't Pallieterke van 28 juli 2022

VOOR MENSEN MET EEN GOED HART EN EEN SLECHT KARAKTER

10-11

BRIGITTE GROUWELS VOORMALIG VLAAMS EN BRUSSELS MINISTER, CD&V

INTERVIEW

Brigitte Grouwels (69) is al sinds haar jeugd actief in de christendemocratie.

Ze was zowel Vlaams als Brussels Parlementslid en minister en verzette zich onder meer tegen het anti-Vlaamse racisme van de FDF. Ze kreeg als minister van Openbare Werken te maken met de ‘cowboys van Uber’. Dat de naam van Pascal Smet genoemd wordt in de recent gelekte ‘Uber Files’, verbaast haar voor geen meter.

“Ik ben zeker geen flamingant, maar ben in Brussel wel Vlaamsgezind geworden.

Toen ik hier pas toekwam, had het FDF een zeer racistisch discours tegenover de Vlamingen. Wat ik hier soms op de muren moest lezen, was ongelofelijk.”

WAT MET DE VERLENGING VAN DE KERNCENTRALES

2&6 9

HOE KIJKEN DE BUREN VAN RUSLAND NAAR DE OORLOG? JULES DESTRÉE

“SIRE, ER ZIJN GEEN BELGEN”

GEHEIME CENSUURCOMMISSIE SCHRAPT AFLEVERINGEN VAN F.C. DE KAMPIOENEN In het midden van een asielcrisis, een ontsporende inflatie, een oorlog in Europa en een dreigende recessie heeft men bij de VRT nog tijd gevonden om zich met echt belangrijke zaken bezig te houden. Een officieus censuurcommissariaat heeft daar beslist dat de humor van F.C. De Kampioenen ongepast is geworden in de huidige tijdsgeest en samenleving. 16 afleveringen worden voortaan geschrapt wegens racisme, homofobie of seksisme. Onder dat laatste valt blijkbaar een aflevering waarin Bieke niet gediend is met opdringerige versierpogingen van Boma.

Voorspelbaar kreeg de beslissing rugdekking van de politiek correcte garde. In De Standaard vindt Marc Reynebeau het normaal dat de reeks uitgezuiverd wordt van uitspraken die “niet meer van deze tijd” zijn. Hij pleit er zelfs voor om ook de films van De Kampioenen aan een “tweede visie” te onderwerpen.

Reynebeau heeft berekend dat uiteindelijk slechts 6 procent van de afleveringen wordt geschrapt. Dat valt nog mee, vindt hij. Misschien kunnen we voortaan 6 procent van zijn columns schrappen? Dat valt nog mee, vind ik. Of misschien kunnen we 6 procent van de wereldliteratuur schrappen? Het is heus niet alleen Othello van Shakespeare dat voortaan controversieel is geworden omdat hypergevoelige sneeuwvlokjes koortsachtig op zoek zijn

naar woorden die iemand zouden kunnen kwetsen.

Dat F.C. De Kampioenen niet bepaald grote kunst is, is volstrekt irrelevant. Elke cultuuruiting is het product van haar tijd.

Door er ons aan bloot te stellen, leren we juist over die tijd en zijn opvattingen. Het idee dat onze huidige opvattingen zodanig superieur zijn aan vroegere opvattingen dat we aan culturele censuur van het verleden moeten doen, is trouwens dom en arrogant. Patrick Van de Perre is iets genuanceerder in Gazet van Antwerpen, maar ook hij vindt dat “een beetje minder De Kampioenen wel te verdedigen is”. Het probleem is dat het nooit bij “een beetje” blijft. Eerder waren al twee afleveringen van F.C. De Kampioenen geschrapt. Nu zijn het er zestien. In een volgende fase wordt

© PHOTONEWS

Ik ben in Brussel Vlaamsgezind geworden

de hele reeks 'verboten' en begint het censuurcommissariaat aan andere programma's te knagen. In de VS en het VK is het al overvloedig gebleken: hoe meer men het monster van woke voedt, hoe meer honger het krijgt.

Geheime raad De reacties uit politieke hoek lieten niet op zich wachten. Het was geen verrassing dat Tom Van Grieken en Theo Francken kritiek hadden op de beslissing van de VRT, maar ook Vooruit-voorzitter Rousseau en Open Vld’er Maurits Van De Reyde van Open Vld hekelden de censuur.

Wie binnen de VRT neemt dit soort beslissingen? Blijkbaar bestaat daar een geheime ‘programmacharterraad’. Wie zit daarin? Dat wil de VRT niet zeggen. Wat staat er in dat charter? Dat is geheim. Welke afleveringen zijn om welke reden geschrapt? Dat zegt men niet.

Het gegeven dat de VRT de censuur alleen in de schaduw durft bedrijven en de unaniem negatieve politieke reacties laten maar één conclusie toe: het is de linkse VRT, waar marginale opinies de plak zwaaien, die niet meer van deze tijd is. Tijd om die stal eindelijk uit te mesten.

JURGEN CEDER

INTERVIEW

ADAM COLEMAN PUBLICIST

“Blanken die klagen over ‘wit privilege’ zijn eigenlijk zelf blanke supremacisten”

18 OPINIE 2 / BINNENLAND 3-8 / INTERVIEW 10-11 / BUITENLAND 12-14 / CULTUUR & SPORT 16-17 78ste jaargang • nummer 30 • donderdag 28 juli 2022

€ 4,00

15

Weekblad P608721 Afgiftekantoor 2099 Antwerpen X

Opinie

28 JULI 2022

Het kleedje van Natan

Paus Franciscus is naar Canada gereisd om er zijn verontschuldigingen aan te bieden aan de inheemse bevolking. Het gaat over de behandeling van zo’n 150.000 kinderen die bij hun ouders werden weggenomen en gedwongen opgevoed in katholieke internaten. ”De kinderen werden er beroofd van hun taal, cultuur en geloof”, zo lees ik in de kranten. Het deed me spontaan denken aan onze eigen scholen, die in de negentiende eeuw het gebruik van het ‘signum’ hanteerden. Wie Nederlands sprak op de speelplaats, kreeg het ‘signum’ in handen, en wie op het einde van de speeltijd dat nog in handen had als laatste, werd gestraft. Een gebruik dat in sommige vrije scholen in zwang bleef tot na de Eerste Wereldoorlog. Mijn eigen grootvader, zo zegt de familiale overlevering, kreeg regelmatig straf als laatste ‘bezitter’ van het signum.

Latine Vanaf het ontstaan van België is het een streven geweest van de machthebbers om de Vlaamse taal en cultuur te onderdrukken en liefst van al weg te gommen. “La Belgique sera Latine ou elle ne sera pas”, een uitspraak van wallingant Raymond Colleye, vat dit alles mooi samen. Vanuit zijn standpunt had hij gelijk: alleen als België was omgevormd tot één volk, één taal en één cultuur, zou het kunnen overleven als eenheid. Dat laatste is uiteindelijk niet gelukt door het standvastig verzet van generaties flaminganten die opkwamen voor eigen taal en cultuur. Het ontstaan van bijvoorbeeld de Vlaamse Automobilistenbond, het Vlaamse Kruis, het Davidsfonds en het Willemsfonds, waren telkens reacties op het francofone overwicht in het Belgische verenigingsleven.

Waakzaamheid Vandaag is er nog nauwelijks sprake van een eendrachtig Belgiëgevoel.

Vlaanderen en Wallonië voeren een eigen beleid op allerlei vlakken en iedereen voelt aan dat het federale beleid meer dan eens botst tussen Noord en Zuid. Wetten waken over onze Vlaamse eigenheid, maar waakzaamheid blijft nodig. 150 jaar geleden was Brussel een stad waar enkel de bourgeoisie Frans sprak en het gewone volk, zo’n 90 procent, Nederlandstalig was. Ooit lag de officieuse taalgrens ter hoogte van Geldenaken, nu Jodoigne, en Zinnik, nu Soignies.

U kent de toestand vandaag. De faciliteitengemeenten bij Brussel zijn ondertussen totaal verfranst en de andere randgemeenten zoals Dilbeek, Grimbergen, Vilvoorde, Zaventem, Overijse enzovoort komen elk jaar meer en meer onder druk te staan van de verfransing. En ja, Vlaanderen financiert nog steeds het onderwijs van de Franstalige scholen in de faciliteitengemeenten.

Natan Maar niet getreurd. Over naar de belangrijker zaken in het leven. Prinses Delphine was prominent aanwezig op het defilé van 21 juli, met een felrood kleedje met witte vredesduif. Eén zaak is zeker: Delphine verzorgt haar public relations als de beste, met reportages op zowel VTM als RTBF, toen ze haar kleedje ging passen bij ontwerper Pol Vogels. En nadien nog uitgebreide aandacht in HLN en Het Nieuwsblad. Beide kranten brachten een volledige bladzijde ‘informatie’ over de kleedjes van onze prinsessen.

Ben ik even blij dat ik zo te weten kwam dat Mathilde een kleedje aanhad van Natan. Mijn (en uw) belastinggeld wordt tenminste met stijl gebruikt…

KARL VAN CAMP, OUD-HOOFDREDACTEUR

OPINIE In een artikel in De Standaard van afgelopen weekend , dat zoals steeds overloopt van liefde voor de partij Groen, moest de krant grif toegeven dat de verlenging van de kerncentrales geen ‘overwinning’ is voor de groenen.

WORDEN ZEVEN BELGISCHE KERNREACTOREN VERLENGD? Het is inderdaad geen overwinning, het is zelfs een verpletterende nederlaag, wetende dat de vernietiging van de Belgische civiele nucleaire capaciteit net de bestaansreden is geweest van de groene partijen sinds hun oprichting in de jaren zeventig.

Het begon nochtans allemaal zo goed, met de wet van 31 januari 2003 die onder Guy Verhofstadt werd aangenomen. Deze wet bepaalt dat na 2003 geen nieuwe kerncentrales voor de industriële productie van elektriciteit uit de splijting van splijtstoffen meer mogen worden gebouwd en/of in werking mogen worden gesteld en dat kerncentrales veertig jaar na de datum van hun industriële inwerkingtreding (dus in 2015 en 2025) moeten worden stilgelegd.

Richting van de geschiedenis

www.palnws.be

Redactie & beheer: Uitgeverij ’t Pallieterke Lagesteenweg 5 bus 1, 1850 Grimbergen Tel. : 03-232 14 17

Abonnementen/administratie: secretariaat@pallieterke.net Lezersbrieven: lezersbrieven@pallieterke.net Abonnementen binnenland 3 maanden: 52 euro 6 maanden: 104 euro 1 jaar: 208 euro Steunabo 1 jaar: 300 euro

Abonnement buitenland: Tarieven afhankelijk van de bestemming. Alle inlichtingen op de kantoren.

Het abonnementsgeld kan overgeschreven worden op volgend rekeningnummer met vermelding van uw naam en adres: BE82 4096 5194 9168 BIC KREDBEBB

Elke week op donderdag in uw krantenwinkel Oud-hoofdredacteurs: Bruno De Winter (1945-1955, stichter), Jan Nuyts (1955-2000), Leo Custers (2000-2010), Karl Van Camp (2010-2020) Kernredactie: Jurgen Ceder, Stijn Derudder (eindredacteur) Michaël Vandamme, Pieter Van Berkel (redactiesecretaris), Karl Van Camp Verantwoordelijke uitgever: Wart Van Schel

Voormalig minister van Energie Marie-Christine Marghem

De vernietiging van de Belgische civiele kernenergie werd door de milieubeweging bejubeld als visionair en in lijn met de “richting van de geschiedenis”. “De Belgische Kamer van volksvertegenwoordigers heeft vandaag een wet goedgekeurd om een einde te maken aan het gebruik van kernenergie en de kernreactoren geleidelijk te sluiten”, zo meldde het Canadese Electronic Journal of the Environment bij die gelegenheid. “Momenteel wordt 57 procent van de Belgische elektriciteit geproduceerd door de zeven kerncentrales van het land. Het besluit van België is een verder teken dat de wereld afstapt van kernenergie.”

Terug naar de realiteit. Op 1 januari 2022 waren er in de wereld 450 operationele kernreactoren.

Samen produceren zij 11 procent van de wereldwijde elektriciteit.

De internationale capaciteit voor de opwekking van kernenergie neemt toe en staat momenteel op een recordhoogte van 400 GW. Met andere woorden, er is nog nooit zoveel kernenergie in de wereld geweest (geïnstalleerde capaciteit) als nu. Het Internationaal Energieagentschap (IEA) voorspelt een verdubbeling van de nucleaire capaciteit tegen 2050. In Europa beschikken 14 van de 27 lidstaten over kerncentrales.

Kortom, alles wat in 2002 naar voren werd geschoven om de arbitraire afschaffing van kernenergie te vieren, was simpelweg onzinnig. Tot zover de “richting van de geschiedenis”.

Visionair Michel In november 2014 verklaarde de federale minister van Energie, Marie-Christine Marghem (MR): “Wie vandaag beweert dat ons land op middellange of zelfs lange termijn zonder kernenergie kan, liegt. Of is niet realistisch.” Twee weken later verklaarde Marghem dat er “geen sprake is van het ter discussie stellen van de geleidelijke afschaffing van kernenergie in 2025”. En vervolgens: “Deze regering staat op één lijn met de geleidelijke afschaffing van kernenergie in 2025.” De toenmalige premier, Charles Michel, ook MR en notoir ‘visionair’ (in de omgekeerde richting), had immers verordonneerd dat er tegen 2025 geen enkele actieve reactor meer in België zou zijn. MR-leden die het waagden het tegendeel te beweren - zoals de Ardennees David Clarinval, werden kortaf tot de orde geroepen. Er zitten radicale milieuactivisten tussen de liberalen. Toen Georges-Louis Bouchez voorzitter van de MR werd, nam de vleugel van Marghem-Clarinval het over en werd de MR een pro-nucleaire partij.

Wat de kosten opdrijft is niet een evolutie van de wetten van de fysica, maar een permanente inflatie van door milieuactivisten geïnspireerde wetgeving zonder enige wetenschappelijke basis De ultieme bondgenoot van de ‘ultra’-ecologen in deze netelige kwestie is Engie geweest. Engie, gecontroleerd door de Franse regering, wordt momenteel geleid door Thierry Saegeman die wordt gekenmerkt door zijn vijandigheid tegenover kernenergie, een profiel dat uitsluitend gericht is op carrière maken en een vorm van lafheid zoals die bij zovele Franse economische leiders wordt aangetroffen. Saegeman wilde de Belgische nucleaire sites sluiten en vervangen door gascentrales, die weliswaar enorme hoeveelheden broeikasgassen uitstoten, maar die zoveel gemakkelijker te exploiteren zijn. De realiteit zal Saegeman en zijn milieubondgenoten

© PHOTONEWS

2

tot bezinning hebben gebracht.

De centrale van Doel in Vlaanderen is perfect geïntegreerd in het economische en demografische weefsel van de regio, terwijl de centrale van Tihange in Wallonië in handen is van trotskistisch-communistische vakbonden, zoals dat in Wallonië gebruikelijk is, waarvan de werknemers Engie als vijand beschouwen. Niet omdat het bedrijf Frans is, maar omdat het - gruwel! - een privébedrijf is.

Niets staat verlenging van zeven reactoren in de weg Wat nu? Ook al zijn er Belgische politici met een visie op het nucleaire vraagstuk - zoals Bouchez en De Wever -, men mag van de Belgische politieke klasse als geheel niet verwachten dat zij zich rationeel gedraagt. Zij reageert eenvoudigweg op praktische noodzakelijkheden. De milieuactivisten zweren dat nooit van meer dan twee kernreactoren de levensduur verlengd zal worden - net zoals zij tot maart 2022 zwoeren dat er geen enkele langer actief zou blijven.

De duivel zit in de details. Het echte industriële risico voor Engie ligt in de kosten van de ontmanteling. Wat deze kosten opdrijft is niet een evolutie van de wetten van de fysica, maar een permanente inflatie van door milieuactivisten geïnspireerde wetgeving zonder enige wetenschappelijke basis: grotere diepte voor het begraven van afval, lagere dosislimiet, enzovoort. In de onlangs met Engie ondertekende overeenkomst is evenwel bepaald dat elke stijging van de ontmantelingskosten de facto door de staat zal worden gedragen. Met andere woorden, vanuit het rationele oogpunt van Engie is er niets meer dat de verlenging van het volledige Belgische nucleaire park, dat technisch nog minstens twintig jaar levensvatbaar is, in de weg staat.

Laten we niet vergeten dat er ergere landen zijn dan België. Duitsland bijvoorbeeld. Dit land, dat zichzelf ziet als een permanente ode aan de Rede, bestudeert nog steeds de ‘haalbaarheid’ van de verlenging van de levensduur van een paar kernreactoren, terwijl het tegelijkertijd al op de knieën zit voor de Russische wildeman, smekend om zijn gas. De Duitse Rede heeft redenen die de Rede niet kent.

DRIEU GODEFRIDI

Actueel

28 JULI 2022

DE WEEK

3

Leden van de regering bekijken het défilé op de Nationale Feestdag

Het kwik is in Ukkel dinsdag gestegen tot 38,1 graDat meldt weerman David Dehenauw. Het is zo 19 JUL den. de op een na warmste dag sinds het begin van de 2 0 2 2 metingen in Ukkel in 1892. Eerder op de dag raakte al bekend dat het vorige dagrecord van 36,2 graden uit 2006 verbroken werd.

De Amerikaanse president, Joe Biden, is besmet met het coronavirus. De 79-jarige heeft 2 0 2 2 ‘zeer milde symptomen’. De Democraat is begonnen met het innemen van Paxlovid, de anticoronapil van Pfizer, en zal in isolatie gaan in het Witte Huis tot hij weer negatief test.

© PHOTONEWS

De autoriteiten van de twee separatistische 22 JUL pro-Russische gebieden in het oosten van Oek2 0 2 2 raïne hebben de zoekmachine Google geblokkeerd. Volgens hen promoot Google geweld tegen de Russen. Google “maakt promotie voor terrorisme en geweld tegen alle Russen, vooral de bevolking van de Donbas”, aldus separatistenleider Denis Poesjilin. “We hebben beslist Google te blokkeren op het grondgebied.”

© PHOTONEWS

De Nederlandse oud-presentator Frank Masmeijer (60), die in België tot negen jaar cel werd veroordeeld voor zijn aandeel in een grootscheepse cocaïnesmokkelzaak, is vrijgekomen nadat hij gratie had gekregen van koning Willem-Alexander.

21 JUL

Technologiereus Google, onderdeel van Alphabet, een software-ingenieur ontslagen die beweer23 JUL heeft de dat een chatbot van het bedrijf een eigen bewust2 0 2 2 zijn had. De man in kwestie, Blake Lemoine, heeft volgens Google de interne regels overtreden door vertrouwelijke informatie te lekken.

In Vlaanderen vindt 9 procent de burgers van de tweede 26 JUL van generatie met een herkomst 2 0 2 2 buiten de EU dat de wet mag worden overtreden bij een conflict tussen wet en religie. Dat blijkt uit de resultaten van de Barometer Samenleven, die de Vlaamse overheid vorige week publiceerde onder impuls van Vlaams minister van Samenleven Bart Somers (Open Vld).

Rusland zal zich na 2024 terugtrekken uit het Internationaal Ruimtestation (ISS). Dat heeft Joeri Borisov, het nieuwe hoofd van het Russische ruimtevaartbureau Roscosmos, bevestigd na een ontmoeting met de Russische president Vladimir Poetin.

© PHOTONEWS

Ecolo-covoorzitter Jean-Marc Nollet roept de federale regering op om sans-papiers le2 0 2 2 gaal aan het werk te zetten. Ze zouden kunnen helpen om het tekort aan arbeidskrachten in bepaalde sectoren als de horeca en bouw weg te werken, meent hij.

25 JUL

© PHOTONEWS

De Russische minister van Buitenlandse Zaken SerLavrov heeft gesuggereerd dat Rusland de Oek24 JUL gej raïense regering omver wil werpen. “We helpen het 2 0 2 2 Oekraïense volk hoe dan ook zich te bevrijden van het regime, dat vijandig staat tegenover de mens en de geschiedenis”, zei Lavrov in de Egyptische stad Caïro.

Een val van de regering?

© BELGA

Het aantal lage-emissiezones (LEZ's) in Europa is afgelopen drie jaar met veertig procent gestegen.

20 JUL de Dat meldt European Clean Cities Campaign, een co2 0 2 2 alitie van ngo's die als doelstelling heeft om tegen 2030 een emissievrije mobiliteit te bekomen in de grote Europese steden.

Niet zo snel

Een eerste minister die de vicepremiers terechtwijst.

Aanhoudende openlijke kritiek van de partijvoorzitters.

Verwachte sociale spanningen in het najaar door hoge energieprijzen. Zijn er nog analisten in de Wetstraat die een cent geven voor de regering-De Croo? Er wordt openlijk gespeculeerd op de val van de Vivaldi-coalitie, maar dat is verre van zeker.

Vaak zijn de Belgische politieke compromissen echte gedrochten, maar worden ze zonder veel problemen achteraf door partijvoorzitters verdedigd in de media. En uiteraard door de vicepremiers.

Niet zo met het recente pensioenplan dat de Vivaldi-partijen net voor het zomerreces hebben afgesloten. “Het mocht gerust wat meer zijn”, was de algemene teneur. Reden genoeg voor eerste minister Alexander De Croo (Open Vld) om daarna in de VTM-studio’s zijn eigen ministers terecht te wijzen. Hij deed het om de indruk te wekken dat hij met enig gezag deze regering leidt, maar het kwam lachwekkend over. Zoals hij zelf had voorspeld in 2019, toen het eerste ministerschap nog niet in het vizier was, “ben je de dweil van de Wetstraat als je als zevende partij de premier levert”. Het feit dat De Croo te veel overhelde naar de voorstellen van de PS hielp ook niet. En evenmin dat hij meer dan gezond is met een internationale tournee bezig was, in de hoop ergens een internationale topfunctie binnen te rijven.

De bunkermentaliteit van een premier Dat lijkt niet zo vlot te verlopen als gedacht. “Ze krijgen hem niet weg uit de Wetstraat”, zei een politiek waarnemer onlangs. En blijkbaar begint De Croo zelf dat eveneens te beseffen. In een aantal interviews kwam hij er openlijk voor uit te streven naar een nieuw mandaat als eerste minister na de verkiezingen van 2024. Als het resultaat het uiteraard toelaat. Vivaldi II dus. Het leidde in Vlaanderen tot hoongelach en verontwaardigde reacties, maar eigenlijk is dit niets nieuws. Het is bekend dat Open Vld en de groene partijen gewonnen zijn voor een voortzetting van deze coalitie. Gewoon omdat ze beseffen dat ze er in een andere constellatie wellicht niet meer bij zijn. Dat dit gezien de tendensen in de peilingen zou betekenen dat de Vlaamse minderheid in de federale regering nog kleiner is, is voor de Vlaamse liberalen uiteraard geen probleem.

