Argonautika jaargang 5, zomereditie juli 2014

Argonautika

Volume 5: Juli-uitgave

periodiek der W.S.R. Argo en Oud Argo

2014

De vrouwen van Argo Argo dames aan de top

Argonaut in AustraliĂŤ

Omslag: De ouderejaars dames Kleinmaerfijn in een 4+ op de Rijn

Inhoudsopgave

Redactioneel

N

adat enkele roeithema’s zoals coachen, materiaal en stuurtjes in de afgelopen jaren de revue zijn gepasseerd, kiezen we voor deze 10de Argonautika voor het thema Argo vrouwen. Argo vrouwen zijn pas rond de jaren zeventig van de vorige eeuw volwaardig lid geworden maar in de huidige populatie Argonauten zijn ze alom aanwezig. Vrouwen zijn intussen al vele jaren goed vertegenwoordigd in het Argo bestuur en Argo heeft al een aantal keren vrouwelijke bestuursvoorzitters gehad. Daarnaast hebben een aantal Argo vrouwen heel goed gepresteerd.

Dat is de reden om een keer aandacht te besteden aan de Argo vrouwen. Deze 10de Argonautika heeft dus een licht feministisch tintje gekregen.

In dit nummer is een interview te lezen met de roeisters Marina van der Zee en Linde Gommers-Verbeek.

Beide dames hebben op het gebied van roeien veel gepresteerd. Daarnaast wordt er aandacht besteed aan het fenomeen ‘vrouwen in het Argo bestuur’. Mej. van Doorn mag zich in de 100 jaar van Argo de zevende vrouwelijke voorzitter van Argo noemen.

4 7 9 15

17 19

De Varsityweek Hugo Maassen: Argonaut in Australië Twee Argo dames aan de top Ode aan de Rijn Nemen vrouwen de macht over op Argo?

Serious Request Elfstedenroeimarathon

De Oude Doos is vanaf dit nummer in een nieuw jasje gestoken. Vanaf nu zal een Oud Argonaut zijn of haar anekdotes, mysteries of mooie belevenissen uit hun roeitijd met de lezers delen. Het eerste verhaal komt van Anne Ammerdorffer. Zij zal het stokje daarna doorgeven aan een andere Oud Argonaut.

Uiteraard staan in dit nummer ook de gebruikelijke onderwerpen zoals de (boek)recensie, de wedstrijdverslagen met dit keer een verslag van een heel bijzondere wedstrijd: de Roeimarathon Serious Request.

In de loop van dit jaar zullen een aantal leden de AMC verlaten dan wel hun werkzaamheden in de AMC moeten beperken. Nieuwe redactieleden zijn in de loop van de afgelopen maanden ingestroomd. Mirka Scharf en Freek de Bruijn hebben voor het eerst meegewerkt aan de Argonautika. Zij nemen na dit nummer de taak van de opmaak over van Tesse Bijlsma. Daarnaast heeft Irene van Grinsven plaatsgenomen in de AMC. De AMC wordt met ingang van de volgende Argonautika eveneens versterkt met een nieuwe Oud Argonaut, Robbert Wagemaker. In dit nummer stellen deze nieuwe leden zich voor.

Namens de redactie veel leesplezier toegewenst!

18

1

De Argonautika

Waerde Argonauten en Oud-Argonauten, Dit nummer van de Argonautika staat in het teken van vrouwen bij Argo. Vrouwen mochten vroeger geen lid worden van Argo. Inmiddels zijn er veel vrouwen lid van Argo en begint de balans te verschuiven naar de andere kant. Er zijn tegenwoordig meer vrouwen dan mannen lid van Argo. Dit is ook terug te zien in de samenstelling van het bestuur: zeven vrouwen en een man. Deze verhouding hebben wij niet vaak terug kunnen vinden in de geschiedenisboeken. Ik ben benieuwd hoe zich dit verder ontwikkelt in de toekomst!

Die toename van vrouwen zien we ook terug bij de wedstrijdroeiende dames. Dit jaar is er een extra groep. Voor de eerstejaars lichte dames is er vanuit de KNRB een eerstejaars klassement uitgeschreven in de dubbel vier, waardoor er nog meer vrouwen kunnen wedstrijdroeien. We hopen dus ook op blikken voor Argo!

Dit roeien kunt u natuurlijk allemaal komen bewonderen tijdens de Argo Sprint op 4 juli as.

Ik verwacht vele Argonauten en Oud Argonauten op de Bosbaan te mogen treffen en om alle roeiers in het groen vanaf de kant naar een overwinning te schreeuwen.

Met groene groet, Mylène van Doorn Voorzitter der W.S.R. Argo In de voorbereiding van het schrijven van dit voorwoord krijg ik altijd een korte introductie over de inhoud van de Argonautika.

Dit keer zijn dat de verhalen van twee toproeisters van Argo. Ja, met nadruk op roeisters want het thema van dit nummer is vrouwen bij Argo en in het Argo bestuur. Zo aan de vooravond van een groot roei-evenement, het WK roeien van 24 t/m 31 augustus as. is het niet vreemd om stil te staan bij toproeien van de Argonauten.

Vrouwen hebben inmiddels ook in vele Argo besturen gezeten. De redactie heeft de indruk dat ik daar wel iets over zou kunnen schrijven, gezien mijn ervaring daarmee.

Het bestuur van Doorn denkt mogelijk dat zij het eerste bestuur zijn met maar één man maar helaas heb ik ze moeten teleurstellen. Mijn bestuur (88-89) bestond al, naast mij, uit uitsluitend vrouwen. Ik ben erg benieuwd naar de artikelen hierover en wat en vooral óf er iets over te zeggen valt. Natuurlijk zijn er de eerste vrouw in het bestuur, het aantal vrouwelijke bestuurders en de veranderende verhouding. Maar of het nu echt wat uitmaakt!

Terugkijkend op mijn eigen bestuur zie ik gewoon een fijne ploeg mensen die met hart voor Argo het beste uit zichzelf hebben gegeven. Zoals dat ieder jaar weer door een nieuw bestuur wordt gedaan.

Daarbij maakt het niet uit of het nu uit mannen of vrouwen bestaat. Wat je meebrengt in je bestuur daar gaat het om; enthousiast, gedreven, ondernemend, leergierig, leidend en zo zijn er nog wel een paar nuttige eigenschappen te noemen die van pas komen en die je kan ontwikkelen. Ik kan het alle huidige Argonauten, man en vrouw, van harte aanbevelen!

Terug naar het WK dat dit keer op de Bosbaan plaatsvindt. Voor iedereen is het een mooie gelegenheid om naar toproeien te gaan kijken. Maar laten we vooral ook onze eigen Argo Sprint wedstrijden niet vergeten. Op 4 juli as. vindt al weer de 55ste editie van dit unieke concept plaats. Een betere reden om naar de Bosbaan af te reizen is er eigenlijk niet te geven. Het is een prima gelegenheid om je oude Sprintcommissie, ploeg, bestuur etc. op te trommelen en met elkaar te genieten van dit Argo Sprint lustrum.

Ik zie er naar uit de artikelen te lezen en wens ook u veel leesplezier.

AMC: vlnr. Boven: Martien Beek, Maud van Soest, Freek de Bruijn, Tesse Bijlsma, Robbert Wagemaker.

Midden: Irene van Grinsven, Marieke de Lange, Betty Valk, Teun Fiers. Zittend: Mirka Scharf, Nicole van Riel, Barbara van Gulick.

Niet op de foto: Floor van Steenvoorden.

Met groene groet, Namens het Oud Argo bestuur, Elte-Jan Visser

2

Winterwedstrijden

EJL, hier te zien tijdens de Westelijke 

Stuur Marit van der Zeijden van EJZ kijkt of het water vrij is 

Tekst: AMC / Foto’s: Paparacie Je kunt ze ook lentewedstrijden noemen, deze winterwedstrijden van 22 en 23 februari 2014. Bij zonnig weer en een plezierige temperatuur van 10°C gaat het roeien dus iets gemakkelijker dan vorig jaar met het koude weer.

Op zaterdag roeit Jeroen Boonekamp naar een zesde plek in LB 1x veld.

Ook de eerstejaarsploegen (EJZ 8+, EJL 8+, EJD 4+, EJLD 4*) mogen voor hun eerste wedstrijd aan de slag. Het valt op dat het niveau vrij hoog is en het hele veld redelijk dicht bij elkaar ligt.

De tweede EJD 4+ start de volgende ochtend. Korina Fokkens heeft zaterdag geroeid, maar zij zit er nu alweer in!

Evenzo is Nienke Groot Koerkamp op zaterdag samen met haar combipartner van Skoll gestart. Op zondag kan zij er nog iets bij doen door samen met Tessa van Hateren in het DSA 2- veld te blikken.

Gefeliciteerd, damesch!

Jullie behalen het eerste Argoblik van 2014!

Heineken Roeivierkamp en Head of the River Amstel Tekst: AMC / Foto’s: Paparacie Voor eerstejaars roeiers is de Heineken Roeivierkamp de eerste wedstrijd op de Amstel. Op 15 en 16 maart jl. is het zover: de achten meten hun krachten op vier afstanden: 2500 meter gevolgd door een sprint van 250 meter, 750 meter op zondag en tot slot de 5 km op zondag middag.

De dames van de Club 8+ mogen de spits afbijten. Ze moeten een plek in de top 15 behalen om ook op zondag te mogen starten. Met een 19de en 15de plek (van de 31) is dit helaas niet gelukt.

Daarna is het de beurt aan de EJD. Zij verliezen helaas hun roertje, waardoor er geen goede klassering in zit.

Bij de heren gaat het voorspoediger: EJL wordt beter naarmate het weekend vordert met als beste resultaat een vijfde plek op de 750 meter en een achtste plaats overall.

3

3

Hiermee nemen zij één punt voor het eerstejaarsklassement mee naar huis. EJZ behaalt - door steeds in de top-8 te finishen - een derde plaats overall. Dat is een resultaat dat perspectieven biedt voor de rest van het seizoen en ook zes punten oplevert voor het klassement.

Een week later volgt de Head of the River Amstel ofwel de wedstrijd van 8 kilometer. Al enige jaren wordt deze wedstrijd van Amsterdam naar Ouderkerk geroeid, maar door werkzaamheden aan de Rozenoordbruggen is het programma dit jaar aangepast.

De wedstrijd is verdeeld over twee dagen. Op zaterdag wordt er van Ouderkerk naar Amsterdam geroeid en op zondag wél “gewoon” van Amsterdam naar Ouderkerk.

De dames van de Club 8+ roeien op zaterdag. Zij halen drie boten in, schreeuwen andere ploegen naar de kant, nemen de bochten mooi

strak en worden tiende. Een mooie prestatie.

