Gdański Kwartalnik Adwokacki 039

39 nr

PAŹDZIERNIK

Kwartalnik Adwokacki ISSN 1689-9555

Adwokatura integrująca środowisko – wywiad z Dziekanem ORA – Dariuszem Strzeleckim Adwokatura na Malcie

Spis treści adw. Dariusz Strzelecki Okiem Dziekana

3

adw. Kacper Najder Adwokatura integrująca środowisko – wywiad z Dziekanem ORA – Dariuszem Strzeleckim

4

adw. Krzysztof Golec Adwokatura na Malcie 13 Komisja Administracji Kodeksu Sprawiedliwości, Kodeksu Etycznego i Dobrych Praktyk dla Adwokatów 16 Zalecenie w sprawie reklamowania zawodów prawniczych

21

apl. adw. Anna Kołaczko Prawo do szczęścia 23 adw. Janusz Masiak Sezon narciarski przed nami! 25 adw. Dariusz Olczak Sportowy jubileusz 27

Redaktor naczelny: adw. Kacper Najder, e-mail: kn@kancelarianajder.pl Redaktor pomocniczy: apl. adw. Ewelina Koszel, e-mail: ewelinakoszel@wp.pl Wydawca: POMORSKA IZBA ADWOKACKA, 80-830 Gdańsk, ul. Chlebnicka 48/51 Druk: STUDIO 102 Sp. z o.o., ul. Wielkokacka 15 81-611 Gdynia, tel./fax: 58 668 09 63, www.studio102.pl Skład i projekt graficzny: Adam Piskorz Korekta: Anna Garbacz Prezentowany kwartalnik ma być z założenia pismem integrującym środowisko palestry pomorskiej. Redakcja, jak i Wydawca nie ponoszą jednak merytorycznej odpowiedzialności za teksty autorów, które zamieszczone są na łamach kwartalnika. Zakładamy bowiem, że każdy z prezentowanych tekstów ma charakter samodzielnego i odrębnego opracowania, za którego treść odpowiedzialność ponosi autor w ramach swojej licentia poetica.

2

Gdański Kwartalnik Adwokacki nr 39/PAŹDZIERNIK 2015

Okiem Dziekana

adw. Dariusz Strzelecki

Za nami egzamin na aplikację adwokacką. Tym razem wnioski złożyło 157 osób. Od dwóch lat widać więc wyraźną tendencję spadkową, dotychczas bowiem egzamin ten w naszej Izbie zdawało ponad 200 osób. Ocenę pozytywną uzyskało 58 osób.

foto w art.: adw. Kacper Najder

S

kończyły się wakacje, urlopy i Okręgowa Rada Adwokacka w Gdańsku zaczęła trzeci, ostatni rok tej kadencji.

Odbyło się już pierwsze po wakacjach posiedzenie ORA i informację z tego posiedzenia adw. Dariusz Maciejewski zamieścił już na stronie internetowej Pomorskiej Izby Adwokackiej.

Jak zawsze też chciałbym Państwu przekazać najnowsze informacje. Zacznę od informacji sportowej. W ostatni weekend 12 września 2015 roku drużyna piłkarska naszej Izby wygrała Międzynarodowy Turniej Piłki Nożnej w Wilnie. To kolejny sukces tej ekipy i dobry prognostyk przed V Turniejem Piłkarskim o Puchar Dziekana ORA w Elblągu.

Trzymając się tematyki sportowej, pragnę poinformować, że w dniu 3 października 2015 roku odbędzie się tradycyjny piąty już Bieg „Pod Górę” o Puchar Dziekana ORA. W tym roku zaprosiliśmy do udziału w biegu sędziów i prokuratorów.

W dalszym ciągu kontynuowany jest projekt „Adwokat przydaje się w życiu”, który już teraz swoim zasięgiem objął kolejne miejscowości naszego województwa.

Po egzaminie adwokackim w lipcu 2015 roku ślubowanie złożyło ponad 60 naszych nowych Koleżanek i Kolegów.

Gdański Kwartalnik Adwokacki nr 39/PAŹDZIERNIK 2015

W ostatni weekend odbyło się też jesienne szkolenie zawodowe w Jastrzębiej Górze. W szkoleniu uczestniczyło ponad 150 osób.

Dopisało wszystko: tematyka zajęć, pogoda, organizacja szkolenia.

Od 2016 roku rusza program nieodpłatnej pomocy prawnej. Chcę Państwa poinformować, że koordynatorem tego programu ze strony Pomorskiej Izby Adwokackiej został mecenas Marcin Kuleszyński, a dane kontaktowe Marcina zamieszczone zostały na naszej stronie internetowej.

Rok 2015 to rok jubileuszy. Uczestniczyłem w jubileuszu 70-lecia Sądu Okręgowego w Gdańsku, jubileuszu 40-lecia Izby Adwokackiej w Płocku. Będę uczestniczył w uroczystych obchodach 25-lecia Sądu Apelacyjnego w Gdańsku i 65-lecia Olsztyńskiej Izby Adwokackiej.

Nasza Pomorska Izba Adwokacka w Gdańsku obchodzi w tym roku 70-lecie swego istnienia.

Mam nadzieję, że wszyscy Państwo otrzymali już zaproszenia na te uroczystości, które odbędą się 14 listopada 2015 roku.

Chciałbym, abyśmy uroczystości te obchodzili wszyscy razem, zarówno adwokaci i aplikanci adwokaccy, aby to były nasze uroczystości izbowe, abyśmy pokazali naszą integrację.

Już teraz wszystkich Państwa serdecznie zapraszam na nasze święto.

3

Wywiad

adw. Kacper Najder

ADWOKATURA INTEGRUJĄCA ŚRODOWISKO O dotychczasowych sukcesach oraz roli i misji pomorskiej adwokatury – w przeddzień jubileuszu powstania Pomorskiej Izby Adwokackiej – z obecnym Dziekanem ORA Dariuszem Strzeleckim rozmawia adwokat Kacper Najder.

P

anie Dziekanie, na wstępie chciałbym bardzo podziękować za możliwość odbycia z Panem tej rozmowy. Zacznę od pytania o Pańską młodość. Skąd Pan pochodzi, jak wyglądał Pańki dom rodzinny?

Pochodzę z Grudziądza. Tam się urodziłem. Jak skończyłem 6 lat, przenieśliśmy się z rodzicami do Sopotu.

W Sopocie uczęszczałem do szkoły podstawowej, później liceum ogólnokształcącego. Studia ukończyłem na Wydziale Prawa i Administracji Uniwersytetu Gdańskiego.

Jestem pierwszym prawnikiem w rodzinie. Ojciec był kierowcą samochodów ciężarowych, a mama była kierownikiem pralni. Mam także brata, który jest marynarzem.

Dlaczego wybrał Pan studia prawnicze i jaki był przebieg Pańskiej kariery zawodowej?

Moje zainteresowanie prawem zaczęło się jeszcze w szkole średniej, choć przyznam, że myślałem również o medy4

Gdański Kwartalnik Adwokacki nr 39/PAŹDZIERNIK 2015

aplikację sędziowską przy Sądzie Wojewódzkim w Gdańsku, którą ukończyłem w 1980 r. Zostałem asesorem sądowym w Sądzie Rejonowym w Gdańsku. Po niecałych dwóch latach otrzymałem nominację na Sędziego Sądu Rejonowego w Gdańsku.

Jak wspomina Pan pracę w sądzie?

foto w art.: adw. Kacper Najder foto: adw. Kacper Najder

cynie. Zawsze byłem humanistą. A dlatego takie kierunki, bo chciałem pracować z ludźmi, pomagać im. W 1974 r. dostałem się na studia, wtedy 4-letnie. Pracę magisterską pisałem z procedury karnej. Początkowo moim promotorem był prof. Marian Cieślak, a po jego wyjeździe na stypendium został nim prof. Jan Grajewski. Pracę magisterską pisałem na temat roli oskarżonego w procesie karnym. Po zakończeniu studiów w 1978 r. rozpocząłem

Gdański Kwartalnik Adwokacki nr 39/PAŹDZIERNIK 2015

5

Bardzo mile i bardzo dobrze. Żeby otrzymać nominację na sędziego musiałem orzekać w dwóch wydziałach – karnym i cywilnym – oraz oczywiście uzyskać pozytywną ocenę pracy. W czasie mojej asesury miałem taką sytuację, że zostały wystosowane zapytania do Sądu Najwyższego w sprawie karnej i cywilnej. Po otrzymaniu nominacji na Sędziego Sądu Rejonowego pracowałem w Wydziale III i IV Karnym Sądu Rejonowego w Gdańsku do roku 1986.

Była to praca w trudnych czasach. Jak Pan to wspomina? Czy sądził Pan jakąś sprawę tzw. „polityczną”? Jak wyglądała wtedy niezawisłość sędziowska?

W czasie stanu wojennego sprawy tzw. „polityczne” sądzili tylko przewodniczący wydziałów i zastępcy, po krótkim czasie z racji napływu spraw zaczęliśmy sądzić je wszyscy. W mojej ocenie niezawisłym sędzią był ten, który chciał nim być. Wielokrotnie spotykaliśmy się z obecnością funkcjonariuszy UB na sali rozpraw, odbywały się narady z kierownictwem Sądu, z członkami KW PZPR, na których to naradach „wypracowywano właściwą linię orzeczniczą”. Moją najgłośniejszą sprawą, po której odszedłem z Sądu była sprawa „kumoterskiej” sprzedaży 6

samochodów w gdańskim Polmozbycie. Postępowanie zostało wszczęte po wystąpieniu generała Wojciecha Jaruzelskiego na plenum Komitetu Centralnego, w którym to wystąpieniu wspomniał o nieprawidłowościach w dystrybucji samochodów na asygnaty. Na ławie oskarżonych zasiadły trzy osoby – Zastępca Dyrektora Polmozbytu, Kierownik Wydziału Sportu Urzędu Miasta w Gdańsku i osoba, która nabyła samochód. Sprawa od samego początku była bardzo medialna. Osoby oskarżone były mocno napiętnowane przez dziennikarzy. Sądziłem wtedy w składzie trzyosobowym z dwoma ławnikami. Zapadł wyrok uniewinniający, w którym orzekliśmy także o podaniu treści wyroku do publicznej wiadomości. Popełniłem błąd, ponieważ przy takim wyroku nie powinno być orzeczenia o karze dodatkowej, właśnie podania treści wyroku do publicznej wiadomości. My, jako skład orzekający, chcieliśmy w ten sposób pokazać społeczeństwu, że osoby oskarżone były niewinne i zrekompensować krzywdy, które wcześniej im wyrządzono. Następnego dnia rano zostałem wezwany do Prezesa Sądu Wojewódzkiego. Otrzymałem od niego polecenie sporządzenia uzasadnienia tego wyroku. Odpowiedziałem, że bez wniosku o sporządzenie uzasadnienia nie będę go sporządzał. Tego samego dnia prokuratura złożyła takowy Gdański Kwartalnik Adwokacki nr 39/PAŹDZIERNIK 2015

wniosek. Zostałem zwolniony przez Prezesa z obowiązku sądzenia wokand, które miałem wcześniej wyznaczone.

