Μάθημα αγάπης

μάθημααγάπης

μάθημα αγάπης Βασ ι λεί α Σπηλι ά

ΕΚ∆ΟΣΕΙΣ

ο σ ε λ ότ ο ς

Τιτλος Συγγραφέας Σειρα

Copyright© 2012

Πρώτη Εκδοση

Μάθημα αγάπης Βασιλεία Σπηλιά Μυθιστόρημα [1358]1012/17 Βασιλεία Σπηλιά Αθήνα, Οκτώβριος 2012

ISBN 978-960-9607-90-2

Όλοι οι χαρακτήρες και οι περιγραφές του βιβλίου είναι αποκλειστικά προϊόντα της φαντασίας της συγγραφέως. Οποιαδήποτε ομοιότητα με υπαρκτά πρόσωπα ή καταστάσεις είναι εντελώς συμπτωματική.

Το παρόν έργο πνευματικής ιδιοκτησίας προστατεύεται κατά τις διατάξεις της ελληνικής νομοθεσίας, (Ν.

2121/1993, όπως έχει τροποποιηθεί και ισχύει σήμερα) καθώς και από τις διεθνείς συμβάσεις περί πνευματικής ιδιοκτησίας. Απαγορεύεται η καθ’ οιονδήποτε τρόπο ή μέσο (ηλεκτρονικό, μηχανικό ή άλλο) αντιγραφή, φωτοανατύπωση και γενικώς αναπαραγωγή, μετάφραση, διασκευή, αναμετάδοση στο κοινό σε οποιαδήποτε μορφή και η εν γένει εκμετάλλευση του συνόλου ή μέρους του έργου χωρίς τη γραπτή άδεια του δικαιούχου συγγραφέα.

ΕΚΔΟΣΕΙΣ

ο σ ε λ ότ ο ς

Βατάτζη 55, 114 73 Αθήνα Τηλ. : 210 6431108 e-mail: ekdoseis.ocelotos@gmail.com www. ocelotos. gr

Στον Λ. και σε όλους όσους ζητούν τη λύτρωση από τις επίμονες σκιές ενός ανεκπλήρωτου έρωτα

Τίποτα περισσότερο δεν είναι γραμμένο από αυτό που γίνεται τελικά.

Βασιλεία Σπηλιά

μάθημα αγάπης

ΕΚΔΟΣΕΙΣ

ο σ ε λ ότ ο ς

Λίγα λόγια από τη συγγραφέα…

Τ

ο βιβλίο αυτό γράφτηκε και ολοκληρώθηκε το καλοκαίρι του 2010. Αρχική μου πρόθεση ήταν να μην εκδοθεί, όπως συνέβαινε και με παλαιότερα δημιουργήματά μου. Τελικά, όμως, άλλαξα γνώμη. Ωστόσο, δεν επιχείρησα ν’ αλλάξω τίποτα στο κείμενο που είχα γράψει, καθώς οποιαδήποτε μεταγενέστερη παρέμβασή μου θα αλλοίωνε τη γνησιότητα της έκφρασής μου την εποχή που το εμπνεύστηκα. Δεν θα ’θελα να πω πολλά γι’ αυτό το βιβλίο, γιατί κάτι τέτοιο θα είναι άσκοπο και κουραστικό. Πιστεύω πως το κείμενο θα μιλήσει από μόνο του σε όσους έχουν τη διάθεση να αφεθούν στο ταξίδι. Μια διευκρίνιση, όμως, είναι αναγκαία. Σε καμία περίπτωση δεν επιθυμώ να περάσω την άποψη πως οι καθηγητές οφείλουν να ανταποκρίνονται στα ερωτικά συναισθήματα των μαθητών τους, τουλάχιστον για όσο χρονικό διάστημα οι δεύτεροι είναι ανήλικοι και μαθητές τους. Άλλωστε, κάτι τέτοιο είναι παράνομο. Το βιβλίο αυτό εκφράζει την οπτική γωνία μιας μαθήτριας, και θα πρέπει να ληφθεί υπόψιν ο ευαίσθητος ψυχικός της κόσμος, για τον οποίο υπαίτια είναι η ηλικία της, καθώς και ο ταραχώδης χαρακτήρας της, που την έκανε να αντιμετωπίζει τα γεγονότα με έναν άκρως υπερβολικό τρόπο. Άσχετα, όμως, από τις ιδιότητες των δύο προσώπων Μάθημα Αγάπης ™7

