บทภาพยนตร์ เรื่อง The Society

บทภาพยนตร์ เรื่อง The Society โดย พัชณิชา แก้วรัตนากร และ อาทิมา สมท่า สาขานิเทศศาสตร์เกษตร ภาควิชานวัตกรรมการสื่อสารและพัฒนาการเกษตร คณะเทคโนโลยีการเกษตร สถาบันเทคโนโลยีพระจอมเกล้าเจ้าคุณทหารลาดกระบัง ……………………………………………………………………………………………………. บทภาพยนตร์นี้เป็น ผลงานในรายวิชาโครงงานพิเศษ ชั้นปีที่ 4 สาขาวิชานิเทศศาสตร์เกษตร โดย ต้องการนำเสนอเรื่องราวที่สะท้อนวิถีชีวิตและประเด็นปัญหาต่าง ๆ ของนักศึกษาที่สามารถพบเห็นได้ใน มหาวิทยาลัย รวมทั้งเพื่อประชาสัมพันธ์การเรียนการสอนของสาขาวิชา และสอดแทรกความสำคัญของ ภาคการเกษตร

เรื่องย่อ เรื่องราวของนักศึกษาสี่คนที่ต้องเผชิญกับปัญหาที่อาจเปลี่ยนชีวิตพวกเขาไปตลอดกาล "อาม" นักศึกษาชั้นปีที่ 1 กับการเลือกคบเพื่อนกลุ่มแรกในมหาวิทยาลัยได้ไม่ดีนัก จนนำไปสู่เหตุร้ายที่ คาดไม่ถึง "เจน" นักศึกษาชั้นปีที่ 2 กับการเป็นเดอะแบกต้องคอยรับผิดชอบงานกลุ่มอยู่เพียงคนเดียว จนถึงวันที่เธอ ทนไม่ไหวอีกต่อไป "โน้ต" นักศึกษาชั้นปีที่ 3 กับการเป็นแบบอย่างที่ดีของเพื่อน รุ่นน้อง และอาจารย์ แต่ต้องปกปิดความลับ ที่เกิดจากความผิดพลาดของตนเอง "อาโป" นักศึกษาชั้นปีที่ 4 กับการท้องในวัยเรียนช่วงปีสุดท้าย เธอจะตัดสินใจอย่างไรในการเลื อก ทางออกให้กับปัญหานี้

บทภาพยนตร์ เรื่อง THE SOCIETY พัชณิชา แก้วรัตนากร และ อาทิมา สมท่า

2

Scene 1 Title Scene : Ext. /คณะเทคโนโลยีการเกษตร / Day ในช่วงเวลาใกล้จะจบการศึกษามัธยมปลาย ตอนนี้เป็นเวลาที่อามพร้อมที่จะสอบสัมภาษณ์ในมหาวิทยาลัยเดียวกับ พี่สาวของตน คณะเทคโนโลยีเกษตร สาขานิเทศศาสตร์เกษตรเป็นคณะที่อามเลือก ในวันนี้ อาโปผู้เป็นทั้งพี่สาว ของอามและนักศึกษาชั้นปี3 ได้แนะแนวทางให้น้องเต็มที่ เพราะเจ้าตัวก็อยากให้น้องเรียนที่เดียวกับตน เจน เป็น นักศึกษาปี1 หน้าที่ของเจนในวันนี้คือคอยดูแลน้อง ๆ ที่มาสัมภาษณ์พาน้อง ๆ เข้าส่งในห้องสัมภาษณ์ ส่วน โน้ต นักศึกษาปี2 คอยทำหน้าที่เป็นตากล้อง เก็บภาพบรรยากาศงานทั้งหมด เป็นบรรยากาศการสัมภาษณ์เพื่อเข้าเรียน อามได้เข้ามาสัมภาษณ์และตอบอาจารย์อย่างคล่องแคล่วมั่นใจ จึงจบด้วยการที่อาจารย์เซ็นรับอามเข้าเรียน หลังจากที่อามสอบสัมภาษณ์เสร็จอามได้เจอกับใครคนนึงที่อามเคยรู้จักเมื่อนาน เค้ามองหน้าคนคนนั้นและคิด… ปราง “ไม่ได้เจอกันตั้งนาน” ตัดไป ขึ้นตัวชื่อหนังสือชื่อหนัง

THE SOCIETY Scene 2 เปิดเรื่องแนะนำตัวละคร (อาม) Ext. / หลังตึกเรียน / Day อามกำลังนั่งอยู่กับเพื่อนในกลุ่มที่หลังตึกคณะ ก่อนที่เพื่อนจะยื่นบุหรี่มาให้อาม และอามรับบุหรี่นั้นไว้ ต้า เห้ยอาม เอาปะ อาม เออ ขอบใจ อาท ขี้เกียจเรียนคาบนี้หวะ โฟน เออเย็นนี้รุ่นพี่แม่งเรียกให้เข้าเชียร์อีก ทุกคนทำหน้าเซ็งเหมือนไม่อยากไป อามมองเพื่อน ก่อนที่จะสูบบุหรี่เข้าอีกครั้ง อาม เออน่าเบื่อชิบหาย ต้า อ่าได้ เดี๋ยวคืนนี้กูจะพามึงไปเปิดโลกนะเพื่อนๆ เพื่อนทั้ง 3 คนมองหน้าต้าด้วยความสงสัย

สาขาวิชานิเทศศาสตร์เกษตร ภาควิชานวัตกรรมการสื่อสารและพัฒนาการเกษตร คณะเทคโนโลยีการเกษตร สถาบันเทคโนโลยีพระจอมเกล้าเจ้าคุณทหารลาดกระบัง

บทภาพยนตร์ เรื่อง THE SOCIETY พัชณิชา แก้วรัตนากร และ อาทิมา สมท่า

3

Scene 3 แนะนำตัวละคร (เจน) Ext. / หน้าตึกเรียน / Day อามนั่งอยู่กับเพื่อนทีต่ ึกเรียนชั้นล่าง และเจนกับเดียก็เดินผ่านมาเจอกับอามพอดี เจน อ้าวอาม อาม อ้าวพี่เจน ขอตังกินขนมหน่อยสิ (อามแบมือ) เจน พี่ไม่ได้เอาเงินมาหวะ อดไปนะรอบนี้ อาม ไม่เป็นไรพี่ รอบหน้าก็ได้ เจน ได้จ้า ไอตัวแสบ อามบอกลากับเจนที่เป็นพี่รหัส ก่อนที่อามกับเพื่อนจะเดินออกมา เพื่อนอามมองเจนจนเหลียวหลัง ต้า พี่รหัสมึงน่ารักดีเหมือนกันนะ ขาว ๆ ตัวเล็ก ๆ อาม ใจเย็นเพื่อนนั้นพี่กู ต้า อะไรวะ ก็น่ารักจริงนี่หว่า อามกับเพื่อนเดินคุยเล่นกันไปจนออกจากตึกไป

Scene 4 แนะนำตัวละคร (โน้ต) Ext. /ทางเดินริมสระน้ำ / Int. สตูดิโอ / Day โน้ตที่กำลังนั่งอยู่ในสตู กำลังรอทีมงานเซตฉาก เพื่อทำการอัด VTR สักพักก็มเี สียงทีมงานพูดเข้ามา ทีมงาน เดี๋ยวน้องโน้ตทำตัวตามสบายเลยนะคะ ชิว ๆ ไม่ต้องเกร็ง เดี๋ยวพวกพี่จะถามคำถามสัมภาษณ์ เชิงประมาณว่าเป็นแนวคิดให้กับน้อง ๆ หรือคนที่ จะมาดูโน้ตในคลิปนี้ได้อะไรแบบนี้นะคะ โน้ต ได้ครับ สาขาวิชานิเทศศาสตร์เกษตร ภาควิชานวัตกรรมการสื่อสารและพัฒนาการเกษตร คณะเทคโนโลยีการเกษตร สถาบันเทคโนโลยีพระจอมเกล้าเจ้าคุณทหารลาดกระบัง

บทภาพยนตร์ เรื่อง THE SOCIETY พัชณิชา แก้วรัตนากร และ อาทิมา สมท่า

4

โน้ตนั่งอยู่แล้วมีคนเดินเข้ามาจับชุดและซับหน้าให้โน้ต ผู้กำกับถามความพร้อมของคนในกอง กล้อง สวิชเชอร์ พร้อม ทุกอย่างเรียบร้อยก็เริ่มถ่าย ทีมงาน ในฐานะที่โน้ตเป็นนักศึกษานิเทศเกษตรปีที่3 เนี่ย แน่นอนว่าผลงานของโน้ตเป็นที่พูดกันอย่างมากว่า เป็นผลงานที่มีประสิทธิภาพ อยากจะถามว่าแรง บันดาลใจในการทำงานของโน้ตคืออะไรคะ โน้ต ครับ ส่วนตัวโน้ตเนี่ยก่อนที่จะมาทำงานได้ขนาดนี้ เมือ่ ก่อนโน้ตแทบทำอะไรไม่เป็นเลยครับ แต่เราอาศัยการเรียนรู้และฝึกฝนไปเรื่อย ๆ ไม่เข้าใจ อะไรก็ถามอาจารย์ ส่วนใหญ่ก็ได้อาจารย์นี่แหละครับ ที่คอยช่วย ส่วนเรื่องแรงบันดาลใจ โน้ตคิดว่าการเชื่อใน ความคิดแรกของตัวเอง การคิดต่าง เป็นสิ่งที่ทำให้เกิดสิ่งใหม่ ที่เมือ่ ถ้าเราเอามาปรับใช้กับงานเราแล้วเราจะได้ผลงานที่ดี ออกมาได้ครับ แต่ที่สำคัญเลยคือเราต้องกล้าที่จะลงมือทำ และต้องทุ่มเทกับมันให้มากที่สุดที่ ตัวเราจะทำได้ครับ โน้ตยิ้มให้กล้องพร้อมกับถือโล่รางวัล กล้องถ่ายรูปโน้ต แฉะ ภาพที่ถ่ายกลายเป็นป้ายไวนิลที่ติดอยู่ ตรงทางเดิน คณะ และมีรุ่นน้อง 2 คนกำลังเดินผ่าน หยุดมองป้าย น้อง1 พี่โน้ตเก่งเนอะ น้อง2 อือ กูชอบพี่เขามากเลย รุ่นน้องเดินผ่านป้ายโน้ตและเดินมาเจออาโปนั่งอยู่เลยมองด้วยสายตาแปลกๆ ที่มีคนท้องมาเรียน

Scene 5 Ext. / ร้านลูกชิ้นหน้าตึกคณะ / Day อาโปนั่งรอเฟย์กับเกดอยู่ที่ร้านลูกชิ้นในคณะ อาโปรู้สึกไม่ค่อยดีตั้งแต่ตอนเดินเข้ามาแล้ว อาโปรู้สึกไม่ค่อยมั่นใจ รู้สึกระแวงสายตาคนอื่นที่มองมามาที่ตัวเอง กลัวคนอื่นจะพูดถึงเรื่องที่ตัวเองท้องมาเรียนแบบนี้ อาโปมองท้องของ ตัวเอง เพราะท้องเริ่มป่องและเห็นได้ชัดแบบนี้ คนที่มองมาจะต้องคิดและนินทากันเรื่องนี้แน่ ๆ อาโปมองไปรอบ ๆ มีผู้คนซุบซิบนินทาอาโปหลายต่อหลายคน อาโปรีบหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาและกดโทรหาเกด แต่ถึงจะโทรหาเพื่อน แล้วและรู้ว่าเพื่อนกำลังจะมาหาตนอาโปก็ยังไม่สามารถหลุดออกจากความคิดนี้ได้ อาโปยังคงรู้สึกถึงสายตาและ คำพูดเหล่านั้น อาโปไม่อยากเห็นหรือได้ยินอะไรแบบนี้แล้ว สาขาวิชานิเทศศาสตร์เกษตร ภาควิชานวัตกรรมการสื่อสารและพัฒนาการเกษตร คณะเทคโนโลยีการเกษตร สถาบันเทคโนโลยีพระจอมเกล้าเจ้าคุณทหารลาดกระบัง

บทภาพยนตร์ เรื่อง THE SOCIETY พัชณิชา แก้วรัตนากร และ อาทิมา สมท่า

5

อาโปเอื้อมมือของตัวเองขึ้นมาและปิดหู อาโป ฮัลโหลเฟย์ มึงอยู่ไหน เฟย์ กูขับรถอยู่เพื่อน มีอะไรเพื่อน อาโป คนมองกูอีกแล้ว กูไม่อยากมาเรียนแล้วมึง เฟย์ มึงคิดมากป่าว มึงอยู่ไหนอะ เหมือนไอเกด มันจะถึงแล้วมึงลองโทรหามันนะ อาโป กูอยู่ตรงร้านลูกชิ้น เออๆกูนั่งรออยู่นี่แหละ เฟย์ เออนั่งไปก่อน โทรหาไอเกด แล้วก็ไม่ต้องสนใจคนอื่น ๆ อาโป โอเค ๆ อาโปกดโทรหาเกด เกดบอกว่าใกล้จะถึงแล้วเหมือนกัน ระหว่างนั่งรอเพื่อนอาโปก็รู้สึกถึงสายตาและคำนินทาของ คนที่เดินผ่านไปผ่านมา อารู้สึกเครียดแล้วไม่อยากเห็นหรือได้ยินอะไรแบบนี้แล้วจึงเลือกที่จะนั่งปิดหูและหลับตา ตัดไป

Scene 6 Int. / บ้านของแม่อาโป / Day ตอนที่อาโปหลับตา อาโปคิดถึงตอนที่ทะเลาะกับแม่ เป็นภาพไกล ๆ มีเสียงอาโปที่กำลังทะเลาะกับแม่ แม่ ฉันเลี้ยงแกมาไม่ดีใช่ไหม ฉันสอนลูกไม่ดีใช่ไหม แกถึงทำแบบนี้ อาโป หนูขอโทษแม่หนูไม่ได้ตั้งใจ อาโปพนมมือขึ้นและเริ่มร้องไห้ อาโป หนูขอโทษ หนูขอโทษแม่ สาขาวิชานิเทศศาสตร์เกษตร ภาควิชานวัตกรรมการสื่อสารและพัฒนาการเกษตร คณะเทคโนโลยีการเกษตร สถาบันเทคโนโลยีพระจอมเกล้าเจ้าคุณทหารลาดกระบัง

บทภาพยนตร์ เรื่อง THE SOCIETY พัชณิชา แก้วรัตนากร และ อาทิมา สมท่า

6

แม่เริ่มน้ำตาคลอ อาโปร้องไห้และนั่งลงไปที่พื้นกอดขาแม่ ขอโทษด้วยความรู้สึกผิดที่สุดในชีวิต อาโป หนูขอโทษ อาโปได้แต่พูดคำว่าขอโทษเพราะมีแต่คามรู้สึกผิดและมีแต่คำว่าขอโทษเท่านั้นที่สามารถพูดได้ในตอนนี้ แม่ แกคิดอะไรอยู่ ฉันส่งแกไปเรียนนะไม่ได้ส่งแกไปแรด ทำไมทำอะไรแกไม่คิดถึงอนาคตตัวเองบ้าง แม่ ฉันหาเงินส่งแกเรียนสายตัวแทบขาด แล้วดูสิ่งที่แกทำกับฉัน ไม่อายชาวบ้านชาวช่องเค้ารึไง ฉันผิดหวังในตัวแกจริง ๆ แม่เดินหนีไป มีเพียงอาโปที่นั่งทรุดอยู่ที่พื้นร้องไห้เสียใจอ ภาพสุดท้ายเป็นภาพที่อาโปนั่งร้องไห้อยู่คนเดียว ตัดไป

Scene 7 Ext. / ร้านลูกชิ้นหน้าตึกคณะ / Day หลังจากที่อาโปหลับนั่งนึกถึงเรื่องราวที่ทะเลาะกับแม่ มีใครบางคนเดินมาจับไหล่อาโป อาโปหันหลังไปจึงเห็นว่า เป็นเกด เกด เป็นไงมึง เครียดหรอ อาโป เครียดสิวะ กูท้องป่องมาเรียน คนแม่งก็นินทา เกด มึงคิดมากอีกละ ไม่ต้องไปสนใจพวกที่มองหรอก มันก็ได้แค่มอง อาโป มันไม่ได้แค่มอง มันนินทาด้วยกูได้ยิน เฟย์ มาแล้วเพื่อน มีไรกันวะหน้าเครียดเชียว เกด ก็อาโปเขาเครียด เขาบอกมีคนมองแล้วก็นินทาเขาเรื่องท้องเนี่ย อาโป ก็จริงนี่หว่า มันพูดกันซะดังเลย บอกกูท้องยังกล้ามาเรียนอีก สาขาวิชานิเทศศาสตร์เกษตร ภาควิชานวัตกรรมการสื่อสารและพัฒนาการเกษตร คณะเทคโนโลยีการเกษตร สถาบันเทคโนโลยีพระจอมเกล้าเจ้าคุณทหารลาดกระบัง

