't Pallieterke van 9 juni 2022

VOOR MENSEN MET EEN GOED HART EN EEN SLECHT KARAKTER

10-11

“Lerarentekort in Brussel wordt enkel groter”, was dinsdag de titel van de voorpagina van De Morgen. Het artikel stelt vast dat in grote steden meer leerkrachten het onderwijs te verlaten dan in de rest van het land. En in Brussel nog meer dan in andere steden. Waarom? Brussels schepen van Onderwijs Ans Persoons beweert het te weten: het grootste deel van de leraars in Brussel zijn pendelaars en die werken liever dichter bij huis. Haar antwoord is tekenend voor de onwil om de olifant in de kamer te zien in het debat over het lerarentekort.

SIEGFRIED BRACKE

OUD-JOURNALIST EN -KAMERVOORZITTER

INTERVIEW

“Het probleem is dat journalisten even onbetrouwbaar zijn als politici” Siegfried Bracke (69) maakte in 2010 de overstap van de journalistiek naar de politiek. Daarmee zette hij na net geen 30 jaar een punt achter zijn carrière bij de Vlaamse openbare omroep. Hij zetelde in de Kamer van volksvertegenwoordigers voor de N-VA en was vijf jaar lang Kamervoorzitter. In zijn nieuw boek ‘Open het debat!’ schuwt hij de kritiek op zijn voormalige werkgever, de VRT, niet. “De openbare omroep kan niet met de Vlaamse identiteit omgaan.”

DE STILLE WAARDIGHEID VAN DE QUEEN IEDEREEN IS DE GROENEN BEU STEMMEN UIT IRAN

2 3 9

IMMIGRATIE ONDERMIJNT HET ONDERWIJS Een vriendin van mij is wel eerlijk over de reden waarom ze haar baan als leerkracht in Brussel heeft opgegeven en nu liever met haar man, die tuinman is, hagen gaat afscheren en onkruid wieden. Ze was het wangedrag en het gebrek aan respect beu vanwege haar in meerderheid allochtone leerlingen. Haar opvolgster heeft het in haar klas trouwens slechts een halve dag volgehouden. Ze voegde eraan toe dat ook het vijandige gedrag van ouders haar bijna in een depressie had gestort. De vaststelling dat bijna de helft van de leraars dit jaar al het slachtoffer werd van verbale agressie vanwege ouders, kwam begin deze maand als een verrassing voor de onderzoekers van de Arteveldehogeschool, maar niet voor leerkrachten die ooit in een concentratieschool hebben lesgegeven. Daarbij mogen we het probleem niet onder de mat schuiven dat ook het respect voor leraars vanwege Vlaamse ouders niet meer is wat het was.

De nadelen van diversiteit Iedereen weet dat gebrek aan respect een van de voornaamste redenen is waarom leerkrachten afhaken. Een sprekend cijfer is de gemiddelde ervaring van leerkrachten. Die ligt een stuk lager in scholen met grote diversiteit. De reden is dat leerkrachten het daar niet lang uithouden en dan op zoek gaan naar scholen buiten de stad of naar een andere job. Dus moeten er telkens nieuwkomers gevonden worden. In Nederland zijn daar cijfers over. Men berekende er dat in scholen met meer dan 75 procent leerlingen met een niet-westerse achtergrond het lerarentekort vijf keer zo groot is als waar maar een kwart van de leerlingen zo’n achtergrond heeft. Ook daar stelde men vast dat het probleem niet de instroom, maar de uitstroom is. In Vlaanderen zijn er nog genoeg jonge mensen die ervan dromen voor een klas te staan. Maar

een derde van beginnende leerkrachten haakt weer af.

Diversiteit zorgt nog voor andere problemen, zoals het gebrek aan talenkennis dat volgens elke studie tot een leerachterstand leidt, niet alleen voor de betrokkenen, maar ook voor de rest van de klas. Een andere studie wijst ook uit dat er ook meer klachten over pestgedrag in scholen met grote diversiteit zijn.

Het onderwijs kampt wel met meer problemen dan het lerarentekort. En het lerarentekort is niet alleen het gevolg van de toenemende diversiteit in de scholen.

De administratieve rompslomp is ook een steen des aanstoots. Wie echter de belangrijke rol wegmoffelt die migratie speelt in de stilaan kritieke problemen voor het Vlaamse onderwijs, heeft weinig kans bij een oplossing uit te komen.

JURGEN CEDER

JOHANNA VAN BRABANT

lees meer op blz. 5 & 8

STERKE VROUW IN WOELIGE TIJDEN

JOOST STRYDOM

INTERVIEW ORANIA BEWEGING

“Afrikaners hebben misschien Europese wortels, maar ‘ons is ’n volk van Afrika’”

18 OPINIE 2 / BINNENLAND 3-8 / INTERVIEW 10-11 / BUITENLAND 12-14 / CULTUUR 16 / SPORT 17 78ste jaargang • nummer 23 • donderdag 9 juni 2022

€ 4,00

15 Weekblad P608721 Afgiftekantoor 2099 Antwerpen X

Opinie

9 JUNI 2022

Groen op kantelmoment Op 11 juni is het zover. Dan kiezen de leden van Groen een nieuwe voorzitter, M/V/X. Binnen amper twee jaar zijn we 2024, met verkiezingen op alle niveaus. De nieuwe voorzitter heeft dus niet bepaald veel tijd om de partij tegen die datum klaar te stomen.

Toen Meyrem Almaci onder ‘lichte’ partijdruk in maart jongstleden ontslag nam als voorzitster van Groen, was het al duidelijk dat de partij te kampen had met interne strubbelingen. Almaci had haar partij weliswaar in de federale regering geloodst met twee ministers, maar tegelijkertijd had dat haar partij ook verdeeld in clans. Vergeten we vooral niet dat Almaci in 2019 tot voorzitster was gekozen met amper 53,7 procent van de stemmen. Met andere woorden, slechts de helft van de Groen-leden zagen haar zitten als voorzitster. De andere helft had in feite liever Björn Rzoska als voorzitter gezien. En dan was er nog de ‘affaire-Calvo’, de man die geen minister mocht worden. Niet alleen dat feit, maar vooral de wijze waarop dit aan Calvo gecommuniceerd werd, zette kwaad bloed.

Vandaag staan er drie duo’s klaar om verkozen te worden als covoorzitters. Het eerste duo dat zich verkiesbaar stelde, bestaat uit Jeremie Vaneeckhout en Nadia Naji. Vaneeckhout is een Vlaams Parlementslid, en volgens bronnen die het kunnen weten, een man die gedragen wordt door de fractie van Groen. Nog een ander Vlaams Parlementslid meldde zich: Elisabeth Meuleman in duo met Juan Benjumea. En dan zijn er ook nog Jenna Boeve en Jad Zeitouni als derde duo.

Lingerie Jenna Boeve was tot enkele weken geleden zo goed als onbekend bij het grote publiek, maar haar verschijning op de Brusselse Pride, in lingerie, maakte haar in een klap wereldberoemd in Vlaanderen. Als marketingstunt uitermate geslaagd, dat kunnen we niet ontkennen.

Het meiske kreeg enerzijds bakken kritiek (meestal van mensen die weinig voeling hebben met Groen en de transgenderproblematiek), maar kreeg ook lofbetuigingen (vooral dan van de Groen-aanhangers en de machtige LGBTQIA-lobby zelf).

In het interview in De Krant van West-Vlaanderen lezen we dat Jenna haar partij “te braaf” vindt en dat moet veranderen. En ja, ze gaat opnieuw in lingerie gekleed opstappen in de komende Antwerpse Pride. Ook als ze ondertussen verkozen is als voorzitster van Groen.

Niet iedereen binnen Groen is even gelukkig met haar optreden, laat dat duidelijk zijn. Niet ten onrechte vreest men imagoschade bij de ruime achterban en zeker bij de allochtone achterban die het niet zo heeft voor transgenders en consorten. Ja, er werd bij Groen achter de schermen gelobbyd in de hoop dat Jenna het niet zou halen als voorzitster. Jenna heeft haar partij nog met een ander probleem opgezadeld: wat als ze niét verkozen wordt als voorzitster? Stel dat ze pas op de derde plaats zou eindigen?

Dat zou uitgelegd kunnen worden alsof de partij nog niet rijp is voor een transgendervoorzitter…

Als u het mij vraagt: ik zet mijn geld in op Jeremie.

KARL VAN CAMP, OUD-HOOFDREDACTEUR

DE STILLE WAARDIGHEID VAN DE QUEEN

Noblesse oblige

www.palnws.be

Redactie & beheer: Uitgeverij ’t Pallieterke Lagesteenweg 5 bus 1, 1850 Grimbergen Tel. : 03-232 14 17

Abonnementen/administratie: secretariaat@pallieterke.net Lezersbrieven: lezersbrieven@pallieterke.net Abonnementen binnenland 3 maanden: 39 euro 6 maanden: 78 euro 1 jaar: 156 euro Steunabo 1 jaar: 250,00 euro

Abonnement buitenland: Tarieven afhankelijk van de bestemming. Alle inlichtingen op de kantoren.

Het abonnementsgeld kan overgeschreven worden op volgend rekeningnummer met vermelding van uw naam en adres: BE82 4096 5194 9168 BIC KREDBEBB

Elke week op donderdag in uw krantenwinkel Oud-hoofdredacteurs: Bruno De Winter (1945-1955, stichter), Jan Nuyts (1955-2000), Leo Custers (2000-2010), Karl Van Camp (2010-2020) Kernredactie: Jurgen Ceder, Stijn Derudder (eindredacteur) Michaël Vandamme, Pieter Van Berkel (redactiesecretaris), Karl Van Camp Verantwoordelijke uitgever: Wart Van Schel

Deze week was het 70 jaar geleden dat Elizabeth II de troon besteeg.

Dat werd gevierd. Ze is al langer aan de macht dan koningin Victoria en kan binnen twee jaar het record van Lodewijk XIV breken. Ik geef toe dat ik een zekere sympathie voor de Britse koningin heb, zeker toen ik deze week ontdekte dat ze hetzelfde leest als ik. In het deurvak van de helikopter waar ze net was uitgestapt, zag ik het rechts-conservatieve weekblad The Spectator zitten.

De Queen en prins Charles tijdens haar jubileum

Mijn allereerste betoging was het protest tegen het bezoek van Koning Boudewijn aan Antwerpen in 1980, naar aanleiding van 150 jaar België. Die actie was een indrukwekkend succes. Ik denk niet dat er één Belgische vlag in Antwerpen het einde van de dag heeft gehaald. Het gejouw en de voetzoekers verplichtten de koning zelfs om zich snel uit de voeten te maken. Ik was 17, vond het geweldig en werd Vlaams Beweger voor het leven.

Republikeinse opvattingen zijn een vanzelfsprekendheid voor een Vlaams-nationalist. De koning vertegenwoordigt de staat die je niet erkent en dat vergemakkelijkt de keuze voor een principieel antimonarchisme. De meeste nationalistische strekkingen (Basken, Catalanen, Ieren, …) zijn eerder links en kunnen die vijandigheid ook nog eens kaderen in een verzet tegen het bestel en tegen ouderwetse tradities. Voor een conservatieve nationalist geldt dat tweede aspect niet. Conservatieven zijn in de meeste landen eerder koningsgezind. De monarchie is inderdaad een symbool voor het verleden van een land, een uiting van continuïteit, een baken voor patriottisme.

Koningin Elizabeth II vertegenwoordigt het beste dat de monarchie te bieden heeft. Ze is een toonbeeld van ‘noblesse oblige’, van het idee dat adeldom niet alleen voorrechten, maar ook bijzondere plichten schept. Bij elke beslissing in haar leven stelde ze de hogere belangen voorop.

Wanneer haar eigen zoon, prins Andrew, bijvoorbeeld geloofwaardig werd beschuldigd van seksueel misbruik, liet ze zijn militaire titels afnemen. Hij mag zijn naam ook niet meer laten voorafgaan door ‘HRH’ (His Royal Highness). Elizabeth is eerst koningin, dan pas moeder en grootmoeder, zoals ook de opstandige Harry al heeft mogen ervaren.

Telkens Elizabeth II in verlegenheid werd gebracht, was dat naar aanleiding van het buitenissige gedrag van haar familieleden Ze staat ook boven het gewoel.

Zelden verbrak ze de koninklijke stilte, zelfs op momenten waarop dat allerminst vanzelfsprekend was. Een van de weinige uitzonderingen was de officiële reactie op

© PHOTONEWS

2

de beschuldiging vanwege Meghan Markle dat ze op het paleis racistisch was bejegend. Buckingham Palace liet toen weten bedroefd te zijn dat Meghan het zo heeft aangevoeld, maar voegde eraan toe dat “herinneringen kunnen verschillen”, de meest beleefde en Engelse manier om te zeggen dat het verhaal van de Hertogin van Sussex flauwekul is.

Het narcisme en emotioneel exhibitionisme van deze ‘moderne’ royals is Elizabeth dan ook helemaal vreemd. Met een ‘stiff upper lip’ en het kenmerkende Brits flegma probeert ze integendeel elke publieke uiting van persoonlijke overtuiging en emotie te vermijden. Ze kreeg heel wat kritiek omdat ze te weinig gevoelens zou hebben getoond bij de dood van prinses Diana. De Queen weigerde inderdaad tranen te plengen op het bevel van de boulevardpers. Je vraagt je af of de beschuldiging van gevoelloosheid ook zou worden geuit tegen een man die zich zo stoïcijns zou gedragen.

Boudewijn Mijn respect voor Elizabeth II en de erkenning dat er conservatieve argumenten voor een erfelijke monarchie zijn, doen helaas niets af aan de bezwaren ertegen. Het eerste is de geprivilegieerde levensstijl die zomaar door de belastingbetaler wordt geschonken op basis van afstamming. Het is geen onterecht bezwaar, maar het weegt het lichtst. Bij koninklijke plichten horen nu eenmaal koninklijke rechten. Minder evident is dat personen die geen enkele kans maken ooit de troon te erven ook onderhouden worden. Prins Laurent staat bijvoorbeeld al op de twaalfde plaats van de troonopvolging.

Het tweede bezwaar is dat zelfs goedaardige personen op de troon ons voor democratische problemen kunnen stellen. Ik ben ervan overtuigd geraakt dat de man tegen wie ik 42 jaar geleden heb betoogd - ik betoogde uiteraard meer tegen de instelling dan tegen de man - een goed en principieel mens was. De goedmenende overtuigingen van Boudewijn hebben echter ook tot probleemvolle verwikkelingen geleid. Zijn vriendschap voor die andere overtuigde katholiek, president Habyarimana van Rwanda, heeft bijgedragen aan een Belgische betrokkenheid die catastrofaal is afgelopen met de genocide van 1994. Elke jurist weet dat oorzakelijkheid niet hetzelfde is als schuld, maar het was in ieder geval geen goed idee om diplomatieke relaties te laten afhangen van koninklijke vriendschappen en interventies achter de schermen.

Charles III Het derde probleem is het grootste: er is uiteraard geen enkele waarborg dat de erfopvolging een bekwame of goedaardige monarch aflevert. Integendeel, in koninklijke families komen wangedrag en karakterproblemen te vaak voor om niet te vermoeden dat ze het gevolg zijn van het systeem. Telkens Elizabeth II in verlegenheid werd gebracht, was dat naar aanleiding van het buitenissige gedrag van haar familieleden.

Koningin Elizabeth II vertegenwoordigt het beste dat de monarchie te bieden heeft: het idee dat adeldom niet alleen voorrechten, maar ook bijzondere plichten schept Voor de Britse monarchie ziet het er in dat verband niet te best uit. Ik hoop dat de ‘Queen’ nog lang leeft, want prins Charles heeft noch haar verstand, noch haar terughoudendheid geërfd.

Charles ziet een politieke missie voor zichzelf en heeft dat ook laten blijken. In zijn 27 ‘zwarte spin-brieven’ aan de regering probeerde hij zijn invloed aan te wenden, soms zelfs met succes, voor obscure ecologische thema’s als het stoppen van de vangst op de Antarctische tandvis, maar ook ten gunste van alternatieve geneeswijzen, zoals homeopathie en kruidengeneeskunde. Zijn onwetenschappelijk ecologisme bleek ook al uit zijn verzet tegen ggo’s en een klimaatalarmisme dat niet moet onderdoen voor dat van Greta Thunberg. De combinatie van een eenzame jeugd en een beperkt verstand heeft een rare man gemaakt. Het kan trouwens erger dan Charles III. Indien er geen William was geweest, zouden Harry, de prins van woke, en zijn vreselijke Meghan ooit de troon bestijgen.

Daarom blijf ik, ondanks mijn respect voor Elizabeth II en zelfs het vermoeden dat ook koning Filip een fatsoenlijk mens is, republikein, zij het wat genuanceerder dan de jongeman die 42 jaar geleden hielp om Boudewijn uit Antwerpen te verjagen.

JURGEN CEDER

Actueel

9 JUNI 2022

De NMBS moet over tien jaar 30 procent meer reizigers vervoeren, met dank aan meer treinen, variabele tarieven en levendige stations. Dat staat in het nieuwe beheerscontract met de overheid, waarop al een decennium wordt gewacht.

Een overweldigende meerderheid van de Denen, bijna 67 procent, heeft voor aansluiting bij het defensiebeleid van de EU gestemd, zo blijkt uit de telling van 99 procent van de stembiljetten. “Vanavond heeft Denemarken een belangrijk signaal gegeven. Aan onze bondgenoten in Europa en de NAVO, en aan president Vladimir Poetin. We laten zien dat wanneer Poetin een vrij land binnenvalt en de stabiliteit in Europa bedreigt, de rest van ons zich verenigt”, zei premier Mette Frederiksen.

02 JUN

De werken aan het Gravensteen zullen worden uitgevoerd zoals ze door het oorspronkelijk architectenbureau zijn aangebracht. Dat meldt schepen Sami Souguir (Open Vld). Er komt dus een liftschacht tegen de toren en een paviljoen, al zal dat geen 240 maar zowat 124 vierkante meter groot zijn.

Volgens federaal minister van Volksgezondheid Frank Vandenbroucke (Vooruit) bestaat er een grote kans dat er na de zomer een nieuwe grootschalige vaccinatiecampagne tegen het coronavirus komt. Dat heeft hij gezegd in De Afspraak op Canvas. © PHOTONEWS

De Noord-Koreaanse leider Jong-un heeft de Britse 03 JUN Kim koningin Elizabeth II gefeli2 0 2 2 citeerd met haar 70-jarig troonjubileum. Dat heeft het ministerie van Buitenlandse Zaken in Pyongyang laten weten. Londen en Pyongyang onderhouden diplomatieke relaties sinds 2000.

Zakia Khattabi, Jean-Marc Nollet (beiden Ecolo) & Meyrem Almaci (Groen)

Van de 516 hongerstakende sans-papiers die na hun bezetting van de Brusselse Begijnhofkerk vorig jaar een aanvraag tot regularisatie hadden ingediend, kregen er 90 een positieve beslissing. Dat betekent dat minder dan één op de zes hongerstakers uiteindelijk in België mag blijven.

De Waalse regering heeft een nieuw plan aangenowaarmee het studenten en werkzoekenden taal04 JUN men vaardiger wil maken om hun kansen op de arbeids2 0 2 2 markt te vergroten. Het ‘Talenplan’ moet vooral de kennis van het Nederlands opkrikken, zegt minister-president Elio Di Rupo.

De Nederlandse politie heeft een 22-jarige man opgepakt die wordt verdacht van betrokkenheid bij de verdwijning van de 9-jarige Gino. De man werd gearresteerd in zijn woning in het Nederlands-Limburgse Geleen. Het lichaam van het vermiste jongetje werd ook aangetroffen in Geleen.

Een Belgische paardenhandelaar staat samen met anderen (onder wie nog drie Belgen) te05 JUN zeventien recht in Marseille, in het zuiden van Frankrijk, in een 2 0 2 2 zaak van illegale handel in paardenvlees. Ze staan terecht wegens onder meer oplichting in bende. Ze zouden paardenvlees dat niet geschikt is voor menselijke consumptie in de voedselketen hebben gebracht.

De Russische minister van Zaken Sergej Lav06 JUN Buitenlandse rov kan niet naar Servië reizen 2 0 2 2 voor een gepland bezoek. Volgens de Russen laten buurlanden van Servië het vliegtuig van Lavrov niet toe in hun luchtruim.

De renovatie van enkele Brusselse tunnels is op de baan geschoven. Het onderhoud van de tunnels 07 JUN lange werd decennialang verwaarloosd, zo bleek toen in 2 0 2 2 2015 brokstukken naar beneden kwamen. De Brusselse regering kondigde toen een renovatieprogramma voor vijftien jaar aan. De toen vooropgestelde termijnen blijken echter niet meer geldig.

© PHOTONEWS

© PHOTONEWS

2022

© PHOTONEWS

01 JUN

2022

© PHOTONEWS

DE WEEK

3

Iedereen is de groenen beu Aanhoudend geknoei in het dossier rond de kerncentrales. Een pleidooi voor een cheque van 30.000 euro voor elke 25-jarige zonder na te denken over de kostprijs. Een lans breken voor een veralgemeend sabbatjaar voor men 50 is terwijl de arbeidsmarkt smeekt om werkkrachten. Groen en Ecolo beheersen het nieuws, maar komen steeds meer over als een bende amateurs. De andere partijen hebben het dan ook gehad met de ecologisten. Ze worden enkel nog om tactisch-politieke redenen gedoogd in de regeringen.

Veel ministers bevonden zich het voorbije pinksterweekend in het buitenland. Op de handelsmissie in de VS. Op weg naar Congo. Of gewoon met vakantie. Een uitgelezen kans voor N-VA-voorzitter Bart De Wever om het nieuws te kapen. Zo pleitte hij in navolging van een aantal N-VA-parlementsleden voor het nationaliseren van de kerncentrales als oplossing voor de moeilijke onderhandelingen die de federale regering nu aan het voeren is met energiereus Engie. De Wever is de huidige situatie beu waarbij Engie vanuit een economische machtspositie de federale regering bespeelt. Ondertussen blijven de winsten die Engie hier boekt probleemloos richting Parijs vloeien. Een nationalisering is de oplossing en de N-VA heeft in dit dossier zowaar een voorzichtige bondgenoot gevonden. De energiebevoorrading op langere termijn van onder andere de haven van Antwerpen is een algemene Vlaamse bezorgdheid.

Niet voor de groenen, volgens De Wever, die in zijn ogen het hele dossier royaal mismeesteren. Vandaar zijn tweede voorstel: N-VA is bereid een alternatieve meerderheid te leveren om de groenen van het dossier te halen en een uitweg te vinden voor de ruzie met Engie. Uiteraard is de kans onbestaande dat die alternatieve meerderheid er komt. Maar De Wever geeft hier een signaal: de groenen zijn onbetrouwbaar. Hij tast ook het terrein af bij de andere partijen. En het signaal dat men opvangt, is steevast hetzelfde: de groene partijen zijn amateuristisch, doctrinair ook en met hen valt geen land te bezeilen.

Sinterklaas valt vroeg Naast de discussie rond de energiebevoorrading was er het voorstel van de Ecolo-top om iedereen die 25 jaar is een soort van startkapitaal van 30.000 euro te geven. Een soort van universeel solidariteitskapitaal. Met het geld zouden jongeren bijvoorbeeld “kunnen starten met projecten, een opleiding beginnen of kun-

nen investeren in de toegang tot huisvesting”.