(καθηγητής-μαθήτρια), αυτό που διαφαίνεται είναι μια αστείρευτη αγάπη από μεριάς της. Μια αγάπη εξιδανικευμένη, περισσότερο πλατωνική, μια αγάπη ανεκπλήρωτη, αλλά και καθοριστική για τη ζωή της. Σε μια εποχή ρηχότητας και χυδαιότητας, η αληθινή αγάπη κατάφερε να βλαστήσει. Και νομίζω πως αυτό είναι το σημείο στο οποίο αξίζει να επικεντρωθεί κανείς. Τέλος, θα ήθελα να παραθέσω ένα απόσπασμα από το βιβλίο «Φαίδρος» του Πλάτωνα, στο οποίο ο φιλόσοφος κάνει λόγο για τον έρωτα και τον λόγο. Αυτό το κάνω γιατί πιστεύω πως ο τρόπος, με τον οποίο η Καταλίνα ερωτεύτηκε και αγάπησε τον καθηγητή της, είναι πολύ κοντά στην άποψη του φιλοσόφου ότι ο αληθινός έρωτας αποτελεί το κίνητρο για να περιδιαβεί ο ανθρώπινος νους στον χώρο των Ιδεών. «Όμως, ο πρόσφατα μυημένος στη θέα των αληθινών όντων, αυτός που τότε είδε πολλά, όταν αντικρίσει ένα πρόσωπο με θεϊκή όψη ή κάποια σωματική μορφή, που να είναι καλές απεικονίσεις της γνήσιας ομορφιάς, πρώτα φρίττει και τον κυριεύει ασυναίσθητα κάποιος τρόμος από εκείνους που ένιωσε τότε, και έπειτα, καθώς έχει στραμμένο το βλέμμα του στον όμορφο, τον σέβεται σα θεό, και αν δεν φοβόταν μήπως νομίσουν ότι τον κατέχει ανεξέλεγκτη μανία, θα θυσίαζε στον νεαρό αγαπημένο του όπως σ’ ένα ιερό άγαλμα και σ’ έναν θεό.»

8™ βασιλεια σπηλια

Εισαγωγή

Η

νύχτα απόψε είναι πιο σκοτεινή από ποτέ. Τη θέση των αστεριών έχουν πάρει τα σύννεφα, τα οποία ζωγραφίζουν με μελαγχολικές πινελιές τον φθινοπωρινό ουρανό. Ξαφνικά, το τοπίο φωτίζεται, ακούγεται μια βροντή, και πέφτουν οι πρώτες στάλες. Κοιτάζω τη σκιά μου καθώς βαδίζει μόνη της στον δρόμο. Εκείνη την ημέρα είχα αποφασίσει να φύγω. Να τρέξω μακριά από όλους και όλα όσα με πληγώνουν. Να ακούσω επιτέλους τη συμβουλή που κάποτε μου είχες δώσει. Θυμάσαι; Δεν είχα λόγο, βέβαια, να φύγω από το σπίτι μου. Όλοι όσοι είναι εκεί με αγαπούν αληθινά και θέλουν να είμαι καλά. Όμως, πράγματι, κάτι θα έπρεπε να αποχωριστώ. Τελικά, τι είναι αυτό από το οποίο ήθελα να ξεφύγω; Μήπως ο εαυτός μου είναι ο μόνος που μου στήνει παγίδες; Δεν ξέρω. Νομίζω πως, τελικά, όλα παίζουν έναν μικρό ρόλο στο έργο απελπισίας που σκηνοθετώ τα τελευταία χρόνια. Και για να μιλήσω ξεκάθαρα, δεν αντέχω πλέον να ζω με ο,τιδήποτε σε θυμίζει. Ούτε καν με τον εαυτό μου δεν μπορώ να ζω πια. Γιατί συνεχώς μου μιλάει για σένα και με πληγώνει ανελέητα. Ναι, αποφάσισα να ζήσω για λίγο μακριά σου, να αφήσω τον εαυτό μου ελεύθερο. Κι αν τα καταφέρω, τότε θα είμαι ο πιο ευτυχισμένος άνθρωπος στον κόσμο. Νομίζω πως είμαι πολύ κοντά στη δικαίωση. Αισθάνομαι λυτρωμένη από κάθε θύμισή σου, απαλλαγμένη από κάθε ελπίδα για μας τους δυο. Καθώς περπατάω και όλα αυτά περνούν απ΄ Μάθημα Αγάπης ™9