บทภาพยนตร์ เรื่อง THE SOCIETY พัชณิชา แก้วรัตนากร และ อาทิมา สมท่า

7

เฟย์ เดี๋ยว ๆ มึงคิดมากปะเนี่ย เกด เออใจเย็นก่อน พวกมันคงมองเฉยๆป่าว แบบเห้ยนั่นอาโปไง อาโป ไม่มึงมันพูดถึงกูแบบนั้นจริง ๆ กูรู้ อาโปทำสีหน้าแบบเครียดจริงจัง เฟย์ โอ๋ๆ ไหนวะใครทำเพื่อนกู เกด ใครหน้าไหนกล้าด่าเพื่อนกูหะ เดี๋ยวกูซัดหน้าหันเลย เกดพูดแบบติดตลก อาโปกับเฟย์หันมองหน้ากัน เฟย์ หือ บาน เฟย์เอามือจับทีห่ น้าของเกด เกด หน้าคนที่จะโดนกูซดั ใช่ไหม? เฟย์ เหอะ หน้ามึงอะ เกดมองค้อนเฟย์ อาโปขำที่เฟย์จับหน้าเกด เกด แล้วไอตะวันละ มันติดต่อมาบ้างป่าว หรือมันหายหัวไปเลย อาโป มันไม่รับผิดชอบเด็ก บอกว่าจะให้กูไปเอาเด็กออก เฟย์ เชี้ยเลวจริง ๆ เกด ช่างแม่ง ผู้ชายเฮงซวย มึงยังมีพวกกูนะ แม่มึงก็เข้าใจมึงแล้ว ไม่ต้องไปคิดถึงเรื่องเก่าแล้ว เฟย์ เออจริง มึงมีพวกกูนะเว้ย เรามาตั้งใจทำโปรเจค แล้วเรียนให้จบไปด้วยกันดีกว่า สาขาวิชานิเทศศาสตร์เกษตร ภาควิชานวัตกรรมการสื่อสารและพัฒนาการเกษตร คณะเทคโนโลยีการเกษตร สถาบันเทคโนโลยีพระจอมเกล้าเจ้าคุณทหารลาดกระบัง

บทภาพยนตร์ เรื่อง THE SOCIETY พัชณิชา แก้วรัตนากร และ อาทิมา สมท่า

8

เพื่อนให้กำลังใจอาโปก่อนจะชวนกันไปเรียน เฟย์กับเกดเดินควงแขนอาโปคนละข้างแต่อาโปยังคงมองคนอื่นที่เดิน ผ่านไปมาแล้วมองตัวเอง ก่อนจะเดินก้มหน้าและหลบสายตาคนเหล่านั้น

Scene 8 Int. / ห้องเรียน / Day เจนเดินเข้ามาในห้องเรียน และวางกระเป๋าลงที่โต๊ะ เพื่อนๆที่นั่งอยู่ที่โต๊ะก็ถามหางานที่ฝากเจนปริ้นมา มน เจนมึงได้ปริ้นงานที่กูฝากมาให้ป่าว เจน ปริ้นมา เจนหยิบงานมาวางที่โต๊ะ มน ขอบใจนะมึงไม่ได้มึงนี่แย่แน่ ๆ ค่าปริ้นเท่าไหร่ เจน ไม่ต้องให้หรอกไม่กี่บาทเอง เจนยิ้มให้เพื่อน ทัด ใจดีดั่งแม่พระมาโปรดนะเนี่ย เจน อย่าเว่อร์น่า เพื่อนๆเริ่มหันมาสนใจเจนมากขึ้น เจน เออพวกมึงรู้ปะเนี่ย วันนี้เวรเราไปทำแปลงนะ เม ห้ะ แต่วันนี้กูไม่ว่างนะ กูมีนัดแล้ว ทัด เออกูก็ไม่ว่าง เจน เอ้าไปไหนกัน แล้วใครจะลงแปลง กิ้ป อีมนไง เจนหันไปมองหน้ามน มน กูก็ไม่ว่าง กูมีธุระกับแม่ แม่กูบอกว่าวันนี้พ่อจะมา กูไม่ได้เจอพ่อนานแล้วด้วย สาขาวิชานิเทศศาสตร์เกษตร ภาควิชานวัตกรรมการสื่อสารและพัฒนาการเกษตร คณะเทคโนโลยีการเกษตร สถาบันเทคโนโลยีพระจอมเกล้าเจ้าคุณทหารลาดกระบัง

บทภาพยนตร์ เรื่อง THE SOCIETY พัชณิชา แก้วรัตนากร และ อาทิมา สมท่า

9

เจนนั่งฟังที่เพื่อนพูดด้วยสีหน้าที่เข้าใจและไม่โกรธเพื่อนเลยสักนิด มน แต่กูไม่ไปก็ได้นะเว้ย เดี๋ยวกูโทรบอกแม่เองว่าไม่ไปไม่ได้แล้ว เจน ไม่เป็นไร มึงไปเหอะ เดี๋ยววันนี้กูไปเอง แต่รอบหน้าพวกมึงต้องมากันนะ กิป้ โอเคมึง ขอบใจมากนะ กูไปละบาย มน โอเคแน่นะมึง เจน เออ ไม่เป็นไร นาน ๆ ทีมึงจะได้เจอพ่อ ไปเถอะ เจนยิ้มให้นอีกครั้ง มน โอเคขอบคุณมึงมากนะที่เข้าใจกู เมือ่ มนเดินออกไป รอยยิ้มนั้นก็หายไป เจนหุบยิ้มราวกับว่ารอยยิ้มนั้นแค่เพียงถูกสร้างขึ้นมาบังหน้าความรู้สึกลึกๆ ภายในของเจนเพียงเท่านั้น เพราะความรู้สึกลึกๆของเจนคือ เจนไม่โอเคเลย ไม่เข้าใจด้วยซ้ำ แต่ก็ได้แต่สร้างภาพ รอยยิ้มปลอมๆออกไปแบบนั้น เวลาผ่านไปจนถึงช่วงเวลาตอนเย็น เจนเดิน ออกมาจากห้องเรี ยนและไปที่แปรง ภาคคนเดียว เจนนั่งลงพรวนดินและรดน้ำ ดูแลผักที่กลุ่มตัวเองต้องดูแลเพียงคนเดียว ถึงแม้มันจะขึ้นชื่อว่างาน กลุ่มก็ตาม แต่แล้วก็มีใครบางคนเดินมาข้างหลัง... นาเดีย นาเดียเดินมาและมานั่งข้างๆเจน นาเดียหันมายิ้มให้เจน ก่อนจะช่วยเจนทำแปลงไปด้วย เจนมองหน้านาเดียแล้วยิ้มให้กลับ เจนรู้สึกสบายใจ เพราะไม่จำเป็นต้องพูดอะไร นาเดียก็เข้าใจเจนทุกอย่าง อยู่กับนาเดียแล้วเจนสบายใจ มากกว่าใครทั้งนั้น

Scene 9 Int. / ร้านเหล้าแห่งหนึ่ง / Night อามมาถึงร้านเหล้าพร้อมกับเพื่อน นี่เป็นการมาร้านเหล้าครั้งแรกของอาม บรรยากาศในร้านชวนให้รู้สึกมึนเมาแม้ อามจะยังไม่ได้ดื่มอะไรเลย แสงไฟหลากหลายสีสาดส่องสะท้อนกันไปมาอย่างยุ่งเหยิง เสียงเพลงที่เปิดดังจนลั่น ร้านทำให้อามรู้สึกสนุกและพร้อมจะสังสรรค์กับเพื่อนอย่างเต็มที่ แอลกอฮอล์แก้วแรกถูกลิ้ มรสเข้าปากของอามใน ที่สุด เพื่อนของอามยื่นมือขึ้นมาพร้อมแก้วเบียร์ในมือ ต้า ยินดีต้อนรับสู่โลกใบใหม่ครับไอ่อาม อาม เออเปิดโลกจริงหวะ โฟน โห่สาวร้านนี้ แจ่มๆทั้งนั้นเลยหวะไอ่ต้า สาขาวิชานิเทศศาสตร์เกษตร ภาควิชานวัตกรรมการสื่อสารและพัฒนาการเกษตร คณะเทคโนโลยีการเกษตร สถาบันเทคโนโลยีพระจอมเกล้าเจ้าคุณทหารลาดกระบัง

บทภาพยนตร์ เรื่อง THE SOCIETY พัชณิชา แก้วรัตนากร และ อาทิมา สมท่า

10

อาท มาๆ พวกมึงหมดแก้วเว่ย เฮ้ ๆ แก้วเบียร์ถูกชนกันก่อนที่พวกเขาจะกระดกดื่มมันที่เดียวจนหมดแก้ว แก้วแล้วแก้วเล่า อามที่สนุกกับเพื่อน ๆ และ ด้วยความที่ดื่มเข้าไปหนักมาก อามจึงเริ่มเมา อามบอกเพื่อนว่ารู้สึกเวียนหัวแต่ยังพูดไม่ทันจบอามก็รีบวิ่งโซซัด โซเซเข้าไปนั่งอ้วกกอดชัดโครกอยู่ในห้องน้ำ

Scene 10 Int./ ห้องอาจารย์, ห้องภาค / Day อาจารย์ได้เรียกโน้ตมาหาที่ห้องอาจารย์ โน้ตที่รู้อย่างนั้นจึงเดินมาที่ห้องของอาจารย์ก่อนที่จะเคาะห้องและเปิด ประตูห้องเข้าไป พอเข้าไปในห้องโน้ตได้ยกมือสวัสดีอาจารย์ก่อนจะนั่งลงที่โต๊ะ โน้ต อาจารย์มีอะไรจะคุยกับผมหรอครับ อาจารย์ ก็พอดีมีงาน ประกวดภาพถ่ายนวัตกรรม"INNOVATION THAILAND PHOTO CONTEST 2019" หัวข้อ การท่องเที่ยวเชิงเกษตร คุณสนใจมั้ย โน้ต ได้ครับอาจารย์ สนใจนะครับ อาจารย์ โอเค ดีเลยงั้นผมจะได้ส่งชื่อคุณเป้นตัวแทนสาขาเข้าประกวดนะ โน้ต ครับ อาจารย์มีงานอะไรก็บอกผมได้เลยนะครับ พร้อมเสมอครับอาจารย์ อาจารย์ โอเคครับ อาจารย์พยักหน้าพร้อมกับยิ้มเล็กน้อย อาจารย์ เออนี่ ฝากเอาเลนส์ไปไว้ห้องภาคให้อาจารย์หน่อย โน้ต ได้ครับ งั้นผมขอตัวก่อนนะครับ สวัสดีครับ โน้ตเดินออกจากห้องอาจารย์ และเดินต่อไปทีห่ ้องภาคเพื่อไปคืนของให้อาจารย์ โน้ต พี่ครับอาจารย์ให้เอาเลนส์มาให้ครับ สาขาวิชานิเทศศาสตร์เกษตร ภาควิชานวัตกรรมการสื่อสารและพัฒนาการเกษตร คณะเทคโนโลยีการเกษตร สถาบันเทคโนโลยีพระจอมเกล้าเจ้าคุณทหารลาดกระบัง

บทภาพยนตร์ เรื่อง THE SOCIETY พัชณิชา แก้วรัตนากร และ อาทิมา สมท่า

11

พี่ประพัต โอเค ๆ วางไว้ตรงนั้นแหละเดี๋ยวน้องปี2มายืม ไปทริปถ่ายภาพต่อ

Scene 11 Int./ ห้องเรียน /Day ในห้องเรียนที่ทุกคนกำลังตั้งใจเรียนและฟังอาจารย์อยู่นั้น อามกับเพื่อนกลับเสียงดังและไม่สนใจเรียนเพราะมันแต่ สนใจเกมส์ในมือของต้ าอยู่ มือกดโทรศัพท์ ตามองจอเกมส์ ปากก็ตะโกนโวยวายไปพร้อมกัน ทั้งเสียงอามและ เพื่อนทำให้เสียงดังเกินไปจนอาจารย์ที่กำลังสอนอยู่นั้นไม่พอใจและดุขึ้นมา อาจารย์ นี่ถ้าไม่เรียนก็ออกไปข้างนอกไป รบกวนคนอื่นเค้า แต่อามกับเพื่อนไม่ได้สนใจที่อาจารย์พูดนักเพราะตัวเองกำลังเล่นเกมส์อยู่ จนอาจารย์ทักหลายครั้งและเริ่มโมโห อาจารย์ นี่ได้ยินไหม ทุกคน (เงียบ) อาจารย์ นี่ พวกคุณ บรรยากาศเริ่มไม่ค่อยดี อาจารย์กำลังจะโมโหมากและเดินตรงมาที่อาม ปรางที่นั่งอยู่ หน้าอามยกมือขึ้นถาม อาจารย์ ปราง อาจารย์คะ หนูมีคำถามค่ะ ทำให้อาจารย์เลิกสนใจพวกอามและไปสนใจปรางแทน ทำให้รอดตัวจากการโดนดุไป อามมองปรางแต่ก็ไม่ได้สนใจ อะไรและเล่นเกมส์ต่อ เวลาผ่านไปหมดคาบเรียน ปรางเดินมาหาอาม ปราง กูมีเรื่องจะคุยกับมึง อาม มีอะไร ปรางมองเพื่อนอามแล้วมองอาม เป็นการบอกว่าจะให้เพื่อนอามออกไปรอข้างนอกก่อน อาม พวกมึง เดี๋ยวกูตามไป เพื่อนอามเดินออกไป ปรางนั่งลงข้างอาม สาขาวิชานิเทศศาสตร์เกษตร ภาควิชานวัตกรรมการสื่อสารและพัฒนาการเกษตร คณะเทคโนโลยีการเกษตร สถาบันเทคโนโลยีพระจอมเกล้าเจ้าคุณทหารลาดกระบัง

บทภาพยนตร์ เรื่อง THE SOCIETY พัชณิชา แก้วรัตนากร และ อาทิมา สมท่า

12

ปราง อาม กูไม่ได้อยากจะว่ามึงนะ แต่ตอนนี้ มึงกำลังทำตัวแย่ขึ้นทุกวันรู้ตัวบ้างปะ อาม อะไรวะ กูแค่เล่นเกมส์ ปราง เล่นในเวลาเรียน แล้วมึงก็รู้ว่ากูหมายถึงอะไร เมื่อก่อนมึงไม่ได้เป็นแบบนี้นะเว้ย อาม กูเป็นแบบนี้แล้วยังไง มึงไม่ต้องสนใจเรื่องกูหรอก กูไปก่อนนะ ปราง อาม ไออามเดี๋ยวดิ อามเดินออกมาหน้าห้องเพื่อมาหาเพื่อน ต้า มึงกับปรางนี่ยังไงกันวะ กูเห็นหลายรอบละนะ อาม ไม่มอี ะไรหรอก เพื่อนตอนมอต้นกูอะ อาท ใช่ป่าว มันน่ารักนะเว้ยไม่เอากูจีบนะ อาม ปรางมันมีแฟนแล้ว แฟนมันโหดนะเว้ย โฟน มึงมั่วป่าว จะเก็บไว้จีบเองก็บอกมา อาม โว้ะๆ กูไปแดกข้าวละ คุยกันเสร็จอามกับเพื่อนก็เดินออกจากหน้าห้อง และเดินผ่านโน้ตที่กำลังคุยโทรศัพท์อยู่พอดี

สาขาวิชานิเทศศาสตร์เกษตร ภาควิชานวัตกรรมการสื่อสารและพัฒนาการเกษตร คณะเทคโนโลยีการเกษตร สถาบันเทคโนโลยีพระจอมเกล้าเจ้าคุณทหารลาดกระบัง

บทภาพยนตร์ เรื่อง THE SOCIETY พัชณิชา แก้วรัตนากร และ อาทิมา สมท่า

13

Scene 12 Int./ รสบัส /Day วันนี้คือวันที่เจนต้องไปทริปกับคณะ เพื่อทำงานที่มีส่วนเกี่ยวข้องกับคะแนนปลายภาค ถึงทริปนี้จะดูเหมือนทริปที่ ทุกคนได้มาเที่ยวสนุกกัน แต่เจนกับไม่ได้คิดถึงเรื่องนั้นเลย เจนกังวลเรื่องการทำงานในครั้งนี้มาก ๆ เจนมอง ออกไปนอกหน้าต่างรถบัสที่ตัวเองนั่งอยู่ สายตาของเจนนิ่งเฉยและแฝงไปด้วยความเหนื่อยล้า เสียงรอบ ๆ ข้างมี ทั้งเสียงหัวเราะและเสียงคุยกันของเพื่อน แต่เจนกลับนิ่งและไม่รู้สึกสนุกกับมันเลย ความรู้สึกเบื่อแทนที่เข้ามาช้า ๆ ดวงตาของเจนเริ่มอ่อนล้าไปตามความคิดของเจน เจนเผลอหลับไปในที่สุด

Scene 13 Ext./ จุดแวะพักถ่ายภาพ /Day เวลาผ่านไปไม่นาน รถบัสก็เดินทางมาถึ งจุดพักรถ ทุกคนลงจากรถไปเพื่อถ่ายรูปเล่นกัน แต่เจนกำลังคิดถึงงานที่ อาจารย์สั่ง ภาพบรรยากาศของทริปก็เป็นหนึ่งในนั้น เจนจึงค่อนข้างเครียดกับมันและตั้งใจมากกว่าคนอื่น