Napisałem uzasadnienie w jedną noc. Następnego dnia rano całe uzasadnienie czytałem przez telefon pracownicy Ministerstwa Sprawiedliwości, która prawdopodobnie to nagrywała. W wyniku rewizji prokuratora wyrok ten został zmieniony tylko w części dotyczącej kary dodatkowej podania wyroku do publicznej wiadomości. Otrzymałem wytyk, chociaż ówczesna Przewodnicząca Wydziału Karnego Sądu Wojewódzkiego w Gdańsku, która była w składzie orzekającym rozpoznającym rewizję prokuratora, w rozmowie ze mną powiedziała, że być może należałoby się zastanowić nad zmianą Kodeksu karnego w części dotyczącej podawania treści wyroku do publicznej wiadomości, tak aby nie była to tylko kara dodatkowa.

Prokuratura wniosła rewizję nadzwyczajną, która została oddalona przez Sąd Najwyższy. Tak jak wcześniej wspominałem, niezawisłość sędziowska zależała od człowieka.

Ja mam czyste sumienie, ponieważ nigdy nikt mną nie sterował.

Dlaczego odszedł Pan do adwokatury?

W związku z tak znacznym wzrostem liczby adwokatów pojawiają się nowe wyzwania i problemy, którymi musimy sprostać – chociażby administracyjne i dyscyplinarne.

Powodem były naciski po tej sprawie, o której opowiadałem wcześniej. Wiem o tym, że ówczesny Wiceminister Sprawiedliwości wywierał presję na Prezesa Sądu Wojewódzkiego, aby mnie zwolnił z pracy. Cała ta sytuacja kłóciła się z moimi zasadami, dlatego złożyłem rezygnację.

Po odejściu z Sądu przez dwa lata pracowałem jako radca prawny, m.in. w Spółdzielni Pracy Świetlik, gdzie Prezesem był śp. Maciej Płażyński. W tym czasie pracowali tam m.in. Donald Tusk, Sławomir Rybicki. Przewijało się tam również wielu innych opozycjonistów. W 1988 r. zostałem wpisany na listę adwokatów. Dziekanem był Gdański Kwartalnik Adwokacki nr 39/PAŹDZIERNIK 2015

wtedy Stanisław Gołata. Wyznaczono mi siedzibę wykonywania zawodu w zespole adwokackim w Kartuzach.

W zespole tym pracowali m.in. mec. Ewa Wrzesińska, mec. Grzegorz Bucholz, mec. Genowefa Noszka-Kruminis. Na początku lat 90. zostałem przyjęty do Zespołu Adwokackiego nr 14 w Gdańsku i po rozwiązaniu tego zespołu zacząłem praktykę w indywidualnej kancelarii adwokackiej.

Jak wyglądała Pańska droga w pracy samorządowej?

Od początku zaangażowałem się w pracę samorządu. Początkowo byłem Sędzią Sądu Dyscyplinarnego. Następnie byłem Zastępcą Rzecznika Dyscyplinarnego. Członkiem Rady zostałem za czasów kadencji Dziekana Jerzego Lipskiego i od razu zostałem Sekretarzem ORA. W 2007 r. kandydowałem na Dziekana, wybory wtedy wygrał Dziekan Jerzy Glanc. Przez kolejne dwie kadencje byłem Wicedziekanem i przez pierwszą kadencję Rzecznikiem Dyscyplinarnym. Od 2013 r. jestem Dziekanem Pomorskiej Izby Adwokackiej. Dwa razy byłem delegatem na Krajowy Zjazd Adwokatury.

Co zmieniało się Pańskim zdaniem w adwokaturze przez ten czas, kiedy wykonuje Pan ten zawód?

Przede wszystkim wzrosła liczba adwokatów. W skali naszej Izby co roku przybywa kilkudziesięciu nowych członków. Prawie połowa naszych Koleżanek i Kolegów to adwokaci, którzy nie przekroczyli 40 roku życia.

Otwarty dostęp do zawodu spowodował, że praktycznie 7

każda osoba spełniająca wymogi formalne może zostać wpisana na listę adwokatów. Jedyne kryterium podlegające ocenie poza wymogami formalnymi to badanie rękojmi wykonywania zawodu. W przypadku odmowy wpisu w oparciu o to kryterium sądy administracyjne często uchylają takie uchwały. W związku z tak znacznym wzrostem liczby adwokatów pojawiają się nowe wyzwania i problemy, którymi musimy sprostać – chociażby administracyjne i dyscyplinarne. Ze względu na to musieliśmy zatroszczyć się o nową bazę lokalową, zakupiliśmy ponad 200-metrowy lokal przy ulicy Szymanowskiego w Gdańsku, gdzie utworzono Centrum Szkoleniowe Pomorskiej Izby Adwokackiej. Dzięki temu oszczędzamy około 100 000 zł rocznie, które wydawaliśmy na wynajem sal.

W lokalu tym odbywają się także szkolenia stacjonarne dla adwokatów i aplikantów adwokackich oraz imprezy integracyjne.

Jak się Pan czuje w roli Dziekana Pomorskiej Izby Adwokackiej i czy Pańskim zdaniem wypełnia Pan zakładany program wyborczy?

Konsekwentnie wraz z członkami Okręgowej Rady Adwokackiej, a także Koleżankami i Kolegami spoza Rady, staramy się realizować nasze pomysły. Dzięki pomocy 8

i zaangażowaniu wszystkich członków Okręgowej Rady Adwokackiej w mojej ocenie prawie wszystkie postulaty są realizowane. Dwukrotnie obniżyliśmy składkę izbową, kobiety-adwokat po urodzeniu dziecka zwolnione są przez okres jednego roku z płacenia składek. Nie zapominamy o adwokatach seniorach. Organizujemy Wigilie dla Seniorów, na których mają oni okazję spotkać się i porozmawiać. Szkolenia zawodowe – nie tylko wyjazdowe – odbywają się regularnie i cieszą się ogromnym zainteresowaniem. Obecnie intensywnie pracujemy nad zmianami w sferze informatycznej naszej Izby. Przygotowywana jest nowa strona internetowa. Przygotowujemy się do szerokiej akcji promowania wizerunku adwokata w sądach i urzędach. Jesteśmy razem z Izbą Adwokacką z Łodzi w czołówce krajowej, uczestnicząc w projekcie szerzenia świadomości prawnej w społeczeństwie.

W projekt „Adwokat przydaje się w życiu” zaangażowanych jest kilkudziesięciu adwokatów i aplikantów. Integrujemy środowisko, organizując wiele spotkań towarzyskich m.in. bal adwokacki i imprezy integracyjno-sportowe. Nie zapominamy wtedy o potrzebujących, przy każdej takiej imprezie zbieramy pieniądze, które przeznaczamy od wielu lat na pomoc dla samotnej matki wychowującej córki bliźniaczki z porażeniem mózgowym, czy też ostatnio dla pokrzywdzonych trzęsieniem ziemi Gdański Kwartalnik Adwokacki nr 39/PAŹDZIERNIK 2015

w Nepalu. Prężnie działa również nasz profil na portalu Facebook, który jest źródłem informacji o życiu naszej Izby.

Jak ocenia Pan pracę obecnej Okręgowej Rady Adwokackiej?

Dziekan bez Rady i jej wsparcia oraz pomocy całego środowiska nie byłby w stanie zrealizować żadnego pomysłu, żadnej inicjatywy. Członkowie Rady aktywnie wspierają mnie w realizacji wyznaczonych zadań. Posiedzenia Rady bywają burzliwe, ale udaje

Dziekan bez Rady i jej wsparcia oraz pomocy całego środowiska nie byłby w stanie zrealizować żadnego pomysłu, żadnej inicjatywy. się wypracować jednolite stanowisko, które konsekwentnie jest realizowane. Życzyłbym każdemu Dziekanowi takiej Rady, takiego zaangażowania i takiej aktywności, jaką prezentują członkowie ORA tej kadencji.

Czy do tej pory udało się osiągnąć to, co Pan zakładał, zostając Dziekanem Pomorskiej Izby Adwokackiej?

Na Zgromadzeniu Sprawozdawczo-Wyborczym naszej Izby przedstawiłem swoją wizję roli i pracy Dziekana i Okręgowej Rady Adwokackiej, przedstawiłem pomysły, które – jak wskazał na to wynik głosowania – zostały zaakceptowane przez członków Pomorskiej Izby Adwokackiej. Tak jak wspominałem wcześniej, wiele rzeczy udało się wprowadzić w życie. Myślę, że niektóre z nich wymagają jeszcze czasu, ale nadal konsekwentnie będę dążył do ich realizacji.

Co zalicza Pan do największych sukcesów Pańskiej kadencji?

Sukcesy są jeszcze przed nami. Myślę, że istotną kwestią jest to, że mimo wzrostu liczby członków w naszej Izbie udaje się zwiększyć integrację środowiska. Staram się uczestniczyć we wszystkich imprezach organizowanych Gdański Kwartalnik Adwokacki nr 39/PAŹDZIERNIK 2015

9

w ramach naszej Izby. Spotykam się tam z opiniami, że obecnie dużo się dzieje, co wpływa pozytywnie na jedność naszego środowiska. W mojej pracy chcę być Dziekanem otwartym na problemy naszych Koleżanek i Kolegów. Drzwi do mojego gabinetu stoją zawsze otworem.

