72ste jaargang • nummer 31 • donderdag 4 augustus 2016
Weekblad P608721 Afgiftekantoor 2099 Antwerpen X
€ 2,20
Voor mensen met een goed hart en een slecht karakter...
Heeft Angela Merkel zichzelf overschafft? In een inderhaast bijeengeroepen persconferentie herhaalde de Duitse bondskanselier Angela Merkel verleden week nog eens haar beruchte uitspraak van verleden jaar: “Wir schaffen das!” In ons land was de pers lovend, en sprongen Wouter Beke (CD&V) en Meyrem Almaci (Groen) haar onmiddellijk bij. In eigen land kreeg ze in de pers echter ferme tegenwind, terwijl ook de Beierse CSU-voorzitter Horst Seehofer liet weten dat hij zich niet achter de uitspraak “wir schaffen das” kon scharen. Heeft Angela Merkel zichzelf overschafft door te volharden in de boosheid?
Het is de gewoonte niet van Angela Merkel om midden in de zomervakantie een persconferentie bij mekaar te roepen. Andere jaren deed ze dat op het einde van augustus, maar dit jaar zag ze zich, na de recente reeks van aanslagen in Duitsland en elders in Europa, genoodzaakt om eind juli al een persmoment in te lassen. Dat is op zich al een sterke indicatie dat Merkel zich niet meer zo zeker van haar stuk voelt, ook al riep ze de pers samen om haar uitspraak van verleden jaar te herhalen. Als ze werkelijk zo stevig in haar schoenen zou staan als de Vlaamse pers in eerste instantie dacht te kunnen menen, had ze zich immers aan haar oorspronkelijke plan kunnen houden. Of Merkel er zich veel zal van aantrekken, weten we niet, maar onze pers was alvast lovend voor de herhaling van haar “wir schaffen das”-uitspraak. Bart de Wever noemde haar uitspraak echter een goedkoop trucje, en neemt het haar kwalijk dat ze met die uitspraak de weg geplaveid heeft voor Donald Trump, Geert Wilders en Marine Le Pen. Zou het? Wij dachten dat Geert Wilders en Marine Le Pen er al lang waren vóór het “wir schaffen das” van Merkel van verleden jaar. Bovendien denken we dat het Amerikaanse kiezerskorps zich bitter weinig aantrekt van wat een Duitse bondskanselier wel of niet zegt over een interne Europese aangelegenheid. Maar het klopt natuurlijk wel dat haar uitspraak niet bepaald de wind uit de zeilen van Geert Wilders en Marine Le Pen heeft weggehaald.
ste ballen aan het lijf een vrouw. IJzersterk van Merkel. #sticktoyourplan”. Maar zoals we reeds zegden: als je in het midden van de zomer in alle haast een persconferentie moet bijeenroepen, ben je niet bepaald “ijzersterk” bezig, en is de hashtag #sticktoyourplan niet echt van toepassing. De reactie van Wouter Beke houdt dus weinig steek, en lijkt eigenlijk veel meer een tegenreactie op de uitspraak van Bart de Wever, dan gemeend applaus voor de uitspraak van Merkel. O ja, John Crombez van de sp.a deed zelfs de moeite niet om het over Merkel zelf te hebben, en beperkte zich tot een reactie op Bart de Wevers reactie. Het wordt met de dag duidelijker dat de figuur van ex-voorzitter Bruno Tobback dan toch niet het echte probleem van de sp.a was. Bij Meyrem Almaci van Groen heette het dan weer: “Leiderschap tonen, vasthouden aan fundamenteel menselijke waarden en volhouden. En kijk: nog steeds op post.” Waarmee ook zij bewijst dat Angela Merkel niet meer helemaal lekker op haar stoel zit, want anders zou het absoluut geen nieuws zijn dat zij een jaar later “nog steeds op post” is. Maar fundamenteel: leiderschap tonen, vasthouden aan fundamenteel menselijke waarden en volhouden, kom ons eens uitleggen op welke manier dat ook niet, of misschien zelfs een stuk meer van toepassing zou zijn op pakweg Viktor Orbán? Is de politiek van de Duitse bondskanselier dan werkelijk zoveel moediger en zoveel humaner dan die van de Hongaarse eerste minister?
Ballen
Wie moet wat schaffen?