Scene 14 Ext./ เขื่อนศรีนครินทร์ /Day หลังจากที่แวะจุดพักจนเดินทางมาถึงที่พักในแพที่ทางคณะจัดไว้ให้ เจนนั้งมองเพื่อนเล่นน้ำกันอย่างสนุกสนาน เพื่อนๆต่างเรียกเจนลงไปเล่นน้ำด้วยกันแต่เพราะเจนรู้สึ กเหนื่อยมากๆจึงปฏิเสธคำชวนของเพื่อนไป เจนไม่ สามารถเล่นน้ำหรือหยุดคิดเรื่องงานได้เหมือนคนอื่น เจนกังวลเรื่องคะแนนไฟนอลครั้งนี้มาก เพราะคืนนี้ต้องพรี เซนงานแล้ว แต่เจนคงลืมคิดไปว่า ตัวเจนเองก็ควรได้สนุกและคลายเครียดเหมือนคนอื่นเค้าบ้าง

Scene 15 In./ ห้องประชุม /Night ตกกลางคืนวันนั้น ถึงเวลาที่เจนและเพื่อนต้องเอารูปที่ถ่ายไปพรีเซนงานแล้ว เจนเตรียมตัวมาดีมาก ๆ นี่เป็นข้อดี ของความเครียดและความกังวลของเจน เมื่อถึงเวลาพรีเซน เจนจึงพูดและอธิบายเรื่องราวของภาพออกมาได้ดี ด้วยความตั้งใจของเจนทำให้อาจารย์รับรู้ได้ ทั้งตัวเนื้องานและการพรีเซนงานของเจนทำให้ผลตอบรับจากอาจารย์ ค่อนข้างดีเช่นเดียวกับสิ่งที่เจนตั้งใจทุ่มเททำมัน ทำให้งานผ่านพ้นไปด้วยดี แต่ข้อเสียของเจนคือ ถึงแม้งานนี้จะ ผ่านไปได้ด้วยดีแล้วแต่เจนยังคงคิดถึงงานอื่น ๆ ที่ยังต้องทำอีก ทำให้เจนมีแต่ความคิดที่กดดันตัวเองแบบนี้

Scene 16 Ext./ ห้าง /Night อาโปกับเฟย์ยืนมองความยิ่งใหญ่ของห้างตามที่เกดบอก เกดชี้ซ้ายทีขวาทีจนคนที่เดินผ่านไปผ่านมามองด้วยความ สงสัยว่าเด็กคนนี้เป็นอะไรรึป่าว ยังสติดีอยู่ไหม อาโป เดี๋ยว..นี่คือ..มึงบอกว่าจะพากูมาคลายเครียด เกด มึงไม่รู้อะไรซะแล้ว ที่นี่ คือศูนย์รวมของแฟชั่นที่ จะทำให้หัวใจของลูกผู้หญิงของเราเข้มแข็งขึ้น เพราะที่นี่คือ บ้านหลังที่สองของเรา!!

สาขาวิชานิเทศศาสตร์เกษตร ภาควิชานวัตกรรมการสื่อสารและพัฒนาการเกษตร คณะเทคโนโลยีการเกษตร สถาบันเทคโนโลยีพระจอมเกล้าเจ้าคุณทหารลาดกระบัง

บทภาพยนตร์ เรื่อง THE SOCIETY พัชณิชา แก้วรัตนากร และ อาทิมา สมท่า

14

แต่เกดก็ไม่ได้แคร์อะไรมากนักอยู่แล้วเป็นปกติ ใช้เวลาแนะนำความยิ่งใหญ่ของห้างได้ไม่นานเกดก็พาเฟย์กับอาโป ไปลองเสื้อผ้าตามแผนที่เจ้าตัวคิดเอาไว้ เข้าร้านนั้นที ร้านนี้ที ตามประสาผู้หญิง แต่ในเมื่ออาโปไม่ใช่เด็กผู้หญิง ธรรมดา จึงทำให้ความท้าทายของการเลือกซื้อของนั้นน่าสนุกยิ่งขึ้นสำหรับเกดและเฟย์ เกดหยิบชุดกระโปรงยาวสี แดงสดมาทาบที่ตัวอาโปพรางคิดในใจ “เหมาะมาก สำหรับคุณแม่วัยใส” เมื่อจับอาโปแต่งตัวซื้อนู้นนี่นั้นจนหนำใจ เฟย์ก็ขอเสนอการพาคุณแม่วัยใสไปร้อยคาราโอะเกะเรียกความเป็นวัยใสกลับมาอีกสักหน่อย ทั้งสามคนเดินตรง เข้าไปที่ร้านคาราโอะเกะ มือจับไมค์พร้อมตะโกนออกมาสุดเสียงพร้อมกันว่า “เด็กมีปัญหาหาหาาา ช่วยไม่ได้เลย เธอออ!!” ทั้งสามคนทั้งร้องทั้งเต้นกันแบบสุดเหวี่ยง ท่าทางการเต้นและลีลาแบบไม่ มีใครยอมใครทำให้คนที่เดิน ผ่านไปผ่านมามองแล้วขำไปตามๆกัน เวลาผ่านไปอาโปกลับเริ่มรู้สึกได้กลิ่นอะไรแปลกๆ อาโป เหม็นอะ กลิ่นอะไรวะ เฟย์ เป็นอะไรอาโป อาโป กูได้กลิ่นอะไรเหม็น ๆ จะอ้วก เกดกับเฟย์รีบพุ่งเข้าอมาดูอาโป เกด เป็นอะไรวะ จะอ้วกหรอ อาโป กลิ่นอะไรเนี่ย จมูกฟุดฟิดไปมาตามกลิ่นแล้วก็รู้สึกเหม็นจนจะอ้วกขึ้นมา อาโปยกมือขึ้นมาปัดกลิ่นเหม็นที่ไม่รู้ลอยมาจากไหน เจ้าตัวลองดมตามกลิ่นเหม็นนั้น ดมไปดมมา ดมไปดมมา อือหือออ กลิ่นมาจากเฟย์.. ตรงรักแร้นี่เอง อาโป เฟย์ กลิ่นเต่ามึงหรอ เชี้ยเหม็นเหมือนอะไรตายเลย เฟย์ทำหน้าเลิ่กลักก่อนจะดมเต่าตัวเอง เฟย์ เห้ยกุอาบน้ำนะเว้ย อาโป จะอ้วก เฟย์ดมเต่าตัวเอง ก่อนจะทำหน้าฉุนจมูกเล็กน้อย เฟย์ เออวะ มีลึกๆอยู่ ขอโทษทีเพื่อน สาขาวิชานิเทศศาสตร์เกษตร ภาควิชานวัตกรรมการสื่อสารและพัฒนาการเกษตร คณะเทคโนโลยีการเกษตร สถาบันเทคโนโลยีพระจอมเกล้าเจ้าคุณทหารลาดกระบัง

บทภาพยนตร์ เรื่อง THE SOCIETY พัชณิชา แก้วรัตนากร และ อาทิมา สมท่า

15

เมื่อรู้อย่างนั้นอาโปรู้สึกจะอ้วกขึ้นมากว่าเดิมเป็นสองเท่า อืออ อ้วก อาโปทำท่าจะอ้วกก่อนจะหันไปว่าเพื่อนเรื่อง กลิ่นเต่าที่ลอยออกมาทำให้อาโปจะอ้วกแบบนี้ อาจเป็นเพราะอาการแพ้ท้องที่ทำให้กลิ่นมันเหม็นเน่าเกินจะ บรรยายขนาดนี้ อาโป กูไม่ไหวละ กูไปเข้าห้องน้ำก่อนนะ อาโปรีบวิ่งเข้าห้องน้ำ อาโปล้างหน้าล้างตาแล้วมีคนเดินมองอาโปด้วยสายตาเหยียดๆ เพราะอาโปใส่ชุดนักศึกษา แต่กลับท้องป่องแบบนี้ อาโปรู้สึกไม่ค่อยมั่นใจจึงรีบเดินออกมา อาโปเดินออกมาเจอเพื่อนและนิ่งๆไป เฟย์ เป็นไงบ้างเพื่อน เกด สีหน้าไม่ค่อยดีเลยไปอ้วกมาหรอมึง อาโป ป่าวแต่จะอ้วกจริง เฟย์ ปะเพื่อนเดี๋ยวกูไปส่งหอนะ เฟย์เดินมานวดๆไหล่ให้อาโป ก่อนที่ทั้ง3คน จะพากันเดินกลับไปขึ้นรถของเฟย์ที่จอดอยู่

Scene 17 In./ รถเฟย์ /Night หลังจากใช้เวลาเกือบทั้งวันสนุกกับการช้อปปิ้งและร้อ งคาราโอเกะ ก็ถึงเวลาที่ต้องกลับหอแล้ว เฟย์อาสาไปส่ ง อาโปที่หอ ระหว่างนั่งอยู่ในรถไม่มีอะไรทำ อาโปกดเลื่อนหน้าจอโทรศัพท์ไปมาและกดเข้าอินสตาแกรม และกด เลื่อนดูสตอรี่ไอจี แจ้งเตือนเด้งขึ้นทันที ข้อความกล่าวถึงรู ปที่เป็นความทรงจำเมื่อปีที่แล้ว... อาโปมองรูปในจอ โทรศัพท์ มันเป็นรูปที่อาโปเคยถ่ายคู่กับตะวันเมื่อปีที่แล้ว อาโปมองมันด้วยสายตาสั่นคลอน แต่ความรู้สึกเหล่านั้น มันเป็นอดีตไปแล้ว อาโปกดลบรูปนั้นออกไปจากความทรงจำ ในใจอาโปคิด “ไม่มีเค้า เราก็อยู่ได้” ก่อนจะปัดทิ้ ง สตอรี่นั้นและเลื่อนไปดูอย่างอื่นต่อไป สตอรี่ต่อ ไปเป็นสตอรี่ของอาม ในสตอรี่ค่อนข้างมืดและมีแสงสาดส่ องไปมา อาโปรู้ในทันทีว่าที่นั้นคือร้านเหล้า เมื่อรู้ว่าน้องตัวเองอยู่ร้านเหล้า อาโปก็รู้สึกเป็นห่วงขึ้นมาและกดไลน์ไปหาอาม ในทันที ไลน์ อาโป อยู่ไหนเนี่ย อาม ทำไม อาโป ร้านเหล้าใช่ไหม สาขาวิชานิเทศศาสตร์เกษตร ภาควิชานวัตกรรมการสื่อสารและพัฒนาการเกษตร คณะเทคโนโลยีการเกษตร สถาบันเทคโนโลยีพระจอมเกล้าเจ้าคุณทหารลาดกระบัง

บทภาพยนตร์ เรื่อง THE SOCIETY พัชณิชา แก้วรัตนากร และ อาทิมา สมท่า

16 อาโป

ไปอีกแล้วนะ อาม เออไม่ต้องห่วง ผมดูแลตัวเองได้ อาโปถอนหายใจและมองออกไปนอกหน้าต่างรถ

Scene 18 In./ สตูดิโอ /Day เจนที่กำลังเดินมาเรียนในตอนเช้าพร้อมกับเดีย เจนเข้ามาถึงห้องแล้วเดินไปนั่งกับ กลุ่มเพื่อนที่คุยกันอย่างสนิท สนม เจนทักเพื่อนแต่เพื่อนๆกลับหันมาพยักหน้าให้เจน แล้วหันไปคุยกันต่อ เจนนั่งฟังเพื่อนแล้วขำแห้งๆ เพราะไม่ เข้าใจเรื่องที่เพื่อนพูดกันมากนัก จึงหันมาหาเดียที่นั่งอยู่ข้างๆ ในขณะเดียวกันอาจารย์เข้าพอดี ต๊ะ สวัสดีครับน้องๆ พี่ชื่อต๊ะ เรียนนิเทศรุ่น 7 วันนี้พี่จะมาให้ความรู้กับน้อง ๆ ถึงการเรียน ของสาขาเรานะครับ และที่เรากำลังทำอยู่นี่คือ การจำลองการถ่ายรายการโทรทัศน์นะครับ ภาพฉายให้เห็นถึงบรรยากาศในสตูดิโอที่มีการจำลอง เป็นห้องส่งรายการโทรทัศน์ เจนที่นั่งอยู่กับนาเดียฟังพี่ต๊ะอธิบายอย่างตั้งใจ ต๊ะ อ่าได้ยินมาว่าน้อง ๆ พึ่งกลับจากทริปถ่ายภาพใช่มั้ยครับ รู้มั้ยว่าทำไมเราต้องไปเพราะเราต้องมีพื้นฐานการถ่ายภาพ เพราะเราสามารถนำมาต่อยอด ใช้ในการทำ MV หรือ ภาพยนตร์สั้นได้ ซึ่งน้อง ๆ จะได้เรียนกันในปีต่อ ๆ ไป วันนี้ พี่ก็มาให้ความรู้กับน้อง ๆ ประมาณนี้นะครับ ขอบคุณครับ หลังจากพี่ต๊ะพูดจบอาการกล่าวลาและขอบคุณพี่ต๊ะ ก่อนที่จะหันมาสั่งงานต่อหลังจากพี่ต๊ะพูดจบอาการกล่าวลา และขอบคุณพี่ต๊ะ ก่อนที่จะหันมาสั่งงานต่อ อาจารย์ อะ หลังจากที่ได้ไปทริปถ่ายภาพมาแล้วนะ หลายคนคงรูปเรื่องหลักการถ่ายภาพต่าง ๆ มากขึ้น งานต่อไปอาจารย์จะให้ทุกกลุ่มทำ MV เพลงนะ ส่งรายชื่อเพลงที่จะทำกันเย็นนี้หละ ตัดไป สาขาวิชานิเทศศาสตร์เกษตร ภาควิชานวัตกรรมการสื่อสารและพัฒนาการเกษตร คณะเทคโนโลยีการเกษตร สถาบันเทคโนโลยีพระจอมเกล้าเจ้าคุณทหารลาดกระบัง

บทภาพยนตร์ เรื่อง THE SOCIETY พัชณิชา แก้วรัตนากร และ อาทิมา สมท่า

17

Scene 19 In./ ม้านั่งลูปกลางคณะ /Day เจนกับเพื่อนนั่งกันอยู่ที่โต๊ะ เพื่อนของเจนเริ่มเถียงกันว่าจะเอาเพลงอะไรมาทำ MV มน กูว่าเอาเพลงแค่นี้พอของ Parkinson กูชอบเพลงนี้มาก ทัด ไม่เอา เอาเพลงนี้ดีกว่า สีหน้าของเจนที่เหนื่อยกับงาน ภาพค่อยๆเปลี่ยนไปในแต่ละวัน มีเสียงอาจารย์แต่ละเสียงวนเข้ามา ว่างานนั้นงาน นี้ส่งเมื่อไหร่ เจนนั่งอยู่แบบนั้นจนหน้าเริ่มเครียดและภาพวนกลับมาที่เจนในชุดตอนแรก มน อีเจน ! เจน ห้ะ มน เหม่ออะไรของมึงพวกกูเรียกตั้งนานแล้วเนี่ย สรุปจะเอาเพลงอย่าบอกให้ใครรู้นะ พวกกูคิดเพลงละ มึงไปคิดไดอาลอคละกันว่าจะทำยังไง เจน อือ ๆ โอเค ๆ เพื่อนเดินไปเหลือแค่เจนที่นั่งกุมขมับของตัวเองเพราะปวดหัวกับงานที่เยอะเหลือเกิน เดียเดินมานั่งข้างๆ เดีย ไหวไหมเนี่ย เจนส่ายหัวเล็กน้อย เดีย ไปหาไรหวานๆกินกันไหม เผื่อจะดีขึ้น เจน ไม่เอาอ่ะ ไม่อยากกิน เดีย งั้นอยากไปไหนไหม เจน ไม่ เดีย ไม่อยากไปเที่ยว ไม่อยากกินของอร่อย แล้วมึงอยากทำอะไร สาขาวิชานิเทศศาสตร์เกษตร ภาควิชานวัตกรรมการสื่อสารและพัฒนาการเกษตร คณะเทคโนโลยีการเกษตร สถาบันเทคโนโลยีพระจอมเกล้าเจ้าคุณทหารลาดกระบัง

บทภาพยนตร์ เรื่อง THE SOCIETY พัชณิชา แก้วรัตนากร และ อาทิมา สมท่า

18

เจน กูอยากนอน กูปวดหัวเข้าใจปะ เจนหงุดหงิดใส่เดียก่อนจะเดินนำหน้าไป เดียหน้าเสียนิดหน่อยแต่ก็ยิ้มแล้วเดินตามเจนมา

Scene 20 In./ ร้านเหล้า /Night อามมาร้านเหล้ากับเพื่อนเป็นครั้งที่สอง บรรยากาศในร้ายยังคงเป็นเหมือนครั้งที่แล้ว จึงไม่แปลกที่อามจะเริ่ม เครื่องติดและดื่มเหล้าพร้อมกับชนกับเพื่อนไม่หยุด เพื่อนต่างก็ยุให้อามดื่มเข้าไปอีก หมดก็เติม เติมแล้วก็ชน จึง ทำให้อามเริ่มเมาจนไม่มีสติ เวลาผ่านไปได้ไม่ นานด้วยความที่อามดื่มไปคนเดียวเยอะมาก ๆ จึงเริ่มรู้สึกเหมือนจะ อ้วกจึงรีบวิ่งไปที่ห้องน้ำและอ้วกลงไปในชักโครก อามเมาไม่รู้เรื่องแล้ว เพื่อนอีกสามคนช่วยกันแบกอามออกจาก ห้องน้ำที่ร้านมานั่งพักที่โต๊ะ อามนอนไม่รู้เรื่องรู้ราวอะไรเพราะเมามาก ต้า ไอเชี้ยอาม เมาเหมือนหมา โฟน เออไอจริง ในขณะที่เพื่อนอีกสองคนกำลังคุยกัน เพื่อนอีกคนนึงก็หยิบกระเป๋าเงินของอามออกมาจากอาม แล้วควักเงิน ออกมา โฟน เห้ย มึงทำไรวะ ต้า เอาเงินแม่งจ่ายค่าเหล้าไง อาท แต่เราก็หารกันจ่ายไปแล้วปะ ต้า มึงคิดดูไอเชี้ยอาม แดกเยอะสุด เมาเป็นหมาขนาดนี้แล้วดูพวกเราดิ แทบไม่ได้แดกเลย ให้มันจ่ายอะถูกแล้ว อาท จะดีหรอวะ แต่แม่งก็กินเยอะจริงหวะ

