23.11.2019, sobota, godz. 22:00 / Saturday, 10 pm

23.11.2019 sobota, godz. 22:00 / Saturday, 10 pm Wrocław, Klubokawiarnia Mleczarnia / Mleczarnia Club & Cafe

Longhand Trio

74 fot.: archiwum zespołu / photo: band’s collection 23.11

Koncert jest organizowany we współpracy z TD Vancouver International Jazz Festival (Coastal Jazz & Blues Society). The concert is organised in partnership with TD Vancouver International Jazz Festival (Coastal Jazz & Blues Society).

Longhand Trio: Tony Wilson – gitara, kompozycja / guitar, composition Russell Sholberg – kontrabas / double bass Skye Brooks – perkusja / drums

Longhand Trio to kanadyjski zespół wykonujący muzykę, której nie da się łatwo zaszufladkować. Artyści czerpią przede wszystkim z jazzu, rocka i bluesa, jednak pod wpływem chwili ich twórczość potrafi skręcić w kierunku psychodelicznej improwizacji, a krótko później przenieść się w stronę błogiej i kojącej ballady.

Ceniony kompozytor oraz twórca rewelacyjnych projektów Tony Wilson jest powszechnie uważany za jedną z kluczowych postaci ze środowiska muzyki kreatywnej w Vancouver, choć sam o sobie mówi, że jest „tylko kolejnym muzykiem wykonującym swoją robotę”. To także jeden z najbardziej oryginalnych gitarzystów w Kanadzie, który zaczynał od amerykańskich piosenek folkowych i bluesa, przeszedł fascynację jazzem i muzyką improwizowaną, by obecnie tworzyć we własnym unikatowym stylu. Emocjonalne podejście do budowania frazy i wyjątkowa muzykalność to dwie główne cechy wyróżniające Wilsona – zarówno jako instrumentalistę, jak i kompozytora. Artysta jest w dużej mierze samoukiem, który dopiero po ukończeniu osiemnastego roku życia zaczął poważnie traktować rolę muzyki w swoim życiu. W 1981 roku nauczył się formalnych podstaw kompozycji i czytania nut w Malaspina College. Po roku opuścił jednak szkolne mury, rezygnując z możliwości zdobycia dyplomu. Wtedy też zafascynował się muzyką jazzową. Zakochał się w bebopie, dzięki czemu wypracował swoją technikę wykonawczą i zwiększył świadomość harmoniczną. W doskonaleniu gitarowego kunsztu pomógł mu też dwukrotny udział w międzynarodowych warsztatach organizowanych przez Banff Centre. Podczas tych warsztatów uczyli go m.in. John Abercrombie i Kevin Eubanks. Spośród gitarzystów największy wpływ na styl gry Kanadyjczyka wywarł jednak jego rodak Sonny Greenwich. Dorastający w Ottawie artysta osiadł w Vancouver pod koniec lat 70. W roli lidera prowadził wiele ważkich projektów, ze słynnym Tony Wilson 6tet na czele; występował też solo, przecierając w ten sposób szlaki dla improwizujących artystów awangardowych. W poszukiwaniu odpowiedniego brzmienia Kanadyjczyk czasami preparuje swoją gitarę: wkłada między struny szczotki perkusyjne albo wydobywa dźwięk, używając metalowych prętów i pałeczek do jedzenia. Wyróżnia się także jako nietuzinkowy kompozytor. Jak sam mówi, pisanie utworów przychodzi mu z jeszcze większą łatwością niż granie na gitarze i jest to dla niego zajęcie zupełnie naturalne. Trzeba przyznać, że ten dar wykorzystuje w odpowiedni sposób. W zdecydowanej większości to właśnie kompozycje Wilsona wykonuje założony ponad dziesięć lat temu zespół Longhand Trio. Jest to muzyka trudna do sklasyfikowania, w której ważną rolę odgrywają piękne melodie, ale największy nacisk zostaje położony na partie solowe. Artyści czerpią głównie z jazzu, bluesa, ale też rocka i folku, w ich twórczości pojawia się również psychodeliczna improwizacja. Takie szerokie spektrum muzycznych inspiracji wynika z dużej artystycznej elastyczności wszystkich członków grupy. Longhand Trio razem z Wilsonem współtworzą dwaj wybitni instrumentaliści: basista Russell Sholberg i perkusista Skye Brooks, którzy występują także w innych zespołach sygnowanych nazwiskiem gitarzysty (m.in. w kwartecie i sekstecie Wilsona). Basista znany jest już wrocławskiej publiczności – w 2017 roku wystąpił na Jazztopad Festival z zespołem Pugs & Crows, z którym zresztą zdobył najbardziej prestiżową nagrodę kanadyjskiego przemysłu fonograficznego – Juno Award. Sholberg współpracuje też z wokalistką Alicią Hansen oraz zespołami Tyson Naylor Trio i Airplane Trio, jak również z artystami, którym bliżej do muzyki popularnej, np. z Nicholasem Krgovichem. Statuetkę Juno Award ma w swoim dorobku także perkusista, który podobnie jak pozostała dwójka jest muzykiem bardzo aktywnym, współpracującym jednocześnie z wieloma zespołami i biorącym udział w projektach specjalnych (m.in. z Inhabitants, Fond of Tigers, Ronem Samworthem i Vedą Hille).