Op zondag is het de beurt aan de eerstejaars lichte en zware heren.

Beide ploegen roeien netjes door de bochten en bereiken ongehinderd de finish. Voor de zware mannen resulteert dit in een gedeelde elfde plek. Zij roeien over 8 kilometer precies dezelfde tijd als Njord. EJL neemt wederom een punt mee naar Wageningen door op de achtste plaats te eindigen.

In het laatste blok van het weekend komen nog zes Argonautes in actie: Nynke roeit in een combinatie-acht naar de tweede plaats van de tweede divisie. De eerstejaars lichte dames dubbelvier met stuurvrouw roeien hun eerste wedstrijd in de nieuwe boot naar een zevende plaats. De tijden liggen verrassend dicht bij elkaar voor een wedstrijd van acht kilometer. Dat belooft wat voor de rest van het seizoen.

De Varsityweek

Dhr. Middelburg laat de correcte werptechnieken zien 

Tekst: JassieDasCie / Foto’s: JassieDasCie Terwijl de Varsitykriebels door het lichaam gieren, worden de Argonauten in de week voor de Varsity vermaakt met een scala aan evenementen. De JassiedasCie verzorgt in combinatie met de NasCie, de FACcie en de KanCie een week vol terechtheid, vaardigheidsbeoefening en ontspanning.

op de Varsity te kunnen gedragen.

Met een didactisch hoogstaande methode worden de kunst van het kluitengooien en “streepen” van de restjes lauw bier overgebracht op de gegadigden. Ondanks de wat tegenvallende opkomst levert deze oefening mooie kiekjes op voor het plakboek.

dag, begint het spektakel dit jaar al terwijl de klompen nog wennen aan het vochtige gras. Met de plotselinge aanwezigheid van een Theta-vlag tussen het Wagenings publiek begint een charge van Thetanen. Deze mondt uit in een fikse braspartij en bezorgt de Eindhovenaren alsnog lege handen.

De aftrap is op de dinsdagavond met het Groenejasjes diner. In een ruimte vol terecht geklede Argonauten wordt een heerlijke NasCie genuttigd, uiteraard in de mooiste kleur die er is, namelijk groen! Het is een avond vol mooie verhalen waarbij ook het Bootenfonds met een krachtige kroniek komt over de betekenis van het dragen van een groen jasje. En iets met de lente.

Op de donderdag doet de FACcie haar best om de Varsitykennis te peilen bij de Argonauten. Door middel van complexe vragen, creatieve denkwijze en het op de proef stellen van de muzikale Argonaut wordt iedereen geheel voorbereid voor de Varsity.

De rest van de dag wordt gevuld met het aanmoedigen van de vele Argo ploegen die langs komen op het water, met het “streepen” richting Okeanos en het brassen van Skadinezen.

Mocht u nog willen weten hoe het met die vlag verlopen is? Met vier Argonauten en Ceresleden om zijn benen is het een Thetaan uiteindelijk gelukt om de uitgang van het Varsity terrein te bereiken.

Met warme gevoelens kijken wij uit naar de volgende Varsity!

De woensdag staat in het teken van de essentiële vaardigheden die men moet hebben om zich fatsoenlijk

Na een dag rust voor de nietwedstrijdroeiers treedt een legioen van Argonauten en Ceresleden aan op het Varsityterrein in Houten. Waar in eerdere jaren het kluitengooien op gang komt met het vorderen van de

4



Een eerstejaars competitieploeg is bijna bij de finish in Hilvarenbeek

Er wordt fanatiek gestreden.

De resultaten van de eerste voorwedstrijd verschillen per ploeg, maar al in de tweede voorwedstrijd verbeteren de meeste ploegjes hun tijd. De finales worden, in tegenstelling tot de voorwedstrijden, wel boord-aan-boord verroeid. Dat zorgt voor veel spektakel vanaf de kant met een aantal mooie snoeken.

Er is een duidelijk verband te zien tussen het aantal trainingen en het resultaat dat de ploegen hebben

behaald.

De topC4+en wordt beloond voor het trainen. Vooral de Mosselmeesters laten zich zien en behalen een eerste plek in de B-finale.

Met op zaterdag één ervaren 4+ start (Willum, dames) om zich te bewijzen op de 2 kilometer, verschijnen er op zondag maar liefst 3 gladde vieren aan de start. Helaas bereikt alleen Goudkuip hun finale. Zij worden tweede in de B-finale. Kleinmaerfijn heeft zich voor de gelegenheid

verdeeld over twee 2x-en. Zij varen niet hard genoeg om nog eens aan de start te mogen verschijnen.

SombreROW behaalt het beste resultaat van de dag. Zij worden derde in de A-finale van hun poule.

NOOC Openingstoernooi Tekst: AMC Commissaris Hartman

/

en Competitie Foto: Femke

Op 29 en 30 maart jl. staat het bestuur en met name de competitiecommissie klaar om de eerstejaars op te vangen op hun eerste competitiewedstrijd. Het is mooi weer in Tilburg met een gezellige drukte in het water en op de wal.

’s Avonds is het tijd voor het ‘feest met de paal’ op Vidar. Het concept: smeer één van de palen midden in de tent in met zeep en vaseline.

Hang bovenin deze paal een string… en brassen maar!

Skoll cup Tekst: AMC / Foto: Femke Hartman Het weekend van 12 en 13 april jl. is het zover: de competitieroeiers van Nederland roeien hun eerste Bosbaanwedstrijd van het jaar.

De zon laat zich regelmatig zien, geholpen door de wind die de wolken wegblaast. Voor de eerstejaars is dit een wedstrijd uit de NOOCbokaal. De bedoeling is om zo snel mogelijk 1000 meter af te leggen in een C4+. Voor de overige nummers is de afstand verdubbeld tot twee kilometer. Op zaterdag verschijnen 5 C4+en en één gladde vier aan de start. Bij de dames bereikt Anticlimax de A-finale en wordt uiteindelijk tweede. De heren van Ergometersch Bier bereiken ook de A-finale van hun poule. In de finale varen ze hard en daarmee winnen zij taart! Gefeliciteerd heren!

Zondag is een drukke dag voor competitiecommissaris Femke: maar liefst 11 ploegen verschijnen één of meerdere keren aan de start.

5



Een oproeiende eerstejaarsploeg tijdens de Skoll cup

Nieuwe redactieleden

Kort nieuws

Ik ben Mirka Scharf en ben eerstejaars op Argo. Ik ben naar Wageningen gekomen om biotechnologie te studeren.

Mijn naam suggereert dat al: ik ben opgegroeid in Duitsland, in de buurt van Heidelberg in het zuiden van Duitsland.

Naast de AMC ben ik stuur van EJLD en zit ik in een compoploeg. In de resterende vrije uurtjes speel ik klarinet bij de Ontzetting en ga ik graag hardlopen.

Mijn naam is Irene van Grinsven. Ik ben opgegroeid in Enkhuizen, waar ik op de grachten leerde schaatsen en op het IJsselmeer leerde zeilen. Voor mijn studie Moleculaire Levenswetenschappen ben ik naar Wageningen verhuisd. In 2011 heb ik het IJsselmeer ingeruild voor het mooie Rijnwater, waarop ik met een gezellige competieploeg te vinden ben.

Vanaf begin 2014 zit ik in de AMC en ik heb veel zin in om samen met de andere redactieleden voor te zorgen dat er vele mooie Argonautika’s op de mat vallen.

Ik ben Freek de Bruijn en ik kom de AMC versterken. In mijn roeicarrière bij Argo heb ik twee jaar fanatiek competitie geroeid. Ik heb vrijwel alle competitiewedstrijden gestart maar helaas geen één gewonnen. Maar ik heb gelukkig wel met veel plezier geroeid.

Naast het roeien, wat ik nu niet meer zo veel doe, ben ik vaak te vinden aan de bar om een welverdiend geeltje te nuttigen. Mirka en ik gaan de opmaak van de Argonautika doen. Dus heb je wat aan te merken op de opmaak, kom gezellig naast me zitten.

Mijn naam is Robbert Wagemaker.

Geboren en getogen in Wageningen, ben ik als scholier dankzij het Oranje-Groen toernooi in aanraking gekomen met roeien en daarna begonnen met roeien bij Vada. Al snel werd ik wat fanatieker en ik heb (nog steeds als scholier) toen bij Argo geroeid in Licht ‘99.

Omdat ik ging studeren in Delft ben ik noodzakelijkerwijs overgestapt, maar ik heb altijd mooie herinneringen aan Argo bewaard. Hoewel ik tegenwoordig meer op de fiets dan op het water te vinden ben, hoop ik door mijn rol als redactielid nog wat langer in de roeiwereld te kunnen rondlopen.

Nieuwe boot Sinds kort is Argo’s vloot verrijkt met een nieuwe boot: een lichte 4+ die zowel boord- als scull kan worden geriggerd.

Nadat de boot is proefgevaren door een selectie mannelijke lichte roeiers, wordt de conclusie getrokken dat het een mooie boot is voor de lichtere roeiers in de wedstrijdsectie, en in het bijzonder de allerlichtsten. De eerstejaars lichte dames genieten op het moment van deze boot, die nu nog de tijdelijke naam ‘Stutje’ draagt. Deze naam komt uit het Wagenings dialect en betekent: ‘Student’. Bij het ter perse gaan van de Argonautika is de naam van de boot nog niet bekend. Op 13 mei j.l. is de bootendoop gepland.

Het WK roeien Voor de tweede maal in de historie vindt het wereldkampioenschap roeien in Nederland plaats. Op 24 - 31 augustus 2014 zijn de wereldtalenten en kampioenen te aanschouwen op de Bosbaan in Amsterdam. Het mooie van dit evenement is dat op elke dag bijna alle roeidisciplines aan bod komen.

Aan het begin van de week zijn de reguliere heats en vervolgens de E, D en C finales. In het afsluitende weekend vinden de B- en A-finales plaats. De nationale roeiploeg heeft twee gouden en één bronzen medaille te verdedigen van het vorige WK, in Korea.

Veel Nederlandse toproeiers zien dit WK als opstapje naar de Olympische Spelen van 2016. Het is een goede gelegenheid om aan veel, eigen publiek te laten zien wat de Nederlanders in huis hebben.

De KNRB en de gemeente Amsterdam zijn trots dit evenement te mogen ontvangen. Gezien het mooie verloop van het WK onder de 23 van 2011, belooft het een goed georganiseerd evenement te worden.