Wzrosła znacznie „ściągalność” składki adwokackiej, w czym ogromna zasługa naszego Skarbnika mec. Dariusza Olszaka. Sprawne działanie Rady i szybki przekaz informacji to zasługa Sekretarza mec. Sylwii Grzybowskiej.

Wicedziekan adw. Bartosz Golejewski uporządkował i usystematyzował działalność Referatu Skarg. Terminowe i regularne wizytacje kancelarii adwokackich wprowadził Przewodniczący Wizytatorów – adw. Janusz Masiak.

Niekonwencjonalne pomysły i wystąpienia prezentuje adw. Marek Karczmarzyk. Nad coraz bardziej trudnymi i skomplikowanymi sprawami postępowań dyscyplinarnych czuwa Rzecznik Dyscyplinarny adw. Jakub Tekieli. Zawsze mogę liczyć na dobre rady Dziekanów

Włodzimierza Wolańskiego, Jerzego Lipskiego i Jerzego Glanca. W tej kadencji wzrosło znaczenie Pomorskiej Izby Adwokackiej w Polsce. Andrzej Zwara ponownie wybrany został Prezesem Naczelnej Rady Adwokackiej, Jerzy Glanc został Wiceprezesem Naczelnej Rady Adwokackiej. Mamy swoich przedstawicieli w Wyższym Sądzie Dyscyplinarnym, w Wyższej Komisji Rewizyjnej. Wielu adwokatów z naszej Izby zasiada w komisjach działających przy NRA. Mamy swojego przedstawiciela w Trybunale Stanu. Mamy dobre – a nawet bardzo dobre – relacje z kierownictwem sądów i prokuratur.

Od kilku lat, regularnie, nasi aplikanci kwalifikują się do finałów Ogólnopolskiego Konkursu Krasomówczego. Od wielu lat zdawalność na egzaminach adwokackich jest bardzo wysoka, na poziomie ponad 90 procent, co znakomicie świadczy o poziomie wiedzy naszych aplikantów, ale także o kadrze szkoleniowej. Tu niewątpliwie pochwały należą się Wicedziekanowi adw. Marcinowi Derlaczowi.

Pamiętać należy, że adwokat jest osobą, która ma stać na straży gwarancji praw obywatelskich.

10

Gdański Kwartalnik Adwokacki nr 39/PAŹDZIERNIK 2015

W mojej pracy chcę być Dziekanem otwartym na problemy naszych Koleżanek i Kolegów.

Drzwi do mojego gabinetu stoją zawsze otworem.

Szkolenia zawodowe – te wyjazdowe i stacjonarne – i ich organizacja to trudne zadanie, ale znakomicie wywiązywał się z nich adw. Jacek Potulski i aktualnie adw. Dariusz Maciejewski.

Pod redakcją adw. Kacpra Najdera rozwija się i rozszerza w swej treści „Kwartalnik Adwokacki”.

Zaczęliśmy odnosić sukcesy sportowe. W ostatni weekend 12-13 września 2015 r. drużyna piłkarska Pomorskiej Izby Adwokackiej wygrała Międzynarodowy Turniej Piłkarski na Litwie.

Gdański Kwartalnik Adwokacki nr 39/PAŹDZIERNIK 2015

Coraz większą popularnością członków naszej Izby cieszą się imprezy integracyjno-sportowe: coroczne biegi „Pod Górę” (o Puchar Dziekana ORA), turnieje piłkarskie w Elblągu (także o Puchar Dziekana), rajdy piesze, pikniki piłkarskie z okazji Dnia Dziecka i mecze adwokaci kontra aplikanci adwokaccy, wspólne z aplikantami spotkania przy grze w kręgle. To wszystko dzięki adw. Agnieszce Derezińskiej-Jankowskiej, adw. Agnieszce Kanawce, adw. Wioletcie Kazimierczyk, adw. Krzysztofowi Wolińskiemu oraz członkom Komisji Kultury i Sportu.

Co Pańskim zdaniem można jeszcze zrobić w ramach pracy Pana oraz prac Okręgowej Rady Adwokackiej?

Nadal należy konsekwentnie rozwijać integrację środowiska. W związku ze wzrostem znaczenia tzw. nowych mediów należy rozwijać projekt, o którym wspominałem wcześniej, dotyczący zmian strony internetowej Izby oraz rozwoju świadomości społecznej co do roli adwokata w życiu codziennym. Z tym się wiąże pomoc, jakiej trzeba udzielić młodym adwokatom w rozpoczęciu działalności zawodowej. Istotne jest promowania wizerunku adwokata. Obecnie intensywnie przygotowujemy uroczystości związane z obchodami 70-lecia powstania naszej Izby. Zaplanowanych jest szereg imprez, których zwieńczeniem 11

A jaka Pańskim zdaniem winna być rola Naczelnej Rady Adwokackiej w obecnych czasach?

będzie sobota 14 listopada 2015 r., kiedy to odbędzie się uroczyste Zgromadzenie Izby w Filharmonii Bałtyckiej na Ołowiance. Szczególnie dziękuję za zaangażowanie i pomoc adw. Jerzemu Lurancowi.

Jak Pańskim zdaniem będzie wyglądała adwokatura w przyszłości oraz jej kierunki rozwoju?

Obecnie, a zwłaszcza od 1 lipca 2015 r., uprawnienia radców prawnych zostały zrównane z uprawnieniami adwokata. Naszym zadaniem, jako samorządu, jest utrzymanie odrębności adwokatury oraz kształtowanie świadomości społecznej o znaczących różnicach pomiędzy tymi dwoma zawodami. Od prawie 100 lat funkcjonuje samorząd adwokacki, oparty na zasadach, tradycji i etosie zawodu adwokata. Mimo zakusów władz dotyczących połączenia zawodów musimy walczyć o swój samorząd, ponieważ jest podstawą naszej niezależności. Są to konstytucyjne gwarancje, o które należy walczyć. Uważam, że powinniśmy mieć większy wpływ na nabór do zawodu. Obecnie w mojej ocenie większe znaczenie będzie miała specjalizacja zawodowa, co będzie sprzyjało tworzeniu dużych kancelarii, które będą mogły sobie pozwolić na to, aby każdy adwokat zajmował się inną dziedziną prawa.

Obawiam się niestety, że coraz trudniej będzie pracować w ramach kancelarii indywidulanych. Myślę, że przyjdzie nam się zmierzyć również z problem zakazu reklamy adwokatów, która w dobie Internetu jest w różny sposób obchodzona.

12

Naczelna Rada Adwokacka reprezentuje samorząd na zewnątrz wobec organów władzy państwowej. Cynizm polityków w podejściu do problemów adwokatury jest zatrważający. Zapominają oni, po co tak naprawdę jest adwokat w społeczeństwie.

Pamiętać należy, że adwokat jest osobą, która ma stać na straży gwarancji praw obywatelskich. Tymczasem bardzo często powstają inicjatywy legislacyjne bez konsultacji z naszym środowiskiem, mające na celu ograniczyć nas w wykonywaniu zawodu. Naczelna Rada Adwokacka w ramach swoich kompetencji powinna być obligatoryjnie uczestnikiem wszelkich prac legislacyjnych, gdzie podejmowane są decyzje dotyczące naszego zawodu.

Co Pan jako osoba o bardzo dużym doświadczeniu zawodowym może poradzić młodym adwokatom wchodzącym w ten zawód i mierzącym się z problemami z nim związanymi?

Przez pryzmat wszystkich lat wykonywania przeze mnie zawodu adwokata radzę wszystkim, aby byli uczciwi wobec siebie oraz wobec klienta. Żeby szanowali siebie, przeciwników procesowych oraz pamiętali o powadze miejsc, w których występują. Żeby nie patrzyli na wykonywanie tego zawodu, myśląc tylko o zysku, jaki może im to przynieść. Żeby pamiętali o elementarnych kwestiach – takich jak znajomość akt spawy, punktualność, kultura osobista. Żeby mimo kłopotów, stresu, jaki niesie ten zawód, byli życzliwi wobec innych. Żeby pamiętali, że jesteśmy elitarnym zawodem, zawodem zaufania publicznego, a to zobowiązuje do zachowania wysokiego poziomu moralnego.

Dziękuję za rozmowę i poświęcony czas.

Rozmawiał: adwokat Kacper Najder Gdański Kwartalnik Adwokacki nr 39/PAŹDZIERNIK 2015

Artykuły

adw. Krzysztof Golec

Adwokatura

na Malcie W niektórych krajach Unii Europejskiej występują regulacje dotyczące etyki wykonywania zawodu adwokata, które stanowić mogą źródło inspiracji i wzorów dla naszego rodzimego systemu. Jednym z takich krajów jest Malta.

P

od koniec czerwca poleciałem na Maltę, gdzie odwiedziłem mieszkającego tam kolegę. Tradycyjną turystykę postanowiłem wzbogacić o poznanie tamtejszego sądownictwa oraz adwokatury, zaś wynikami moich badań podzielić się z Czytelnikami w powakacyjnym wydaniu Kwartalnika.

Gdański Kwartalnik Adwokacki nr 39/PAŹDZIERNIK 2015

Zanim przejdę do istoty zagadnienia, w paru zdaniach przedstawię najważniejsze informacje o Malcie. Kraj ten położony jest na sześciu wyspach na Morzu Śródziemnym. Największa z nich to Malta, na której zlokalizowana jest stolica kraju Valletta. Druga co do wielkości wyspa to Gozo, cel wycieczek pasjonatów nurkowania. Pomiędzy nimi zlokalizowane są Comino oraz trzy inne mniej13

sze wyspy. Według stanu na marzec 2014 r. kraj miał 445 426 mieszkańców (dla porównania wskazać można, iż Gdańsk według stanu na dzień 31.12.2014 r. miał 461 489 mieszkańców1. Całkowita powierzchnia państwa wynosi 316 km kwadratowych (powierzchnia Gdańska 262 km kwadratowych 2). Malta, tak jak Polska, w 2004 r. wstąpiła do Unii Europejskiej. Ma dwa języki urzędowe, angielski i maltański. Obowiązująca waluta to euro. 24 września 1964 r. Malta uzyskała niepodległość od Wielkiej Brytanii. Obowiązuje tu lewostronny ruch samochodowy. To najdalej położony na południe kraj Europy.