W trakcie koncertów artyści korzystają z szerokiej palety stylistycznej, przekuwając indywidualne doświadczenia, wypracowane w wielu projektach, w zróżnicowany materiał, który prezentują z wielką swobodą. Zespół ma na swoim koncie trzy nagrania autorskie. Od debiutanckiego Longhand mija w tym roku osiem lat. Świetnie zgrana grupa nie boi się podejmować współpracy z innymi artystami, czego dobrym przykładem jest drugie nagranie Longhand with Tyson Naylor z 2015 roku. Zespoły, w których działa Wilson, raz na jakiś czas realizują projekty specjalne, poświęcone twórczości innych artystów. Kanadyjczyk oddawał już w ten sposób hołd mistrzom muzyki jazzowej (Thelonious Monk), freejazzowej (Albert Ayler) i klasycznej (Benjamin Britten). Tym razem Longhand Trio skupia się na twórczości Pedera Longa – mało znanego kanadyjskiego saksofonisty. W połowie lat 80. Wilson występował w jego zespole i traktował tego artystę jak swojego mentora. Saksofonista był niezwykle płodnym kompozytorem, piszącym setki utworów, które jednak nie trafiły do szerokiej publiczności. Wraz z czerwcową premierą nowego materiału przygotowanego przez Longhand Trio zaczęło się to zmieniać. Przystanek Kanadyjczyków na 16. Jazztopad Festival jest częścią trasy promującej ich najnowszy krążek Longhand Plays Long.

fot.: archiwum zespołu / photo: band’s collection

76 The Canadian group Longhand Trio play music that is difficult to label. The artists draw references first and foremost from jazz, rock and blues, but under a sudden strike of inspiration they can take a turn towards psychedelic improvisation, only to move to a serene and soothing ballad a few moments later. 23.11

Tony Wilson, a valued composer and author of remarkable projects, is commonly considered to be one of the key names in the creative music circles of Vancouver (although he himself prefers to say that he is just another musician doing his job). He has one of the most individual guitar sounds in Canada, having started from American folk songs and blues and going through a period of fascination with jazz and improvised music to reach his own original style. An emotional approach to phrase building and an exceptional musical sense are two of the main features that distinguish Wilson – both as an instrumental performer and as a composer.

Wilson is largely self-taught. Only after his eighteenth birthday did he start to become serious about the role of music in his life. In 1981 he signed up to learn the formal basics of composition and reading music at Malaspina College, but a year later he left the school, giving up on the idea of receiving a diploma. It was around that time that he also became fascinated with jazz. He fell in love with bebop, a style that allowed him to develop his performance skills and expand his harmonic awareness. Improving his guitar performance also led him towards participation in the international workshops organised by the Banff Centre, which he attended twice. At these workshops his teachers were, among others, John Abercrombie and Kevin Eubanks. However, among guitar players, Wilson’s performance style was most influenced by a fellow Canadian, Sonny Greenwich. Wilson, who grew up in Ottawa, settled down in Vancouver in the late 1970s. He has been leader of many important projects, particularly the Tony Wilson 6tet, and performed solo, making way for other improvising avant-garde artists. In his search for the right sound, the Canadian artist sometimes prepares his guitar in unusual ways, putting brushes between the strings or playing sounds using metal rods or chopsticks. He also stands out as an unconventional composer. He says that writing music is even easier for him than playing the guitar, and it’s something very natural; one must admit that he uses this gift in the right way. It is mostly Wilson’s compositions that have been performed by the Longhand Trio over its ten-year history. The music is not easy to classify – beautiful melodies are important elements, but emphasis is also placed on solo parts. The artists draw mainly on aspects of jazz and blues, but they also take inspiration from rock and folk and sometimes include psychedelic improvisation. Such a broad spectrum of musical inspirations is mainly the result of the artistic flexibility of all ensemble members.

Alongside Wilson, Longhand Trio also includes two renowned musicians – bassist Russell Sholberg and drummer Skye Brooks – who also perform in the guitarist’s other bands (among others, his quartet and sextet). The bassist is already known to the audience in Wrocław – in 2017 he performed at the Jazztopad Festival with Pugs & Crows, a band awarded the most prestigious prize of the Canadian phonographic industry, the Juno Award. Sholberg also collaborates with the singer Alicia Hansen and the Tyson Naylor Trio and Aeroplane Trio, and with more pop-oriented artists, such as Nicholas Krgovich. A Juno Award was also given to the drummer of Longhand Trio who, similarly to the other two band members, is an extremely active musician that collaborates with many ensembles and participates in special projects (with, among others, Inhabitants, Fond of Tigers, Ron Samworth and Veda Hille). During their concerts, the artists use a vast array of stylistic means to forge their individual experiences – drawn from numerous projects – into a diverse collection of material that they present with great ease. So far the band has recorded three albums, with their debut record, Longhand, appearing eight years ago. And the musicians don’t shy away from collaboration with other artists, as shown by their second album Longhand with Tyson Naylor from 2015.

fot.: archiwum zespołu / photo: band’s collection

Once in a while, Wilson’s various bands run special projects dedicated to the works of well-known artists. In this way, the Canadian has already paid tribute to masters of jazz (Thelonious Monk), free jazz (Albert Ayler) and classical music (Benjamin Britten). This time, Longhand Trio focuses on the art of Peder Long, a lesser-known Canadian saxophonist. In the mid-1980s Wilson was performing in his band and regarded the artist as his mentor. Long was a prolific composer who wrote hundreds of pieces that, for various reasons, did not reach a wider audience. This started to change with the June premiere of the new material recorded by Longhand Trio, and will continue at the 16th Jazztopad Festival, which is part of the Canadian artists’ tour promoting their newest album Longhand Plays Long.