Wat wel vreemd is, is dat De

Croo er blijkbaar van uitgaat dat deze piste zeer realistisch is. Het toont aan hoe hij net als vroegere eerste ministers de voeling met de politieke realiteit aan het verliezen is. Voor de Franstalige liberalen is een Vivaldi-bis geen optie meer, ook niet voor Vooruit-voorzitter Conner Rousseau.

PS-voorzitter Paul Magnette is officieel niet tegen een voortzetting, maar de Franstalige socialisten zijn koele minnaars. Het plan is sowieso altijd eerst de regionale regeringen op poten zetten na 2024. Het toont aan hoe De Croo in een bunkermentaliteit zit en meer en meer geïsoleerd van de werkelijkheid is.

Vivaldi is uitgeleefd en zelfs in de Franstalige pers, waar deze coalitie nog op enige goodwill kan rekenen, wordt ernstig rekening gehouden met de val van de regering Niet de schuld krijgen van de val van de regering In die mate dat de man blijkbaar niet lijkt te beseffen dat zijn regering in het najaar gemakkelijk kan vallen. Vooral de druk op de koopkracht met de hoge inflatie en aanhoudend hoge energieprijzen zetten druk op de regering. De linkerzijde wil nieuwe koopkrachtgestes richting achterban. Dat is dynamiet onder de regering, zeker omdat de Franstalige liberalen en de PS met getrokken messen tegenover elkaar staan. Vivaldi is uitgeleefd en zelfs in de Franstalige pers, waar deze coalitie nog op enige goodwill kan rekenen, wordt ernstig rekening gehouden met de val van de regering. In het najaar of bij de jaarwisseling, wanneer onder andere de loononderhandelingen

voor 2023-24 moeten beginnen.

Gunstige peilingen voor bepaalde formaties (socialisten en MR) kunnen daarbij helpen.

Alleen rijst de vraag wie bereid is de regering te doen vallen.

Het is bijna een ijzeren wet in de politiek dat wie de stekker eruit trekt de volgende verkiezingen verliest. Denken we maar aan de Volksunie in 1991 of Alexander De Croo in 2010. Dus lijkt de val van de Vivaldi-regering er niet zo snel te komen.

Maar in de politieke hoofdkwartieren redeneren communicatieverantwoordelijken wel eens anders. Er is niets mis mee als de regering valt, zolang een andere formatie maar de verantwoordelijkheid krijgt. Dat is onder andere de redenering van MR-voorzitter Georges-Louis Bouchez. Hij koos van bij het begin voor de zogenaamde participatie-oppositie en valt het regeringswerk constant aan. Hij zal de stekker er niet uittrekken. Hij hoopt alleen de PS dermate te kunnen jennen dat die moedeloos zelf beslist om een einde te maken aan Vivaldi.

Zo kan Bouchez de schuld niet krijgen. Vraag is of ze bij de PS zo dom zijn om in dat spel mee te gaan. Het is een bijkomend argument om te denken dat het niet zo snel afgelopen zal zijn met Vivaldi.

Een zeer creatieve overlevingsstrategie Paul Magnette zelf heeft trouwens gezegd tot het einde te willen doorgaan. Dus geen Vivaldi-coalitie aan de rand van de afgrond dit najaar? De sociaaleconomische wolfijzers en schietgeweren zijn immers niet weg.

Wie zijn oor te luisteren legt bij voormalige kabinetsmedewerkers verneemt dat men in tijden van regeringscrisissen gemakkelijk creatieve oplossingen kan vinden die deel uitmaken van een overlevingsstrategie. Nemen we het koopkrachtdebat. Zoals gezegd, dynamiet voor de Vivaldisten. Alleen kan er rond de jaarwisseling wel een wit konijn uit de hoed worden getoverd als vakbonden en werkgevers geen loonakkoord kunnen afsluiten. De regering kan bijvoorbeeld opnieuw met een of andere koopkrachtcheque op de proppen komen. Over de factuur van zo’n maatregelen maakt men zich voorlopig toch geen zorgen. Een manier om in 2023 tijd te kopen. En richting 2024 te overleven.

4

Binnenland

28 JULI 2022

ECONOMISCHE ZAKEN

Opnieuw een hete sociaaleconomische herfst in het verschiet

Wetstraat te doen terugkeren. Dat eerste minister Alexander De Croo (Open Vld) daarna nog een deal sloot met Engie (eerder een intentieverklaring) over het verlengd openhouden van de gascentrales, was mooi meegenomen.

De realiteit is wel dat hiermee, zoals zo vaak voorspeld, enkel tijd is gekocht.

Het najaar zal op economisch vlak zeer heet worden voor Vivaldi. De vakbonden hebben al duidelijk gemaakt dat er ‘iets’ extra’s moet komen om de koopkracht te versterken. Van zodra de temperatuur begint te dalen en men de verwarming opzet, zal deze roep steeds luider klinken. Een zoveelste rondje syndicale acties is niet uitgesloten.

minister van Financiën Vincent Van Peteghem (CD&V). Slim gelanceerd in de media via een slimme communicatie: de lasten op arbeid zullen worden verlaagd, als het van de christendemocraten afhangt. Het is al bijna hun volgende verkiezingsslogan.

Dat de fiscale druk als compensatie elders zal stijgen, blijkt in deze een detail. Het is duidelijk dat cd&v hier nog een of andere trofee wil binnenhalen, wat de andere partijen niet meer hadden verwacht. Ook dat zal spanningen veroorzaken binnen Vivaldi.

ANGÉLIQUE VANDERSTRAETEN

Ook pensioenen nog niet ontmijnd Ook het pensioendossier is nog niet ontmijnd. Het klinkt absurd, maar de kost van het pensioenakkoord moet nog berekend worden door het Planbureau. Net als de factuur van de verlenging van de kerncentrales. Men kan dat vanuit Vivaldi natuurlijk weglachen zoals de voorbije jaren is gebeurd, maar het verschil is dat er in het najaar een begrotingsopmaak zit aan te komen. De Europese Commissie heeft lange tijd weggekeken van de precaire Belgische overheidsfinanciën, maar dit kan en zal niet blijven duren. Een clash binnen de federale regering dient zich hier wel degelijk aan.

Vincent Van Peteghem & Alexander De Croo

WOKE VAN DE WEEK

Het effect van de rode koningin

Iedere week selecteren we de meest opvallende uitingen van woke gedachtegoed in deze contreien

Je moet vooruitgaan om ter plaatse te kunnen blijven

Vivaldi is de wokeste regering ooit Dankzij de toetreding van partijen als Ecolo en Groen stond het in de sterren geschreven dat de regering-De Croo de wokeste federale regering ooit zou worden. Het bewijs daarvan is nu te vinden in het actieplan tegen racisme dat staatssecretaris voor Woke Sarah Schlitz (Ecolo) onlangs voorstelde.

In Alice in Wonderland lopen Alice en de rode koningin zich de ziel uit het lijf, maar komen geen meter vooruit. De rode koningin legt de verbaasde Alice uit: "Hier moet je zo hard lopen als je kan om op dezelfde plaats te blijven."

De Vlaamse regering mag dan wel vaarwel hebben gezegd aan Unia, op het federale niveau hield het gelijkekansencentrum nog altijd mooi de pen vast bij het schrijven van de ‘federale bijdrage aan het interfederaal actieplan tegen racisme’. Via de maatregelen wil men de strijd aanbinden tegen niet één, niet twee, maar maar liefst vier vormen van racisme: antisemitisme, romafobie, afrofobie en islamofobie, een niet-raciale vorm van racisme.

Het effect van de rode koningin is een begrip afkomstig uit de evolutionaire biologie. Bioloog Leigh Van Valen ontwikkelde de hypothese dat een diersoort altijd moet blijven evolueren. Wanneer dat niet gebeurt, dreigt uitsterven.

Een van de centrale mythes van het ecologisme is dat er in de natuur bestendige evenwichten zijn en dat elk ingrijpen van de mens nefaste gevolgen heeft voor die evenwichten. Het idee dat er een perfecte temperatuur is en dat klimaatverandering noodzakelijk kwalijke gevolgen heeft, berust bijvoorbeeld op die onjuiste aanname. De wetenschap vertelt een heel andere verhaal: er bestaan geen evenwichten in de natuur. De natuur is altijd in beweging. Het klimaat verandert, ecosystemen worden verstoord en wijzigen van aard, zonder enige menselijke ingreep.

Dieren moeten dan ook blijven evolueren om in die veranderde omstandigheden te kunnen overleven. Ze zijn ook verwikkeld in een permanente evolutiewedstrijd tegen elkaar. Gazelles worden sneller om aan de luipaarden te ontsnappen. Luipaarden moeten sneller worden om nog gazelles te vangen.

Intersectioneel Maatregelen om (al dan niet vermeend) racisme aan te pakken zijn niet per definitie woke, maar veel van de federale antiracismemaatregelen zijn dat

Stilstaan is achteruitgaan Het effect van de rode koningin is ook een nuttig begrip buiten de biologie, bijvoorbeeld in de sport. In de eerste Ronde van Frankrijk (1903) was de gemiddelde snelheid 25 km per uur. Bij de Ronde die vorige week eindigde, moest Vingegaard al een gemiddelde van meer dan 40 km per uur rijden om overwinnaar te kunnen worden. Eddy Merckx kan dan wel de beste wielrenner aller tijden zijn, zelfs een jonge Merckx die nu zou hebben meegereden met de fiets, kledij, voeding en trainingsmethoden van de jaren '70, zou als rode lantaarn zijn geëindigd.

Ook in de zakenwereld is het effect van de rode koningin ongenadig. Bedrijven moeten permanent hun productengamma aanpassen, het productieproces bijschaven, de marketing verbeteren, gewoon om concurrentieel te blijven. Stilstaan is achteruitgaan, zoals een bekend cliché terecht zegt.

JURGEN CEDER

© PHOTONEWS

INSTRUMENTEN VOOR INZICHT

“Geen tweede keer.” Dat was de reactie van de Franstalige vleugel van de socialistische vakbond ABVV toen de federale regering dit voorjaar een aantal steunmaatregelen bekend maakte om de energiefactuur bij de burgers te doen dalen, maar dat daarbij geen extra koopkrachtmaatregelen werden bedongen via de piste van vrijere loononderhandelingen in de bedrijven. De door de regering-Michel ingevoerde stringente wet op de loonnorm, die bepaalt dat de lonen hier niet sterker mogen stijgen dan in de buurlanden, bleef onaangetast.

De Franstalige linkerzijde beschouwde dat als een nederlaag.

Vandaar ook dat PS-voorzitter Paul Magnette tijdens de discussies over het pensioenplan felle druk uitoefende op zijn federale ministers. De partij mocht hier niet teveel toegeven. En uiteindelijk kwam er een zeer mager pensioenakkoord waarmee de PS kon uitpakken. Men had allerlei verstrengingen tegengehouden, was de boodschap. En er is geen sprake van besparingen in de pensioenen. Al moet gezegd dat het invoeren van een loopbaan van 20 effectief gewerkte jaren voor een minimumpensioen zeker geen socialistische zege is.

In de communicatie rond het pensioenakkoord raakte dit wat ondergesneeuwd, maar eigenlijk hebben de liberalen hier een kleine trofee veroverd.

In elk geval: dit was een soort van akkoord, noodzakelijk om de rust in de

De Franstalige krant La Libre Belgique zag het vorige week juist: ook al domineren de socialisten en groenen deze regering, ze vinden dat ze toch nog wat meer mogen binnenhalen. En dan zitten we wat de PS betreft bij de koopkrachtmaatregelen. De groenen zouden naar eigen zeggen recht hebben op een compensatie voor het open houden van de kerncentrales. Hoe? Via extra overheidsgeld voor het beheer van het nucleaire afval. Geld dat er eigenlijk niet is.

Dat zal voor gedoe zorgen in de Wetstraat.

En dan komt cd&v nog om de hoek kijken via het fiscaal hervormingsplan van © PHOTONEWS

Het is in woelige economische tijden steevast een vaak gehoorde voorspelling aan het begin van het politieke zomerreces: in het najaar komen er sociaaleconomische spanningen aan die de federale regering onder druk zetten. En inderdaad, de Vivaldi-coalitie staat geen rustige herfst te wachten wanneer de inflatie hoog blijft, de kostprijs van de pensioenhervorming en de kernuitstap berekend wordt en de begroting 2023 plus de fiscale hervorming op tafel komen.

overduidelijk wél. Zo volgen de voorstellen, die enkele weken geleden werden aangekondigd door minister van Ambtenarenzaken Petra De Sutter (Groen) en staatssecretaris voor Woke Sarah Schlitz (Ecolo), “een intersectionele aanpak” (het indelen in een slachtofferhiërarchie op basis van ras, geslacht en tal van andere categorieën), is de tekst doordrongen van woke ‘newspeak’ als ‘positieve acties’ (positieve discriminatie) en streeft men expliciet gelijke resultaten in plaats van gelijke kansen na.

Sommige van de maatregelen, zoals het onderzoeken of het mogelijk is om niet-Europeanen toegang te geven tot statutaire functies binnen de overheid, of opleidingen over diversiteit en racisme binnen de politie, haalden de media al.

Maar er komt ook (nog) meer gesubsidieerd onderzoek naar kolonialisme en dekolonisering, meer discriminatietests en subsidies voor ‘inclusieve’ bedrijven en streefcijfers in tal van overheidsdiensten. Daarnaast wil men de bedrijven en sociale partners “aanmoedigen in CAO's nieuwkomers in de categorie van risicogroepen op te nemen en tewerkstellingspremies in hun voordeel in te stellen”.

Artikel 150 En dan nu, de kers op de taart. Herinnert u zich nog dat regering vorig jaar de vrije meningsuiting wilde inperken door artikel 150 van de Grondwet te herzien?

Die plannen leken, met hulp van niemand minder dan de communistische PVDA, dood en begraven. Wel, de regering zou dat grondwetsartikel nog altijd willen herzien, zo blijkt uit de tekst.

Staatssecretaris voor Woke Sarah Schlitz

PIETER VAN BERKEL

Binnenland

5 © BELGA

28 JULI 2022

Apocalyptische milieuactivisten vormen een groot gevaar voor het milieu “Ons voedselsysteem staat onder druk door klimaatverandering, ziektes en oorlog”, stond dit weekend in De Standaard te lezen. “Tegelijk zijn duizenden zeldzame gewassen met uitsterven bedreigd”, zegt BBC-journalist Dan Saladino. “Onze rijkdom aan voedsel is een illusie.” In zijn boek ‘Eating to extinction’ stelt de apocalyptische ziener dat ons voedselsysteem op instorten staat. “Onze landbouw wordt gedomineerd door monoculturen en handel en loopt sowieso op de klippen.” Apocalyptische waarschuwingen hebben het altijd mis.

“Duizenden jaren aan rijke voedselcultuur zijn in enkele decennia uitgevlakt door enkele multinationals die de biodiversiteit verengen tot enkele soorten en rassen.” Over heel de wereld wordt het voedingspatroon uniformer, beweert Saladino. “De schokken van de klimaatverandering, de pandemie en de oorlog komen nu samen en ondermijnen onze toekomstige voedselzekerheid.”

Apocalyptische waanzin Nieuw is het doemdenken van Dan Saladino niet. In 1971 publiceerde de Club van Rome een rapport ‘The Limits to Growth’, waarin letterlijk stond te lezen: “Als alles en iedereen doorgaat op de manier waarop dit nu gebeurt, dan komt er binnen enkele tientallen jaren een geweldige catastrofe.” The New York Times voorspelde begin jaren zeventig “de mogelijke uitsterving” van onze soort als we het pad van de groei blijven bewandelen. De klimaathysterica Greta Thunberg vormt nog steeds de spreekbuis van deze apocalyptische waanzin. Welnu, die catastrofe is er nooit geweest. Integendeel. Door het

groeimodel werden miljoenen mensen uit de armoede gelicht, werden de meeste grondstoffen goedkoper en wordt er vooral in het Westen geïnvesteerd in de ontwikkeling van milieuvriendelijke technologie, zoals kernenergie.

Door de industriële revolutie leefden de mensen niet alleen veel langer, maar stierven ze ook veel minder snel aan allerlei ziektes en infecties. De ‘groene revolutie’ in de landbouw zorgde ervoor dat de wetenschap en de technologie de landbouwopbrengst per hectare verveelvoudigde door de uitvinding van de kunstmest, het ontwikkelen van hybride superrassen door genetische manipulatie, nieuwe teeltwijzen, moderne irrigatietechnieken en de massale inschakeling van de tractor in de landbouw.

De vrijemarkteconomie Door de technologische en industriële aanpak werden de laatste decennia letterlijk honderden miljoenen mensen van de hongerdood gered. Europa kent al decennia geen hongersnoden meer. De Finse hongersnood van 1866-1868 was de laat-

ste natuurlijk veroorzaakte hongersnood in Europa en kostte zowat 300.000 mensen het leven. Zelfs in landen zoals India en China is de voedselsituatie merkelijk verbeterd. Uiteraard zijn er nog hongersnoden, maar die zijn onder meer het gevolg van totalitaire regimes zoals Noord-Korea die – zoals de communistische traditie het voorschrijft – een deel van de bevolking opzettelijk laten uithongeren. Ook in Jemen sterven duizenden vrouwen en kinderen de hongerdood door een oorlog tussen verschillende islamitische regimes.

Door het vrijhandelsverkeer werd het voedsel niet alleen veel goedkoper, het aanbod steeg ook spectaculair, waardoor de consument momenteel over een uitgebreid gamma beschikt. Door de vrijemarkteconomie werden heel wat producten goedkoper. Als de markt volop kan spelen, dan treedt er ook specialisatie op.

In heel wat winkelstraten komen er steeds meer zaken bij die specialiteiten van over de ganse wereld aanbieden. Uiteraard staan er ons nog grote uitdagingen te wachten, die we enkel succesvol kunnen aanpakken door voluit voor groei te gaan.

Daardoor kan de economische meerwaar-

de in technologische vernieuwing worden geïnvesteerd.

Evangelische bekeringsijver Wie durft te twijfelen aan de allesverzengende catastrofe wordt publiek geëxcommuniceerd. Dit overkwam Stuart Kirk, ex-journalist van de Financial Times en momenteel hoofd van de divisie verantwoord beleggen bij de Britse bankreus HSBC. Onlangs maakte hij op een conferentie in London een vergelijking tussen de millenniumbughysterie en de doemberichten over de risico’s van de klimaatverandering voor de banken en de beleggers. “Niet-onderbouwde, schrille, partijdige en apocalyptische waarschuwingen hebben het altijd mis”, gaf hij zijn publiek mee. Volgens Stuart Kirk gaan centrale banken en financiële toplui voluit mee in dit verhaal.

Voor Stuart Kirk liep het niet goed af. Na zijn uitspraken ontbonden klimaatactivisten hun duivels. De CEO van HSBC en de topman van de divisie vermogensbeheer namen afstand van Stuarts uitspraken. Hij werd op non-actief geplaatst. Uit een soort evangelische bekeringsijver stellen ecologische activisten alles in het werk om een open en kritische discussie onmogelijk te maken om zo hun politieke agenda door te drukken. Het is een kwalijke trend die dringend moet worden gekeerd.

JULIEN BORREMANS

GENT

Veganistische bekeringsdrang in Gent Mensen foppen is in Gent toegestaan als het maar voor de goede ‘veggie zaak’ is.

Dat blijkt uit het feit dat een kraam ongestoord de hele feesten lang ‘Hamburgers en Braadworsten’ mocht verkopen zonder te afficheren dat het niet om echt vlees ging, maar om veganistisch namaakvlees.

Tijdens de Gentse Feesten worden al jaren hamburgers en braadworsten verkocht in een kraam pal in het centrum van de feestenzone.

Ook dit jaar stond het kraam er met als opschrift: braadworst en hamburgers. Nergens stond vermeld dat er deze keer geen echt vlees gebraden werd, maar uitsluitend veganistische vleesvervangers.

Er werd hiertegen niet opgetreden. Integendeel, de kranten beweerden dat dit wettelijk toegelaten is en vonden het zelfs grappig. Het Nieuwblad kopte: “Hamburgerkraam verkoopt ‘stiekem’ vegan burgers aan vleeseters op Gentse Feesten: ‘Soms nemen ze er nog één.’’’

“Zijn kraam ziet eruit als een vettig hamburgerkraam, maar stiekem is het een veganistisch kraam. Philippe Lainez verkoopt dit jaar op de Gentse Feesten aan duizenden bezoekers vleesloze hamburgers en braadworsten,

Gentse Feesten

zonder het hen te zeggen. Ook commercieel gezien geen slechte zet.” (Het Nieuwblad 23 juli).

Erwten en bonen verkopen als vlees is niet onschuldig. Vleesvervangers zijn sterk bewerkte voedingswaren. Het is absoluut niet denkbeeldig dat mensen één van de achttien ingrediënten niet goed verdragen (voedselintolerantie) of er allergisch aan zijn. Op de website van de fabrikant (Beyond Meat) staat deze waarschuwing: ”Erwten zijn peulvruchten. Mensen met ernstige allergieën voor peulvruchten zoals pinda's moeten voorzichtig zijn als ze erwteneiwit in hun dieet introduceren, vanwege de mogelijkheid van een peulvruchten(kruis)allergie.”

De uitbaters vreesden minder te verkopen wanneer de klanten zouden weten dat het om veganistisch eten ging. Ze hadden weinig keus,

Feestburgemeester Bram Van Braeckevelt (Groen)

want ze mochten geen vlees verkopen van Stad Gent. Dit jaar eiste de Stad dat de helft van alle vergunde eetstandjes vegetarisch of veganistisch moest zijn en het hamburgerkraam was er daar één van. Verklaart dat waarom de stadsdiensten niet ingrepen om een einde te maken aan het bedrog?

Luister naar PAL CAST U aangeboden door PAL NWS en ’t Pallieterke.

Stad Gent niet aan haar proefstuk toe Het stadsbestuur promoot al jaren veggie en vegan eten. In de stadsscholen wordt geen ‘zuiver vlees’ meer geserveerd. Voor de kinderen is er elke dag een volledig vegetarische menu (en op donderdag veggiedag uitsluitend vegetarisch). Daarnaast kunnen ze kiezen voor een ‘fleximaaltijd’ met vlees of vis, maar dat moet voor minstens de helft uit plantaardige eiwitten bestaan (peulvruchten, noten, quorn…). Oh ja, en voor wie geen varkensvlees lust is er ook een ‘varkensvrije fleximaaltijd’.

In mei organiseerde het stadsbestuur een heuse kookwedstrijd, ‘De Gouden Groentesaté’. Gentenaars konden om ter lekkerst een groentegerecht klaarmaken op de elektrische barbecue. In deze actie kropen heel wat werkuren van stadspersoneel en erbovenop vijftigduizend euro voor het inhuren van een extern evenementenbureau.

Ooit probeerde de stad de drank- en eetkramen op de halfvastenfoor te verplichten om veggie aan te bieden. De foorkramers trokken protesterend naar het stadhuis en klaagden dat ze “die biodinges aan de straatstenen niet kwijtraakten”. Het plan werd afgezwakt.

