wa peisdje: verborgen parels

Wapeisdje?

Wat is volgens jou een verborgen parel in je buurt?

Ann “De tuin van het Gezellemuseum”

Hier kom je voor de rust. Een ideale plaats om op een bank een boek te lezen. De tuin leunt aan tegen De Vesten, maar door de hoge muren heb je toch een afgesloten gevoel. Er worden wat groenten gekweekt en er staan mooie bomen, maar voor de rest is het er nooit druk. Dat zou pas een mooie plaats zijn voor een buurt- of ontmoetingscentrum. Het zou een heerlijk extra zijn, mochten bijvoorbeeld ook het Engels Klooster of Adornes hun grote tuin openstellen voor buurtbewoners.

Bruno “Stokrozen in Hemelrijk”

Het Hemelrijk is niet alleen één van de mooiste straatnamen van Brugge, het is ook bewust de laatste onverharde weg in het centrum. Het is er altijd rustig, want niemand heeft zijn voordeur in deze weg. De stokrozen zijn een heerlijke extra aan de speciale sfeer die er heerst. Zal ik je een geheim verklappen? Die zijn er gekomen doordat ik op mijn wandeling eens wat bloemzaad rondstrooide. Het eerste jaar gaf dat niet veel, maar dit jaar zijn ze in volle bloei.

Dominique “De Lange Bakker”

Als je het niet weet zijn, bots je er ook niet per toeval op. Enkel het krijtbord op het Ganzenplein verraadt dat er om de hoek nog iets te beleven valt. Naar deze verborgen bakker ga je niet zomaar voor een brood. Je gaat er om jezelf of anderen te trakteren op de heerlijkste koekjes of patisserie. Mijn persoonlijke favoriet: Canelé de bordeaux, maar eigenlijk ben ik nog in niets teleurgesteld daar. Het water loopt me nu al in de mond.

Lieven “Park WZC Ter Potterie”

Een zondagavondwandeling bracht ons per toeval bij dit verborgen park. De poort van Ter Potterie stond open, maar of we daar ook binnen mochten was niet duidelijk. Ondertussen weten we wel beter. Want de toegangspoort leidde ons naar een stukje stadspark zonder naam. Een parkje met kronkelende paden. Je vindt er rust en een soort vredige harmonie. Met uitzicht op de twee torens van het Grootseminarie aan de ene kant, en de smaakvol gecombineerde oude en nieuwe gebouwen van het woonzorgcentrum aan de andere kant.

Cecile en Paul “Fort Den Blekken Eemer”

In Verbrand Nieuwland 36 vind je dit verborgen Fort. Ook gekend onder de namen Fort Lillo of Fort Dendievel. Dat waren heel kleine huisjes (sommige maar 17m²) waar soms 36 mensen in woonden. Waarschijnlijk staan ze er al van rond 1830 maar na Wereldoorlog II werden ze onbewoonbaar verklaard. Gelukkig maar, want het was soms echt ellende om er te wonen. Tegenwoordig is alles één huis, maar de oorspronkelijke structuur is nog behouden gebleven. Een bezoek kan, als de eigenaars thuis zijn en je even aanbelt.

Rita “Het Stokershuys”

Een echt authentiek café in de Langestraat. Je stapt er zo de geschiedenis in. Al meer dan 200 jaar geleden stond dit pand al bekend als herberg. En dat voel je ook. Zowel aan de inrichting als aan de sfeer. Je vindt er een fijne mix aan mensen, zowel locals als toeristen. “Herbergier” Hans zorgt ervoor dat iedereen zich er thuis voelt. Ideaal voor een glas na een werkdag.