Best Of Thrillers magazine

ZOMER 2020 - WWW.BOEKERIJ.NL

Best of Thrillers MAGAZINE

M.J. Arlidge henk

schrijft boekgesc Spannende Boeken Weken 2020

.J. Arlidge M n a v t’ ie n e ie: ‘Nog lang

race-ser G n le e H e d n an deel 9 va orpublicatie v

Vo

Win: de nieuwe Stephen King!

Leesfragment uit het slotdeel in de Sam Porter-trilogie: Vergeef me Interview winnaar Gouden Strop 2019 Samantha Stroombergen

Recensies, tips en meer 1

Tara en Diego zijn terug!

€ 7, 99

€ 5,99

€ 5,99

€ 5,99 www.boekerij.nl

INHOUD

Boekentips 4 WIN: De nieuwe Stephen King

5

Interview Samantha Stroombergen Auteur van De witte kamer en Winnares van De Gouden Strop 2019

6

De must-reads van deze zomer Inspiratie voor in de vakantiekoffer

9

Interview J.D. Barker 10 Auteur van de Sam Porter-serie Leesfragment Vergeef me 12 Een voorproefje op het slotdeel van de Sam Porter-serie van J.D. Barker Interview M.J. Arlidge 14 Auteur van de Helen Grace-serie en schrijver van het Spannende Boekenweekgeschenk Leesfragment Nog lange niet 17 Een voorproefje op het negende deel van de Helen Grace-serie van M.J. Arlidge Leesfragment Op de vlucht 20 Een voorproefje op de nieuwe thriller van Nora Roberts Recensie Drie uur - Rosamund Lupton

23 3

*BOEKENTIPS*BOEKENTIPS*BOEKENTIPS*BOEKENTIPS*BOEKENTIPS*BOEKENTIPS*BOEKENTIPS*

TIPS

Ze dacht dat hij haar kwam redden. Ze had het mis.

Als een onbekende een schokkende bewering doet over zijn vrouw, gaat Adam Price wanhopig op zoek naar de waarheid. Hij raak verwikkeld in een mysterie.

Nu verkrijgbaar!

Nu verkrijgbaar!

‘Spannend, snel en gewelddadig, maar met humor.’ Noordhollands Dagblad

Nu verkrijgbaar!

WIN: EEN BOEKENPAKKET VOL FIJNE THRILLERS! FACEBOOK.COM/BESTOFTHRILLERS

Schrijf je nu in voor de Best of Thrillersnieuwsbrief via Facebook en maak kans op de volgende thrillers: • • • • • •

Stil maar - Carla Kovach Het nachtvuur - Michael Connelly De verduistering - Karin Fossum Iene Miene Mutte - M.J. Arlidge Horen, Zien, Zwijgen - J.D. Barker Koud bloed - Robert Bryndza

Deelnemen kan tot maandag 14 september 2020.

De winnaar wordt bekendgemaakt op de Facebooken Instagrampagina van Best of Thrillers.

4

*WINACTIE*

WIN (3X): DE NIEUWE STEPHEN KING Stephen King (Portland, Maine, 1947) is één van de bekendste en succesvolste auteurs aller tijden. Hij heeft meer dan vijftig boeken in verschillende genres – thriller, horror, literatuur – op zijn naam staan, bijna allemaal bestsellers: wereldwijd werden er circa 400 miljoen exemplaren van verkocht. In 2019 verscheen Het instituut waarin een duistere kracht de bovennatuurlijke gaven van kinderen inzetten voor zijn eigen doeleinden.

Het instituut is vintage Stephen King, in de beste zin van het woord: een donkere en majestueuze thriller die herinneringen oproept aan Firestarter, De shining en IT. In juni verschijnt Als het bloedt, een bundel van vier gloednieuwe verhalen van de meester van de horror en suspense. Naast het titelverhaal, met oude bekende Holly Gibney in de hoofdrol, bevat deze bundel ook de verhalen De telefoon van meneer Harrigan, Het leven van Chuck en Rat. Ben jij fan van Stephen King en heb je Het Instituut van voor naar achteren gelezen? En weet jij alles over dit boek te vertellen? Ga dan naar onderstaande link, geef antwoord op de volgende vraag en win Als het bloedt.

Ga naar: www.boekerij.nl/windenieuweking Vraag:

De VS blijkt niet het enige land met een instituut dat kinderen gevangen zet. Noem drie landen waar ook zo’n instituut staat.

Deze winactie loop t/m zondag 28 juni 2020. Er wordt contact opgenomen met de winnaars.

INSTAGRAM

@nathaliepagie

#BOOKSTAGRAM #BESTOFTHRILLERS

@boekenzo.sandra

@BESTOFTHRILLERS @BOEKERIJ

@watleestjorien

5

‘Ik denk altijd alles van tevoren uit als een soort skelet’

Samantha Stroombergen (1990) studeerde Nederlands en journalistiek aan de Universiteit Leiden. Ze debuteerde met de thriller De witte kamer, die in 2019 de Gouden Strop kreeg. Hiermee werd zij de jongste winnaar van de Gouden Strop ooit.

Ze werkt als copywriter bij de KLM.

INTERVIEW Met je thrillerdebuut De witte kamer won je in 2019 De Gouden Strop. Hoe voelde dat?

Heel bijzonder, ik had het totaal niet verwacht. Ik dacht dat er iets misging met het beeld, toen de winnaar werd aangekondigd. Toen mijn naam werd genoemd, hoorde ik dat ook niet. Iedereen stond te springen en te juichen, terwijl ik me alleen maar afvroeg wat er gebeurde. Zelfs toen ik me realiseerde dat ik had gewonnen, kon ik het niet geloven. Toen de mediaberichten kwamen, schreef het NRC: bijzondere keuze van de jury.

