Argonautika jaargang 4, wintereditie december 2012

Argonautika

Volume 4: December-uitgave

periodiek der W.S.R. Argo en Oud Argo

2012

Argo

toen

en

nu

Zomervakantie in de roeiboot

Vorderingen

bouw

Omslag: Argo’s vereniginggebouw door de jaren heen

Inhoudsopgave

REDACTIONEEL

D

it – 7de – nummer van de Argonautika staat uiteraard in het teken van 100 jaar Argo. Het lustrumjaar is inmiddels begonnen en de Argonauten en Oud Argonauten zullen dat het komende jaar met de vele festiviteiten vieren. In deze Argonautika vindt u het programma en de data. Met Oud Argonaut Ton van Diest en de Jong Argonaut Nynke Groot Koerkamp kijkt de redactie terug naar wat er zoal in die 100 jaar is veranderd bij Argo.

Argonauten studeren af of gaan op stage of krijgen het te druk met hun studie en dat betekent soms geen tijd meer om hun redactiewerk voort te zetten.

Coen de Jong heeft de redactie in de afgelopen periode verlaten maar we hebben daar weer een nieuw lid voor terug gekregen. Teun Fiers (2012) komt de redactie versterken.

Elte-Jan Visser heeft de voorzittershamer van Oud Argo overgenomen van Wim Schriemer en in dit nummer verschijnt zijn eerste voorwoord. Wim: dank voor het altijd op tijd aanleveren van al jouw voorwoorden voor de Argonautika.

3 5 7 12 13 16

Vorderingen renovatie Lustrum Argo toen en nu Najaarsbokaal Grebbedijk 6a Fundraising diner

Er is ook weer een nieuw Argobestuur aangetreden. In dit nummer vinden we ook het eerste voorwoord van de nieuwe Argovoorzitter Rieks de Rink.

Met het overstappen van drukker heeft de redactie weer een stap gezet in het verminderen van de kosten van de Argonautika. Dit is belangrijk omdat het vinden van sponsors steeds moeizamer gaat. We verwachten dat we met het huidige kostenniveau de Argonautika’s nog lange tijd kunnen maken.

Daarnaast vindt u natuurlijk de vaste rubrieken. Één daarvan is ‘De Oude Doos’. De redactie zou het graag bijdrages voor die oude doos ontvangen en roept daarom (Oud) Argonauten om hun bijzondere verhalen aan ons te sturen. Ook recensies van boeken, films zijn zeer welkom.

Wij wensen een ieder veel leesplezier toe.

1

ARGONAUTIKA

Waerde Argonauten en Oud Argonauten, Een bijzonder begin van het 100ste jaar van de W.S.R.; zo zou ik de afgelopen maanden op Argo willen typeren. Niet alleen stonden deze maanden in het teken van het uitluiden van onze kantine, die 30 jaar trouwe dienst heeft geleverd, én het langverwachte begin van de renovatie. Vanaf de zomer is er ook hard gewerkt om ervoor te zorgen dat ten tijde van de verbouwing de dagelijkse gang van zaken op Argo zo min mogelijk verstoord wordt. De tijdelijke kantine in de loods, de losse kleedkamers aan weerszijden ervan en de bestuurskamer op de parkeerplaats: het is inmiddels de gewoonste zaak van de wereld. En hoewel er hier en daar wat logistieke problemen de kop opsteken en er veel zaken anders gaan dan voorheen, moet ik zeggen dat ik verrast ben door de mate van soepelheid waarmee er wordt omgegaan met de huidige situatie.

De verbouwing zelf verloopt bovendien vooralsnog voorspoedig. Ik vind het prachtig om de bouwwerkzaamheden nauwlettend in de gaten te houden en regelmatig loop ik met bootsman Adrie een rondje over de bouwplaats om te zien wat er allemaal gaande is.

Op 3 november jongstleden was Rector Magnificus Martin Kropff op bezoek om het bereiken van het hoogste punt feestelijk te beklinken. Zoals het er nu uitziet kan er de gehele winter zonder problemen doorgewerkt worden. Ik kan niet wachten tot het gebouw komend voorjaar in gebruik genomen wordt!

Nog meer reden tot feestelijkheid was de opening van het twintigste lustrumjaar. Een groen-witte tent vol stro, de Argo lustrum band en halve liters bier; het zijn dé ingrediënten voor een zeer geslaagd openingsfeest. De vele aanwezige Argonauten zorgden voor een bijzondere sfeer, die de avond tot een groot succes maakte. Ik heb er zelf in ieder geval enorm van genoten en ik kijk zeer uit naar alle mooie activiteiten die er dit jaar nog gaan volgen!

Met groene groet, Rieks de Rink Voorzitter der W.S.R. Argo

Beste Argonauten en Oud Argonauten, Honderd jaar Argo is minder dan een jaar van ons verwijderd. Hoe ervaart u dat? Mijn conclusie is dat veel gelijk is gebleven en dat er veel is veranderd. Argo beweegt mee met de tijd en sluit zo aan bij de veranderingen in de roeisport en de behoeften van roeiers. Hierbij worden oude tradities bewaard, tradities aangepast en nieuwe ontwikkeld. Betrokkenheid en inzet zijn mijns inziens van alle jaren. In deze Argonautika een blik vanuit het verleden en het heden op 100 jaar Argo.

In juni j.l. heb ik het voorzittersstokje van Oud Argo van Wim Schriemer mogen overnemen. Door vertrek naar Chili werd het voor Wim onmogelijk om zich nog langer voor (Oud) Argo in te zetten. Voor sommigen was dit plotselinge vertrek wellicht een verrassing maar de geschiedenis herhaalt zich. Ook 25 jaar geleden aan de vooravond van het 75-jarig lustrum droeg Wim zijn voorzitterschap (toen van Argo) over en ging naar het buitenland. Beste Wim, geniet van deze mooie kans voor jullie en jammer dat je ook deze keer niet kan meegenieten van de resultaten van je inzet in de voorbereiding van dit eeuwfeest.

Dank je wel voor je inzet in de afgelopen jaren.

Bij het schrijven van dit stukje hebben we net het fundraising-diner t.b.v. de verbouwing van Argo achter de rug. Iets wat in 100 jaar nog niet eerder is voorgekomen. De reacties vooraf op dit initiatief waren divers. Nu terugkijkend was het een zeer geslaagde avond.

Hieruit blijkt dat zo iets “vooruitstrevends” kan plaatsvinden, waarbij de oude Argo sfeer goed behouden is gebleven. Verder in deze Argonautika leest u hier meer over.

Het is al 25 jaar geleden dat we het laatste grote Lustrumfeest hebben gehad. Het staat me nog scherp in het geheugen en voelt alsof het nog maar een paar jaar achter ons ligt. In dit nummer vindt u het programma voor de viering van dit 100-jarig bestaan. Noteer de data in uw agenda! Dat dit feestjaar vanuit een nieuw gebouw kan worden gevierd maakt het extra bijzonder. Wanneer u dit leest is een groot deel van Argo’s nieuwbouw gerealiseerd. De voortdurende inzet en betrokkenheid die Argonauten tonen bij het roeien en de vereniging blijkt een eigenschap die door de jaren heen een gemeenschappelijke factor is en die veel mogelijk maakt.

Argo is volop in beweging. Het bruist van roeien, activiteiten, plannen en het vooruitzicht op een mooi lustrumjaar maakt mij enthousiast. Ik hoop dat u na het lezen van dit nummer ook enthousiast wordt en het komende jaar met Argo het 100-jarig bestaan zal komen vieren.

Ik wens u veel leesplezier.

Met groene groeten, Namens het Oud Argo bestuur, Elte-Jan Visser

2

Vordering van de renovatie Inmiddels is de bouw in volle gang. Het hoogste punt is gevierd in bijzijn van Rector Magnificus Martin Kropff, architect Ton Coonen en bouw-aannemer Dirk-Jan van de Brink. Een korte foto impressie om iedereen de vorderingen te laten zien.

Tekst: Renovacie Foto’s: Paparacie

Sinds het verschijnen van de laatste Argonautika is er veel te melden over de renovatie. Het gebouw is gesloopt en de nieuwbouw verloopt voorspoedig. Mijlpalen volgen elkaar in hoog tempo op: de heipalen zijn geslagen, de fundering is gestort, het hoogste punt is bereikt, het dak is gelegd en de binnenmuren staan op hun plaats. Als alles volgens plan blijft verlopen, wordt het nieuwe gebouw uiterlijk 31 maart 2013 opgeleverd.

Op 25 augustus jl., vlak na de AID, heeft (Oud) Argo afscheid genomen van haar oude gebouw tijdens de ´einde-gebouw-receptie´ en het daarop volgende feest. Een memorabele middag en avond waar vele generaties Argonauten voor het laatst genoten van een goed feestje in het oude, vertrouwde gebouw. Henk Deys, voorzitter van de Stichting tot Bevordering van de Roeisport in Wageningen (STBWR), de club van zaterdagse oud-KNSRB roeiers, overhandigt deze middag ook de cheque van €25.000 aan de Argo voorzitter Rieks de Rink. Het bedrag is in 2010 toegezegd als hun bijdrage aan de nieuwbouw van het bootenhuis.

3

3

Een groot deel van de inrichting was eind augustus reeds verhuisd naar de tijdelijke huisvesting.

Deze tijdelijke huisvesting bestaat uit kleedkamers, sanitair, bestuurskamer en een kantine die aangeboden is door aannemer Kreeft. De tijdelijke kantine is ingericht in een hoek van de loods en ademt nog steeds de kenmerkende Argosfeer uit.

Al een dag na het eindfeest begon de sloop. Na de asbestverwijdering was het gebouw snel afgebroken en

afgevoerd. Toen kon het echte werk eindelijk beginnen! Allereerst is de fundering aangelegd waarna al vrij snel de staalconstructie geplaatst werd. Een mooi moment omdat het gebouw hiermee haar definitieve vorm kreeg! De volgende stap was het plaatsen van de dakpanelen en de kozijnen. Binnen zijn de contouren van de verschillende ruimtes inmiddels zichtbaar en zijn er al meerdere muren opgetrokken.

