Εορταστικό Γκαλά με την Κρατική Ορχήστρα Αθηνών

ΣΤΟ ΜΕΓΑΡΟ

2020 21

ΕΟΡΤΑΣΤΙΚΟ

ΓΚΑΛΑ ΜΕ ΤΗΝ ΚΡΑΤΙΚΗ ΟΡΧΗΣΤΡΑ ΑΘΗΝΩΝ

30.12. 2020

ΑΙΘΟΥΣΑ ΧΡΗΣΤΟΣ ΛΑΜΠΡΑΚΗΣ

ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΑ ΜΕ ΤΟ ΜΕΓΑΡΟ

ΕΟΡΤΑΣΤΙΚΟ ΓΚΑΛΑ ΜΕ ΤΗΝ ΚΡΑΤΙΚΗ ΟΡΧΗΣΤΡΑ ΑΘΗΝΩΝ

Live Streaming - Χωρίς διάλειμμα

ΣΟΠΡΑΝΟ

Χριστίνα Πουλίτση ΒΑΡΥΤΟΝΟΣ

Τάσης Χριστογιαννόπουλος ΜΠΑΣΟΣ

Χριστόφορος Σταμπόγλης Κρατική Ορχήστρα Αθηνών ΜΟΥΣΙΚΗ ΔΙΕΥΘΥΝΣΗ

Κορνήλιος Μιχαηλίδης

ΣΥΜΠΑΡΑΓΩΓΗ

Κρατική Ορχήστρα Αθηνών Μέγαρο Μουσικής Αθηνών

ΕΟΡΤΑΣΤΙΚΟ ΓΚΑΛΑ ΜΕ ΤΗΝ ΚΡΑΤΙΚΗ ΟΡΧΗΣΤΡΑ ΑΘΗΝΩΝ GIUSEPPE VERDΙ (1813-1901) Eισαγωγή από την όπερα La forza del destino / Η δύναμη του πεπρωμένου CHARLES GOUNOD (1818-1893) «Je veux vivre / Θέλω να ζήσω» αριέτα της Ιουλιέττας από την Α΄ Πράξη της όπερας Roméo et Juliette /Ρωμαίος και Ιουλιέττα GEORGES BIZET (1838-1875) «Votre toast / Την πρόποσή σας» άρια του Ταυρομάχου από τη Β΄ Πράξη της όπερας Carmen / Κάρμεν GIUSEPPE VERDΙ «O patria.. Ο tu Palermo / Πατρίδα μου…. Κι εσύ, Παλέρμο» άρια του Πρότσιντα από τη Β΄ Πράξη της όπερας / Vespri Siciliani / Ο σικελικός εσπερινός VINCENZO BELLINI (1801-1835) «Qui la voce… Vien, diletto / Εδώ που η φωνή του… Έλα, καλέ μου», άρια της Ελβίρας από τη Β΄ Πράξη της όπερας I Puritani / Οι Πουριτανοί «Il rival… Suoni la tromba / Τον εχθρό σου… Ας ηχήσει η σάλπιγγα», ντουέτο του Σερ Τζόρτζιο Ουόλτον και του Σερ Ρικκάρντο Φορθ από τη Β΄ Πράξη της όπερας Οι Πουριτανοί

LEONARD BERNSTEIN (1918-1990) Εισαγωγή για ορχήστρα από την οπερέτα Candide / Καντίντ «Glitter and be gay / Να λάμπω και να χαίρομαι» άρια της Κυνεγόνδης από την Α΄ Πράξη της οπερέτας Καντίντ GEORGES BIZET Ο χορός (Γκαλόπ) από τη σουίτα Jeux d’enfants / Παιδικά παιχνίδια, έργο 22 GIOACHINO ROSSINI (1792-1868) «Dunque io son fortunata / Τότε εγώ είμαι η τυχερή» ντουέτο Ροζίνας και Φίγκαρο από την A΄ Πράξη της όπερας Il Barbiere di Siviglia / Ο Κουρέας της Σεβίλλης MANUEL DE FALLA (1876-1946) Ισπανικός χορός αρ. 1 από την όπερα La vida breve / Η σύντομη ζωή GAETANO DONIZETTI (1797-1848) «Quanto amore ed io, spietata / Τόση αγάπη, κι εγώ, η άκαρδη!», ντουέτο Αντίνας και Ντουλκαμάρα από τη B΄ Πράξη της όπερας L’elisir d’amore / Το ελιξίριο του έρωτα «Cheti, cheti immantinente / Ήσυχα, ήσυχα κι αμέσως» ντουέτο Μαλατέστα και Ντον Πασκουάλε από την Γ΄ Πράξη της όπερας Don Pasquale / Ντον Πασκουάλε

