'De boer op'

Iedere editie stellen wij een Larense boer aan jullie voor en ook in dit item geeft de huidige boer het stokje door aan een 'collega'. Deze editie de familie Oudenampsen.

“Ik ben een heel rijk man met vier gezonde kinderen”

Tekst: Nena Keessen - Van Kees • Fotografie: Anke Kolkman

Henk & Ria wonen op de ‘mooiste plek van de wereld’

”Ik ben de rijkste man ter wereld”, zegt Henk Oudenampsen. Ook wel bekend als ‘Henk van Huntje’. “Ik heb een hele mooie vrouw en we hebben vier gezonde kinderen. Wat wil je nog meer?”

‘Vier kinderen, 100 koeien en twee labradors’ Samen met Ria en jongste zoon Jeroen (20) woont Henk op boerderij Hoentjen (oftewel ‘Huntje’) aan de Holmershuizen in Verwolde. Ria en Henk runnen samen een melkveebedrijf met 90 koeien. “Ik heb altijd gezegd: ik wil graag boer worden, vier kinderen, twee labradors en 100 koeien. Door de verandering in de fosfaatrechten zijn dat er 90 geworden en twee labradors zijn twee bordercollies geworden, maar we komen toch heel dicht in de buurt”, vertelt Henk.

Wereldreis Zowel Ria als Henk groeide op op de boerderij. Ze werden grootgebracht tussen de dieren, landerijen en hadden volop ruimte om zich heen. Henk ging in eerste instantie bij het K.I. station in Harfsen werken. “Toen begin jaren 90 twee goede vrienden van ons kort achter elkaar overleden, besloten we een wereldreis te maken om dit te verwerken’’, vertelt Ria. “Je beseft dan dat het leven heel kort is en dat je er alles uit moet halen”, vult Henk aan. Ze reisden met de Transsiberië Express door Rusland, China en uiteindelijk naar Nieuw-Zeeland, Australië en Indonesië. ‘’Toen was er nog geen mobiel of andere social media, dus we moesten een brief schrijven die drie weken later aan kwam, om te zeggen dat het goed met ons ging’’. “Als je op reis bent kan je met een helicopterview naar je eigen leven kijken. Je houdt jezelf een spiegel voor en bekijkt je eigen situatie van een afstand”, zegt Henk. Emigreren “Na onze wereldreis waren mijn ouders nog te jong voor overname en het was financieel niet mogelijk om met twee gezinnen van het bedrijf te leven. Ook het huis was er niet geschikt voor. Overigens wilden we dat ook helemaal niet, je ziet vaak dat het samen op één erf wonen voor veel wrijving zorgt” zegt hij. “In Nieuw-Zeeland waren we helemaal gelukkig. Het is een prachtig land om boer te worden’’. Ook hebben agrariërs daar een beter imago, vertelt Henk. Overal stond ‘Proud to be a farmer’. “We dachten serieus na over emigreren naar Nieuw-Zeeland. We hadden de emigratiepapieren al ingevuld. We besloten het uiteindelijk niet te doen, omdat we onze familie en vrienden hier niet achter wilden laten”, vertelt Ria. “We waren op reis altijd op zoek naar de mooiste plek op aarde, maar eenmaal terug in Nederland realiseerden wij ons dat de mooiste plek op aarde al die tijd heel dichtbij was geweest: Verwolde.

“Het boeren is soms ingewikkeld door de negatieve media-aandacht”

Overname van de boerderij Henk en Ria gingen in Harfsen wonen, waar dochters Joslin (26) en Nienke (25) geboren werden. “Ik werkte destijds nog bij de K.I. Boer worden was al vanaf mijn 15e mijn grote droom. Toen mijn moeder in 1998 geheel onverwachts een hersenbloeding kreeg, ging alles in een stroomversnelling. Ria en ik verhuisden met onze dochters naar de boerderij en mijn ouders verhuisden naar het dorp. Mijn vader hielp vanaf toen nog dagelijks mee op de boerderij”, vertelt Henk. “Toen Niels (22) en Jeroen (20) later geboren werden hadden we het erg druk”, zegt Ria. “Je cijfert jezelf weg voor de dieren én de kinderen”, vult Henk aan. “Ik vind het wel prachtig dat mijn kinderen op deze fantastische plek zijn opgegroeid. Ze waren veel buiten en vonden dat heerlijk.”

Rijke geschiedenis Boerderij Hoentjen kent een rijke familiegeschiedenis. In 2030 hopen wij te mogen vieren dat deze familie al 300 (!) jaar boert op deze plek. “Mijn oma was een Hoentjen en trouwde een Oudenampsen. Wij zijn de 9e generatie die boert op dit stukje grond”, zegt Henk trots. Zijn opa had 25 koeien, zijn vader 50 koeien. Henk bouwde een nieuwe stal en breidde uit tot 100 koeien. “Dit was noodzakelijk om het bedrijf financieel gezond te houden.” Henk is een voorvechter voor de reguliere landbouw op een familiebedrijf. “Ik geloof dat dit de gezondste manier van boeren is. Nederlandse boeren hebben de afgelopen jaren veel negatieve media-aandacht gekregen. Ik kan me daar erg druk om maken. Wij zijn een ontzettend innovatief land op agrarisch gebied. Heel de wereld kijkt vol ontzag naar onze manier van boeren. Dat is iets waar we trots op moeten zijn.”

