De dag van

'De dag van...' doorgegeven worden door de schrijver van het artikel. Deze keer is de eer aan...

De dag van... MARTIJN KOESLAG

Als geboren en getogen Larenaar, opgegroeid op de boerderij, ben ik 13 jaar na de start van mijn werkzame carrière weer terug bij mijn roots, in de agrarische sector.

Gestart in de installatie

techniek, bij de NEM en Wolter&Dros. Daarna in het

vastgoedonderhoud bij Livio en het laatste 1,5 jaar in de kantpersgereedschappen bij de WILA.

Het bloed kruipt waar het niet gaan kan, zeggen ze dan zo mooi, want sinds 1 mei van dit jaar ben ik werkzaam bij Overesch ecologische landbouw als allround medewerker. Dit is een biologisch gemengd bedrijf, bestaande uit een varkenshouderij met daarnaast akkerbouw en groenteteelt, gevestigd in Raalte.

Mijn werkweek Gemiddeld werk ik zo’n 32 uur per week, in de piekperioden wat meer. Dat is voornamelijk in het voorjaar en in het najaar, als er op het land veel te doen is.

Ik start de ochtend met een controleronde bij de gespeende biggen. Kijken of er nog genoeg stro in de hokken ligt, of ze goed eten en of de krul nog in de staart zit. Een goede indicatie of het varken zich goed voelt. Mijn andere collega’s bekommeren zich om de zeugen en de vleesvarkens. Het streven is om in de ochtend de werkzaamheden rondom de dieren gereed te krijgen, zodat we ons daarna kunnen focussen op het land.

Omdat we werken volgens het biologische concept vraagt dit op veel vlakken een andere manier van werken. Zo zijn we op dit moment bijvoorbeeld erg druk met het schoffelen, om ervoor te zorgen dat het land vrij blijft van ongewenste kruiden. Gelukkig is dit grotendeels gemechaniseerd, dat scheelt veel tijd en energie. De werkzaamheden op en naast het land verschillen per seizoen. In het voorjaar worden de voorbereidingen getroffen om het zaai- en pootgoed weer op het juiste tijdstip de grond in te krijgen. In de zomer is er de afgelopen jaren veel beregend en in het najaar zijn we druk met het oogsten van de gewassen. Tijdens de winter worden de nieuwe plannen voor het volgende jaar gemaakt. Ook zorgen we ervoor dat het machinepark er weer tiptop bijstaat voor het nieuwe seizoen.

Wat mijn werk zo leuk maakt De afwisseling in werkzaamheden zorgt er voor dat geen dag hetzelfde is. Werken in de stal, asperges oogsten, artisjokken planten en machineonderhoud, zo maar een greep uit de werkzaamheden. Leren respectvol om te gaan met de natuur en de dieren. Ik wil er

graag voor zorgen dat deze kennis gedeeld wordt. Zodat we

nog vele generaties kunnen genieten

van deze mooie

aarde en dit mooie

beroep uiteraard.

P.S.

Op afspraak is er ook een rondleiding op het bedrijf mogelijk.

De volgende editie geef ik hem door aan Peter Simoons.

Dinie ‘van Ruempol’ 50 jaar bij Witkamp

Dinie Wannink-Eggink, of ook wel Dinie van ’t Ruempol, werd 64 jaar geleden geboren op ’t Larense Broek. Toen ze 13 jaar oud was stuurde ze haar moeder naar Witkamp, ze was op zoek naar een baantje.

“De volgende dag kon ik beginnen als schoonmaakster.”

Op 31 mei was dat 50 jaar geleden. Een halve eeuw werkt

Dinie al bij Witkamp. “Het voelt als een tweede

thuis”. In die 50 jaar deed ze alle werkzaamheden die je maar kan bedenken: schoonmaken, afwassen, bedienen, helpen in de keuken, helpen in de garderobe, ondersteunen bij bruiloften en partijen. Noem maar op.

Afwassen met de hand

Vijftig jaar geleden ging het er nog heel anders aan toe. Onder de leiding van Jan en Anneke en onder toeziend oog van tante Marie en ome Gerrit zag het bedrijf er heel anders uit. “Er lagen allemaal vloerkleden in het café. Witkamp bestond toen uit zalen, hotelkamers en een café. Het restaurant was er wel, maar kleiner en heel wat anders als het restaurant nu.” Ook met

feesten en partijen ging het er heel anders aan toe. “Destijds waren er veel meer bruiloften. Vanaf 1980 kwamen daar ook

de buffetten bij. De diners waren simpel. Na afloop moesten wij alles met de hand afwassen.”