Σ

την πρώτη της εκδοχή, που παρουσιάστηκε στην Αγία Πετρούπολη το 1862, η όπερα Η δύναμη του πεπρωμένου άνοιγε με ένα σύντομο ορχηστρικό πρελούδιο. Το 1869, ωστόσο, εν όψει της πρεμιέρας της όπερας στη Σκάλα του Μιλάνου, ο Βέρντι αντικατέστησε το πρελούδιο με μια εκτεταμένη και σαφώς δραματικότερη ορχηστρική εισαγωγή, η οποία διατηρεί σταθερή θέση στο ρεπερτόριο των συμφωνικών συναυλιών μέχρι σήμερα. Τρία ηχηρά μι ύφεση στα χάλκινα πνευστά και επαναλαμβανόμενα ανοδικά μοτίβα στα έγχορδα παραπέμπουν σε «χτυπήματα της μοίρας» και ανοίγουν με στόμφο την Εισαγωγή, ενώ στη συνέχεια παρουσιάζονται θέματα από την όπερα, όπως αυτό που συνοδεύει το ντουέτο του Δον Άλβαρο και του Δον Κάρλο (Πράξη Γ΄). Ο πρώτος είναι ο αγαπημένος και ο δεύτερος ο αδελφός της κεντρικής ηρωίδας, Ελεονόρας, η οποία αναζητά τη λύτρωση από το ένοχο παρελθόν της στην ερημική ζωή. Η μελωδία από την προσευχή της στην Παρθένο Μαρία (Πράξη Β΄) εμφανίζεται επίσης στην Εισαγωγή, συνοδευόμενη από το μοτίβο της μοίρας. Η όπερα Ο σικελικός εσπερινός, η οποία ανέβηκε στα 1855 στην Όπερα του Παρισιού χωρίς ιδιαίτερη επιτυχία, διαδραματίζεται στη Σικελία το 1282, και ο τίτλος της αναφέρεται στην εξέγερση των ντόπιων κατά του γάλλου βασιλιά, που είχε καταλάβει τη Σικελία το 1268. Στη Β΄ Πράξη ο εξόριστος Τζοβάνι ντα Πρότσιντα επιστρέφει στα πάτρια εδάφη του Παλέρμο και, καθώς φτάνει στην ακτή, υμνεί τον τόπο του προτρέποντας παράλληλα τους συμπατριώτες του να επαναστατήσουν κατά των γάλλων κατακτητών. Στα πύρινα λόγια του ο Βέρντι διοχέτευσε εμφανώς τα δικά του έντονα πατριωτικά αισθήματα, που άλλωστε τον είχαν οδηγήσει στη στήριξη του αγώνα για την ιταλική ενοποίηση. Μετά τη μεγάλη επιτυχία της όπερας Φάουστ (1859) του Σαρλ Γκουνό στο παρισινό κοινό, το Théâtre Lyrique παρήγγειλε στον συνθέτη, όπως ήταν αναμενόμενο, μια νέα όπερα. Το λιμπρέτο αυτού του έργου έγραψαν οι Ζυλ Μπαρμπιέ και Μισέλ Καρρέ, βασιζόμενοι σε ένα άλλο μνημειώδες έργο, τον Ρωμαίο και Ιουλιέττα του Σαίξπηρ. Η αριέτα «Je veux vivre» τραγουδιέται από την Ιουλιέττα στην αρχή της Α΄ Πράξης, όταν ο Τυπάλδος της δείχνει τον Πάρι, που προορίζεται για σύζυγός της. Στην προοπτική του έγγαμου βίου, η κοπέλα δείχνει μάλλον απρόθυμη και τραγουδά στο