De schepenen van ‘veggiehoofdstad Gent’ pakken graag uit met hun voedselbeleid. Het staat mooi op lijstjes klimaatinspanningen en leverde Gent al meerdere buitenlandse prijzen op. Sinds dit jaar is de Gentse schepen van feestelijkheden iemand van de partij Groen (Bram Van Braeckevelt). De stedelijke ijver om de Gentenaars vlees te doen afzweren zal er niet minder op worden.

MATHILDIS

Stijn Derudder is uw gastheer van twee wekelijkse podcasts.

In PAL EROP krijgt u onze blik op de actualiteit in Vlaanderen en de rest van de wereld.

In EEN KWESTIE VAN GELOOF met theologe en columniste Sonja Dahlmans vatten we elke keer het nieuws over christenen in de wereld samen voor u en focussen we ook op allerlei onderwerpen over geloof en religie in het algemeen.

Te beluisteren op o.a. Spotify, Apple Podcasts en palcast.be.

6

Politiek

28 JULI 2022

© PHOTONEWS

Kernuitstap in 2025 zeker, kernherinstap in 2026 nog niet Verleden week kondigde de federale regering aan dat ze met Engie een ‘princiepsakkoord’ had gesloten over een ‘kernverlenging’ tot 2035. Zowel bij het ene als het andere hoort echter een pak voetnoten.

Meer zelfs, het enige dat op dit ogenblik vaststaat is dat er tussen 1 december 2025 en november 2026 geen enkele Belgische kerncentrale elektriciteit zal produceren.

De discussie of het document dat verleden week ondertekend werd nu een ‘princiepsakkoord’ of een ‘niet-bindende intentieverklaring’ is, heeft eigenlijk niet zoveel belang.

Voor de federale regering was het van belang dat ze een of ander akkoord kon aankondigen, terwijl het voor Engie vooral belangrijk was te communiceren dat het zich voorlopig nog nergens toe verbonden had. Ieder zijn framing dus.

Belangrijker is het te kijken naar enkele voldongen feiten die uit het akkoord volgen.

Eind 2025 alle kerncentrales dicht Zowel pers als politiek had het verleden week over een ‘kernbehoud’ of een ‘kernverlenging van tien jaar’. Nochtans gaan zowel Doel 4 als Tihange 3 in de zomer van 2025 voor meer dan een jaar dicht om de verlenging voor te bereiden. Pas in november 2026 kunnen ze weer opgestart worden. Eerste vaststelling: de verlenging van tien jaar zal dus minder dan negen jaar elektriciteitsproductie opleveren, want in 2035 gaan ze weer dicht.

Wat gebeurt er echter terwijl Doel 4 en Tihange 3 stilliggen? Tihange 1 mag blijven draaien tot 1 oktober 2025, terwijl Doel 2 ten laatste op 1 december 2025 van het net gehaald wordt. Dat betekent dat België het minstens elf maanden zonder kerncentrales zal moeten doen. Met als gevolg dat we tegen de herfst van 2025 precies dezelfde infrastructuur zullen moeten opbouwen als voor een volledige kernuitstap, inclusief een derde gascentrale. Het grote verschil met enkele maanden geleden is nu dat ook Alexander De Croo zijn handtekening onder dit plan heeft gezet.

Misdadig getalm Je kan je toch afvragen of Georges-Louis Bouchez de gevolgen van dit akkoord wel ten volle besefte toen hij op Twitter triomfantelijk pleitte voor de verlenging van nog meer kerncentrales. Ook bij Groen, dat eerder beteuterd reageerde, had men blijkbaar verleden week nog niet goed door hoe goed de kaarten nu voor hen liggen. Toegegeven, voor hen was het ideale scenario uiteraard geweest dat Engie met slaande deuren de onderhandelingen had verlaten.

Maar het getalm van hun minister Tinne Van der Straeten zorgt er ondertussen wel voor dat de kernuitstap er wel degelijk zal komen, toch voor minstens elf maanden.

Waarom Doel 4 en Tihange 3 dan niet wat sneller sluiten,

zodat ze terug opgestart kunnen worden vóór de andere kerncentrales stilgelegd worden en die derde gascentrale toch niet nodig is? We zouden die vraag graag beantwoord zien door de federale regering, maar we vermoeden dat het ondertussen gewoonweg te laat is voor zo’n vervroegde sluiting. Zoals de zaken er nu voor staan wordt het trouwens al krap om die derde gascentrale op tijd klaar te krijgen tegen 2025.

Heeft het dan zin om zoveel belastinggeld te investeren in een verlenging van Doel 4 en Tihange 3 als we tegen midden 2025 toch met alle infrastructuur voor een volledige kernuitstap zitten? Ook een goede vraag, en naar we vermoeden een die vroeg of laat ook door Groen zal gesteld worden, al dan niet vanop de oppositiebanken.

Nog veel sabotagemogelijkheden Ondertussen valt het nog te bezien of die kernherinstap er in 2026 wel zal komen. Noodzakelijke voorwaarden: voor Engie moet het commercieel interessant zijn, én Tinne Van der Straeten moet daarover met Engie tot een akkoord (willen) komen, én de collega’s van Tinne Van der Straeten in o.m. Frankrijk, Duitsland en zelfs tot in Zweden toe mogen de zaak niet saboteren, én het moet technisch mogelijk zijn, én de FANC moet het goedkeuren, én de EU moet het goedkeuren, én er moet op tijd (ten laatste tegen de zomer van volgend jaar) voldoende splijtstof besteld worden.

De federale regering heeft aangekondigd dat ze alvast van haar kant alle nodige voorbereidingen zal treffen opdat Doel 4 en Tihange 3 vanaf november 2026 weer zullen kunnen draaien. Het probleem blijft echter dat de grootste tegenstander ervan, Tinne Van der Straeten, voor die voorbereidingen verantwoordelijk is en bovendien ook de onderhandelingen met Engie blijft leiden. Het blijft nu al uitkijken naar het ‘plots’ opduiken van de eerste vertragingen in de voorbereidingen en onderhandelingen.

FILIP VAN LAENEN

Tinne Van der Straeten

Het blijft nu al uitkijken naar het ‘plots’ opduiken van de eerste vertragingen in de onderhandelingen

NIEUWS UIT DE WETSTRAAT Annelies durft niet Minister Verlinden (cd&v) lag opnieuw vanuit diverse hoeken onder vuur. Ook Koen Metsu (N-VA) bevroeg Verlinden, in dit geval over het geweld in de recreatiedomeinen. Hij verwees naar een N-VA-resolutie van twee jaar geleden die tijdens deze legislatuur werd goedgekeurd door zijn partij, de MR, Open Vld, VB en cd&v, en waarin gepleit werd voor extra beveiliging van de recreatiedomeinen door bijvoorbeeld het aanleggen van een zwarte lijst. Wie daarop zou staan, zou overal kunnen geweigerd worden. Alle groene en linkse partijen stemden toen tegen. Verlinden antwoordde dat het huidige wetgevend kader niet toelaat dat de amokmakers kunnen geweerd worden. Metsu wees erop dat de oproep uit de resolutie precies daarop gericht is dat de regering de wetgeving effectief aanpast en vroeg de minister waarop ze eigenlijk wacht, zeker als ze zelf telkens herhaalt dat “er geen plaats is voor rotte appels”.

Nog geen betaalde feestdag In het regeerakkoord stond dat de deelstaten zelf hun (betaalde) feestdag zouden mogen kiezen. De deelstaatregeringen zouden daartoe hun desiderata te kennen moeten geven. Enkel de Vlaamse regering deed dat ondertussen. Op de rest is het wachten (op Godot). Het VB nam de vlucht vooruit met een wetsvoorstel dat perfect tegemoet zou komen aan het regeerakkoord: 21 juli wordt ingeruild voor de feestdagen van de deelstaten. Enkel N-VA, VB en Jean-Marie Dedecker steunden het.

Vivaldi-tucht De ook door de internationale gemeenschap fel gecontesteerde Irandeal, waarbij terroristen kunnen worden uitgeleverd die in Iran mogelijk als helden verwelkomd worden, werd er door Vivaldi doorgedrukt. Bovendien brengt het Iran op het idee om willekeurig Belgische burgers te arresteren om ze te ruilen voor terroristen. Chantage heet dat. Enkel Denis Ducarme (MR)

bleef weg bij de stemming nadat hij bezwaren had geuit. Inderdaad, hij liet zich niet zien omdat hij niet publiekelijk wilde tegenstemmen.

Woorden, geen daden Uit het jaarlijks rapport van de vicegouverneur van Brussel blijkt dat in de 19 Brusselse gemeenten de taalwetgeving telkens weer met de voeten wordt getreden inzake aanwervingen, benoemingen en bevorderingen. Barbara Pas (VB) stelt daar jaarlijks vragen over aan de minister van Binnenlandse Zaken Annelies Verlinden (cd&v). Telkens krijgt ze te horen dat de minister die zaken betreurt, maar daar houdt het telkens op. Pas diende daarom een motie van aanbeveling in om de minister te vragen haar bevoegdheden ter zake te gebruiken door de vernietigingsbevoegdheid van die aanwervingen en dergelijke meer weg te halen bij de Brusselse autoriteiten omdat die gewoonweg niets doen en ze over te dragen aan de vicegouverneur. “Dat staat niet in het regeerakkoord”, wordt dan gezegd als excuus om niets te moeten doen. Alsof de repatriëring van vrouwelijke IS-terroristen of de Iran-deal wel in het regeerakkoord zouden staan. De motie van Pas werd dus weggestemd.

Het is nu wachten op het volgende stereotiepe jaarverslag.

Politiek

Mathieu Michel Hij lacht. Hij is gelukkig. Hij is lid van de federale regering.

Niet alle leden verkeren in die gemoedstoestand. Maar hij wel. Hij vangt immers weinig wind en drijft lekker mee voor zolang het duurt. Met de bevoegdheden Digitalisering, Administratieve Vereenvoudiging, Privacy en Regie der Gebouwen doet hij geen kwaad en loopt hij eigenlijk niemand in de weg. Mathieu Michel (43) is de zoon van Louis en de broer van Charles. En daarmee is veel, zo niet alles, gezegd.

Alles wees erop dat hij zijn dagen zou slijten op een veel lager politiek niveau dan zijn vader en zijn broer. Na studies in ‘communicatie’ ging hij aan de slag bij de liberale vakbond als communicatieverantwoordelijke. In 2001 werd hij OCMW-raadslid in Geldenaken (Jodogne) en lid van de provincieraad. In 2006 was het de bedoeling dat hij als gemeenteraadslid schepen zou worden, maar dat ging niet door omdat hij gedeputeerde werd in Waals-Brabant, wat hij bleef tot in 2020. In oktober van dat jaar kreeg hij de voorkeur van partijvoorzitter Georges-Louis Bouchez - als geste aan de familie om staatssecretaris te worden. Het zorgde voor heel wat controverse in de MR, want velen voelden zich gepasseerd. Nepotisme, werd het door velen genoemd.

Liever lui dan moe?

Niemand kende hem in de Wetstraat, alleen de familienaam deed een belletje rinkelen. Hij was een lokale politicus die zich nauwelijks onderscheidde en geen potten brak. Hij leidde een gezapig leventje met een lucratieve job als gedeputeerde. Hij bleef in de luwte.

Een job om van te dromen. En dan was daar plots de bevordering tot staatssecretaris met ‘ongevaarlijke’ bevoegdheden. Veel activiteit straalde hij nooit uit en dat is hij ook nu niet echt van plan, zo blijkt.

Nu en dan doet hij een kleine poging om te tonen dat hij er nog is, maar dan komt hij met ideeën waarvan iedereen vindt dat ze echt overbodig zijn. Nauwelijks iemand weet welke zijn bevoegdheden zijn, laat staan dat iemand zou weten waarmee hij eigenlijk bezig is. Enig opzoekingswerk toonde aan dat hij ‘de digitale kloof in de samenleving’ wil dichten.

Hart vasthouden Daartoe wil hij elk jaar 5.000 ambtenaren opleiden om burgers te begeleiden bij de toegang tot digitale overheidsdiensten. Het voorstel werd in maart gelanceerd, maar er werd niets meer over gehoord. Daarnaast sloot hij in 2021 met ‘Itsme’- het systeem waarmee burgers zich digitaal kunnen aanmelden bij overheden, banken, diensten… - een nieuwe overeenkomst voor drie jaar. Itsme is een privébedrijf en is een groot succes, mede ook dank zij de financiële steun van de overheid die niet alleen klant, maar ook aandeelhouder is. Zowat alle gebruikers zijn erg tevreden over het systeem.

Maar toch kwam Michel enkele weken geleden op de proppen met de mededeling dat zoiets eigenlijk volledig van de overheid moet komen en dat er dus wordt gewerkt aan een alternatief, kostprijs 50 miljoen. Participeren in Itsme zou te duur zijn, is nu de uitleg. Bovendien wil hij de virtuele identiteitskaart ontwikkelen, waardoor Itsme overbodig wordt. Nu er iets goed werkt en populair is, lijkt het of de regering Itsme van de markt wil wegconcurreren. Maar in België is niemand er echt gerust in dat, als de overheid een initiatief in handen neemt, het ook een succesverhaal wordt, want meestal zijn dat peperdure projecten van lange adem. We herinneren ons het informaticasysteem voor Justitie, gelanceerd door Laurette Onkelinx (PS), dat jarenlang aansleepte, nooit op kruissnelheid kwam en uiteindelijk een dure flop werd. Ook bij de aankondiging van Michel houden velen hun hart vast. Een overbodig initiatief van een overbodige staatssecretaris, zo vinden velen dan ook argwanend. Ondertussen bazuint zijn partijvoorzitter verder uit dat de greep van de staat moet afnemen…

CITAAT VAN DE WEEK

Alexander De Croo:

“Als de uitslag dat toelaat, ga ik na 2024 door”

Premier Alexander De Croo (Open Vld) ontkende in verschillende weekendinterviews dat hij zijn functie als eerste minister gebruikt om te solliciteren naar een internationale topjob. “Ik ben de zever daarrond beu. Ik heb maar één ambitie, en dat is de belangen van de Belgen zo goed mogelijk te verdedigen”, klinkt het in De Standaard.

Ook opmerkelijk: ondanks de spanningen in de vleugellamme Vivaldi-coalitie wil hij het liefst premier van dezelfde constellatie blijven na 2024. “Als het resultaat van de verkiezingen dat toelaat”, zegt De Croo in De Tijd. “Als de uitslag ontgoochelend is, zit je in een ander schema.”

Repatriëring van IS-bruiden kostte Defensie meer dan miljoen euro Eind juni repatrieerde België zes IS-vrouwen en zestien kinderen uit kampen in Syrië. De kostprijs voor de inzet van Defensie bij de repatriëring bedroeg meer dan een miljoen euro. Dat blijkt uit het antwoord van Defensieminister Ludivine Dedonder (PS) op een schriftelijke vraag van N-VA-Kamerlid Theo Francken. “De veiligheidsprioriteiten van deze regering liggen verkeerd”, hekelt de N-VA’er.

In de nacht van 20 op 21 juni voerde België een repatriëringsmissie uit. Zes vrouwen en zestien kinderen werden naar België overgebracht. De vrouwen gingen rechtstreeks naar de gevangenis wegens hun banden met IS. De kinderen, die allemaal jonger waren dan twaalf jaar, werden opgevangen door het Jeugdparket.

Eén van de vrouwen was Nora V. Zij vertrok al in 2013 naar Syrië en poseerde daar gretig met vuurwapens. Ze is de weduwe van de gesneuvelde IS-strijder en Sharia4Belgium-militant Tarik Taketloune uit Vilvoorde.

bij de uitgevoerde repatriëring een ondersteunende rol op. Dat blijkt uit haar antwoord op een schriftelijke parlementaire vraag van N-VA-Kamerlid Theo Francken. Aangezien het een interdepartementale samenwerking betrof, is Dedonder niet in staat om de totale kostprijs van de repatriëring mee te delen. De kostprijs voor de inzet van Defensie zelf bedroeg 1.152.103 euro.

Tijdens de operatie werden twee A-400M-toestellen ingezet.

Eén toestel voerde de repatriëringsvlucht uit, het andere werd in reserve gehouden.

1.152.103 euro

Veiligheidsprioriteiten

Volgens bevoegd minister Ludivine Dedonder (PS) nam Defensie

Voor Francken bewijst deze repatriëring van IS-terroristen,

“waarvoor kosten noch moeite werden gespaard”, dat de veiligheidsprioriteiten van de Vivaldi-regering verkeerd liggen.

Hij verwijst daarbij ook naar de “schandelijke Irandeal”, waarvoor de plenaire vergadering van de Kamer woensdag het licht op groen zette. “Twee gigantische A-400M’s om een handvol jihadi’s te repatriëren? Hallucinant”, hekelt het N-VA-Kamerlid. “Dat ze over enkele maanden alweer vrij rondlopen, terwijl de slachtoffers van de aanslagen in ons land nog steeds niet correct vergoed zijn, maakt het des te wraakroepender.”

ANTON SCHELFAUT

MEEST GELEZEN OP

© BELGA

IN DE KIJKER

7 © PHOTONEWS

28 JULI 2022

Britse acteur John Cleese: “Woke is de dood van creativiteit en humor”

Klap op de vuurpijl Onlangs was hij te gast in De Afspraak, waar hij overigens in behoorlijk Nederlands sprak. Daar kondigde hij aan dat het ook zijn ambitie is als staatssecretaris voor de Regie der Gebouwen om de stellingen rond het Justitiepaleis in Brussel te doen weghalen. Stellingen die er al járen staan, die zélf al eens gerenoveerd zijn en die geen enkele van zijn voorgangers heeft kunnen doen afbreken. Toen hem daarop lacherig werd gevraagd wat er eerst zal gebeuren, de digitale portefeuille invoeren of de stellingen weg, zei hij resoluut: de digitale portefeuille, waarvan hij zelf zei dat de ontwikkeling ervan ook nog maanden of jaren zal duren. Kortom: hij zal aan het einde van Vivaldi niets gerealiseerd hebben.

Verlinden na vechtpartij met personeel in Blaarmeersen: “Symptoombestrijding kan nooit enige antwoord zijn” Oproep aan archeologen om skeletten niet meer als man of vrouw te klasseren: “Weten niet hoe ze zich identificeerden” Jong N-VA deelt “Belgische vodden” uit op nationale feestdag: “Dit land is op” Transgender zwemster kanshebber titel ‘Vrouw van het Jaar’

Theo Francken

Surf naar palnws.be

8

Politiek

28 JULI 2022

Meerderheids- en oppositiepartijen kritisch voor pensioenakkoord

“DIT IS GEEN GROTE HERVORMING” De berg heeft een muis gebaard. Dat is de algemene teneur die heerst bij zowel meerderheids- als oppositiepartijen, nadat het kernkabinet van de federale regering het vorige week maandag eens raakte over een pensioenakkoord. Politici en experts vinden dat een échte hervorming, die nodig is om de betaalbaarheid van de pensioenen te garanderen, uitblijft. zorgt het akkoord ervoor dat wie langer werkt en effectief aan de slag is, meer pensioen krijgt. Concreet betekent dit dat voor de eerste keer in België de toegang tot het minimumpensioen wordt beperkt tot mensen die effectief twintig jaar minimum vier vijfde hebben gewerkt.

De nieuwe pensioenbonus - de oude werd door de vorige regering afgeschaft - moet ervoor zorgen dat mensen die blijven doorwerken na hun vervroegd pensioen meer pensioen krijgen. Ook de ongelijkheid tussen vrouwen en mannen wordt

aangepakt door ervoor te zorgen dat wie deeltijds gewerkt heeft om voor de kinderen te zorgen, meer pensioen krijgt.

Echte hervorming blijft uit Het akkoord werd echter meteen afgeschoten door de voorzitters van de meerderheidspartijen. Vooruit-voorzitter Conner Rousseau reageerde teleurgesteld, net als Georges-Louis Bouchez (MR) en Sammy Mahdi (cd&v). Ook oppositiepartijen N-VA en Vlaams Belang hekelden het

© BELGA

Aan het akkoord gingen wekenlange onderhandelingen vooraf, waarin vooral de PS dwarslag. Op tafel lagen drie concrete dossiers: de toegang tot het minimumpensioen, de invoering van de pensioenbonus en een maatregel om voor meer gelijkheid tussen mannen en vrouwen te zorgen.

Het waren vooral de toegangsvoorwaarden voor het minimumpensioen die wrijving tussen de zeven partijen van Vivaldi veroorzaakten. Volgens het kabinet van premier Alexander De Croo (Open Vld)

uitblijven van een echte pensioenhervorming.

“Mijn generatie maakt zich zorgen om haar pensioen later. Om dat veilig te stellen, moeten we echt durven hervormen.

Zowel fiscaal als op pensioenen. En dat is niet het geval”, stelde Rousseau.

N-VA-voorzitter Bart De Wever noemde het “onbetaalbaar en schandalig” dat wie grotendeels niet werkte nog steeds tot hetzelfde pensioen kan komen als wie een hele carrière werkte. “In een land waar alle financiële parameters op donkerrood staan, gaat De Croo nog maar eens op de knieën voor de PS”, sneerde hij.

Bij Vlaams Belang-voorzitter Tom Van

“De Croo gaat nog maar eens op de knieën voor de PS” N-VA-voorzitter Bart De Wever

Grieken heerste dezelfde teneur. “Dit is geen akkoord. Dit is gewoon De Croo die plat op de buik gaat voor de Waalse socialisten. De belastingbetaler, dus de Vlaming, betaalt het gelag”, benadrukte hij.

“Ruis en achtergrondgeluid”

Alexander De Croo & Karine Lalieux

ECONOOM IVAN VAN DE CLOOT

DE FISCALE HERVORMING VAN VAN PETEGHEM

“Nood aan brede pensioenhervorming”

“Men voelt aan dat ons land een vereenvoudiging nodig heeft”

“Het is eigenlijk geen hervorming, maar een beperkte aanpassing van de pensioenreglementering.” Dat zegt econoom Ivan Van de Cloot over het pensioenakkoord van de federale regering. Hoewel hij de voorwaarde van minstens twintig gewerkte jaren om toegang te krijgen tot het minimumpensioen “een stap vooruit” noemt, ontbreken voor hem de nodige hervormingen om de betaalbaarheid van het pensioensysteem te garanderen.

“De rekening zal alleen maar betaald kunnen worden als er voldoende mensen aan de slag zijn”, benadrukt hij.

Minister Van Peteghem is al lang bezig aan een plan om een broodnodige belastinghervorming door te voeren. De blauwdruk van de cd&v-minister verlaagt de lasten op arbeid stevig. Daar staat onder meer tegenover dat de ‘fiscale koterijen’ worden afgeschaft.

“België zal niet langer belastingkampioen zijn op het vlak van lasten op arbeid”, zei Van Peteghem daarover. De cd&v’er wil voortbouwen op de verschuiving van lasten op arbeid naar vervuiling en de verlaagde btw-tarieven harmoniseren.

Van de Cloot wijst erop dat de Vivaldi-regering eerder al besliste over een verhoging van het minimumpensioen tot 1.500 euro. “Dat kost heel veel geld”, besluit de econoom. “Het gaat over miljarden, terwijl de de betaalbaarheid van de pensioenen onzeker is. De rekening zal alleen maar betaald kunnen worden als er voldoende mensen aan de slag zijn.