Naar verwachting is het gebouw wind- en waterdicht bij het ter perse gaan van deze Argonautika.

Week 10 van de bouw. Het dak zit op de nieuwe kantine!



´We nodigen Argonauten van harte uit om een (ludiek) deel van het gebouw te adopteren. Vele generaties Argonauten kunnen hierdoor in de toekomst genieten van een prachtig gebouw!´ De afgelopen tijd hebben verschillende activiteiten plaatsgevonden die in het teken stonden van de renovatie. Op 13 oktober jl. kwamen ruim 60 oud-leden bijeen voor het fundraising diner georganiseerd door het Oud Argo bestuur. Dit was een zeer succesvolle avond waar veel geld is opgehaald (zie ook elders in dit nummer). Daarnaast werden de bouwwerkzaamheden op 3 november jl. officieel geopend door Rector Magnificus Martin Kropff. Het was een zeer geslaagde middag waar zowel leden, oudleden als genodigden aanwezig

Rector Magnificus Martin Kropff hijst de Argo vlag 

waren om te aanschouwen hoe de nieuwe voordeur ceremonieel werd geopend. De Rector Magnificus heeft deze ceremonie aangegrepen om zijn eerste roeihalen te maken in de acht!

Verder kunnen we u melden dat het adoptieprogramma erg populair is. Tijdens en na het ´einde gebouw feest´ hebben vele ploegen, besturen en andere formaties de kans gegrepen om een deel van het nieuwe gebouw te adopteren. Zo adopteerde Zwaar ’94 het uitzicht op de Rijn (de voorgevel) en bestuur Lampert ontfermde zich over de verlichting in de bestuurskamer.

We nodigen Argonauten van harte uit om ook een (ludiek) deel van het

gebouw te adopteren of anderszins een bijdrage te leveren. We kunnen nog steeds alle financiële ondersteuning gebruiken! Er is nog een tekort op de begroting van Argo en dit bedrag moet geleend worden als er onvoldoende geld bijeengebracht wordt.

Tot slot willen wij iedereen hartelijk bedanken die reeds een financiële bijdrage heeft geleverd voor de bouw van het nieuwe botenhuis. Zonder al die bijdragen zou het onmogelijk zijn om deze mooie plannen te realiseren. Vele generaties Argonauten zullen hierdoor in de toekomst nog kunnen genieten van een prachtig gebouw op onze vertrouwde locatie aan de Rijn!

4

4

XXe lustrum in VogelVlucht Eindelijk is het zover! Het lustrumjaar, waar wij als Lustrumcommissie (Lucie) al lange tijd naar toe werken, is van start gegaan.

Tekst LuCie / Foto’s: LuCie en Paparacie Dankzij het spectaculaire en onvergetelijke openingsfeest kan het geen enkele Argonaut ontgaan zijn.

Met de spetterende show van de Argo-lustrumband, het wegblazen van het Groenwitte tentzeil van de feesttent, het samen aftellen naar de 99e dies Natalis en aansluitend het Argolied, zijn we gestart.

Vele grootse activiteiten, waaronder een galaweekend, het organiseren van een symposium, de Argo Lustrum- / NSRF slotwedstrijden, het Eeuwboek en natuurlijk een reünistendag staan op het programma van ons XXste lustrum. Daarnaast zijn er een groot aantal lustrumartikelen en activiteiten waar wij als Lucie druk mee bezig zijn om het voor een ieder tot een onvergetelijk lustrumjaar te maken.

In deze Argonautika vindt u een overzicht van de activiteiten die plaatsvinden in het lustrumjaar, en van de commissies die hier aan werken om het tot een succes te maken.

Voor meer up to date informatie over de activiteiten verwijzen wij u graag naar onze lustrumwebsite www.wsrargo.nl/lustrum waarop alles op elk moment terug te lezen is. U kunt ons ook bereiken via ons emailadres lucie@wsr-argo.nl.

Voorzitter XXste Lucie Hugo Maassen

Lustrum Reünistendag Aankomend voorjaar, wanneer de W.S.R. Argo de studentenstad Wageningen in haar greep heeft met haar XXste lustrum, zal menig roeiershart sneller kloppen wanneer we terugblikken op de afgelopen 100 jaar van het bestaan der W.S.R. Argo.

Honderd jaren van sterke verhalen, hard roeien en roerige tijden. Graag kijken wij terug met de leden die onderdeel van deze geschiedenis zijn en welbeschouwd dit 100-jarig bestaan hebben verwezenlijkt. Dit heuglijke feit wordt met alle Oud Argonauten op een bijzondere manier gevierd. We blikken terug op een eeuw van groene historie, en we kijken vooruit naar het nieuwe botenhuis aan de Grebbedijk 59. Op uw oude Vereeniging zal er, zoals voorheen, geroeid kunnen worden en kan er bijgepraat worden in en over het nieuwe Bootenhuis aan de kom. De ALV 2013 vindt eveneens op deze Reünistendag plaats. In overleg met de jaarambassadeurs wordt het programma en worden de verdere voorbereidingen van de Reünistendag ingevuld.

Een uitgebreid programma en tijdsplanning volgen.

Wilt u in uw agenda de revisie van de datum van de Reünistendag noteren: de Reünistendag is op 2 juni 2013.

Commissaris Oud-leden Matthijs Bekkers

Symposium “De sleutel tot succes” - in de roeitopsport Op 9 februari 2013 organiseert Argo een symposium ter ere van ons 100-jarig bestaan. Verschillende sprekers zullen hun visie op “De sleutel tot succes” – in de roeitopsport, met ons delen. Hoe behaalde een Olympiër succes in Londen? Op welke wijze zorgt een topcoach voor optimale begeleiding?

En hoe beïnvloeden voeding en motivatie de sportprestatie? Naast het inhoudelijke programma, wordt de dag feestelijk aangekleed met een borrel én een kunstveiling.

Het symposium staat open voor alle geïnteresseerden. Voor meer informatie wijzen wij u graag door naar de website.

Het symposium vindt plaats in de Aula van de universiteit op 9 februari 2013 van 13 tot 17 uur.

Graag zien wij u op deze prachtige middag!

LustrumsymposiumCie Mej. Warmerdam, Mej. Brouwer, Mej. Ten Haaf, Dhr. Van der Marel, Dhr. Elzinga

Dhr. Maassen (4) – Voorzitter Mej. Bressers (3) – Secretaris Dhr. Van Ooij (6) – Penningmeester Mej. Schoorl (2) – Wedstrijd-commissaris Mej.Timmermans (1) – Commissaris Leden Dhr. Bekkers (5) – Commissaris Oud-leden

5

 Na het succes van vorig jaar, reisde ook dit jaar een groep Argonauten tijdens Pinksteren naar Venetië om daar de Vogalonga (32km) te kunnen roeien

ARGONAUTIKA

100 en één nacht – Lustrumgala der W.S.R. Argo Na alle wilde verhalen en geruchten zijn dan het thema en de galalocatie bekend: 100 en één nacht in het romantische Antwerpen. Het lijkt een sprookje, want voor € 100,hebt u een volledig pakket, inclusief vervoer van en naar Antwerpen, vervoer van en naar de galalocatie, dagprogramma, overnachting en natuurlijk een spetterend gala!

Bestel nu snel de kaarten via www. wsr-argo.nl/lustrum.

Alle gala activiteiten en updates vindt u op de website of op Lustrumgalacommissie facebook! Uw kamer opfleuren met onze prachtige poster? Dat kan!

Voor €1,- kunt u de poster kopen bij de Lustrumgalacie. Het gala vindt plaats op 12 en 13 januari 2013.

Wij hopen u te zien op dit mooiste gala!

Lustrumgalacie Mej. Van der Linden, Mej. Vos, Mej. Van der Zeijden, Dhr. Snel, Dhr. Thomas, Mej. Te Raa, Mej. Van der Pluijm Sponsoring De Lucie en haar ondercommissies draaien op volle toeren om alle voorbereidingen voor het lustrum te treffen en om de activiteiten maximaal te laten floreren. Echter, de W.S.R. heeft al haar financiële middelen nodig voor de nieuwbouw.

Daarom zoeken wij naar andere wegen om de lustrumactiviteiten te financieren. De Lucie vraagt daarom om een bijdrage aan dit memorabele lustrum. Hierbij is alles mogelijk.

U kunt denken aan een gift, een dienstverlening binnen één van de lustrumactiviteiten of het afnemen van een sponsorpakket. Hebt u interesse, neem dan contact op met de lustrumcommissie via lucie@wsr-argo.nl.

Alvast hartelijk dank!

Voorzitter Lucie Hugo Maassen

Argo Lustrumwedstrijden, NSRFslotwedstrijden De voobereidingen voor de Argolustrum- , NSRF-slotwedstrijden en Argosprint zijn in volle gang.

De ideeën, om deze wedstrijden tot een absoluut hoogtepunt te maken, vliegen over tafel en het enthousiasme binnen de commissie wordt met de dag groter. Het wedstrijdweekend wordt een mooi moment voor roeiers, leden en oudleden om met zijn allen te genieten van het roeien. Zowel op de kant als op het water zal van alles te beleven zijn. Welke vereniging zal er vandoor gaan met één van de vele prachtige traditionele bokalen tijdens de Argo Sprint?! En wie weet het hoofdnummer van de NSRF te winnen?! Ook op de kant zal niemand zich vervelen. De tienkoppige commissie is al vanaf de zomer bezig om het mooiste wedstrijdweekend van het jaar vorm te geven. De Argosprint-, Argolustrum-, NSRF-slotwedstrijden zijn op 5, 6 en 7 juli 2013.

Houd dit weekend vrij in de agenda.

