Τα πάνω κάτω

140 × 210 SPINE: 5.3 FLAPS: 70

Α

φού διαβάζεις τούτη τη στιγμή αυτές τις γραμμές, τότε αυτό το βιβλίο είναι για σένα. Γιατί στη ζωή τίποτα δεν είναι τυχαίο! Ήδη σου ήρθανε τα πάνω κάτω… Και μόλις το έμαθες…

ΚΕΝΤΡΙΚΗ ΔΙΑΘΕΣΗ Βατάτζη 55, 114 73 Αθήνα | ΤΗΛ.: 210 64 31 108 ocelotos@ocelotos.gr | www.ocelotos.gr

ISBN 978-618-205-195-5

ΤΙΤΛΟΣ

Τα πάνω κάτω ΣΥΓΓΡΑΦΈΑΣ

Ιωάννης Μακρής ΣΕΙΡΑ

Λογοτεχνία [1358] 1221/19 ΕΠΙMΕΛΕΙΑ - ΔΙΟΡΘΩΣΗ

Δέσποινα Αγγελοπούλου DESIGN ΕΞΩΦΥΛΛΟΥ

ΕFTI MICULI LAYOUT - DESIGN Myrtilo, Λένα Παντοπούλου COPYRIGHT© 2021

Ιωάννης Μακρής ΠΡΏΤΗ ΕΚΔΟΣΗ

Αθήνα, Δεκέμβριος 2021 ISBN 978-618-205-195-5

ΚΕΝΤΡΙΚΗ ΔΙΑΘΕΣΗ Βατάτζη 55, 114 73 Αθήνα | ΤΗΛ.: 210 64 31 108

ocelotos@ocelotos.gr | www.ocelotos.gr

Το παρόν έργο πνευματικής ιδιοκτησίας προστατεύεται κατά τις διατάξεις της ελληνικής νομοθεσίας, (Ν.

2121/1993, όπως έχει τροποποιηθεί και ισχύει σήμερα) καθώς και από τις διεθνείς συμβάσεις περί πνευματικής ιδιοκτησίας. Απαγορεύεται η καθ’ οιονδήποτε τρόπο ή μέσο (ηλεκτρονικό, μηχανικό ή άλλο) αντιγραφή, φωτοανατύπωση και γενικώς αναπαραγωγή, μετάφραση, διασκευή, αναμετάδοση στο κοινό σε οποιαδήποτε μορφή και η εν γένει εκμετάλλευση του συνόλου ή μέρους του έργου χωρίς τη γραπτή άδεια του δικαιούχου συγγραφέα. Οποιαδήποτε ομοιότητα με πρόσωπα ή καταστάσεις είναι εντελώς συμπτωματική

— ΑΘΗΝΑ 2021 —

Το ότι κρατώ στα χέρια μου το δικό μου βιβλίο λέει πολλά για μένα. Θα ήταν άπιαστο όνειρο εάν η γυναίκα μου δεν επέμενε δίνοντάς μου το κίνητρο και τη δύναμη για να τα καταφέρω. Με πίστεψε όσο κανείς άλλος κι έτσι εκπλήρωσα ένα όνειρό μου. Επίσης, το αφιερώνω στην υπέροχη γιαγιά μου, που σήμερα δεν βρίσκεται πια στη ζωή. Δύο γυναίκες που τους οφείλω πολλά...

—5—

Περιεχόμενα

Εισαγωγή - Πρόλογος............................................................... 9 Λίγα λόγια για μένα..................................................................11 Παράδεισος............................................................................... 13 Άγνωστος.................................................................................. 17 Πορτμπαγκάζ .......................................................................... 42 Καλύτερα να μασάς, παρά να μιλάς..................................... 44 Δυστύχημα................................................................................ 47 Ερωτευμένος............................................................................ 52 Σουμάχερ................................................................................... 55 Τατουάζ..................................................................................... 60 Φιλοξενία.................................................................................. 62 Γείτονας..................................................................................... 68 Τελευταία στιγμή..................................................................... 73 Αστραπή.................................................................................... 77 Λάθος συνεννόηση.................................................................. 80 Ακίνητος, ρε!............................................................................ 82 Θαλάσσιο ταξί.......................................................................... 90 Πλατεία Συντάγματος............................................................ 92 Απόγνωση................................................................................. 95 Στον αέρα.................................................................................. 99 Ντελίβερι................................................................................. 102 Αυτοκτονία............................................................................. 105 Δίπλωμα οδήγησης.................................................................110 Απαγωγή................................................................................. 113