Een gulle en aangepaste versie van het basisinkomen dat met de regelmaat van een klok in het politieke debat opduikt. De PS brak er in het verleden al een lans voor, en ja, zelfs de Franstalige liberalen van de MR waren voor een gelijkaardig voorstel gewonnen.

MR-voorzitter Georges-Louis Bouchez had het al over een jeugdkapitaal van 25.000 euro voor jongeren tussen 18 en 25 jaar. Verschil met Ecolo was wel dat het liberale voorstel er voorwaarden aan koppelde. Het geld zou enkel kunnen worden gebruikt voor de aankoop van een woning of als startkapitaal van een eigen bedrijf.

Bij Ecolo zijn er uiteraard veel minder of geen van die voorwaarden. Eerder een vorm van vroeg Sinterklaas spelen. Het wijst op de onverantwoordelijkheid van die voorstellen. Ja, de Franstalige groenen lieten berekenen dat deze maatregel 6 miljard euro kost en maar gefinancierd moet worden door een nieuwe vermogenstaks die er in de verste verte niet zit aan te komen. En blijkbaar is de partij vergeten dat België al één van de landen is met de hoogste overheidsuitgaven. De reacties van de andere partijen op het voorstel was er dan ook een van meewarigheid. De groenen leven meer en meer in een parallel universum waar een aantal fundamentele economische wetten niet gelden.

Neem een ander voorstel dat door Ecolo werd gelanceerd. Men denkt aan het toekennen van een sabbatjaar voor iemand zijn 50ste verjaardag viert. En dat in tijden van gigantische krapte op de arbeidsmarkt. Het wereldreis-tijdskrediet is terug van weggeweest.

Pro memorie: vroeger bestond er een tijdskrediet van een jaar waarbij men zonder motief maandenlang niet moest werken en een uitkering werd betaald. Sommigen gebruikten dat voor een grote reis. Ondertussen is de regeling verstrengd en is tijdskrediet maar mogelijk met een goede reden, zoals het verzorgen van een ziek familielid bijvoorbeeld. Dat tijds-

krediet was indertijd in het leven geroepen om loopbanen langer te maken, maar in de praktijk kwam daar niets van terecht. Ecolo komt hier met oude recepten die weinig meer zijn dan het recht op luiheid.

Denkend aan 2024 Uiteraard zijn die voorstellen van de groenen sterk electoraal gekleurd. We hebben het op deze bladzijden al ettelijke malen benadrukt: alle partijen zijn in constante verkiezingsmodus.

Maar wat Groen en Ecolo betreft is hier meer aan de hand. Hun standpunten zijn zo amateuristisch of dogmatisch dat men zich begint af te vragen of er in de toekomst nog met die partijen kan worden geregeerd. Om kort te gaan: in de Wetstraat is men de groene partijen meer dan beu. Een wissel in de federale, Brusselse en Waalse regering is geen optie, dat zou tot te veel spanningen leiden en bijvoorbeeld de aversie van een aantal partijen voor de N-VA als wisselpartner in de federale regering is te groot. Maar met het oog op 2024 denkt men nu al aan coalities zonder de groenen.

De keuze voor Ecolo en Groen in de verschillende regeringen was in 2019-2020 gewoon het resultaat van een samenloop van omstandigheden. In Brussel kan men natuurlijk niet naast de grote bobo-partij kijken. Maar in Wallonië nam de PS Ecolo erbij - ook al was een PS-MR-meerderheid al een feit - omdat Paul Magnette en co niet wilden dat er met Ecolo en PTB/PVDA twee linkse partijen in Namen oppositie konden voeren. Nu is men bij de Franstalige socialisten die mening aan het herzien. Federaal zijn de groenen aan boord gekomen dankzij de liberalen die een PS-N-VA-as niet zagen zitten. De liefde tussen liberalen en groenen is echter bekoeld.

Bij verschillende federale regeringspartijen redeneert men als volgt: we laten de groenen in de regering nog wat knoeien en spartelen. En hopelijk betalen ze daar in 2024 een zware electorale prijs voor. Niet dat ze onder de kiesdrempel zullen duiken, zoals in 2003 toen ze zich onder Verhofstadt kapot hadden geregeerd.

Maar een verzwakt duo Ecolo-Groen na de volgende stembusslag zou alle partijen goed uitkomen.

4

Binnenland

9 JUNI 2022

ECONOMISCHE ZAKEN

Een Waalse uitzondering

Softwarebedrijf is ruim een miljard euro waard Odoo, het Waalse softwarebedrijf, wordt op meer dan 3 miljard euro gewaardeerd. Deze zogenaamde ‘eenhoorn’, een onderneming die meer dan een miljard euro waard is, blijft echter een zeldzaamheid tussen Doornik en Aarlen.

Eenhoorns Eenhoorns zijn geen beursgenoteerde bedrijven. De waardering wordt meestal vastgelegd van zodra een groot investeringsfonds, bijna altijd uit de VS, een participatie neemt en dus kapitaal voorziet om de verdere groei mogelijk te maken. Op basis van de participatie kan bepaald worden of het bedrijf de kaap van 1 miljard dollar waarde overschrijdt. Neemt een investeringsfonds bijvoorbeeld 20 procent van de aandelen binnen en betaalt het daarvoor meer dan 200 miljoen dollar, dan is het bedrijf in totaal inderdaad een speler met een waardering van minstens 1 miljard dollar.

Vlaanderen kent sinds een aantal jaren verschillende eenhoorns, bijvoorbeeld Collibra en Team.blue. Al is men vaak discreet over de exacte waardering.

seerd op openbronsoftware. Odoo bestaat al 20 jaar en topman Fabien Pinckaers heeft al heel wat watertjes doorzwommen. De huidige waardering, een stijging van de omzet met 70 procent, een positieve cashflow en een massale aanwerving (1.800 werknemers extra) doet het niet vermoeden, maar Odoo stond in het verleden al een paar keer aan de rand van de afgrond. Het kende met uitzondering van 2013 altijd een sterke groei, maar zoals zo vaak bij groeibedrijven of startups is er zoveel geld nodig om de groei te ondersteunen dat wanneer die cashtoevoer stilvalt, het bedrijf dreigt overkop te gaan. Onder andere de recente investering van het Amerikaanse fonds Sum-

mit Partners dat vorig jaar nog haar aandeel versterkte (er werd 180 miljoen dollar in het bedrijf gepompt), maakt dat Odoo veilig zit.

Ondertussen wordt Odoo op meer dan 3 miljard euro gewaardeerd. Het bedrijf telt wereldwijd meer dan 7 miljoen gebruikers van de software. Opvallend is ook dat de Waalse investeringsmaatschappijen SRIW en Meusinvest eveneens in het bedrijf blijven participeren.

Mondiale kapitaalmarkt Een bewijs dat Wallonië, economisch toch nog altijd één van de zwakste regio’s van West-Europa, een succesverhaal kan © PHOTONEWS

Landen of regio’s pakken er graag mee uit: het aantal ondernemingen dat een zogenaamde eenhoorn is. Dat zijn vaak groeibedrijven in de internet- en technologiesector die snel gegroeid zijn en waarvan de waardering de 1 miljard dollar overschrijdt. De Franse president Emmanuel Macron pochte graag met de Franse eenhoorns tijdens de recente campagne voor de presidentsverkiezingen.

Investeringen En sinds enige tijd is er ook een Waalse eenhoorn: Odoo. Het bedrijf maakt softwarepakketten voor bedrijfsvoering, geba-

Fabien Pinckaers van Odoo

schrijven? Zeker en vast. Maar één zwaluw maakt de lente niet. Een verhaal als dat van Odoo blijft eerder een uitzondering dan de regel.

Ondanks het feit dat Waalse investeringsmaatschappijen de groei van het bedrijf hebben ondersteund, is Odoo vooral groot geworden omdat men nu eenmaal in een mondiale kapitaalmarkt opereert. Het vertrekpunt blijft een goed product of een goede dienst ontwikkelen en dat trekt automatisch internationale investeerders aan.

Investeerders die weten dat ze binnen pakweg vijf jaar hun aandeel met een meerwaarde kunnen verkopen. De ‘nationaliteit’ van het bedrijf speelt zelden een rol.

Waalse afgunst tegenover Vlaamse successen Kijk ook naar de evolutie van het aantal startende ondernemingen. In Vlaanderen kwamen er in 2021 77.000 nieuwe bedrijven bij, een stijging met 10 procent. In Wallonië waren dat er 26.500 extra, een toename met 12 procent. Dat zijn mooie cijfers, maar het toont tegelijk ook aan dat er in Wallonië amper sprake is van een economische inhaalbeweging ten opzichte van Vlaanderen. Het ondernemerschap kan er gewoon beter.

Probleem is dat er in Wallonië op het vlak van ondernemerschap een zekere afgunst blijft bestaan tegenover de Vlaamse successen. En dat werd recent versterkt door Vlaamse ondernemers die in Wallonië succesvol zijn. Marc Coucke die de regio rond Durbuy inpalmt, zorgt voor een dubbel gevoel in Wallonië. Vorige week raakte bekend dat de Oost-Vlaamse HR-ondernemer Sam Baro in de Ardennen investeert.

Hij kocht er het middeleeuwse kasteel van Jemeppe op, 25 kilometer van Durbuy. Bedoeling is er een hotel en exclusieve eventlocatie van te maken. Dat haalde in Wallonië amper het nieuws.

ANGÉLIQUE VANDERSTRAETEN

Post hoc, ergo propter hoc

Het is niet omdat B zich voordoet na A, dat B het gevolg is van A Wanneer ik de kat binnenlaat, loopt ze altijd onmiddellijk naar haar etensbak. Indien daarin niets ligt, gaat ze voor de deur zitten om weer buiten gelaten te worden. Dat is allemaal normaal. Minder logisch is dat ze dan opnieuw begint te janken om nog eens binnengelaten te worden, waarna ze onmiddellijk weer naar de lege etensbak loopt. Nadat mij dat een paar keer was opgevallen, ging ik vermoeden dat de kat de denkfout van ‘daarna, dus daardoor’ (‘post hoc, propter hoc’ in het Latijn) maakt. Ze weet dat wanneer ze binnen wordt gelaten er daarna soms eten in het bakje ligt dat er voordien niet lag. Daar leidt ze verkeerdelijk uit af dat het binnen- en buitengaan het eten doet verschijnen.

‘Daarna, dus daardoor’ is een van de meest voorkomende logische vergissingen. Wij zijn allemaal veel slimmer dan mijn kat, maar maken dezelfde denkfout vaker dan we denken. Wanneer onze ziekte milder wordt na het nemen van een geneesmiddel, ook wanneer dit een homeopathisch medicijn is, zullen we het geneesmiddel als de reden zien, terwijl het gewoon over natuurlijk herstel kan gaan. Vele vormen van bijgeloof zijn zo ontstaan, bijvoorbeeld wanneer iemand iets slechts overkwam nadat hij een zwarte kat had gezien of onder een ladder was doorgelopen.

© PHOTONEWS

Politiek Maarten Boudry is een zeer intelligent man, maar ik was het niet eens met een opiniestuk dat hij in de eerste maanden van de coronacrisis schreef. Hij benadrukte het nut van de strenge coronamaatregelen, waaronder de lockdown die toen van kracht was. Hij vreesde ook dat we na het bedwingen van het virus de denkfout zouden maken dat de maatregelen misschien onnodig geweest waren. Ik vreesde toen eerder het omgekeerde, namelijk dat we het nut van de maatregelen automatisch zouden afleiden uit een verbetering van de virologische situatie, terwijl die ook het gevolg kon zijn van andere factoren, zoals spontane gedragswijziging van de burgers.

Nergens wordt de vergissing ‘daarna, dus daardoor’ meer gemaakt dan in de politiek, vaak bewust trouwens, bijvoorbeeld wanneer een regering een verbetering van de economische situatie op eigen conto zal schrijven of, omgekeerd, de oppositie een verslechtering zal wijten aan het regeringsbeleid.

Maarten Boudry

JURGEN CEDER

Iedere week selecteren we de meest opvallende uitingen van woke gedachtegoed in deze contreien

Libell(e) wordt genderinclusief Nu personen in dienst van de federale overheid een brochure voor genderinclusieve communicatie ontvingen, probeert Libelle haar lezers en lezerinnen bewust te maken van deze nieuwe trend.

Noem Libelle niet langer het populairste en oudste vrouwenweekblad van Vlaanderen, maar opteer liever voor het genderinclusieve vrouwen-, mannen- en personenweekblad. In navolging van de beslissing om federale ambtenaren en ambtenarinnen een stoomcursus genderinclusief taalgebruik te geven, liet Libelle gendergelijkheidsexpert(e) Katrien Van der Heyden aan het woord om duidelijk te maken waarom deze veranderingen noodzakelijk zijn.

Van der Heyden maakt onder meer duidelijk dat er een verschil is tussen genderinclusiviteit en genderneutraliteit. Ze geeft het voorbeeld van een genderneutrale sportclub die niet genderinclusief is, omdat er toch geen vrouwen komen opdagen. “Dan is het aan de sportclub om er iets aan te doen in plaats van gewoon te zeggen dat iedereen welkom is”, vindt de expert(e).

Die en hen De expert(e) vindt bovendien dat we naar Angelsaksisch voorbeeld genderneutrale voornaamwoorden moeten bezigen. Het populaire vrouwen-, mannen- en personenweekblad is zo goed om voorbeelden te geven, zoals “Ik heb naar die gezwaaid, maar hen zag me niet” of “Hen moest lopen want hun fiets was stuk”.

“Het klinkt alsof het grammaticaal niet klopt, en zal voor iedereen nog wennen zijn”, zegt Van der Heyden over de heel serieuze en totaal niet lachwekkende

praktijk. “Hoe meer we het gebruiken, hoe sneller we het gewoon worden.”

“Ik hoop ooit in een wereld te leven waarin mijn geslacht even irrelevant wordt als de kleur van mijn ogen. Onze samenleving is niet gestructureerd op basis van iemands ogen. We zeggen niet: blauwogige mensen moeten leidinggevende functies uitoefenen, want bruinogige mensen voeden liever kinderen op en kunnen dat minder goed combineren. Dat klinkt voor iedereen raar. Toch zeggen we het wel op basis van iemands geslacht”, beweert de expert(e) tot slot.

PIETER VAN BERKEL

© SHUTTERSTOCK

INSTRUMENTEN VOOR INZICHT

WOKE VAN DE WEEK

Binnenland

9 JUNI 2022

5

Hoe het evangelie van gelijke kansen en diversiteit het onderwijs vernietigt Uit de laatste peilingsproeven blijkt dat de kennis van wiskunde opnieuw een dieptepunt heeft bereikt. Leerlingen kennen niet meer het verschil tussen de oppervlakte en de omtrek van een cirkel. Als ik aan de leerlingen van het vijfde jaar handel vraag om de inhoud van een cilinder te berekenen, haakt het merendeel van de klas af. Rekenen zonder rekenmachine lukt niet meer. Abstract redeneren is al helemaal uit den boze. Het tekenen van een grafiek op basis van gegevens die de leerlingen zelf moeten verzamelen en ordenen, lukt niet zonder stapsgewijze ondersteuning.

Negatieve feedbacklus Ik wil hier niet beweren dat alle handboeken “debiel” zijn, zoals een onderzoeker in een kwaliteitskrant schreef, maar er is een onmiskenbare trend aan de gang waarbij wiskunde ‘tof’ en ‘leuk’ moet zijn, terwijl het vak schreeuwt om toewijding, inzet, doorzettingsvermogen, discipline, regelmaat en studie. Dat zijn competenties en kwaliteiten die iedereen nodig heeft om een professioneel leven op te bouwen.

De mismatch tussen het onderwijs en de tewerkstelling is daar een stuitend voorbeeld van.

Gezag, orde, discipline, verantwoordelijkheid, prestatie, resultaten… zijn evidenties die in het onderwijs als reactionair worden afgedaan Eens de leerlingen het onderwijs verlaten, heeft een significant deel ervan niet de kennis of de competenties om zich voor te bereiden, aan te passen aan de wisselende omstandigheden en de speci-

fieke eisen van de hedendaagse arbeidsmarkt. Ze kunnen het niet, omdat ze het onvoldoende geleerd hebben. Ze werden te weinig blootgesteld aan prikkelende uitdagingen. Bij de minste tegenstand of moeilijkheid moet er gestimuleerd, gedifferentieerd, geremedieerd, gecompenseerd en gedispenseerd worden. De oefeningen moeten worden aangepast aan het niveau van de leerlingen. Niet omgekeerd. De leerstof mag niet abstract, maar moet onmiddellijk toepasbaar zijn.

Op die manier kom je in een negatieve feedbacklus, waarbij de achterstand toeneemt naarmate het schooljaar vordert omdat je steeds moet teruggrijpen naar extra ondersteuning, herhaling, aangepaste oefeningen, activerende werkvormen… Daardoor raken de zwakkere leerlingen nog meer achterop en komen de sterkere leerlingen onvoldoende aan hun trekken. Klassikaal lesgeven moet zoveel mogelijk worden vermeden. De inspectie dringt aan om zo individueel mogelijk te werken. Uitputtend… voor de leerkrachten.

Het onderwijs worstelt met een braindrain Daarbij komt nog dat de leerkracht een duizendpoot moet zijn.

Tijdens de les moet zij/hij kunnen omgaan met dyslexie, dyscalculie, faalangst, borderline, ADHD, autisme…

De leerkracht moet dan een

zorgbeleid in zijn klas opstarten, waarbij overleg met collega’s van binnen en buiten de school nodig is. Dan zwijgen we nog over de diversiteit van de leerlingen, waarbij in de centrumsteden in Vlaanderen zowat de helft van de leerlingen het Nederlands niet meer als thuistaal heeft.

Ook dat moet door de wiskundeleerkracht met taalgerichte taken aangepakt worden.

Tel daarbij nog de opvoedings- en gezinsproblemen, die steeds meer in het onderwijs worden geïmporteerd, waarvan de leerkracht de signalen en de symptomen moet kunnen detecteren en - mits overleg - aanpakken. Als klap op de vuurpijl moet de leerkracht nog een oplossing zoeken voor de leerlingen die geen handboek hebben en kijken of ze wel boterhammen in hun brooddoos zitten hebben.

Resultaat: meer dan een derde van de leerkrachten haakt binnen de paar jaar af. Het ziekteverzuim stijgt. Heel wat leerkrachten worstelen met een burn-out, een depressie. Leerkrachten moeten immers ‘tof’ zijn en moeten zich vlot in de leefwereld van de leerling kunnen inleven. Het onderwijs worstelt met een braindrain. Gezag, orde, dril, discipline, verantwoordelijkheid, prestatie, resultaten… zijn evidenties die in het onderwijs als reactionair worden afgedaan. Het onderwijsniveau is

Te gefragmenteerd Sindsdien is er weinig veranderd. Minister Ben Weyts is druk bezig met het organiseren van een aantal werven, maar de resultaten blijven uit. Samenhang in zijn beleid ontbreekt. Zo zijn er strengere eindtermen voor het secundair onderwijs, maar voor het basisonderwijs moeten we nog even geduld oefenen. Logisch was dat hij met het basisonderwijs begon. In het eerste studiejaar voert hij taaltesten in.

Mooi. Maar, blijft het daarbij? Waar is zijn allesomvattend marshallplan? De N-VA maakte van het onderwijs een breekpunt.

N-VA-voorzitter Bart De Wever zei zondag op VTM dat we minstens nog 10 jaar op resultaten moeten wachten. Hebben we die tijd nog? De dalende onderwijsresultaten bedreigen immers op termijn de Vlaamse welvaart.

Ben Weyts

JULIEN BORREMANS

© BELGA

De pedagogen en de didactici hebben van de handboeken een pretpark gemaakt, waar de abstracte opbouw van formules en bewijzen tot een minimum wordt gereduceerd en de wiskunde wordt herleid tot hapklare brokken. “We zijn voor het eerst een generatie wiskunde-analfabeten aan het opleiden”, stelt een onderzoeker vast.

in vrije val. De coronacrisis heeft die val nog versneld.

Internationale toetsen als Pisa, Pirls of Timss geven al twintig jaar aan dat de resultaten in het onderwijs achteruitgaan.

De tanker raakt maar niet gekeerd. De problemen zijn gestart sinds de invoering van de ideologie van gelijke kansen en de diversiteit. Onderwijsideoloog Dirk Van Damme - één van de architecten van het gelijke kansenonderwijs - gaf een aantal jaren geleden in De Morgen toe dat hij totaal fout zat: “We zijn te naïef geweest.”

LIMBURG

Zwijnerij in Limburg

Provincie geteisterd door everzwijnenplaag Vergeet even die wolf. Dit jaar is het everzwijn het dier dat de provincie Limburg in rep en roer zet. De populatie van de wilde varkens nam de laatste jaren exponentieel toe en de dieren rukken in sneltempo op in woonwijken. Men denkt zelfs aan jacht met pijl en boog om paal en perk te stellen aan de overlast die de dieren met zich meebrengen.

Voor wie regelmatig op wandel trekt door de Limburgse bossen was het al langer niet ondenkbaar om hun pad te kruisen, maar de laatste jaren komt men op veel plaatsen, zelfs in de eigen straat, oog in oog te staan met everzwijnen. Er wordt al enige tijd op de toename van de everzwijnenpopulatie gewezen, maar voor veel inwoners van woonwijken in de buurt van bosrijke gebieden in Limburg gaat het al lang niet meer om abstracte cijfers in jaarrapporten. De bewoners komen in het dagelijkse leven in contact met everzwijnen. Enkele jaren geleden zag men ze in groten getale in de velden naast de bossen, later zag men hun sporen in de woonwijken naast natuurgebieden en nu ziet men ze op sommige plaatsen fysiek op straat opduiken.

Ruimtelijke ordening Hun populatie nam de laatste jaren exponentieel toe. Dat is in grote mate een gevolg van de zachtere winters, waardoor er minder dieren sterven, en de vele recente ‘mastjaren’, waarbij er meer vruchten aan de bomen hangen en er bijgevolg meer voedsel te vinden is voor de everzwijnen. Dat dit jaar een slecht ‘mastjaar’ was, zorgt er dan weer voor dat de dieren bebouwde gebieden intrekken op zoek naar voedsel.

Veel heeft ook te maken met de Limburgse ruimtelijke ordening, waar groen en sterk bebouwde gebieden naadloos in elkaar overlopen. Dat zorgt er op zijn beurt voor dat de dieren gemakkelijk gewend raken aan mensen. Zo doken er enkele maanden geleden beelden

op van everzwijnen die uit de hand van buurtbewoners aten in Genk, iets wat het lokale stadsbestuur absoluut probeert te ontraden.

Overlast

© SHUTTERSTOCK

De dieren brengen heel wat overlast met zich mee. Een simpele wandeling door de cités - de typische tuinwijken die gebouwd werden om mijnwerkers te huisvesten - van Maasmechelen of Genk volstaat om de schade op te meten: beschadigde hekken, omgewoelde grasperken en voortuinen en opengescheurde vuilniszakken. Everzwijnen hebben het niet zo begrepen op netheid.