Maltański system prawny jest definiowany jako kombinacja systemów anglosaskiego i kontynentalnego. Korzenie sięgają Prawa Rzymskiego. Przybycie na początku XVIII w.

Brytyjczyków, których celem było wyzwolenie Malty spod panowania Francji, zapoczątkowało przenikanie instytucji systemu common law, jak np. ławy przysięgłe 1. Główny Urząd Statystyczny, Stan i struktura ludności oraz ruch naturalny w przekroju terytorialnym w 2014 r. Stan w dniu 31 XII, Warszawa 2015.

2. Główny Urząd Statystyczny, Powierzchnia i ludność w przekroju terytorialnym w 2014 r., Warszawa 2014.

w sprawach karnych. W efekcie powstała hybryda obydwu systemów prawnych. Kolejny rozdział zapoczątkowało wstąpienie Malty do UE, wraz z którym ustawodawstwo europejskie stało się częścią obowiązującego prawa wewnętrznego. Początkiem kariery w zawodzie prawnika jest ukończenie studiów prawniczych. Historia Uniwersytetu na Malcie3 sięga XVII wieku. Uniwersytet składa się z 14 wydziałów, studiuje na nim 11 500 studentów, w tym 750 studentów międzynarodowych z 82 krajów.

Wydział Prawa4 jest jednym z najstarszych wydziałów.

Jest on podzielony na 8 katedr: prawa cywilnego, handlowego, karnego, europejskiego, multimediów komunikacji i technologii, środowiska i zasobów, publicznego. Prawo studiuje ponad 1 000 studentów.

Aby zostać na Malcie adwokatem, należy spełnić następujące warunki: a) wymóg dobrego zachowania i wartości moralnych, b) posiadać obywatelstwo maltańskie lub innego kraju członkowskiego, lub być dopuszczonym do pracy na Malcie, c) uzyskać stopień naukowy doktora nauk prawnych (LL.D.) zgodnie z postanowieniami Sta-

Maltański system prawny jest definiowany jako kombinacja systemów anglosaskiego i kontynentalnego.

Korzenie sięgają Prawa Rzymskiego. tutu Uniwersytetu Maltańskiego lub porównywalny stopnień zgodnie z zasadami wzajemnego uznawania kwalifikacji, uzyskany po ukończeniu studiów prawniczych na Malcie lub w innym kraju członkowskim UE, d) odbyć co najmniej roczną praktykę w kancelarii adwokackiej oraz w posiedzeniach sądów najwyższych, e) posiadać biegłą znajomość języka maltańskiego, który jest językiem urzędowym w sądach, f) zostać zatwierdzonym przez dwóch sędziów, którzy wystawiają zaświadczenie potwierdzające, że kandydat posiada kwalifikacje do wykonywania zawodu adwokata w sądach Malty, g) uzyskać nominację (warrant) do wykonywania zawodu nadawaną przez 3. http://www.um.edu.mt 4. https://www.um.edu.mt/laws

14

Gdański Kwartalnik Adwokacki nr 39/PAŹDZIERNIK 2015

Prezydenta Malty, h) złożyć przysięgę, która składana jest podczas otwartego posiedzenia Sądu Apelacyjnego.

Historia Izby Adwokackiej na Malcie (Malta Chamber of Advocates) sięga II poł. XIX w. Statut Izby został uchwalony 13.01.1872 r. Był nowelizowany 12 razy, ostania zmiana pochodzi z 2002 r. Składa się z 35 artykułów. Izba reprezentuje adwokatów przed rządem oraz innymi organami władzy publicznej, prowadzi działalność lobbingową, szkoleniową, czuwa nad prawidłowym wykonywaniem zawodu. Utrzymuje się ze składek członkowskich oraz dochodów osiąganych z prowadzonej działalności.

Izba adwokacka ma swoją siedzibę w budynku Sądu w centrum Valletty. Na Malcie jest 650 adwokatów.

Rada Adwokacka (The Committee of the Chamber of Advocates) wybierana jest przez członków Izby i składa się z 11 członków. W skład Rady wchodzą: Prezydent, Wiceprezydent, Sekretarz, Skarbnik, Przedstawiciel Public Relations oraz sześciu członków. Ta sama funkcja nie może być sprawowana przez tę samą osobę więcej niż przez dwie kolejne kadencje. Kandydować do Rady, a także zgłaszać kandydatów i głosować, mogą wszyscy członkowie, którzy mają opłacone składki członkowskie. Wybory odbywają się co dwa lata w drugiej połowie stycznia. Lista kandydatów wraz z listą zgłaszających i popierających powinna być wysłana do Komisji Wyborczej, Gdański Kwartalnik Adwokacki nr 39/PAŹDZIERNIK 2015

składającej się z trzech członków, która jest powoływana podczas zgromadzenia Izby w grudniu. Lista kandydatów powinna być wywieszona w budynku Izby co najmniej 8 dni przed wyborami. Wybory powinny być wyznaczone na dzień pracujący pomiędzy godzinami 8.00 a 15.00. Dzień wyborów powinien być ustalony przez Radę w porozumieniu z Komisją Wyborczą i podany do wiadomości wszystkim członkom Izby z trzytygodniowym wyprzedzeniem. Wybranych do Rady zostaje pierwszych 11 kandydatów, którzy otrzymali największą liczbę głosów.

W przypadku gdy dwóch lub więcej kandydatów zajmuje jedenastą pozycję i mają taką samą liczbę głosów, powinni złożyć deklarację, czy chcą zajmować stanowisko.

W przypadku twierdzącej odpowiedzi dwóch lub więcej kandydatów zarządzane są dodatkowe wybory na jedenaste miejsce, które powinny odbyć się w ciągu 3 dni od daty pierwszej tury wyborów. Każdy członek Izby ma prawo być obecny podczas liczenia głosów.

Jeśli liczba kandydatów jest mniejsza niż 11, to wszyscy oni są uznani za wybranych bez konieczności przeprowadzania wyborów.

Pierwsze posiedzenie nowo wybranej Rady powinno odbyć się w ciągu 8 dni od dnia wyborów. Dla ważności uchwał podejmowanych na posiedzeniach Rady konieczna jest obecności co najmniej 6 jej członków.

Podczas wyjazdowego szkolenia zawodowego w maju br. w Juracie Pan Dziekan Dariusz Strzelecki poprowadził wykład z zakresu etyki wykonywania zawodu adwokata, podczas którego poruszono m.in. kwestie informowania przez adwokatów o prowadzonej działalności oraz reklamy. Przedstawiono obowiązujące w tej mierze regulacje korporacyjne w wybranych krajach Unii Europejskiej.

Kontynuując niejako ten wątek, zachęcam do zapoznania się z Kodeksem Etyki Adwokatów na Malcie oraz regulacją dotyczącą dopuszczalnych form reklamowania świadczonych usług.

15

KOMISJA ADMINISTRACJI KODEKSU SPRAWIEDLIWOŚCI, KODEKSU ETYCZNEGO I DOBRYCH PRAKTYK DLA ADWOKATÓW Niniejszy kodeks określa wymogi obowiązujące adwokatów w ich pracy zawodowej. Celem Kodeksu jest zapewnienie, że adwokaci nie dopuszczają się działań niewłaściwych ani zaniedbań ani nie postępują w sposób nieprzystający do powagi, godności i honoru ich zawodu ani w sposób, który mógłby podważyć zaufanie do ich profesji.

CZĘŚĆ PIERWSZA ZASADY OGÓLNE ROZDZIAŁ I SPOSÓB POSTĘPOWANIA ADWOKATÓW Zasada 1: Adwokat jest zobowiązany podczas wykonywania swojego zawodu chronić zarówno w swoich działaniach jak i w działaniach osób, które działają w jego imieniu, następujące wartości: a) niezależność i uczciwość adwokatów; (b) swobodę każdej osoby w zlecaniu spraw wybranemu przez siebie adwokatowi; c) obowiązek adwokata działania w najlepszym interesie klienta; d) reputacja adwokata i całego zawodu; e) odpowiednie standardy pracy adwokata; f) obowiązek adwokata wobec Sądu.

Zasada 2: Adwokat jest osobą występującą w sądzie i powinien zachowywać się odpowiednio do takich obowiązków.

Zasada 3: We wszystkich powierzanych mu sprawach adwokat ma obowiązek: a) działać jako osoba zaufania publicznego (bonus paterfamilias); b) powstrzymywać się od uzyskiwania korzyści osobistych z tego tytułu; c) zdawać relację z takich obowiązków, gdy jest to od niego wymagane.

Zasada 4: Adwokat narusza niniejszy Kodeks etyczny i dobrych praktyk, jeśli zachowuje się w sposób niewłaściwy lub zaniedbuje swoje obowiązki, działa w sposób nieprzystający 16

do powagi, godności i honoru zawodu lub w sposób, który mógłby podważyć zaufanie do jego profesji.

CZĘŚĆ DRUGA RELACJA Z KLIENTEM ROZDZIAŁ I OTRZYMYWANIE POLECEŃ Zasada 1: W relacji między adwokatem i klientem kluczowe jest to, że adwokat powinien być w stanie udzielać obiektywnych i szczerych rad swojemu klientowi, wolnych od nacisków lub interesów zewnętrznych, które mogłyby naruszać lub osłabiać niezależność zawodową adwokata lub jego powierniczą relację z klientem.

Zasada 2: Adwokaci nie mogą w żaden sposób nagłaśniać swoich praktyk ani pozwalać innym osobom na takie reklamowanie ich usług w ich imieniu ani dla ich interesu. Izba Adwokacka wydaje z własnej inicjatywny lub na wniosek swoich członków zalecenia i interpretacje dotyczące tego, co nie stanowi reklamy dla celów tej zasady.

Zasada 3: Adwokaci nie mogą, bezpośrednio ani pośrednio, zatrudniać ani przyjmować usług tzw. „naganiaczy”. W tej zasadzie „naganiacz” oznacza osobę, która zobowiązuje się za opłatę, nagrodę lub wynagrodzenie, w gotówce lub w naturze, wyszukiwać klientów adwokatowi.