Er zijn tickets per dag verkrijgbaar, variërend tussen de €10 en €25. Wilt u meerdere dagen komen? Dan is een twee- of vierdagen ticket wellicht interessanter. Voor de hele week is er een voordelig passepartout verkrijgbaar.

4

6

Hugo Maassen: Argonaut in Australië Tekst: Martien Beek / Foto’s Martien Beek & Hugo Maassen Hugo Maassen is een echte raceroeier van Argo. In 2012 haalt hij in de oude vier met Lars, Ben, en Kevin de finale van de Varsity met een snelle tijd. Door een aanvaring loopt die finale mis, maar hij gaat er van uit dat het winnen toch een keer zal lukken.

Vorig jaar is Hugo voorzitter van de Argo lustrumcommissie geweest.

Daarna werd het tijd om de MSc stage te plannen. Samen met zijn vriendin Eileen van der Pol, afgeroeid bij Argo, wordt het een stage in Brisbane aan de University of Queensland, één van de vooraanstaande universiteiten in Australië.

Hugo is ingezet in het onderzoek naar kiemrust en vitaliteit van zaden van inheemse planten, die worden gebruikt voor herbeplanting langs wegen en op open locaties. Veel soorten hebben brand nodig om de kiemrust te doorbreken. Hugo heeft het inmiddels geanalyseerd en is tot de conclusie gekomen dat het probleem complexer is dan kiemrust alleen.

Australië is een prachtig land voor iemand waarvan de roeispirit door de aderen stroomt. De keuze waarbij je roeien en studie kunt combineren is dus gauw gemaakt. De University of Queensland Boat Club blijkt een ontzettend gastvrije club te zijn, die Hugo graag de mogelijkheid geeft om zich voor te bereiden op het komende roeiseizoen in Nederland.

Hugo in de loods van de University of Queensland Boat Club 

7

Als AMC-lid besluit ik om tijdens mijn recente vakantie deze enthousiaste Argonaut op te zoeken. Het past goed in het schema van het bezoek aan onze geëmigreerde kinderen en wellicht kan ik (dacht ik) mee roeien met een veteranenploeg. De afstand naar de roeivereniging blijkt echter een probleem. Het is voor mij anderhalf uur reizen waarvan een uur in de City Cat watertaxi wordt afgelegd. Varend op de rivier komen de herinneringen aan mijn eigen cacao praktijktijd boven. Ik heb toen samen met Oud Argonaut Bertus Eskes tussen de mangrove op de rivier de Cachoeira in Bahia in Brazilië geroeid bij een vereniging die

de University of Queensland Boat club 8, met Hugo Maassen op nummer 5 

door een paar Engelsen is opgericht toen daar lang geleden een spoorlijn moest komen.

De University of Queensland heeft twee sterk rivaliserende roeiverenigingen die vrijwel naast elkaar liggen. Hugo merkt op dat je hier bij een studentenroeivereniging bent waar vrijwel iedereen raceroeier is. Dat voelt anders aan dan bij Argo, dat een vereniging is die naast het faciliteren van raceroeiers zich ook ontwikkeld heeft tot

Één van de getrokken blikken van Hugo in Australië 

een gezelligheidsvereniging met een kleiner wordend percentage wedstrijdroeiers en -roeisters. Een paar keer in de week roeien en dan daarnaast voornamelijk bier drinken in het clubgebouw is er bij deze roeivereniging in Australië in ieder geval niet bij.

De vele kwallen die langs de boot dobberen, dat is even wennen….

Je moet er wel wat voor over hebben om in Australië te roeien.

De luchtvochtigheid is hoog en de temperatuur kan zomers oplopen tot 43 graden! Daarom wordt er om 05.15 uur geroeid. Dat betekent om 04.00 uur opstaan voor Hugo. Hij heeft geen kamer op de campus en moet een half uur fietsen naar de roeivereniging.

Op de vereniging is het spitsuur om 05.15 uur op het vlot. De complete vereniging van ruim 50 raceroeiers en coaches gaan vrijwel tegelijkertijd het water op. De boten liggen op verrijdbare stellingen die gemakkelijk de loods uitgaan. Het is opvallend zo veel als er gesculled wordt door studenten.

De coaches leggen zelf hun zeer praktische aluminium coachboten (waar ze er meer dan 10 van hebben) in het water en in korte tijd

is iedereen vertrokken. Ja, zulke coachboten zou Argo goed kunnen gebruiken.

Hugo is ingedeeld in de Development Skiff groep en gaat al snel mee met de High Performance groep.

Maar dan moet er behoorlijk hard aan die riemen worden getrokken.

Trainingen duren lang, want er wordt geroeid over een afstand van ruim 18 km. Om 08.00 uur staan alle boten weer in de loods en kun je bijna niet meer lopen tussen de vele geparkeerde stellingen.

Dit ritueel herhaalt zich vaker op een dag want twee trainingen per dag zijn geen uitzondering.

Roeien op de rivier de Brisbane is een heel speciale ervaring. Het kan er behoorlijk spoken en de stroom is onder invloed van het getijde van de zee niet altijd in dezelfde richting.

Je vaart tussen de haaien die de rivier opzwemmen om voor hun

nageslacht te zorgen, en tussen de kwallen die langs de boot dobberen.

Dat is geen prettige gedachte voor beginnende skiffeurs, en dat is dus wel wennen. Haaien heb ik trouwens niet gezien.

Hugo is uitgenodigd om mee te roeien bij de Queensland State Rowing Championship Regatta op de Kolan river in Bundaberg, de stad die vorig jaar nog onder water stond. Hij roeit in de skiff, twee dubbel combinaties, en valt in voor een geblesseerde roeier in de acht. Zo trekt hij nog een paar Australische blikken! Hij heeft er een fantastisch weekend gehad.

Hugo laat zien hoe een Argonaut zijn studie in het buitenland succesvol kan combineren met roeien. Het is een geweldige belevenis met veel nieuwe inzichten en vriendschappen.

Wie weet wat hij dit roeiseizoen met deze ervaring in de skiff voor Argo kan bereiken.

De onstuimige rivier ‘Brisbane’ op de achtergrond 

8

Twee Argo dames aan de top Tekst: AMC / Foto’s: Marina van der Zee en Linde Gommers-Verbeek

De roeisters Marina van der Zee en Linde Gommers-Verbeek zijn onder de huidige Argonauten wellicht wat minder bekend. Toch hebben beide Argo dames op het terrein van roeien veel gepresteerd. Marina staat al jaren met stip op nummer één van de blikkenlijst van Argo en Linde is diverse keren uitgezonden naar WK’s.

Deze zomer is het WK op de Bosbaan in Nederland. Samen met Linde en Marina kijken we terug op het roeien van internationale wedstrijden, hun blikken, hun al dan niet selectie voor nationale ploegen en hun belevenissen.

Het eerste jaar en de keuze om te gaan wedstrijdroeien In haar eerste jaar begint Marina als Wageningse studente (1979) direct in een ouderejaars wedstrijdploeg.

De jonge studente heeft dan 3 jaar wedstrijdervaring als jeugdroeister.

Marina heeft bij het Spaarne in Haarlem een goede roeiopleiding gehad en ze wil graag ‘verder’ met het roeien. Dat is ook de reden dat ze in de ouderejaars damesploeg wordt gezet.

Marina: “Ik vind het achteraf jammer dat ik de afroeiperiode over ‘mocht’ slaan. Een afroeitijd is een periode waarin je veel andere roeiers leert kennen. Aan de andere kant is het ook fijn om direct in een ervaren ploeg te roeien.”

Links: de ploeg van Marina.

Rechts: Linde op het WK in Gifu in Japan 

9

Linde wordt pas in haar tweede studiejaar (2001) lid van Argo. Ze heeft watervrees en het lidmaatschap van een roeivereniging ligt niet voor de hand. Nadat ze alle verenigingen heeft bekeken, komt ze tot de conclusie dat Argo de gezelligste studentenvereniging in Wageningen is. Daar is plek voor alle soorten studenten; alternatievelingen en corpsballen zitten bij elkaar in één boot! Linde besluit om lid te worden van Argo voor de gezelligheid en zich te richten op het regioroeien.

Tijdens de KK wordt ze op slinkse wijze overgehaald om op zijn minst de najaarsperiode tot aan de Asopos mee te doen. Zo komt ze terecht in de eerstejaars damesacht.

Als je de Argo-sprint met overmacht wint denk je “zie je wel, het kan!” Dat is voor mij een stimulans geweest om het nog een jaar te proberen Linde: “Ik ben echt niet van plan geweest om te gaan wedstrijdroeien maar op het KK-feest was ik goed dronken. De volgende dag kwam ik erachter dat ik ingeschreven ben als wedstrijdroeier. Ik heb toen maar besloten om in elk geval de najaarsperiode te gaan doen.”

Het eerste roei-jaar verloopt bij Linde niet zo best. Haar ploeg vaart altijd achteraan mee. Alleen de

Argo-sprint wint Linde met haar ploeg met grote overmacht.

Linde: “We verliezen in dat jaar steeds en leuk is dat niet. Stoppen doe je niet zomaar en vooral niet als je in een ploeg roeit. Maar als je de Argo-sprint met overmacht wint denk je “zie je wel, het kan!” Dat is voor mij een stimulans geweest om het nog een jaar te proberen.”

Na het eerste jaar In de loop van het tweede roeijaar wordt Linde door een ruwe Oud Argonaut op de diës omver geschoffeld met de paal van de Pedel.

Ze houdt er een zware (knie)blessure aan over en kan pas tegen het begin van het wedstrijdseizoen weer trainen. Ze wordt uitgeselecteerd voor de tweedejaars ploeg. Linde gaat skiffen hoewel dat op gespannen voet staat met haar watervrees.

Gelukkig gaat het goed en blijft haar skiff meestal overeind. Linde sluit dit mislukte jaar weer goed af met wederom - dit keer in een instap-2x - een overwinning op de Argo-sprint.

Linde: ”Ik ben heel kwaad geweest over dat ongeluk en het feit dat ik niet geselecteerd werd. Mijn enige optie op dat moment is te gaan skiffen. Ik ben gelukkig zelden omgeslagen hoewel ik het water in de kom van de haven wel eens van dichtbij heb bekeken. In mijn tweede roei-jaar lukt het me ook niet om vooraan mee te doen. Vlak voor de Argo-sprint ben ik in een 2x gestapt met Steffie Sauren die toen ook skifte. We zijn één keer naar het pondje gevaren in de stortregen... en een dag later winnen we de Argosprint!”