Daarvoor ontbreken de nodige hervormingen.”

Vereenvoudiging Finaal is het volgens Van de Cloot zaak om nieuwe evenwichten te creëren. “Die zullen gedeeltelijk worden bepaald door de politieke verhoudingen van het moment”, legt hij uit.

“De belangen van nieuwe ondernemers en fiscale rechtvaardigheid moeten in evenwicht worden gebracht. Het is de vraag of die politieke knoop in dit politiek gesternte kan worden doorgehakt.”

Verder maakt Van de Cloot uit de blauwdruk op dat Van Peteghem beseft dat een vereenvoudiging van de fiscaliteit noodzakelijk is. “Dat is een hele grote werf, maar met de blauwdruk zetten we toch al een aantal stappen in die richting. Als men een aantal recepten uit die blauwdruk volgt, zou het aan-

tal codes op de belastingbrief gehalveerd kunnen worden. Men voelt aan dat ons land een vereenvoudiging nodig heeft.”

“In de economie bestaan enkele inzichten over hoe een fiscaal systeem beter werkt voor de volledige maatschappij, en niet voor de ene of de andere”, vervolgt de econoom.

“Een aantal van die zaken zijn meegenomen in de blauwdruk, wat redelijk uniek is. Ik heb al heel veel fiscale blauwdrukken zien passeren. Die zijn vaak enkel door juristen geschreven die blind zijn voor de economische realiteit.”

Het feit dat Van Peteghem deze blauwdruk eerst met de pers deelde, nog voor het op de regeringstafel te leggen, betekent volgens sommigen dat hij er zelf niet echt in gelooft. Van de Cloot beseft evenwel dat de soep nooit zo heet wordt gegeten als ze wordt opgediend. “De blauwdruk moet nog een heel politiek proces doorlopen, wat in deze constellatie niet eenvoudig is. Maar het feit dat het werk gedaan is, is een stap vooruit”, besluit hij.

© BELGA

Over de blauwdruk voor een fiscale hervorming die vorige week door minister van Financiën Vincent Van Peteghem (cd&v) werd voorgesteld, klinkt Van de Cloot voorzichtig positief. “Er zitten veel waardevolle zaken in. We hebben allerlei grote bespiegelingen gehad, maar hier zitten al een aantal concrete pistes in”, schetst hij.

© PHOTONEWS

Econoom Ivan Van de Cloot, auteur van het boek ‘De rekening moet kloppen: Welke toekomst voor onze pensioenen?’, krijgt het niet meteen warm van het akkoord. Desalniettemin noemt hij de voorwaarde van minstens twintig gewerkte jaren om toegang te krijgen tot het minimumpensioen “een stap vooruit”. Die nieuwe voorwaarde maakt immers dat werken meer loont dan vroeger.

De echte uitdaging bestaat er volgens de econoom in om meer mensen aan het werk te krijgen.

“Maar daarvoor hebben we een veel bredere pensioenhervorming nodig”, oordeelt hij. “We hebben een auto geërfd waarbij steeds de leeftijd van tel was.

Maar we moeten kijken naar de kilometerteller. Niet je leeftijd is van belang voor de berekening van je pensioen, maar wel hoeveel jaar je effectief gewerkt hebt.”

Enkel Open Vld-voorzitter Egbert Lachaert pareerde daags nadien tijdens het actualiteitsdebat in de Kamer de kritiek op het pensioenakkoord. “Als je in een coalitie zit, own your shit!”, klonk het.

“Je kan geen deal sluiten en de dag nadien zeggen dat het onvoldoende is.”

In De Ochtend op Radio 1 noemde premier De Croo de kritiek van de meerderheidspartijen dan weer “ruis en achtergrondgeluid”. De Croo verweet onder meer cd&v, en in het bijzonder Kamerlid Nahima Lanjri, “een gebrek aan volwassenheid”. Die laatste vond dat het akkoord goede maatregelen bevat, maar noemde het geheel “een voorgerecht” of “een borrelhapje”, maar zeker niet de hoofdschotel. “Als je een beslissing neemt, moet je die daarna ook verdedigen”, hekelde de premier.

ANTON SCHELFAUT

9

Dossier

28 JULI 2022

DISSIDENTEN VERSUS OPPORTUNISTEN

DE BUREN VAN RUSLAND n Finland, de Baltische staten en Polen is er geen kloof tussen de burger en de politiek, tenminste niet wat de perceptie van Rusland betreft. In democratieën zou dat vanzelfsprekend moeten zijn, maar wij weten allemaal dat het op dat vlak heel dikwijls misloopt.

De opvattingen van de meerderheid worden tamelijk getrouw weerspiegeld in de politieke wereld: Rusland is een bedreiging, we moeten Oekraïne met alle middelen steunen en we moeten goede NAVO-bondgenoten zijn, of worden. In Polen keurt een ruime meerderheid van de bevolking de sancties tegen Rusland en de wapenleveringen aan Oekraïne goed. De meeste Polen vinden zelfs dat de NAVO zich terughoudend opstelt.

Er wordt via crowdfunding geld ingezameld om drones voor Oekraïne te kopen.

De Polen trainen Oekraïense piloten en leveren niet alleen zware wapens van Sovjetmakelij - ten koste van hun eigen veiligheid, maar bijvoorbeeld ook moderne tanks en wapensystemen die door de Poolse defensie-industrie zijn ge-

bouwd. Er zijn waarschijnlijk 1,2 miljoen Oekraïense vluchtelingen in Polen en die worden bijna allemaal opgevangen in Poolse gezinnen. De helft van de Polen bleek bereid te zijn Oekraïense vluchtelingen in huis op te nemen. Het hoogste cijfer van heel Oost-Europa. Voor de Polen is dat duidelijk: zij zijn een Slavisch broedervolk, zij zijn ook blanke christenen en… zij zijn de vijanden van onze erfvijanden. Polen drijft zijn defensie-uitgaven op tot 3 procent van het bbp.

MEER DAN DE NAVO-NORM. Als de Russen waanzinnig genoeg zijn om Polen binnen te vallen, dan zullen de Polen vechten als leeuwen, net zoals de Oekraïners nu. Niemand twijfelt daaraan. En als de Russen toch een stuk van Polen zouden veroveren… Nu al ziet men overal in Polen het ankerinsigne van het oude Armija Krajowa, het Binnenlandse Leger, de grootste en best georganiseerde verzetsbeweging uit de Tweede Wereldoorlog. De Polen zijn nog altijd even dapper als in 1686, toen zij de Ottomanen versloegen die Wenen belegerden, of in 1920 toen zij het Rode Leger in de pan hakten voor de poorten van Warschau. Zij zijn dan ook onafhankelijk en wij niet.

PAUL BÄUMER

ALS DE RUSSEN WAANZINNIG GENOEG ZIJN OM POLEN BINNEN TE VALLEN, DAN ZULLEN DE POLEN VECHTEN ALS LEEUWEN

HOE KIJKEN ZIJ NAAR DE OORLOG IN OEKRAÏNE? PEILINGEN

Maar ondanks de gelijkaardige peilingresultaten, voerde de Slovaakse regering een veel moediger en idealistischer beleid. Al bijna vanaf de eerste oorlogsdag leverde Slovakije munitie en brandstof aan de Oekraïners en al heel snel droeg Slovakije bijna al zijn wapens van Russische makelij aan Oekraïne over: tanks, helikopters, pantservoertuigen, S-300 luchtdoelraketten en zelfs alle gevechtsvliegtuigen die ze hadden. Ja, Duitsland en de VS hadden westerse wapensystemen als vervanging beloofd. Maar die zijn er nog altijd niet. De NAVO heeft intussen Patriot-raketten in Slovakije © PHOTONEWS

NU TREKT HIJ DE KATHOLIEKE KAART. Is Fico zo belangrijk? Nee, niet echt. Maar zo’n individuen zijn helaas typisch Robert Fico

voor een deel van de politieke scene in vele Oost-Europese landen. Ja, de meeste Oost-Europeanen zijn minder vergiftigd door politiek correcte denkbeelden dan westerlingen, maar velen slepen wel een ballast mee van onverteerde totalitaire denkbeelden, vooroordelen en waanvoorstellingen uit de Oostblokperiode. Ze zijn 45 jaar lang geïndoctrineerd met Sovjetpropaganda en vermits er nooit grondige anticommunistische zuiveringen werden doorgevoerd, hebben de Russen nog steeds vele tentakels in de Oost-Europese media. In Polen en de Baltische staten heeft dat een sterke en positieve tegenreactie veroorzaakt. In andere landen, zelfs in de voormalige DDR, laat dat nog altijd zijn sporen na. Kijk maar naar de pro-Russische standpunten van AfD. Niet alle mensen leren uit ervaring. Zij hebben meer dan veertig jaar onder bezetting van de USSR geleefd en toch dwepen velen nog met Poetin, die het kadaver van de USSR nieuw leven wil inblazen.

OOST-EUROPEANEN ZIJN MINDER VERGIFTIGD DOOR POLITIEK CORRECTE DENKBEELDEN DAN WESTERLINGEN, MAAR VELEN SLEPEN WEL EEN BALLAST MEE VAN ONVERTEERDE TOTALITAIRE DENKBEELDEN, VOOROORDELEN EN WAANVOORSTELLINGEN UIT DE OOSTBLOKPERIODE

WIT-RUSLAND Men zou bijna vergeten dat ook Wit-Rusland een buurland van Rusland is, en nog altijd geen provincie.

De Russen hadden daar troepen geconcentreerd voor de invasie in Oekraïne. Maar Wit-Russische troepen hebben niet of nauwelijks deelgenomen aan de oorlog. Het is onduidelijk welk spel Loekasjenko speelt.

Is hij misschien bang dat zijn regime na een militaire nederlaag ineen zal storten? Er zijn wel honderden Wit-Russen die aan de kant van Oekraïne vechten. In Wit-Rusland zelf is een verzetsbeweging actief die zich vooral toelegt op het saboteren van spoorlijnen. Het is voor de Russen zeer moeilijk om nog troepen, materiaal en voorraden per trein doorheen Wit-Rusland te sturen. © PHOTONEWS

In andere Oost-Europese landen is de situatie complexer. Uit opiniepeilingen blijkt dat slechts 50 procent van de Bulgaren, 51 procent van de Slovaken en 48 procent van de Hongaren vinden dat Rusland de hoofdverantwoordelijke is voor het uitbreken van de oorlog in Oekraïne. In deze drie landen denkt een aanzienlijke minderheid dat deze oorlog werd uitgelokt door de NAVO of door de Oekraïense taalwetten die Russen zouden discrimineren; stellingen die een hoog “de aarde is plat”-gehalte hebben. De pro-Russische politiek van Viktor Orbán komt dus niet uit de lucht gevallen.

opgesteld om het luchtruim te verdedigen nu het land geen luchtmacht meer heeft.

Maar anderzijds vergeleek de Slovaakse politicus Fico, de voorzitter van de partij SMER-SD, de NAVO-troepen in zijn land met de nazi’s en hij noemde de wapenlevering aan Oekraïne “verraad”. Een extreemrechtse randfiguur? Nee, Fico is een vooraanstaand socialist. SMER-SD staat voor “richting sociaaldemocratie”. Van 2012 tot 2018 was hij zelfs minister-president. Hij zocht toen toenadering tot Servië en Rusland en hij weigerde westerse gevechtsvliegtuigen aan te kopen. Hij liet liever de MIG-29 moderniseren en hij zal zich wel opgevreten hebben van frustratie toen ‘zijn’ vliegtuigen aan de Oekraïners werden overgedragen. Hij beweerde dat Georgië de Russische invasie van 2008 zelf had uitgelokt. In 2018 moest hij aftreden wegens betrokkenheid bij de moord op een kritische journalist, corruptieschandalen en banden met de maffia. Een echte PS-achtige socialist dus. Maar hij is nog steeds lid van de Nationale Raad van de Slovaakse Republiek. Een veelzeggende detail: in 1986, toen Tsjechoslovakije nog steeds bezet was door de USSR, werd Fico lid van de communistische partij en noemde hij zich een overtuigd atheïst.

Politici als Lech Walesa en de gebroeders Jaroslav Kaczynski in Polen en Vlaclav Havel in Tsjechoslovakije waren onder het communistisch regime opposanten en dissidenten geweest. Zij waren van een ander kaliber… De huidige Tsjechische president Milos Zeman was als 24-jarige ook lid geworden van de Communistische Partij, maar twee jaar later, in 1968, toen troepen van het Warschaupact in Tsjechoslovakije binnenvielen, werd hij er al uitgegooid. Hij was toch een beetje een kritische geest. Maar vele, vele anderen die nu grote sier maken in de Oost-Europese politiek, hadden uit overtuiging of uit opportunisme met de communistische regimes gecollaboreerd, en zij moesten daar nooit verantwoording over afleggen.

Nee, niet alle Oost-Europeanen zijn even dapper en vrijheidslievend als de Polen. Overigens was zelfs president Zeman jarenlang een enthousiaste verdediger van Poetin, zelfs nog na de inval in Georgië en de bezetting van de Krim. Maar na de invasie in Oekraïne kwam Zeman tot inkeer. Hij steunde Oekraïne niet alleen met woorden, maar - het enige dat echt telt in oorlogstijd - met wapens. Zelfs met zware artillerie, raketwerpers en tanks. Opnieuw volgens peilingen werd hij daarbij gesteund door 55 procent van de Tsjechen. (Merk op dat niet alle peilingen in dit artikel op hetzelfde moment werden afgenomen en dat ook vraagstellingen soms verschilden.) Gewone Tsjechische burgers zamelden zelfs geld in om wapenleveringen aan Oekraïne te betalen. Volgens een andere peiling zou 13 procent van de Tsjechen zelfs het sturen van grondtroepen naar Oekraïne goedkeuren. Slechts een minderheid natuurlijk, maar wel opmerkelijk veel voor een land dat geen enkele militaire traditie meer heeft.

In de meeste peilingen werd die vraag zelfs niet gesteld.

De Wit-Russische dictator Aleksandr Loekasjenko en Vladimir Poetin

10 Interview

28 JULI 2022

BRIGITTE GROUWELS

“Ik heb bij Vlamingen in Brussel een collectieve depressie ontdekt”

ber werd in Brussel actief toen u er bevoegd minister van Openbare Werken en Vervoer was.

U vertelde ooit: “Ze zijn als cowboys in Brussel neergestreken.” Wat bedoelde u daar juist mee?

“Opeens reden er chauffeurs rond in Brussel, die via het platform ‘Uber’ mensen oppikten, zonder enige regelgeving. Uber had op voorhand geen contact gezocht met de overheid. In ons land, zeker in Brussel, is de taxisector een economische sector met strenge regels, met een beperkt aantal licenties voor chauffeurs.”

“Toen kwam plots Uber. Ik kende het systeem niet, maar via medewerkers kreeg ik te horen dat dat eigenlijk wel een interessante vernieuwing voor de taxisector kon zijn. Uber voldeed echter aan geen enkele regel en concurreerde illegaal met de reguliere taxisector. Het is een interessant platform, maar het probleem was dat jij en ik, zonder enig getuigschrift, een account konden aanmaken en mensen konden beginnen ophalen, en ons daarvoor konden laten betalen. Ik heb Uber daarom toen verboden.”

U kreeg toen veel kritiek op die beslissing. Toenmalig Eurocommissaris Neelie Kroes was “totaal verontwaardigd” over de beslissing en noemde u de “minister van Immobiliteit”. Ze noemde uw verbod zelfs 19de-eeuws.

“Zij kwam toen als een echte donkerblauwe Eurocommissaris tegenover mij te staan. Ze had al vaker het extreme liberalisme gepredikt en was in deze zaak ook fervent voorstander van Uber. Dat gaat zomaar niet: wij leven in een vrijemarkteconomie, maar die is wel sociaal gecorrigeerd, met enkele regels. En ik zag dat ik van de Brusselse rechtbank van koophandel, maar ook in veel andere Europese landen, gelijk kreeg.”

Uit de meer dan 120.000 gelekte documenten blijkt nu dat Kroes

al langer dan toegestaan aan het lobbyen was voor Uber en het taxiplatform enorm geholpen heeft om Europese steden te veroveren.

“Dat verbaast mij helemaal niet. Toen ze mij zo aanviel, was ze nog Eurocommissaris. Nadien is zij plat gaan lobbyen voor Uber. En dat is een gigantisch miljardenbedrijf, daar kan een staat bij wijze van spreken niet tegenop. Ze zal daar dus haar inkomen wel van gehad hebben.”

“Neelie Kroes heeft zich voor de kar van Uber laten spannen en is sneller beginnen lobbyen dan toegestaan. Ze was namelijk nog in functie voor de EU, of zat nog in de ‘ontluizingsperiode’.

Ex-commissarissen moeten immers achttien maanden wachten voordat ze in de privésector aan de slag mogen. Ook de ethische commissie gaf een negatief advies.”

Het is jammer dat de N-VA de Senaat van in het begin heeft tegengewerkt Hier in Brussel was het Pascal Smet (PS) die genoemd werd. Hij zou vooral benaderd geweest zijn - op allerhande manieren - door Mark MacGann. Hij was de toplobbyist van Uber, maar onthulde uiteindelijk zelf al deze interne documenten van zijn voormalige werkgever.

“Dus hij heeft dat zelf gelekt? (verbaasd) Dat is heel straf, dat wist ik niet.”

Heeft u zelf ooit contact gehad met hem? Want het is wel zo dat MacGann al contact zocht met Pascal Smet toen u nog bevoegd minister was.

“Zelf heb ik geen contact gehad met hem. Maar ik herinner me de verkie-

zingscampagne nog wel. Pascal Smet heeft toen de taxisector platgelopen, door te zeggen dat hij goed voor hen zou zorgen. Hij ging spreken op plaatsen waar taxi’s vaak verzamelden om hun zieltjes te winnen. Maar ondertussen was hij dus achter de schermen al bezig met Uber. Hij heeft letterlijk gezegd: ‘Ik sta achter uw project, maar geef mij wat speling zodat ik de (reguliere) taxisector kan omverpraten.’ Pascal Smet is een carrièrepoliticus die in alles een voordeel voor zichzelf ziet.”

Het taxiplan dat Pascal Smet als minister uiteindelijk voorstelde, bleek bijna op maat van Uber geschreven te zijn.

“Hij heeft Uber in zekere zin gelegaliseerd, maar dat is uiteindelijk afgeschoten. Hij beschouwde Uber als een limousinedienst. Ze moesten daarvoor aan enkele criteria voldoen. Uber zelf kwam ook tot het inzicht dat hun chauffeurs toch enkele regels moeten naleven.

Dus met dat limousinestatuut hebben de Uber-chauffeurs een tijdje kunnen rondrijden, tot een rechtbank oordeelde dat dat ook illegaal was. Degenen die zich geconformeerd hadden aan dat limousinestatuut, mochten van vandaag op morgen opeens niet meer rijden.”

“Ondertussen zijn de andere taxigroeperingen ook met gelijkaardige platforms aan het werken. Ik zou willen dat ze nog wat klantvriendelijker zijn, want dat blijft nog steeds een moeilijk punt van onze taxisector. Maar het is er wel echt al op vooruitgegaan.”

Heeft u zelf als minister ooit gemerkt dat er achter de schermen gelobbyd werd door Uber?

“Ik ben zelf nooit persoonlijk benaderd.

Ik denk dat mijn standpunt duidelijk genoeg was. Binnen mijn kabinet waren er wel mensen die contact hadden met Uber, maar die kenden ons standpunt. Ik lees nu ook in die gelekte documenten dat men bij Uber blij was dat ik besloten had niet meer aan die regering deel te nemen. Als ik toen had geweten dat Uber dat zo in het oog hield, was dat misschien een motief geweest om te blijven.

• ° 30 mei 1953 (69) • Studies handels- en consulaire wetenschappen, Oosterse Talen en Geschiedenis (Diepenbeek, Leuven, Parijs) • NGO ACT (nu: Trias) • Brussels parlementslid (Brusselse Hoofdstedelijke Raad, 1992-1997, 1999-2004, 2014-2019) • Vlaams Parlementslid (1995-1997, 1999-2004) • Vlaams minister (1997-1999) • Vlaams Parlementslid (1999-2004) • Collegelid Vlaamse Gemeenschapscommissie (2004-2014) • Brussels staatssecretaris (2004-2009) • Brussels minister (2009-2014) • Deelstaatsenator (2014-2019)

BRIGITTE GROUWELS

Al sinds haar jeugd is Brigitte Grouwels (69) actief in de christendemocratie.

Als Vlaams én Brussels volksvertegenwoordiger en minister heeft ze altijd geprobeerd zich in te zetten voor de Vlaamse Brusselaar. Ze verzette zich tegen het anti-Vlaams racisme van het FDF en stond mee aan de wieg van BRUZZ. Ze kreeg moeilijke dossiers als de heraanleg van de Havenlaan te verwerken en kreeg als minister van Openbare Werken te maken met de ‘cowboys van Uber’. Dat de naam van Pascal Smet genoemd wordt in de recent gelekte ‘Uber Files’, verbaast haar voor geen meter.

Dat was misschien toch een stimulans geweest, een buitenlands miljardenbedrijf dat denkt dat ze door mijn vertrek gewoon hun gang kunnen gaan (lacht).”

U bent toen Brussels parlementslid en deelstaatsenator geworden. Had uw vertrek iets met Uber te maken?

“Neen. Ik vond tien jaar ministerschap voldoende en vond dat het aan anderen was om hun kans te wagen. Ik ben dan Brussels parlementslid en deelstaatsenator geworden, in de toen ‘nieuwe Senaat’. Ik vond dat enorm uitdagend.

Helaas is de Senaat zeer sterk tegengewerkt door partijen die hem totaal overbodig vonden, niet in het minste door de N-VA. Zij hadden daar de grootste fractie, maar hebben alles gedaan om die Senaat tegen te werken.”

Waarom vindt u dat jammer?

“Ik vond de Senaat dé plaats waar alle deelstaten onbevangen met elkaar kon-

Interview

28 JULI 2022

11

CD&V Op welke manier heeft u toen Brussel proberen te verbeteren?

HET VERBAAST MIJ NIET DAT PASCAL SMET EN NEELIE KROES GENOEMD WORDEN IN DE ‘UBER FILES’ den praten. Men leerde elkaar beter kennen. De Senaat was het platform om in dit complexe land toch met alle verschillende beleidsniveaus rond de tafel te zitten. Maar dat is van in het begin belachelijk gemaakt door partijen als de N-VA en het Vlaams Belang. Er was inderdaad geen beslissingsmacht voor de Senaat, maar we konden wel met elkaar spreken en dossiers voorbereiden.

Vlamingen, zeker Vlamingen in Brussel, vinden het toch belangrijk dat ze kunnen meespreken en dat er niet boven hun hoofd wordt beslist.”