Zasada 4: Adwokaci nie mogą zawierać umów z innymi prawnikami, którzy nie są adwokatami, np. asesorami (ang. legal procurator) ani z notariuszami, ani przekazywać ani otrzymywać udziałów w honorariach lub innym wynagrodzeniu adwokata uzyskiwanego z pracy zawodowej.

Zasada 5: Adwokaci nie mogą wykorzystywać nazwy kancelarii, Gdański Kwartalnik Adwokacki nr 39/PAŹDZIERNIK 2015

papierów firmowych ani innych oznaczeń wykonywanego zawodu, które zawierają informacje wprowadzające w błąd.

Zasada 6: Adwokaci nie mogą wykorzystywać nazwy kancelarii, papierów firmowych ani innych oznaczeń wykonywanego zawodu, które wskazują na spółkę lub związek z osobami innymi niż adwokaci. Umieszczenia nazwiska i imienia asesora (legal procurator) na papierze firmowym nie uważa się za naruszenia niniejszej zasady, o ile jego imię i nazwisko nie stanowi części nazwy kancelarii ani nie jest wymienione w liście partnerów.

Zasada 7: Z zastrzeżeniem zasad 2, 3 i 4, adwokaci mogą przyjmować polecenia i korzystać z wprowadzenia przez inne osoby oraz mogą sami polecać swoje usługi i je przedstawiać innym osobom.

ROZDZIAŁ II PRZYJMOWANIE ZLECEŃ Zasada 1: Adwokat z reguły korzysta ze swobody decydowania, czy przyjąć zlecenie od określonego klienta.

Zasada 2: Adwokat nie może działać lub, w stosownych przypadkach, musi zaprzestać działania, w sytuacji gdy otrzymywane polecenia powodowałyby naruszenie przepisów prawa przez adwokata lub niniejszego Kodeksu etycznego i dobrych praktyk, chyba że klient jest gotowy, żeby odpowiednio zmienić swoje instrukcje.

Zasada 3: Adwokat nie może działać ani kontynuować działania w okolicznościach, w których klient nie może być reprezentowany w sposób kompetentny lub należyty.

Zasada 4: Adwokat nie może przyjmować poleceń, jeśli podejrzewa, że zostały udzielone przez klienta pod przymusem lub nieodpowiednim wpływem.

Zasada 5: Adwokat nie może przyjmować poleceń wiedząc, że działania adwokata zostały określone przez osobę trzecią.

Zasada 6: W przypadku gdy instrukcje są otrzymywane nie od klienta ale od osoby trzeciej (niebędącej prawnikiem), której celem jest reprezentowanie klienta, adwokat powinien starać się bezzwłocznie uzyskać potwierdzenie takich poleceń od klienta. W przypadkach wątpliwych adwokat jest zobowiązany spotkać się z klientem lub Gdański Kwartalnik Adwokacki nr 39/PAŹDZIERNIK 2015

podjąć niezbędne działania mające na celu potwierdzenie poleceń w najszybszym możliwym terminie.

Zasada 7: Adwokat nie może podejmować działania lub musi odmówić dalszego działania, jeśli występuje konflikt interesów między a) adwokatem i klientem lub potencjalnym klientem; b) dwoma obecnymi lub potencjalnymi klientami; c) obecnym klientem a potencjalnym klientem lub między potencjalnymi klientami. W tym względzie adwokat ma obowiązek przestrzegać zasad zawartych w rozdziale 5 poniżej.

Zasada 8: Adwokat ma obowiązek odmówić działania, w przypadku gdy adwokat, jego partner, pracodawca, pracownik, małżonka/mąż, rodzic lub dziecko zajmują stanowisko lub wykonują zlecenie, które może prowadzić do konfliktu interesów. Adwokat nie może także sprawiać wrażenia, że może wykorzystać swoje powiązania dla korzyści klienta.

Zasada 9: Adwokat nie powinien normalnie przyjmować zlecenia do działania jako adwokat na rzecz klienta, jeśli jest jasne, że adwokat lub członek jego rodziny zostanie wezwany na świadka, chyba że złożenie dowodów ma charakter czysto formalny.

Zasada 10: Adwokat nie może przyjmować zlecenia do działania w sprawie, gdzie inny adwokat działa za klienta w tej samej sprawie, chyba że jest pewny, że pierwszy adwokat otrzymał wynagrodzenie po zakończeniu świadczenia usług. Niezależnie od powyższej zasady, drugi adwokat może działać w nagłych i wyjątkowych okolicznościach, w których w przeciwnym razie interes klienta byłby poważnie zagrożony. W takim przypadku jest zobowiązany poinformować pierwszego prawnika. W każdym przypadku Izba Adwokacka może, jeśli uzna to za stosowne, upoważnić drugiego adwokata do występowania w imieniu klienta.

ROZDZIAŁ III OBOWIĄZKI WOBEC KLIENTA PODCZAS TRWANIA SPRAWY Zasada 1: Adwokat, który przyjął zlecenie do działania w imieniu klienta, jest zobowiązany spełniać takie zlecenie z należytą starannością oraz wykorzystując wszystkie swoje umiejętności.

Zasada 2: Adwokat jest zobowiązany zachować poufność działal17

ności i spraw swojego klienta. W tym względzie adwokat jest zobowiązany do przestrzegania zasad zawartych w rozdziale 6.

Zasada 3: Domniemanym warunkiem przyjęcia sprawy przez adwokata jest obowiązek przestrzegania niniejszego Kodeksu etycznego i dobrych praktyk.

Zasada 4: Adwokat jest zobowiązany przestrzegać każdorazowych rozsądnych próśb ze strony swojego klienta o przekazanie informacji na temat sprawy.

Zasada 5: Adwokatowi nie wolno kończyć swojej pracy dla klienta bez rozsądnego okresu wypowiedzenia.

Zasada 6: Po zakończeniu sprawy adwokat powinien, z zastrzeżeniem prawa do zatrzymania, przekazać klientowi wszelkie dokumenty i przedmioty, do których prawo zachowuje klient, oraz rozliczyć się z wszystkich środków klienta przechowywanych przez adwokata.

ROZDZIAŁ IV HONORARIA Zasada 1: Adwokat może na początkowym etapie sprawy oraz w rozsądnych okresach przed jej zakończeniem wymagać od klienta dokonania płatności na konto honorarium, kosztów i poniesionych wydatków.

Zasada 2: Honorarium adwokata musi być rozsądne i może zostać określone przez samego adwokata lub na mocy umowy między adwokatem a klientem. Czynniki brane pod uwagę w określaniu rozsądnego poziomu honorarium (uzgodnionego lub na innej podstawie) obejmują: a) wymagany czas, nowość i trudność kwestii w danej sprawie, zaangażowanie potrzebne do prawidłowego świadczenia usług; b) podejmowaną odpowiedzialność, w szczególności ilość poświęconego czasu; c) ograniczenia czasowe narzucane przez klienta lub okoliczności; d) charakter i długość relacji zawodowej z klientem; e) doświadczenie, reputację i zdolność adwokata do świadczenia usług; f) kwestie związane ze sporem sądowym i honorarium możliwym do odzyskania od drugiej strony; g) fakt, że prawdopodobieństwo przyjęcia określonej sprawy wyklucza możliwość zajmowania się innymi sprawami przez adwokata.

Zasada 3: Adwokat nie może, bezpośrednio ani pośrednio, zawierać 18

żadnej umowy ani porozumienia quotae litis.

Zasada 4: Adwokat nie może dzielić się ani zgadzać się na dzielenie się swoim honorarium z inną osobą, za wyjątkiem: a) adwokata aktywnego w zawodzie; b) emerytowanego partnera lub poprzednika adwokata lub osób będących na utrzymaniu osobistego przedstawiciela zmarłego partnera lub poprzednika.

Zasada 5: Adwokat nie może zawierać spółek zawodowych ani innych porozumień zawodowych, za wyjątkiem porozumień jednoznacznie dozwolonych w przepisach prawa, z osobą inną niż adwokat.

Zasada 6: Adwokat nie może osobiście ani z inną osobą zakładać, prowadzić, aktywnie uczestniczyć ani kontrolować żadnych firm, które oferują następujące usługi: a) występowanie jako adwokat przed sądem, trybunałem lub w śledztwach; b) działanie jako komornik; c) sporządzanie umów, w tym aktów założycielskich i umów spółek; d) sporządzanie testamentów; e) udzielanie porad prawnych; f) przygotowywanie dokumentów prawnych innych niż uwzględnione w powyższych literach; g) inne działania zarezerwowane dla adwokatów zgodnie z przepisami prawa lub zwyczajowo wykonywane przez adwokatów.

Zasada 7: Adwokat powinien doręczyć klientowi rozliczenie w rozsądnym terminie po zakończeniu sprawy, którego rozliczenie dotyczy.

Zasada 8: Rachunek adwokata powinien zawierać wystarczające informacje pozwalające na określenie sprawy, której dotyczy, oraz termin świadczenia usług.

ROZDZIAŁ V KONFLIKT INTERESÓW Zasada 1: Adwokat nie powinien przyjmować zlecenia do działania w imieniu dwóch lub więcej klientów, w przypadku gdy występuje konflikt lub prawdopodobieństwo konfliktu między interesami takich klientów, niezależnie od tego, czy klient jest osobą fizyczną, firmą czy stowarzyszeniem.

Adwokat nie powinien przyjmować sprawy bez zgody swojego klienta w przypadku, gdy istnieje możliwy lub rzeczywisty konflikt interesów z klientem reprezentowanym przez partnera z tej samej kancelarii.

Zasada 2: Jeśli adwokat uzyskał istotną wiedzę dotyczącą byłego Gdański Kwartalnik Adwokacki nr 39/PAŹDZIERNIK 2015

klienta w trakcie działania dla takiego klienta, adwokat nie może przyjmować sprawy, w której ma działać przeciw takiemu klientowi.

Zasada 3: Adwokat nie może kontynuować prowadzenia sprawy dla dwóch lub więcej klientów, jeśli występuje konflikt interesów między takimi klientami.

Zasada 4: Adwokat nie może działać w przypadku, gdy występuje konflikt między jego osobistymi interesami a interesami jego klienta.

