l(is-Balaton
:
U eet betelalërst
uw
boterhammen op ... Hen,vig Blockx
Het zijwegje zag er'weinig belovend uit : zanderig tussen akkers omhoogslingerend om dan langs de rand van een bosje te verdwijnen. Toch moest het hier zijn : volgens mijn kaart lag een dikke kilometer verder het moeras van Kis-Balaton. Eerst passeerde de weg langs een ge mengde Oeverzwaluw/Bijeneter kolonie. Hmm, veelbelovend. Helaas, driewerf helaas, een eind verder stond aan de rand van het moeras een bord dat in 3 talen verdere toegang ontzegde tot de dijk die voorspellingen inhield van ontelbaar moerasgevogelte.
Toch misschien de moeite om vanaf hier op het brugje rond te kijken. Die witte stippen gin der, even checken. Jawel, het zijn Grote Zilverreigers. Door de wilgen door zie ik op de ver dere plassen nog wits schitteren zodat ik mijn oorspronkelijke telling van 36 al onmiddellijk als voorbijgestreefd moet klasseren. Tussen de zilveren langnekken proberen hier en daar ook Kleine Zilverreigers visjes te verschalken.
In het zeggeveld links gaat het reigerfestival verder: uit de gebogen zeggebladeren komt af en toe een gestreepte slangenek kijken. Na enkele minuten besluiten 3 Purperreigers dat het ge noeg geweest is en ze vliegen verder het moeras in. Een nieuwe scan van de zegges leert echter dat er nog minstens 5 van hun spitsbroeders achterblijven. Er zijn ook, of wat dacht U, Blauwe Reigers. Ze zijn echter duidelijk in de minderheid. Boven de uitgestrekte verlandingszone danst de lucht van de sternen: tientallen tegelijk waarbij Wit wangetjes de kroon spannen. Visdiefjes en Zwarte Sternen zijn als gepaste afwisseling in de wolk aanwezig. Ik besluit een hapje te eten, want dit wordt geen korte stop ; zoveel is duidelijk. Probeer maar eens een boterham te eten als op een kleine 50 m enkele Bijeneters poseren op een laag
lier
struikje. Minutenlang, alsof ze willen zeggen : «teken ons nu, want wij vliegen weg als die boterham op is. Traag eten, heeft men mij altijd ingeprent. Dat is geluk : zeker een kwartier per boterham ... Goed kauwen, een volgend axioma, ging echter volledig de mist in. Plots breekt er paniek uit in het moeras : alles gaat de lucht in : eenden, reigers en honderden scholvers gaan op de wie ken.
25