6

ρυθμό ενός γρήγορου βαλς μια άρια που υμνεί τη φλόγα της νιότης, τη δύναμη, τη γοητεία αλλά και την προσωρινότητά της. Η όπερα Κάρμεν του Ζωρζ Μπιζέ δεν χρειάζεται ιδιαίτερες συστάσεις: η μουσική της ξεπερνά σε απήχηση και αναγνωρισιμότητα τη συντριπτική πλειοψηφία των έργων λόγιας μουσικής. Στη Β΄ Πράξη του έργου, ο ταυρομάχος Εσκαμίγιο κάνει μια θεαματική εμφάνιση στο πανδοχείο του Λίλας Πάστια (στη Σεβίλλη), όπου η Κάρμεν διασκεδάζει τους θαμώνες με ένα αγέρωχο, έντονα ρυθμικό τραγούδι για την εκρηκτική ατμόσφαιρα των ταυρομαχιών και το θάρρος των ταυρομάχων. Η επιτυχία της Κάρμεν επισκίασε δυστυχώς άλλα, θαυμάσια, έργα του συνθέτη της. Ένα από αυτά είναι και η σουίτα Παιδικά παιχνίδια, που γράφτηκε αρχικά για πιάνο τέσσερα χέρια το 1871 και αποτελείται από δώδεκα χαριτωμένα κομμάτια. Ο συνθέτης ενορχήστρωσε έξι από αυτά, περιλαμβανομένου και του τελευταίου. Αυτό φέρει τον τίτλο «Ο χορός» και είναι ένας ξέφρενος καλπασμός με νευρώδη ρυθμικά σχήματα αλλά και παιγνιώδεις αρμονίες. Το κύκνειο άσμα του πρόωρα χαμένου συνθέτη Βιντσέντζο Μπελλίνι ήταν η όπερα Οι Πουριτανοί, σε λιμπρέτο Κάρλο Πέπολι, βασισμένο στο θεατρικό έργο Στρογγυλοκέφαλοι και ιππότες των Ζακ Φρανσουά Ανσελό και Ξαβιέ Μπονιφάς Σεντίν. Η όπερα διαδραματίζεται στην Αγγλία, κατά τη διάρκεια του Εμφυλίου Πολέμου (1642-1651) ανάμεσα σε Κοινοβουλευτικούς και Βασιλόφρονες. Στην άριά της (Β΄ Πράξη), η κεντρική ηρωίδα Ελβίρα (κόρη του Πουριτανού κυβερνήτη του Πλύμουθ), ευρισκόμενη σε μια κατάσταση όχι τόσο τρέλας όσο γλυκιάς παραίσθησης, τραγουδά τη χαμένη της αγάπη για τον Αρτούρο, τον ιππότη που την πρόδωσε – όπως άδικα πιστεύει εκείνη. Ύστερα από την αισθησιακή αυτή άρια, από τα ωραιότερα ομολογουμένως δείγματα του ιταλικού μπελκάντο του 19ου αιώνα, ο αδελφός του κυβερνήτη, Τζόρτζιο (μπάσος), συζητά με τον επίσης Πουριτανό Ρικκάρντο (βαρύτονος), που είναι κρυφά ερωτευμένος με την Ελβίρα, και προσπαθεί να τον πείσει να σώσουν τη ζωή του Αρτούρο για το καλό της Ελβίρας. Ο Λέοναρντ Μπερνστάιν υπήρξε μια πολυσχιδής φυσιογνωμία του 20ού αιώνα στο χώρο της μουσικής. Γνωστός κυρίως ως αρχιμουσικός, διέπρεψε επίσης ως πιανίστας, συνθέτης,

7

συγγραφέας αλλά και ευφάνταστος παρουσιαστής τηλεοπτικών και ραδιοφωνικών εκπομπών, που στόχευαν στην εξοικείωση ενός ευρύτερου κοινού με την ποιοτική μουσική. Ως συνθέτης έγινε παγκοσμίως γνωστός με το μιούζικαλ West Side Story, που συνταίριαξε με μοναδικό τρόπο τον ανάλαφρο χαρακτήρα της τζαζ, την πηγαία μελωδικότητα και την πιο περίτεχνη γλώσσα της «λόγιας» μουσικής. Ανάλογη είναι και η κατεύθυνση της μουσικής στην κωμική οπερέτα Candide, που ανέβηκε στο Μπρόντγουεϋ την 1η Δεκεμβρίου του 1956. Το έργο βασίζεται στο ομώνυμο σατιρικό έργο του Βολταίρου. Κεντρικός ήρωας είναι ένας αγνός νέος, εμποτισμένος από τη φιλοσοφία του δασκάλου του, που θα μπορούσε να συνοψισθεί στη ρήση «κάθε εμπόδιο για καλό». Στην πράξη, ωστόσο, αυτή η θεώρηση δοκιμάζεται, καθώς συνεχείς ταλαιπωρίες βασανίζουν τον ήρωα και τη σύντροφό του. Οι πιο χαρακτηριστικές μελωδίες του έργου παρουσιάζονται στη σύντομη αλλά εξαιρετικά λαμπερή Εισαγωγή κατά τρόπο παρατακτικό, ως ένα εντυπωσιακό μουσικό ποτπουρί. Η άρια «Glitter and be gay» είναι από τις πιο αγαπημένες και δεξιοτεχνικές άριες για κολορατούρα σοπράνο: η Κυνεγόνδη, που βρίσκεται στο Παρίσι, παραδίδεται ηδονικά στη γοητεία των πολύτιμων κοσμημάτων της, η απόκτηση των οποίων της προκαλεί ανάμικτα συναισθήματα. Οι τύψεις της χαμένης της αγνότητας στο τέλος παραμερίζονται από την ακαταμάχητη «αγνότητα» των βαρύτιμων κοσμημάτων. Τον Δεκέμβριο του 1815 ο εικοσιτριάχρονος Ροσσίνι λαμβάνει μια παραγγελία από το Τεάτρο Αρτζεντίνα της Ρώμης για να γράψει μια καινούργια κωμική όπερα. Σε στενή συνεργασία με τον λιμπρετίστα Τσέζαρε Στερμπίνι, δημιουργεί μια νέα εκδοχή του Κουρέα της Σεβίλλης του Μπωμαρσαί (αρχικά με τον τίτλο Αλμαβίβα). Η όπερα φέρεται να γράφτηκε σε δεκατρείς μόλις μέρες – ο Ροσσίνι φημιζόταν για την αδιανόητη ταχύτητά του στη σύνθεση – αν και κάτι τέτοιο δεν είναι απόλυτα διασταυρωμένο. Σε κάθε περίπτωση, ο Κουρέας της Σεβίλλης παραμένει εμβληματικό έργο της κωμικής όπερας. Στο ντουέτο του Φίγκαρο και της Ροζίνας (Α΄ Πράξη), ο δαιμόνιος κουρέας μιλά στην όμορφη κοπέλα για τον έρωτα που νιώθει ο Λιντόρο για εκείνη. Της λέει πως πρόθυμα θα μεταφέρει ο ίδιος στον Λιντόρο ένα γράμμα της – και εκπλήσσεται διαπιστώνοντας ότι η ανυπόμονη Ροζίνα έχει ήδη γράψει την επιστολή!

