Heiligdom Symbolen

Controverse

Voor de konservatieven en inschikkeliken schenen deze argumenten voldoende. Doch er was een andere klasse, die er niet zo over oordeelde. Het feit, dat die gebruiken “strekten tot demping van de klove tussen Rome en de Hervorming”, was in hun oog een beslissende beweegreden tegen het aanhouden ervan. Zij beschouwden ze als kentekenen van de slavernij, waaruit ze verlost waren, en waartoe ze zich niet geneigd voelden terug te keren. Ze overlegden, dat God in Zijn Woord de bepalingen had aangegeven, volgens welke Zijn eredienst moest worden ingericht, en dat het aan mensen niet vrijstond, daar iets aan af of toe te doen. Het eigenlike be- gin van de grote afval lag in het streven om het gezag van de kerk in de plaats te stellen van het gezag van God. Rome was begonnen voor te schrijven, wat God niet verboden had, en eindigde met te verbieden, wat Hij uitdrukkelik had gelast.

Velen wensten ernstig, terug te keren tot de reinheid en eenvoudigheid, welke de eerste kerk had gekenmerkt. Ze be-schouwden vele van de gevestigde gebruiken in de Engelse Kerk als gedenktekenen van de afgodedienst, en konden zich gewetenshalve niet met zijn eredienst verenigen. Maar de kerk, ondersteund door de burgerlike overheid, wilde geen afwijking van zijn vormen gedogen. Het bijwonen van zijn godsdienstoefeningen werd door de wet geëist, en bijeenkomsten voor godsdienstige doeleinden, buiten de bij de wet bepaalde, werden verboden op straffe van inhechtenisneming, verbanning, en dood.

Bij het begin van de zeventiende eeuw verklaarde de vorst, die juist de troon van Engeland beklommen had, dat hij besloten was, de Puriteinen “te laten gehoorzamen, of . . . hen te plagen, tot ze het land verlieten, of anders nog wat ergers.” Verjaagd, vervolgd, en in de gevangenis geworpen, konden ze in de toekomst geen hoop op betere dagen zien, en velen hielden er zich van overtuigd, dat voor hen, die God wensten te dienen volgens de inspraak van hun geweten, “Engeland voor altijd had opgehouden een bewoonbare streek te zijn.” Sommigen besloten ten laatste om een schuilplaats in Holland te zoeken. Moeilikheden, verliezen, en gevangenzetting werden hun deel. Hun plannen werden verijdeld, en ze werden overgeleverd in de handen van hun vijanden. Doch standvastige volharding behaalde eindelik de overwinning, en ze vonden een schuilplaats op de vriendelike kusten van de Hollandse Republiek.

In hun vlucht hadden ze hun huizen, goederen, en middelen van bestaan achtergelaten. Ze waren vreemdelingen in een vreemd land, onder een volk, dat een andere taal sprak, en andere gebruiken had. Ze waren verplicht om de toevlucht te nemen tot nieuwe en onbeproefde hanteringenomhunbroodteverdienen.Mannenvan middelbareleeftijd,diehunlevenhadden doorgebracht met het bewerken van de grond, moesten nu ambachten leren. Maar ze schikten zich blijmoedig in hun lot, en verloren geen tijd door luiheid of ontevre-denheid. Ofschoon armoedehen menigmaalkwelde,danktenzeGodvoordezegeningen, dieHijhunnogschonk, en vonden hun genot in het oefenen van ongehinderde geestelike gemeen-schap. “Ze wisten, dat ze pelgrims waren, en letten niet veel op die dingen, maar hieven hun ogen op naar de hemel, hun liefste land, en brachten hun gemoed tot stilte.” 1Bancroft, George, “History of

Heiligdom Symbolen

Controverse the United States of America,” Deel I, Kap. 12, par. 6. 2Palfrey, J. G., “History of New England,” Kap. 3, par. 43. 1Bancroft, Deel I, Kap. 12, par. 15.