Of je nu roeier, medewerker of toeschouwer bent: Dit mag je niet missen!

Voorzitter Lustrum Wedstrijden Cie Evert van Galen

De lustrumband weet de sfeer er lekker in te krijgen tijdens het lustrumopeningsfeest



Belangrijke lustrumdata Zondag 6 januari 2013: Nieuwjaarsborrel met een Lustrum tintje!

Voor leden en oud-leden Weekend van 12-13 januari 2013: Galafeest Feest in Antwerpen voor leden maar oud-leden zijn uiteraard ook welkom Zaterdag 9 februari 2013: Symposium ‘Sleutels tot succes in de roeisport’ Symposium voor leden, oud-leden en geïnteresseerden in de Aula van de universiteit Zaterdag 1 juni 2013: Havendag 750 jaar Wageningen Argo overdag opengesteld, s’ avonds feest op Argo voor leden en oud-leden Zondag 2 juni 2013: Reünistendag en ALV Oud Argo Speciaal voor oud-leden met presentatie van het Eeuwboek, onofficiële opening van het nieuwe gebouw en ALV Oud Argo Weekend van 5-7 juli 2013: Argosprint, Argolustrum-, NSRFslotwedstrijden Argosprint, Lustrumwedstrijden en NSRF slotwedstrijden op de Bosbaan in Amsterdam

6

Wat is er Veranderd in 100 jaar: argo toen en nu Argonauten roeien al 100 jaar op het kanaal en de Rijn maar er is veel veranderd in die 100 jaar. Ton van Diest en Nynke Groot Koerkamp vertellen hun verhalen over het botenhuis, de boten, de riemen, de trainingsschema’s, het vervoer van de boten en de roeiers naar de wedstrijden, over wedstrijdroeien en regio- dan wel competitieroeien, eten op Argo en de mannen en vrouwen van Argo.

Tekst: AMC / Foto’s: Ton van Diest, Paparacie en AMC Ton werd in 1946 samen met 30 eerstejaars – als Corpslid – tevens lid van de ondervereniging Argo.

Zijn jaar werd zo’n beetje weggepest door de tweedejaars, dat een veel groter jaar was. In 1945, het eerste jaar na de oorlog waren er namelijk zo’n 350 nieuwe leden aangekomen bij het Corps. Ton kon in het begin niet veel roeien want in de winter van ’46/’47 was het zo koud dat de Landbouwhogeschool de deuren sloot. De kolen voor die winter waren al opgestookt in december.

De 70-80 Argoheren (dames waren toen slechts belangstellend leden bij Argo) kenden ook geen zaaltrainingen. Om de winter door te komen spraken ze elke dag af op Argo en liepen de heren dijkjes. Pas na maanden kon Ton weer roeien.

Ton heeft – samen met De Wiljes – in 1963 de zaterdagroeiploeg bestaande uit een groep Oud Argonauten opgericht. Deze ploeg roeit nog steeds en is inmiddels uitgebreid met oud roeiers van andere roeiverenigingen.

Argonauten in de acht, vroeger en nu

Nynke Groot Koerkamp is in 2011 lid van Argo geworden. Nynke heeft



geen ‘roeiloze’ dagen als het slecht weer is. Er kan binnen getraind worden op de ergometer of in de zaal, of buiten in de bak. Onder de 430 Argonauten lopen nu ca 60% dames rond. Voor Nynke is Argo ook een gezelligheidsvereniging.

Zij hoeft geen lid meer te zijn van het Corps. De Argonauten doen aan wedstrijd- (ca. 50 leden) of aan competitieroeien dan wel aan toerroeien.

Van eenvoudige Argokeet tot (tweede) nieuw verenigingsgebouw met goede faciliteiten In 100 jaar is Argo veranderd van een roeivereniging met een eenvoudige keet naar een ruim verenigingsgebouw met kantine, bestuurskamer en een grote botenloods.

Ton: “In 1946 was het Argo gebouw weer gerepareerd nadat de Duitsers in de oorlog de planken hadden gebruikt voor het beschoeien van de loopgraven. De boten lagen beneden en boven waren de kleedkamers waar je alleen een koude douche kon nemen. Gezellig keuvelen na de training was er niet bij. Daarvoor ging je naar Sociëteit Ceres.”

Nynke: “Nu hebben we een herenen dameskleedkamer, een kantine waar we eten en de gezelligheid zoeken met andere roeiers en roeisters. We kunnen gelukkig lekker warm douchen. In ons nieuwe verenigingsgebouw wordt dat allemaal nog veel mooier.”

Ton: “De kleedkamers hadden kledingkastjes met tralies ervoor. De roeikleding lag daar soms maanden ongewassen met schimmel en stank tot gevolg. We hebben daardoor ook een keer een steenpuistplaag gehad.

Niemand maakte ooit schoon.”

Nynke: “Daarin is er wel iets veranderd. Er zijn schema’s voor het schoonmaken, maar ook nu hebben de kleedkamers last van schimmel als er niet goed schoongemaakt wordt door de eerstejaars. En we hebben een veel groter verenigingsgebouw met een bestuurskamer, een kantine, een grote botenloods met veel ruimte voor het onderhoud van de boten.”

Ton: “Dat was toen wel anders.

Omdat alle boten van hout waren,

7

ARGONAUTIKA

 De boten werden door de Hoogstraat

naar het spoorwegemplacement gedragen, anno 1946

moest er vaak gelakt worden. Er was geen lakloods en we lakten onze boten in het abattoir, vlakbij Argo. Dat abattoir werd regelmatig grondig gereinigd en was dus heel geschikt om tijdens de weekenden te gebruiken als lakruimte. De commissarissen moesten de boten onderhouden want er was geen botenbaas.”

Nynke: “Nu doet de botenbaas de reparaties en hoeft er niet veel gelakt te worden.”

Van houten boten en losse broekjes tot polyester roeiboten en strakke hemdjes De roeiboten hebben uiteraard nog steeds dollen, roeibankjes en stuurzitjes maar de techniek heeft ook bij Argo in 100 jaar niet stilgestaan.

Ton: “Zo vlak na de oorlog hadden we zo’n 15 (houten) boten en die hadden we van andere verenigingen, onder andere uit Zwitserland, gekregen. En we moesten het doen met smalle bladen. Pas in 1948 konden we weer een nieuwe houten boot aanschaffen. Dat was de Zetes voor de Oude Vier. Argo was net erkend door de roeibond en die oude vier zou met die boot voor het eerst meedoen aan het hoofdnummer van de Varsity.

Helaas stapte de slag van die oude vier met het voorroeien direct na de doop door de boot. Met de geleende boot ging de Varsity niet zo goed.”

Nynke: “Nu hebben we zo’n 75

boten en die zijn vrijwel allemaal van polyester. De boten hebben tegenwoordig schoenen en de stuur heeft een microfoon. De lengte van de palen is verstelbaar en het handvat is soms van plastic.

Bovendien is de vorm van het blad veranderd. Er is nu veel meer kennis over ‘wat een goede roeiboot en een goede paal is’.”

Ton: “Als eerstejaars roeiden we vaak in een tub (overnaadse, één persoonsboot) met de coach als stuur aan boord.“ Nynke: “We hebben nog wel wat overnaadse boten maar als eerstejaars ga je – na het oefenen in de bak – ‘gewoon’ de roeiboot in en de Rijn op met de coaches er naast in de coachboot.”

Ton en Nynke constateren dat er ook het één en ander aan de kleding van de roeiers is veranderd.

Nynke: “We roeien tegenwoordig in van die strakke en gestroomlijnde kleding. De boeg heeft vaak een oranje hesje aan als we de Rijn op gaan. En voor de kleding op de wedstrijden zijn er allerlei regels.”

Ton: “Wij hadden gewoon witte, losse broeken en een groen onderhemdje.”

Van botenvervoer over water en liften tot botenwagen, trein en auto In de beginjaren van Argo was er geen botenwagen maar de boten moesten natuurlijk wel naar wedstrijden.

Ton: “We hadden 6 wedstrijden per jaar. De Head was de eerste wedstrijd. De boten vervoerden we voor de meeste wedstrijden op een dekschuit met een sleepbootje ervoor. Voor de wedstrijden in Groningen moesten de boten echter per trein. Met veel inspanning werden de twee helften van de acht apart en lopend via de Hoogstraat naar het treinemplacement op de huidige Stadsbrink gedragen. Dit emplacement was nog in gebruik voor de aanvoer van kolen vanaf station Ede-Wageningen. Er reed een treintje vanaf dit emplacement in Wageningen naar Ede en vanaf Ede ging de trein naar Groningen.

Wij gingen zelf niet met de trein want dat was veel te duur.”

Nynke: “We hebben minstens 8 wedstrijden in het seizoen, winterwedstrijden, en ergometerwedstrijden en het voorseizoen begint al in het najaar. We hebben ook een aantal buitenlandse roeiwedstrijden.

Er moeten dus heel vaak boten vervoerd worden. Gelukkig heeft Argo zelf een botenwagen. We hoeven dus niet kilometers met de boten te lopen.”

Ton: “De roeiers gingen meestal liftend naar de wedstrijden. Vaak was dat achterop een vrachtwagen en als je mazzel had zat je in een luxe auto. Zo waren een ploegmaat en ik op weg naar Groningen afgezet in Staphorst.

Achter ons stapte een - waarschijnlijk beneveld – Staphorster boertje in karakteristieke zwarte kleren met een zwart petje op een café uit.

Zonder op of om te kijken stak hij de weg over. De bestuurder van een uit Groningen komende auto wist hem nog te vermijden maar hij slaagde er niet in om de auto weer op koers te krijgen. Hij reed het erf van een boerderij op, ramde een staldeur die, zoals veel boerderijen in Staphorst, met een hoek van 45°C ten opzichte van de rijweg staan.

Binnen in de stal ramde hij een middenpaal zodat het dak instortte.

