Ina Schroders-Zeeders

eilanddichter en romanschrijver

Ina Schroders-Zeeders (64) is de eerste dichter van Terschelling, officieus sinds 2018, officieel sinds 2021. Ze mag deze titel dragen tot 2024. Ze is schrijver van tal van gedichten, waarvan een aantal in het Engels. Voorts heeft ze vele romans en enkele thrillers op haar naam. Een schrijver met een indrukwekkend oeuvre.

Ina is geboren op Terschelling, in de Klaas van Urkstraat en groeide op West op. Heimwee is de reden, dat ze na kortstondige verblijven aan de wal terugkeerde naar Terschelling. Zo maakte ze haar atheneumopleiding in Harlingen om die reden niet af. Ook later keerde ze na een korte periode woonachtig en werkzaam te zijn geweest in Amsterdam met haar jonge baby Arjen terug naar het eiland.

De kiem van haar schrijverschap werd gelegd tijdens haar baan bij boekhandel Lurvink, vlak nadat ze als tiener uit Harlingen was teruggekeerd. Ina schreef wel gedichten en verhalen voor haarzelf, maar toen in 1987 het boek 'Berlijnse badgast' werd uitgegeven, kreeg ze op het eiland bekendheid als schrijver. Ze werkte enkele jaren als journalist voor het weekblad 'De Terschellinger' en begon in 1997 als romanschrijver bij uitgeverij Marken.

425 ROMANS, 25-JARIG JUBILEUM

Dat was het begin van haar professionele schrijversschap en van een opmerkelijke serie van tot nu toe 425 (!!) romans in de Favorietserie. „Romannetjes”, zoals Ina ze zelf omschrijft. De thema's in die reeks zijn 'kinderarts', 'plastisch chirurg' en 'dorpsleven', en elk romannetje is ongeveer 50 pagina's dik. Ze viert dit jaar haar 25-jarig jubileum als schrijver van Favorietboekjes.

Daarnaast kwamen de boeken Brandarispoort, een avonturenroman, en Waterdans, een thriller, uit, met uiteraard Terschelling in de hoofdrol. Ina, weduwe van Toussaint Schroders, die ze sinds 1985 kende en met wie ze in 1999 trouwde, moeder van drie zoons, oma van twee kleindochters, maakt haar hele leven al gedichten. Ze heeft, behalve bovenstaand oevre, zes gedichtenbundels in het Engels (met maar liefst 1500 gedichten!!) en 1 in het Nederlands, getiteld 'Op weg naar het niets' (2016), op haar naam. Ze publiceerde in Engelstalige bloemlezingen en in het Engelse literaire tijdschrift The Journal.

DICHTERSCOLLECTIEVEN

Ze heeft zich aangesloten bij twee dichterscollectieven, het eilander 'Cirkel 88' en het Friese 'Rixt', een online collectief met 56 dichters uit Friesland. Dat laatste collectief bestaat volgend jaar 5 jaar en ter gelegenheid

van dit eerste lustrum wordt een gedichtenbundel uitgebracht, met daarin ook gedichten van Ina. Ook is ze deelneemster aan het Terschellinger evenement 'Dichter bij Zee'.

Haar liefde voor gedichten heeft ze ooit als volgt omschreven: „Voor mij is een gedicht vooral een instrument om dieper in de verbeelding te graven, om de verbeelding van een ander te voelen en vervolgens er een eigen, persoonlijke interpretatie aan te geven. Dat moment dat je een gedicht ‘voelt’ en er opeens een nieuwe wereld voor je opengaat, gaat verder dan de taal ons kan brengen, maar is voor mij het ultieme doel.”

Haar toenemende bekendheid als dichter betekent ook dat ze haar gedichten geregeld mag voordragen, zoals twee keer bij het Springtij-festival en tijdens de jaarlijkse avonden van 'Dichter bij zee' en enkele keren aan de vaste wal. Als dichter van het eiland worden haar gedichten regelmatig gepubliceerd in weekblad 'De Terschellinger'. Ook hangen er wissellijsten in zorgcentrum De Stilen en in het gemeentehuis, waarin haar gedichten, die regelmatig worden ververst.

Volgend jaar kunnen we de tweede thriller van haar hand verwachten, met als titel 'Schokker'. Ondertussen zullen we nog regelmatig op haar Facebookaccount de boodschap 'Roman af en verstuurd' kunnen lezen, als bijdrage aan de Favorietreeks.....

‘ Dat moment dat je een gedicht ‘voelt’ en er opeens een nieuwe wereld voor je opengaat...’

avondstilte

bijna was de dag voorbij de zon verduisterde maar wij, al moe, wij wilden blijven nog even samen in de tuin ik rook de zee, en luisterde naar vogels in het duin

nu weet ik dat een stilte mij nooit meer zoveel zei als toen, op dat moment, wij twee, terwijl de avond fluisterde groet

de eerste groet al op de dam komt van een jonge meeuw zijn schreeuwen is mijn welkom in zacht ochtendlicht

zicht nu op rode daken ik weet me al geborgen thuis waar huis en haard me wachten en altijd als ik weer vertrek

aan dek diep in gedachten bij het deinen van de zee neem ik herinneringen mee om afscheid te verzachten