Op zoek naar muizen (Veerse meer, ergens halverwege de tachtiger jaren)
' 'Ja, stop hier maar. Kijk, daar kunde naar rechts" loods ik de chauffeur naar de parkeerplaats op de Zandkreel<dam. Terwijl ik de in zittenden signaleer dat we een kor te wandeling gaan maken, wijst de
kers" Bart:; "Waar kijkte gij? Hmm, ik zie die nog altij nie, zenne." Jony: "Bart, ge kijkt weeral veel te ver. Hier kort bij zitten ze, achter dieje pier." Bart: "Hmm, ik had mijne verrekijker op 50 kilo meter ingesteld, da komt daar mee, natuurlijk." Jony: "As ge dan toch graag zo ver kijkt, Bart, ginder staat de maan, misschien kunde es probe
chauffeur naar iets wat mij nog niet
ren om daar vogels te vinden ...?!
opgevallen was: "Gelle zij wel wa
Waarop Bart droogjes afsluit met "De maan, is
vrug veur da fritkot doa"
... Om
dan plots te beseffen wat ik daar net gezegd heb: "Wandele, moa, da es hie allemoal wouwter en giene iene boewem."
Zijn wenkbrauwen
fronsend verzucht hij verder: "Moa manne toch, in zoewene kaa ..." � rwijl ik mijn pullen bij elkaar zoek, krijg ik toch
ook wat goede raad mee: "Joa, nemt da sjalleke moa mee, want werm goat da do bauwete nie weurre" Op mijn bewering "We zijn zeker binnen 2 uur ke terug" komt snel zijn gevatte antwoord: "Joa, da willek best geluweve" a de anderen verzekerd te hebben dat eten niet en een tele coop wél noodzakelijk
t� p ik ook naar beneden. Een venijnige oos
i ,
te�wmd slaat mij onmiddellijk in het gezicht. M11n wa �gen lijken
amen te trekken en mijn
ogen begmnen ogenblikkelijk te tranen. Welkom in Zeeland. Bij de andere bu reizigers zijn er twee illustere figuren beter aan deze instantfrigo geacclimatird want ze peuren al het water en het strand van de Zandkreek af. Jony: "Ik heb daar, geloof ik, een koppel brildui-
De Boomklever - december 2007
106
da nie een bekke ver? Maar ik wil wel eens pro beren" Terwijl de anderen grinniken wijst Bob vragend naar de andere kant van de bus. Ik knik en ook de anderen weten dat het daar te doen is. Aan de overkant van de dam dalen we de dijk af en dat is een hele verademing. De wind valt hier in de luwte bijna volledig weg. Het open en zon nig weer doet de watervogels alle eer aan. Een gans flotielje meerkoeten en kuifeenden gaat op de vleugels bij ons naderen. Wat verder op het water liggen prachtige middelste zaagbekken. "Amai, die zijn wel mooi" zucht Suzanne als ze meekijkt door een telescoop. Ik beaam dat vol ledig maar toch zijn we hier voor iets anders. Al gauw lopen we langs de zuidelijke dijk van het Veerse meer. De wind heeft nu terug meer vat op ons maar hij blaast in onze rug zodat het toch nog draaglijk blijft om af en toe stil te staan. We volgen een schapenpad dat grofweg halverwege de dijk loopt. Alleen het onderste gedeelte van de dijk, dat regelmatig overspoeld wordt door de golven van het Veerse Meer is vrij van ho gere vegetatie. Op de dijkflanken groeien tussen de spleten van de basaltblokken kniehoge ruige graspollen. Hier en daar probeert een armetie rige vlierstruik te overleven. "Zouden ze er zijn, Herwig ... ?" vraagt Dirk, die