Wij renden uiteraard de stal in om hulp te bieden en troffen het echtpaar volkomen apathisch maar ongedeerd aan. Als enige getuigen verwachtte de marechaussee dat wij de dader konden identificeren.

Dat was echter moeilijk omdat alle voorgeleiden precies eender gekleed waren en de - in onze ogen - meest waarschijnlijke dader in alle toonaarden ontkende. Na uren oponthoud keerde het Groningse echtpaar, afkomstig van een grote bouwboerderij in Noord Groningen

 Leren roeien; vroeger in de ‘Tub,’ een overnaadse één; nu in oefenskiff of C4

8

lid zijn – zag er heel anders uit.

Vrouwen hadden ook wedstrijden stijlroeien op de Bosbaan. Heen moesten ze stijlroeien en terug snelroeien. Voor de oorlog was de roeistijl wel anders. Er werd met rechte ruggen geroeid en achter moest je goed doorhangen.”

met een taxi naar huis terug en nodigde ons uit om dat weekend hun gasten te zijn. Transport van en naar de wedstrijd werd geregeld en met overdadige lunchpakketten werden wij benijd door al die andere roeiers die de nachten doorbrachten in een slaapzak in de markthallen van de stad Groningen. Zo blijkt dat het in de naoorlogse jaren veel beoefende liften ook wel eens avontuurlijk kon zijn.”

Nynke: “Tegenwoordig hebben we OV kaarten en we gaan dus meestal met de trein. Sommige studenten hebben zelfs een auto.”

Van kanaalroeien zonder trainingsschema’s tot Rijnroeien met trainingsprogramma’s Zo’n 100 jaar geleden stroomde de Rijn heel hard. De Argonauten konden meestal alleen trainen op het kanaal.

Ton: “Argoroeiers hadden de reputatie dat ze 800 meter (de lengte van het kanaal) konden roeien en daarna een inzinking hadden. We hadden ook geen trainingsschema’s en geen conditietraining. We liepen wel eens dijkjes maar dat was niet veel. Wel was het zo dat we na het intrainingsfeest niet dronken en rookten en om 23.00 uur naar bed moesten.”

11

Nynke: “Gelukkig kunnen we nu heel vaak op de Rijn roeien. Je moet wel op de schepen letten maar dat geldt ook voor het kanaal. Nu Argo aan het eind van het kanaal ligt, hebben we niet zo veel meer te maken met het kanaal. We gaan ook naar andere verenigingen voor trainingsweekenden.

We hebben tegenwoordig strakke trainingsschema’s die gebaseerd zijn op wat het meest optimaal werkt.”

Zo’n 100 jaar geleden was de Rijn heel schoon maar het kanaal was daarentegen erg smerig.

Ton: “Het Wageningse rioolwater werd ongezuiverd in de haven geloosd en het was dus zaak om geen kanaalwater binnen te krijgen.

Maar veel aandacht voor die risico’s was er niet.”

Nynke: “De Rijn nu behoorlijk schoon en het kanaal is niet meer smerig. Lozen mag al lang niet meer.”

Nynke: “De roeihouding is volgens mij behoorlijk veranderd. We roeien nu voorin met rechte ruggen.”

Ton: “We hadden wel een iets andere stijl maar vooral het stijlroeien van de vrouwen – die mochten op een gegeven moment belangstellend

Van roeien met weinig tijd voor studeren tot roeien en studeren Veel studenten hadden vroeger moeite om te studeren naast het roeien.

Ton: “Je ging iedere dag trainen en daarnaast bracht je veel tijd door op Sociëteit Ceres. We roeiden meestal zo’n 4 jaar of totdat we op praktijkstage gingen.

Als bestuurslid kwam de studie vaak in de knel. Vooral de commissarissen waren veel op Argo omdat zij de boten moesten onderhouden. Er waren geen financiële voorzieningen voor bestuursactiviteiten. Pa en ma moesten het dus wel goed vinden.”

Nynke: “Ook nu trainen de wedstrijdroeiers bijna iedere dag maar daarnaast moeten we ook onze studiepunten halen. We roeien meestal zo’n 2 jaar en in ons derde jaar proberen we de bachelor te halen. De competitieroeiers trainen veel minder. Als bestuur ben je voor een jaar fulltime bestuurslid en dan komt er veelal niets terecht van de studie. Er zijn voor zo’n jaar wel financiële voorzieningen.”

Opvallend is dat er ook veel veranderd is in de ‘coachvoorzieningen’.

Ton: “De meeste coaches waren destijds oud-roeiers die werkten bij de Landbouwhogeschool zoals bijvoorbeeld Doeksen en Van Schuilenborgh. De laatste was voor de oorlog een succesvol lichte roeier geweest. Na de oorlog werkte hij bij Bodemkunde en was toen coach van veel succesvolle lichte (tot 70 kg) vieren.”

Nynke: “We hebben nu meestal studentcoaches. Na de roei-jaren gaan ze meestal een paar jaar coachen.”

ARGONAUTIKA

Van ondervereniging van het Wagenings Studenten Corps tot gezelligheidsvereniging Argo was een ondervereniging van het Wagenings Studenten Corps. De roeiers aten en dronken op Sociëteit Ceres want in de eenvoudige Argokeet was niets. Op Argo kwam je alleen maar om te roeien. Wel waren er toen ook al Argohuizen met heel veel gezelligheid.

Ton: “Als Argonaut at je meestal op de Sociëteit maar er kwam niet veel extra’s voor de roeiers op tafel. Zo vlak na de oorlog was er immers nog veel op de bon. We kregen wel extra jus maar dat was gesmolten margarine. De Heerenstraat (H6, H14) kende toen al de bekende Argohuizen.”

Nynke: “We hebben nu ook nog Argohuizen in de Heerenstraat. Als je in zo’n Cereshuis gaat wonen, word je ook lid van Argo. Eten op mensa’s gebeurt nauwelijks meer.

Argo verzorgt op dinsdag een maaltijd voor de roeiers met grote porties voor de wedstrijdroeiers. De kantine zit dan propvol. Argo is een

gezelligheidsvereniging geworden met veel commissies voor allerlei activiteiten.”

Ton memoreert ook nog de moddergevechten op het kanaal in de introductiedagen van het Wagenings Studenten Corps, het Argo lidmaatschap voor een paar tientjes (gulden), het Varsityontbijt voor de Oude Vier en aan het eind van het roeiseizoen de uittrainingsfeesten waarop je weer mocht drinken.



De Bosbaan, geen spat veranderd

Nynke kent die moddergevechten niet maar het Varsityontbijt wel, al is dat nu voor alle Varsityroeiers.

Ze betaalt ook heel wat meer contributie voor het lidmaatschap van Argo.

Ze verwachten beiden dat de Argonauten en de zaterdagroeiers ook de komende 100 jaar veel roeiplezier op Argo beleven.

Woelige moddergevechten tussen Ceresfoeten op het kanaal



Eerstejaarsdames onder de magnolia na het Varsity ontbijt





Liftend naar de wedstrijd

10 10

minerVa project 2012 Waar vorig jaar één roeier en één coach werden geleverd door Argo, reisden dit jaar maar liefst drie Argonauten af naar Boston om voor het overkoepelende KNSRB project Minerva de Head of the Charles te starten.

Tekst: Merle Niehe / Foto: Laura van de Wardt Na acht weken hard trainen is het dan eindelijk zover. Voor de meeste studenten in Wageningen begon de zelfstudieweek, maar voor ons (Ava Verhoeven, Laura van de Wardt, Merle Niehe) begon het avontuur in Boston. Na een lange reis worden we in Boston ontvangen door ons gastgezin. We slapen met elf personen in één huis. Terwijl we vooraf puzzelen met matjes die mee moeten, blijkt dit echt niet nodig.

We hebben ieder ons eigen bedje verdeeld over 4 (!) slaapkamers!!!

Al gauw is het tijd om op z’n Hollands te gaan fietsen naar het HarvardRadcliffe boathouse (een kasteel aan het water) waar wij een roeiboot huren. Deze mooie, zwarte Vespoli wordt bezet door Eline Geschiere (Triton, stuur), Floortje Cieraad (Laga, slag), Marlies van Miltenburg (Laga), Jeanine Pas (Njord), Ella van der Haar (Nereus), Carolien Scholte (Triton), Ava Verhoeven (Argo), Merle Niehe (Argo) en Anna Hermsen (Nereus, boeg). Als coach hebben wij Teun van der Kroef (Nereus) en onze eigen Laura van de Wardt mee om alles tot in de puntjes te organiseren.

Het roeien op de Charles is indrukwekkend. Vooral de eerste paar dagen is er veel wind, zelfs voor wat wij gewend zijn met de Rijn, en een gedeelte van de rivier krijgt de bijnaam “zee”. We trainen iedere ochtend en de boot gaat iedere dag beter lopen. De scherpe bochten oefenen we uitgebreid op snelheid. Zeker de Weeks Bridge is een specialiteit van onze stuur want het film materiaal van deze bocht wordt gebruikt als voorbeeld voor de ploegen van Harvard-Radcliffe.

Richting het einde van de week wordt het steeds drukker op het water en begint de race echt dichtbij te komen.

extra motivatie om de Celtics aan te moedigen zijn hun prachtige kleuren: groen en wit.

Alles is overdreven in Amerika, de maten (van mensen), de auto’s, de porties, de nepvriendelijkheid van altijd maar vragen “how are you doing?” Het is zo gaaf om dit eens in het echt te beleven. De overdreven hoeveelheden vet en suiker zijn goed te merken in de behoefte naar een ‘gewone’ maaltijd. Arme Eline probeert op een schappelijk stuurgewicht te blijven! Gelukkig wordt er heel erg goed voor ons gezorgd. Niet alleen Jane (onze gastvrouw) kookt voor ons maar ook een vriendin van haar die chefkok is. En Teun en Laura, die beide ook een heerlijk maal neerzetten, met de overheerlijke apple crumble van Jane toe.