το μυαλό μου, ξαφνικά, δυο φώτα με τυφλώνουν. Έρχονται ολοένα και πιο κοντά. Ακούγεται έντονα ο θόρυβος μιας μηχανής. Αυτοκίνητο είναι και βρίσκεται σε απόσταση αναπνοής. Θεέ μου, τι να σκεφτώ τώρα που πεθαίνω; Μόνο του το μυαλό μου ξετυλίγει ένα όραμα. Ένα χαμόγελο, ένα όμορφο, αγνό και ζηλευτό χαμόγελο, ζωγραφίζεται στο φως του αυτοκινήτου με τόσο έντονα χρώματα που μοιάζει αληθινό. Τελικά δεν τα κατάφερα. Ήταν το χαμόγελό σου...

10™ βασιλεια σπηλια

Κεφάλαιο πρώτο

Θ

υμάμαι την ημέρα που σε γνώρισα. Σαν ψέμα μου μοιάζει τώρα πια. Πού να ’ξερα τότε τι θα επακολουθούσε. Το βλέμμα μου έπεσε πάνω σου αδιάφορα, καθώς περίμενα στον χώρο υποδοχής του φροντιστηρίου μέχρι να χτυπήσει το κουδούνι. Μιλούσες με κάποιους καθηγητές και γελούσες. Η πρώτη μου σκέψη: «Μες στην τρελή χαρά είναι αυτός! Φαντάσου τι μάθημα θα κάνει!...» H εικόνα αυτή, η πρώτη εικόνα που χαράχτηκε στη μνήμη μου από σένα, αν και με την πάροδο του χρόνου έχει ξεθωριάσει, διατηρεί αναλλοίωτα ζωντανό το χαμόγελό σου. Το τόσο όμορφο, τόσο αγαθό, τόσο ζηλευτό χαμόγελό σου. Αυτό που θα ’θελα κάθε μέρα να κοιτάζω και να παρατηρώ. Σε λίγο χτύπησε το κουδούνι και προς μεγάλη μου έκπληξη, οδεύσαμε προς την ίδια τάξη. Έτσι, λοιπόν, βρέθηκα στο πρώτο μου μάθημα μαζί σου. Καθώς παρουσίαζες την ύλη που θα διδασκόμασταν κατά τη διάρκεια του σχολικού έτους, εγώ σε περιεργαζόμουν, σε θαύμαζα. Μου άρεσε πολύ ο τρόπος που κοίταγες, ο τρόπος που μιλούσες, ο τρόπος που κινιόσουν –τόσο πολύ που σκέφτηκα: «Αυτός ο άνθρωπος είναι τέλειος! Μοιάζει με όνειρο...» Κάπως έτσι άρχισαν τα πράγματα. Τόσο εύκολα, τόσο γρήγορα, τόσο απλά. O έρωτάς μου για σένα ήταν κεραυνοβόλος. Από την πρώτη στιγμή αισθάνθηκα κάτι περίεργο μέσα μου, κάτι που δεν μπορούσα να εξηγήσω, αφού μου ήταν πρωτόγνωρο. Κάτι τόσο όμορφο και τόσο αγωνιώδες ταυτόχρονα! Αν ήξερα τότε Μάθημα Αγάπης ™11