Zasada 5: Adwokat posiadający pełnomocnictwo od klienta nie może wykorzystywać go do uzyskania korzyści, na które nie zezwoliłby na rzecz niezależnej osoby, działając jako profesjonalny doradca takiego klienta.

ROZDZIAŁ VI ZACHOWANIE POUFNOŚCI Zasada 1: Oprócz obowiązku zachowania poufności zawodowej, adwokat jest zobowiązany do zachowania poufności spraw klientów i zapewnienia, że analogicznie postępują jego pracownicy.

Zasada 2: Obowiązek zachowania poufności na temat klienta i jego sprawy obowiązuje niezależnie od źródła informacji.

Zasada 3: Obowiązek zachowania poufności spraw klienta pozostaje w mocy do czasu, gdy klient udziela zgody na ujawnienie lub odstępuje od prawa do zachowania poufności.

Zasada 4: Obowiązek zachowania poufności spraw klienta, w przeciwieństwie do obowiązku zachowania poufności zawodowej, może zostać w pewnych wyjątkowych okolicznościach uchylony, co dotyczy przypadków, w których adwokat jest zobowiązany do ujawnienia informacji poufnych zgodnie z przepisami prawa oraz przypadków, w których takie ujawnienie ma istotne znaczenie dla adwokata w celu obrony w sprawie przeciw adwokatowi na podstawie skargi klienta lub byłego klienta.

W takim przypadku ujawnienie musi być ograniczone do informacji niezbędnych do obrony adwokata.

Zasada 5: Adwokat nie może ujawniać adresu klienta, jeśli klient jednoznacznie tego zakazuje lub gdy ma uzasadnione podstawy zakładać, że takie ujawnienie byłoby szkodliwe dla jego klienta.

Gdański Kwartalnik Adwokacki nr 39/PAŹDZIERNIK 2015

Zasada 6: Adwokatowi nie wolno uzyskiwać korzyści z informacji poufnych uzyskanych w ramach wykonywania swojego zawodu dla swoich celów lub dla celów osób trzecich.

CZĘŚĆ TRZECIA OBOWIĄZKI WOBEC OSÓB TRZECICH ROZDZIAŁ I RELACJE Z OSOBAMI TRZECIMI Zasada 1: Adwokatom nie wolno działać, w ramach wykonywania zawodu ani w innym charakterze, w stosunku do innej osoby w sposób, który byłyby oszukańczy lub w inny sposób sprzeczny z właściwym wykonywaniem zawodu adwokata. Adwokatom nie wolno także wykorzystywać swojej pozycji do uzyskiwania nienależnych korzyści dla siebie ani dla innej osoby.

Zasada 2: Jeśli adwokat dowiaduje się, że druga strona jest reprezentowana przez osobę nieposiadającą odpowiednich uprawnień, adwokat jest zobowiązany odmówić kontaktowania się z taką osobą, jednak bez uszczerbku dla interesów swojego klienta.

Zasada 3: Podczas sporządzania pisma przedsądowego adwokat nie może żądać niczego, co nie przysługuje zgodnie z przepisami prawa.

ROZDZIAŁ II RELACJE Z INNYMI ADWOKATAMI Zasada 1: Adwokat jest zobowiązany działać wobec innych adwokatów w sposób uprzejmy, szczery i w dobrej wierze zgodnie z jego podstawowym obowiązkiem wobec klienta.

Zasada 2: Adwokat nie powinien prowadzić rozmów ani w inny sposób komunikować się z osobą, która wg wiedzy adwokata zatrudniła innego adwokata w sprawie, inaczej niż za zgodą takiego adwokata, z zastrzeżeniem, że jeśli adwokat starał się skontaktować z osobą przez jej adwokata i taki adwokat nie odpowiedział w rozsądnym terminie, adwokat może zwrócić się na piśmie bezpośrednio do takiej osoby bez zgody drugiego adwokata.

Zasada 3: Adwokat jest zobowiązany zgłaszać do Izby Adwokackiej 19

wszelkie poważne naruszenia dobrych praktyk popełniane przez innego adwokata. Adwokat może, jeśli uzna to za stosowne, uzyskać zgodę swojego klienta na takie zgłoszenie.

CZĘŚĆ CZWARTA SZCZEGÓLNE OBSZARY PRAKTYKI ROZDZIAŁ I SPORY SĄDOWE I PRAKTYKA ADWOKACKA Zasada 1: Adwokaci występujący w sporach sądowych, będąc zobowiązani do działania w najlepszym interesie swoich klientów, nie mogą nigdy oszukiwać ani wprowadzać w błąd sądu.

Zasada 2: Adwokat nie może wyrażać opinii na temat meritum sprawy wobec sędziego, sędziego pokoju ani innej osoby orzekającej, przed którą sprawa się toczy, inaczej niż w sądzie lub w obecności adwokata drugiej strony lub takiej strony i gdy zostaje poproszony o wypowiedzenie się przez osobę orzekającą w sprawie.

Zasada 3: Adwokat może przeprowadzać rozmowy i przyjmować oświadczenia od dowolnej osoby, jednak nie wolno mu: a) przeprowadzać rozmów z drugą stroną bez zgody jej adwokata lub bez jego obecności; b) przeprowadzać rozmów ze świadkami, gdy może to zagrozić znalezieniu prawdy. W żadnym przypadku adwokat nie może rozmawiać ze świadkiem wskazanym przez drugą stronę, jeśli zostało to zabronione klientowi adwokata przez sąd.

Zasada 4: Gdy adwokat dowiaduje się, że jego klient zamierza popełnić krzywoprzysięstwo, aby oszukać sąd, adwokat powinien wycofać się ze świadczenia swoich usług, jeśli klient upiera się przy takim postępowaniu.

Zasada 5: Adwokat jest zobowiązany spełniać odpowiednie nakazy sądu i jest zobowiązany przestrzegać zobowiązań wydanych przez sąd.

Zasada 6: Adwokat nie powinien wpłacać kaucji za klienta lub jego mocodawcę.

Zasada 7: Adwokat powinien zawsze być odpowiednio ubrany w sądzie.

Zasada 8: Adwokat, który zgodnie z poleceniem swojego klienta 20

przekazuje oświadczenie do prasy, nie może publikować żadnych informacji, które naruszałyby uczciwość trwającego procesu.

Zasada 9: Adwokat występujący w sprawie karnej jest zobowiązany zapewnić, że przedstawia sprawę w sposób bezstronny i z należytą uwagą przykładaną do szczegółów.

Zasada 10: Adwokat stawający w sądzie w celu obrony w sprawie karnej jest zobowiązany wypowiadać w imieniu klienta to, co klient powinien właściwie powiedzieć we własnym imieniu, gdyby posiadał odpowiednie umiejętności, wiedzę i wykształcenie prawnicze. Adwokat jest jednocześnie zobowiązany do zapewnienia, że oskarżenie spełnia obowiązek udowodnienia winy oskarżonego wynikający z przepisów prawa.

Zasada 11: Adwokat stawający w sądzie lub w sądzie pokoju w sprawach cywilnych jest zobowiązany wypowiadać w imieniu klienta to, co klient powinien właściwie powiedzieć we własnym imieniu, gdyby mógł reprezentować się samodzielnie oraz posiadał odpowiednie umiejętności, wiedzę i wykształcenie prawnicze.

Zasada 12: W przypadku gdy strony postępowania cywilnego zawierają ugodę pozasądową, bez uszczerbku dla negocjacji mających na celu porozumienie w sporze przed lub w trakcie postępowania, adwokat działający w imieniu takich stron nie może, inaczej niż za ich zgodą, wykorzystywać w sądzie ani w trybunale treści takich negocjacji.

ROZDZIAŁ II ZATRUDNIENIE ADWOKATA Zasada 1: Adwokat zatrudniony przez pracodawcę jest zobowiązany przestrzegać norm zawodu w taki sam sposób jak adwokat prowadzący praktykę prywatną.

Zasada 2: Adwokat zatrudniony przez osobę niebędącą adwokatem nie może w ramach swojego zatrudnienia przyjmować spraw ani świadczyć usług prawniczych na rzecz osób trzecich.

Zasada 3: Adwokat zatrudniony przez pracodawcę będącego prawnikiem lub inną osobę może prowadzić praktykę prywatną, jeśli umożliwiają to warunki jego zatrudnienia, pod warunkiem, że nie ma to w żaden sposób na celu obejścia postanowień poprzedniej zasady.

Gdański Kwartalnik Adwokacki nr 39/PAŹDZIERNIK 2015

CZĘŚĆ PIĄTA KANCELARIE I STOWARZYSZENIA ROZDZIAŁ I DEFINICJE I OBOWIĄZYWANIE Zasada 1: W niniejszym Kodeksie etycznym i dobrych praktyk słowo „stowarzyszenie” oznacza dowolne stowarzyszenie adwokatów wykonujących swój zawód i obejmuje porozumienia dotyczące podziału kosztów; „kancelaria” oznacza spółkę adwokatów i obejmuje adwokatów prowadzących kancelarię jednoosobową; „spółka” oznacza spółkę cywilną założoną przez prawników, prawidłowo założoną lub nie.

foto w art.: adw. Krzysztof Golec

Zasada 2: Niniejszy Kodeks etyczny i dobrych praktyk obowiązuje mutatis mutandis kancelarie prawnicze zgodnie z wyjaśnieniem w zasadzie 1 tego rozdziału.

Gdański Kwartalnik Kwartalnik Adwokacki Adwokacki nr nr 39/PAŹDZIERNIK 39/PAŹDZIERNIK 2015 2015 Gdański

21 21

ZALECENIA W SPRAWIE REKLAMOWANIA ZAWODÓW PRAWNICZYCH Zasada 1: Adwokaci nie mogą reklamować ani promować swoich kancelarii ani usług zawodowych inaczej niż zgodnie z poniższymi zaleceniami lub w inny sposób zatwierdzony przez Izbę.

Zasada 2: Dopuszczalna jest promocja usług prawnych przez prawników z użyciem następujących środków: 2.1 Prawnicy mogą publikować i dystrybuować materiały mające na celu wyłącznie przekazywanie kluczowych informacji dotyczących ich praktyki.

