NTGent tijdschrift maart-april 2014

NTGent tijdschri◊

maart—april 2014

Wij die fluiten in het donker als kristallen glazen uit Parsifal Peter Verhelst Wim Opbrouck Christoph Homberger

NTGent tijdschri◊

N° 1

februari 2014 jaargang 12 Verschijnt 6x per jaar in februari, april, mei, augustus, oktober, december Afgi◊ekantoor Gent X / P 209538 Afzendadres: Kurt Melens, St-Baafsplein 17, 9000 Gent

Elsie de Brauw Bernard Dewulf Els Dottermans Frank Focketyn Servé Hermans Christoph Homberger Bert Luppes An Miller Wim Opbrouck Chris Thys Julie Van den Berghe Oscar Van Rompay Steven Van Watermeulen Peter Verhelst Lien Wildemeersch

Nieuw werk van NTGent

Parsifal Peter Verhelst © Dimitri Van Zeebroeck

Christoph Homberger © Dimitri Van Zeebroeck

Een ode aan de kwetsbare mens

Gommer Van Rousselt in gesprek met Christoph Homberger (‘Hombi’) en Peter Verhelst 2

30 januari, 11.00u, zangrepetitie in NTGent Minnemeers.

Ik probeer zo stil mogelijk mijn plaats te vinden in het halfduister.

De acteurs zitten in een halve cirkel. Voor en naast hen dirigent Hombi, Jan en Bendix aan piano en orgel. Peter ijsbeert. Wij omhelzen mekaar.

Hombi vraagt stilte en aandacht.

Vorspiel I. Een uitgepuurde Wagner zonder orkestratie — de acteurs zingen als het ware de violen — dringt mijn lijf binnen.

Het begin van een twee uur durende trip! Wagner is LSD, zal Hombi later in het interview zeggen, dat is zijn grote geheim. Ik kijk, en luister vooral, aan mijn stoel gelijmd.

We hebben afgesproken om te praten tijdens de middagpauze, bordje eten op schoot. Wim komt later. Peter en Hombi lopen voorop, druk discussiërend over wat Peter, als regisseur, gezien heeft.

Ik vang flarden van het gesprek op dat in het Engels, Duits en Nederlands verloopt.

Peter: …the music is a dictator, I love it…

Hombi: …you can’t ignore the composer Wagner, his idea of the Gesamtkunstwerk for example, but of course it’s grosser Wahnsinn…

Peter: …you make his music vulnerable, and you still have the longing for the dream, for something that is bigger than us… that is what I like in the music: it tells so much that you only can add something small…

Hombi: …the most difficult thing in the reception of Wagner is how to put it on stage; sometimes it’s big

shit… like the last performance I saw in Bayreuth…

Peter: …honestly, when you read the libretto… my god!

Hombi: …it’s often overfilled with all that shit… it becomes a chaos…

We kunnen niet ontkennen dat Wagner een grote vernieuwer was: harmonieën, melodieën die niemand voor hem had durven proberen, opera’s — of muziekdrama’s zoals hij ze liever noemde — die totaal anders waren dan voordien.

Hombi: Ja, harmonieën, orkestraties, melodieën… en hij bedacht zelf de verhalen, schreef de libretti!

Ongelofelijk wat die kleine man al niet produceerde! Duizenden bladzijden muziek, alles handgeschreven, lang voor de computers bestonden. Unbelievable!

Hoe zijn jullie te werk gegaan voor de bewerking van deze muziek?

Zijn jullie beïnvloed geweest door de tekst van Peter of hebben jullie apart gewerkt bij het uitschrijven van de nieuwe arrangementen?

Hombi: Wij — en dat zijn Jan, Bendix en mezelf — hebben volledig apart gewerkt, los van Peter zijn tekst. Dat doen we trouwens altijd als we aan projecten als Parsifal beginnen. Er is allereerst een bepaald bestaand muziekstuk dat ons boeit. Dan beginnen we te selecteren, want er wordt vaak ‘niets of teveel gezegd’ in tekst én muziek.

Ook in Parsifal zit veel ruis. Jan speelt daarin een fantastische rol.

Hij kent Wagner veel beter dan ik en hij zoekt juist naar die fascinerende delen om te arrangeren.

ik ervan om met Parsifal, Wagners laatste opera, iets te doen. Het is een van de moeilijkste opera’s met fantastische muziek en a lot of rubbish maar het is geen Ring.

Ik zou nooit aan Der Ring willen beginnen, nooit aan Tristan, Lohengrin of Die Meistersinger.

Bij Parsifal was de communicatie tussen Peter en ons heel bijzonder.

Het is uitzonderlijk dat een schrijver-regisseur de muziek beschouwt als een Diktat.

Peter: Maar het is ook gemakkelijk.

Je krijgt namelijk een schema aangereikt, een plattegrond waarop je kan bouwen.

Hombi: Andere schrijvers vinden dat een bezwaar omdat het hun ideeën aan banden legt of verstoort.

Maar bij jou is dat niet het geval.

Integendeel, het is voor ons beiden

Parsifal © Phile Deprez / Dooreman / Wim Opbrouck (tekening)

Waarom juist die? Dat is moeilijk om uit te leggen.(denkt lang na) Het is een keuze vanuit de… Bauch.

Is de keuze voor Parsifal ook een keuze ‘uit den buik’?

Hombi: Parsifal heeft voor mij een lang verleden. Het is één van de eerste opera’s die ik als kind van zes jaar zag. Ik was er door gefascineerd! Er was een zanger die iets heel speciaals had, een aura, ik kan het niet goed duiden of verklaren, maar die kerel biologeerde me.

Bovendien was het in Zürich een traditie om Parsifal jaarlijks tweemaal op te voeren op Gründonnerstag en Karfreitag (Witte Donderdag en Goede Vrijdag, red.).

Die bijzondere belangstelling is dan afgenomen met het ouder worden, maar sinds ik muziekproducties als deze maak, droomde

een win-winsituatie geworden.

Daarom ben ik je zo dankbaar, Peter, omdat we op een unieke manier aan een ‘andere’ Parsifal kunnen werken.

De muziek van Wagner lag dus eerst op tafel. Maar daarnaast — en niet onbelangrijk! — lag het libretto, het verhaal. Je leest die tekst en…

Peter: … ik walg! …van dat bombastische, esoterische kipkap verhaal. Je zit wel opgescheept met de inhoud: Wagner heeft een zieltogende wereld gecreeerd met wanhopige graalridders en andere wezens die wachten op een verlosser, een messias die hen naar een andere, maar vooral betere wereld moet leiden. Hoe heb je dat aangepakt in je nieuwe schriftuur?

Wat was de uitdaging?

Peter: De uitdaging zit natuurlijk in het feit dat ik allang bezig ben met de messiasgedachte als Kwaad.

Het dateert al van in 2004, toen ik Zwerm schreef. Ik heb toen een interview gelezen met Derrida die het had over messianisme, de messias als terminator, de reden waarom onze geschiedenis met bloed geschreven is. Toen ik jong was, was ik gevoelig voor de messiasgedachte, vooral in de katholieke ritus, niet omwille van de inhoud maar om de rituelen, die waren prachtig omdat ze een verlangen naar dat overstijgende uitdrukten.

Later heb ik een haat ontwikkeld tegen alles wat messianistisch is omdat ik nog altijd geloof dat elke utopie onmenselijk is en dus bij wet moet verboden worden. Zolang utopieën bestaan, bestaat er een slechte wereld. Zo simpel is dat.

Is het omdat een utopie te weinig rekening houdt met de werkelijkheid? Men noemt het niet voor niets een onmogelijke werkelijkheid.

Peter: Een utopie is onmenselijk, altijd on-menselijk. Als je de utopie van het communisme bekijkt, als je ziet wat een berg lijken dat opgeleverd heeft, de utopie van het katholicisme, van alle andere grote godsdiensten, de utopie van het kapitalisme… het is onmenselijk, het is te groot voor de mens. Het is zo hoog gegrepen dat het altijd een monster wordt dat de mens verplettert.

Ik las ook bij Derrida dat hij pleit voor het vervangen van de 3

utopie van de messiasgedachte door een kleine, pragmatische manier van ethiek met een minimum aan solidariteit. Als we dat zouden kunnen realiseren, krijgen we een compleet andere maatschappij waarin ik veel meer geloof.