Hun impact beperkt zich niet tot ongemakken, want de dieren kunnen ook gevaarlijk zijn. Zo kunnen zij bij het oversteken van de straat voor (auto-)ongevallen zorgen of agressief worden en mens of dier aanvallen. Het overkwam de familie Rodriguez vorige week, toen hun teckel Toby zwaar werd toegetakeld door een groep everzwijnen in hun eigen achtertuin, op een steenworp afstand van het stadscentrum van Genk.

Pijl en boog Everzwijnen buiten de bebouwde kom

Men voelde de bui al langer hangen en vorig jaar kwam het Agentschap voor Natuur en Bos,

onder minister van Leefomgeving Zuhal Demir (N-VA), met een plan ‘Duurzaam samenleven met het everzwijn’ op de proppen. Een groot deel van het plan is gewijd aan schadevergoeding en schadepreventie, door bijvoorbeeld meer elektrische rasters te plaatsen.

Ook populatiecontrole - lees: jacht - is een belangrijk element in het plan. Waar protesten tegen drukjachten door dierenrechtenactivisten enkele jaren geleden nog op veel bijval konden rekenen, hebben de meeste buurtbewoners daar nu weinig oren naar.

De meesten beseffen dat die jacht simpelweg noodzakelijk is om de exploderende populatie in toom te houden.

Drukjachten bieden echter geen oplossing voor het acute probleem voor de bendes hangbuikzwijnen die de straten onveilig maken. Bij Natuur en Bos denkt men ondertussen zelfs aan jacht met pijl en boog in woonwijken, zo valt in Het Belang van Limburg te lezen. In andere Europese steden wordt de praktijk al langer toegepast. Jachtvereniging Hubertus Vereniging Vlaanderen juicht het nieuws in dezelfde krant toe. “We hopen dat de rationaliteit zegeviert. Met kogels gaan schieten in woonwijken is gevaarlijk. Een pijl en boog is op de straten een goed alternatief. Wij zijn al langer vragende partij daarvoor”, zegt woordvoerder Maarten Goethals.

PIETER VAN BERKEL

Luister naar PAL CAST U aangeboden door PAL NWS en ’t Pallieterke.

Stijn Derudder is uw gastheer van twee wekelijkse podcasts.

In PAL EROP krijgt u onze blik op de actualiteit in Vlaanderen en de rest van de wereld.

In EEN KWESTIE VAN GELOOF met theologe en columniste Sonja Dahlmans vatten we elke keer het nieuws over christenen in de wereld samen voor u en focussen we ook op allerlei onderwerpen over geloof en religie in het algemeen.

Te beluisteren op o.a. Spotify, Apple Podcasts en palcast.be.

6

Politiek

9 JUNI 2022 © PHOTONEWS

NIEUWS UIT DE WETSTRAAT Zonder groene ketens Het nieuws dat de onderhandelingen met ENGIE om de twee kerncentrales open te houden niet erg vlot liepen, zeker nadat ENGIE een brief vroeg dat de regering meebetaalt voor de verlenging van de levensduur van de centrales en de berging van nucleair afval, was voldoende om de eerste minister erover aan te pakken. Hij flankeert bij die onderhandelingen immers minister van Energie Tinne Van der Straeten (Groen) van wie het geweten is dat zij niet al te veel moeite zal doen om deze operatie te doen slagen. Omdat de tijd begint te dringen en er stilletjesaan wat duidelijkheid mag komen, kwamen zowel vanuit meerderheid als oppositie vragen over de kwestie. Al viel het wel op dat het VB, dat in deze zaak toch altijd mee het voortouw heeft genomen, zich donderdag niet roerde.

Andere prioriteiten? In ieder geval applaudisseerden heel wat VB-Kamerleden bij de tussenkomst van Bert Wollants (N-VA) toen die ervoor pleitte dat de premier de belangen van de bevolking zou verdedigen in dit dossier en dat zonder “groene ketens aan zijn armen of benen”.

Blauw tegen blauw In Europa is Guy Verhofstadt boos dat de kleine 35 miljard euro aan middelen voor het Poolse coronaherstelplan, die waren ingehouden omdat het rechtssysteem in dat land de eurocraten niet zint, nu toch werden toegezegd door Ursula von der Leyen. Daarom kwam Patrick Dewael (Open Vld) als ‘Verhofstadts voice’ daarover even zijn bedenkingen maken tegenover zijn eigen premier, ervan uitgaande dat in de Open Vld-pikorde De Croo nog altijd na de oude krokodillen komt.

Dewael: “Het principe van de scheiding der machten is fundamenteel voor de Europese Unie en een onafhankelijke onpartijdige magistratuur moet recht kunnen spreken, afgezien van wat een regering daarover denkt.” Nochtans zit ons eigen Grondwettelijk Hof ook vol gewezen politici. De Croo kon niets anders dan zeggen dat hij “erop zal blijven toezien”, al liet hij nog niet weten welke houding België precies zal aannemen als de zaak voor de Raad van Europa komt.

Niet besparen voor de partijen Ondanks alle kreten over politieke vernieuwing, zullen de partijdotaties - in 2022 goed voor 42 miljoen euro - opnieuw worden geïndexeerd, verhoogd dus.

Vlaams Belang pleitte er in de Kamer al vaker voor om die dotaties te halveren, maar niemand volgde dat. De andere partijen namen het voorstel zelfs niet stiekem over. Vorige week diende Wim Van der Donckt van N-VA toch enkele amendementen in om op zijn minst de indexeringen stop te zetten en zo dit jaar toch 3,2 miljoen te besparen. Maar ook die werden ongenadig weggestemd. Een teleurgestelde Van der Donckt: “Dit is onbegrijpelijk in het huidige budgettaire klimaat en een kaakslag in het gezicht van de belastingbetaler.”

Met lege handen naar Madrid Ook al verklaarde Alexander De Croo herhaaldelijk dat België zijn NAVO-verplichtingen zal nakomen en het legerbudget zal optrekken tot 2 procent van het bbp - zij het pas tegen 2035 -, toch krijgt hij ook daarover tegenwind in zijn Vivaldi-regering. De groenen gaan fors op de rem staan, in hun ijver om te zoeken naar een nieuw thema voor hun achterban na het kerncentraledebacle, en ook minister van Defensie Ludivine Dedonder (PS) draait om de hete brij. In de commissie Defensie zei ze cryptische dingen zoals: “Ik heb altijd de logica gevolgd van het bouwen op basis van de behoeften in de plaats van een budget in de vorm van een blanco cheque te verstrekken.” Theo Francken (N-VA) waste haar daarop toch eens goed de oren en herinnerde eraan dat haar “partijgenoot en gewezen partijleider, Elio Di Rupo, dat engagement in 2014 al heeft ondertekend in Wales, met vooruitzicht tegen 2024”. Bovendien stelde hij dat het hele defensieapparaat smeekt om bijkomende middelen en zij daartegenover geen engagement plaatst, zelfs niet in het perspectief van de premier. Annick Ponthier (VB) vroeg zich dan ook hardop af wat de Croo zal gaan vertellen op de NAVO-top in Madrid over enkele weken.

Egbert Lachaert

Laat die federale kieskring er maar komen De federale kieskring is de laatste jaren één van de strijdpunten van de belgicisten geworden. Nochtans golden ooit samenvallende verkiezingen als dé oplossing om de Belgische unie te redden. Die samenvallende verkiezingen bleken echter een tegenvaller van formaat te zijn, en zo zal het ook die federale kieskring vergaan.

Jazeker, de voorstellen voor een federale kieskring zijn om je dood aan te ergeren. Vaak zijn ze vanuit democratisch oogpunt zo intellectueel oneerlijk en bedrieglijk dat je niet anders kunt dan besluiten dat ze geformuleerd zijn met als voornaamste doel Vlaams-nationalisten te irriteren. Maar hoeven we van die federale kieskring schrik te hebben? Waarschijnlijk brachten de samenvallende verkiezingen met hun complicaties voor de federale regeringsvorming België dichter bij een splitsing dan aparte regionale verkiezingen ooit hadden kunnen doen bewerkstelligen. Daarom dat belgicisten er nu zelfs stilaan weer vanaf willen.

Eén man, één stem Van één ding kunnen we alvast zeker zijn: een federale kieskring waarin elke stem evenveel waard is, wordt het niet. Daar zouden de Vlamingen immers hun voordeel mee doen, omdat hun stem vandaag ondervertegenwoordigd is in de federale Kamer. In 2019 veroverde de Open Vld met 579.334 stemmen 12 zetels in de Kamer, terwijl de MR aan 512.825 stemmen al genoeg had om 14 zetels te krijgen. Die verhoudingen kunnen met allerlei verklaringen ‘geobjectiveerd’ worden, maar die verklaringen wijzigen niets aan het basisgegeven dat een omgekeerde verhouding door de Franstaligen gewoonweg niet aanvaard zou worden.

We kijken er dus nu al naar uit met welk mechanisme en welke smoes men voor de dag zal komen om ervoor te zorgen dat Franstalige partijen met tien procent minder stemmen toch meer dan vijftien procent meer zetels zullen kunnen blijven binnen-

halen. En dat minstens, want zelfs als de Franstaligen met tien procent minder stemmen slechts evenveel zetels als de Vlamingen zouden krijgen, dan zou dat het relatieve gewicht van de Franstaligen in de Kamer reduceren. Het spreekt voor zich dat zoiets ‘imbuvable’ zou zijn, en we wensen Egbert Lachaert daarom nu reeds geluk om de rekensommetjes voor die federale kieskring op te stellen die de Franstaligen zullen kunnen behagen zonder dat hij zelf zijn geloof in de Belgische constructie begint te verliezen.

Europese kieskringen Elke modaliteit die aan de federale kieskring toegevoegd wordt om af te wijken van het principe van één man één stem benadrukt er de kunstmatigheid van. Maar het voorstel van Egbert Lachaert om twintig zetels toe te wijzen aan die federale kieskring is bovendien bijzonder ongelukkig gekozen. Dat komt immers precies overeen met het aantal Vlaamse en Franstalige zetels in het Europees Parlement (12 + 8), en dus zal er een goede uitleg gevonden moeten worden waarom die zetelverdeling dan afwijkt van die van de federale kieskring. Of waarom die Europese zetels niet gewoonweg in één grote Belgische kieskring gekozen kunnen worden.

Een kleine bloemlezing uit de uitslag van 2019 geeft alvast het antwoord. Groen kreeg toen met 525.908 stemmen welgeteld één Europese zetel, terwijl Ecolo met 492.330 stemmen er twee kreeg. De PVDA haalde in Vlaanderen 210.391 stemmen en kreeg daar geen enkele zetel voor, terwijl de cdH (nu Les Engagés) in

Franstalig België genoeg had aan 218.078 stemmen voor haar zetel.

Haar Duitstalige zusterpartij CSP had slechts 14.247 stemmen nodig voor haar zetel. De Europese Unie heeft strenge eisen over de proportionaliteit van het gebruikte kiesstelsel voor de Europese zetelverdeling, maar heeft geen probleem met een opdeling in kleinere kieskringen die die proportionaliteit scheeftrekt.

Lijstverbinding per politieke familie?

Nog leuker wordt het als men politieke families over de taalgrenzen heen zou willen belonen via één of andere vorm van lijstverbinding.

Hoe gaat men het regelen dat Open Vld en MR van zo’n voordeel zouden kunnen genieten, zonder dat een unitaire partij als de PTB/PVDA zou moeten splitsen om van hetzelfde voordeel te genieten, maar op zo’n manier dat de N-VA zich niet evenzeer als een nationale partij kan presenteren? En als men het toch zover drijft dat je een aparte Vlaamse en een Franstalige partij nodig hebt voor een politieke familie, hoe zal men dan verhinderen dat het Vlaams Belang een lijstverbinding aangaat met een ‘le Vlaams Belang’ in Franstalig België?

Er is eigenlijk geen betere manier om meer mensen te overtuigen van de achterhaaldheid van België dan een belgicistisch voorstel te lanceren voor een federale kieskring op een ogenblik dat de meeste mensen zich vooral zorgen maken over de oorlog in Oekraïne en de stijgende levensduurte. Er is trouwens een eenvoudige manier om zelfs zonder kieshervorming de Franstalige kiezer zich rechtstreeks te laten uitspreken over de figuur van Alexander De Croo, namelijk een fusie van de Open Vld met de MR. Zolang dat niet aan de orde is, zal een federale kieskring België niet kunnen redden, integendeel zelfs.

FILIP VAN LAENEN

Politiek

IN DE KIJKER

Elio Di Rupo

© PHOTONEWS

9 JUNI 2022

CITAAT VAN DE WEEK

Volgens N-VA-voorzitter Bart De Wever onderhandelt minister van Energie Tinne Van der Straeten (Groen) niet te goeder trouw met het Franse energiebedrijf Engie over de levensduurverlenging van onze kerncentrales “Tinne Van der Straeten onderhandelt om te mislukken. Dat ligt er vingerdik op”, zegt De Wever in het VTM-journaal. Hij vindt dat de minister “van het dossier afgezet moet worden”.

Tijdens zijn toespraak leek er geen vuiltje aan de lucht en in De Tijd dacht men onwillekeurig aan de spreekwoordelijke uitdrukking ‘Tout va très bien, madame la Marquise’. Wijzelf dachten eerder aan Comical Ali, de minister van Informatie, toen die aan het einde van de oorlog in Irak voor de camera’s verklaarde dat alles onder controle was, terwijl de Amerikaanse tanks al in de straten van Bagdad reden.

De Waalse schuld bedraagt vandaag 30 miljard euro of twee keer zo groot als er jaarlijks inkomsten zijn. En dat gaat zeker nog stijgen.

Het werkloosheidsniveau staat er op zo’n 200.000. “Historisch laag”, zegt Di Rupo zonder verpinken. De werkgelegenheidsgraad zit op 65 procent, terwijl dat in Vlaanderen ruim 75 procent is. Alleen al om het Europese gemiddelde (72,4 procent) te bereiken, zouden er in Wallonië 155.000 nieuwe banen moeten bijkomen. En dán vindt hij dat we niet mogen vergelijken met Vlaanderen: “We moeten stoppen met de zelfkastijding en de vergelijking met regio's die noch onze industriële geschiedenis, noch dezelfde kenmerken hebben als de onze”.

Hij is ook maar ‘regionalist’ als het hem goed uitkomt, want van Vlaamse transfers wil hij nooit af en de federale regering moet maar te hulp schieten als dat nodig is. Dat hoorden we vorig jaar na de overstromingsramp in Wallonië toen bleek dat de Waalse aanpak abominabel was en tal van slachtoffers nog maandenlang in de miserie bleven zitten - letterlijk - en de schadevergoedingsdossiers maar niet afgehandeld geraakten. Toch beweert hij dat Wallonië er bovenop zal geraken, al verschuilde hij zich toch nog wat achter de coronacrisis en de economische gevolgen van de oorlog in Oekraïne. Hoe dat ‘réveil’ zal gebeuren, vertelde hij er echter niet bij.

Bart De Wever:

“Van der Straeten onderhandelt om te mislukken”

Met zijn legendarische ‘poker face’ en zijn gekunstelde glimlach blijft de minister-president van de Waalse regering geheel zichzelf. Het is zijn manier om kritiek af te wimpelen en er zijn eigen waarheid tegenover te plaatsen. Elio Di Rupo (70) is weer terug van nooit echt weggeweest. “Wallonië kan een model worden in het hart van Europa”, stelde hij enkele weken geleden onomwonden in zijn ‘State of the Union’ voor alleen de meerderheidspartijen. De twee oppositiepartijen, Les Engagés en PTB, deden niet eens de moeite om te komen luisteren naar de voorspelbare ‘goednieuwsshow’.

Er weer bovenop

REGERING-DE CROO WIL BURGERPANELS VIA LOTING ORGANISEREN uitgerekend paars-groen, dat tegen de wil van de Vlaamse kiezer tot stand kwam, bij monde van de niet-verkozen Verlinden naar eigen zeggen een grotere betrokkenheid van burgers in de politieke besluitvorming nastreeft”, aldus Pas. “Nu zullen daarvoor burgers worden uitgeloot. Representatief voor de bevolking is een loterij natuurlijk niet, en het is al ten zeerste de vraag hoe men die flauwekul gaat organiseren. Gaan we strootjes moeten trekken?”

Ook N-VA loopt niet warm voor het idee. “Politici horen ter verantwoording te worden geroepen, in het bijzonder bij verkiezingen.

Wie zich verschuilt achter burgerbevragingen en expertgroepen ontloopt dat oordeel”, schrijft N-VA-Kamerfractieleider Peter De Roover in een opiniestuk in De Tijd.

Druppel op hete plaat Vorige week haalde Elio Di Rupo opnieuw de pers met een merkwaardig voorstel. Hij wil de kennis van het Nederlands opkrikken in Wallonië en nog wel door studenten en werkzoekenden taalvaardigheden aan te leren “om hun kansen op de arbeidsmarkt te vergroten”.

Hij meende het bloedernstig. Men gaat mikken op beroepen waar talenkennis een meerwaarde is om een job te vinden. Het lijkt wel de spreekwoordelijke druppel op de hete plaat, want het is bekend dat onder PS-beheer, federaal of regionaal, nooit structureel werd ingezet op het zoeken naar werk. Er werd echter altijd prioriteit gegeven aan de steuntrekkers, de leefloners, de werklozen en andere ‘genieters’ van de sociale voorzieningen, zeg maar het cliënteel van de rode vakbond en het rode ziekenfonds.

Met de rug tegen de muur Een externe commissie van academici becijferde dat Wallonië tot 2027 elk jaar 150 miljoen moet besparen om de begroting beheersbaar te houden. Di Rupo kan dan wel met veel pathos komen zeggen dat dat allemaal wel gaat lukken, maar dan moet men wel stoppen met het royaal uitdelen van subsidies en moet er bespaard worden op belangrijke uitgaven. Of hij, met de hete adem van de PTB en Ecolo in de nek, voor zo’n fundamentele ommezwaai gaat zorgen, is nog maar de vraag. Niettemin beseft Di Rupo dat Wallonië met de rug tegen de muur staat.

Veel critici, vooral in Vlaanderen, denken dan ook dat er pas ná Di Rupo een nieuwe wind zal gaan waaien omdat meer en meer blijkt dat in PS-kringen jongere veulens als PS-minister van Werk Dermagne wel neigen naar een nieuwe staatshervorming. Deze nieuwe generatie baseert zich daartoe op de stelling van de rode ambtenarenvakbond CGSP die vindt dat de Vlaamse sociaaleconomische (rechtsere) stellingen in de federale politiek te veel doorwegen, waardoor het beter zou zijn meer macht over te hevelen naar Wallonië. Bovendien werd in de financieringswet geregeld dat vanaf 2024 de federale (lees: door Vlaanderen betaalde) compensaties voor Wallonië (en Brussel) worden afgebouwd. In die zin lijkt het erop dat Elio Di Rupo nog wat protserig als een haan staat te kraaien op de mesthoop, terwijl het kippenhok al lang wakker lijkt te zijn.

7

Annelies Verlinden

De regering-De Croo heeft vrijdag de juridische basis goedgekeurd om burgers uit te loten voor deelname aan burgerpanels die het parlement kunnen adviseren. Niet iedereen loopt even warm voor het idee.

Hoe organiseert men democratische vertegenwoordiging in een grote populatie? De vraag is waarschijnlijk net zo oud als het concept ‘democratie’ zelf. In onze parlementaire democratie (en in de meeste andere hedendaagse democratieën) werkt men met volksvertegenwoordigers, mensen die verkozen worden door het volk om hun belangen te behartigen. Het is echter lang niet het enige mogelijke systeem. Velen verwijzen te pas en te onpas naar de Griekse en meer bepaald de Atheense democratie als verre voorloper van de onze, maar er waren belangrijke verschillen. Zo verliep de samenstelling van het belangrijkste wetgevende orgaan van Athene niet via verkiezingen, maar via loting.

Het idee van loting won de laatste jaren opnieuw aan populariteit bij initiatiefnemers die de democratie willen hertekenen of aanvullen. Zogenaamde gelote burgerpanels lijken de laatste jaren een echt modeverschijnsel.

“Democratie versterken” Ook de regering-De Croo surft mee op die golf. Vrijdag gaf de federale ministerraad groen licht voor een wetsontwerp van ministers Annelies Verlinden (cd&v) en David Clarinval (MR), dat het mogelijk maakt om burgers, die geen politicus zijn en ook niet noodzakelijk tot een politieke partij horen, te betrekken bij de politieke besluitvorming. Die worden dus geloot en uitgenodigd om deel te nemen aan burgerpanels of gemengde commissies. Eerst

worden de deelnemers “breed geïnformeerd en gaan ze in dialoog met het middenveld, experten en parlementsleden”.

Het initiatief doet erg denken aan de Conferentie voor de Toekomst van Europa van Guy Verhofstadt (Open Vld) en de Franse president Emmanuel Macron. Weinig verrassend kwamen uit die burgerpanels net die aanbevelingen die de voorstanders van meer EU graag wilden horen.

“Het is onze ambitie om de burger meer te betrekken bij de politieke besluitvorming”, zegt Verlinden. “Wereldwijd onderzoek en ervaring hebben immers aangetoond dat dergelijke deliberatieve processen de democratie versterken.”

Volksverlakkerij Niet iedereen is even enthousiast over het initiatief. Socioloog Mark Elchardus vindt burgerpanels “een vorm van volksverlakkerij” en “een modieuze manier om niét de stem van alle burgers te moeten horen”. Journalist Jan De Meulemeester noemt ze een “aanfluiting van onze representatieve democratie”. “Blijkbaar is het nog niet erg genoeg gesteld met de parlementaire democratie. Het kan altijd erger...”, tweet zijn collega Rik Van Cauwelaert.

Barbara Pas, Kamerfractievoorzitter van oppositiepartij Vlaams Belang, noemt het idee van loting “flauwekul”. Ze wijst erop dat “echte inspraak, zoals via referenda, nog steeds onthouden wordt”.

“Het is bijzonder eigenaardig dat

PIETER VAN BERKEL

MEEST GELEZEN OP

Belgische vrouw die meewerkte aan documentaire over Molenbeek getuigt over ontslag Katastroof reageert op heisa rond ‘Dicke Titten’: “‘Hou je bek en bef me’ van Merol wordt wél politiek correct bevonden” Goedkeuring Poolse herstelplannen stuit op verzet van Verhofstadt: “Zeer verontrustende situatie” Discussie over “mensen die menstrueren” aan Universiteit van Maastricht loopt uit de hand Lyon organiseert gesegregeerde Prideparade: “Kleurlingen vooraan, blanken achteraan”

Surf naar palnws.be

8

Politiek

9 JUNI 2022

Dalende onderwijskwaliteit baart Vlaamse partijen zorgen: “Keer terug naar de essentie” Om de kwaliteit van het Vlaamse onderwijs opnieuw te verbeteren, is het volgens Vlaams minister van Onderwijs Ben Weyts essentieel dat scholen zich kunnen focussen op de kerntaak “lesgeven” en op de basis, met name wiskunde en Nederlands. Dat heeft de N-VA-minister vorige week woensdag gezegd tijdens een actualiteitsdebat in het Vlaams Parlement.

Uit nieuwe resultaten van peilingstoetsen blijkt dat de kennis van wiskunde van leerlingen in het zesde leerjaar daalt. Een zoveelste onderzoek dat wijst op dalende leerprestaties in het Vlaamse onderwijs. Onderwijsminister Ben Weyts noemde de resultaten “alarmerend”.