Op welke manier heeft dat invloed op het schrijven van het vervolg Zij die zwijgt?

Er komt best wat druk op te staan.

Er wordt nu extra kritisch naar het tweede boek gekeken. En dan mag het natuurlijk niet minder goed zijn dan deel een. Deel twee is ook heel anders dan het eerste boek, waardoor er vrij scherp naar de opbouw van het boek gekeken wordt. Ik ben heel benieuwd hoe Zij die zwijgt straks wordt ontvangen.

Ook in Zij die zwijgt volgen we Léon en Hanna. Wat zijn hun beweegredenen en wat definieert hun karakter?

Voor Léon wilde ik niet zo’n typisch gescheiden rechercheur neerzetten die slechte banden heeft met zijn familie en nogal nors door het leven gaat. Ik wilde iemand die goede familiebanden heeft en familie heel belangrijk vindt. Hij worstelt er af en toe mee dat hij het recherchewerk stiekem doet vanwege de spanning.

Hij doet zijn werk, omdat hij er adrenaline van krijgt en het is echt zijn passie. Voor Hanna is dat heel anders. Zij heeft als motief dat haar jeugdvriendin vermoord is en wil de

wereld daarom een veiligere plek maken. Léon en Hanna zijn in eigenlijk alles tegenpolen. Léon wordt geremd door Hanna en Hanna wordt juist gedreven door de assertiviteit van Léon.

Kun je me iets meer vertellen over Zij die zwijgt?

Zij die zwijgt gaat over een vrouw die door de straten van Leiden dwaalt. Het is midden in de nacht en heel koud. Ze draagt bijna niets, alleen een jurkje. Vervolgens weigert ze te praten en te vertellen wat er is gebeurd. Even later wordt een influencer vermoord aangetroffen in haar eigen huis, waar ook een video van wordt geplaatst. Het slachtoffer is dan al dood, maar niemand merkt het. Dit is eigenlijk een boodschap dat we alleen maar naar influencers kijken zonder te zien wat er echt gebeurt. Ik heb influencers betrokken in mijn boek, omdat ik iemand wilde hebben die een grote stem heeft op social media. Iemand die een mening kan verkondigen over een ander, wat vervolgens veel impact heeft op de maatschappij of samenleving. Ik denk dat het volgen van mensen op social media je mening enorm kan kleuren.

Daarom vind ik het ook zo interessant om maatschappelijke lagen aan te brengen in mijn boeken.

Ligt er ook een derde deel met Léon en Hanna in het verschiet?

Ja, dat wordt het derde en laatste deel in de trilogie met Léon en Hanna. Het boek begint met een meisje die wordt gevonden in een weiland met gebroken botten. Leon krijgt een polaroid in zijn brievenbus met daarop alleen coördinaten en een foto van het meisje dat nog leeft.

Lees verder > 7

Hoe bouw jij een plot op?

Ik denk altijd alles van tevoren uit als een soort skelet, zodat de belangrijke punten in het verhaal vaststaan. Maar tijdens het schrijven gebeuren er ook nog weleens andere dingen. Ik bedenk dan dat ik via deze weg van punt a naar b wil komen, maar mijn personages zeggen dan: dat werkt niet voor mij.

In De witte kamer wordt meteen duidelijk dat het verhaal draait rondom een erg actueel onderwerp, terrorisme. Waar kwam de inspiratie voor deze invalshoek vandaan?

Ik begon met het concept De witte kamer á la de marteltechniek. Het is een techniek uit het Midden-Oosten, waar het toen ik het boek schreef heel rumoerig was. Het kwam toen vaak op het nieuws vanwege ISIS. Ik merkte dat de media vaak aannames deed over verdachten en ik vroeg me dan of dat dan ook daadwerkelijk waar was. Ik vond vooral de aannames heel interessant en wat daarmee gebeurt.

media. Niet zo actief, maar ik lees mee. Ik vind het interessant om te zien hoe mensen reageren op bijvoorbeeld nieuwsartikelen. Als journalist heb je bepaalde morele codes die tientallen jaren geleden zijn geschreven. Dus wat toen werkte, werkt dat nu nog steeds? Als er bijvoorbeeld in de media iemand als verdachte wordt aangekaart, zie je nu vaak gebeuren dat er snel foto’s worden gedeeld van die persoon of zelfs foto’s van de verkeerde personen. Het is bijna alsof we schuldig zijn tot het tegendeel bewezen in plaats van andersom.

Journalisten mogen af en toe wat voorzichtiger zijn in wat ze wel en niet delen. <

EEN JONGE VROUW IS MISHANDELD. ZE WEIGERT IETS TE ZEGGEN. WAAR IS ZE BANG VOOR?

Ook politiek is een vrij aanwezig thema, ben je zelf politiek betrokken?

Ja en nee. Ik heb een mening, maar ik ben er niet te veel mee bezig. Dat is trouwens best een grappig: De witte kamer werd in de media vaak gecategoriseerd als politieke thriller, maar dat zie ik zelf helemaal niet zo. Ik zie het liever als een maatschappelijk thema.

In zowel De witte kamer als Zij die zwijgt staat het aspect media centraal en hoe dit de waarheid kan beïnvloeden. Heb je de media bewust zo ingezet?

Ik heb de media niet bewust zo ingezet. Ik heb zelf journalistiek gestudeerd en ik zit ook op social 8

NU VERKRIJGBAAR!

*BOEKENTIPS*BOEKENTIPS*BOEKENTIPS*BOEKENTIPS*BOEKENTIPS*BOEKENTIPS*BOEKENTIPS*

DE MUST-READS VAN DEZE ZOMER

Niemand komt je redden - Alex Marwood

Wild - Harlan Coben

Zonder gezicht - Robert Bryndza

Toen Romy klein was, werd er niet over de doden gesproken.