U vond het ook belangrijk om in het eerste rechtstreeks verkozen Vlaams Parlement te zetelen…

“Inderdaad, dat was in 1995. Toen gold het systeem nog dat de eerste zes verkozen Vlamingen in Brussel óók naar het Vlaams parlement gingen. Dat was dus nog een cumul. Nu is dat niet meer het geval, althans voor de Vlamingen. Bij de Franstaligen is dat nog steeds zo en omdat zij zodanig veel parlementariërs hebben, is dat niet erg. Maar wij waren slechts met 11 Vlaamse verkozenen, dus dat was heel zwaar om tegelijkertijd in het Brusselse én het Vlaamse parlement je stem te laten horen.”

“Ik wist dat het niet zo evident was om in dat Vlaams Parlement te raken. Wij hadden in Brussel één sterkhouder, Jos Chabert. Hij zou naar alle waarschijnlijkheid minister worden, dus ik had voor de verkiezingen al bedongen dat ik in het Vlaams Parlement kon zitten. Ik vond dat belangrijk.”

Door uw stages en studies bent u uiteindelijk in Brussel beland.

Op welke manier heeft de stad u beïnvloed?

“Hier heb ik geleerd wat communautaire problemen precies inhouden. Dat was niet lang na het Egmontpact, dat hier verschrikkelijk hard leefde. We hadden toen het plan om enkele CVP-jongeren verkozen te krijgen in het eerste Brusselse Parlement. Het Brussels Gewest werd opgericht in 1989, na heel wat tegenstand van de Vlamingen die geen derde gewest wilden.”

“Uiteindelijk zijn het de Vlaamse Brusselaars zelf geweest die na een congres zegden: ‘Men regeert over ons hoofd heen. Als je een akkoord kan vinden dat de Vlaming in Brussel rechten geeft waar men niet aan kan tornen, dan is het wellicht beter om de grootstad Brussel beter te ontwikkelen.’ Voordien werd Brussel geregeerd door de federale overheid.

Men deed wel iets voor de Grote Markt, maar wat er gebeurde in al die wijken waar steeds meer mensen kwamen wonen en verpaupering heerste, waar de 19 burgemeesters als lokale pausen regeerden, daar deed men niets aan. Uiteindelijk heeft een zeer merkwaardig en interessant compromis tussen Jean-Luc Dehaene en Philippe Moureaux de Vlamingen in Brussel heel wat waarborgen gegeven.”

“Ik heb mij als Vlaams Parlementslid enorm voor Brussel ingezet. Ik ben dan in de helft van de legislatuur Vlaams minister voor Brusselse Aangelegenheden en Gelijkekansenbeleid geworden. In de Vlaamse regering moet er immers altijd iemand zitten die Brussel vertegenwoordigt. Nu is dat Benjamin (Dalle, cd&v, red.).”

“De legislatuur was natuurlijk al voor de helft voorbij, dus veel tijd had ik niet. Ik heb er wel mee voor gezorgd dat de Nederlandstalige stadskrant BRUZZ, toen nog ‘Brussel deze Week’, groot is geworden. Dat was toen nog een klein reclameblad, maar ik vond dat niet voldoende.

Ik zei toen: ‘We hebben een stadskrant nodig, die aan de Vlamingen zegt wat er gebeurt, wat er leeft en die het uitlegt, die Brussel toont zoals de stad echt is.’ Maar ik vond ook dat BRUZZ toegankelijk moest zijn voor mensen die het Nederlands niet machtig waren. We zijn dan op zoek gegaan naar formules om ook nieuws te brengen in het Frans en in het Engels. Die Vlaamse gemeenschap was namelijk niet zo groot, en ik wilde ervoor zorgen dat er geen eilandvorming ontstond. We hebben bij TV Brussel ook ondertiteling ingevoerd in het Frans, Engels en Nederlands.

Ik denk dat meer en meer anderstaligen nu ook Nederlands beginnen te leren, als resultaat van dat jarenlange harde werk van de BRUZZ-redactie.”

Is er nooit protest geweest tegen het feit dat er Franstalige zaken verschenen in die ‘Vlaams-Brusselse’ media?

“Jawel, zeker toen ook door het Vlaams Blok, dat soms met de taalwet schermde.

Maar dat hebben wij eigenlijk echt aan onze laars gelapt. Wij wilden de Vlaamse Brusselaar doen uitstralen, zonder ons af te sluiten van de rest van Brussel. En wij wilden onze taal niet opgeven: je kan je gemeenschap in een andere taal bekendmaken, maar het Nederlands bleef wel altijd prioriteit.”

Ik ben zeker geen flamingant, maar ben in Brussel wel Vlaamsgezind geworden Wat waren de problemen van de Vlaamse gemeenschap in Brussel?

“De Vlaamse gemeenschap bestond wel en was sterk, maar leefde zeer op zichzelf. Wij wilden openbreken, tonen wat we als Vlamingen in onze mars hadden.

Toen ik minister was, hebben we een ronde door Vlaanderen georganiseerd, met de slogan ‘Uw hoofdstad komt naar u toe’. De Vlamingen keken toen heel meewarig naar Brussel, dat was eigenlijk hun hoofdstad niet meer.”

“We zijn toen overal met de bedrijfswereld gaan spreken. Die is zeer actief

in Brussel, en het Gewest ziet ze graag komen. Maar ik ben aan de Vlaamse bedrijven wel gaan uitleggen dat ze eigenlijk in het Nederlands zouden moeten communiceren met Brussel. Een factuur wordt hier nog steeds automatisch in het Frans opgesteld: daar kan ik mij dood aan ergeren.”

U wordt - door uw inspanningen voor de Vlamingen in Brussel - als flamingant omschreven. Klopt dat ook?

“Ik heb als parlementslid inderdaad een Vlaams imago gekregen. Ik ben zeker geen flamingant, maar ben in Brussel wel Vlaamsgezind geworden. Toen ik hier pas toekwam, had het FDF een zeer racistisch discours tegenover de Vlamingen. Wat ik hier soms op de muren moest lezen, was ongelofelijk. ‘Retournez chez vous’, ‘sale Flamand’. Er was een sfeer van vijandigheid, door politici die vooraan stonden en die sfeer uitstraalden.

Tja… De mensen nemen dat over. Dat is gelukkig veranderd voor de Vlamingen.

Maar ik kan mij voorstellen dat mensen uit bepaalde gemeenschappen, die dergelijke dingen moeten horen, dat niet plezant vinden.”

“Ik heb de kaart van de Vlamingen vooral getrokken toen ik huis-aan-huisbezoeken ben gaan doen bij Vlaamse Brusselaars. Ik heb daar een collectieve depressie ontdekt, van Vlamingen die zich in hun eigen stad niet gerespecteerd voelden. Ik geef een voorbeeld, van Vlamingen die een klein winkeltje hadden en zich bijna elke dag moesten verantwoorden tegenover klanten, die het niet vonden kunnen dat ze tegen elkaar, niet eens tegen klanten (!) in het Nederlands spraken. Er was echt een vijandige sfeer tegenover Vlamingen.”

“Sammy Mahdi is een goede communicator, dat heeft de partij nodig”

Wat heeft u toen gedaan voor hen?

“Misschien typisch Vlaams, zeker die generatie: die mensen klaagden daarover tegen elkaar, maar die ondergingen gewoon, die waren niet assertief genoeg. Ik vond toen dat iemand voor die mensen moest opkomen en wilde dat ook doen.”

“Dat was ook een sociaal probleem. Iemand die gegoed was, gestudeerd had en een goede job had, die zou zijn plan wel trekken. Maar die mensen hadden het echt moeilijk. Dus ik vond het een sociale opdracht om het op te nemen voor die Vlamingen.”

Het is als Vlaming, zeker voor een partij als cd&v, steeds moeilijker om verkozen te raken in Brussel.

Is er nog plaats voor een Vlaamse christendemocratische partij in deze stad?

“Qua ideeën en wil om deze stad beter te maken wel, uiteraard. We hebben gelukkig het aantal Vlaamse zetels kunnen vastpinnen, want als je het louter van de kiezers laat afhangen, blijft het aantal Vlaamse zetels achteruitgaan.

Maar in die pot is er voor de cd&v zeker nog plaats.”

“Natuurlijk moet de partij daar ook goede mensen voor in de kijker zetten en moeten we onze ideeën voor de stad beter naar voren schuiven. Maar dat is een algemeen probleem voor onze partij, dat we niet zo goed zijn in communicatie. We zeggen niet genoeg wat we doen, waar we voor staan en waarom dat precies zo is. Het komt bij de kiezer vaak te flou over, te veel ‘enerzijds, anderzijds’. We nuanceren onze eigen ideeën vaak op voorhand al kapot. Uiteraard moet je in de praktijk je eigen standpunten al wat bijschaven binnen een coalitie, maar je moet dat niet op voorhand naar de kiezer toe doen.”

WANNES NEUKERMANS

De cd&v vertoeft in woelig vaarwater. Toch denkt Grouwels dat kersvers voorzitter Sammy Mahdi het tij kan keren. “Sammy is een goede communicator, heeft heldere ideeën en weet ze ook te verwoorden. Hij zegt waar hij voor staat, en vooral waarom. Dat zijn zaken die de partij nodig heeft.”

“Als ik het ergens moeilijk mee had, dan was het wel de leiding van de partij in de afgelopen periodes die de partij te weinig kon profileren. En Sammy kan dat veranderen. Het is in elk geval iemand met die drive en capaciteit om de partij opnieuw fris te doen ogen.”

Het belooft geen makkelijke opdracht te worden voor hem.

“Neen, absoluut niet. En hij is nog jong, ik denk dat hij nog zal schrikken als er binnen de partij eens discussies losbarsten. Hij zal de lijn moeten helpen bepalen en ervoor moeten zorgen dat iedereen achter die lijn blijft staan.”

Of Grouwels nog een boodschap heeft voor haar voorzitter? “Dat ik hoop dat de cd&v Brussel niet vergeet, in al het beleid dat ze gaat willen voeren. Ik zal daar ook mee voor zorgen. Brussel wordt vaak stiefmoederlijk behandeld, terwijl de Vlamingen in Brussel beleid op maat verdienen.”

Splits zelf de sociale zekerheid!

Hoofdzetel:

Hoogstratenplein 1 - 2800 Mechelen Tel 015 28 90 90 - www.vnz.be

Word lid van het VNZ.

12 Buitenland

28 JULI 2022

DUITSLAND

Duitse politiek blijft worstelen met onzekere energiebevoorrading

OEKRAÏNE

“HIMARS maken het “Dit is een beleid van Rusland zeer moeilijk amateurs en clowns” om het offensief op een efficiënte manier te blijven organiseren” © STEFAN MÜLLER

Duitsland blijft in een bijzonder precaire situatie zitten inzake energie. Rusland lijkt geen gas meer te kunnen of te willen leveren. De regering blijft, onder druk van de groenen, kiezen voor een kernuitstap. Ondertussen doen allerlei doemscenario’s en rampenplannen voor deze winter de ronde.

Op het Oekraïense front lijken de wapens aangevoerd uit het Westen een verschil te maken. Vooral de Amerikaanse HIMARS kunnen door hun grote bereik de Russen echt pijn doen. We vroegen meer duiding aan Sim Tack, geopolitiek en militair analist bij Force Analysis.

We zien de laatste tijd veel berichtgeving over de beruchte HIMARS. Zijn ze de gamechanger zoals de media zeggen?

“Sowieso hebben ze een heel groot effect op de manier waarop Oekraïne het gevecht tegen Rusland kan blijven voeren, maar het is niet de zilveren kogel die het Russisch leger volledig zal tegenhouden. Het belangrijkste aspect van de HIMARS is dat Oekraïne de mogelijkheid krijgt om doelwitten uit te schakelen diep achter de Russische linies en op een heel precieze manier.”

“Het gaat hier specifiek om een raketartilleriesysteem dat ook geleide raketten afschiet. Dat betekent dat het veel anders moeilijk te bereiken doelen kan treffen. Zo zagen we dat al heel wat munitiedepots en militaire hoofdkwartieren geraakt werden. Dat maakt het voor Rusland zeer moeilijk om het offensief op een efficiënte manier te blijven organiseren.”

Ricarda Lang

Groen verzet Ondanks die Russische chantage en de grote vrees voor energietekorten blijven de groenen, geboren uit de antinucleaire beweging in de jaren ’70, halsstarrig vasthouden aan de kernuitstap. Voormalig minister van Volksgezondheid Jens Spahn waarschuwde eerder al dat de optie om de nucleaire uitfasering uit te stellen om de elektriciteitsprijs te stabiliseren nu moet worden beslist. Maar de Duitse overheid lijkt niet van plan om snel te schakelen.

De groene partijleider Ricarda Lang vertelde op de ARD dat de kosten te hoog zijn bij een mogelijke levensduurverlenging van de kerncentrales. Volgens haar zijn er te veel risico’s verbonden aan kernenergie.

Daarnaast zou Duitsland geen elektriciteitsprobleem, maar een gasprobleem hebben.

Standpunten die de groene vicekanselier Robert Habeck ook al verkondigde. Spahn wees erop dat Duitsland kolencentrales moet heropstarten omdat er wel degelijk stroomproblemen zijn. “Jullie zijn meer een antinucleaire partij dan een klimaatpartij”, sneerde hij.

Industrie Volgens Samuele Furfari, professor geopolitiek van energie, kampt Duitsland in de eerste plaats met een gasprobleem. Elektriciteit vertegenwoordigt immers een relatief beperkt aandeel van de energiemix.

Een fout die veel mensen volgens hem maken, is dat ze in het energievraagstuk enkel denken aan elektriciteit. “De meeste

energie is niet elektrisch en wordt gebruikt voor verwarming en bij de industrie”, legt Furfari uit. Maar door de kerncentrales weg te nemen, denkt Duitsland – net als België – aan gas om elektrische stroom op te wekken. De Duitsers legden al hun eieren in één mand. Nu dreigen zowel de gasvoorziening als de kernenergie weg te vallen. “Dan schiet er bijna niets meer over natuurlijk”, waarschuwt de professor.

De praktische bezwaren die de Duitse groenen inroepen, snijden volgens professor Furfari geen hout. “Het openhouden van de kerncentrales is helemaal niet moeilijk, ze draaien vandaag gewoon, zonder enig probleem. Men moet enkel bijkomend wat nucleaire brandstof kopen, waar ze niet op voorzien waren, maar daarvoor kunnen ze gewoon de markt op.”

Er zou ook een debat woeden in de VS om raketten te leveren voor de HIMARS waarmee Oekraïne op langere afstand zou kunnen werken.

Klopt dat?

“Dat klopt zeker. Dat was vooral controversieel bij het begin van het debat over de levering van HIMARS aan Oekraïne. Er is een bepaald type geleide raket, de M30/31, die 70 tot 90 km ver kan schieten. Daarnaast zijn er ook veel zwaardere en grotere raketten, waarvan er minder kunnen afgevuurd worden.

Die hebben een bereik van 300 km. Dat betekent dat heel veel bezet gebied in de vuurlinie van de Oekraïners valt. In de VS vreesden heel wat mensen dat Oekraïne hiermee Rusland zelf zou durven aanvallen.”

“De Verenigde Staten leverden dus wel die andere raketten en dat is blijkbaar zeer positief bevonden. Een van de eerste aanvallen met die wapens was bijvoorbeeld een hoofdkwartier in het centrum van de stad Izium. Daar zijn ze

“Energietransitie is catastrofaal mislukt” “De Duitsers moeten het werkelijke probleem erkennen: Duitsland heeft gekozen voor de befaamde ‘Energiewende’, die catastrofaal is mislukt. De CO2 is wereldwijd blijven stijgen en zelf zijn ze enorm afhankelijk van Russisch gas. Het nettoresultaat is gewoon onwerkbaar gebleken. De grootste economie van Europa heeft zichzelf zo helemaal vastgereden.”

De professor zegt dat de Duitsers nu best stoppen met hun energietransitie. “We leren door middel van trial-and-error. Nu zit men duidelijk met de gevolgen van een grote fout en is bijsturen de oplossing.” Het risico beperkt zich trouwens niet enkel tot Duitsland. Ook Frankrijk investeerde veel te weinig in de kerncentrales. In België, Nederland en Luxemburg zat iedereen op diezelfde lijn. Deze landen volgden een groene ideologie en investeerden te weinig in energiebevoorrading. Black-outs en energietekorten in het hart van Europa zijn een zeer realistische mogelijkheid komende winter.

De conclusie van Furfari is dan ook bijzonder hard. “Onze politieke leiders hebben zich als amateurs gedragen. Het lijkt alsof clowns en komieken het energiebeleid hebben gevoerd de afgelopen decennia. Nu hangen we af van de goodwill van Vladimir Poetin, aan wie onze leiders een economische oorlog hebben verklaard.

Wel, mijnheer Poetin kan terugvechten in die oorlog met zijn eigen wapens. En dat kan veel pijn doen.”

CARL DECONINCK

Rusland zegt 4 HIMARS te hebben uitgeschakeld de laatste weken. Is daar iets van aan?

“Rusland zegt dat, maar niemand gaf daar objectieve bevestiging van. Amerika of Oekraïne zullen zo’n verlies natuurlijk ook niet aan de grote klok hangen. Maar er zijn 15 systemen actief en nog eens 7 onderweg. Moest Rusland er 1 of 2 hebben uitgeschakeld, dan nog valt dat mee. Het is ook belangrijk om te beseffen dat net dankzij die grote afstand die HIMARS kunnen afleggen, Oekraïne het systeem een stuk veiliger kan gebruiken dan andere artilleriesystemen. Zo hebben de uit het Westen aangebrachte houwitsers wel al serieuze verliezen geleden, wat ook vrij objectief is vastgesteld. Dat komt omdat ze minder ver kunnen schieten en dus dichter bij de frontlijn opgesteld staan. Met HIMARS kunnen de Oekraïners achter het front blijven en nog diep achter de Russische linies mikken.

Ook de ontplooiing en het gebruik van de HIMARS gebeurt op een zeer secure manier.”

Rusland zegt ook dat het zijn luchtafweer kan gebruiken tegen de HIMARS-raketten.

“Technisch gezien is het mogelijk om zo ballistische of geleide kruisraketten neer te halen. Rusland hanteerde altijd al een gecombineerde filosofie waarbij de luchtafweer zowel raketten als vliegtuigen zou moeten onderscheppen. Dat bewijst de ontwikkeling van de S-300 en S-400 systemen. Het Westen ontwikkelde hiervoor aparte systemen.

Maar of het nu mogelijk is of niet, finaal is er een gebrek aan informatie. We kunnen niet zeker weten of er al HIMARS zijn neergehaald en hoe efficiënt de verdediging is.”

CARL DECONINCK

© US ARMY

De voorbije dagen stonden in het licht van de ‘buitengewone omstandigheden’ bij Gazprom, dat niet meer in staat dreigde te zijn om de gastoevoer naar Europa te verzekeren. Europa verwachtte dat Moskou de Nord Stream 1-pijpleiding niet zomaar ging heropstarten na de onderhoudswerken. Door het inroepen van ‘buitengewone omstandigheden’ zou Gazprom elke verantwoordelijkheid voor het niet kunnen voldoen aan contractuele overeenkomsten ontlopen.

De Europese Unie, die sancties oplegde aan Rusland, is van plan om tegen 2027 geen Russische energiebronnen meer te gebruiken, maar vandaag voert ze nog steeds erg veel energie in uit Rusland. Dat levert de Russen heel wat geld op, waarmee ze de oorlog tegen Oekraïne kunnen financieren.

erin geslaagd om dat hoofdkwartier, dat in een schoolgebouw zat midden in het stadscentrum, te raken zonder schade aan andere gebouwen. Dit bewees dat het wapen in verantwoordelijke handen zat. Dat heeft verdere levering voor meerdere HIMARS kunnen faciliteren. Het is op dit moment niet duidelijk of Oekraïne nu raketten zal krijgen die nog verder kunnen schieten, maar de huidige raketten doen nu al veel. De vraag lijkt me vooral te zullen zijn of de VS de levering van de huidige raketten kan volhouden, zodat Oekraïne de druk kan blijven uitoefenen op Rusland.”

De M142 HIMARS

Buitenland

28 JULI 2022 © PHOTONEWS

DIPLOMATIEKE VALIES

13

OPINIE

Italië, Oekraïne en la dolce vita

© PHOTONEWS

Sinds de moord op Julius Caesar is het met Italië nooit meer helemaal goedgekomen en de val van de regering-Draghi zal daar waarschijnlijk niets aan veranderen.

President Sergio Mattarella aanvaardt het ontslag van premier Mario Draghi op 21 juli

Italië wijzigt Europese machtsverhoudingen De zoveelste politieke crisis in Italië zou amper de wenkbrauwen doen fronsen, maar met het ontslag van premier Mario Draghi is dat toch anders. Het gebeurt op een moment dat de eurozone onder druk staat met Italië als zwakste schakel. Duitsland maakt voorlopig geen vuist als nummer één van de Europese Unie. Het kan leiden tot een verschuiving van de machtsverhoudingen.

Het is een historisch toeval, maar Mario Draghi gooit als Italiaanse eerste minister de handdoek in de ring exact tien jaar nadat hij als gouverneur van de Europese Centrale Bank (ECB) aankondigde dat er alles aan gedaan zou worden om de eurozone en de eenheidsmunt te redden. Deze “whatever it takes”-toespraak geldt als mijlpaal in de eurozone-geschiedenis. Vanaf toen wisten de internationale markten dat men bijvoorbeeld niet zou toelaten dat het zwakke broertje Griekenland uit de eurozone zou vertrekken.

Een decennium later komt de eurozone opnieuw onder druk. Niet zo extreem voorlopig als in 2012. Maar nu de inflatie stijgt, het monetaire beleid van de ECB op zijn grenzen botst, de renteverhogingen de eurozone in een recessie kunnen duwen, en de dollar steeds sterker wordt, komt de Italiaanse crisis ongelegen. De regering in Rome is het zwakke broertje van de muntunie met een schuld van 150 procent van het bbp en een renteverschil op de schuld tussen Italië en Duitsland dat in de buurt komt van 2,5 procent. De gevarenzone voor experts. Wat als de crisis in de laars lang blijft aanslepen en de rente stijgt? Moeten er steunmaatregelen richting Italië komen? En in welke vorm? Een terechte vraag want het gaat hier om de derde economie van de EU.

Quid Duitsland?

Wat zal de reactie zijn van Duitsland, dat nog altijd van het principe is dat de eurozone enkel kan overleven als er sprake is van voldoende budgettaire discipline in de lidstaten en er een economisch beleid gevoerd wordt dat de competitieve wendbaarheid van de lidstaat garandeert of versterkt? Daarom

is het des te verontrustender dat de Italiaanse crisis een gevolg is van onenigheid over de verdeling van het postcoronasteungeld waarbij 200 miljard euro van het totale budget van 750 miljard euro naar Italië gaat.

In het verleden zouden er vanuit Berlijn duidelijke waarschuwingen richting Italië zijn gekomen. Of van één van de Duitse haviken die directielid zijn van de ECB. Alleen gebeurt dat nu voorlopig niet of zeer weinig. Duitsland maakt als machtigste economie van Europa minder een vuist dan vroeger. Om het in Belgische termen te zeggen: de Duitsers hebben er blijkbaar minder een probleem mee dat de eurozone een transferunie geworden is waarbij de zuidelijke eurolanden niet meer op de vingers worden getikt voor hun inefficiënt beleid en het manna van de Noord-Europese lidstaten graag incasseren.