Linde roeit in haar derde jaar onder begeleiding van Arne van Eupen in de skiff. Hij coacht haar erbij naast de zware eerstejaarsploeg. Linde ziet vooral de uitdaging in het steeds maar beter worden zowel in techniek als in fysieke conditie. Het leukst vindt ze het puzzelen op techniek,

zoeken naar het juiste gevoel of naar de meetmomenten (als het maar niet langer dan 2 minuten op de ergometer is). Haar drive is altijd geweest dat het beter moet kunnen.

Linde wint in haar derde roei-jaar bijna alles.

Linde: “Moe worden is nooit mijn motivatie geweest, maar ik heb het altijd heel leuk gevonden om te kijken of ik net weer wat beter kan worden. Als dat dan lukt op wedstrijden, maar ook in een training geeft dat een enorme kick!

Als dan blijkt dat anderen minder hard gaan dan jij wordt het helemaal leuk! Hoewel Arne mij ‘er bij’ deed, heeft hij het voor elkaar gekregen dat ik dat jaar veel overwinningen heb behaald. Mijn zege in dat jaar op de Koninklijke Hollandbeker is me heel goed bijgebleven. Het is mijn eerste grote internationale wedstrijd waar ik tegen Kristen van der Kolk zou starten. Zij start echter in de verkeerde voorwedstrijd om zo de andere zware - voorwedstrijd te ontlopen en ze wordt gediskwalificeerd. De zege op Denemarken, Noorwegen en mijn latere WK-ploeggenootje Eeke Thomee is er niet minder om. Ik sta met tranen in mijn ogen op het erevlot!”

Marina combineert in haar tweede roei-jaar met Phocas om zo een 4- te vormen. In het derde roei-jaar blijft Marina roeien met een roeister van Phocas in een 2-. In het vierde roeijaar neemt Marina een roeibreak en zit ze in de Argo-sprint commissie.

Daarna gaat ze weer in een 2- roeien.

Marina: “Ik weet eigenlijk niet waarom ik – in mijn tweede jaar met Phocas ben gaan roeien. Bij

“Moe worden is nooit mijn motivatie geweest, maar ik heb het altijd heel leuk gevonden om te kijken of ik net weer wat beter kan worden.

Argo roeide ik in een 4x. Waarom die uit elkaar gevallen is, kan ik me niet meer herinneren. Combineren met Phocas roeisters is daarna zo gebleven. Normaliter zijn mijn trainingen in Nijmegen geweest, omdat het water daar veel beter is. Het water van de Rijn is in de winter vaak slecht. De stuw stond toen bijna altijd open en met een



Linde op het WK in Gifu, Japan

beetje wind en scheepvaart is het niet verantwoord de Rijn op te gaan.

We zijn een keer bij heel hoog water in de 2- naar de stuw geroeid met de coach erbij in de skiff. De stuw stond open en we zijn onder de ene deur door stroomopwaarts geroeid en onder de andere weer terug. De Rijn stroomde toen hard: in ruim 2 uur roeien we heen en in 20 minuten zijn we terug. Ik heb bij Argo altijd in een 2- geroeid. Dat is een mooi nummer en ik roei daarin blijkbaar goed en hard.”

In Marina haar roeitijd (1985) worden de damesafstanden plotseling verlengd van 1 naar 2 kilometer. Hoewel Marina het leuker vindt om de kortere afstand te trainen, gaat de 2 kilometer haar beter af. Op de vraag of ze wel eens nationaal kampioen is geworden, is het antwoord “nee”.

Marina: “In het tweede jaar dat ik met Ellen Wilms roei hebben we alles gewonnen. Op de Koninklijke Hollandbeker dat jaar de nationale kampioenschappen - is het programma aangepast aan de 2 km voor vrouwen. Alle dameswedstrijden zitten in één blok

10



waardoor het moeilijk is om twee nummers op één dag te starten.

We zijn beide dagen zowel in de 2als in een gelegenheids-8+ gestart.

Beide nummers hebben we één keer gewonnen en één keer verloren van de nationale ploeg uit Engeland (ARA). De winst is beide keren geweest op de dag dat het nummer geen NK is. Dus daarom moet ik erkennen dat ik nooit nationaal kampioen ben geworden.”

De buitenlandse wedstrijden In haar vierde roei-jaar wordt Linde door de bond in een 4x met dames van Skoll, Nereus en Skadi gezet. Op eigen kosten gaat ze met haar ploeg naar de wereldbeker in Luzern om zich te kwalificeren voor het WK. Dat lukt en ze wordt uitgezonden naar het WK in Gifu, Japan. Een jaar later wordt ze uitgezonden naar onder andere Duitsland, Zwitserland en Engeland (WK). Die buitenlandse wedstrijden hebben volgens Linde altijd iets speciaals. Zo is Duitsland heel leuk omdat er veel publiek is.

Het zijn daar familie-uitjes. En in Engeland wordt het WK gehouden op de mooie Olympische baan die dan net gereed is. Heel bijzonder vindt Linde het WK in Japan. Dat WK heeft namelijk plaats gevonden op een snelstromende rivier waar de stuwen niet op tijd dicht zijn gezet vanwege een tyfoon. Op deze “Japanse Rijn” voelt Linde zich snel thuis.

Linde: “In Luzern zijn we met onze lichte - damesploeg vierde geworden.

Na de wedstrijd sta je de boot af te riggeren met aan de ene kant de botencontainer voor Gifu (Japan) en

De tribune van de Roeibaan in Gifu, Japan 

11

aan de andere kant de botenwagen voor de reis naar huis. Ter plekke staan we met onze boot in de handen te wachten op het verlossende woord over welke kant de boot op moet.

Gelukkig mogen we de goede kant op. We zijn op dat WK uiteindelijk 5de geworden. De roeibaan in Gifu is heel bijzonder. Ik herinner me nog goed onze eerste busrit naar de roeibaan. We kruisen verschillende, snelstromende rivieren en er worden veel grapjes gemaakt “nou, dit is de baan jongens!” Ha, ha. En dan wordt het opeens heel stil in de bus als we tussen de kolkende massa startvlotjes zien liggen. Die trainingsdag zinken er bijna enkele boten die proberen te roeien. De week daarna worden we in een sportschool opgesloten omdat er een zware tyfoon over Japan raast die heel Tokyo onder water zet.

Tijdens het toernooi zijn de sluizen weliswaar dicht, maar niet op tijd om de stroming helemaal te stoppen.

Wie toen in de voorwedstrijden geen wereldrecord heeft geroeid, is wel heel slecht bezig geweest!”

De waarschuwingen langs de Roeibaan in Gifu, Japan

Marina roeit al in haar eerste jaar de SB-kampioenschappen. Daarna heeft Marina veel wedstrijden gewonnen maar dat resulteert – helaas - niet in buitenlandse wedstrijden.

Marina: “In het eerste jaar win ik de selectiewedstrijd. De bond beslist dat we naar de internationale SBkampioenschappen in Italië gaan.

We zijn daar tweede geworden (van de 3). In mijn laatste roei-jaar (1985) heb ik in Luzern in de 2- geroeid.

Daar ben ik 5de geworden. Het jaar ervoor zijn er plannen geweest om naar Luzern te gaan, maar toen was mijn roeimaatje overtraind. Dan heeft het niet veel zin om daar heen te gaan.”

De Roeibond en de selectie Zowel Marina als Linde heeft de ervaring dat het lastig is om als Argonaute bij de bond te roeien.

Die selectie is duidelijk een ‘Randstedelijke’ kwestie.

Marina wint in 1984 bijna alles in de 2-. Toch wordt ze niet uitgezonden naar de Olympische Spelen. Ook een jaar later gaat het roeien goed.

De bond besluit desondanks dat de uitzending naar het WK een brug te ver is.

Marina: “Hoewel ik in mijn laatste roei-jaar (1985) alles heb gewonnen, zijn we als 2- niet uitgezonden naar het WK in Hazewinkel. In die tijd zit er wel een Argonaute in de selectiecommissie maar dat is blijkbaar nog niet voldoende voor een eerlijke selectie. Het lijkt er dus sterk op dat Amsterdamse en Rotterdamse roeisters voorgetrokken worden. Ik was toen heel boos en erg teleurgesteld.”

Aanmoedigingen in de stad Gifu, Japan 

Na het winnen van de Koninklijke Hollandbeker in 2004 mag Linde in een dubbelvier komen seat-racen op de Bosbaan. Dat gaat haar niet zo goed af na een seizoen waarin ze in een skiff heeft gezeten (en überhaupt nog nooit in een 4x-).

Het jaar daarop wordt Linde wel geselecteerd. Dat is heel leuk maar het is niet allemaal koek en ei. Het botst soms met de stadse roeisters van Nereus en Skadi die haar zien als een Wageningse boer(in).

“Hoewel ik in mijn laatste roei-jaar (1985) alles heb gewonnen, zijn we als 2- niet uitgezonden naar het WK in Hazewinkel.

Linde: “Die spelletjes rond de selectie heb ik altijd heel vervelend gevonden.

Je kunt niet echt van elkaar op aan.

Mijn ploegmaatjes hebben soms moeite met mijn desinteresse in de actuele modetrends. Ze hebben ook geen idee waar Argo is. Ik heb een keer één van mijn ploeggenoten meegenomen op de Rijn. Bij de Blauwe Kamer valt mijn ploeggenote bijna van haar bankje als ze de Schotse Hooglanders in het weiland ziet. “Wat zijn dat voor monsters” roept ze uit. Als ik vervolgens zeg dat er ook nijlpaarden in de Rijn zitten, vlak voordat we over de luchtbellen in het water bij Parenco varen, valt ze van schrik bijna uit de boot!”

Linde heeft uiteindelijk de B-status gekregen van het NOC-NSF. Om als lichte dame een A-status te behalen, moest je toen minimaal derde worden op een WK. Zover is het net niet gekomen. Als B-roeister krijgt Linde een onkostenvergoeding en een NS-kaart. Ze vertoeft heel wat uren en dagen in (de trein naar) Amsterdam.

Linde: “In die tijd train ik gemiddeld 10 tot 15 keer per week. Ik heb daarom een tijdje bij Marit van Eupen en de bondscoach in huis gewoond, maar ik heb ook veel heen en weer gereisd.”

Het eten en op het goede gewicht blijven Marina heeft nooit te maken gehad met eetperikelen en of je een lichte roeister bent of niet. In het begin

van haar roeicarrière zijn er nog geen gewichtklassen.

Marina: “In mijn roeitijd komt er voor het eerst het lichte damesroeien. Ik ben een zware roeister en ik heb gelukkig altijd alles gewoon kunnen eten. Ik heb ook niets gedaan aan speciale eetgewoontes. Maar ik heb er wel op gelet dat het gezond is.”

