Ons Genoegen

Van kinderkoor naar 70-jarig jubileum

Tekst: Door Communicatie • Britt Spijker | Fotografie: Ovii • Britt Haarman

Zingen in een koor; dat klonk Diny Haijtink en Herman Bouwhuis als muziek in de oren. Beiden begonnen ze in het kinderkoor, maar ze mogen nu toch echt de titel 'jubilaris' dragen. Al 70 jaar lang zijn Diny en Herman lid van Ons Genoegen. Een zangvereniging met, op dit moment, 45 leden. De jubilarissen vertellen hun verhaal over de tijd bij zangkoor Ons Genoegen.

Jubilarissen In 1946 kwam Herman bij het kinderkoor. Na zijn baard in de keel sloot hij zich in 1951 aan bij het grote koor. Inmiddels is hij 88 jaar, maar zingt hij nog met veel liefde bij het koor. Ook Diny, 86 jaar, is al sinds 1952 actief bij het koor. “Ik begon ook bij het kinderkoor”, vertelt ze. “Toen ik ouder werd, ben ik naar het tienerkoor gegaan en daarna naar het grote koor, waar ik nu nog steeds met veel plezier zing.” Naast Diny en Herman viert ook Willy Beltman dit jaar met haar 70-jarig jubileum. “Willy is altijd vrolijk, een echte aanwinst voor ons koor”, vertelt Diny.

Dirigenten De Gemende Zangvereniging Ons Genoegen is een koor voor alle leeftijden in het Larensebroek. Het ontstond in 1931 op initiatief van de heer Rutgers. De zangvereniging behaalde door de jaren heen verschillende goede resultaten. De eerste prijs werd behaald in 1935 op het concours in Winterswijk onder leiding van de heer Rutgers. “De dirigenten speelden een grote rol in de resultaten die wij haalden. Dhr. Van Neck heeft maar liefst 46 jaar voor ons koor gestaan”, vertelt Diny. “Maar ook Bert van Laar, Gijs Brilleman en Marloes Kippers hebben hard gewerkt als dirigent. Gert Janssen is nu onze dirigent, zijn stijl is erg prettig.”

“Niemand weet, niemand weet…” “Toen ik in 1951 bij het koor kwam, stonden de heren in de gang te roken en vertelden ze moppen. Dit was toen heel gewoon. Nadat de alten en sopranen hadden gezongen, was het de beurt aan de heren. De dames pakten de breikousen en begonnen te kletsen. Totdat de dirigent met zijn hand op de piano sloeg, toen was het stil. Daarna konden we weer verder. Zingen hebben wij altijd fantastisch gevonden”, vertelt Herman. “Vroeger was het ook