Scene 21 In./ ห้องอาม /Day แสงอาทิตย์สาดส่องเข้ามาผ่านม่านที่ปิดไม่สนิทกระทบกับดวงตาของอาม อามค่อยๆลืมตาขึ้นด้วยความงัวเงีย ความรู้สึกแรกที่พุ่งเข้ามาคือความปวดหัวที่เกิดจากการดื่มแอลกอฮอล์มากจนเกินไปหรือเรียกว่าอาการแฮงค์ อาม ค่อยๆดันร่างที่หนักอึ้งของตัวเองขึ้น มานั่งพร้อมกับเอามือกุมท้ายทอยไปด้วยเพราะความปวดหัว อามเอื้อมมือไป สาขาวิชานิเทศศาสตร์เกษตร ภาควิชานวัตกรรมการสื่อสารและพัฒนาการเกษตร คณะเทคโนโลยีการเกษตร สถาบันเทคโนโลยีพระจอมเกล้าเจ้าคุณทหารลาดกระบัง

บทภาพยนตร์ เรื่อง THE SOCIETY พัชณิชา แก้วรัตนากร และ อาทิมา สมท่า

19

หยิบโทรศัพท์เพื่อดูเวลาและพบว่าอีกสิบนาทีก็จะถึงเวลาเข้าเรียนแล้ว จึงรีบลุกขึ้นเพื่อไปอาบน้ำด้วยสภาพที่แค่ เดินยังดูไม่จืด แต่ทำยังไงได้ ถึงจะไม่ไหวก็ต้องไปอยู่ดี

Scene 22 In./ ห้องคอม /Day อามเดินเข้าไปนั่งที่เดิมในห้องเรียน ข้างอามก็เป็นปรางที่นั่งข้าง ๆ เหมือนเดิม ปรางได้กลิ่นเหล้าหึ่งออกมาจากตัว อาม ปราง โห่กลิ่นเหล้า มึงไปกินเหล้าอีกแล้วหรอ อามไม่ได้สนใจไรเพราะแฮงค์เลยนอนลงไปเพราะเรียนไม่ไหวเวียนหัว ตื่นมาอีกทีก็หมดเวลาเรียน อามสลึมสลือตื่น ขึ้นมาไม่เจอเพื่อน ปรางที่กำลังเก็บของอยู่เห็นเลยบอกกับอามว่า ปราง เพื่อนมึงออกไปสูบบุหรี่มั้ง กูได้ยิน อาม อ่อ เออ อามลุกขึ้นมาก่อนจะงัวเงียนิดหน่อยแล้วเตรียมจะลุกออกจากห้องไป ปราง เดี๋ยว ปรางดึงปลายแขนเสื้ออามให้นั่งลงที่เดิม และอามหันไปมองหน้าปราง ปราง อาจารย์สมพงษ์เค้าเล็งแก๊งมึงอยู่นะ พวกมึงเล่นเกมส์กันเสียงดังอะ อาม วันนี้กูก็ไม่ได้เล่นปะ ปราง เออ ก็ใช่ อาม เออ ก็ใช่ไง ปราง แต่วันนี้มึงเมาค้างมาเรียน มึงว่ามันดีกว่าเล่นเกมส์ในห้องตรงไหนหละ อาม ค้าบ ขอโทษค้าบ พอใจมะ ปราง สาขาวิชานิเทศศาสตร์เกษตร ภาควิชานวัตกรรมการสื่อสารและพัฒนาการเกษตร คณะเทคโนโลยีการเกษตร สถาบันเทคโนโลยีพระจอมเกล้าเจ้าคุณทหารลาดกระบัง

บทภาพยนตร์ เรื่อง THE SOCIETY พัชณิชา แก้วรัตนากร และ อาทิมา สมท่า

20

ไม่พอใจโว้ย แล้วนี่ใกล้จะสอบแล้วมึงอ่านหนังสือยัง อาม ยังอะ ปราง มาอ่านกับกูไหม กูจะได้ช่วยติวให้ อาม ดูก่อน ไปละ ปราง เอ้า อามพูดจบก่อนจะลุกเดินออกจากห้องไป

Scene 23 In./ หน้าห้องคอม /Day พอออกจากห้อง อามกำลังจะเดินไปหาเพื่อนแต่มีเพื่อนคนนึงเดินมาเป็นเหรัญญิก เดินมาทวงเงินค่าห้องที่ต้องจ่าย เหรัญญิก อามๆ แกยังไม่ได้จ่ายค่าห้อง150นะ อาม อ่อ แปปนะ อามหยิบกระเป๋าขึ้นมาก่อนจะเปิดเพื่อหยิบเงินแต่แล้วก็พบว่าตัวเองเหลือตังแค่ร้อยเดียวทั้ง ๆ ที่ก่อ นหน้านี้ห้องมี เกือบพันด้วยซ้ำ อาม เห้ย ทำไมเงินเหลือแค่นี้วะ เหรัญญิก หือ? อาม เอ่อ..คือเงินเราหายว่ะ เดี๋ยวเราขอไปถามเพื่อแปปนึงได้ไหม เหรัญญิก เอ่อ.. เรารีบไปอ่า นานไหม อาม ไม่นาน ๆ แกรอแปปนึงนะ เหรัญญิก สาขาวิชานิเทศศาสตร์เกษตร ภาควิชานวัตกรรมการสื่อสารและพัฒนาการเกษตร คณะเทคโนโลยีการเกษตร สถาบันเทคโนโลยีพระจอมเกล้าเจ้าคุณทหารลาดกระบัง

บทภาพยนตร์ เรื่อง THE SOCIETY พัชณิชา แก้วรัตนากร และ อาทิมา สมท่า

21

ไว้พรุ่งนี้กไ็ ด้อาม เรารีบอะ ไปก่อนนะ อาม โอเค ๆ เดี๋ยวพรุ่งนี้เราให้นะ

Scene 24 In./ หลังตึกเรียน /Day อามเดินไปหาเพื่อนที่สูบบุหรี่อยู่หลังตึกเรียนก่อนจะถามถึงเงินในกระเป๋า อาม มึงเงินกูหายวะ เมื่อคืนค่าเหล้าเท่าไหร่ โฟนกับอาทยืนไม่ได้พูดอะไรได้แต่หันมองหน้ากัน ต้า กูเอาไปจ่ายค่าเหล้าแปดร้อย อาม ห้ะ 800 ทำไมแพงจังวะ นี่หารกันแล้วหรอ ต้า ไม่ได้หาร อามตกใจเล็กน้อยกับคำตอบของเพื่อน ต้า พวกกูแทบไม่ได้กินเลยนะมึงคิดดู มึงกินเยอะสุด มึงก็ต้องจ่ายก็ถูกแล้วปะ อามรู้สึกผิดหวังกับสิ่งที่ได้ยินจากปากเพื่อนของตัวเองเล็กน้อย ในใจอามรู้สึกว่าเพื่อนกำลังเอาเปรียบตัวเองอยู่ แต่ อีกใจก็บอกกับตัวเองว่าไม่ควรคิดแบบนั้นกับเพื่อน แต่ยิ่งฟังสิ่งที่เพื่อนพูดออกมาอาก็ยิ่งรู้สึก อามพูดไม่ออก เค้าไม่ คิดว่าเค้าจะได้ยินคำ ๆ นี้ออกมาจากปากเพื่อนจริง ๆ โฟน เออจริง กูกินไปแก้วเดียวเอง อาท คิดซะว่าเลี้ยงพวกกูละกันนะ เพื่อนเล้าหลือให้อามเลี้ยงค่าเหล้าเมื่อคืน อามตัดรำคาญจึงเออออไปกับเพื่อน อาม เออๆ แต่เงินกูเหลือห้าร้อย ต้องใช้ให้ถึงสิ้นเดือน จะพอได้ไงวะไอเชี้ย สาขาวิชานิเทศศาสตร์เกษตร ภาควิชานวัตกรรมการสื่อสารและพัฒนาการเกษตร คณะเทคโนโลยีการเกษตร สถาบันเทคโนโลยีพระจอมเกล้าเจ้าคุณทหารลาดกระบัง

บทภาพยนตร์ เรื่อง THE SOCIETY พัชณิชา แก้วรัตนากร และ อาทิมา สมท่า

22

โฟน อีกสองอาทิตเอง โทรไปขอแม่ดิ ต้า เออโทรขอเลยบอกต้องจ่ายค่าชีทเรียนค่างานค่าหนังสือบอก ๆ ไป อามยืนเครียดและเซ็งกับเงินที่จ่ายไป และกำลังคิดว่าไม่อยากโกหกแม่ แต่เพื่อนก็ต่างยุจนสุดท้ายแล้วอามโทรหา แม่และแม่ก็โอนเงินมาให้อามอีก1000 แม้อามจะขอไปแค่500ก็ตาม อาท แม่โอนตังมาให้ยังมึง อาม เออให้ละ ต้า จริงปะ งั้นวันหยุดเสาร์ทิตนี้ออกอีกปะ สาวงานดีเยอะนะเว้ย อาม อีกละ อาท เออไปเหอะ อามตัดรำคาญจึงเออ ออตามเพื่อนไปเหมือนเดิม

Scene 25 In./ ห้องโน้ต /Night โน้ตนั่งอยู่ในห้องและดูรูปที่ตัวเองเพิ่งตัดต่อมาพร้อมกับส่ายหัวเพราะรูปมีปัญหาและใช้ไม่ได้ โน้ตเปิดคอมและดูรูป ของเพื่อนที่ส่งกันมาแล้ว ต่างสวยๆกันทั้งนั้น แชทของฟิวเด้งขึ้นทักโน้ตมา ไลน์ ฟิว มึงเห็นงานอีชินยัง โน้ต ยัง เมื่อเห็นข้อความจากเพื่อนเด้งขึ้นมา โน้ตจึงรีบกดเข้าไปดูในเฟสของชินทันที และได้เห็นว่า งานของชินนั้นดีและ สวยมากกว่ าของตนเองแม้จ ะดู เ พี ย งแว้ ป แรกที ่เ ห็น ก็ ตาม โน้ตฉีกมุ ม กระดาษที ่ อยู่ บนออกทีล ะนิ ดเพราะ ความเครียด ในหัวได้แต่คิดว่าจะทำงานของตัวเองออกมายังไงให้สวยและดีกว่าของชิน และก็มีความคิดนึงเข้ามา ในหัวของโน้ต โน้ตกดเข้าเว็บและหารูปที่เค้าคิดว่าดีและสวยพอ พอที่โน้ตจะตัดต่อมันแล้วปลอมแปลงเป็นงานของ ตัวเองขึ้นมาใหม่ และมันใช้เวลาไม่นาน โน้ตก็ได้ผลงานที่สวยและดีกว่าของชิน ถึงแม้มันจะผิดก็ตาม “เอาวะ กูเสีย หน้าไม่ได้อยู่แล้ว” โน้ตพูดกับตัวเองในใจ สาขาวิชานิเทศศาสตร์เกษตร ภาควิชานวัตกรรมการสื่อสารและพัฒนาการเกษตร คณะเทคโนโลยีการเกษตร สถาบันเทคโนโลยีพระจอมเกล้าเจ้าคุณทหารลาดกระบัง

บทภาพยนตร์ เรื่อง THE SOCIETY พัชณิชา แก้วรัตนากร และ อาทิมา สมท่า

23

Scene 26 In./ ทางเดินลูปคณะ /Day ภาพตัดมาที่อาโป เกด และเฟย์ เดินแต่งตัวจ๊าฟ ๆ มาเรียน คนมองกันหลายคน อาโปดูมั่นใจและเดินก้าวฉับ ๆ จับ ท้องตัวเองผ่านคนมากมาย คนมองตามแบบตกใจ พอมานั่งเรียนเพื่อนก็ขำ ๆ กัน เกดกับเฟย์ค่อนข้างภูมิใจที่ทำให้ อาโปมีความมั่นใจมากขึ้น เกด เป็นไงมึง ปังไม่ไหววว เฟย์ พวกเราแม่งเท่ห์วะเพื่อน อาโปรู้สึกมั่นใจขึ้นมาเพราะเพื่อนที่ให้ความมั่นใจกับอาโป อาโปดูมีความสุขขึ้น อาโปเกดเฟย์ เดินเข้าไปนั่งใน ห้องเรียน อาโป โปรเจคพวกมึงถึงไหนละวะ เกด ยังเลยมึง เฟย์ เราจะจบกันใช่ปะวะเพื่อน เกด ต้องจบดิวะ อาโปนั่งและเพื่อนตั้งใจทำโปรเจคต่อ

Scene 27 in./ ห้องเรียน /Day วันต่อมาโน้ตมาเรียน และเข้ามาเจอเพื่อนของตัวเองนั่งอยู่จึงเดินเข้าไปนั่งด้วยเป็นปกติ มุก มึงเห็นอาจารย์ลงรูปที่ได้คะแนนสูงสุดยัง โน้ต ยังเลย มุกเปิดเฟสบุ๊คให้ดูผลคะแนนของเมื่อวานให้โน้ตกับเพื่อนคนอื่น ๆ ดู ทุกคนมามุงแล้วดูโทรศัพท์พร้อมกัน ปรากฎ ว่ารูปทีได้ที่หนึ่งคือรูปโน้ต ฟิว หนะกูว่าละ ว่าที่หนึ่งต้องเป็นอีโน้ตเหมือนเดิม มุก ตลอดเลยนะมึงอะ กูหละเบื่ออีคนเก่ง สาขาวิชานิเทศศาสตร์เกษตร ภาควิชานวัตกรรมการสื่อสารและพัฒนาการเกษตร คณะเทคโนโลยีการเกษตร สถาบันเทคโนโลยีพระจอมเกล้าเจ้าคุณทหารลาดกระบัง

บทภาพยนตร์ เรื่อง THE SOCIETY พัชณิชา แก้วรัตนากร และ อาทิมา สมท่า

24

เพื่อนคุยเล่นกับโน้ต โน้ตยิ้มและยอมรับคำชม และรู้สึกโล่งใจที่รูปของตนได้ที่หนึ่ง ในขณะเดียวกันชินเดินเข้ามาใน ห้องพอดีเลยทำให้บรรยากาศตรงกลุ่มของโน้ตเงียบลงไปในทันที เพราะใคร ๆ ก็รู้ว่าชินกับโน้ตเป็นมวยคู่เอกกันมา แต่ไหนแต่ไรแล้ว ชินมองหน้าหน้าโน้ต โน้ตก็มองหน้าชินกลับ ทั้งคู่จ้องตากันเหมือนมีสายฟ้าแร็ปออกมาอย่างไง อย่างงั้น แต่อาจารย์เข้ามาพอดีเลยทำให้สงครามทางสายตาจบลง อาจารย์ อะ นักศึกษา ส่งงานตรงนี้นะครับ เวลาผ่านไปจนหมดคาบเรียน เพื่อนๆต่างเดินไปส่งเริ่มรายงานที่อาจารย์สั่งกัน ชินคือหนึ่งในนั้น เพื่อนของโน้ต ค่อยๆ ทยอยไปส่งงานกันและโน้ตคือคนสุดท้าย อาจารย์ เอ้าโน้ต พอดีเลย อาจารย์ฝากเอาขึ้นไปวางไว้ ที่ห้องอาจารย์หน่อยสิ เดี๋ยวอาจารย์ต้องไปประชุมงานต่อก่อน โน้ต ได้ครับ โน้ตหยิบกองงานขึ้นมาแล้วเดินออกไปข้างนอก ก่อนจะบอกเพื่อนว่าให้กลับกันไปก่อนเลยเพราะตัวเองต้องเอางาน ไปห้องอาจารย์ โน้ตเดินถืองานขึ้นไปจนถึงห้องของอาจารย์ แล้วกำลังจะเดินออกมา แต่โน้ตคิดอะไรได้บางอย่าง โน้ตเดินไปที่กองงานอีกครั้ง และค่อย ๆ หาเล่มรายงานของชิน โน้ตมองเล่มรายงานของชินในมือตัวเอง ก่อนจะตัดสินใจหยิบมันใส่กระเป๋าของตัวเองแล้วเดินจากห้องมา