τη συνέχεια της ιστορίας, φαντάζομαι πως θα έφευγα απ’ το πρώτο λεπτό από την τάξη. Με μια φτηνή δικαιολογία θα γυρνούσα σπίτι μου τρέχοντας. Έτσι, τώρα θα ήταν καλύτερα τα πράγματα. Τον καιρό εκείνο που σε γνώρισα, δεν ήμουν και στην καλύτερη ψυχολογική κατάσταση. Η βδομάδα που είχε προηγηθεί στο σχολείο ήταν αρκετή για να με γεμίσει προβληματισμούς και άγχος για το αν θα καταφέρω να αντεπεξέλθω στις απαιτήσεις των μαθημάτων. Οι ψυχικές μου δυνάμεις ήταν ελάχιστες, μιας και τα τελευταία χρόνια είχα καταπονήσει τον εαυτό μου και δεν τον άφηνα να αναπνεύσει, έχοντας υπερφίαλες προσδοκίες από αυτόν. Για μένα, το να είμαι άριστη μαθήτρια ήταν πάντα το ζητούμενο, η προτεραιότητα μου, το μόνο πράγμα που ήθελα. Έκανα ό,τι μπορούσα για να τα καταφέρνω. Κοιμόμουν μόλις τέσσερις ώρες κάθε βράδυ. Δεν διασκέδαζα, μονάχα διάβαζα. Καταπίεζα κάθε επιθυμία μου να ασχοληθώ με οποιαδήποτε εξωσχολική δραστηριότητα. Δεν επέτρεπα κάτι τέτοιο στον εαυτό μου. Το θεωρούσα χάσιμο χρόνου. Ακόμη, δεν έμενα ευχαριστημένη ποτέ με τις επιδόσεις μου, κι ας ήμουν άριστη. Πάντοτε ζητούσα να επιτύχω κάτι περισσότερο. Η τελειομανία μου με είχε καταστρέψει, με είχε εξουθενώσει, με είχε υποβάλλει σε έναν αργό και επίπονο, καθημερινό θάνατο. Αν και προσπαθούσα να αποσπάσω τον μέγιστο δυνατό βαθμό, δεν είχα κάποιον στόχο. Επάγγελμα δεν είχα επιλέξει. Είχα απορρίψει υψηλόβαθμες σχολές, όπως την Ιατρική και τη Νομική, αφού καθόλου ενδιαφέρον δεν μου προκαλούσαν, καθώς και την Αρχιτεκτονική, όπου είχαν σπουδάσει και οι δυο γο12™ βασιλεια σπηλια

νείς μου που πολύ θα ήθελαν να ακολουθήσει την ίδια πορεία η μοναχοκόρη τους. Εν τούτοις, εμένα δεν μου άρεσε καθόλου το σχέδιο παρά μόνο η ελεύθερη ζωγραφική, κι επομένως, δεν θα κατάφερνα να πειθαρχήσω στους αυστηρούς κανόνες του σχεδιασμού. Ήμουν άριστη, τόσο στα Θετικά όσο και στα Θεωρητικά μαθήματα, και δεν είχα ιδιαίτερη προτίμηση σε καμιά από τις δύο κατευθύνσεις. Έτσι, μου ήταν δύσκολο να λάβω μια απόφαση σχετικά με τις σπουδές μου. Μάλιστα, την απόφαση αυτή έπρεπε να την πάρω κατά τη διάρκεια εκείνου του έτους, αφού την επόμενη χρονιά θα φοιτούσα σε τμήμα της κατεύθυνσης που θα είχα επιλέξει. Τη σύγχυσή μου ενέτεινε το γεγονός ότι είχα κλίση σε καλλιτεχνικές δραστηριότητες όπως ο χορός και η ζωγραφική. Ωστόσο, προσπαθούσα να καταπνίξω την επιθυμία μου να ασχοληθώ με τις τέχνες, αφού άλλωστε δεν θα είχα την κατάλληλη υποστήριξη από τους γονείς μου. Αυτοί ήθελαν να καμαρώσουν την κόρη τους καταξιωμένη επιστήμονα. Όπως είναι φανερό, μέσα μου γίνονταν συγκρούσεις τόσο έντονες, που με παρέσερναν στο βυθό των ερωτηματικών. Οι απαιτήσεις του σχολείου, λοιπόν, καθώς και η σφοδρή επιθυμία μου να κάνω ό,τι καλύτερο μπορώ για να αριστεύσω, με οδήγησαν στην αναζήτηση ενός φροντιστηρίου. Ο χρόνος μου ήταν αρκετά περιορισμένος. Έτσι, χωρίς πολλή σκέψη, γράφτηκα σε ένα φροντιστήριο της γειτονιάς, ελπίζοντας να μην το μετανιώσω. Σήμερα, αν με ρωτήσεις αν μετάνιωσα για την κίνησή μου αυτή, θα σου απαντήσω: «ναι και όχι». Βέβαια, ο λόγος που οδηγούμαι είτε στη μια είτε στην άλλη απάντηση, δεν έχει σχέση με Μάθημα Αγάπης ™13