2.2 W ww. materiałach mogą być umieszczane następujące informacje: a) imię i nazwisko prawnika oraz jego tytuł naukowy; nazwa kancelarii (jeśli dotyczy); b) adres biura (kancelarii) i godziny otwarcia (jeśli dotyczy); c) numery telefonu, faksu i adres e-mail; d) lista obszarów praktyki; e) podstawa lub sposób naliczania honorariów.

2.3 Treści materiałów promocyjnych nie mogą wprowadzać w błąd i muszą być tworzone w taki sposób, żeby odzwierciedlały w sposób dokładny organizację i strukturę działalności danego prawnika.

2.4 Materiały nie mogą dotyczyć osób innych niż adwokaci, jednak mogą zawierać informacje na temat prawników zatrudnionych na pełnym etacie w kancelarii, z zastrzeżeniem, że kancelarie mają obowiązek wyraźnie wskazywać oddzielnie partnerów i wspólników (współpracowników).

2.5 Materiały nie mogą zawierać: a) stwierdzeń zawierających porównanie do innych prawników, krajowych lub zagranicznych, co obejmuje m.in. informacje na temat wielkości, liczby klientów, obrotów i współczynnika skuteczności; b) obszarów prowadzenia praktyki z użyciem słów takich jak „ekspert”, „specjalista” ani podobnych określeń; c) wskazania ani opisu klientów; d) odniesienia do stanowiska publicznego lub sądowego zajmowanego obecnie lub w przeszłości przez prawnika.

2.6 Powyższe zasady obowiązują z uwzględnieniem niezbędnych zmian w stosunku do informacji o prawnikach zawartych w katalogach firm lub książkach telefonicznych.

22

Zasada 3 : Prawnicy mogą publikować informacje na temat miejsc pracy dostępnych w ich kancelariach oraz o zmianach struktury organizacyjnej kancelarii, pod warunkiem, że komunikaty takie są zgodne z zasadami opisanymi w niniejszych Zaleceniach.

Zasada 4: Prawnicy mogą sponsorować wydarzenia takie jak konferencje, seminaria i warsztaty, pod warunkiem, że mają one charakter akademicki.

Zasada 5: Papier firmowy oraz inne materiały biurowe powinny jednoznacznie wskazywać: (I) imię i nazwisko prawnika, jego uprawnienia i pełny adres. Niedozwolone jest umieszczanie dwuznacznych opisów lub mylących wskazówek lub adresów skrzynki pocztowej.

(II) status prawnika, tj. adwokat / prawnik / kancelaria prawnicza / kancelaria adwokacka.

Zasada 6: Następujące formy reklamy stanowią m.in. zakazane formy reklamowania działalności: (I) wszelkie reklamy w sensie komercyjnym; (II) reklamy / zawiadomienia i kampanie marketingowe usług prawnika z użyciem nazwy handlowej lub marki w prasie, telewizji, radio i sieciach elektronicznych; (III) sponsorowanie wydarzeń innych niż wskazane w zasadzie 4; (IV) przekazywanie porad prawnych, niezależnie od ich charakteru, z wykorzystaniem dowolnych środków komunikacji i/lub mediów, gdzie prawnik zostaje określony lub można go zidentyfikować.

Zasada 7: We wszystkich ww. przypadkach zaleca się, aby prawnicy konsultowali się z Izbą we wszelkich kwestiach dotyczących reklamy. W przypadku braku takich konsultacji Izba zastrzega sobie prawo do podejmowania działań, które uzna za stosowne.

Izba zastrzega sobie prawo do wprowadzania każdorazowych zmian lub modyfikacji powyższych zaleceń odpowiednio do potrzeb.

Gdański Kwartalnik Adwokacki nr 39/PAŹDZIERNIK 2015

Artykuły

apl. adw. Anna Kołaczko

Prawo

do szczęścia Pojęcie szczęścia – fundamentalne dla każdej jednostki ludzkiej, jest równie znaczące w prowadzeniu polityki państw oraz w kształtowaniu systemu prawa.

P

ierwszym na świecie krajem, który wpisał do dokumentu założycielskiego prawo do szczęścia były Stany Zjednoczone Ameryki (USA).

O umieszczeniu klauzuli o prawie do szczęścia w Deklaracji Niepodległości z 4 lipca 1776 r. zdecydował prezydent Thomas Jefferson – polityka szczęścia – happiness studies.

rządu powinny polegać na podnoszeniu poziomu życia swoich obywateli, a szkocki filozof Francis Hutcheson w Badaniach dobrych i złych rzeczy stwierdził, że celem rządzących powinno być największe szczęście jak największej liczby osób. Ta myśl stała się domeną amerykańskiej konstytucji, a europejscy demokraci do dziś powołują się na nią.

Z przedstawionego przez Veenhovena (1984) zestawienia znaczeń, jakie posiada pojęcie szczęścia w sześciu językach europejskich (angielskim, niderlandzkim, francuskim, niemieckim, rosyjskim i czeskim), wynika, że tylko w jednym zakresie języki te są zgodne: szczęście jako trwały system najwyższego zadowolenia.

Kiedy prosi się Niemców, aby wymienili pojęcia, które ich najbardziej fascynują „szczęście” – obok „miłości” i „przyjaźni” – zajmuje najwyższą pozycję, ale zaledwie trzech na dziesięciu Niemców nazywa siebie szczęśliwymi. Badania socjologów potwierdzają tezę, że w krajach uprzemysłowionych zadowolenie obywateli nie poprawia się wraz ze wzrostem standardu życia. I w tym miejscu pojawia się pytanie o prowadzenie polityki dla szczęścia społeczeństwa.

Filozofowie oświecenia zgodnie głosili, że rola i zadania Gdański Kwartalnik Adwokacki nr 39/PAŹDZIERNIK 2015

23

Na cechach narodowych Polaków widocznie odbijają się uwarunkowania historyczne i martyrologiczne nastroje, które szczególnie zakotwiczył w świadomości polskiej Adam Mickiewicz nazywając Polskę „Chrystusem Narodów”, a które towarzyszą nam nieustannie również współcześnie.

Rodzi się pytanie, jak w obliczu tych uwarunkowań przenoszonych z pokolenia na pokolenie znaleźć odpowiedź na polskie szczęście. Czy dzieło Utopia Thomasa More’a (utopia jako miejsce, które nie istnieje) przesądza, że

Doświadczenia wskazują, że ani socjalistyczny, ani demokratyczny czy socjalistyczny ustrój w różnych ich odmianach i przejawach nie pretendują do stworzenia polityki szczęścia społeczeństwa i nie stanowią żadnej formy jej realizacji. szczęście jest czymś odległym i nieokreślonym, niedoścignionym abstraktem, czy raczej otwiera w pewien sposób oczy, że model przedstawiony przez Thomasa More’a nie jest modelem obejmującym to, co jest szczęściem, a być może jego pojęcie szczęścia jest utopią?

Polska flaga swoją biało-czerwoną kolorystyką tworzy kompozycję, która potwierdza wartość Polski w Unii Europejskiej, a doba globalizacji w płynny sposób może zneutralizować wyniszczającą siebie polską martyrologię. Sarmacki sposób bycia trafnie ujął w słowach Ulisses z Odprawy posłów greckich Jana Kochanowskiego: „O nierządne królestwo i zginienia bliskie,/Gdzie ani prawa rządza ani sprawiedliwość ma miejsce,/A wszystko złotem kupić trzeba”. Historia kołem się toczy. To oczywiste, że Europa stoi na podstawie wielkiego buta, a Boska komedia Dantego przekazuje, że piekło, czyściec i raj są w nas.

życia, a to działa jak samospełniające się proroctwo, to znaczy wpływa na koleje losu, czyniąc je bardziej przychylnymi dla ludzi szczęśliwych i mniej przychylnymi dla ludzi nieszczęśliwych. Dlatego martyrologiczne poczucie nadprzyrodzonego sensu powoduje w narodzie patrzenie w przyszłość z mniejszą nadzieją. Według Maslowa, który stworzył mocne podwaliny pod prawa funkcjonowania człowieka szczęśliwego, szczęście osobiste idzie w parze ze wspinaniem się człowieka po drabinie potrzeb od podstawowego poziomu poczucia bezpieczeństwa aż po szczyt, gdzie psycholog amerykański umieścił potrzebę samorealizacji. Polacy, przypominając sobie minione doświadczenia emocjonalne, ponownie emocjonalnie przeżywając przeszłość, posługują się wspomnieniami dla podkreślenia wartości minionych doświadczeń.

Doświadczenia wskazują, że ani socjalistyczny, ani demokratyczny czy socjalistyczny ustrój w różnych ich odmianach i przejawach nie pretendują do stworzenia polityki szczęścia społeczeństwa i nie stanowią żadnej formy jej realizacji. Różne kultury prawne – europejska, azjatycka czy amerykańska wraz z różnymi rozwiązaniami systemowymi nie stworzyły do tej pory prawa kształtującego takie reguły życia społecznego, które jest środkiem do utrzymywania względnej równowagi i harmonii we współżyciu jednostek między sobą przy jednoczesnym harmonijnym stosunku jednostek do państwa. Natomiast różne systemy budowania praw człowieka – czy to system Rady Europy, czy to system deklaracji ONZ – jedynie zarysowują kontury tego, czego nie usytuowało w sobie funkcjonowanie jakiejkolwiek gospodarki światowej, a więc nie tworzy żadnych podwalin ku temu, aby względy ekonomiczne nie przygniatały prawa jednostki do szczęśliwego życia, w którym człowiek osiągnął stan zrównoważonego rozwoju poprzez możliwość zaspokajania swoich bazowych egzystencjalnych potrzeb i mógł dążyć po drabinie potrzeb ku najwyższej w hierarchii – potrzebie samorealizacji. Mądre księgi tego świata, uznając tao jako źródło trwałego, pożądanego stanu szczęścia oraz równowagę jin i jang, piszą, że szczęście jest właśnie tam, gdzie przestajemy go szukać, bo tam się ono znajduje.

Rosyjski pisarz Siergiej Łukjanienko wypowiedział słowa: „Można świat ocalić i postawić na nogi, ale kto sprawi, by ludzie nie upadli.”

Trzymajmy się więc dzielnie!

Badania psychologów są zgodne co do tego, że szczęście osobiste zależy w dużym stopniu od postawy wobec 24

Gdański Kwartalnik Adwokacki nr 39/PAŹDZIERNIK 2015

Wydarzenia

adw. Janusz Masiak

SEZON NARCIARSKI PRZED NAMI!