Scene 28 Ext./ ทุ่งนาแห่งหนึ่ง /Day ภาพตัดไปที่ทุ่งนาของชุมชนหนึ่ง โน้ตมาถ่ายรูปงานชุมชนกับเพื่อน โน้ตถามถ่ายวิถีของเกษตรกรในชุมชนนั้น ๆ มี การอัดตอนสัมภาษณ์เกษตรกรถึงความคิดที่คนไทยมองเกษตรกรว่าจน แต่จริง ๆ แล้วอาชีพเกษตรมันสามารถทำ อะไรได้หลายอย่าง ถามถึงความสำเร็จของเกษตรกร โน้ตกับเพื่อนทำงานกันไปสักพักจนเสร็จ โน้ต มึงเดีย๋ วกูมานะ ขอไปเดินถ่ายรูปที่จะเอาไปประกวดแปปนึง โน้ตบอกเพื่อนว่าขอตัวไปถ่ายรูปที่อาจารย์ให้ส่งประกวดก่อน ฟิว เออเค ๆ โน้ตเดินไปถ่ายภาพตรงนู้นนี้ แล้วกำลังจะใส่เลนส์ของตัวเองเข้าไป แต่แล้ว ระหว่างที่โน้ตกำลังเปลี่ยนเลนส์กล้อง นั้น โน้ตไม่ทันได้ระวังตัวด้วยความที่ของพะลุงพะลัง ทำให้เลนส์กล้องที่อยู่ในมือลื่นหล่น ตกลงที่พื้น โน้ตตกใจมาก รีบหยิบเลนส์กล้องของตนขึ้นมาดู สาขาวิชานิเทศศาสตร์เกษตร ภาควิชานวัตกรรมการสื่อสารและพัฒนาการเกษตร คณะเทคโนโลยีการเกษตร สถาบันเทคโนโลยีพระจอมเกล้าเจ้าคุณทหารลาดกระบัง

บทภาพยนตร์ เรื่อง THE SOCIETY พัชณิชา แก้วรัตนากร และ อาทิมา สมท่า

25 โน้ต

เชี้ยย! โน้ตหยิบเลนส์ตนเองขึ้นมาดูแล้วปัด แต่ปรากฎว่าเลนส์กลับแตกและพังเสียแล้ว โน้ตเดินกลับมาหาเพื่อนสีหน้าไม่ ค่อยดีนักพร้อมกับเลนส์ที่พัง แต่แล้วก็เห็นฟิวกำลังถอดเลนส์ที่เป็นรุ่นเดียวกันกับที่โน้ตมีอยู่เก็บใส่กระเป๋าพอดี โน้ตเลยเอาเลนส์ตัวเองเก็บใส่กระเป๋าแล้วเดินไปหาฟิว โน้ต อีฟิว กูขอยืมเลนส์กล้องต่อได้ปะ ฟิว เอาไปทำไรวะ โน้ต จะเอาไปยืมถ่ายงานประกวดอะ กูลืมเอาเลนส์มา โน้ตโกหกฟิว ฟิว มึงเอาไปใช้นานปะ กูยืมไว้ชื่อกูอะ โน้ต ไม่นาน พรุ่งนี้ก็เสร็จแล้ว เดี๋ยวกูเอาไปคืนให้ ฟิว โอเค ๆ ฟิวทำท่าจะหยิบเลนส์และส่งให้โน้ตแต่ฟิวเอะใจ ฟิว เอ้าแล้วมึงไม่ได้เอาเลนส์มาหรอ กูว่ากูเห็นแว้ป ๆ นะ โน้ตเลิ่กลักนิดหน่อย โน้ต ไม่ได้เอามา มึงจำผิดป่าว โน้ตกำสายกระเป๋าที่มีเลนส์ตัวเองที่แตกอยู่แน่น โน้ต เออน่ายืมหน่อย เดี๋ยวพรุ่งนี้กูเอาไปคืนให้นะ กูขี้เกียจไปทำเรื่องใหม่อะ ฟิว โอเคๆ พรุ่งนี้อย่าลืมไปคืนละกัน ชื่อกูนะมึงอย่าทำหายหละ โน้ต เออกูไม่ทำหายหรอก สาขาวิชานิเทศศาสตร์เกษตร ภาควิชานวัตกรรมการสื่อสารและพัฒนาการเกษตร คณะเทคโนโลยีการเกษตร สถาบันเทคโนโลยีพระจอมเกล้าเจ้าคุณทหารลาดกระบัง

บทภาพยนตร์ เรื่อง THE SOCIETY พัชณิชา แก้วรัตนากร และ อาทิมา สมท่า

26

โน้ตมองฟิวเดินยกของไปแล้วมองเลนส์ในมือของตัวเอง

Scene 29 In./ ห้องเจน /Day เจนนั่งทำงานอยู่คนเดียว และเดียเดินเอานมอุ่น ๆ มาวางให้ เดีย ยังไม่นอนอีกหรอ เจน ไม่อะ ทำงานอยู่ เดีย มีไรให้ช่วยป่าว เจน ไม่อะมึงไปนอนก่อนเหอะ เดีย เค อย่าหักโหมมากนะ เดียเดินไปที่เตียงนอนก่อนจะจัดที่จัดทางให้เข้าที่แล้วทิ้งตัวลงนอนที่เตียง กล้องแพลนไปที่อีกฝั่งนึงของห้อง ให้ เห็นโปรเตอร์หนังเรื่อง A beautiful mind ที่เจนเป็นคนติดเอาไว้ เพราะตนเคยดูและชอบเรื่องนี้มาก

Scene 30 In./ ห้องล้างฟิล์ม/Day ภาพตัดไปที่ห้องมืดที่โน้ตกับเพื่อนกำลังจะมาล้างรูปฟิล์ม จนล้างเสร็จก็ออกมานั่งหน้าห้องกับเพื่อนกำลังคุยเรื่อง กล้องฟิล์มต่อจนฟิวเดินเข้ามา โน้ต ไงมึง ฟิวทักทายโน้ตกับมุก ฟิว เออโน้ต มึงคืนของยัง โน้ต ยัง พี่ประพัตไม่อยู่อะกูเลยเอามาคืนมึง กูว่ามึงคืนเองดีกว่าเพราะถ้ากูคืนเดี๋ยวพี่ประพัตดุ ฟิว เออ โอเค ๆ ฟิวรับเลนส์มาแล้วเช็คดูความเรียบร้อยก่อนจะใส่กระเป๋ากลับไปและขอตัวไปคืนเลนส์ ทุกคนนั่งคุยเล่นกันต่อสัก พัก สาขาวิชานิเทศศาสตร์เกษตร ภาควิชานวัตกรรมการสื่อสารและพัฒนาการเกษตร คณะเทคโนโลยีการเกษตร สถาบันเทคโนโลยีพระจอมเกล้าเจ้าคุณทหารลาดกระบัง

บทภาพยนตร์ เรื่อง THE SOCIETY พัชณิชา แก้วรัตนากร และ อาทิมา สมท่า

27

โน้ต มึงเดี๋ยวกูมา ไปห้องน้ำก่อน โน้ตพูดขึ้นมาและลุกไปเข้าห้องน้ำ โน้ตเดินเข้าไปห้องน้ำ ภาพตัดกลับมาที่ฟิวเดินกลับมาจากการคืนของแต่โน้ตยัง ไม่กลับมา มุก เสร็จแล้วอ่อมึง ไปกินข้าวกันปะ ฟิว เอ้าแล้วไอโน้ตอะ มุก อ่อเออมันไปเข้าห้องน้ำ แต่พอพูดถึงโน้ตก็เดินกลับมาพอดี ทุกคนลุกขึ้นและกำลังลงจากตึกไปกินข้าว แต่แล้วเสียงโทรศัพท์ของฟิวก็ดังขึ้น ฟิว ค่า ว่าไงคะพี่ประพัต ห้ะ อะไรนะคะ โอเคค่ะเดี๋ยวหนูรีบไปค่ะ โน้ต มีไรวะมึง ฟิว พี่ประพัตโทรมาบอกกูว่าเลนส์ กล้องแตก โน้ต ห้ะ โน้ตกับฟิวและเพื่อน ๆ รีบไปที่ห้องพี่ประพัต ฟิว มันแตกได้ไงอะพี่ พี่ประพัต ก็ไม่รู้ ดูสิ มันแตกนี่ไง ฟิว แต่หนูไม่ได้ทำแตกจริง ๆ นะหนูเช็คแล้วก่อนมาคืนด้วย โน้ต ใช่พี่โน้ตก็เห็น พี่ประพัต ทำยังไงได้ งั้นเดี๋ยวคงต้องบอกอาจารย์ สีหน้าของฟิวดูเป็นกังวลมาก สาขาวิชานิเทศศาสตร์เกษตร ภาควิชานวัตกรรมการสื่อสารและพัฒนาการเกษตร คณะเทคโนโลยีการเกษตร สถาบันเทคโนโลยีพระจอมเกล้าเจ้าคุณทหารลาดกระบัง

บทภาพยนตร์ เรื่อง THE SOCIETY พัชณิชา แก้วรัตนากร และ อาทิมา สมท่า

28

Scene 31 Ext. /สวนดอกไม้ / Day ภาพตัดไปที่เจนกับเพื่อนที่กำลังถ่ายเอมวีอยู่ (เจนทำงานนู้นนี่นั้น ทั้งดูกล้อง เข้าไปเทคแคร์ดูแลผมชุดนักแสดง คอยบรีฟนักแสดง เจน คัท! โอเคค่ะ เดี๋ยวน้อง ๆ พักกันก่อนนะคะ เจนค่อนข้างเหนื่อยเพราะทำเกือบทุกอย่าง แต่เพื่อนกับยังดูแรงเหลือกันเพราะไม่ได้ทำอะไรมากนัก เจนมองไปที่ เพื่อนด้วยสีหน้าเรียบนิ่งก่อนจะกินน้ำ เวลาผ่านไปสักพักนึง เจนพานักแสดงเดินเปลี่ยนฉากไปถ่ายฉากอื่น เจน น้อง ๆ คะ เดี๋ยวฉากต่อไปเป็นตอนที่นางเอกต้อง ร้องไห้เพราะว่าหลงรักพระเอกข้างเดียวแต่พูดออกไปไม่ได้ ส่วนพระเอกก็ยืนนิ่งมองนางเอกด้วยสีหน้าเย็นชานะ เจนเดินมาบรีฟนักแสดงก่อนจะเดินไปดูมุมกล้องที่ถ่ายต่อ เพื่อนๆเจนเดินเข้าไปหานักแสดง เอากระดาทิชชู่ไปซับ หน้าแต่ดันชวนนักแสดงเล่นบ้างชวนนักแสดงคุยบ้าง เจน มึงอย่าเพิ่งชวนน้องเล่นดิ เราต้องถ่ายซีนอารมณ์แล้วนะ มน อะหรอ เคๆ เพื่อนเลิกคุยแต่ตอนที่ถ่ายทำก็มีหัวเราะน้องออกมาบ้าง น้องหลุดเองบ้าง อารมณ์ยังไม่ได้บ้าง จนแสงเริ่มหมด เพราะเย็นแล้ว เจน น้องพี่ของอีกเทคเดียวผ่านเลยได้ไหม ไม่งั้นเราถ่ายอีกสองซีนไม่ทันแน่แๆ นักแสดง โอเคค่ะหนูจะพยายาม เจนถ่ายไปอีกประมาณสองสามเทคถึงใช้ได้ แต่แสงก็หมดและถ่ายซีนที่เหลือไม่ได้ในท้ายที่สุด เจนถอนหายใจก่อน จะบอกกับคนในทีมและนักแสดงว่าวันนี้คงต้องยกกองแล้วมาถ่ายต่อวันอื่น เพื่อนทำท่าเหนื่อยและเซ็งกัน กิป้ โหยขี้เกียจมาแล้วอ่า เหนื่อย ทัด เออจริงมันต้องถ่ายหรอวะอีเจนฉากนั้นอะ เจนที่กำลังเก็บของอยู่ตอบมาสั้นๆ สาขาวิชานิเทศศาสตร์เกษตร ภาควิชานวัตกรรมการสื่อสารและพัฒนาการเกษตร คณะเทคโนโลยีการเกษตร สถาบันเทคโนโลยีพระจอมเกล้าเจ้าคุณทหารลาดกระบัง

บทภาพยนตร์ เรื่อง THE SOCIETY พัชณิชา แก้วรัตนากร และ อาทิมา สมท่า

29 เจน

อือ ต้อง เจนถอนหายใจแล้วก้มหน้าเก็บของต่อ

Scene 32 In./ร้านเหล้า/ Day ภาพตัดไปที่อามที่อยู่ที่ร้านเหล้า อามกำลังพิมตอบกลับพี่สาวของตัวเองไป คิ้วของอามขมวดเล็กน้อยเพราะความ หงุดหงิดที่พี่สาวของตนจู้จี้ ในขณะเดียวกันเพื่อนของอามก็เดินมากอดคออาม เสียงในร้านดังเสียจนคุยกันปกติ ไม่ได้ยิน ต้องตะโกนคุยกันแล้วเอามือป้องปาก ต้า ทำไรวะ เล่นแต่โทรศัพท์นะมึง พอ ๆ ชนแก้วดีกว่าเพื่อน ต้าหยิบแก้วเบียร์แล้วยื่นให้อามพร้อมกับหยิบของตัวเองมาทำท่าจะชน อามวางโทรศัพท์ในมือพร้อมกับรับแก้ม ที่ต้ายื่นให้ “เอ้า ชนนน!” เสียงแก้งกระทบกันบวกกับเสียงเพลง บรรยากาศที่อามเริ่มจนชินกับมันแล้วเพราะมา ที่นี่นับครั้งไม่ได้ ระหว่างที่อามกับเพื่อนกำลังกอดคอร้องเพลงกันแบบสนุกสุดเหวี่ยงอยู่นั้น ก็มีผู้หญิงคนนึงมอง และส่งสายตาบวกกับรอยยิ้มมาให้อาม อามมองแล้วยิ้มตอบกลับเป็นมารยาท แต่เพราะไม่ได้คิดจะสานต่อหรือ อะไร อามจึงหันมาสนุกกับเพื่อนต่อ

Scene 33 In./ หอเพื่อน / Day ภาพตัดไปที่เจนนัดเพื่อน ๆ มาที่หอเพื่อจะคุยงาน MV ที่ยังถ่ายไม่เสร็จ เจน เออแล้วเดี๋ยวเราต้องไปถ่ายฉากที่เหลือกันแล้วก็มีฉากที่ต้องแก้ เพื่อนๆ 5555ดูหน้าอีมายดิ ตลกชิบหาย แต่เพื่อนกับนั่งเล่นโทรศัพท์ไม่สนใจเจน เจน มึงฟังหน่อย.. เพื่อนๆ เชี้ยยย ตลก55555 เจนยืนหน้านิ่งแต่ข้างในนั้นเต็มไปด้วยความโมโห เจนยืนหายใจเข้าลึกๆเหมือนทุกครั้งแต่ถ้าพูดหรือทำอะไรตอนนี้ คงฟีลขาดแน่ๆ เจนวางหนังสือเสียงค่อนข้างดัง ก่อนจะเดินออกจากห้องไป เพื่อนมองตามเจน เจนเดินไปล้างหน้า แล้วมองหน้าตัวเองในกระจก เจนเหนื่อย เหนื่อยทั้งงานทั้งเพื่อน เดียโผล่มาและยืนอยู่ข้างๆเจนในห้องน้ำ พร้อม ยื่นกระดาษทิชชู่ให้เจน เจนรับกระดาษทิชชู่มา สาขาวิชานิเทศศาสตร์เกษตร ภาควิชานวัตกรรมการสื่อสารและพัฒนาการเกษตร คณะเทคโนโลยีการเกษตร สถาบันเทคโนโลยีพระจอมเกล้าเจ้าคุณทหารลาดกระบัง

บทภาพยนตร์ เรื่อง THE SOCIETY พัชณิชา แก้วรัตนากร และ อาทิมา สมท่า

30 เดีย

เหนื่อยไหมมึง เจน เหนื่อยดิ เดีย สู้ๆนะ มึงผ่านมันไปได้อยู่แล้ว เจนมองหน้าเดีย ด้วยสายตาไม่พอใจ เจน มึงจะไปรู้ออะไร มึงไม่ได้เจอเหมือนที่กูเจอหนิ เดีย เออก็ใช่ แต่กูไม่อยากให้มึงเก็บมาคิดจนเครียดเกินไปไง เจน กูเครียดเว้ย มึงไม่เข้าใจหรอก เดีย เจน ทำไมกูจะไม่รู้ว่ามึงต้องทนกับอะไรบ้าง กูอยู่กับมึงตลอดนะ กูเข้าใจ เจน หยุดพูดว่าเข้าใจกูสักที มึงมันไม่มีทางเข้าใจ เดีย กูเข้าใจมึงนะเว้ยเจน เจน มึงจะเข้าใจได้ไง มึงมันไม่มีตัวตนด้วยซ้ำ!!!! เดียเงียบ เดียรู้สึกหน้าชาขึ้นมาทันที เจนที่กำลังหงุดหงิดไม่ได้แคร์เดียมากนัก เดียพยายามเข้าหาเจน เจนสะบัดมือไม่สนใจ เดียทำหน้าเหมือนจะร้องไห้ตัดมาที่เจนหันไปอีกทีไม่มีเดียแล้ว ภาพตัดไปที่เจนกำลังจะเดิน กลับเข้าไปในห้อง และได้ยินเพื่อนของเจนกำลังนินทาเจนอยู่ กิป้ อะไรของมันวะ แค่นี้ต้องโมโหด้วยหรอ ทัด เออ ตั้งแต่เทอมที่แล้วละนะ ที่ทริปอะ เม อือ กูหมั่นไส้แม่งชิบหายตอนที่ทริปอะ เอาหน้าสุด กลัวอาจารย์คิดว่าไม่ขยันมั้ง สาขาวิชานิเทศศาสตร์เกษตร ภาควิชานวัตกรรมการสื่อสารและพัฒนาการเกษตร คณะเทคโนโลยีการเกษตร สถาบันเทคโนโลยีพระจอมเกล้าเจ้าคุณทหารลาดกระบัง

