Dagboek van een bijzonder avontuur
Mijn werk op de Africa Mercy in Madagaskar.
Natalie, vrijwillig verpleegkundige
Hoe hard uw hulp nodig is, blijkt uit de patiëntenverhalen in dit reisdagboek van Natalie.
Dag 1
Aangekomen in Antananarivo, Madagaskar. Direct kennis gemaakt met de andere vrijwillige verpleegkundigen. Iedereen popelt om aan het werk te gaan. We zijn natuurlijk razend benieuwd naar wat we kunnen verwachten. Spannend!
Dag 4
Mijn werk op de verpleegafdeling aangezichtschirurgie is begonnen.
Ik kijk mijn ogen uit. Madagaskar is heel arm, de patiënten zijn er allemaal heel erg aan toe. Maar het schip is gelukkig hypermodern ingericht, met alle medische voorzieningen die we in België hebben. Dikke dankuwel aan alle donateurs die dit mogelijk maken!
Natalie ging twee maanden aan de slag op de afdeling aangezichts- chirurgie van de Africa Mercy.
Dankzij hen kunnen we de patiënten in de beste omstandigheden helpen.
Dag 8
Wat is alles goed geregeld op het schip! En zalig dat er geen pendeltijd is: ik sta op, maak me klaar, ga eten en 2 minuutjes later sta ik op de verpleegafdeling, klaar voor een nieuwe shift!
Dag 11
We zien hier de vreselijkste aandoeningen… Tumoren en handicaps die je in België (gelukkig) niet ziet… Vandaag kennis gemaakt met Vela. Vela is een heel lief meisje. Ze werd geopereerd aan een tumor die zich over heel haar aangezicht verspreid had. Haar gezicht moest helemaal gereconstrueerd worden. Het was een zeer ingewikkelde ingreep. Vela zal nog veel verzorging nodig hebben. Straf hoe moedig ze met de hele situatie omgaat. Geen gezaag, geen gezeur... alleen maar dankbaarheid!
Natalie maakte de intense revalidatie van Vela van dichtbij mee.
Dag 18
Het gaat alsmaar beter met Vela. De wonden genezen goed. Na enkele dagen sondevoeding kan ze voorzichtig weer zelf beginnen te eten.
Hiervoor wordt zeer goed gezorgd door de vrijwilligers in de keuken. Fantastisch dat dit allemaal mogelijk is, mede dankzij de donateurs in België.
Dag 22
Ik moet nog lachen als ik aan de kleine Katharine terugdenk. Wat een brok energie en uitbundigheid, echt een klein spookje! Dat was helemaal anders toen ze net op de afdeling toekwam. Door haar gespleten lip kon ze amper eten. Ze was mager en frêle, een klein, bang vogeltje. Nu, na haar operaties, lijkt ze een ander kind. De toekomst en het leven lachen haar toe!
De kleine Katharine onderging verschillende operaties aan haar gespleten lip.
Dag 27
Vandaag heb ik Alain verzorgd. Hoe erg is die jongen eraan toe, met dat verschrikkelijke gezwel in zijn mond! Dit is wat er gebeurt als mensen jarenlang geen medische zorg krijgen. In België zou het nooit zover komen, maar hier blijven mensen zoals Alain jarenlang zonder hulp. Vreselijk!
Natalie bouwde een bijzondere band op met Alain, die een gezwel in zijn mond had.
Dag 37
Dag 32
Alain blijft mijn zorgenpatiënt. Zijn tumor is pijnlijk ontstoken, verzorging is een werk van lange adem. Vandaag kreeg hij een hevige bloeding. Er moest met man en macht bijgesprongen worden. Gelukkig kregen we de bloeding onder controle. Arme Alain…
Nog altijd intensief bezig met de zorg voor Alain. Die jongen heeft pijn, zonder twijfel. Maar hij laat het niet merken. Ook de pijn van de verstoting, de afkeer, de eenzaamheid is hard om te dragen voor hem. Hij vertelde dat ik de eerste was in zeer lange tijd die hem aangeraakt heeft, die hem getroost en verzorgd heeft, die hem bekijkt als een méns. Zieken als hij worden door hun gemeenschap verstoten, soms zelfs als behekst of vervloekt gezien. Mijn hart breekt als ik daaraan denk.
Dag 44
Ik kan er nog altijd niet bij hoe positief onze patiënten in het leven staan. Hun aandoeningen zijn verschrikkelijk en vaak in een zeer vergevorderd stadium, waardoor de chirurgie en nazorg zeer ingrijpend zijn. En toch zagen ze niet. Ze klagen niet. Uit hun ogen en woorden spreekt alleen maar intense dankbaarheid. Dit is zo mooi!
Dag 46
Nomena zal me altijd bijblijven. Dit meisje had een immense tumor, die verschillende keren moest gereinigd worden. Hierdoor was ze lang op sondevoeding aangewezen. Toch bleef ze altijd dapper en goedgezind.
Nomena werd gered van een vreselijke tumor.
Dag 50
Nomena is aan de beterhand! Dank, dank, dank… Ze zegt het wel honderd keer. En ook ik ben dankbaar en blij dat ik dit werk heb kunnen doen. Het is een echte steun geweest te weten dat er in België een heel korps sympathisanten klaar staat die met hun giften de operaties en verzorging aan boord mogelijk maken. Want zelfs met alle goede wil van de wereld, zonder hun hulp kunnen we niets!
Dankzij de donateurs in België kunnen patiënten als Nomena de beste zorgen krijgen aan boord.
Dag 56
Gepakt en gezakt, klaar om terug naar huis te vertrekken. Ik laat mijn patiënten en het schip met veel emoties achter. Het was een onvergetelijke ervaring. Hartverwarmend wat het team van Mercy Ships, samen met alle bewonderenswaardige mensen met een warm hart, mogelijk maakt. Hun giften worden enorm goed besteed, dat heb ik de voorbije twee maanden met mijn eigen ogen gezien!
Dag 57
Bye bye! Ik kom zeker terug! Ik begin nu al mijn vakantiedagen op te sparen voor een volgende missie. Tot snel, Africa Mercy!
Vrijwilligers zoals Natalie verlenen zwaar getroffen patiënten de beste zorgen op onze ziekenhuisschepen. Je moet het maar doen: je vrije tijd opofferen en weken- of maandenlang het beste van jezelf geven, helemaal gratis!
De andere onmisbare schakel binnen Mercy Ships zijn de mensen zoals u. Met uw groot hart en gulle bijdragen maakt u de operaties en de medische zorg aan boord mogelijk. Zonder uw steun kunnen Natalie en al die andere vrijwilligers niets. Blijf daarom alstublieft helpen.
Hoe hard uw hulp nodig is, blijkt uit enkele patiëntenverhalen in dit reisdagboek van Natalie. In Afrika zijn er ontelbare mannen, vrouwen en kinderen met vreselijke aandoeningen, die jarenlang onverzorgd bleven. Het is hartverwarmend om te zien hoe hun wanhoop en ellende omslaat in intense hoop en puur geluk van zodra ze aan boord komen en –dankzij u – een reddende operatie en professionele zorg krijgen.