Kunnen muziek en literatuur de wereld in die zin veranderen?

Peter: Nee, maar we kunnen wel dingen tonen. Wat ik ongelofelijk vind, is dat je, bij de eerste noot die de acteurs zingen, geconfronteerd wordt met een andere Parsifal, ‘Parsifal-dehumanized’. De breekbare Parsifal. Dat is ontroerend.

De acteurs zijn geen professionele zangers; je ziet en hoort de kwetsbaarheid, de schoonheid ervan en dat is nu juist per definitie het omgekeerde van Wagners Parsifal die als een gotische kathedraal boven je staat en je verplettert.

Ik kan me daartoe niet verhouden, laat staan er door ontroerd worden.

Wordt het een anti-Parsifal?

Peter: Ik hou wel van de term anti-Parsifal, maar het is niet waar we mee bezig zijn.

Hombi: Zeker niet! Het interesseert mij ook niet om een anti-Parsifal te maken. Mij interesseert het

om te werken met mensen zoals Peter, met wie ik kan praten en discussiëren over allerlei boeiende dingen en waarvan ik weet dat we mekaar na 10 seconden verstaan en weten waar we naartoe willen en wat we gaan doen. Het is zoals samen koken: met allerlei interessante ingrediënten de juiste smaak vinden, het beste aroma…

Het is heel belangrijk — dat hoop ik alleszins maar ik geloof het ook — dat het publiek ervaart dat het geen anti-Parsifal is maar een heerlijke, loyale, fragiele Parsifal.

Parsifal maken vanuit het

Wim Opbrouck © Dimitri Van Zeebroeck

Over de muziek

Wim Opbrouck droomt zich af over de troost van een voorstelling in wording 4

‘…ik koesterde al lang de diepe wens om samen met mijn vriend Hombi (Christoph Homberger) iets te doen met de muziek van Parsifal op de onze door het publiek al wel gekende wijze. Ik ben en blijf gefascineerd door de manier waarop Hombi de vrijheid neemt om met een klassieke partituur om te gaan, de manier waarop hij acteurs laat zingen, de manier waarop ‘wij’ in het theater kunnen doen met de muziek van Wagner wat wij willen — dat is een grote verworven vrijheid in het theater en een anarchistische benadering van de muziek die in de opera onmogelijk is.

Bovendien hebben wij ooit eens in een productie van Johan Simons een deel van deze muziek gebruikt.

Puur muzikaal, niets gedaan met het thema, met het libretto, en dat is blijven hangen. En altijd heb ik tegen mezelf gezegd, ik wil met die muziek nog iets doen, iets meer doen, verder gaan, dieper zoeken…

Ik vroeg daarom Jan Czajkowski om de muziek nog verder te arrangeren.

Tot op de blote bast. En wat ontdek je dan? Je ontdekt een totaal nieuwe, transparante lezing door een groep acteurs die zingen en die samen Wagner, de poort naar de nieuwe muziek, vinden. En dan opent zich dat mistig landschap en je hoort soms popmuziek, jazz, close harmony, maar het blijft altijd… Wagner. Als je Tristan und Isolde beluistert of Tannhaüser

dan herken je zijn systemen en dat alles komt samen in zijn laatste opera Parsifal.’

Over de inhoud

‘…maar wat gaan we nu vertellen?

We hebben die nieuwe gearrangeerde Wagnermuziek over Parsifal, die iconische figuur, die ‘zuivere dwaas, die reine gek’ en daar tegenover staat dat onmogelijke libretto, dat slechte sprookje over die figuur met messianistische trekjes. Dit willen we niet!

Wat willen we dan wel vertellen in het slotdeel van onze trilogie ‘optimism is a moral duty’? We zijn begonnen met Aïda, een klaterende samenzang! ‘O patria mia’, ik ben ontheemd maar al samen zingend mét het publiek vinden we de kracht (en het optimisme) om verder te kunnen. Een heel romantische idee.

In Candide werd dat idee door Voltaire en door de anarchistische voorstelling die het geworden is, verknipt en kapotgestampt. Optimisme werd teruggebracht naar een heel individualistisch gevoel: ik zal wel vegen voor mijn eigen deur.

Bij Parsifal zijn we op zoek naar een humanere weg. Het wordt een afscheidsfeest van de oude riten, we moeten plaats ruimen zodat er nog een toekomst mogelijk is voor een nieuwe generatie.’

Over het ensemble

‘…ik wilde ook dat Parsifal een productie werd van en door het ensemble.

Daarom wilde ik niet op zoek gaan

Peter: Het is een ode aan de kwetsbare mens, letterlijk. Daarom doen de personages ook wat ze doen. Het eerste deel van het Vorspiel tot aan Zum letzten Liebesmale is een belevenis van de religieuze cultus met verwijzingen naar de Heiland. Je zult maar iets in de plaats kunnen stellen als je medeplichtig bent, als je in volle overgave mee gezongen hebt met het koor.

Maar dan wordt alles, alles herleid tot iets kleins en wordt het grote afscheidsfeest voorbereid.

Alle grote gevoelens worden klein.

Bij alles wordt gezegd ‘Ich weiss es nicht! Ich weiss es nicht!’ Ook in de muziek. In die zin is het ook een ode aan het falen. De essentie van deze Parsifal is dat hij uit liefde neergelegd en weggebracht wordt: een ode ook aan de kleine solidariteit. Solidair zingen ze samen, al zingend steunen ze mekaar.

Parsifal is het derde deel van de trilogie die Wim opstartte onder het motto ‘optimism is a moral duty’: Aïda, Candide en nu Parsifal.

In hoeverre is deze Parsifal optimistisch?

Peter: Perfect optimistisch! Doordat ze samen zingen, het afscheidsfeest voorbereiden, de bloemencorso installeren, hun heel persoonlijke verhalen vertellen, maken ze de toekomst mogelijk. Dat is perfect optimistisch!

Hombi: Optimisme betekent voor mij op dit moment in mijn leven constructief zijn door loyaal te zijn, solidair. Ik denk dat dit project daarvan getuigt.

Peter: Respect + solidariteit = optimisme. Voilà! Dan is er pas een toekomst mogelijk.

Ik dank jullie voor dit gesprek.

Gommer Van Rousselt

hart van het ensemble naar een al dan niet gerenommeerde regisseur uit binnen- of buitenland om deze productie te regisseren.

Je moet weten dat Peter en ik altijd samen naar de voorstellingen van Nero gaan en op een dag raakten we in gesprek over Parsifal.

We waren beiden gefascineerd door de muziek. Maar waar gaat die opera eigenlijk over, vroegen we ons af?

Een ploeg graalridders zit wanhopig en verslagen aan de ronde tafel.

Ze weten het niet meer en zoeken naar iemand die de orde herstelt en het volk zal leiden naar een nieuwe toekomst. Vanuit dat messianisme zijn we beginnen denken in de overtuiging dat er ‘iets’ moet veranderen, een radicale breuk met het verleden.

Voor mij was het duidelijk: Peter schrijft een nieuwe tekst en doet samen met mij de regie. Want weinig regisseurs zijn happig op een opdracht, zij willen liefst hun eigen ideeën uitwerken. En ik wilde zo graag een ensemblestuk maken: geschreven door een van onze auteurs en gemaakt samen met onze acteurs, met Hombi, Jan, Bendix… Het moest een project worden dat uit het hart van het ensemble kwam, een project dat ons dierbaar zou zijn.’

Over theater en muziek ‘…ik hou veel van Wagner, het meest van de ouvertures. Ik ben ooit een bergpas opgereden met de ouverture van Tannhaüser op

de radio. Op een bepaald moment moest ik stoppen. De tranen rolden over mijn wangen…

Door de ouverture te ontdoen van haar orkestratie, door haar als het ware te ontbenen, hou je iets heel wonderlijks over, muzikale rijkdom! Het blijft Parsifal omdat je je kan verhouden tot die figuur, tot de muziek van Wagner. Door het libretto weg te knippen en te vervangen door een ritueel, vertrekken we vanuit de kern van de muziek en maken we op tekst van Peter een voorstelling als een dierbaar, fragiel afscheidsgeschenk.