Dertig jaar geleden werd er een kind gevonden in de bossen, een kleine jongen. Hij was volkomen verwilderd en had geen idee wie hij was of hoe hij in de bossen terecht was gekomen. De naamloze jongen werd Wilde gedoopt.

Zestien jaar geleden was Kate Marshall een veelbelovende jonge politiedetective bij de Londense politie. Tot ze de opdracht kreeg een seriemoordenaar op te sporen, en hij haar eerst vond. Kate’s carrière eindigde in een schandaal en ze bleef getraumatiseerd, verraden en publiekelijk vernederd achter.

Diep in de bossen van Noord-Wales, achter metershoge stenen muren, houden de leden van de sekte De Ark zich schuil. Hun bestaan is in nevelen gehuld, zorgvuldig verborgen voor de buitenwereld. Dan slaat het noodlot toe: een mysterieus gif snijdt als een mes door de gemeenschap en eist de levens van honderden leden.

Chaos breekt uit. In paniek slaan de overlevenden op de vlucht.

Onder hen bevindt zich Romy. Zij is opgegroeid in de sekte en als ze zich wil redden in de vreemde buitenwereld, zal ze een paar belangrijke lessen moeten leren. Zoals wie je kunt vertrouwen, en wie je moet vrezen. En wat haar moeder al die jaren geleden zoveel angst aanjoeg dat ze haar dochter achterliet. En bovenal: dat Romy’s wens om de sekte te vergeten niet betekent dat de sekte haar ook vergeten is.

Nu is er weer een kind verdwenen, Naomi Pine, maar niemand is er zeker van of het meisje niet gewoon een soort uit de hand gelopen verstoppertje speelt. Zelfs haar eigen vader lijkt zich niet al te veel zorgen te maken. Maar strafrechtadvocate Hester Crimstein vraagt zich af of er niet iets duisterders aan de hand is.

Ze belt Wilde, die met zijn militaire achtergrond en grote kennis van veiligheidsnetwerken vast wel weet wat hij moet doen. Maar zelfs Wilde kan Naomi niet -vinden. Als er na vier dagen vertwijfeld zoeken per post een vinger wordt bezorgd, weet -Wilde dat het vermeende verstoppertje spelen in een geheel nieuwe, verontrustende en -mogelijk gruwelijke fase is beland.

NU VERKRIJGBAAR

NU VERKRIJGBAAR

Jaren later worstelt Kate nog steeds met de gevolgen als ze de kans krijgt haar verleden recht te zetten. Er lijkt een copycat-moordenaar actief die het afgrijselijke werk van zijn idool voortzet. Kate wordt opnieuw de verwrongen geest in getrokken van een moordenaar die ze maar al te goed kent. Ooit was ze het beoogde vijfde slachtoffer - en zijn opvolger lijkt vast van plan om het werk nu af te maken.

‘Een bloedspannende start van Bryndza’s nieuwe serie. De lezers zullen ernaar uitkijken om meer over de complexe Kate te kunnen lezen.’

Publishers Weekly VERSCHIJNT JULI 2020

9

‘Personages

hebben recht op een einde, net als lezers’ J.D. BARKER, AUTEUR VAN DE SAM PORTER-SERIE

J.D. Barker (1971) begon zijn carrière als journalist en ghostwriter. In 2012 schreef hij zijn eerste roman, Forsaken, die een grote hit werd in de Verenigde Staten, Canada en Groot-Brittannië. Zijn werk wordt in de pers regelmatig vergeleken met dat van Stephen King, Dean Koontz en John Saul.

INTERVIEW In april dit jaar verscheen Vergeef me, het derde en laatste boek in de serie rond rechercheur Sam Porter.

Ga je Sam missen?

Absoluut. Elke keer als ik een boek afmaak, vind ik het moeilijk om afscheid te nemen van de karakters.

Mijn personages worden voor mij even echt als mijn beste vrienden en al is een boek af, ik blijf me bewust van hun aanwezigheid. Op een bepaalde manier leven ze in me door.

Dit geldt zeker ook voor Sam Porter.

Al ben ik het niet altijd eens met de beslissingen die hij neemt, ik begrijp ze wel.

Was het verhaal meteen al gepland als een trilogie?

Ja. Toen ik aan het eerste hoofdstuk begon, wist ik dat het verhaal groter zou worden dan in één boek zou passen. Tegelijkertijd dacht ik niet aan een hele serie, zo kwam ik uit op een trilogie. Het was belangrijk voor me dat het verhaal werd afgerond; ik houd niet van series die eindeloos doorgaan. Misschien dat ik wel ooit terugkeer naar een personage uit het verhaal. Personages hebben recht op een einde, net als lezers.

voorspelbaarheid groter.

Hoe bouw jij je verhalen op: zet jij de plots van tevoren helemaal op voordat je begint met het schrijven zelf?

Mijn verhalen zijn meestal character driven. Ik creëer eerst mijn personages, daarna verzin ik een scenario voor ze, waarvan in de meeste gevallen alleen het begin en einde vaststaan, alles daartussen ontstaat tijdens het schrijven. Het werkt voor mij het beste als ik mijn personages met hun acties en beslissingen laat bepalen waar het verhaal heengaat. Als ik teveel van tevoren plot, wordt het risico op

In je boeken werk je met hints voor de lezers. Kun je ons op het spoor zetten naar een van die hints?

De Sam Porter-trilogie zit inderdaad vol met easter eggs.