บทภาพยนตร์ เรื่อง THE SOCIETY พัชณิชา แก้วรัตนากร และ อาทิมา สมท่า

31 มน

รำคาญแม่ง เจนที่รู้สึกช็อคกับสิ่งที่ได้ยิน เพราะไม่คิดว่าเพื่อนจะคิดแบบนี้กับตัวเองแบบนี้มาตลอด ทั้ง ๆ ที่เจนก็ทุ่มเทกับงาน ทุกอย่างด้วยความตั้งใจ แต่ทำไมเพื่อนถึงคิดกับเจนแบบนี้ มน แล้วยังไม่รวมเรื่องที่แม่งป่วยจิตแล้วไปหาหมออีกนะ ทัด เออกูเห็นมันกินยา เหมือนจะเป็นยาโรคประสาท ไบโพล่า หรืออะไรสักอย่างของมันนี่แหละ เม น่ากลัววะไอเหี้ย วันดีคืนดีแม่งจะคลั่งขึ้นมาปะเนี่ย กิป้ เออแม่งป่วยจิต แบบนี้ต้องพักก่อนอะ เจนน้ำตาคลอขึ้นมาทันทีเมื่อได้ยิ นคำพูดเหล่านี้ เพื่อนรู้มาตลอดว่าเจนเป็นไบโพล่าแต่ก็ยังคงทำแบบนี้กับเจน คำพูดของเพื่อนที่พูดออกมาต่อให้ไม่ได้คิดจริงจังแต่คนฟังมันฟังแล้วเจ็บปวดมากนะ เจนปิดประตูก่อนจะวิ่งร้องไห้ ออกมา

Scene 34 In./ ห้องเรียนสโลปใหญ่ / Day ปรางนั่งอยู่ในห้องเรียนที่มีเพื่อนค่อยๆทยอยกันเข้ามาบางคนก็เดินบางคนก็รีบวิ่งเพราะอาจารย์เข้าแล้วและกำลัง จะเชคชื่อ แต่กลับไม่มีวี่แววของอามเลย อาจารย์เริ่มเรียกชื่อในใบรายชื่อตามลำดับทีละคน ไล่จนครบหมดทั้งห้อง อามก็ยังไม่มา ปรางเป็นกังวลใจตลอดเวลา อาจารย์ปิดใบรายชื่อลงและพูดถึงรายชื่อที่ ไม่ได้เช็คในวันนี้ว่า ถ้ายัง ขาดกันอีกจะไม่มีสิทธิ์สอบแล้ว และหนึ่งรายชื่อนั้นก็มีชื่ออาม จึงทำให้ปรางรู้สึกเป็นห่วงและกังวลมากกว่าเดิม ปรางเลยตัดสินใจหยิบโทรศัพท์ขึ้นมากดโทรหาอาม อาม ฮัลโหล อะไร ปราง อยู่ไหน ทำไมไม่มาเรียน อาม อืออ อามมีน้ำเสียงงัวเงียเหมือนคนเพิ่งตื่นนอน ปราง มึงเพิ่งตื่นหรอ อาม อย่ายุ่งน่า แค่นี้นะ สาขาวิชานิเทศศาสตร์เกษตร ภาควิชานวัตกรรมการสื่อสารและพัฒนาการเกษตร คณะเทคโนโลยีการเกษตร สถาบันเทคโนโลยีพระจอมเกล้าเจ้าคุณทหารลาดกระบัง

บทภาพยนตร์ เรื่อง THE SOCIETY พัชณิชา แก้วรัตนากร และ อาทิมา สมท่า

32

อามกดวางสายไปโดยที่ปรางยังไม่ทันจะพูดอะไรตอบกลับไป ปรางลองกดโทรหาอามอีกทีแต่ปลายสายปิดเครื่อง ไปแล้ว

Scene 35 In./ หน้าลิฟ / Day อาโปเดินมาเรียนกับเกดกับเฟย์ปกติ และยังคงแต่งตัวสดใส เกดแซวอาโป เกด มึงอวบขึ้นปะเนี่ย เฟย์ ข้อเท้ามึงดูบวมๆนะ อาโป เลิกแซวดิ ทั้งสามคนเดินแกล้งและเล่นกันจนมาถึงหน้าลิฟ เกด มึงกินข้าวกันมายังอะ กูหิ๊วหิว เฟย์ กูยัง อาโป กูกินแล้ว มึงไปกินกันเลยเดี๋ยวกูไปคุยกับอาจารย์เรื่องโปรเจคแปปนึง อาโปกำลังเดินเพื่อนไปหาอาจารย์ที่ปรึกษาเพราะจะไปปรึกษาเรื่องโปรเจคของตนเองที่ยังไม่เสร็จ แต่ละหว่างทาง ไปอาโปได้บังเอิญเจอคนคนนึง คนที่อาโปกลัวที่จะต้องเจอ และภาวนาให้ไม่บังเอิญเจอกันที่สุด ตะวัน ตะวันเดินมาแล้วตกใจเล็กน้อยที่เห็นอาโป สายตาของตะวันมองมาที่ผมของอาโปที่มีกิ๊ฟติดอยู่ รวมถึงมองลงมาถึง การแต่งตัวและสายตานั้นหยุดที่ท้องของอาโป ตะวัน ยังไม่ไปเอาออกอีกหรอ ตะวันพูดออกมาหน้าตาเฉย อาโปมองดวงดวงตาที่สั่นคลอนกับสิ่งที่คนตรงหน้าพูด ตะวัน ทำไมไม่ไปเอาออกวะ ก็บอกแล้วว่าทำตัวเองลำบากเปล่าๆ ตะวันทำท่าเหมือนจะเดินเข้ามาจับ แขนอาโป แต่อาโปไม่พูดอะไรสักคำก่อนจะเดินชนตะวันแล้วปัดมื อของ ตะวันออก อาโปเดินผ่านตะวันมาราวกับเธอไม่ได้ยินสิ่งที่ตะวันพูด ตะวันหันไปมอง

สาขาวิชานิเทศศาสตร์เกษตร ภาควิชานวัตกรรมการสื่อสารและพัฒนาการเกษตร คณะเทคโนโลยีการเกษตร สถาบันเทคโนโลยีพระจอมเกล้าเจ้าคุณทหารลาดกระบัง

บทภาพยนตร์ เรื่อง THE SOCIETY พัชณิชา แก้วรัตนากร และ อาทิมา สมท่า

33

ภาพตัดมาที่อาโปกลับมาถึงห้อง อาโปเดินเข้ามาและกระเป๋าลงก่อนจะค่อยๆนั่งลงที่พื้นปลายเตียง อาโปมองท้อง ของตัวเองก่อนจะถอนหายใจออกมาและนั่งกอดเข่าตัวเอง อาโปเหนื่อยกับทุกสิ่งทุกอย่างที่ต้องเจอ เธอแกะกิ๊ฟบน หัวออก ไม่มีประโยชน์ สิ่งที่เธอกำลังทำอยู่มันไม่มีประโยชน์อะไรเลย ไม่ได้ช่วยอะไรเลย.. อาโปคิดในใจ และร้องไห้ออกมาในที่สุด

Scene 36 In./ ห้องอาจารย์/ Day ฟิวโน้ตและเพื่อนมาพบอาจารย์ที่ห้อง อาจารย์ ก็คุณเป็นคนสุดท้ายที่จับกล้อง ฟิว หนูไม่ได้ทำจริงๆนะคะ อาจารย์เชื่อหนูสิ ฟิวเริ่มร้องไห้ อาจารย์ คุณมีหลักฐานไหมหละว่าคุณไม่ได้ทำ ถ้าไม่มีก็จ่ายค่าเลนส์ที่แตกไป ฟิวมีสีหน้าที่ไม่ค่อยดี ก่อนจะขอตัวอาจารย์คิดและตัดสินใจ ฟิวออกมานั่งเครียดอยู่หน้าห้อง ฟิว กูไม่ได้ทำแตกจริง ๆ นะเว้ย วันก่อนตอนที่ เอาขึ้นมาคืนมันยังดีอยู่เลย มุก มึงเผลอเหวี่ยงไปโดนอะไรปะวะ ฟิว ไม่อะกูประคองมาอย่างดี โน้ต เออกูเห็นๆ โน้ตเอามือลูบไหล่ฟิวเป็นการปลอบใจ มุก หรือแม่งมีใครมาทำแตกวะ แบบตอนมึงวางไว้พี่ประพัตอยู่ปะ ฟิว เอออเค้าไม่อยู่ โน้ตมีสีหน้าที่นิ่งขึ้น เพื่อนต่างตั้งข้อสันนิฐานต่าง ๆ ทำให้โน้ตเริ่มเครียด จนกระทั่ง สาขาวิชานิเทศศาสตร์เกษตร ภาควิชานวัตกรรมการสื่อสารและพัฒนาการเกษตร คณะเทคโนโลยีการเกษตร สถาบันเทคโนโลยีพระจอมเกล้าเจ้าคุณทหารลาดกระบัง

บทภาพยนตร์ เรื่อง THE SOCIETY พัชณิชา แก้วรัตนากร และ อาทิมา สมท่า

34

มุก หรือว่าระหว่างนั้นอาจจะมีใครเข้ามาก็ได้นะเว้ยแล้วทำแตก มึงว่าเป็นไปได้ปะวะ โน้ต จะบ้าไง กล้องวงจรปิดก็มีใครมันจะกล้าวะ โน้ตพูดเชิงยิ้มๆ และกระวนกระวายในใจ แต่ไม่ทันได้คิดว่าเพิ่งจะพูดถึงกล้องวงจรปิดไป เพื่อนมองหน้ากัน มุก เอออกล้องวงจรปิดไง เชี่ยย ทำไมคิดไม่ได้วะ ฟิว ไปบอกอาจารย์ก่อน โน้ตเงียบลง มุก โน้ตมึงแม่งฉลาดวะ โน้ตกับเพื่อนเดินเข้าห้องอาจารย์ตามกันไป โน้ตเริ่มเหงื่ออกและมีสีหน้าที่ไม่ค่อยดีนัก ฟิว อาจารย์คะหนูขอดูกล้องวงจรปิดได้ไหมคะ หนูคิดว่าอาจมีใครที่เข้ามาทำให้เลนส์มันแตกก็ได้ อาจารย์ ผมเช็คดูแล้วตั้งแต่วันก่อน แต่ไฟล์มันเสีย ผมเลยต้องเรียกพวกคุณมาคุยกันต่อวันนี้ สีหน้าโน้ตรู้สึกได้ถึงความโล่งใจ ฟิว ทำไมซวยแบบนี้ หนูไม่ได้ทำจริง ๆ นะคะอาจารย์ อาจารย์ ผมก็ไม่ได้บอกว่าคุณทำ แต่ในเมื่อคุณเป็นคนเอามาคืนคนสุดท้าย และชื่อที่ยืมมันก็เป็นชื่อคุณ คุณก็ต้องรับผิดชอบ เพราะเราทำ อะไรไปเราก็ต้องรับผิดชอบ จะให้คนอื่นที่ไม่ได้ทำเขามา รับผิดชอบแทนคุณได้ไง เพื่อนๆเดินเข้ามาปลอบฟิว โน้ตก็เช่นกัน โน้ตเดินเข้ามากอดฟิว ก่อนจะมีภาพแฟลชแบล็ค

สาขาวิชานิเทศศาสตร์เกษตร ภาควิชานวัตกรรมการสื่อสารและพัฒนาการเกษตร คณะเทคโนโลยีการเกษตร สถาบันเทคโนโลยีพระจอมเกล้าเจ้าคุณทหารลาดกระบัง

บทภาพยนตร์ เรื่อง THE SOCIETY พัชณิชา แก้วรัตนากร และ อาทิมา สมท่า

35

Scene 37 In./ทางขึ้นคณะ / Day ย้อนกลับไปตอนที่ฟิวบอกจะขึ้นไปคืนเลนส์กล้อง และที่โน้ตบอกกับเพื่อนๆว่าจะไปเข้าห้องน้ำแป้ปนึง แต่จริงๆ แล้วโน้ตแอบหยิบเลนส์กล้องตัวเองออกมากด้วยและทำท่าเหมือนว่าตัวเองเข้าห้องน้ำไปแล้ว แต่ความจริงคือโน้ต วิ่งออกมาจากห้องน้ำเพื่อไปที่ห้องภาค และแอบรอจนเห็นว่าฟิวเดินออกไปจนลงลิฟท์ไปแล้วถึงรีบไปที่ห้องแล้ ว พบว่าไม่มีใครอยู่ โน้ตเข้าไปในห้องแล้วพบกับเลนส์กล้องตัว ก่อนที่จะหยิบของตัวเองที่แตกแล้วออกมา โน้ต ตัดสินใจแกะแทบพลาสติกของภาคออกแล้วเอามาติดกับเลนส์ของตัวเองที่แตกแล้วแทน เพราะวันที่ไปลงชุมชนวัน นั้นโน้ตทำเลนส์ของตัวเองตกแตก โน้ตหยุดชะงักประหนึ่งว่ามีความคิดที่ว่า สิ่งที่ทำอยู่มันผิดไหม แต่อีกใจนึงก็คิด ว่าเค้าทำงานให้ภาคมาตั้งเยอะแล้วทำแบบนี้ก็ถือว่าแลกกัน หลังจากสลับเลนส์กล้องเสร็จโน้ตรีบออกมาจากห้อง โดยเร็วและกลับมาที่โต๊ะหลังฟิวแค่แปปเดียวและสักพักโทรศัพท์ของฟิวก็ดังขึ้น เป็นสายเรียกเข้าจากพี่ประพัต

Scene 38 In./ ห้องเรียน / Day อามมาเรียน แล้วเจอกับปราง แต่อามยังคงเล่นเกมส์รอเพื่อนอยู่เหมือนเดิม จนเลิกเรียนปรางทนไม่ได้เลยเรียก อามไปแล้วลากอามไปคุยด้วยความเป็นห่วง อาม อะไรของมึงเนี่ย ปราง มึงทำไมไม่มาเรียน มึงขาดอีกรอบจะหมดสิทธิ์สอบละนะอาม อาม เออรู้แล้ว ปราง รู้แล้วก็มาเรียนดิ แล้วนี่จะสอบปลายภาคแล้วนะ มึงรู้ปะเนี่ย อาม เออรู้แล้ว มึงไม่ต้องยุ่งกับพวกกูหรอก พวกกูรู้ว่าต้องทำอะไร มึงสนใจแค่เรื่องของตัวเองก็พอ ปรางมองอามด้วยสายตาโกรธที่พูดแบบนั้นก่อนจะเดินกระแทกไหล่อามออกไป

Scene 39 In./ ห้องเจน / Night หลังเลิกเรียนเจนเดินกลับหอคนเดียว เจนกลับมาที่ห้องเจนอยู่คนเดียวและนั่งร้องไห้ เจนมองรอบ ๆ ห้อง เจน เดีย..มึงอยู่ไหน เจน เดีย ได้ยินมั้ย อย่าทิ้งกูไว้คนเดียวสิ สาขาวิชานิเทศศาสตร์เกษตร ภาควิชานวัตกรรมการสื่อสารและพัฒนาการเกษตร คณะเทคโนโลยีการเกษตร สถาบันเทคโนโลยีพระจอมเกล้าเจ้าคุณทหารลาดกระบัง

บทภาพยนตร์ เรื่อง THE SOCIETY พัชณิชา แก้วรัตนากร และ อาทิมา สมท่า

36

เจนเรียกหาเดียแต่ก็ไร้ซึ่งเสียงตอบกลับของเดีย เจนก้มหน้าร้องไห้เพราะรู้ว่าเดียคงไม่มาอีกแล้ว เจนหยิบยาขึ้นมา กิน ที่ขวดเขียนไว้ประมาณว่าเป็นยาแก้เครียด เป็นโรคที่เจนเป็นอยู่ เจนนอนลงที่เตียงทั้งที่ยังร้องไห้อยู่ก่อนจะ หลับไป