το πόσο καλό τελικά ήταν το φροντιστήριο, αλλά με το ότι εκεί γνώρισα εσένα. Και δεν ξέρω πόσος καιρός θα χρειαστεί για να κατασταλάξω σε κάποια απ’ τις δυο απόψεις μου. Έτσι, λοιπόν, η μοίρα με έφερε κοντά σου. Ήσουν ο καθηγητής μου, κι εγώ η μαθήτριά σου. Όταν ερχόμουν στο φροντιστήριο, χαιρόμουν που θα σε έβλεπα. Μου προκαλούσες, βλέπεις, πολύ όμορφα συναισθήματα. Κι εκείνη τη χρονιά, περισσότερο από κάθε άλλη, τα είχα ανάγκη. Βέβαια, τα συναισθήματα αυτά δεν γεννήθηκαν από κάποια δική σου προσπάθεια. Για μένα ήταν αρκετό μόνο και μόνο που περνούσες από μπροστά μου και είχα την τύχη να θαυμάζω την ομορφιά σου. Εκείνη την εποχή, δεν είχα περιθώρια για απογοητεύσεις. Δεν άντεχα να αντιμετωπίσω ακόμα μία δυσκολία. Αναζητούσα πράγματα που θα μου έδιναν ζωντάνια, που θα με βοηθούσαν ν’ αντεπεξέλθω στη δύσκολη καθημερινότητα. Έτσι, λοιπόν, δεν μου είχε περάσει ποτέ από το μυαλό ότι θα μπορούσα να πληγωθώ. Οι ημέρες κυλούσαν, και αυτή η αίσθηση της απέραντης ευφορίας κάθε φορά που σε έβλεπα, όλο και αυξανόταν. Σταδιακά, όμως, άρχισα να συνειδητοποιώ πως όλο αυτό που μου συνέβαινε δεν ήταν ελεγχόμενο, αλλά μου απασχολούσε τη σκέψη χωρίς τη θέλησή μου. Έτσι, θύμωνα. Το θεωρούσα ανόητο. Δεν παραδεχόμουν πως ήμουν ερωτευμένη. Δεν μου είχε τύχει ποτέ ξανά κάτι τέτοιο. Αγχωνόμουν.. Πίεζα τον εαυτό μου να μη σε σκέφτεται. Χρησιμοποιούσα επιχειρήματα του τύπου «αυτά σου τρώνε χρόνο απ΄ το διάβασμα» και άλλα ανάλογα. Μάταια, 14™ βασιλεια σπηλια