Tijdens het actualiteitsdebat legden oppositiepartijen Groen, Vooruit, PVDA en Vlaams Belang de schuld voor de dalende leerprestaties bij regeringspartij N-VA. “Jullie zitten al meer dan 15 jaar in de regering. Jullie hebben nu de minister van Onderwijs en hebben de sleutels in handen”, zei Groen-Parlementslid Elisabeth Meuleman.

Minister Weyts wuifde de kritiek van de oppositie echter weg. “Mij interesseert niet wie verantwoordelijk is voor de achteruitgang, maar wie verantwoordelijk is voor vooruitgang”, zei de N-VA’er.

Focus op Nederlands en wiskunde Volgens de minister moet het onderwijs zich opnieuw meer kunnen focussen op “de essentie”. “Dat is lesgeven, het overbrengen van kennis en vaardigheden. Daarbij moet de focus liggen op de basisstenen van een verdere kennisverwerving”, aldus Weyts. Die basisstenen zijn volgens Weyts Nederlands en wiskunde. “Dat zijn de vakken die alle andere vakken mogelijk maken”, legde hij uit. “In essentie moeten we, zeker voor het basisonderwijs, daar de focus leggen.”

Meuleman erkende het belang van Nederlands en wiskunde, maar vreest dat een te sterke focus op deze vakken ten koste zal gaan van andere dingen, zoals zwemen verkeerslessen. “We gaan van onze kinderen toch geen wiskundemachientjes

maken?”, reageerde het Groen-Parlementslid. “Kunnen we het erover eens zijn dat leren zwemmen, zich veilig begeven in het verkeer en cultuureducatie ook essentieel zijn om onze kinderen een brede blik te geven op de samenleving en er echt volledige mensen van te maken?”

Lerarentekort Verschillende partijen wezen op het nijpende probleem van het lerarentekort. “Dat tekort bedreigt fundamenteel de kwaliteit van ons onderwijs”, zei Vooruit-fractieleider Hannelore Goeman. Ook meerderheidspartij Open Vld vindt de aanpak van dat lerarentekort cruciaal. Volgens Jean-Jacques De Gucht is het nodig om de instroom te vergroten en de uitstroom te beperken, onder meer door de zij-instroom vanuit de privé te vergemakkelijken. Minister Weyts gaf toe dat het lerarentekort een negatieve impact heeft op de onderwijskwaliteit (en omgekeerd). “Het zijn twee zijden van dezelfde munt”, verklaarde hij.

Conner Rousseau

Volgens de minister zijn er al “stappen gezet” om het tekort aan te pakken. Zo is het voor zij-instromers mogelijk gemaakt om tot 10 jaar anciënniteit mee te nemen.

Daarnaast zijn er ook inspanningen gedaan om het lerarenberoep aantrekkelijker te maken. Zo bevat de nieuwe cao volgens hem een “plejade aan maatregelen” om de arbeidsvoorwaarden te verbeteren. Voor de oppositie gaan die inspanningen niet ver genoeg.

Olifant in de kamer Oppositiepartij Vlaams Belang ziet een andere mogelijke oorzaak van de dalende onderwijskwaliteit. “Ik moet de olifant in de kamer benoemen: de veranderde leerlingenpopulatie en de instroom aan anderstalige leerlingen”, zei Vlaams Parlementslid Roosmarijn Beckers.

Ze verwees daarbij naar een uitspraak van een onderzoekster van de KU Leuven, die verklaarde dat er een “veranderende leerlingenpopulatie” is. “Dat wil zeggen dat er de afgelopen tien jaar 110.000 anderstalige leerlingen in ons onderwijs zijn bij gekomen. We mogen dit absoluut niet negeren”, aldus Beckers.

Rousseau wil godsdienstlessen afschaffen Vooruit-voorzitter Conner Rousseau pleitte er op zijn beurt voor om de lessen godsdienst af te schaffen en deze te vervangen door een uur Nederlands en een uur burgerschap. In dat laatste vak zouden onder meer genderidentiteit en mentaal welzijn aan bod komen. “En misschien kunnen we gasten van 16 jaar, die thuis niet geholpen worden, leren hoe ze een verzekering voor een brommer kunnen afsluiten”, opperde Rousseau. Het voorstel van Rousseau werd onthaald op applaus van Open Vld-parlementsleden Jean-Jacques De Gucht en Gwendolyn Rutten. Die laatste noemde het op Twitter zelfs “taboedoorbrekend”. “Van het eerste leerjaar tot en met het zesde middelbaar, 12 jaar lang, geven we in Vlaanderen elke week 2 uur godsdienst of levensbeschouwing aan kinderen en jongeren. Stop daarmee. Gebruik die uren beter”, schreef ze.

ANTON SCHELFAUT

© PHOTONEWS

Ons leger in de uitverkoop

België verkocht militair materieel voor bijna niets In de huidige fase van de oorlog in Oekraïne smeekt het land om zware artillerie.

Rusland heeft dergelijk wapentuig in overvloed, wat duidelijk in hun voordeel speelt in de strijd om de Donbas-regio. Tal van westerse bondgenoten stuurden al houwitsers naar Oekraïne, of zijn van plan om dat te doen, in de hoop het tij te kunnen keren.

Ook België onderzocht de piste om M109-pantserhouwitsers naar Oekraïne te sturen. Ons land verkocht die artillerie-

MAES KOFFIE, DAAR KRIJG JE NOOIT GENOEG VAN!

LUIKERSTEENWEG 244 F 35007 ANKERSTRAAT HASSELT 3500 HASSELT 011 223 253 EN 011 273 272

011 223 253

MAESKOFFIENV@SKYNET.BE WWW.MAESKOFFIE.BE

stukken zeven jaar geleden aan het bedrijf Flanders Technical Supply, dat gespecialiseerd is in militaire rupsbandvoertuigen.

Het Oost-Vlaamse bedrijf OIP beheerde de stock.

Nu blijkt echter dat ons land de artilleriestukken niet kan terugkopen. Er werd bij de verkoop geen clausule bedongen om ze terug te kunnen kopen en de houwitsers werden intussen verkocht aan een ander land.

Maar bovenal bleek de regering niet bereid te zijn om de gevraagde prijs neer te tellen voor het geschut. Dat was tien keer meer dan de prijs waaraan ze verkocht werden: 200.000 euro per stuk, terwijl de overheid ze in 2015-2016 nog verkocht voor 19.000 euro (zonder wisselstukken) tot 27.000 euro (met wisselstukken) per stuk.

Belgenmop De oppositie reageerde scherp op het debacle. “Dat is een rechtstreeks gevolg van de jarenlange financiële desinteresse voor het Belgische leger. Een zoveelste Belgenmop, maar helaas te triestig om mee te kunnen lachen”, zegt Vlaams Belang-Kamerlid Steven Creyelman.

Premier Alexander De Croo (Open Vld) wees woensdag in de Kamercommissie Buitenlandse Zaken met beschuldigende vinger naar voormalig Defensieminister Steven Vandeput (N-VA). “Ik viel van mijn stoel toen ik dat hoorde”, zei De Croo, verwijzend naar de prijs.

“Ik vind het ook zeer verbazend dat toen geoordeeld werd dat die houwitsers als oud ijzer

verkocht moesten worden.”

N-VA-Kamerlid Theo Francken, die de kwestie gisteren ook aankaartte in de Kamer, nuanceert de uitspraken van De Croo.

Zo zou de beslissing om de houwitsers te verkopen al in 2003 genomen zijn door toenmalig Defensieminister André Flahaut (PS). Opvallend, in weerwil van het advies van de Inspectie van Financiën, moesten de M109’s van Flahaut een upgrade ter waarde van 21 miljoen euro krijgen. “Kwatongen beweerden dat Flahaut die vreemde upgrade voor verkoop ter waarde van 21 miljoen euro enkel doorduwde om het betrokken Waals bedrijf te redden”, schrijft Francken vandaag op zijn blog.

Tanks en troepentransporten De M109’s zijn niet het enige militaire materieel dat voor een habbekrats ver-

kocht werd. Zo werden onze laatste 43 Leopard-tanks in 2009, onder toenmalig Defensieminister Pieter De Crem (cd&v), verkocht voor minder dan 77.000 euro per stuk. Gepantserde troepentransporten zoals 16 AIFV’s en M113’s werden dan weer verkocht voor respectievelijk 56.000 euro en 20.000 euro per stuk.

Volgens De Crem was de lage verkoopprijs te wijten aan een ineenstorting van de markt door nieuwe Amerikaanse artilleriestukken. “De prijs wordt bepaald door de wet van vraag en aanbod op de tweedehandsmarkt. Door het plotse Amerikaanse overaanbod en de geleidelijke veroudering van de artilleriestukken vertegenwoordigt de actuele marktwaarde van de houwitsers slechts een fractie van de aanvankelijk ingeschatte verkoopprijs”, zei De Crem in 2012.

“In deze moeilijke context en na 12 jaar in een Defensieloods opgeslagen geweest te zijn, besloot minister Vandeput onze laatste 64 zware artilleriestukken in 2015-2016 te verkopen”, besluit Francken. “Door de oorlog in Oekraïne is de markt van tweedehands wapentuig natuurlijk grondig gewijzigd. De prijs is enorm gestegen.”

Hoewel ons land de wapens zelf niet kan aankopen en leveren, zouden ze volgens Defensieminister Ludivine Dedonder (PS) toch op weg zijn naar Oekraïne. Volgens Nieuwsblad werden ze dan weer verkocht aan het Verenigd Koninkrijk, om vervolgens alsnog aan Oekraïne geleverd te worden.

PIETER VAN BERKEL

© BELGA

Ons land kan de door Oekraïne gevraagde M109-pantserhouwitsers niet terugkopen om ze aan Oekraïne te geven. De vraagprijs is het tienvoudige van het bedrag dat de overheid er zeven jaar geleden voor kreeg. De houwitsers zijn niet het enige wapentuig dat België haast voor niets verkocht.

Voormalig Defensieminister André Flauhaut

Dossier

9 JUNI 2022

e voormalige Amerikaanse ambassade is tegenwoordig een museum in de Iraanse hoofdstad.

Na het verdrijven van de sjah door de islamitische revolutionairen onder leiding van ayatollah Khomeini, zijn de formele diplomatieke relaties tussen beide landen officieel nog steeds verbroken. De vijandige sfeer wordt door spotprenten op de muren rond de ambassade duidelijk weergegeven. Maar 40 jaar na de revolutie zijn er nog steeds jongeren zoals Ali die de ideeën van de revolutie uitdragen.

ALI: “De Verenigde Staten zijn kwaad

dat ze onze olie niet langer kunnen stelen. Washington neemt het ons daarenboven ook kwalijk dat wij door de islamitische revolutie een onafhankelijke koers zijn gaan varen en ons niet langer als een vazal gedragen die hun belangen in de regio behartigt. Ook vandaag nog draaien de spanningen nog steeds rond onze terechte wens voor nucleaire energie. Of we al dan niet nucleaire wapens willen, hangt af van veiligheidsgaranties. Al ben ik over dat laatste wel sceptisch, want we hebben nu met de oorlog in Oekraïne gezien wat deze waard zijn.”

PRESIDENT TRUMP In het voormalige kantoor van de Amerikaanse ambassadeur hangt een grote affiche van generaal Qassem Soleimani. De Iraanse generaal werd begin 2020 op het bevel van president Trump met een drone-aanval op de internationale luchthaven van Bagdad gedood.

De generaal van de revolutionaire garde leidde de al-Quds-eenheid die instond voor de Iraanse militaire operaties in Syrië, alsook de Iraanse strijd tegen IS in Irak.

ALI: “Trump is een crimineel omdat

hij generaal Qassem Soleimani heeft vermoord. Maar ook Biden is geen vriend van Iran. Desalniettemin hoop ik dat beide landen naar een akkoord kunnen toewerken. Niemand is gebaat bij een militaire escalatie en ik vermoed dat ze in Washington goed weten dat wij hen enorme klappen in het Midden-Oosten kunnen toebrengen.”

WIJ ZIJN NIET HET REGIME De woestijnstad Kashan bevindt zich tussen de twee grootsteden Isfahan en Teheran. De lente is verrassend warm.

Die hoge temperaturen wordt door de lokale bevolking met bezorgdheid

STEMMEN UIT DE ISLAMITISCHE REPUBLIEK IRAN Op 4 november 1979 bestormden Iraanse studenten de Amerikaanse ambassade in Teheran en gijzelden voor 444 dagen meer dan vijftig personen van het Amerikaanse ambassadepersoneel. De gebeurtenis is een smet op de Amerikaanse geschiedenis en vertroebelt nog steeds de relatie tussen Iran en de Verenigde Staten. Beide landen verkeren tegelijkertijd in een machtsstrijd over invloed in het Midden-Oosten, die zich in een proxy-oorlog in de hele regio uit. Tegelijkertijd wekt het Iraanse kernprogramma in Washington de angst op dat het uranium niet voor burgerdoeleinden, maar voor kernwapens zal worden gebruikt. onthaald. Door de klimaatsverandering worden de voorheen natte lenteperiodes steeds warmer en droger. Daarbovenop is er door de verminderde neerslag in de bergen ook steeds minder smeltwater dat zo belangrijk is voor de Iraanse watervoorziening. Dat wordt pijnlijk duidelijk door de voorheen witte bergtoppen rond Teheran, die steeds minder spierwit, maar aardekleurig zijn. De toekomstige oorlogen in het Midden-Oosten zullen dus niet om olie, maar om water worden uitgevochten. Maar naast de waterstress die het land ervaart, gaat het ook gebukt onder de - op Rusland na zwaarste internationale sancties die een grote tol van de lokale bevolking, zoals bijvoorbeeld bij Ehsan, eisen.

Foto van Qassem Soleimani, meegedragen in een optocht

EHSAN: “De periode onder Trump

was voor mij persoonlijk, net zoals voor vele Iraniërs, een vreselijke periode. De versterkte economische sancties en nadien Covid-19 maakten de situatie voor vele Iraniërs nog moeilijker om rond te komen. Ik begrijp de westerse perceptie van het regime in Teheran, maar ze vergeten daarbij de realiteit dat veel Iraniërs hen niet steunen en dat zij ook niet het ware gelaat van ons land zijn.

Daarenboven treffen de sancties vaak niet de machtshebbers, maar de gewone bevolking. Voor mij voelt het onrechtvaardig aan dat we dubbel gestraft worden. Enerzijds door de vrijheidsberovende wetgeving vanuit de religieuze leiding, anderzijds door de sancties van

9

het Westen. Ook ik wil verandering in mijn land. Maar als Iran door Israël of de Verenigde Staten wordt aangevallen, dan zal ik ook voor mijn land gaan vechten. Niet voor de huidige politieke elite, maar voor mijn huis, mijn gezin en deze prachtige moskee in Kashan die ook ik als niet-religieus persoon ontzettend aanbid. Leiders in het Westen moeten beseffen dat ze verandering in Iran niet kunnen afdwingen met wapens en sancties. Enkel wijzelf kunnen de toekomst van ons land op een positieve manier veranderen.”

DE BRUGGEN VAN ISFAHAN De drukte in de straten van Isfahan is minder dan op een normale werkdag.

Veel Iraniërs zijn nog niet naar de stad teruggekeerd na de twee weken durende viering van Noroez. Rond 21 maart vieren Iraniërs met het Perzische nieuwjaar de terugkeer van de lente en daarbij ook de terugkeer van de zon en het licht. Het feest is een zoroastrische viering die dateert van voor de komst van de islam. Maar dit jaar wordt het feest meteen opgevolgd door de islamitische ramadan waarbij vasten en soberheid centraal staan. De uitbundige feestviering is vervangen door publieke koranlezingen en politie die de vasten controleert in de straten van Isfahan.

FATIMA: “Iran is een paradijs gere-

geerd door duivels. Net zoals zoveel vrouwen heb ik het gevoel dat de religieuzen mij van een deel van mijn leven hebben beroofd. Jonge mensen hebben slechts enkele opties: conformeren, strijden of vluchten. Dat laatste kan je op verschillende manieren interpreteren. Sommigen emigreren, maar er zijn ook jonge mensen die zichzelf van het leven beroven omdat ze geen andere uitweg meer zien. Anderen willen nog strijden, zoals destijds bij de witte woensdagen toen vrouwen geen hoofddoek droegen of een witte als teken van protest. Maar die protesten worden zo hardhandig neergeslagen dat onder velen de angst te groot is.”

Tijdens de avond komen koppels en gezinnen naar buiten om een iftarmaaltijd te nemen langs de rivier en bij de bruggen van Isfahan. Onder de bogen van de brug worden door omstaanders liedjes gezongen over het leven en diens zorgen en geneugten. En als de politie voorbij is gewandeld en het niet langer kan horen, zingt men ook een protestlied met de wens voor een beter leven.

JENS DE RYCKE

10 Interview

9 JUNI 2022

SIEGFRIED BRACKE Siegfried Bracke (69) maakte in 2010 de overstap van de journalistiek naar de politiek. Daarmee zette hij na net geen 30 jaar een punt achter zijn carrière bij de Vlaamse openbare omroep. Hij zetelde in de Kamer van volksvertegenwoordigers voor de N-VA en was vijf jaar lang Kamervoorzitter. In zijn nieuw boek ‘Open het debat!’ schuwt hij de kritiek op zijn voormalige werkgever, de VRT, niet.

e vier bestbetaalde schermgezichten van de VRT verdienen jaarlijks elk meer dan een half miljoen euro.

Hoe valt dit te rijmen met de besparingen bij de openbare omroep, waardoor 200 medewerkers straks zonder job zitten?

“De besparingen bij de VRT zijn nodig.

In mijn tijd was er al een lijst van medewerkers met wie men niets kon doen.

Eindelijk wordt daar iets aan gedaan, weliswaar onder druk van de inflatie.

Als de inflatie aanhoudt, zullen er nog ontslagen volgen. Dat kan ik u verzekeren. Anderzijds is het in een vrijemarktsysteem normaal dat sommige mensen meer verdienen dan andere.

Wat abnormaal is, is het gebrek aan transparantie daarover. Vlaanderen zit op hetzelfde niveau als Roemenië, Bulgarije en het Griekenland van voor de financiële crisis.”

“Bij de BBC, de moeder van alle omroepen, worden alle lonen van schermgezichten, ook de minder bekende, bekendgemaakt. Ook de BBC heeft zich eerst verzet tegen die transparantie.

Hoewel dat een vrij normale reactie is, binnen eender welke organisatie, heeft men toch gekozen voor transparantie.

Daardoor is de BBC tot een zeer verrassende vaststelling gekomen, namelijk dat er te veel bazen zijn die allemaal hetzelfde doen en daarvoor heel goed betaald worden. Transparantie heeft een zuiverende werking.”

“Bij de openbare omroep zitten inderdaad mensen die veel geld verdienen.

Dat is geen probleem, maar een must als je een serieuze omroep wil besturen. Maar je moet daar wel transparant

over zijn. Het probleem in Vlaanderen is dat de verzamelde politiek dat niet nodig vindt, want dan krijg je volgens hen ‘Britse toestanden’. Ik zou niet weten wat die ‘Britse toestanden’ precies zijn. De Britten tonen net aan hoe het moet. Uitgerekend de VRT eist met recht en reden transparantie van de politiek, maar niet van zichzelf. Dat maakt natuurlijk dat de geloofwaardigheid nul is.”

Wat kan de VRT nog leren van de BBC, “de moeder van alle omroepen”?

“De huidige directeur van de BBC, Tim Davie, is een ex-politicus. Bij de BBC is dat geen probleem. Bij ons is het de hel als je ooit in de politiek gezeten hebt, dan ben je verbrand. Daar niet.”

België is een wettelijk gegeven, geen werkelijk “Bij zijn aantreden heeft Davie gezegd dat de benadering van de werkelijkheid door de BBC te eenzijdig was. Dat is iets wat je bij vele omroepen ziet. In Nederland worden de duidingsprogramma’s gepresenteerd door een groep presentatoren, net om de werkelijkheid op verschillende manieren te kunnen benaderen. VRT-journalisten bekijken de wereld vanuit een stedelijk, hoogopgeleid en goedbetaald perspectief en vergeten alle andere perspectieven.”

“Bij de BBC zijn er nooit vaste benoe-

mingen geweest, anders dan bij de VRT. Onder Bert De Graeve zijn de statutaire vaste benoemingen gestopt, maar de feitelijke vaste benoemingen zijn gebleven.”

Tom Waes, Karl Vannieuwkerke, Philippe Geubels en Niels Destadsbader, de vier bestbetaalde schermgezichten van de VRT, zijn allemaal blanke heteromannen. Is de VRT wel divers genoeg?

“Absoluut niet. Zelfs in mijn tijd - en ik ben daar al heel lang weg - was dat niet het geval. Wij zijn het enige land ter wereld waar je bij de nieuwsdienst alleen op televisie mag komen als je niet kan horen waar je vandaan komt. Dat heeft te maken met de geschiedenis van de Vlaamse Beweging en de taalstrijd. Dat is waanzinnig. Je moet niet in het Antwerps presenteren, maar dat je een klein beetje kan horen waar iemand vandaan komt, zou geen enkel probleem mogen zijn. Daardoor missen we kansen. Op vlak van diversiteit kan het veel beter.

Dat is typisch voor de VRT: grote woorden over diversiteit, maar de daden zijn veel minder.”

“Eigenlijk moet je doen wat Mao heeft gezegd: vele bloemen laten bloeien, in plaats van altijd dezelfde mensen, die allemaal politieke en sociale wetenschappen hebben gedaan en ergens in de stad zijn blijven plakken. Dat is echt niet meer van deze tijd.”

Behoort het aanbieden van entertainment tot de kerntaken van de openbare omroep?

“Zeer zeker. De openbare omroep moet, zoals alle andere omroepen, ongeveer alles aanbieden. Het is de mix waar mensen voor vallen. Men heeft onlangs de radiolicenties toegekend. Daar zat een nieuwsradio van Studio 100 bij, die werd afgewezen. Dat was een heel foute politieke beslissing. Je moet een beetje sociaaldemocratisch zijn. Ik ben zelf een luisteraar van Klara, maar je moet je afvragen of je in die beperkte groep zoveel geld moet steken, terwijl je een nieuwsradio van een privéorganisatie zou kunnen hebben. Dat is een kans die je niet mag laten liggen.”

Eddy Demarez maakte vorige week zijn comeback als sportanker op televisie na een lang hersteltraject.

Verdient hij volgens u die tweede kans?

“Hij had die allang moeten krijgen. Wat ze die jongen allemaal hebben laten ondergaan voor een uit de hand gelopen cafégrap… Komaan, hé. Hij heeft 27 keer publiek moeten biechten. In zijn plaats had ik al lang ander werk gezocht. Je moet een beetje waardigheid hebben.

• Geboren in Gent •

• • •

op 21 februari 1953 Licentiaat Germaanse filologie aan de Gentse Rijksuniversiteit (1976) 1981-2010: journalist en televisiepresentator bij VRT 2010-2019: volksvertegenwoordiger voor N-VA 2014-2019: voorzitter Kamer van volksvertegenwoordigers

SIEGFRIED BRACKE

“De openbare omroep kan niet met de Vlaamse identiteit omgaan”

Maar als hij de eeuwige kruisweg wil bewandelen, moet hij dat doen.”

