Buiten gekeken
Het noorden wacht niet (Leucate, 15-4-01) "Zeg, en gij zei dat dat beest geen kwaad kon... ?!" Waarop ze nadrukkelijk voorleest: "Scolopendra cingulatus. De grootste Europese duizendpoot, wordt in met struiken begroeide habitats in het Middellandse Zeegebied aangetroffen. De beet is pijnlijk en kan gevaarlijk zijn. Geelbruin tot olijfgroen." "Kijk, dat was 'm toch hè" en meteen krijg ik de afbeelding in de Elseviers lnsectengids te zien. Ik mompel iets van "ja, precies toch wel hé" terwijl ik vlug mijn slaapspullen opruim. Met struiken begroeid, dat klopt wel, het staat hier vol met Pistacia-struiken. "Allee, een chance da ze nie gebeten hebben", probeer ik met een schaapachtige grijns. Ik kan evenmin met de foef afkomen dat er maar één van die beesten rondkroop. Gisteravond hebben we immers ettelijke keien omgedraaid waarbij meer wel dan niet zo'n kronkelend geelbruin monster tevoorschijn kwam. "Slangen zullen hier misschien ook wel zitten" besluit ik berustend. "En de griel, heb je die gehoord vannacht ?" probeer ik het over een andere boeg te gooien. Neen, ze heeft in de auto geslapen en niks gehoord. Wel waarschijnlijk véél beter geslapen dan ondergetekende met zijn primitief matje op een hobbelige ondergrond van vuistdikke keien. We hadden nochtans een veelbelovend druivenplukkershutje gevonden aan dit zijweggetje van niks. Alleen lag het er vol rattenkeutels en stonden er in de hoeken nog ettelijke rattenvallen op scherp: ons gepland slaapvertrek verloor plots veel van zijn oorspronkelijke charme." Een nacht onder de sterren mét duizendpoten was de enige andere optie. De reden waarom we hier überhaupt overnacht hebben, is - voorlopig - alleen duidelijk voor mij. Luttele kilometers verder ligt immers Cap Leucate, één van de "hot points" voor voorjaarstrek in Zuid-Frankrijk. Ik ben hier, op aanraden van Franse vogelkijkers, al eens eerder geweest. Toen was er weinig vogeltrek en heb ik vooral planten gefotografeerd. De moeite om er nog eens langs te gaan is het dus alleszins. "Het ligt trouwens vlakbij de autostrade, we moeten er echt geen omweg voor doen" vond ik zelf ook een uitstekend argument om onze terugtocht voor een voormiddag te onderbreken. Als we na een korte rit op het plateau zelf uitstappen, is het
al duidelijk dat er
vandaag wél beweging zit in de vogels. Véél beweging !! De lucht zit barstensvol gierzwaluwen: met tientallen sikkelen ze laag over de grond noordwaarts. Ik open het portier en een grijze schim schiet langs en verdwijnt tussen de struiken, begeleid door mijn enthousiast "Daar, een sperwer". De volgende benodigdheden voor de geplande wandeling worden vooral door Hadewig bij elkaar gescharreld want ik heb voortdurend één oog in de koffer en één oog op de lucht.
2