Zo vormen de opdrachten in ieder boek bijvoorbeeld hints over de onderliggende betekenis van de titel. Wat ik hier graag met de lezers deel is dit: de badkamer in de laatste scène bestaat echt. De kamer is te vinden op het eiland waar ik woon: New Castle. En voor de goede observeerder is het kogelgat van het laatste schot daar te vinden. <

Samen met Dacre Stoker, de achterneef van Bram Stoker, schreef je een prequel op Dracula. Hoe is dit project ontstaan?

Dracula was een van de eerste boeken voor volwassenen die ik las.

Ik was toen nog een kind, het boek heeft een speciale plek in mijn hart.

Het is een van de weinige romans die ik herlees. Bij elke herlezing vind ik er nieuwe dingen in en wint het verhaal voor mij aan betekenis. Dacre en ik ontmoetten elkaar op de jaarlijkse Horror Writers conferentie. Hij had mijn debuut gelezen en was onder de indruk. HIj me of ik met hem samen een prequel wilde schrijven op Dracula, gebaseerd op aantekeningen van Bram Stoker zelf. Uiteraard zei ik ja, ik was zeer vereerd. We gingen voortvarend aan de slag – Dacre zorgde voor het nodige materiaal en deed onderzoek, ik smeedde alles tot een verhaal. Ik ben een groot liefhebber van de klassiekers; Bram Stoker, Charles Dickens, Mark Twain, ze hebben me allemaal beïnvloed.

Het was een zegen om in de wereld van Stoker te werken.

11

LEESFRAGMENT

VERGEEF ME J.D. BARKER

HET OVERDONDERENDE SLOTDEEL VAN DE SAM PORTER-TRILOGIE Hallo Sam, Je bent vast in de war.

Je hebt vast veel vragen.

Ik weet dat ik ze zelf wel had. Heb. Echt.

Vragen vormen de basis van kennis, van wat we leren, van wat we ontdekken en herontdekken. Een onderzoekende geest heeft geen buitenmuren. Een onderzoekende geest is een opslagplaats met onbeperkte ruimte, een geheugenpaleis met oneindig veel kamers en verdiepingen en prachtige dingen. Maar soms raakt een geest beschadigd, brokkelt er een muur af, moet het geheugenpaleis grondig gerenoveerd worden, verkeren kamers in erbarmelijke staat. Ik vrees dat jouw geest in die laatste categorie valt. De foto’s waardoor je wordt omringd, de dagboeken die naast je liggen, zullen je leidraad vormen terwijl je dingen opdiept uit het puin, terwijl je renoveert.

Ik ben er voor jou, Sam. Ik zal er voor je zijn zoals ik er altijd voor je ben geweest.

Ik heb je vergeven, Sam. Misschien doen anderen dat ook wel. Je bent die man niet meer. Je bent véél meer geworden.

– Anson ‘Wat ís dit in godsnaam?’ gromde special agent Frank Poole terwijl hij de 12

uitdraai naast zich neerlegde. Hij sloot zijn ogen en drukte zijn handpalmen tegen zijn slapen. Hij had vreselijke hoofdpijn. Tijdens de vlucht naar huis vanuit New Orleans had hij geprobeerd te slapen, maar dat was onmogelijk gebleken. De satelliettelefoon was onophoudelijk overgegaan. In het advocatenkantoor van Sarah Werner en het bovengelegen appartement krioelde het nog altijd van de fbiagenten – nog maar negen uur geleden had Poole het lichaam van de advocate ontdekt, dat vanaf haar bank met doffe ogen naar hem omhoog staarde, de rottende resten van haar avondeten over haar schoot verspreid en met een klein, zwart kogelgat midden in haar voorhoofd. De lijkschouwer had bevestigd dat ze al weken dood was, veel langer dan Poole in eerste instantie had gedacht. Ze werd geïdentificeerd als Sarah Werner, wat betekende dat de vrouw die de afgelopen dagen in het gezelschap van Sam Porter was gezien dat niet was. Ze was een bedriegster.

Samen hadden ze een vrouwelijke gedetineerde uit de gevangenis van New Orleans helpen ontsnappen en haar het hele land door vervoerd, helemaal naar Chicago.

Tussen de gesprekken met het fbi-kantoor door was hij gebeld door Porters partner, Nash. Ze hadden Porter gevonden in het Guyon, een leegstaand hotel in Chicago.

De vrouwelijke gevangene die hij had helpen ontsnappen was in het

hotel doodgeschoten. Porter zat bijna catatonisch in een kamer op de derde verdieping, waar hij werd omringd door foto’s van zichzelf met de beruchte seriemoordenaar Anson Bishop, de Moordenaar van het Vierde Aapje. Naast hem lagen een stapeltje zwart-witte schoolschriften en een laptop, met op het scherm Ansons boodschap.

Poole had begrepen dat Chicago Metro – de politie van Chicago – de laptop in verband had gebracht met een bizarre reeks moorden die de afgelopen dagen waren gepleegd.

Meerdere meisjes waren verdronken en weer gereanimeerd, tot hun lichaam uiteindelijk was bezweken.

Daarnaast waren er volwassenen op vele verschillende manieren vermoord, en al die moorden hielden verband met de medische verzorging van een man die Paul Upchurch heette en die momenteel geopereerd werd in het Strogerziekenhuis.

Als Poole niet met zijn satelliettelefoon aan het bellen was met de fbi in New Orleans of met rechercheur Nash, zat hij wel aan de lijn met rechercheur Clair Norton, die in het ziekenhuis was om de een of andere uitbraak de kop in te drukken – een uitbraak die was veroorzaakt door Bishop, Upchurch en mogelijk nog anderen.

Vergeef me Als Anson Bishop – hoofdverdachte van een reeks gruwelijke moorden – zich overgeeft aan de politie, legt hij een schokkende getuigenis af.