8

Η Τσιγγάνα Σαλού ερωτεύεται παράφορα τον ευκατάστατο Πάκο, ο οποίος ωστόσο παντρεύεται μια κοπέλα της δικής του κοινωνικής τάξης. Η νεαρή γυναίκα δεν αντέχει τον ανείπωτο πόνο και πεθαίνει. Αυτό είναι το θέμα της όπερας Η σύντομη ζωή, που γράφτηκε το διάστημα 1904-1905 από τον σπουδαίο ισπανό συνθέτη Μανουέλ ντε Φάγια, σε λιμπρέτο του συμπατριώτη του ποιητή και δημοσιογράφου Κάρλος Φερνάντες-Σω. Ο «Ισπανικός χορός» είναι το πιο διάσημο κομμάτι της όπερας και ως εκ τούτου έχει αποτελέσει κατά καιρούς αντικείμενο πολλών μεταγραφών. Το ενεργητικό, περήφανο και λαμπερό θέμα του Χορού παρουσιάζεται αρχικά από τα βιολιά, ενώ στην πορεία σύσσωμες οι δυνάμεις της ορχήστρας επιστρατεύονται με τρόπο πληθωρικό, για να εκφράσουν τη ζωντάνια και τη μεγαλοπρέπεια μιας διαχρονικά γοητευτικής μελωδίας. Δύο χαρακτηριστικά ντουέτα από το χώρο της ιταλικής κωμικής όπερας (opera buffa) ολοκληρώνουν το πρόγραμμα του φετινού πρωτοχρονιάτικου γκαλά της Κρατικής Ορχήστρας Αθηνών. Το πρώτο προέρχεται από τη Β΄ Πράξη της όπερας Το ελιξίριο του έρωτα του Γκαετάνο Ντονιτσέττι, που παρουσιάστηκε για πρώτη φορά το 1832, στο Μιλάνο. Η εύπορη Αντίνα είναι το αντικείμενο του πόθου του φτωχού και ντροπαλού χωρικού Νεμορίνο, ο οποίος καταφεύγει σε ένα «μαγικό ερωτικό ελιξίριο» που πουλάει ο ψευτογιατρός Ντουλκαμάρα. Στο ντουέτο του Ντουλκαμάρα και της Αντίνας, ο πρώτος επιχειρεί να την πείσει για την αναγκαιότητα να χρησιμοποιήσει το ελιξίριό του, αλλά εκείνη ανθίσταται λέγοντάς του πως η ομορφιά της είναι αρκετή για να εξασφαλίσει την αγάπη του Νεμορίνο. Στον Ντον Πασκουάλε (1843), η όμορφη Νορίνα, προκειμένου να εξασφαλίσει τη συγκατάθεση του γηραιού Ντον Πασκουάλε να παντρευτεί τον ανιψιό του, υποκρίνεται ότι είναι μια άλλη και τον παντρεύεται εικονικά. Πριν από το γάμο τους παρουσιάζεται ως υπόδειγμα σεμνότητας, αλλά αμέσως μετά την τελετή μεταμορφώνεται επίτηδες σε μια απείθαρχη, σπάταλη και ελευθεριάζουσα σύζυγο. Στο ντουέτο των Πασκουάλε και Μαλατέστα (γιατρού του Πασκουάλε), οι δύο άντρες μιλάνε για το πώς θα παρακολουθήσουν από μακριά τη Νορίνα στον κήπο, για να ανακαλύψουν την ταυτότητα του υποτιθέμενου εραστή της. ΤΙΤΟΣ ΓΟΥΒΕΛΗΣ