—7—

Περίπτερο............................................................................... 121 Πετσέτες.................................................................................. 124 Λεωφορείο.............................................................................. 127 Ναυάγιο................................................................................... 130 Γκολ στο 90΄........................................................................... 133 Καλύτερα να ξέρεις, παρά να έχεις..................................... 135 Κομμωτήριο............................................................................ 139 Ξενοδοχείο...............................................................................141 Πολύ λίγος.............................................................................. 147 Κλάρα...................................................................................... 152 Κόρες........................................................................................161 Πόλεμος................................................................................... 163 Αυλαία..................................................................................... 171 Επίλογος.................................................................................. 177

—8—

Εισαγωγή - Πρόλογος

Η ζωή είναι απρόβλεπτη. Κανείς από εμάς δεν γνωρίζει τι πρόκειται να του συμβεί στο επόμενο κιόλας δευτερόλεπτο. Γεγονότα που συμβαίνουν από δική μας επιλογή είτε καθαρά από τύχη. Άλλες φορές δυσάρεστα κι άλλες ευχάριστα! Ανάμεικτα συναισθήματα. Μέσα από αυτά τα γεγονότα όμως κάτι μαθαίνεις, αποκτάς περισσότερες γνώσεις αλλά και εμπειρίες. Αυτό είναι το μόνο σίγουρο! Στο βιβλίο αυτό θα μοιραστώ μαζί σας αληθινές ιστορίες με πρωταγωνιστές κοντινούς μου ανθρώπους αλλά και προσωπικές. Όπως ακριβώς συνέβησαν, με κάθε λεπτομέρεια! Στιγμές απ’ τις ζωές μας που, για κάποιον λόγο, μας ήρθαν… τα πάνω κάτω!

—9—

Λίγα λόγια για μένα

Ε, ας αρχίσουμε λοιπόν. Έχω βγει στη δουλειά από πολύ μικρός. Έχω κάνει αρκετές δουλειές. Βασικά το όνειρό μου ήτανε να γίνω δημόσιος υπάλληλος και να τα ξύνω από το πρωί ως το βράδυ. Αυτό βέβαια δεν έγινε ποτέ, αλλά δεν πειράζει. Στην άλλη ζωή ίσως και να τα καταφέρω. Έχω εργαστεί ως βοηθός υδραυλικού, σε εργαστήριο αργυροχρυσοχοΐας, ως σερβιτόρος, υπάλληλος σε κομμωτήριο, διανομέας σε σουβλατζίδικο, ποτηράς σε παραλιακό μαγαζί, οδηγός εταιρίας, υπάλληλος φαρμακαποθήκης και τώρα είπα να το παίξω και συγγραφέας. Δεν έχω να χάσω και τίποτα. Ούτως ή άλλως, οποιαδήποτε δουλειά και να κάνεις δεν είναι ντροπή! Εκτός από μερικές εξαιρέσεις – ας αναλογιστεί ο καθένας από εσάς με το δικό του μυαλό ποιες μπορεί να εννοώ… Γεννήθηκα και μεγάλωσα στην Αθήνα. Από το 2005 μέχρι τώρα εργάζομαι ως ελεύθερος επαγγελματίας. Είμαι παντρεμένος και έχω δύο παιδιά. Κάποτε, αν μου έλεγες κράτα ένα στυλό και γράψε κάτι ή διάβασε το οτιδήποτε, θα ήσουν ο χειρότερος εχθρός μου. Σίγουρα θα σου απαντούσα «Ρε, πας καλά;», «Τρελάθηκες;», «Είσαι με τα καλά σου;», «Δεν μας παρατάς και συ τώρα…». Έτσι απλά! Πραγματικά, δεν το πιστεύω ούτε κι εγώ πώς αλλάζει ο άνθρωπος μέρα με τη — 11 —