Te midden van verbanning en moeite wiesen hun liefde en geloof aan. Ze vertrouwden op de beloften des Heren, en Hij beschaamde hen niet in de tijd van nood. Zijn engelen stonden hun ter zijde, om hen te bemoedigen en te steunen. En toen Gods hand hen naar de overkant van de zee scheen te wijzen, naar een land, waar ze zich een staat konden stichten, en aan hun kinderendekostbareerfenisvangodsdienstvrijheidzoudenkunnennalaten,sloegenzezonder aarzeling het pad van de Voorzienigheid in. God had toegelaten dat beproevingen Zijn volk troffen, om hen voor te bereiden op de vervulling van Zijn genadige plannen met hen. De kerk werd vernederd, opdat hij verhoogd zou worden. God stond op het punt om Zijn macht ten behoeve ervan ten toon te spreiden, ten einde de wereld nog een verder bewijs te geven, dat Hij dezulken, die hun vertrouwen op Hem stellen, niet verlaten zal. Hij had de loop van de gebeurtenissenz beschikt,dat de woede van deSatanen deoverleggingenvanboze mensen samenwerkten om Zijn eer te verhogen, en Zijn volk naar een veilige plaats te brengen. Vervolging en verbanning openden de weg tot vrijheid. Toen ze zich in het eerst verplicht zagen, om zich van de Engelse Kerk af te scheiden, verbonden de Puriteinen zich door een plechtig verbond, dat zij als Gods vrije volk “in al Zijn wegen, die ze kenden, of die hun geopenbaard zouden worden, wandelen zouden.”

Dat was de ware hervormings- geest, het hoofdbeginsel van het Protestantisme. Het was met dit doel, dat de Pelgrims uit Holland vertrokken, om een tehuis in de Nieuwe Wereld te zoeken. John Robinson, hun leraar, die door omstandigheden verhinderd werd hen te vergezellen, sprak in zijn afscheidsrede de uitgewekenen aldus toe: “Broeders, binnen kort zullen we gescheiden zijn, en de Heer weet, of ik lang genoeg zal leven, om uw aangezichten weer te zien. Maar hetzij de Heer dit alzo beschikt heeft of niet, ik gelast u voor God en Zijn heilige engelen, dat ge mij niet verder zult volgen dan ik Christus nagevolgd ben. Zo God u door een ander werktuig van Zijn hand iets zou openbaren, weest dan even gereed om dit te ontvangen, als ge altijd geweest zijt om de waarheid door mijn bediening aan te nemen; want ik houd er mij van verzekerd, dat de Heer in Zijn heilig Woord nog meer waarheid en licht heeft, die Hij wil laten doorbreken.”

“Wat mijzelf betreft, ik kan de toestand van de hervormde kerken niet genoeg betreuren, die op godsdienstig gebied tot een punt gekomen zijn, en voor het tegenwoordige niet verder willengaandan de bewerkersvan hun hervorming.De Lutheranenkunnenerniettoegebracht worden om verder te gaan dan hetgeen Luther kende; ... en de Calvinisten blijven steken, gelijk gij ziet, waar ze gelaten zijn door die grote man Gods, die echter nog niet alle dingen inzag. Dit is een betreurenswaardige toestand; want ofschoon ze in hun tijd brandende en schijnende lichten waren, zijn ze toch niet in de gehele raad Gods ingedrongen; maar, leefden ze nu, ze zouden even gewillig zijn om verder licht aan te nemen, als ze het waren om dat te ontvangen, hetwelk hun in het eerst geschonken werd.”

Heiligdom Symbolen

Controverse

“Gedenkt aan het verbond van uw kerk, waarbij gij zijt overeen gekomen om te wandelen in al de wegen des Heren, die u bekend zijn gemaakt, of bekend gemaakt zullen worden. Gedenkt aan uw belofte en uw verbond met God en met elkander, om aan te nemen alle licht en waarheid, die u geopenbaard zullen worden uit Zijn geschreven Woord; maar ik smeek u, neemt u tevens in acht, wat ge als waarheid ontvangt, en bepeinst het en vergelijkt het met andere teksten, v r ge het aanneemt; want het is niet mogelik, dat de Christelike wereld zokortelingsuitzulkeendichteantichristelike duisterniskomen,ener onmiddellikvolmaakte kennis voortbreken zou. “1