9

ΧΡΙΣΤΙΝΑ ΠΟΥΛΙΤΣΗ

Γεννήθηκε στην Αθήνα. Είναι απόφοιτος του τμήματος Μουσικών Σπουδών του Πανεπιστημίου Αθηνών. Με υποτροφία «Μαρία Κάλλας» και «Αλεξάνδρα Τριάντη» απέκτησε MA στην όπερα από το Πανεπιστήμιο Τεχνών του Βερολίνου. Έχει εμφανιστεί στα μεγαλύτερα λυρικά θέατρα: Βασιλική Όπερα του Λονδίνου, θέατρο Μπολσόι της Μόσχας, Γερμανική Όπερα του Βερολίνου, Όπερα της Ρώμης, στο Παρίσι, το Τόκιο, τη Βαρκελώνη, τη Μαδρίτη, το Σιάτλ, τη Δρέσδη, τη Σαγκάη, την Αυστραλία, τη Νέα Ζηλανδία, την Μπολόνια κ.α., ενώ έχει συνεργαστεί πολλές φορές με διάσημους μαέστρους: Ζούμπιν Μέτα, Tζαναντρέα Νοσέντα, Κρίστιαν Τήλεμαν, Μικέλε Μαριόττι κ.ά., και σκηνοθέτες: Μπάρι Κόσκι, Κέιτι Μίτσελ, Ρομπέρτο Αμπάντο κ.ά. Θεωρείται παγκοσμίως από τις καλύτερες ερμηνεύτριες της Βασίλισσας της Νύχτας (Ο μαγικός αυλός του Μότσαρτ), ρόλο που έχει παρουσιάσει σε πάνω από 200 παραστάσεις και σε 15 διαφορετικές παραγωγές, ενώ έχει διακριθεί για την ερμηνεία της ως Λουτσία ντι Λάμμερμουρ του Ντονιτζέττι, Αμίνα στην Υπνοβάτιδα του Μπελλίνι, Μανόν στην ομότιτλη όπερα του Μασνέ στην Εθνική Λυρική Σκηνή, Βιολέτα Βαλερύ στην Τραβιάτα του Βέρντι στην Κρατική Όπερα του Αμβούργου, Τζίλντα στον Ριγκολέττο του Βέρντι στη Φλωρεντία, Κοντέσα ντι Φολλεβίλ στο Ταξίδι στη Ρεμς του Ροσσίνι στο Φεστιβάλ του Πέζαρο κ.ά. Το 2016 εμφανίστηκε στο Μέγαρο Μουσικής Αθηνών με τη Φιλαρμονική του Ισραήλ υπό τη διεύθυνση του Ζούμπιν Μέτα. Έχει τιμηθεί με το βραβείο της καλύτερης πρωτο-εμφανιζόμενης καλλιτέχνιδας για την ερμηνεία της ως Τζίλντα στην Εθνική Λυρική Σκηνή το 2013, ενώ έχει κερδίσει το πρώτο βραβείο στον διεθνή διαγωνισμό «Νίκο Ντόσταλ» στη Βιέννη.

ΤΑΣΗΣ ΧΡΙΣΤΟΓΙΑΝΝΟΠΟΥΛΟΣ TASSIS CHRISTOYANNIS

Γεννήθηκε στον Πειραιά. Σπούδασε πιάνο και τραγούδι. Από το 1989 πρωταγωνιστεί στην Εθνική Λυρική Σκηνή και στο Μέγαρο Μουσικής Αθηνών, ενώ εμφανίζεται και σε μεγάλα θέατρα του εξωτερικού (Νέα Υόρκη, Παρίσι, Βερσαλλίες, Μαδρίτη, Βερολίνο, Φραγκφούρτη, Αμβούργο, Βουδαπέστη, Λονδίνο, Φλωρεντία, Τορίνο, Γενεύη, Γκλάιντμπορν κ.ά.) στις λυρικές παραγωγές: Ο κουρέας της Σεβίλλης, Μάκβεθ, Ντον Τζοβάννι, Ντον Κάρλος, Τραβιάτα, Ο μαγικός αυλός, Ευγένιος Ονιέγκιν, Φάουστ, Άμλετ, Χορός μεταμφιεσμένων, Φάλσταφ, Τροβατόρε κ.ά. Επίσης παίρνει μέρος σε συναυλίες και δίνει ρεσιτάλ. Έχει ηχογραφήσει και βραβευτεί, μεταξύ άλλων, για τις όπερες: Ταμερλάνος, Ιούλιος Καίσαρας (Χαίντελ), Ανδρομάχη, Το καραβάνι του Καΐρου (Γκρετρύ), Δαναΐδες, Ταράρ (Σαλιέρι), Τα μυστήρια της Ίσιδος (Λέκνιτς-Μότσαρτ), Σαιν Μαρ, Λε Τριμπύ ντε Ζαμορά (Γκουνό), Τραβιάτα, Φάλσταφ (Βέρντι), Κυρά Φροσύνη (Καρρέρ), Δεσποινίς ντε Μπελ Ιλ (Σαμάρας) και τραγούδια των Φ. Νταβίντ, Μ. Γκοντάρ, Ε. Λαλό, Κ. Σαιν Σανς, Σ. Γκουνό, Ρ. Αν κ.ά. Παράλληλα συνεργάζεται με έλληνες συνθέτες και έχει ηχογραφήσει, μεταξύ άλλων, την Αμοργό του Μάνου Χατζιδάκι, την Αντιγόνη και το Άξιον εστί του Μίκη Θεοδωράκη, τα έργα Εαρινή Συμφωνία, Ερωτόκριτος, Ερωφίλη, Οδύσσεια, Μπολιβάρ, Παπαδιαμάντης, Ασκητική, Καβάφης, Όπερα των σκιών, Σαπφώ κ.ά. του Νίκου Μαμαγκάκη, το Μονόγραμμα του Γιώργου Κουρουπού, τα έργα Ωδαί, Μια μουσική διαδρομή του Ηλία Ανδριόπουλου, την Επιστροφή της Ελένης του Θάνου Μικρούτσικου, τα έργα Ερωτόκριτος και Αρετή και Ο ταχύτατος Λούης του Γιάννη Μαρκόπουλου, Rue Lepsius του Νίκου Ξυδάκη, Τραγούδια του Άλκη Μπαλτά. Συνθέτει μουσική: Μια φορά κι έναν καιρό ήταν ένας μικρός πρίγκιπας, Χοροί για πιάνο, Προσευχή για δύο φωνές, Μικρός κύκλος τραγουδιών, τα μπαλέτα On the road και Labyrinth, Χριστουγεννιάτικη ιστορία, Παραμυθοϊστορίες, κύκλοι τραγουδιών για ορχήστρα και φωνή «e.e.cummings» και για πιάνο και φωνή «Thomas Moore», Κλυταιμνήστρα. Έργα του έχουν παιχτεί στην Ελλάδα και στο εξωτερικό.