Want… Waar gaat die nieuwe wereld naartoe? Wat is humanisme ? Moeten we blijven wachten op een Verlosser? Of moet er iets anders komen? En dat andere, wat is dat dan?

Theater is zo goed in vragen stellen, to hold up the mirror to nature. Je kan blijven tonen hoe slecht de mens is of hoe slim of hoe sluw. En misschien is het saai om daarop antwoorden proberen te geven in een voorstelling. Alleen, we merken nu dat we die antwoorden niet vinden… Ze zijn niet te vinden bij de filosofen of andere inspiratiebronnen, niet bij Derrida of in De ballade van Narayama.

De troost is te vinden bij onszelf, bij de meest dierbare, persoonlijke, diepe en kwetsbare verhalen van de acteurs, bij het helende medicijn van de muziek.’

Gommer Van Rousselt

Tekst Peter Verhelst naar de opera van Richard Wagner › regie Wim Opbrouck en Peter Verhelst › muzikale leiding Christoph Homberger › muzikale bewerking Christoph Homberger en Jan Czajkowski › dramaturgie Bart Van den Eynde › decorontwerp Luc Goedertier › kostuumontwerp Greta Goiris › lichtontwerp Mark Van Denesse › choreografie Iñaki Azpillaga› klavieren Jan Czajkowski, Elisabeth de Loore, Bendix Dethleffsen, Veerle Pollet › spel & zang Els Dottermans, Frank Focketyn, Servé Hermans, Christoph Homberger, Wim Opbrouck, Louis van Beek, Lien Wildemeersch, Maxine Sabbe, Feline De Waele, Lies Verholle, Kinderkoor Vlaamse Opera olv Hendrik Derolez › productie NTGent Première op zaterdag 8 maart 2014 om 20u in NTGent schouwburg. Voorstellingen op di 11, wo 12, vr 14, za 15, zo 16, di 18, wo 19, do 20, za 22, zo 23 (15u), di 25, wo 26, vr 28 en za 29/03 om 20u in NTGent schouwburg (met gratis in leiding 45’ voor aanvang).

Surf naar

www.ntgent.be/productie/ parsifal en ga op verkenningstocht door de wereld van deze Parsifal.

5

Alain Platel / les ballets C de la B, Münchner Kammerspiele en NTGent brengen

tauberbach Op 17 januari 2014 ging in München tauberbach in première, de nieuwste realisatie van Alain Platel, een voorstelling met vijf dansers en één actrice, NTGent-ensemblelid Elsie de Brauw. Dramaturge Hildegard De Vuyst sprak Elsie daags voordien, na de eerste try-out met publiek.

Voor tauberbach heb je helemaal je eigen parcours gemaakt en je eigen personage gecreëerd. Was dat de grootste uitdaging?

De grootste uitdaging is dat je in een andere wereld terechtkomt, waar andere regels en codes gelden.

Alsof ik naar China gekatapulteerd werd. Je herkent niks, je moet het zonder woordenboek doen. Het is lastig om in zo’n wereld binnen te komen. Ik kan niet bewegen zonder tekst. Als ik me kan laten voeren door een tekst, kan ik alles, want dan ben ik het zelf niet. Dan heb je iets wat groter is dan jezelf, dan wordt je gestuurd. Ik vind het vreselijk om ‘mezelf’ te moeten spelen, of tekst te improviseren.

De eerste dag van de repetities ben je in tranen uitgebarsten, zodanig was je onder de indruk van de dansers.

Die dansers vertrekken vanuit niks.

Zo lijkt dat tenminste. Achteraf kom ik te weten dat zij ook allerlei beelden maken in hun hoofd. Hun lichaam is niet alleen hun instrument maar ook hun partituur. Tijdens de repetities heb ik ontdekt dat ze allemaal een eigen vocabulaire hebben waar ze op kunnen terugvallen. Het is zo imponerend voor een niet-danser. Als zij het even niet weten is er altijd wel iets wat beweegt, wat verder doet. Als ik het niet weet, dan is er helemaal niks.

Als vertrekpunt was er behalve de muziek van Bach zoals die voor en 6

door doven klinkt, ook de documentaire over Estamira, een schizofrene vrouw die op een vuilnisbelt leeft.

Was dat een vloek of een zegen?

In het begin hielp het me om ergens van te vertrekken, maar snel werd duidelijk dat ik haar niet moest naspelen. Uiteindelijk zijn we ergens tussenin uitgekomen, tussen een personage en mezelf. Vooral qua stem heb ik lang gezocht naar een andere figuur, terwijl het dicht bij mezelf moet blijven.

Voor mij was het verbazend om te zien dat jij als ervaren rot in het vak zoveel last had van je derde oog.

Was je je daarvan bewust?

Ik wist wel dat ik daar last van had maar… Theater vertrekt van tekst, die tekst zet mij in beweging, geeft me iets waardoor mijn lichaam meegaat, maar om te beginnen bij je lichaam, dat is voor mij een andersom proces. Dat ken ik echt niet.

Dan val je terug op je eigen ‘niksigheid’. Dat lichaam volgt wel maar het kan geen motor zijn. Ik heb daar niet het gereedschap voor.

Heb je nooit regisseurs meegemaakt die fysiek werkten?

Jawel, zoals met Luk Perceval nu.

Maar dan heb je toch al een personage. Of een situatie. En je bent met andere spelers. Je spreekt elkaars taal.

Je hebt nu wel een tegenspeler gevonden in de ‘stem’ die door de boxen komt, en reageert op wat je doet, tegenspreekt, aangeeft…

Ja, maar het is ook een beetje het derde oog waar je tegen vecht.

Had je het gevoel alleen te zijn?

Jawel. Omdat je het heel vaak ook niet goed doet. Dat vinden die dansers helemaal niet erg. Maar mijn intuïtie klopte niet meer. Alain had dan meteen iets van: ‘dat zou ik niet

doen’. Bij theater heb ik een feilloos kompas maar dat werkte hier niet.

Ik moest terug naar nul. En nog kan ik het hebben, dat ik me afvraag: ‘hoezo werkt dat niet’? Daarbij komt dat Alain het niet gewend is met acteurs te werken. Bij acteren is de innerlijke motivatie vaak anders dan wat er uitkomt. Er is een decalage tussen waar ik het moet halen en wat jullie moeten ervaren.

Hij is dat niet gewend. Het is mijn extra taak om dat te vertalen.

Jij hebt aan Alain gevraagd om deze productie te maken.

Ik heb ademloos naar veel van zijn voorstellingen gekeken, en hem eens een mail gestuurd met de mededeling: ‘ik zou daar graag deel aan hebben’. En toen zei hij: ‘dan moeten we daarover praten’.

Hij heeft mij die documentaire over Estamira in handen gestopt, en een CD met de ‘dovenbach’, met de vraag of ik daar wat mee kon.

Ik vond het allemaal even prachtig en toen waren we vertrokken.

Ik herinner mij een moeilijk moment, halverwege het proces. Alain raakte zijn geloof in het gebruik van tekst kwijt. Toen heb jij gezegd: als het aan het einde niet goed is, mag je alle tekst eruit gooien, maar ik wil het wel tot het einde blijven proberen. Dat was erg moedig. Had je toen al een beeld van waar het naartoe moest?

Nee, maar wij hebben wel als uitgangspunt gehad dat we er tekst in wilden. En niet zomaar wat tekst in een dansvoorstelling. Wanneer er tekst verschijnt in dans, schiet je meteen naar je hoofd als toeschouwer. Vaak voelt het alsof de dans verklaard wordt, alsof je uitgelegd wordt waarover het gaat.

Wij wilden allebei een voorstelling maken waarbij taal dat niet doet.

Ik zou graag zo iemand zijn geweest die brutaal… Ik schrok van mezelf.

Ik zou graag zo iemand zijn geweest die kon denken: ‘als jullie dat doen, dan doe ik dit. Het maakt niet uit of jullie dat mooi vinden’. Maar ik ben daar te verlegen voor. Je moet je ook voorstellen dat je tussen vijf fantastische dansers staat. Dat is erg intimiderend voor iemand die geen eigen fysiek vocabulaire heeft.

Er is voor mij een leven voor Platel en een leven na Platel. In de zin van: dapper zijn. In de zin van: je smijten. Die mentaliteit van de dansers is zo anders dan van acteurs.