όμως. Ο φτερωτός θεός με είχε χτυπήσει με το βέλος του για τα καλά, και δεν ήξερα τι να κάνω. Παρόλο που απ’ την πρώτη στιγμή ένιωσα συμπάθεια απέναντί σου, εσύ μου έδινες την εντύπωση πως δεν με συμπαθούσες. Ή τουλάχιστον, έτσι το εκλάμβανα εγώ. Ο τρόπος που με κοιτούσες, η ειρωνεία που διέκρινα μερικές φορές όταν μου μιλούσες, ο αρνητισμός σου σε ό,τι έλεγα, ήταν μερικά από τα σημάδια που με οδήγησαν σε αυτό το συμπέρασμα. Με αντιπαθούσες, χωρίς βέβαια να υπάρχει κάποιος προφανής λόγος. Αντίθετα, μάλιστα, πιστεύω πως στα πρώτα μαθήματα ήμουν αρκετά ήσυχη κι ευγενική. Ίσως, βέβαια, να κάνω και λάθος. Γενικά, φαινόσουν αρκετά εσωστρεφές άτομο, που ήξερε καλά να κρατάει τους ανθρώπους σε απόσταση, χωρίς να τους αφήνει περιθώρια να καταλάβουν τις προθέσεις του. Αυτή η πλευρά του χαρακτήρα σου, όμως, δεν με απώθησε. Αντίθετα, η ατμόσφαιρα μυστηρίου που σε περιέβαλε, με παρότρυνε να την εξερευνήσω. Ήθελα να κερδίσω τη συμπάθειά σου, και αυτό για μένα ήταν κίνητρο. Κάθε φορά που σ’ έβλεπα, η καρδιά μου χτυπούσε τόσο δυνατά που κόντευε να σπάσει. Άκουγα τους χτύπους της να βουίζουν μες στα αυτιά μου. Τα πόδια μου μούδιαζαν. Η αναπνοή μου κοβόταν. Δεν μπορούσα να συγκρατήσω τη χαρά μου. Ο ενθουσιασμός μου ήταν τόσο έντονος που καμία σκέψη δεν μπορούσε να τον σταματήσει ή να τον κατευνάσει. Όσο κι αν προσπαθούσα να συγκεντρωθώ στο μάθημα, το μυαλό μου ταξίδευε σε μονοπάτια όπου θέση είχαν μόνο δύο: εσύ κι εγώ. Το όλο πράγμα, αν και με έκανε λιγάκι αποχαυνωμένη, Μάθημα Αγάπης ™15

στην πραγματικότητα μου έδωσε την ευκαιρία να γνωρίσω μια άλλη πλευρά του εαυτού μου, την πιο ανθρώπινη, Μια συγκινητική ιστορία ενός ανεκπλήρωτου έρωτα, με απαλές την πιο ευαίσθητη. Με έκανε να αναγνωρίσω την ανάγκη μεταφυσικές προεκτάσεις, στην οποία μπορεί να αναζητήσει παμου να αγαπήσω και να δώσω. Σε σκεφτόμουν συνέχεια. ραμυθία κάθε ευαίσθητη και πληγωμένη ψυχή. Δεν υπήρχε στιγμή που να μην περνούσες απ’ το μυαλό μου. Ήσουν μόνιμα εκεί. Εκεί ξυπνούσες, εκεί κοιμόσουν, «Άραγε αυτό το αστέρι που κοιτάζω με θαυμασμό επειδή με εκεί ζούσες. εκπλήσσει το έντονο φως του, να το κοιτάζεις κι εσύ αυτή τη Αφού, λοιπόν, έπρεπε να προσέχω τον απρόσκληστιγμή; Υπάρχει μια μικρή πιθανότητα γι’ αυτό. Γιατί, όπου κι το επισκέπτη του μυαλού μου, δεν μου είχαν μείνει και αν είσαι, ο ουρανός είναι ο ίδιος. Αν κοιτάξεις ψηλά, θα δεις ό,τι πολλές δυνάμεις για άλλα πράγματα. Δεν είχα όρεξη πια βλέπω κι εγώ. Και αν το κάνεις, τότε αμέσως αισθάνομαι πως για διάβασμα. Για πρώτη φορά στη ζωή μου, βαριόμουν ερχόμαστε πιο κοντά. Σα να είμαστε μαζί νιώθω. Δεν έχει σημανα αποστηθίσω το μάθημα της Ιστορίας και να λύσω τις σία που βρισκόμαστε σε διαφορετικές γωνιές. Σημασία έχει ότι ασκήσεις των Μαθηματικών. Κι αυτό, γιατί προτιμούσα ο χώρος ξαφνικά αποκτά μικρότερες διαστάσεις απέναντι απ’ να βυθίζομαι στις σκέψεις μου, παρόλο που το θεωρούσα τον απέραντο κι ατέλειωτο ουρανό. Άρα αυτή τη στιγμή είμαστε απαράδεκτο. πολύ κοντά, αν συγκρίνουμε την απόσταση που μας χωρίζει με Κατά βάθος, ήθελα να κατεβάσω τους ρυθμούς μου, την απόσταση του καθενός μας από το τελευταίο σημείο του αλλά εκείνος ο απαιτητικός εντολέας μέσα μου δεν με Σύμπαντος... Ίσως και από έναν μακρινό πλανήτη να φαινόμαάφηνε να χαλαρώσω. Ήταν συνέχεια πάνω απ’ το κεφάλι στε σα να ακουμπάμε ο ένας στον άλλο [. . .] Δεν με νοιάζει μου απειλώντας πως αν δεν γράψω «είκοσι», δεν θα με αν με αυτόν τον τρόπο θα έχω κοροϊδέψει τον εαυτό μου. Ίσως, αγαπούσε πια. Έτσι κι εγώ δεν έκανα τίποτα άλλο απ΄ το τελικά, αυτός να είναι ο μόνος τρόπος για να λυτρωθώ. Με την να ακολουθώ τις διαταγές του. ιδέα της εκπλήρωσης». Αν και με παρέσυρε συνεχώς η σκέψη σου, δεν μειώθηκαν οι επιδόσεις μου, κι έτσι, δεν απογοητεύτηκα. ΜάλιISBN 978-960-9607-90-2 στα, για να δικαιολογώ τον εαυτό μου, σκεφτόμουν πως ΕΚ∆ΟΣΕΙΣ ο σ ε λ ότ ο ς ίσως η αγάπη μου για σένα να λειτουργούσε ως κίνητρο, μιας και η χρονιά αυτή, όπως έχει προαναφερθεί ήταν δύΒατάτζη 55, 114 73 Αθήνα ΤΗΛ. : 210 6431108 σκολη και είχα ανάγκη σε κάτι να πιστέψω, να βρω νόημα E-MAIL : ekdoseis.ocelotos@gmail.com www. ocelotos. gr σε αυτό που έκανα. Έτσι, το να έχω θετικά συναισθήματα για το μάθημα, θα μου έδινε ώθηση να προσπαθήσω πε16™ βασιλεια σπηλια