Maar waar we voor naar Boston kwamen is The Head of the Charles.

Deze tweedaagse roeiwedstrijd is één van de grootste in de wereld en dat is te merken! Wij starten op zondag en dus hebben we zaterdag de tijd om rond te kijken hoe andere ploegen het moeilijke parcours varen. En hebben we de tijd om ons te vergapen aan de gigantische hoeveelheid tentjes met eten (hoe kan het ook anders), roeispullen en heel veel mensen.

Zondag is het dan tijd voor onze race. Met startnummer 20 zijn we de middelste in een zwaar veld van 40 boten, waaronder de top drie van de Olympische Spelen, de zogenaamde “Great-eight” met alle top skiffeuses en nog veel meer top universiteitsploegen. Tijdens het “warmroeien” blijkt het water weer echt veranderd te zijn in de “zee”.

Met een fikse tegenwind gaan we van start. Na de eerste bocht is het roeien sterk en lukt het ons om de boot tegen de wind weg te leggen.

Op het lange rechte stuk daarna, beginnen de eerste ploegen aan te dringen en doen wij onze eerste killer-twenty om ze voor te blijven in de bocht van de Weeks Bridge.

De tweede ploeg dringt hier echter iets te letterlijk aan en de bladen clashen. Dat betekent weer opnieuw oppakken, verstand op nul zetten en gaan. De boot loopt weer snel en na de volgende bocht stampen we hem flink door richting de laatste eindeloze bocht. De snelheid wordt steeds hoger en de bocht nemen we super strak, te strak. Na de Elliot Brigde en de flauwe bocht die daarop volgt rest ons de laatste 60 halen, en lopen we weer een beetje in op de ploegen voor ons.

En dan zijn we er: de finish. En dan concluderen we allemaal: de spectaculaire bikkelstrijd is zwaar.

De wind, de crash, de straftijd door de te strakke bocht, het resulteert in een teleurstellende plek. Na de race is dit bij iedereen wel even te merken.

Gelukkig bestaat het Minerva project niet alleen uit die ene wedstrijd. We hebben allemaal beter leren roeien, elkaar en andere verenigingen met al hun mores en gebruiken leren kennen en bovendien een heel gave ervaring opgedaan die we absoluut niet hebben willen missen!

Die avond eten we met z’n allen bij de Cheesecake Factory, voor iedereen een burger en natuurlijk cheesecake. Ondanks de race wordt door de 21+’ers in het gezelschap gefeest, en de 21-‘ers gaan naar the movies.

De allerlaatste dag is het shoppen, laatste blik op de Charles, Boston, de subway en tot slot naar het vliegveld. Terug naar Nederland waar er tentamens op ons liggen te wachten! Behalve voor Ava die even naar Las Vegas is…

Naast het roeien is er iedere middag tijd om te gaan shoppen, rondkijken, Starbucks koffie te drinken, het Science museum te bezoeken, nog meer te shoppen, Amerikaanse boompjes te knuffelen en zo kunnen we wel doorgaan. Hoogtepunt is ons bezoek van een wedstrijd van de Boston Celtics (basketbal). Het is echt zoals in films, tot aan de cheerleaders en het scoren in de laatste 0.5 seconde aan toe! Een

11

Minerva 8 op de Charles met Merle op twee en Ava op drie vanaf boeg 

ARGONAUTIKA

Najaarsbokaal 2012 Tekst: AMC / Foto’s: Paparacie Thêta Herstregatta Op 5 en 6 oktober j.l. vond de Thêta Herfstregatta plaats. De wedstrijd doet haar naam goed eer aan.

Door de straffe wind en regen op zaterdagochtend waaien de banners van de finish in het water waardoor er lang gewacht moet worden op de start voor de 2100 meter. Doornat en verkleumd kan er dan toch gestart worden. Direct na de 2100 meter werd de 250 meter verroeid.

Gelukkig klaart hierna het weer op en verloopt de rest van de wedstrijd soepel. In de middag vindt de 2100 meter plaats, en op de zondag de 5700 meter. F@me heeft overall de snelste tijd in het D4+veld. In het HonervC4+ doen de Internationals een gooi naar de winst van de KK van Thêta. Dit gaat ze goed af en ze komen steeds een ronde verder.

Ze worden een goede tweede in de finale.

Knorrensteijn Memorial Regatta Op 13 oktober j.l. werd de tweede wedstrijd van de Najaarsbokaal geroeid. Het kanaal tussen Enschede en Hengelo is het strijdtoneel. Er moet 4,4 km geroeid worden, en er was nog een (letterlijke) “twist”.

Halverwege het parcours moet er een keerboei worden gerond. Succes op deze wedstrijd vereist zodoende niet alleen kunde in het hard varen, maar ook behendigheid in het rondmaken is vereiste. In het dames gladde vieren veld (D4+) hebben de dames van F@me deze kunst het beste begrepen: zij worden eerste en halen hiermee taart! Andere Argo dames halen wisselende resultaten.

Bij de heren belanden de Zware Jongens in de middenmoot met een zesde plaats. Al met al een wedstrijd met spektakel en voor velen een nat pak. Want het herfstweer – maar daar zullen we het niet meer over hebben.

ViLa Zaterdag 20 oktober j.l. verwarmt een onverwachts aangename herfstzon het koele beboste terrein van T.S.R. Vidar. Het is tijd voor de ViLa, waar door de compo’ s gestreden wordt om de najaarsbokaal. De lange thermo’s blijven in de tas en het frisse Argo groen valt goed op tussen de herfstkleuren. Het belooft een spannende dag te worden, daar zowel F@me als de Stampertjes afstevenen op een goede eindklassering. In het H4+ veld lijken de prijzen al vergeven met driemaal Laga aan de leiding, maar de onderlinge felheid tussen

9

de overige ploegen resulteert in een spannende race tegen de klok. Met de krijsende dieren van de Beekse Bergen op de achtergrond worden de verschillende gladde boten weg gevlagd voor de eerste maal 500 meter. De motiverende en wijze woorden van mejuffrouw Baars en voorzitter de Rink hebben hun effect zodat er veel Wageningsch groen als eerste de finish passeert.

Tijdens de ruim geplande pauze worden de eerste contouren van de overwinning opgemaakt. Maar liefst 20 stuks taart worden in ontvangst genomen voordat de stoet Argonauten weer terugkeert naar de watersportbaan.

De middagheats moeten vervolgens scherprechter spelen in de strijd om de klasseringen. De verwachtingen worden bijgesteld. Een peptalk van mejuffrouw Ter Laak zorgt voor hernieuwde motivatie waardoor de ploegen wederom klaar zijn om over het water te vliegen. En met resultaat! In het D4+ veld heerst F@me wederom en pakken de Stampertjes een mooie 3e plek.

Argo Najaars Slotwedstrijden Na de afgelasting van de ANS 2011 door dichte mist, ging de (bijna ongewijzigde) commissie dit jaar op 11 november j.l. in de herkansing. In tegenstelling tot de commissie, heeft de rest van de Argo Najaars Slotwedstrijden een heuse transformatie ondergaan.

Door de verbouwing van Argo wordt er gebruik gemaakt van de Willem Alexanderbaan in Rotterdam.

Hierdoor is de afstand verdubbeld: in plaats van 1000 meter met keerboei, is het nu twee kilometer

zwoegen. Al blaast de stevige wind de stuurlieden in de rug, de golven maken het roeien er niet makkelijker op. De ploegen uit de Najaarsbokaal roeien twee heats, de gemiddelde tijd bepaalt de uitslag. De dames van “Gerrit” zorgen voor taart: hun gemiddelde tijd van 9 minuut 28 is het snelst van de Ervaren Dames C4+en. De zeven Argo ploegen in het D4+ veld zijn verdeeld over het veld, met F@me en de Stampertjes in de top 3. Bij de heren (H4+) eindigen Drakar, De Zware Jongens en de Bierstieren in de bovenste helft van het rijtje. Met ondergaande zon, polder en molen als Hollands tafereel op de achtergrond, worden aan het eind van de dag de taarten en Najaarsbokaal uitgereikt. F@me gaat bij de dames gladde vieren met de bokaal naar huis, geen verrassing na drie overwinningen in vier wedstrijden. Het deelnemersveld is divers, en dit is ook weerspiegeld in de overwinningen. Een enkele keer wordt een verenigingslied twee keer ten gehore gebracht. Dit geeft perspectieven voor de komende ANS: zal de goed georganiseerde ANS 2012 zorgen voor nog meer inschrijvingen in 2013?  Competitieploeg ‘F@me’ neemt de najaarsbokaal in ontvangst

12

Grebbedijk 6a; Argohuis in jaren ’60 - nu vervallen Rijksmonument



Uit den ouden Doosch Tekst: AMC / Foto’s: Martien Beek Grebbedijk 6a verloedert tot een treurige puinhoop aan de haven, en dat terwijl het eens een bloeiend verleden heeft gekend als thuis voor Argonauten op een steenworp afstand van hun roeiloods met een houten brug als toegangsweg.

Een thuis voor roeiers, coaches, bestuur- en commissieleden. Een douche was er niet, die gebruikte je op Argo. Het dagelijks gesprek betrof vele aspecten van wedstrijdroeien, spierbundels, machtige kolken, ‘t gevoel als een boot goed loopt, en niet minder de roeierfeesten. Het waren bijzondere tijden, waar ik aan terugdenk als ik richting Argo over de Grebbedijk fiets.

De familie Kok was begin jaren ’60 met gezin naar de begane grond verhuisd en zo ontstond er woonruimte voor een vrij stuurloze vijf. In mijn tijd waren dat Jaap Tonkes, en Koos Jager op zolder, terwijl Toon Hulsewé, Gerrit Meester en ikzelf de eerste verdieping bewoonden.