Dat dansersbestaan is zo hard, maar op een goeie manier. Die doen dat gewoon. Wij zitten uren te denken, te praten, om dan voorzichtig iets uit te proberen. Minder risicovol.

‘Het doen met niks’ is misschien wel het centrale thema van de voorstelling. Het decor is met ‘niks’ gemaakt, de kostuums, zelfs het verhaal is ‘niks’.

Precies. Er is niets maar daaruit maakt je iets. Dat maakt het heel poëtisch en hoopgevend. Die figuren op de scène hebben veerkracht. De vrouw die ik speel, breekt niet maar

ze transformeert. Ze wordt flink door elkaar geschud en daarna ziet ze geleidelijk hoe mooi de wereld eigenlijk is, wat er allemaal kan. Dat is eigenlijk het leven na Alain Platel.

Gisteren was de eerste keer met publiek, hoe was het?

Ik ging plots theater spelen, vind ik zelf. Veel te dik en te hard en te massief. Maar los van mijn vierde of twintigste oog dat heel kritisch naar mezelf kijkt, was het fijn om te ontdekken dat de voorstelling echt wel communiceert, en veel reacties oproept. Het goeie nieuws is dat mensen het mooi vonden.

Is er uitgekomen wat je gedacht hebt?

Ik had niets gedacht maar ik kan wel midden in de voorstelling denken — hoe het dan ook loopt — dat ik het fantastisch vind dat ik daar sta, in die muziek, in die abstracte wereld. Al die rijkdom aan beelden, al die lagen. Ik vind het fantastisch om daar deel van uit te maken. Het is een cadeau, ook een cadeau wat ik aan mezelf gegeven heb. Ik ben het toch maar aangegaan. Terwijl ik op voorhand wist dat het doodeng zou zijn.

Hildegard De Vuyst

Interview verwerkt op 4 februari, de dag nadat tauberbach geselecteerd werd voor het Theatertreffen in Berlijn, waar van elk seizoen de tien meest markante theaterproducties uit het Duitse taalgebied op uitgenodigd worden.

tauberbach © Chris Van der Burght

We hebben heel lang gezocht naar die woorden die naast de dans kunnen bestaan, zodat ze elkaar groter maken en een wereld openen. Ik hou heel erg van taal. Taal kan opsluiten, maar ik gun taal dat het niet alleen ratio is, of interpretatie of verklaring, maar ook ruimte geeft.

Gedurende de voorstelling verdwijnt de taal langzaam uit het speelveld.

Dat is bijna een onderwerp van de voorstelling geworden. Alsof jij opgenomen wordt in een andere cultuur, alsof je geïnitieerd bent in een andere vorm van zijn.

Dat vind ik heel goed. Als de gezamenlijke dans aan het einde komt, dan is dat voor mij een bevrijding.

Ik maak elke avond het repetitieproces nog eens door. Maar het gaat niet alleen over mij, je kan het ook breder zien: van ratio naar irrationeel, van kantoor naar fantasie, van taal naar lichamelijkheid en seksualiteit, van oordeel naar ervaring en vrijheid, van controle naar overgave. Die gang moet je steeds weer door.

Je hebt jezelf de dans ontzegd. Had je dat op voorhand uitgemaakt?

Concept en regie Alain Platel › creatie en uitvoering Bérengère Bodin, Elie Tass, Elsie de Brauw, Lisi Estaras, Romeu Runa en Ross McCormack › dramaturgie Koen Tachelet, Hildegard De Vuyst › muzikale leiding, soundscapes en additionele muziek Steven Prengels › lichtontwerp Carlo Bourguignon › geluidsontwerp Bartold Uyttersprot › decor-ontwerp Alain Platel en les ballets C de la B › kostuumontwerp Teresa Vergho › productie les ballets C de la B, Münchner Kammerspiele en NTGent in coproductie met Théatre National de Chaillot (Paris), Opéra de Lille, KVS (Brussel), Torinodanza, La Bâtie — Festival de Genève Op woensdag 16 april (Belgische première), do 17, vr 18, za 19, wo 23, do 24, vr 25, za 26 en zo 27/04 (15u) om 20u in NTGent schouwburg (met gratis inleiding 45’ voor aanvang).

7

Pas in première gegaan NTGent

Cyrano

Cyrano © Dimitri Van Zeebroeck / Dooreman

Bernard Dewulf bewerkte Edmond Rostands klassieker Cyrano de Bergerac voor een nieuwe productie in regie van Julie Van den Berghe, met in de cast An Miller, Bert Luppes en Harm Duco Schut. Dit lichtvoetig drama vol amoureuze verwarring valt vooral op door de innerlijke strijd van het hoofdpersonage: Cyrano is een officier die aanzien geniet en geliefd is door zijn troepen, maar die — ondanks al zijn verbale en fysieke bravoure — grote twijfels heeft over zijn slaagkansen als minnaar. De reden daarvoor is een flink uit de kluiten gewassen reukorgaan dat, zo denkt hij, de ware liefde in de weg zit.

Cyrano handelt over de kracht van taal en de kracht van de liefde. Over de zoektocht van drie verloren zielen naar een verbond, of naar elkaar, vanavond.

De première vond plaats op 22 februari; voor recensies en reacties verwijzen we graag naar www.ntgent.be Nog op woensdag 26 februari, do 27, vr 28/02 en za 1, vr 14, za 15, zo 16, wo 19, do 20, vr 21 en za 22/03 om 20u in Minard, Gent (met gratis inleiding 45’ voor aanvang).

Première FRONT FRONT Polyphonie is een semi-documentaire voorstelling die de historische impact, maar ook de vreselijke absurditeit van WO I, de eerste ‘geïndustrialiseerde’ oorlog, tegen het licht van de huidige realiteit wil houden. Luk Perceval regisseert een Duits/Belgisch/ Franse cast met daarin onder meer Steven Van Watermeulen, Oscar Van Rompay, Peter Seynaeve en Katelijne Verbeke. Deze coproductie van het Thalia Theater en NTGent beleeft op zaterdag 22 maart haar première in Hamburg en is volgend seizoen bij ons te zien.

8

Platonov © Phile Deprez

Rood © Phile Deprez

Kleine dagen © Phile Deprez

Beproefd repertoire

NTGent & HETPALEIS

NTGent

Kleine dagen Rood

Platonov

Bent u een fan van de columns die Bernard Dewulf wekelijks voor het DS Weekblad schrijft? Heeft u genoten van de teksten van Cyrano of Een lolita? Dan is dit kleinood beslist iets voor u: een theatrale lezing waarin auteur Bernard Dewulf een stem geeft aan zijn bekroonde boek Kleine Dagen (Libris Literatuurprijs 2010 en Inktaap 2011). Deze stem laat hij vergezeld gaan van beelden en korte filmpjes.

‘Kleine maar schitterende dagen (…) Nog nostalgischer, maar tegelijk confronterender dan de geschreven versie.’ (De Morgen) Nog op woensdag 26 februari, do 27/02 en za 1/03 om 20u in NTGent Arca (uitzonderlijk geen inleidingen voor deze productie)

Koen De Sutter regisseert dit ‘fascinerend portret van een mythische kunstenaar, die zich sterk bewust was van zijn plaats in de kunstgeschiedenis.’ (De Standaard) Het succesvolle toneelstuk Rood van John Logan wordt vertolkt door Wim Opbrouck en Servé Hermans, ‘twee acteurs op het toppunt van hun kunnen’, aldus Cobra.be. Ze kruipen in de huid van de schilder Mark Rothko en diens assistent die gedurende twee jaar intensief samenwerken aan een schilderijencyclus voor een peperduur restaurant.

Tussen beide kunstenaars ontstaat een bedachtzame werkrelatie die meermaals op de proef wordt gesteld door stevige meningsverschillen. De schilderijen zullen hun bestemming nooit bereiken. ‘Een aanklacht tegen al te commercieel denken binnen de kunstwereld en door de kunstenaar zelf. Daarom alleen al is deze voorstelling juist nu belangwekkend.’ (De Volkskrant) Tekst John Logan › regie Koen De Sutter › spel Wim Opbrouck & Servé Hermans Vrijdag 4 april, za 5, zo 6/04 (15u) om 20u in NTGent Arca (met gratis inleiding 45’ voor aanvang).

