75ste jaargang • nummer 39 • donderdag 26 september 2019
Weekblad P608721 Afgiftekantoor 2099 Antwerpen X
€ 2,50
Voor mensen met een goed hart en een slecht karakter...
“Vlamingen, sta in godsnaam op de eerste rij” Het verhaal van baron Vic Swerts, bekend van zijn bedrijf siliconenfabrikant Soudal, leest als dat van een Amerikaanse starter. Hij begon op zijn 25ste in een garage op de Ossenmarkt in Antwerpen, waar hij naar verkaste om de Kempense braafheid van zich af te schudden. Vandaag is hij voorzitter van een onderneming met een omzet van 835 miljoen euro en weldra allicht nog meer. Een gesprek.
Lees het volledige interview met Vic Swerts van Soudal op blz. 11
Eric Zemmour veroordeeld
Enige weken geleden, in ’t Pallieterke van 5 september, citeerden we de rechtse Frans-Joodse auteur Eric Zemmour die de vestiging van miljoenen moslims in Frankrijk een nieuw soort kolonisatie noemde. Enkele dagen geleden werd hij se Justitie nu wel begrepen hebben: echter in beroep veroordeeld tot als men zelfs iemand als Zemmour een boete van 3.000 euro wegens durft veroordelen wegens een opi“aansporing tot religieuze haat” niedelict, dan is niemand nog veitegen moslims. Hij moet ook een lig. Zemmour werd onder andere symbolische euro betalen aan de veroordeeld omdat hij in 2016 in vereniging CAPJPO EuroPalestine, een uitzending van France 5 had die de rechtszaak had aangespangezegd dat er in Frankrijk al “dernen. Zemmours beroep bij het Hof tig jaar lang een invasie bezig is” van Cassatie werd verworpen, dus en dat in vele banlieus “een strijd de uitspraak is nu onherroepelijk. woedt voor de islamisering van Men had kunnen hopen dat het gehet territorium”. Vreemd genoeg recht zich tegenover zo’n bekende schrapte het Hof van Cassatie wel auteur en mediafiguur toch een de beschuldiging betreffende zijn beetje terughoudend zou opstellen. uitspraak in dezelfde uitzending dat Maar dat is niet gebeurd. Dit is na“alle moslims of ze het nu luidop tuurlijk een gevaarlijk schot voor de zeggen of niet” de jihadstrijders als boeg. Heel wat minder beroemde “goede moslims” beschouwen. De columnisten en schrijvers zullen de wegen van Big Brother zijn soms onimpliciete boodschap van de Frandoorgrondelijk.
Partijvoorzitters staan zwakker dan ooit De Vlaams regering komt eraan en dus kan een federale formatiedans beginnen. Of een poging tot. Het vormen van een federale regering wordt niet alleen zeer moeilijk door de zeer uiteenlopende visies tussen Vlaanderen en Wallonië. De sterk verzwakte partijvoorzitters beschikken niet echt over de nodige legitimiteit om hun achterban ertoe aan te zetten een zoveelste Belgisch compromis te slikken. Een poging tot federale regeringsvorming: dat is wat er begin oktober in de Wetstraat op de agenda staat. Verwacht gerust wat slecht theater. Dat al begonnen is. Ook al lijkt een Bourgondische coalitie van N-VA, liberalen en socialisten de enige plausibele optie, inhoudelijk lijkt een deal zo goed als onmogelijk. Zelfs als de N-VA de eis voor een nieuwe staatshervorming laat vallen. Ook sociaaleconomisch is het water tussen links en rechts, tussen Vlaanderen en Wallonië vooral, te diep. En als er toch zo’n typisch Belgisch compromis moet worden gesmeed, dan kan dat alleen indien een aantal partijvoorzitters hun achterban weten te overtuigen “ja” te zeggen aan het regeerakkoord. Probleem is dat er van de mogelijke regeringspartners geen enkele voorzitter is die de eigen troepen én eventueel kopstukken van andere partijen kan meekrijgen.