Het was het verlangen naar vrijheid van geweten, dat de Pelgrims aanspoorde om de gevaren van de lange zeereis te trotseren, de moeilikheden en gevaren van de wildernis te verdragen, en onder Gods zegen op de kusten van Amerika het fondament voor een machtig volk te leggen. Toch, eerlik en godvrezend schoon ze waren, verstonden de Pelgrims het grote grondbeginselvangodsdienstigeverdraagzaamheidnogniet. Devrijheid,waar zezoveelvoor opofferden, om die voor zichzelven te verzekeren, waren ze niet in gelijk mate bereid ook aan anderen toe te staan. “Zeer weinigen, zelfs van de voornaamste denkers en zedemeesters van de zeventiende eeuw, hadden een juiste opvatting van dat grootse beginsel, uitvloeisel van het Nieuwe Testament, dat God erkent als de enige rechter van het geloof van mensem” De leer, dat God aan de kerk het recht heeft toevertrouwd om over het geweten te heersen, en ketterij te omschrijven en te straffen, is een van de diepst gewortelde pauselike dwalingen. Terwijl de hervormers de leer van Rome verwierpen, waren ze niet volkomen vrij van zijn onverdraagzame geest. De grote duisternis, waarin het pausdom gedurende de lange eeuwen van zijn regering de gehele Christenheid had gehuld, was zelfs nu nog niet geheel en al verdwenen. Een van de eerste predikanten in de kolonie aan de Massachusetts Haai sprak: “Het was verdraagzaamheid, die de wereld antichristelik maakte; en de kerk heeft nooit schade geleden door het bestraffen van ketters.” De kolonisten namen de regel aan, dat alleen de leden van de kerk stem zouden hebben in de burgerlike regering. Er werd een soort van staatskerk gevormd ; van al het volk werd een bijdrage tot onderhoud van de geestelikheid geëist, en de magistraten kregen last om ketterij te onderdrukken. Aldus kwam de burgerlike macht in handen van de kerk. Het duurde niet lang, voordat deze maatregelen tot het onvermijdelik gevolg ervan leidden, namelik vervolging.

Elf jaren na het vestigen van de eerste kolonie kwam Roger Williams naar de Nieuwe Wereld over. Evenals de eerste pelgrims kwam hij om godsdienstige vrijheid te genieten; maar ongelijk aan hen, zag hij in, wat zo weinigen in zijn tijd nog gezien hadden dat deze vrijheid het onvervreemdbare recht van allen was, wat hun geloof ook zijn mocht. Hij was een ernstige zoeker naar waarheid, en hield het met Robinson voor onmogelik, dat al het licht uit Gods woord reeds ontvangen was. Williams “was de eerste persoon in de moderne Christenheid, die de burgerlike regering op de leer van gewetensvrijheid en de gelijkheid van denkbeelden voor de wet wilde doen berusten.” Hij verklaarde, dat het de plicht van de magistraat was, om misdaden tegen te gaan, maar geenszins om het geweten aan banden te

Heiligdom Symbolen

Controverse

leggen. “Het publiek of de magistraten mogen beslissen,” zei hij, “wat de mens aan zijn evenmens verschuldigd is; maar wanneer ze trachten de plichten van de mens jegens God voor te schrijven, gaan ze hun roeping te buiten, en kan er geen veiligheid zijn; want het is duidelik, dat indien de magistraat die macht bezit, hij heden het ene stel meningen of geloofspunten kan voorschrijven, en morgen een ander, gelijk in Engeland gedaan is door onderscheidene koningen en koninginnen, en dooide verschillende pausen en raadsvergaderingen in de Roomse Kerk; waardoor het geloof een grote verwarring zou worden.”

Het bijwonen van de diensten van de erkende kerk werd cp straffe van boete of gevangenschap verplichtend gemaakt. “Williams keurde de wet af; de slechtste bepaling in het Engelse wetboek was die, welke slechts het bij wonen van de parochie-kerk verplichtend maakte. Mensen te dwingen, zich met diegenen te verenigen, die een ander geloof waren toegedaan, beschouwde hij als een openlike verkrachting van hun natuurlike rechten; de ongodsdienstigen en onwilligen naar de publieke eredienst te drijven, scheen huichelarij eisen te zijn.

‘Niemand,’ zei hij, ‘behoorde tegen zijn eigen toestemming in gedwongen te worden om aan eredienst deel te nemen, of enige eredienst te handhaven.’ ‘Hoe!’ riepen zijn tegenstanders, verbaasd over zijn stellingen, uit, ‘is de arbeider zijn loon niet waardig?’ ‘Ja,’ antwoordde hij, ‘van degenen, die hem huren.’ “

Roger Williams was geëerd en bemind als een getrouw prediker, een man van buitengewone begaafdheid, van onwankelbare rechtschapenheid en ware milddadigheid; toch kon men zijn standvastige weigering om het recht van de burgerlike magistraten op gezag over de kerk te erkennen, en zijn eis om godsdienstvrijheid te hebben, niet dulden. Men zei, dat de toepassing van deze nieuwe leer “de grondslagen van de staat en het bestuur van het land omverwerpen zou.” Hij werd veroordeeld tot verbanning uit de kolonieën, en moest eindelik, om gevangenneming te voorkomen, in de koude en de stormen van de winter naar de wilde wouden vluchten.