Red Holsteins Zeven jaar geleden kregen Henk en Ria de mogelijkheid de boerderij te kopen van het landgoed. “Het is een fantastische plek, maar er zitten ook nadelen aan. We hebben veel kleine landbouwperceeltjes omringd door bos. Daardoor is de opbrengst niet optimaal. Het inkuilen en bewerken van de grond besteden we overigens allemaal uit aan Elweco. Ik ben een echte koeienboer”, zegt Henk. ‘’We proberen de mooiste roodbonte koe van Nederland te fokken met onze Anemoons. We gaan in maart naar de fokveedag in Lochem, in juni naar de NRM, in september naar de fokveedag in Laren en in december naar de HHH show in Zwolle.’’ Geregeld komen er boeren van andere fokstudieclubs naar de Huntje Holstein koeien kijken. “Dat zijn echt hele leuke dagen’’, zegt Henk. “Het belangrijkste voor ons is echter dat we een prachtig gezin hebben en dat ik als pachtboer kan zeggen: ‘Ik ben een rijk man’”, sluit Henk af.

De familie Oudenampsen geeft de pen door aan: Johan & Ida Platerink

Tekst: Bert Gotink

Plezier maken is het belangrijkste bij de minipups!

Minipups, ze zijn niet meer weg te denken bij de Witkampers. Waar vroeger ieder jongetje uit Laren op 8-jarige leeftijd bijna automatisch ging voetballen is er nu meer te kiezen. Vanaf 5 jaar kunnen jongens en meisjes vrijblijvend kennis maken met de voetbalsport.

Bas Wennink en Arnold Gubler vertellen als trainers van de jongste talenten van de club enthousiast over hun ervaringen. "Het plezier spat er vanaf bij de kids”, vertelt Arnold. "Naast het voetbal geef je de kinderen ook mee om elkaar te respecteren en samen te werken. Het is echt superleuk om ze spelenderwijs de beginselen van het voetbal bij te brengen.’’ Bas vult aan: "Als we een keer iets nieuws proberen zie je dat ze hier ook zelf mee aan de slag gaan. Ze zijn zo leergierig en enthousiast. Maar alles draait om het plezier. Plezier gaat voor prestatie, het gaat niet om winnen en verliezen.”

Het is voor kinderen een ideale manier om kennis te maken met het voetbal en de Witkampers. "Het is erg laagdrempelig”, benadrukt Bas. "Kinderen kunnen eerst gewoon komen kijken of een keertje meedoen zonder verplichtingen en gelukkig kunnen de ouders nu ook weer langs de lijn staan om te zien of ze het leuk vinden. ”Voor het spelen bij de minipups hoeft geen contributie te worden betaald. Daarom is het echt vrijblijvend om mee te trainen. Toch zijn ze volwaardig onderdeel van de club en worden net zo gefaciliteerd als de andere teams. Spelers krijgen zelfs een tijdelijk shirt!

Net na de winterstop bestaat de groep uit 16 spelers. "Maar die groep wordt steeds groter”, verwacht Arnold. "Kinderen zien elkaar op het schoolplein en dan krijg je mond-totmond reclame. Ook het kunstgrasveld bij de Branink speelt hierin een rol, het is niet alleen die zaterdagochtend.”

Bas en Arnold zijn naast trainer bij de minipups actief in andere functies bij de Witkampers. Zo maakt Bas deel uit van de Technische Commissie en is Arnold trainer bij Mannen 3. Beide heren kunnen bogen op veel voetbalervaring.

"We proberen de spelers de belangrijkste dingen te leren”, zegt Bas. "Aannemen, passen, dribbelen en vooral veel balcontacten. Verder richten we ons op afwerkvormen."

"Bij de groepsvormen leren ze het voetbal kennen en worden ze bij wijze van spreken klaargestoomd

voor de JO8”, aldus Arnold. "Soms zijn er zelfs spelers die vervroegd overgaan naar de JO8 omdat ze er gewoon klaar voor zijn.”

Dat is uiteindelijk het doel: spelers zo enthousiast maken dat ze competitievoetbal gaan spelen. Met trots stellen de trainers vast dat aan het einde van het vorige seizoen, 3 JO8 teams zijn ontstaan vanuit de minipups.

Voor de coronatijd nam Witkampers ook deel aan de Sterren League. Dit zijn 4 tegen 4 toernooien samen met andere clubs uit de regio. "Hopelijk kunnen we dit komend voorjaar of aan het begin van de zomer dit weer opstarten. Want dit leeft altijd erg bij de spelers”, besluit Bas.

De minipups trainen iedere zaterdag van 09.30 tot 10.30 uur op het hoofdveld van de Witkampers. Kinderen zijn met hun ouders altijd welkom om mee te doen of te komen kijken en kennis te maken met de voetbalsport!