Bart De Wever niet in de touwen, maar kreeg een klap De Vlaamse partijvoorzitter die er - afgezien van VB-kopman Tom Van Grieken - er het minst slecht voor staat, is Bart De Wever. Ondanks de zware nederlaag blijft de N-VA Vlaanderens grootste partij. In de Vlaamse regering delen ze straks de lakens uit en federaal is De Wever bezig aan een verstandige communicatie-operatie. De N-VA stuurt af en toe een kopstuk uit om duidelijk te maken hoe verantwoordelijk de Vlaams-nationalisten wel niet zijn geworden. Men wil praten met de Parti Socialiste. Het confederalisme is niet langer een conditio sine qua non. Als Bourgondisch mislukt, zal het niet aan de N-VA liggen, lijkt men te willen zeggen. Goed gezien. Dan kan de N-VA samen met het Vlaams Belang federaal oppositie voeren. En kunnen Bart De Wever en co beweren dat ze hun politieke zuiverheid hebben bewaard. De Wever kreeg bij de vorige verkiezingen
een klap, maar ligt als politiek tacticus niet in de touwen. Er zit echter wel sleet op de figuur van de N-VA-voorzitter. Het is al een tijdje aan de gang: Bart De Wever is het wat beu elke keer te moeten opdraven wanneer een minister in het nauw komt. Hij houdt zich steeds liever op in het Antwerpse stadhuis en denkt in eerste instantie aan vrienden en vertrouwelingen. Zoals de vraag of er nog een ministerpost in de Vlaamse regering kan worden toegekend voor de eigenlijk gebuisde Liesbeth Homans.
Stuurloze CD&V en Open Vld Bart De Wever is en blijft onaantastbaar als partijvoorzitter. Dat ligt even anders bij de Vlaamse coalitiepartners CD&V en Open Vld.Wouter Bekes periode als partijvoorzitter is sowieso voorbij. Wie moet straks de federale onderhandelingen leiden? Niet Hilde Crevits, die ook in de Vlaamse regering zou terecht komen. Het is dus wachten op een nieuwe voorzitter in het najaar. Kan er tot dan nog met een legitieme vertegenwoordiger van de christendemocraten gepraat worden? Feit is wel dat bij CD&V het vermoeden rijst dat ze er in een federale regering (paarsgeel, ook gekend als Bourgondisch, of paarsgroen) niet bij zijn, want strikt gezien niet nodig voor een meerderheid. Anders is het bij Open Vld. Die zijn - indien zo’n regering er uiteraard komt - zo goed als zeker van federale regeringsdeelname. Wie zal de gesprekken voeren? Niet Gwendolyn Rutten als ze Vlaams minister wordt. En als ze voorzitter blijft tot de partijverkiezingen in het voorjaar van 2020, zal ze zwakker staan dan ooit. Vincent Van Quickenborne en Alexander De Croo lusten haar rauw. Bart Tommelein wacht zijn moment af. De enige officiële kandidaat-voorzitter, Francesco Vanderjeugd, is van een ontstellende zwakheid. “Onze coiffeur” zoals ze
hem bij de liberalen noemen, is het niveau van de kindsoldaat amper overschreden. Het is niet anders met de favoriet om sp.a-voorzitter John Crombez op te volgen: Conner Rousseau. Op Twitter gooit hij foto’s en filmpjes van een puberaal niveau. Sp.a lijkt bij federale onderhandelingen echt niets anders te zijn dan een PS-aanhangsel.
Gelaten Magnette verdeelde MR En daarmee zitten we bij de Franstalige partijen. Bij de PS is er duidelijkheid: over minder dan een maand is Paul Magnette de nieuwe voorzitter. Maar de partij blijft verdeelder dan ooit tussen een anti-N-VA-linkerzijde en de zogenaamde ‘participationisten’ die snel federale kabinetten willen vullen. Aan Franstalige kant is te horen dat Magnette momenteel geen enkel federaal regeerakkoord door een congres krijgt. Geen akkoord met de N-VA. Ook geen paarsgroen met de liberalen erbij. Bij de Franstaligen van de MR blijft men straks na het vertrek van Charles Michel en Didier Reynders wat verweesd achter. Er tekent zich een nieuwe voorzittersstrijd af. Twee kandidaturen lijken zeker: die van federaal KMO-minister Denis Ducarme en van Georges-Louis Bouchez, het woelwater uit Bergen. Beiden zijn voor vele sociaalliberalen te rechts en men zoekt een valabele tegenkandidaat. Niet eenvoudig. In die mate dat Kattrin Jadin, federaal parlementslid uit de Oostkantons, wordt genoemd. Dat zou een primeur zijn: een Duitstalige partijvoorzitter. Wie het ook wordt, voor november zal er bij de MR geen figuur zijn die over voldoende legitimiteit beschikt om federale onderhandelingen tot een goed einde te brengen. Het blijft dus nog een tijd rondjes draaien in de Wetstraat.