Scene 40 In./ ห้องเรียน / Day วันต่อมาอามมาเรียน อามเดินเข้าห้องมาพร้อมเพื่อนในกลุ่มของตัวเอง พอเดินเข้ามาจนถึงที่นั่งประจำของตัวเองก็ เจอปรางนั่งอยู่ แต่ปรางมีท่าทีที่แปลกไป ปรางนิ่งและทำเหมือนกับว่าไม่เห็นอาม อามรู้ได้ในทันทีว่าปรางคงจะ โกรธตัวเองที่พูดแรงไปในวันนั้น แต่ตอนนี้เพื่อนอยู่กันเยอะ มันไม่ใช่นิสัยของอามที่จะมาง้อใครง่ายๆ เดี๋ยวปรางก็ คงหายโกรธ อามคิด แต่หลายวันผ่านไป อามเรียนผ่านไปหลากหลายวิชา ทั้งวิชาผลิตพืช ที่อามไปดูแลแปรงผักที่ ปรางดูแลอยู่ แต่ปรางกลับเดินหนีอามไปและไม่สนใจ หรือจะในวิชาผลิตสัตว์ ที่อามต้องไปดูแลสัตว์และให้อาหาร ปลา อามยื่นอาหารปลาให้ปรางแต่ปรางกลับหันไปรับจากเพื่อนอีกคนแทน และในวิชาของวันนี้คือวิชาเรียนแลป อามชอบวิชานี้และกำลังตั้งใจฟังอาจารย์พูดอย่างสนุก อามหันไปจะไปคุยกับปรางแต่ปรางยังคงโกรธอยู่แม้จะผ่าน ไปหลายวันแล้วก็ตามวันแล้ววันเล่า ปรางไม่ยอมคุยกับอามเลยเพราะยังคงโกรธอยู่ คงต้องง้อแล้ว ไม่งั้นไม่หาย โกรธแน่ ๆ อามคิดในใจก่อนจะหันไปตั้งใจเรียนต่อ เมื่อถึงเวลาหมดคาบเรียนอามรีบเก็บของและหันไปบอกเพื่อน ตัวเองที่กำลังเล่นเกมอยู่ว่าของออกไปก่อนแล้วให้พวกเพื่อนตามออกไป เพื่อนอามตอบเออออเพราะสนใจเกมอยู่ จึงไม่ได้สนใจอะไรอามมากนัก เมื่อเก็บของเสร็จอามรีบวิ่งตามปรางไป อามรีบเดินไปคว้าแขนปรางเอาไว้ ปรางหัน มามองอามด้วยสายตาที่ใครดูก็รู้ว่ายังโกรธอยู่ อาม เดี๋ยวมึง.. ปรางหันมาและมองด้วยสายตาที่ยังโกรธอยู่ ปราง อะไร อามมองปรางก่อนจะส่ายหัวแล้วจับท้ายทอยตัวเองแก้เขิน อาม เอ่อคือ ขอโทษ..ที่พูดแรง ปรางมองหน้าอามก่อนจะผลักไหล่อามเบาๆ ปราง ไม่ยกโทษให้หรอก แล้วแลบลิ้นก่อนจะเดินหนีไป อามยิ้มก่อนจะวิ่งตามปรางไป ภาพตัดไปที่อามกับปรางไปเดินงานเกษตรแฟร์ ด้วยกัน ทั้งสองคนเดินดูของนู้นนี่ ดูต้นไม้ เดินไปดูสัตว์ ของภาคสัตว์ ก่อนจะซื้อของกินและเล่นกัน จนอามยื่น นิ้วก้อยไปขอคืนดี และปรางก็ยอมคืนดีด้วยในที่สุด สาขาวิชานิเทศศาสตร์เกษตร ภาควิชานวัตกรรมการสื่อสารและพัฒนาการเกษตร คณะเทคโนโลยีการเกษตร สถาบันเทคโนโลยีพระจอมเกล้าเจ้าคุณทหารลาดกระบัง

บทภาพยนตร์ เรื่อง THE SOCIETY พัชณิชา แก้วรัตนากร และ อาทิมา สมท่า

37

Scene 41 In./ หอสมุด / Night อามนั่งอ่านหนังสือกับปรางและปรางติวให้ แต่เพียงไม่นานก็มีคนโทรเข้าหาอาม อามรับสายและปรากฏว่าเป็น เพื่อนอาม ที่โทรตามอามไปร้านเหล้า เมื่ออามกลับไปปรางนั่งเขียนสรุปข้อสอบให้อาม อาม กลับก่อนนะ ปราง จะไปไหน อาม เอ่อพวกเพื่อนโทรตามอะ เดี๋ยวค่อยมาติวต่อวันอื่นนะ ปราง ดะ เดี๋ยวสิ ปรางยังพูดไม่ทันจบอามก็ลุกเดินออกจากที่นั่งไปแล้ว Scene 42 In./ ห้องนอนที่บ้านอาโป / Night อาโปที่นั่งอยู่หน้าคอมในห้องที่บ้าน กำลังนั่งทำโปรเจคอยู่ อาโปหันมามองนามบัตรโฆษณาแผ่นนึงที่มีข้อความนึง ในนั้นเขียนว่าคลินิกรับทำแท้ง ติดต่อ02xxxxxxx ภาพแฟลชแบล็คให้เห็นถึงตอนอาโปเดินผ่านที่นึงแล้วได้รับ นามบัตรนี้ ภาพตัดกลับมาที่อาโปนั่งมองแผ่นนั้นแล้วค่อยๆวางมันลง อาโปถอนหายใจออกด้วยความเครียด อาโป เก็บความเครียดหลายๆอย่างไว้กับตัวเองไม่ได้บอกใคร ไหนจะเรื่องเรียน ไหนจะเรื่องท้อง ไหนจะโปรเจคที่ต้องทำ อาโปร้องไห้ออกมา ก๊อกๆ แม่ อาโปลูก กินข้าว อาโป จ้ะ แม่ อาโปเช็ดน้ำตาแล้วตอบกลับแม่ไป อาโปออกมาแล้วเห็นแม่กำลังตำน้ำพริกแล้วชิม อาโป กับข้าวกับอะไรอะแม่วันนี้ แม่ น้ำพริกปลาทูไข่เจียว แต่แม่ว่าจะไปเอาผัก ที่เราปลูกเองมากินแกล้มสักหน่อย อาโป งั้นเดี๋ยวหนูไปเด็ดมาให้ สาขาวิชานิเทศศาสตร์เกษตร ภาควิชานวัตกรรมการสื่อสารและพัฒนาการเกษตร คณะเทคโนโลยีการเกษตร สถาบันเทคโนโลยีพระจอมเกล้าเจ้าคุณทหารลาดกระบัง

บทภาพยนตร์ เรื่อง THE SOCIETY พัชณิชา แก้วรัตนากร และ อาทิมา สมท่า

38 แม่

ไหวหรอลูก อาโป ไหวสิแม่ หนูแข็งแรงจะตายไป อาโปออกไปเก็บผักออแกร์นิคที่ที่บ้านปลูกไว้ แล้วเดินเข้ามาช่วยแม่ล้างผักก่อนจะมานั่งกินข้าวกับแม่ แม่ เจ้าอามไม่กลับบ้านเลย น้องงานเยอะหรอ เรารู้ไหม อาโปมองหน้าแม่เพราะรู้ว่าความจริงอามไปร้านเหล้า แต่เพราะแม่เครียดมามากแล้วเลยไม่ อยากให้แม่รู้เรื่องนี้ไป ด้วย อาโป น่าจะเยอะแหละแม่ ปีหนึ่งหนูก็ไม่ค่อยกลับบ้าน แม่ อือ คิดถึงน้อง อาทิตหน้าก็พาน้องกลับมา ด้วยนะลูกถ้าน้องไม่ติดงานอะไรก็ อาโป จ้ะ แม่

Scene 43 In./ ห้องเรียน / Day ปรางเดินมานั่งลงข้างอามที่เล่นเกมส์อยู่ ปราง อ่านหมดยังที่กูบอกให้ไปอ่าน แต่อามไม่ได้ยินเพราะมัวแต่สนใจเกมส์ ปราง อาม อาม ห้ะ ๆ ปราง อ่านหนังสือรึยัง ที่กูบอกให้ไปอ่านอะ อาม ยังๆ ปราง ว่าละ อะ เอาไปกูสรุปมาให้ สาขาวิชานิเทศศาสตร์เกษตร ภาควิชานวัตกรรมการสื่อสารและพัฒนาการเกษตร คณะเทคโนโลยีการเกษตร สถาบันเทคโนโลยีพระจอมเกล้าเจ้าคุณทหารลาดกระบัง

บทภาพยนตร์ เรื่อง THE SOCIETY พัชณิชา แก้วรัตนากร และ อาทิมา สมท่า

39

อามไม่ทันมองสมุดในมือปรางด้วยซ้ำ อาม เออๆแต้งกิ้ว ปรางถอนหายใจ เพื่อนของอามอีกคนที่เพิ่งมาเห็นพอดีเลยเดินมาแล้วแซว ก่อนจะถามปรางว่า ต้า วันนี้จะไปร้านเหล้า ไปด้วยกันไหม ปรางหยุดคิด ปราง ไม่อ่านหนังสือกันไง ถ้าเทอมนี้พวกมึงทำได้ไม่ดีจะโดนดรอปเอานะ ต้า เออค่อยอ่าน ขอเที่ยวก่อน ปรางไปปะ ไปกับพวกกูกับไออาม ปราง ร้านเหล้ามันมีอะไรนักหนาวะ ไปกันจัง ต้า อยากรู้ก็มาดิ วันเดียวไม่เป็นไรหรอกเพื่อน ถ้ามึงไป พวกกูกับไออามจะไปนั่งติวหนังสือกับมึงจนถึงวันสอบเลยอะ ปราง จริงอะ ปรางมองหน้าเพื่อนอาม อามหันมาพอดีหลังเล่นเกมส์เสร็จ อาม มีไรวะ ปราง ไม่มีไร แค่วันนี้กูจะไปร้านเหล้ากับพวกมึง อาม ห้ะ เอาจริง? ปราง เออ เพื่อนอามดีใจก่อนจะบอกปรางว่าเจอกันเย็นนี้เดี๋ยวให้ไออามไปรับ อามยังไม่ทันจะเถียงก็ โดนเพื่อนลากคอไปเสีย แล้ว

สาขาวิชานิเทศศาสตร์เกษตร ภาควิชานวัตกรรมการสื่อสารและพัฒนาการเกษตร คณะเทคโนโลยีการเกษตร สถาบันเทคโนโลยีพระจอมเกล้าเจ้าคุณทหารลาดกระบัง

บทภาพยนตร์ เรื่อง THE SOCIETY พัชณิชา แก้วรัตนากร และ อาทิมา สมท่า

40

Scene 44 In./ ห้องอาจารย์ / Day อาจารย์เรียกพบโน้ตอีกครั้ง โน้ต อาจารย์มีอะไรจะคุยกับผมหรอครับ อาจารย์ คุณรู้ใช่ไหมว่าการโกหกมันไม่ดี โน้ตนิ่งและจุกในใจ แต่ยังคงพยายามทำตัวให้เป็นปกติ โน้ต รู้สิครับอาจารย์ อาจารย์ แล้วคุณคิดว่าคนที่โกหก ควรได้รับบทลงโทษยังไง โน้ต เอ่อ.. โน้ตเหงื่อเริ่มแตกอีกครั้ง โน้ต มันก็คงจะขึ้นอยู่ว่าการโกหกนั้นมันมีเหตุผลรึป่าวอะครับ ถ้ามันมีเหตุผลผมคิดว่ามันก็ไม่ได้แย่มาก อาจารย์ หรอ อย่างนีแ้ ปลว่าคนโกหกถ้ามีเหตุผลคือคนไม่ผิดสินะ โน้ต ครับ... โน้ตเริ่มรู้สึกกดดันและไม่กกล้าสบตาอาจารย์ อาจารย์ แล้วคุณคิดว่า การขโมยของ มันผิดไหม โน้ตเริ่มใจไม่สู้ดีนัก เพราะรู้สึกว่าความจริงกำลังจะแตก โน้ตกลืนน้ำลายด้วยความกระวนกระวาย โน้ต เอ่อคือ.. โน้ตยังไม่ทันพูดอะไร อาจารย์ก็หยิบรีโมทมาเปิดโน้ตบุค แล้วเปิดคลิปๆนึงขึ้น สาขาวิชานิเทศศาสตร์เกษตร ภาควิชานวัตกรรมการสื่อสารและพัฒนาการเกษตร คณะเทคโนโลยีการเกษตร สถาบันเทคโนโลยีพระจอมเกล้าเจ้าคุณทหารลาดกระบัง

บทภาพยนตร์ เรื่อง THE SOCIETY พัชณิชา แก้วรัตนากร และ อาทิมา สมท่า

41

อาจารย์ แล้วคนที่ขโมยของผู้อื่นโดยมีเจตนาตั้งใจ แล้วยังโกหก โยนความผิดให้คนที่ไม่รู้เรื่อง แบบนี้หละ เป็นภาพกล้องวงจรปิด ที่เก็บภาพตอนที่โน้ตแอบเอาเลนส์กล้องของตัวเองมาเปลี่ยน ทุกการกระทำร่วมถึงลักษณะ ยืนยันได้อย่างชัดเจนแล้วว่าโน้ตคือคนผิด อาจารย์ คุณยังคิดว่าไม่ผิดอีกไหม โน้ตค่อนข้างตกใจ และได้แต่นั่งนิ่งด้วยความช็อค อาจารย์ จริง ๆ แล้ว กล้องวงจรปิดไม่ได้เสียหรอก ผมแค่จะลองใจคุณดูว่าคุณจะยอมรับผิดไหม โน้ตนั่งก็มหน้าแล้วกำมือแน่น อาจารย์ คณะเราอยู่กันแบบครอบครัว มีปัญหาอะไรเราก็ช่วยเหลือกัน ช่วยกันแก้ แต่สิ่งที่คุณทำมันคือการหักหลังเพื่อน ร่วมถึงผมด้วย มีอะไรทำไมถึงไม่มาบอกผมดี ๆ โน้ตนั่งเหมือนน้ำตาจะไหลด้วยความโมโห โน้ต ผมทำอะไรให้คณะมาตั้งเยอะ มันยังแทนกันไม่ได้อีกหรอครับ อาจารย์ ผมขอบใจที่ผ่านมาคุณช่วยงานถ่ายภาพสาขาเราตลอด ไม่เคยขาด แต่นี่ผิดก็ส่วนผิด มันจะแทนกันได้ยังไง โน้ตร้องไห้ออกมา สองมือยังคงกำหมัดแน่นอยู่ที่ขา อาจารย์ เอาหละ ผมจะไม่เอาผิดคุณถึงขั้นแจ้งตำรวจ แต่คุณคงต้อง สารภาพผิดว่าคุณเป็นคนทำเรื่องทั้งหมดนี่เอง โน้ต ไม่..ผมไม่พูด อาจารย์ โน้ต สาขาวิชานิเทศศาสตร์เกษตร ภาควิชานวัตกรรมการสื่อสารและพัฒนาการเกษตร คณะเทคโนโลยีการเกษตร สถาบันเทคโนโลยีพระจอมเกล้าเจ้าคุณทหารลาดกระบัง

บทภาพยนตร์ เรื่อง THE SOCIETY พัชณิชา แก้วรัตนากร และ อาทิมา สมท่า

42

โน้ต ถ้าจะให้ผมขอโทษแล้วเรียนต่อ ผมไม่เอาด้วยหรอก ผมลาออกดีกว่า โน้ตลุกขึ้นเดินออกจากห้องอาจารย์ไป

Scene 45 Ext./ คลินิก / Day อาโปกำลังเดินอยู่ในซอยซอยนึง สีหน้าของอาโปไม่ค่อยดีนัก ความกังวลผ่านออกมาผ่านสีหน้าของอาโปอย่างเห็น ได้ชัด ระหว่างที่กำลังเดิน อาโปได้เดินผ่านแม่กับเด็กตัวเล็ก ๆ คนนึงที่เดินจูงมือกันมา อาโปหยุดชะงักและคิดถึง แม่ขึ้นมา.. อาโปมองท้องของตัวเอง และหันไปมองแม่กับเด็กคนนั้นที่เดินผ่านตนไปแล้ว อาโปสูดหายใจเข้าและ ยังคงยึดกับการตัดสินใจของตนต่อ อาโปเดินตรงไปจนถึงคลีนิค

Scene 46 Ext./ หน้าร้านเหล้า / Night อามที่มารับปรางและกำลังจอดรถที่หน้าร้านเหล้า ปรางลงจากรถก่อนจะทำตัวไม่ค่อยถูกกนัก อาม กลับตอนนี้ทันนะ ปราง อะไร ไม่กลับเว้ย.. อาม มึงมาทำไมวะ ไม่ใช่มึงเลยนะ ปราง กูก็อยากลองมาบ้างปะวะ อามไม่ได้เอะใจอะไรก่อนจะเดินพาปรางเข้าร้านไป พอเข้าไปถึงในร้านปรางนั่งมองไฟและเหล้าบนโต๊ะอย่างเกร็งๆ อาท อะนี่แก้วปรางครับบ อามมองตามแก้วที่อาทยื่นให้ปรางแต่ก็ไม่ได้พูดอะไรออกไป เพียงแต่สายตาของอามมันแฝงไปด้วยความเป็นห่วง ปรางลึกๆ อามยกแก้วของตัวเองขึ้นมาแล้วดื่มมันเผื่อกลบความรู้สึกนี้ เวลาผ่านไปโฟนเทเบียร์ให้ปรางกินจนปราง เริ่มหน้าแดงแล้ว อามมองปรางด้วยสายตาที่เป็นห่วงมากกว่าเดิม แต่อามก็ยังคงไม่พูดอะไรถึงแม้ในใจจะหงุดหงิดก็ ตาม ในขณะเดียวกันอาท มองไปที่โต๊ะข้างหลังแล้วสะกิดต้ากับเพื่อนที่เหลือ อาท น่ารักปะวะโต๊ะหลัง อามหันไปมอง เพื่อนทุกคนต่างบอกว่าน่ารักและพากันยุอาท อามก็ได้แต่เออออตามเพื่ อนไปเหมือนที่เคยทำเป็น ปกติ สาขาวิชานิเทศศาสตร์เกษตร ภาควิชานวัตกรรมการสื่อสารและพัฒนาการเกษตร คณะเทคโนโลยีการเกษตร สถาบันเทคโนโลยีพระจอมเกล้าเจ้าคุณทหารลาดกระบัง