1e paasdag Hazenbal!

Na een online editie en het Lederhazenfest afgelopen oktober is er goede hoop dat er dit jaar eindelijk weer een echt Hazenbal georganiseerd kan worden. Als de coronamaatregelen het toestaan zal het dorpsbos in Exel weer voor een avond omgetoverd worden tot de gezelligste locatie van Nederland en kan het dak weer van de tent geblazen worden. De muzikanten van The Green Monkeys die afgelopen jaar tijdens de online editie te zien waren zullen hier zeker voor zorgen. Deze 4 enthousiaste muzikanten maken van elk nummer een eigen sound en de interactie met elkaar en het publiek zorgt voor een onvergetelijke show waarbij de energie van het podium af spat. Na dit spetterende optreden zou je denken: en nu? Geen muziek meer? Probleem’n..? Absoluut niet, want het motto luidt vanavond: Probleem’n? Poar neem’n! Het inmiddels welbekende duo van Poar Neem’n komt naar het dorpsbos om het Hazenbal af te sluiten en staan garant voor feest, humor en liters bier. Poarty DJ Walter pompt de kneiters en Wim Salabim, die kearl van Poar Neem’n, zorgt voor ongein. Poar Neem’n op de buhne staat garant voor interactie en hits!

'De dag van...' een kijkje in het leven van een Larenaar. En net als 'de pen doorgeven' zal ook 'De dag van...' doorgegeven worden door de schrijver van het artikel. Deze keer...

Sascha Groothuis

Elke dag is anders en dat maakt het juist zo leuk. Het is altijd hollen of stilstaan. Een rustige dag wordt soms ineens heel druk…

Sinds 4,5 jaar werk ik met veel plezier bij Dierenkliniek Laren. Sinds 2021 ben ik mede-eigenaar. Twee dagen in de week behandel ik gezelschapsdieren, de andere twee dagen koeien en paarden.

Mijn dag begint met ons telefonisch spreekuur van 8 tot 9 uur. De dierenartsen zitten bij de telefoon. Veehouders en diereigenaren kunnen bellen voor een afspraak, vraag of bestelling. De assistentes bereiden beneden de dag voor. Tussen de telefoontjes door drinken we vervolgens met z’n allen een kop koffie. Vandaag met beschuit met muisjes. Elsa, de hond van paraveterinair Marloes heeft puppy’s gekregen!

Vandaag behandel ik gezelschapsdieren. Na het telefonisch spreekuur begint mijn operatieprogramma. Samen met paraveterinair Joanne steriliseer ik een poes, daarna maak ik met paraveterinair Femke het gebit van een oude hond onder narcose schoon. Ik blijk één kies te moeten trekken. Beide operaties verlopen goed en de dieren worden snel weer wakker.

Nu heb ik nog tijd voor laboratoriumuitslagen. Deze bespreek ik telefonisch met de eigenaren. Voor sommige dieren maak ik een vervolgafspraak, voor andere dieren schrijf ik medicatie voor.

Tijd voor de lunch. Ook de collega’s die buiten aan het werk zijn, komen gezellig naar de praktijk. Er worden veel grapjes gemaakt en er wordt veel gelachen.

Vervolgens is het tijd voor het spreekuur. Er staan veel consulten ingepland, maar het is gelukkig nog niet helemaal vol. Halverwege de middag belt er een eigenaar wiens hond een feestslinger heeft opgegeten! Zo eentje van plastic met gekleurde vlaggetjes. Ze heeft gisteren twee delen uitgebraakt, maar nu blijft ze maar braken en ze wordt steeds slomer. De hond en eigenaar komen gauw naar de praktijk. Ik kijk de hond na: ze is inderdaad totaal niet fit. We maken een röntgenfoto. Die geeft ons de sterke verdenking dat er een stuk slinger in de darm is vastgelopen. Dit is erg gevaarlijk! Als we niets doen, gaat de darm kapot en komt de hond te overlijden. We besluiten de slinger operatief te verwijderen. Dit is een spannende operatie, een deel van de honden overleeft het uiteindelijk niet! Collega Susanne komt helpen: met z’n tweeën opereert fijner dan alleen. Gelukkig kan collega Edo de rest van het spreekuur overnemen. De hond gaat onder narcose en we maken de buik open. Van voor naar achter kijken we de maag en darmen na, om het stuk slinger te vinden. Aangekomen bij de dikke darm voelen we iets dat op plastic lijkt. Ook is de darm hier donkerder. We openen de darm en ja hoor: gekleurde vlaggetjes! Na het verwijderen van de slinger hechten we de darm dicht, spoelen we de buik en hechten we ook de buik weer netjes dicht. Pjieuw, altijd weer een opluchting als zo’n spannende operatie slaagt!

We kletsen met z’n allen wat na en de eigenaar haalt zijn hond weer op. Moe maar voldaan loop ik naar huis. Ik heb geen oproepdienst vanavond en vannacht.

Tijd om te relaxen!

Ik geef de pen door aan: Teun Dijkerman