73ste jaargang • nummer 29 • donderdag 20 juli 2017
Weekblad P608721 Afgiftekantoor 2099 Antwerpen X
€ 2,30
Voor mensen met een goed hart en een slecht karakter...
N-VA blaast warm en koud over identiteit en immigratie Theo Francken (N-VA) tackelde kort voor het federaal zomerreces met twee voeten vooruit: hij wil een einde maken aan de massale opvang van bootmigranten op de Middellandse Zee. Daarnaast is hij de linkse agitatie van Unia ten gunste van de radicale islam meer dan beu. De staatssecretaris voor Asiel en Migratie heeft overschot van gelijk, maar na zijn woorden volgen er te weinig daden. In het VTM-journaal van zondag 16 juli was staatssecretaris voor Asiel en Migratie Theo Francken in vorm. Op een moment dat de federale regering kritiek krijgt omdat ze er maar niet in slaagt een begroting in evenwicht te krijgen, verschuift de aandacht naar andere thema’s zoals identiteit en immigratie. Wat immigratie betreft, was Francken duidelijk: het Belgische fregat Louise-Marie, dat in de Middellandse Zee opereert, haalde de voorbije maand 118 drenkelingen uit het water. Volgens Francken leidt die redding tot een aanzuigeffect en is het een signaal voor mensensmokkelaars om massaal Afrikaanse gelukzoekers voor grof geld op gammele bootjes de zee op te jagen en richting Zuid-Italië te sturen. Die worden door Europese schepen steeds dichter tegen de Noord-Afrikaanse kust opgevangen. Dat zorgt voor een aanzuigeffect. Sinds het sluiten van de Balkanroute is voor zogenaamde vluchtelingen de Middellandse Zee de belangrijkste weg naar Europa geworden. Theo Francken wil daar komaf mee maken. Volgens hem moeten die economische vluchtelingen wel gered worden van de verdrinkingsdood, maar moeten ze vervolgens teruggestuurd worden naar Noord-Afrika. Applaus ter rechterzijde volgde. Maar wat gebeurt er in de praktijk? Stapt België uit het Europese samenwerkingsproject om die zogenaamde vluchtelingen op de Middellandse Zee op te vangen? Voorlopig niet. Heeft Francken overlegd met minister van Defensie Steven Vandeput, nochtans van dezelfde partij, om het fregat terug te roepen? Dat is onduidelijk. En wat met hotspots in Libië om gelukzoekers daar op te vangen? In theorie gemakkelijk, in de praktijk veel moeilijker gezien de politieke instabiliteit daar. Een gevolg van de oorlog in 2011, die Europese politici als Theo Francken mee ondersteund
hebben. De voormalige Libische leider Khaddafi was een dictator, maar hij hield voor grof geld de poort van Europa wel dicht voor immigranten uit zwart Afrika. Theo Francken klopt zich flink op de borst, maar hij doet weinig in de praktijk. Over die massale migratie naar Italië - duizenden per maand - zei Francken twee weken geleden het volgende: “Ik ga mijn solidariteit met de Italiaanse regering uitdrukken. Italië kan op ons rekenen.” De ene week wel en de andere niet, blijkbaar.
Gesubsidieerde mensenrechtenorganisaties En dan was er de uithaal naar Unia, het vroegere Centrum voor Gelijkheid van Kansen en Racismebestrijding. Dat Unia zich op basis van discriminatie verzet tegen een boerkiniverbod in zwembaden kan volgens Theo Francken niet. Gelijk heeft hij. Francken zit al een tijd op ramkoers met opperseut Els Keytsman. Ook zijn uitspraak “Wie is Unia?” werd op applaus onthaald. Maar waar wacht Francken op? Waarom Unia niet afschaffen? Het is een interfederale openbare instelling die onder andere onder de bevoegdheid valt van de excellenties Liesbeth Homans en Zuhal Demir. Jaarlijks krijgen de gesubsidieerde mensenrechtenorganisaties miljoenen van de federale overheid. De ex-N-VA-Kamerleden Hendrik Vuye en
Veerle Wouters legden eind vorig jaar de vinger op de wonde in een stuk op hun webstek: “Unia krijgt om en bij de 8 miljoen euro toegestopt. Daar kan flink op bespaard worden, zou je denken. Maar diep verborgen in de wetsontwerpen van de federale begrotingscontrole 2017, blijkt het tegendeel waar te zijn. De regering verhoogt de miljoenendotaties aan Unia en Myria elk met 23.000 euro en 19.000 euro. Diezelfde ‘besparingsregering’ omschreef Unia onlangs nog als een centrum van polarisering.” Unia wordt dus niet afgebouwd of bestraft voor haar linkse militantisme. Integendeel, het krijgt geld toegestopt. Een voor sociaal assistenten interessante tewerkstellingscel is dat geworden. De N-VA laat betijen. Luister naar mijn woorden, maar kijk niet naar mijn daden.
Politiek is gebruik maken van de macht De N-VA zit nu al jaren aan de knoppen van de macht. Politiek betekent dat die macht moet worden uitgeoefend en dat ze resultaat moet opleveren. Hier presteert de partij ondermaats. De kritiek dat het cultureel marxisme met een absurde mensenrechtenobsessie de samenleving sinds eind de jaren zestig domineert, is terecht. Veel N-VA’ers blijven die analyse maken, maar ze blijven hangen in die metapolitieke analyses en dat helpt niemand vooruit. Die analyses zijn eigenlijk het voorrecht van de schaarse groep intellectuelen die aantonen hoe linksen het onderwijs, de media en de overheidsinstellingen hebben geïnfiltreerd, het maatschappelijk debat sturen en zelf bepalen wat moreel aanvaardbaar is of niet. Die intellectuelen vinden we vooral in het buitenland; mensen als Alain de Benoist, Eric Zemmour (in Frankrijk) en de Britse conservatieven Roger Scruton en Theodore Dalrymple. In Vlaanderen heb je die veel minder. Je krijgt soms de indruk dat N-VA-politici die leemte deels willen opvullen. Dat zal hun populariteit zeker optrekken, maar van Theo Francken en co wordt resultaat op het terrein verwacht, niet enkel verontwaardiging in televisiestudio’s.