Portret: Charlotte Delforge

P RTRET van een vrijwilliger )

Charlotte... begeestert

Ze is jong en ze wil wat. Ze wil veel. Ze wil iets met soep, dat is zeker. En dat wil ze niet alleen doen. Ze wil een team voor haar soep. Een heel team in plaats van één man. Charlotte Delforge wil in de voetsporen treden van Hans, ‘onze soepman’. Dat heeft ze me allemaal verklapt op een vroege zaterdagochtend.

Ik vraag haar wat ze zoal weet van soep. “Niet zo veel als Hans, maar we hebben al veel soeprecepten uitgewisseld.” Verder is ze al bezig de evenementen van 2020 in kaart te brengen en uit te zoeken waar ze samen soep kunnen maken met het soepteam, zoals in De Stek, het verenigingshuis van Natuurpunt Gent. Zo wordt soep klaarmaken een levendige groepsactiviteit.

Heeft deze kwieke dame al ervaring met soep maken of serveren voor Natuurpunt? Jawel, wat dacht je anders! Wie naar de nieuwjaarsreceptie voor vrijwilligers van Natuurpunt Gent kwam, had het geluk om te mogen proeven van de verrukkelijke soep die Charlotte zorgvuldig had klaargemaakt. In hoogsteigen persoon kwam ze die professioneel opdienen in mooi ogende bekertjes. Top was dat! Ik kon er maar niet genoeg van krijgen. Tot voor kort heeft ze onder de deskundige begeleiding van Hans haar soeptalent aangescherpt, en dat kan ik zeker merken!

Eikenbladeren en kastanjes Vanwaar heeft Charlotte de liefde voor de natuur en het milieu (en soep) meegekregen? Wel, haar ouders zijn heel (mondiaal) bewuste burgers. Haar vader was een van de eerste leden van de Wielewaal in Bornem. Haar moeder runde lange tijd een verantwoorde speelgoedwinkel in Edegem. Elke herfst ruimde Charlotte in hun lange tuin eikenbladeren en kastanjes, uren aan een stuk. Met haar ouders en grootouders trok ze vaak naar de Ardennen om te wandelen: ’s morgens, ’s middags en ’s avonds. “Nen toer doen”, zeiden ze dan. Voor Charlotte was dat niet altijd even leuk. “Een wandeling moet een doel hebben”, vindt ze. “Paddenstoelen zoeken, herfstbladeren of vruchten herkennen of verzamelen; het precieze doel doet er niet toe, zolang er maar een doel is.”

Van de gemeenschapsschool in Edegem, waar ze opgroeide, herinnert ze zich de zeer geëngageerde leerkrachten. Zij promootten het milieubeleid op school, zetten de leerlingen aan om afval selectief te scheiden en producten te recycleren. “Het was dus absoluut geen optie om niet met natuur en milieu bezig te zijn in die school”, benadrukt Charlotte. Nadien ging ze tuinarchitectuur studeren, om invulling te geven aan haar passie voor natuur. Ze liep stage bij Natuurpunt in Limburg, op het domein De Kievit. Haar taak bestond er onder meer in advies te geven aan gemeentebesturen over de aanleg en het beheer van parken. Na die studie schreef ze zich in voor een schakeljaar naar de richting Stedenbouw. Zo kwam ze naar de schone stad Gent, en ze is er niet meer weggegaan.

Kwiek en quiz Ik hoorde ook dat Charlotte een rol speelt in het bestuur van Natuurpunt Gent. Hoe is ze lid geworden van de Raad van Bestuur? “Tijdens een algemene vergadering van Natuurpunt, eind 2018, hoorde ik zeggen dat het bestuur wel wat nieuw bloed kon gebruiken.” Charlotte, als begeesterde dame, en met enige aanmoediging van Natuurpunter Annelies, is toen in de bres ge

sprongen. “En voila, hier sta ik dan. Ik heb het eerste jaar veel geluisterd en gekeken en heb al veel geleerd. En intussen heb ik gevonden waar ik mij nuttig kan maken en wat ook mijn ding is. Zo ben ik van plan om het komende jaar samen met anderen opnieuw een Natuurpuntquiz te organiseren.”

Wie is Charlotte naast Natuurpunt? Ze heeft ook iets met boeken. Ze verklapt mij dat ze graag dystopische boeken leest, die handelen over een teloorgegane wereld. Als ze zich mistroostig voelt, fantaseert ze graag over hoe ze die wereld beter zou maken, zonder beperking. Iets wat in de echte wereld helaas niet altijd gaat.

Gul Haar lievelingsplekje is Bibliotheek De Krook of boekhandel Het Paard van Troje. Onlangs vond Charlotte daar een fantastisch kinderboek dat ze cadeau gaf aan haar neefje en nichtje: De Gulle Boom. Een boek over milieubewustzijn voor kinderen, maar veel meer dan dat. De auteur Shel Silverstein beschrijft het als volgt: “In vijftig zinnen alles wat er te zeggen valt over de dankbaarheid van het krijgen, geven en vergeven.” Charlotte vertelt mij dat ze erg ontroerd raakte bij het lezen en dat het sinds kort haar favoriete kinderboek is. Heb jij zin om een Gul Boompje bij Natuurpunt te planten? Heb jij zin om met groentjes bezig te zijn, om samen met andere vrijwilligers in een lekkere grote stomende pot soep te roeren? Charlotte zal je heel dankbaar zijn! Haast je, met z’n allen naar de keuken! En laat de soep niet overkoken alsjeblief!