Een getuigenis die niet alleen het onderzoek naar de seriemoorden op losse schroeven zet, maar ook de levens van de betrokken detectives -verandert.

Terwijl Bishop wordt ondervraagd, worden enkele minuten na elkaar vier lijken aangetroffen. Ze zijn in zout gelegd en zorgvuldig gepositioneerd. Bij alle vier worden de woorden ‘Vader, vergeef me’ gevonden. Voor detective Sam Porter halen de woorden lang vergeten herinneringen naar boven, aan een verleden dat hij diep begraven heeft. Maar als Bishop in -hechtenis zit, wie is dan de moordenaar?

De enige persoon die hem niet had gebeld was zijn directe leidinggevende, special agent in charge Hurless. Poole wist echter dat dat snel genoeg zou gebeuren en dat hij dan maar beter wat antwoorden kon hebben.

EERDER VERSCHENEN

1

2

NU VERKRIJGBAAR

13

‘Ik denk dat

ieder mens gefascineerd is door misdaad’ M.J. ARLIDGE, AUTEUR VAN DE HELEN GRACE-SERIE

M.J. Arlidge schrijft al jaren scenario’s voor verschillende Britse crimeseries. Iene Miene Mutte was zijn debuut als thrillerauteur en werd lovend onthaald door pers en publiek. Inmiddels speelt de intrigerende inspecteur Helen Grace de hoofdrol in meerdere van zijn boeken.

INTERVIEW Aankomend voorjaar lopen van 1 t/m 21 juni weer de Spannende Boeken Weken. M.J. Arlidge heeft voor deze weken het nieuwe bloedstollende verhaal Wat jij niet ziet geschreven als geschenkboek. Op de website van het CPNB (Stichting Collectieve Propaganda van het Nederlandse Boek) is meer informatie te vinden over deze uitgave.

Waar komt je fascinatie met seriemoordenaars en psychopaten vandaan?

Ik denk dat ieder mens gefascineerd is door misdaad. De meesten van ons zijn goed en rechtvaardig, juist daarom zijn we geïntrigeerd door mensen die immorele en schadelijke dingen doen. Seriemoordenaars zijn des te interessant omdat ze zich aan het uiterste van het misdadige spectrum bevinden. Zij begaan daden die extreem bizar, heftig en irrationeel zijn. Ik vermoed dat onze voortdurende fascinatie met misdaad de wens is om deze misdadigers en hun gruwelijk daden te begrijpen, om onszelf met onze diepste angsten te confronteren.

Van de meeste seriemoordenaars in je thrillers schrijf je over hun nare verleden en ongelukkige jeugd. Ben je weleens bang dat Helen zelf een moordenaar kan worden, gegeven haar donkere verleden?

Wow, dat is een interessant idee.

Misschien bewaar ik dat wel voor de laatste thriller met Helen. Ik ben ervan overtuigd dat emotionele en sociale schade er de oorzaak van kunnen zijn dat mensen later in hun leven tot duivelse dingen in staat zijn.

Maar ik ben er redelijk zeker van dat Helen dit niet zal overkomen. Voor haar geldt eerder dat het grote lijden en de moeilijke keuzes in haar jeugd van haar een goed mens hebben gemaakt. Zij is erop gebrand het op te nemen voor de kwetsbaren, de zwakken, de verwaarloosden – om rechtvaardigheid te vinden voor wie

het nodig heeft en om zo te boeten voor haar eigen zonden. Of beter is te zeggen: om haar schuldgevoelens te sussen.

Wat is Southampton voor stad?

Southampton is een fascinerende stad aan de zuidkust van Engeland.

De Titanic vertrok in 1912 vanuit de haven voor zijn eerste en laatste reis. Het is altijd een welvarende en levendige plaats geweest. De stad is hevig gebombardeerd in de Tweede Wereldoorlog waardoor het oude centrum grotendeels is verwoest. Het is in die zin goed te vergelijken met Rotterdam. Havensteden hebben me altijd geïnteresseerd. Ze ademen voor mij een speciale sfeer, met een onbestemd gevoel van dreiging en naderend onheil. Ik raak er altijd in een staat van opwinding.

Natuurlijk (en gelukkig maar!) zijn je thrillers niet helemaal donker.

Waar komt het licht vandaan in je verhalen?

Dat licht komt van mij, vermoed ik. We hebben allemaal licht en duisternis in ons zitten. Soms verborgen, soms zichtbaar. Terwijl Helen wellicht mijn duistere kanten vertegenwoordigd, mijn solitaire neiging bijvoorbeeld, staat haar collega Charlie voor warmte, optimisme, liefde voor familie en vrienden, stuk voor stuk ook onderdelen van mijn karakter. Het is essentieel om de duistere en de lichte kant in balans te krijgen of te houden – zowel in boeken als in het leven zelf.

Lees verder > 15

Bezoek je de stad vaak? Heb je een favoriete plek?

Zeker. Ik bezoek de stad elke keer als ik aan een nieuw boek begin. Ik volg dan niet de toeristische route.

Ik houd van de duistere hoeken in de stad, waar misdaad mogelijk is, waar moorden ongezien kunnen worden gepleegd. Maar ik ben er ook dol op om de stad te verlaten richting de kust naar de New Forest.

Dit grote bos, met haar wilde dieren en bloedige geschiedenis heeft een enorme aantrekkingskracht op me.

Dat is ook de reden dat ik het In de maneschijn als decor heb gebruikt.

en vrienden, stuk voor stuk ook onderdelen van mijn karakter. Het is essentieel om de duistere en de lichte kant in balans te krijgen of te houden – zowel in boeken als in het leven zelf.

Natuurlijk (en gelukkig maar!) zijn je thrillers niet helemaal donker.