ρισσότερο. Αυτή η εκδοχή ήταν, όμως, μονάχα μια ψευδαίσθηση για να με παραπλανεί, να με καθησυχάζει, να μου αφήνει λίγα περιθώρια να ασχολούμαι μαζί σου, χωρίς η τελειομανία μου να με γεμίζει με αχαλίνωτες ενοχές. Με τον καιρό, τα συναισθήματά μου άρχισαν ν’ αλλάζουν. Το ρίγος που αισθανόμουν κάθε φορά που σε κοιτούσα ή σε σκεφτόμουν, δεν το προκαλούσε μόνο η μαγεία της υλικής ομορφιάς σου, αλλά σχετιζόταν και με τις συναισθηματικές προσδοκίες που μου δημιουργούσε το αίσθημα ασφάλειας και προστασίας που ένιωθα κοντά σου. Δεν μπορώ να καταλάβω τον λόγο ακριβώς που αισθανόμουν έτσι. Φαντάζομαι πως ίσως είχε να κάνει με το γεγονός ότι ήσουν μεγαλύτερος, καθώς και με το ότι ήσουν καθηγητής μου. Άρα, θα μπορούσα να σου έχω εμπιστοσύνη. Σιγά-σιγά άρχισα να δένομαι συναισθηματικά μαζί σου και να πιστεύω εσφαλμένα ότι «πάθαινες» κι εσύ το ίδιο. Με τη φαντασία μου σ’ έβλεπα μαζί μου στις δύσκολες στιγμές, να μου κρατάς το χέρι, να με συμβουλεύεις, να με στηρίζεις. Τότε, λοιπόν, άρχισα να σε αγαπάω με όλο το νόημα της λέξης. Άρχισα να σε θεωρώ δικό μου άνθρωπο, ήθελα να σου εμπιστευτώ τα πάντα. Μάλιστα, κάθε φορά που με απασχολούσε κάποιο θέμα, είχα ανάγκη να σου μιλήσω γι’ αυτό. Έτσι, πολλές φορές εξέθεσα οικογενειακά μου ζητήματα μέσα στην τάξη και, βέβαια, με την παρουσία των συμμαθητών μου. Για μένα, όμως, έλειπαν όλοι οι άλλοι. Μονάχα εσύ ήσουν εκεί. Εγώ εσένα μόνο έβλεπα μπροστά μου. Χαιρόμουν πολύ που ήσουν πρόθυμος να με ακούσεις Μάθημα Αγάπης ™17