Στον κήπο με τ’ αγάλματα

143 × 210 SPINE: 2 FLAPS: 80

[…] Στον κήπο με τ’ αγάλματα που παίζαμε μικρά παιδιά Εμείς πια μεγαλώσαμε, μα αυτά μένουν αγέραστα Το όνειρο τελείωσε κι εγώ δεν το κατάλαβα Και άνοιξα τα μάτια μου με βλέφαρα μαρμάρινα […]

Στον κήπο με τ’ αγάλματα ISBN 978-960-564-789-6

ΚΕΝΤΡΙΚΗ ΔΙΑΘΕΣΗ Βατάτζη 55, 114 73 Αθήνα | ΤΗΛ.: 210 64 31 108 ocelotos@ocelotos.gr | www.ocelotos.gr

ΧΡΗΣΤΟΣ ΑΝΔΡΙΟΠΟΥΛΟΣ

chandriopoulos@gmail.com ΠΟΙΗΣΗ

ΕΚΔΟΣΕΙΣ

ο σ ε λ ότ ο ς

Ο Χρήστος Ανδριόπουλος γεννήθηκε το 1974 στην Πάτρα. Ζει και εργάζεται στο Ριόλο Αχαΐας και αυτή είναι η πρώτη του ποιητική συλλογή. Όλα τα ποιήματα που περιέχει είναι γραμμένα και χαμένα σε συρτάρια (σαν χαμένες σκόρπιες λέξεις) μέσα σε διάστημα 25 χρόνων! Το ύφος των ποιημάτων αναφέρεται κατά κύριο λόγο στη μοναξιά, την απώλεια, τον απεγνωσμένο έρωτα, την αναζήτηση, κάνοντας ένα ποιητικά «έμμετρο» ταξίδι στα βάθη του μυαλού και της ψυχής…

ΤΙΤΛΟΣ

Στον κήπο με τ’ αγάλματα ΣΥΓΓΡΑΦΕΑΣ

Χρήστος Ανδριόπουλος ΣΕΙΡΑ

Ποίηση [2358]0619/09 ΕΠΙΜΕΛΕΙΑ - ΔΙΟΡΘΩΣΗ

Δέσποινα Αγγελοπούλου LAYOUT - DESIGN Myrtilo, Λένα Παντοπούλου COPYRIGHT© 2019 Χρήστος Ανδριόπουλος ΠΡΩΤΗ ΕΚΔΟΣΗ

Αθήνα, Ιούνιος 2019 ISBN 978-960-564-789-6

Το παρόν έργο πνευματικής ιδιοκτησίας προστατεύεται κατά τις διατάξεις της ελληνικής νομοθεσίας, (Ν.

2121/1993, όπως έχει τροποποιηθεί και ισχύει σήμερα) καθώς και από τις διεθνείς συμβάσεις περί πνευματικής ιδιοκτησίας. Απαγορεύεται η καθ’ οιονδήποτε τρόπο ή μέσο (ηλεκτρονικό, μηχανικό ή άλλο) αντιγραφή, φωτοανατύπωση και γενικώς αναπαραγωγή, μετάφραση, διασκευή, αναμετάδοση στο κοινό σε οποιαδήποτε μορφή και η εν γένει εκμετάλλευση του συνόλου ή μέρους του έργου χωρίς τη γραπτή άδεια του δικαιούχου συγγραφέα.

ΚΕΝΤΡΙΚΗ ΔΙΑΘΕΣΗ:

Βατάτζη 55, 114 73 Αθήνα ΤΗΛ.: 210 6431108 ocelotos@ocelotos.gr www.ocelotos.gr

Χρήστος Ανδριόπουλος

Στον κήπο με τ’ αγάλματα ΠΟΙΗΣΗ

Στους φίλους μου

5

Περιεχόμενα Στον κήπο με τ’ αγάλματα............................................. 9 Απολογία........................................................................ 10 Μέρα βροχής................................................................. 12 Ο βασιλιάς της μοναξιάς.............................................. 13 Οι πρίγκιπες του μίσους............................................... 14 Χαμένες σκόρπιες λέξεις.............................................. 16 Τα πρωινά....................................................................... 17 Είμαι εδώ!....................................................................... 18 Σπάσε τους καθρέφτες.................................................. 19 Η απάντηση................................................................... 20 Για σένα.......................................................................... 21 Σαν πλοίο μεθυσμένο................................................... 22 Η πόλη των χαμένων.................................................... 23 Βραδινές περιπλανήσεις............................................... 24 Όταν θα ’ρθει.................................................................. 25 Όταν πεθάνω................................................................. 26 Ακόμα ζωντανοί............................................................ 27 Νυχτώνει........................................................................ 28 Ώρα αιχμής..................................................................... 29 Ξυπνάει η πόλη.............................................................. 30