School was niet haar ding Als 13-jarig meisje begon Dinie in de afwaskeuken. Ze zat toen nog op de huishoudschool: “ik vond school helemaal

niks. Leren vond ik niet leuk.” Toen ze 15

was wilde ze eigenlijk volledig aan het werk. “Maar ik was nog leerplichtig tot mijn 16e. Dus ik ben toen begonnen aan de vormingsschool.

1993, v.ln.r.: Appie Eggink • Jo Wilgenhof • Diny Voskamp • Annemarie Aalderink - Reurslag • Bert Aalderink • Marie Reurslag • Anneke Reurslag • Harold Reurslag • Frederike Reurslag - Eggink • Robert van Eyk • Dinie Wannink • Harriet Garritsen • Martin Sogtoen • Agnes Kappert • Jan Meulenveld • André van Dijk • Jeroen Vukkink • Erik Goorman.

Dit was 1 dag in de week.” Vier keer hield ze dat vol, toen ging ze volledig aan de bak bij Witkamp. Toen ze begin 20 was leerde ze haar man Henk Wannink ken

nen. Ze trouwden in ’78 en kregen drie kinderen: één zoon en twee dochters.

“Ik ben toen een tijdje gestopt om voor de kinderen te zorgen. Daarnaast hadden wij een varkensboerderij in Gelselaar, wat natuurlijk ook veel werk was. In de jaren dat ik niet bij Witkamp aan het werk was, hielden we wel contact en ging ik nog regelmatig langs voor een kop koffie. In ’86 begon het toch weer te kriebelen. De kinderen waren wat groter en ik wilde graag weer aan het werk. Ik ben toen weer begonnen bij Witkamp. Het was alsof ik gisteren weggegaan was.”

Sindsdien werkt Dinie vier ochtenden en

doet ze onder andere de schoonmaak.

“We zijn altijd met z’n tweeën, zijn er om 7:45 uur, drinken een kop koffie en starten rustig op. Om 8:00 uur gaan de deuren open voor gasten en maken wij alles schoon. In principe werk ik tot 13:00 uur, maar mocht het nodig zijn dan blijf ik langer om de bediening te helpen.” Veel meegemaakt In de afgelopen 50 jaar heeft Dinie het nodige meegemaakt: “Ik weet nog dat er een hele tijd een stel Ieren in de hotelkamers verbleven. Zij stonken zo gigantisch naar drank en zweetvoeten.” Ook de jaren dat Witkamp een bruisende discotheek was, staan Dinie nog goed bij: “Ik weet het nog goed: de eerste keer dat ik op zondagavond tijdens een discotheekavond moest werken.

“Ik werk nu met de vierde generatie Reurslag”

Ik wist niet wat ik meemaakte, zoveel kabaal en dat geflits van de lampen, daar moest ik echt aan wennen.” En natuurlijk de Larense Kermis, waar Dinie ook elk jaar weer van de partij was. “Ik heb wel eens achter de bar gewerkt, broodjes verkocht of in de keuken geholpen. Het is tegenwoordig veel groter opgezet dan vroeger.”

Vierde generatie Dinie werkte met vier generaties familie Reurslag. “Gert en Marie, Jan en Anneke, Harold en Frederike en nu Jannes; ik werk inmiddels al met de vierde generatie.

Het voelt voor mij ook als een soort familie. Je deelt lief en leed met elkaar.”

Dinie moest afscheid nemen van Gert, Marie en Jan, maar er werden ook kinderen geboren: Harold, Annemarie en later Jannes en Hendrik. “Het is mooi

om te zien hoe het bedrijf door de familie gedragen wordt. Ik heb de kinderen op zien groeien.” Nog bijna drie jaar blijft Dinie aan het werk. Dan mag zij genieten van haar pensioen. Of ze aan het aftellen is? “Nee hoor! Ik vind het werk veel te

leuk. Elke dag is anders. Er zijn collega’s waar ik al 20 jaar mee samenwerk. Daar kan ik mee lezen en schrijven.”