χειμωνιάτικες ημέρες στις γιορτές ήταν πιο δύσκολο και στις λιακάδες του Γενάρη τις μέρες που ο ήλιος είναι έφηβος θρασύς και σου γελάει κατάμουτρα τίποτα δεν μπορούσε να σε κρύψει από τίποτα όπου κι αν γυρνούσα ανάμεσα στους περαστικούς πίσω απ'τα βιαστικά αυτοκίνητα σε απόμερες γωνιές της πόλης στις καφετέριες εκεί που οι άνθρωποι κάθονται σε συντροφιές και αρνούνται έστω για λίγο και χλευάζουν το αμετάκλητο του τέλους... όπου κι αν έστρεφα το βλέμμα στα χαμόγελα των φοιτητών που θορυβούσαν κατεβαίνοντας το δρόμο στα δέντρα που είχαν σκιές μεγάλες και είχαν δροσιά και είχαν ζωή και ομορφιά ανυπόφορη... όπου κι αν πήγαινα