Eerder hadden Peter van de Pol, Ben Roelofsen, Erik Lammerts van Bueren, Henk Slothouwer, Reitse en Henriek Koopmans, Carel Brands, en Robbert van Schagen hier gewoond. Robbert, die hier na zijn praktijktijd zijn meubilair nog dacht aan te treffen. Maar we hadden net een koude winter achter de rug, zoals Toon uitlegde, en slechts koperen kopspijkers van de bureaustoel glommen nog na in de asla van onze kachel in de keuken.

Er woonde een hond Lopez Cardozo, die trouw langs het kanaal meeliep bij het coachen, en op de Bosbaan met Argo stropdas te vinden was.

Lopez was voor alle zekerheid zo getraind, dat ie niet over de drempel van de keuken mocht komen, dus lag ie met zijn kop op de drempel naar ons te kijken. Toch bleef hij niet lang vanwege zijn voorliefde

13

voor schaap en kippen van de buren, en hij pieste door de vloer waarop mevrouw Kok riep dat het weer lekte. Argonauten hebben wat met water. Ook mijn lekkende aquarium zorgde wel voor overlast in het echtelijk bed van de familie beneden.

Het was ook een zeer sociaal en democratisch gebeuren met een corveelijst wie wanneer de keuken moest schoonmaken. De bakker bracht elke dag 2 broden. Altijd vers. Na de kerstvakantie lag een hele stapel op ons in de gang te wachten! Aan het begin van de maand was er luxe broodbeleg zoals kaas en aan het eind van de maand werd dat stroop, bruine suiker, pindakaas, en gebakken uien voor een sneetje ruft.

We waren eigenlijk een beetje trots op onze smerigste keuken van Wageningen en verbaasd dat vrouwen er geen stap wensten te zetten. Voor de zekerheid haalde Toon het bestek altijd even door de vlam, en de spreuk: “Je kunt er van de vloer eten, want er ligt genoeg”, viel vaak. Bij het vallen van een koekje sprak Jaap: “Ik zal er even op gaan staan, anders eet iemand het nog op”. Een bruine rat zat regelmatig naar al dat lekkers daar binnen te loeren! Het was de ideale plek om resistentie op te bouwen.

Ieder nadeel heb z’n voordeel! Zo hebben we levenslange resistentie opgebouwd tegen allerlei geteisem, en ben ik zelfs in India, Egypte en Mexico nooit ziek geworden.

Helaas is de aanblik van onze Grebbedijk 6A inmiddels erg droevig. Tot onze vreugde heeft B en W recent eigenares Hogervorst van het pand opgedragen om het danig vervallen en verloederde rijksmonument aan de Grebbedijk 6-6a in Wageningen voor 1 januari 2013 gedeeltelijk op te knappen.

Voor het begin van het nieuwe jaar moet het huis wind- en waterdicht zijn gemaakt. Er zit namelijk al jaren een groot gat in het dak en er

heeft zelfs een boom wortelgeschoten op de zolderverdieping. B en W melden dat op luchtfoto’s te zien is dat de toestand van het pand in de afgelopen jaren danig is verslechterd. Dat is ook de reden dat het college nu handhavend optreedt. Mocht de eigenares de opgelegde verbeteringen niet laten verrichten, dan moet ze een dwangsom van €100.000 betalen.

Hulde aan B en W. Glorieuze herinneringen van Grebbedijk 6a bewoners, Martien Beek



De afroeiperiode Tekst: Teun Fiers Foto: Paparacie Voor de indelingsavond, de opening van de afroeiperiode, moet ik voor de eerste keer de Wageningse berg trotseren. Iets wat me ik me voorstel als een echte Alpe d’Huzes, blijkt met een paar trappen op mijn pedalen gebeurd te zijn.

Jammer genoeg moet ik aansluiten in een lange rij. Gelukkig is er het gespreksonderwerp dat altijd opgaat bij Argo: roeien. Eenmaal aan het praten, ben ik snel vooraan. Na betalen mag ik in grote blokletters mijn naam op een A4 schrijven om vervolgens met dat papier voor de borst op de foto te gaan. Ik lijk wel een crimineel, maar dan met een brede glimlach.

Gelukkig is dit alles het waard.

Mijn ploeggenoten komen me enthousiast over. Bij het zien van het bordje ‘Heeren 11’ steken ze hun rechterhand op om zo ploeggenoten en coaches bij de naam te noemen.

Onze coaches, de sportieve maar daardoor niet minder knappe en gezellige dames van Erythros, doen het vanaf het begin goed. Ze stellen

me gerust met de mededeling dat het half verstaanbare Argogezang (geschreeuw) wel degelijk een melodie heeft.

Tijdens het Eerstejaarsweekend komen de corporale tintjes in het groen van Argo naar voren. Klappen en juichen wordt vervangen door stampen en het roepen van ‘Vo!’. Ook wordt me dan eindelijk duidelijk wat de melodie is van het Argolied. Ik heb medelijden met mijn ploeggenoten die door het missen van dit weekend nog steeds alleen maar geschreeuw horen. Ook het bestuur komt me nogal corporaal over tijdens hun “dominante” ontmoeting. Gelukkig kun je ook gewoon in je en jij-termen tegen ze praten, merk ik later.

De zangwedstrijd tussen de heren en de dames zal me lang bijblijven.

De Heeren van Dodona leren ons de meest ongenuanceerde liederen en die zingen wij dan op het meest ongegeneerde volume. Het wederzijds uitdagen eindigt dan ook in een veldslag en een vrouwenroof waarbij er velen te water gaan.

Het Heerendiner is boven verwachting. Na mijn kennismaking met de Heeren van Dodona tijdens het afroeiweekend had ik me daar van alles bij voorgesteld maar

ik word niet teleurgesteld. Geen chique serviesgoed, maar gewoon plastic borden. Geen culinaire hoogstandjes, maar hamburgers van de barbecue. Geen dure lezing, maar een vertelcompetitie voor sterke verhalen. Geen benoeming van de best geklede heer, maar een harde strijd voor de titel ‘worstenkoning’ en een wedstrijd bier atten. Kortom, het Heerendiner was helemaal wat het moest zijn: een lust voor de man.

Bij de Kanaal Kampioenschappen zijn er duidelijk twee doelen: winnen en meedoen. Als de rest van mijn ploeg verhinderd blijkt te zijn, kan ik zo bij drie anderen in de boot stappen. Die collegialiteit vind ik kenmerkend voor de sfeer bij Argo: we gaan voor het winnen, maar niemand valt buiten de boot.

In dit verslag heb ik nog niet eens kans gezien om het plezier van de normale trainingen en gezellige avonden met mijn ploeg te benoemen.

Deze bezigheden vind ik al geweldig, laat staan alle bijzondere activiteiten die ik hierboven heb verwoord. Het T-shirt, dat ik overigens pas tijdens de laatste week van de afroeiperiode heb bemachtigd, zal ik met trots dragen. Dank aan de AfroeiCie!  Het gaat er ruig aan toe tijdens het eerstejaars-weekend

4

14 144

in memoriam john V. lake Tekst: bestuur der W.S.R. Argo en Oud Argo In 1992 meldde een zestigjarige Engelsman in een bruin tweedpak zich aan de poort van de W.S.R. Argo. John Lake was directeur van de European Environmental Research Organisation (EERO) in Wageningen geworden. Hij was echter boven alles een fanatiek roeiliefhebber en meldde zich dan ook met vraag: “of hij niet met een roeiploeg mee mocht fietsen?“ Al snel ontfermde John zich over ouderejaars, en later over eerstejaars roeiers. Met opgetrokken wenkbrauwen keken roeiers soms naar de ietwat excentrieke Engelsman die met stijve benen in pak op de vloer van de loods de roeihaal nabootste.

John keek met een frisse blik naar de coachmethoden van Argo en op een bescheiden maar gedecideerde manier bracht hij coaches en roeiers de techniek bij. Hij leerde “denken vanuit het blad” in plaats van vanuit de beweging in de boot, en hij leerde dat je roeiers met complimenten harder liet gaan dan met kritiek.

Vergelijkingen tussen een boot met een vrouw, de parallel tussen beweging van een reiger die een vis vangt en de inpik, en de anekdotes van een Engelse generaal uit de Balkanoorlog hielpen hem daarbij.

John heeft ook aan de continuïteit van coachkwaliteit op Argo gedacht: naast zijn inzet op de kant heeft hij de Argobibliotheek met een aantal waardevolle coachboeken en instructievideo’s verrijkt. Als ervaren Thamesroeier met een “dark blue” hart wist John als geen ander de waarde van de stuurman/vrouw te waarderen. Hij was de eerste coach op Argo die evenveel tijd besteedde aan de stuur als aan de roeiers.

Bij zijn benoeming tot Lid van Verdienste van de W.S.R. Argo in 1997, heeft John het startkapitaal geschonken voor het Tiphys Fonds.

Dit startkapitaal is goed belegd zodat er jaarlijks hulpmiddelen (bijvoorbeeld een boordinstallatie voor de achten) voor stuurlieden kunnen worden aangeschaft. John was ook de initiator achter de verkiezing van stuur van het jaar.

Niet voor niets is John benoemd als erelid van het stuurliedengezelschap Tiphys van de W.S.R. Argo.

John heeft Argonauten geënthousiasmeerd voor deelname aan de Henley Royal Regatta.

Daarvoor legde hij contacten met Engelse clubs, om zo de eerste Argodeelname sinds lange tijd aan dit traditionele roeitoernooi mogelijk te maken. Dit heeft

uiteindelijk dit na enkele jaren geleid tot de overwinning van de Visitors’ Challenge Cup in 1996: een vier zonder overwinning voor Weijschedé, Bolck, Van Dijken en Van Eupen.