‘Van een zelden geziene intensiteit’ (De Standaard) ‘Beloond met een staande ovatie’ (de Volkskrant) ‘Een bijzonder fascinerende belevenis.’ (Knack) Het zijn maar enkele van de vele reacties op deze NTGent-productie waarin we vorig jaar ons nieuwe ensemblelid Bert Luppes meteen de hoofdrol toekenden, met enorm veel bijval tot gevolg. Andere uitschieters zijn het muzikale talent van pianist/ performer Jens Thomas, het strakke ensemblespel en de kernachtige aanpak van Luk Perceval (Ten Oorlog!, Wilde Lea, De Meeuw).

Met deze opmerkelijke voorstelling (geselecteerd voor zowel het Nederlands als het Vlaams Theaterfestival 2013) toont Perceval dat vastgelopen menselijke emoties in het Rusland van begin vorige eeuw even verscheurend zijn als in het Vlaanderen van vandaag.

Tekst Anton Tsjechov › regie en bewerking Luk Perceval › spel Elsie de Brauw, Briek Lesage, Katrin Lohmann, Bert Luppes, Peter Seynaeve, Zoë Thielemans, Hugo Van Den Berghe, Steven Van Watermeulen en Lien Wildemeersch › zang & piano Jens Thomas Zondag 6 april, za 12, zo 13/04 (15u) in NTGent schouwburg (met gratis inleiding 45’ voor aanvang).

Wist u dat

NTGent

u voor recente NTGent-producties ook ingekorte inleidingen kunt beluisteren via onze website? Zeker de moeite waard om eens uit te proberen!

9

De staat van de mens © toneelacademie Maastricht

Elektra © Barrie Hullegie

Het Nationale Toneel

Elektra

Dichter, essayist en toneelschrijver Hugo von Hofmannsthal was het wonderkind van de Weense literaire kringen rond 1900. Als geen ander wist hij het tijdsgevoel van de stervende negentiende eeuw en het verlangen naar de moderne twintigste eeuw in woorden te vangen. Hij baseerde zijn Elektra (1904) op de tragedies van Aischylos, Euripides en vooral Sophokles. Maar tegenover het witte marmer van de klassieke oudheid plaatste hij een duistere wereld van bloed en driften, waarin Freud en Nietzsche de plaats hebben ingenomen van goden en hogere machten. Een regie van Casper Vandeputte met Katja Herbers, Antoinette Jelgersma, Betty Schuurman, Joris Smit, Sallie Harmsen e.a.

Donderdag 20 maart, maart vr 21/03 om 20 u in NTGent schouwburg (met met gratis inleiding 45’ voor aanvang) — uitverkocht aanvang

10

toneelacademie Maastricht

De staat van de mens

Braakland / ZheBuilding

Het pas afgestudeerde jong geweld van de toneelacademie Maastricht stelt voor: De staat van de mens.

Een afstudeervoorstelling die op het it’s festival al veel zielen mocht beroeren. Het stuk speelt met de grote thema’s en verhalen: de zin van het leven en het zoeken ernaar, de liefde, Kaïn en Abel, God en de duivel, Griekse mythes, de werkelijkheid, waarheid en illusie en als je dan denkt alles te hebben gehad, ook nog het leven en de dood.

Een tekst van Vincent van der Valk in regie van Steven Van Watermeulen, gespeeld door Saman Amini, Evelien Bosmans, Steef de Bot, Tine Cartuyvels, Fenneke Dam, Matthijs Van de Sande Bakhuyzen, Tarikh Janssen, Jordy Klijn en Majd Mardo.

Woensdag 2 april om 20u in NTGent Arca

Hebzucht vertelt de klassieke rise & fall van een imperium. Maar aan het eind van deze tragedie gaan de personages niet dood: ze cashen hun geld en zoeken dekking in de plooien van de geschiedenis. Na het succes van Hitler is dood beten Stijn Devillé en Braakland/ ZheBilding zich vast in de hebzucht van de hedge funds en de angst van de aandeelhouders.

‘Hebzucht toont de noodlottige ondergang van een fictieve grootbank met de dramatische kracht van een klassieke tragedie. De tekst van Stijn Devillé doet ons voor even de financiele crisis begrijpen. (Cobra.be) Een voorstelling met Dirk Buyse, Michael Pas, Jorre Vandenbussche, Kris Cuppens, Sara Vertongen, Stijn Devillé en Emma Devillé.

Woensdag 2 april om 20u in NTGent schouwburg (met gratis inleiding 45’ voor aanvang)

Hebzucht

Gastvoorstel

CONCERTEN

The Broken Circle Bluegrass Band

Lodewijk, de koningspinguïn © Kurt Van der Elst

Hebzucht © Freek Verdonckt

Het evangelie volgens Pilatus © De Nieuw Amsterdam

NTGENT FOR KIDS

De Nieuw Amsterdam

HETPALEIS

Lodewijk, de koningspinguïn (8+)

The Broken Circle Bluegrass Band

DNA maakt theater dat de overeenkomsten toont en de verschillen viert. Het Evangelie volgens Pilatus is een toneelbewerking van het gelijknamige boek van Eric-Emmanuel Schmitt. Ondanks alle verschillen zijn Jezus en Pilatus lotgenoten.

Allebei worden ze gestigmatiseerd, de een tot verlosser, de ander tot verrader. Deze afschildering heeft een iconografisch karakter, maar daarachter schuilt een andere waarheid. Schmitt weigert de wanhoop van de twintigste eeuw en toont om deze reden hoe mensen problemen trotseren en hoe zelfs het ergste onheil niet kan verhinderen dat er iets van het ‘Goede’ blijft doorschemeren.

Donderdag 3 april om 20u in NTGent Arca (met gratis inleiding 45’ voor aanvang)

Een muzikale vertelling van Dimitri Leue en Benjamin Boutreur. Een verhaal dat zich afspeelt in het koudste zuiden, het zuidste kouden.

Een sprookje dat schuurt. Een zoektocht naar vrijheid. Een waggelreis tussen droom en daad.

Een voorstelling tussen tekst en muziek. HETPALEIS zet deze feelgoodproductie na tien jaar opnieuw op het repertoire omdat het een tijdloos verhaal is dat tot de verbeelding blijft spreken. Voor Dimitri Leue en Benjamin Boutreur was het de start van een vruchtbare samenwerking.

Woensdag 9 april om 19u in NTGent schouwburg

Na de succesvolle theatervoorstelling en de meermaals bekroonde film is het nu de muziek van The Broken Circle Breakdown die met alle aandacht gaat lopen. Bjorn Eriksson leidt alles in goede banen.

Dinsdag 1 april om 20u in NTGent schouwburg — uitverkocht

Het evangelie volgens Pilatus

GENTSE LENTE

lingen

21 maart is de eerste dag van de lente en de Internationale Dag tegen Racisme. In Gent wordt deze dag al enkele jaren op rij in de kijker gezet door verschillende organisaties. In het jaar waarin Vlaanderen ‘50 jaar migratie’ viert, willen de initiatiefnemers werken rond de vraag Gentenaar zijn, wat betekent dat precies?

In NTGent vinden in dat kader vanaf 17u debatten plaats.

Meer info via onze website.

11

spiegelproject

ParciVAL

Lang Leve (naar De koning sterft), Een etentje met vrienden (naar La grande bouffe), Tartuffe, all you can live… (naar Tartuffe) zijn de titels van de spiegelprojecten die de afdeling publiekswerking van NTGent in samenwerking met alle andere afdelingen van NTGent in het verleden tweejaarlijks opzette. Om het toneel te bespelen zochten en vonden we telkens andere groepen enthousiaste mensen: schooljeugd, Gentse amateurtoneelspelers, mensen met en zonder een beperking via Platform K… Deze keer gaan we aan de slag met jongeren buiten schoolverband en we doen dat heel graag in samenwerking met Jeugdtheaterhuis Larf!.

De jonge bende zal in duobaan geregisseerd worden door Chris Thys van NTGent en Inge Goddijn van Larf! Zij krijgen ondersteuning vanuit de afdeling dramaturgie van NTGent en logistieke steun van de hele publiekswerkingsdienst.