“Veertienwekenachtereen,”zeihij,“werdikineenguurjaargetijdeheenenweergejaagd, en wist niet wat brood of een bed betekende.” “Maar de raven voedden me in de wildernis;” en een holle boom diende hem dikwels tot schuilplaats. Aldus zette hij zijn pijnlike vlucht voort door de sneeuw en de ongebaande bossen, totdat hij een schuilplaats vond bij een Indiaanse stam, wier vertrouwen en genegenheid hij won, terwijl hij hen de waarheden van het evangelie trachtte te leren. Na maanden van afwisseling en ronddolen, geraakte hij eindelik aan de kusten van de Narragansett Baai, waar hij de grond legde van de eerste staat van de nieuwere tijd, die in de volste zin van het woord het recht van godsdienstvrij- heid erkende. Het grondbeginsel van Roger Williams’ kolonie was “dat iedereen het recht zou hebben om God te dienen volgens het licht van zijn eigen geweten.” Zijn kleine staat, Rhode Island, werd het toevluchtsoord voor onderdrukten, en groeide aan en bloeide, totdat de grondbeginselen ervan burgerlike en godsdienstige vrijheid de hoekstenen van de Amerikaanse Republiek werden.

Heiligdom Symbolen

Controverse

In dat uistekende, oude dokument, hetwelk de voorvaderen van het Amerikaanse volk als de uiteenzetting van hun rechten erkenden de Onafhankelikheidsverklaring zeiden ze: “Wij houden het ervoor, dat deze waarheden zichzelve bewijzen, dat alle mensen gelijk geschapen zijn, dat ze door hun Schepper met zekere onvervreemdbare rechten zijn toegerust, dat daaronder begrepen zijn het leven, de vrijheid, en het zoeken naar geluk.” En de Konstitutie waarborgt in de duidelikste bewoordingen de onschendbaarheid van het geweten: “Er zal nimmer enige proeve van godsdienstige overtuiging verlangd worden als bewijs van bevoegdheid voor enige publieke betrekking onder de Verenigde Staten.” “Het Kongres zal geen wet maken, waarbij godsdienst wordt vastgesteld, of de vrije uitoefening daarvan verboden.”

“Zij,die de Konstitutie opstelden,erkenden het eeuwige grondbeginsel, dat de betrekking van de mens tot zijn God boven menselike wetgeving staat, en dat zijn vrijheid van geweten hem niet ontzegd kan worden. Er was geen redenering toe n dig om deze waarheid vast te stellen; wij zijn er ons in ons eigen gemoed van bewust. Het is dit bewustzijn, dat zoveel martelaren te midden van folteringen en vlammen heeft staande gehouden, ten spijte van menselike wetten. Ze gevoelden, dat hun plicht jegens God boven menselike vorderingen stond, en dat geen mens het recht had om macht uit te oefenen over hun geweten. Het is een ingeborenbeginsel,dat doornietskanvernietigdworden.”Toendetijdingzichdoordelanden van Europa verspreidde, dat er een land was, waar iedereen de vruchten van zijn eigen arbeid kon genieten, en de overtuiging van zijn geweten volgen mocht, stroomden er duizenden naar de kusten van de Nieuwe Wereld. De kolonieën vermeerderden zich snel. “Massachusetts bood in een biezondere wet, op kosten van het publiek, welkom en hulp aan Christenen van alle nationaliteiten, die over de Atlantiese Oceaan wensten te vluchten ‘om te ontkomen aan oorlogen, of hongersnood, of onderdrukking van hun vervolgers.’ Aldus werden de vluchtelingen en verstotelingen door de wet de gasten van het gemenebest gemaakt.” Binnen twintig jaren na het eerste landen te Plymouth, hadden zich even zoveel duizenden Pelgrims in Nieuw-Engeland nedergezet.

Om het doel, dat ze zich voorstelden, te bereiken, “waren ze tevreden met slechts het allernodigste te verdienen door een leven van spaarzaamheid en vlijt. Ze eisten niets van de grond,danhetgeenzeredelikerwijzealsloonvoorhunwerkkondenverwachten.Geengulden visioen wierp een bedriege- like stralekrans over hun pad. ... Ze waren tevreden met de langzame doch zekere vooruitgang van hun sociale staatkunde. Ze verduurden geduldig de ontberingen van de wil-dernis, en bevochtigden de vrijheidsboom met hun tranen en het zweet van hun aanschijn, totdat hij diep wortel schoot in het land.”De Bijbel werd voor het fondament van geloof, de bron van wijsheid, en de grondwet van vrijheid gehouden. De beginselen ervan werden ijverig onderwezen in de ouderlike woning, in de school en in de kerk, en de vruchten daarvan openbaarden zich in nijverheid, goed verstand, reinheid en matigheid. Men kon jaren lang in de Puriteinse nederzettingen doorbrengen “zonder een dronkaard te zien, een vloek te horen, of een bedelaar te ontmoeten.” Alles toonde aan, dat de