John was een trotse Argonaut en een echte gentleman. Zelfs toen hij, vanwege zijn ziekte, nauwelijks nog kon lopen, deed hij zijn Oud Argo das om, om zo gasten uit Wageningen in stijl te kunnen begroeten. Met John is en fantastische en enthousiaste roeifanaat, en een bijzondere man van ons heen gegaan. John Lake is 81 jaar geworden.

premiere 2013: de dutch masters open Internationale 1000m-wedstrijd voor veteranen Tekst: Dutch masters open

3

Op 15 en 16 juni 2013 wordt op de spiksplinternieuwe Olympische Willem-Alexander Baan (www. willem-alexanderbaan.nl) bij Rotterdam de Dutch Masters Open (www.dutchmastersopen-rowing. nl) verroeid: een internationale roeiwedstrijd over 1000 meter voor masters. Het is een boord-aanboord-race die open staat voor alle leeftijdscategorieën vanaf 27 jaar en voor alle gladde boottypes.

De Dutch Masters Open is een nieuw fenomeen in Nederland.

De kortebaanwedstrijden voor veteranenroeiers zijn lang een ondergeschoven kindje geweest.

Liefhebbers van de 1000 meter moesten tot voor kort hun koffers pakken en de grenzen over, meestal naar Duitsland, en ook wel naar Frankrijk en Engeland. Dat is nu

verleden tijd. De kilometer voor masters heeft zich dit jaar een plek op de wedstrijdkalender veroverd. Drie bestaande wedstrijden - de ZRB, de Martini Regatta en de Erasmussprint – hebben het afgelopen seizoen de 1000 meter voor veteranen in hun wedstrijdprogramma opgenomen.

En volgend jaar komt daar nóg een 1000-meter-wedstrijd bij: de ‘Amsterdam Masters’ op de Bosbaan. Dat alles maakt het voor veteranen de moeite waard om hun trainingsarbeid op dit type wedstrijd af te stemmen. Gevoegd bij de Dutch Masters Open, die vanaf 2013 jaarlijks wordt georganiseerd, zijn er dan vijf kortebaanwedstrijden voor masters in Nederland. Dit is een belangrijke uitbreiding van het wedstrijdaanbod en een uitstekende voorbereiding voor de World Rowing Masters Regatta (FISA Masters), die volgend jaar in het Noord-Italiaanse Varese gehouden zal worden.

De Dutch Masters Open heeft een soortgelijke opzet als de World Rowing Masters Regatta.

Dat betekent dat de races zijn ingedeeld naar leeftijdscategorieën en naar boottypes om zo een eerlijke competitie te garanderen.

De programmering van de races is erop afgestemd dat deelnemers meerdere keren op een dag kunnen starten, hetzij in hetzelfde boottype (in een jongere leeftijdsgroep), in een ander boottype, of in andere ploegcombinaties.

Oud-Argonaute Mies Bernelot Moens (1963), bij RV Rijnland wedstrijdroeister en wedstrijdcommissaris, is één van de organisatoren van de Dutch Masters Open. Internationaal kamprechter Hub Hingstman-Dooren, eveneens Oud-Argonaute en lid van Viking, zal de functie van hoofd van de jury vervullen.

15 ARGONAUTIKA

Fundraising diner Tekst: Marieke de Lange en Jan Vennegoor op Nijhuis Foto’s: Marieke de Lange Ietwat onwennig betreden de eerste Oud-Argonauten de dinerzaal.

Op deze manier fondsen werven is wel erg Amerikaans. Hoe zal de avond verlopen? Al snel beginnen de aanwezigen hun jaargenoten te herkennen en neemt het geluidsniveau van het geroezemoes fors toe. Een welkomstcocktail in de kleuren van Argo en een eerste optreden van de Oud Ceres band brengt de sfeer er goed in.

Ruim 60 Oud Argonauten geven acte de presence. De oudste is uit het jaar 1945 en de jongeren zijn uit deze eeuw. De generaties uit de jaren 70 en 80 zijn het best vertegenwoordigd.

Juist deze generaties hebben de bouw van het huidige Argo gebouw meegemaakt, en hebben veelal actief meegebouwd. Een levendige discussie over de aanduiding van het gebouw resulteert in de naam “oude botenhuis” voor het gebouw aan de haven uit 1932 en “oude nieuwe botenhuis” voor het gebouw uit 1982.

Het diner wordt geopend door de voorzitter van Oud Argo waarna er aangevallen kon worden op het voorgerecht. Tussen de gangen door wordt er door de Oud Ceres band gespeeld en enkele Oud Argonauten wagen een dansje.

Later op de avond komen verhalen met herinneringen aan vroeger en een blik op de toekomst van diverse Oud Argonauten en er komt een aansprekende lullepot van Toon Hulsewé. Toon bekent dat hij aanvankelijk geen voorstander was van een nieuw botenhuis, maar dat hij zich inmiddels heeft laten overtuigen van de noodzaak.

Maar hij vindt dat er wel harder

geroeid moet worden en dat er meer gewonnen moet worden. De huidige Argo voorzitter Rieks de Rink vult de verhalen aan met een exposé over de stand van zaken van de renovatie.

Na een eerste hapje en vooral een drankje is het tijd voor de veiling.

De 2 veilingmeesters Peter van der Pol en Henk Slothouwer weten het bedrag per item flink omhoog te brengen door met een aantal sterke verhalen de stemming er goed in de brengen. Bij de verkoop van de aquarel van het botenhuis op de puist worden de beide heren ondersteund door de heren Gijs van Dedem en Alexander Heyendael.

Beide heren weten zeer aansprekend te vertellen hoe de aquarel tot stand is gekomen (als aflossing van de bul bij Ceres).

Het klapstuk van de avond is de veiling van de Sint Jutphaas. Eerst wordt gememoreerd hoe de Sint Jutphaas op Argo is verzeild. De boot was in 1961 voor 2 weken van Phocas geleend maar werd ernstig gemold na de onverwachte Gulden Varsity overwinning. De oud-

leden brachten gelukkig voldoende geld binnen om een vervangende boot voor Phocas te kopen. Van de verzekeringsgelden werd de Jutphaas bij Stämpfli weer keurig opgelapt en zo kwam de Jutphaas voorgoed bij Argo. De twee OudCeres bandleden Gijs en Alexander weten te vertellen dat ze de Jutphaas op weg naar Stämpfli voor een aanstormende trein op het station van Basel hadden gered. Besloten wordt om het puntje van de boot, dat immers als eerste over de finish gaat, Amerikaans te veilen. Daarbij wordt afgesproken dat de laatste bieder het puntje aan Argo schenkt op voorwaarde dat het Argo bestuur dit in het nieuwe botenhuis bewaart.

De veiling brengt €1700 op. De laatste bieder is erelid PP Verbrugge en hij doneert het puntje direct aan Argo. Voorzitter Rieks de Rink belooft dat het puntje, samen met het boeibord met de naam, wordt gerestaureerd en een mooie plek zal krijgen in het nieuwe gebouw.

Daan Goense, oud-commissaris, biedt zijn capaciteiten aan voor de uitvoering van de restauratie.

Samen met andere zaken levert de gehele veiling uiteindelijk €2415 op. De totale opbrengst van diner inclusief veiling is €6851,07. Ook tekenen nog een flink aantal Oud Argonauten voor een versnelde donatie van hun jaarlijkse lijfrente bijdrage (zie de berichtgeving van de penningmeester van Oud Argo).

De avond wordt afgesloten met de doop van de nieuwe coachboot door de twee veilingmeesters. Deze coachboot is een stuk zuiniger in het benzineverbruik. Hierdoor kunnen er meer coachuren op de Rijn gemaakt worden, zodat Argo weer beter gaat presteren. Dit geeft weer hoop op in ons groene hart: Argo wint de ….!

16

Beste Oud Argonauten, Dank u wel!

Dank u wel voor alle bijdragen – klein en groot – die we dit jaar reeds van u gekregen hebben. In de eerste drie kwartalen van het kalenderjaar 2012 mochten we al bijna €25.000 aan giften en contributies ontvangen! De €100.000 die we bijdragen aan de renovatie van Argo’s botenhuis komt daarmee in zicht: op 1 oktober j.l. was al bijna 2/3de van onze doelstelling gerealiseerd.

Het fundraisingdiner dat op 13 oktober j.l. plaatsvond, bracht daarnaast ook nog een kleine €7.000 in het laatje.

Voordelig geven door te “lenen” Tijdens die avond – waarvan u elders in dit blad een verslag kunt lezen– is ook een nieuwe constructie geïntroduceerd waarmee op fiscaal aantrekkelijke wijze rechtstreeks kan worden bijgedragen aan de renovatie. Door de al bekende “lijfrente” (periodieke schenking voor 5 jaar, waarbij de schenker jaarlijks het aan Oud Argo geschonken bedrag kan aftrekken van zijn inkomstenbelasting en op die manier tot 52% van het schenkingsbedrag kan terugkrijgen) te combineren met een vijfjarige renteloze lening aan Oud Argo waarvan de aflossingen vervolgens gedurende de looptijd jaarlijks worden kwijtgescholden (lees: geschonken) kunnen we er voor zorgen dat er nu een groot bedrag ineens beschikbaar is voor Argo’s verbouwing. De schenker houdt gedurende 5 jaar alsnog zijn aftrekpost (het mes snijdt dus aan twee kanten). Een mede Oud Argonaut die anoniem wenst te blijven hield de aanwezigen op het Fundraisingdiner via een zegsman voor dat hij de bedragen die tijdens die avond voor deze constructie worden toegezegd, verdubbelt. Het exacte bedrag dat die avond hiermee is opgehaald is op het moment van schrijven nog niet duidelijk maar ik kan u verzekeren dat er enthousiast op is ingetekend: Opnieuw een grote stap richting de €100.000!

Uiteraard is deze constructie (zonder verdubbeling weliswaar) nog steeds beschikbaar. De kosten van de benodigde notariële aktes neemt Oud Argo net als bij de gewone lijfrentes voor haar rekening. Mocht u interesse hebben om langs deze weg bij te dragen, neem dan contact op. Ik vertel u er graag meer over.