7

Στον κήπο με τ’ αγάλματα Νύχτες μοναχικές στο πετρωμένο δάσος Νύχτες αιώνιες στον κήπο με τ’ αγάλματα Φαντάσματα του χθες ξυπνούν με άγριο πάθος Φαντάσματα του χθες, ασάλευτες μορφές Στον κήπο με τ’ αγάλματα θα περπατήσουμε ξανά Θα σπάσουμε το μάρμαρο που ’χει παγώσει την καρδιά Κι αυτά θα μας κοιτάζουνε ακούνητα κι ασάλευτα Θα ψιθυρίζουν σιωπηλά τα πιο κρυφά μας μυστικά Στην παγωμένη σου αγκαλιά η σάρκα μου ζεστάθηκε Για λίγα πέτρινα λεπτά κι ύστερα ξαναπάγωσε Μια εποχή τελείωσε, η φλόγα πάλι έσβησε Η σιωπή μάς πλήγωσε και το φεγγάρι έδυσε Στον κήπο με τ’ αγάλματα που παίζαμε μικρά παιδιά Εμείς πια μεγαλώσαμε, μα αυτά μένουν αγέραστα Το όνειρο τελείωσε κι εγώ δεν το κατάλαβα Και άνοιξα τα μάτια μου με βλέφαρα μαρμάρινα

9

Απολογία Αρνούμαι τη ζωή, αρνούμαι τον θάνατο Ψηλαφίζω το πρόστυχο κορμί σου Μαυρίζω τη μέρα μου, φωτίζω τη νύχτα μου Ζητάω με μανία το φιλί σου Ανοίγω τις πόρτες μου, κλειδώνω τους φόβους μου Βαθιά μέσα στα γυάλινα αγαπώ σου Αλλάζω διάσταση σε μια σου παράσταση Να γίνω εγώ ο ολόγυμνος θεός σου Υπάρχουν στιγμές που αναρωτιέμαι γιατί ζω Υπάρχουν κι άλλες που κοντά σου μ’ ανασταίνουν Στα όνειρά μου προσπαθώ μια άκρη να βρω Μα τα όνειρα συνωμοτούν και σε γυρεύουν Κοιμάμαι πρωί, ξυπνάω μεσάνυχτα Ζητάω λυτρωμό στην αγκαλιά σου Μαυρίζω τη μέρα μου, φωτίζω τη νύχτα μου Χαμένος στους διαδρόμους της καρδιάς σου Πλανιέμαι στο άγνωστο, χαλιέμαι στο σίγουρο Ξοδεύω όλο το είναι μου σε σένα Αλλάζω υπόσταση με μια σου υπόσχεση Παθιάζομαι, κι ας ξέρω ότι είναι ψέμα

10

Υπάρχουν στιγμές που αναρωτιέμαι γιατί ζω Υπάρχουν κι άλλες που κοντά σου μ’ ανασταίνουν Στα όνειρά μου προσπαθώ λύση να βρω Μα αυτά που βλέπω ξέρω πως μ’ αργοπεθαίνουν Βλέπω γύρω μου τυφλούς που βλέπουν το κακό Ζητιάνους, κουρέλι από αγάπη Νεκρούς που τριγυρνούν χωρίς σκοπό Φονιάδες που σκοτώνουν για ένα χάδι Βλέπω πως γύρω από το φως Πλανιέται το σκοτάδι Πως χρόνια φτιάχνω κάτι εγώ Που εσύ γκρεμίζεις σ’ ένα βράδυ

11

143 × 210 SPINE: 2 FLAPS: 80

[…] Στον κήπο με τ’ αγάλματα που παίζαμε μικρά παιδιά Εμείς πια μεγαλώσαμε, μα αυτά μένουν αγέραστα Το όνειρο τελείωσε κι εγώ δεν το κατάλαβα Και άνοιξα τα μάτια μου με βλέφαρα μαρμάρινα […]

Στον κήπο με τ’ αγάλματα ISBN 978-960-564-789-6

ΚΕΝΤΡΙΚΗ ΔΙΑΘΕΣΗ Βατάτζη 55, 114 73 Αθήνα | ΤΗΛ.: 210 64 31 108 ocelotos@ocelotos.gr | www.ocelotos.gr

ΧΡΗΣΤΟΣ ΑΝΔΡΙΟΠΟΥΛΟΣ

chandriopoulos@gmail.com ΠΟΙΗΣΗ

ΕΚΔΟΣΕΙΣ

ο σ ε λ ότ ο ς

Ο Χρήστος Ανδριόπουλος γεννήθηκε το 1974 στην Πάτρα. Ζει και εργάζεται στο Ριόλο Αχαΐας και αυτή είναι η πρώτη του ποιητική συλλογή. Όλα τα ποιήματα που περιέχει είναι γραμμένα και χαμένα σε συρτάρια (σαν χαμένες σκόρπιες λέξεις) μέσα σε διάστημα 25 χρόνων! Το ύφος των ποιημάτων αναφέρεται κατά κύριο λόγο στη μοναξιά, την απώλεια, τον απεγνωσμένο έρωτα, την αναζήτηση, κάνοντας ένα ποιητικά «έμμετρο» ταξίδι στα βάθη του μυαλού και της ψυχής…