In uw boek trekt u fel van leer tegen de openbare omroep, maar de VRT werd begin mei verkozen tot meest aantrekkelijke werkgever in België.

Van degenen die het bedrijf kennen, zegt 51 procent graag tot heel graag bij het bedrijf te willen werken. Is uw kritiek dan wel terecht?

“Die onderscheiding zou net een bevestiging kunnen zijn van mijn kritiek. Bij de VRT is meer dan de helft van de mensen niet betrokken bij de productie. Bij een commerciële omroep is dat 20 tot 30 procent. De VRT ligt daar ergens in Brussel, op een met het openbaar vervoer totaal onbereikbare plaats. Er is geen enkel openbaar bedrijf waar zoveel bedrijfswagens rondrijden als bij de VRT. Natuurlijk is dat een geweldige werkgever.”

Het probleem is dat journalisten even onbetrouwbaar geworden zijn als politici Waaraan besteden de media volgens u te veel of te weinig aandacht?

“Ik vind het heel belangrijk dat er een openbare omroep is, die zijn job doet en beter is dan andere media. Waarom moet die beter zijn dan andere media?

Omdat we daar belastinggeld voor betalen. De openbare omroep moet de standaard zijn op vlak van nieuwsgaring en duiding. Wat dat betreft schiet de VRT eindeloos tekort. Ze vertoont ook een absoluut gebrek aan vernieuwing. De

Interview

9 JUNI 2022

11

OUD-JOURNALIST (VRT) EN OUD-KAMERLID (N-VA) DE VRIJHEID VAN MENINGSUITING EN HET CORDON SANITAIRE:

“EEN JOURNALIST IS ZOALS EEN LOODGIETER. IK BEN NIET GEÏNTERESSEERD IN ZIJN POLITIEKE VOORKEUR, ALS HIJ MAAR GOED WERK LEVERT” imploderende kijkcijfers bewijzen dat ook. Op de VRT kom je mensen tegen die al meer dan 10 jaar op dezelfde stoel zitten. Dat is zó fout. Je moet veranderen.

‘De beste werkgever’ laat alles zoals het is. Dat is een natuurlijke, conservatieve reflex, maar zo gaan we niet vooruit. Wie niet innoveert, gaat kapot. Terzake is nog steeds hetzelfde en ik ben er al honderd jaar weg.”

Is de berichtgeving van de VRT te slaafs?

“De dag voor de staking zat er in De Afspraak iemand van de socialistische overheidsvakbond (windt zich op). Die kreeg geen enkele echte vraag. Even werd er gewezen op de hoge ambtenarenpensioenen. Maar volgens de vakbondsafgevaardigde is dat uitgesteld loon, omdat ambtenaren minder zouden verdienen dan in de privésector. Er zijn honderden studies die bewijzen dat dat niet klopt. Maar bij De Afspraak weten ze dat blijkbaar niet. Zo kan ik uren doorgaan. De redactie denkt gewoon niet na. Ze vullen gewoon de stoelen. Als het daarbij blijft, heb je te weinig gedaan.

Dan heb je je functie als openbare omroep niet vervuld.”

“Het enige wat N-VA relevant vond in de beheersovereenkomst van de VRT, was dat er een paar zinnen in stonden over het belang van het Nederlands. Alsof de VRT het geheime doel had om vanaf morgen in het Chinees uit te zenden. Wat voor zever is dat. Er zit één constante in de beheersovereenkomsten: de VRT krijgt altijd maar meer geld. Het wordt misschien tijd dat we daar eens naar kijken.”

Moeten de media de mensen voorschotelen wat ze willen weten of eerder wat ze moeten weten?

“Beide, en in die volgorde. In mijn jonge tijd gaven we complete uiteenzettingen over de toestand van de wereld en de politiek, maar niemand wou dat weten, buiten een heel klein groepje. Dan hebben die uiteenzettingen natuurlijk geen

“Behandel Vlaams Belang op dezelfde manier als alle andere partijen” Er ontstond vorige week heel wat ophef rond het gastcollege van Vlaams Belang-voorzitter Tom Van Grieken aan de KU Leuven. Moeten universiteiten een ‘safe space’ zijn voor hun studenten, waarin ze afgeschermd worden van bepaalde politieke ideeën?

“Dat is te gek voor woorden. Je gaat ervan uit dat mensen die aan de universiteit zitten beschermd moeten worden tegen ‘foute’ gedachten. Deze onzin staat haaks op de academische vrijheid.”

In de aanloop naar de verkiezingen van 2019 was Tom Van Grieken te zien op Ketnet. Vindt u dat gepast?

“Maar natuurlijk. Zelfs in mijn tijd bij de VRT pleitte ik ervoor om Vlaams Belang te behandelen zoals alle andere partijen.

Anders geef je ze een voordeel en kunnen ze zich hullen in het martelaarschap. Alsjeblieft, doe dat niet. Dat is dom. Ik lees in de redactieverslagen van de VRT dat de om-

zin. De VRT is een massamedium dat een grote groep mensen - die daar allemaal hun belastinggeld insteken - moet bereiken. Je mag een bepaalde niche aanspreken, maar niet met publieke middelen.”

“In theorie niet, maar in mijn persoonlijke praktijk heb ik het onderscheid nauwelijks gemerkt. Ik ben bijna 30 jaar journalist geweest. Ook als politicus bleef ik naar de werkelijkheid kijken met de ogen van een journalist. Voor mijn partij was dat interessant. Ik lig aan de grondslag van een aantal basishoudingen binnen N-VA. Laat ons fundamenteel vrolijk zijn, want in Vlaanderen werkt het eigenlijk allemaal vrij goed.

Het kan veel beter, maar de basis zit nog altijd goed. We moeten ervoor zorgen dat die zo blijft. Bovendien hebben we standpunten die niet alleen ondersteund worden, maar zelfs versterkt worden door de werkelijkheid.”

“Politici denken dat ze gelijk hebben en dat alle anderen ongelijk hebben. Ik heb dat nooit gedacht. Integendeel, als er tegen mij iemand zei dat hij 100 procent N-VA was, hoopte ik dat dat niet waar was, want dat is gevaarlijk. Luister toch ook eens naar anderen. Misschien is er

Hoe kan het precaire evenwicht tussen vrijheid en gelijkheid, de twee kernwaarden van de Verlichting, bewaard blijven? Is de slinger niet te ver doorgeslagen in de richting van gelijkheid, ten koste van de vrijheid?

In Franstalig België hanteert men een strikt cordon médiatique om de opmars van ‘extreemrechts’ een halt toe te roepen. Zou een Vlaams cordon médiatique ervoor zorgen dat Vlaams Belang vanzelf verschrompelt?

“Herman de Coninck schreef in een gedicht: ‘De gelijkheid van er is voor allemaal evenveel regen, groeien jullie maar, planten. En de prachtige ongelijkheid die dat oplevert.’ Dat is volgens mij het antwoord.”

“De enige grens aan de vrijheid van meningsuiting is aanzetten tot geweld. In de klimaatbeweging begint men aan gewelddadige acties te denken. Dat is zorgwekkend. Er zal altijd een meerderheid en een minderheid zijn, die je natuurlijk als dusdanig moet erkennen, maar je moet er tegelijk voor zorgen dat die minderheid alle vrijheid krijgt om zich uit te drukken.

In Vlaanderen ontstaat de indruk dat een minderheid kan bepalen wat de meerderheid moet of mag denken. Zo werkt het natuurlijk niet.”

“Ofwel ga je voor een écht cordon médiatique, waar ik tegen ben, ofwel ga je met Vlaams Belang om zoals met alle andere partijen. En wat doen de Vlaamse media?

Iets tussenin, omdat ze er niet uitgeraken op de redactie. Dat is dwaas. Je zou ook kunnen nadenken over een wettelijk verbod, waardoor Vlaams Belang niet kán deelnemen aan de verkiezingen. Vermits dat er niet is - gelukkig maar - is Vlaams Belang gelijk aan alle andere partijen. Ze hebben dus evenveel rechten.”

“De ideale openbare omroep heeft een beheersovereenkomst van 6 bladzijden in plaats van 60, waarin staat wat er van de omroep verwacht wordt. Op het einde van het jaar volgt dan een evaluatie.

C’est tout. Dat is een totaal andere omroep dan die van vandaag. Dat is een resultaatsverbintenis, in tegenstelling tot de blabla die het Vlaams Parlement nu goedkeurt.”

een nieuw element voor diegenen die hen eerst hebben afgewezen om hen nog eens af te wijzen. En wat krijg je dan? Polarisatie. En daar ben ik tegen.”

“Bijna alle journalisten denken hetzelfde. Daar moet ook eens een ‘rechtse’ tussenzitten die dat ook zegt. Want ik ken VRT-journalisten die eerder rechts-conservatief denken, maar daar in alle talen over zwijgen. Anders zou je evengoed je doodsvonnis kunnen tekenen. Dat doen ze natuurlijk niet. Er zijn er zelfs een paar die lid zijn van een Vlaamse partij. Maar ze denken er geen seconde aan om dat ook te zeggen. Een journalist is zoals een loodgieter. Ik ben niet geïnteresseerd in zijn politieke voorkeur, als hij maar goed werk levert. Wat hij denkt, is interessant in tweede orde. Dat maakt niet uit.”

Mag ik als journalist van ’t Pallieterke dromen van een job bij de VRT?

Draagt de openbare omroep voldoende bij aan de instandhouding van de Vlaamse identiteit?

“Ik mag hopen van wel. Ik hoop dat die onzin - dat u bij een ‘fout’ medium zou zitten - verdwijnt. Want dat is vicieus. Eerst heb je mensen met een zogenaamde ‘foute’ mening, die niet aan hun trekken komen in de algemene media. Bloed kruipt waar het niet gaan kan. Ze gaan dan naar een ander medium. Dat is dan

“Neen, om de simpele reden dat ze met de Vlaamse identiteit, die natuurlijk politiek gekleurd is, overhoop ligt. De openbare omroep is België aan het ‘pushen’.

Dat slaat nergens op, want België is geen werkelijkheid. Het is een wettelijk, maar geen werkelijk gegeven. De openbare omroep kan niet met de Vlaamse iden-

Hoe ziet uw ideale openbare omroep eruit?

JOURNALIST OF POLITICUS? U bent zowel politicus als journalist geweest. In hoeverre overlappen die twee domeinen?

gang met ‘extreemrechts’ nog steeds een probleem is. Maar nooit heb ik iets gelezen over de omgang met ‘extreemlinks’, waarbij mijn antwoord hetzelfde is: ga daar gewoon op dezelfde manier mee om als met de andere partijen.”

wel een communist die iets zegt waarin je je kan vinden.”

Als u zou moeten kiezen tussen de job van journalist en die van politicus, welke kiest u dan?

“We moeten in Vlaanderen zorgen voor een sterke sociale mobiliteit, zoals in Nederland. Zodra je in de politiek hebt gezeten, ben je gebrandmerkt voor de rest van je leven. Dat is zó eng. In andere landen is dat niet het geval. Vlaanderen is op dat vlak een van de engste landen. Men denkt in hokjes om het debat niet te moeten voeren. Dat is gemakkelijk, maar zo werkt het natuurlijk niet. Ook dat is niet de werkelijkheid.”

“Het debat moet alle mogelijke vormen aannemen. Maar het moet vooral gevoerd worden in de mainstream media.

Het is gevaarlijk om het over te laten aan de sociale media, die sterk gemanipuleerd worden. De mensen hebben nog steeds nood aan een bekwame en betrouwbare gids: een journalist. Het probleem is dat ze zo onbetrouwbaar geworden zijn als de politici zelf.”

titeit omgaan. Ze doet dat alleen om geld van de Vlaamse belastingbetaler te krijgen. Dan zal ze zichzelf Vlaams noemen.”

De VRT eist transparantie van de politiek, maar niet van zichzelf.

Dat maakt natuurlijk dat de geloofwaardigheid nul is “Ze moeten de Vlaamse identiteit ook niet overaccentueren, maar die gewoon aanvaarden. Vlaanderen bestaat, of je dat nu wil of niet, en België niet. Ik ben niet tegen België. Van mij mag dat zelfs blijven bestaan. Maar de deelstaten moeten voldoende autonomie hebben omdat dat nu eenmaal overeenstemt met de werkelijkheid. Nationalisme is niet links of rechts, maar de eis om verbonden te zijn met de gemeenschap.

En dat moet dan wel een bestaande gemeenschap zijn. Geen onbestaande.

België bestaat eigenlijk niet. Het bestaat als instituut sinds 1830, maar als je je daarop ent, krijg je slecht bestuur.

Dus, alsjeblieft, ent je op de werkelijkheid. En Vlaanderen is een werkelijkheid.”

ANTON SCHELFAUT

Geen woorden maar daden! Splits zelf

de sociale zekerheid!

Hoofdzetel:

Hoogstratenplein 1 - 2800 Mechelen Tel 015 28 90 90 - www.vnz.be

Word lid van het VNZ.

12 Buitenland

9 JUNI 2022

IN HET KORT FRANKRIJK

Europese Unie heeft de wind in de zeilen

Rampzalige verdeeldheid op rechts © SHUTTERSTOCK

Eric Zemmour roept op om verschillende politieke krachten te bundelen. Alles rechts van het centrum is momenteel hopeloos versplinterd. De situatie is in feite zo treurig dat de vraag gesteld kan worden of conservatieven en nationalisten de komende jaren nog wel iets in de pap te brokken gaan hebben.

Het zag ernaar uit dat na de Brexit de aanhoudende migratiecrisis en de weinig overtuigende reactie op de coronapandemie de Europese Unie lang parten zouden spelen. Maar het tegendeel lijkt waar te zijn. De oorlog in Oekraïne zorgde voor een zelden geziene eendracht op het Europese continent. De afgelopen week was dan ook bijzonder vruchtbaar voor de Europese Unie.

Op donderdag 2 juni passeerden er twee belangrijke gebeurtenissen, nochtans relatief onopgemerkt. De verjaardag van de Queen en het proces van Johnny Depp en Amber Heard leken zwaarwichtiger voor de nationale pers.

Eerst kwamen de resultaten binnen van een referendum uit Denemarken. De bevolking brak overtuigend - bijna 67 procent van de stemmen - met de decennia-oude politiek van militaire onafhankelijkheid en stemde om de opt-out te laten vallen voor een Europees defensiebeleid.

Aangespoord door de Russische agressie zal ook dit Scandinavi-

sche land meedoen aan de gezamenlijke verdediging van Europa, onder auspiciën van de EU. Wat later kwam Kroatië. Dat wil volgend jaar overstappen van de kuna naar de euro. Het land voldoet aan alle criteria om tot de eurozone toe te treden. De magere economische resultaten en de aangehouden versoepelde begrotingsregels schrikken Kroatië dus niet af, integendeel. Zo wordt Kroatië het 20e land dat de eenheidsmunt gebruikt. Symbolisch niet onbelangrijk in tijden van sancties en economische troebelen.

Brussel heeft al slechtere dagen gekend.

Joe Biden voert de strijd tegen wapenbezit op

Mensen die Amerika in enkele woorden moeten samenvatten, komen snel tot enkele specifieke termen: kapitalisme, ongezond eten, grote auto’s, Hollywood, … Maar wat Amerika zeker beschrijft én uniek maakt in de wereld: wapenbezit. Burgers zijn er in staat om zichzelf te verdedigen tegen een tirannieke overheid en hebben daarom het recht op wapens. Dat wapenbezit wordt gevrijwaard in de grondwet via het befaamde ‘Second Amendment’ en is heilig voor bijzonder veel Amerikanen.

Er verscheen onlangs een erg interessant interview in het weekblad gelinkt aan de krant Le Figaro. Eric Zemmour, jarenlang een populaire schrijver en opiniemaker, sedert kort ook politicus, liet er zijn licht schijnen op de maatschappelijke toestand van Frankrijk. Een mens wordt er niet meteen vrolijk van.

Zemmour wierp zich bij de jongste presidentsverkiezingen op als het rechtse alternatief voor Marine Le Pen. Uiteindelijk haalde hij in de eerste ronde 7 procent van de stemmen, wat aanzienlijk minder was dan de peilingen voorspelden. Marine Le Pen deed het een pak beter, maar ook zij moest in de strijd tegen Macron de duimen leggen. Hoe moet het nu verder met rechts? Zemmour is allerminst overtuigd van de strategie die Le Pen hanteert. Door in te zetten op sociale thema’s, hoopte de aanvoerster van het Rassemblement National (het vroegere FN) in de tweede ronde een pak stemmen te winnen op links. Dat was ijdele hoop.

Zemmour merkt in Le Figaro Magazine fijntjes op dat 69 procent van de moslims in de eerste ronde voor de extreemlinkse Jean-Luc Mélenchon stemde. Het was een illusie te geloven dat deze mensen in de tweede ronde zouden overstappen naar Le Pen.

laat alvast weten op eigen kracht door te willen gaan. En wat stellen de liberale conservatieven van Les Republicains - ooit de grootste partij van Frankrijk - vandaag nog voor? Amper 10 procent in de peilingen. Een aanzienlijk deel van de kiezers die vroeger deze partij aanhing, stemde bij de presidentsverkiezingen op president Emmanuel Macron. Tevens is Zemmour voor een deel van Les Republicains veel te radicaal.

Als iemand de potentie in zich heeft om de rechterzijde tegen de presidentsverkiezingen van 2026 te verenigen, dan is het Nicolas Dupont-Aignan.

Deze aanhanger van de in Frankrijk nog altijd heilige Charles De Gaulles, zat oorspronkelijk bij de UMP (thans Les Republicains). Bij de presidentsverkiezingen van 2017 werkte hij, in de tweede ronde, samen met Le Pen. Had Le Pen gewonnen, dan zou Dupont-Aignan eerste minister geworden zijn. Tevens is Dupont-Aignan EU-kritisch en sceptisch ten aanzien van de islam, wat de kiezers van Zemmour aanspreekt. Zelfs als Dupont-Aignan niet het uithangbord wordt van ‘verzameld rechts’, dan nog kan hij als lid van het Franse parlement (sedert 1997) een rol spelen om als bindmiddel tussen conservatieven, gaullisten en nationalisten te fungeren.

Linkse nationalisten

Mars door de instellingen

Vroeger kende Frankrijk weliswaar ook op links patriotten. Zo voerden socialisten als Jean-Pierre Chevènement, zij aan zij met rechtse figuren, strijd tegen bijvoorbeeld de machtsoverdracht naar Europa. Die tijden zijn voorbij, aldus Zemmour. Hij heeft gelijk.

Door te mikken op linkse kiezers zal Le Pen dus nooit aan een meerderheid geraken. Maar de strategie van Eric Zemmour heeft evenmin gewerkt.

Door bijna uitsluitend te focussen op thema’s als migratie en het behoud van de Franse identiteit, kon - en kan - Zemmour in tijden van hoog koopkrachtverlies evenmin een meerderheid begeesteren. De aanvoerder van de nieuwe beweging Reconquête! beseft dit zelf maar al te goed. Daarom roept hij op om naar de toekomst toe, op rechts alle krachten te bundelen. Maar Marine Le Pen

Interessant is dat Zemmour in Le Figaro Magazine voorts expliciet stelt dat Reconquête! meer is dan een partij. Zijn beweging wil dienen als brede denktank en wil tevens jonge talenten opleiden om een mars door de instellingen te maken.

Hier weerklinkt het plan dat ook Thierry Baudet in Nederland eerder opvatte met zijn Forum Voor Democratie.

Intussen is de toestand zoals zij is: half juni trekken de Fransen opnieuw naar de stembus. Ditmaal voor de parlementsverkiezingen. Terwijl de extreemlinkse Jean-Luc Mélenchon erin slaagt om samen met de Parti Socialiste, de communisten en groenen een front te vormen, gaan de rechtse partijen in verspreide slagorde de strijd aan.

LVS

Die is volgens hen de schuld van de veel te soepele wapenwetgeving.

De laatste weken waren er enkele bloederige schietpartijen, met het schooltje in Uvalde (Texas) als meest trieste geval. Biden roept nu op om snel enkele maatregelen door te voeren. Hij wil een verbod op zogenaamde aanvalswapens, een hogere minimumleeftijd, meer achtergrondcontroles en meer wetten voor “veilige opslag”. Volgens tegenstanders halen die maatregelen niet zoveel uit.

© PHOTONEWS

Zemmour ijvert voor een mars door de instellingen

Een deel van de bevolking is er diep van overtuigd dat wapens essentieel zijn voor hun vrijheid. De wapens worden actief en enthousiast gebruikt voor zelfverdediging en in de sport. Het land is tot de tanden bewapend en er zijn meer geweren dan inwoners.

Dat is niet naar de zin van een deel van de politieke linkerzijde en de Democraten proberen die grondrechten al langer in te perken. Ze vinden die bewapening gevaarlijk en wijzen daar elke keer op als er een grote schietpartij plaatsvindt.

De VS telt meer wapens dan inwoners

Wat is een vrouw?

De vraag in de titel lijkt iets wat een klein kind al met redelijk gemak zou kunnen beantwoorden, maar de ‘culture wars’ in de Verenigde Staten gaan hard vooruit en de definitie van het woord vrouw geven is niet meer evident. Ketanji Brown Jackson wilde er niet op antwoorden bij de hoorzittingen voor haar nieuwe benoeming bij het Amerikaanse Hooggerechtshof. “Ik ben geen bioloog”, klonk het weinig overtuigend.

Vooral de problematiek rond transgenders is de bron van veel conflict. De discussie noopte Matt Walsh, presentator van z’n eigen programma bij het conservatieve The Daily Wire, tot een zoektocht.

Hij vond het interessant en verbazend tegelijkertijd dat zo’n simpele vraag zo moeilijk te beantwoorden blijkt voor heel wat mensen.

Het resultaat is een documentaire waar hij spreekt met mensen van allerlei pluimage. Walsh trekt naar prominente professoren,transgenderactivisten, progressieve politici en andere voorstanders met de vraag wat een vrouw nu precies is.

Interessant voor zij die het willen

worden, zou u misschien denken.

Maar niemand bleek in staat om er een antwoord op te kunnen of willen geven. Het levert bij momenten tenenkrullende televisie op. Ook conservatieven krijgen het woord, en zelfs een Afrikaanse stam. Die stam bewijst dat vooral de genderideologie een westers construct is. De ‘verdraagzamen’ reageerden op de documentaire door ze als “haat” te bestempelen. Op de dag van de lancering kwam er een digitale aanval op de website van The Daily Wire. Desondanks sneuvelden de kijkcijferrecords.

CARL DECONINCK

Buitenland

9 JUNI 2022

DIPLOMATIEKE VALIES

13

Molensteen rond nek Kremlin wordt steeds zwaarder Een nieuw pakket van Europese sancties zal een stevige weerslag op de Russische staatsfinanciën hebben, zij het eerder op een langere termijn. Ingrijpender dan het loskoppelen van de Europese markten, zijn de maatregelen die het transporteren van Russische olie quasi onverzekerbaar moeten maken. Experts vermoeden dat dit de zwaarste mokerslag is die het Kremlin moet incasseren.