ΧΡΙΣΤΟΦΟΡΟΣ ΣΤΑΜΠΟΓΛΗΣ

Ο βαθύφωνος Χριστόφορος Σταμπόγλης έχει εμφανιστεί στα μεγαλύτερα λυρικά θέατρα του κόσμου (Μετροπόλιταν Όπερα της Νέας Υόρκης, Βασιλική Όπερα του Λονδίνου Κόβεν Γκάρντεν, Τεάτρο Ρεάλ της Μαδρίτης, Μεγάλο Θέατρο της Γενεύης, Όπερα του Φεστιβάλ του Γκλάιντμπορν, Κρατική Όπερα της Βαυαρίας κ.ά.). Στη διαμόρφωσή του ως μουσικού σημαντικό ρόλο έπαιξαν οι Υποτροφίες «Μαρία Κάλλας», που τον στήριξαν στις σπουδές του, οι αείμνηστοι Χρήστος Λαμπράκης και Κώστας Πασχάλης, και τέλος ο μεγάλος βαθύφωνος Δημήτρης Καβράκος, με τον οποίο μελετά έως σήμερα. Θεωρεί τον εαυτό του καλλιτεχνικό θρέμμα της Εθνικής Λυρικής Σκηνής, όπου έκανε τα πρώτα σημαντικά του βήματα, και του Μεγάρου Μουσικής Αθηνών, όπου είχε την τύχη να συνεργαστεί με μεγάλους καλλιτέχνες. Έχει συμπράξει πολλές φορές με την Κρατική Ορχήστρα Αθηνών, τη Συμφωνική Ορχήστρα και Χορωδία της ΕΡΤ, καθώς και με την Κρατική Ορχήστρα Θεσσαλονίκης. Έχει δώσει πολλά ρεσιτάλ και έχει συμμετάσχει σε συναυλίες θρησκευτικής μουσικής. Το ρεπερτόριό του ξεπερνά τους εκατό ρόλους και έχει ηχογραφήσει για τις EMI Classics, Bongiovanni, Rossini Opera Festival και για τη LYRA. Πρόσφατα κυκλοφόρησε σε DVD η νέα παραγωγή του Κουρέα της Σεβίλλης του Φεστιβάλ του Γκλάιντμπορν, όπου ερμηνεύει το ρόλο του Ντον Μπαζίλιο.

