Heiligdom Symbolen

Controverse

grondbeginselen van de Bijbel de zekerste waarborgen van nationale grootheid zijn. De zwakke en afgezonderde kolonieën groeiden aan tot een Unie van machtige Staten; en de wereld aanschouwde met verwondering de vrede en voorspoed van “een kerk zonder paus, en een staat zonder koning.”

Doch voortdurend groeide het aantal aan van hen, die zich tot de kusten van Amerika aangetrokken gevoelden, aangespoord door beweegredenen, die zeer verschillend waren van die van de eerste Pelgrims. Ofschoon primitief geloof en reinheid een grote en vormende kracht uitoefenden, toch werd de invloed hiervan kleiner en kleiner, naarmate het aantal aanwies van hen, die slechts naar werelds voordeel zochten. Het reglement, dat door de eerste kolonisten aangenomen was, om alleen leden van de kerk stemrecht te geven, of toe te staan, een ambt te bekleden in de burgerlike regering, leidde tot uiterst verderfelike gevolgen. Deze maatregel was genomen als een middel om voor de reinheid van de staat te waken; maar het gevolg ervan was het bederf van de kerk.

Daargodsdienstigebelijdenisdevoorwaardewasvanstemrechtenambtsbekleding,sloten velen, wier enige beweegreden een wereldse gedragslijn tot drijfveer had, zich aan de kerk aan, zonder dat hun hart veranderd was. Aldus was het, dat de kerken voor een groot deel uit onbekeerde personen bestonden; en zelfs onder de geesteliken waren er, die niet alleen dwaalleringen geloofden, maar de vernieuwende kracht van de Heilige Geest niet kenden. Op die wijze traden opnieuw de slechte gevolgen aan het licht, die zo menigmaal in de kerkgeschiedenis zijn opgemerkt sedert de dagen van Kon- stantijn tot op de tegenwoordige tijd, van pogingen om de kerk op te bouwen met behulp van de staat, of de hulp van de wereldlike macht in te roepen tot steun van het evangelie van Hem, Die verklaarde: “Mijn koninkrijk is niet van deze wereld.” Vereniging van kerk met staat, in wat geringe mate ook, brengt in werkelikheid de kerk slechts nader tot de wereld, al schijnt het ook, of de wereld er nader tot de kerk door wordt gebracht.

Het grote beginsel, dat door Robinson en Roger Williams op zo waardige wijze werd bepleit, dat de waarheid zich ont-wikkelen moet, en dat de Christen klaar behoort te staan om al het licht aan te nemen, dat uit Gods heilig woord hem toe- sehijnt, werd door hun nakomelingen uit het oog verloren. De Protestantse kerken van Amerika en die van Europa evenmin, welke zo hogelik bevoorrecht waren door het ontvangen van de zegeningen van de Reformatie, maakten geen vorderingen op het pad van hervorming. Ofschoon er van tijd tot tijd wel enkele getrouwe mannen opstonden, die nieuwe waarheden verkondigden, en langgekoesterde dwalingen blootlegden, stelde zich de meerderheid, gelijk de Joden in Christus’ tijd, of de pausgezinden in Luthers dagen, tevreden met te geloven wat hun vaders geloofd, en te leven, zoals die geleefd hadden. Daarom ontaardde de godsdienst weer in vormelikheid; en dwalingen en bijgelovigheden, welke men afgelegd zou hebben, indien de kerk voort was gegaan te wandelen in het licht van Gods Woord, werden aangehouden en gekoesterd. Aldus stierf de geest, die door de Hervorming was aangewakkerd, langzamerhand uit, totdat er bijna evenveel behoefte aan hervorming in de Protestantse kerken bestond, als in

Heiligdom Symbolen

Controverse de Roomse kerk in Luthers tijd. Er bestond dezelfde wereldsgezindheid en geestelike doodsheid, een gelijk ontzag voor de meningen van mensen, en in de plaats stelling van menselike theorieën voor hetgeen Gods Woord leert.

De grote verspreiding van de Bijbel in het eerste deel van de negentiende eeuw, en het heldere licht, dat dientengevolge de wereld bescheen, werd niet gevolgd door een gelijkstandige voortuitgang in kennis van de geopenbaarde waarheid, of in godsdienst, uit ondervinding verkregen. Satan kon niet, als in vroegere eeuwen, Gods woord van de mens weghouden; het was binnen ieders bereik gebracht; maar om desniettemin zijn doel te bereiken, leidde hij er velen toe, er slechts weinig op te letten. De mensen verwaarloosden het onderzoek van de Schrift, en gingen daarom voort met valse verklaringen aan te nemen en leerstellingen te omhelzen, die geen grond in de Bijbel hadden.

De mislukking van zijn pogingen om de waarheid door vervolging uit te roeien ziende, had Satan andermaal toevlucht genomen tot het plan van minnelike schikking, dat tot de grote afval en de ontwikkeling van de Kerk van Rome aanleiding gegeven had. Hij had er Christenen toe gebracht om zich nu wel niet met heidenen, maar met dezulken te verbinden, die zich door hun toewijding aan de dingen van deze wereld even wezenlik afgodedienaars hadden bewezen, als zij, die gegoten beelden aanbaden. En de uitslag van die vereniging was nu niet minder verderfelik dan in vorige eeuwen; trots en overdaad werden onder de schijn van godsdienst toegelaten, en bederf sloop de kerken binnen. Satan ging voort met de leringen vande Bijbel teverdraaien,en overleveringen, dieberekendwarenom miljoenen ten verderve te leiden, schoten diepe wortel. De kerk ondersteunde en verdedigde de overleveringen, in plaats van te strijden voor “het geloof, dat eenmaal aan de heiligen overgeleverd is.” Aldus werden de beginselen verlaagd, voor welke de hervormers zoveel gedaan en geleden hadden.