Waar komt het licht vandaan in je verhalen?

Dat licht komt van mij, vermoed ik. We hebben allemaal licht en duisternis in ons zitten. Soms verborgen, soms zichtbaar. Terwijl Helen wellicht mijn duistere kanten vertegenwoordigd, mijn solitaire neiging bijvoorbeeld, staat haar collega Charlie voor warmte, optimisme, liefde voor familie

Wat is de zaak waar Helen mee te maken krijgt?

Willekeurige mannen en vrouwen worden gebeld door een puppet master met een doodstijding. De slachtoffers wordt gemeld dat ze nog één uur te leven hebben. Al snel blijkt dat het de beller ernst is.

Kan je ons al iets vertellen over de toekomst van Helen?

Ik ben net begonnen aan Helen Grace nummer 10. De werktitel is Truth or Dare… <

Wat is de plaats van handeling in je nieuwe thriller Nog lange niet?

In de maneschijn speelde zich af in de donkere bossen bij Southampton, Nog lange niet brengt Helen en de lezers terug naar het centrum van de stad. Helen krijgt nauwelijks de tijd om bij te komen van de gruwelen in de bossen voordat ze in een andere nachtmerrie belandt.

ALS DE TELEFOON GAAT, HEB JE NOG EEN UUR TE LEVEN

VERSCHIJNT JUNI 2020 16

VOORPUBLICATIE

Justin Lanning stond voor het raam en staarde naar de horizon. De zon, die de hele dag in zijn kantoor had geschenen, begon nu onder te gaan en de gouden gloed gleed langzaam over het water. Verheven, zelfs statig, leken de lange lichtstralen het kabbelende water, de dobberende boten en zelfs de haven op te eisen. Justin had het vaak gezien, maar toch kon het beeld hem raken. Indrukwekkend, prachtig en vertroostend, een moment van ontlading na een zware dag.

Hij draaide zich om en keek op zijn horloge – 17.58 uur – en liep met grote stappen naar zijn bureau. Hij was de enige gebruiker van dit enorme, goed uitgeruste kantoor, iets waar hij veel genoegen in schepte. Het was luxe, weelderig, indrukwekkend… maar ook een groots geheim. Vanaf de buitenkant leek Endeavour House op alle andere kantoorpanden in Ocean Village. De hal zag er heel gewoon uit; niets wees erop dat de kantoorruimte op de bovenste twee verdiepingen was ontworpen om te imponeren. De dure Italiaanse meubelen, de moderne kunstinstallaties en inderdaad, het uitzicht – alles was zorgvuldig afgewogen om rijkdom,

vakkundigheid en succes uit te stralen.

Slechts weinigen werden binnen toegelaten, maar de mensen die dat gegund was, vertrokken gerustgesteld en geïnspireerd na een verleidelijke glimp van Redstone Solutions.

Justin zette zijn computer uit, pakte zijn telefoon en liep naar de lift. Hoe veeleisend en onvoorspelbaar zijn dag soms ook was, hij ging er prat op dat hij altijd op tijd wegging. Die doelmatigheid trok hem aan – zes uur beginnen, zes uur vertrekken – bovendien hielp het hem om zijn gemoedstoestand in evenwicht te houden. Hoe de dag er ook had uitgezien, als hij op tijd weg kon, was alles zonder twijfel onder controle.

De deuren schoven open, Justin stapte de lift in en drukte op het knopje voor de kelder. Als hij nu vertrok, kom hij om half zeven thuis zijn en was er nog genoeg tijd voor een workout voordat Adam thuiskwam. Adam – hij hoefde maar aan hem te denken en hij werd overvallen door een verbijsterende verzameling emoties: boosheid, teleurstelling, lust en nog veel meer. Alles was de laatste tijd zo moeilijk, zo ingewikkeld, en thuis was 17

niet langer het toevluchtsoord dat het zou moeten zijn. Ze moesten op een doordachte en kalme manier met hun relatie omspringen en dus was een ontspannende workout van tevoren belangrijk.

De deuren schoven dicht en de lift zakte omlaag. De verdiepingen gleden voorbij – tien, negen, acht, zeven.

Justin merkte dat hij een vrolijk deuntje neuriede, blij dat de werkdag er eindelijk op zat. Zes, vijf, vier. Hij begon wat te mijmeren en zijn zorgen gleden langzaam van hem af…

Opeens, zonder waarschuwing schokte de lift en kwam hij met het geluid van krijsend metaal ongecontroleerd tot stilstand. Justin werd naar achteren geworpen, viel tegen de spiegelwand, klapte met zijn hoofd tegen het glas en hapte vloekend naar adem.

Er hing een merkwaardige stilte in de metalen doos, de aangename afdaling was vervangen door levenloze logheid.

Verward stommelde Justin naar voren en duwde op de knop voor de kelder – een keer, twee keer, drie keer. Er gebeurde niets en terwijl hij bleef drukken, merkte hij iets anders op. Het licht in de lift was ook uit. Het was alsof het hele gevaarte opeens… dood was.

Hij vermande zich en drukte op de knoppen van de andere verdiepingen, waarna hij het opgaf en boos en gelaten op de alarmknop duwde.

Ergens in de verte hoorde hij een bel rinkelen, maar het bood hem weinig troost. De officemanager zou er een tijd over doen om de liftmonteurs op te roepen en het zou nog langer duren voordat hij bevrijd was, aangezien hij kennelijk tussen twee verdiepingen vastzat. Zouden ze de lift weer aan de praat kunnen krijgen? Of zouden ze hem als een zak aardappelen door de liftschacht omhoog moeten hijsen?

