DEL V: HØYANGER Tekst: Glenn Heine Orkelbog (Feltleiar) OMRÅDESKILDRING
Det austlegaste punktet for traseen i Høyanger ligg på omlag 700 meters høgde, på grensa mot Balestrand på lag midt i Eiriksdalen. Kommunegrensa ligg inntil mastefeste FM 88, som då ligg i Balestrand. Kommunegrensa deler Eiriksdalen på midten mellom Blankavatnet (Balestrand) og Høgsvatnet (Høyanger). Landskapet i den midtre delen av Eiriksdalen er eit ope dalføre prega av vasskraftregulerte vatn og store myrflater. Vegetasjonen består i all hovudsak av mose, bærlyng og gras, men òg enkelte parti med tett fjellbjørkeskog. Frå austgrensa til traseens og Høgsvatnet fell landskapet nedover og dannar ei flate vest for Høgsvatnet kalla Botnen. Flata er stort sett myr, men sentralt gjennom dalføret frå aust mot vest går eit elvedelta frå Roesvatn. At ein no er lågare i terrenget vert klart av ein større variasjon i vegetasjonen. Fjellsidene er framleis dekte av fjellbjørkeskog, men i dalbotnen på elvedeltaet veks det no fleire ulike typar lauvtre, framleis hovudsakleg bjørk. Elva går over eit stup i vest og ned i Dalsdalen. Stupet markerer den vestlegaste grensa i Eiriksdalen.
Oversiktskart over dei registrerte områda i Høyanger. Sjå òg kartvedlegga bak.
Traseen skjer tvers over Botnen frå søraust mot nordvest og går ikkje over stupet ned i Dalsdalen, men klatrar oppatt på nordsida av dalen. Der følgjer traseen fjellsida langs 225