Voor Linde als lichte roeister is het eten een belangrijke kwestie geweest. Linde moet met haar lengte van 1.79m veel moeite doen om licht (gemiddeld 57 kg) te kunnen roeien.

Zwaar roeien is geen optie. Linde is - net - te klein om geselecteerd te worden voor de dames zware acht. Ze wordt goed begeleid door haar Wageningse coaches Mariel Pikkemaat, zelf voormalig lichte WK-roeister, JD van den Berg en later Bauke Abma, een diëtist en de bondsarts. Ze heeft in het roeiseizoen een zeer laag vetpercentage en moet op een gegeven moment zelfs spieren gaan afbreken om op gewicht te komen. Uiteindelijk is ze het op haar gewicht letten en de bijkomende hormoonschommelingen zat en in 2007 besluit Linde te stoppen met roeien.

Linde: “Als lichte roeister moet je in het seizoen elke calorie tellen.

Wat je eet moet dus het goede zijn.

Vooral in het buitenland is eten voor een lichte roeister een uitdaging.

Wanneer je om groente vraagt, kun je zo een bord vol met aardappels voor je neus krijgen, of erger: diepvrieserwtjes in romige kaassaus.

Buiten het wedstrijdseizoen mogen de kilo’s er weer aan en dan is er gelukkig ruimte voor gewoon eten, en voor - heel veel - chocola.”

Het roeien, de wedstrijden en wat houd je er aan over Marina memoreert dat er in en na haar roeitijd veel – ten voordele – is veranderd bij het damesroeien. In haar tijd zijn de omstandigheden minder professioneel en zijn er minder mogelijkheden. Er zijn geen wereldbeker wedstrijden en er is geen financiële ondersteuning van de bond. Als een roeister een keer naar het buitenland gaat, is er met een beetje geluk een bijdrage van Oud Argo. De afgelopen 10 jaar zijn er voor roeisters - die echt wat willen - gelukkig meer mogelijkheden gekomen.

4

14 124 10

Marina: “Gaandeweg en vooral na mijn roeitijd is er veel veranderd.

Ik denk daarbij aan het verbreden naar het lichte dames roeien, de invoering van de twee kilometer bij dames, meer ongestuurde nummers voor vrouwen, meer faciliteiten ook financieel en later ook het ergometeren. Mijn coach is heel inventief geweest door zelf een ergometer te knutselen van fietswielen. Ik heb daar graag gebruik van gemaakt. Ergometerwedstrijden heb ik niet gehad. Ik heb wel mee gedaan aan ergometer trials georganiseerd door de bond.”

Marina vindt dat roeien een mooie sport is om te leren samen iets te doen. Je leert om hard te trainen en om doelen te bereiken. Marina heeft in haar topjaren zo’n 10x per week getraind op het water. Je merkt dat trainen en ergens samen voor gaan, heel inspirerend werkt.

Marina: “Roeien is niet zo moeilijk en je kunt het snel een beetje. Je moet uiteraard niet helemaal a-motorisch zijn. Je maakt dezelfde roeibeweging duizenden keren per training. Na een tijdje kan je het echt wel goed.

Als je veel traint, word je vanzelf sterker en gaat je conditie vooruit.

Je leert dat het belangrijk is om

vol te houden en om er maximaal voor te gaan. Het mentale stuk is het moeilijkste. Daarin kan je het onderscheid maken.”

Linde kan uren vertellen over alles wat ze heeft meegemaakt tijdens haar wedstrijden. Vooral haar buitenlandse reizen geven veel verhalen. Die andere culturen en gewoontes stellen je voor verassingen en zo maak je heel wat mee. Zo leidt het ontbreken van bijvoorbeeld een roeicultuur in Japan tot een verassende samenstelling van het publiek.

Linde: “Tijdens het WK in Japan adopteren de lokale schoolkinderen de deelnemende landen. Ze leren over dat land en tijdens de wedstrijden komen de schoolkinderen met hun “projectland” aanmoedigen.

De tribunes zijn dus volgeladen met schoolkinderen met grote spandoeken waaronder ook een heel grote met “GO HOLLAND” erop! Ook de Chinezen hebben bijzondere gewoontes. De Chinese roeisters gingen in Luzern - als afleidingsmanoeuvre – heel hard gillen bij de start. We hadden dat van te voren opgevangen en schrokken dus niet. Bij onze start hebben we er gelukkig geen last van gehad!”

Ook voor Linde is het roeien iets geweest wat ze nooit heeft willen missen. Wat het meest bij blijft?

Die stuiterende vlinders in je buik als je als eerste over de finish komt.

Linde meent dat het wedstrijdroeien iets is waar je ook in het dagelijks leven veel aan kunt hebben. Je leert doorzetten, samenwerken en dat er vaak meer mogelijk is dan je in eerste instantie denkt.

Linde: “Wie zit er niet met tranen in de ogen naar de Olympische Spelen te kijken als Stefan Groothuis de 1000 meter wint? Doe dat maal 1000 en je weet wat ik heb gevoeld na een mooie overwinning. Roeien leert je dat nog even een eindsprint altijd kan. Ook al denk je dat er helemaal niets meer inzit, het kan echt! Ik merk dat ik dat bij sommige dagelijkse dingen nog steeds denk!”

Zowel Marina als Linde beamen dat het heel inspirerend is om te gaan wedstrijdroeien. Het vormt je als mens en leert je uitdagingen aangaan, hoe moeilijk ook, en het is bovenal heel leuk, gezellig en verslavend!



13

Linde op het WK in Luzern

Bijzondere oud-Argonauten Dhr. Luisman wordt Lid van Verdienste

Tekst: AMC / Foto: dhr. Luisman

Dhr. Brouwers ontvangt de Van Der Meulen Penning

lidmaatschap doet hij dit graag voor de leden en het bestuur. Als er achteraf maar een ritje langs de McDonald’s gemaakt kan worden.

Coen Brouwers is erg verrast en weet voor de verandering even niet zo’n lang verhaal op te hangen. Twee kratten Fristi worden aangeboden om het feest compleet te maken.

Van harte Coen Brouwers!

Tekst & Foto: AMC Op dezelfde ALV van 20 september jl. heeft Coen Brouwers de Van Der Meulen Penning gekregen. Sinds de start van zijn lidmaatschap is hij niet meer weg te slaan van Argo. Coen Brouwers staat altijd klaar voor de vereniging. Denk daarbij onder meer aan het helpen met materiaal en het rijden van de botenwagen.

Zelfs na de beëindiging van zijn

Dhr. Romijn wordt (ook) Lid van Verdienste van Laga

Op de Wissel ALV van 20 september jl. is de ALV akkoord gegaan met het benoemen van Harm Luisman tot Lid van Verdienste. Hij is het er zelf niet zo mee eens, maar de gehele zaal vindt het volledig terecht dat hij deze benoeming krijgt. Harm Luisman weet al sinds zijn bestuursjaar in 2000-2001 van aanpakken op Argo.

Deze eigenschap heeft zich vertaald in een tomeloze inzet voor de Renovacie. Volgens Bas Boterman heeft Harm Luisman zes jaar lang een uiterst belangrijke rol gespeeld in de Renovacie. Maar niet alleen dat. Harm Luisman is tijdens het

ontwerpen en bouwen van het nieuw gebouw altijd positief gebleven, ook al waren er grote tegenslagen.

Ook heeft hij gezorgd voor een beter business plan en een goed financieel model voor Argo. Zonder het uithoudingsvermogen van Harm Luisman had het nieuwe gebouw er misschien niet gestaan. Harm Luisman verdient het lidmaatschap van Verdienste dus ten zeerste!

Van harte Harm Luisman.

Twee kratten Fristi worden aangeboden om het feest compleet te maken.

Tekst: Bram Lokker / Foto: Laga Oud Argonaut Jan Jaap Romijn is door de Delftsche Studenten Roei Vereniging ‘Laga’ op 2 maart jl. benoemd tot Lid van Verdienste.

Tijdens Laga’s oud-ledendag is de nietsvermoedende Jan Jaap door onze Delftse zustervereniging in het zonnetje gezet voor zijn jarenlange inzet als Laga coach. De in Den Haag woonachtige oud-voorzitter (2000/2001), is in de tweede helft van de jaren ’00 wedstrijdploegen gaan coachen op Laga. Daarnaast is hij er sectiehoofd (zwaar) geweest en neemt hij zitting in de roeiadviescommissie. In 2012 heeft de Delftse club een skiff naar hem vernoemd.

Jan Jaap Romijn is zo voor de derde keer Lid van Verdienste geworden.

In 2008 werd hij Lid van Verdienste van Argo onder meer vanwege zijn betrokkenheid bij de profcoaching op Argo (sollicitatiecommissies en begeleiding en evaluatie van de profcoach) en zijn inzet als KNSRB president (2004) en permanent commissaris voor Argo bij de KNSRB (2005-2011). Zijn eigen vereniging RV De Laak (waar hij enkele jaren junioren heeft gecoacht en waar hij zelf als veteraan roeit) benoemde hem ook al tot Lid van Verdienste.

14

Uit den ouden Doosch Tekst: Anne Ammerdorffer Het is woensdag 14 februari 2007.

Tijdens het schoonmaken van de gladde vier, komt mijn ploeggenootje Marjolein op me af lopen. “Ik heb iets voor je” zegt ze lachend. In de envelop zit een roze valentijnskaart met de boodschap dat ik om half 6 op de Haarweg wordt verwacht.

Eigenlijk komt het me slecht uit, maar ben ook wel erg benieuwd.

Terwijl ik de Haarweg op fiets zie ik daar een lange en dunne gestalte staan. Even schiet het door mijn hoofd: “Het zal toch niet? Faber?”

Nee, ik kan me niet voorstellen dat het om een echte date zou gaan.

Eenmaal binnen wacht er een

romantisch diner op me, samen met Lenny, Vera, Rob en Leendert-Jan.

nooit had willen missen en die ik ook alle huidige Argonauten aanraad!

Het is het begin van een geweldig bestuursjaar op Argo. Het zal altijd mijn mooiste herinnering aan Argo blijven. Beleidsdagen, bestuursuitjes, vakantie naar Marokko, complimenten van leden, zonnetje op de Bosbaan, in slaap vallen in de Lincoln Towncar, de post ophalen en vele andere kleine momenten om van te genieten.

Maar ook dat de dassen er niet op tijd zijn voor de inauguratie, spontane mededelingen van bestuursgenootjes dat ze vanaf morgen een week skiën zijn, vermoeidheid en irritatie. Een jaar met hoogte en dieptepunten, die ik

Als ik in onze groep WhatsApp de vraag stel wat kenmerkend was voor onze periode op Argo voor in de Oude Doos rubriek, is de eerste reactie: “Is 2007 al een oude doos”?