Vloekend gaf hij een trap tegen de 18

deuren toen tot hem doordrong dat hij zijn plannen voor vanavond wel kon vergeten. Wat was er gebeurd waardoor hij hier als een kapotte marionet in de lucht hing? Wat was er aan de hand?

Hij voelde hem voordat hij hem hoorde; zijn nieuwe Samsung trilde in zijn zak waarna het bekende muziekje klonk.

‘Goddank.’

Iemand wist van zijn benarde toestand; hij wist zeker dat het telefoontje iets te maken had met zijn noodsituatie. Hij haalde zijn telefoon tevoorschijn en zag verrast dat het niet Adam of het kantoor was, maar een onbekend nummer. Toch nam hij op.

Wat maakte het uit wie het was, als hij of zij hem maar kon bevrijden uit deze metalen doos?

‘Hallo?’

Hij hoorde niets.

‘Dit is Justin Lanning. Kun je me horen?’

Zijn stem vulde de lift, maar er kwam geen reactie. Hij was ervan overtuigd dat de verbinding goed was, hij kon aan de andere kant van de lijn iets horen zoemen, maar waarom zei de beller niets?

‘Ik zit tussen twee verdiepingen vast, dus als je…’

Opeens stopte hij. Hij hoorde iemand aan de andere kant van de lijn ademhalen, alsof de persoon net iets wilde zeggen. Justin wilde doorgaan, zijn situatie uitleggen, maar opeens voelde hij zich machteloos, alsof iets of iemand hem dwong om te zwijgen.

Eindelijk begon te beller te praten en een zachte mannenstem fluisterde: ‘Je hebt nog één uur te leven.’ <

Dé nieuwe verslavende thrillerserie voor de fans van

M.J. Arlidge

De Nederlandse pers over Stille schreeuw

‘Eindelijk kunnen we hier genieten van de thrillers van Angela Marsons.’

Vrouw Glossy

‘Stone is een verfrissende aanwinst voor fans van psychologische thrillers.’

Feeling

‘Marsons bouwt haar verhaal slim op.’

HDC-kranten

‘Marsons weet alle personages heerlijk fris en fruitig neer te zetten. De ontknoping is verrassend.’

Leeuwarder Courant/ Dagblad van het Noorden

NIEUW €15,99

19

www.boekerij.nl

LEESFRAGMENT

OP DE VLUCHT NORA ROBERTS

De deur ging dicht en de sloten klikten.

Ze bewoog zich niet. Ze wachtte en wachtte en telde in gedachten tot honderd en toen nog een keer en pas toen durfde ze haar ogen een spleetje open te doen. Ze zag of hoorde hem niet, maar bleef toch ademhalen in haar regelmatige slaapritme.

Langzaam ging ze rechtop zitten en haalde de lepel onder het kussen vandaan. Zo zachtjes mogelijk kroop ze naar het raam. Haar opa en zij hadden ooit een vogelhuisje gemaakt. Ze wist wat spijkers waren en hoe je ze ergens in kon slaan. Of ze ergens uit kon wrikken.

Ze gebruikte de lepel, maar haar handen waren glibberig van het zweet.

Ze liet hem bijna vallen en het scheelde niet veel of ze begon weer te huilen. Ze veegde haar handen en de lepel af aan haar spijkerbroek en deed een nieuwe poging. Eerst zat er geen enkele beweging in. Maar toen dacht ze van wel en deed ze nog beter haar best.

Net toen ze dacht dat het haar bijna was gelukt, hoorde ze buiten stemmen. Doodsbang liet ze zich plat op de grond vallen en opeens ging haar ademhaling puffend, iets wat ze niet kon voorkomen.

Er werd een auto gestart. Ze hoorde banden op grind. Een deur die dichtsloeg. De deur van het huis.

Een man in huis, een man die ergens naartoe ging. Langzaam bracht ze haar hoofd omhoog en keek naar de achterlichten die zigzaggend verdwenen.

Misschien kon ze beter wachten tot 20

ze allebei weer in het huis waren, maar ze was te bang en daarom klemde ze haar kaken op elkaar en wijdde zich weer aan de spijker.

Die schoot omhoog en vloog eruit en belandde vervolgens rinkelend op de grond, een geluid dat in haar oren net een explosie was. Ze sprong weer terug op bed en moest echt haar best doen om stil te liggen en diep adem te halen, al kon ze niet ophouden met beven.

Er kwam niemand en er sprongen tranen van opluchting in haar ogen.

Hoewel haar handpalmen weer klam waren geworden, begon ze toch met het verwijderen van de tweede spijker.

Ze stopte hem in haar zak en veegde daarna haar bezwete, zere vingers af.

Het lukte haar om het slot van het raam om te draaien. Daarna deed ze het raam een kiertje open, maar wat klonk dat hard. Er kwam echter niemand, zelfs niet toen ze het verder openduwde, voldoende om haar hoofd naar buiten te steken en de koele nachtlucht te voelen.

Te hoog, veel te hoog om te springen.

Ze bleef een hele tijd luisteren of ze de geluiden hoorde van de oceaan, of van autoâ&#x20AC;&#x2122;s of mensen, maar ze hoorde alleen de wind, de roep van een coyote en die van een uil.

Er stonden geen bomen in de buurt waar ze bij kon, er was geen richel of latwerk waarlangs ze naar beneden kon klimmen. Toch zou ze omlaag moeten klimmen en dan moeten vluchten. Ze moest hier vandaan zien te komen en

hulp halen.

Ze begon met de lakens. Eerst probeerde ze die in stukken te scheuren, maar ze wilden niet scheuren. Dus bond ze ze zo strak mogelijk aan elkaar en voegde er daarna de slopen aan toe.

Het enige waar ze de lakens in de kamers aan vast kon maken was een van de bedstijlen. Ze zou net Rapunzel zijn, maar met lakens in plaats van lang haar, dacht ze. Ze zou uit de toren klimmen.