We spiegelen ons aan de nieuwe NTGent-productie Parsifal (of wat had u gedacht?)

Chris en Inge, jullie nemen voor de gelegenheid samen de regie op van het ParciVAL-spiegelproject. Hoe werkt dat voor jullie, die duoregie?

12

Inge: Ik vind het zeer tof om op die manier samen te werken. Dat doe ik trouwens wel vaker, zoals met Pascal Buyse voor Me brommer is kapot (2013). Wat ik hier boeiend vind, is dat Chris veel sterker vanuit de taal denkt, terwijl ik veeleer op het fysieke focus. Ik ben iemand die heel graag vanuit een beeld vertrekt om daar iets mee te maken. Het wordt een interessante queeste voor mij, zo een keertje met iemand vanuit een heel andere hoek samenwerken.

Chris: Het is een groot voordeel dat Inge deze jongeren zo goed kent.

Ze heeft er al jaren mee gewerkt.

Vaak is het moeilijk en tijdrovend om aan het begin van een proces elkaar als groep te vinden, elkaar af te tasten en een soort gemeenschappelijke vocabulaire te ontwikkelen. Dat geldt voor iedere productie. Maar hier is dat dus al grotendeels gebeurd. Zij hebben hun theatertaal al, ik hoef er maar op in te haken. Dat is fijn, natuurlijk. Bovendien kost het geen enkele moeite om hen aan het spelen te krijgen. Integendeel, ze staan te springen om de vloer op te mogen.

Het kan niet rap genoeg gaan!

Vanuit de LARF!-werking zijn de jongeren vertrouwd met een manier van werken die niet louter op spelen, maar ook op onderzoeken en maken gericht is. Vorig jaar maakten Inge en Pascal Buyse Me brommer is kapot met een aantal van de jongeren die ook in ParciVAL te zien zijn. Het werd geen welomlijnd verhaal, maar een ruw portret van twaalf jongeren op zoek naar hun plek. Hoe gingen jullie te werk?

Inge: We hadden een duidelijk idee, we wilden vooral jongeren die heel fysiek op scène konden zijn. Het stond vast dat we met heel weinig tekst zouden werken. We hebben toen met 30 jongeren gesprekken gehad over wat ‘een hangplek’ voor hen betekent, hoe zij dat zien.

En uit dat materiaal hebben we vervolgens de voorstelling gemaakt.

Dus wat zij brengen zijn eigenlijk gewoon heel sterke, persoonlijke verhalen.

Volgens het spiegelprojectprincipe gaan jullie aan de slag met hetzelfde basismateriaal als de Parsifal die Peter Verhelst creëert met Wim Opbrouck, Christoph Homberger en Jan Czajkowski. Hoe gaat dat spiegelen nu concreet in zijn werk?

Chris: Wel, het is alvast niet zo dat we werken met dezelfde teksten.

Wat we wel zullen spiegelen, is het principe dat er persoonlijke verhalen van de acteurs gebruikt worden in de voorstelling. Wij, op onze beurt, gaan bij de jongeren op zoek naar hun eigen verhalen, hun emoties en hun ervaringen met de samenleving. We kijken hoe ze zich vandaaruit tot dat Parsifal-verhaal kunnen verhouden.

Inge: We beginnen met werken aan het macro-verhaal; het ridderverhaal. Daarna zullen we microscopisch op de jongeren zelf focussen, door middel van heel persoonlijke vragen. Bijvoorbeeld ‘Stel dat jij de tijd, de toekomst of het verleden in handen had, wat zou je met die macht doen?’ of ‘Wat maakt je gelukkig?’. Dat brengt kleine, soms zeer emotionele en schone verhalen naar boven. Maar dat gaat stapsgewijs, zoiets heeft tijd en ruimte nodig. Dit soort vragen krijg je uiteraard niet elke dag te verwerken.

De Parsifallegende lijkt op het eerste gezicht nogal ver van de actuele leefwereld van deze jongeren verwijderd. Hoe gaan jullie aan de slag met dit eeuwenoude, ‘grote’ verhaal?

Inge: We vertalen dat natuurlijk wel wat voor hen. In eerste instantie hebben zij geen idee van wie Wagner en Parsifal zijn. We geven hen opdrachten en improvisatieoefeningen die direct en indirect aan de materie gelinkt zijn. Zo komt het verhaal concreet en via hun eigen leefwereld binnen.

Chris: Dat soort verhalen is hen trouwens zeker niet vreemd. Neem nu Lord of the rings, dat is ook een groot en mythisch verhaal, zo je wil.

Of Avatar, bijvoorbeeld. Dat zijn allemaal moderne ridderverhalen.

Ik denk eigenlijk dat deze jongens en meisjes nog beter thuis zijn in

de materie dan ik. Avatar, dat heb ik nog nooit gezien.

Een van de personages in de Parsifal van Peter Verhelst en co zal een demente oude vrouw zijn. ‘Het niet meer weten’, met deze wereld en deze tijd, wordt een centraal thema.

Hebben de jongeren van LARF! daar met hun ParciVAL een antwoord op?

Chris: Geen antwoord, neen. Maar zij kunnen er tegenover plaatsen hoe zij het zien met deze tijd, deze wereld. De hoop dat ze dingen kunnen doen bewegen. Dat ze dingen kunnen stoppen, verhinderen, rechttrekken.

Inge: Als ik naar die gasten luister…

Zij hebben allemaal wel hoop en een ideaal van hoe zij het willen zien.

Een vorm van naïviteit — gelukkig!

Wie is ParciVAL voor jullie?

Inge: Voor mij gaat het over een idealisme dat men in zich draagt.

Zijn er idealen? Wat zijn míjn idealen?

Chris: ParciVAL is jong en wordt ouder. Het is een bildungs-figuur.

Hij of zij evolueert van een naïef kind tot iemand die de wereld kent — ook de slechtheid ervan.

Er loopt veel fout in de wereld.

En via computer en televisie is de wereld voor de jongeren zoveel kleiner geworden, of juist groter…

Vroeger gingen wij bij de buren naar het kinderuurtje kijken. Nu heeft iedereen een PC en de wereld komt maar binnen. Ze zijn wereldburger nog voor ze puber zijn. Conflicten, rampen, ecologie, noem maar op. Dat komt nu gewoon bij hen aan tafel. ParciVAL is uiteindelijk niet naïef, maar weet toch een antwoord of een houding te vinden, een manier om ermee om te gaan… Het gaat erom dat ParciVAL de hoop weet te bewaren, dat de mens — zonder melig te willen klinken — in staat is om

LARF! is een Gents open jeugdtheaterhuis dat

zich toelegt op theatereducatie. Het organiseert activiteiten waar kinderen en jongeren tussen 8 en 18 de kans krijgen om al lerend te onderzoeken wat theater is. Dat doen ze door theater te beleven, ideeën uit te wisselen, erover te reflecteren, te creëren en elkaar te inspireren. Spelenderwijs, vanuit improvisaties, onderzoekt het kind of de jongere waar theater over gaat.

Ze kijken ook naar elkaar en geven elkaar feedback.

dingen te keren, als de wil er is.

Dat geldt voor deze jonge mensen bij uitstek, zij hebben de toekomst voor zich.

Wagner schreef ergens ‘Ik werk voor degenen die bezig zijn te ontwaken’.

Jullie werken met mensen die bezig zijn te ontwaken.

Chris: Voilà.

Inge: Ik denk dat daarin het schone van dit spiegelproject ligt. Dat het net kinderen zijn die dat verhaal van Parsifal bewerken en spelen, als reactie op wat Peter Verhelst en Wim Opbrouck brengen. Ik ben zelf erg benieuwd naar dat contrast. Aan de ene kant heb je volwassen acteurs, die al een heel stuk van hun leven achter zich hebben.

Terwijl onze jongeren er, aan de andere kant, nog moeten aan beginnen. Dat maakt het spannend om te kijken naar hoe zij het zien.

Chris: Ja. Dit is hún zoektocht naar hoe je overeind blijft.