ΚΟΡΝΗΛΙΟΣ ΜΙΧΑΗΛΙΔΗΣ

Έλληνας αρχιμουσικός και πιανίστας. Την τρέχουσα καλλιτεχνική σεζόν κατέχει τη θέση του Βοηθού Αρχιμουσικού της Φιλαρμονικής Ορχήστρας της Γαλλικής Ραδιοφωνίας. Έχοντας σπουδάσει στην Εκόλ Νορμάλ του Παρισιού και στη Μουσική Σχολή Τζέικομπς στο Πανεπιστήμιο της Ιντιάνας στις ΗΠΑ, αποφοίτησε από την Ακαδημία Σιμπέλιους στο Ελσίνκι με μάστερ στη διεύθυνση ορχήστρας. Την καλλιτεχνική περίοδο 2016-2017 κατείχε τη θέση του Βοηθού Αρχιμουσικού στη Συμφωνική Ορχήστρα της Φινλανδικής Ραδιοφωνίας. Έκτοτε προσκαλείται τακτικά να συνεργαστεί με σημαντικούς φορείς ως βοηθός αρχιμουσικός, όπως η Όπερα του Παρισιού, το Τεάτρο Ρεάλ και η Όπερα του Αμβούργου. Ως αρχιμουσικός συνεργάζεται με τη Φιλαρμονική της Γαλλικής Ραδιοφωνίας, τη Sinfonia του Λάχτι, τη Symphonette της Ραανανά (Ισραήλ), τη Φιλαρμονική της Νότιας Δανίας, τη Συμφωνική Ορχήστρα της ΕΡΤ, την Κρατική Ορχήστρα Αθηνών και την Κρατική Ορχήστρα Θεσσαλονίκης. Προσφάτως επέστρεψε στο Τεάτρο Ρεάλ, όπου έκανε το ντεμπούτο του ως προσκεκλημένος αρχιμουσικός διευθύνοντας τον Μαγικό αυλό του Μότσαρτ. Είναι ιδρυτής του πρότζεκτ Beethoven Now! και της ομώνυμης Ορχήστρας Δωματίου της Φινλανδίας. Από το 2016 είναι ιδρυτής και καλλιτεχνικός διευθυντής του Φεστιβάλ Κλασικής Μουσικής Κουφονησίων. Πέραν της μουσικής, ο Κορνήλιος είναι ενεργός πιλότος.

ΚΡΑΤΙΚΗ ΟΡΧΗΣΤΡΑ ΑΘΗΝΩΝ

Το αρχαιότερο ορχηστρικό μουσικό σύνολο στην Ελλάδα. Δημιουργήθηκε στα τέλη του 19ου αιώνα ως Συμφωνική Ορχήστρα του Ωδείου Αθηνών και έκτοτε πέρασε από διάφορα στάδια, τόσο ως προς την ονομασία, όσο και ως προς τον τρόπο λειτουργίας της. Η πρώτη συναυλία της ως Κρατική Ορχήστρα Αθηνών δόθηκε στις 28 Φεβρουαρίου του 1943. Από τηv ίδρυσή της έως σήμερα, προσφέρει στους Έλληνες τη δυνατότητα επικοινωνίας με τα αριστουργήματα του παγκόσμιου ρεπερτορίου, ενώ ταυτόχρονα είναι ο κορυφαίος εκφραστής της εγχώριας συνθετικής παραγωγής. Έχει σταθερή παρουσία στα πολιτιστικά δρώμενα πραγματοποιώντας πάνω από πενήντα συναυλίες ετησίως. Εκτός από την Αθήνα, εμφανίζεται τακτικά σε πολλές πόλεις της Ελλάδας, καθώς και σε σημαντικές αίθουσες και φεστιβάλ του εξωτερικού. Σημαντικότατο είναι το εκπαιδευτικό και κοινωνικό έργο που επιτελεί εντός Αθηνών καθώς και σε πολλές πόλεις της ελληνικής περιφέρειας. Εξέχοντες αρχιμουσικοί, ανάμεσά τους οι Ρίχαρντ Στράους, Βάινγκαρτνερ, Κνάπερτσμπους, Βάλτερ, Μητρόπουλος, Γιόχουμ, Μαρκέβιτς, Μάαζελ, Κράους, Τεμιρκάνοφ, Πλασόν, Ασκενάζυ, Φεντοσέγιεφ και κορυφαίοι σολίστ, όπως ενδεικτικά οι Ρούμπινσταϊν, Κεμπφ, Κορτώ, Κράισλερ, Τιμπώ, Καζάλς, Ρέπιν, Κρέμερ, Ροστροπόβιτς, Μπρέντελ, Μπάρενμποϊμ, Άργκεριχ, Λεόνσκαγια και Καβάκος έχουν συμπράξει με την Ορχήστρα κατά την πολύχρονη ιστορία της. Διευθυντές της Ορχήστρας έχουν διατελέσει κατά το παρελθόν οι Φιλοκτήτης Οικονομίδης, Θεόδωρος Βαβαγιάννης, Ανδρέας Παρίδης, Μάνος Χατζιδάκις, Γιάννης Ιωαννίδης, Αλέξανδρος Συμεωνίδης, Άρης Γαρουφαλής, Βύρων Φιδετζής, Βασίλης Χριστόπουλος και Στέφανος Τσιαλής. Από τον Οκτώβριο του 2020, Διευθυντής της Κρατικής Ορχήστρας Αθηνών είναι ο Λουκάς Καρυτινός.