Hoofdstuk 17 Voorlopers van de Morgen

Een van de ernstigste en toch ook heerlikste waarheden, die in de Bijbel geopenbaard worden, is die van Christus’ wederkomst, om het grote werk van de verlossing te voltooien. In Gods pelgrimsvolk, dat zo lange tijd “het land en de schaduw des doods” tot woonplaats heeft gehad, wordt een kostbare, vreugdevolle hoop opgewekt door de belofte van de verschijning van Hem, die is “de opstanding en het leven,” om “Zijn verbannenen weder te huistebrengen.”Deleervandewederkomstisdewaresleuteltotde HeiligeSchriften.Sedert de dag, toen het eerste mensepaar zich met droevige tred van Eden afkeerde, hebben de kinderen des geloofs gewacht op het komen van Hem, Die beloofd was, om de macht van de verdelger te verbreken, en hen terug te voeren tot het verloren Paradijs. De heiligen van de oude dag zagen uit naar de komst van de Messias in heerlikheid, als de vervulling van al hun verwachting. Aan Henoch, pas de zevende in de lijn van de nakomelingen van hen, die in Eden gewoond hadden, hem, die drie eeuwen lang met God op de aarde wandelde, werd het vergund om van verre de komst van de Verlosser te aanschouwen. “Ziet,” zo verklaarde hij,

Heiligdom Symbolen

Controverse

“de Heer is gekomen met Zijn vele duizenden heiligen, om gericht te houden tegen allen.” De aartsvader Job riep in de nacht van zijn beproeving met ongeschokt vertrouwen uit: “Want ik weet, dat mijn Verlosser leeft, en Hij zal de laatste (in het einde) over het stof opstaan; ... uit mijn vlees zal ik God aanschouwen, dewelke ik voor mij aanschouwen zal, en mijn ogen zien zullen, en niet een vreemde.”

Christus’ komst, met welke de heerschappij der gerechtigheid een aanvang nemen zal, heeft de gewijde schrijvers de verhevenste en meest bezielde woorden doen uiten. De dichters en profeten van de Bijbel hebben die komst beschreven in woorden, gloeiend van hemels vuur. De psalmist bezong de macht en majesteit van Israels Koning: “Uit Zion, de volkomenheid der schoonheid, verschijnt God blinkende. Onze God zal komen, en zal niet zwijgen. . . . Hij zal roepen tot de hemel van boven, en tot de aarde, om Zijn volk te richten.” “Dat de hemelen zich verblijden, en de aarde zich verheuge, . . . voor het aangezicht des Heren; want Hij komt, want Hij komt, om de aarde te richten; Hij zal de wereld richten met gerechtigheid, en de volken met Zijn waarheid.”

De profeet Jesaja sprak: “Waakt op en juicht, gij, die in het stof woont! want uw dauw zal zijn als een dauw der moeskruiden, en het land zal de overledenen uitwerpen.” “Uw doden zullen leven, ook mijn dood lichaam, ze zullen opstaan.” “Hij zal de dood verslinden tot overwinning, en de Here Here zal de tranen van alle aangezichten afwissen; en Hij zal de smaadheid van Zijn volk van de ganse aarde wegnemen; want de Heer heeft het gesproken. En men zal te dien dage zeggen: Ziet, deze is onze God; we hebben Hem verwacht, en Hij zal ons zalig maken. Deze is de Heer; we hebben Hem verwacht; we zullen ons verheugen en verblijden in Zijn zaligheid.”

EnHabakuk,ineenheiligvisioen verzonken,aanschouwdeZijn verschijning. “Godkwam van Theman, en de Heilige van de berg Paran. Sela. Zijn heerlikheid bedekte de hemelen, en het aardrijk was vol van Zijn lof. En er was een glans als van het licht.” “Hij stond, en mat de aarde;Hijzagtoe,en maaktedeheidenenlos,endegedurigebergenzijnverstrooidgeworden; de heuvelen der eeuwigheid hebben zich gebogen; de gangen der eeuw zijn Zijne.” “Gij reedt op Uw paarden, Uw wagens waren heil.” “De bergen zagen U, en leden smart; ... de afgrond gaf zijn stem; hij hief zijn zijden op in de hoogte. De zon en de maan stonden stil in hun woning; met het licht gingen Uw pijlen daarhenen, met glans Uw bliksemende spies.” “Gij toogt uit tot verlossing van Uw volk, tot verlossing met Uw gezalfde.”

Toen de Heiland op het punt stond om van Zijn discipelen gescheiden te worden, troostte Hij hen in hun droefheid met de verzekering, dat Hij weder zou komen: “Uw hart worde niet ontroerd.” “In het huis Mijns Vaders zijn vele woningen.” “Ik ga heen omu plaats te bereiden. En zo wanneer Ik heen zal gegaan zijn, en u plaats zal bereid hebben, zo kome Ik weder, en zal u tot Mij nemen.” “De Zoon des mensen zal komen in Zijn heerlikheid, en al de heilige engelen met Hem. Dan zal Hij zitten op de troon van Zijn heerlikheid, en v r Hem zullen al de volken vergaderd worden.” De engelen, die na Christus’ hemelvaart op de Olijfberg