Het typevoorbeeld van hoe economische sancties snelle reacties kunnen teweegbrengen is de Suez-crisis uit 1956. De Amerikaanse dreiging het Britse pond te kelderen en Londen toegang tot IMF-financiering te blokkeren, volstond voor een gênante terugtrekking. In de praktijk is zo'n snelle afwikkeling eerder de uitzondering dan de regel. De complexiteit van heel wat situaties doet geen afbreuk aan het feit dat het gebruik van sancties als alternatief voor direct (militair) ingrijpen al jaren in de lift zit. Ter illustratie: sinds 2000 is het aantal individuen of entiteiten dat op de Amerikaanse sanctielijst staat vertienvoudigd.

Inmiddels is de kaap van de 10.000 zelfs overschreden, maar terug de realiteit van het moment.

Afhankelijkheid als zwakte Door zijn olie te kopen, financieren we Poetins oorlogsmachine, hoe vaak hoorden we dat al niet? Het bedrag dat de Europese ‘klanten’ sinds het begin van de oorlog tot eind mei betaalden voor Russische olie en gas, is goed voor 15.000 tanks of 60.000 kruisraketten. Maar door de

timing om een streep te trekken door 90 procent van de invoer uit Rusland, zal het echte effect pas over enkele maanden gevoeld worden. Maar dat ze een impact zullen hebben staat vast, daar zijn zowat alle experts het over eens. De afhankelijkheid van gas en olie is een intrinsieke zwakte van de Russische economie. 42 procent van de begroting komt rechtstreeks uit de verkoop van beide producten. Europa is bovendien de belangrijkste afzetmarkt, waardoor het vrijwel onmogelijk is voor Moskou om voldoende alternatieve markten te bereiken. Verwacht wordt dat de productie met 17 procent zal dalen, wat financiële, maar ook technische gevolgen heeft (een infrastructuur die minder gebruikt wordt of stilvalt, kan behoorlijk wat schade oplopen). Er is echter nog een ander luik aan de sancties.

Verzekeringsstop Het verzekeren van de tankschepen die de olie vervoeren gebeurt volgens een specifieke regeling. Er is een component voor fysieke schade en een voor de aan-

© SHUTTERSTOCK

Door het verzekeren van schepen te verhinderen, wil men Moskous handel in olie dwarsbomen

sprakelijkheid. En die verzekeringsmarkt is vooral een westerse aangelegenheid, voor 90 procent gedomineerd door respectievelijk Lloyd en de International Group of P&I Clubs, afhankelijk van de component. Zonder gedegen verzekering mogen deze schepen niet aanmeren in de meeste havens, om nog maar te zwijgen over het feit dat klanten niet echt happig zijn om op die manier zaken te doen. En ook als men dan toch nog een verzekering kan versieren, is dit vaak aan een erg hoge prijs.

In normale omstandigheden komt het verzekeren van zo'n schip op jaarbasis neer op gemiddeld 0,04 procent van zijn waarde. Recentelijk raakte echter bekend dat reders die in de regio van de Zwarte Zee opereren tot 5 procent van die waarde voor één enkele reis betaalden.

Omzeilen zal altijd wel gebeuren - Iran gaf daar een goed voorbeeld van -, maar niet in die mate dat Rusland op een normale manier handel kan drijven met zijn zwarte goud.

Op zich is dit een complex dossier, al was het maar dat belanghebbende reders uit landen als Griekenland of Malta instaan voor dergelijke transporten richting de Afrikaanse of Aziatische markt. Ook deze gevoeligheid verklaart de implementatie van zowat een half jaar. En dit laat vermoeden dat het effect op het verloop van het conflict op korte termijn erg klein zal zijn.

MICHAËL VANDAMME

OEKRAÏNE

Afbrokkelende eensgezindheid in de NAVO De Franse president Macron haalde zich de woede van de Oekraïners op de hals door te beweren dat “Rusland niet vernederd mocht worden”. Hij kreeg daarbij de steun van de Italiaanse premier Draghi. Velen interpreteerden dat als een pleidooi om Poetin voor zijn agressie te belonen door hem Oekraïens grondgebied cadeau te doen, zodat hij zich niet “vernederd” zou voelen. Natuurlijk moet Rusland als natie niet vernederd worden. Maar de Russen die nog altijd dromen van het herstel van het imperium van de oude USSR, moeten met beide voeten op de grond worden gezet. Nog zwaardere verliezen kunnen daartoe bijdragen.

Stakende vakbond Havenarbeiders van de Italiaanse vakbond USB weigerden wapens voor Oekraïne in te schepen. Zij wilden niet “medeplichtig zijn aan het conflict”. USB-leden manifesteerden met de slogan ‘Minder wapens, hogere lonen’. Het Italiaanse energiebedrijf Eni en het Franse Engie lieten zich ook als ‘tussenstation’ gebruiken door de Belgen, om Rusland indirect toch met roebels te betalen voor de levering van gas.

Italië leverde onlangs houwitsers aan Oekraïne, maar wel met de toevoeging dat die “niet gebruikt mochten worden om doelen op Russisch grondgebied te beschieten”.

Ook de levering van Amerikaanse langeafstandsraketten aan Oekraïne liep wekenlang vertraging op omdat de regering-Biden daarover onderling bleef ruziën.

Volgens sommigen zou die levering een “provocatie” en een “escalatie” zijn. Hoezo? Als Russen vanop hun grondgebied zelfs Oekraïense burgerdoelen bestoken, zou Oekraïne dan niet minstens militaire doelen in Rusland mogen beschieten? Dat is wettige zelfverdediging. Men kan pas in ernst van escalatie spreken als men wapens gebruikt die de vijand nog niet had ingezet.

Zoals de Russen deden toen zij als eersten thermobarische wapens gebruikten.

Terugkrabbelend Duitsland Bij het begin van de Russische inval leken de Duitsers wakker te zijn geworden in de echte wereld. Maar ze lijken nu al terug te krabbelen. Begin juni stelde CDU-voorzitter Merz voor opnieuw een verplichte legerdienst van één jaar in te voeren. Hij werd onmiddellijk door de socialisten teruggefloten. De Duitse regering beloofde de levering van zware wapens aan Oekraïne, maar daar is nog nauwelijks iets van in huis gekomen. Merz beschuldigde de regering ervan “opzettelijk op de rem te staan”. Nu blijkt ook dat vele van die zware wapens niet bestemd zijn voor Oekraïne, maar voor andere NAVO-landen, in het kader van een ruil, waarbij bijvoorbeeld Griekenland oude Russische wapens aan Oekraïne zou leveren en moderne Duitse in ruil zou krijgen.

Maar dat systeem werkt volgens Merz niet,

of niet snel genoeg. Voor de AfD-oppositie was zelfs die beperkte hulp aan Oekraïne er al te veel aan. Partijvoorzitter Chrupalla zegde in de Bundestag: “Vandaag dienen de coalitie en de Unions-fractie (CDU-CSU) een gezamenlijke motie in die de oorlog in Oekraïne zal verlengen en waardoor wij een strijdende partij kunnen worden in een nucleaire oorlog.” Hij noemde de motie over de wapenleveringen een “verklaring tot deelname aan de oorlog”.

Wapenleveringen Ook politici van andere rechtse partijen in Europa verkondigen zulke drogredenen, geïnspireerd door Russische propaganda.

Zij zeggen dus impliciet dat hun vriend/ bondgenoot/financier Poetin een gevaarlijke gek is, die in staat is kernwapens te gebruiken en dat Oekraïne de oorlog “verlengt” door niet te capituleren. En, het idiootste van allemaal, dat wapenleveringen hetzelfde zijn als deelname aan een oorlog.

Als dat waar is, dan was de USSR tijdens de oorlogen in Korea en Vietnam in oorlog met de VS, en later ook met Israël en Zuid-Afrika. Want de Sovjets leverden toen massa’s wapens, zelfs vliegtuigen en oorlogsschepen aan de niet-westerse partijen in die conflicten. Niemand beschouwde dat toen als “deelname aan de oorlog”.

PAUL BÄUMER © SHUTTERSTOCK

Hongarije en Turkije liggen alweer dwars inzake sancties en de NAVO. Maar ook elders komen er barstjes in de eensgezindheid.

Duitsland draagt bij tot de verdeeldheid in het westerse kamp

14 Buitenland

9 JUNI 2022

© SHUTTERSTOCK

ZWEDEN / NEDERLAND

Prostitutie in de moskee

Uit een Zweedse documentaire blijkt dat in heel wat Europese moskeeën kortstondige huwelijken worden afgesloten in ruil voor geld en seks. Je zou kunnen zeggen dat het hier om een vorm van prostitutie gaat, waarvan kwetsbare vrouwen het slachtoffer worden.

DUITSLAND

Duitsland wordt een ‘modern’ migratieland “Geef afgewezen asielzoekers zelfde statuut als Duitse werklozen”

De nieuwe voorzitter van de Duitse vakbond DGB, Yasmin Fahimi, eist voor afgewezen asielzoekers “de onmiddellijke gelijkstelling inzake grondverzekering”.

Wettelijk gezien hebben afgewezen asielzoekers pas na anderhalf jaar recht op de Duitse basisverzekering. Asielzoekers die wel erkend worden als vluchtelingen krijgen vanaf de dag van erkenning de uitkeringen van Hartz IV, de Duitse basisverzekering. Dat moet anders, zegt Fahimi, het belastinggeld moet onmiddellijk worden ingezet.

Aanleiding voor deze uitlating: de Bondsregering besloot Oekraïense vluchtelingen vanaf juni zonder onderzoek met Duitse werklozen gelijk te stellen. Deze regel moet volgens de linkse partijen onmiddellijk gelden voor álle migranten. Hartz IV voorziet een uitkering van 449 euro per maand.

De voorzitter van de Evangelische Kerk in Duitsland (EKD), Annette Kurschus, had voorheen al verklaard: “Ons doel moet de gelijke behandeling van alle vluchtelingen zijn, en dit op het niveau waarop Oekraïners worden behandeld.”

Liberale steun De Grünen gaan in de Ampelcoalitie het verst - niet verwonderlijk. Ze willen een grondwettelijk ingeschreven gelijke behandeling van alle vluchtelingen, en het staat eveneens in hun verkiezingsprogramma. In de Duitse krant Die Welt wil de

woordvoerder van de liberalen, Manuel Höferlin, eveneens meegaan in die piste. De liberale FPD wil een nieuwe start in de migratiepolitiek: “Duitsland moet een modern migratieland worden”, zegt Höferlin. Dit ondanks een rechts-conservatieve grondstroom bij de Duitse liberalen en ondanks recente tegenvallende verkiezingsresultaten in verschillende deelstaten en opiniepeilingen. De FDP resoluut in hetzelfde schuitje als ‘onze’ Vlaamse liberalen?

Middenklasse onder druk Opmerkelijk zijn wel deze blinde vlekken bij de Duitse linkse Bondsregering: de Duitse middenklasse staat bijzonder zwaar onder druk, de armoedecijfers stijgen onheilspellend bij onze oosterburen en de migratie blijft toenemen. Men lijkt zich weinig zorgen te maken om het mogelijk aanzuigeffect van deze fundamentele wijziging.

Waarom dan nog onderzoeken of vluchtelingen recht hebben op asiel als ze toch onmiddellijk in het sociale zekerheidssysteem worden opgenomen, met alle voordelen die daaraan vasthangen?

PIET VAN NIEUWVLIET

Goedgekeurd door Allah?

‘Plezierhuwelijken’ zouden veelal voorkomen binnen de sjiitische tak van de moslimwereld. In de Zweedse documentaire strooien islamitische geestelijken met Koranverzen waaruit moet blijken dat God mannen oproept om speciale huwelijken voor hun lust aan te

knopen, waarbij de man zijn vrouw hiervoor in ruil financieel moet belonen. Ook de geestelijken zelf doen hier trouwens aan mee.

Een imam die door een vrouw in geldnood werd benaderd om voor haar een tijdelijke man te helpen vinden, stelde doodleuk voor dan maar gelijk met hem te trouwen.

De journalisten van het programma benaderden onder andere een islamitische onderzoeker om te vragen hoe hij naar de zaak kijkt.

Volgens hem is het ‘plezierhuwelijk’ als een legale vorm van prostitutie ingesteld door Allah zelf.

Enkel geestelijken zouden deze huwelijken zelf niet mogen aangaan, omdat zij ‘mannen van eer zijn’. Voor alle andere bronstige heren is er dus geen vuiltje aan de lucht, in de sjiitische logica.

Ook in Nederland Wie denkt dat enkel Zweden te maken heeft met dit fenomeen, komt al snel bedrogen uit. ‘Uppdrag Granskning’ laat zien dat er bijvoorbeeld ook in Nederland er moskeeën te vinden zijn die deze gang van zaken goedkeuren. Zo ging een imam, betrokken bij een Haagse moskee, in de uitzending meteen op een aanbod in. In ruil voor een huwelijk van een maand bood hij de journalist in kwestie, die zich uitgaf voor een vrouw, 1.300 euro. De vernoemde stichting, Alcauther Nederland, kwam al snel met een reactie voor de dag en beweert nu dat de man in kwestie zich valselijk uitgaf voor iemand die placht verbonden te zijn aan hun organisatie. Rechtse politici, onder wie Richard De Mos van stadspartij Hart voor den Haag en Sabastian Kruis, plaatselijk fractieleider voor de PVV, eisen alvast een diepgaand onderzoek.

LVS

© SHUTTERSTOCK

Asielrecht wordt een vodje papier, maar … Duitsland wordt wél een modern migratieland

Aanvankelijk waren christelijke huwelijken een verbond tussen twee mensen die elkander eeuwig trouw beloofden en waaruit kinderen voortkwamen. Wie vandaag trouwt, doet dat meestal, in de eerste plaats, omdat de beide partners elkaar graag zien. De kinderwens is namelijk wat naar het achterplan verdwenen. In islamitische milieus werd decennia geleden al gesproken over schijnhuwelijken, waarbij officiële verbintenissen werden afgesloten die louter moesten dienen om migranten aan papieren te helpen, zodat ze legaal in een ander land konden verblijven. Nu is er een nieuw fenomeen aan de oppervlakte gekomen: het islamitisch ‘plezierhuwelijk’.

De bal ging aan het rollen toen het programma ‘Uppdrag Granskning’ naar boven bracht dat in Zweden in heel wat moskeeën mannen, voor een erg korte tijd, met een vrouw trouwen. Na enkele dagen of weken wordt de verbintenis weer verbroken. Het doel? Al die tijd binnen het huwelijk seks hebben. Als de vrouw geluk heeft, krijgt ze er in ruil een smak geld voor. De hypocrisie is uiteraard niet te harden. Aangezien seks buiten het huwelijk in de islam veelal verboden is, worden als ‘oplossing’ dan maar kortstondige huwelijken afgesloten, die dus allesbehalve eeuwige trouw tot doel hebben en waarbij van liefde geen sprake is.

Moskeeën als draaischijven voor 'plezierhuwelijken': een legale vorm van prostitutie "ingesteld door Allah zelf"

VERENIGD KONINKRIJK

Boris Johnson overleeft vertrouwensstemming De stemming kwam er in de nasleep van het ‘Partygate’-schandaal. Johnson zou het nieuws zondagavond te horen gekregen hebben tijdens het jubileum voor de koningin. Minstens 15 procent van de Conservatieven in het Britse Lagerhuis had om de stemming gevraagd, waardoor het partijbestuur de motie van wantrouwen aan de fractie moest voorleggen.

Na afloop leek Johnson zijn olijke zelf en sprak hij van een “beslissende”, “overtuigende” en “zeer goede overwinning”. Media in binnen- en buitenland vergaapten zich aan het feit dat de “ontsnappingskunstenaar” opnieuw aan een zoveelste schandaal was ontsnapt. De premier kwam echter

niet ongeschonden uit de revolte en er zijn genoeg voorbeelden uit het verleden die als waarschuwing dienen.

De Britse historische auteur en podcaster Tom Holland vergeleek zo’n vertrouwensstemming met de beet van een komodovaraan. Velen geloven (er bestaat eigenlijk geen wetenschappelijke consensus over) dat het reptiel zijn prooi met een simpele beet vergiftigt, om het nadien kalm te volgen en pas toe te slaan als het slachtoffer dood ineenzakt. Zo’n vertrouwensstemming lijkt net als de beet van ’s wereld grootste hagedis op het eerste zicht misschien niet zo erg, maar de echte schade en de afrekening volgen pas later.

Hoe verging het andere conservatieve premiers na een vertrouwensstemming?

Theresa May, een partijgenoot en voorganger van Johnson, kreeg in december 2018 ook te maken met een vertrouwens© PHOTONEWS

De Britse premier Boris Johnson (Con.) heeft maandag een vertrouwensstemming binnen zijn parlementaire fractie overleefd, met 211 stemmen voor en 148 stemmen tegen. Zelf klonk Johnson optimistisch na afloop van de stemming, maar voorbeelden uit het verleden leren dat hij best op zijn tellen past.

Boris Johnson

steming. Ze won die met een ruimere meerderheid dan Boris (200 voor en 83 tegen) en hield het nog vijf maanden uit, maar May gaf er uiteindelijk ook de brui aan na sterk verzet - ook binnen de eigen partij – tegen haar Brexit-akkoord.

De conservatieve premier John Major won in juni 1995 een vertrouwensstemming binnen zijn partij, maar ongeveer een derde van de conservatieve parlementsleden stemde tegen of onthield zich. Hij leed twee jaar later een verkiezingsnederlaag tegen Tony Blair (Labour).

De haast mythische Margaret Thatcher werd zowel in 1989 en 1990 geconfronteerd met een vertrouwensstemming. De eerste won ze met een ruime meerderheid. De tweede was heel wat krapper en nog geen twee dagen later trad ze af als premier en partijleider.

PIETER VAN BERKEL

Interview

9 JUNI 2022

15

JOOST STRYDOM 'UITVOERENDE HOOF' VAN DE 'ORANIA BEWEGING'

Orania is een dorp voorbehouden aan Afrikaners in het midden van ZuidAfrika, in de provincie Noord-Kaap, gelegen aan de Oranjerivier.

Het is opgericht met als zelfverklaarde doel de eigen identiteit te bewaren en de taal en cultuur in leven te houden. Volgens critici is het dorp dan weer segregationistisch en een verderzetting van Apartheid. Joost Strydom, ‘Uitvoerende Hoof’ van de ‘Orania Beweging’ kwam spreken voor de Marnixring.

inds het verdwijnen van de apartheid in het land heeft het ANC de onbedreigde politieke leiding. Die almacht van het ANC zet de deur open voor misbruik, corruptie en slecht bestuur. Dat schaadt het hele land en het welvaartsniveau zakt snel. Zelfs elektriciteitsvoorziening is er onzeker geworden. Daarnaast is Zuid-Afrika een van de meest onveilige landen ter wereld. Elke dag worden er maar liefst 60 mensen vermoord in Zuid-Afrika, een bijzonder hoog getal. Tel daarbij nog eens de ontelbare verkrachtingen en je weet dat Zuid-Afrika lang niet de succesvolle regenboognatie is die sommigen ervan maken.

Waarom Orania en niet Australië of Europa? “‘Baie belangrike vraag’. Afrikaners vormen een cultuurgemeenschap in Afrika die onder grote druk staat om te overleven. Dit gaat over fysiek overleven, waar we constant onder druk staan met de vele moorden in ons land, waaronder de bekende ‘plaasmoorde’. Maar Afrikaners willen ook overleven als cultuur, als volk. Het is makkelijk om te vluchten, veel Afrikaners vertrokken al. Maar ze weten ook dat migranten op termijn hun land en identiteit verliezen. Na slechts één generatie zijn ze vaak Australiër of Canadees. Onze hoop is om mensen terug te brengen of zij die daar toch blijven te overtuigen om ons te steunen wanneer ze zien dat ons volk overleeft. We zien reeds dat sommige mensen zelfs nu al naar Orania komen. Van soldaten die dienden in het Britse leger tot dokters, ingenieurs en procureurs uit allerlei landen. Er zijn al meerdere gezinnen teruggekeerd. Ze kunnen hun identiteit helemaal beleven in Orania, wat elders niet kon. Afrikaners hebben misschien Europese wortels, maar ‘ons is ’n volk van Afrika’.”

Hoe moeten we dat precies zien?

“Neem nu onze taal: ontstaan in Europa, maar met een zeer sterke invloed uit Afrika. Je kan niet ontkennen dat onze taal Afrikaans is geworden. Dat is belangrijk.

Het maakt van ons een Afrikaans volk. We zijn geen kolonialisten, we zijn hier thuis.

Daarom willen we ook goede verhoudingen uitbouwen met andere volkeren in Afrika. We leven er al meer dan 400 jaar.

We investeerden er onze arbeid, ons zweet, ons bloed, onze tranen, onze vreugde, onze blijdschap, ons ‘hartseer’ in Afrika. En wanneer communistische groepen zoals het IFF zeggen “keer terug naar Europa”, zeggen we gewoon dat dat niet kan. We kunnen niet teruggaan naar Europa. Puur praktisch zal het niet lukken, maar meer dan dat, we zijn gewoon niet meer Europees.”

Wat vindt u dan van Vlaanderen nu u hier bent?

“Ongelooflijk interessant. Het is echt won-

derlijk om in contact te komen met onze wortels. We zijn gegroeid uit de Europa, uit Nederland, België, Duitsland, Schotland, Frankrijk. Daar zijn we trots op, onze westerse geschiedenis en Europese wortels, net zoals we trots zijn op ons Afrikaanse identiteit. Dat heeft ons gemaakt tot wie we zijn.

De harde omstandigheden die ons gevormd hebben, zijn een deel van ons. In Orania nemen we dat bewust in acht, die nieuwe identiteit gegroeid uit Europa en Afrika. In alles houden we daarmee rekening.”

Valt Zuid-Afrika volgens u nog te redden?

“Het Orania-model is waarschijnlijk het enige model dat op lange termijn zal standhouden. Wij geloven namelijk in een model van een gemeenschap tussen andere gemeenschappen, zodat die zelf kunnen kiezen hoe ze zich inrichten en besturen.

Zo kunnen ze hun toekomst zelf richting geven. Maar dat kan alleen maar mits goede verhoudingen tussen gemeenschappen.

Enkel dan zal Zuid-Afrika slagen. Besef ook dat de huidige grenzen in ons land getrokken zijn door het voormalige Britse Rijk, in het verre Londen. Die leiders van toen hebben Zuid-Afrika gemaakt. En wat betekent dat, Zuid-Afrika? Het is een samenstelling van mensen, van Zoeloes en Xhosa’s, Afrikaners en Tswana’s en Venda’s, enzovoort, bijzonder divers. Die allemaal samengooien en dan achteraf een regenboognatie noemen is niet houdbaar.”

“Wat wel werkt, zijn goede verhoudingen tussen de verschillende groepen, waar de groepen hun eigen identiteit kunnen behouden, met onderling respect. En Orania heeft goede verhoudingen met diverse gemeenschappen. Met de Xhosa’s, met de Khosian. Wij geloven dat wanneer al die gemeenschappen tot hun recht komen, ze niet meer van de ANC-regering afhankelijk moeten zijn en zelf hun verantwoordelijkheid zullen kunnen nemen. Dat is het Orania-model. Zelf verantwoordelijkheid nemen. Zo hebben we instellingen uitgebouwd die nu succesvol zijn. Andere gemeenschappen nemen die inzichten over.