Dat Duitsland zich hier - minstens voorlopig - minder streng opstelt, is ook een signaal naar de andere EU-lidstaten.

Is Berlijn nog de leider van de Unie?

Staat men zwakker in de Frans-Duitse as? Het zijn terechte bedenkingen omdat hier nieuwe machtsverhoudingen kunnen ontstaan. Met een verzwakking van de eurozone ten opzichte van de lidstaten die niet tot de muntunie behoren.

En dan hebben we het bijvoorbeeld over Oost-Europa en meer bepaald een land als Polen dat sinds de oorlog in Oekraïne aan gewicht wint. De Baltische staten zijn wel lid van de eurozone, maar zij wegen minder zwaar door. De zwakte van de eurozone zou wel eens kunnen betekenen dat de Centraal- en Oost-Europese landen het EU-beleid diepgaander zullen bepalen. En dan komen we uit bij een meer Atlantisch en een zowel op economisch als cultureel vlak rechtser en conservatiever beleid.

AV

Matteo Salvini stelt een boek over Poetin voor

Tussen 2005 en 2019 was Draghi achtereenvolgens president van de Europese Centrale Bank en gouverneur van de Bank van Italië. Hij werd in 2021 door president Sergio Mattarella gevraagd om een noodregering te vormen, die overigens werd gesteund door de Lega, de Vijfsterrenbeweging, Forza Italia en de linkse Partito Democratico. Hoewel Draghi nooit was verkozen, werd hij dus wel door een ruime parlementaire meerderheid gelegitimeerd.

Ter herinnering: dat was midden in de corona-epidemie, waarbij in Italië 171.000 doden vielen. Het was een teken aan de wand voor het lamentabele niveau van de Italiaanse politici, dat zij een bankier moesten vragen om hen door deze crisis te loodsen, en hoewel Draghi zich enigszins als een leider kon ontpoppen, was het veeg teken voor de democratie.

Verdeeld rechts De peilingen voorspellen nu een meerderheid voor de Lega, Fratelli d’Italia en Forza Italia, de drie rechtse partijen die Draghi ten val hebben gebracht. Als die hun meningsverschillen en persoonlijke rivaliteiten opzij kunnen zetten, kunnen zij een rechtse coalitie vormen. We gaan hier niet in op de binnenlandse politieke problemen daarbij. Een belangrijk en misschien onoverkomelijk geschilpunt zal over buitenlands beleid gaan.

Giorgia Meloni, de voorzitster van Fratelli d’Italia, heeft openlijk aangekondigd dat zij Oekraïne niet in de steek wil laten en dat zij het huidige beleid van wapenleveringen wil voortzetten. Zij had deze wapenleveringen ook al vanuit de oppositie goedgekeurd, terwijl de Lega zich daar met hand en tand tegen verzette.

We hebben Salvini op deze bladzijden jarenlang door dik en dun verdedigd, maar intussen heeft hij zich ontpopt tot een clown die op een puberale manier zwijmelt van bewondering voor een dictator. In 2018, bij de stemming over de intrekking van de zéér milde sancties die na de invasie op de Krim tegen de Russen waren ingesteld, kwam hij naar het Europees Parlement met een T-shirt met het hoofd van Poetin erop.

Het niveau van de tieners die met Ché Guevara of Mao dweepten… Nog in 2019 noemde hij Poetin “het beste staatshoofd ter wereld”. Of dat voor de Lega een rol heeft gespeeld bij het ten val brengen van de regering-Draghi is onduidelijk.

Net zoals sommige andere Poetinisten, in Italië en elders, profileert Salvini zich nu als de weldoener van de Oekraïense vluchtelingen. Voor iemand die met Poetin heeft gebroken, kan dat nobel zijn, maar Salvini heeft die stap nooit gezet. Hij vindt dat men diplomaten naar Oekraïne moet sturen in plaats van wapens. Ja, dáár zal Poetin doodsbang van zijn. In die context bevat de hulp voor Oekraïense vluchtelingen een

flinke dosis hypocrisie. Het bijstaan van de slachtoffers van moord en foltering krijgt een wrange bijsmaak als men intussen de moordenaars en folteraars hun gang laat gaan. Maar politiek gezien kan het werken.

De 85-jarige Berlusconi, nog steeds de leider van Forza Italia, is een persoonlijke vriend van Poetin, en zijn houding is minstens dubbelzinnig. In april, kort na het begin van de oorlog, veroordeelde hij de invasie en zegde hij dat hij “diep teleurgesteld was” in Poetin. In mei krabbelde Berlusconi alweer terug: hij vond dat de Europese leiders de Oekraïners ervan moesten overtuigen dat zij Poetins voorwaarden moesten aanvaarden.

Er bestaat zoiets als nationale trots, maar er is ook nationaal egoïsme Troeven Volgens de peilingen zou Fratelli d’Italia met 23 procent van de stemmen de sterkste partij van het land worden, zelfs nog iets groter dan de linkse Partido Democraticio.

De Lega zou 14,4 procent halen en Forza 8,4.

De voorbije vier jaar hebben vier (!) nieuwe partijen zich van de Vijfsterrenbeweging afgesplitst, wat symptomatisch is voor de interne verdeeldheid. De partij maakt geen deel meer uit van het rechtse blok. Het is duidelijk dat Meloni in een rechtse regering de sterkste troeven zal hebben om haar standpunten door te drukken. Maar het opstellen van een platformtekst voor het rechtse blok zal een moeilijke oefening worden.

Draagvlak En er is nog een factor die zich tegen Meloni kan keren. Anders dan in de meeste westerse landen is er in Italië geen breed maatschappelijk draagvlak voor wapenleveringen aan Oekraïne. Linkse en rechtse partijen hanteren met kleine nuances hetzelfde demagogische discours van de oude, door het Kremlin aangestuurde vredesbewegingen over “geld dat beter gebruikt zou kunnen worden voor gezondheidszorg, onderwijs of pensioenen” dan voor wapens.

Bovendien is Italië het enige land ter wereld waar de communisten in vrije verkiezingen sinds 1948 altijd boven de 20 procent scoorden en soms zelfs boven de 30 procent. Er is daar een publiek voor dictators. En misschien nog meer dan dat denken te veel Italianen in de eerste plaats aan de gasprijzen, uitkeringen en ‘la dolce vita’. Er bestaat zoiets als nationale trots. Maar er is ook nationaal egoïsme.

PAUL BÄUMER

14 Buitenland

28 JULI 2022

IN HET KORT

Russische politici verspreiden verzinsels over “Oekraïense supersoldaten” © PHOTONEWS

Na de verzinsels over laboratoria met zogenaamde “verdachte experimenten” en biowapens komen Russische politici met nieuwe verhalen. Amerikaanse wetenschappers zouden Oekraïense soldaten veranderen in “de wreedste monsters”.

VERENIGDE STATEN

Nooit geziene Cubaanse migratie naar de VS Volgens de Amerikaanse krant Miami Herald zijn er nu meer Cubanen hun vaderland omwille van armoede en onderdrukking ontvlucht dan tijdens de befaamde Marielexodus van 1980.Tussen april en oktober 1980 verlieten niet minder dan 125.000 Cubanen via de haven van Mariel (in de omgeving van Havana) hun land om te ontkomen aan de verslechterende economische omstandigheden en de repressie onder Fidel Castro.

Castro was in 1959 aan de macht gekomen met zijn communistische putschisten.

Volgens gegevens van de Amerikaanse regering werden tussen oktober vorig jaar en mei 2022 meer dan 140.000 Cubanen aan de grenzen van de Verenigde Staten geregistreerd. In het weekend van 25 en 26 juni bijvoorbeeld redden de Amerikaanse grenswachters en de kustwacht 38 Cubanen die op verschillende eilanden in Florida Keyst waren gestrand.

Krokodillen in de Rio Grande Irina Yarovaya

In maart had Moskou het nog over een verboden “biologisch militair programma”. Daarom zou er ook een opstoot zijn van allerlei infectieziektes in de regio: mazelen, difterie en tuberculose. China ging toen mee in de beschuldigingen en eiste “opheldering”. Bewijs kwam er nooit.

Toch blijven Russische politici bijzondere claims maken. Nu zouden Amerikanen experimenten uitvoeren op Russische soldaten. Oekraïne zou door die experimenten beschikken over ware moordmachines die genetisch gemanipuleerd zijn. Pres-

tatiebevorderende drugs zouden het menselijke bewustzijn van de Oekraïense soldaten wegnemen.

Irina Yarovaya, vicevoorzitter van de Doema, vertelt: “De wreedheid en barbaarsheid waarmee de militairen van Oekraïne zich gedragen, de misdaden die zij begaan tegen de burgerbevolking en de monsterlijke misdaden die zij begaan tegen krijgsgevangenen, bevestigen dat dit systeem ter creatie van een wrede moordmachine werd geïmplementeerd onder het beheer van de Verenigde Staten.”

Zangeres en artieste Gloria Estefan, afkomstig van Cuba, betreurt dat er politieke spelletjes worden gespeeld om bij Amerikanen angst en wantrouwen te zaaien. Vooral de grensregio in Texas wordt momenteel getroffen door de met de migratie samenhangende onveiligheid en onrust. Een vereniging met de naam ‘Texans for Closing Border’ stelde in een Facebookoproep zelfs spottend voor om krokodillen in de Rio Grande los te laten om de migratie te stoppen.

Nadat een Mexicaanse krant, El Zocalo, berichtte dat er tussen twee bruggen over de Rio

Grande wel degelijk een krokodil was gespot, vond de Amerikaanse regering het eindelijk tijd om olie op de golven te gieten. Een anonieme bron in de regering liet weten dat tussen de VS en Mexico een nieuw akkoord was gesloten om dagelijks tot 100 Cubanen te kunnen uitwijzen.

De Amerikaanse regering beroept zich in deze op de openbare gezondheid: Cubanen zijn weliswaar in Cuba ingeënt, maar die entstoffen worden door de VS niet erkend.

De Biden-regering staat onder toenemende druk: aan de ene kant eist ze van Nicaragua dat het de vluchtroutes sluit en visavrije inreismogelijkheden stopt, aan de andere kant schoof Washington toch aan de onderhandelingstafel in Havana aan. Voorlopig is overeengekomen dat via een loterijsysteem 30.000 Cubanen de overtocht naar de VS mogen maken. De embargo’s die de voormalige president Trump had afgekondigd, werden allemaal ongedaan gedaan.

In Cuba jubelt men over “de capitulatie van Washington”.

PIET VAN NIEUWVLIET

BLM valt alleenstaande moeder aan die schietpartij overleefde Dat bewijst een tragische gebeurtenis in Minneapolis. Daar brak vorige woensdag een zwarte man binnen bij een 24-jarige alleenstaande moeder die alleen thuis was met haar kinderen van 2 en 4 jaar oud. Hij schoot met zijn vuurwapen in het appartement. De politie kwam tussen, schoot de dolle schutter neer en redde zo het gezin.

De marxistische strijdorganisatie Black Lives Matter vond dit het uitgelezen moment om opnieuw de politie aan te vallen en te beschuldigen van racisme. Ze betoogden dan ook op de plaats van de gebeurtenis.

Dat zorgde voor een hevige reactie bij de moeder die de schietpartij overleefde. Ze confronteerde de betogers aan haar voordeur dan ook hevig. “Dit is geen situatie zoals met George Floyd. Floyd was ongewapend, dit is niet ok.”

Black Lives Matter eiste ‘gerechtigheid’ voor de schutter, maar de emo-

tioneel erg aangedane jonge moeder riep met tranen in de ogen dat zij en haar kinderen getraumatiseerd waren door de 20-jarige crimineel die hen beschoten heeft. “Mijn kinderen moeten hier nu mee verder en hebben waarschijnlijk psychische schade opgelopen omdat ze bijna hun leven verloren. Er zijn kogelgaten in mijn keuken… Hij probeerde me te vermoorden voor de ogen van mijn kinderen.” Iemand uit de betoging riep haar toe dat ze wel nog leefde.

De vrouw, Arabella Foss-Yarbrough, is zelf van gemengde origine en zei dat haar eigen kinderen zwart waren.

De ouders van de schutter, die hem adopteerden uit Ethiopië, vertelden aan de pers alle begrip te hebben voor de vrouw. Ze herhaalden wel dat de politie hun ontspoorde zoon niet moest neerschieten.

CARL DECONINCK

© PHOTONEWS

In de Verenigde Staten reageert men telkens zeer fel wanneer de politie zwarte criminelen neerschiet. Dit zou keer op keer het bewijs zijn van blanke suprematie, systemisch racisme, onderdrukking en een hele hoop andere zaken. De realiteit blijkt echter complexer te zijn.

Cubaanse immigranten in Miami, Florida

DUITSLAND

Turken blijven liever onder Turken Studie over Duitsers van Turkse afkomst

Een studie door de vereniging van Duitse moskeeën bij de jonge achterban georganiseerd en door opvoedingswetenschapper Harry Harun Behr (een islamitische bekeerling en professor aan de Wolfgang-Goethe-Universiteit van Frankfurt am Main) begeleid, werd in juni voorgesteld. De verspreiding van de vragenlijsten gebeurde door de Bund der Muslemischen Jugend (BDMJ), de grootste islamitische jeugdvereniging in Duitsland.

De ondervraagden waren jongeren tussen 14 en 27 jaar, 79 procent had een Duitse identiteitskaart, 21 procent een andere nationaliteit. Op de vragen kon men antwoorden met cijfers tussen 1 en 5 (volledig instemmend). Terwijl de stelling “Ik ben eerst Duitser” een gemiddeld cijfer van 1,98 kreeg, was dat voor “Ik ben eerst moslim” 4,89, en voor “Ik ben eerst Turk” 3,33. Voor alle duidelijkheid: het gaat dus om Turken van de derde generatie.

Liefst met Turkse trouwen, en al helemaal zeker met islamitische Ondanks tientallen jaren integratieprojecten in Duitsland blijft de binding met het Turkse vaderland bijzonder belangrijk voor deze jonge Duitsers van Turkse afkomst. Een belangrijk deel van de ondervraagden gaf aan het Aziatische land zeer

goed te kennen, hoewel 96 procent geen school in Turkije had gelopen en in Duitsland opgroeide.

Turkije is hun heimat, dat bleek uit de resultaten van deze studie. Erkenning door de Duitse meerderheid blijkt minder belangrijk.

Ook de resultaten van de vragen naar huwelijkspartners moet de pro-migratiepartijen in Duitsland bijzonder pijnlijk overkomen. “Ik trouw alleen met een islamitische partner”, kreeg het bijzonder hoge cijfer van 4,53, bij vrouwen nog meer dan bij mannen. Ongeveer niemand zou met een christelijke partner in het huwelijksbootje stappen, en nog minder ondervraagden met een joodse partner. Het volkse bewustzijn bij de derde generatie Turken in Duitsland is ongebroken, van integratie is weinig of geen sprake.

PIET VAN NIEUWVLIET

Interview

Adam B. Coleman is de auteur van het boek ‘Black Victim to Black Victor’ en schrijft regelmatig voor de New York Post, The Federalist en Newsweek. Coleman is tevens de oprichter van Wrong Speak Publishing. ’t Pallieterke sprak met hem naar aanleiding van zijn column in de New York Post over de racistische taal die gebruikt werd jegens het enige zwarte lid van het Amerikaanse Hooggerechtshof, Clarence Thomas.

ADAM COLEMAN (AMERIKAANS PUBLICIST)

28 JULI 2022

H

“et gaat niet slechts om een Amerikaans thema”, zegt Coleman over de antiracistische trend die de Verenigde Staten in zijn greep houdt. “Ik heb met mensen uit verschillende landen gesproken. Mensen hebben het gevoel onder dit nieuwe mantra van antiracisme te moeten leven. Ze zeggen eigenlijk impliciet dat ze zelf blanke supremacisten zijn, maar zo noemen ze zichzelf niet. Ze gebruiken liever zinnen als “Ik heb privileges”. Dat betekent eigenlijk zoveel als ‘Ik ben superieur’. Wanneer je beweert dat je meer privileges hebt dan ik, simpelweg omdat je er anders uitziet dan ik, dan is dat verkeerd. Wanneer een blanke persoon of iemand met een witte puntmuts op naar mij toe zou komen en tegen mij zou zeggen dat hij meer privileges heeft dan ik, dan zou dat als zeer problematisch worden ervaren. Nu dragen ze echter geen witte puntmutsen meer. Ze hebben nu diploma’s van hogescholen en universiteiten aan de muur hangen, en ze praten op een veel kalmere, meer rationeel klinkende manier, al zeggen ze de meest verschrikkelijke dingen.”

Denkt u dat linkse, progressieve partijen verwachten dat minderheden op hun partijen stemmen omdat ze de rechten van deze groepen beter zouden vertegenwoordigen dan rechts?

“Ja, uiteindelijk zijn deze partijen niet racistisch, maar ‘klassistisch’. Deze ideologie vindt haar oorsprong in de klassenstrijd die ervan uitgaat dat anderen onder hen staan op de maatschappelijke ladder. Je beschouwt jezelf dan als superieur, misschien omdat je een universitaire graad hebt en je denkt dat iedereen die niet zo hoog opgeleid is, beneden jouw waardigheid is. De zogenaamde ‘onopgeleide klasse’, weet u wel. Je denkt te weten wat goed voor haar is en bovenal dat ze dat zelf niet weet. Dus feitelijk komt het

“Amerikaanse extremisten willen alle sociale vormen van straf afschaffen” erop neer dat deze mensen in klassen of standen denken en neerkijken op iedereen die volgens hen niet voldoet aan hun normen. Zwarte mensen zijn voor deze groep een gemakkelijk doelwit. Op hen kan je gemakkelijk neerkijken en denken: ‘Ach, die zijn zo arm, zo onfortuinlijk, ze hebben mijn hulp nodig.’ Hetzelfde idee wordt ook op vrouwen toegepast of op om het even welke andere groep. Mijn doel, vooral sinds ik mijn boek schreef, is mensen duidelijk maken dat die hele progressieve beweging in feite een zeer hatelijke ideologie is. Ze is uitermate zelfingenomen. Wat ze doet, is zichzelf vooral projecteren als deugdzaam in vergelijking met anderen.”

Bedoelt u zoiets als wat men ook wel deugpronken noemt?

“Ja, telkens wanneer iemand zegt dat hij iets doet ‘om zwarte Amerikanen te helpen’, zie ik dat als een vorm van manipulatie. Het begon mij op te vallen in de zomer waarin George Floyd werd vermoord. Al-

les wat er gebeurde, zowel op politiek als sociaal vlak, werd daarna geportretteerd alsof het ten voordele van zwarte mensen zou zijn. Deze mensen dwingen feitelijk anderen de mantra over te nemen dat de opstanden, de rellen en deze ideologie tot doel hebben zwarte mensen te helpen.

En helaas volgen veel zwarte Amerikanen dat idee. Zelfs de subsidies, het voornemen om miljoenen dollars te besteden aan de zwarte bevolking, zijn een vorm van manipulatie. Het is een middel dat een ander doel dient.”

“De retoriek en de acties komen nooit met elkaar overeen. Ik probeer mij daar zoveel mogelijk van af te sluiten en niet meer te luisteren naar wat ze zeggen, omdat ik hun ware aard duidelijk zie. Het idee bijvoorbeeld om de politie niet meer te financieren, of het argument dat misdadigers vrijgelaten dienden te worden, omdat ze in de gevangenis besmet zouden kunnen geraken met het coronavirus. In de Verenigde Staten waren er destijds mensen die op de dag van hun arrestatie meteen werden vrijgelaten, soms zelfs meerdere keren per dag. Ik ken een voorbeeld van een man die op één dag vier keer werd gearresteerd wegens diefstal en telkens weer werd vrijgelaten.”

Wat zit hier volgens u achter?

“Dit is zeer complexe materie met meerdere lagen, maar wat mij betreft, is het uiteindelijke doel hiervan om alle sociale vormen van bestraffing af te schaffen. Dat is wat de extremisten willen bewerkstelligen. Hun doelen zijn echter zeer extreem en daarom gieten ze deze in een ogenschijnlijk meer geaccepteerde vorm, zodat ze steun krijgen van mensen die niet zo extreem zijn.”

Denkt u dat deze extremisten, zoals u hen noemt, een beslag proberen te leggen op gekleurde mensen?

“Toen ik betrokken raakte bij de politiek, werd mij uitgelegd dat de Democraten voor zwarten opkomen en dat de Republikeinen allemaal racisten zijn. Ik wist toen nog niets af van de politiek, maar dat is hoe ik ermee in aanraking kwam. Ik luisterde naar de reguliere media. Ik hoorde altijd en overal wat mensen op rechts dachten, maar altijd vanuit een links perspectief. Of het waren bijvoorbeeld stukjes, zoals wanneer ik naar Saturday Night Live keek en fragmenten te zien kreeg uit programma’s van Fox News, maar nooit de hele context van het gesprek. Toen ik mij realiseerde dat mijn informatiebronnen te beperkt en bovendien bevooroordeeld waren, en dat ik leugens te horen kreeg, begon ik mij breder te oriënteren. Dan pas begon ik te luisteren naar conservatieven en merkte ik dat ze niet slechts over idealen spraken, maar ook hoe ze die in de praktijk brengen.”

Gelooft u dat rechts zo slecht is in het overbrengen van zijn boodschap, omdat het zich nog altijd laat intimideren wanneer het etiketten als ‘racistisch’, ‘haatzaaiend’ of ‘seksistisch’ naar het hoofd geslingerd krijgt?

“Links bepaalt het narratief en rechts probeert het heersende narratief telkens te weerleggen. Het etiket van racisme is het grootste struikelblok voor zwarte Amerikanen. Dit weerhoudt hen ervan op de Republikeinen te stemmen of zelfs maar bereid te zijn er een open houding tegenover aan te nemen. Die term is allesomvat-

“Blanken die klagen over ‘wit privilege’ zijn eigenlijk zelf blanke supremacisten”

15

tend, zelfs voor mij, omdat het ook is wat ik steeds heb meegekregen. Hoe goed het beleid en de retoriek ook mogen zijn, zwarte Amerikanen zullen nauwelijks voorbij dat etiket van racisme kijken dat de Republikeinen al zo lang achtervolgt.”

“Republikeinen kunnen uitleggen hoe ze een probleem willen aanpakken, onderbouwd met feiten en goede argumenten, en hoe iedereen er baat bij zou hebben, maar het enige wat zwarte Amerikanen zullen denken is: ‘Ja, maar op de een of andere manier zal dit nooit in ons voordeel uitpakken.’ Het is voor hen zeer moeilijk zich van deze nonsens los te maken.”