Maar daarna zegt Rob: “Ik vond het vooral gezellig, nooit druk en een hechte club die genoot van hun studententijd”. Ik ben het helemaal met hem eens.

En mijn Valentijn? Die ontmoette ik een paar maanden later, bij het wisselpunt ergens tussen Bolsward en Harlingen, vermoeid, bezweet en kijkend naar onze handen vol blaren.



Ode aan de Rijn Tekst: EJLD en Barbara van Gulick De dames van de EJLD’14 hebben gelijk: de Rijn is schitterend. Niet iedere roeier zal dit beamen. De Rijn is niet altijd spiegelglad, de stroming is niet altijd in het voordeel van de roeier en de Rijn is niet altijd alleen van de Argonauten. Op sommige dagen strijkt de wind hard tegen de haren in en met de woelige golven en het onrustige water is de Rijn geen pretje. Het is dan al snel duidelijk wanneer de boot niet recht ligt: de golven slaan over de riggers en de roeiers worden nat van het Rijnwater. Soms worden de roeiers helemaal niet toegelaten op de Rijn. Zij is buiten haar oevers getreden en verandert in een grote, brede watermassa. En bovenop dit alles moet de Rijn gedeeld worden met de vele aken die golven opwerpen en waarvoor het roeien onderbroken moet worden.

Maar dan het kanaal: hooguit 1 kilometer lang, karakterloos. Het is er druk met andere schepen, om de paar halen moet er worden omgekeken en uitgeweken om aanvaringen te voorkomen. En telkens moet er weer worden rondgemaakt.

Juist door haar vele gezichten is de Rijn het mooist van allemaal. Vele halen en eindeloos veel kilometers kun je maken. En elke keer dat zij zich van haar mooiste kant laat zien zijn de roeiers blij. Blij met onze Rijn.

15

Daar in de zonneschijn En tijdens avondrood Op het spiegeltje, de Rijn Vaart een mooie boot Je golven en stroming stralen Je lijkt wel van satijn Je geeft ons druk voor stevige halen Waar zouden wij zonder jou zijn Wij zijn ontzettend blij met jou Je maakt het roeien fijn Zelfs tijdens verkleumende ochtenddauw Ben jij een goudmijn Onze Rijn

55e Argo Sprint Tekst: Sprintcie

Op 4 juli 2014 is het zover: het is weer de Argo Sprint! Op deze dag zal roeiend Nederland, van student tot werknemer of werkgever, in de boot stappen om 500 meter zo snel mogelijk, ‘reupend’ of louter op techniek, af te leggen. Omdat dit jaar het 11de lustrum van dé Sprint plaatsvindt, worden er activiteiten en extra’s verzorgd rond de Bosbaan! De Argo Sprint commissie is druk bezig geweest met de voorbereidingen en uit zéér betrouwbare bron blijkt dat het ook daadwerkelijk een waar feestje wordt.

Niet alleen tijdens de Sprint, maar ook in de maanden voor de Sprint heeft u kunnen genieten van mooie activiteiten op Argo.

Na een zeer geslaagd Head diner, met een record opbrengst voor de Argo Sprint poster, heeft naar traditie het pannenkoekendiner plaatsgevonden.

Naast het pannenkoekendiner heeft er op Argo een pré-Sprintfeest plaatsgevonden om alvast in het lustrumsfeertje te komen!

Dit 11de lustrum kan niet voorbij gaan zonder een paar leuke feitjes te noemen die de Argo Sprint tot de Argo Sprint gemaakt hebben.

Tegenwoordig zijn de kamprechterbootjes zo verfijnd, dat er bijna geen golven worden gemaakt. Dat was vroeger anders: de roeiers van 1960 en 1961 ondervonden redelijk wat hinder van varende kamprechterbootjes.

De Argo Sprint wist daar wel wat op, namelijk boerenkarren die voortgetrokken kunnen worden door

heuse tractors. Sinds 1967 kunnen de kamprechters, al borrelend, de wedstrijd gadeslaan op een Wageningens waardige manier.

De Argo Sprint werd tot 1967 uitgezonden op de TV, maar helaas kreeg mijnheer De Uil daarna voorrang.

In 1972 werden de leden naar Wageningen vervoerd met een ‘droge’ of ‘natte’ bus. Dit houdt in dat raadsleden die om 23.00 uur thuis wilden zijn de droge bus namen, die onderweg niet stopte. En u raadt het al, degenen die de natte bus namen, waren nooit voor 23.00 uur thuis.

Er zijn echter ook mindere tijden voor de Argo Sprint geweest. In 1979 werd de Argo Sprint bijna samengevoegd met de Thetis Sprint, omdat er weinig animo was voor een 500 meter vlak voor een wedstrijdweekend. Dat vond Argo geen goed idee. Er werd gekozen voor een verplaatsing van de Argo Sprint naar de vrijdag voor de NSRF slotwedstrijden. Dat is tot nu toe

een daverend succes gebleken.

Ook dit jaar zijn we weer van plan er een sportieve uitdaging maar ook een waar lustrumfeest van te maken! Dus komt allen genieten van het heerlijke biertje en de lustrumbarbecue, en neem gerust uw geliefde(s) en andere dierbaren en/of niet dierbaren mee naar dit grootse evenement!

In de verwachting u allen te zien op 4 juli as., teken ik, Met Groene Groet, Uw Sprint Commissie Voorzitter mej. Vaessen Secretaris dhr. De Jonge Penningmeester dhr. Van Loon Wedstrijdcommissaris dhr. Baur PR-commissaris mej. Hoeijmakers Lustrumcommissaris mej. Ter Laak 

De Argo Sprint commissie ‘14

16 10

Nemen vrouwen de macht over op Argo?

Tekst: AMC / Foto’s: Anja OomsWilms, Francine van den Driessen Mareeuw Waren vroeger vrouwen nog geen volwaardig lid op Argo, momenteel maken de vrouwen de dienst uit, in ieder geval in het huidige bestuur.

Maar hoe lang geleden was vroeger eigenlijk? En sinds wanneer is het normaal dat vrouwen ook bestuursfuncties vervullen, en zelfs voorzitter zijn? Of bestaat er toch nog zoiets als een glazen plafond op Argo?

De AMC is op onderzoek gegaan en heeft het volgende overzicht verzameld.

Al vanaf de jaren ’30 van de vorige eeuw roeien er dames in stijl vieren en stijl-snel vieren, maar het duurt nog tot de ALV van 5 mei 1969 voordat vrouwen volwaardig Argo-lid kunnen zijn. Dat de vrouwen in die tijd beter presteren dan de mannen heeft dit besluit mede mogelijk gemaakt. Het eerste vrouwelijke bestuurslid van Argo is Ariena van

Bruggen, materiaalcommissaris in het bestuur 1969/1970 en secretaris in het bestuur 1970/1971.

Het aantal vrouwen in het bestuur neemt in de jaren ’70 langzaam toe, en vanaf midden jaren ’80 is het aandeel vrouwelijke bestuursleden rond de 50%. Dit verloop volgt het aandeel vrouwelijke studenten in Wageningen redelijk goed (figuur a).

Het aandeel vrouwelijke Argo-leden door de jaren heen is moeilijk te achterhalen uit de archieven. Het is wel bekend dat de man/vrouw verhouding binnen Argo vanaf midden jaren ’80 ook rond de 50% ligt.

 Joukje Siebenga, de derde vrouwelijke voorzitter van de W.S.R. Argo

vrouwelijke voorzitter (Etty de Boer, 1993/1994) aantreedt. Dit is in de periode van teruglopende totale studentenaantallen, maar met een lichte toename in het aandeel vrouwen. Pas in deze eeuw komen er weer vrouwelijke voorzitters met de nummers drie (Joukje Siebenga, 2001/2002), vier (Veerle Sperber, 2002/2003), vijf (Francine van den Driessen Mareeuw, 2006/2007), zes (Marieke Lampert, 2009/2010) en zeven (Mylène van Doorn, 2013/2014). Dit loopt synchroon met het patroon dat het aandeel vrouwen in de studentenpopulatie in deze eeuw gestegen is tot rond of boven de 50%. Zeven vrouwelijke voorzitters, in plaats van de verwachte 15. Een beetje onderzoeker kan dan snel toetsen dat dit verschil significant is (Chi2 test, p<0,05, df = 1).

De laatste 30 jaar is de man/vrouw verhouding in het bestuur 50/50.

Redelijkerwijs zouden er dus 15 vrouwelijke voorzitters geweest moeten zijn. In 1982/1983 is Anja Wilms de eerste vrouwelijke voorzitter. Dit is in de tijd dat het aandeel vrouwelijke studenten in Wageningen nog laag is (figuur b). Daarna duurt het tot midden jaren ’90 voor de tweede

Al met al blijkt een vrouwelijke voorzitter bij Argo toch een beetje bijzonder. Reden om de ervaringen van de vrouwelijke voorzitters te verzamelen.

Anja Ooms-Wilms had nog het gevoel dat het een kwestie was om een vrouwelijke voorzitter te zijn.

Het hielp dat er in dat jaar ook een vrouwelijke voorzitter van Ceres was. Vooral in KNSRB verband wordt vaak één van haar (lange) mannelijke bestuursleden als

Anja Wilms draagt een stuk voor uit de Argo sage

1913

1916

1932

zil

ve

he ar na

Ar EK go d in ame Du sa isb cht ur g wint

er lvi

1962

ro ph et Ar g EK o d a in me Am sa ste cht rd w am int br Vr on o vo uw so l e w ph n vro aa kr et r u i d jge be w i g stu ko lid n s m ur t i en tem n h de re ee cht et rst / e

tE

op nt wi

i us jlvie tru r d m am es

sL

eo

1917

Ar in go d Oo am st- es Be du rli jn bbe

Op

All rich Wa een ting mo ging man van n ge n l sch S elijk Arg o id e wo tude led rd nte en en . ncor van ps Ce

res De ro eer e De ien ste v aa eers en s rou w n e te t en Ar uren elijk e we go ds dam op A stu d tri jd. esp rgo ent en loe Op gn ee Vr rich mt (W ouw ting de el Als VSV elijk van e sin ond ) St de W ud de dsd erve en age WV ien ren ten ni SV ook igi ve ngs ree ch (do op ng v e nig e a na tri nges n he ing c

te t f b ld v WSC uit oo en r le is A De ge r A wo den go he t N rgo s on van lid ere ne ) lst u

Tijdlijn

K



1965

1968

1969

vrouwelijke voorzitter (is dit nog toeval?), en binnen de KNSRB waren er toen meerdere verenigingen met vrouwelijke voorzitters. Alleen het piefen op feesten is soms lastig, bijvoorbeeld als er iemand uitgezet moet worden. Aan de andere kant is het gemakkelijker om als vrouw feestende en dronken mannen enigszins in bedwang te houden dan als man.

