2. Nauczanie stacjonarne i hybrydowe/zdalne – podobieństwa i różnice

Jak sprawić, aby nauka języka obcego online była dla uczniów interesująca? • udekorujmy ścianę, na tle której siedzimy, kolorowymi i edukacyjnymi materiałami (mapami, literami alfabetu, kalendarzem, zegarem), czymkolwiek, co będzie nam potrzebne na lekcji; • ważne są rekwizyty, które powinniśmy mieć pod ręką na każdej lekcji, znajdźmy w domu rzeczy odpowiadające tematowi lekcji i przygotujmy je wcześniej, możemy również stworzyć własne rekwizyty, np. rysując i wycinając obrazki; • wiele pomysłów na lekcje znajdziemy na stronie Pinterest; • odpowiednio dostosujmy swój styl nauczania online (przed kamerą), który różni się od tego w klasie. Użyjmy swojego najbardziej przyjaznego głosu oraz naturalnych gestów, aby pomóc utrzymać uwagę uczniom. I pamiętajmy o uśmiechu na twarzy.

Ważne jest, aby poznać swoich uczniów oraz umożliwić im interakcje ze sobą i z nauczycielem w atmosferze wzajemnego uczenia się. W związku z tym, w procesie kształcenia należy uwzględnić zindywidualizowane i spersonalizowane podejście do każdego ucznia mające na uwadze jego (specyficzne) potrzeby, umiejętności oraz kompetencje społeczne.

W celu utrzymania zainteresowania uczniów oraz rozwijania ich umiejętności komunikacyjnych, powinniśmy stworzyć odpowiednie sytuacje edukacyjne online, które umożliwią uczniom dzielenie się materiałami i współpracę w języku angielskim z kolegami i koleżankami z klasy oraz nauczycielem. Jest to szczególnie ważne w nauce języków obcych nastawionych na komunikację. Działania edukacyjne mogą być zaprojektowane w taki sposób, aby uczniowie mogli łatwo uzyskać informacje zwrotne od nauczyciela i wyrazić swoje upodobania, a także odpowiedzieć na to, co piszą lub załączają inni koledzy z klasy – zwiększa to ich motywację do nauki. Jest to możliwe niezależnie od tego, z jakich platform kształcenia zdalnego korzystają nauczyciele.

W trakcie nauki w trybie hybrydowym nauczyciele mają obowiązek monitorować postępy uczniów i korzystać z dostępnych testów, quizów, poleceń i prac domowych do zrobienia na platformach edukacyjnych. Jest wiele rozwiązań, jakie dają nam aplikacje. Jeśli planujemy test, to powinien on być wcześniej zapowiedziany. Uczniowie muszą mieć czas na zapoznanie się z terminem i określenie, czy w danej chwili będą mogli skorzystać z komputera z dostępem do internetu.

Zgodnie z komunikatem MEN, kształcenie stacjonarne/tradycyjne to kształcenie, jakie znamy do tej pory w szkołach. Nauczanie hybrydowe (mieszane) nazywane również półzdalnym, oznacza, iż uczniowie przechodzą tylko w części na tryb zdalny, a część zajęć odbywa się w szkole stacjonarnie, z nauczycielem. Zatem część edukacji zdalnej nauczyciel może realizować w formie bezpośredniej online lub wysyłać uczniom materiały elektroniczne. Kształcenie zdalne ma miejsce wtedy, gdy następuje zawieszenie kształcenia stacjonarnego i polega na

całkowitym przejściu w tryb online z uczniami przy wykorzystaniu platformy oraz narzędzi do kształcenia zdalnego.

Różnice między kształceniem stacjonarnym, hybrydowym i zdalnym w przypadku kształcenia językowego polegają na: dynamice pracy na zajęciach, w grupach lub aktywności własnej, na przygotowaniu materiałów dydaktycznych wykorzystywanych na zajęciach lub poza nimi oraz sposobie pracy z uczniami (czy uprawiamy nauczycielski monolog?).

Przejście na nauczanie hybrydowe/zdalne powinno być dla nas okazją do refleksji nad swoim warsztatem pracy – co można zmienić, co ulepszyć. Powinno być czasem, którego nie będziemy próbowali przeczekać, tylko przyjrzymy się bacznie naszym działaniom podczas lekcji oraz uczniom, na ile z tych działań korzystają, jak one wpływają na ich uczenie się i rozwijanie kompetencji językowych w języku obcym.

Kształcenie zdalne może okazać się wybawieniem dla osób z mikrozaburzeniami, takimi jak zaburzenia koncentracji wywoływane przez hałas w klasie czy rozpraszające rozmowy uczniów – te czynniki są nieobecne w wirtualnej klasie. Jednak może być ono utrudnieniem zwłaszcza dla uczniów wymagających indywidualnego wsparcia podczas nauki, gdyż indywidualizacja kształcenia w nauczaniu zdalnym jest niezwykle trudna. Czy w takiej sytuacji można powiedzieć, iż uczniowie z niepełnosprawnościami są wykluczeni z procesu edukacji zdalnej podczas pandemii? Niestety, w wielu przypadkach – tak. Uczniowie ci znaleźli się poza procesem kształcenia. Mimo iż każdego ucznia może dotyczyć regres w nauce podczas pandemii, jest on o wiele bardziej prawdopodobny u uczniów z trudnościami w nauce oraz z niepełnosprawnościami. Mogą się pojawiać dodatkowe problemy natury społeczno-emocjonalnej.

Podczas zamknięcia szkół rodzice mieli okazję do wsłuchania się jeszcze bardziej w potrzeby swoich dzieci. Dlatego też ważne jest, aby nauczyciele zbierali informacje zwrotne od rodziców. Uczniowie radzą sobie lepiej w szkole, jeśli rodzice wspierają ich w nauce. Wsparcie to staje się tym bardziej ważne, gdy edukacja szkolna odbywa się poza szkołą. Nie czekajmy, aż rodzice uczniów z trudnościami w nauce lub z niepełnosprawnościami poproszą nas o pomoc. Niektórzy nie będą się czuli komfortowo, prosząc nas o cokolwiek. W takiej grupie mogą się znaleźć również rodzice uczniów należących do mniejszości narodowych, którzy nie komunikują się w języku urzędowym kraju, ani w języku obcym, którego uczymy. W takiej sytuacji powinniśmy znaleźć osobę, która mówi w ich języku i poprosić ją w naszym imieniu o kontakt z rodzicami dziecka.