μέρα, πώς πήζει το μυαλό του καθώς μεγαλώνει! Αλλάζουν κι οι συνήθειες. Γενικά από μικρός ήμουν αγρίμι. Δεν έπαιρνα από λόγια. Όλη μέρα στους δρόμους. Αυτόνομος, δίχως κάποιος να με φρενάρει! Ό,τι γούσταρα το έκανα! Παιδί χωρισμένων γονιών βλέπεις… Παρ’ όλα αυτά, θεωρώ πως στάθηκα τυχερός σε πολλές φάσεις της ζωής μου κι έστω και την τελευταία στιγμή πάντα τη γλίτωνα! Ό,τι έγινε έγινε και δεν ξεγράφει. Άλλωστε νιώθω γεμάτος, με όμορφες αναμνήσεις από τα παιδικά μου χρόνια ως και την εφηβεία, τότε που όλα ήταν ανέμελα! Ποτέ δεν θα ξεχάσω αυτό το μικρό σπιτάκι απ’ όπου πρωτοξεπόρτισα, το περιβάλλον στο οποίο μεγάλωσα και τις ατελείωτες ώρες ξεγνοιασιάς. Νιώθω ευγνώμων! Για όλα!

— 12 —

Παράδεισος

Ό

ταν πεθάνεις, λένε, και είσαι καλός άνθρωπος, τότε θα πας στον Παράδεισο. Στη δική μου περίπτωση ο Παράδεισος ήταν εδώ. Επί Γης! Έτσι κι αλλιώς, δεν το έλεγα μονάχα εγώ, αλλά όλοι όσοι περάσανε από εκείνη τη φτωχική μονοκατοικία χτισμένη τέλος της δεκαετίας του ’50 κάπου στα νότια προάστια της Αθήνας. Εκεί ζούσα με τη γιαγιά μου. Οι δυο μας μονάχα. Έξι ετών πέρασα το κατώφλι αυτουνού του σπιτιού και έφτασα στα δεκαοχτώ! Οι γονείς μου ήταν χωρισμένοι κι έτσι αναγκαστικά θα έπρεπε να μείνω στη γιαγιά. Ο πατέρας μου έφτιαξε ξανά τη ζωή του και η μητέρα μου έτρεχε εκτός Αθηνών εδώ κι εκεί για δουλειές. Τη γιαγιά μου την έλεγαν Αλεξάνδρα. Ήταν η μητέρα της μητέρας μου. Γυναίκα δυνατή. Ήταν από αυτές τις γυναίκες που μόλις τις αντικρίσεις καταλαβαίνεις με την πρώτη κιόλας ματιά πως έχουν περάσει δύσκολα στη ζωή τους, με πολύ κόπο και αρκετές στερήσεις. Όλα περνούσαν από τα χέρια της, από τις δουλειές του σπιτιού, το μαγείρεμα, το καθάρισμα, τα ψώνια, το καλλώπισμα του κήπου και όλα όσα έχουν να κάνουν με ένα σπιτικό. Σαν να μην της έφταναν όλα αυτά, μπήκα κι εγώ σφήνα στη ζωή της, διότι, καλώς ή κακώς, έτσι ήρθαν τα πράγματα. Ήμουν το Α και το Ω για εκείνη. Η πρώτη της προτεραιότητα. Είχε — 13 —