“Het etiket van racisme vormt voor veel zwarten een struikelblok om objectief naar de Republikeinen te kijken” “Op televisie zijn er tal van bekende, invloedrijke, zwarte mensen die andere zwarten een ‘Uncle Tom’ noemen. Ze mogen zeggen wat ze willen, ze zullen nooit hun job kwijtraken. Niemand zal hen hierop durven aanspreken. Een deel van het probleem is dat blanke progressieven wegkomen met dergelijke stereotiepe gedragingen en beschuldigingen, omdat bepaalde zwarte mensen al heel lang dit soort dingen hebben geuit tegen andere zwarten. Dit is een manier om hen te bewaken, om hen in lijn met het progressieve gedachtegoed te houden.”

SONJA DAHLMANS

OVER DE RACISTISCHE REACTIES TEGEN OPPERRECHTER CLARENCE THOMAS

“Dat heet projectie.

Deze mensen zijn zeer haatdragend” “Er was een Tweet waarin stond: ‘Is Clarence Thomas vergeten dat hij zwart is?’”, vertelt Coleman. “Een twitteraar beantwoordde deze vraag door te stellen dat Thomas getrouwd is met een blanke vrouw en derhalve inderdaad is vergeten dat hij zwart is. Mijn reactie hierop was deze vrouw te vragen of ze zich kon herinneren dat progressieven nu juist conservatieven ervan beschuldigden dat ze tegen interraciale relaties zijn. Dat heet projectie.

Deze mensen zijn zeer haatdragend. Alles waarvan ze denken dat conservatieven het doen of zouden willen doen, doen ze zelf.

Ze beweren dat conservatieven segregatie willen, maar op sommige plaatsen hebben ze daadwerkelijk aparte ruimtes gecreëerd die alleen voor zwarten bestemd zijn.

Wel, waar lijkt dat op? Ik probeer mensen niet te dehumaniseren, maar dergelijk gedrag zorgt voor de verrotting van dit land, het is besmettelijk.”

16 Cultuur & Sport SPORT

SERIE

Stranger Things Het vierde en voorlaatste seizoen van de hitreeks Stranger Things verscheen vorige maand op Netflix. Terwijl de streamingreus zware klappen krijgt, lijkt de serie het bedrijf in haar eentje recht te houden. Wat is het geheim van de reeks?

Het gaat niet goed met streamingdienst Netflix. Waar het enkele jaren geleden nog als streamingpionier gold en zelfs in zijn eentje verantwoordelijk werd geacht voor de dood van de videotheek, kreeg het bedrijf het afgelopen jaar zware klappen. Vorige week raakte bekend dat Netflix tussen april en juli maar liefst een miljoen abonnees heeft kwijtgespeeld. De verklaringen voor de neergang lopen uiteen: gaande van ‘te woke’, tot moordende concurrentie van Amazon Prime, Apple TV en Disney+.

Enig lichtpuntje is het immense succes van het paradepaardje van de streamingreus: Stranger Things.

Volgens Netflix-baas Reed Hastings heeft het langverwachte vierde seizoen van de hitreeks er in zijn eentje voor gezorgd dat de cijfers niet nog slechter zijn uitgevallen.

Jaren ’80-nostalgie Stranger Things speelt zich af in de jaren ’80 in het fictieve Amerikaanse dorpje Hawkins, waar een groep nerderige tieners zijn tijd verdoet met het spelen van Dungeons & Dragons. Tot op een dag kinderen en tieners beginnen te verdwijnen, een meisje opduikt met paranormale gaven en tekenen verschijnen van een alternatieve dimensie. Alles lijkt verband te houden met een nabijgelegen geheim laboratorium. Als ook Will, een van de tieners, verdwijnt, trekken zijn vrienden, zijn moeder (Winona Ryder) en politieagent Jim Hopper (David Harbour) erop uit om hem te redden.

Het succes van de reeks is voor een groot deel te verklaren door nostalgie naar de jaren ’80. Stranger Things surft handig mee op de jaren ’80-revival die de laatste jaren op gang kwam en heeft daar waarschijnlijk in belangrijke mate zelf aan bijgedragen. Jongste wapenfeit van de serie is het oeuvre van jaren ’80-zangeres Kate Bush opnieuw naar de top van de hitlijsten te katapulteren.

Die verwijzingen naar de jaren ’80 zijn niet louter oppervlakkig, door de personages bijvoorbeeld simpelweg uit te dossen in jaren ’80-outfit. Neen, de serie voelt aan als een echt product van de jaren ’80 (zij het in HD) door de stijl, de cinematografie en de soundtrack van horror- en avonturenfilms uit die periode te emuleren. Avonturenfilms als The Goonies, klassiekers van Steven Spielberg, horrorfilms van John Carpenter en actiefilms als Aliens of Red Dawn, Stranger Things gooit het allemaal door de blender en zit tjokvol knipogen en verwijzingen naar de klassiekers.

Stranger Things is natuurlijk ook gewoon een ontzettend leuke en spannende reeks. Dat is in grote mate de verdienste van de ‘Duffer brothers’ (Matt en Ross), de eeneiige tweeling achter de reeks, en het puike acteerwerk. Het hoeft niet te verbazen dat Stranger Things de carrière van tal van de jonge acteurs in de reeks hielp lanceren, zoals die van Millie Bobby Brown, die het begaafde meisje Eleven speelt.

28 JULI 2022

PIETER VAN BERKEL

Vlaamse Boksliga bouwt aan toekomst van de sport in Vlaanderen Het boksen zit in de lift in ons land en de organiserende structuren kunnen niet achterblijven.We spraken daarom met Emmanuel Demanet, kersvers voorzitter van de Vlaamse Boksliga. Voor ons deed hij de steile ambities uit de doeken.

De Vlaamse Boksliga is relatief jong en het product van de Belgische structuren. De Koninklijke Belgische Boksbond is een koepel geworden en elke taalgroep werkt met een eigen liga.

De toernooien in het buitenland, zoals bijvoorbeeld de Olympische Spelen, gebeuren nog steeds langs nationale weg. De werking van het boksen zelf is Vlaams.

Demanet is al van in zijn jonge jaren een groot liefhebber van de nobele sport en hij ziet dat er grote evoluties plaatsvinden. Het typische beeld van de gym waar mensen na school of werk hard komen trainen om te boksen in de ring bestaat nog, maar daarnaast zijn er heel veel nieuwe clubs met een andere visie.

“Kleinschaliger, met een persoonlijke training soms zelfs, op andere uren, de ene meer gericht op fysiek, de andere meer op techniek. Ook zien we veel nieuwe mensen met een andere achtergrond binnenstromen. Boksen is namelijk een ‘allroundsport’, kracht, snelheid, cardio en heel wat andere dingen kunnen fel vooruitgaan door te boksen.”

oud-olympisch kampioen Abdel Wahhabi mensen met werkpunten begeleid, er loopt een pilootproject in de gevangenis voor mensen die anders continu in de cel moeten zitten, maar men maakt ook werk van recreatieboks, voor mensen die wat ouder zijn of voor wie een profkamp te hoog gegrepen is. Recreanten die toch eens wat meer willen proberen, kunnen zo proeven van dat beetje extra, op maat.

De Boksliga organiseert ook zelf wedstrijden, fight factory, omdat voor sommige clubs de organisatie te moeilijk of te duur uitvalt. Bij de liga moeten ze enkel instaan voor de ticketverkoop. Men kan daarbij ook gebruikmaken van een matchmaking app, waarbij een algoritme de beste tegenstander selecteert uit een databank, zodat de wedstrijd gelijk opgaat en de kampers elkaar waard zijn. “Dat levert mooie resultaten op. Het zijn allemaal projecten die buitenstaanders of twijfelaars over de streep kunnen trekken. Het profboksen ondervindt er geen concurrentie van, integendeel”, legt Demanet enthousiast uit. Het is

Boksen op maat van personen met Parkinson De Vlaamse Boksliga beseft maar al te goed hoe rijk en divers de sport is en zet daar volop op in. Zo loopt er een zeer speciaal project, Parkiboks, een bewegingsprogramma gebaseerd op trainingsprincipes en bewegingselementen uit de bokssport op maat van personen met de ziekte van Parkinson.

Het haalt mooie gezondheidsresultaten. De organisatie trekt aan de kar en ook Delfine Persoon helpt de trainingen verzorgen.

Dat is niet het enige project. Zo is er Opboksen in Maastricht, waar

Emmanuel Demanet

mikken op ondersteuning van de profs en het populariseren bij het brede publiek. “Boksen heeft een zekere reputatie rond letsels, maar bijvoorbeeld bij het paardrijden lopen mensen veel meer risico op lichamelijke schade.”

Verschillen tussen Vlaanderen en Wallonië Een ander punt van aandacht is het opleiden van scheidsrechters. De sport heeft nood aan correcte resultaten en een bokser die ontgoocheld is door een onrechtvaardig oordeel kan de sport de rug toekeren. Daarom moeten scheidsrechter en jury een zekere kwaliteit halen. “Iets wat zeker wel het geval is”, zo zegt Demanet stellig.

Hij ziet wel een verschil tussen Vlaanderen en Wallonië. In Vlaanderen is het traject langer, scheidsrechters zijn hier vaak beter geschoold, maar het gaat een stuk trager. “In Wallonië gaat het sneller, soms te snel.”

Elk jaar zijn er ook grote evaluatiemomenten, waarbij beslissingen tegen het licht gehouden worden.We werken belonend en niet bestraffend. We willen mensen meenemen in ons verhaal eerder dan zwarte schapen achter te laten.” De liga biedt ook speciale cursussen aan rond verzorging. Zo kwam er recent een specialist uit Ierland opleiding geven rond snijwonden.

Voor de boksers zelf zijn de verwachtingen eveneens hoog. “Op de Olympische spelen moeten we gaan voor medailles, bij de profs moeten we mikken op een Europese titel, dat is de weg naar de wereldtop.” Volgens Demanet zit er veel talent in ons land.

Vasile Usturoi, Victor Schelstraete, Delfine Persoon, Oshin Derieuw, Femke Hermans, Riad Merhi, Francesco Patera, Yves Ngabu, Joel Djeko Tambwe, en de broers Messaoudi zijn allemaal boksers die de moeite waard zijn. Ook in West-Vlaanderen is een nieuwe lichting op komst.

CARL DECONINCK

BOEK

De winstparadox

Waarom de macht van supersterbedrijven onze economie ondermijnt De consument kreunt vandaag onder de torenhoge inflatie. Energieproducerende landen, de oorlog in Oekraïne en vooral de overheid worden (terecht) met de vinger gewezen. Wie in dit debat quasi volledig buiten schot blijft, zijn de bedrijven die hun marktmacht gebruiken om hogere winsten te behalen. Van een gezonde concurrentie is in heel wat sectoren al lang geen sprake meer.

Jan Eeckhout is een Vlaamse arbeidseconoom met een palmares om u tegen te zeggen: een doctoraat aan London School of Economics, publicaties in verscheidene gerenommeerde tijdschriften en professor aan beide zijden van de Atlantische Oceaan.

Doorheen de jaren is hij gefascineerd geraakt door de marktmacht van bedrijven. Het bestaan ervan lijkt te vloeken met de basiskenmerken van de vrije markt en het principe van gezonde concurrentie. Het volstaat om te verwijzen naar enkele grote technologische bedrijven als Amazon, Facebook en Microsoft om deze illusie te doorprikken.

De werknemer en consument als verliezers Het is geen geheim dat sinds de jaren ’80 de lonen amper gestegen zijn na correctie voor inflatie. Enkel hogeropgeleiden pikken een deel mee van de stijgende welvaart. Het zorgt ervoor dat bedrijven in het algemeen meer winst uitkeren, wat vooral de aandeelhouders ten goede komt. De voornaamste reden is dat monopolisten hun prijs en aanbod zelf kunnen kiezen.

Logisch dat ze een zo hoog mogelijke

prijs prefereren. De evidente verliezer in het verhaal is de consument.

Om een monopolie uit te bouwen, moeten bedrijven toegangsbarrières scheppen. Eeckhout gebruikt slotgrachten als beeldspraak. Facebook maakt er een sport van om snelgroeiende concurrenten in een vroege fase over te nemen. Andere firma’s kiezen ervoor om via een agressieve prijspolitiek en het inperken van de distributie de competitie uit te schakelen.

Nogal abstract? Wel, kijk naar hoe AB Inbev de menukaart in cafés heeft verschraald ten koste van lokale en kleinere bierbrouwers.

Het breken van marktmacht Maar ook de globalisering en de immense reclamebudgetten van giganten zorgen ervoor dat deze met grote delen van de koek gaan lopen. De verleiding is groot om niet langer de voetbalploeg uit de omstreken te bezoeken, maar enkel nog af te stemmen op het kampioenenbal op televisie. Gevolg is dat toppers als Cristiano Ronaldo en Lionel Messi hun bankrekening verder zien aandikken.

Ook in de 19e eeuw kampten de Verenigde Staten met oligarchen zoals

J.P. Morgan en Rockefeller. Een sterke reactie van de overheid wist hun vleugels deels te knippen. Volgens de auteur staan we nu voor eenzelfde uitdaging en moet de overheid dringend reguleren. Maar de klassieke antitrustwetgeving om te grote bedrijven op te delen, werkt niet meer. Het boek stelt een resem aan alternatieven voor. De Europese Commissie krijgt daarbij een pluim voor haar inspanningen om vooral efficiënte ondernemingen te stimuleren en zo de vrije concurrentie te vrijwaren.

Hoewel het onderwerp zwaar op de hand mag lijken, toont Eeckhout zich een uitstekende verteller. Door rake vergelijkingen en dagelijkse voorbeelden weet hij zijn lezerspubliek te boeien. Want wat geldt voor de politiek, is bij uitstek waar voor de economie: “Het is beter zich bezig te houden met de economie, want de economie bemoeit zich sowieso met uw leven.”

De becijfering dat marktmacht vandaag 7 procent afknabbelt van het binnenlandse inkomen, moet ons zorgen baren. We kunnen slechts hopen dat dit boek, rijk aan inzichten en ideeën, beleidsmakers kan losweken uit de invloed van machtige lobby’s en hun vastgeroeste economische principes.

PIETER VANDERMOERE

Jan Eeckhout, ‘De winstparadox - Waarom de macht van supersterbedrijven onze economie ondermijnt’, Lannoo, 2022.

350 p., 29,99 euro.

ISBN 9789401483384

Cultuur

28 JULI 2022

KUNST

Rubenskapel wordt volledig gerestaureerd

LEZERSBRIEVEN GEZOND VERSTAND

JULIUS SABBE

Pallieterke, Wat oud-hoofdredacteur Karl van Camp schrijft is de enige juiste strategie met kans op slagen. De ene Vlaams-nationalistische partij moet wat voortvarender zijn en de andere wat temperen in de strijd voor Vlaams zelfbestuur en om de uiteindelijke onafhankelijke staat Vlaanderen te verwezenlijken. Beide moeten met gezond Vlaams boerenverstand de onderlinge strijd stoppen en samen de gemeenschappelijke vijand(en) bestrijden.

Het is een gemiste kans om dat op 11 juli niet duidelijk te hebben gemaakt aan hun achterban en vooral aan de Franstaligen: ‘tot hier en niet verder’. Nu moeten de Vlamingen die het geven en toegeven reeds lang beu zijn van het ene op het andere paard springen in de hoop dat deze of gene partij het lef heeft om door te gaan.

Op 11 juli 2023 moet zeker duidelijke taal gesproken worden wil men slagen bij de verkiezingen van het jaar daarop. Er staat veel op het spel en het zal dan of nooit meer zijn. Heren politici, verknoei het niet door eigendunk. Niet alleen het Gebed voor het Vaderland, maar ook de opdracht van Willem Elsschot in het Bormsgedicht indachtig: “Weet dan dat uw stem door niemand wordt aanhoord zolang gij stamelend bidt of bedelt bij de poort.”

R. M artens - Borsbeek

Pallieterke, In ’t Pallieterke van 7 en 14 juli 2022 verscheen telkens een uitgebreid gedocumenteerd artikel van Jan Huijbrechts ‘Waarom we op 11 juli de Guldensporenslag herdenken’.

Op 7 juli schrijft hij o.a.: “De links-liberale publicist Julius Sabbe beschouwde dan de Guldensporenslag weer als het begin van het einde het van het feodalisme in onze gewesten en de politieke en socio-economische doorbraak van de Vlaamse burgerij en de Vlaamse arbeidersklasse”. Wat betekent het ‘links’ zijn van Julius Sabbe? Kan die huidige benaming als waarde-oordeel gebruikt worden voor een tijd die een eeuw achter ons ligt? Strookt het met de waarheid?

Hij was leraar Nederlands aan het atheneum te Brugge, vader van de schrijver Maurits Sabbe en grootvader van de politicus Victor Sabbe. Julius was ook zeer actief in allerlei tijdschriften, onder andere in De Halletoren, ‘maandblad voor het oprichten van een gedenkteeken aan de Brugsche Volkshelden Jan Breidel & Pieter de Coninc’. Hierin staan teksten in het Nederlands en in het Frans. Hij was secretaris en schrijver van de Breidel-Commissie waarvan Hendrik Conscience de erevoorzitter was. Julius Sabbe wordt aanzien als liberaal, Vlaamsgezind, maar ook als ijveraar voor het herleven van Brugge als culturele stad. Hij heeft daarbij zeer intensief de economische belangen van de stad behartigd door een verbindingskanaal Brugge-Zeebrugge na te streven. Zou er veel ‘links’ geweest zijn aan deze man om dat met dit etiket aan te duiden?

Daniël G.M. Sabbe - Zulte

BAERT Begin augustus start de restauratie van het koorgedeelte van de Sint-Jacobskerk in Antwerpen. Blikvanger en publiekstrekker in het koor is de Rubenskapel, waar de kunstenaar begraven ligt.

Ook de kapel kan nu volledig aangepakt worden, dankzij het winnen van de Erfgoed Challenge.

Hij had voldoende talent en durf om een eigen beeldtaal te ontwikkelen.

De Sint-Jacobskerk, op een boogscheut van de Meir, is een van de grootste kerken van Antwerpen. In het begin van de vijftiende eeuw stond er een gasthuis met kapel, dat pelgrims ontving die op weg waren naar het graf van de apostel Jacobus in Santiago de Compostella. De kapel werd te klein en tussen 1491 en 1656 werd de huidige kerk gebouwd in de stijl van de Brabantse gotiek. De kooromgang werd in volle baroktijd voltooid, toen rijke families er hun grafkapellen lieten inrichten.

Een van hen was Hélène Fourment, de weduwe van Peter Paul Rubens.

Naast deze twee topstukken, verwerkt in het altaar in rood, wit en zwart marmer, bevinden zich in de Rubenskapel onder andere ook het epitaaf voor Rubens’ zoon Albert en twee praalgraven uit de negentiende eeuw. Ze zullen allemaal onder handen genomen worden door het Koninklijk Instituut voor het Kunstpatrimonium (KIK), dat heel wat expertise en ervaring in huis heeft om dergelijke restauraties uit te voeren.

“Maria omringd door heiligen” zal in het KIK-atelier in Brussel behandeld worden. Het schilderij heeft te kampen met schimmelvorming en barsten in de verflaag.

De vervuilde en verkleurde vernis, de storende retouches en overschilderingen dienen verwijderd te worden.

Het KIK zal voor de start van de restauratie het schilderij grondig bestuderen met de modernste technieken en dat geldt eveneens voor de “Mater Dolorosa”, waarbij de toeschrijving aan Faydherbe verder zal onderzocht worden.

Madonna en Mater Dolorosa Op 30 mei 1640 overleed Rubens. Zijn weduwe en enkele familieleden klopten aan bij de kerkmeesters van de Sint-Jacobskerk, vlakbij de stadsresidentie van de schilder, voor de bouw van een grafkapel. Rubens zou kort voor zijn overlijden twee werken hebben aangeduid voor het altaar van zijn grafkapel: het schilderij “Maria omringd door heiligen” van eigen hand en het beeld “Mater Dolorosa”, toegeschreven aan zijn leerling Lucas Faydherbe.

Rubens voltooide “Maria omringd door heiligen” rond 1630.

Het is niet geweten voor wie hij het schilderde en waarom het nooit is opgeleverd. Het werk bleef achter in het atelier, waar Rubens het nog herwerkte. Omstreeks 1650 kreeg het een plaats in het altaar van de Rubenskapel. In 1794 werd het schilderij door de Fransen geroofd en naar Parijs gebracht. In 1801 keerde het terug naar Antwerpen, eerst in het klooster van de ongeschoeide karmelieten en sinds 1815 weer in de Rubenskapel van de Sint-Jacobskerk.

Het marmeren beeld “Mater Dolorosa” dat Onze-Lieve-Vrouw van Smarten voorstelt, is toegeschreven aan Lucas Faydherbe (1617-1697). Aan het einde van de jaren 1630 werkte deze in Mechelen geboren ambitieuze jonge kunstenaar in het atelier van Rubens. De beeldhouwkunst van Faydherbe was in die jaren bij Rubens geïnspireerd op de schilderkunst, maar hij imiteerde ze niet.

Restauratie

Winnaar Erfgoed Challenge De volledige Rubenskapel wordt door het KIK gerestaureerd omdat ze in 2021 de winnaar was van de eerste Erfgoed Challenge. Met dit initiatief wil het KIK elk jaar, met de steun van de Nationale Loterij, via een publieke stemming een erfgoedproject laten uitkiezen dat het verdient om onder handen te worden genomen.

MMMV Wie de ‘oude’ Rubenskapel voor het laatst nog eens wil bezoeken, kan dat doen tot en met volgende zondag. Op 1 augustus start de restauratiecampagne, die tot 2024 zal duren.

17

Pallieterke, Ik heb met belangstelling uw artikel over Frans Baert gelezen. Ik vraag me wel af of hij behoorde tot de stichters van de Volksunie in 1954. Hij was toen 29 jaar en in het begin van zijn prille advocatencarrière. Mocht hij er toen wel bij geweest zijn, dan was hij wellicht veel vroeger lijstaanvoerder voor de Kamer geweest voor het arrondissement Gent-Eeklo. Hij werd het pas in 1971, nadat hij van 1968 tot ’71 gecoöpteerd senator was geweest. Ik vind zijn naam niet in ‘Mijn Memoires’ van Frans Van der Elst bij diegenen die tot de eerste bijeenkomst met de stichting van de Volksunie uitnodigden. Evenmin in het overzichtelijk jaarboek van Toon Van Overstraeten ‘Op de Barrikaden’, in het verhaal van de beginjaren van de Volksunie.

Zijn eerste duidelijk partijpolitiek engagement kwam via bestuursfuncties in de Gentse VVB en zijn verzet tegen het bisschoppelijk mandement over de Leuvense universiteit (1966).

Johan L aeremans - Grimbergen

SOCIALE WONING Pallieterke, Er zijn duizenden en duizenden mensen die wachten op een sociale woning. In Antwerpen doet men onderzoek of bewoners van sociale woningen een eigendom in het buitenland hebben. Dan hebben ze geen recht op een sociale woning. In Gent weigert het stadsbestuur van Open Vld, cd&v en Vooruit om deze maatregel ook in te voeren. Daar mogen bewoners van sociale woningen dus wel een eigendom in het buitenland hebben.