Parkeer uw geld bij Argo Naast bijdragen aan het lustrumcadeau van Oud Argo (de €100.000 voor de renovatie), zijn er ook nog andere manieren waarop u Argo kunt helpen bij de renovatie. Met het totale bouwproject is zoals bekend een veel groter bedrag dan onze €100.000 gemoeid, een bedrag dat Argo dankzij 30 jaar spaarzin voor een groot deel uit eigen middelen bekostigt. Het aanspreken van deze reserveringen zorgt er echter voor dat er in loop van 2013 (wanneer de aannemers hun laatste betalingen moeten krijgen) een tijdelijk tekort aan liquide middelen ontstaat. De gewone exploitatie van Argo gaat immers ook door. Om dit tijdelijke liquiditeitstekort te ondervangen zoekt Argo nog enkele oud-leden die Argo voor een periode van enkele jaren een som geld willen lenen, tegen het rentetarief dat ze normaal gesproken op hun eigen spaarrekening ontvangen. Voor u budgetneutraal en voor Argo een stuk goedkoper dan een banklening. Reeds één oud-lid is u hierin voorgegaan. Meer informatie: renovacie@wsr-argo.nl Contributie Tot slot, het zal u niet ontgaan zijn, u ontvangt bij deze Argonautika weer de acceptgirokaart voor de Oud Argo contributie van 2013. Mocht u het gemakkelijker vinden om dit bedrag voortaan jaarlijks automatisch door ons te laten incasseren: dat kan! Zo’n 60 mensen maken reeds gebruik van deze service. Neem voor meer informatie contact op met de penningmeester (penningmeester@oud-argo.nl).

Ik wens u een gezond en voorspoedig 2013, en bovenal een mooi lustrumjaar toe!

Bram Lokker, penningmeester Oud Argo

13 17

Filmrecensie “Bert and Dickie” Tekst: AMC / Foto: Bert and Dickie Een half jaar geleden vonden de Olympische Spelen plaats in de wereldstad Londen. Met de meest geavanceerde boten en scherpste trainingstechnieken zijn de spelen een ultiem podium van krachtmeting.

Deze weg naar de Spelen is vaak een lange weg. Jaren van training en verfijning van techniek en eenheid in de boot maken het verschil tot op honderdsten van secondes bij het passeren van de eindstreep. Maar dit is ook wel eens anders geweest.

Deze keer in de recensie het verhaal van twee roeiers die pas vijf weken voor de Spelen elkaar ontmoeten.

Het is 1948 en de eerste Olympische spelen na de tweede wereldoorlog staan op het punt om te beginnen in Londen. Voedsel is moeilijk verkrijgbaar en op hoog niveau wordt er gediscussieerd over het al dan niet door laten gaan van de sportieve krachtmetingen. Men verwacht dat de Spelen buitenlandse toeristen zal trekken, en daarmee gepaard ook geld dat zij meebrengen. Dat geld is hard nodig om de wonden van de oorlog te helen. Het is in deze setting Verhaal: Acteerwerk: Grafisch: Regie: Geluid: Totaal:

dat Bert Bushnell (Matt Smith), een arbeider uit Londen, traint voor het 1x veld. Het valt dan ook niet goed als Jack Berseford, oud Olympisch medaillist en organisator van de Britse roeiteams op de spelen, hem samen zet in de 2x met Dickie Burnell (Sam Hoare), de journalist uit een gegoede Londense familie.

Het verschil in achtergrond, visie op de sport en de verschillende ego’s maken de korte trainingsperiode er niet gemakkelijk op. Dit leidt tot twijfels bij beide partijen of die medaille eigenlijk nog wel haalbaar is.

Boordevol hoogstaande shots van de roeitechniek boven en onder water!

De film Bert and Dickie laat de schoonheid van het ‘vintage’ roeien zien, inclusief overnaedse booten en roeien zonder sokken. De houterige conversaties in het karakteristieke Britse accent over deze ‘gentleman’s sport’ maken de film compleet. Een film die vanwege historische relevantie en hedendaagse herkenbaarheid een aanrader is. Verwacht echter geen James Bond-achtige actieshots of Amerikaanse sport overdrevenheid maar een interessant verhaal dat de anderhalf uur redelijk waard is.

Genre: Jaar: Regie: Cast:

Duur:

Drama, Sport 2012 David Blair Matt Smith, Sam Hoare, James Frain, Douglas Hodge en Geoffrey Palmer 89 minuten

Roeitocht Estland Tekst: Caroline van der Zee Foto: Karel Westerling Deze zomer ben ik met 8 andere Argonauten en 1 Vada roeister richting Estland vertrokken voor een avontuur met Karel en Pauline Westerling. Met twee grote D4+ wherries roeien we over de open zee voor de kust van Estland. Het lijkt een soort van eilandhoppen. De omgeving heeft iets weg van Nederland alleen is de bevolking significant kleiner en heeft de natuur nog zijn vrije loop.

De muggen zijn soms ongewenst overtollig aanwezig! Tijdens deze reis heb ik me vaak afgevraagd of het wel

zo gewoon is dat golven je boot in slaan, de roeiers boven de golven uit zweven, zwemvesten ècht verplicht zijn en het leeg hozen heel normaal is. Ik heb deze dagen veel van het land en de omgeving, met zijn prachtige ongerepte natuur, mogen zien. Wie maakt het nu mee om met z’n boot tussen zeehonden te roeien of elke dag na zonsondergang een kampvuur te maken? Verder herinner ik met het glasheldere, ondiepe en niet koude water. De lange avonden zijn met een wijntje en kaarten zeer goed door te brengen. De inwoners spreken nauwelijks Engels wat het communiceren tot gebarentaal beperkt en tot zeer grappige dialogen leidt. Alom, een geweldige ervaring.

Meer info: http://www.imdb.com/ title/tt2075121/

18

KALENDER

i r a

Kalender

u n a

Januari 6 Nieuwjaarsborrel 12+13 Lustrum Galafeest 18 Intraining Financieel Halfjaarlijks ALV

J

i r a

Februari 1-8 AI-week 3 Wagenings Kampioenschap Indoor Rowing 2013 9 Lustrum Symposium 11+12 Gyas-Hunze race 23+24 Winterwedstrijden Onderlinge & Slag om Lexkesveer

u r b

Fe

rt

Maart 9+10 12 17 24+25 30+31

Heineken Roeivierkamp Headdiner Head of the River Amstel NOOC openingstoernooi Trainingsweekend Keulen

April 6 7 13+14 20+21 27

Varsityontbijt Varsity Skoll Cup Hollandia SRG

a a M

l i r

p A Mei 11+12 9

i e M 13 19+20 26 Juni 1 2

ZRB Ringvaart Regatta Ouderdag eerstejaars PEiL Westerlijke Regatta Okeanos Competitietoernooi Thetis Sprint Lustrum Re端nistendag, ALV Oud-Argo ARB Asopos Driekamp Koninklijke Hollandbeker Dutch Masters Open 2013 Martini Regatta Orca Slotwedstrijden

i n u

2+3 9 9+10 15+16 16+17 23

J

i l u

Juli 5 6+7

J

Argo Sprint Argolustrum-, NSRF slotwedstrijden

PERSONALIA Geboren: 23 augustus 2012 4 september 2012 2 oktober 2012

Kian Niels Rick, zoon van Peter van Boekel en Herma Klein Imre, zoon van Sander Zondervan en Annemarie Zondervan van Iersel Thijmen, zoon van Sjoukje en Lennart van der Burg

Gehuwd: 28 december 2012

Stefan Wijkhuis en Nienke Runge

Overleden: 18 juni 2012 27 augustus 2012 3 november 2012 5 november 2012 5 november 2012 20 november 2012

Joke van den Hengel John V. Lake - lid van verdienste Nicolaas Stenvers Tidde Goldhoorn Cis Doorman Jan Berghoef - lid van verdienste

GEGEVENSWIJZIGING Bent u onlangs verhuisd of heeft u het idee dat uw gegevens bij ons incompleet of onjuist zijn, wilt u dan een e-mail met uw wijziging naar secretaris@oud-argo.nl sturen. Naast de verspreiding van de Argonautika via de post wordt regelmatig een nieuwsbrief via e-mail verstuurd. We willen graag meer mensen met deze nieuwsbrief bereiken. Ontvangt u geen nieuwsbrief schroom dan niet om een e-mail te sturen zodat we het correcte adres in ons bestand kunnen opnemen.

SPONSOREN

-Bavaria N.V. -KLV Wageningen Alumni Netwerk -SFW -Sonnema -Wageningen Universiteit -Wing Notaris Mr.D.G (Derk) Hoek Van Putten Van Apeldoorn notarissen Generaal Foulkesweg 45 Postbus 228 6700 AE Wageningen Tel.:0317-427000 Fax.:0317-427424 E-mail: dhoek@vpvanotarissen.nl

COLOFON

W.S.R. Argo

Grebbedijk 59 Argonautika is het verenigingsorgaan der W.S.R. Argo en Oud Argo.

Het is de opvolger van respectievelijk de Sitback en het Gulden Vlies.

6702 PB Argonautika verschijnt 2 maal per jaar in een oplage van 2500 exemplaren.

Wageningen Argonautika komt tot stand door samenwerking tussen leden van Argo en Oud Argo, die samen de AMC vormen. tel. 0317 420700 fax 0317 419785

Argo: Tesse Bijlsma, Teun Fiers, Barbara van Gulick, Niek Kievit, Casper van Lier, Nicole van Riel, Luuk Schouten, Maud van Soest Oud Argo: Martien Beek, Marieke de Lange, Betty Valk Contact AMC: periodiek@wsr-argo.nl Contact Oud Argo: oud-argo@wsr-argo.nl

Druk: Flyeralarm

De AMC stelt zich niet aansprakelijk voor onjuiste en/of onvolledige gegevens.

Email: bestuur@wsr-argo.nl Internet: www.wsr-argo.nl www.wsr-argo.nl/oudargo

Bank Argo: 68.10.75.686