08ΕΧ20 _ Αρχιτεκτονικές Μυθολογίες _ Τεύχος

08ΕΧ20

Δροσινού Ασημίνα _ Κυριακοπούλου Ζωή Μακρή Θεώνη _ Ντέλμας Ορέστης

Architectural Mythologies

Dancing Fairies August Malmström _ 1966 _ λάδια σε καμβά

Midsummer Eve Edward Robert Hughes _ 1908 _ ακουαρέλα

Μύθος : Fairy Ring

Dancing Fairies

Dancing Fairies August Malmström _ 1966 _ λάδια σε καμβά

Στον πίνακα Dancing fairies, ο Edward Robert Hughes αποτυπώνει την πρωινή ομίχλη να μετατρέπεται σε νεράιδες που πετάνε κυκλικά γύρω από ένα ποτάμι. Ο σχηματισμός των νεραϊδών έχει την μορφή του fairy ring. Ταυτόχρονα ο καλλιτέχνης στον πίνακα συνδυάζει και την Σουηδική μυθολογία, σύμφωνα με την οποία νεράιδες και ξωτικά χορεύουν σε κυκλικούς σχηματισμούς σε δάση, ποτάμια και σε σημεία ταφής. Οι άνθρωποι συμβουλεύονται να μένουν μακριά από τα fairy rings, διότι μπορούν να αρρωστήσουν αν πλησιάσουν. Στόχος του πίνακα είναι να δημιουργήσει μια διττή ατμόσφαιρα στην οποία ο θεατής να μπορεί να δει είτε την πρωινή ομίχλη, είτε τις νεράιδες που χορεύουν, συνθέτοντας μια οφθαλμαπάτη.

Midsummer Eve Edward Robert Hughes _ 1908 _ ακουαρέλα

Ο πίνακας Midsummer Eve είναι ένα από τα πιο διάσημα έργα του Edward Robert Hughes. Δημιουργήθηκε το 1908 και έχει ως θέμα του το φεστιβάλ της μικρότερης νύχτας του χρόνου, κατά την οποία νεαρές γυναίκες χορεύουν γύρω από φωτιές και εύχονται να βρουν την πραγματική αγάπη. Η πρώτη θεωρία που επικρατεί για τον πίνακα ερμηνεύει τις νεράιδες σε σχηματισμό fairy ring ως αντικατάσταση της λάμψης των φωτιών του φεστιβάλ. Αντιθέτως, σύμφωνα με την δεύτερη θεωρία, ο Edward Robert Hughes κάνει αναφορά στο έργο του Shakespeare ‘Midsummer night's dream', με την φιγούρα να παρομοιάζεται με την πρωταγωνίστρια Ερμία που χάνεται στο δάσος. Όταν βρίσκει τις νεράιδες εκπλήσσεται θετικά, κάτι το οποίο φαίνεται και στον πίνακα, γιατί περιμένει ότι θα την καθοδηγήσουν για να βρει τον δρόμο της επιστροφής.

Midsummer Eve

Μύθος : Fairy Ring

Ο κύκλος των νεραιδών, γνωστός και ως δαχτυλίδι νεραιδών, είναι ένα φυσικό δαχτυλίδι φτιαγμένο από μανιτάρια που εμφανίζεται σε δασικές εκτάσεις και λιβάδια. Ο δακτύλιος μπορεί να μεγαλώσει σε διάμετρο μέχρι και 10 μέτρα. Ο σχηματισμός του, οφείλεται σε ένα μύκητα που αναπτύσσεται στο έδαφος και μεγαλώνει αναζητώντας τροφή υπόγεια. Τα δαχτυλίδια αυτά συνδέονται με πολλούς μύθους κυρίως στην δυτική Ευρώπη. Πολλές φορές θεωρούνται επικίνδυνα μέρη που έχουν σχέση με τις νεράιδες ή άλλες φορές μπορεί να συνδέονται με καλούς οιωνούς.

Στην αγγλική λαογραφία τα δαχτυλίδια προέκυψαν από νεράιδες ή ξωτικά που χόρευαν σε κύκλους. Αυτή η γιορτή συνδέεται ιδιαίτερα με τις νύχτες με φεγγάρι με τον δαχτυλιο να γίνεται αόρατος μόνο το επόμενο πρωί στους θνητούς. Λέγεται επίσης ότι αν οι άνθρωποι μπουν στον κύκλο θα τους τιμωρησουν οι νεράιδες. Η τιμωρία συγκεκριμένα θα είναι να τους βάλουν να χορεύουν στον κύκλο μέχρι να εξαντληθούν. Υπαρχουν διάφορες παραλαγές για το πως οι νεράιδες χρησιμοποιούν τα μανιτάρια, ένας κάτοικος στην Σκωτία υποστήριξε ότι τα χρησιμοποιούν ως τραπέζια, ενώ μια ιρλανδική παράδοση περιγράφει ότι τις τοποθετούν από πάνω τους σαν ομπρέλες.