Hoe meer gemeenschappen dat doen, hoe sterker die worden en hoe beter Zuid-Afrika zal ontwikkelen. Zo zal de corruptie bijvoorbeeld eindelijk kunnen afnemen.”

Waarop inspireert u zich?

“Orania is complex. Het is gebaseerd op een westerse traditie van de afgelopen eeuwen die nog voortleeft. Als we zo rondkijken in het Westen, zijn we mogelijk een van de laatste gebieden waar men nog trots is op de westerse erfenis en filosofie.

Samenlopend met onze westerse, christelijke filosofie hebben we het voorrecht om Afrikaner-denkers te hebben uit de vorige eeuw die vooruitziend waren. Ze beseften dat blanken dan wel alle macht hadden in het land, maar dat dit geen duurzame manier van werken was. Ze begrepen dat we

niet blind mochten blijven staren op die machtspolitiek en een nieuwe gemeenschap moesten uitbouwen, eerder dan andere gemeenschappen te overheersen.

Een volk dat wordt overheerst door een ander is niet vrij, maar een volk dat een ander overheerst is ook niet vrij. En Orania stapt weg van dat verhaal van overheersen. Dat is in feite een wijsheid die komt van het westerse denken, een product van duizenden jaren traditie, gecombineerd met onze ervaringen en inzichten.”

“Als we zo rondkijken in het Westen, zijn we mogelijk een van de laatste gebieden waar men nog trots is op de westerse erfenis en filosofie” Waarom kozen jullie geen plek dichter bij de zee, met meer ruimte voor handel?

“Omwille van twee redenen. Het gebied is zeer dunbevolkt, semi-woestijn zelfs, en ligt in de grootste provincie. Dat wil zeggen dat we een demografisch gewicht hebben, een meerderheid kunnen vormen. Maar meer praktisch, de grond in Orania zelf stond te koop. Die combinatie van het ideologische en praktische maakten dat het de meest geschikte plek was. Ook is er een rivier en is er ruimte om meer te doen.”

Is het mogelijk dat jullie welvaart criminaliteit lokt?

“Orania loopt twee grote risico’s: aan de ene kant de overheid die mensen tegen ons opzet omdat ze ons als een bedreiging zien en ons succes niet gunnen, en aan de andere kant roversbendes. We hebben drie pijlers van veiligheid. We zorgen voor onze veiligheid door ons eigen werk te doen en de eigen gemeenschap veilig te houden.

Ten tweede werken we hard aan goede verhoudingen met allerlei partijen, ook met de meest extreemlinkse elementen in Zuid-Afrika. We hebben zelfs Malema op bezoek gehad. We hebben hem vriendelijk ontvangen. Dat had hij eigenlijk niet verwacht. We zullen onze tegenstanders nooit munitie geven. Ook met de regering willen we samenwerken. Ten slotte hebben we ook een sterk collectief model van veiligheid.

Elke inwoner van Orania is mee verantwoordelijk voor de veiligheid. Elke bedreiging, elke noodsituatie pakken we samen aan. Zo gebeurde er onlangs iets zeer ongelukkigs. Een jong meisje is verdronken in een rivier. De hele gemeenschap heeft zich ingespannen om haar terug te vinden.

Elke weerbare man heeft vijf dagen helpen zoeken, tot we haar lijkje konden recupereren. Ook dat is Orania.”

CARL DECONINCK

“My droom is om saam met ander Oraniërs 'n tuiste te bou waar Afrikaners veilig en voorspoedig kan wees, en so elke dag 'n dag nader aan vryheid kan wees!”

• Geboren in (KwaZoeloe-)Natal in 1993 • Zijn gezin verhuisde in 1995 naar Orania • Studeerde Communicatiewetenschappen en Antropologie aan de Noordwes-Universiteit • Studeert nu bij in Economie, Politiek en Filosofie • Voorzitter van de Orania Beweging

16 Cultuur

9 JUNI 2022

KUNST

FILM

Fiertel in Ronse

Top Gun: Maverick

Elk jaar op Drievuldigheidsdag gaat in Ronse de traditionele Fiertel uit.

Dit jaar vindt die plaats op 12 juni. Het is een unieke combinatie van een processie en een ommegang. Het reliekschrijn van Sint-Hermes speelt de hoofdrol.

Hoewel ‘Top Gun’ (1986) een blijvend icoon is uit de jaren ’80, is dit langverwachte vervolg veel meer dan een aantrekkelijk verpakte portie nostalgie.

Het is een zeldzaamheid dat een losstaande film overtroffen wordt, zeker wanneer er zoveel tijd tussenzit. Verplicht amusement voor jong en oud.

Sint-Hermes van Rome is volgens de zevende-eeuwse legende een vroegchristelijke, onthoofde martelaar, die meestal is afgebeeld als een Romeinse ruiter met getrokken zwaard. Rond 860 kwamen de relieken van deze heilige naar Ronse, waar hij wordt voorgesteld als een Romeinse stadsprefect die te paard de duivel en zijn demonen bestrijdt. Sint-Hermes wordt er al eeuwenlang vereerd tegen allerlei ‘kwalen van de geest’, van hoofdpijn tot krankzinnigheid. De Sint-Hermeskerk was en is een drukbezocht bedevaartsoord en kreeg enkele jaren geleden de eretitel van basiliek.

Topstuk op de schouders

Na een mislukte episode als Top Gun-instructeur werkt piloot Pete ‘Maverick’ Mitchell nog steeds voor de US Navy, maar ditmaal als testpiloot. Wanneer een complexe militaire missie de unieke vliegkunsten en expertise van Maverick vereist, keert hij terug naar Top Gun om de nieuwe generatie voor te bereiden op de ongeziene uitdagingen waar hedendaagse gevechtspiloten niet langer meer mee in aanraking komen.

Need for speed Dankzij de behandeling van verschillende terugkerende heldenpersonages in recente jaren, was de vrees voor een volledige ontwrichting van het personage van Maverick niet ongegrond. Zo was in de laatste Star Wars-trilogie Luke Skywalker een schim van zichzelf: uitgeblust en moegestreden.

Maverick krijgt echter een behandeling die het personage waardig is. Nog steeds een intuïtieve en opstandige piloot met een permanente ‘need for speed’. Getekend door het verlies van zijn beste vriend en collega Goose uit de eerste film, uit hij zich echter beschermend en beheerst tegenover diens zoon. Dit geeft een dynamiek die direct relevant is voor de training en nakende missie en tegelijk authentiek is voor een oudere Maverick. Gelegenheden voor sociale commentaren worden gelukkig niet ingevuld.

Het ongeziene succes in de bioscopen van deze film is mogelijk te verklaren door een onuitgesproken hunkering van het publiek naar eenvoudig amusement, dat zich niet verstandiger waant dan de kijker.

CGI-nachtmerries De terugkeer van Tom Cruise was gebonden aan de voorwaarde dat de film minimaal gebruik zou malen van computer-gegenereerde beelden. Alle piloten hebben de F-18-jets zelf bestuurd en zichzelf gefilmd in de cockpit. Het resultaat is een verademing tegenover de overvloed aan vals ogende CGI-nachtmerries. Films als ‘Top Gun’, ‘Robocop’ en ‘The Fly’ wisten in de jaren ’80 al lang dat praktische effecten de beste resultaten geven.

Deus ex machina De film kent ook een romantische verhaallijn in de vorm van Mavericks voorheen onbekende oude vlam Penny (Jennifer Connelly). Hoewel dit minder interessant is dan het militaire verhaal, is het contrast echter niet zodanig als destijds in de eerste ‘Top Gun’, noch wordt het tempo onderuit gehaald. Naar het einde toe zijn er enkele goedkope ‘deus ex machina’-momenten, maar deze zijn op zichzelf onvoldoende om het ijzersterke geheel onderuit te halen.

‘Top Gun: Maverick’ is een perfect voorbeeld van een vervolg dat zichzelf een eigen identiteit gunt en zijn bestaan rechtvaardigt. Simpel entertainment, geproduceerd met een zorgvuldige excellentie.

‘Top Gun: Maverick’ is nu in de bioscoop

SIMON SEGERS

Sinds 1090 gaat de Fiertelommegang uit. ‘Fiertel’ is afgeleid van het Latijnse ‘feretrum’ (lijkbaar). Het reliekschrijn wordt op de schouders rond de stad gedragen. Het is een tocht van ruim 32 kilometer die ’s morgens vroeg begint. De ommegang trekt door velden en weiden rond Ronse, een heuvelachtig parcours langs de mooiste plekjes van de Vlaamse Ardennen.

Het reliekschrijn van Sint-Hermes is een beschermd Topstuk van de Vlaamse Gemeenschap. Het dateert uit de eerste helft van de zeventiende eeuw.

Tijdens de beeldenstorm in 1566 werd de Sint-Hermeskerk zwaar beschadigd en geplunderd. De relikwieën waren gelukkig in veiligheid gebracht. De kerk is dan gerestaureerd en er werd een nieuw schrijn gemaakt. Het is volledig bekleed met zijdenrood fluweel (gerecupereerd van het oorspronkelijke schrijn), waarop boorduurwerk is aangebracht met voorstellingen uit het leven en het martelaarschap van de heilige Hermes.

Volgens de overlevering zouden de gravin van Nassau, tevens barones van Ronse, en haar hofdames in 1637 dat hebben uitgevoerd. Opmerkelijk is dat het kwetsbare borduurwerk nog volledig authentiek is, wat de erkenning als Topstuk verklaart. De inwo-

ners van Ronse zijn terecht fier op hun reliekschrijn van Sint-Hermes en begeleiden het op Drievuldigheidsdag met duizenden tijdens de dagmars rond hun stad.

De stad en haar patroonheilige Na de Fiertelmisviering om 7 uur vertrekt de ommegang, die pas 10 uur later terug in de stad is. Dan start de Fiertelprocessie, een uitbeelding van de geschiedenis van Ronse en van het leven van haar patroonheilige. Er wordt begonnen met de aankomst van de relieken in 860 en de dreiging van de Noormannen rond 880, gevolgd door het dagelijkse leven in de middeleeuwse stad. Er is aandacht voor de verschillende adellijke families die de baronie Ronse in bezit hadden tussen 1402 en 1795. Een bijzondere figuur is Pieter Titelmans, in 1539 aangesteld als deken van het Sint-Hermeskapittel en in 1545 benoemd tot inquisiteur van de Zuidelijke Nederlanden. Hij was berucht voor zijn harde aanpak van ketterij. Titelmans alleen was ver-

antwoordelijk voor 105 terechtstellingen, meer dan de helft van het totale aantal in Vlaanderen.

De processie eindigt met Sint-Hermes en het is interessant te zien hoe Ronse haar patroonheilige, waarover weinig of geen historisch bronnenmateriaal beschikbaar is, voorstelt.

Hermes komt in beeld als een slaaf van Griekse origine die in 113 de marteldood stierf en begraven werd in de catacomben van de Via Salaria Vetus in Rome. Hermes verschijnt ook als Romeins veldheer die zich laat dopen en onthoofd wordt terwijl de keizer toekijkt. Verder in de processie is er aandacht voor het middeleeuwse bedevaartsoord, toen in Ronse de pelgrims werden geregistreerd in het ‘Zottenboek’. Tot slot is er de traditionele voorstelling van Sint-Hermes te paard en met de duivel, gevolgd door het reliekschrijn dat teruggekeerd is van de ommegang.

De Fiertelommegang werd in 2009 opgenomen op de lijst van Immaterieel Cultureel Erfgoed Vlaanderen.

MMMV

Alle informatie over de Fiertelommegang en -processie: www.fiertelommegang.be

BOEK

Weesland

Het is opvallend dat heel wat N-VA-politici hun vrije tijd invullen met het schrijven van een roman: Pol Vanden Driessche, Louis Ide en Joachim Pohlmann. Als oud-woordvoerder van voorzitter Bart De Wever schoof deze laatste door naar de rol van kabinetschef Cultuur. Gezien de drukke bezigheden van Jan Jambon als Vlaams minister-president wordt in de politieke wandelgangen geponeerd dat Pohlmann de man is die in het culturele veld de bakens uitzet. Op zich bijzonder dat een dergelijk druk bezette politicus met een focus op cultuur zelf ook bijdraagt aan invulling van zijn beleidsdomein.

6 oktober 2001, tijdens de voetbalinterland Frankrijk-Algerije wordt het spelen van de Franse hymne Marseillaise ontsierd door gefluit van Noord-Afrikaanse toeschouwers. Het feit toont aan dat het conflict tussen Frankrijk en Algerije nog steeds dieper is dan de Middellandse Zee. Charles de Gaulle koos ervoor als Franse president om Frans grondgebied op te geven. Grondgebied? Ja, want Algerije maakte integraal deel uit van Frankrijk en was dus geen kolonie. De generaal hoopte daarmee om de demografische druk vanuit Noord-Afrika op Parijs te verlichten. Intussen behoren ruim 2,5 miljoen Fransen tot de Algerijnse cultuur en is de demografische weegschaal omgeslagen. Van ‘Algérie française’ naar ‘France algérienne’?

‘De valies of de doodskist’ Wanneer men de hier geboren vreemdelingen het recht op verblijf garandeert, dan rijst de vraag in hoeverre Fransen, zoals het hoofdperso-

nage wiens familie al generaties in Algerije woonde, dit recht hadden. Het debat rond dekolonisatie focust zich enkel op het niet-blanke verhaal, maar men ‘vergeet’ het leed van vele kolonialen die in het beste geval konden vluchten met een kleine koffer. ‘La valise ou le cerceuil’ (‘de valies of de doodskist’) was de bloederige slogan van de Algerijnse Volkspartij. Hou daarbij ook de verkrachtingen en moorden op de Europeanen in Congo in herinnering en men weet dat het geen loze dreigingen met geweld waren.

Verdeeld Frankrijk Maar hoog tijd om dieper op het verhaal in te gaan, of beter de dubbele verhaallijn. Een oude man, Vittore, kijkt tegen de heuvels van zijn Italiaanse wijndomein terug op zijn rijkgevulde leven. Hij is op de leeftijd gekomen dat geld of succes niet meer van tel zijn, maar wel de wijze waarop hij zijn leven heeft vormgegeven. Kon hij als legionair überhaupt De Gaulle

nog op andere ideeën brengen dan Algerije los te laten? Was zijn broer wijzer door Noord-Afrika te verlaten voor een veilig en rijk leven in Frankrijk? Kon de spiraal van geweld tussen het anti-Franse FLN en de ‘pieds noirs’ ooit in het voordeel van deze laatsten beslecht worden? Gaat de trouw aan de vlag en de natie boven persoonlijke vriendschap?

Net zoals in zijn vorig boek ‘Een unie van het eigen’ raakt Pohlman met deze roman gevoelige politieke onderwerpen aan. Maar daarbij houdt de schrijver voldoende ruimte over aan de lezer om zelf te reflecteren.

Hooguit selecteert hij verscheidene feiten en persoonlijke gebeurtenissen als ingrediënten om tot een inzicht of mening te komen. In deze tijden waarin het woke activisme veroordeelt zonder historische context of nuance, neemt dit boek wel ruim de tijd om beide te scheppen. Zoals de Spaanse burgeroorlog het land in tweedracht stortte, zo verdeelde de toekomst van Algerije de Fransen tot in het hart. Vorig jaar nog rakelde president Macron enkele malen de gebeurtenissen in Algerije op tijdens zijn media-optredens. Uiteraard louter voor de bühne, maar het toont aan dat het verleden ruim zestig jaar later nog niet is begraven.

PIETER VANDERMOERE Joachim Pohlmann, ‘Weesland’, Borgerhoff & Lamberigts, 2022.

204 bladzijden, 22,99 euro, ISBN 9789463936835

Sport

9 JUNI 2022

SPORT

LEZERSBRIEVEN

ROB ESSELENS

Van hobby tot levensstijl: powerlifter Rob Esselens vertegenwoordigt België op WK in Zuid-Afrika

TRADITIONELE PARTIJEN Pallieterke, De traditionele partijen halen tezamen volgens recente peilingen nog geen 35 procent in Vlaanderen. Vooruit lijkt dankzij BK (bekend konijn) Conner tijdelijk de trend wat te keren. Maar wegens de laatste peiling vrezen nu vooral cd&v en Open Vld een pandoering van de kiezer. Dus komen ze met een geïnspireerd initiatief om het tij te keren: ze veranderen hun naam!! Eerst haalde CD&V een krachttoer uit en vervelde succesvol tot cd&v. Niet iedereen vond dat een meerwaarde, maar wie zijn wij om daaraan te twijfelen. Open Vld moet nog enkele congressen houden om eveneens tot een meer appellerende naam te komen. Dankzij het sloopwerk van de progressieve BV's Verhofstadt, Rutten, Somers, Tommelein e.d. zweeft Open Vld boven én onder de 10 procent. Want het is hún gebleit in de media dat de klassieke blauwe kiezers weg van de Open Vld jaagde. Ik stel voor dat de Open Vld als fiere progressief-liberale partij zich sterker zou profileren tegenover de andere traditionele en voluit progressieve partij Vooruit. Daarom stel ik Achteruit! voor. Want het kan nóg minder.

Gunter Deleyn - M ariakerke

DE C VAN CHRISTELIJK Pallieterke, Rob Esselens in actie

De wereld maakt zich klaar voor het wereldkampioenschap powerlifting in Zuid-Afrika. Het belooft een kampioenschap op topniveau te worden. Ook België wordt vertegenwoordigd door drie powerlifters. Maar wat is dat nu precies en hoe ziet het leven van een powerlifter eruit? Deelnemer Rob Esselens doet zijn verhaal. Hij is al een 9-tal jaar powerlifter en was al verschillende keren nationaal kampioen. Op internationaal niveau behaalde hij al enkele keren zilver en brons. ’t Pallieterke treft Rob Esselens in zijn natuurlijke habitat, de gym, waar de gigantische spierbundel ons onder het poeder en met grote glimlach begroet. Dat poeder is om frictie tegen te gaan bij de deadlift. “Maar ik begrijp hoe het eruit ziet”, lacht Esselens.

“Op weg naar een wedstrijd ben ik eens gestopt in Denemarken waar ik het ongeluk had controle te hebben gekregen. De politie keek ook vreemd op toen ze een grote zak wit poeder vond in mijn koffer.”

U bent dus een powerlifter. Kunt u eens vertellen wat powerliften precies inhoudt?

“Powerlifting is eigenlijk een krachtdriekamp met drie grote ‘movements’ of bewegingen. Het begint bij de squats, het kniebuigen, zoals ze zeggen. Dan komt het bankdrukken op de borst en

dan ten slotte het deadliften vanop de grond tot op heuphoogte.

Die drie disciplines worden dan in totaal opgeteld en verrekend op basis van je gewicht. Het is niet hetzelfde als gewichtheffen zoals op de Olympische Spelen.

De bewegingen zijn anders. Bij gewichtheffen worden er twee bewegingen uitgevoerd. De eerste heet de ‘snatch’. De bar wordt dan eigenlijk vanop de grond in één keer boven het lichaam getild. De tweede is de ‘clean & Jerk’. Dan wordt de bar eerst tot schouderhoogte getild en dan pas boven het hoofd.”

“Powerliften is enorm aan het groeien, hoewel het nog niet zo populair is als gewichtheffen.

Wereldwijd komen er steeds meer powerlifters bij. Het is altijd spannend om te zien hoe mensen eraan beginnen en talent tonen.

Powerliften is voor mij prachtig, zeker de gemeenschap errond is echt een grote familie. Er is veel vijandigheid in andere sporten, veel concurrentie tussen atleten die het elkaar niet gunnen. Bij powerliften is dat niet zo. Hier steunt iedereen elkaar, zelfs tijdens de wedstrijden. Het is een warme en toegankelijke sport die iedereen kan doen met begeleiding en verstand.”

Doet u dit al lang en hoe bent u hier eigenlijk mee begonnen?

Doet u ook wedstrijden?

“Ik doe het eigenlijk al van mijn 19 jaar. Dus een negental jaren.

Het is begonnen als hobby die uit de hand liep. Helaas kan niet iedereen hiermee zijn brood winnen, waardoor ik ook nog gewoon

17

een fulltimejob heb. Er zijn wel powerlifters die nevenactiviteiten kunnen uitbouwen en zo wel geld kunnen verdienen met powerliften.”

“Ik ben hier eigenlijk mee begonnen door mijn vorige hobby. Ik tenniste en besloot na een blessure mijn lichaam te versterken.

Door mijn studies werd tennis moeilijk. Fitnessen was wel nog toegankelijk. Daar kwam ik in aanraking met andere powerlifters en verschillende van hen, onder wie mijn coach, zeiden dat ik er wel talent voor had en raadden me aan eens mee te doen aan een wedstrijd. Dat heb ik dan voor het eerst in 2015 gedaan.”

“Ik doe nu mee aan zowel nationale als internationale wedstrijden.

Die beginnen altijd met een technische controle van het gebruikte materiaal. Daarna wordt men gewogen en dan komen de disciplines. Eerst het squatten. Dan het bankdrukken. Ten slotte komt de deadlift. Alle resultaten worden verrekend aan de hand van je lichaamsgewicht en dat wordt dan je uitkomst. Op die manier kun je vergelijken met verschillende gewichtscategorieën.”

En kunt u met uw fulltimejob genoeg trainen om te strijden op zo’n topniveau? Hoe ziet uw routine er eigenlijk uit?

“Het is een pijnlijke realiteit dat ik in zo’n kampioenschap niet boven op de lijst sta. Het deelnemersveld bestaat uit de besten van de wereld en er doen verschillende fulltimepowerlifters aan mee. Ik heb door mijn job al trainingen moeten overslaan, maar ik probeer drie keer per week te trainen. Zij, daarentegen, trainen soms drie of vier keer per dag. Ik hoop binnen de top 20 te blijven. Qua squats ga ik voor de 275-280 kilo. Bij het bankdrukken hoop ik 190 kilo te bereiken en bij deadliften hoop ik op de magische 300 kilo.”

RUBEN NOTTEBOOM

Als ik in ’t Pallieterke lees over het heerschap Poetin, lees ik in feite twee verschillende dingen. In het eerste geval is er het artikel van Paul Baümer waarin Poetin eigenlijk een verlengstuk van de Russische maffia wordt genoemd en anderzijds het artikel met pater Stautemas die Poetin afschildert als een kleine jongen die met wat oorlogstuig aan het spelen is.

Dat laatste zie ik helemaal niet in Vladimir, maar wel het eerste. Het leert mij dat Poetin een volstrekte hypocriet is die enerzijds de paaswake gaat volgen en intussen Oekraïne plat bombardeert. Dit brengt mij tot het ander onderwerp dat pater Stautemas aanhaalt, namelijk cd&v. Hierin vraagt hij zich af waar die ‘c’ eigenlijk voor staat in haar logo.Welnu beste pater die ‘c’ en haar cd&v is al even hypocriet als Poetin, want die ‘c’ heeft altijd moeten dienen, al sinds haar ontstaan, om de partij en bepaalde mensen van macht en geld te voorzien! In geen geval staat ze voor dat wat u en ik er zouden van verwachten, met name ‘christelijk’!

