Αγάπα με να σ' αγαπώ

Τι Τλος Αγάπα με να σ' αγαπώ ς υγγρΑ φέ Α ς Κώστας Χατζάκης

ςέ ιρΑ

Ποίηση [2358] 0324/03

έΠ ιm έ λ έ ι Α - Διορθω ς η Όλγα Παλαμήδη

Layout - Design myrtilo, λένα Παντοπούλου

Copyright© 2024

Κώστας Χατζάκης

Πρ ωΤ η έΚΔο ς η Αθήνα, Μάρτιος 2024

is B n 978-618-205-561-8

ΚέΝΤριΚη ΔιΑθέςη Βατάτζη 55, 114 73 Αθήνα | Τηλ.: 210 64 31 108 ocelotos@ocelotos.gr | www.ocelotos.gr

Το παρόν έργο πνευματικής ιδιοκτησίας προστατεύεται κατά τις διατάξεις της ελληνικής νομοθεσίας, (Ν. 2121/1993, όπως έχει τροποποιηθεί και ισχύει σήμερα) καθώς και από τις διεθνείς συμβάσεις περί πνευματικής ιδιοκτησίας. Απαγορεύεται η καθ’ οιονδήποτε τρόπο ή μέσο (ηλεκτρονικό, μηχανικό ή άλλο) αντιγραφή, φωτοανατύπωση και γενικώς αναπαραγωγή, μετάφραση, διασκευή, αναμετάδοση στο κοινό σε οποιαδήποτε μορφή και η εν γένει εκμετάλλευση του συνόλου ή μέρους του έργου χωρίς τη γραπτή άδεια του δικαιούχου συγγραφέα.

Το βιβλίο αυτό το αφιερώνω στη σύζυγό μου Αναστασία.

Ευρώπη και Αμερική, Άφρικα και Ασία, Έψαξα μα δεν έβρηκα σαν την Αναστασία.

Αγάπα με να σ’ αγαπώ καθημερινή και σχόλη επίγειος Παράδεισος να ’ναι η ζωή μας όλη.

Η μαντινάδα

Η μαντινάδα είναι ένα ιδιαίτερo λογοτεχνικό είδος γραφής. Λαϊκή ποίηση θα έλεγα. Αποτελείται από δύο ιαμβικούς δεκαπεντασύλλαβους ομοιοκατάληκτους στίχους. Ο κάθε στίχος αποτελείται από δύο ημιστίχια. Το πρώτο με οκτώ συλλαβές και το δεύτερο με επτά. Ο τόνος είναι στη 2η, 4η, 6η και 8η συλλαβή.

Παράδειγμα:

Η ευ/τυχί/α φί/λε μου/ Είναι/σαν το/μαχαί/ρι

Απού/το ψά/χνεις να/το βρεις/ και το/κρατάς/στο χέ/ρι.

Στην καλή μαντινάδα, εκτός της σωστής ομοιοκαταληξίας, ο ένας στίχος συμπληρώνει τον άλλο. Δεν είναι ανεξάρτητοι.

Επίσης, δείχνουν μια εικόνα. Οι μαντινάδες είναι εικόνες. Είναι φαντασία.

Καθημερινά γράφονται εκατοντάδες μαντινάδες σε όλη την Ελλάδα. Αλλά η καλή μαντινάδα ανθεί και λουλουδίζει κυρίως στην Κρήτη. Κι αυτό δεν είναι καθόλου τυχαίο. Στην Κρήτη γεννήθηκε και έζησε ο Βιτσέντζος Κορνάρος, ο οποίος έγραψε το ποίημα Ερωτόκριτος, που αποτελείται από 10.012 ιαμβικούς δεκαπεντασύλλαβους ομοιοκατάληκτους στίχους.

Τέσσερις αιώνες μετά –πρέπει να γράφτηκε γύρω στο 1605–

αποτελεί ένα αριστούργημα της Ελληνικής Λογοτεχνίας. Πρόκειται για το έργο που έχει μελοποιηθεί όσο κανένα άλλο.

Λέγεται ότι για αιώνες οι Κρητικοί, ακόμη και οι αγράμματοι, ήξεραν μεγάλα κομμάτια του ή και ολόκληρο τον Ερωτόκριτο απέξω. Έχει πια περάσει στο DNA του Κρητικού ο δεκαπεντασύλλαβος και η μαντινάδα.

Της Αγάπης

Εγώ αγαπώ σε, μάτια μου, και συ αγαπάς τον Γκάλη, μα δεν ανταποκρίνεται γιατί αγαπά μιαν άλλη.



Απ’ αγαπά αληθινά, στάζει απ’ τα χείλη μέλι, μοιράζει την αγάπην του κι ανταμοιβή δεν θέλει.



Πολύ πληθύνανε οι νεκροί εις την ζωή την άλλη και πού θα ψάξω να σε βρω, να σ’ αγαπήσω πάλι.



Ήθελα νάμουνε βουνό και συ απάνω χιόνι, να λιώνει το η αγάπη μου, αλλά να μην τελειώνει.



Πως είν’ η αγάπη σου πολλή, εγώ καταλαβαίνω, μα θέλω περισσότερη, γιατί δεν τη χορταίνω.



Πότε και πότε σ’ αγαπώ και πότε πότε όχι, όντε σκεφτώ τι μούξωσες αλλότες στο μετόχι.



Ποτέ δεν λέω «σ’ αγαπώ» χωρίς το όνομά σου, να ’ναι οπίσω ή μπροστά, όσο για σένα, ξάσου.



Ένα ψιχάλι ζήτηξα, αγάπη να μου δώσεις

και συ επήρες τον τσιφτέ, μικιό, να με σκοτώσεις.

