Νοσταλγίες

Τι Τλος

Νοσταλγίες

ς υγγρΑ φέ Α ς Θανάσης Παπανικολάου

ςέ ιρΑ

Ποίηση [2358] 0723/13

έΠ ιm έ λ έ ι Α - Διορ Θ ω ς η Όλγα Παλαμήδη

Layout - Design myrtilo, λένα Παντοπούλου

Copyright© 2023 Θανάσης

Πρ ωΤ η έ κ Δο ς η Αθήνα, ιούλιος 2023

is B n 978-618-205-464-2

κέΝΤρικη ΔιΑΘέςη Βατάτζη 55, 114 73 Αθήνα | Τηλ.: 210 64 31 108 ocelotos@ocelotos.gr | www.ocelotos.gr

Το παρόν έργο πνευματικής ιδιοκτησίας προστατεύεται κατά τις διατάξεις της ελληνικής νομοθεσίας, (Ν. 2121/1993, όπως έχει τροποποιηθεί και ισχύει σήμερα) καθώς και από τις διεθνείς συμβάσεις περί πνευματικής ιδιοκτησίας. Απαγορεύεται η καθ’ οιονδήποτε τρόπο ή μέσο (ηλεκτρονικό, μηχανικό ή άλλο) αντιγραφή, φωτοανατύπωση και γενικώς αναπαραγωγή, μετάφραση, διασκευή, αναμετάδοση στο κοινό σε οποιαδήποτε μορφή και η εν γένει εκμετάλλευση του συνόλου ή μέρους του έργου χωρίς τη γραπτή άδεια του δικαιούχου συγγραφέα.

Θανάσης Παπανικολάου

Νοσταλγίες

σταυροδρόμι

Όταν ο μεγάλος δρόμος θα χάνεται πίσω απ’ τα μικρά μας βήματα, κι όταν ο μικρός ουρανός θα σβήνεται πίσω απ’ τη μεγάλη μας

καρδιά,

τότε θα μπορέσεις κι εσύ να διακρίνεις τη μεγάλη ελπίδα,

που κρύβεται μπροστά απ’ τα μικρά σου μάτια.

Κι όταν το μελαγχολικό φως της ήρεμης ημέρας

βρίσκεται τόσο κοντά μας, κι όταν εσύ που δεν μπόρεσες ποτέ σου να καταλάβεις τίποτα απ’

τον κόσμο, γίνεσαι διάνοια και τ’ αντιλαμβάνεσαι όλα, τότε θα μπορέσω κι εγώ να σταθώ δίπλα σου, για να βαδίσουμε παρέα το μικρό μονοπάτι που μας ανήκει.

Σήμερα που ζούμε στην ψεύτικη πραγματικότητα του αύριο, σήμερα που τα λουλούδια μαράθηκαν κάτω απ’ τον καυτό ήλιο

της μοναξιάς

και που μονάχα απ’ το ημερολόγιο καταλαβαίνουμε πως έφτασε

η Άνοιξη,

σήμερα που τα χέρια μας απαρνήθηκαν το δέσιμο της αγάπης, σήμερα που η περιφρόνηση και το άγχος μάς έκλεισαν μέσα στο

κέλυφος της δικής μας αυταρέσκειας,

βρέθηκα ένα γκρίζο φθινοπωριάτικο πρωινό στο μεγάλο

σταυροδρόμι,

ψάχνοντας για ένα κάποιο σύντροφο στη ζωή∙ μα κανείς δε

στάθηκε να με κοιτάξει.