บทภาพยนตร์ เรื่อง THE SOCIETY พัชณิชา แก้วรัตนากร และ อาทิมา สมท่า

43

ต้า เดี๋ยวกูมานะเพื่อน ไปจีบแป้ป น่ารักชิบหาย อาม เออๆ

Scene 47 In./บ้านแม่อาโป / Night ภาพตัดไปที่แม่ที่อยู่ที่บ้าน แม่กำลังทำความสะอาดบ้าน แม่เดินเข้าไปในห้องอาโปพร้อมกับไม้กวาดในมือ แม่ เริ่มทำความสะอาดหยิบนั้นเก็บนี่ จนเดิน ไปถึงโต๊ะของอาโป แม่เก็บของที่วางระเกะระกะบนโต๊ะให้เข้าที่ แต่แล้ว สายตาก็แม่ก็ไปสะดุดกับนามบัตรใบนึงบนโต๊ ะ ในนามบัตรมีข้อความเขียนไว้ว่า ”รับทำแท้ง” แม่ตกใจมากที่เห็น นามบัตรนี้อยู่ในห้องลูกสาวของตัวเอง (ภาพจะตัดไปมาหลังจากนี้) ภาพตัดไปที่อาโปที่ยืนอยู่หน้าคลินิกและมีสีหน้าที่กังวลมาก ๆ ตัดกลับไปที่แม่ที่กำลัง พยายามโทรหาอาโป แม่กระวนกระวายและพยายามโทรหาอาโปหลายต่อหลายครั้งแต่อาโปก็ไม่รับสาย ใจแม่เริ่ม ไม่ดี จึงรีบหยิบนามบัตรนั้นมาแล้วกดโทรหาคลีนิค เมื่อรู้ว่าคลีนิคนั้นอยู่ที่ไหนแม่จึงรีบหยิบกระเป๋าและกุญแจรถ เตรียมตัวจะออกจากบ้าน

Scene 48 In./ ร้านเหล้า / Night อามหันไปมองปรางที่นอนฟุบลงไปกับโต๊ะ อามกำลังจะทักถามว่าโอเคไหมแต่แล้วก็มีเสียงขวดแตกดังมาจากกลุ่ม ผู้หญิงที่เพื่อนอามเพิ่งเดินไป ปรากฏว่าเพื่อนอามกำลังมีเรื่องกับผู้ชายคนนึงในกลุ่มนั้น และเริ่มมีการใช้กำลังกัน อามรีบลุกไปทันทีเพื่อไปช่วยเพื่อน เพลงในร้านปิดลง ปรางสลึมสลือตื่นขึ้นมาแล้วเห้นว่าอามกับเพื่อนกำลังมีเรื่อง กันอยู่ ปรางรีบลุกขึ้นจะเข้าไปห้ามและช่วย แต่แล้วกลับมีคนนึงพกมีดมา การ์ดเข้ามาห้ามและดึงตัวผู้ชายคนนั้น ออกไป แต่แล้วปรางกับรู้สึกเจ็บที่ ท้องและพบว่าตัวเองถูกแทง ปรางนั่งลงไปที่พื้น อามตกใจและเข้ าไปห้ามเลือด เพื่อนก็ต่างตกใจ อาม เห้ยปราง ปราง เอ่อะ.... อาม มึงโทรเรียกรถพยาบาลดิ ! อามหันไปตะหวาดใส่เพื่อน อาม ปราง !

สาขาวิชานิเทศศาสตร์เกษตร ภาควิชานวัตกรรมการสื่อสารและพัฒนาการเกษตร คณะเทคโนโลยีการเกษตร สถาบันเทคโนโลยีพระจอมเกล้าเจ้าคุณทหารลาดกระบัง

บทภาพยนตร์ เรื่อง THE SOCIETY พัชณิชา แก้วรัตนากร และ อาทิมา สมท่า

44

Scene 49 Ext./ หน้าบ้าน / Night แต่เมื่อออกมาจนถึงหน้าบ้าน แม่ก็ได้พบกับลูกสาวของตัวเองยืนอยู่.. อาโปมีสีหน้าที่ไม่ดีเลยสักนิด ดวงตาของ อาโปสั่นและมีน้ำใสๆคลอออกมา อาโปเดินเข้ามากอดแม่แน่น แม่กอดอาโปกลับ ทั้งคู่ไม่ได้พูดอะไรกันแต่ทุกสิ่งทุก อย่างผ่านออกมาทางสัมผัสกอด ความรักความเข้าใจของแม่ผ่านออกมาจากอ้อมกอดที่อบอุ่ นและอาโปสัม ผัสสิ่ง เหล่านั้นได้ อาโป แม่คะ อาโปเริ่มร้องไห้ แม่ อาโปลูก ไม่เป็นไรนะลูกน้า แม่และอาโปยืนกอดกันแน่น

Scene 50 In./ ห้องอาจารย์ / Day ในวันนั้นโน้ตเดินไปห้องอาจารย์ ในมือของโน้ตถือซองจดหมายสีขาวที่เค้าเป็นคนเขียนมันในก่อนหน้านี้อยู่ (ภาพ แสดงให้เห็นตอนเขียนจดหมายมุมกว้าง กล้องจับหน้าโน้ตตอนเขียน) โน้ตล่วงมืออีกข้างเข้าไปในกระเป๋าเป้ของ ตัวเองก่อนจะหยิบเลนส์กล้องของภาคที่ตัวขโมยไปออกมา โน้ตถือมันไว้ในมือ โน้ตมองซองจดหมาย และเลนส์ กล้องในมือก่อนจะวางมันลงที่ที่โต๊ะของอาจารย์แล้วเดินออกจากห้องมา

Scene 51 In./ ห้องสอบ / Day ภาพตัดมาที่อามมาสอบ อามเดินอย่างคนไม่มีสติ ทุกอย่างเหมือนช้าลง อามนั่งอยู่ในห้องสอบก่อนจะเหม่อลอย และถอนหายใจ ภาพของปรางเข้ามาในหัว ปรางเป็นเพื่อนของอามตอนอามอยู่มอต้น จนปรางไปเรียนที่อื่นต่อ แต่ มาเจอกันอีกครั้งตอนมหาลัย ปรางคอยช่วยอามมาตลอด ปรางคอยเขี้ยวเข็นให้อามเรียน ให้อามอ่านหนังสือ อาม มีแววตาที่แดงเหมือนกับคนที่จะร้องไห้ อามสูญหายใจเข้าก่อนจะลงมือทำข้อสอบ อาม (ความคิด) “ปราง ถ้ามึงได้ยินกูอยู่ในตอนนี้..กูอยากขอบคุณมึง ขอบคุณที่มึงคอยช่วยกู..ขอบคุณที่มึงคอยเขี้ยวเข็นกู” ภาพให้เห็นถึงห้องที่อามเรียนเป็นปกติ บางคนใส่เสื้อสีดำ บางคนใส่เสื้อสีขาว และบางคนใส่ชุดนักศึกษา ทุกคน เดินเข้าห้องมาด้วยสีหน้าที่เปื้อนไปด้วยความเศร้าและน้ำตา ในมือถือดอกไม้สีขาวพร้อมเดินถยอยกันต่อแถวเข้า มา อามกำดอกไม้ในมือแน่น ดวงตาของอามเริ่มคลอไปด้วยน้ำตา “มึงเป็นเพื่อนที่ดีมาตลอด..มีแต่กูเองที่ทำตัวไม่ เอาไหน...” อามเดินต่อแถวมาจนถึงโต๊ะของปราง

สาขาวิชานิเทศศาสตร์เกษตร ภาควิชานวัตกรรมการสื่อสารและพัฒนาการเกษตร คณะเทคโนโลยีการเกษตร สถาบันเทคโนโลยีพระจอมเกล้าเจ้าคุณทหารลาดกระบัง

บทภาพยนตร์ เรื่อง THE SOCIETY พัชณิชา แก้วรัตนากร และ อาทิมา สมท่า

45

อาม (ความคิด) “ขอโทษนะมึงที่ไม่เคยฟังมึงเลย..ขอโทษที่ไม่เคยได้พูดคำว่าขอบคุณตอนที่มึงยังอยู่” อามวางดอกไม้ไปที่โต๊ะของปราง อามร้องไห้ออกมา เพื่อนทุกคนต่างเดินมาวางดอกไม้ไว้ที่โต๊ะของปรางจนมันเลย ไปที่เก้าอี้ ปรางเสียแล้ว

Scene 52 Ext./ ดาดฟ้าคณะ / Day หลายวันต่อมา เจนใช้ชีวิตในการไปเรียนแบบไม่มีใคร เจนนั่งเรียนคนเดียว กินข้าวคนเดียว ความรู้สึกเหงา ความรู้สึกเคว้งคว้างถา ถมเข้ามาหาเจน เพราะเรื่องราวที่เกิดขึ้นในก่อนหน้านี้ทำให้เจนไม่สามารถที่จะคุยกับเพื่ อนได้ และถึงต่อให้ลึกๆ เจนจะอยากคุยแต่ก็ดูเหมือนว่าเพื่อนของเจนจะไม่อยากคุยกับเจน เพราะพวกเค้าแค่เดินผ่านเจนไป เหมือนเจนไม่ มีตัวตน ตกเย็นท้องฟ้าเริ่มเป็นสีส้มปะปนกับสีชมพูและสีฟ้าราวกับมีใ ครมาระบายสีมัน เจนขึ้นไปบนดาดฟ้า มอง วิวท้องฟ้าที่สวยและทำให้เจนสบายใจขึ้นมาได้ แต่ทว่าลึก ๆ ภายในใจมันทั้งเหนื่อยล้าและเหนื่อยเหลือเกิน เจน มองลงไปข้างล่าง เหนื่อย เหนื่อยจนอยากจะพอแล้ว เจนคิดในใจ แต่แล้วก็มีใครบางคนเดินเข้ามาและมายืนข้าง ๆ เจน เจนหันไปมองคนคนนั้น เดีย.. เดียยิ้มให้เจน วินาทีที่เห็นเดียเจนดีใจจนแทบจะร้องไห้ออกมาเสียตรงนั้น เจน เดีย..กูขอโทษ เจนหันมาหาและโผลกอดเดียแน่ เดียยิ้มและกอดเจนกลับ เดีย ไม่เป็นไร เจน กูคิดว่ามึงจะหายไปไม่กลับมาแล้ว.. เดีย กูจะหายไปได้ไง กูอยู่กับมึงตลอดมึงก็รู้ เจน กูไม่น่าพูดแบบนั้นกับมึงเลย เดียยื่นมือไปลูบบ่าเจนเบา ๆ เดีย ไม่ต้องคิดมากแล้ว..มึงรู้ไว้แค่ว่า มึงไม่มีใครมึงยังมีกูเสมอก็พอ เจนยิ้มพร้อมกับน้ำตาเอ่อขึ้นมาในดวงตาใส เจนกอดเดียอีกครั้ง ภาพแฟลชแบล็คให้เห็นตอนที่เจนคุยกับเดียในที่ต่าง ๆ แต่ที่จริงแล้ว เจนคุยคนเดียวมาตลอด เพราะความจริงเดีย คือเพื่อนในจินตนาการของเจน.. สาขาวิชานิเทศศาสตร์เกษตร ภาควิชานวัตกรรมการสื่อสารและพัฒนาการเกษตร คณะเทคโนโลยีการเกษตร สถาบันเทคโนโลยีพระจอมเกล้าเจ้าคุณทหารลาดกระบัง

บทภาพยนตร์ เรื่อง THE SOCIETY พัชณิชา แก้วรัตนากร และ อาทิมา สมท่า

46

Scene 53 In./ ห้องสโลปใหญ่ / Day ในตอนสุดท้ายอามตั้งใจเรียนมากขึ้น ไม่มีแล้วอามคนเดิมที่เล่นเกมหรือไม่มาเรียน มีแต่อามที่เอาแต่อ่านหนังสือ ข้ามวันข้ามคืนไม่หลับไม่นอน อามเปลี่ ยนไปมาก และเมื่อถึงเวลาสอบผมที่ได้ก็ดีไปตามสิ่งที่อามทำ แต่อามไม่ลืม หรอก ว่าที่ตัวอามเองเปลี่ยนไปขนาดนี้ได้เพราะใคร คิดถึงเสมอนะ..ปราง..

Scene 54 In./ สตูดิโอ / Day ภาพตัดไปที่งานปีใหม่ ที่ทางภาคได้จัดขึ้นมาด้วยความอบอุ่นที่อยู่กันเป็นครอบครัว ของนิเทศศาสตร์เ กษตร บรรยากาศเต็มไปด้วยความครึกครื้นสนุกสนานและเฮฮา เจนเดินเข้ามาในงานและเดินไปนั่งกับเพื่อนกลุ่มใหม่ของ เจน ใช่ เจนมีเพื่อนใหม่แล้ว และถึงแม้เพื่อ นกลุ่มเก่าจะยังดูไม่พอใจเจน แต่เจนก็เลือกที่จะปล่อยวางกับทุกสิ่ง เพราะเจนมีเพื่อนที่ดี และที่สำคัญคือเจนมีเดีย เดินผ่านกลุ่มเพื่อนเก่าไปหาเพื่อนกลุ่มใหม่และทักทายเพื่อนด้วยสี หน้ายิ้มแย้ม ส่วนอาโปนั่งอยู่กับเกดและเฟย์ อาโปเปิดรูปลูกให้เพื่อนๆดู ทุกคนต่างเอ็นดูหลานกันใหญ่ ส่วน ตำแหน่งของโน้ตที่เคยเป็นมือหนึ่งของการทำงานทุกอย่างในคณะก็เปลี่ยน และคนที่มาทำงานแทนที่โน้ตก็คือชิน สุดท้ายอามยังคงอยู่กับเพื่อนกลุ่มเก่า อามเดินไปหาเพื่อนที่ข้างสตู เพื่อนกำลังสูบบุหรี่กันเหมือนปกติที่ ทำ แต่ เมื่อต้ายื่นบุหรี่มาให้อาม อามเลือกที่จะไม่รับมัน อามนั่งคุยกับเพื่อนเรื่องการไปติวหนังสือ อามเริ่มชวนต้า อาท และโฟนไปติวหนังสือด้วยกัน เพราะอยากทำให้ได้เหมือนที่ปรางเคยทำ

Scene 55 Ext./ คณะเกษตร / Day เป็นภาพบรรยากาศงานรับปริญญาของอาโป อามเดินถือช่อดอกไม้ผ่านบัณฑิตมากมายเพื่อนไปหาพี่สาวของตน และบังเอิญเจอกันกับเจน อามทักเจนนิดหน่อยก่อนจะเดินไปหาพี่สาวกับแม่และถ่ายรูปกัน โดยตากล้องของอาโป คือโน้ตที่กำลังทำหน้าที่ของตัวแองอย่างเต็มที่ (long take)

Scene 56 Ext./ หน้าstudio / Day หลังจากที่โน้ตถ่ายรูปจนเสร็จ โน้ตเดินมาและนั่งคุยกับอาจารย์อย่างยิ้มแย้ม (ตัดเข้าแฟลชแบล็ค) จดหมายในซอง สีขาวที่โน้ตเขียนและเอาไปวางที่โต๊ะอาจารย์ในวันนั้นคือจดหมายขอโทษ ไม่ใช่จดหมายลาออกแต่อย่างใด โน้ต ยอมรับผิดทุกอย่าง โน้ตขอโอกาสแก้ตัวอีกครั้งจากอาจารย์ โน้ตรู้ว่าความเชื่อใจคงไม่ได้สร้างกันใหม่ได้ง่ายๆ แต่ โน้ตก็ได้รับบทเรียนจากการกระทำของตัวเองและปรับตัวให้เป็นคนที่ดีกว่าที่เคยเพื่อเป็นการพิสูจน์

Scene 57 Ext./ คลินิก / Day เจนมาหาหมอที่คลินิกของทางมหาลัยที่เปิดเพื่อให้คำปรึกษานักศึกษาที่มีอาการป่ วยจากสภาวะทางจิตใจ เจนมา พร้อมกับเดีย ใช้เวลาไม่นานคุณหมอก็เรียกเจนเข้าไปพบ เจนคุยกับคุณหมอและได้รับยามากิน เจนรับถุงยามาจาก พยาบาลก่อนจะเดินออกมาจากคลีนิค (ไม่เห็นเดีย เหมือนว่าเดียหายไปแล้ว แต่พอเดินออกมาและผ่านเสาก็ พบว่าเดียยังอยู่กับเจน เจนเดินคุยกับเดียด้วยสีหน้ายิ้มแย้ม) -จบสาขาวิชานิเทศศาสตร์เกษตร ภาควิชานวัตกรรมการสื่อสารและพัฒนาการเกษตร คณะเทคโนโลยีการเกษตร สถาบันเทคโนโลยีพระจอมเกล้าเจ้าคุณทหารลาดกระบัง