Van de zenuwen moest ze eigenlijk alweer plassen, maar ze hield het op en klemde haar kaken opeen terwijl ze aan de slag ging met een knoop om de bedstijl.

Toen hoorde ze de auto terugkomen en voelde ze de knopen in haar maag strakker worden dan zij de lakens ooit zou kunnen krijgen. Als een van hen nu bij haar kwam kijken, zou hij het zien.

Ze had moeten wachten.

Ze zat in de val en kon niets anders doen dan op de grond zitten en zich voorstellen dat de deur open zou gaan.

De maskers. Het pistool. Haar vingers die braken. Ze rolde zich op tot een balletje en kneep haar ogen stijf dicht.

Weer hoorde ze stemmen, het geluid zweefde naar binnen via het raam. Als ze omhoog keken, zouden ze dan zien dat ze het open had gekregen?

De ene – de stem van de wolf – zei: ‘Jezus zak, vind je dit echt een goed moment om high te worden?’

De clown lachte. ‘Echt wel. Zijn ze het geld aan het regelen?’

‘Van een leien dakje, vooral nadat ze die opname hadden gehoord,’ reageerde de wolf en toen stierven de stemmen weg. De deur sloeg dicht.

Te bang om zich druk te maken over zachtjes doen, sleepte ze het geïmproviseerde touw naar het raam en gooide het naar buiten. Ze zag meteen dat het te kort was en ze dacht aan de handdoeken in de badkamer.

Ze konden echter elk moment

binnenkomen, dus wrong ze zich het raam uit en greep de lakens beet. Haar handen gleden hulpeloos een centimeter of vijf omlaag en ze moest een gil onderdrukken. Maar ze verstevigde haar greep en vertraagde het glijden.

Ze zag licht – ramen onder zich. Als die twee nu naar buiten keken, en de lakens en haar zagen, zouden ze haar te pakken krijgen. Misschien zouden ze haar gewoon doodschieten. Ze wilde niet doodgaan.

‘Toe nou, toe nou, toe nou.’

Instinctief sloeg ze haar benen om de lakens en liet zich langzaam naar beneden gaan totdat ze bij het einde kwam.

Ze kon zo het huis in kijken: een grote keuken, veel roestvrij staal, aanrechtbladen in een soort donkerbruin steen, groene muren, niet fel maar wel licht.

Ze deed haar ogen dicht, liet alles los en liet zichzelf vallen.

Het deed pijn. Ze moest nog een gil onderdrukken toen ze op de grond tuimelde. Haar enkel sloeg dubbel en haar elleboog knalde ergens tegenaan, maar ze bleef niet stilstaan.

Ze rende naar de bosrand omdat ze met haar hele wezen geloofde dat ze haar niet zouden vinden als ze de bomen wist te bereiken.

En toen ze daar was, rende ze verder.

NORA ROBERTS

NU VERKRIJGBAAR! 21

RECENSIE

DRIE UUR

ROSAMUND LUPTON, AUTEUR VAN DE BESTSELLER ZUSJE Op een koude winterdag wordt een vooruitstrevende Engelse school opgeschrikt door een brute gijzeling. De dader heeft aangekondigd dat drie uur na het eerste schot een bloedbad zal volgen. Wie is hij? Is hij alleen? En waarom heeft hij het juist op deze school gemunt? Terwijl de angstaanjagende waarheid stukje bij beetje aan het licht komt, tikt de klok meedogenloos doorâ&#x20AC;Ś WAUW! Rosamund Lupton heeft zichzelf overtroffen. Drie uur is een zeer goed geschreven verhaal met een continue spanningsboog. Ook weet Lupton je te verrassen door je in eerste instantie op het verkeerde been te zetten; gelukkig is daar dan de plottwist. Ontzettend goed gedaan!

voor dat je de personages en hun onderlinge relaties goed leert kennen.

Het is eenvoudig om je te verplaatsen in de personages en voelt mee in hun angst, verdriet en ook zeker kracht.

Kortom, Drie uur is een zeer aangrijpend en (helaas) ook zeker actuele thriller die je niet loslaat. Een absolute aanrader.

Er gebeurt ontzettend veel in Drie uur, maar Rosamund Lupton weet precies hoe ze ervoor kan zorgen dat je de draad niet kwijtraakt en goed onderscheid kan maken tussen de personages. Dit laatste is van belang, aangezien je de gijzeling vanuit meerdere perspectieven meemaakt: leraren, kinderen, ouders en een inspecteur. Lupton zorgt er goed

Rosamund Lupton was jarenlang scriptschrijver voor televisie en film.

Haar debuut Zusje (2010) werd internationaal een grote hit, met inmiddels ruim 1,5 miljoen verkochte exemplaren. Het won in 2011 o.a. de Richard & Judy Award voor Beste Debuut, verscheen in 30 landen en wordt verfilmd.

22

WWW.LOTTELIVRE.COM

OM DE PERFECTE MOORD TE PLEGEN HEB JE DE PERFECTE DEKMANTEL NODIG

Deel 1

Nú € 10,99

Deel 2

Nú € 10,99

Deel 3

Nú € 10,99

Deel 4

Nú € 10,99

NIEUW

Deel 6

€ 15,99

www.boekerij.nl

Deel 5

€ 15,99

GRUWELIJK. VERSLAVEND.

M.J. ARLIDGE NOG NIET BEGONNEN?

DEEL 1 â&#x201A;¬ 7,50

NIEUW

DEEL 9

Auteur geschenkboek Spannende Boeken Weken 2020 boekerij.nl

M.J. ARLIDGE

LIEFDE MAAKT BLIND