkt, was een bezoek aan deze begraafplaats toch een heel bijzondere ervaring.

Bye bye Bali

We varen in stilte terug en beginnen aan een lange rit richting zuidkust, die ons uiteindelijk bij de luchthaven in Denpasar moet brengen. Maar we kunnen niet vetrekken zonder nog een bezoek te brengen aan de zeetempel Tanah Lot. De Tanah Lot tempel werd gebouwd als een ode aan de god van de zee. Daarom ligt een deel van deze tempel ook in het water, bovenop een rots. Bij hoog water is de hele tempel omringd door water. Met laag water kun je naar het lager gelegen deel van de tempel lopen. We nemen nog snel wat foto’s en genieten van de warme zon. Met dit Balinees icoon op ons netvlies gebrand nemen we met spijt in ons hart afscheid van dit vakantieparadijs.

Tekst: Tine Vandecasteele

© Pixabay

© Pixabay

GRATIS

Kijkboek

128 p. inspiratie !

Tuinhuizen, carports & poolhouses

ONZE ERVARING IS UW GARANTIE

Nieuw

VINTAGE

Geborsteld hout

Belgian Quality

Since 1984

Christiaens Yvan biedt u de ruimste keuze en mogelijkheden voor het tuinhuis van uw dromen. Personaliseer uw tuinhuis, carport of poolhouse met tal van opties. Op zoek naar inspiratie ? Vraag dan uw Kijkboek aan via de website en kom zeker eens langs in één van onze verkooppunten ! Want vroeg besteld is tijdig geleverd.

tuinhuizenfabrikant.be