Wouter Beke van de CD&V was dan weer één en al bewondering voor Angela Merkel. We citeren hem op Twitter: “In tijden van grote beroering is de wereldleider met de groot-
In eigen land kreeg Angela Merkel veel meer tegenwind te verduren. De Duitse pers was over de hele lijn vernietigend voor haar volharding in de boosheid. Wie moet eigenlijk ‘schaf-
fen’? Wat moet er ‘geschafft’ worden? Hoelang moet er nog ‘geschafft’ worden? En hoe? Deze vragen werden er openlijk gesteld. De negen maatregelen die Merkel op haar persconferentie aankondigde gaven daar helemaal geen voldoende antwoord op, en werden in de meeste kranten dan ook volledig afgekraakt. Het is nochtans niet moeilijk om te antwoorden op die vier vragen. Wie moet ‘schaffen’? Niet Merkel in haar ambtswoning in Berlijn, maar wel Hans en Ursula in de straat. Wat moet er ‘geschafft’ worden? De ene aanslag na de andere, bovenop de stijgende criminaliteit en de aanrandingen (Keulen!). Hoe lang moet er nog ‘geschafft’ worden? Liefst tot aan de volgende federale verkiezingen, in de herfst van 2017. En hoe moet er ‘geschafft’ worden? Door de kop in de kas te houden, en alles maar braaf te ondergaan. Maar aan de recentste Duitse peilingen te zien, beginnen Hans en Ursula hoe langer hoe meer hun buik vol te hebben van het ‘geschaffer’ van Angela Merkel, en kiezen zij steeds vaker voor Alternative für Deutschland (AfD). Op landsbasis peilt de partij al een stuk boven de tien procent, in de voormalige DDR zelfs boven de twintig procent. Bij elk verhaal van de verkrachting en/of beroving van een goedmens die een vluchteling bij haar thuis persoonlijk opvangt, loopt dat aantal weer een beetje verder op. Er zijn wel degelijk grenzen aan de naïviteit van de mensen.
Union of geen Union? Intussen zit er wel een fameuze kink in de kabel tussen de twee Unionsparteien, CDU en CSU. CSU-voorzitter en minister-president van de deelstaat Beieren Horst Seehofer liet amper enkele dagen na de persconferentie van Merkel verstaan dat hij zich echt niet achter de uitspraak “wir schaffen das” kon scharen. Er zit al langer een haar in de boter tussen CDU en CSU op dit vlak, maar het is de eerste keer dat Horst Seehofer dit zo duidelijk liet blijken. Angela Merkel kan in Berlijn dan wel mooi haar humanistische principes belijden, het is wel het Beieren van de CSU dat voor de
meeste vluchtelingen de toegangspoort tot Duitsland is, en daarmee meteen ook de deelstaat die met de meeste miserie zit. Ga het maar eens na. Waar ligt Würzburg, waar asielzoeker Riaz Khan Ahmadzai op een trein met een hakbijl tekeerging? Precies: in Beieren. Waar ligt Ansbach, waar Mohammed Daleel zichzelf opblies op een festival? Alweer juist: Beieren. Ali David Sonboly, de schutter van München, zou zijn inspiratie eerder op rechts gezocht hebben, maar of het in de geesten van de mensen veel uitmaakt, valt nog te bezien. In Reutlingen in de deelstaat Baden-Württemberg stak de Syriër Mohamad H. met een mes een Poolse neer. Reutlingen ligt dan wel niet in Beieren, doch op een boogscheut. En allemaal op een veilige afstand van Berlijn. Hoe ver gaat de CSU haar oppositie tegen Unionspartner CDU durven drijven? Of gaat de CSU binnen de CDU partners vinden voor haar oppositie tegen Angela Merkel? Bij de CSU zijn ze er als de dood voor in Beieren de electorale rekening geserveerd te krijgen voor wat de Noord/Oost-Duitse Angela Merkel hen door de strot duwt. Overigens zouden nogal wat kiezers in de rest van Duitsland een stem voor de CSU wel zien zitten. Maar zonder de CDU kan de CSU het op federaal vlak in Duitsland wel schudden. Als de CSU buiten Beieren een rol van betekenis wil spelen, is ze dus wel veroordeeld tot een partnerschap met de CDU. In het andere geval moet ze vrezen voor CDU-concurrentie in de eigen bondsstaat. Toch wordt het uitkijken hoe de dingen de komende maanden zullen evolueren in Duitsland. Angela Merkel is niet meer oppermachtig in Duitsland, en haar persconferentie was een moment van zwakte waarmee ze bovendien dan nog eens veel tegenwind oogstte. Heeft de Duitse bondskanselier met haar uitspraak zichzelf overschafft, en betekent dit voor haar het begin van het einde? Als ze blijft volharden in de boosheid, kunnen we alleen maar hopen dat ze snel vervangen wordt.