1993

oo ev

vo

lijk

jke

ev sd

ro ev jfd

ro

uw e

eli uw ro

ev erd

uw eli jke Ze vo v vro end or zit vo uwe e ter or l i zit jke ter

rzi

zit

tte

r

ter

r tte rzi oo ev lijk uw e ro ev rd

Ze

1982

Vi

1978

Vi

1972

 Francine van den Driessen Mareeuw hier in haar bestuursvest

De

1970

Met dank aan Henk Jochems (studentenadministratie), Silvia Blok (KLV), Anja Ooms-Wilms, Joukje Siebenga en Francine van den Driessen Mareeuw.

De moraal van dit verhaal: de juiste persoon moet voorzitter zijn. Er lopen al jaren voldoende vrouwen rond op Argo die hun studie prima kunnen plannen en zo een keer een bestuursjaar kunnen doen.

Het achterblijven van het aandeel vrouwelijke voorzitters lijkt dus meer aan de vrouwen zelf te liggen dan aan een al dan niet aanwezig glazen plafond.

De cijfers in deze eeuw gaan de goede kant op en vooral het aandeel vrouwen in het bestuur is een mooie score. Toch is het aantal vrouwelijke voorzitters lager dan verwacht kan worden op basis van het percentage vrouwelijke studenten. Dus dames, beat the statistics en zeg geen ‘nee’ tegen een eventuele vraag om voorzitter te worden!

Ar oo go w wo k nie ordt rd en t-Ce een res op led en v en ere mo nig Ar ge ing g nl o stu st id , de elt nt z i en ch op en vo or HB Ar Ova go k n C om ere t vo s lle dig los te Ee sta rst an ev ro uw eli jke vo or zit ter Tw ee de vro uw eli jke vo or zit ter

voorzitter aangezien. Anja heeft dus gemerkt dat de omgeving er aan moet wennen.

In deze eeuw zijn de ervaringen anders. Het enige probleem dat Joukje Siebenga (2001/2002) zich kan herinneren is de plicht om de Ringvaart uit te roeien. Ze heeft de tocht uitgeroeid en dat kunnen niet alle mannelijke voorzitters haar nazeggen. Ook zij schetst dat het voordeel was (toevallig) dat Ceres in haar jaar ook een vrouwelijke voorzitter heeft. De belangrijkste boodschap van Joukje is dat een voorzitter een goede presentatie moet hebben, en de vereniging en de voorzitterstaak goed moet kennen.

Sommige zware ballen hebben het fysieke voordeel van een groot lijf en zware stem waarmee ze gemakkelijk een zaal stil krijgen. Als vrouw kan je een alternatief verzinnen om die goede presentatie te hebben.

Francine van den Driessen Mareeuw (2006/2007) is voorzitter geweest in een bestuur met 2 mannen.

Haar indruk is dat vrouwen beter op schema lopen in de studie, en er gemakkelijker een jaar tussenuit kunnen voor een bestuursjaar.

Ook in haar jaar kent Ceres een

 Figuur b: Aantallen vrouwelijke en mannelijke studenten (linkeras) en percentage vrouwelijke studenten (rechteras). De jaren met een vrouwelijke Argo-voorzitter zijn weergegeven met een pijl.

or

 Figuur a: Aandeel vrouwen in het Argo bestuur en in de Wageningse studentenpopulatie (gegevens studentenadministratie vanaf 1982, en geschat op basis KLV gegevens voor 1982). De vrouwelijke Argo-voorzitters zijn aangegeven.

2001

2002

2006

2009

2013

De Serious Request 48-uur Elfstedentocht

water die elke dag opnieuw moeten vechten om te overleven. Wij hoeven gelukkig maar een tocht van 24 uur te volbrengen.

Vanwege de weersomstandigheden is gekozen voor een alternatieve route, maar de kenmerkende lage bruggetjes, scherpe bochten, donker, ongewenst materiaal in het water en tegenliggers blijven alom aanwezig. Ik overdrijf niet. Neem Sneek: veel lage bruggetjes en als je niet goed oplet roei je verkeerd en mag je ronden. Blijmoedig zien we een Orca-combi worstelen met dezelfde obstakels. Na een spannend duel leggen wij met veel adrenaline als eerste aan bij het volgende wisselpunt.



De Argo Elfstedenploeg

Tekst: Caroline van der Zee / Foto: Merle Schots Zowel een ploeg van Argo (C4) als van Vada/Argo (zie kader) verschijnt aan de start van deze speciale editie van de Elfsteden roeimarathon december 2013.

Wij, de Argo ploeg, beginnen vrijdagmiddag aan de grote reis naar het noorden. Ikzelf (Caroline) reis vanuit Delft via Wageningen. In één treinreis zie ik half Nederland voorbij komen. Het begint met stralend weer maar de schijn bedriegt. Na Zwolle zijn er alleen maar wolken en windstoten die je het gevoel geven dat zelfs de trein turbulentie heeft. Om 16.00 uur arriveren we op station Leeuwarden. We worden verwelkomd door een bandje dat in de kou muziek probeert te produceren. Op het station staan heel lief onze ‘gastouders’ ons op te wachten. We rijden langs het botenhuis om de boot op te tuigen en we halen daarna de gehuurde bus op. Vervolgens gaan we terug naar het huis van Bram de Vries, voor een overheerlijke en vullende pasta. De sfeer zit er goed in.

Zaterdag 06.30 uur melden we ons bij de start, halen de stempelkaart op en laten de boot keuren. De installatie van het track en trace systeem verloopt soepel. Onze buren strijden om de prijs voor de mooiste boot. Een kerstboot met een automatisch afwaterpompsysteem,



19

De opgetuigde C4+ van Argo

kerstverlichting onder de riggers (die het water doet oplichten) en een koplamp die met draadjes verbonden is met de stuurplek (met aan-uit functie) wint vast deze eerste prijs (denk ik).

Om 09.00 uur verzamelt iedereen zich op het vlot en stapt de eerste shift in om naar de start in het centrum van Leeuwarden te roeien.

Net als bij de ‘echte’ Elfstedentocht wordt ook hier met een sprintje de race gestart. Onze teamcaptain bereikt dankzij zijn lange benen als eerste de boot. Het is een fantastische start!

Het roeien is een uitdaging. Op deze kortste dag van het jaar met lage temperaturen, veel wind en regen wordt de tocht een ware Serious Request! Op zware momenten denk je “waar doe ik dit allemaal voor?”

Persoonlijk denk ik dan aan de arme kindertjes uit Afrika zonder schoon

Rond 16.00 uur zet de schemer in. De rol van de stuurman wordt extra belangrijk. De concentratie wordt heel erg op de proef gesteld.

Door de onvoorspelbare wind, de onherkenbare route en de regen is het voor de stuur heel lastig te zien in welke richting de boot moet.

Knuffelen met bruggetjes, steigers, dukdalven, landtongen en boeien wordt dan ineens de gewoonste zaak van de wereld. Ik kan zeggen dat ik een Friese boei van heel dichtbij heb mogen aanraken. Iedere roeier heeft zo zijn of haar bijzondere ervaring.

Om 23.00 uur treedt het onstuimige weer wederom op. De roeiers worden moe en hebben het koud.

De routekaart heeft het begeven.

Alleen de GPS kan ons nog de weg wijzen. Het achterste olielampje brandt niet meer en de stuurplek is zeiknat. Dit nare weer heeft ertoe bijgedragen dat de ploeg een verkeerde afslag pakt en kilometers omroeit. Op hetzelfde moment proberen verscheidene ouders ons tevergeefs te bereiken. Maar laten

we het positiever benaderen: wij zijn de enige ploeg die de volle 210 km heeft geroeid Rond 02.00 uur liggen we weer op de route en mogen we van de organisatie vanwege ons enthousiasme toch verder roeien en de marathon afmaken. Bij een boerderij worden we verrast met koek en zopie. De boerderij heeft vloerverwarming. Als ik dit vertel aan onze binnenkomende ploeg is het alsof ze water zien branden.

De uren vliegen voorbij. Onze nachtchauffeurs, Romy Appelman en Tim Weerman, trekken ons er door heen en iedereen probeert voor elkaar klaar te staan en te helpen bij het wisselen, omkleden, voeden etc.

Ondanks alles hebben we één doel: het eindpunt bereiken.

Om 09.00 uur beginnen we aan de laatste etappe, joepie! Het is weer licht en de boeren langs het kanaal moedigen ons aan voor die laatste kilometers.

Om 10.00 uur - als we bij het botenhuis aangekomen zijn – trapt

de laatste shift er een ware sprint uit. Met volle snelheid schieten zij door de finish. Alle blaren zijn gesprongen maar wij hebben het volbracht.

Felicitaties komen van alle kanten en in het botenhuis wacht ons een heerlijke brunch: erwtensoep met veel worst, een uitsmijter van drie eieren met spek en heerlijk schoon drinkwater. Wat boffen wij toch met die Friezen.

Op hetzelfde moment wordt het totaal binnengehaalde bedrag voor Serious Request “Clean it up” bekend gemaakt. De organisatie streefde naar € 5.000,00 maar er is in totaal € 53.128,00 opgehaald via deze Elfsteden roeimarathon. Later wordt het totale bedrag bijgesteld tot € 69.106,32. Met een voldaan gevoel ga ik naar huis!

De overhandiging van de cheque in Leeuwarden 

de Vada ploeg op het ruige water van de Elfstedentocht 

De Vada-Argo ploeg en de Elfstedentocht voor Serious Request Tekst: Marieke de Lange Aan de speciale editie van de Elfsteden Roeimarathon hebben in totaal 13 ploegen meegedaan. Één daarvan is een Vada/Argo combinatieploeg met aan boord de Oud Argonauten Bauke Abma, Luit-Jan Dijkhuis, Astrid Pouw, Marieke de Lange, Rutger Engelbertink en Argonaute Paula Boosman. Ook voor deze ploeg is het een zware tocht door de harde wind en de regen. De nacht valt snel in - het is per slot van rekening de kortste dag - en al gauw is elk tijdsbesef weg. In die eindeloze nacht hebben de ploegleden elkaar er vaak aan moeten herinneren dat dit een vrije keus is, een hobby, en voor een goed doel. Uiteindelijk is de Vada-ploeg om ongeveer 06.30 uur zondagochtend gefinisht in Leeuwarden als derde C2x. De snelste ploeg is het bondsteam in een C2x. Zij finishen midden in de nacht en liggen al lang te slapen als de overige ploegen finishen.