14

Μέλη Κρατικής Ορχήστρας Αθηνών ΔΙΕΥΘΥΝΤΗΣ Λουκάς Καρυτινός

Γκέρτα Σινάι Μιχαήλ Σμιρνώφ Μάριος Τζουμάνης ** Αντίλοχος Τρανός Ιρένα Τσαμαντιώτη

Α΄ ΒΙΟΛΙA* Δημήτρης Σέμσης (εξάρχων) Νίκος Μάνδυλας Γιώργος Μάνδυλας Δημήτρης Αγγελίδης Δήμητρα Αγγελοπούλου Στέλλα Γεωργίου Αναΐτ Κανατσιάν Βαγγέλης Κοσμάς Ανίλντα Λιάκου Φαίδων Μηλιάδης Νέλλη Οικονομίδου Εμορφία Παπαδημητρίου Βασίλης Σούκας Αρτάς Τερζιάν Παναγιώτης Τζιώτης Μιρέλα Τριανταφύλλου Ρουντίνα Τσάτσα

ΒΙΟΛΟΝΤΣEΛΑ* Δημήτρης Γούζιος Αστέριος Πούφτης Άγγελος Λιακάκης Μαρίνα Κισλίτσινα Νίκος Κοτζιάς Χριστίνα Κούτρου Δημήτρης Μαγκριώτης Βάνια Παπαδημητρίου Ήβη Παπαθανασίου Ισίδωρος Σιδέρης Όλγα Στρατηγοπούλου Δημήτρης Τραυλός

Β΄ ΒΙΟΛΙA* Απόλλων Γραμματικόπουλος Τριαντάφυλλος Λούκας Νικόλαος Χαλιάσας Λαέρτης Κοκολάνης Κωνσταντίνος Βλαβιανός Πέτρος Βλάσσης Μαρία Ζαμπέλη Κώστας Καραγεωργόπουλος Χριστόφορος Καραθανάσης Ελευθέριος Κατσιφέρης Νίκος Κιάκος Αλέξανδρος Παπανικολάου Μαργαρίτα Πλέστη Δήμητρα Τριανταφύλλου Μαρίνα Χαραλαμπίδου ΒΙΟΛΕΣ* Πάρις Αναστασιάδις Ηλίας-Ίων Λιβιεράτος Ενκέλα Κοκολάνη Τάνια Χαριτοπούλου Άλκηστις Αναστασιάδου Λίλια Γιουσούποβα Μάνος Γουβέλης Κωνσταντίνος Καραμπουλάτ Πωλίνα Κουμή Ίρις Λουκά

ΚΟΝΤΡΑΜΠAΣΑ* Τάκης Καπογιάννης Νίκος Τσουκαλάς Άγγελος Ρεπαπής Χάρης Παζαρούλας Χαράλαμπος Αρκατίνης Γεώργιος Καραγεώργος Βιατσεσλάβ Μαρτινκέβιτς Ιωάννης Μπαμπαλούκας Ευγένιος Μπράτουσκα Σεράινα Σεΐδου ΦΛAΟΥΤΑ Χρυσή Πιλαφτσή Βαγγέλης Σταθουλόπουλος Φρανκ-Γκέοργκ Γιάρκε Μιχάλης Ραμός OΜΠΟΕ Δημήτρης Βάμβας Γιάννης Οικονόμου Χριστίνα Παντελίδου Στέλλα Νικολαΐδη Ξένια Θωμαΐδου

Ευστάθιος Μαρτζούκος Οδυσσέας Μπάσσιος ΚOΡΝΑ Κώστας Σίσκος Χρήστος Σαλβάνος Γρηγόρης Ασωνίτης Δημήτρης Φρόνιμος Γιάννης Γούναρης Σπύρος Κάκος Ηλίας Μπάρκας ΤΡΟΜΠEΤΕΣ Παναγιώτης Καίσαρης Γιάννης Καραμπέτσος Παναγιώτης Παυλόπουλος Φάνης Βερνίκος Παναγιώτης Μπαλαμός ΤΡΟΜΠOΝΙΑ Ανδρέας Πυλαρινός Κωνσταντίνος Αυγερινός Ανδρέας-Ρολάνδος Θεοδώρου Παναγιώτης Ζαφειρόπουλος Ευάγγελος Καραμπάς ΤΟYΜΠΑ Γεώργιος-Θεόδωρος Ραράκος ΤYΜΠΑΝΑ Σπύρος Λάμπουρας ΚΡΟΥΣΤA Ανδρέας Φαρμάκης Αθηνά Καψετάκη Θεόδωρος Μιλκόβ Χαράλαμπος Ταλιαδούρος Στέλλα Τριανταφύλλου AΡΠΕΣ Γωγώ Ξαγαρά Ιλεάνα Κρουτσέρου

ΚΛΑΡΙΝEΤΑ Σπύρος Μουρίκης Γαληνός Κιοσόγλου Κωνσταντίνος Τζέκος ΦΑΓΚOΤΑ Αλέξανδρος Οικονόμου Βασίλης Λιοδάκης

* Οι tutti μουσικοί των εγχόρδων εναλλάσσονται σε όλες τις θέσεις εκ περιτροπής ** Έφορος Ορχήστρας

15

ΕΠΙΣΗΜΟΣ ΧΟΡΗΓΟΣ ΑΕΡΟΜΕΤΑΦΟΡΩΝ