Swa Cauwenbergh - A ntwerpen

OPERATIONALISERING Pallieterke, Operationalisering! Het is een woord dat niet bestaat, maar minister van Energie Tinne Van der Straeten gebruikte het zelfs twee keer toen zij zichzelf nog eens liet promoten op de VRT. Waarschijnlijk hoopte zij daar ‘intelligent’ mee te klinken, maar de kans dat het opgenomen zal worden in het Van Dale-woordenboek is bijzonder klein. Misschien is het wel originele woke-taal?

M arc Bertrand - Edegem

MOLENBEEK Pallieterke, Dries Van Langenhove wordt samen met zes andere leden van Schild & Vrienden vervolgd voor racisme. Terecht of onterecht, dat laten we in het midden. Berichten van hem werden door het taaltechnologiebedrijf Textgain onderzocht en hun bevindingen werden aan de speurders overgemaakt. Tot zover begrijpen we het nog allemaal. Alleen rijst bij ons de vraag naar de competentie van Textgain. In Sint-Jans-Molenbeek liggen heel wat haatdragende geschriften in speciale moslimboekhandels. Om er maar één te noemen: staat daar niet in de Koran dat alle ongelovigen de dood verdienen? Bezorgd vraag ik mij af of Textgain geen Arabisch kent, toch onlangs de derde taal in onze hoofdstad genoemd.

Guy Van Rysseghem - Lochristi

Een lezersbrief insturen?

Stuur uw bericht naar lezersbrieven@pallieterke.net. Opgelet, brieven mogen maximaal 1.000 karakters tellen (inclusief spaties). Dat zijn een 30-tal lijnen in ’t Pallieterke of zo’n 160 woorden. We houden ons het recht voor om zonder verantwoording uw (te lange) brief niet te publiceren of in te korten. Uw naam en gemeente dienen doorgegeven worden voor publicatie bij uw brief.

18 Geschiedenis JULES DESTREE

28 JULI 2022

REVUE DE BELGIQUE

Twintig pagina’s lang daagde Jules Destrée de jonge koning Albert uit om met hem mee te denken over wat het volgens de auteur concreet betekende om Waals te zijn in het België van het jaar 1912. De geslepen Destrée plaatste deze vraagstelling boven de partijpolitiek door te benadrukken dat de kwestie véél verder ging dan de partijen en hun belangen. Het vraagstuk oversteeg de partijpolitiek en de oplossing ervan diende het algemeen belang. Terecht merkte hij op dat België een kunstmatige politieke staat was en bijgevolg de facto ook geen nationaliteit had. De ‘Belgische ziel’ - een constructie die was verzonnen door Destrées oud-professor Henri Pirenne, een historicus met internationale faam - was dan ook een fabeltje volgens hem.

Hij achtte de fusie tussen Walen en Vlamingen niet langer wenselijk omdat Vlaanderen, dat vroeger onderdrukt was, nu volgens hem Wallonië in alle mogelijke opzichten bedreigde. Destrée somde daarbij tal van grieven op die in het Waalse landsgedeelte leefden: de onwil om het door verval bedreigde Waalse patrimonium - sleutel tot de Waalse identiteit - opnieuw naar waarde te schatten, de vrees te worden meegezogen door het demografische en dus electorale overwicht van Vlaanderen bij politieke keuzes die niet overeenstemmen met de gevoeligheden van het merendeel der Walen, maar ook het potentiële verlies aan banen in de openbare dienst of het mogelijke gebrek aan financiële middelen passeerden de revue.

We zeggen en schrijven zondag 2 juni 1912, een dag waarop wetgevende verkiezingen werden gehouden.

De verwachtingen waren hooggespannen. Na een rij van ononderbroken katholieke regeringen sinds 1884 maakte koning Albert I er in intieme kring geen geheim van dat hij een progressieve regering beoogde te vormen die geleid moest worden door de liberaal Paul Hymans.

“DU JAMAIS VU” Na het afdraaien van deze schijnbaar ellenlange klaagzang, stelde Destrée de fundamentele vraag of België, bestaande uit de unie van twee onafhankelijke en vrije volkeren, geen oneindig robuustere staat zou kunnen zijn dan een “Belgische waarvan de ene helft constant zou denken onderdrukt te worden door de andere helft”. Zijn analyse was ‘du jamais vu’ en veroorzaakte heel wat ophef. Niet alleen in de gevestigde kringen, het Hof, Wallonië en Brussel, maar vooral ook in Vlaanderen waar tal van flaminganten zich repten om in een reeks van pamfletten Destrée van antwoord te dienen en de unitaire eenheid te bepleiten. Toeval of niet, maar veel van de flaminganten die zich in 1912 in het debat mengden,

zouden een paar jaar later tijdens de Duitse bezetting, wellicht als gevolg van voortschrijdend inzicht, in het activistische kamp belandden…

Zijn epistel kwam er niet zomaar. In maart 1912 had een belangrijk congres van de Waalse Beweging plaatsgevonden waar de bakens waren uitgezet voor een meer radicale koers. Destrée was er secretaris-generaal. Indertijd formuleerde men dit zo: “Het door het congres aangenomen principe zal als volgt luiden: de bestuurlijke scheiding van Wallonië en Vlaanderen, met het oog op de uitbreiding van zijn onafhankelijkheid ten opzichte van de centrale macht en de vrije uitbreiding van zijn eigen activiteit.” Deze forse taal werd al in oktober van datzelfde jaar omgezet in daden toen de Assemblée wallonne boven de doopvont werd gehouden.

Deze assemblée beschouwde zichzelf als een soort van Waals parlement ‘avant la lettre’ dat zich tot doel stelde alle Waalse parlementariërs evenals tien afgevaardigden van het arrondissement Brussel te verenigen om de Waalse eisen meer kracht bij te zetten.

NOORD-ZUIDTEGENSTELLING Destrée was lang niet de enige die de verkiezingen van 1912 met een door de Noord-Zuidtegenstelling gekleurde bril bekeek en analyseerde. In zijn ogen en die van zijn medestanders legde het numeriek dominante, katholieke Noorden zijn politieke keuzes op aan het Zuiden, dat getalsmatig in de minderheid en antiklerikaal was, zonder aanwijsbare hoop voor deze laatsten om deel te nemen aan het bestuur van de staat.

Dit perspectief van de minorisering van de politieke machten die in Wallonië in de meerderheid zijn, liberalen en socialisten, lag aan de basis van diverse eisen die gingen van autonomie naar federalisme via het - nog onduidelijke - concept van bestuurlijke scheiding.

Precies deze vaagheid en onduidelijkheid deden uiteindelijk Destrée en zijn tegenstanders de das om. Van de zijde van Franstalige belgicisten - vooral dan in Brussel - regende het verwijten dat deze ideeën het Franstalige, unitaire België bedreigden, terwijl er binnen de Waalse Beweging zélf uiteindelijk ook geen voldoende draagvlak werd gevonden voor grotere autonomie.

JAN HUIJBRECHTS

Jules Destrée

© PHOTONEWS

Destrée, die niet afkerig was van enige provocatie, meende dat het ogenblik was aangebroken om zijn frustratie te delen met wie hem wou lezen. Een paar weken na de verkiezingen zette hij zich aan zijn bureau en begon hij aan een pamflet te schrijven dat een schokgolf door Belgenland zou jagen. Hij publiceerde dit pamflet met de ronkende titel ‘Lettre au roi sur la séparation de la Wallonie et de la Flandre’ op 15 augustus 1912 - binnenkort precies 110 jaar geleden - in de Revue de Belgique.

De meest beruchte passage uit zijn brief aan de koning was wellicht volgende: “Er zijn geen Belgen, Sire. België is een politieke Staat, vrucht van de diplomatie. Het werd kunstmatig samengesteld, het heeft géén nationaliteit. Welk een tegenstelling tussen Vlaanderen en Wallonië! De aardbodem is verschillend, de mensen die deze streken bewonen zijn anders en hun zielen zijn zo verschillend als hun landschappen. Hun werkzaamheid is voor de een de landbouw, voor de ander de nijverheid. De Vlaming is langzaam, koppig, geduldig en ordelijk, de Waal is vlug, wispelturig en regelziek.

De gevoeligheid is anders: wat de een geestdriftig maakt, laat de ander koud en wekt misschien zelfs afkeer op. (…)

De Waal hoort toe aan de Latijnse beschaving en de Vlaming aan de Germaanse cultuur. Er zijn dus in België Walen en Vlamingen, er zijn géén Belgen…”

KUNSTMATIGE BELGISCHE ZIEL

Koning Albert I

e verkiezingszege ging echter - tot verrassing van velen - opnieuw naar de katholieke partij. Daardoor kon de demissionaire katholieke regering De Broqueville I aanblijven en bleven de socialisten en liberalen op de oppositiebanken zitten. Een van degenen die zich moeilijk bij deze verkiezingsuitslag konden neerleggen was de Naamse socialistische volksvertegenwoordiger Jules Destrée. Deze politicus was naast een briljant jurist en Waalse regionalist ook - wat men vandaag de dag vaak ‘vergeet’ - een notoire antisemiet en rabiate Vlamingenhater.

“SIRE, IL N’Y A PAS DE BELGES”

DE VLAMING IS LANGZAAM, KOPPIG, GEDULDIG EN ORDELIJK, DE WAAL IS VLUG, WISPELTURIG EN REGELZIEK JULES DESTRÉE

Affiche uit 1912 die stelt dat Waalse vrijwilligers een veel grotere bijdrage hebben geleverd aan het Belgische rebellenleger van 1830

Puzzel

28 JULI 2022

19

't Pallieterke telt tegenwoordig niet alleen 20 bladzijden in plaats van 16.

Maar uw abonnement biedt u nog veel meer!

Ontdek het hieronder en via palnws.be/abonnees.

Vraag van de week Elke maandag stellen wij een actuele vraag over een spraakmakend thema en horen wij graag uw mening!

DEZE WEEK

Presentator Stijn Derudder is uw gastheer in twee podcasts. Elke donderdagochtend is er PAL EROP, waarin u Jurgen Ceder, Pieter Van Berkel en de andere medewerkers en gasten aan het woord hoort. Op zondag is er dan weer de podcast ‘Een kwestie van geloof’, waarin telkens een onderdeel uit het geloof in brede zin wordt behandeld. palcast.be

Moet cannabis uit het strafrecht worden gehaald?

Neem deel via: palnws.be/category/vraag-van-de-week

De app

“Maakt u zich zorgen over de hitte van de komende dagen?”

Dat was de vraag die we vorige week stelden aan de lezers van PAL NWS, naar aanleiding van de hoge temperaturen.

46 PROCENT VAN DE RESPONDENTEN HEEFT GENOTEN VAN HET WARME WEER. DE KLIMAATOPWARMING HEEFT DAAR VOLGENS HEN NIETS MEE TE MAKEN. “Ik maak mij totaal geen zorgen over deze temperaturen”, schrijft Dimitry. “Het zijn maar twee dagen. Ik zou mij pas zorgen maken als er gedurende meer dan vier weken temperaturen van 40 graden werden gemeten. Nu moet je vooral genieten. Straks begint de winter terug…”

42 PROCENT VAN DE LEZERS WAS VORIGE WEEK EXTRA VOORZICHTIG. TOCH KUNNEN DE HOGE TEMPERATUREN OOK VOLGENS HEN NIET WORDEN TOEGESCHREVEN AAN DE KLIMAATOPWARMING. “De mens zal zich aanpassen aan het klimaat. Niet omgekeerd”, schrijft Klemantine. “Is altijd zo geweest.

Evolutietheorie van Darwin. Progressieve doemdenkers hebben de pretentie dat ze de thermostaat van onze planeet kunnen regelen. Zucht.”

12 PROCENT VAN DE LEZERS GAF AAN DAT DE KLIMAATOPWARMING HEN ZORGEN BAART. Volgens lezer Rene is de opwarming van de aarde een gevolg van de overbevolking van onze planeet. “Maar de mensen onnodig een schuldgevoel aanpraten, geeft politieke macht en dat is voor de doemklimatici belangrijker”, hekelt hij.

“Als we eerlijk zijn wisten we dat er een wereldprobleem zou komen als de ‘one million bicycles’ in Peking, ‘one million cars’ zouden worden.”

Zoals elk zichzelf respecterend medium beschikt ook ’t Pallieterke over een eigen nieuwsapp. Je vindt hem in de Google Play Store (Android) en de App Store van Apple (iOS).

Nieuwsbrieven Elke werkdag het beste van PAL NWS en ’t Pallieterke in uw mailbox, voor u geselecteerd en van commentaar voorzien door de webredactie. Elke dinsdag is er bovendien de vraag van de week. palnws.be/nieuwsbrieven

P L NWS

Volg PAL voor Vlaanderen op onze sociale media, deel de berichten en effen zo mee het pad naar een onafhankelijk Vlaanderen!

PAL NWS is de nieuwssite van ’t Pallieterke.

Als abonnee hebt u uiteraard toegang tot alle artikels achter de betaalmuur. palnws.be

1325

A B C D E F G H I J K L

1

2

3

4

5

6

7

Met PAL SPORT pikken we de draad van vroeger weer op, toen boksen en gewichtheffen in ’t Pallieterke belangrijk waren. palsport.be

8

9 10 11 12

 www.facebook.com/palvoorvlaanderen  twitter.com/palvoorvl  www.instagram.com/palvoorvlaanderen/

HORIZONTAAL A. B. C. D. E. F. G. H. I. J. K. L.

Van iets of iemand houdende Verenig - Bijbelse profeet Informatietechnologie - Erbium - Landbouwgronden Iets gemakkelijks - Bevel Voorzetsel - Inwisselen - Internetlandcode voor Syrië Brandschilderen Gegiste honingdrank - Gaf een mep Frequentst - Behorend aan Ontving - Dunne stengels Op stang jagende Klein kledingstuk - Oude lengtemaat - Helium Krachtens uiterste wil

VERTICAAL 1. Volgt stiekem een gesprek 2. Familiair - Algemeen nederlands Oersted 3. Bron van proteïnen - Film over Mozart 4. Onwerkelijk mooie - Sint 5. Latijnse naam van een Griekse heros Uitroep van berusting 6. Op de bedoelde plaats - Vogel - Arm van een kruiwagen 7. Zuid-Franse stad - Argon 8. Personen die van geloof veranderen 9. Eenieder - Nieuw in samenstellingen Indo-Germaan 10. Symptoom van verkoudheid Familieleden 11. Werpspel - Indiaas volksleider 12. Korte verhalen - Bewijs van achting

OPLOSSING 1324 1324

1

2

3

4

5

6 R

A

H E

L

D E

B

A B

E

E

C

A B

S O L

E

D

L

7

8

9 10 11 12

Z

I

E N D E

O N H E T

E U M

R

I

P

O L

E

K N O O P

P

U N T

F

L

E N E

G

I

K

H

E

I

V W

J

E

E

K

R

L

IJ

S

A I

N

R

B

E

I

N E

S

B

E

R

R

R O

S C H E T

E

P

D E

E

S

T

E N E

H

R D E

D E N D E E N

E

A N N

T O U R N E R

L

T

D

A R

I

U U

E

K

R T

20 Wat niet lachend kan gezegd worden, is de waarheid niet

28 JULI 2022

Tweet van de week In de vakantieperiode is het voor de hitsige politieke tweeter altijd een beetje moeilijk om de dag door te komen. Waar een doorsnee-werkdag in de politiek altijd wel een snedige tweet kan opleveren, is dat tijdens de grote vakantie compleet anders. Er gebeurt niks. En als de regering niks zegt, lijkt ze zelfs een beetje geloofwaardig.

Maar waar gaat de politieke energie heen als er geen stommiteiten zijn om te verdedigen of aan te vallen? Je kan gaan voor de methode ‘Kristof Calvo’, die in juli nog één keer uithaalt naar de Vlaming als een zurige zeurkous en vervolgens de blok erop gooit om bij mama te overzomeren. Misschien niet eens de slechtste keuze. Ook de zijlijn moet af en toe kunnen ontspannen.

Egbert eet frietjes Of je kan gaan voor de methode ‘Egbert Lachaert’, die krampachtig datgene blijft verdedigen waarvan hij niet eens zo heel lang geleden zei dat het ritueel verbrand moest worden. Zo loopt hij vandaag te toeteren dat hij toch altijd gezegd heeft dat de kerncentrales moesten openblijven. En dat klopt ook. Dat moet je hem nageven. Hij heeft dat gezegd. Zoals hij ook al gezegd heeft dat ze misschien ook dicht konden gaan of eventueel konden openblijven. Om vervolgens te zeggen dat ze zeer zeker dicht zouden gaan. En nu dus dat ze zeer zeker open moeten blijven.

Of toch zo zeker als je kan zijn als je na twee jaar regeren ‘een niet-verbindende intentieverklaring‘ op zak hebt.

Maar hoe dan ook zal Egbert altijd gelijk krijgen, want alles wat je mogelijk kon hebben als mening in dit dossier heeft hij al ettelijke keren gedebiteerd. Maar kom, het siert hem wel dat hij ook in de zomertijd verder blijft timmeren aan de herlancering van het ‘blauwe vuur’. En frietjes gaat eten op 21 juli om te onderstrepen dat

er wel degelijk een ‘Belgische identiteit’ is die bestaat uit… frietjes eten. Waar zou dit land staan zonder het politiek genie Egbert Lachaert? Ik vraag het mij soms af. Als u dus een politiek hongertje heeft naar een tweet, weet dan dat u op Egbert kunt rekenen.

Een indigestie houdt u er niet aan over. Ondraaglijk lichte hap.

Stierengevechten Maar persoonlijke zijn we fan van de methode ‘Georges-Louis Bouchez’. Wat doet onze Georges na er zijn coalitie een lang politiek jaar op te hebben gewezen dat het een bende achterlijke sukkels is? Wel, in de zomermaanden vergroot hij gewoon zijn actieterrein naar de rest van Europa. Snobneus De Croo heeft zijn bakje aardig vol gekregen? Dan trekt Bouchez toch even naar Spanje om daar de lokale autoriteiten erop te wijzen dat stierengevechten even achterlijk zijn als onverdoofd slachten. Kwestie van toch in de vakantiesfeer en in vorm te blijven. Bravo GLB!

Van Peteghem De financiële Einstein?

HOE STERK IS HET VIVALDI-AKKOORD MET ENGIE?

“Bel ons niet, wij bellen u wel”

“We hebben een akkoord met Engie om de kerncentrales langer open te houden”, riep de Vivaldi-regering in koor op 22 juli. “Wat hebben wij flink gewerkt. Persconferentie om 9 uur 30.” Engie vond dat op zijn minst een beetje voorbarig en bracht meteen enige nuance aan. “De premier mag dan wel een akkoord hebben”, stelde Engie fijntjes. “Wij hebben alvast een niet-bindende intentieverklaring.” Wat is er van aan? Heeft de regering met veel triomf zijn eigen regeerakkoord gekelderd? Of wordt het alsnog een schandelijke uitvoering ervan? Wij peilden ernaar bij mensen die het kunnen weten.

Wat heb je in handen als je met een ‘niet-bindende intentieverklaring’ staat te zwaaien? Zuiver taalkundig lijkt het een dode mus. Iets wat niet-bindend is, is per definitie geen gesloten akkoord. Het is op zijn best een ‘misschien’. Een ‘intentie’ is dan ook weer niet bepaald een synoniem voor een sluitende garantie. Denk maar aan uw jaarlijkse intentie om gezonder te gaan eten en meer te bewegen. Het is dus op zijn best een ‘dat zou zomaar eens kunnen, tenminste, als er niks tussenkomt’.

Samengevat heeft Vilvaldi dus heel misschien een akkoord over het openhouden van de kerncentrales. Tenminste, als er niks tussenkomt. En wat daar kan tussenkomen, dat wordt volledig beslist door Engie. Vivaldi heeft immers al aangegeven zeer akkoord te zijn.

Het vergt wel wat lef om met dit soort garanties te durven uitpakken naar het brede publiek. En het maakt je onderhandelingspositie nogal zwak. De meer cynische mens zou kunnen zeggen dat premier De Croo na een schabouwelijke pensioenverbouwing en alweer een verloren jaar Vivaldi wel een opkikkertje kon gebruiken en daarom dit erg voorbarig nieuwtje de wereld instuurde. Of dat Groen eiste dat hun kiezers een zomer lang de tijd zouden krijgen om aan de verlenging van de kerncentrales te wennen? De kiezer heeft nu eenmaal geen lang geheugen. Maar voor wie straks zijn energiefactuur moet betalen, is het natuurlijk wel enigszins van belang.

Een belangrijke stap “Politiek gekonkel, meneer Pallieter?”, reageert premier De Croo onthutst op de vraag hoe zeker we kunnen zijn. “Helemaal niet. Dat is toch doodnormaal? Als je een huis koopt, teken je eerst een compromis en dan pas de akte. Zo moet u dat zien.

Een heel belangrijke stap.”

Met dat verschil dat wanneer u een compromis tekent de verkoop al vastligt en dat het bakken geld kost om die alsnog te verbreken. Een compromis is dus als het ware een zeer bindende intentieverklaring. “Ja, met argumenten en feiten kan je alles bewijzen natuurlijk”, geeft de premier schoorvoetend toe, “Het is dan een pre-compromis. Iedereen is het er over eens dat het huis gekocht en verkocht moet worden en dat de verkoper het ook ernstig overweegt. Dat is een heel, heel belangrijke stap.”

Mogen we het dan vergelijken met een eigenaar die alvast een bordje ‘Te koop’ in de tuin neerpoot, maar nog niet beslist

heeft of hij wel verkoopt? “En dat is toch een heel, heel, heel belangrijke stap”, concludeert De Croo.

Uitnodiging Bij Engie klinkt het nog net iets anders. “Ja, meneer Pallieter, wij wensen uiteraard alles wat in onze macht ligt ook te doen om te helpen. Uw premier is een zeer doortastend man met visie en een zeer flexibel denken. Dit is dus een heel belangrijke stap.”

Met dat verschil uiteraard dat alles in uw macht ligt. De regering smeekt u op haar blote knieën om die kerncentrales open te houden. “Ja, met argumenten en feiten kan je alles bewijzen natuurlijk”, geeft de Engie-woordvoerder toe. “U moet dit zien als een uitnodiging aan de premier om dit dossier samen te onderzoeken, maar zonder uit het oog te verliezen dat aan dit verhaal ook de nodige kosten en verantwoordelijkheden zijn gekoppeld. Dat is een heel, heel, belangrijke stap.”

Mogen we het dan vergelijken met een blanco cheque die u naar de premier heeft gestuurd met de vriendelijke vraag om die te tekenen en terug te sturen? “Inderdaad, en vooral dat hij ons niet meer hoeft te bellen, wij bellen hem wel. Dat is een heel, heel, heel belangrijke stap.”

MAES KOFFIE, DAAR KRIJG JE NOOIT GENOEG VAN!

LUIKERSTEENWEG 244 F 35007 ANKERSTRAAT HASSELT 3500 HASSELT 011 223 253 EN 011 273 272

011 223 253

MAESKOFFIENV@SKYNET.BE WWW.MAESKOFFIE.BE