Het belangrijkste: met dank aan alle sponsoren heeft de Serious Request actie dit jaar het record weer verbroken. Het verschil in opbrengst tussen dit jaar en vorig jaar is wat de Elfsteden roeimarathon heeft opgebracht.

20

Beste Oud Argonauten, Oud Argo financiën Nadat Oud Argo vorig jaar onze bijdrage aan Argo’s verbouwing had overgemaakt was Oud Argo heel even een arme club. Gelukkig blijven uw giften en contributiebetalingen binnenkomen en bevat onze bankrekening al weer een kleine € 20.000. Dank daarvoor!

Op welke wijze Oud Argo in de komende jaren Argo het beste kan ondersteunen is momenteel onderwerp van studie. De meerjarige beleidsplannen die Argo aan het ontwikkelen is, zullen daar ook mede richting aan geven. Ondertussen groeien onze reserves (en daarmee onze mogelijkheden) verder aan.

Na een flinke investering in “stenen”, ligt het voor de hand om te denken aan bestedingsdoelen die meer direct bijdragen aan verhoging van het roeipeil en de sportieve (top)prestaties. Maar laten we niet te ver op de zaken vooruitlopen.

Financieel verslag over 2013 Tijdens de oud-ledendag van 14 juni jl. is in de jaarvergadering het verslag over het boekjaar 2013 behandeld. Het complete financiële jaarverslag is terug te vinden op oud-argo.nl. In grote lijnen komt het er op neer dat we in 2013 de inzameling voor het lustrumcadeau (een bijdrage van € 100.000 aan Argo’s verbouwing) kunnen afronden. Er is gedurende het jaar voor bijna € 27.000 aan contributies, giften en donaties binnen gekomen. In het voorjaar hebben we de tweede €50.000 aan Argo kunnen overmaken.

Regels rond lijfrenteschenking Een vijftigtal Oud Argonauten maakt – soms al vele jaren – gebruik van de mogelijkheid om fiscaal aantrekkelijk aan Oud Argo te schenken middels een periodieke schenking (ook wel lijfrenteschenking genoemd). Om deze jaarlijkse schenking (met een looptijd van minstens 5 jaar) van de inkomstenbelasting te mogen aftrekken, moest deze worden vastgelegd in een notariële akte. Met ingang van 1 januari 2014 heeft de Belastingdienst deze eis laten vallen. In plaats daarvan moet nu vooraf een door de Belastingdienst ontwikkeld formulier worden ingevuld (en zelf bewaard worden). Dit geldt uiteraard alleen voor nieuwe schenkingen of bij een verlenging. Voor mensen met een lopende periodieke schenking verandert er niets.

Voordeel voor Oud Argo is dat hierdoor op notariskosten kan worden bespaard. Hoewel een bevriende notaris de aktes tegen kostprijs voor ons opmaakte, vormde dit toch een behoorlijke kostenpost. Die kostenpost komt nu in zijn geheel te vervallen. Uw schenking komt voortaan voor 100% ten goede aan Oud Argo (en daarmee Argo). En de fiscus betaalt nog mee ook! Als u nu ook al jaarlijks bijdraagt, of als u dat wilt gaan doen, is het zeker aan te raden!

Als u meer wilt weten over de mogelijkheden om fiscaal aantrekkelijk te schenken, kijk dan op www.oud-argo.nl voor meer informatie en/of neem contact via penningmeester@ oud-argo.nl.

Rest mij nog u een mooie (roei)zomer toe te wensen. En wellicht tot ziens langs de Bosbaan tijdens de Argo Sprint of het WK. Bram Lokker, penningmeester Oud Argo

21

STBRW bestaat 50 jaar Tekst: R. (Bob) M. Ulmann / Foto: STBRW Zoals op bijgaande afbeelding te zien is, herbergt de WSR Argo iets unieks: een stel veteranen uit diverse KNSRB verenigingen die elke zaterdagmorgen, weer of geen weer, met elkaar in de boot stappen en de Rijn onveilig maken.

Het is een initiatief dat in 1964 gestart is met één acht en acht kerels en dat sindsdien is uitgegroeid tot een club van 25 man. Onze ambitie is niet om wedstrijden te roeien - de gemiddelde leeftijd ligt boven zeventig - maar om niettemin een stevige zes km met elkaar te roeien, al dan niet gestuurd.

Onze captain Ton van Diest, die van meet af aan deelneemt en de ploegen indeelt, zorgt dat er allereerst een acht gevuld wordt en dan, naar gelang het aantal aanmeldingen, nog een vier, een drie of een twee. Er is geen vast ploegverband en vrijwel elke week roeien wij in een andere opstelling.

Het merendeel van de deelnemers woont in een straal van 15 km om Wageningen heen, maar er komen er ook uit (zie de achterzijde van onze roeitrui) Rosmalen of Tonden.

Het zijn natuurlijk geen echte leden van Argo, maar wel steunen zij de vereniging met een jaarlijkse vrijwillige bijdrage. Met het Argo bestuur is er een prima band.

Gezien de hoge gemiddelde leeftijd vallen

 Één van de wisselende opstellingen waarmee de STBRW de Rijn onveilig maakt

Boekrecensie: Roeien naar de Overkant Het

b i j z o n d e r e v e r h a a l va n

Debra Veal

Tekst: AMC / Foto: vpidigital.com

 Boven: de leden van de STBRW. Midden: De achterkant van de trui met daarop de diverse verenigingen waar de veteranen van de STBRW uit komen er geregeld aan de bovenkant mannen af maar gelukkig worden die aan de onderzijde weer aangevuld.

De oorspronkelijke Argonauten vormen nu de minderheid, maar dat vinden wij geen bezwaar. Het samen roeien en de koffie in het botenhuis na afloop zorgen voor de teamspirit.

Stichting tot Bevordering van de Roeisport te Wageningen STBRW >OLARGO= Quaestoraat: Duitsekampweg 21 6874 BT WOLFHEZE

In de recensie nemen we dit keer een wat ouder boek onder de loep. Ouder, maar zeker niet gedateerd. Het verhaal in dit boek is een beschrijving van het vierjaarlijkse evenement de ‘Atlantic Rowing Challenge’ ofwel een roeiwedstrijd over de Atlantische oceaan van de Canarische Eilanden tot aan Barbados. Dus voor wie dacht dat de Elfstedentocht al aan de lange kant is, het kan dus nog langer.

Het boek is geschreven door één van de leden van het Trojka Transatlantic team, Debra Veal, die in 2001 de grote oversteek waagt in een ‘knutselpakketroeiboot’. Samen met haar man Andrew Veal zijn zij van plan om in toerbeurten (2 uur op, 2 uur af) in enkele maanden naar de andere kant van de grote plas te roeien. En dat in een wedstrijd met 34 teams.

Als snel blijkt dat de oversteek niet gemakkelijk is, zowel fysiek

als mentaal. Maar de echte moeilijkheid begint pas als vlak na de start het noodlot toeslaat.

Debra is genoodzaakt om de rest van de race, nog ca. 2800 zeemijlen, alleen af te leggen.

Het verhaal geeft een uitgebreide beschrijving van de psychologische en fysieke processen die komen kijken bij zo’n bizarre overtocht.

Het is heerlijk om te lezen over de poëzie van het alleen zijn op het water, maar ook schrikbarend om te zien wat zulke eenzaamheid met een mens kan doen.

Ondanks de dag-tot-dag beschrijvingen leest het boek gemakkelijk en vlug door. Er zit een flinke spanningsopbouw in de gebeurtenissen op het water die erg uitnodigen om door te lezen. Het verbeeldend vermogen wordt aardig geprikkeld tijdens het lezen. Al met al is het een interessant verhaal dat de moeite waard is om gelezen te worden.

Verhaal: Leesgemak: Spanningsopbouw: Prikkeling van de Verbeelding: Totaal:

22

Kalender

Juli 4 5,6

Personalia

i l u

J

Geboren 13-1-2014 Koen Johannes Jacob, zoon van Jurgen en Cynthia Holthuis - Akkermans

s u st

Argo Sprint NSRF Slotwedstrijden

u g u

Augustus 14 Terugkomdag 15-20 AID

A

r e b

m e pt

September 1 Start colleges 5-7 Eerstejaarsweekend 10 Financieel Jaarlijks ALV 19 Wissel ALV 28 Kanaalkampioenschappen 28 Amstelbeker

Se

r e ob

Oktober 4 Moordregatta 4 ThĂŞta Herfstregatta 11 Knorrensteijn 18 Tromp Boat Race 25 Asopos Najaarswedstrijden

t k O

r e b

Gegevenswijziging Bent u onlangs verhuisd of heeft u het idee dat uw gegevens bij ons incompleet of onjuist zijn? Stuur dan graag een e-mail met uw wijziging naar secretaris@oud-argo.nl. Naast de verspreiding van de Argonautika via de post wordt regelmatig een nieuwsbrief via e-mail verstuurd. We willen graag meer mensen met deze nieuwsbrief bereiken. Ontvangt u geen nieuwsbrief schroom dan niet om een e-mail te sturen zodat we het correcte adres in ons bestand kunnen opnemen.

Sponsoren

-Bavaria N.V. -KLV Wageningen Alumni Netwerk -SFW -Sonnema -Wageningen Universiteit

m e ov

November 2 Novembervieren 9 Argo Najaars Slotwedstrijden 23 Hel van het Noorden

N

COLOFON

W.S.R. Argo

Grebbedijk 59 Argonautika is het verenigingsorgaan der W.S.R. Argo en Oud Argo.

Het is de opvolger van respectievelijk de Sitback en het Gulden Vlies.

6702 PB Argonautika verschijnt 2 maal per jaar in een oplage van 2500 exemplaren.

Wageningen Argonautika komt tot stand door samenwerking tussen leden van Argo en Oud Argo, die samen de AMC vormen.

Argo: Tesse Bijlsma, Freek de Bruijn, Irene van Grinsven, Barbara van Gulick, Teun Fiers, Nicole van Riel, Mirka Scharf, Maud van Soest, Floor Steenvoorden Oud Argo: Martien Beek, Marieke de Lange, Betty Valk, Robbert Wagemaker Contact AMC: periodiek@wsr-argo.nl Contact Oud Argo: oud-argo@wsr-argo.nl

Druk: Flyeralarm

De AMC stelt zich niet aansprakelijk voor onjuiste en/of onvolledige gegevens.

tel. 0317 420700 fax 0317 419785 Email: bestuur@wsr-argo.nl Internet: www.wsr-argo.nl www.wsr-argo.nl/oudargo

Bank Argo: 68.10.75.686