πλέον το βάρος αλλά και την ευθύνη να μεγαλώσει ένα μικρό παιδί. Εκεί ήταν πλέον το σπίτι μου. Το σπίτι ήταν μικρό και παλιό, διακοσμημένο απλά και λιτά με έπιπλα της εποχής του ’50-’60. Δυο ντιβανοκασέλες κι ένα ξύλινο κρεβάτι υπήρχαν στο υπνοδωμάτιο και μια δίφυλλη ντουλάπα σε μια γωνίτσα όπου βάζαμε τα ρούχα μας. Στο σαλονάκι υπήρχε μονάχα μια πολυθρόνα κι ένα τραπεζάκι όπου βρισκόταν η τηλεόραση. Ένας καναπές-κρεβάτι, όπου εκεί συνήθιζα να κοιμάμαι. Στην πολυθρόνα καθόταν η γιαγιά, που στον ελεύθερο χρόνο της έπλεκε πουλοβεράκια και μάλλινες κάλτσες. Πίσω της στεκόταν μια τεράστια πετρελαιόσομπα όπου διέκρινες περιμετρικά του ταβανιού ένα τεράστιο μπουρί που έβγαινε προς τα έξω ο καπνός. Ένα κουζινάκι δύο επί δύο, ίσα που χωρούσαν δυο άτομα με το ζόρι. Εκεί είχαμε δύο μάτια για μαγείρεμα που δουλεύανε με πετρογκάζι και απέναντι τον νεροχύτη, μια πελώρια μαρμάρινη γούρνα. Το αποχωρητήριο, όπως το έλεγε η γιαγιά, δεν ήταν άλλο από μια ξύλινη παράγκα κυριολεκτικά έξω από το σπίτι, όπου μέσα δεν είχε τίποτε άλλο εκτός από μια λεκάνη όπου έκανες την ανάγκη σου. Ούτε βρύση ούτε τίποτα. Μπάνιο έκανες μονάχα στη σκάφη αφότου προηγουμένως είχες βράσει δυο-τρεις κατσαρόλες ζεστό νερό για να ξεπλυθείς από το πράσινο σαπούνι. Ο κήπος σε σχέση με το σπίτι ήταν αρκετά μεγαλύτερος. Εκεί έδινε όλη της τη μαεστρία. Απ’ άκρη σ’ άκρη έβλεπες τσίγκινους τενεκέδες όπου μέσα φύτευε διάφορα λουλούδια. Τι να πρωτοθυμηθώ: δενδρολίβανα, γερά-

— 14 —

νια, μαϊντανούς, βασιλικούς, τριαντάφυλλα, αρμπαρόριζες, κρίνα. Τα πάντα! Ό,τι ήθελε η ψυχή σου. Στο κέντρο του κήπου δέσποζε μια τεράστια βερικοκιά τόσο ψηλή και πυκνή, που ήταν σαν ομπρέλα ολόκληρου του οικοπέδου. Τις μέρες που ο καιρός ήταν ζεστός και είχε ντάλα ήλιο τα μεσημέρια, όταν καθόσουν στον κήπο, είχες μια όαση σκιάς και δροσιάς. Μια συκιά, μια ροδιά, μια κορομηλιά, μια κυδωνιά και μια κληματαριά έκαναν το τοπίο ακόμα πιο μαγευτικό! Δεν θα ξεχάσω ποτέ μου ιδίως τις νύχτες του καλοκαιριού, όταν ευωδίαζε ο τόπος από τη μυρωδιά του νυχτολούλουδου. Τα πάντα καθαρά κι ασβεστωμένα. Κυριολεκτικά ένας πίνακας ζωγραφικής. Την άνοιξη δε, όταν άνθιζαν τα λουλούδια και τα δέντρα, όλα ήταν πολύχρωμα. Όσοι γνωστοί αλλά και ξένοι περνούσαν έξω απ’ το σπίτι δεν υπήρχε περίπτωση να μη σταματήσουν για να χαζέψουν αυτόν τον μικρό παράδεισο. Δεν σου έκανε καρδιά να πατήσεις με τα παπούτσια, για να μη χαλάσεις αυτόν τον τεράστιο φυσικό χλοοτάπητα από εκατοντάδες χαμομήλια, μαργαρίτες και παπαρούνες αλλά και τριφύλλια που φύτρωναν χάμω στη γη απ’ άκρη σ’ άκρη. Πραγματικά φανταστικά! Τέλος της δεκαετίας του ’80 και αρχές του ’90 οι γειτονιές έσφυζαν από ζωή, ιδίως τα απογεύματα. Συνεχώς άκουγες φωνές παιδιών να παίζουν στους δρόμους. Γείτονες και φίλοι ερχόντουσαν επίσκεψη για κουβεντούλα και καφεδάκι στην αυλή, που τους το πρόσφερε η γιαγιά

— 15 —

140 × 210 SPINE: 5.3 FLAPS: 70

Α

φού διαβάζεις τούτη τη στιγμή αυτές τις γραμμές, τότε αυτό το βιβλίο είναι για σένα. Γιατί στη ζωή τίποτα δεν είναι τυχαίο! Ήδη σου ήρθανε τα πάνω κάτω… Και μόλις το έμαθες…

ΚΕΝΤΡΙΚΗ ΔΙΑΘΕΣΗ Βατάτζη 55, 114 73 Αθήνα | ΤΗΛ.: 210 64 31 108 ocelotos@ocelotos.gr | www.ocelotos.gr

ISBN 978-618-205-195-5