Erwin De Mulder - Ophasselt

HONGERSTAKERS Pallieterke, De hongerstakers in de Brusselse Begijnhofkerk die om hun illegale status te legaliseren hun mond lieten dichtnaaien door ‘behulpzame’ en ‘kommervolle’ linkse activisten zijn boos omdat slechts één op zes onder hen werd erkend. De media hebben toen volop begripvolle en positieve aandacht hieraan gegeven. Het medeleven droop ervanaf. Linkse

en groene politici, ondersteund door de media vinden klaarblijkelijk dat een hongerstaking legitiem is om de wetten te negeren.

Daarom stel ik voor dat Tom Van Grieken en andere prominente Vlaams Belang-mandatarissen een hongerstaking houden tegen het cordon sanitaire. Ik ben razend benieuwd hoeveel positieve media-aandacht en medeleven dat zou opleveren. Maar ik ben ervan overtuigd dat dit dan wél het terechte verwijt zou krijgen dat zoiets louter emotionele chantage is. Zoals die actie in de Begijnhofkerk.

Gunter Deleyn - M ariakerke

OVERWINNING OP DE WILDERNIS? Pallieterke, Paul Bäumer schrijft in ’t Pallieterke van 2 juni jl. nogal lyrisch over de Amerikaanse wildernis die in enkele decennia overwonnen werd. “Als het tot het voornemen van de Voorzienigheid behoort deze wilden uit te roeien, dan lijkt het me niet onwaarschijnlijk dat rum daartoe het aangewezen middel is.”(Benjamin Franklin) En: “Dit rampspoedige ras dat we hebben trachten te beschaven heeft door zijn onverwachte ontrouw en zijn woestheid de uitroeiing verdiend.” (Thomas Jefferson) Beide ‘voorname’ heren die aan de basis liggen van de door Bäumer bezongen “overwinning op de wildernis”, blijken felle voorstanders te zijn geweest van de brutale genocide op de Amerikaanse inboorlingen.

Jaak Peeters - Olen

EEN GRENS IS BEREIKT Pallieterke, Dagelijks lees ik een krant die heel lang geleden verscheen onder een logo dat verwees naar haar Vlaamse en christelijke roots.

Daarvan is nu niets meer te merken, want de huidige journalisten tuimelen over mekaar om maar zeker niet als ‘rechts en Vlaams’ te worden beschouwd, en dat is te merken aan de manier waarop het nieuws wordt gebracht. Neen, het nieuws moet niet gebracht worden, maar de betreffende krant vindt dat zij haar lezers moet doen inzien hoe die het nieuws moeten lezen en begrijpen. Als er een nieuwsfeit te berde komt in verband met het Vlaams Belang of Tom Van Grieken, dan moet dat vergezeld worden van negatieve of zelf schampere commentaar zodat de domme lezer zeker geen verkeerde gedachten zou krijgen.

Tom Van Grieken geeft een gastcollege aan de unief in Leuven. In plaats van een objectief verslag, krijgen we enkel te lezen dat het een ellenlange klaagzang was, en ga zo maar door. Conner Rousseau mag in zo een geval rekenen op een lovend artikel, liefst vergezeld van een mooie foto. Dat deze krant actief meewerkt aan het in stand houden van het ‘cordon’ is niet te ontkennen. En daarmee is een grens bereikt. Die krant komt bij mij niet meer binnen.

Frans M attheessens - Berchem

Een lezersbrief insturen?

Stuur uw bericht naar lezersbrieven@pallieterke.net. Opgelet, brieven mogen maximaal 1.000 karakters tellen (inclusief spaties). Dat zijn een 30-tal lijnen in ’t Pallieterke of zo’n 160 woorden. We houden ons het recht voor om zonder verantwoording uw (te lange) brief niet te publiceren of in te korten. Uw naam en gemeente dienen doorgegeven worden voor publicatie bij uw brief.

18 Geschiedenis

JOHANNA VAN BRABANT aar vader was jarenlang de gewichtigste edelman in de Lage Landen geweest, maar zijn macht begon fel te tanen nadat zijn twee zonen, Hendrik en Godfried, kort na elkaar waren gestorven.

Hierdoor brak een strijd om de erfopvolging los tussen de drie hertogelijke dochters en vooral hun respectievelijke echtgenoten: Johanna en Wenceslas van Bohemen, graaf van Luxemburg, Margaretha en Lodewijk van Male, de graaf van Vlaanderen, en Maria die met Reinoud van Gelre was getrouwd. De kaarten lagen, als oudste dochter, het best voor Johanna, maar zij had zélf ook geen erfopvolger en dat maakte de toekomst onzeker. Haar eerste huwelijk met de in 1345 overleden graaf Willem IV van Holland was kinderloos gebleven en ze was al 32 jaar oud toen ze in 1354 hertrouwde met de 17-jarige Wenceslas van Luxemburg.

Op zich was deze piepjonge edelman een goede partij. Hij was de halfbroer van Karel IV, de keizer van het Heilig Roomse Rijk der Duitse Natie. In theorie hoopten de Brabanders dat de bloedverwantschap van Wenceslas met de machtigste vorst in Europa garant zou moeten staan voor het bestendigen en zelfs versterken van de Brabantse autonomie, maar in de praktijk bleek Karel IV zich vooral te concentreren op Bohemen en Moravië. Brabant, dat in feite de ‘Westmark’ was van het Heilig Roomse Rijk, was voor de keizer een ver-van-mijn-bedshow.

LODEWIJK VAN MALE Toen hertog Jan III in 1355 overleed, zag zijn schoonzoon, de sluwe en om zijn machtshonger bekend staande Lodewijk Van Male, zijn kans schoon om oude aanspraken van het graafschap Vlaanderen op Mechelen te gebruiken als een hefboom om zijn macht op de rechteroever van de Schelde uit te breiden. Johanna, die in rechte Jan III was opgevolgd, kon haar zwager natuurlijk niet zomaar zijn gang laten gaan. De bewindslui in de strategisch en economisch belangrijke Dijlestad hadden zich door graaf Lodewijk laten omkopen en nadat Lodewijk zich officieel als leenman van de prinsbisschop van Luik - onder wiens jurisdictie Mechelen viel - had laten erkennen, was het hek helemaal van de dam. Terwijl er steeds meer Vlaamse troepen aanstalten maakten om Mechelen als uitvalsbasis te gebruiken en een Vlaamse vloot de Schelde begon te blokkeren, leek in de late lente van 1356 een oorlog onvermijdelijk.

Deze maand is het precies 700 jaar geleden dat in de burcht op de Coudenberg in Brussel Johanna, de oudste dochter van Jan III die hertog van Brabant was, werd geboren. Maria van Evreux was haar moeder, wat van Johanna meteen ook een kleindochter van de Franse koning maakte. Zij zou - wat in die tijd niet echt voor de hand lag - een belangrijke politiek-bestuurlijke rol in onze gewesten spelen en een duidelijke stempel drukken op het snel aan belangrijkheid winnende hertogdom. meteen door de knieën. Hij sloot, zonder toestemming van Johanna en de Brabantse steden, een bestand waarin hij beloofde Mechelen aan Lodewijk af te staan op voorwaarde dat deze Johanna als enige legitieme erfgename van Brabant erkende. Noch Johanna, noch de steden erkenden dit bestand en daarom sloot Lodewijk van Male met de graaf van Namen en de prinsbisschop van Luik een monsterverbond tegen Brabant. Op 17 augustus leden de Brabanders een zware nederlaag in de vlakte van Scheut en werd Brussel iets later ingenomen. Johanna vluchtte naar Binche, terwijl Wenceslas in de Duitse landen bescherming zocht. Omwille van het ontstane machtsvacuüm vielen in de volgende da-

JOHANNA VAN BRABANT WAS EEN VAN DE MEEST INVLOEDRIJKE VROUWEN ACHTER DE SCHERMEN VAN DE EUROPESE POLITIEK Bij een eerste confrontatie, op 18 juni in de omgeving van Asse, ging de in de edele krijgskunst compleet onervaren Wenceslas

Wenceslas van Luxemburg

9 JUNI 2022

EEN STERKE VROUW IN WOELIGE TIJDEN gen ook Leuven, Vilvoorde en Grimbergen in handen van Lodewijk. Alleen Antwerpen bood nog even weerstand, maar moest eind augustus ook de duimen leggen.

BRABANTS VERZET Johanna was begin oktober afgereisd naar ’s-Hertogenbosch, dat buiten de actieradius van de Vlaamse troepen was gebleven, en organiseerde van daaruit het verzet tegen haar schoonbroer. De internationale politieke context hielp haar daarbij een handje.

Op 19 september waren de Fransen bij Poitiers in de pan gehakt door de Engelsen en was de Franse koning gevangengenomen.

Lodewijk van Male haastte zich - als een van de belangrijkste leenmannen van de Franse koning - naar Parijs en liet zijn troepen achter in Brabant.

Het ijlingse vertrek van Lodewijk gaf een extra stimulans aan het Brabantse verzet.

Op 24 oktober wist Everard ’t Serclaes, de heer van Ternat, het Vlaamse garnizoen van Brussel te overmannen. Dat was blijkbaar het sein waarop velen hadden gewacht, want de volgende weken konden Johanna’s troepen bijna heel Brabant bevrijden. Enkel Mechelen bleef nog in handen van de Vlamingen, terwijl de regio rond Antwerpen uit rancune door de terugtrekkende Vlamingen onder water was gezet. Het kwam tot een patstelling en uiteindelijk werd op 1 juni 1357 in Ath een verdrag getekend waarbij Mechelen aan Lodewijk werd toegewezen en zijn vrouw, Margaretha, met Antwerpen werd beleend. Het was een flinke tegenvaller voor Johanna, maar ze moest er zich noodgedwongen bij neerleggen, want de Brabanders waren moegestreden en oorlogskas was leeg…

Brabantse ridders

BEKWAME DIPLOMATE Ondanks deze tegenslag had Johanna getoond dat ze haar mannetje kon staan en zeker na het onverwachte overlijden van Wenceslas in december 1383 begon ze zich meer dan ooit tevoren met staatszaken bezig te houden. Ze ontpopte zich tot een bekwame diplomate die er onder meer in slaagde haar erfopvolging - ze had geen kinderen en daardoor dreigde het hertogdom terug te vallen aan de Duitse keizer - geweldloos te regelen. Om de onafhankelijkheid van Brabant te vrijwaren, werd afgesproken dat het hertogdom op termijn zou toekomen aan Anton, de tweede zoon van Johanna’s nicht Margareta van Male en Filips de Stoute, de hertog van Bourgondië die in 1384 ook graaf van Vlaanderen werd.

De vermenging van de Brabantse en Bourgondische belangen was goed voelbaar tijdens de oorlogen die Johanna in de jaren tachtig en negentig van de veertiende eeuw met Bourgondische steun uitvocht met de hertogen van Gelre. Niet voor niets omschreef haar scherpzinnige tijdgenoot Jean Froissart, de Henegouwse kroniekschrijver, Johanna als één van de meest invloedrijke vrouwen achter de schermen van de Europese politiek. Een mening die ook volmondig werd bijgetreden door de Brabantse kroniekschrijver Wein van Cotthem.

Standbeeld van Jean Froissart aan het Louvre

Op 1 december 1406 blies Johanna haar laatste adem uit. Ze was 84 jaar oud geworden. Drie dagen lang luidden de klokken in Brussel voor deze laatste rechtstreekse afstammelinge van een dynastie die sinds mensenheugenis in Brabant had geregeerd.

JAN HUIJBRECHTS

Puzzel

9 JUNI 2022

't Pallieterke telt tegenwoordig niet alleen 20 bladzijden in plaats van 16.

Maar uw abonnement biedt u nog veel meer!

Ontdek het hieronder en via palnws.be/abonnees.

19

P L NWS

PAL NWS is de nieuwssite van ’t Pallieterke.

Als abonnee hebt u uiteraard toegang tot alle artikels achter de betaalmuur. palnws.be

Volg PAL voor Vlaanderen op onze sociale media, deel de berichten en effen zo mee het pad naar een onafhankelijk Vlaanderen!

Presentator Stijn Derudder is uw gastheer in twee podcasts. Elke donderdagochtend is er PAL EROP, waarin u Jurgen Ceder, Pieter Van Berkel en de andere medewerkers en gasten aan het woord hoort. Op zondag is er dan weer de podcast ‘Een kwestie van geloof’, waarin telkens een onderdeel uit het geloof in brede zin wordt behandeld. palcast.be

 www.facebook.com/ palvoorvlaanderen  twitter.com/ palvoorvl  www.instagram.com/ palvoorvlaanderen/

Met PAL SPORT pikken we de draad van vroeger weer op, toen boksen en gewichtheffen in ’t Pallieterke belangrijk waren. palsport.be

De app Nieuwsbrieven Elke werkdag het beste van PAL NWS en ’t Pallieterke in uw mailbox, voor u geselecteerd en van commentaar voorzien door de webredactie.

Elke dinsdag is er bovendien de vraag van de week. palnws.be/nieuwsbrieven

1319

A B C D E F G H I J K L

1

2

3

4

5

6

7

8

9 10 11 12

Zoals elk zichzelf respecterend medium beschikt ook ’t Pallieterke over een eigen nieuwsapp. Je vindt hem in de Google Play Store (Android) en de App Store van Apple (iOS).

HORIZONTAAL A. B. C. D. E. F. G. H. I. J. K. L.

Afkeurende uiting van een menigte Vrachtschip - Objectgeoriënteerd - Van de Later geboren kind Vlaamse stad - Pausennaam Personage uit een stripreeks van Peyo Secundair onderwijs - Onderofficier - Spoort Statussen - Ongevulde Insecteneters - Deel van een trein Frans lidwoord - Wat vloeistof of gas doorlaat - Röntgenium Big Bang - Gordijnhouder Uit - Getijde - Soort pasta Sint - Vorder

VERTICAAL 1. Zonder voorstellingsvermogen 2. Flakker - Omringt aan alle kanten 3. Brusselse gemeente - Astronomische eenheid - Rutherfordium 4. Klein, meestal lelijk en daardoor onbelangrijk lijkend 5. Ongebreideld Nieuw in samenstellingen 6. Vlaamse politieke partijvoorzitter Onderzoeksruimte 7. Internetlandcode voor Malta - Opstootje 8. Vanzelfsprekend - Plutonium 9. Antwerps dorp - Waterloop 10. Bijrolspeler die zeer weinig mag zeggen 11. Muzieknoot Iets wat je onbewust steeds doet 12. Bemoediging - Meisjesnaam

OPLOSSING 1318 1318

1

2

A

B

R O O D P

U D D

I

B

I

O N

N E

T O R

C

N E

T V

D

N

E

E

E

F

N

G

P

E N E

T

R A N T

E

H

R

E D

T

A M

M A C

I

E N

M E

J

T O R

E N

K

J

L

D E

L

E G

K

E

R

3

4

5

6

E L

R

I

E

N

R O R

8

9 10 11 12 S

S E

I

P

E

E D E

S I

N

R

E N

U W I

A C H

R A K R

N G

R M E

S M O S

E M O T

O E

7

I

T

S O L

D IJ

I

E D

E

20 Wat niet lachend kan gezegd worden, is de waarheid niet

9 JUNI 2022

Tweet van de week

© PHOTONEWS

Bij Groen hebben ze sociale media sinds enkele weken echt wel ontdekt. En dat is een interessante evolutie. Tot voor kort waren sociale media voor Groen geen middel ‘om’ mee te communiceren.

Het was vooral een middel ‘waarover’ de partij communiceerde.

Bijvoorbeeld wanneer iemand post wat ze als discriminerend of racistisch ervaren. Dan greep de partij dat meteen aan om te roepen dat heel Vlaanderen uit nazi’s bestaat, behalve zij uiteraard. Maar zelf was Groen niet zo tuk op ‘open debat’ op sociale media.

EXCLUSIEF: DE KONINKLIJKE BOODSCHAP AAN CONGO

Mensen die het oneens zijn met hen, hebben nu eenmaal de neiging om te polariseren. Sterker nog, het niet eens zijn met Groen is hun definitie van polariseren. En polariseren is volgens de groenen het ergste wat de mensheid kan overkomen. Dus beperken ze hun socialemediagebruik tot het poneren van hun waarheid en houden ze verder de lippen stijf op elkaar. En ze vallen anderen aan die dat niet doen. Zo verzet de partij zich al jaren tegen het feit dat partijen ruimte opkopen op Facebook en Twitter om hun boodschap te verspreiden. Nochtans een beproefde methode die vruchten afwerpt. Zelfs de communistische PVDA sleurt bakken zuurverdiend belastinggeld naar het grootkapitaal van Zuckerberg en Facebook in de hoop zo hun politiek verhaal kwijt te kunnen. Iets wat volgens Groen de taak is van de VRT. Het argument dat niet alle partijen het gevoel hebben dat ze hun boodschap even makkelijk kwijt kunnen op de VRT, gaat er bij de partij niet in. Zij hebben dat probleem niet, dus bestaat het ook niet. Maar met het heengaan van Almaci is er duidelijk wat ver-

anderd. Groen heeft duidelijk geïnvesteerd in een nieuwe media-consultant die hen de weg naar de sociale media heeft getoond.

De kopstukken blazen dezer dagen verzamelen om steeds over hetzelfde thema reacties te posten.

Neem nu het optreden van Bart De Wever op VTM Nieuws waarin hij opriep om de groenen in het energiedossier aan de Vivaldi-deur te zetten. Meteen schoten alle kopstukken gezamenlijk in hun toetsenbord om dat te veroordelen, zonder het belang van niet te polariseren uit het oog te verliezen. “Bart De Wever biedt een wisselmeerderheid aan. Much ado about nothing.

Helaas gebeurt dat per keer met minder feiten, meer cynisme en steeds meer agressie. Hij hoopt Vivaldi te breken, maar maakt zo vooral de politiek kapot”, tweette Calvo.

Mooi binnen de partijgrenzen dus. Bravo.

Misschien één puntje van kritiek… Wij telden even de gedeelde tweets door de partij zelf. Van de laatste 100 delingen, kwamen er maar liefst 99 van blanke partijleden. En die ene kwam dan nog van Almaci. White privilege? Welkom op Twitter, Groen!

Die zijn slecht gekleed voor de gay pride...

“Waarde ‘als-je-niet-zo-domhad-gedaan’-landgenoten: ik vergeef het u.”

Dat ons vorstenhuis zeer betrokken is met het wel en wee van hun landgenoten, weten we natuurlijk al heel lang. Zo compenseren onze vorsten al jaren het tekort aan groen voor de Brusselaar helemaal in hun eentje door 225 voetbalvelden groen hoogstpersoonlijk te bezetten. Maar voor velen blijft ons vorstenhuis een weinig persoonlijk instituut. Om dat te doorbreken besloot koning Filip om hoogstpersoonlijk zijn speech te schrijven aan het Congolese volk. De regering bracht helaas enkele nuances aan, maar hier leest u exclusief de originele tekst die u niet mocht lezen. Compleet met gedragstips tijdens het spreken.

Waarde landgenoten, Dat bent u natuurlijk niet, dat weet ik ook wel.

Maar dat zou ik gezegd hebben als u niet in het jaar 1960 onafhankelijk zou geworden zijn. Dan waren we nog steeds landgenoten en had u mij kunnen ronddragen in zo’n mooie draagbare troon en had ik een schoon wit kostuum aangedaan. Niet dus. U moest per se onafhankelijk worden en die idioot van een premier Lumumba volgen die nonkel Boudewijn - Bwana Kitoko - zo lelijk heeft beledigd. Denkt u nu echt dat dit een goede keuze was? Hoe is het eigenlijk afgelopen met die Lumumba van jullie? Ik zie hem hier alvast niet staan. Die durft zich waarschijnlijk niet tonen. (Goed gezegd, Filip)

Ik ben hier ook gekomen om uw vergiffenis te vragen. Wij dus, uw bijna-vorst. De waarheid heeft haar rechten. Niet alleen u bent herhaaldelijk in de fout gegaan. Ook aan Belgische kant en zelfs in mijn rechtstreekste familie zijn er fouten gemaakt. (Grootmoedig, Filip! Bravo! Even stil zijn nu. Ze gaan ze vast allemaal even applaudisseren. Kijk gewoon even vastberaden de zaal in.)

1960 was overigens niet alleen de geboorte van uw land. Ik ben zelf geboren in het jaar 1960. Ja, in hetzelfde jaar dat jullie dus met veel lawaai de onafhankelijkheid vierden, moest ik alleen in mijn wiegje verwerken dat mijn koninkrijk op 1 dag zo’n 36 keer kleiner was geworden. Ik begrijp zeer goed dat kolonisatie geen makkelijke periode was voor alle betrokkenen, niet in het minst voor de mensen die in moeilijke klimatologische omstandigheden hier hun leven moesten uitbouwen. Maar denkt u toch ook maar eens aan die eenzame baby in zijn zijden wiegje die alleen het kleine landje zou erven in het noorden. Ook niet plezant! En daar heeft nog geen enkele historicus bij stilgestaan. (Pauze, Filip. Even heel bitter kijken. Als je een traantje voelt komen, gewoon laten rollen. De mensen houden van een menselijke vorst.)

Waarde Congolezen, als vorst en Belgisch staatshoofd vraag ik u dus uitdrukkelijk vergiffenis voor het feit dat dit bezoek inderdaad al twee jaar geleden had moeten doorgaan.

Evenwel is het door corona en dat gedoe in Oekraïne steeds uitgesteld. Zeker dat laatste was een dom excuus. Alsof ik er iets kan doen dat de Russen binnenvallen?

Maar ik ben hier niet gekomen om oude koeien uit de gracht te halen. Dat gebeurt voortdurend als het over kolonisatie gaat. Daar heeft niemand wat aan. We moeten vooruitkijken. Onze landen hebben een gemeenschappelijk verleden. Laat ons dus ook werken aan een gemeenschappelijke toekomst.

Ik ben hier dus gekomen om u dat allemaal te vergeven met een groot hart. Niet opletten op school wanneer de pater scheutisten u wilden leren over Onze Lieve Heer, Lumumba, de diefstal van de Congo uit de handjes van een onschuldige baby… (Triest kijken, Filip! Je kunt het.) Het is allemaal vergeten en vergeven. Laat geen enkele Belg u hier nog op aanspreken. We laten het verleden rusten.

Zand erover! Laat ons niet blijven debatteren over wie de ‘goeie’ waren en wie de ‘slechte’.

Ieder huisje heeft zijn kruisje.

Maar waarde ‘als-je-niet-zo-dom-had-gedaan’-landgenoten. Ik ben hier vandaag niet alleen gekomen om u vergiffenis te schenken.

Dat zou mij niet in dank afgenomen worden.

Het vergt een groot vorst om dit te kunnen toegeven en ik ga me niet verbergen achter ministers en andere dubieuze figuren om uit te spreken wat uitgesproken moest worden over een donkere pagina in onze geschiedenis.

Mijn historisch pardon dus! Wie nog handjes heeft, mag ze op mekaar zetten. En als u alsnog een vorst nodig heeft? Ik heb een wit kostuum bij. (Ga Mathilde een kus geven. Ja, dat moet. Goede beelden. Doe het voor het vaderland.)

‘Waar tafelen een hoffelijke bezigheid wordt’ Huwelijken - Recepties - Banketten - Seminaries

Fruithoflaan 15 - 2530 Boechout - 03/455 07 67 www.kasteelfruithof.com

VoIP telefonie Wi-Fi Netwerkbeheer

flybywire.vlaanderen