Kiedy za nami już czas sportów wakacyjnych, można zacząć myśleć o przygotowaniach do sezonu narciarskiego i wieńczących go XXXII Mistrzostwach Narciarskich Adwokatury.

W

dniach 5 do 8 marca odbyły się w Wierchomli Ogólnopolskie Mistrzostwa Narciarskie Adwokatury.

Nasza Izba – po kilkuletniej nieobecności – w poprzednim roku zaznaczyła godnie swoją obecność. W 2015 roku gdańska ekipa była może nie najliczniejsza, ale jakościowo świetna! Całą imprezę zorganizowała po raz pierwszy Okręgowa Rada Adwokacka w Krakowie, na „swoim” terenie. Mimo debiutu wszyscy uczestnicy świetnie spędzili czas.

Gdański Kwartalnik Adwokacki nr 39/PAŹDZIERNIK 2015

Wierchomla – urocza miejscowość na końcu świata, przy granicy słowackiej, przywitała nas słońcem, mrozem i padającym w nocy śniegiem. Po dokonanej odprawie w piątek 6 marca, odbyły się zawody w narciarstwie alpejskim – slalom gigant. Profesjonalnie przygotowany i długi stok zachęcał już od rana do treningu. Organizatorzy zaproponowali świetny pomysł z dwoma fotelami liderów (w kategorii kobiet i mężczyzn), które były usytuowane przy mecie. Niezwykle ważne było również to, że przy mecie – i fotelach lidera – był zlokalizowany bar, w którym można było otrzymać (bądź samemu kupić) stosowną nagrodę za wysiłek.

25

Pierwszymi zawodnikami były dzieci. Nasza Izba liczyła w tej kategorii na sukcesy i się nie zawiedliśmy. Pierwsze dwa miejsca zdobyli Mikołaj Masiak i Karolina Masiak, zasiadając na jakiś czas w fotelu liderów w obu kategoriach. Niestety…. Karolina była bardzo niepocieszona z powodu braku oddzielnej klasyfikacji dziewczynek i chłopców.

zawodów (jak się okazało, w zawodach w Wieżycy, które odbyły się 21 lutego, startowali dwaj najlepsi narciarzeprawnicy w Polsce).

Drugiego dnia zawodnicy startowali w konkurencji biegów narciarskich. Warunki pozwoliły na wytyczenie 2,5 km pętli, którą kobiety i dzieci pokonywały jeden raz, a mężczyźni (niestety) dwa. Nie powtórzyła się historia z poprzedniego roku, kiedy to z powodu braku śniegu wytyczono jedynie kilkusetmetrowy tor, którym mogli się poruszać również całkowici nowicjusze.

W kategorii dziecięcej już nie tylko liczyliśmy na wygraną – ale byliśmy jej pewni. Jedynymi bowiem uczestnikami byli Karolina i Mikołaj (niestety – dla Karoliny – brat znowu pokonał siostrę). Dzieci zebrały wielkie brawa i znowu przez chwilę mogły zasiąść na fotelach liderów.

Agnieszka Derezińska-Jankowska z ogromną przewagą wygrała w swojej kategorii. Niestety wśród mężczyzn jedyny reprezentant widocznie zbyt długo świętował piątkowy sukces, ponieważ z powodu ujawnionych braków techniki zajął dziesiąte (na szczęście – nie ostatnie) miejsce. Uzyskane wyniki pozwoliły Agnieszce Derezińskiej-Jankowskiej wygrać również klasyfikację w dwuboju.

W grupie kobiet – w swojej kategorii Agnieszka Derezińska-Jankowska zdobyła czwarte miejsce. Ogromną niespodziankę sprawił natomiast Janusz Masiak, który wygrał zarówno w swojej kategorii, jak i miał najlepszy czas wśród wszystkich uczestników, wyprzedzając murowanych faworytów, wielokrotnych uczestników poprzednich mistrzostw. Paradował dumny w szarfie lidera, łaskawie pozwalając się fotografować. Ciekawostką jest to, że w rozgrywanych w tym samym czasie Mistrzostwach Radców Prawnych najlepszy czas w slalomie uzyskał mec. Jarosław Mydlarski – uczestnik naszych pomorskich

26

Jak widać wszyscy nasi zawodnicy zajmowali najwyższe miejsca w swoich konkurencjach. Mimo, że do punktacji liczyły się tylko wyniki dorosłych – Izba Gdańska zajęła siódme miejsce wśród piętnastu startujących izb. Gdyby doliczono wyniki dzieci (pierwsze i drugie miejsca w obu kategoriach i w dwuboju) – zajęlibyśmy czwarte miejsce!

Na uroczystej gali spotkała nas jeszcze jedna niespodzianka. Członek Prezydium Naczelnej Rady Adwokackiej, adwokat Jerzy Zięba (wcześniejszy wieloletni organizator Mistrzostw Adwokatury) wręczał specjalną nagrodę.

Z wielkim zaskoczeniem odebraliśmy werdykt – puchar dla najlepszej rodziny za propagowanie sportowych idei zdobyła rodzina Masiak.

W przyszłym roku zachęcamy wszystkich aktywnych narciarzy – których u nas nie brakuje – do udziału w tych mistrzostwach. O organizację stara się już Izba Bielska – która chce zorganizować zawody na stoku Skrzycznego.

Gdański Kwartalnik Adwokacki nr 39/PAŹDZIERNIK 2015

Wydarzenia

adw. Dariusz Olszak

foto: Katie@! / www.flickr.com, CC BY-SA

SPORTOWY JUBILEUSZ Turniej Piłki Nożnej o Puchar Dziekana ORA w Gdańsku rokrocznie skupia zainteresowanie adwokatów o sportowym zacięciu.

E

lbląskie środowisko prawnicze posiada długą tradycję w organizacji różnego rodzaju imprez sportowych. Początkowo były to działania o charakterze czysto lokalnym, skupiające sportowców-prawników sięgających czasu okręgu Sądu Wojewódzkiego w Elblągu, z czasem Sądów Apelacji Gdańskiej.

Podążając za potrzebą rozszerzenia zainteresowania sportem środowiska adwokackiego oraz nieukrywaną chęcią promocji Elbląga jako miejsca historycznie związanego z Pomorzem, a jeśli chodzi o nasze środowisko z Pomorzem związanego nieustannie, a także zaistnienia Pomorskiej Izby Adwokackiej na sportowej mapie polskiej adwokatury, wspólnie z adw. Józefem Borkowskim – z którym w Elblągu regularną grę jako zawodnicy rozpoczęliśmy w połowie lat 80-tych ubiegłego stulecia – wpadliśmy na pomysł organizacji turnieju piłki nożnej, w którym wezmą udział drużyny z całego kraju.

Do realizacji tego celu niezbędne było odpowiednie wsparcie. Nasza idea spotkała się z przychylnym przyjęciem ówczesnego Dziekana – adw. Jerzego Glanca oraz innych członków ORA w Gdańsku, pasjonatów piłki nożnej – w tym obecnego Dziekana, czynnego zawodnika adw. Dariusza Strzeleckiego. Zapewnione zostały niezbędne środki finansowe i tak to się zaczęło. W listopadzie 2011 roku ruszył I Turniej Piłki Nożnej o Puchar Dziekana Okręgowej Rady Adwokackiej w Gdańsku. Na miejsce rozgrywek wybraliśmy nowoczesną, funkcjonalną halę Centrum Biznesu i Sportu przy ul. Grunwaldzkiej w Elblągu. Warto podkreślić zaangażowanie w coroczne organizowanie turnieju i dużą przychylność dyrektoGdański Kwartalnik Adwokacki nr 39/PAŹDZIERNIK 2015

ra tego obiektu Pana Andrzeja Bugajnego. Na co dzień hala jest wykorzystywana m.in. przez piłkarki ręczne pierwszoligowego Startu Elbląg.W ramach współpracy z samorządem terytorialnym opiekę nad turniejem objął Prezydent Miasta Elbląg, który jednocześnie ufundował puchary dla zwycięzców oraz indywidualne nagrody rzeczowe. Na pierwsze zaproszenie organizatorów odpowiedziały m.in. drużyny Okręgowych Rad Adwokackich z Warszawy, Łodzi, Krakowa, Olsztyna, Gdańska, a ponadto zespoły złożone z przedstawicieli różnych profesji prawniczych z innych miast. Turniej co roku ma podobną formułę, bowiem pierwsze mecze rozgrywane są w ramach dwóch grup eliminacyjnych, z których po dwa najlepsze zespoły stają do bezpośredniej walki o medale.

Rokrocznie niemal stu prawników-sportowców z Polski, miłośników futbolu, gości na terenie naszej izby.

Najbardziej utytułowanym uczestnikiem turnieju jest zespół z Bydgoszczy, który co roku walczy o medale, a jego zawodnicy często sięgali po indywidualne nagrody. Jako obrońca tytułu przystąpi jednak do tegorocznych rozgrywek drużyna adwokatów z Warszawy. Nie będzie jednak łatwo, bo można zauważyć, że z roku na rok wszystkie zespoły, bogatsze w doświadczenie, prezentują lepszą formę.

O sukcesie turnieju świadczy fakt, że wszystkie zespoły co roku wracają do Elbląga, wyrażając zadowolenie z organizacji rozgrywek i sportowej atmosfery, a także okazji do spotkania z kolegami z czasów studiów czy aplikacji.

W tym roku turniej odbędzie się po raz piąty tym razem dnia 28 listopada i co istotne w ramach imprez związanych z 70-leciem Pomorskiej Izby Adwokackiej. Dotychczas rozegrane turnieje potwierdzają, że wydarzenie takie było potrzebne, a głód sportowych emocji i rywalizacji wśród adwokatów jest silny. Można zatem z głębokim przekonaniem stwierdzić, że Turniej Piłki Nożnej o Puchar Dziekana ORA w Gdańsku na stałe wpisał się do kalendarza jako impreza ogólnopolska. Wydaje się, że przemawia to za słusznością twierdzenia, że przed tą imprezą kolejne okrągłe rocznice.

27

Kwartalnik Adwokacki ISSN 1689-9555