Tineke De Meyer

Spiegelproject ParciVAL wordt gespeeld door Brecht De Coen, Emiel Lenaert, Laure Machtelinck, Milan Minnebo, Lars Paridaen, Amber Van Laeken, Dario Christiaens, Zoë Verhoest, Tuur Vermeire, Runeke Lievens, Marie De Cock, Miro Demeulder en Lena Vanneste › regie Chris Thys en Inge Goddijn › dramaturgie Tineke De Meyer › productie Publiekswerking NTGent en LARF! Op donderdag 24 april (première), vr 25, za 26 en zo 27 april om 20u in NTG Minnemeers.

Elke voorstelling (inclusief de première) wordt gratis ingeleid in de publieksfoyer van NTGent Minnemeers. Op zaterdag 26 april nodigen we u uit op een inleiding XL en een nagesprek met de makers en acteurs.

LARF! beperkt zich heel bewust tot één kunstdiscipline en kiest voor verdieping. Er wordt niet alleen gespeeld.

De focus ligt op het maken van theatervoorstellingen met kinderen en jongeren. Het gaat dus ook om de vraag wat theater maken eigenlijk is. Vanuit een passionele gedrevenheid wil LARF! de kinderen en jongeren in de ateliers de kans geven om theater deel van hun leven en op termijn ook echt ‘hun ding’ te maken.

Meer info op www.larf.be 13

publiekswerking@ntgent.be

Omkadering Parsifal & tauberbach

Publiekswerking pakt naar goede gewoonte uit met een boel activiteiten om je kijkervaring bij deze twee nieuwe producties optimaal te ondersteunen.

• Alle voorstellingen (excl. de première) worden gratis ingeleid, op foyerniveau in onze schouwburg • Je komt met een (school)groep?

Je kan aansluiten bij elke inleiding, maar je kan ons ook boeken voor een inleidingsles of een inleidend gesprek op locatie.

• Voorbereiden en nabespreken met je (school)groep doe je aan de hand van onze gratis lesmappen.

Downloadbaar via de productiepagina van onze website.

• Actiever aan de slag om meer te weten over onze voorstellingen?

Onze theaterdocenten staan klaar om jullie een intense productieworkshop te laten beleven.

• Wens je je groep eens extra te verwennen? We stellen voor jou graag een verweNTGeNTarrangement op maat samen.

• Inleiding XL en nagesprek met dramaturg, makers en acteurs voor Parsifal (zaterdag 15 maart) en tauberbach (zaterdag 19 april), telkens om 19u15. Inleiding op foyerniveau, nagesprek 10’ na einde voorstelling in de zaal. Gratis!

Spiegelprojecten!

Klein…

Rondom de voorstelling Parsifal bedenken 10 jongeren van Pedagogisch Centrum Wagenschot o.l.v.

NTGent-theaterdocente Els De Neve hun eigen kleine versie van dit werk. Workshops zijn gestart in januari, elke donderdag in Eke wordt hard gewerkt. De apotheose wordt de drukke repetitieweek vanaf 17maart en het toonmoment op donderdag 20 maart 2014 20u in NTGent Arca. Iedereen dan 14

en daar hartelijk welkom om het resultaat te bewonderen.

Leerlingen van het Atheneum Wispelberg snuffelen dan weer aan de voorstelling tauberbach. Debbie Crommelinck voor NTGent en Monique Janssen voor Larf! begeleiden samen met de leerkrachten de jonge veulens van 5 Humane Wetenschappen. Een intensieve voorbereiding en een drukke werkweek vanaf 17 maart stomen hen klaar voor hun toonmoment op vrijdag 21 maart 2013 20u in NTGent Arca. Ook hier mag iedereen dat zot geweld komen aanmoedigen.

Audiodescriptie

Chris Thys (NTGent) en Inge Goddijn (Larf!) regisseren een groep jonge, speelse veulens die aan de slag gaan met tekst en muziek. Hun ParciVAL kan je komen bewonderen op 24 (première), 25, 26 en 27 april 2014 in NTGent Minnemeers. Meer info op blz 12.

Project Jong en Oud

Erfgoeddag

Zondagsmatinees met workshops voor kinderen

… en Groot!

We dachten: we doen eens iets anders…! In plaats van ons gebouwenerfgoed zetten we een klein stukje intellectueel theatererfgoed in de kijker. En we doen dat met de hulp van een jonge bende.

Kwestie van oud en nieuw samen te brengen. Wij organiseren namelijk een tweedaagse workshop voor jongeren van 14 tot 18 jaar.

Op zaterdagavond 26 april en zondag 27 april werken zij rond de theatervoorstelling Het huis van de Zwanenbroeders, een stuk uit ons archief. Onder professionele begeleiding werken ze toe naar hun toonmoment op zondag 27 april 2014 om 20u in NTGent Arca.

Reservatie via bespreekbureau.

Wij zoeken acteurs, dansers, kostuum- en decorontwerpers, geluid- en lichtfreaks. Jongeren tussen 14 en 18 jaar die het nu al voelen kriebelen om mee te doen, kunnen zich aanmelden via publiekswerking@ntgent.be Kandidaten worden uitgenodigd voor een kennismaking. Wij kijken er al naar uit!

We voorzien de komende weken drie matinees van audiodescriptie, een live beschrijving van wat er op scène gebeurt, bedoeld voor blinden en slechtzienden. Indien je hier gebruik van wenst te maken, dan kan je je ticket reserveren via VeBeS Gent: via het nummer 09 292 40 80 of via e-mail gent@vebes.be. VeBeS is een vereniging van blinden en slechtzienden, maar je hoeft geen lid te zijn van deze organisatie om gebruik te maken van dit aanbod. Er is audiodescriptie bij Parsifal op zondag 23/3, Rood op zondag 6/4 en tauberbach op zondag 27/4.

Bewoners van Woon- en Zorgcentra De Foyer worden een-op-een gekoppeld aan leerlingen van het Gentse Freinetatheneum De Wingerd om samen te werken rond dramatische expressie in verschillende vormen.

Kers op de taart wordt een toonmoment op woensdag 30 april.

Op elke matineevoorstelling in maart en april organiseren we voor kinderen van 6 tot 12 jaar een workshop die gelinkt is aan de voorstelling. Terwijl de (groot)ouders met gerust gemoed de theaterzaal in trekken, zijn de kinderen voor de duur van de voorstelling in meer dan goede handen.

Tickets voor de voorstelling reserveert u bij ons bespreekbureau, een plaatsje voor de workshops via publiekswerking@ntgent.be (onkostenbijdrage 2 euro per kind).

Ons aanbod: Zondag 23 maart 2014 bij Parsifal De Ridders van de Ronde Tafel (ism De Munt) Zondag 6 april 2014 bij Rood De MOOSSDOOSS (ism S.M.A.K. Gent) Zondag 13 april 2014 bij Platonov This is our sound of Platonov (ism Jeugd&Muziek) Zondag 27 april 2014 bij tauberbach Dansen met MoveZ en danslerares Julie Vandercruyssen

Extra omkadering gewenst?

Contacteer ons via publiekswerking@ntgent.be of 09 269 35 29.

NTGent in Gent Maart 2014 za

1

20u00

1

20u00

za

8

20u00

di

11

20u00

12

NTGent & HETPALEIS

Cyrano NTGent

vr za

Parsifal NTGent € 12-28 ....... Schouwburg

za

20u00

20u00

Parsifal NTGent NTGent

20u00 20u00

zo

16

20u00

wo

4

20u00

6

20u00

zo

6

15u00

wo

9

19u00

20u00

Parsifal NTGent € 12-23 ....... Schouwburg

20u00

do

20 20u00 Elektra

€ 12-23 ....... Schouwburg

Het Nationale Toneel

Rood NTGent

do

24 20u00 tauberbach NTGent,

do

24 20u00 ParciVAL

vr

25 20u00 tauberbach

Rood NTGent

vr

25 20u00 ParciVAL

Lodewijk, de koningspinguïn

za

26 20u00 tauberbach NTGent,

za zo wo

12

za

26 20u00 ParciVAL

zo

27 15u00 tauberbach NTGent,

zo

27 20u00 ParciVAL

€ 12-23 ....... Schouwburg

Münchner Kammerspiele en les ballets C de la B

13 16

do

17

€ 12-23 ....... Schouwburg

NTGent, Larf! € 12 ............. Minnemeers

NTGent, Münchner Kammerspiele en les ballets C de la B € 12-23 ....... Schouwburg

NTGent, Larf! € 12 ............. Minnemeers

Münchner Kammerspiele en les ballets C de la B

Platonov NTGent € 12-25 ....... Schouwburg

15u00

Platonov NTGent

€ 12-25 ....... Schouwburg

NTGent, Larf!

€ 12-23 ....... Schouwburg 20u00

tauberbach NTGent,

Münchner Kammerspiele en les ballets C de la B

€ 12 ............. Minnemeers

Münchner Kammerspiele en les ballets C de la B

€ 12-23 ....... Schouwburg 20u00

tauberbach NTGent,

Münchner Kammerspiele en les ballets C de la B

Münchner Kammerspiele en les ballets C de la B

Münchner Kammerspiele en les ballets C de la B

€ 12-20 ....... Schouwburg 20u00

tauberbach NTGent, € 12-25 ....... Schouwburg

Platonov NTGent

HETPALEIS

uitverkocht . Minard

20 20u00 Parsifal NTGent

Rood NTGent

€ 12-18 ........ Arca

Cyrano NTGent

do

23 20u00 tauberbach NTGent,

€ 12-23 ....... Schouwburg

€ 12-23 ....... Schouwburg

€ 12-23 ....... Schouwburg

Het evangelie volgens Pilatus

uitverkocht . Arca

Parsifal NTGent Cyrano NTGent

wo

€ 12-23 ....... Schouwburg 20u00

uitverkocht . Arca

zo

18 20u00 Parsifal NTGent

19

vr

uitverkocht . Minard

Cyrano NTGent

19

Braakland / ZheBIlding

€ 12-16 ........ Arca

20u00

Parsifal NTGent

za

Münchner Kammerspiele en les ballets C de la B

De Nieuw Amsterdam

5

uitverkocht . Minard

19

20u00

za

uitverkocht . Minard

16

wo

3

18 20u00 tauberbach NTGent,

Hebzucht

€ 12-23 ....... Schouwburg

€ 12-23 ....... Schouwburg

€ 12-25 ....... Schouwburg

zo

di

do

The Broken Circle Bluegrass Band uitverkocht . Schouwburg

20u00

€ 12-23 ....... Schouwburg

14 20u00 Cyrano NTGent

15

2

20u00

Parsifal NTGent

14 20u00 Parsifal

15

wo

1

uitverkocht . Minard

€ 12-23 ....... Schouwburg

vr

di

€ 12-16 ........ Arca

za

wo

Kleine dagen

April 2014

vr

€ 12-21 ........ Schouwburg

€ 12-23 ....... Schouwburg

NTGent, Larf! € 12 ............. Minnemeers

uitverkocht . Minnemeers

do

20 20u00 Cyrano NTGent

vr

21

20u00

vr

21

20u00

uitverkocht . Minard

Elektra

Het Nationale Toneel uitverkocht . Minnemeers

Cyrano NTGent uitverkocht . Minard

za

22 20u00 Parsifal NTGent

za

22 20u00 Cyrano NTGent

zo

23 15u00 Parsifal NTGent

€ 12-25 ....... Schouwburg uitverkocht . Minard

€ 12-23 ....... Schouwburg

di

25 20u00 Parsifal NTGent

wo 26 20u00

€ 12-23 ....... Schouwburg

Parsifal NTGent € 12-23 ....... Schouwburg

vr

28 20u00 Parsifal

NTGent

€ 12-23 ....... Schouwburg

za

29 20u00 Parsifal

NTGent

€ 12-25 ....... Schouwburg

hoe reserveren?

Via www.ntgent.be, telefonisch op het nummer +32 9 225 01 01 of ter plekke in het Bespreekbureau, van dinsdag t/m vrijdag doorlopend tussen 10u en 18u, op zaterdag van 14u tot 18u. Gesloten op zondag en maandag.

Info & tickets www.ntgent.be +32 9 225 01 01

Omdat een NTGentproductie bijwonen een recht is voor elke cultuurliefhebber, proberen wij ons aanbod zo toegankelijk mogelijk te maken voor iedereen. Mail naar publiekswerking@ntgent.be of surf naar www.ntgent. be en u verneemt er alles over.

Last Call is de

sms-service van NTGent voor late beslissers. Schrijf je gratis in op www. ntgent.be/lastcall

Combineer uw theaterticket met een diner of overnachting. Ontdek onze arrangementen op www.ntgent.be/ abos#arrangement.

Bezoek ons NTGent café met ’s middags lichte lunch in buffetvorm en ’s avonds tapas (ma-vr vanaf 10u, za vanaf 16u, zondag enkel bij voorstellingen vanaf 1 uur voor aanvang).

15

NTGent op tournee Maart—April 2014 Amsterdam · Theater Frascati Cyrano : 26, 27/03

www.theaterfrascati.nl

Arnhem · Stadsschouwburg Rood : 18/04 www.mssa.nl

Kortrijk · Stadsschouwburg Platonov : 29/04

www.cultuurcentrumkortrijk.be

Londen · Sadler’s Wells

tauberbach : 8, 9/04 www.sadlerswells.com

Berlijn · Hebbel Theater

tauberbach : 4, 5, 6/03 www.hebbel-theater.de

Beveren · CC Ter Vesten Een lolita : 26/04 www.beveren.be

Bonheiden · GC ‘t Blikveld Een lolita : 2/04

www.bonheiden.be

Bornem · CC Ter Dilft Een lolita : 10/04 www.terdilft.be

Brugge · Cultuurcentrum Biekorf Rood : 22/04

www.cultuurcentrumbrugge.be

Brussel · KVS

Africa : 10, 11, 12/04 www.kvs.be

Den Haag · Theater aan het Spui Cyrano : 12/03

www.theateraanhetspui.nl

Eindhoven · Parktheater Rood : 29/04

www.parktheater.nl

Geel · CC De Werft

Een lolita : 23/04 www.dewerft.be

Grenoble · MC2

tauberbach : 1, 2/04 www.mc2grenoble.fr

Hamburg · Thalia Theater

FRONT Polyphonie : 22, 23, 29, 30/03, 25/04 www.thalia-theater.de

Lyon · Maison de la Danse

tauberbach : 28, 29/03

www.maisondeladanse.com

Maasmechelen · CC Rood : 2/04

www.ccmaasmechelen.be

Menen · CC De Steiger Een lolita : 29/04 www.ccdesteiger.be

Meulebeke · OC Vondel Een lolita : 4/04

www.meulebeke.be

info & tickets www. ntgent. be +32 9 225 01 01

Middelkerke · CC De Branding Een lolita : 16/04

www.middelkerke.be

Mortsel · CC Mortsel Een lolita : 3/04

www.ccmortsel.com

München (Münchner Kammerspiele) tauberbach : 19–21, 23, 24/03

www.muenchner-kammerspiele.de

Scherpenheuvel · Den Egger Een lolita : 17/04 www.denegger.be

Sint-Truiden · CC De Bogaard Een lolita : 7/04

www.debogaard.be

Tilburg · Stadsschouwburg Een lolita : 15/04

www.theaterstilburg.nl

Torhout · CC De Brouckere Een lolita : 30/04 www.torhout.be

Wilrijk · CC De Kern

Een lolita : 18/04 www.ccdekern.be

Theaterganger, laat van je horen!

Leef mee op de polsslag van ons huis.

Reageer, discussieer, inviteer. Lees, schrijf en deel.

Jij als theaterganger bent de levende ziel van dit huis.

En je bent niet alleen! Je vindt theatergangers op www.ntgent.be, al twitterend @NTGent en op Facebook. Of in levende lijve in de zalen waar NTGent het beste van zichzelf geeft, zo’n 450 keer per jaar, in Gent en tot ver daarbuiten.

colofon teksten

Saartje Cauwenbergh Dirk Crommelinck Pablo Fernandez Koen Haagdorens Steven Heene Koen Van Caekenberghe coördinatie en eindredactie

Koen Van Caekenberghe tekeningen

Wim Opbrouck vormgeving

Dooreman & Dams verantwoordelijke uitgever

Kurt Melens NTGent investeert in een gezondere leefomgeving door deze publicatie te drukken op milieuvriendelijk papier, gefabriceerd op basis van hout dat afkomstig is uit duurzaam beheerde bossen.

16

Sint-Baafsplein 17, B-9000 Gent